Liefde Vreugde Vrijheid Inspiratie Magazine 2014-4
ď‚?
LOSLATEN
AGENDA Een kleine greep uit het aanbod van trainingen, workshops, lezingen, en LVV -events.
LVV Inspiratie Avonden: ~ 12 september in Hoorn ~ 26 september in Angeren ~ 10 oktober in Eckelrade toegang: gratis aanmelden: mandyvannobelen@live.nl Toegang: gratis
18 oktober Introductie Workshop ‘LEVEN!” 1 dag, € 69.00 p.p. incl. (max. 10 deeln.) in Utrecht e.o. www.liefdevreugdevrijheid.nl
Ben Hendrix en Mandy van Nobelen geven desgewenst ook de zgn. Challenge, Connect & Change trainingen voor het bedrijfsleven. Wil je er meer over weten, Neem dan vrijblijvend contact met ons op en wie weet maken wij die training op Maat voor jouw organisatie, afdeling of team collega’s. www.anewyou.nl
Colofon Jaargang 2 - nr. 2014-4 Hoofdredacteur Grafisch ontwerper Teksten
Foto voorkant Fotografie
Foto’s achterzijde Redactieadres
Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen Mandy van Nobelen—Ilona Bogaard Willian Kirchner - Sylvia de Vries Jolande Rommens, Jelske Talstra Karin Heinen van KayPhoto 4U, Amersfoort Brion O’Quigley - Willian Kirchner Mandy van Nobelen - Syliva de Vries Jolande Rommens Esther Groen stuur ideeën en kopij naar mandyvannobelen@live.nl
© 2014 Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of op enige wijze worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur. 2
Loslaten Elke keer als er een Inspiratie Magazine uitkomt, kom ik in contact met inspirerende en boeiende mensen, die allen een eigen blik werpen op het leven, op relaties en werk. Ook dit keer. Nog nooit hebben zoveel mensen die hadden toegezegd een bijdrage te leveren, op het laatste moment afgehaakt. Dat moet bijna wel te maken hebben met het thema van dit magazine: Loslaten. Schitterend. En toen ik een oproepje plaatste waarin ik vroeg om een vervangend schrijver, melden zich spontaan een viertal mensen. Ze gaven aan iets te willen schrijven, zoals Sylvia de Vries. Haar verhaal lees je op pagina 17. Ik realiseer me maar al te goed dat telkens als er één deur sluit, er een andere deur aan de andere kant weer open gaat. Dit ervaar ik ook in mijn privéleven. Zo mooi en boeiend. Ik ben dan ook erg dankbaar dat ik geleerd heb daar op te vertrouwen. Dat is voor mij ook loslaten. Gelukkig geeft het universum mij voldoende signalen om te weten dat er iets heel speciaals voor me wordt gecreëerd en in de maak is. Iets wat helemaal bij me past, en wat me weer verder helpt in mijn eigen proces : het ervaren van één zijn.
Stralende groet,
Mandy
3
Leef het Leven zoals het bedoeld is: vrij van angsten, vooroordelen en verwachtingen
4
INHOUD
In dit Magazine …...
HARTWERKERS
6
In gesprek met Ilona over wat hartwerkers doen, wat haar beweegt en wat haar raakt
11
LOSLATEN
COLUMN
Jolande vertelt over rouwen en het proces waar je door heen gaat
Iedere keer schrijft één persoon een leuke, luchtige column. Willian gaat verder en geeft de pen door
VERTROUWEN
15
Niet langer vechten met het leven, maar ‘dat wat is’ omarmen. Mandy vertelt……
14
LIEFDE VREUGDE VRIJHEID
17
Sylvia vertelt over hoe zij haar Leven in Liefde Vreugde Vrijheid dagelijks leeft en ervaart.
