Toscaans wonen en Turks genieten

Huize Hacı Baba: een Toscaans stukje Turkije

dOOr CINDY VAN VLIET

De Nederlanders Hans ter Heege en Bas de Vries hebben misschien wel het mooiste huis in de regio Alanya. Het lijkt in niets op de moderne appartementen die je overal langs de kust ziet verrijzen of de dicht op elkaar gepakte villadorpen. Huize ‘Hacı Baba’ is naar eigen ontwerp gebouwd op een heuveltop en heeft vrij uitzicht over groene dalen en de zee.

Omdat het relatief afgelegen ligt – ongeveer een half uur rijden naar de kust en de bewoonde wereld – doen Hans en Bas meestal één keer boodschappen voor de hele week. Dus als je onverwachts op de koffie komt, zoals wij, kan het gebeuren dat de koffiemelk op is. Maar ook dat is geen probleem. Hans verdwijnt en komt even later weer terug met een kommetje melk: vers van de koe van de buurvrouw, maar wel al gekookt!

Van diezelfde buren kreeg Hans zijn bijnaam, Hacı Baba (Vader Pelgrim). Zij vonden hem met zijn witte baard wel wat weg hebben van een hadji, een pelgrim die de voor moslims zo belangrijke bedevaarttocht naar Mekka heeft gemaakt. Bas: “Als je aan de buren de weg naar Hans en Bas vraagt, weten ze het niet. Maar als je Hacı Baba zegt, wijzen ze je direct de goede kant op. Vandaar dat we het huis nu ook Hacı Baba hebben genoemd.”

De twee Nederlanders besloten zo’n tien jaar geleden Nederland achter zich te laten en naar Turkije te verhuizen. Hun budget was toentertijd genoeg om een appartement te kopen, maar vooral Bas droomde altijd van een vrijstaand huis met rust om zich heen en plaats voor een atelier waar hij zijn beroep en hobby als kunstschilder kon uitoefenen. In 2002 kwam er geld vrij en besloten ze op zoek te gaan naar grond om hun eigen huis te laten bouwen. Ze troffen het: een boer in de gemeente Kargıçak had geld nodig om de bruiloft van zijn zoon te betalen en wilde een stuk grond verkopen. Het was voor Hans en Bas de perfecte locatie: aan de voet van het Taurusgebergte, weg van alle hectiek maar toch niet gek ver van de bewoonde wereld en met een gigantisch uitzicht over Alanya en de Middellandse Zee. Bas, de creatieve helft van het stel, ontwierp ieder detail van het huis dat hij geheel in Toscaanse stijl wilde hebben. “Ik wilde iets anders dan de stijl die je hier overal ziet. Een Toscaans huis in Turkije. Met matte, nostalgische kleuren en leuke hoekjes waar altijd iets moois te ontdekken valt.”

Maar hoewel alle details van het huis - zowel binnen als buiten - tot in het perfecte met elkaar harmoniëren, en Hans en Bas wonen zoals ze altijd hebben gedroomd, heeft de woning hen tot op heden slapeloze nachten bezorgd. Hans: “Ik moet eerlijk zijn: als ik van tevoren had geweten dat het zo moeilijk zou zijn om alles voor elkaar te krijgen, dan waren we er nooit aan begonnen.”

De moeilijkheden ontstonden vooral doordat ze als particulieren gingen bouwen in een gebied dat nog niet eens een bestemmingsplan had. “We kochten een stuk grond met de bestemming landbouw. De aannemer verzekerde ons dat dat geen probleem was, en we hebben het huis gebouwd. Maar zolang de grond geen bouwbestemming heeft, kun je geen bouwvergunning krijgen. Zonder bouwvergunning kun je geen woonvergunning (iskan) krijgen en zonder woonvergunning geen elektriciteit op naam. Zonder woonvergunning kun je bovendien je huis niet op je eigendomsbewijs (tapu) krijgen en zouden we alleen eigenaar zijn van de grond.”

De aannemer kreeg gelijk wat het bestemmingsplan betrof: dat werd binnen afzienbare tijd door de gemeente geregeld en door zijn portemonnee een paar keer te trekken kreeg Hans daarna ook de bouwvergunning rond. “ Toen is er een hele last van onze schouders gevallen, want daarmee zijn we eigenlijk door het oog van de naald gekropen. De kans bestond immers dat de aanvraag voor de bouwvergunning werd afgewezen en dan was onze woning illegaal.”

Het enige dat nu rest is de woonvergunning zodat ook het huis op de tapu kan worden bijgeschreven. Het is aan de aannemer om dit bij de gemeente te regelen, maar zolang hij de sociale

premies voor zijn werknemers niet heeft voldaan, krijgt hij dit niet voor elkaar. Hans en Bas wachten al sinds begin 2007. Hans: “Ik bel elke week en elke week krijgen we een ander excuus te horen: ziek, bruiloft, Suikerfeest… Maar ik heb hier in Turkije inmiddels geleerd dat je beter zoete broodjes kunt bakken dan boos worden, want dan krijg je helemaal niets voor elkaar. Dus ik blijf beleefd en wacht af. Maar we hebben er wel veel spanningen van, want we willen het gewoon allemaal geregeld hebben.”

Op de vraag of ze zich van tevoren wel goed hadden geïnformeerd, antwoordt Hans bevestigend. “Maar doordat je de taal niet goed genoeg spreekt en daardoor te weinig vat hebt op wat er allemaal gebeurt, zijn er mensen die misbruik van je proberen te maken. Ik raad Nederlanders die zelf een huis willen bouwen in Turkije dan ook aan zich goed te bezinnen. En ze mogen gerust contact met ons opnemen, zodat ze het wiel niet zelf hoeven uit te vinden.” •