De Karavaan oktober 2022 - USA: Het beste van het zuidwesten

+ Colofon

Reisfoto - Liefde voor de ruwe natuur van Ijsland

Reisbegeleiders voor het eerst op groepsreis

Avontuurlijke vrouwen achterna

Landencocktail 2022

Karavaan-@genda

Emma op wereldreis

On the Train to Sustainability

Fairbnb als middel om lokale gemeenschappen te doen floreren 26

Reisverhaal in beeld - USA, het zuidwesten 28

Column 33

Joker / De mooiste sterrenhemels van Amerika 34

Colofon

Cover: Wouter Van Rompaey

Samenstelling & eindredactie: Siska Wera

Teksten: De vermelde reisbegeleiders van Karavaan en gastauteurs

Lay-out: Siska Wera

Druk: Drukkerij Antilope De Bie

Papier: cyclusoffset, gerecycleerd en chloorvrij

Emma Devriendt

Visit Utah

Brecht De Geyter

Mooie, drukke zomer

We hebben er twee jaar naar uitgekeken: een zomer vol met reizen. Blij dat we terug de wereld konden intrekken. Benieuwd ook hoe de wereld veranderd is en men ver weg de crisis heeft beleefd. De verhalen doen ons beseffen hoe verschillend het er aan toe gaat op onze planeet.

Ook in Mechelen, het hoofdkwartier van Joker en Karavaan, was het deze zomer alle hens aan dek. Vluchtwijzigingen, nog wat corona shizzle, het weer en meer van dat maakten de zomer op de touroperating van Joker stevig. Ook bij de reiswerking van Karavaan stonden ze voor de uitdaging om een nooit gezien aantal extra reisbegeleiders te zoeken en op te leiden. Thumbs up dus voor iedereen die zich daarvoor inzette.

Eindelijk hebben we onze lichting reisleiders van 2019 op pad kunnen sturen. Nu pas in september selecteerden we opnieuw een nieuwe lichting vrijwilligers. Want dat zijn ze, vrijwillige reisbegeleiders die mooie reizen voorbereiden en met Joker-groepen nieuwe landen verkennen. Redenen genoeg om ze op reis eens in de watten te leggen dus.

’t Is weer voorbij die mooie zomer.

Dries Wiercx

Voorzitter Karavaan vzw

Liefde voor de ruwe natuur van Ijsland

Wauw … Deze trekking door de hooglanden van IJsland was adembenemend. Samen met mijn groep van 11 deelnemers trok ik over ijsvlaktes, door rivieren, over bergruggen, door lavavelden en dalen waar warmwaterbronnen pruttelden en de zwavelgeur ons tegemoet kwam. De Laugavegur-trekking stal ons hart. Zowel door wind en regen, als onder een stralende zon, konden we intens genieten van de ruwe natuur. Met zware trekkersrugzak en sexy afritsbroeken gingen we helemaal back to basics en zetten we ’s avonds moe, maar voldaan onze tenten op en kookten ons eigen potje. Van echte groepsbinding gesproken! Het was een avontuur om nooit te vergeten.

Tekst en foto: Lien Totté @tottelien

Jouw foto in De Karavaan? Tag ons op Instagram: @karavaanvzw

voor het eerst op groepsreis

Eerste keer, goede keer?

Tekst: Siska Wera Foto's: de vermelde reisbegeleiders en hun deelnemers

Dit is de allereerste keer! Of toch voor de vele reisbegeleiders die deze zomer le moment suprème meemaakten: hun eerste groepsreis. Hanne, Brecht en Lien werden al helemaal terug in 2019 geselecteerd en mochten na 3 lange Covid-jaren eindelijk de wijde wereld in trekken, terwijl Robbe en Yanni met dank aan een spoedcursus op pad konden naar hun geliefde bestemmingen. Spanning, stress, opluchting, enthousiasme en heel veel goesting? Allemaal aanwezig!

Hanne Moermans mocht eindelijk vertrekken naar Sicilië en de Eolische eilanden

“Hoewel ik 3 jaar geleden met enorm veel enthousiasme aan de opleiding startte, moest ik mezelf het laatste jaar er toch continu aan blijven herinneren waarom ik dit eigenlijk deed … Maar toen ik wist dat ik eindelijk gegaran deerd mocht vertrekken, was de motivatie gelukkig 100 % terug!”

Ondanks de uitgebreide opleiding die Hanne er ondertussen al op had zitten, bleef het best spannend om met haar eerste groep op pad te gaan: “Hoe zou iedereen zijn?”

Gelukkig pikte ze op de vertrekvergadering al meteen een goede vibe op en werd dit ver moeden verder bevestigd op reis: “Ik merkte al heel snel dat mijn groep sterk aan elkaar hing en iedereen veel respect had voor elkaar. Zo

had er één deelneemster de eerste dagen enorm last van hoogtevrees bij de activiteiten op de Etna en bij canyoning, maar iedereen steunde haar en de hele groep besloot om de wandeling wat in te korten voor haar. Hoe zoveel verschil lende individuen, die in het gewone leven nooit met elkaar zouden optrekken, toch zo’n goede, hechte groep kunnen vormen, dat is wat me het

meest bijblijft van mijn eerste reis.”

Of dit ook emotionele momentjes opleverde? Zeker wel! “Eén deelnemer las op de laatste avond een speech voor, waarin hij iedereen beschreef en ook over onze belevenissen op reis vertelde. Ik kreeg dan van de hele groep een uitgebreide bedanking en verschillende ca deautjes, maar het mooiste cadeau was voor mij vooral om te horen hoe hard ze genoten hadden van de reis en hoeveel ze hun grenzen verlegd hadden op toch wel een korte tijd.”

En dat de sfeer op deze Joker-reis dus écht wel goed zat, bewijzen ook de momenten erna: “Nog geen 3 dagen na terugkomst hadden we al onze eerste reünie op de Gentse feesten en ook de volgende is al gepland. Ik heb er dus mis schien lang op moeten wachten, maar de reis was het helemaal waard: het was echt top!”

Lien Totté nam haar deelnemers op sleeptouw doorheen het indrukwek kende Ijsland

“De trekking was voor mij het hoogtepunt van de reis: fysiek uitdagend, maar zo ontzet tend mooi en leuk. Samen met mijn deelnemers stond ik soms te staren naar het uitzicht en vonden we allemaal geen woorden. Zo ontzag wekkend was die natuur.”

Al even overdonderend was de aankomst op Westmann Islands, Vestmannaeyjar: “Daar bleek opeens net op dat moment het groot ste festival van heel Ijsland door te gaan! En Ijslanders kunnen er wat van hoor, als ze na 2 jaar nog eens mogen losgaan. Op onze tweede avond daar konden we vanaf onze tentplaats de festivalgangers luid horen meezingen met Ijslandse liederen, nadat ze een enorm groot vuur hadden aangestoken. Drie dagen mee genieten van die festivalgekte was een speciale kennismaking met de Ijslandse cultuur die we niet snel gaan vergeten.”