op pagina 10 en 13 meer Inspiratie 5
HARTWERKERS
6
HARTWERKERS
HARTWERKER IN DE ZORG Ilona spreekt, luistert en volgt dagelijks haar hart In het Inspiratie Magazine van maart plaatste ik een oproepje. Op zoek naar mensen die vanuit hun hart werken. Vrij snel daarna ontving ik ‘n mooie e-mail van Esther Boogaard (rechts op de foto), die enthousiast schreef: “Door haar directheid geeft Ilona (links op de foto) mensen inzichten en probeert ze mensen de andere kant van iets te laten zien. Met een lach of een traan, en zonder oordelen. Ook in haar functie als praktijkondersteuner is ze betrokken bij haar patiënten. Die betrokkenheid gaat verder dan haar functie. Als je dat dan met zoveel liefde doet, dan ben je toch een hartwerker?!!” Ik raakte met Ilona Bogaard (39) in gesprek over wat hartwerkers doen, wat haar beweegt en wat haar raakt. Het werd een mooie verhaal van een gepassioneerde vrouw:
¦
Hartwerkers werken vaak van binnenuit. Wat was er bij jou voor nodig om die stap te maken ? “Zorgen voor”…. heeft altijd in mij gezeten. Op mijn 17e ben ik begonnen aan de opleiding doktersassistente. Het was helemaal mijn ding. Ik was een zeer gemotiveerde leerlinge die graag alles wilde leren wat er te leren viel. In 1997 kwam ik terecht bij mijn huidige werkgever en hij heeft me de kans gegeven om mezelf nog verder te ontwikkelen in de zorg. Zo ben ik op zijn aanraden in 2005 begonnen aan de HBOopleiding Praktijkondersteuning. Dit houdt in dat je in de huisartsenpraktijk zorg draagt voor de chronisch zieke patiënten. Mensen die de diagnose Diabetes Mellitus, Astma, COPD of hart-vaat ziekte hebben. Dit nieuwe pad sloeg ik in. Achteraf terugkijkend heeft dit mijn leven totaal op zijn kop gezet. Veertig kilo te zwaar begon ik aan de opleiding. In sommige lessen werden mij spiegels voorgehouden. Tot die bewuste dag iemand een hele grote spiegel voor me hield. Een trainer/actrice zei tegen me: ”Jij gaat mij geen advies geven over wat ik wel en niet mag eten. Je bent zelf een dikkerdje”. Als er op dat moment een knopje was geweest waarmee ik
HARTWERKERS
Veel mensen leven niet alleen , maar wérken ook vanuit hun hart. Dit zijn de zgn. hartwerkers, die voldoening en bevrediging niet zo zeer uit geld halen, maar sowieso een bijdrage willen leveren hier op aarde, aan de maatschappij en vooral iets willen betekenen voor anderen. 7
HARTWERKERS naar de maan had kunnen verdwijnen, dan had ik daarop gedrukt. Ik voelde me vreselijk. Maar ze had gelijk. Hoe kan ik uiteindelijk zorgen voor anderen als ik niet voor mezelf zorg? Grenzen stellen kan ik prima, maar diezelfde grens bewaken is een heel ander onderwerp. Nog steeds liet ik het toe dat andere mensen mijn energie mochten opgebruiken. Nog te vaak kwam ik uitgeput thuis en raakte ik uit balans. Door veel beter voor mezelf te gaan zorgen, merkte ik dat ik nog meer kon geven aan de patiënten tijdens het spreekuur. Ik viel in 15 maanden 40 kilo af. Werd van een obese pre-diabeet een hardloopster en trainde zelfs voor de marathon.”
