Liefde Vreugde Vrijheid magazine 27

Liefde Vreugde Vrijheid Inspiratie Magazine 2017-3

ď‚?

OMARMEN

KENNISMAKEN In 2007 besloot Mandy van Nobelen tijdelijk uit haar gezin en leven te stappen en verbleef tweeënhalve week in het huis van een vriendin. Om na te denken over haar huwelijk, leven en werk. Toen ze in de tweede week het niet meer wist, alles wazig was om haar heen, besloot ze te gaan zitten.

Hoe lang ze daar heeft gezeten weet ze niet meer. Ze stelde zichzelf de vraag “Hoe wil ik leven?” En ondanks dat het na een hele lange tijd het heel leeg voelde in haarzelf, voelde ze ineens iets. Ze maakte het iets groter door er met haar aandacht naar toe te gaan.

Todat ze het woorden kon geven: LIEFDE ~ VREUGDE ~ VRIJHEID. Ineens werd alles letterlijk en figuurlijk helder.

Ze besloot zo te leven, ze stapte uit haar huwelijk, schreef een boek dat in 2013 uitkwam en gaf trainingen, lezingen enz. Hier uit voort is het magazine ontstaan, die nu voor het vijfde jaar verschijnt en als doel heeft inspiratie te delen met elkaar.

In het dagelijkse leven is Mandy inspirator, trainer, coach en schrijver.

Op verzoek geeft ze coachingsessies, verzorgt trainingen voor het bedrijfsleven (empowerment, inspiratie en persoonlijke effectiviteit) en zo nu en dan schrijft ze een column.

Colofon Jaargang 5 - nr. 2017-3 Hoofdredacteur Grafisch vormgever Teksten

Foto voorkant Fotografie

Redactieadres Website

Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen - Mieke Hoving Machteld Sikkema - Bert van Galen Nico Aartsen - Sabina Beenen Helen Norp - Martina Baltus Lot Grips Mandy v Nobelen - Mieke Hoving Machteld Sikkema - Bert van Galen Lot Grips - Martina Baltus Helen Norp - Brion O’Quigley mandyvannobelen@live.nl www.liefdevreugdevrijheid.nl

© 2017 Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of op enige wijze worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur.

Verspreiden d.m.v. email in zijn geheel mag wel, graag!

2

Omarmen We zaten tegenover elkaar, een heerlijk lunch stond tussen ons in en hij vroeg wat mijn dromen waren. Ik vertelde allereerst dat ik al veel van mijn dromen had waargemaakt, en dat ik momenteel niet zulke grote dromen had. Geen materialistische of iets dergelijks. Al is er wel een drang in mij om - als het moment daar is - meer te gaan reizen. Ik vertelde dat ik vooral het contact met mijn kinderen wilde verstevigen…. verinnigen.

Maar bewust liet ik een onderdeel weg in mijn verhaal, omdat ik nog iets voor me wilde houden. Hem niet wilde confronteren of beter gezegd, niet wilde forceren. Ik vertelde hem niet dat ik eigenlijk diep van binnen verlang naar mijn leven delen met een ander, een man. Stilletjes had ik dit jaar nog gehoopt dat hij degene zou zijn, maar een gevoel in mij zei, dat ik verder mocht. Dat ik de liefde die ik voor hem voel nu voor mezelf mag houden. Mijn eigen verlangen mag volgen, mijzelf mag omarmen daarin. Want ja, ik mag mijn liefde, en leven delen…...

En die liefde delen doe ik onder ander met dit magazine.

Omarmen….wat een mooi en ontroerend thema, waarin veel auteurs in dit magazine hun ideeën en ervaringen hebben proberen te vangen in woorden. Over moederliefde, de innerlijke stem, jezelf zijn, over lachen en in gesprek raken met de diverse ikken in jezelf en omgaan met de perikelen van alle dag.

Mooi en afwisselend, één om te omarmen!

Stralende groet,

Mandy

3

kernwaarde 3

Leef het leven vanuit wie je bent 4

INHOUD

In dit Magazine …...

6

KIND IN ONS

OMARMEN

MOEDERLIEFDE

Mandy ontmoet op Schiphol een meisje dat haar niet alleen ontroert, maar ook laat nadenken….

