Schijnbewegingen en tips van een schoolverlater die een miljonair werd

De WONDere WereLD van aySel erBUDAK

Op haar achtste kwam Aysel Erbudak naar Nederland. Inmiddels is zij uitgegroeid tot een onderneemster van formaat. Zij geeft leiding aan 1500 mensen. Zij is de eerste en enige ondernemer die een Nederlands ziekenhuis heeft overgenomen. “Ik voelde dat ik het talent had om veel geld te verdienen.”

dOOr İlHAN YücEl

Loop eens mee als de jongste voorzitter van de Raad van Bestuur van het Slotervaart-ziekenhuis na een lange werkdag eindelijk haar werkkamer op de tweede etage verlaat richting haar auto. Ze heeft de nacht ervoor dikke dossiers in bed moeten doornemen om voorbereid voor de dag te komen. En sinds vanmorgen vroeg heeft ze heel wat vergaderingen met medebestuurders en specialisten bijgewoond. Terwijl die inmiddels aan de eettafel het vlees snijden, kan Aysel Erbudak (39) nog niet huiswaarts keren, waar haar vriend en drie kinderen op haar wachten. Zij dicteert nog een laatste brief aan haar secretaresse. En als ze zich dan eindelijk in de richting van haar donkerblauwe BMW 5-serie begeeft die de hele dag voor het ziekenhuis op haar wacht, duurt het nog wel een poosje om die paar honderd meters af te leggen. Zo zuinig als zij is met woorden tijdens interviews, zo uitgebreid staat zij schoonmakers, verpleegkundigen, specialisten en portiers van het ziekenhuis te woord. Erbudak informeert naar de gemoedstoestand van een verpleegster, bij de lift knoopt een andere dame in een witte jas een lang gesprek aan met ‘IJssel’, zoals ze doorgaans door haar 1500 medewerkers wordt genoemd. Bij de uitgang grapt zij uitgebreid met een portier.

Erbudak schrijft geschiedenis. En dat beseft ze maar al te goed. “Ons is gelukt wat anderen niet voor elkaar kregen,” had ze zojuist op haar functioneel ingerichte kamer op de tweede verdieping van het ziekenhuis verteld. Topbestuurders met dikke jaarsalarissen en nog dikkere bonussen trachtten het Slotervaart-ziekenhuis in te lijven. Ze zetten zelfs hun machtige politieke vriendjes in. Niets mocht baten. Of hun plannen kregen niet de nodige steun bij het personeel, of ze schrokken van de torenhoge schulden van het ziekenhuis. Zo niet Erbudak. Ze was maar al te graag bereid de belastingschuld van tien miljoen euro te betalen voor het ziekenhuis dat de afgelopen 25 jaar elk jaar weer 4,5 miljoen euro verlies had geleden. “Wat zij niet voor elkaar konden krij-

Na het succes van haar callcenter A2 klopten veel Turken in Amersfoort aan bij haar ouders.

gen, heeft een kind van een gastarbeider wel mooi gerealiseerd,” vervolgt zij trots. En zo staat Erbudak nu te boek als eerste onderneemster die een ziekenhuis heeft gekocht. Binnen een jaar na de overname wist zij het ziekenhuis uit de rode cijfers te krijgen en realiseerde zelfs een bescheiden winst van een miljoen euro.

Erbudaks interesse voor het Slotervaart-ziekenhuis had naast financiële uitdagingen vooral een ideële reden. “Dit ziekenhuis is ooit opgericht door idealistische artsen die vonden dat iedereen recht had op goede zorg, ongeacht de maatschappelijke status en de grootte van zijn portemonnee. Terwijl de specialisten in andere ziekenhuizen in maatschappen werken, zijn de artsen van het Slotervaartziekenhuis in loondienst. Maatschappen omschrijft ze als winkeltjes binnen het ziekenhuis en de specialisten als een soort winkeliers die omzet moeten genereren. “Ouderen en chronisch zieken zijn niet interessant voor de maatschappen. Onze artsen daarentegen hebben alle ruimte en tijd voor hun patiënten zonder dat ze zich zorgen hoeven te maken over hun inkomsten.”

