Mr. Pınar Çelikkal doet het gewoon

Pınar Çelikkal klimt op tot zelfstandig advocaat gewoon doen!

“Het faillissement van mijn vader is de reden dat ik dit werk nu doe”

Advocate Pınar Çelikkal wilde op jonge leeftijd per se maatschappelijk werkster worden. Haar pitbullmentaliteit bracht haar tot zelfstandig advocate. Een pitbull met een sociaal hart. “Ik had de behoefte om het

allemaal zelf te willen weten.” DOOR LISE BRoEkAAR FOTOGRAFIE MARIUS RooS

pınar Çelikkal (36) zit net een week in haar nieuwe advocatenkantoor aan de Haagse Leyweg. “Het is nog veel geregel en papierwerk, er komt heel wat kijken bij het ondernemerschap,” vertelt Pınar. Toch is ze blij met de overstap van procesvertegenwoordiger bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), waar ze als gemachtigde optrad in beroepszaken, naar haar baan als advocaat met een eigen kantoor. “Vooral de veelzijdigheid, contact met cliënten en de vrijheid van het ondernemen trokken me aan in een eigen advocatenkantoor.”

Toen Çelikkal anderhalf jaar oud was kwam ze naar Nederland in het kader van gezinshereniging. Haar ouders waren gastarbeiders. Ze groeide op in Den Haag. “Een leuke tijd,” herinnert Çelikkal zich. “Ik weet nog dat we in een volksbuurt kwamen wonen met veel gekleurde kinderen.” Als oudste in het gezin voelde ze al jong een sterk verantwoordelijkheidsgevoel en de behoefte om zich over anderen te ontfermen. “Ik haalde altijd mijn broertje en zusjes op van school, want mijn ouders werkten allebei. Ik was een heel pienter kind en werd door de leraar voorgedragen om met de Turkse consul te praten toen die een bezoek bracht aan onze school. Later op de hbo viel mijn naam toen het ging om een uitwisselingsprogramma met het buitenland Ik ben toen twee maanden naar Hongarije gegaan.”

Haar vader had alleen de middelbare school afgemaakt en stimuleerde zijn dochter om te gaan studeren. Voor Çelikkal stond het vast dat ze na de havo maatschappelijk werkster zou worden.

“ik wilDe PeR se meNseN helPeN die in de problemen zaten. Die behoefte kwam voort uit een moeilijke situatie thuis. Ze was toen een jaar of vijftien. “Door het faillissement van mijn vader hadden mijn ouders schulden. Er kwam een maatschappelijk werkster langs om te praten over het aflossen daarvan. Dat er iemand van buiten langskwam om je te helpen, vond ik zo geweldig. Dat heeft zo’n indruk op me gemaakt dat ik ook maatschappelijk werk ben gaan studeren.”

Çelikkal heeft tijdens haar studie altijd bijbaantjes in de horeca gehad. “Ik moest soms ook ’s nachts werken, maar dat wist ik thuis prima te motiveren. ‘Ik moet toch geld verdienen om mijn studieboeken te betalen?’, zei ik dan.” Ook naast haar studie was Çelikkal actief. “Op de hbo maakte ik me met een clubje hard om een kantine op te richten en ik hielp altijd mee tijdens open dagen. Dan val je op. Dat gebeurde vanzelf. Het was niet iets wat ik bewust opzocht. Er zijn zo veel kansen in Nederland, ik vond het zonde om

“Ik heb veel moeten inleveren, maar stel mezelf altijd heel bewust de vraag: ‘Wat wil ik echt?’ ”

daar geen gebruik van te maken.”

Çelikkal is blij met de keus van haar ouders om haar naar Nederland te halen. Misschien had mijn leven er heel anders uitgezien als ik daar was gebleven. Als ik kijk naar mijn neven en nichten in Turkije en zie hoe zwaar zij het hebben, ben ik blij dat ik hier ben opgegroeid.”

Na haar studie maatschappelijk werk begon ze bij de reclassering als reclasseringswerker.