Jezelf omarmen en je realiseren dat jij de krachtige creator in je eigen leven bent…..

Het is nooit te laat voor moederliefde, ontdekte Sabina en deelde haar inspirerende verhaal….

8

INNERLIJKE STEM

11

18

Bewust worden, aandacht geven en omarmen van je innerlijke stem. Martina deelt haar ervaringen ….

14

10

LACHEN

SUB-PERSONEN

Er mag best meer gelachen worden! Bert vertelt erover. Ook over het verhaal achter de lach.…

Wat zou er gebeuren als je je sub-personen in je leven zou leren kennen en omarmen?

WERELD OMARMEN

MEER INSPIRATIE

Hoe omarm je de wereld van nu als je in een verkeerde tijd geboren bent?

Op pagina 9 en 13 vind je meer inspiratie

16

5

KIND IN ONS

6

KIND IN ONS

PUUR, EERLIJK EN ZONDER ENIGE SCHROOM

ontmoeting met het kind (in ons) Een tijdje terug was ik voor een zakelijk gesprek op Schiphol. Omdat het was uitgelopen, besloot ik een hapje te gaan eten. Met mijn broodje nam ik plaats op een hoekje van een ruimte tafel. Even verderop zaten een vader met een vriend en twee kinderen.

Al vrij snel richtte het kleine meisje haar aandacht op mij. Toen ik vroeg hoe ze heette, noemde ze me haar naam en vertelde ze dat ze binnenkort vier zou worden. Het meisje was een plaatje. Korte, blonde haartjes en mooie helderblauwe ogen, die vol vertrouwen het contact met me aandurfden. Op een gegeven moment stond het meisje op en kwam heel dicht tegen me aan staan.

Het was mooi om te zien hoe makkelijk dit kind contact legde. Puur, eerlijk, zonder enige schroom. Haar vader hield ons in de gaten, maar toen hij zag dat ik het niet vervelend vond, vestigde hij zijn aandacht weer op het gesperk met de man tegenover hem. Even later nam het kind weer plaats aan tafel, waar we grappige handje-tik spelletjes deden.

Telkens schaterde ze het uit van het lachen. Toen ik mijn broodje op had en richting trein zou gaan, zei ik het meisje gedag. Zonder nadenken wilde ze achter me aan rennen, maar werd terug geroepen door haar vader. Daar stond de kleine dame, armpjes wijd, met een grote stralende lach. Ik gaf haar en haar broertje een kusje in de lucht en zwaaide voor de laatste keer.

Op de terugreis realiseerde ik me dat dit meisje over tien jaar het merendeel van haar puurheid verloren zou hebben. Het zou zelfs gevaarlijk zijn als ze zo makkelijk en onbevangen de verbinding zou kunnen maken met vreemden. Dit besef maakte me een beetje treurig, maar liet me ook nadenken over onze eigen puurheid als volwassene. Wat is daar nog van over? Wat is er overgebleven van onze eigen onschuld, puurheid en essentie?

Waar is de vrijheid en het vertrouwen om helemaal jezelf te zijn?

Dat kleine meisje heeft op mij een indruk gemaakt, en wat hoop ik van harte dat er iets van die schoonheid behouden blijft, als ze uitgroeit tot een jongedame‌.dat ze zoveel puurheid en authenticiteit in haar leven tot uitdrukking kan brengen, en gelukkig is.

Mandy van Nobelen Š 2017 www.liefdevreugdevrijheid.nl

7

OMARMEN OMARM JEZELF

als wie je werkelijk bent Jezelf geheel omarmen, het klinkt zo simpel. Maar dat valt nog niet mee als je erbij stilstaat. Want jezelf volledig omarmen, dat betekent ‘ja’ zeggen tegen de stukken die je niet graag ziet van jezelf. Dat betekent ‘ja’ zeggen tegen je pijn, je verdriet en je angsten. Het betekent ‘ja’ zeggen tegen je dromen en je diepste verlangens, het betekent ‘ja’ zeggen tegen alles in jouw leven. Want jij creëert al je eigen omstandigheden en dat maakt dat je 100% verantwoordelijk bent voor alles in jouw leven.

