Liefde Vreugde Vrijheid magazine 28

Liefde Vreugde Vrijheid

Inspiratie Magazine 2017-4

ď‚?

GRENZEN

KENNISMAKEN In 2007 besloot Mandy van Nobelen tijdelijk uit haar gezin en leven te stappen en verbleef tweeënhalve week in het huis van een vriendin. Om na te denken over haar huwelijk, leven en werk. Toen ze in de tweede week het niet meer wist, alles wazig was om haar heen, besloot ze te gaan zitten.

Hoe lang ze daar heeft gezeten weet ze niet meer. Ze stelde zichzelf de vraag “Hoe wil ik leven?” En ondanks dat het na een hele lange tijd het heel leeg voelde in haarzelf, voelde ze ineens iets. Ze maakte het iets groter door er met haar aandacht naar toe te gaan.

Todat ze het woorden kon geven: LIEFDE ~ VREUGDE ~ VRIJHEID. Ineens werd alles letterlijk en figuurlijk helder.

Ze besloot zo te leven, ze stapte uit haar huwelijk, schreef een boek dat in 2013 uitkwam en gaf trainingen, lezingen enz. Hier uit voort is het magazine ontstaan, die nu voor het vijfde jaar verschijnt en als doel heeft inspiratie te delen met elkaar.

In het dagelijkse leven is Mandy inspirator, trainer, coach en schrijver.

Op verzoek geeft ze coachingsessies, verzorgt trainingen voor het bedrijfsleven (empowerment, inspiratie en persoonlijke effectiviteit) en zo nu en dan schrijft ze een column.

Colofon Jaargang 5 - nr. 2017-4

Hoofdredacteur Grafisch vormgever Teksten

Foto voorkant Illustraties pag 6-8 Fotografie

Redactieadres Website

Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen - Tomas Kos Mick Kemeling - Anoniem - Mijke Vlasveld - Savannah Engelenberg Charlotte Grips Remco Dam Mandy v Nobelen - Savannah Engelenberg - anoniem - Tomas Kos Mijke Valsveld mandyvannobelen@live.nl www.liefdevreugdevrijheid.nl

2017 Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/ of op enige wijze worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur.

2

Grenzen Van jongs af aan kan ik eigenlijk eenvoudig mijn grenzen stellen. Vaak straal ik die grenzen van nature in energie al uit en hoef het daardoor zelden uit te spreken. Waarschijnlijk ook omdat ik meestal vrij snel kan benoemen als dingen mij dwars zitten, en ja als iets me echt niet zint, dan merk je dat gelijk.

De laatste tijd echter ontdek ik dat ik mezelf nog enigszins beperk, laat begrenzen door kaders over relaties die wij als maatschappij nu eenmaal hebben. Nu is mijn visie ten aanzien van relaties de laatste dertig jaar sowieso veranderd, maar het blijft een interessante materie. Dat je met een iemand je hele leven deelt, is er zo ĂŠĂŠn. Bij elkaar blijven tot dat de dood ons scheidt, is weinig mens nog gegeven. Zelfs de definitie van ware liefde ontgaat mij steeds meer, als ik kijk naar hoe velen er mee omgaan. Nu doe ik (en laat) toch wel wat ik wil of denk dat goed voelt, maar het zijn juist de reacties van buitenaf die mij telkens weer uitnodigen om naar die kaders en hokjes te (blijven) kijken. Interessant, niet?

In dit magazine mooie verhalen van schrijvers die zich lieten begrenzen door eigen idealen, principes, relatie, voeding en tralies. Een mooie mix die ontroert, intrigeert en hopelijk inspireert, want daarom is dit alles ook begonnen.

Ofwel, laat je grenzeloos inspireren!

Stralende groet,

Mandy

3

kernwaarde 4

Neem in het leven je eigen ruimte in 4

INHOUD

In dit Magazine …...

PAREL

6

Wat gebeurt er als de cel waarin je opgesloten zit uit zijn voegen begint de barsten ……...

OVER GRENZEN

10

ONBEPERKT

GRENZELOZE LIEFDE

13

Als je niet langer authenthiek kan zijn bij jezelf en in de relatie…… wat dan?