't Is hard werken en je komt jezelf tegen, maar ik heb er echt van genoten.

Een zalige eerste reis dus, die na 3 jaar eens écht kon doorgaan. “We noemden onszelf al

Reisbegeleiders over voor het eerst op groepsreis

lachend “het gedoemde jaar lichting 2019”, om dat het er maar niet van kwam. En nu in 2022 kon ik eindelijk samen met mijn medebegelei ders de wereld in en deelnemers op sleeptouw nemen. Iedereen zat vol enthousiasme, vragen, onzekerheden, gedrevenheid.”

Ook Lien startte vol goesting en toch wat zenuwachtig aan haar reis: “Want ondanks een goede voorbereiding, weet je pas wat het is, als je er echt voor staat. Je moet zoeken naar een dynamiek, elkaar leren kennen en alles draai ende houden. Het is hard werken en je komt jezelf tegen, maar ik heb er echt van genoten.”

Naast veel regelen en inspelen op onver wachte wendingen is reizen begeleiden gelukkig ook keihard genieten: “Ik heb veel gelachen, kleine en grote geluksmomentjes gehad, een mooi land bezocht en met anderen kunnen delen in deze beleving. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen met mijn groep en enorm dankbaar dat ik dit heb mogen doen!”

Brecht de Geyter genoot van 50 sha des of green in Costa Rica

“Het grote geduld dat onze lichting 3 jaar lang moesten uitoefen, was echt geen evidentie. Zeker als je, zoals ik, wel wat ongeduldig bent. Costa Rica was dan ook een zeer beredeneerde zet. Door de goede aanpak van de pandemie bleven de landsgrenzen daar open en was ik bijna 100 % zeker van vertrek. Vanaf dat we op de luchthaven stonden, nam enthousiasme het over van de spanning. Ein-de-lijk, ik heb hier zo freaking lang op zitten wachten!”

Naast een quasi gegarandeerd vertrek, speelden ook de fauna en flora een grote rol in Brecht zijn reuskeuze. Een land dat een specta culaire 5 % van de totale biodiversiteit bevat, is natuurlijk heaven on earth voor een leerkracht biologie.

Natuurlijk was ik zenuwachtig, maar ik had vooral enorm veel zin in de sprong in het onbekende.

Samen met zijn deelnemers, was het ge nieten van de natuur in al zijn facetten en weersomstandigheden: “Voor het slapengaan word je nog getrakteerd door een plonsbui en donderslag, en de volgende ochtend sta op je met tientallen vogelgeluiden. De mythische Quetzal-vogel hebben we niet gespot, maar we zagen wel apen, tapirs, toekans, ara’s, mierene ters, walvissen, dolfijnen, neushoornkevers … De lijst is oneindig, net als onze verwondering

Vanaf dat we op de luchthaven stonden, nam enthousiasme het over van de spanning. Ein-de-lijk, ik heb hier zo freaking lang op zitten wachten!

voor de adembenemende natuur. Tijdens wan delingen in regen- en nevelwouden, of met een vulkaan op de achtergrond, waanden we ons op een filmset van Jurassic Park.”

Gelukkig dat Brecht dan ook toevallig een bende filmsterren mee had: “Het Indiana Jo nes-gehalte van mijn deelnemers was zodanig hoog dat ik het programma telkens moest aanvullen, zo avontuurlijk en actief waren ze. Van rappelafdalingen langs watervallen, tot rafttochten waarbij we de hoogste moeilijk heidscategorie hebben getrotseerd, ze wouden altijd meer en waren altijd enthousiast. Ik ben dus met mijn gat in de boter gevallen met deze bijzonder aangename groep. De sfeer zat er goed in, met vaak gezellige, (te) late (karaoke-) avonden.”

Een wel heel memorabele avond was die met de eierlegging tijdens de Sea Turtle Tour, volgens Brecht hét National Geographic-mo ment van de reis: “In groepen van 10 word je met een park ranger naar een zone op strand gebracht. Het is pikdonker, camera’s zijn ver boden en pure stilte wordt geëist. En dan wordt plots ei na ei gelegd. Naast een hemel gevuld met sterren, inclusief melkwegstelsel, baant er tijdens het broeden van de ene zeeschildpad een tweede zich een weg naar het strand. Een

magisch moment!”.

Dat deze reisbegeleider zo van zijn eerste reis heeft kunnen genieten, dankt ‘ie aan zijn voorbereiding, die volgens hem misschien zelfs meer dan het halve werk is. “Dankzij mijn grondige voorbereidingen thuis, kon ik terplek ke veel dingen loslaten, vaker bij de deelnemers zijn en de hele beleving volledig in mij opne men. Mijn eerste groepsreis was een schot in de roos en ik kan al niet wachten om mezelf opnieuw uit te dagen op een volgende. Bring it on! ”

Robbe Stassen greep de kans om terug naar Guatemala & Honduras te trekken

“Ik kon mijn geluk niet op toen ik zag dat deze reis nog een reisbegeleider zocht. Ik leerde Guatemala en Honduras jaren geleden kennen, toen ik met vrienden door Centraal-Amerika reisde. De indiaanse dorpen, de kleuren, de geuren, het optimisme en de vriendelijkheid van de Guatamalteken – geweldig! Die rei servaring wou ik graag delen en geïnspireerd door enkele vrienden heb ik me aangemeld bij Karavaan, waarna ik onmiddellijk aan de slag mocht.”

het eerst op groepsreis

Reisbegeleiders

Robbe had exact 2 maanden om zijn reis voor te bereiden: “Die tijdsdruk bracht mijn stressniveau wat omhoog, maar ik vond het geweldig om deze reis concreet te maken.” Workshops op het Karavaan-kantoor, hulp van zijn bestemmingsverantwoordelijke, eerdere verslagen en een behulpzame uitbater van de lokale ViaVia stoomden deze last-minu te reisbegeleider verder helemaal klaar voor vertrek: “Natuurlijk was ik zenuwachtig, maar ik had vooral enorm veel zin in de sprong in het onbekende.”

Hoe die sprong uiteindelijk afliep? “Het was in één woord geweldig. De toppen van eeuwen oude Maya-ruïnes die boven het woud uitste ken, de stromende lava van vulkaan Fuego die rood oplicht in de nacht, zwemmen in het turquoise water van Semuc Champey … alle maal onvergetelijk. Zeker ook kleine dingen, zoals een babbel met de gids of genieten van een prachtig uitzicht met een frisse Gallo in de hand, maken een reis voor mij zo groots. En natuurlijk was ook mijn groep een hoogtepunt. Die overtrof mijn meest positieve verwachtin gen.”

Dat reisbegeleider zijn al eens vermoeiend wordt als je drie weken onderweg bent, werd

ruim goedgemaakt door een flexibele groep die goed samenhing, ten volle genoot van op reis te zijn en elkaar aanmoedigde waar nodig: “Als allerlaatste activiteit beklommen we een uitdagende vulkaan, de Acatenango. In een eerder verslag had ik erover gelezen: ‘Afzien is tijdelijk, opgeven voor altijd.’ Tijdens de zware beklimming hebben we hier moed uit geput, en uiteindelijk zijn we allemaal op de top geraakt. Onze pijnlijke benen en trillende knieën waren bij het spectaculaire uitzicht meteen vergeten. Een ideale afsluiter!”

