Liefde Vreugde Vrijheid magazine 26 by Liefde Vreugde Vrijheid

Liefde Vreugde Vrijheid Inspiratie Magazine 2017-2

ď&#x201A;?

AANDACHTIG

AGENDA Een kleine greep uit het aanbod van trainingen, workshops, lezingen, en LVV -events.

LIFE COACHING Kun je op dit moment wel een life coach gebruiken, die je een spiegel voorhoudt, je steunt, helpt richting te geven of die je liefdevol confronteert ….. lees dan meer op: www.liefdevreugdevrijheid.nl of bel naar Mandy 06 - 361 453 18

Colofon



BOEK Liefde Vreugde Vrijheid € 14.95 incl. verzendkosten binnen Nederland http://liefdevreugdevrijheid.nl/ bestellen-liefde-vreugde-vrijheid/

Jaargang 5 - nr. 2017-2 Hoofdredacteur Grafisch vormgever Teksten

Foto voorkant Fotografie

Redactieadres

Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen - Marielle vd Lee Ingeborg van Rijssel - Rena Andersen Jackie de Wit Charlotte Grips Mandy v Nobelen - Jonathan v Hulst Charlotte Grips - Rena Andersen Jackie de Wit - Ingeborg van Rijssel Marielle vd Lee mandyvannobelen@live.nl

en/of op enige wijze worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur.

Verspreiden d.m.v. email in zijn geheel mag wel, graag!

Aandachtig Leven in het moment, in het hier en nu. Nu genieten …. we zeggen het makkelijk en het is ook doodeenvoudig als je lekker in je vel zit. Een stuk moeilijker is het als je je zorgen maakt, het in je leven niet zo lijkt te vlotten, je een beetje down voelt of dat je het allemaal even niet meer weet. Dan wil je vaak zo snel mogelijk bij dat nare gevoel weg, omdat het je onzeker kan maken…. En wil je dat voelen, wil je dan in het nu zijn…. midden in de shit? Terwijl als je eens de tijd zou nemen om je te omringen met peuters, dan zou je nogal eens wat kunnen opsteken van die kleintjes. Zoals Ingeborg die met kleine dreumessen werkt en weer een herkenbaar en schitterend stukje heeft geschreven over Woody en de draak. En Jackie, die dit op eigen, zeer positieve wijze haar dochter meegeeft. Ook andere schrijvers vertellen dit keer wat zij hebben gedaan om meer in het hier en nu te blijven en aandachtig te zijn. Door het denken te stoppen, het voelen te voelen, naar het hart te luisteren……. Wat heb jij nodig om stil te ‘worden’ en meer in het hier en nu te zijn…..? Stralende groet,

Mandy

kernwaarde 2

Het ware leven vindt in het hier en nu plaats

INHOUD

In dit Magazine …...

LIEFDEVOLLE AANDACHT

Met aandacht naar je denken gaan en die stopzetten hierover vertelt Mandy….

EIGEN KRACHT

CARNAVAL

Mooi verhaal van Marielle die zichzelf liefde en aandacht schonk en wat er toen gebeurde….

Niets mooiers dan een peuter waarnemen in het moment. Ingeborg schrijft erover….. hilarisch!

EIGEN LIEFDE

Rena neemt je mee in haar leven en laat je meekijken en verwonderen…..

