Helpdesk Allochtonen nu ook in Amsterdam

Helpdesk Allochtonen breidt uit

Na Zaanstad en Alkmaar heeft Helpdesk Allochtonen zich nu ook in Amsterdam gevestigd. Sinds twee maanden kunnen inburgeraars terecht op de nieuwe locatie in de hoofdstad.

dOOr SONJA HAVERMANS fOTO’S TULPIA MEDIA TEAM

Feestelijke opening in vestiging Alkmaar Fındık Demir neemt een welkomstgeschenk uit handen van locoburgemeester W. A.J. van Veen van Alkmaar.

Demir met collega’s Annelies Jansen en Magreeth Smit.

In een van de zes klaslokalen van de voormalige mts is er nog een les ‘Kennis van de Nederlandse samenleving’ aan de gang. Het onderwerp is deze keer gezondheid. Vijftien cursisten luisteren aandachtig naar de uitleg over hoe men een afspraak bij de dokter maakt. Uit een paar gezichten spreekt onbegrip. De docente legt wat zij zojuist vertelde opnieuw in het Spaans uit. Ineens stralende ogen. Even later verlaten de cursisten opgetogen het klaslokaal. Nu alle lessen afgelopen zijn, kan de aannemer eindelijk onbekommerd zijn gang gaan. Hoewel er al zes cursusgroepen draaien, is er nog een hoop werk te doen om de hele linkervleugel op de begane grond van het voormalige schoolgebouw spic en span te krijgen. In het nog provisorisch ingerichte kantoor schenkt Fındık Demir, directrice sinds 2003 en twee jaar ervoor coördinator van Helpdesk, koffie in kartonnen bekertjes. Ze glimlacht: “Binnenkort verhuizen we ons kantoor van AmsterdamNoord naar Bos en Lommer en dan wordt dit oude klaslokaal het hoofdkantoor van alle vestigingen.”

Dat Helpdesk nu ook in Amsterdam inburgeringscursussen aan oudkomers en nieuwkomers aanbiedt, heeft te maken met de wetgeving. Sinds 1 januari 2007 geldt de nieuwe Wet Inburgering. Niet alleen nieuwkomers maar ook oudkomers zijn tegenwoordig verplicht om in te burgeren. Voorheen konden deze zogenaamde oudkomers zichzelf vrijwillig aanmelden voor trainingen. Helpdesk had tot dan toe op eigen verzoek voor een bepaald aantal oudkomers gesubsidieerde trainingsplaatsen toegewezen gekregen. Nu loopt echter alles via de gemeenten. Die wijzen aan wie er verplicht moet inburgeren, zij bepalen op hoeveel uur onderwijs iemand recht heeft en zij verwijzen cursisten door naar de verschillende instituten. Demir: “Wij hebben ons daarom vorig jaar ook bij de gemeente Amsterdam aangemeld als potentiële partij

Fındık Demir is sinds 2001 betrokken bij Helpdesk Allochtonen. Eerst als coördinatrice en vanaf 2003 als directrice. Op initiatief van drie regionale stichtingen werd Helpdesk Allochtonen geboren. Deze wilden alledrie allochtone vrouwen bij de arbeidsmarkt betrekken. In april 2003 werd Helpdesk zelfstandig en is Demir benoemd tot directrice. Onder haar leiding breidde het aanbod van dit opleidingsinstituut zich aanzienlijk uit. Bij het samenstellen van het trainingsaanbod houden medewerkers van Helpdesk Allochtonen steeds rekening met de vraag op de arbeidsmarkt. Demir werd in 1961 geboren in Centraal-Turkije in een dorpje met de toepasselijke naam Kılavuz (gids). In oktober 1973 streek zij met de rest van het gezin in Nederland neer. Haar vader was al drie jaar eerder gekomen om te werken bij Bruynzeel in Zaandam. Tussen 1982 en 1986 werkte zij bij de Turkse vrouwenorganisatie HTKB als cultureel en opbouwwerkster. In I988 rondde zij haar hbo-opleiding Sociaal-cultureel werk af. Inmiddels werkte zij al bij Buurthuis Poelenburcht in Zaandam als opbouw- en cultureel werkster, waar zij tot 1990 bleef. Van 1990 tot 1994 was zij raadslid voor de Partij van de Arbeid in Zaandam. Van 1992 tot 2000 werkte zij als projectleider en vestigingsmanager bij uitzendorganisatie Start. Ten slotte werkte zij nog een jaar bij het Amsterdams Centrum Buitenlanders als consulente voordat zij de overstap maakte naar Helpdesk Allochtonen.