“Afgelopen mei zag ik toevallig online dat Joker & Karavaan last-minute een reisbegelei der zochten voor de Zuid-Korea Go-26, een reis die al een dikke maand later zou vertrekken. Ik voldeed aan de voorwaarden, had al een tijdje het idee om reisbegeleider te worden et voilà: enkele gesprekken later was het in kannen en kruiken. Mijn zomer ging plots van geen con crete plannen, naar 3 volle weken op reis!”

Met een mengeling van gespannen anticipa tie, vlinders om aan dit avontuur te starten en een beetje schrik voor het onbekende bereidde Yanni in sneltempo zijn reis voor. Een spoed cursus tot reisbegeleider stoomde hem verder volledig klaar: “Tijdens de intensieve spoedop leiding zag ik pas wat er allemaal komt kijken bij het begeleiden van een reis: praktische zaken, budgetten beheren, verplaatsingen re gelen, groepsdynamica en allerhande doems cenario’s uitwerken. Gelukkig heb ik dat laatste deel van de opleiding niet nodig gehad in de praktijk. Het was een prachtreis!”

Dat dankt deze nieuwe reisbegeleider aan het mooie land, geluk met het weer, de sym pathieke lokale bevolking en vooral een toffe bende enthousiaste deelnemers, die verbazend snel als groep aan elkaar hingen: “Na een paar dagen was het alsof we elkaar al jaren kenden! En hoewel alle deelnemers volwassen zijn, voelde ik me ook enorm beschermend over hen. Het waren als het ware mijn kindjes. Bij deze dus mijn welgemeende excuses aan mijn ma, voor de volgende keer dat ik met mijn ogen rol als ze zich zorgen maakt wanneer ik alleen op reis ben.”

Hoe Yanni nu terugkijkt op zijn eerste reis? “Met een enorm gevoel van voldoening. Het was alles wat ik verwachtte en zo veel meer! De hele reis was een onvergetelijke ervaring en als het aan mij ligt, zeker niet mijn laatste als reisbegeleider.”

Yanni Verlinden dankt een Fa cebook-post voor zijn reis naar Zuid-Korea

Aan al die toppers van reisbegeleiders die we dit jaar op pad mochten sturen - of het nu de eerste, tweede of vijftig ste keer was -, een hele, hele, dikke

Reisbegeleiders voor het eerst op groepsreis

Avontuurlijke vrouwen achterna

Geen deelnemer kijkt tijdens een vertrekvergadering nog vreemd op wanneer 'ie aanschuift aan een tafel waar een reisbegeleidster het woord neemt. Zelf schoof ik jaren geleden aan diezelfde tafel als begeleidster aan in enkel mannelijk gezelschap: in mijn kielzog acht mannen naar – oh ironie van het lot – Iran. Het kan, het mag, het wordt algemeen aanvaard, maar er waren ooit andere tijden waarin de vrouw enkel een braaf, hulpeloos wezentje bleef. Ze kon bij voorkeur onder de vleugels van een dominante man het leven enige zin geven. Meer moest het niet zijn. Toch slaagden sommige dappere dames er glansrijk in hun vleugels uit te slaan. Zij leverden zelfs baanbrekend werk voor het avontuur dat ook wij, vrouwen op reis, niet uit de weg gaan. Herkennen we ons in deze pioniers?

Tekst: Yvonne Gielen

Onlangs trok een pas verschenen boek mijn aandacht: De trein naar Tibet van de Poolse schrijfster Maja Wolny. Zij reist in het spoor van ontdekkingsreizig ster Alexandra David-Néel (1868 –1969) met de Trans-Siberische, Trans-Mon goolse en Tibetaanse spoorlijn naar het dak van de wereld. Het feit dat Alexandra Belgische roots had, deed me even de wenkbrauwen fron sen. De veel besproken reisavonturen van Stanley, Livingstone, de perikelen van de Vlaamse Adrien de Gerlache en van andere mannelijke ontdek kingsreizigers zijn mij redelijk goed bekend, maar waagden ook vrouwen zich aan het onbekende en grensverleggende? Wie zijn die straffe madam men?

In mijn boekenkast vond ik een oude, inmid dels vergeelde Rainbow Pocket getiteld Vrouwen op ontdekkingsreis, eind jaren ‘80 geschreven door een Duitse historicus, Wolf Kielich. Hij beschrijft het leven van zeven avontuurlijke vrou wen die in de 19 de eeuw alle burgerlijke en morele conventies aan hun laars lapten en de wijde, onbekende wereld introkken. Ook aan Alexandra David – Néel wijdt hij een hoofdstuk met als titel ‘Verboden bedevaart’.

Deze zeven vrouwen reisden op een andere ma nier dan de meeste van hun mannelijke collega’s, naast missionarissen meestal ontdekkingsreizi gers in dienst van koloniale mogendheden of grote wetenschappelijke instellingen. Voor mannen was er geen gebrek aan financiële steun en nog minder aan het nodige vertrouwen in hun haast ‘heilige’ onderneming. Voor dames lag dat anders. Je moest al een verfijnde opvoeding hebben genoten, een vreemde taal spreken, uit een rijk milieu komen of een flinke erfenis in je bezit

hebben. Vooral was je een tikkeltje eigenwijs, ongewoon excentriek en dapper: zo ging de Britse

Lady Hester Stanhope (1776 – 1893) tijdens een archeologische expeditie in Palmyra niet naar de resten van de stad op zoek, maar naar de eeuwige roem en glorie van koningin Zenobia die de stad welvaart had bezorgd. Droomde zij ervan een tweede Zenobia te worden?

Haar landgenote Mary Kingsley (1862 – 1900) ging op expeditie in West-Afrika en zocht contact met nog onbekende West-Afrikaanse stammen. In haar reisverslagen spaarde ze haar kritiek op de Britse koloniale politiek niet. Je moet het maar durven. Het zou haar duur komen te staan.

“Elke vrouw had haar eigenuiteraard zeer koppig - karakter, maar allen verlangden ze om de wereld en de ander te ontdekken.

Meestal reisden vrouwen in klein gezelschap, soms zelfs alleen. In tegenstelling tot mannen, die mochten rekenen op honderden dragers en een gewapende escorte. De vrouwelijke avonturiers waren minder beschermd, maar hoe contradicto risch ook, werden daardoor juist vlugger door de lokale bevolking gewaardeerd en minder gevreesd of gewantrouwd. Zo schrok Stanley, een van de allergrootste ontdekkingsreizigers ooit, er niet voor terug inboorlingen te doden, iets wat van geen enkele vrouw gezegd mag worden. Vaak vonden ze in hun wederzijdse positieve contacten een ‘roeping’, een levensvervulling: ze wilden er de plaatselijke gemeenschap helpen. Al liep het ook al eens fataal af voor deze dames: de Neder landse ontdekkingsreizigster Alexandrine Tinne (1835 – 1869) werd op haar reis door de Sahara door Toearegs aangevallen en vermoord. Ze stierf op 33-jarige leeftijd.