Of je dat nu weet of niet en of je dat nu bewust doet, of niet. Verantwoordelijk is iets anders dan schuldig, ik zeg het er toch maar even bij. Schuldig is een heel andere energie en brengt je meer in de slachtofferrol. En je bent juist geen slachtoffer, je bent juist de krachtige creator van alles in je leven.

Dat is een heleboel jij, wat ik hierboven beschrijf. Maar ook mooi en uitdagend. En een manier om jezelf te ontwikkelen, om te groeien, om jezelf te ervaren zoals jij dat wilt, want het is jouw leven. En als je jezelf volledig omarmt, als je volledig ‘ja’ zegt tegen jezelf, betekent dat automatisch dat je ‘nee’ zegt tegen een heleboel zaken: je diepste verlangens en dromen langer onderdrukken, je aanpassen aan wat anderen van je verwachten, nog langer blijven rondlopen met je pijn, angst en verdriet (want deze zijn van invloed op de keuzes die je maakt en dat is niet wat je wilt), je klein houden, de verantwoordelijkheid voor jezelf buiten je leggen, de verantwoordelijkheid voor anderen op je schouders nemen en nog veel meer.

En zo word je stapje voor stapje steeds meer wie je werkelijk bent. Je laat los wat niet bij jou past, wat niet van jou is, wat je niet meer wilt en wat jou niet langer dient. Het is niet per sé gemakkelijk. Want het betekent dat er veel verandert; je gaat andere keuzes maken, je maakt ruimte door los te laten, wat je voorheen tolereerde, tolereer je nu niet meer. Maar, als jij een keus maakt voor jezelf, vanuit je hart of je diepere weten, gaat dat nooit ten koste van een ander. Dat lijkt misschien zo en zo zal een ander dat misschien ook ervaren, maar in het grotere geheel is dat niet zo. Als jij jezelf bent en doet wat je wilt doen met jouw leven, dan komt dat niet alleen jou, maar uiteindelijk het geheel ten goede. Een win-win situatie wat mij betreft.

Machteld Sikkema © 2017 www.geniusinmotion.nl 8

INSPIRATIE OMGAAN MET PIJN

OMARM MIJ

Als er iets in je leven gebeurt, wat niet zo prettig is, sterker nog je diep raakt, dan is het enige wat het hart wil doen, is ineen zakken en het verdriet en de pijn voluit voelen. Daarbij hoopt ze dat het hoofd een oplossing weet en andere wegen kent om onder die pijnlijke realiteit uit te komen. Om die realiteit die verdrietig maakt te turnen is een positievere uitkomst nodig.

Omarm mij, m'n lief, laat me voelen dat ik huid heb, huid die kan luisteren naar het raken aan de ander huid die kan kijken naar jouw streling in m'n ogen.

Laat me voelen dat ik huid heb, zodat ook ik jouw lichaam met mijn handen teder kan omringen.

Pas als het hoofd en hart inziet dat de realiteit niet te beĂŻnvloeden valt en het is wat het is, kun je die realiteit omarmen. Met alle gevoelens van boosheid, onmacht, pijn en verdriet. Als je zowel de situatie als jezelf met al die negatieve emoties liefdevol kunt omarmen, kun je de situatie overstijgen. Heb vertrouwen.

Omarm mij, oh m'n dierbare ziel, ontvang mij in de grootsheid van jouw stilte en laat me nu en dan eens proeven van de alomvattendheid van een leven zonder woorden, waar ik er even niet toe doe, waar nietsvermoedend zwijgen mijn hele zijn doordringt en ik niet anders kan dan zinken in een dragend water van rust.

Mandy van Nobelen

Oh mijn God, wat mag ik van u vragen?

Mijn armen reiken uit naar de ontzagwekkendheid van uw niet te snappen schepping.

Ik weet het, diep in mij is het verlangen om ooit als mijn tijd daar is me te mogen laten vallen in de moederschoot van uw geborgenheid, waar ik eindelijk kan zeggen: ik ben thuis.

Je durft elkaar

niet als volwassene te behandelen

uit angst om elkaar als veilige ouder kwijt te raken

Nico Aartsen

Jan Geurtz 9

MOEDERLIEFDE GEN KRACHT

MOEDERLIEFDE

na 38 jaar alsnog omarmt Als kind mishandeld, geen moederliefde gekend, maar in januari 2016 kwam aan die leegte een einde. In de rol van vrijwilligster groeide ik in de rol van mantelzorgster en vandaar uit mocht ik een vrouw omarmen, die mij die moederliefde gaf. Voelbaar, zelfs nu nog.