¦
¦
8
Hoe heeft dat je kijk op gezondheid en ziekte veranderd? “Ik begon mijn ervaringen te delen met mijn patiënten. Al snel merkte ik dat ik meer kon geven dan de standaard Diabetes adviezen. Zo leerde ik luisteren met 2 oren en oordelen zonder te labelen. Elk persoon heeft zijn eigen verhaal. Protocollen zijn prima, soms komen ze op de tweede plaats. Gaandeweg ontdekte ik dat ik maatwerk wilde leveren. Luisteren naar het verhaal achter de diabeet of de longpatiënt. Mijn bazen gaven mij hierin alle ruimte om dit stukje van mezelf aan het spreekuur toe te voegen. Het is telkens weer een uitdaging om op de juiste manier in te pluggen bij de mensen en tussen de regels door te luisteren. Door middel van gesprekstechnieken en mijn eigen gevoel wil ik de mensen bewust maken van hun gedrag of van hun valkuil. Ik wil ze leren luisteren naar hun eigen lichaam en misschien nog wel belangrijker naar hun eigen gevoel. Het lichaam is een fantastisch instrument. Het kan zo eenvoudig ziek worden maar ook aangesproken worden op diens zelfherstellend vermogen. Het is een mooi proces om te begeleiden.”
Kun je een voorbeeld noemen uit de praktijk dat je is bijgebleven? “Pas geleden sprak ik een mevrouw die voor haar astma controle kwam. Ondanks een aantal pogingen om haar optimaal in te stellen op de medicatie bleef zij veel last houden van kortademigheid. Ik had het uitgebreid over inhalatietechniek kunnen hebben of het belang van voldoende beweging, maar ik koos gevoelsmatig voor een andere route. Mijn vraag bracht tranen in haar ogen. “Wat verstikt jou zo in je leven?” Ze vertelde me over haar situatie. Hoe hard ze al jaren werkte, hoe ze haar huisje perfect op orde wilde hebben, haar best deed in haar relatie en ook aan het vechten was tegen het onrecht wat haar overkwam. Ze liet zich leven door het leven zelf en plaatste alle verantwoording buiten haarzelf. Toen ik haar vroeg hoe ze de situatie kon veranderen raakte ik een gevoelige snaar. De emoties en tranen kon ze
HARTWERKERS
niet meer bedwingen. Ik raakte iets essentieels aan. Wow!! We maakten een begin om haar situatie te veranderen en dat is zo mooi als dat aan je bureau gebeurt. Met een hartverwarmende knuffel ging ze deur uit… stap 1 is gezet.”
¦
Als je met jouw hart vandaag één wonder zou kunnen verrichten, wat zou je dan willen laten gebeuren? “Dan zou ik willen dat iedereen die in de zorg werkt, met zijn hart gaat werken. Als patiënt ben je vaak de dupe van het systeem. Ook de zorgverlener die niet vanuit zijn hart kan werken, zal op den duur opbranden. En dan?? We hebben vertrouwen nodig om met elkaar op een andere manier voor elkaar te zorgen. Protocollen en regels moeten er zijn, maar niet langer ten koste van de zorg voor de mensen. Want als alle harten gaan spreken en we vanuit ons hart gaan samenwerken, laten we dan eens kijken wat er op de lange termijn gebeurt. Ik weet zeker dat we dan veel meer winst behalen dan geld alleen.
Ilona Boogaard © 2014 www.facebook.com/ilona.boogaard
9
INSPIRATIE Het leven is redelijk eenvoudig maar wij staan er op het ingewikkeld te maken. Confusius GEZOND & GELUKKIG ‘n Alleraardigst magazine waar gezondheid en geluk centraal staat. Het boek Liefde Vreugde Vrijheid van Mandy staat er ook in. Wil je het magazine lezen, klik dan op bovenstaande foto, je wordt automatisch doorgelinkt.
DAAR WAAR LIEFDE WOONT….. De grootse rijkdom die je bezit, is je eigen hart. Open je hart en ontdek de grootste schat, die daar verborgen ligt te sluimeren. Liefde. Schenk deze Liefde aan jezelf. Koester het. En als je dit geschenk werkelijk ontvangen hebt, geef het dan door aan de mensen, de dieren, planten en alles om je heen.
DAT IK JE MIS
En je zult zien het zal zich gaan verspreiden, via elk gebaar, elke aanraking, elk woord en elk oogcontact.