In het buitenland (over de grens) leerde ze haar eigen grenzen opnieuw kennen en wat een les!

16

Savannah gaat op onderzoek uit en besluit gezond te gaan eten en toch onbeperkt te genieten

op pagina 9, 12 en 15 meer Inspiratie 5

PAREL Lieve vriend, Ik schrijf je met goed nieuws, prachtig nieuws zelfs.

Eindelijk voel ik dat hij mij ziet, mijn oude heer. Hij kijkt aandachtig op mij toe en eens niet op mij neer. Hij kijkt naar mijn echte Ă­k, echt naar mij!

Zou deze norse man die ik ken als geen ander ineens mijn schoonheid erkennen?

Zie ik de weerspiegeling van een parel in zijn blik? Is het slijk dat aan mijn naam verbonden was afgedropen, en is die vonkel in zijn ogen een hoopvol toekomstlicht? Mag mijn stevige omklemming zich eindelijk ontspannen om de zijne te ervaren?

De parel is aan het groeien. Het licht sterk, helder, niet meer onzichtbaar en niet meer onecht. Je kunt hem zien schijnen door de kier van mijn schelpen. Tegen de donkere hoeken waarin mijn ziel schuil wilt gaan weerkaatst het. Het schijnt mijn huis in, waar mijn nieuwe mensenleven op mij wacht. Ik woon er nu zo lang niet meer dat zelfs mijn herinnering er stoffig van is geworden.

Ik bereid me vast voor er de handen te schudden van verontruste buurtbewoners. O, ik ken hun grenzen al zo goed. Ze zullen mijn nieuwe gloed vast omarmen, hoe erg het ook is wat ik heb gedaan. Klaar is klaar! Mijn licht zal door mijn buurt schijnen, als de vuurtoren bij nacht. Al zal men het niet verwachten, ik zal tonen dat het verhaal rond een persoon veranderen kan waar de begripvolle wind waait. Zie hier lieve buurt, een herboren jongeman. De teerling is geworpen en de tijd maakt rechtsomkeert.

Ik zeg dit niet om te overdrijven maar omdat het de simpele waarheid is. Mijn ogen lopen constant over. De noodzakelijkheid om liefde te delen werd mij hier ontnomen. Het valt me zwaar te overleven in deze eenzaamheid. Er is hier geen liefde, want de mensen

6

PAREL die mij hier omringen zijn te angstig om hun schild te laten zakken, te laf zichzelf te bevrijden. Geen liefde verlangen zij. Ik verlang juist zeeĂŤn vol. Al zal het mijn hart breken, ik ben nou eenmaal zo. Verschrikkelijk sentimenteel en week als een vaatdoek. Bijna grenzeloos op de liefde verliefd.

Zie ik in dit duister oord nu ook mijn parel in moeders ogen weerschijnen? Ze komt mij bezoeken met mijn zus en alsof er zich een wonder openbaarde, is er ineens geklaarde lucht. We voeren gesprekken, waarvan de woorden niet de kern vormen. De dialoog die immer ontbrak vond ik hier, wie had dat verwacht?

Ziet ze plots dat ik mijn hand niet omdraai voor zware klussen? Ziet ze dat men van mij kan verwachten te helpen al wordt het niet gevraagd. Ik sta voor je klaar, en klaar is echt klaar.

In haar ogen zie ik de oester die mij tot gevangene veroordeelde. Beetje bij beetje opent zich de schelp en ik kom los van het kussen. Moeders hand heeft zich erdoor gewrongen en haar warmte voelt als een veilige deken. Evenals mijn vader me voor het eerst lijkt te zien, zo ziet zij nu niet alleen mij, maar ook mijn verdriet. Haar hand rust en troost. Mijn pupillen verdrinken als zeelieden. Goddomme, nu breek ik de poort volledig open. Golven stromen door de tralies van mijn geest. In de wind van begrip sust mijn moeder ze tot kalmte, ik geef me over aan haar fluisteren.

Al is er in deze gevangenis geen verf te krijgen. Er is niet eens lijm, geen simpele schaar in mijn cel. Het maakt mij niet uit, zo proberen ze vast mijn creativiteit op de proef te stellen. Dit houdt mij niet tegen, het tegendeel is waar!