Het begon toen haar man plots kwam te overlijden. Ze woonden toen al beiden in een verpleeghuis waar ik als vrijwilligster werkzaam was. Ik deelde op maandag kopjes koffie en thee uit waardoor ik al heel wat gesprekken met hen had gehad. Op de bewuste dag voelde ik samen met een vriendin die ook werkzaam was in hetzelfde verpleeghuis, dat er iets bij het echtpaar aan de hand was. We wisten dat de man slecht lag en die dag voelden we dat we er voor haar moesten zijn. Dat gevoel klopte. Toen wij voor haar deur stonden, bleek dat haar man net was overleden. We konden haar troosten en op dat moment was voor mij duidelijk dat zij mijn armen nodig had. Om te troosten, maar ook om haar te helpen verder te leven zonder haar man. Haar te helpen rouwen en door te gaan.

Al gauw besloot ik haar mantelzorger te worden en bouwde een hechte band met haar op. Ik deed dingen die een dochter met haar moeder zou doen. Shoppen, uit eten, naar een musical. Wij voelden het ook echt alsof we moeder en dochter van elkaar waren en zeiden, ook als mensen het vroegen: “Ja we hebben elkaar geadopteerd”!

Naast mooie momenten waren er ook momenten van ziekenhuis- en artsbezoeken. Als hartpatiënt kom je daar niet onderuit. Op een geven moment vroeg ze me of ik met haar mee wilde op reis naar de Filipijnen om haar broer te bezoeken. Een reis waarvan we wisten dat het voor het laatst zou zijn.

We hebben de reis gemaakt. Ze heeft haar broer en diens vriendin nog mogen omarmen. Ook hier hebben we een week ziekenhuis meegemaakt waardoor onze band nog hechter werd dan het al was. Veel gesproken, gelachen en gehuild en na die week hebben we vooral heel intens genoten van elkaar, maar ook van het mooie land.

In december werd ze zelf ziek. En naar een zware operatie werd duidelijk dat ze de strijd om te leven moest opgeven. Ik heb haar mogen begeleiden op de laatste reis van haar leven. Haar mogen begeleiden tot het eindstation, tot het moment dat zij haar man weer in haar armen mocht sluiten.

Al was het maar voor 1 jaar. Ik ben heel dankbaar dat ik na 38 jaar toch nog een moeder mocht omarmen.

Sabina Beenen © 2017 https://www.facebook.com/sabina.kesselaarbeenen 10

INNERLIJKE STEM

IN HET DIEPE SPRINGEN

zonder uitgewerkt plan Mijn hele leven lang heb ik gedaan wat anderen van me verwachtten. Ik deed er alles aan om aan hun wensen en aan hun beeld te voldoen. Mijn leven voelde wel makkelijk. Zonder weerstand door anderen, leken de problemen toendertijd ook minder. Maar gelukkig maakte het me niet uit, want vaak deed ik dingen die ik zelf eigenlijk niet leuk vond.

De laatste jaren kreeg ik steeds vaker last van deze manier van leven. Ik voelde dat het niet was, wat ik werkelijk wilde. Met hulp liet ik stuk voor stuk mijn verleden los. Ik kreeg steeds meer behoefte om zelf keuzes te maken en eindelijk te kunnen genieten van mijn dromen. Mijn aandacht werd steeds meer getrokken in dingen die ik nu wilde doen en niet pas over een paar jaar.

Vooral op werkgebied voelde ik me steeds minder prettig. Ik vond het werk met de ouderen wel fijn, maar toch bleef ik weerstand voelen.

Ik werd er zelf ziek van en dat wilde ik niet meer. Ik kreeg het besef dat ik nooit mijn dromen zou kunnen waarmaken, als ik nu niet die stappen zou zetten die ervoor nodig waren. Ik begon mijn aandacht te richten op mezelf, op mijn eigen wensen en er11

INNERLIJKE STEM voor te gaan. Ik had al jaren de droom om zelfstandig te werken. Ik wilde een eigen bedrijf en nu was het tijd om te luisteren naar mijn innerlijke stem.

