Vlam 11 by Jong Groen

VLAM

tweejaarlijks magazine van Jong Groen Afgiftekantoor: Gent X V.U. Gert-Jan Abrams, Sergeant De Bruynestraat 78-82, 1070 Brussel

PB- PP

BELGIE(N) - BELGIQUE

E D I T I E V O O R J A A R 2 0 17 D O S S I E R 1 Technologie voor een betere toekomst De inspirerende ontwerpen van Jacque Fresco

INTERV IEW Dromen mag De vermarkting van het sociaal werk en het verzet daartegen â&#x20AC;&#x201C; door de ogen van een studente sociaal werk

D O S S I E R 2 Natte voeten, droge lippen Waarom watertekort niet zomaar een ver-van-ons-bedshow is

EDITO

Lieve lezer Wat lang geleden! Als opmerkzame lezer stuurde je waarschijnlijk al klaagbrieven naar je postbode om te vragen waar je favoriete magazine bleef. Of je had misschien schrik dat ie nooit meer in de bus zou vallen… Maar juicht en feest, want je bent nog niet van ons af! Na de beslissing van Gatz om onze subsidies te schrappen, stond alles eventjes op de helling. Maar we bleven vechten voor de Vlam en dankzij Groen en haar Politieke Raad kunnen we je favoriete boekje blijven drukken. We zijn er na de nieuwjaarsreceptie opnieuw helemaal ingevlogen: we bepaalden al een standpunt over GGO’s, organiseerden een afdelingsdag en ‘Tous Ensemble’, begonnen te lobbyen voor het congres ... En er staat nog veel meer op de agenda de komende maanden. Hierboven haalden we al eventjes de frats van Gatz aan, want ook dat spook bleef ons achtervolgen. We willen deze nieuwe situatie echter constructief aanpakken en er komend jaar een lap op geven. Geen subsidies meer van Vlaanderen betekent dat we onze werking en ons beleidsplan kunnen en moeten herzien. Daar gaan we het komend semester dan ook werk van maken. We willen het zo breed mogelijk aanpakken, met jouw hulp dus. We willen immers een equivalent van de G1000 doen, een grote Jong Groenraadpleging en daarvoor hebben we veel uiteenlopende stemmen nodig. Heb jij een goed idee over hoe we Jong Groen kunnen hertekenen of hoe we de campagne moeten aanpakken? Schrijf dan alvast zaterdag 13 mei in je agenda en zoek al maar uit hoe je in het Vlaams Parlement geraakt, want die dag willen we JOUW stem horen. Meer info volgt snel! Ten slotte betekent een nieuw jaar ook nieuwe gezichten, we zijn verheugd om communicatiemedewerker Sien terug te verwelkomen en stagiair Nordin die vooral zal helpen met het congres. Tegelijkertijd en jammer genoeg nemen we ook afscheid van onze schitterende Lieselot en onze topstagiaires Marie en Rémy. Hun hulp kwam als geroepen. Hopelijk tot binnenkort? Als we nog geen kennis hebben gemaakt, dan doen we dat graag. Kom gewoon eens aan onze mouw trekken, we bijten niet. (heus niet)

GROENLAND

Exclusief: interview met Onze Waarden

“KUST ALLEMAAL ONS KLOTEN, WIJ GAAN PINTEN PAKKEN” Er spoken waarden door Europa. Onze Waarden. Ze klinken overal. Is het niet aan de toog of op straat, dan toch in een opiniestuk of onder een prentje op Facebook. Maar die Waarden hebben een broertje dood aan hun ongevraagde optreden. We laten hen voor het eerst zelf aan het woord.

S i m o n H o r s t e n - Afspraakplek is het aftandse woonblok waar Onze Waarden wonen. Nadat we over de vastgekoekte frituurhapjes zijn heengestapt, schudden we elkaar de hand. “Ik heb hier godverdomme geen goesting in, maar allez.” Hun stem klinkt schor.

Waarom doorbreken jullie nu het stilzwijgen? Onze Waarden: “Omdat het moet, nondedju. Ge kunt veel met ons marchanderen, wij boeien ons daar in feite niet aan, maar er zijn grenzen, he. Zelfs voor ons. Als ge de mensen wilt lastigvallen, ge doet maar. Maar niet meer met ons. Kijkt, wij vragen niet veel. Fokking met rust gelaten worden, da’s al. En koud bier, natuurlijk.”

Maar jullie kunnen toch niet ontkennen dat jullie een belangrijke rol spelen in het publieke debat? OW: “Pas op of ik zwier u buiten! Djeezus, met uw chique woorden. Wij zitten hier al jaren goed op ons eigen. Wat zeg ik, al heel ons leven. Ons moeder heeft ons een naam gegeven die niemand verstaat, ons vader kon zijn handen niet thuishouden,

Belinda en Stefanie

we weten ook wel dat we geen schoonheidsprijs verdienen… De rest kunt ge wel raden: ge wordt gepest, ge voelt u alleen en voor dat ge ’t weet zit ge in uw marcelleke voor tv en een bak pils op het balkon.”

Dat klinkt toch als een prettige levensstijl. Wat is precies het probleem? OW: “Gast, het probleem is dat wij geen tien minuten tv kunnen kijken zonder dat ze ons er weer bij sleuren. Pipo’s die wij niet kennen. Klojo’s die in ‘t middelbaar nog rotte vis in onze boekentas hebben gestopt. Mongolen die onze naam nog niet eens goed kunnen uitspreken. Denkt ge dat wij dan van onze pinten kunnen genieten? Ja, teute gerard!”

Wat is jullie oproep? OW: “Wij roepen niks op, niemendal. Wij vragen alleen maar dat de rest hetzelfde doet. Dat iedereen zich met zijn eigen zaken bemoeit. Dat geen enkele debiel nog doet alsof hij ons kent, want wij zien al jaren geen kat meer. Soit, dat iedereen zijn bakkes houdt.”

JONG

MY UTOPIA, DE JONGERENREVOLUTIE VAN ERGYS BROCAJ “Waarom hebben we het op school nooit over porno of psychisch welzijn?” Vraagsteller is de 18-jarige Ergys Brocaj die gelooft in de kracht van jongeren en taboes in het onderwijs wil doorbreken. De vorige Vlam besteedde een dossier aan Van LeRensbelang, het traject naar nieuwe eindtermen. In dat maatschappelijke debat was Ergys één van de tien vertegenwoordigers van de Vlaamse Scholierenkoepel.