Ik maak voor de bewakers een kunstwerk dat ze met de meest sierlijke pencelen niet zullen evenaren. Sigarettenas en vruchtenhagelslag voeg ik samen om de wind te maken, met inkt uit een balpen en tandpasta, schilder ik de tranen die mij verlossen. Een dikke laag blauw, een oranjeroze lucht. Het is een kwetsbaar schilderwerk dus doe er voorzichtig mee, vriend. Dan doe ik mijn best door te hopen dat het je ongeschonden zal bereiken.

Mama’s begrip waait dwars door de tralies. Ik voel de celdeur openen, maar niet van deze gevangenis. Deze deur verlangde een sleutel machtiger dan de woorden van de rechter die mijn opsluiting en bevrijding beheerst. Ach, hij kent mijn moeder niet. Ze is klein, maar blijkt de hoge heren te overstijgen. Zij opende een poort die al vanaf mijn geboorte op een kier staat, waarom zag ik het voor dit moment voor vuil aan? Pas nu heb ik het lef het goede in mij te erkennen. Nu pas. Nu mijn ouders me tot steun zijn, leren ze mij kennen. Zoals ik al zei, hadden 7

PAREL wij nooit goede gesprekken. Ik vertelde ze niet over mij en nu zien ze plots meer dan de harde schelp, zien ze mijn zachte binnenste, daar waar mijn ware parel te vinden is.

Misschien durfde ik de omgeving geen reden te geven, voor erkenning en respect. Zij weten niet van de poëzie en het schilderwerk waarop ik mij toeleg. Ze zien niet hoe ik beeldhouwwerken maak van bomen. Nee, ze hebben geen weet van mijn tomeloze drift het nieuwe in mijzelf en daarmee in de wereld te vinden. Iets te stoere medegevangenen schrikken op bij het zien van de ravage in mijn cel. Verbogen, verwrongen en gebroken metalen tralieresten, langer gevangen ben ik niet. Dit celletje bleek niet in staat mijn denken te beknellen en barstte uit zijn voegen. Ik ben buiten het zicht van de bewaarders allang uitgebroken, eigenlijk sta ik al buiten.

Vroeger was er slechts een flauw licht in de verte, waarvan ik hoopte dat ik het ooit zou zien ontvlammen in mijn toekomst. En al dacht ik geen erkenning te willen, dít blijkt uiteindelijk mijn vrijheid te zijn, echte vrijheid. Mijn schelpen zijn nu geen barricade waarachter ik mij angstig terugtrek. Papa kijkt trots naar de schittering die hij in mij nooit eerder zag.

Als mijn oester open gaat, mijn licht weerkaatst… Als mijn oester open staat en de wind zijn begrip rond blaast... zie deze parel eindelijk glinsteren, geen cel die dat belet.

Tomas Kos in samenwerking met Mick Kemeling © 2017 www.dichtschilder.tumblr.com Tekening: Remco Dam 8

INSPIRATIE VERHAAL ACHTER FACEBOOK Ken je dat, dat je telkens berichtjes leest op Facebook en je je afvraagt wie of wat er zit achter de verhaaltjes? Zo plaatst Ralph PM de Wit elke dag mooie, inspirerende en vooral prikkelende tekstjes met schitterende foto’s. Wie is die man achter deze stukjes? Wie is die man die zo gepassioneerd over vrouwen schrijft, net een boek heeft uitgebracht en pretendeert single te zijn?

RUIMTE INNEMEN Als geven en delen niet als vanzelf verloopt, is het nodig om je daar van bewust te worden. De ene keer zal je je ruimte innemen door er op krachtige wijze te gaan staan, de andere keer door heel subtiel je grenzen te stellen. Dit hoeft niet altijd met behulp van woorden te doen, maar vooral wanneer de grenzen subtiel worden overschreden, vraag jezelf dan eens af wat je in energie doet.

Want voor je het weet sluipt iets er heel langzaam in, zoals je vaak ziet gebeuren in relaties, waardoor je eigen ruimte steeds kleiner wordt. Ontdek wat jouw ruimte de jouw maakt, en vul haar met Liefde Vreugde Vrijheid.