Veroveringszucht was hen vreemd: ze gingen op reis uit verlangen naar vrijheid en onafhan kelijkheid. Ze dachten evenmin aan persoonlijk gewin. Wanneer de Ierse Daisy Bates (1863 –1951) in Australië een rijke goudader ontdekte, wilde ze het niemand verklappen, uit vrees dat het leefmilieu er verder verstoord zou worden. Een eerste milieuactiviste!

vrouwen achterna

Hun reisverslagen, brieven, dagboeken … getuigen misschien in stilte van het feit dat ze zich in hun tijd toch nog enigszins ‘nuttig’ wilden ma ken, iets konden betekenen in een door mannen gedomineerde wereld. Tot vandaag is het werk van de Britse biologe en botanisch kunstenares Marianne North (1830 – 1890) nog van blijvende betekenis. Je kan het resultaat van haar buiten landse reizen, haar schrijfwerk en de planten die ze ontdekte, in de aan haar gewijde galerij in de Royal Botanic Gardens in Kew (Londen) bewon deren. Het is haast onvoorstelbaar welke wegen de vrouwen doorkruisten op hun expedities. Bizar genoeg trokken ze door de onbekende gebieden en tropische oerwouden in rokken tot op hun enkels, in hooggesloten blouses, een hoedje op hun hoofd en bijna altijd vast in hun korset geregen. Aan een loszittende broek werd niet gedacht.

Dat er over deze ‘manwijven’ geroddeld werd in de salons van Europa bleef niet uit, zeker omdat ze zich in onbegrijpelijke omstandig heden bevonden: expedities werden te zwaar beschouwd voor het vrouwelijk gestel. Militairen en ambtenaren hielden hen bij grensovergangen tegen en vergunningen werden geweigerd. Deze ‘vrijbuitsters’ moesten al eens hun tent of hut met mannen delen. Pure schande! Een uitnodiging voor een lezing bleef dan ook een uitzondering. De Oostenrijkse Ida Pfeiffer (1797 – 1858) kreeg ondanks haar veelzijdige kennis als vrouw helaas geen toegang tot de Royal Geographical Academy in London.

Elke vrouw werd gedreven door een bijzondere motivatie, elke vrouw had haar eigen (uiteraard zeer koppig) karakter, maar ze werden allen geprikkeld door het verlangen de andere wereld en de ander te ontdekken. Het mooiste, besluit Kielich, is dat ze vooral zichzelf ontdekten. Ook dit alles lijkt me nog steeds herkenbaar in onze reiswereld waarin wij grenzen verleggen en soms ongewild op onze eigen grenzen stoten.

Avonturierster Alexandra David-Néel in 1912 Interfoto Alexandra in Tibet Maison Alexandra David-Neél

“

En ik weet nog altijd niet waar mijn plek is. Misschien is dat de essentie van reizen: het opzettelijk uitstellen van het bereiken van de bestemming, het maken van steeds grotere cirkels en de eeuwige terugkeer naar dezelfde rivier. (p.203)

UITGELEZEN

Ik heb na lange tijd weer genoten van de ver halen die Kielich uitvoerig bracht, maar van een totaal andere orde is De trein naar Tibet, een must voor elke reiziger vanwege de vele realisti sche en eigentijdse reisimpressies, herkenbare en eerlijke bedenkingen over allerlei aspecten van onze manier van reizen.

Door een gelukkig toeval raakte schrijf ster Maja Wolny geboeid door het leven van de Frans-Belgische ontdekkingsreizigster Alexandra David–Néel, de eerste Europese vrouw die Tibet bereikte, in 1924. Een blik op de uitgebreide bibliografie bewijst dat de schrijfster niet over een nacht ijs ging, maar met de nodige diepgang uit een indrukwekkende bron van kennis kon putten vooraleer zij met haar kleine rugzak deze grote tocht aanvatte. Aantekeningen en een foto van Alexandra mogen mee op reis.

Moeiteloos wisselt Wolny haar eigen reisver slag, bijzondere ontmoetingen en verrassende wendingen af met het schitterende verhaal van Alexandra. Deze feministe liet zich op haar avon tuur begin 20 ste eeuw begeleiden door een jonge monnik Aphur Yongden, die ze als haar zoon be schouwde en uiteindelijk ook adopteerde. In haar bagage zat zowel een kompas als een uit Europa meegesmokkeld pistool. Naast de loop verborg ze een rolletje bankbiljetten, genoeg om de hebzucht van eventuele ontvoerders te stillen. Haar talent als voormalige operazangeres wist ze maar al te

vaak te gebruiken om mensen zonder of met haar zang om de tuin te leiden. Maja Wolny maakt ons duidelijk hoezeer de wereld van Alexandra veranderd is, spaart de kritiek op het door China bezette Tibet niet, geeft inzicht hoe het zover is kunnen komen en laat ons meereizen in haar hoofd én leden: zo krijgt ze last van hoogteziekte en het samenhangende zuurstoftekort, ervaart ze moeilijkheden bij gebrek aan hygiëne, voelt ze heimwee … Ze blijft ons echter prachtige verha len bieden over de verschillende plekken die ze bezoekt, verhalen over nog bestaande tradities en rituelen uit de mond van Tibetaanse gidsen.

Tot het einde ga je op reis in het spoor van Alexandra: Wolny brengt ons na haar reis naar Tibet naar Alexandra’s Tibetaanse villa in Digneles-Bains in de Provence, waar de ontdekkingsrei zigster gestorven is, op net geen 101-jarige leeftijd. In het laatste hoofdstuk keert de schrijfster nogmaals terug naar Azië, naar de Ganges in Va ranasi, waar Alexandra’s assen samen met die van haar adoptiezoon Yongden uitgestrooid werden en waar Alexandra nu voor altijd deel werd ‘van de heilige rivier, waar alles eindigt en begint.’

Beurs over duurzame en avontuurlijke groepsreizen Landencocktail

Ga in gesprek met onzereisbegeleleiders

Het opzet? Een dambord van tientallen infotafels van Joker met telkens een ervaren reisbegeleider van Karavaan, boordevol reisver halen. Kies uit meer dan 100 bestemmingen de groepsreis of -reizen die jou interesseren en stel de reisbegeleider face to face al je vragen.

Zijn wandelreizen echt je ding? Check dan zeker ook de infotafels van Anders Reizen.

Een reis van héél dichtbij op eenreisvoorstelling

Waan je even helemaal ter plaatse wanneer onze reisbegeleiders over hun reis beginnen te vertellen aan de hand van hun persoonlijke foto’s.

Maak kennis met het land, de natuur en de plaatselijke bevolking. Het word je helemaal duidelijk hoe Joker en Anders Reizen op een duurzame manier en in kleine groep een regio verkennen.