In maart komt er een tweede My Utopia in Antwerpen

Tijdens het eindtermendebat hield Ergys een pleidooi voor onderwijs dat écht voorbereidt op verdere studies of werk, én op samenleven. Hij plaatst het leren van bruikbare dingen hoog op de agenda: “In China bestaat het gezegde ‘Wanneer de wijze man naar de sterren wijst, kijken de idioten naar zijn vinger’. Door ons huidig onderwijs leren wij helaas nog te veel naar die vinger kijken. Ons onderwijs zou meer op de toepasbaarheid en interesses van leerlingen moeten werken, waardoor we uitgedaagd worden en gemotiveerd blijven. Beter onderwijs zorgt voor betere burgers.” C a r o l i n e R o b b e r e ch t s -

Nu beleidsmakers achter de schermen aan de slag zijn met alle input, is het voor Ergys allesbehalve afgelopen. Hij wil jongeren aansporen om te blijven nadenken over onderwijs. Hun stem in het debat is immers cruciaal omdat zij vanuit hun dagelijkse ervaring weten wat

de pijnpunten zijn. Ergys wil jongeren doen inzien dat ze invloed kunnen uitoefenen op meerdere domeinen van de maatschappij. Daarom organiseerde hij in oktober het jongerenproject My Utopia. Heel wat jongeren met goesting en enthousiasme om hun mening te verkondigen zakten af naar het gemeentehuis van Gent. De hele namiddag debatteerden ze over drie vragen: Hoe kunnen we ons onderwijs updaten? Hoe kunnen we ons klimaat redden en beschermen? Wat heeft Europa jongeren vandaag nog te bieden? De laatste vraag beantwoorden bleek moeilijk voor de jongeren omdat ze eigenlijk niet veel weten over de werking van de Europese Unie. Werk aan de winkel voor het onderwijs? Of voor de politiek zelf, op alle niveaus, zo verwoordde Ergys het in zijn opiniestuk in MO*: “Politiek is voor jongeren, maar ook voor de doorsnee burger, zo complex geworden dat het enkel 3

toegankelijk lijkt voor een zelfverklaarde politieke elite. Het enige moment waarop burgers – en dus ook jongeren – miraculeus dicht bij het beleid staan is tijdens de verkiezingen. Wanneer politici komen schooien om onze stem om vervolgens opnieuw hun ‘ivoren toren’ te bestijgen.” Ergys mist ook leiders die zich niet laten leiden door lobbywerk van multinationals, maar de burger centraal plaatsen. Het leven van velen wordt nog steeds getekend door miserie, die jongeren extra hard treft. Ergys is echter hoopvol en strijdvaardig: “Ik geloof dat er veel potentieel in onze jeugd zit en ik geloof dat het taaie mannen en vrouwen zijn die zich niet rap gewonnen geven. Waar ik niet meer in geloof is dat er verandering zal komen, als wij er politici beleefd naar vragen. Verandering zal enkel plaatsvinden wanneer wij, jongeren, die eisen.”

DOSSIER I

TECHNOLOGIE VOOR EEN BETERE TOEKOMST DE INSPIRERENDE ONT WERPEN VAN JACQUE FRESCO Een wereld waarin alles voor iedereen toegankelijk is. Voertuigen zijn zelfrijdend en (energie)efficiënt. Steden blijven autonoom in ecologische balans. Gebouwen construeren zichzelf en zijn bestand tegen vuur, aardbevingen en orkanen. Deze leefomgeving maakt armoede, milieuvervuiling, geweld en discriminatie vermijdbaar, maar vooral onaanvaardbaar. Een utopie? Niet als we moderne technologie ten volle inzetten, aldus de Amerikaanse futurist Jacque Fresco.

C a r o l i n e R o b b e r e ch t s - Fresco (°1916, New York) maakte de beurscrash in 1929 van nabij mee. Het leerde hem dat een samenleving eens ze in een bepaald sociaal-politiek systeem zit, daar halsstarrig aan vasthoudt. Met die les in het achterhoofd trok de 14-jarige Fresco tijdens de crisisjaren al liftend Amerika rond. Het leverde hem vele ontmoetingen op met mensen die net als hij op zoek waren naar een rechtvaardige maatschappij. Na deze roadtrip nam zijn fascinatie voor technologie de overhand en ging hij aan de slag als uitvinder. Aangezien er brood op de plank moest komen, werkte hij daarnaast als industrieel ontwerper in opdracht van een vliegtuigmaatschappij, het leger en bedrijven. Fresco’s uitgangpunt bij zijn denken experimenteerwerk: alles is mogelijk … ook wereldproblemen oplossen.

EEN EEUWELING VOL V IND INGR IJK HEID De gevoeligheid voor onrechtvaardigheid en sociologie bleef sluimeren. Hij werd meer en meer een sociaal ingenieur die zijn uitvindingen ten dienste stelde van een beter leven voor de mensheid. Fresco ziet onze moderne samenleving als een niet-efficiënt ‘patchwork’ met tal van gebreken: honger, klimaatverandering, oorlog, racisme … Oplossingen moeten buiten het bestaande referentiekader gezocht worden. Albert Einsteins citaat legt de vinger op dezelfde wonde: “We can not solve our problems with the same level of thinking that created them.” Socialisme, communisme, fascisme, kapitalisme … bieden stuk voor stuk waarde- en denkpatronen die niet langer bruikbaar zijn. Meer 4

nog: ze verhinderen dat uitvindingen hun volle potentieel bereiken. Fresco ondervond meermaals hoe in Amerika tegen elk vernieuwend idee bevreesd wordt aangekeken alsof het per definitie communistisch en onderdrukkend zou zijn.