Mandy van Nobelen

“Elke vrouw heeft een verborgen schat.”, lees ik in zijn boek. En dat geloof ik direct als ik zijn stukjes lees. Deze schrijver weet in elke echte ontmoeting of de vele in zijn hoofd, de vrouwelijke schat op sublieme wijze te beschrijven en te spelen met fictie en fantasie. Telkens kun je er net je vinger niet op leggen, en dat houdt het spannend. Zijn stukjes, maar ook zijn boek inspireert en zo schreef ik na de eerste hoofdstukken gelezen te hebben het volgende: Ik sluit mijn ogen en droom rustig weg. Op de achtergrond hoor ik nog wat vogels fluiten en laat het bevroren fruit stuk voor stuk smelten in mijn mond.

Ik voel de zachtheid van de lakens, lees geïntrigeerd Ralph’s verlangens en verstop mij tussen de regels die hij schrijft. Om zo ieder woord te voelen, de melodie ervan te horen en de passie te doorleven. Het is van ongekende schoonheid, sensueel en frivool.

Van lust, van liefde die mij meeneemt naar een innelijk wereld waar alles bij elkaar komt. Een enorme liefde stroomt in mij, door mij. Buiten de oevers, vrij en ongeremd. Liefde voor de liefde. In mij, voor jou.

Met mijn ogen dicht en mijn hart geopend neurie ik de donszachte, warme klanken die mijn liefde beschrijven in een taal die alleen het hart begrijpt....

Droom mee, fantaseer en geniet van de woordenillusionist, die goochelt met woorden en speelt met de liefde.

Mandy van Nobelen 9

EIGEN KRACHT REËREN

OVER GRENZEN…...

of toch niet…..?

Grenzen. Tot ongeveer een jaar geleden dacht ik dat mijn grenzen duidelijk had. Ik zat in het 4e jaar van mijn opleiding maatschappelijk werk en dienstverlening. De 3 jaar ervoor heb ik continu op mijzelf gereflecteerd. Wat is mijn referentiekader? Waar sta ik voor?

Verstandelijk wist ik dat het antwoord op deze vragen veranderlijk was. Gevoelsmatig was ik aardig zeker over mijn zaak. Ik was een stoere meid en wist waar ik voor stond. Ik had een fijne relatie, goed geleefd en was van plan na mijn afstuderen een vaste baan te vinden en te gaan samenwonen. Het enige wat ik daarvoor nog wilde doen is een gedeelte van mijn studie in het buitenland volgen... grenzen verleggen. Samen met een klasgenoot heb ik een afstudeerplek in Curaçao gerealiseerd. Alles geregeld, koffers gepakt en op het vliegtuig gestapt. Ik wist niet aan wat voor een ongelofelijke levensles ik zou beginnen.

Eenmaal geland, voelde het alsof ik in het paradijs beland was. Dit eiland heeft alles waar ik gek op ben. De zon schijnt, het is heerlijk warm, palmbomen, witte stranden... alles. Ik heb hier de eerste dagen dan ook volop van genoten. Uiteraard pakte ik meteen mijn goede levensstijl op. Gezonde boodschappen, dagelijks baantjes trekken, hardlopen en elk zonnestraaltje meepikken om zo bruin mogelijk te worden. Ik ben enthousiast begonnen aan mijn 'bucket-list' en heb mijn duikbrevet gehad. Ik deed alles wat ik wilde doen.

Samen met mijn klasgenootje wilde wij 'nieuwe vrienden' maken. Onze leukste kleren aan, make-uppie op en naar het dichtstbijzijnde strandfeestje. We spraken een groep jonge mannen aan. Het was een opvallende groep. Allemaal eenzelfde soort tattoo's, veel kale koppen, gespierde lijven en stuk voor stuk een grote mond. Ze boden ons gelijk een drankje aan en de eerste stap was gezet. Deze opvallende groep bleek uit 100 Nederlandse militairen te bestaan. Zij verbleven voor 4 maanden op Curaçao. Wij keken naar hen op. Ze waren al een maand langer dan wij in Curaçao en waren vastberaden ons het 10