Zo’n mooi, klein en schitterend nummer van Maaike Ouboter. Met een gerust hart, loslaten! Ze zong het nummer in het tv-programma De Beste Singer Song-writer 2013. Op YouTube te beluisteren….
En je zult het gaan herkennen, in elk gebaar, elke aanraking, elk woord en het gaan zien in de ogen van een ander. Innerlijke rijkdom zal naar buiten stromen. Het zal lichter worden, heel licht. ‘t Gouden licht zal gaan stralen en alles wat het aanraakt verrijken met Liefde! Jelske Talstra www.sunshinehealing.nl
….. ZAL VREDE ZIJN 10
LOSLATEN LOSLATEN
hoe doe je dat? Als we het hebben over loslaten, dan denken we aan rouw en rouwverwerking. Het verlies van een dierbare, een vader of moeder, een broer of zus of misschien wel een kind wat veel te vroeg stierf. Als mens kennen we verdriet. Ook in de natuur rouwen sommige diersoorten om overleden soortgenoten. Van olifanten, maar ook van kat– en hondachtigen is bekend dat ze rouwen. Als counselor krijg ik regelmatig de vraag: “Hoe lang duurt het rouwproces? Wat is normaal?” Daar is geen eenduidig antwoord op te geven. Het is voor een ieder verschillend. Twee ouders kunnen heel verschillend rouwen na het verlies van een kind. Het broertje of zusje doet het weer anders, toch gaat het om het verlies van dezelfde dierbare. Wat bij de ene persoon een jaar duurt, kan voor de andere persoon wel vijf jaar duren voordat het echte loslaten is begonnen. Manu Keirse beschrijft in zijn boek ‘Helpen bij Verlies en Verdriet’, dat er vier rouwtaken zijn, waar iemand door heen gaat: ♥ Het aanvaarden van de realiteit van het verlies. We hebben de neiging om het te ontkennen. We willen het niet weten, we kunnen het niet geloven. We beseffen het nog niet. ♥ Het doorleven van verdriet en pijn. We hebben de neiging om dit weg te duwen. Verdriet in te slikken. Om goed te kunnen verwerken is het belangrijk het verdriet en de pijn toe te laten. Het mag er zijn. We praten er over, we huilen er om. ♥ Het aanpassen aan het nieuwe leven zonder de dierbare. We moeten ons instellen op veranderingen, andere rollen of rolpatronen. Taken opnemen die de overledene deed. ♥ We moeten het een plaats plaats geven in onze herinnering en het leven weer oppakken voor onszelf. De herinnering blijft in ons bestaan, maar we gaan verder. We stoppen onze emotionele energie ook weer in andere dingen. 11
LOSLATEN Elizabeth Kßbler Ross die ook veel onderzoek heeft gedaan naar rouwverwerking volgt eenzelfde soort patroon en ze beschreef de emoties en gevoelens die allemaal naar voren komen. Het gaat van de schok van verlies naar verdoving, ontkenning, boosheid, angst, verdriet en helemaal op de bodem van de put kennen we apathie, een verlammende passiviteit die ons vast houdt in zijn greep. Als we een stukje verder komen in dit proces dan volgt er berusting en acceptatie van hetgeen er is gebeurd. Pas dan begint het werkelijke loslaten. Dit start met het zien van nieuwe mogelijkheden, het maken van plannen. Ons leven verandert en er komt nieuwe invulling. We vinden er zingeving in, we kunnen ook positieve kanten zien en we hebben er van geleerd. Daarna volgt integratie. We zijn in een nieuwe fase beland, waarin we verder gaan zonder de negatieve emoties en gevoelens rondom het verlies. Het duurt wel even voordat iemand hier door heen is en het is begrijpelijk