Ik besloot mijn vaste baan op te zeggen en in het diepe te springen zonder een uitgewerkt plan. Ik had besloten om er mijn volledige aandacht op te richten. De gedachten alleen al maakte me zo enthousiast en gaf me zoveel enerige. Intussen ben ik gestopt en leef ik vanuit mijn innerlijke stem. Het is nog steeds elke dag spannend, want ik heb geen idee wat het me gaat brengen.

Elke ochtend besteed ik aandacht aan mezelf en wat ik graag zou willen. Ik schrijf mijn dromen op en vraag mezelf wat ik nu kan doen, om deze doelen te bereiken. Ik zit geen enkele dag stil, heb het altijd wel druk op een positieve manier, ontmoet nieuwe mensen en er komen nieuwe mogelijkheden op mijn pad. Bij elke ontmoeting of mogelijkheid richt ik mijn aandacht op wat ik wil en voel, of dat bij mij past. En waarbij het soms nog best eng kan zijn, laat ik me niet meer beĂŻnvloeden door anderen. Ze mogen hun mening en twijfels uiten, en ik waardeer hun woorden, maar voor mij is het belangrijk om te kiezen wat ik wil.

Ik hebt ontdekt hoe mooi het is, om jezelf te mogen zijn. Het geeft zoveel positieve energie en inzichten voor je eigen leven, maar ook voor die van anderen. Ik geniet nu nog meer van het leven en van de kleine dingen om me heen. Met veel meer aandacht kijk ik naar mijn kinderen en de natuur om ons heen. Ik neem dingen waar, die ik vroeger niet zag. Ik leef in het hier en nu en geniet van vandaag. We weten nooit hoeveel van deze dagen wij mogen beleven en het is zonde als je vast blijft zitten in je oude gewoonten, als je niet gelukkig bent.

En omdat ik zo kan genieten van het geluk in mijn leven, wil ik ook anderen overtuigen de aandacht te richten op zichzelf en het leven, en deze te omarmen. Iedereen is het waard om zichzelf te mogen ontdekken en te genieten. En als ik zie dat het mij lukt om anderen te bereiken door woorden vanuit mijn hart, heb ik mijn doel bereikt.

Het leven heeft voldoende momenten die tegen kunnen vallen, maar het ligt aan ons of wij deze dingen de aandacht geven of ons juist richten op positieve energie. Geef jouw aandacht die je besteed aan anderen, nu eens aan jezelf.

Martina Baltus Š 2017 www.moonfeelings.nl

12

INSPIRATIE

7X voor jezelf kiezen

INSPIRERENDE LINKS 

www.liefdevreugdevrijheid.nl



www.anewyou.nl



www.geniusinmotion.nl



www.moonfeelings.nl



https://www.facebook.com/ sabina.kesselaarbeenen https://www.facebook.com/ geluksnetwerker/?fref=ts www.vitalworks.nl



Neem de tijd om stil te staan: voel wat JIJ wil Laat de verwachtingen van anderen los: verwacht niets Onderzoek wat je nog tegenhoudt: angst, schaamte, lef... schuldgevoel Stel je voor wat er zou gebeuren als je werkelijk voor jezelf kiest: wat zie je dan voor je?



WAT VIND JIJ? .

Het Inspiratie Magazine is een digitaal magazine en dit is ons vierde jaar. We zijn erg benieuwd wat jij van het magazine vindt? Laat je mening, visie achter op de FB pagina door te klikken op deze afbeelding rechts

Kijk vooral naar wat je er over geloofd: ben je het waard? Gaat het je lukken?

Geniet van het idee dat jij binnenkort je eigen leven leidt: en voel dat!

Maak die ruimte vrij voor jezelf: Jump!

LIEFDE VREUGDE VRIJHEID .

Aanbieding: alleen in de maand mei 2017….. het Liefde Vreugde Vrijheid-boek voor € 9.95 per exemplaar, incl. verzendkosten (alleen binnen Nederland).

Bestel door mail te sturen naar: mandyvannobelen@live.nl 13

LACHEN

14

LACHEN

MET EEN LACH OMARMEN

genieten, groeien en nog veel meer …..