OVER GRENZEN eiland te laten zien. Al snel vertelden ze ons over hoe makkelijk het was om vreemd te gaan. Hoe iedereen hier dronken achter het stuur zit. Ik had het allemaal wel eens gehoord, maar geloofde niet dat dit echt zo was. Al met al waren mijn klasgenoot en ik hier heel standvastig in... dat gekke gedoe, daar doen wij niet aan mee. Dat gaat over onze grenzen…

Mijn klasgenoot had al vrij snel besloten haar principes te laten varen. Zij ging mee in deze grenzeloze levensstijl. Ik raakte in de knoop en werd langzaam maar zeker steeds meer ongelukkig. Ik miste mijn vriend. Ik wilde gezond leven, wat niet paste bij de leefstijl daar.

Ik wilde graag mee drinken op feestjes, maar niet onder invloed achter het stuur. Ik heb veel gehuild. Er was een punt waar ik me van mezelf moest vermannen. Standvastig besloot ik, ik ga weer genieten! Ik kreeg een goede vriend uit het leger en voelde me vertrouwd bij hem. Ik vond het heel moeilijk mezelf niet door hem te laten verleiden. Ik zou nooit vreemd gaan, maar het contact was erg intiem. Ik ging vaker drinken op feestjes en besloot me er maar bij neer te leggen dat ik af en toe onder invloed achter het stuur zat.

Na het eten pakte ik een vette hap mee bij de lokale snackbar. Even leek ik heel gelukkig.

Al mijn principes aan de kant, en gewoon doen wat de rest doet.

Een maand voor ons vertrek gingen de militairen weer richting het thuisfront. Plots waren mijn klasgenoot en ik weer op elkaar aangewezen. Nog even de laatste loodjes en dan gingen ook wij weer terug naar ons vertrouwde leventje. Aan de ene kant verlangde ik er naar, aan de andere kant beangstigde het mij. Ik was mezelf kwijt. Deze versie van mijzelf paste niet in mijn oude leventje. Ik ben extreem mijn best gaan doen om af te vallen en heb mijn vriend meerdere malen huilend laten weten dat ik hem zo mis. Ik heb nauwelijks meer gedronken, puur om te doen of alles wat er gebeurd was er nooit is geweest.

Inmiddels zijn we een jaar verder. Ik ben afgestudeerd, heb een vaste baan. Ik heb mijn gezonde leventje weer opgepakt en voel me weer helemaal 'mij'. Ik wil nog graag over grenzen... mooie landen, verre reizen, maar dan maar op een andere manier…

Anoniem © 2017

11

INSPIRATIE

7X Ruimte innemen door aan te geven wat jouw behoeften en verlangens zijn en waar jij blij van wordt iedere emotie te laten zien.

Ben je blij, ben je blij. Ben je boos en verdrietig dan mag dat er ook zijn je “Nee” ook een nee te laten zijn en je grens te trekken in woorden én lichaamstaal je eigen grenzen te trekken, te onderzoeken of te verleggen letterlijk aanwezig te zijn en jezelf in al je glorie te laten zien je mening of die te verkondigen op een liefdevolle manier je te realiseren dat je gezien, gehoord en erkend mag worden. Je mag je oneindig geliefd voelen

INSPIRERENDE LINKS 

www.liefdevreugdevrijheid.nl



www.dichtschilder.tumblr.com



www.anewyou.nl



https://www.youtube.com/watch? v=6HqXkAhGB7c https://www.facebook.com/



OneTrueLife/ 

www.levenvanuitkracht.nl



https://www.bol.com/nl/p/eengetatoeeerd-geheugen/ 9200000077896202/? suggestionType=typedsearch

Our journey is about being more

deeply involved in life

WAT VIND JIJ? .

Het Inspiratie Magazine is een digitaal magazine en dit is ons vierde jaar. We zijn erg benieuwd wat jij van het magazine vindt?

Laat je mening, visie achter op de FB pagina door te klikken op deze afbeelding rechts

and yet less attached to it

Ram Dass 12

GRENZELOZE LIEFDE

GRENZEN IN DE LIEFDE

ontdekken dat jezelf-zijn voldoende is Grenzen aangeven, ik vond het doodeng, nog steeds een beetje eigenlijk. Want voor mij betekent het mijzelf laten zien, waar word ik blij van, wat verwacht ik van een liefdesrelatie. Laten zien waar ik voor sta, wat vind ik belangrijk. En vind ik mijzelf wel de moeite waard?