WAARDEREN

Jackie en Jenna vertellen waar zij de focus op leggen en wat hen gelukkig maakt

op pagina 9 en 12 meer Inspiratie 5

LIEFDEVOLLE AANDACHT

CAPRIOLEN VAN ONZE MIND

je denken stoppen…... Mooi hoor mediteren, en in het hier en nu leven? Niet aan je verleden hangen? Toekomst loslaten! Ik wist het allemaal, en hoe meer ik het hoorde, hoe meer ik me er aan kon ergeren. Ik werd er kennelijk nog steeds door getriggerd. Doordat ik vorig jaar door het leven zelf werd uitgenodigd eens te gaan ‘mediteren door in het hier en nu te leven’…. niet door op een berg een paar dagen stil te gaan zitten, maar de stilte en het alleen-zijn in mijzelf aan te gaan in het dagelijkse, drukke leven. Een boeiende reis van innerlijk ontdekken. Het dagelijks leven nodigde me keer op keer uit met liefdevolle aandacht bij mijn denken te blijven. Want wat kon die soms capriolen uithalen. zeg. Zo inventief mijn brein is om toch weer oude gedragspatronen op te zoeken, wow! Petje af. Geniaal. Natuurlijk wist ik het al die tijd al, dat ik mijn eigen pijn veroorzaakte door de manier waarop ik mijn gedachten dacht, maar ja, zet dat maar eens om. Ik leerde het uiteindelijk in de liefde. In de liefde voor hem, maar vooral in de liefde voor mezelf. En gaandeweg die liefde vergat ik iets. Als ik in zijn armen lag, voelde ik me fijn, geliefd, maar vooral vertrouwd en thuis. Tijde momenten waren we één en was ik Niemand kan je ooit geven dens ongelofelijk goed geweest om in het moment te blijven. Totdat hij de deur uitstapte? En wist wat je al bent dat hij naar zijn huis zou gaan, naar haar. Dan schoot ik vaak in mijn hoofd, piekerde, maalde, bedacht verschillende excuses voor wat gebeurde en vooral niet gebeurde. Ik maakte mezelf gek, omdat ik niet kon dealen met dat wat was…. had ik mezelf wijs gemaakt. Maar het was vooral mijn eigen gedachten die mij gek maakte…... niet de realiteit. Pas na langere tijd gaf ik mezelf toestemming nu eens niet langer weg te lopen van de pijn die ik soms ervoer. De pijn van de realiteit, wel te verstaan, maar vooral de pijn van mijn eigen gecreeërde gedachten. Toen ik juist besloot niet de pijn meer uit de weg te gaan, maar haar te omarmen, leek het wel of de pijn mij los liet. Ik besloot me niet meer terug te trekken, niet meer in de slachtofferrol te stappen, niet meer tijdelijke uit de relatie te stappen. Ik koos er daar voor om elke aspect ervan te ervaren…… net zolang totdat ik mijn les geleerd zou hebben. Wat die les ook zou zijn….., hoe lang het ook zou duren. 7

LIEFDEVOLLE AANDACHT

ZET JE GEDACHTEN STIL Als bijvoorbeeld de ander zegt:

Ik kan er niet bij zijn dit weekend …. Is dat wat er is. Hij of zij zal er niet zijn. Alles wat er dan na komt aan gedachten en gevoelens is van jou. En van jou alleen. Het is aan jou te kiezen of je vanuit boosheid, verdriet, pijn reageert of vanuit liefde, eigenwaarde en zelfrespect en voor een liefdevolle gedachte kiest. Meerwaardige houding (vaak vanuit boosheid) “Trut….. Nou dan niet!” “Hij heeft zeker iets beter te doen!” “Denk maar niet dat ik er de volgende keer zal zijn …..”

En elke keer als ik bijvoorbeeld door drukte op het werk of vermoeidheid nog eens de neiging heb in het negatief denken te schieten, weet ik dit peilsnel in mezelf gade te slaan. Door me hiervan bewust te worden, kom ik alleen nog maar datgene wat er feitelijk gebeurt onder ogen, en probeer de angstgedachten of pijnlijke gevoelens stop te zetten, voordat het met me aan de haal gaat. Dat vraagt een goed luisteren naar mijn eigen lichaam, het vraagt om aandachtig te zijn en mezelf met zachtheid te benaderen.

Minderwaardige houding (vaak vanuit verdriet) “Hij houdt niet meer van me…..” “Zij heeft niets voor me over…..” “Niemand geeft ook iets om me…. Dit is al de zoveelste keer.” Gelijkwaardige houding (vaak vanuit liefde) “Jee, wat jammer ik had hem er graag bij willen hebben.” “Er zal wel iets zijn wat er tussen is gekomen waarom zij niet komt….” “Zullen we binnenkort iets anders afspreken, wil je toch wel graag weer zien.”