en vervolgens als een van de 39 instituten een gunning gekregen om mensen die graag aan het werk willen op te leiden.“ De twaalf docenten van Helpdesk zullen dit jaar veertien groepen van maximaal vijftien deelnemers opstarten. Demir en haar team hebben er specifiek voor gekozen om zich in eerste instantie te richten op het segment arbeidsparticipatie, omdat werken volgens de filosofie van Helpdesk de belangrijkste voorwaarde is voor integratie. “Pas wanneer mensen aan het werk gaan zullen ze uit hun eigen kring treden en hun eigen culturele patronen doorbreken. Het spreken van de taal en maatschappijkennis zijn daarbij vereisten voor een succesvolle deelname aan de arbeidsmarkt,” aldus Demir.

Een verplicht inburgeringstraject bestaat uit de taalmodules NT2, de modules Kennis van de Nederlandse samenleving en het doen van een staatsexamen. “Wanneer een cursist zich bij ons aanmeldt, houden we eerst een intakegesprek en stellen we gezamenlijk een trajectplan op waarin we weergeven wat de ambities van de cursist zijn,” legt Demir uit. “Tijdens het traject worden de deelnemers zeer intensief begeleid. Dit is iets waarmee Helpdesk zich onderscheidt van anderen.” Voor die begeleiding is speciaal een consulent aangesteld die het verzuim en de vorderingen van de cursisten bijhoudt en met hen daarover in contact treedt. Daarnaast helpt zij cursisten bij het vinden van een bij hun ambities passend vervolg. “Wij zijn een multicultureel team en dus bekend met de doelgroep waardoor we begrijpen waar de behoeften liggen van onze doelgroep,” vervolgt de directrice over hun werkwijze. “Wij willen ook op die behoeften inspelen met het aanbieden van een breder pakket.” Zo vinden de medewerkers het belangrijk dat cursisten vanuit de inburgering verder kunnen doorstromen. Vandaar dat men net zoals dat in Zaanstad gebeurt ook in Amsterdam beroepsopleidingen als bijvoorbeeld beveiliging of verzorging en stages aan wil gaan bieden. Volgens Demir is het aanbieden van deze breder georiënteerde modules ook mogelijk binnen het kader van het inburgeringsexamen. Immers het aantal uren dat deelnemers van de gemeente toegewezen krijgt, varieert tussen de 100 en 700 uur. Naast de verplichte modules kunnen deze uren, zolang de stof de maatschappelijke en sociale participatie ten goede komt, ingevuld worden met werkgerelateerde modules.

Demir ziet het helemaal zitten in Amsterdam. Naast beroepsopleidingen wil ze maatwerk bieden en als brug fungeren tussen de cursisten en het bedrijfsleven. Zodra het pand op orde is, gaat ze beginnen met het in Zaanstad beproefde concept in Amsterdam uit te bouwen. Maar ook ziet ze nieuwe mogelijkheden. Immers Amsterdam en in het bijzonder Bos en Lommer is toch net iets anders dan Zaanstad. Demir: “De mensen hier verwachten alles op loopafstand te hebben. De werkeloosheid is er hoger. Vrouwen hebben een grotere taalachterstand en er zijn minder hooggekwalificeerde mensen.” Het team zal zich daarom in de toekomst wellicht niet alleen gaan richten op cursisten die willen werken, maar ook op cursisten die actiever aan het maatschappelijk leven willen deelnemen. Iets waar nu al grote behoefte aan blijkt te bestaan.” • helpdeSK allOchTONeN amsterdam (hoofdkantoor) Krelis Louwenstraat 1 1055 KA Amsterdam T 020 – 2224801

alkmaar

Stalpaertstraat 3 1813 cG Alkmaar T 072 – 540 77 98

Zaanstad

Stationsstraat 79 1506 DE Zaanstad i www.helpdesk-allochtonen.nl e info@helpdesk-allochtonen.nl

“Ik wil met mijn kinderen praten”