Tot de overname van het Slotervaartziekenhuis opereerde Erbudak nog in alle anonimiteit. Zij bezit talloze bedrijven, grotendeels samen met haar zakenpartner Jan Schram. Daarnaast is zij adviseur of bestuurster bij 21 andere bedrijven. Momenteel laat ze een voormalig hotel ombouwen tot kliniek in het Turkse Altınoluk, waar ze ook een vakantiepark van 180.000 vierkante meter bezit.

Erbudak bemoeit zich met alles, zeggen haar medewerkers. Compromisloos gaat ze op haar doel af, is een andere typering van haar werknemers. “Nadat ‘IJssel’ de boel had overgenomen, kwam ze overal in het ziekenhuis,” vertelt een medebestuurslid van het Slotervaart-ziekenhuis. Haar voorgangers, de duurbetaalde interim-managers verlieten zelden hun werkkamer, zegt hij, terwijl ‘IJssel’ eindeloos door de gangen slentert. Zo ontdekte ze in de opslagplaats al die ongebruikte heupen en andere onderdelen. Een medebestuurder: “Ze liet niets bestellen zolang die voorraad niet was opgebruikt. Dat is de ondernemer in haar. Ondernemers zijn anders dan bestuurders. Ze moeten echt elke cent verdienen, dat zijn ze gewend. Aan de andere kant is het ook zo dat wanneer er een duur apparaat nodig is, zij het advies van de betrokken specialist volgt. Als deze vindt dat de aanschaf echt nodig is, komt dat apparaat er dan ook snel.” Sinds de overname van het ziekenhuis is er al veel geschreven en gezegd over Erbudak. Een krant schilderde haar zelfs af als ‘de vrouw van tien miljoen’. Elk detail over Erbudak was en is nog steeds nieuws. Een Amsterdamse krant ‘onthulde’ op de voorpagina haar ‘jeugdzonde’. Ze had te weinig premies afgestaan voor haar uitzendkrachten. Haar ex-vriend en tevens boekhouder had deze gegevens doorgespeeld aan de belastingdienst, toen zij de relatie verbrak. Erbudak werd hiervoor veroordeeld tot een taakstraf. Tot deze ‘onthulling’ ging Aysel Erbudak door het leven als Aysel van Waveren. Zo’n twintig jaar geleden adviseerde haar toenmalige werkgever haar onder de Nederlandse naam van haar vriend te functioneren om klanten niet af te schrikken. “Met een buitenlandse naam word je als tweederangsburger behandeld, ook al voel je je niet zo. Als Van Waveren was ik kansrijker,” aldus Erbudak. Daarom adviseert zij jonge migranten desnoods hun naam te vereuropeaniseren als ze zo meer succes kunnen boeken in hun carrière. “Ze moeten zich richten op hun doel en niet nog meer obstakels creëren voor zichzelf,” vindt ze. Na de onthulling in de Amsterdamse krant die haar ‘ware’ identiteit bekendmaakte, nam ze haar oude familienaam weer aan. Door haar bliksemcarrière was ze niet langer afhankelijk van andere werkgevers. “Op een gegeven moment heb je zo’n belangrijke positie verworven dat je geen hindernissen meer ervaart vanwege je naam of wat dan ook.”

Erbudak werd als derde van zes kinderen geboren in het bergdorpje Damal, in het uiterste oosten van Turkije. Haat vader zag ze slechts in de zomermaan-

curriculum vitae

Aysel Erbudak werd in 1968 geboren in Damal in Oost-Turkije.