Soms leer je onbewust rekening te houden met een ander, in welke relatie dan ook. En hoe langer je dat doet, hoe meer jouw eigen grenzen vervagen. In liefdesrelaties zelfs extra, omdat deze als een spiegel werken. Er zijn relaties die je zo raken, waarin je jezelf zo verliest, dat je alleen nog maar bezig bent met wat jij denkt dat de ander wil, om diegene maar niet kwijt te raken, dat je er uiteindelijk wel iets aan hebt te doen. En dus vond ik het lastig om mijn grens aan te geven, want wat als ik niet de moeite waard was, wat als ik verlaten zou worden? Ik dacht dat ik bevestiging nodig had dat ik goed genoeg en wel de moeite waard was, dat ik het daardoor uiteindelijk zelf ook wel zou gaan vinden.

Je gaat daardoor steeds meer rekening houden met je partner. Of eigenlijk, met wat je denkt dat hij wil, want dat ben je gewend. Daardoor word je misschien goed genoeg en krijg je de liefde waar je zo naar verlangt. Dat kan gaan over iets simpels als het sturen van een appje of wanneer je het beste kan bellen. Dat heet invullen voor de ander. Jij denkt te weten wat de ander denkt, maar doet dit vanuit jouw eigen patronen, jouw gewoontes en jouw normen en waarden. En ondertussen ga je over je eigen grenzen heen.

Terwijl er waarschijnlijk nooit een reden was om te denken dat iets niet mogelijk was en je partner waarschijnlijk niets liever wil dan dat je gewoon jezelf bent en jezelf uit.

13

GRENZELOZE LIEFDE

In mijn geval hield het niet herkennen van mijn grenzen in dat ik volledig in mijn hoofd ging zitten, terwijl ik liever samen leuke dingen had willen doen. Gesprekken die ik had willen hebben, die kwamen er niet, of niet zoals ik nu zou doen, want in mijn hoofd kwam ik er niet uit. Alle spontaniteit verdween, want zodra ik iets wilde doen of zeggen, schoot ik gelijk in mijn hoofd: hoe kan ik het het beste doen, zodat hij maar niet weg zou gaan, zonder erbij na te denken wat voor mij belangrijk was. Ik was niet meer authentiek en dat voel je, bij jezelf en in de relatie. En de ander voelt dat ook.

Ik begon pas te merken dat ik niet meer authentiek reageerde en mijn grenzen niet aangaf toen ik alleen ging wandelen en met yoga en mindfulness begon. Want eerlijk, ik had helemaal niet meer door dat ik over mijn grenzen ging, dat ik uberhaupt grenzen had. Ik vroeg me juist af waardoor de afstand groter leek te worden tussen ons!

Door het bewust aanwezig te zijn bij wat je voelt, lichamelijk en emotioneel, word je je bewuster van waar je je wel en niet prettig bij voelt. En hoe bewuster je wordt van jouw gevoel, hoe bewuster je wordt van jouw grenzen. En hoe meer je die grens kan aangeven, hoe duidelijker dingen worden, voor allebei. Dan kom je er ook achter dat je die bevestiging helemaal niet nodig hebt. Jij bent de enige die jou de bevestiging kan geven dat jij goed genoeg bent. Jij bent de enige die van jezelf hoeft te houden.

Ik ben opnieuw op zoek gegaan naar waar ik blij van word, waar ik energie van krijg en wie ik zelf echt ben. Ik ben er nog niet, maar ik voel het wel al steeds beter en ik geniet van de zoektocht.

Waar wordt jij blij van,waar krijg jij energie van, wie ben jij en wat is jouw grens?

Mijke Vlasveld Š 2017 https://www.facebook.com/OneTrueLife/

In het m agaz vervolgt ine van septem be Mijke ha ar verha r al

14

LEVENSKUNST

t

Ik wil da

ag zijn

t je er m je weet da

Als je het even niet meer weet, wijst het hart je de weg

HEARTFULNESS 15

ONBEPERKT ONBEPERKT GENIETEN

ik ben het zat!