“Als ik naar mijn neven en nichten in Turkije kijk, ben ik heel blij dat ik hier opgegroeid ben ”

“Dat vond ik heel spannend. Ik zag mezelf als zeer rechtschapen en had in mijn werk te maken met mensen die de wet hadden overtreden. Ik was nieuwsgierig naar het verhaal erachter.” Na vijf jaar bij de reclassering, kwam ze tot de conclusie dat het vooral de juridische kant van het werk was die haar aansprak. “Naast de hulpverlening had ik veel met strafrecht te maken. Ik kwam vaak op de rechtsbank om advies uit te brengen als getuige-deskundige van een verdachte. Vooral het spel tussen de officier van justitie, de advocaat en rechter trok me aan. Daarnaast hunkerde ik naar kennis en voelde ik de behoefte om de vooral op juridisch vlak sterk uit te breiden en uit te diepen: om die reden ben ik rechten gaan studeren.”

oP hAAR BuReAu PRiJkt eeN foto van haar 8-jarige dochter Fera. Haar dochter was nog maar één jaar oud toen Çelikkal in de avonduren begon met haar versnelde studie rechten. Ze doorliep deze in vier jaar, maar had daarnasst nog een fulltimebaan bij de reclassering en niet te vergeten een gezin. “Dat was behoorlijk aanpoten,” vertelt Pınar. Maar als ik iets wil, ga ik er ook helemaal voor. Ik heb echt een pitbullmentaliteit. Gelukkig heb ik ook een man en een moeder die me erg steunden en bijstonden waar ze maar konden.”

Desondanks heeft Çelikkal de nodige offers moeten brengen. “Ik heb veel moeten inleveren. Vooral als het gaat om sociale contacten. Maar ik stel mezelf altijd heel bewust de vraag: ‘Wat wil ik nou echt?’ Voor mij was het afronden van mijn studie heel belangrijk, dus koos ik daarvoor. Ik probeer altijd vooruit te kijken: ‘Waar zit ik over vijf jaar?’”

Voor Çelikkal is het antwoord op deze vraag al duidelijk: een eigen advocatenkantoor samen met haar twee jongere zussen. Dat moet dan deels een ‘sociaal’ kantoor worden, maar ook gericht zijn op ondernemers. Deproblemen rond het ondernemerschap interesseren haar namelijk in het bijzonder. Zo heeft ze na haar afstuderen in het strafrecht extra mastervakken in het ondernemingsrecht gevolgd. Terwijl Çelikkal zelf de weg vrij moest maken, was ze een groot voorbeeld voor haar jongere zussen en broer. Haar beide jongere zussen zijn vrijwel dezelfde richting ingeslagen als Çelikkal. ”Een zus heeft ook maatschappelijk werk gestudeerd en daarna rechten en de andere zus studeert ook rechten.”

kieZeN vooR JeZelf is niet iets wat ze vanuit haar Turkse achtergrond heeft meegekregen. “Dat zit meer in mijn karakter. De buitenwereld is heel belangrijk binnen de

pInar ÇelIkkal In Het kort

Geboren: 21 november 1971 in de Turkse stad İzmir opgegroeid: Den Haag opleiding: Havo, hbo Maatschappelijk werk en rechten loopbaan: reclasseringswerker, jurist inD beroep: advocate bij advocatenkantoor Çelikkal relatie: getrouwd en een dochter eerste bijbaan: achter de kassa bij de Konmar Favoriete ontspanning: Vakantie in het Turkse plaatsje Çeşme levensmotto: ‘leef bij de dag, maar denk tegelijkertijd aan wat je morgen moet doen’ over vijf jaar: Eigen advocatenkantoor samen met haar zussen

Turkse cultuur. Ik trek me daar niet snel iets van aan.” Çelikkal ziet onder Turkse vrouwen en jongeren ook een verschuiving optreden. Jongeren gaan er eerder tegenin als ze het niet met hun ouders eens zijn. “Ook zie je meer Turkse huwelijken stranden. Scheiden was voorheen een taboe binnen de Turkse cultuur. Het lijkt daardoor of het probleem nu ontstaan is, maar dat is niet het geval. Problemen die er al waren worden alleen zichtbaarder. Turkse vrouwen worden steeds vrijer en maken ook steeds meer bewuste keuzes. Dat kan gaan om het dragen van een hoofddoek, maar ook om carrière en werk.”

Als zij naar haar dochter kijkt, beseft Çelikkal dat dochterlief in een luxepositie zit. Ze groeit op in een welvarend gezin en heeft een moeder die haar altijd kan helpen met haar huiswerk, vertelt de advocate. “Ik geef haar wel mee dat je hard moet werken voor wat je wilt bereiken en ik zal haar straks proberen te sturen richting het maken van de juiste keuzes. Je kind kan wel zeggen dat zij danseres wil worden, maar dat is niet realistisch als daar vervolgens geen droog brood mee te verdienen is.” Aan de jonge generatie wil Çelikkal meegeven dat het belangrijk is niet te twijfelen aan jezelf. “Probeer niet bang te zijn fouten te maken, gewoon doen! Vaak kun je meer dan je denkt. Als je maar ambitie hebt, dan heb je grotendeels je doel al bereikt”.