De roep van de lach en plezier maken en daarnaast toch voldoende ruimte houden voor verdieping…. ken je haar? De stem die diep van binnen tegen je fluistert, praat en daarna roept dat je een volgende stap mag nemen? De gulle lach waar je niet altijd naar luistert omdat je denkt dat het raar, nog niet de tijd of iets anders is, waardoor je blijft doen wat je altijd al deed?

De lach is in dit leven een prachtig middel om te genieten en creatief te blijven. Het is voor veel mensen gewoon een knop omdraaien en je zal zien hoe snel het de gewoonste zaak van de wereld wordt. De lach is voor mij een magisch verbindingsmiddel tussen mensen. Maar mijn interesse zit ook in wat er achter de lach schuil gaat: emoties.

Mijn passie is om hiermee in gezamenlijke kwetsbaarheid te werken met (groepen) mensen om elkaar te inspireren, te verblijden en te ontroeren. Om samen te ervaren dat we allen gewoon zijn en toch ook weer bijzonder, en dat we het leven weten te waarderen en respecteren. Het gaat er vooral om dat je enthouiast bent en oog hebt voor de ander, en aardig voor jezelf en de omgeving bent. Of je dan iedere dag volop gelukkig bent? Dat kan natuurlijk niet. In ieder leven is er een interne strijd en factoren van buiten die je geluk aantasten. Een traan laten is goed. En die heeft net als de lach ook een belangrijke functie in het leven. Als je veel lacht, stromen de tranen ook sneller. Door werkelijk te durven lachen, leer je vooral veel over jezelf, weet ik. Je voelt spelenderwijs de verbondheid met elkaar. We leven in een heel onzekere tijd in een wereld vol spanningen en door de huidige samenleving voelen veel mensen zich niet goed behandeld.

Neem het lot in je eigen handen. Somber en verdrietig zijn hoort nu eenmaal bij dit leven.

Juist als je dat beseft, heb je extra door hoe heerlijk het leven is en wat lachen met je doet. Vaak zit er meer achter die lach en hoeft het niet altijd vreugde te zijn. Lachen ontspant, lucht op, verenigt en heeft vaak een positieve werken op de omgeving…..

Bert van Galen © 2017 https://www.facebook.com/geluksnetwerker/?fref=ts

15

SUB-PERSONEN OMARMEN VAN DE VELE DELEN IN JEZELF

licht- en schaduwkant verenigen Onze weg is voor een deel al bepaald, maar onderweg raken we soms verder van onszelf vandaag in plaats van dat we groeien tot de persoon die we werkelijk kunnen zijn.

In psychosynthese wordt o.a. gewerkt het het begrip sub-personen. Tegenwoordig komen we deze sub-personen in bijna elke therapie tegen, maar al in de vorige eeuw werd dit begrip door Roberto Assagiolo - grondlegger van de psychosynthese - geïntroduceerd.

Deelpersonen zijn delen van jezelf die een bepaalde rol zijn gaan spelen in je leven. Ze ontstaan vaak al vroeg in onze ontwikkeling. Zo herkent iedereen wel de Innerlijke Criticus in zichzelf of de Perfectionist, de Avonturier of de Vrijheidsstrijder. Soms krijgen deze sub-personen ook namen. Denk dan bijvoorbeeld aan Florence Nightingale, Pipi Langkous of Jeane d’Arc. Ze ontstaan vaak om het hoofd te kunnen bieden aan onze innerlijke conflicten. Ze krijgen daarmee een (tijdelijke) functie om ons te helpen de disbalans te herstellen of om ons te helpen ons ‘tevreden’ te voelen. Een mooi voorbeeld is de Angsthaas. Deze kan ontstaan in het leven van een jong kind met een bezorgde moeder. Moeder waarschuwt vaak voor de gevaren, het kind wat ‘vrij’ wil experimenteren met gedrag komt in conflict. De stem van moeder wordt overgenomen, verinnerlijkt en zo kan het zijn dat het kind, ook als de moeder er niet is, steeds de Angsthaas in zichzelf hoort spreken.