dat het voor een ieder verschillend kan zijn qua lengte en intensiteit. Ook ziet men regelmatig terugvallen in eerdere fasen. Als mens moeten we meer loslaten in ons leven dan het verlies van dierbaren. Het verlies van een baan, vooral als deze langdurig is geweest, of een verhuizing die ons ver weg voert van onze vertrouwde omgeving en vriendenkring geeft ook een rouwervaring. Het verlies van een huisdier, een vriendschap die wordt verbroken of een echtscheiding, kan ons veel pijn en verdriet opleveren. Iets wat ons na aan het hart ligt en wat we verliezen maakt dat we rouw ervaren. We gaan rouwen en loslaten met dezelfde gevoelens en emoties als bij een overlijden. Als het rouwen langdurig, schrijnend en pijnlijk blijft, dan kan het zijn dat iemand depressief wordt, het niet meer ziet zitten of met angsten achterblijft na een verlieservaring. Soms is het voldoende als de eigen omgeving iemand opvangt, een luisterend oor biedt voor het rouwverhaal en de emoties die daarbij komen kijken. Men kan de rouwfase afsluiten met een ritueel door een afscheidsbrief te schrijven of een andere symbolische handeling te verrichten die afsluiting geeft. Lukt het niet om afsluiting te krijgen dan is het belangrijk dat iemand psychologische hulp krijgt. Gesprekken over het verlies en het loslaten, kunnen dan helpend zijn om de rouwtaken goed te voltooien zodat men weer verder kan. Gelukkig komen de meeste mensen zonder ernstige problemen uit een rouwfase. Ze hervinden een nieuw evenwicht, zijn dankbaar voor de mooie herinneringen en vinden er zingeving in. Jolande Rommens-Musquetier Š 2014 www.minervacounseling.nl 12
INSPIRATIE
7 illusies Ik heb liefde nodig om gelukkig te zijn Ik heb geld nodig om van het leven te kunnen genieten Ik heb een partner nodig om me compleet te voelen Als ik iets wil bereiken, moet ik mijn best doen … dat pakken ze niet meer van me af Als je je kwetsbaar opstelt, zullen anderen misbruik van je maken. Bescheidenheid siert de mens IS DAT WAAR? WERKELIJK?
“Liefde Vreugde Vrijheid is niet iets wat je in je hoofd bedenkt, maar wat in je hart ontstaat.”
INSPIRERENDE LINKS
www.liefdevreugdevrijheid.nl
www.anewyou.nl
www.lithaslocalheroes.nl
www.vincentiofilms.com
www.kayphoto4u.nl
www.minervacounseling.nl
www.sunshinehealing.nl
HARTWERKERS GEZOCHT
aantal keren gelezen 2288
Ken jij een hartwerker in je omgeving, zoals Ilona Boogaard (pag 6), die niet alleen in het zonnetje mag worden gezet, maar we vooral ook aan het woord moeten laten omdat hij/zij een mooi verhaal of inspirerende ervaringen kan vertellen, neem dan contact met ons op. Stuur een mail naar: mandyvannobelen@live.nl
5889
876 13
COLUMN
GOUDEN MEDAILLE
2
Winter 2013. Ik nipte aan een biertje in een volkskroegje. De geur van de nicotine van weleer en een brandende openhaard gaven de nostalgie een extra cachet. Plafonds behangen met pispotten uit het verleden, toen het nog de gewoonte was op een plasje aan de rand van het bed naar beneden te laten klateren als het doopsel voor een nieuwe dag. Ik zag ‘m binnenkomen: een oudere man, licht gebogen. Wat opviel was zijn uitbundige baard. Zijn ogen dichtgeknepen tot streepjes, behoedzaam geworden door het leven. Ondanks de regenbuien liep hij op badslippers, geaccentueerd door de witte sokken die hij droeg. Mijn vooroordeel was geboren.