GRONDSTOFFEN EN MEN SELIJK GEDR AG Lijkt Fresco een filosoof die vanuit zijn ivoren toren nadenkt over de perfecte wereld? Om het tegendeel te bewijzen stichtte hij in 1975 samen met Roxanne Meadows het onderzoekscentrum ‘The Venus Project’ in het landelijke Venus (Florida). 85.000m2 oppervlakte met tien gebouwen die een concrete uitwerking zijn van zijn ideeën, in een

DOSSIER I

omgeving die natuur en vergevorderde technologie met elkaar verweeft. Het centrum biedt de ruimte om vele andere uitvindingen te concretiseren en te verbeteren. Zo kregen zijn circulaire steden (zie kader) er vorm. Naast sociocyberneering staat in het Venus Project ook een ‘resource based economy’ centraal waarin alle materiaal en informatie vrij toegankelijk zijn. Ze staat lijnrecht tegenover onze op geld en goederen gebaseerde economie. Fresco stelt dat die totaal verouderd is en technologie de kans ontneemt zich ten volle te ontplooien. Bovendien mondt ze wereldwijd uit in een verstikkende ratrace waarin een kleine groep mensen door een onrechtvaardige herverdeling van grondstoffen steeds hogere winsten nastreeft, ten koste van alles. Een eerste gevolg is een mensonwaardig leven voor een steeds grotere groep. Ten tweede veroorzaakt het een onvoorstelbare verspilling van bronnen en energie waarbij de aarde geplunderd wordt. Een bijkomend pervers effect van de monetaire economie is dat er tijdens crisissen in feite nog voldoende grondstoffen voorhanden zijn. Het ontbreekt mensen dan echter aan geld om ze te kopen en de bestaande fabrieken te laten draaien. Veruit de ergste uitwas van dit systeem is oorlog om de macht over aardse bronnen: de meest inefficiënte verspilling van levens en middelen, en het ultieme bewijs van landen die falen om hun verschillen te overbruggen. Fresco pleit ervoor om soldaten een opleiding te geven die hen leert samenwerken met mensen met een totaal andere achtergrond.

‘It takes a different value system if you wish to change the world.’ De wereld kreunt onder negatieve menselijke eigenschappen als hebzucht, racisme, afgunst en hypocrisie. Volgens Fresco vinden ze hun oorsprong in strategieën om te overleven in een op geld gebaseerde maatschappij. Hij ziet waarden en het gedrag van mensen niet als aangeboren, maar als een product van hun omgeving en cultuur. Wanneer we met andere woorden zouden evolueren naar een op grondstoffen gebaseerde samenleving, zou ook het gedrag en de waarden van mensen in positieve zin veranderen. De metafoor van een eiland met slechts enkele inwoners en alle nodige bronnen is sprekend: geld en private eigendom zouden daar niet ontstaan wegens totaal overbodig.

CIRCULAIRE STEDEN Naast voorwerpen die kunnen bijdragen tot een betere toekomst, ontwierp Jacque Fresco ook volledig nieuwe steden. Het fundament is een computer die permanent informatie vergaart over de leefomgeving en op basis daarvan de waterzuiverheid, atmosfeer en ecologische balans in evenwicht houdt. Politieke beslissingen daarover worden dus overbodig. Rond de kern liggen verschillende districten die naar de buitenkant van de cirkel reiken zodat ze voor iedereen even vlot bereikbaar zijn: landbouw, recreatie, natuur, oceanografie … en een woongedeelte. Inwoners kunnen kiezen tussen verschillende types woningen die bestand zijn tegen natuurrampen en omgeven door groen. Ze zijn allemaal zelfconstruerend en duurzaam; hun buitenkant bevat zonnecollectoren. Al lijken circulaire steden op het eerste gezicht misschien wat ongezellig, het leven zou er wel eens verrassend aangenaam kunnen zijn. Zo zijn er efficiënte transportsystemen en gegarandeerde mensenrechten. De zelfregulerende steden worden aangestuurd door hernieuwbare energie en er is geen enkele vorm van vervuiling. Enerzijds omdat er minder spullen zijn: je kan alles lenen in een soort van bibliotheek. Anderzijds omdat spullen zo ontworpen zijn dat upcycling steeds mogelijk is.

KRITIEK VERSUS A LT E R N AT I E V E N De oplossing voor wereldproblemen klinkt belachelijk eenvoudig: schaf geld af en maak alles voor iedereen toegankelijk, er is toch voldoende. Een globale implementatie van een op grondstoffen gebaseerde economie betekent tabula rasa maken. Erg radicaal en dus is Fresco’s gedachtegoed enorm kwetsbaar. Meermaals kreeg hij het verwijt een communist te zijn omdat hij weinig ruimte laat voor persoonlijk bezit. Nochtans werd hij als jongeman uit de ‘Young Communist League’ gezet nadat hij tijdens een discussie luidop gezegd had “Karl Marx was fout!” Fresco’s antwoord op alle kritiek: “Merely complaining without posing an alternative offers nothing.” Schaarste, enorme 5

afvalbergen, criminaliteit, elitisme … het gaat de foute kant op met de aarde. Een film over Fresco geeft gevat de tweeledige keuze weer hoe daarmee om te gaan: Paradise or Oblivion. Nu niks ondernemen, betekent dat we mekaar en de aarde zullen vernietigen. We kunnen echter ook een utopie – in de zin van een goede plek om te leven – scheppen. De hoogtechnologische designs van Fresco zijn daarbij een beginpunt. Hij beschouwt ze zelf als transitioneel en conceptioneel: mensen kunnen steeds betere dingen bedenken. Zelfs de meest intelligente ingenieur van 75 jaar geleden zou vandaag geen job meer vinden. Die zelfrelativering maakt Fresco geloofwaardig. In se roept hij ieder van ons op om blijvend mee te streven naar een vreedzame en duurzame globale samenleving waarin natuur, technologie en mensen in harmonie samengaan. B r o n n e n : G a z e c k i , W. , F u t u r e b y D e s i g n (2 0 0 6) [v i d e o] & Pa r a d i s e o r O b l i v i o n (2 0 1 2) [v i d e o]

in b eeld

NIEUWJAARSRECEPTIE 2017

F OTOâ&#x20AC;&#x2122;s : S i e n v e r s t r a e t e n

in b eeld

RECEPT

"Begin februari klonken we op het nieuwe jaar en reikten we de Groene Bril uit. De winnaar is Platform Kinderen op de vlucht, 50 organisaties die rechtstreeks werken met niet-begeleide minderjarige vluchtelingen. De prijs is een schilderij gemaakt door Mouha van Globe Aroma."