En ja, soms struikel ik nog, maar raak er steeds bedrevener in om hier te zijn, waar er vaak geen problemen zijn, maar alleen maar de realiteit: dat wat is. En weet je dat ik daar eigenlijk best mee kan dealen. Sterker nog, ik begin het nog eens heel leuk…….en makkelijk te vinden.

Wil je meer over dit Liefde Vreugde Vrijheidmodel weten in de vorm van coaching en training voor op je werk of in je leven, laat het me weten 06 - 361 453 18 8

INSPIRATIE VERLANGEN NAAR VERBINDING Soms verlangen we als mens zo naar die ultieme verbinding met de ander, dat we er bijna alles voor over hebben. We schikken ons zo naar die ander, voelen ons vanuit verliefdheid zo verbonden, dat we het niet eens in de gaten hebben, dat we stilletjes aan steeds meer - of steeds weer - bij onszelf vandaan raken.

Laat me maar even met mezelf in mezelf ontdekken waar mijn hart me leidt

Laat me maar even voelen wat er in mij speelt en verder wil ontplooien

Laat me mijn pad bewandelen op mijn manier in mijn tempo met al mijn fratsen op mijn eigenwijze wijze elke keer een stapje…..

Ik kom er wel :-) Mandy van Nobelen

Wat voorheen er nog toe deed, lijkt nu ineens niet zo belangrijk meer. Waar we voorheen op stonden, geven we nu ineens resoluut op. Om maar bij die ander te kunnen zijn. Allemaal omwille van de liefde, die we al die jaren niet meer echt hebben gevoeld, en zo naar uitreiken. Het willen versmelten om je eindelijk weer volledig en heel te voelen. Je geliefd en gezien te voelen, weten dat je er toe doet al is het maar voor die ene persoon. Terwijl, wat zou er gebeuren als je je allereerst weet te verbinden met jezelf? Die heelheid in jezelf te ervaren. Wat heb jij nodig om je vanuit liefde en niet-afhankelijkheid de verbinding met de ander aan te gaan? Wat als jouw verlangen niet langer voorkomt uit pijn? Mandy van Nobelen

INSPIRERENDE LINKS 

www.liefdevreugdevrijheid.nl



www.anewyou.nl



www.charlottegrips.nl



www.schrijfmar.wordpress.com



www.facebook.com/jackie.dewit.nl



www.facebook.com/jonathan.vanhulst.nl

EIGEN KRACHT KIJKEN IN MIJN HART

liefde en aandacht Draait het in ons leven om de liefde? Hoe zit het dan met aandacht? Liefde en aandacht zijn twee woorden die eigenlijk niet zonder elkaar kunnen bestaan. We weten allemaal wel dat je van jezelf moet houden. Weet jij hoe dat moet? Volgens mij is het kernwoord: aandacht. Ik heb vaak teveel aandacht voor de verkeerde dingen. Ik wind me op over kleinigheden, waardoor ik vergeet om de grote, mooie dingen in het leven te zien en er echt van te genieten. Mensen die je aandacht niet verdienen omdat ze je liefde misbruiken, krijgen in je hoofd vaak veel te veel aandacht. Die aandacht kun je beter aan jezelf geven. Lange tijd heb ik mijn gevoel genegeerd. Ik wist helemaal niet hoe ik ernaar moest luisteren. Na een flinke tijd worstelen vond ik een fijne psycholoog, die samen met mij in mijn hart keek. En toen ik daar was, in mijn hart, mocht ik zonder oordeel voelen wat er zat. Nou, dat was nogal wat. Wrok. Haat. Angst. Het zat er allemaal. In flinke porties. Het kostte veel energie om dat te voelen, want die nare gevoelens doen pijn. Wegdrukken, negeren: dat lijkt het beste. Maar uiteindelijk loop je tegen jezelf op. Waarom zouden die gevoelens er niet mogen zijn? Verwachten we echt dat het leven altijd positief is? Hoe kunnen er pieken zijn als er geen dalen bestaan? Die gedachten zijn mijn houvast en wil ik graag met je delen.