Gladys ronquillon (42) woont tien jaar in Nederland en komt oorspronkelijk uit Ecuador. Zij is getrouwd met een Spanjaard en is moeder van vijf kinderen. “Via de school van mijn dochter volgde ik mijn eerste cursus voor ouders. Daarna volgde ik nog wat cursussen maar daar moest ik mee stoppen omdat ik te veel werkte. Ik was kamermeisje in hotel Ibis maar kreeg later veel last van mijn gezondheid en kon daarom niet meer werken. Ik was daarom blij toen de brief van de gemeente over de inburgering kwam en ik in februari kon beginnen bij Helpdesk Allochtonen. De cursus vind ik heel interessant en ik volg nu drie dagen les. Op maandag leer ik van alles over de samenleving en op dinsdag en woensdag over de Nederlandse taal. Volgend jaar wil ik goed Nederlands kunnen spreken en schrijven zodat ik dan beter mijn dochter kan helpen met haar huiswerk. Bovendien zou ik graag willen werken als verpleegkundige of in de thuiszorg.”

Haider Al Haidanee (44) woont ook tien jaar in Nederland en komt uit Irak. “Nederland is mijn nieuwe vaderland. Irak is voor mij van de kaart verdwenen. Mijn eerste vier jaar in Nederland was ik asielzoeker en erg onzeker of ik mocht blijven. Daarna was ik jarenlang ziek. Eigenlijk heb ik de afgelopen tien jaar geen communicatie met de mensen om mij heen gehad en heb ik vooral achter mijn computer gezeten. Als hobby voer ik ook reparaties aan computers uit. Ik heb drie kinderen. De jongste, een jongen, is net een maand oud. Mijn twee dochters zijn zeven en negen jaar. Hoewel we thuis altijd Arabisch spreken, hebben mijn kinderen steeds moeite om met mij in deze taal te communiceren. Ik wil beter met hen praten. Mijn vrouw die in de kinderopvang werkt, spreekt goed Nederlands. Dat wil ik ook. Daarom ben ik naar de gemeente gegaan en heb ik om een cursus gevraagd. Na acht maanden wachten kon ik hier terecht. Daar ben ik heel blij om. Al had ik graag gehad dat de cursus niet drie maar vijf dagen in de week was.”

Magreeth Smit is docentencoördinator en geeft al drie jaar les bij Helpdesk. Daarvoor deed ze dat dertig jaar lang in het basis-, voortgezet en speciaal onderwijs. “Het verschil met volwassenen onderwijzen is dat je hen niet meer hoeft op te voeden. Het is prachtig werk omdat de mensen kennis en informatie opslurpen, zo gemotiveerd zijn ze. Bovendien is de doelgroep leuk. In de groepen zitten mensen van allerlei afkomst. Ze komen uit Turkije, Marokko, Thailand, Columbia, Irak en noem maar op. We leren van elkaars culturen en ik leer steeds meer signalen opvangen van lichaamstaal uit andere culturen. Hier zijn cursisten die hoogopgeleid zijn, maar anderen weer niet. De communicatie met laagopgeleiden is wat lastiger. Soms zeggen ze het niet als ze iets niet begrijpen. Dat maak ik dan uit hun lichaamstaal op. Maar door het speciaal onderwijs heb ik wel geleerd iets eenvoudig en begrijpelijk uit te leggen. Dat scheelt.

De cursisten krijgen taalmodules waarin de lees-, luister- en spreekvaardigheid aan bod komen. Daarnaast leren ze hoe de Nederlandse samenleving functioneert en hoe ze zich daarin kunnen redden. Er zijn groepen met verschillende niveaus, afhankelijk van de vooropleiding van de cursisten. Hoewel dat in Zaanstad en Alkmaar meestal basisonderwijs met een paar jaar voortgezet onderwijs is. Voor Amsterdam weet ik het niet precies. Maar iedereen die wil naturaliseren of een verblijfsvergunning ambieert, moet uiteindelijk het examen op NT2-niveau halen. Dat inburgeringsexamen bestaat uit een telefoontoets waarbij aan de cursist vragen worden gesteld die hij of zij op band moet beantwoorden, een algemene taaltoets en assesments. Dit laatste kan inhouden dat de cursist een rollenspel moet doen, bijvoorbeeld het doen van aangifte van diefstal op een politiebureau. Hij moet dan uitleggen wat er gebeurd is, een formulier invullen en vervolgens een folder van slachtofferhulp lezen. Of iedereen kan slagen, weet ik eigenlijk nog niet. Daarvoor bestaat het examen nog te kort. Maar voor mensen met heel weinig opleiding, ouderen of een verstandelijke beperking, houd ik mijn hart vast. We zullen zien hoe het zich uitwijst.”