APPELTAART Ingrediënten ✔✔ ✔✔ ✔✔ ✔✔ ✔✔ ✔✔ ✔✔ ✔✔ ✔✔

3 à 4 appels 1/2 oud (spelt)brood (ong. 250 gram) 250 gr noten 2 bio eieren 5 gedroogde pruimen zonder pit 1? el honing snufje zout en kaneel beetje water handvol bosvruchtenmix (uit de diepvries) of wat verse aardbeien, bramen, bosbessen… ✔✔ olijfolie, kokosboter of bio-boter

Verwarm de oven voor op 180 graden. Breek het brood in stukjes en gooi dit in de blender. Voeg hier de pruimen, het zout en kaneel en een beetje water aan toe en blend tot het een min of meer gladde massa is. Voeg de noten toe en blend nog even zodat je nog wel stukjes noot hebt. Roer de eieren en de honing er doorheen. Als het te droog is of de massa niet mooi aan elkaar blijft kleven kun je nog wat water toevoegen. Maar let op dat het niet te waterig wordt. Zorg dat je een mooi deeg krijgt. Vet vervolgens je bakblik in (met olijfolie, kokosboter of bio-boter) en verspreid het deeg gelijkmatig over de bodem, iets oplopend tegen de rand aan. Snijd de appels in vieren, haal het klokhuis eruit en snijd ze dan in dunne plakken die je gelijkmatig over de bodem verspreidt. Hierover kun je naar smaak nog wat bosvruchtenmix strooien. Zet je bakblik in de oven en na twintig minuten heb je een heerlijke appeltaart!

INTERVIEW

DROMEN MAG De vermarkting van het sociaal werk en het verzet daartegen – door de ogen van een studente sociaal werk

N e l e O g i e r s - In het voorjaar van 2016 raakte bekend dat Fons Duchateau, voorzitter van de Antwerpse OCMW-raad (N-VA), daklozencentrum De Vaart op de markt zou brengen. Dat betekent dat zowel non-profit- als profitbedrijven zich kandidaat konden stellen voor uitbating. Het sociaal werkveld protesteert: kan kwaliteitsvolle zorg voor mensen gegarandeerd worden door een bedrijf dat uit is op winst?

In december schorste Antwerps gouverneur Cathy Berx de overname van De Vaart door G4S, wegens procedurefouten. Fons Duchateau verklaarde dat hij zijn visie in de toekomst wel nog in de praktijk gangbaar wil maken. Ook andere organisaties lopen risico. Studente sociaal werk Sarah El Massaoudi Verryt aan het woord.

Wat zit er volgens jou achter de visie van Fons Duchateau? Ik denk dat het een zeer neoliberale visie is die, zeker in Europa, al langer sluimerend aanwezig is. Daarnaast gaat het er volgens mij ook over om de kosten te drukken. Alles moet geld opbrengen en alles moet snel gaan. Binnen sociaal werk of de zorg is dat gewoon niet aan de orde. Op andere vlakken zien we al dat het soms verkeerd loopt: mensen krijgen burn-outs en iedereen loopt zichzelf een beetje voorbij. In de sector die werkt met de meest kwetsbaren is het zeker uit den boze om je zo te richten op winst en snelheid.

Wat zijn volgens jou mogelijke gevolgen als een privébedrijf daklozenopvang zou organiseren? Ik denk dat het sterk afhangt van welk bedrijf dat is. Ik wil zeker niet alle commerciële bedrijven over dezelfde kam scheren. Volgens mij begint alles bij het opstellen van goede criteria. Als we dat niet doen, vallen de meest kwetsbaren uit de boot en worden de cliënten die het makkelijkste geld opbrengen wel aangenomen en begeleid. Het zullen vooral de meest kwetsbaren zijn die geen aansluiting meer vinden. Dat is niet waar sociaal werk voor staat.

‘Zolang er mensen bezig zijn met verzet, is er hoop’

Welke acties zijn er gekomen? Het Sociaal Werk Actie Netwerk (SWAN) heeft al heel wat acties georganiseerd voorbije zomer. In september was er de 8

INTERVIEW

grote betoging in Brussel waar de sociaalwerk-is-niet-te-koop delegatie in meeliep. Daarnaast was er ook nog een protest-picknick en een mars naar het Mechelseplein waar de twee hogescholen (Artesis Plantijn en Karel de Grote) en de cvo-scholen aan hebben meegewerkt. Nadien volgden twee ‘uitverkoop-avonden’ voor de OCMW-raad. Er zullen zeker nog acties volgen en ik hoop dat we daar vanuit de hogescholen aan meewerken. Het is belangrijk dat studenten meepraten, zij vertegenwoordigen de volgende generatie.

Die protestmars waar de hogescholen massaal in meeliepen bracht veel mensen op de been. Hoe voelde dat? Ik zat samen met medestudenten en docenten in de actiegroep van Karel de Grotehogeschool (KdG). Er was veel volk en het was heel mooi om de twee scholen van het Zuid en het Noord te zien komen. Dat was echt een heel krachtig signaal. Vooraf leefde het wel op sociale media, op de campus en op de grote betoging in Brussel. Maar het was belangrijk dat we iets deden in Antwerpen, voor de OCMW-raad waar uiteindelijk de beslissing zou vallen.

In welke mate denk je dat het protest de beslissing van de gouverneur heeft beïnvloed? In grote mate. Als we het zomaar hadden laten voorbijgaan, dan was de beslissing nu al gevallen. De druk die er kwam door de acties en van de verschillende organisaties heeft invloed gehad op het nakijken van het dossier en uiteindelijk tot de schorsing van de overname door G4S.

‘Het zullen vooral de meest kwetsbaren zijn die geen aansluiting meer vinden. Dat is niet waar sociaal werk voor staat.’ Ik hoop en ik denk dat het ook een invloed kan hebben op volgende dossiers. Zeker nu ze gezien hebben dat SWAN een brede achterban heeft en dat ook studenten wakker zijn. Ik denk dat ze beter zullen nadenken de volgende keer.

Hoe zie jij het nu verder? Is dit slechts een tijdelijke overwinning? We hebben een veldslag gewonnen, maar niet de oorlog, zoals ze zeggen (lacht). Vermarkting is een tendens die we niet

Ik kwam helemaal niets oplossen. Ik kwam hier om te zingen en dat je meezingt met mij. (Pablo Neruda) kunnen ontwijken in onze maatschappij. Ik denk dus dat we niet zozeer tegen vermarkting in het algemeen moeten zijn. Wel moeten we erop toezien dat er meer ingezet wordt op menselijkheid en dat we de kwaliteit niet uit het oog verliezen. Naar mijn mening moeten we in de zorg voet bij stuk houden. De eigenheid van sociaal werk is juist die kwaliteitsvolle hulp en zorg, de relatie tussen hulpverlener en cliënt, het maatwerk en de hulp voor zwakkeren in de maatschappij. Ik denk niet dat we daar compromissen in mogen sluiten.

