Het zakelijk talent Aysel Erbudak

Neerlands zakelijk talent

Aysel Erbudak is uitgegroeid tot een investeerder van formaat. zij geeft leiding aan 1500 mensen. Als eerste ondernemer nam zij een Nederlands ziekenhuis over. “Ik voelde dat ik het talent had om veel geld te verdienen."

aysel Erbudak, de meest bekende ondernemer van Turkse afkomst, kwam op haar achtste naar Nederland. Inmiddels is zij uitgegroeid tot een zakenvrouw van formaat. Zij bezit vele bedrijven. Als eerste en enige ondernemer heeft zij een Nederlands ziekenhuis overgenomen, wel het Slotervaart-ziekenhuis in Amsterdam-West. Momenteel geeft ze leiding aan 1500 mensen. “Ik voelde dat ik het talent had om veel geld te verdienen,” zei Erbudak in een interview dat eerder in Tulpia verscheen.

Topbestuurders met dikke jaarsalarissen en nog dikkere bonussen trachtten het Slotervaart-ziekenhuis in te lijven. Ze zetten zelfs hun machtige politieke vriendjes in. Niets mocht baten. Of hun plannen kregen niet de nodige steun bij het personeel, of ze schrokken van de torenhoge schulden van het ziekenhuis. Zo niet Erbudak. Ze was maar al te graag bereid de belastingschuld van tien miljoen euro te betalen voor het ziekenhuis dat de afgelopen 25 jaar elk jaar weer 4,5 miljoen euro verlies had geleden. “Wat zij niet voor elkaar konden krijgen, heeft het kind van een gastarbeider mooi wel gerealiseerd,” zei Erbudak trots.

Binnen een jaar na de overname wist zij het ziekenhuis uit de rode cijfers te krijgen en realiseerde zelfs een bescheiden winst van een miljoen euro. Erbudak zag in de overname van het Slotervaart- ziekenhuis een financiële uitdagingen, maar haar interesse had ook uitgesproken ideële component. “Dit ziekenhuis is ooit opgericht door idealistische artsen die vonden dat iedereen recht had op goede zorg, ongeacht zijn of haar de maatschappelijke status en de grootte van iemands portemonnee. Terwijl de specialisten in andere ziekenhuizen in maatschappen werken, zijn de artsen van het Slotervaartziekenhuis in loondienst. Maatschappen omschrijft ze als winkeltjes binnen het ziekenhuis en de specialisten als een soort winkeliers die omzet moeten genereren. “Onze artsen daarentegen hebben alle ruimte en tijd voor hun patiënten zonder dat ze zich zorgen hoeven te maken over hun inkomsten.”

Erbudak werd als derde van zes kinderen geboren in het bergdorpje Damal, in het uiterste oosten van Turkije. Haar vader zag ze slechts tijdens de vakantie in de zomermaanden. Hij werkte als productiemedewerker in een platenfabriek in Bunschoten. Zij verloor een broertje nadat die ziek was geworden en niet tijdig naar een arts kon worden gebracht. In 1979 liet haar vader zijn vrouw en kinderen overkomen naar Nederland. “Emigreren was de meest ingrijpende gebeurtenis in mijn leven en heeft daar een zwaar stempel opgedrukt,” zegt Erbudak.

Tot aan de overname van het Slotervaart-ziekenhuis opereerde Erbudak nog in alle anonimiteit. Zij bezit een groot aantal bedrijven, grotendeels samen met haar zakenpartner Jan Schram. Daarnaast is zij adviseur of bestuurster bij 21 andere bedrijven. Momenteel laat ze in het Turkse Altınoluk waar ze ook een vakantiepark van 180.000 vierkante meter bezit, een voormalig hotel ombouwen tot kliniek.

Tot voor kort ging Erbudak door het leven onder de naam van haar ex-partner, Van Waveren. Zo’n twintig jaar geleden adviseerde haar toenmalige werkgever haar onder de Nederlandse naam van haar vriend te opereren om klanten niet af te schrikken. “Met een buitenlandse naam word je als tweederangsburger behandeld, ook al voel je je niet zo. Als Van Waveren was ik kansrijker,” aldus Erbudak. Daarom adviseert zij jonge migranten desnoods hun naam te vernederlandsen als ze zo meer succes kunnen boeken in hun carrière. “Ze moeten zich richten op hun doel en niet nog meer obstakels creëren voor zichzelf.”