Landencocktail

Lamot Mechelen

Alle informatie over ons volledige activiteitenaanbod vind je op www.karavaan.be onder Activiteitenkalender.

Karavaan-@genda

15 oktober

GoFest

Reunited and it feels so good! Ging jij mee op Go-26 of 24-30 Joker-groepsreis in 2022, 2021 of 2020? Dan ben je samen met je groep en je reisbegeleid(st)er keihard welkom op ons grote reüniefeest GoFest.

Starten doen we met verschillende avontuurlijke activiteiten: denk out of the box bij de beach es cape, haal je heldhaftige zelf boven bij de middel eeuwse spelen, of laat je adrenaline de vrije loop tijdens een spelletje archery tag en nog tal van andere activiteiten! Deze gaan door in provincie domein de Nekker.

Nadat je jezelf volledig gegeven hebt, staat er een heerlijke maaltijd voor je klaar die verzorgd wordt door Yumbel. Voor we onze dansbenen echt bovenhalen, kunnen jullie nog volop reisverhalen delen met elkaar. Daar helpen wij ook graag een handje mee.

Voilà, nu kan het dak er volledig af! Gooi je dansbe nen los op de beats van Karakals en Whosten, dik ke boît gegarandeerd! Twijfel je om in te schrijven? Bel Jannes op 015 407 580, hij overtuigt je wel!

€35 – dagactiviteiten, maaltijd + drankje, fuif €5 – enkel fuif

19 - 20 november

Globe 24: Travel in mind

Gaat onze manier van reizen soms niet te snel? Of vergeten we soms niet te genieten van het moment, of van de ontmoetingen en gesprekken die we hebben?

Samen met jongeren van jeugddienst Globelink brengen we 24 uur samen door om te leren, inspi reren en brainstormen rond duurzaam reizen! Op onze vertrekvergadering in september werkten we met enkele deelnemers al de hoofdlijnen uit. Heb jij zin om meer te leren en zelf tot actie over te gaan in duurzaam reizen?

Houd dan zeker onze website in de gaten, want mogelijkheid tot inschrijving volgt!

Inschrijven

2 - 4 december

Survive The Mansion

Anno 1868. Edouard Remy inviteert jou op zijn kas teel voor ‘den anniversaire’ van zijn vrouw Suzan ne. Lukt het jou om het mysterie van deze familie te ontrafelen? Vertrouw je de butler wel? Vertelt de meid jou haar geheim? Een spelweekend vol intriges en leugens waarbij je beste detective-skills van pas zullen komen!

€149 – overnachtingen, maaltijden en activiteiten incl.

11 december

Landencocktail

Beurs over duurzame en avontuurlijke groepsrei zen. Meer info op pagina 16!

naar

Oostkust, thuis best

Emma op wereldreis

Tekst & foto’s: Emma Devriendt

"Ik zit in de tv-ruimte van een hostel in Philadelphia. De tv staat op — een tennismatch tussen Halep en Snigur. Een oudere man in de zetel naast me klikt z’n tong telkens zijn favo riet (Halep, denk ik) een punt verliest. Hij volgt tegelijk een andere match op z’n gsm (Jeanjean vs. Gauff). In de ruimte rondom me, met muren geverfd in de onbegrijpelijke combinatie van feloranje en felgroen, zitten verschillende men sen in hun eigen wereld met hun gsm, computer of boek. Ik heb een deadline te halen. Ik moet een artikel schrijven over "mijn wereldreis", en ik ben het — naar goede gewoonte — weer tot het laatste moment aan het uitstellen (sorry, Karavaan). Gelukkig krijg ik dankzij het tijds verschil nog wat respijt (ik ga ervan uit dat de deadline telt voor plaatselijke tijd van de schrij ver). Ik krab mezelf op een van de ontelbare muggenbeten die ik al verzameld heb dusver, en glimlach omdat ik er toch al een inleiding heb uitgeperst.

Ik moet het in dit artikel dus hebben over mijn wereldreis. Toen ik de deadline kreeg, dacht ik: makkie, na een maand reizen ga ik een stortvloed aan inspiratie hebben en bomvol geweldige ideeën zitten. Ik heb ondertussen al (bijna) de volledige Oostkust van de VS afge reisd. Maar het gaat moeilijker dan verwacht. Ik twijfel waarover ik precies wil schrijven. Over de plekken die ik al bezocht heb? Over het eten dat ik heb gegeten? Over de mensen die ik

heb ontmoet? Dat voelt wat oppervlakkig. Ik zou graag wat dieper gaan (that’s what he said ). Hier komt-ie.

(De Oekraïnse Snigur heeft de match onder tussen gewonnen.)

Ik heb ooit getraind voor de 20 kilometer van Brussel, en volgens mij kun je een wereld reis ermee vergelijken. De eerste paar kilometer gaat het goed, je bent nog maar pas begonnen, je zit nog vol energie en motivatie. Vanaf kilo meter 5 wordt het lastiger. Je hebt al heel wat kilometers geslikt, maar het idee van de lange weg voor je, maakt van je benen spaghettis lierten. Vanaf kilometer 10 heb je hernieuwde moed: je hebt al meer afgelegd dan dat er nog te gaan is. Enkele kilometers later heb je het weer moeilijk: je verliest energie met elke stap. Dan komt het moeilijkste stuk — wanneer het Brus

op wereldreis

Emma op wereldreis

sels baantje wat bergop gaat. Na 17 kilometer in de benen voelt het als de Mount Everest be klimmen. En daarna de laatste paar kilometers, puur terend op wil en discipline, en het idee in je achterhoofd: fuuuuuuck ik ga het echt doen, ik ga het halen!

Momenteel zit ik in de eerste kilometers — letterlijk en metaforisch. Ik zit vol energie en motivatie om te ontdekken. Ik ben nog zoeken de naar de balans, naar deze nieuwe vorm van “leven”. Ik heb al prachtige momenten meege maakt. Een Cubaans feestje in Miami. Praten met een Native American wereldreizigster in Jacksonville. Uitgenodigd worden voor een verjaardagsfeestje in een waterpark in Savan nah. Een Mexicaanse man die even de bachata wil dansen en je daarna een old fashioned aanbiedt. Een Canadese chef-kok passioneel horen praten over haar werk in de ambassade in Washington. Gesprekken aanknopen met willekeurige vreemden, en telkens iets bijleren over de cultuur en de mensheid.

Ik heb ooit getraind voor de 20 kilometer van Brussel, en volgens mij kun je een wereldreis ermee vergelijken.

Deze inspirerende momenten duwen me voort. Ze zorgen ervoor dat de lastige momen ten overklast worden. Als je bus wordt geannu leerd, als je je bed in een hostel moet opmaken in het midden van de nacht, als je denkt aan thuis. Die momenten zinderen niet lang na als je de dag erna weer een nieuw avontuur tegemoet gaat. Ik heb nog een hele reis over 3 continenten voor de boeg. Ik zal nog talrijke momenten van geluk beleven. En ik zal soms eens tegen mijn grenzen aanlopen.