Men zegt dat vermarkting zal zorgen voor onnodige concurrentie tussen organisaties? Ja, zeker en vast. Je ziet dat er steeds meer partnerschappen en gezamenlijke projecten ontstaan tussen verschillende organisaties. Als je echter met marktprincipes gaat werken, dan ben je meer concurrent van elkaar. Dan laat je als organisatie minder in je kaarten kijken. Je bent misschien minder geneigd om een goed project uit de doeken te doen tegenover andere organisaties. Maar ik wil ook altijd nuanceren (lacht). Misschien zorgt het er wel voor dat organisaties zichzelf uitdagen en dat ze steeds hun beste beentje voorzetten? Op dit moment zit ik zelf niet in de sector. Ik weet niet hoe het ene opweegt tegen het andere. Als de concurrentie ervoor zorgt dat heel het middenveld stilvalt omdat ze elkaar niet kunnen vertrouwen of samenwerken, ja dan is het niet de moeite natuurlijk.

Zie je het ook lukken zonder vermarkting? Dat is een begrotingsvraag. Ik wil geloven dat dat wel moet lukken als het geld naar de juiste zaken gaat en als er niet bespaard wordt op mensen. Want dat is wat nu wel gebeurt.

Hoe komt het dat je hier zo door geraakt wordt? Ik studeer zelf sociaal werk, dus het zou vreemd zijn mocht het me niet raken. Als ik onrecht zie, dan probeer ik daar iets aan te doen. Al is het gewoon door een Facebookpost te schrijven of te delen om mee het bewustzijn te vergroten. Het hoeft niet altijd een actie te zijn. Sociaal werk is iets dat heel de maatschappij aangaat.

Waar kan je van dromen? Ik droom van een samenleving waarin iedereen op zijn minst in zijn basisrechten en basisbehoeften kan voldoen. Maar liefst meer dan dat. Dat mensen de ruimte hebben om aan hun welzijn te werken. Dat er veel solidariteit en warmte is. En dat uitsluiting, discriminatie en racisme veel minder aanwezig zouden zijn. Ik hoop dat alle mensen die nog positief kunnen zijn, die nog strijdkracht en strijdlust hebben, zeker blijven verder doen. En als zij moe zijn, dat er dan een volgende generatie opstaat. Ik geloof dat er hoop is zolang er mensen zijn die bezig zijn met verzet, en die daarnaast ook al het positieve belichten. Met verzet toon je vooral wat niet goed gaat, maar ik denk dat er heel veel wél goed gaat. Dus als mensen dat blijven zien, is er toch altijd hoop, warmte en solidariteit.

FRAPPANT

INSIDERS IN MARRAKECH In november trok een groep studenten van de VUB, UGent en HoGent naar Marrakech. Hun doel? Op de klimaattop COP22 als een spons allerlei duurzame ideeën opnemen. Een verslag van Eva. Hoe kan ik dit beschrijven? De positieve bubbel, de boodschap dat het allemaal wel goed komt en tegelijk de traagheid van de politieke onderhandelingen. Zo veel landen, elk met verschillende belangen en ideeën, die tot een compromis moeten komen. Elke paragraaf van elke tekst over elk subonderwerp moet onderhandeld worden. Bovendien hebben die onderhandelaars maar een beperkte volmacht. Als zij er niet uitkomen, stellen ze de beslissing uit tot wanneer de politici er zijn. e va b r e u e r -

Voor ons zijn enkel de statements zichtbaar, drie minuten durende speeches van elk land. Mooie woorden, maar veel zeggen ze niet. Hoe kunnen ze dan aan het eind van de week tot beslissingen komen? Onderhandelingen achter gesloten deuren? Lunches om dingen te bespreken? Politici, horen jullie ons? Horen jullie de jeugd die schreeuwt om hoop op een goede toekomst?

HOOP Hoe kunnen we weten wat de toekomst brengt? Mogen we opgeven als het tegen lijkt te zitten? Moeten we strijden als anderen onze toekomst overhoop gooien? Houden we onszelf voor de gek als we hopen? En leidt hoop niet alleen maar tot teleurstelling? Ik denk dat we moeten hopen en dat die hoop niet passief – ik lig in mijn zetel en hoop dat het allemaal goedkomt – is, maar gepaard gaat met actie. Hoop die voortvloeit uit de energie die we krijgen door te werken voor iets waar we in geloven. We hebben hier veel mensen gevraagd naar hoop. Waar zien zij hoop in, waar halen zij energie uit? Hun antwoorden, hoe divers ook, hadden één gemeenschappelijke ondertoon: dat ze ondanks al het pessimisme, de

traagheid en de machteloosheid die ze soms voelen toch niet mogen opgeven. Elk sprankeltje hoop is genoeg om verder te doen.

ACTIE

te verslappen, zijn er genoeg acties van het middenveld om hen weer wakker te schudden. Los van de realiteit? Dan laten wij van ons horen!

VERBONDENHEID

Want als wij het niet doen, wie doet het dan wel? Zo veel actie hier op de klimaatconferentie (COP). Achter de ogenschijnlijke traagheid van het politieke proces gaat net veel beweging schuil. In de loop van de jaren is de COP steeds gegroeid, zowel in aantal mensen als in onderwerpen die worden behandeld, als in het belang dat aan de top wordt gehecht. Misschien nog veel belangrijker zijn alle side-events, alle mini-conferenties, alle NGO’s, alle jongeren en alle mensen die hier samenkomen met een gemeenschappelijke visie. Hun energie is duizelingwekkend. De eerste dag was ik verdwaald. Hoe moest ik kiezen uit de tientallen events die voor mij open stonden? Kun je nagaan hoe het is als je hier ook de ‘gesloten’ bijeenkomsten in mag. De leden van de Belgische delegatie bevestigden ons gevoel: ja, ook zij waren in het begin verdwaald. Ze hadden zelfs een paar COP’s nodig om te wennen. So much going on. Politici en afgevaardigden werken dag en nacht aan een goed akkoord. Soms lijkt het een bubbel waarin ze elkaar bevestigen dat het allemaal wel goed komt en dat we al heel goed op weg zijn. Als hun aandacht even lijkt 10

De schittering in de ogen van mensen als je vraagt naar waarom zij hier zijn, waar ze het allemaal voor doen. De twijfelende glimlach die uitgroeit tot een brede lach, een uitgestoken hand en een “Thank you, I loved meeting you!”. Wat aan de oppervlakte misschien een politiek spelletje lijkt, is eigenlijk de samenkomst van mensen met kloppende harten, met dromen en verlangens. Van de politici tot de obers, van de experten tot de securitymensen. Achter elke onderzoekende blik en uitgestoken hand gaat dezelfde boodschap schuil: “Kom, laten we samen werken aan een leefbare toekomst. Laten we onze energie bundelen en wel nú, want als we er allemaal samen voor gáán, dan moet het toch lukken!” Toch?