EIGEN KRACHT

Acceptatie van je gevoelens, van je situatie, van je gedachten. Ook als die niet leuk zijn. Geloof mij: het wordt erger als je ze niet toelaat. Geef ze de aandacht die ze nodig hebben, neem jezelf serieus, geef jezelf die liefde. Soms mag je huilen, verdrietig of boos zijn, of het zelfs niet meer zien zitten. Luister naar jezelf. Wat zegt je hart? Wat voel je? Zelf was ik intens verdrietig toen mijn ouders vertelden te gaan verhuizen. Verdrietig was ik, verdrietig om een huis. Misschien is het raar. Veel mensen begrepen mijn verdriet wel, maar dat ik er echt kapot van was? Dat ging er bij hen niet in. Een maand na de verhuizing kreeg ik last van een onrustig gevoel. Ik voelde me rottig en ongelukkig en probeerde te analyseren waar het vandaan kwam. De verhuizing was half december. Niet veel later kwamen de drukke feestdagen, ik kreeg logees, noem maar op. Tijd om na te denken over wat ik had beleefd tijdens die verhuizing, was er niet. Tijd om te rouwen was er niet, die tijd had ik niet genomen. Ik duwde mijn verdriet steeds weg en dat ging aan mij knagen.

Aandacht v

oor jezelf

oor de ander Niet zwart-w it denken Maak jezel f geen tegen stander Kijk met li efde en comp assie Kijk elkaa r eens aan Je zult van zelf wel mer ken: Daarmee is de eerste sta p gedaan Neem de tijd

en neem wa

t rust k op tijd

Neem het oo

Blijf beschei den maar v

raag gerust

Want vrage n mag je kw ijt Wees niet on zeker en nie t bang Wees gewoon jezelf Iedereen is v an binnen u it

Een prachti Toen ik mij dat realiseerde ben ik tijd in g fonkelende elf P robeer positie mijn agenda gaan inplannen om bewust f te kijken Probeer liefde mijn rouwproces te gaan beleven. Op die door te geven Huil niet a ls het soms nie momenten luister ik naar mijn gevoel, t lukt denk ik aan mijn ervaringen en voel ik Zo mooi is het leven mijn verdriet. Hoe meer aandacht ik geef aan mezelf, hoe rustiger ik word. Moet ik mezelf veroordelen omdat ik verdrietig ben om zoiets ‘kleins’? Natuurlijk zijn er ergere dingen, maar mij raakt het. Geef jezelf liefde en aandacht wanneer je gevoel zegt dat het nodig is. Neem jezelf serieus, want je bent prachtig. Dat probeer ik mezelf ook wijs te maken.

INSPIRATIE

7X Aanwezig zijn is â&#x20AC;Ś ...leven in Liefde Vreugde Vrijheid ...dealen met de realiteit

WAT VIND JIJ? .

...weten dat alles er mag zijn ...met liefdevolle aandacht en zonder vooroordelen waarnemen ...bewust zijn van je denken, voelen en handelen ...in het nu zijn, niet hangen aan het verleden of je haasten richting toekomst

Het Inspiratie Magazine is een digitaal magazine en dit is ons vijfde jaar. We zijn erg benieuwd wat jij van het magazine vindt? Laat je mening, visie achter op de FB pagina door te klikken op deze afbeelding rechts

...onbevangen leven, vol passie en plezier

OUDER & KIND Soms vraag ik me af wie in het leven de leraar is en wie de leerling: de ouder of het kind? Natuurlijk kent het kind het leven met al zijn mogelijkheden en gevaren niet in praktische zin, maar ze weten wel hoe in essentie met het Leven te leven. Daarin kunnen ze ons nog veel leren. Als ze een belevenis met ons willen delen, leren zij ons werkelijk te luisteren. Zij leren ons voelen, omdat ze met alle gemak van de wereld hun emoties tonen en er makkelijker mee om weten te gaan, dan wij volwassenen meestal. Zij staan nog dicht bij de bron. Mandy van Nobelen 12