Nu ik eindelijk klaar ben met schrijven, ga ik lekker de Rocky Balboa-trappen beklimmen en poseren voor een foto met beide armen triom fantelijk in de lucht."

On the Train

1

Als groep vertrekken we samen met de trein richting Berlijn. We kennen elkaar van haar noch pluim, maar één gemeenschappelijke noemer, delen we: de inte resse voor duurzaamheid! Ook de Tsjechische groep treint op dat moment van heel het land richting Berlijn.

Verslag On the Train to Sustainability

2

Voor we ons verdiepen in alles wat met duur zaamheid te maken heeft, leren we elkaar eerst kennen ook op vlak van: Hoe sta jij tegenover klimaatverandering?

Om toch de alternatieve, vrije, punkerige, hippe (of hoe je het ook noemt) sfeer op te snuiven, trekken we door Kreuzberg en Neukolln met een lokale gids die ons laat zien wie "de echte Berlijner" is.

3

Deze dag starten we met een interactief stadsspel waarbij we nieuwe buurten ontdekken, er spontane ontmoetingen ontstaan en we vooral onze compe titiviteit te volle kunnen uitspelen.

Het stadsspel eindigt in ‘Floating Berlin’. Een om geving die de creativiteit stimuleert, dus een ideale plaats voor onze workshop rond duurzaam reizen en vervoer!

Tijd om de handen uit de mouwen te steken! Na een rondleiding In Prinzessinnengarten, een urban garden op een voormalig kerkhof ( ja ja, goeie grond daar), maken we samen zaadbommen en krui denboter. Onze derde workshop over voeding past volledig binnen het plaatje. Aan de hand van de 5 V’s (verbouwen, verwerken, vervoeren, verpakken en verspil len) praten we over onze voet- en handafdruk. Als afsluiter van de dag passeren we nog bij Radbahn . Johanna ver telt ons in geuren en kleuren hun visie op een nieuw fietspad van oost naar west onder de U-Bahn met aandacht voor iedereen!

Onze laatste dag in Berlijn spen deren we in Haus der Materialisierung . Een gebouw waarin verschillende initiatieven rond recyclage, duurzame ontwikkeling en circulaire economie gevestigd zijn. De zeer gepassioneerde Ana geeft ons een rondleiding en een onverwachte filosofische levensles over hoe we als mens in het leven kunnen staan. Afsluiten doen we met een workshop: tote bags maken van gebruikte T-shirts

Receptje voor kruidenboter

• Potje room

• Kleurige eetbare bloemen: rucola, courgette, Oost-Indische kers, paarden bloem …

• Kruiden: zout, tijm, salie, peterselie, oregano

Look: gewone, of look-zonder-look

Bokaal & mengkom

Giet de room in de bokaal en schud zo hard en lang als je kan. Na een dikke vijf minuten krijg je een klompje boter gedrenkt in melk. Scheid de boter van de melk.

Snijd je kruidenpakketje en bloemen in fijne stukjes.

Meng de boter, kruiden en bloemen in je mengkom en voeg zout toe naar believen.

Hopla, klaar is Heidi, heeeerlijke kruidenboter!

Verslag On the Train to Sustainability

DAG 6

Ondertussen zijn we aangekomen in Think Camp nabij de Poolse grens. Na de drukte van de stad doet het deugd om in een groene, rustige omgeving te verblij ven. In de voormiddag starten we met ons project, de aanleg van een grote moestuin . Het duurt even voor we in de flow zitten, maar éénmaal op gang, gaat het vlot vooruit. Tijdens een intercultural dinner maken we kennis met enkele typische Tsjechische gerechten en laten we de Tsjechische deelnemers proeven van onze stoemp met vegetarische balletjes.

DAG 7

We beginnen de dag met een, toch wat onverwachte, dans-me ditatiesessie. Dit was voor een aantal deelnemers wat buiten de comfortzone, maar om het posi tief te bekijken, zijn we als groep een ervaring rijker. Vervolgens vliegen we in de fysieke arbeid en werken we aan onze moestuin die langzaam vorm begint te krijgen. In de namiddag splitst de groep in twee en slaat de ene helft aan het vilten, terwijl de andere helft meer uitleg krijgt over de medische eigenschappen van de lokale planten. De avond eindigt aan het kampvuur, waar een paar deelnemers een moedige poging doen om gitaar te spelen.

De laatste hand wordt gelegd aan onze moestuin en ook het stenen wandelpad wordt afgewerkt. Naast de workshop rond Climate Talks is er in de namiddag tijd voor een Open Space waarin iedereen de ruimte krijgt om de anderen iets bij te leren. Er wordt door enkele deelnemers uitleg gegeven over een project met vluchtelingen en duurzaam wonen. Ook is er tijd voor luchtige activiteiten zoals jongleren en cappuccino’s maken.

Tijdens onze laatste avond laten we ons innerlijke kind naar boven komen en spe len we samen (gezelschaps)spelletjes. Ook traditionele en iets minder traditionele dansen worden opgevoerd.

Kortom een geslaagde laatste avond van een geslaagde reis!

Verslag On the Train to Sustainability

Fairbnb.coop doet lokale gemeenschappen floreren

Fairbnb.coop doet lokale gemeenschappen floreren

Tekst & interview: Heleen Lippens Foto’s: Paul Van de Putte & Jan De Bock

Wordt verantwoord reizen dé nieuwe levensstijl? Wel als het afhangt van Fairbnb, een relatief nieuw reisplatform in België, dat lokale gemeenschappen wil doen floreren. Ik sprak hierover met Jan De Bock, Fairbnb-stichter en -ambassadeur in België, en Paul Van de Putte, oud-reisbegeleider bij Karavaan en verhuurder van een Fairbnbaccommodatie in Antwerpen.

Dag Jan en Paul! Fairbnb, wat is dat nu precies?

Jan: Fairbnb is een coöperatief reisplatform dat mensen boven winst plaatst door te herin vesteren in onze gemeenschappen. Het berust op twee belangrijke pijlers. De eerste is "one host, one house", waarbij de host de persoon is die de accommodatie aanbiedt. Veel huizen worden opgekocht en aangeboden via boeking sites. Dit heeft een enorme impact op de vast goedprijzen en zo wordt het voor inwoners van grootsteden steeds moeilijker om een woning te kopen of huren. Wij willen voorkomen dat vast goed voor de locals onbetaalbaar wordt, door het aanbod aan accommodaties te beperken tot één accommodatie per host.

Daarnaast draait onze tweede pijler om com munity powered tourism of gemeenschapsver sterkend toerisme. De helft van de commissie die je bij het boeken van een accommodatie betaalt, gaat bij ons naar een lokaal project. Zo zetten we toerisme in als middel om lokale gemeenschappen te doen floreren en herverde len we de winst terug binnen de gemeenschap die ze voorziet.

Hoe is dit ontstaan en wat is jullie rol in dit verhaal?

Paul: Lokale burgers die lijden onder toeris me, het uitmelken van de steden en het extrac tieve aspect, waarbij er meer wegvloeit uit de gemeente dan wat er binnenkomt, vormden de grond voor hoe we toerisme anders wilden gaan aanpakken. Op basis van gelijkaardige ideeën werd in 2019 een eerste website gebouwd met als doel meer in te zetten op het sociale en de community power.