Wil je meer weten over de ervaringen op de COP22 in Marrakech? Bezoek de Facebookpagina en blog: www.insidersinmarrakech. wordpress.com

CULT UUR

WAT & WAAROM? Een interview met singersongwriter Niels Boutsen, alias STOOMBOOT

“Denken in concepten maakt mij moe” zingt Niels Boutsen, beter bekend onder zijn ietwat opvallende artiestennaam STOOMBOOT. En toch is dat wat we vandaag gaan doen, zeker met de eerste vraag, namelijk ‘Wat is kunst?’ Johannes Lievens -

“Voor alle duidelijkheid, ik beschouw wat ik maak niet als kunst. Dat vind ik iets te pretentieus,” vertelt Niels ons, “Kunst is iets wat mensen in het beste geval kan ontroeren, of ze aan het denken zet. Ik vind het cool om een boek na het lezen niet meteen weg te leggen, maar er nog lang over na te denken. Dat gevoel heb ik bijvoorbeeld bij Kommil Foo. Zij kunnen met weinig woorden heel wat losmaken. ” Het besef dat je dat soort dingen zélf kan maken, is er nooit echt actief geweest bij Niels. “Zoals elke puber tokkelde ik wat op een oude gitaar.” En het moet gezegd, de evolutie van STOOMBOOT valt op z’n minst merkwaardig te noemen. Van drummer in punkrockbandjes tot Nederlandstalige singer-songwriter. “Wat betreft het Nederlands, dat is vooral omdat mijn Engels heel slecht is. Gelukkig

bleef mijn vriendenkring mij steunen. Toen ik iets in het Nederlands maakte, kwamen plots van overal heel positieve reacties. Dat was de aanzet voor meer.” Voor Niels is nummers schrijven gewoon een goede manier om zich uit te drukken, later besefte hij dat hij er op een podium mensen mee kon raken. “Ik kom met hetgeen ik maak gemakkelijk naar buiten. Ik ben namelijk nogal ijdel. (lacht) 50% van de tijd zijn dat dingen die ik niet zou moeten tonen. Het dient gewoon om wat in mijn kop vastzit los te maken. In mijn nummers zit vaak een autobiografische basis, maar meestal vul ik dat aan met fantasie-elementen. Ik vind het leuk om in het midden te laten wat echt is en wat niet. Het is zo fijn om wat je gemaakt hebt over te brengen naar anderen. Maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Toch moet je er elke keer voor zorgen dat het je beste optreden ooit wordt.” Wat is het belang van cultuur in onze samenleving? “Kunst is gewoon een conditio sine qua non. Zonder kunst kan het

niet. We hebben niet alleen goed onderwijs en goede zorg nodig, maar ook een culturele vrije meningsuiting. Mensen moeten hun creativiteit de vrije loop kunnen laten en zo een kettingreactie van gedachten op gang brengen. Sommige periodes zie je alleen maar wat er aan de oppervlakte is, in mijn geval waren dat verschrikkelijk pathetische amoureuze verwikkelingen. Die inspiratiebronnen uit je eigen verleden of uit het leven van anderen kunnen je daar uit helpen. Al blijf het schrijfproces geen vast ritueel. Was het maar zo gemakkelijk! (lacht)” Zovelen braken hun hoofd al over de definitie van kunst. Maar moeten we het wel definiëren? Het belangrijkste is dat het je aan het denken zet. En bij STOOMBOOT lukt dat verrassend goed. Een combinatie van geluk, hard werken en inspiratie uit de wereld om zich heen. Alhoewel inspiratie voor Niels bullshit is, want zo kun je heel de wereld inspiratie noemen. Een portie relativering mag ook niet ontbreken. Het resumé van een middag met de voeten op de grond en af en toe wat sferisch denken. In kunst mogen tegenstellingen. Echt.

DOSSIER II

NATTE VOETEN, DROGE LIPPEN Onze watervoorraden staan onder druk, niet enkel in ontwikkelingslanden, maar ook bij ons in België. Wat moet anders? En hoe kunnen we persoonlijk een impact hebben op onze watervoetafdruk? Jong Groen legt de feiten op tafel en zoekt het voor je uit.

Het lijkt stilaan een traditie. Een nieuw jaar, een nieuw warmterecord. 2015 verpulverde al het record uit 2014. Dit viel deels te verklaren door het natuurfenomeen El Niño dat de globale gemiddelde temperatuur omhoog stuwt. Maar desondanks werd dat record een jaar later opnieuw verbroken. 2016 is nu het warmste jaar on record. De klimaatverandering is een feit, met alle gevolgen vandien. Gletsjers en ijskappen

smelten in sneltempo, met een stijgende zeespiegel tot gevolg. Nog nooit was er zo weinig zee-ijs op de Noordpool als deze winter en ijsvrije zeeën betekenen nog meer opwarming. Extreme weerfenomenen zullen vaker voorkomen deze eeuw. Veranderende neerslagpatronen vormen een bedreiging voor landbouw en de globale drinkwatervoorzieningen. Slechts 3% van het water op onze planeet is zoet water en dus potentieel drinkbaar.

DOSSIER II

W AT E R A L S B R O N VA N C O N F L I C T Het lijkt toekomstmuziek, maar het is helaas brandend actueel. Europa kent vandaag de grootste toestroom aan vluchtelingen en asielzoekers sinds de Balkanoorlogen. Sinds 2011 wordt Syrië verscheurd door een burgeroorlog. Miljoenen mensen zijn dakloos en ontvluchtten het land. De gevolgen van dat conflict, zoals de vluchtelingencrisis en de strijd tegen IS, worden internationaal overbelicht, maar de oorzaken komen minder aan bod. Hoge voedselprijzen, jeugdwerkloosheid en sociale onrust werden genoemd als oorzaak van de Arabische lente. Onderzoekers stellen dat extreme droogte ten gevolge van