Iedere keer schrijf één iemand een leuke en luchtige column over een inspirerende ervaring in zijn leven. Om vervolgens daarna de pen door te geven aan een ander. Willian geeft de pen door aan: Ineke Hurkmans
Desondanks kwam ik met hem in gesprek. In augustus was bij hem kanker geconstateerd. Nauwelijks nog te behandelen en het nieuws sloeg hem destijds van zijn sokken. ‘n Week later werd hij gebeld door een Amerikaanse nieuwszender. In het verleden was hij maar liefst 7 keer uitgenodigd om naar de Olympische spelen te gaan als co-commentator bij het schaatsen. Door zijn autistisch spectrum wist hij ALLES over schaatsen uit zijn hoofd: rondetijden, baan– en persoonlijke records, alles. Hij werd daarom opnieuw opgenodigd om mee te gaan naar Sotji. Ondanks zijn ziekte en zijn vooruitzichten nam hij zich voor om te genezen. Alleen de gedachte om mee te kunnen gaan, gaf hem de wil om er ook bij te zijn. Met ontroering sprak deze getekende man over zijn overtuiging destijds dat hij zichzelf met zijn wil en gedachten zou genezen. Drie maanden later was hij gezond. De medische behandeling, een doekje voor het bloeden, was voor hem bijzaak. Hij ging, en becommentarieerde het gouden hoogtepunt van de Nederlandse schaatsers. Symbolisch voor zijn eigen overwinning, rijker geworden door de ervaring van de kracht van zijn eigen gedachten en een onwrikbaar vertrouwen. De echte winnaar was hij. Willian Kirchner www.lithaslocalheroes.nl
14
VERTROUWEN
OMARMEN VAN ‘DAT WAT IS’ Of het nu gaat om het loslaten van je ex-partner, een moeilijke, vaak pijnlijke jeugd die je nog dagelijks achtervolgt, of dat het nu gaat om het niet langer hebben van verwachtingen, vooroordelen, angsten of drang naar perfectie….. Loslaten is een boeiend proces dat volgens mij begint en eindigt met misschien wel de gedachte, dat je nooit ergens aan vast hébt gezeten. En waarom is loslaten dan in wezen zo simpel, maar maken we het onszelf vaak zo moeilijk? Hoe meer je probeert vast te houden aan mensen, fasen, werk, relatie, des te meer je het leven probeert te houden zoals jij haar kent, herkent en als prettig ervaart. Die ander naast wie je elke dag wakker wordt, het team op je werk waar je al jarenlang deel van uitmaakt, je ochtendritueel die je telkens opnieuw weer zo’n lekker, bekend ochtendgevoel geeft. Veel mensen houden graag vast aan wat ze hebben, omdat ze bang zijn het oude, vertrouwde los te laten. Hoe erbarmelijk een situatie ook kan lijken, zelfs dàt kan enige comfort bieden. Echter, het leven is één grote verandering. De enig zekerheid die je hebt is dat ze telkens verandert. Ieder moment, elke dag is ze weer anders. Elk seizoen laat een nieuw schitterend plaatje zien met elke keer een nieuwe serie geuren, kleuren en sensaties. Elke fase in de ontwikkeling van je kind is weer anders. En elke stap in je relatie is weer van een andere orde. Dus als je niet langer verwachtingen hebt over hoe iets zou moeten zijn, maar de uitdaging van het veranderende leven als ‘dat wat is’ kan omarmen, wat een vrijheid geeft dat dan niet.
“Al is het leven elke dag anders,
ik weet dat ik in elke ervaring mijzelf meeneem
en daar op kan vertrouwen.”
15
VERTROUWEN Zelfonderzoek Ik heb gaandeweg bij anderen, maar vooral bij mezelf ontdekt wanneer ik vastloop en wanneer ik me gekwetst voel of juist pijn ervaar. En dat is eigenlijk telkens op momenten dat ik denk dat iets op een bepaalde manier moet zijn of had moeten verlopen en wat in de realiteit helemaal niet zo blijkt te zijn. Dan raak ik in onbalans, dan ben ik verward, geërgerd, soms vreselijk teleurgesteld. In de ander nota bene, want die ander had mij moeten begrijpen, vind ik. Of ik ben ervan overtuigd dat ik het bij het juiste eind heb….. of dat na een tijdje rouwen het nu maar eens klaar moet zijn met al die emoties. En hoe langer ik blijf vechten tegen de realiteit - namelijk dat wat is - hoe meer ik in conflict blijf met mezélf. Want als ik denk dat al die gedachten waar zijn, kon ik wel eens heel (zelf)bedrogen uitkomen. Pas toen ik ontdekte dat het enige wat me dwars zat, mijn eigen gedachten waren……… toen klaarde de hemel op en kon ik met andere, heldere ogen naar dezelfde situatie kijken.