Jan: Ik ben in dit verhaal gerold door een professionele wending die me meer vrije tijd opleverde. Ik volgde een aantal sessies rond “het Fairisme”, een nieuwe stroming die geba seerd is op een eerlijke manier van samenleven. Op één van die lezingen werd er gesproken over Fairbnb. Mijn partner en ik waren toen net be zig met bouwen en hadden ook ruimte voorzien voor een B&B. En zo kwamen de dingen een beetje samen. Ik werd stichter en ambassadeur in België, waarbij ik eerst startte in Vlaanderen en dit nu verder wil uitbreiden naar Brussel en Wallonië. Paul was als host al actief in de gastenkamerwereld en nam zo ook de rol als ambassadeur op. Hij gelooft enorm in de sa menwerking met organisaties, in het duurzame aspect met lokale participaties en respect voor de lokale culturen. Eigenlijk is dit voor hem een verderzetting van zijn reisleiderscarrière bij

fairbnb.coop

Karavaan waar duurzaamheid, diversiteit en openheid ook centraal staan.

Hoe gaat Fairbnb exact in zijn werk?

Jan: Elke logie kan 3 lokale projecten on dersteunen, waaruit je als gast dan 1 kiest. Net als bij andere boekingssites, betaal je hetzelfde voor je accommodatie en ook als host verdien je hetzelfde. Het verschil is dat de helft van de commissie die je aan ons platform betaalt, rechtstreeks naar een lokaal project gaat.

Over welke projecten gaat dit zoal?

Jan: Momenteel zijn het algemenere pro jecten zoals Bos voor Iedereen (Natuurpunt), Vakantie voor iedereen en Samenhuizen VZW. In het Meetjesland zijn we gestart met een selectieprocedure voor projecten waarbij niet enkel de host, maar ook inwoners via een on line selectiesysteem mee kunnen kiezen. Alles draait dus rond coöperatie en co-creatie.

Hebben jullie zelf een favoriete ac commodatie of een favoriet project?

Jan: Eigenlijk heeft elke accommodatie wel iets, maar de toppers zijn voor mij vooral die gene waarbij hosts met enthousiasme hun logie uitbaten, de lokale omgeving kunnen voorstel len en de gasten er ook in wegwijs maken. Het Karmelietenklooster in Gent vind ik bijvoor beeld zalig. Ze hebben er een leuke tuin midden in de stad, die de eigenares meer ecologisch wou maken met wildbloemen en een vijver. Daar werden ook vrijwilligers en de buurt bij betrokken. Achteraan in de kloostertuin heb je de Kluis, een alleenstaand historisch gebouwtje

uit de 17de eeuw. Je vindt er het beste van beide werelden: een rustgevende tuin die toch pal in het centrum ligt. Hun community-project daar is heel versterkend.

Ook voor groepsreizen vind ik dat Fairbnb veel opportuniteiten biedt. Je ontmoet mensen met dezelfde ideeën rond economie, milieu, ecologie. Het gaat niet enkel om het bezoeken van een bepaalde plek, je gaat ook een project steunen dat je kan bezoeken, je praat er over in groep, je deelt ideeën en dat werkt versterkend en verbindend. Het maakt je verblijf sowieso rijker. Je gaat actief in interactie met de bevol king, neemt nieuwe inzichten en ideeën mee naar huis en je kan van elkaar leren.

Hoe kijken jullie naar de toekomst van Fairbnb? Welke doelen willen jullie nog bereiken?

Paul: Dat is een moeilijke vraag. Er zijn enorm veel uitdagingen voor de reis- en lo giesector. Ik geloof in Fairbnb als een lokale economie die onafhankelijk is van de grote multinationals die de wet dicteren en zeggen wat duurzaam of groen betekent. Als je met honderd dromers samen bent, kan je iets doen bewegen. We kunnen niet alles oplossen, maar ik geloof er ideologisch in dat we op een andere manier kunnen omgaan met deze uitdagingen in een partnerschap, waarbij we de handen in elkaar slaan om mooi werk te leveren.

Kunnen wij hier ook aan bijdragen?

Jan: Jazeker! Je kan via allerlei manieren bijdragen. We zoeken regionaal en landelijk nog heel wat ambassadeurs om mee hun schouders onder dit project te zetten. Mensen die als vrij williger met de hosts contact willen opnemen en mee willen beoordelen of een accommodatie gecertificeerd is, of die lokale aanspreekpunten voor Fairbnb in hun regio willen zijn …. Ook nieuwe initiatieven als de boer om de hoek, een lokaal winkeltje, huiskamerrestaurants, enzo voort zijn heel welkom. En ook als reisleider of als reiziger kan je je steentje bijdragen door via ons platform je accommodatie te boeken.

Fairbnb.coop doet lokale gemeenschappen floreren

Zelf ambassadeur worden? Stuur een mailtje naar info@fairbnb.coop

ScraB&Ble, excl. op Fairbnb Jan De Bock

Reisverhaal in beeld

Tekst: Jasmine Dingemans Foto’s: Fien Burm, Jasmine Dingemans, David Leenknecht, Jeroen Maes, Robin Swerts, Wouter Van Rompaey

Wanneer je thuiskomt van een reis is een van de meest gestelde, maar ook een van de meest onmogelijke vragen: "En, wat vond je nu het leukst?". Meestal kan je uiteindelijk je antwoord wel beperken tot een drietal dingen. Bij deze reis, een roadtrip door het zuidwesten van de USA, is dat niet het geval. Zoals mijn reisgenoten het mooi wisten te verwoorden, rijd je letterlijk van hoogtepunt naar hoogtepunt. Wat op voorhand slechts een korte tussenstop lijkt tijdens een lange autorit, is in werkelijkheid groots en verbluffend.

Met een fantastische groep mensen regen we de ene mooie herinnering aan de andere. Wanneer je voor het eerst de Grand Canyon aanschouwt, maakt je maag een driedubbele salto van opwinding en ontzag. Nadien gaat de reis verder in stijgende lijn. De rode gloed die overheersend is in Bryce Canyon, wandelen door het water aan het paradijselijke Zion, smelten in Death Valley, gokken in het flikkerende Vegas, fietsen over de Golden Gate Bridge, paardrijden tussen de indrukwekkende rotsen in Monument Valley, zonsop- en -ondergangen aanschouwen, wensen maken onder verbluffende sterrenhemels ... De USA Zuid-West?

Da's congé, da's genieten!

het zuidwesten

Sequoia, het enige Nederlandstalige woord waar alle klinkers in voorkomen.

Tijdens onze reis fietsten we ook over deze monumentale brug.

Wandelen naar Skeleton Point in de Grand Canyon.

Met z'n allen in een Sequoia!

Een verfrissende duik

Paardrijden in Monument Valley bij de Navajo.