The best teachers are those

who show you where to look

but donâ&#x20AC;&#x2122;t tell you what to see Alexandra K. Tenfor

CARNAVAL

WOODY EN DE DRAAK

peutercarnaval ten top

Het is carnaval vandaag. Een zonnige maar onstuimige dag. Zowel buiten als binnen. Vanmorgen heb ik Pipi Langkous al voorbij zien huppelen met haar gestreepte kousen aan en zag ik een vrolijk zwart-geel bijtje opgekruld in het poppenbedje liggen. Bij de wc’s zag ik onder de deur door het gerimpelde vachtje van rendier Rudolf liggen. Binnen aan tafel zit een 3-jarige look-a-like van Woody uit Toy Story met een geweldige bruine Stetson op zijn hoofd. Een beetje schuin, dus heel charmant. Met naast hem een blonde jongensdraak. Als deze opstaat en wegloopt zie ik pas de lange drakenstart heen en weer zwiepen. Verder zie ik een prinsesje met verwarde blonde haren met veel tule om haar heen. Even lekker rennen en uitwaaien noemen we dat. Ik neem strategische positie in zoals altijd. Ik wil namelijk alles kunnen zien. Rechts een rijtje ongedurige klimgeitjes op de glijbaan, links balanserende 2,5 jarige op de zandbakrand. En niet te vergeten de rode en blauwe laarsjes die vrolijk door de plassen stampen. Ik zie vanuit mijn ooghoek iets groens aanstormen. Het blijkt het blonde jongensdraakje te zijn. Als hij langskomt zie ik onder zijn eveneens groene jas de lange drakenstaart verschijnen. Groen, geel en met een rode punt. Hij rent achter een cowboy aan die voor hem uit rent. Het is Woody. Deze rent over het plein, achterom kijkend of hij de draak al heeft afgeschud. De draak maakt graaiende bewegingen met zijn handen…..Woody gaat nog harder lopen en neemt zijn bruine Stetson in zijn handen voordat deze afwaait. Hijgend komt hij aanlopen bij het hek en draait zich om. Hij klemt zijn hoed tegen zijn borst. De draak komt dichterbij. Het wordt Woody echter te veel allemaal en hij kijkt bedrukt naar de draak. Tranen springen in zijn ogen. Ik loop naar het tweetal toe en ga op mijn hurken zitten. “Hee cowboy”, zeg ik. “vind je het spelletje met de draak wel leuk?” Woody schudt van nee en klemt zijn hoed stevig vast. Ik kijk naar het draakje. Die staat hijgend naast mij. “Hij vindt het niet leuk.”, zeg ik tegen het draakje. Het draakje kijkt eerst met grote bruine ogen naar Woody en dan naar mij. Vervolgens haalt hij zijn schouders op en sjokt weg. Met zijn hoofd naar beneden, zijn armen slap langs zijn lichaam en zijn staart tussen zijn benen. Woody droogt zijn tranen en zet zijn Stetson op. Hij huppelt, zichtbaar opgelucht weg. Als ik weer terug ben op mijn vaste plek op het plein, zie ik draakje en Woody lachend en met graaiende handen achter een gillend blond prinsesje met een roze tule rok aanrennen…. Ingeborg van Rijssel © 2017 13

