Zonder spijt
Met haar erotische boek The Turkish Diplomat’s Daughter veroorzaakte Selin Tamtekin literaire beroering in Engeland en veel commotie in Turkije. Zij werd gelanceerd als de nieuwe vrouwelijke Salman Rushdie, maar in haar geboorteland werd ze voor hoer versleten. Tamtekin heeft echter geen spijt van haar boek. Door Nevsal Elevli
Zij schreef een boek en liet het land in beroering achter. De 33-jarige schrijfster van het erotisch getinte boek The Turkish Diplomat’s Daughter en de dochter van de voormalige diplomaat en schilder Yüksel Tamtekin zegt: “Als ik ergens schuld aan heb, dan is dat het schrijven van dit boek. De ware schuldigen zijn de mensen die de boel hebben verdraaid,” zegt zij tijdens ons gesprek in Londen. Tamtekin die het boek publiceerde onder haar pseudoniem Deniz Goran vertelt ook hoe ongemakkelijk zij zich eronder voelt om getypeerd te worden als de vrouwelijke Salman Rushdie. Het boek dat verhaalt over de seksuele avonturen van een jonge vrouw met veel
14
TULPIA voorjaar 2008
oudere mannen werd door een Brits blad uitgeroepen tot het meest veelbelovende boek van de maand. Hoe waren je kinderjaren? Tamtekin: “Heerlijk, moet ik zeggen. Eigenlijk heb ik maar een paar problemen ondervonden die elk kind van een diplomaat meemaakt. We gingen naar Sydney toen ik zes jaar oud was. Toen ik elf werd, keerden we terug naar Turkije. In Ankara ging ik naar het TED College. Net toen ik een beetje gewend was aan Ankara, verhuisden we naar Istanbul.” Hoe was je relatie met je vader? “Sinds mijn kinderjaren ben ik erg close met mijn vader. Ik beschouwde hem
meer als schilder en kunstenaar dan als een diplomaat. Wat ons het meest bij elkaar bracht, was dat hij schilder was. Ik was erg geïnteresseerd in schilderen. We schilderden samen. Hij steunde me altijd en heeft me ook aangestoken met zijn liefde voor jazz. Mijn vader is eigenlijk een vernieuwer.” Je komst naar Engeland, hoe verliep die precies? ”Mijn broer woonde al in Engeland. Ik ben hier naartoe gekomen omdat hij er ook was. Ik wilde een modeopleiding volgen, maar had nog niet precies besloten wat ik wilde doen. Ik kwam te werken bij het Turkse consulaat in Londen. Na vijf jaar daar gewerkt te hebben, voelde ik