Horseshoe Bend, een zeer gekend punt. Pas wanneer je er staat, besef je hoe groots dit is, en hoe moeilijk het is om dit volledig op je foto te krijgen!

Poseren aan het Forest Gump Point. Een klassieker.

De kleuren van Bryce Canyon komen het best tot zijn recht tijdens de zonsopgang.duik in Lake Powell met een verbluffend uitzicht.

Een ochtendzwemmetje aan het paradijselijke Zion. Heerlijk!

Dagen aan een stuk gingen we op zoek naar de mooiste plekjes om de sterrenhemel in al zijn glorie te kunnen bewonderen, met dit money shot als resultaat.

Grote concentratie aan de slotmachines.Vegas, baby!

10 %

Driewerf hoera! Iedereen blij, want de hoogmis der reisbegeleiding is alweer van start gegaan. Bij het schrijven van deze column is de reiskeuze voor het voorjaar 2023 officieel geopend en zijn de poppen eindelijk opnieuw aan het dansen. Aan ieder van ons om het beste beentje voor te zetten en mits enige poëzie en proza de favoriete bestemming goed beargumenteerd weg te kapen. En toch, het is niet evident om een groepsreiziger noch reisbegeleider te zijn. In een jaar waarin de decennialange Europese vrede letterlijk aan flarden wordt geschoten, waar alle Europese en in ternationale klimaatrecords wekelijks figuurlijk aan flarden worden geschoten, en waar de prijzen om onze lustige levensstandaard te onderhouden dag op dag de pan uitswingen (figuurlijk, moest die verduidelijking enigszins nodig zijn). Desalniettemin heeft de reiszomer van 2022 zich mits de nodige knaldrang en menig corona-spaarpot alsnog vertaald in volle vliegtuigen, volgeladen autocars, en mensen die op het allerlaatste moment een flexreis boeken of eropuit trekken voor een uitgebreide “workation”. Ik kijk naar jou in het Verre Oosten, lieve kennis van me. Er blijft evenwel ook voldoende ruimte en keuze voor zij die lekker traditioneel met Joker op avon tuurlijke groepsreis willen vertrekken - al kan ik me niet van de gedachte ontdoen dat het dit jaar flink pingelen zal worden voor de meesten onder ons. De torenhoge inflatie zorgt er immers voor dat het reisbudget van nu slechts 90 % of minder zal zijn van de nodige spaarpot wanneer we aan het plannen gaan, nog meer dan anders! Reisbegeleiders in 2023 zullen dus extra creatief moeten zijn om de zakken van die enthousiaste deelnemers niet te fel te moeten legen, en alsnog niet op water en oud brood te moeten leven. Ik stel alvast voor dat de spaarzaamste tips van de meest getalenteerde vrekken mogen binnenstromen voor het volgende Karavaan-nummer. Anders zijn we in plaats van een dure hotelnacht in een knus hotel misschien aangewezen op een avontuurlij ke nachtwandeling die duurt tot de zon terug opkomt, of eventueel een intiem Scrabble-toernooi in de plaats van een lokale theatervoorstelling als activiteit. Dat gezegd zijnde wens ik iedereen veel succes, inclusief mezelf. Schud die overtuigende quote uit jullie mouwen en claim de reis van je dromen!

Peter Van Dinter

De mooiste sterrenhemels van Amerika

Tekst: Ann Fransen

Ook na zonsondergang blijft de staat Utah, waar je o.a. de grootse nationale parken Zion, Bryce Arches en Canyonlands kan bewonderen, hoge punten scoren. En dat heeft Utah te danken aan… zijn prachtige sterrenhemel. Het is dé hotspot in de Verenigde Staten om met open mond naar de sterren te staren. En dat vinden niet alleen wij, maar ook de International Dark Sky Association, die deze locaties (18 in Utah alleen al) erkent en beschermt. We vertellen je graag waar en hoe je de mooiste sterren kan spotten.

Voor een subliem nachtje sterrenkijken moet je eigenlijk in de minder gekende ‘State Parks’ zijn: Kodachrome Basin State Park (nabij Bryce Canyon), Goblin Valley State Park (nabij Capitol Reef), Dead Horse Point State Park (nabij Arches National Park en Canyonlands) en Goosenecks State Park (nabij Monument Valley). Die parken liggen niet vlakbij een stad of hotelzones. Dat betekent dat de lichtvervui ling minimaal is.

Extra voordeel: in de State Parks ontloop je de drukte van de nationale parken, zonder in te boeten op prachtige panorama’s, onvergete lijke wandelingen en unieke activiteiten. Een welkome extra stop dus tijdens jouw roadtrip

door het westen van de USA, ideaal om even op adem te komen in een rustige omgeving.

Een nacht onder de sterren

Weinig hotels in de buurt van de plekken waar je de meest indrukwekkende sterren hemel kan zien. De nacht, die breng je door middenin de natuur. In je eigen camper of campervan op een camping. Of in één van de vele glamping-verblijven nabij de erkende Dark Sky-locaties. Overnachten in een vintage Air stream, huifkar, tipi of tiny house terwijl boven jou de Melkweg oplicht en miljarden sterren schitteren: er zijn slechtere manieren om de nacht door te brengen op reis.

Boek je rondreis naar de sterren op www.joker.be/usa-individueel

Visit Utah

7 tips voor beginnende engevorderde sterrenkijkers

1. Sterren kijken kan op elk moment van het jaar. Op een zomernacht zie je een fellere Melk weg en meer sterren. In de herfst, winter en lente is het vroeger donker, en word je sneller beloond met een prachtig zicht. Nevel en mist houden ook niet zo van koude lucht en blijven dus minder lang hangen in de herfst en winter.

2. De nachten zijn het donkerst 3 dagen voor / na een nieuwe maan. De maan staat dan tussen de aarde en de zon, en is dus niet zichtbaar vanaf de aarde. Geen maanlicht dus die de nachtelijke hemel ook maar een beetje oplicht.

3. Zodra de zon ondergaat is het écht donker in Utah, zeker bij nieuwe maan. Als je je hand een halve meter voor je houdt, zie je ze niet meer. Een zak- of hoofdlamp is dus een must om veilig te kunnen wandelen.

4. Neem je tijd: hoe dieper in de nacht, hoe inten ser de sterren beginnen schitteren aan de hemel.

5. Om een scherpe nachtfoto te nemen, moet je letterlijk even tot stilstand komen. Want zonder lange sluitertijd geen scherpe foto’s. Je camera minutenlang muisstil houden is weinigen gegeven.

Een statief kan dus handig zijn. Of je moet, in het donker, op zoek gaan naar een plekje om je camera stabiel te plaatsen.

6. Neem een extra trui mee, een comfortabele campingstoel of picknickdeken, en wat eten en drinken. Ook een verrekijker of zelfs telescoop kunnen handig zijn en de ervaring comfortabeler én intenser maken.

7. De rangers van een nationaal park organiseren regelmatig een Dark Sky-activiteit. Ze brengen dan een grote telescoop mee om alles nóg meer in detail te bekijken, en geven uitleg bij de verschil lende constellaties die je ziet.