Geoliede traditie Begin juli vindt de 648ste editie plaats van het befaamde olieworstelfestival Kırkpınar. Geoliede worstelaars zullen er met al hun kracht en eer strijden om de titel en de eeuwige roem. Een verslag.
20
Tulpia • 03/07
E
en elitegroep van het Ottomaanse leger valt in 1346 Thracië binnen. De commando’s maken de weg vrij voor een grootschalige militaire operatie in het gebied van het Byzantijnse Rijk. Zij voeren verrassingsaanvallen uit op de vijandelijke troepen en ze veroveren enkele kleine nederzettingen. Tussen het vechten door rusten ze uit, zoals ook die keer in Samona, dat tegenwoordig in Griekenland ligt. Zoals gebruikelijk in het Ottomaanse leger tijdens het uitrusten, beginnen de mannen met elkaar te worstelen. Twee broers, Ali en Selim, nemen het tegen elkaar op. Na urenlang worstelen, kunnen zij elkaar niet verslaan. Dus gaan ze door, terwijl andere soldaten toekijken. De zon gaat onder, maar de broers geven de strijd niet op. Uiteindelijk komen ze beiden om van de uitputting. De broers worden als helden ter plekke begraven door hun strijdmakkers. Als die het jaar daarop terugkeren, zien ze een boom naast het graf van de broers. Vanaf dat moment noemen ze de plek Kırkpınar, ‘veertig bronnen’. Sindsdien komen er elk jaar weer mannen worstelen, als eerbetoon aan de omgekomen soldaten/worstelaars. De 648ste editie vindt dit jaar begin juli plaats bij de Turkse stad Edirne. Olieworstelfestival Kırkpınar is zeer waarschijnlijk het oudste sportevenement dat zo vaak is gehouden. Mogen voetballers tegenwoordig sterrenstatus hebben, voorheen waren worstelaars volkshelden. Worden Olympische sporters nu gefinancierd door het bedrijfsleven en de overheden, de betere olieworstelaars vertoefden in de paleizen van de sultans. Ze verzorgden worstelpartijen voor de sultan en zijn gasten. Vaak verdedigden ze ook de trots van de sultan en het vaderland tegen de krachtpatsers van bevriende koninkrijken. De beroemdste worstelaars luisteren naar namen als Aliço, Koca Yusuf, Çolak Molla, Adalı Halil en Kurtdereli Mehmet, die ook in New York furore maakte. Alico schreef 27 keer achter elkaar Kırkpınar op zijn naam. Hij werd onttroond door de legendarische worstelaar Koca Yusuf, ‘Grote Jozef’. Deze kampioen overleed later op zijn terugreis vanuit de Verenigde Staten nadat zijn schip gezonken was. Volgens de overlevering zonk Koca Yusuf nog sneller dan het schip naar de bodem van de oceaan omdat hij de goudstukken die hij al worstelend had gewonnen in zijn riem bewaarde. Zijn fans willen nog steeds geloven dat hij zelfs op de bodem van de oceaan niet op zijn rug ligt. Een keer deed een Turkse worstelaar ook