EIGEN LIEFDE HOUDEN VAN JEZELF

met hart en ziel Ik dacht dat ik een goed huwelijk had, maar mijn man dacht daar blijkbaar anders over, een nare scheiding volgde. Hij had een nieuwe vrouw en zij wilde liever een man zonder kinderen, dus verdween mijn man voor ongeveer tien jaar uit het leven van mijn kinderen Ik leefde samen met 6 jongeren toen mijn tweede man in mijn leven verscheen. Daar werd het leven makkelijker van, al bracht ook hij 2 kinderen mee in eenzelfde leeftijd. Het plan was van het leven te gaan genieten, dus verkochten het huis en kochten een camper. Dat plan strandde in Portugal, waar we dankzij een reeks van toevalligheden bijna letterlijk over een huis struikelden. Een nieuw leven, een nieuw doel. We besloten vastgelopen jongeren op te vangen uit Nederland. Heerlijk werk, mijn man en ik vormden een team, totdat hij verliefd werd op een jongere en hij in een week tijd zijn spullen had gepakt, en verdween. Ik had geen idee ‘wat’ er aan de hand was. Man weg, werk weg en tot mijn stomme verbazing keerden ook mijn kinderen zich tegen mij. Gelukkig was er iets in mij dat gewoon wist dat dit niet zonder reden gebeurde, maar wat was het zwaar om het uit te houden, om het te doorstaan dat niemand om je leek te geven. Dag in dag uit alleen. In stilte, niet snappend ‘wat en waarom’ dingen gebeurden in mijn leven zoals ze gebeurden. Ik begon de stilte te waarderen. Niemand die er voor me was, maar ook niemand die me stoorde. Ik realiseerde dat ik mezelf mocht geven wat ik anderen altijd gaf. Veel dingen die ik ooit aan de jongeren vertelde, kon ik nu op mezelf gaan toepassen. Langzaam begon het te dagen dat ik van kinds af aan in dienst was geweest voor anderen. Daarom waren mijn kinderen en nu ook mijn kleinkinderen uit mijn leven verdwenen. Ik was bijna gevaarlijk...haha, want als ik de kans had gekregen, was dat mijn nieuwe doel geworden. Gelukkig, ik kreeg de kans niet. In die periode ontdekte ik ook dat ik als de dood was om in de steek gelaten te worden. En dat is precies wat er keer op keer in mijn leven gebeurde. En net als met de drukte in mijn hoofd, keek ik het gewoon aan. Zo was ik ooit eens eerder in mijn leven aan de slag gegaan met ‘iets’ dat blijkbaar in mijn hoofd leefde en waar ik geen controle over had. Ik vergeet nooit dat mijn kunstzinnig therapeute eens zei: “Is het ooit wel eens stil bij jou daar boven?” En ze had gelijk gekregen. Onrust. Dat ’iets’ dacht zelfstandig, hield eindeloze dialogen en het leek te gebeuren, zonder dat ik daar ook maar iets aan kon doen. Ik weet niet meer hoe vaak ik in volle verbazing mijn handen in die periode op mijn hoofd heb gelegd. 14

EIGEN LIEFDE

EIGEN LIEFDE Het kwam toen niet eens bij mij op dat ik er mogelijk wat aan zou kunnen veranderen. Het was simpel gewoon, raar. Ik weet nu nog niet wat er toen gebeurde, maar van de ene op de ander dag was ‘het’ weg en was het plots overdovend stil in mijn hoofd. En toen ik realiseerde waarom alles was gebeurd, zag ik in dat het nodig was te gebeuren. Wat een realisatie! Het werd een nog belangrijkere realisatie dan mijn drukke hoofd. Het was zo vaak gebeurd…… en ik was er nog steeds. Dus waar was ik nu eigenlijk echt bang voor? Ik wist het echt niet, dus ik kon de angst vrijlaten. Een angst, die ik niet langer nodig had. Op dat moment, het was midden in de nacht…. had ik een bijzondere ervaring. Het was alsof ik opnieuw geboren werd. Het was alsof mijn ziel geïntegreerd werd met mijn persoonlijkheid. Er was geen verschil meer tussen mijn persoonlijkehid en mijn ziel. Wow, ik werd verliefd op mijzelf. Ik weet niet hoe vaak ik, vooral tijdens het uitlaten van de honden galmde: “Ik houd van mij!”. Met heel mijn hart en ziel ik houd ik van mij. En het rare was, alhoewel er helemaal niets veranderde in mijn omstandigheden, voelde ik me gelukkiger dan ooit. Er was eigenlijk helemaal niets anders te wensen! Maar dat bleek helemaal niet zo leuk. Want waar ik altijd iemand was geweest die van de tien dingen die ik graag wilde, er maar twee kon kiezen, wilde ik helemaal niets meer. Niet vanuit negativiteit, maar er was gewoon niets te willen. Mijn leven is veranderd in Leven! Het persoonlijke is er nagenoeg helemaal uit verdwenen. Ik was op velerlei gebied een therapeut, maar ik kon het niet meer en ik wilde het niet meer, ik was uitgepeuterd! Loslaten, loslaten en nog meer loslaten… niet weten wat er komt of wat me beweegt. Mijn verleden heeft zijn lading verloren. Mijn hoofd herinnert nog wel, maar de emoties die eraan gekoppeld waren, zijn weg. Wel zijn de bijbehorende patronen nog actief, en stuk voor stuk dienen ze zich aan om letterlijk ont-manteld te worden. ’Ik’ bestaat eigenlijk niet meer. Eigenlijk ben ik niemand geworden, wat een vrijheid! Ik ben een expressie van het Leven in het moment…. Ik zie en weet wat er is gebeurd en waarom. Ik besef me dat we allemaal door dit soort processen heen gaan…. Daarom wilde ik zo graag mijn verhaal met je delen. Gewoon om de moed erin te houden, gedurende de ‘marathon’ die je geestelijk aan het lopen bent……. Rena Andersen © 2017