klimaatverandering de boosdoener is van de sociale onrust en dus ook voor verschillende andere conflicten die de regio teisteren. Al vele jaren zorgt extreme droogte voor mislukte oogsten en werkloze boeren in het Midden-Oosten. In Syrië alleen al spreken we over anderhalf miljoen boeren die door de droogte hun akkers hebben achtergelaten. De regio rond de Eufraat en de Tigris, die duizenden jaren geleden bekend stond als de Vruchtbare Sikkel, dreigt te veranderen in de Onvruchtbare Sikkel. Volgens klimaatwetenschappers is de extreme droogte in het Midden-Oosten een waarschuwing voor wat kan gebeuren in heel het Middellandse Zeegebied en op andere plaatsen op aarde. Ook slinkende gletsjers kunnen op korte termijn een serieuze bron van conflict gaan vormen, zoals in het Himalayagebied. Smeltwater voedt daar niet enkel grote rivieren zoals de Ganges en de Brahamaputra, maar voorziet ook honderden miljoenen mensen van drinkwater. Het verdwijnen van deze gletsjers zou een regelrechte humanitaire ramp zijn. Deze en vele andere voorbeelden geven weer dat niet-duurzame landbouw, slecht waterbeleid en klimaatverandering een toxische cocktail vormen voor conflict. De vluchtelingencrisis die we vandaag meemaken is mogelijk slechts een voorsmaakje.

VLA ANDEREN OP DROOG ZA AD Verschillende Europese landen kampen met watertekort. Officieel spreekt men van waterschaarste wanneer er jaarlijks minder dan 1000 kubieke meter per inwoner beschikbaar is. In 2007 bedroeg de waterbeschikbaarheid in Vlaanderen slechts 834 kubieke meter per inwoner. Enkel landen zoals Tsjechië en Italië staan er slechter voor. Vlaanderen en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest worden internationaal aanzien als regio’s met een ernstig watertekort. Water kan op verschillende manieren gewonnen worden. Oppervlaktewater bijvoorbeeld wordt in België uit de Maas en het Albertkanaal gehaald. Dat is niet zonder risico. De winning van water uit oppervlaktewater resulteert bijvoorbeeld in Kazachstan tot uitgedroogde rivieren en valleien. Om dergelijke toestanden te vermijden is de winning in ons land streng gereguleerd, maar daardoor zijn de mogelijkheden beperkt. Een tweede manier van waterwinning is het oppompen uit de ondergrond. Dit 13

staat in voor 70% van onze watervoorraad. In Antwerpen, Vlaams-Brabant en Limburg gebeurt dit voornamelijk uit ondiepe waterlagen. Door de ondiepe ligging raken deze reservoirs makkelijk bijgevuld door infiltrerend regenwater. De fluctuaties die er worden waargenomen zijn vooral seizoensgebonden. Oost- en West-Vlaanderen staan er veel minder goed voor. Daar wordt grondwater gewonnen op grote dieptes uit de ondergrondse sokkel. Enkele boorputten gaan zelfs tot 960 meter diep. Het is voornamelijk de aanwezigheid van landbouw, de textielen voedingsindustrie die een grote druk legt op deze reservoirs. Op sommige plaatsen is het peil op enkele decennia tijd 180 meter gezakt. Om dit te stabiliseren zou de productie met 75% moeten worden teruggeschroefd. Tenminste als we op lange termijn gebruik willen maken van deze waterlagen. Is dieper boren geen optie? Door het risico op verzouten van het grondwater in de kustregio alleszins niet. Diepe grondwaterlagen bevatten ook geen zuurstof. Die aanboren brengt zuurstof in het milieu waardoor mogelijk zware metalen vrijkomen, die zeer toxisch zijn voor de mens. Maar niet alle waterverbruik bevindt zich binnen de landsgrenzen en beperkt zich tot de consumptie van vloeibaar water. 89% van al het water dat we gebruiken komt rechtstreeks of onrechtstreeks uit het buitenland. Daarnaast verbruiken allerlei producten die we consumeren (vlees, groenten, melk, koffie, etc.) water tijdens het productieproces. Dit noemen we de watervoetafdruk. Die van de Belg bedraagt gemiddeld zo’n 5200 liter per dag. Is dat veel? Veel te veel! Gemiddeld is er op onze planeet dagelijks 3800 liter per persoon beschikbaar. Uiteraard is dit een gemiddelde, want er zijn droge en natte plekken op de wereld. Maar het feit dat onze noorderburen dagelijks slechts 3300 liter per persoon verbruiken zegt veel over hoe kwistig we omgaan met water.

AN INCONVENIENT TRUTH Kunnen we de waterblack-out voorkomen? Zeker en vast. De overheid probeert ons al geruime tijd te sensibiliseren over onze waterconsumptie. De tips and tricks kent u al. Het zijn de usual suspects zoals “neem een douche in plaats van een bad”, “vervang je doucheknoppen”, “gebruik de waterspaarknop op je toilet” en “draai de kraan toe als je je tanden poetst”. Maar haalt dit zoveel uit als we weten dat slechts 11% van ons

DOSSIER II

AFDELING IN DE KIJKER

waterverbruik binnen de landsgrenzen plaatsvindt? En dan zijn deze tips ook nog van toepassing op slechts een klein aandeel van dit verbruik. De sensibiliseringscampagnes van de overheid komen dan ook over als morrelen in de marge. Naast sensibilisering pakt de overheid de waterwegen aan om de afvoer van water te vertragen. Dit verkleint niet enkel het overstromingsgevaar, maar geeft het regenwater ook de kans om in de ondergrond te infiltreren. Hoe meer regenwater door de bodem kan sijpelen, hoe beter de ondiepe grondwaterreservoirs worden aangevuld. Het garandeert een blijvend en duurzaam gebruik van dit waterreservoir. Niet enkel het afremmen van oppervlaktewater, maar ook het vrijwaren van niet-verharde open ruimte vergroot de doorsijpeling van regenwater in de ondergrond. Het is dus niet enkel voor het klimaat, de mobiliteit en het milieu dat een betonstop noodzakelijk is, maar ook voor onze drinkwatervoorziening.

JONG GROEN

HAPELT

S a r a M o n s i e u r - Jong Groen Hapelt is ontstaan uit initiatief van enkele Jong Groenen die actief waren bij Jong Groen Limburg en die graag hun engagement wilden verderzetten op lokaal niveau. Al snel bleek dat wanneer we Neerpelt, Overpelt en Hamont-Achel samennamen, er een mooie ploeg ontstond van ongeveer 8 actieve en enthousiaste Jong Groenen.