Dit is een korte weergave van een portret aysel Erbudal dat eerder in Tulpia stond. De uitgebreide versie kun je lezen via www.tulpia.nl

Uslu’s vlucht

Ondernemer Atilay Uslu wilde vanaf jongs af aan al miljonair zijn voor zijn dertigste. Als loonslaaf zou hij dat doel nooit kunnen bereiken, dus ging hij in zaken. Als beginnende ondernemer werd hij bedrogen en raakte hij al zijn spaargeld kwijt. Het grote succes kwam met zijn reisorganisatie Corendon. Elke vierde vakantieganger met Turkije als vakantiebestemming vliegt met een van zijn toestellen. “Het is vooral een kwestie van doen.”

Het moderne kantoorpand van Corendon staat op het Airport Businesspark in het Noord-Hollandse Lijnden. Bij binnenkomst vallen meteen de bordeauxrode deuren en vloerbedekking op. De kleur en de naam van de touroperator zijn afgeleid van het aan robijn verwant bordeauxrode mineraal korund. Niets lijkt aan het toeval te zijn overgelaten. De naam, de vliegtuigen, de huisstijl, de website, zelfs de inrichting van het pand niet. Het bedrijfsconcept van Corendon is tot in de puntjes doorgevoerd. Volgens eigenaar Atilay Uslu zijn efficiëntie en realisme de sleutels tot zijn succes.

Uslu heeft nooit de ambitie gehad om een groot bedrijf te leiden, vertelt Uslu. “Wat ik wilde was klanten een belevenis in de vorm van een reis verkopen, mijn geboorteland Turkije promoten en vooral de mensen daar van werk voorzien.” Deze drijfveren in combinatie met een haarfijn gevoel voor interessante handel en de wil om hard te werken, hebben geleid tot een bloeiend bedrijf dat anno 2008 120 miljoen euro aan omzet draait. Corendon groeide sinds de oprichting in 2000 uit tot de grootste Nederlandse aanbieder van reizen naar Turkije en werd de vijfde touroperator van Nederland.

Uslu was nog maar één jaar toen hij door zijn ouders naar Nederland werd gehaald. Hij groeide op in Haarlem. De meisjes in zijn klas wilden stewardess worden en de jongens piloot. Uslu besloot uiteindelijk iets anders te gaan doen dan de rest.

Na de Mavo volgde hij een elektrotechnische opleiding. Hij kwam terecht bij Fokker. Daar werkte hij als cockpittechnicus nog aan de F-50. Vanwege het dreigende faillissement van de vliegtuigbouwer werd hij ontslagen. Vervolgens vond hij een baan bij de PTT. Zijn carrière leek reeds voor hem uitgestippeld. “Maar,” zegt Uslu, “ik heb altijd al goed met geld om kunnen gaan en wilde van jongs af aan al vóór mijn dertigste miljonair worden. Ik was benieuwd of ik mijn droom kon verwezenlijken bij de PTT en vroeg aan mijn chef wat hij verdiende.” Toen deze vertelde dat hij per maand met 2500 gulden naar huis ging besloot de zakenman-inde dop ontslag te nemen. Hij wilde de stap wagen naar zelfstandig ondernemerschap- dat moest hem zijn eerste miljoen opleveren.

Via de horeca belandde Uslu in de reisbranche. In 1994 opende hij zijn eigen reisbureau. Volgens de Kamer van Koophandel was het beginnen van een reisbureau op dat moment de snelste manier om al je geld te verliezen. De jonge ondernemer trok zich echter niets aan van al die waarschuwingen. Zelfverzekerd als hij toen al was vertrouwde hij op zijn zakeninstinct. Uslu werd in het eerste jaar bedrogen. Hij raakte al zijn spaargeld kwijt.

Daarna boorde hij een nichemarkt aan: het organiseren van ski-vliegreizen. In dit segment was zijn bedrijf het enige dat dergelijke reizen naar Turkije aanbood. Zo wist hij toch een succes van zijn reisbureau te maken. Zijn droom is uitgekomen. Nu is hij de gelukkge eigenaar van Corendon.

Dit is een korte weergave van een portret van atilay uslu dat eerder in Tulpia stond. De uitgebreide versie kun je lezen via www.tulpia.nl