1986: Verlaat voortijdig de mavo en volgt een juridische en administratieve vooropleiding. 1988: Behaalt haar propaedeuse maatschappelijk werk aan de Hogeschool De Horst in Driebergen. 1994: richt callcenter A2 Antwoord Service op. 2002: Neemt callcenter Intertel over en richt Connections IT op. 2004: Overname van callcenter BGG Amsterdam, koopt Altinoluk Health Center (Turkije). 2005: Oprichting Afterzone.com 2006: Richt investeringsmaatschappij Meromi op 2006: Sinds oktober 2006 directeur Slotervaartziekenhuis in Amsterdam

Aysel Erbudak heeft drie kinderen, Michael, Rowena en Merdan. Zij woont samen met haar vriend Ismail.

5 Zakelijke tips van Aysel Erbudak:

1. Denk positief. Zie een tegenslag als een kans om iets positief te ontwikkelen. Tegenslagen en frustraties bepalen ons leven niet, wel hoe we daarmee omgaan.

Toen ik niet naar het vwo mocht, maar wel naar een school onder mijn niveau, had ik heel veel tijd over om nieuwe dingen te leren.

Ik deed heel wat vrijwilligerswerk om ervaring op te doen. Als jong meisje had ik een oudere vriendin, ze kwam uit een ondernemersgeslacht. Ik zei tegen haar: ‘Ik wil alles leren wat jij weet.’ Ik heb heel lang met haar rondgelopen, genotuleerd bij de vergaderingen.

Zo heb ik veel geleerd.”

2. Wees bereid offers te brengen ten gunste van je persoonlijke ontwikkeling. Geloof in de kracht van je dromen, idealen. Richt je niet op het geld. Ontwikkel je in de richting waar je hart en talent liggen. Word daar goed in en het succes en het geld komen vanzelf den als hij vanuit Nederland op vakantie kwam. Hij werkte als productiemedewerker in een platenfabriek in Bunschoten. Zij verloor een broertje nadat deze ziek was geworden en niet tijdig naar een arts kon worden gebracht. Haar vader liet haar vrouw en kinderen in 1979 overkomen naar Nederland. “Deze migratie was de meest ingrijpende gebeurtenis in mijn leven, die een zwaar stempel gedrukt heeft op mijn leven.”

Eenmaal in Nederland, werd Aysel in de vierde klas van de lagere school geplaatst. Twee jaar later wilde zij naar het gymnasium, maar de schoolleiding stuurde haar tegen haar zin naar de mavo. ”Omdat ik nog maar kort in Nederland was.” Zij sprak perfect Nederlands en haalde goede cijfers. “Aysel was als kind al erg ambitieus,” vertelt haar jongste zus Gülsen. “Als andere leerlingen gingen spijbelen, zat Aysel braaf in de schoolbanken. Ze wilde iets bereiken, een baan met aanzien hebben.” Ondanks haar ambities, maakte zij de mavo niet af. Erbudak ging werken bij de gemeente Amersfoort. Haar vader glunderde van trots. Zijn dochter belandde niet in een fabriek zoals hij, maar had een echte, nette baan met een bureau. De jonge Erbudak voelde zich echter niet thuis tussen de ambtenaren. Zij nam ontslag en begon aan een hbo-

wel. Een bevriende theatermaker heeft jarenlang onder zijn niveau gewerkt, bleef bepaalde theaterstukken maken die zijn vrienden van hem verwachtten. Hij durfde niet zijn eigen weg gaan omdat hij bang was dat hij dan zijn vriendschappen zou verliezen. Hij volgde toch zijn eigen weg, verloor inderdaad sommige vrienden, maar kreeg succes en nieuwe vriendschappen ervoor in de plaats. 3. Zorg voor rust en geluk in je privé-leven. Ik word erg gelukkig als ik omgeven ben met creatieve mensen. Ik ben het gelukkigst met mijn kinderen en mijn vriend

Ismail. Hij geeft mij rust. Hij is de eerste persoon in mijn leven bij wie ik me echt comfortabel voel.

Met hem wil ik oud worden.