Dat eeuwige gesnaai. Dat niet lekker in mijn vel zitten. Broeken die op knappen staan, bh’s die mijn borstkas omsluiten alsof ze mijn ribben bij elkaar moeten houden. Weten dat al die suiker niet goed voor me is toch dooreten.

Sterker nog, als ik iets koop waarvan ik bewust ben dat het ongezond is (chocola, drop) weet ik bij voorbaat al dat alles in één keer op gaat en dat ik zelfs dan nog verder zou kunnen eten. Ik kan wel met mezelf afspreken dat ik met mate snoep en mezelf voor de gek houden dat ik mij er dít keer echt aanhoud, maar van binnen weet ik al dat dat niet gaat lukken.

Chocola was tot een week geleden een zeer close vriend. Mijn beste vriend én mijn grootste tegenstander. Verrukkelijk! Instant bevrediging. Kortdurend. Lange termijn genot geeft het zeker niet. Lange termijn effecten ervaar ik wel. Mijn kleding zit al tijden niet lekker, ik heb een onbevredigende continue trek in zoet en mijn energie niveau gaat op en neer alsof ik in een achtbaan zit.

‘Wat heb ik nodig om dit ongezonde mateloze gedrag te stoppen?’ Dat vroeg ik me laatst af. Ik heb mijn vraag gedeponeerd bij de hulp-bij-alle-uitdagingen instantie: het Universum!

Een week later, een paar uur na het eten van een overheerlijke afhaalpizza met als toetje Ben & Jerry Chocolate Brownie ijs, kreeg ik een berichtje via WhatsApp. Het Universum past zich moeiteloos aan aan de moderne technieken!! De app bevatte een link naar 16

de documentaire ‘That SUGAR Film’. Echt onder de indruk was ik niet en ik verwachtte er dan ook niet veel van: ‘Ik weet echt wel dat suiker niet goed voor me is’! De film bleek een geschenk. Het bevatte precies de ingrediënten om mijn ogen volledig te openen en mijn voedingspatroon direct te veranderen.

‘That SUGAR Film’ maakte op een heldere manier inzichtelijk wat suikers met je lijf en geest doen. Door het gebruik van beeldend materiaal was het voor mij niet alleen makkelijk te begrijpen, maar was het ook amusant! Met hier en daar een komisch ‘over the top’ fragment om een punt duidelijk te maken vond ik het een toegankelijke film. Prachtig hoe een serieus onderwerp zo lichtvoetig en speels in kaart is gebracht.

Dit was het zetje dat ik nodig had om de knop om te zetten.

En als ik ergens enthousiast over ben ga ik er ook helemaal voor! Geen halfslachtige aanpak. Dat betekent in mijn geval alles skippen waarvan het voor de hand ligt: chocola, drop, ijs, junkfood, maar ook de producten waar toegevoegde (verborgen) suikers in zitten. Een uitdaging voor mij. De keuken is niet mijn favoriete plek en ik ben gewend om veel met kant-en-klare sauzen, kruidenmixen te werken om daar zo min mogelijk tijd door te brengen.

Winst of verlies?

Mijn eerste suikervrije week is een feit. Naast 4 dagen vol pittige ontwenningsverschijnselen heb ik qua gewicht mijn eerste winst al geboekt. Of beter gezegd verlies: ik ben ruim anderhalve kilo kwijt. De overgang van grenzeloos suikers eten naar geen (toegevoegde) suikers is in mijn geval dan ook GROOT. De dag dat ik mijn hulpvraag uitzette, heb ik mezelf overtroffen door de chocoladepasta die voor handen was met een lepel op te eten. En dat nadat ik de snoeplade (in het huis van mijn ouders waar ik tijdens hun vakantie logeerde) in twee dagen tijd al volledig naar binnen had gewerkt. Niet iets om trots op te zijn, maar het geeft wel aan hoe groot de noodzaak was om drastische maatregelen te nemen. Het enige waar ik nu onbeperkt van mag genieten, is het uitzoeken van alle suikervrije mogelijkheden!

Savannah Engelenberg © 2017 www.levenvanuitkracht.nl 17

Het volgende magazine verschijnt in september 2017