Verbonden in vrijheid En het klinkt zo simpel, maar het leven voelt niet altijd simpel en eenvoudig. Want naast het loslaten, zijn we toch ook altijd weer op zoek naar die verbinding. Dat gevoel ergens bij te willen horen, deel van uit te willen maken, je in liefde te willen verbinden met die ander. En naast dat dat heel prettig kan voelen, geeft het ons ook vaak het gevoel van veiligheid en vertrouwen. Dan voelen we ons gelukkig, vredig en in harmonie. Totdat ik ging ontdekken dat wat er ook in mijn leven gebeurt - leuke dingen, minder leuke dingen - ik altijd en overal mijzelf meeneem. Dat ik daar op kan vertrouwen. Dat ik goed genoeg ben om in elke situatie overeind te blijven. En als me dat niet lukt dat dat ook oké is, omdat ik ook geleerd heb mezelf op te vangen in moeilijke perioden. Ik mag er helemaal zijn.”
Mandy van Nobelen © 2014 www.liefdevreugdevrijheid.nl 16
LIEFDE VREUGDE VRIJHEID IK HOEF NIET MEER ZO NODIG
een leven in Liefde Vreugde Vrijheid Het leven is bij mij niet bepaald over rozen gegaan. Maar dat hoeft ook niet. Na een niet zo fijne jeugd heb ik gedacht dat ik alleen, zonder een partner, niet gelukkig zou kunnen zijn. Dus bleef ik zoeken naar die ware liefde. Drie huwelijken en twee langdurige relaties verder ben ik er eindelijk achter gekomen dat die liefde gewoon in mezelf zit. Dat ik liefde bén. Of het nu naar mijn drie volwassen kinderen is met hun partners, of naar mijn inmiddels twee kleinkinderen. Ik geniet van het leven. Ik hoef niet meer zo nodig. Ik voel me gelukkig als ik ’s morgens inschakel op Utopia live stream en daar de, voor mij reeds, bekende stemmen hoor. Ik moet dan lachen om wat daar allemaal afspeelt. Wat ben ik dan in en in tevreden met mijn leventje nu. Op mijn drie kamerflatje, één hoog, en achter de geraniums. Ja, want die heb ik gisteren weer kunnen kopen van mijn vakantiegeld. Op vakantie hoef ik niet. Albums vol, vele verhalen, maar hier thuis ben ik mezelf. Achter de laptop, op loopafstand van mijn kleinkinderen, kan ik met een heel vreugdevol hart zeggen: “Ik geniet nu in dit leven. Want niets moet meer, maar alles mag!” Want al behoor ik in dit land tot de langdurig chronisch zieken en heb ik helaas geen baan, ik ben wel ervaringsdeskundige als het gaat om het leven en de liefde. Ik heb veel doorleefd en leef mede daardoor bewuster en met veel meer kennis en zelfvertrouwen dan jaren terug. Toen zat ik zwaar depressief thuis met mijn man. Geen vrienden om mij heen. Ik leefde voor de liefde, mijn liefde. Alles deed ik om hém te behagen. En oh, wat voelde ik me eenzaam en ongelukkig. Maar ik weet dat zonder deze ’mooie’ ervaringen ik nooit gevonden had, wie ik werkelijk was: iemand vol Liefde Vreugde Vrijheid. Sylvia de Vries © 2014 17
Het volgende magazine verschijnt in september 2014
Esther Groen en haar loslaten