MOETER WE ZIJN ZO KRANKZINNIG GELUKKIG

yes, yes en whuahha! Twee jaar geleden zat ik als een single mam in de uitkering en had één regel. Wanneer wij iets extra’s kopen, dat we dan onze dankbaarheid benadrukken. We zijn zo’n krankzinnig gelukkig! We springen van “Yes, yes en whuahha” en schreeuwen het vanuit ons buik en hart. Van “Oh wat super, wat geweldig!” Ik maak niet alleen haar, maar ook mezelf bewust dat als we iets hebben gekregen, dat we dan “Oh, wat geweldig” zeggen, “dank je wel!” En elke keer als we het cadeau tegen komen, maken we een opmerking. Mijn dochter zegt dan: “Van wie hebben we dit mama?” en zeg ik: “Van oma, waarop zij dan weer reageert: “Oh ja, dat is lief van oma.” Net als die ene keer. Er was gelukkig weer wat geld op de rekening. Dat is dan weer zo’n momentje, zo’n ritueel van dankbaarheid: “Oh heerlijk! We hebben geld, yeah. We kunnen weer boodschappen doen, yes, yes!” Smile, en dus bedankten we hier ook vrienden, families, zelfs de gemeente, waarvan we elke maand geld ontvingen. Het fijne ervan is dat zij met alles wat prettig is, erg enthousiast omgaat. Haar dankbaarheid betuigt. En als ik het vergeet, helpt ze me wel herinneren. Zo jong, en ze vult me gewoon aan. Als we iets in de winkel hebben gekocht en ze heeft het al gezien, dan maken we er gewoon een leuk spelletje van. Als we thuis komen, gaat ze zitten en doet haar ogen dicht en handen open. En ik kom dan met een heel grote verrassing en roept zij: “Oh wow mama, dank je wel, wat super!” Hier ben ik mee begonnen toen ik geen inpakpapier had. We hebben ook een ritueel om elkaar blij te maken met verzonnen cadeaus. We geven elkaar dan knuffel en kusjes-cadeaus. We gaan samen op de bank en vragen elkaar: “Wat voor een cadeau wil je?” Dan volgt het antwoord: “Wil je knuffels of kusjes en hoeveel?” En dag mag je zeggen hoeveel je wilt. Een heerlijk en leuk spelletje om heerlijk verbonden te blijven. En we hebben een ritueel dat we jarig zijn op een willekeurige datum en dan zingen we voor elkaar een verjaarsdaglied. Zij heeft het nu ook voor de vogels en de bomen verzonnen. En als we dan aan het picknicken zijn, doen we het ook voor de bomen. Hierbij maakt ze wel eens een cadeau voor me en zeg ze de ene keer “omdat ik van je houd en je lief vind” en de andere keer is het “omdat jij jarig bent.” Jackie de Wit © 2017 www.facebook.com/jackie.dewit.nl 17

Het volgende magazine verschijnt in mei 2017