Deze sub-personen bewonen onze binnenwereld, maar zijn tegelijkertijd een afspiegeling van onze buitenwereld. We hebben dan ook een bepaalde relatie met hen. Sommigen worden door ons omarmt, zoals de Levensgenieter, de Reiziger, of het Spelende Kind. Met anderen hebben we een moeizamere relatie. We willen ze liever niet kennen. Sub-personen kunnen zowel mannelijk als vrouwelijk zijn.

Ik herinner me nog goed mijn eerste ontmoeting met de Regelneef. De Regelneef is nu nog steeds een sub-persoon waar ik regelmatig een gesprek mee voer, maar pakweg twintig jaar geleden kon ik nog niet met hem praten. Hij was zo dominant dat hij al van alles had geregeld, voordat ik er erg in had.

Tijdens mijn opleiding tot psychosynthesegids deed ik een visualisatie waarin ik in een bus zat, met al mijn sub-personen. De bus reed door een landschap. Toen de bus eindelijk stopte, werd mij gevraagd te kijken wie er met mij mee uit zou stappen. Ik wilde de bus doorkijken, maar de Regelneef stond al buiten. Ik had geen keuze, zo leek het op dat moment. Op een weiland waar ik de Regelneef zag groeien tot ongekende grootte, ben ik in deze geleide visualisatie het gesprek met hem aangegaan. Ik was echt ontzettend boos op hem en vroeg hem of hij een toontje lager wilde zingen. Ik was vast van plan hem hier voorgoed achter te laten…

16

SUB-PERSONEN Maar toen werd mij gevraagd om een moment zelf in de huid te kruipen van deze Regelneef. Zo stond ik ineens tegenover mezelf en ik weet nog dat dat ik me heel klein voelde in plaats van groot. Ik voelde me miskend, in de steek gelaten… Na vele jaren zoveel gedaan te hebben, liet ik me niet zomaar wegsturen..

Wat ik vertelde aan mijn Ik, de neurale persoon die tegenover me stond, was dat zij veel aan mij te danken had. Dat ik haar gered had. Dat ik in tijden van onveiligheid voor structurele veiligheid had gezorgd. Terwijl ik dat vertelde, voelde ik een hele diepe verbinding.

Door in zijn huid te kruipen, gebruikte ik mijn empathisch vermogen en keek ik door zijn ogen. Met de ogen van…daar kwam het woord: met de ogen….vol….mededogen..

Er werd mij gevraagd om weer terug te gaan naar mijn eigen Ik. De Regelneef stond nog steeds tegenover mij. Maar nu minder groot, minder dominant en ik merkte hoe deze visualisatie mij bewust maakte van wat er in al die jaren in mijn onbewuste had afgespeeld.

Hoe ik had lopen regelen en zorgen voor anderen. Door me in anderen te verplaatsen en te voelen wat hun behoeften waren, had ik ongemerkt deze sub-persoon meer gevoed dan alle anderen.

De visualisatie ging verder. Ik wilde onderhandelen, de Regelneef vertellen dat mijn situatie nu gestructureerd en veilig genoeg was en dat ik zijn diensten niet langer nodig had.

De gedachte om terug te gaan naar de bus en hem achter te laten was er niet meer. Hij was immers deel van mij….?

Met tranen in mijn ogen realiseerde ik mij dat ik hem dankbaar mocht zijn voor al die keren dat hij voor mij klaargestaan had. Vanuit de grond van mijn hart bedankte ik hem en vroeg hem om met verlof te gaan en alleen nog maar op afroep voor mij zaken te regelen.. We omhelsten elkaar en liepen als twee gelijken terug naar de bus.

Nadat ik met meerdere sub-personen de innerlijke dialoog aanging, ontdekte ik meer en meer dat ik zelf de regisseur ben van mijn eigen leven. En dat ik alle delen van mezelf mag omarmen, ook als ik er nog geen sympathie voor op kan brengen. Zo heb ik geleerd dat de Innerlijke Criticus mij helpt om de juiste keuzes te maken, door vragen te stellen. Maar als de Criticus de Veroordelaar mee laat praten, dan kan de Criticus mij niet meer helpen..

Die Criticus is inmiddels een maatje geworden, die ik ook kan omarmen. Dat betekent dat ik beter tegen kritiek kan, terwijl ik veroordelingen nog steeds heel lastig vind..