4. Smelt samen met de mensen met wie je werkt. Toon oprechte belangstelling in hun welzijn, hoe het met ze gaat, wat hen studie voor maatschappelijk werkster.

Niet veel later nam zij haar eerste bedrijf over, een administratiekantoor in Amersfoort, dat voor bedrijven btw terugvorderde. Ze betaalde één gulden voor het bedrijf, maar besefte pas later dat ze opgescheept zat met een schuld van 250.000 gulden. Toch, zegt ze, voelde zij zich als een vis in het water. “Ik zag in dat ik talent had om veel geld te verdienen.” Niet veel later, inmiddels zo’n vijftien jaar geleden, kwamen de zakelijke successen dan ook. Tot grote opluchting van Erbudak. “Ik was in staat te zorgen voor mijn familie. Ze hoefden niet voor het geld te werken als ze dat niet wilden.”

Erbudak, lang en mooi, kon in de tienerjaren op veel aandacht van potentiële echtgenoten en schoonmoeders rekenen. Toen ze zeventien was trof ze op de bank in de woonkamer een jongeman en zijn ouders aan. Ze kwamen om haar hand vragen. Erbudak, die erg graag uit huis wilde, zei ja, ook al was haar vader niet echt gecharmeerd van zijn aanstaande schoonzoon. Na een paar maanden verbrak zij de verloving. Haar familie was nu nog meer geschokt. Ze waren bezorgd dat niemand meer de ‘besmette’ dochter zou willen huwen.

Tijdens de vakantie in Turkije zei Erbudak nog eens ‘ja’, dit keer tegen een neef. beweegt. Dat zegt nog niet dat je niet ook keihard en direct kunt zijn als je niet tevreden bent over hun prestaties.

5. Werp geen extra hindernissen voor jezelf op. Discriminatie bijvoorbeeld is een feit, het komt voor. Of je nu lang of kort bent, mooi of lelijk, Turks of Nederlands. Doe daar zelf niet een schepje bovenop door terug te vallen op de beperkingen die je cultuur of afkomst kunnen hebben. Kan je Turkse naam een obstakel zijn, neem dan een Europese naam als het moet. Sommige Turken beweren dat ik te

Nederlands ben, omdat ik ongehuwd kinderen heb, samenwoon.

Onzin. Daar trek ik me niets van aan. Ik ken zat vrouwen in Turkije aan de top van internationale bedrijven die ook kinderen hebben terwijl ze niet getrouwd zijn.

Op een gegeven moment word je

universeel. “Waarschijnlijk om mijn vader te bewijzen dat ik nog altijd wel gewild was.” Na vijf maanden scheidde ze van haar man. Na deze echtscheiding wilden haar ouders niets meer met hun opstandige dochter te maken hebben. “Ik was het niet gewend, echtscheidingen en zo. Eerder was ik bang voor de roddels van andere Turken,” vertelt haar vader Asir Erbudak. “Maar ook dat mijn dochter zich op slechte pad zou begeven.” Erbudak stelde haar vader niet teleur. Zij richtte het ene bedrijf na het andere op of nam bedrijven over. Na het succes van haar callcenter A2 klopten veel Turken in Amersfoort aan bij haar ouders. Of hun dochter, over wie zij nog niet zo lang geleden schande hadden gesproken, niet een baantje had voor hun kinderen. “Daarmee was de familie-eer gered, dat was de ultieme wraak, zo hebben we dat met z’n allen ervaren. Ook mijn ouders,” zegt zusje Gülsen. Sindsdien is Aysel weer haar vaders oogappel.

Het Slotervaart-ziekenhuis is op de rails gezet, vertelt Erbudak in haar riante villa in Beverwijk, waar de spanning van een familievakantie al in de lucht hangt. Erbudak en haar drie kinderen en partner Ismail maken zich op voor een vakantie in Dubai. Wat haar zakelijke plannen verder zijn? “Andere ziekenhuizen overnemen. Ik heb er al een paar op het oog.” •