Politiek dier Nebahat Albayrak wist zich op te werken van een beleidsmedewerker tot Kamerlid en uiteindelijk staatssecretaris van Justitie. Zij wordt alom bewonderd om haar rust en bekwaamheid. Door Jetta Beek
D
e politieke carrière van staatssecretaris van Justitie Nebahat Albayrak (PvdA) begon op de dag van haar ontdekking in november 1996. Albayrak werkte toen nog als beleidsmedewerker bij de directie Integratiebeleid op het ministerie van Binnenlandse Zaken. Haar collega’s kregen al snel het gevoel dat de Turkse ‘bijzonder geknipt’ zou zijn voor een politieke functie. Albayrak was gedreven, had een niet te stillen honger naar informatie, was rationeel en beschikte over inzicht, zo vertelden haar collega’s in een artikel in het NRC Handelsblad. De huidige burgemeester van Groningen Jacques Wallage, toen nog fractievoorzitter van de PvdA, liep in dat jaar Albayrak tegen het lijf op een bijeenkomst van het Multietnische vrouwennetwerk, dat Wallage zelf had helpen oprichten om ‘de meest kwetsbare groep een plaats in het machtsblok’ te geven. Wallage viel voor haar ambitie en rust en attendeerde de selectiecommissieDunning op het bestaan van Albayrak. Na de verkiezingen zat ze in de Tweede Kamer der Staten-Generaal. “Het is niet te geloven, het is me gelukt,” was de enige vreugdekreet die Albayrak liet horen. De rest is geschiedenis. Albayrak bleek inderdaad een zeer bekwaam politiek dier. Deskundig behandelde ze diverse dossiers. Al snel trok zij de aandacht van de landelijke media en die van haar collega’s in de fractie. Albayrak klom steeds hoger op de hiërarchische ladder. Zij deed als nummer twee achter partijleider Wouter Bos mee aan de verkiezingen om erna staatssecretaris van hoofdpijnportefeuille Justitie te worden. Ook in deze functie oogst zij enkel lof en bewondering. Tijdens de campagne voor de verkiezingen bewees Albayrak wederom dat zij beschikt over een politieke antenne. Zij werd in het nauw gedreven over de genocide op de Armeniërs. Drie kandidaat-Kamerleden (twee van het
32
Tulpia • ja argang 03 • nr 09
CDA en een van de PvdA) werden door hun partijen van de kandidatenlijst geschrapt, omdat zij de massamoord op de Armeniërs niet als genocide wilden neerzetten. Albayrak ontkende de massamoord niet, zei ze. Maar het was aan wetenschappers om te beoordelen of er sprake zou zijn van genocide. Albayrak pleitte voor een onafhankelijk onderzoek naar die gebeurtenissen. De dubbele nationaliteit van Albayrak (naast de Nederlandse heeft zij ook de Turkse nationaliteit) leidde al vóór haar beëdiging tot Kamervragen van de PVV. Wilders kondigde tijdens het debat om de regeringsverklaring aan met een motie van wantrouwen te komen tegen Albayrak en haar collega Aboutaleb, die van Marokkaanse afkomst is. Tot dan toe was het nog nooit voorgekomen dat een motie van wantrouwen werd ingediend tegen een bewindspersoon nog voordat die een debat in de Tweede Kamer had gevoerd. De motie-Wilders werd door alle andere partijen in de Kamer verworpen. Weldra kwam de loopbaan van Albayrak in een stroomversnelling terecht. Het had trouwens niet veel gescheeld of Nebahat Albayrak was helemaal nooit geboren. Toen haar moeder namelijk zwanger van haar raakte, had zij al vier kinderen die ze in het Turkse stadje Sivas in haar eentje moest grootbrengen. Manlief verdiende de kost in Nederland. Haar moeder overwoog een abortus, maar haar zus, die zelf geen kinderen had, verwierp de gedachte aan het laten weghalen van de foetus. Zo werd Nebahat op 10 april 1968 alsnog geboren. In 1970 voegde zij zich met haar moeder en de overige kinderen van het gezin bij hun vader in Rotterdam-Zuid. Aan de politieke opmars van Albayrak lijkt voorlopig nog geen einde te komen. Uit een recente peiling van het Algemeen Dagblad bleek immers dat de meeste Rotterdammers haar het liefst als hun burgemeester zien.