En dan het Spelende Kind, het onbevangen, blije en spontane kind dat in ieder van ons zit. Door ons denken, leren, aanvoelen en aanpassen echter, zijn we het contact daarmee vaak kwijtgeraakt. De kunst is, en dat is echt een levenskunst, om deze sub-persoon weer tot leven te wekken en aandacht te geven. Dat zal uiteindelijk leiden tot meer vreugde, vrijheid en liefde.

Om meer in je eigen licht te gaan staan is het dus nodig je schaduwkant te leren kennen, deze de erkenning te geven die het verdient, en tenslotte te omarmen. Zo leren we onszelf lief te hebben en onszelf, althans delen van onszelf niet langer af te wijzen!

Helen Norp www.vitalworks.nl 17

WERELD OMARMEN TSUNAMI VAN LIEFDE

in een iets andere wereld

Met verbazing heb ik heel wat jaren op deze aardbol rondgelopen, rondkijkende wat er zoal gaande was. Nu ben ik van nature een opgewekt en positief ingesteld mens en omarmen is een eigenschap die mij bij geboorte is meegegeven, maar soms lijkt het alsof ik in een slechte film ben beland.

Steeds was ik in de veronderstelling dat ik in een verkeerde tijd was geboren. Ik vond mij meer passen in de tijd van de postkoets, en paard en wagen, zeg maar.

Dit was voor mij een dierbaar gevoel dat ik erg omarmde.

Pas geleden, in de jaren tachtig van de vorige eeuw heb ik een poosje prima gefunctioneerd zonder telefoon. In die tijd had iedereen nog een gewone huistelefoon. In die korte telefoonloze tijd omarmde ik vooral het idee dat ik niet voor allerlei onzin bereikbaar was, ik omarmde de rust die daarvan uitging. Het nieuws haalde je alleen maar uit de krant en de dagelijkse nieuwsuitzendingen van radio en televisie.

Door steeds in snel tempo beter functionerende televisie-toestellen werd het mogelijk steeds meer stations te ontvangen. En ja daar was in 1980 opeens CNN. De hele wereld omarmde deze zender. Je kon zomaar ineens per minuut ‘live’ de oorlog tussen Israël en de Palestijnen 18

WERELD OMARMEN

volgen, je zag ‘zomaar’ dat en waar er bommen vielen, duizenden kilometers van huis.

In 1989 werd de wereld verblijd met het world wilde web. De wereldwijde euforie over dit fenomeen heb ik lange tijd niet begrepen. Terroristische aanvallen, aanslagen door verwarde, vaak eenzame eenlingen, oorlogen, corruptie, met name door ‘hooggeplaatste’ mensen in onze samenleving. Misbruik van kinderen, op grote schaal, zeker in organisaties van kerken e.d. in de afgelopen eeuw, kinderarbeid in de tijd van nu door kinder-porno-netwerken, kinderarbeid, natuurrampen, al dan niet veroorzaakt door moeder aarde's bewoners, politiek machtsmisbruik...... Door internet zijn we ‘helemaal’ op de hoogte en ‘alles’ komt aan het licht.

Op nieuwjaarsdag werd ik via mijn ‘schermpje’ begroet met de beste wensen voor het nieuwe jaar door familie die op wereldreis zijn vanuit Australië, door een vriend die voor een paar daagjes in China was. Vanaf de Chinese Muur en door de achterbuurtjes die voor familiebezoek in Canada verbleven.

Kijk dan voel ik mij oprecht dankbaar dat ik in deze tijd leef en er niet meer met paard op hoef uit te trekken en omarm dat met mijn hele wezen.

Er is een wetenschap die als een paal boven water staat en dat is dat er maar twee zekerheden bestaan: je wordt geboren en je gaat dood.

Wat zou het fijn zijn als iedere geborene in de tijd tussen deze twee zekerheden zou besteden aan het omarmen van het zijn, van het hier mogen zijn. 't Is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel. Overal op de wereld zijn er mooie bewegingen gaande om liefde te verspreiden. Alleen komen die jammer genoeg veel minder in het nieuws.

Reden temeer voor ons allen om veel te omarmen. Jaaaaaa, zoveel je maar kunt om het World Wide Web te overspoelen met een tsunami van liefde.

OMARM. Mieke Hoving © 2017

19

Het volgende magazine verschijnt in juli 2017