Tulpia Panel
Innige banden met het herkomstland staan een goede integratie in de weg In deze rubriek geven enkele panelleden van diversepluimage hun mening over een actueel onderwerp. De vakantie staat weer voor de deur. Wederom zullen honderdduizenden Nederlandse Turken en Marokkanen een kleine volksverhuizing op gang brengen naar de landen van herkomst om er de zomervakantie door te brengen. Sommige critici geloven dat zolang de banden met herkomstlanden zo innig blijven dat die dan ten koste gaan
van de integratie in Nederland. Deze mensen blijven immers schipperen tussen twee werelden, zeggen ze. Wordt het geen tijd dat de nieuwe Nederlanders ook hun vrije doorbrengen op goedkope campings in Nederland, of tussen de Hollandse plebs aan de Spaanse Costa? Kortom, wordt het geen tijd dat migranten hun banden met de herkomstlanden afsnijden en dat ze zich helemaal loyaal opstellen tegenover Nederland?
Famile Fatma Arslan, advocate:
“Indien goede integratie inhoudt zes weken lang op de camping gaan staan nabij een gehucht, dan kies ik ervoor om niet-geïntegreerd door het leven te gaan. Voordat een zinnig antwoord gegeven kan worden op deze stelling dient duidelijkheid te komen over een aantal begrippen zoals goede integratie. Op welk moment ben je goed geïntegreerd? En wat was dat ook al weer: loyaliteit? Heel eerlijk gezegd denk ik dat het heel naïef zou zijn om te denken dat mensen hun verleden, geschiedenis, cultuur en religie vergeten of vernietigen zodra zij zich vestigen in een andere omgeving. Vooral als het verblijf als tijdelijk wordt beschouwd. Immers genoemde zaken behoren tot de persoonlijke bagage van individuen en het zou onredelijk zijn om te verwachten dat deze mensen alles overboord gooien voor een bestaan in ons waterland. Is het niet veel beter om gebruik te maken
Uğur Pekdemir, voorzitter van de Turkse netwerkorganisatie Tannet: “Integratie is een gewild discussieonderwerp, dat blijkt (zie ook deze stelling). De discussie wordt te veel gedomineerd door of/ofdenken in plaats van en/en-denken, want ik ben verbonden met Nederland én met Turkije. Ik leef en woon in Nederland en mijn oriëntatie en toekomst zijn Nederland. Ik ben primair geïnteresseerd wat er in Nederland gebeurt, maar ik heb ook een meer dan gemiddelde interesse voor wat er in Turkije gebeurt, vanwege de natuurlijke verbondenheid. Dus er is helemaal niets mis mee als ik zowel Turkije als Oranje aanmoedig. Echter de discussie is een andere: namelijk, dat de Nederlandse samenleving wakker is geschud. De aanslagen in New York en Washington op 11 september 2001, de politieke moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Wanneer we terugkijken op de laatste jaren dan zien we dat deze gebeurtenissen en maatschappelijke problemen geleid hebben tot een nieuwe trend. Iedereen heeft ‘ineens’ een uitgesproken mening over de multiculturele samenleving of over de integratie in de Nederlandse maatschappij. Ook de politiek gaat mee in deze trend. Nota’s over het integratiebeleid volgen elkaar in rap tempo op. De inkt van de ene nota is nog niet droog of de volgende nota wordt alweer gepresenteerd. De beleidsmakers lijken op de afnemende effectiviteit
8
Tulpia • 03/07
van al die schoonheden die het met zich meebrengt? Is het geen verrijking indien het je aan het denken zet over je eigen waarden en normen die ooit zo vanzelfsprekend waren? Het voorleggen van loyaliteitsvraagstukken enkel en alleen aan migranten getuigt niet van inzicht in het menselijke handelen. Immers, minderhedenvraagstukken zijn maatstaf voor het bepalen van het respect voor mensenrechten en individuele ontwikkeling. Daar Europa als de grote voorstander van mensenrechten een grote mond heeft over de schendingen in allerlei landen, meen ik dat het er goed aan doet om de rechten van zijn eigen minderheden te waarborgen. Theorie en praktijk komen niet overeen. Maar banden vervagen. Zoals de taal die verbasterd raakt. De familiebezoeken maken plaats voor toeristische plekken. Na een paar generaties zal alleen de naam nog herinneren aan een exotisch smaakje. En dan zal Nederland weer saai worden.”
◉
van het beleid te reageren door nóg meer papieren beleid te maken. Achter een beleidsnota schuilt vaak een grootschalig onderzoek. Veel tijd en energie wordt gebruikt om te zoeken naar een oplossing voor wat al snel als ‘het integratieprobleem’ wordt omschreven. En ondanks de vele onderzoeken, ondanks het beleid dat door de diverse ministeries aangedragen wordt, is er nog altijd geen sprake van een succesvolle integratie. We kunnen ons natuurlijk afvragen of we niet veel te veel verwachten van het integratiebeleid zoals dat nu voorgesteld en uitgevoerd wordt. Integratie heeft tijd nodig. Veel meer tijd dan we er nu aan willen geven. Zo weten we uit onderzoeken dat de nieuwkomers zo’n drie generaties nodig hebben om zich ‘volledig thuis te voelen’. Dat gold ook voor twee succesvolle groepen in het verleden: ZuidNederlanders uit 1600, Hugenoten uit 1562, Hollanders uit de Bataafse Republiek (1795-1806), Portugese joden enz. We willen in een veel te korte periode veel te veel bereiken. Maar het gras groeit echt niet harder als we er aan trekken. Daarom zou ik veel meer pleiten voor inter-creatie. Bij inter-creatie is er sprake van een leven in twee gebondenheden. We spreken van inter-creatie, omdat als het ware een eigen cultuur gecreëerd wordt door het samenvoegen van elementen uit de oude en de nieuwe cultuur. Zo krijgen we de kans om mét in plaats van naast elkaar te leven, elkaar te respecteren en te waarderen. In termen van voetbal ‘de bal is rond’.”
◉