En met onze watervoetafdruk? Spaarzaam omgaan met water en een betere infiltratie van regenwater naar de ondergrond zijn allemaal binnenlandse maatregelen, terwijl 89% van ons waterverbruik in het buitenland plaatsvindt. Er is één maatregel die iedereen kan nemen en die niet alleen een grote impact heeft, maar tegelijketijd controversieel is. Het is een inconvenient truth, maar vlees en andere dierlijke producten zijn voor ruim 40% verantwoordelijk voor je persoonlijke watervoetafdruk. Een consumindering van dierlijke producten dringt zich op als we duurzaam willen omgaan met het schaars bruikbare zoet water dat voorradig is op onze planeet. Wel kan je door vlees, zuivel en eieren te weren meerdere vliegen in één klap slaan. Je verlaagt niet enkel je watervoetafdruk, maar ook je persoonlijk carbon budget en je bestrijdt dierenleed.

Om ons bekend te maken besloten we het laagdrempelig te houden: we fietsten van Hamont naar Achel, over Overpelt naar Neerpelt en bezochten in elke (deel)gemeente een populair jongerencafé. Ondertussen verstuurden we via Facebook de profielen van onze 8 teamleden, zodat ook de thuisblijvers met ons kennis konden maken.

We zullen dus met zijn allen minder dierlijke producten moeten consumeren om de toekomst en de vrijheid van de volgende generaties niet te hypothekeren, tot spijt van wie het benijdt.

Ook bezochten we tussen Kerstmis en Nieuwjaar het vluchtelingencentrum in Helchteren, waar we hielpen bij een activiteit voor de kinderen. We kwamen er buiten met een verrijkt en tevreden gevoel (en de meisjes onder ons met gelakte nagels). Ze zien ons daar zeker terug.

WATERVERBRUIK IN cijfers

Slechts

834 m

89% Belgen verbruiken

Verder staat er in het voorjaar nog een brunch op het programma en broeden we op een nieuw filmpje om een andere heikele situatie in Neerpelt bloot te leggen. We willen met Jong Groen Hapelt politiek dichter bij de jongeren brengen, samen met de lokale Groen-groepen tegen de schenen schoppen van het heersende CD&V bestuur en in onze Noord-Limburgse gemeentes tonen dat het anders kan!

water per Vlaming beschikbaar

van onze watervoetafdruk vindt plaats buiten België

33%

Grondwaterproductie moet

Later was het tijd voor actie. Een thema dat bij ons in NoordLimburg zeer gevoelig ligt, is het openbaar vervoer. We kozen dan ook de verouderde dieseltrein als het onderwerp van een komisch filmpje, waarin onze boodschap duidelijk werd: ‘Beleidsmakers, reis mee met uw tijd en elektrificeer onze trein!’

meer water dan er beschikbaar is per inwoner op aarde

75%

dalen om deze voorraden voor de toekomst te vrijwaren

40%

Vlees en andere dierlijke producten zijn verantwoordelijk voor van onze watervoetafdruk

AGENDA

MIGRATIE, WEG NAAR VRIJHEID?

AGENDA Zaterdag 8 april Themadag Voetbal, meer dan een spelletje?

Op zaterdag 22 april bepalen we de standpunten van Jong Groen over migratie.

Zaterdag 22 april Congres Migratie, weg naar vrijheid?

Wat met onze grenzen? Hoe vrijwaren we de mensen-

Woensdag 24 mei

rechten? En hoe willen we integratie bevorderen?

Tapas op het terras

Kom mee discussiĂŤren en stemmen!

woensdag 5 tot zondag 9 juli Zomerkamp

Z AT E R D A G 22 A P R I L 2017 W W W.J O N G G R O E N . B E/C O N G R E S

Jong Groen is een politieke jongeren-organisatie die jongeren de kans geeft mee te bouwen aan een betere wereld. Een wereld met aandacht voor de problemen van alle mensen en het milieu. Jong Groen wil zoveel mogelijk jongeren bij groene politiek betrekken. Dit doen we door een fris en gevarieerd activiteitenaanbod. We bouwen mee verder aan het groen-progressieve gedachtegoed en verspreiden het. Standpunten, activiteiten en meer info over Jong Groen op www.jonggroen.be.

Volg ons op twitter (@jonggroen), facebook, en snapchat of lees meer via #jonggroenleest

DOE MEE Je kan ook lid worden van Jong Groen. Zo ontvang je niet alleen gratis dit tijdschrift, maar blijf je via de ledennieuwsbrief ook op de hoogte van alle activiteiten. Lid worden van Jong Groen kost je helemaal niets en doe je heel eenvoudig op www.jonggroen.be/ikdoemee

Werk ten mee a an dit nummer: Eva Breuer, Rembert Debergh, Stefanie De Bock, Raf Dâ&#x20AC;&#x2122;haese, Simon Horsten, Johannes Lievens, Femke Meeusen, Tine Merlevede, Nele Ogiers, Caroline Robberechts, Belinda Torres Leclercq, Sam Vancayseele, Pieter Van der Schoot, Wim Vandewijngaerde, Lieselot Van Maldeghem, Leen Verheyen Eindredactie: Sien Verstraeten Vormgeving: MadebyHanna.com

Heb je interesse om de redactie te vervoegen? Mail dan vliegensvlug naar sien@jonggroen.be.

GROENE SMOEL

In de groene smoel tonen we telkens een ander gezicht van Jong Groen.

LITSE Ik zit in het 5de middelbaar en speel saxofoon en gitaar. Ik hou van veel verschillende genres, van klassiek tot rock. ‘OUTPUT’ is de naam van mijn band, ik speel er saxofoon en zing af en toe. We zijn nog niet lang bezig, maar treden toch al af en toe op. Daarnaast zit ik in de zeescouts. We leren er zeilen, en doen ook gewone activiteiten zoals een bosspel of stadsspel. Elk jaar in juli gaan we op kamp, dan zeilen we naar Nederland. Als je iets wil veranderen, moet je niet zagen over politiekers, maar ermee in contact komen of zelf iets doen, vind ik. Ik wil graag iets betekenen voor de toekomst. De ideeën van Jong Groen over maatschappelijke thema’s deel ik, dus ben ik actief geworden bij Jong Groen Brugge. Daar ben ik secretaris, dat wil zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor het papierwerk. Maar dat valt wel mee, we hebben niet echt veel papierwerk (lacht). Waar ik ook van hou is koken, ik experimenteer dan enorm graag. Het liefst met avocado’s! Voor mezelf droom ik ervan dat ik later van muziek mijn beroep kan maken, dat is wat ik het liefste doe. Mijn droom voor de wereld? Dat die op een dag volledig klimaatneutraal is en dat racisme verdwijnt.