De Karavaan januari 2023 - Een nieuw jaar vol reisplannen

Voorwoord

Reisfoto - In zomeroutfit bij een ijsmeer 4 Trail magic ahead: 154 dagen op de PCT 6

Colofon

Cover: Nadine Boeye

Samenstelling & eindredactie: Siska Wera

Teksten: De vermelde reisbegeleiders van Karavaan en gastauteurs

Lay-out: Siska Wera

Druk: Drukkerij Antilope De Bie

Papier: cyclusoffset, gerecycleerd en chloorvrij

Karavaan-agenda 12 Bruxeller in het voorjaar, iets voor jou? 14 Reisverhaal in beeld - Nieuw-Zeeland 20 Column 25 Emma op wereldreis 26 Joker / Met de overland truck op groepsreis door Zuidelijk Afrika 30 Inhoud + Colofon

de Karavaan nr. 1

Bjorn Emmers

Intrepid Travel

Elisabeth Domus

Waar trek jij naartoe in 2023?

En daar is 2023. Een nieuw jaar betekent nieuwe plannen maken en bij ons hoort daar natuurlijk volop reizen plannen bij. Dat reizen balans in je leven brengt, moet je mij al lang niet meer vertellen. Regelmatig andere horizonten opzoeken verruimt je blik op het leven, geeft je zuurstof en laat je loskomen van je dagelijkse beslommeringen. Naar een reis uitkijken is de eerste stap. Voor mij staat Japan eindelijk terug op het programma. Als bestemmingsverantwoordelijke hebben we er lang moeten op wachten. Japan was tot eind vorig jaar zo goed als gesloten voor toerisme. Met 18 geplande Joker-reizen is het de topbestemming voor 2023. Ik kijk er alvast naar uit om er terug naartoe te mogen gaan!

Afgelopen september mochten we eindelijk ook terug nieuwe reisbegeleiders selecteren. Bij Karavaan staan we te springen om ze dit voorjaar klaar te stomen voor hun eerste avontuur als reisbegeleider. En we hebben ze keihard nodig, want na een meer dan succesvol 2022 heeft onze partner Joker zo mogelijk nog meer afreizen dan ambitie. Wacht dus niet te lang met het vastleggen van je plannen, want de boekingen lopen vlotjes binnen.

Zelf mocht ik in november nog op pad met een fijne groep naar Vietnam. De combinatie van steden en dicht bij de lokale bevolking vertoeven, de natuur, de superlekkere keuken, aangrijpende geschiedenis, verschillende manieren van ons transporteren maakten het een afwisselende topper. Genieten van mooi weer tijdens onze donkere maanden deed echt deugd. Wat heb ik het de eerste dagen koud gehad in België. Als je nog een bestemming zoekt, ik kan ze alleen maar aanbevelen.

Hopelijk geraken jullie er aan uit voor dit jaar. De Karavaan lezen geeft ook altijd extra inspiratie. Misschien kom ik jullie wel ergens tegen.

Alvast een fijn en reislustig 2023 gewenst!

In zomeroutfit bij een

ijsmeer

Strike a pose! Van contrasten gesproken: zie ons poseren in zomertenue bij een meer vol ijsblokken in prachtig Patagonië. In het zuiden van Argentinië is het weer nochtans meestal onvoorspelbaar en beleef je vaak vier seizoenen op één dag: sneeuw, regen, wind en zon wisselen elkaar in sneltempo af. Wij kusten onze beide pollekes meermaals, want tijdens onze ganse reis trokken wij vooral in short en met zonnebril door de prachtige natuur. Samen met mijn groep van 11 deelnemers stapte ik hier door nationaal park Los Glaciares in de omgeving van El Chaltén, ook wel de trekkinghoofdstad van Argentinië genoemd. We hiketen naar Laguna Torre, het meer voor de Cerro Torre, een machtige berg van meer dan 3.100 meter hoog. Indrukwekkend en ontzettend mooi!

Tekst: Evelien Heeren Foto: Sarah-LEigh Ottevaere @evelienheeren

Jouw foto in De Karavaan? Tag ons op Instagram: @karavaanvzw

Trail magic ahead : 154 dagen op de PCT

154 dagen Trail magic ahead

Een iconisch pad van 4286 kilometer dat start aan de grens met Mexico en dat, dwars door de Amerikaanse wildernis, helemaal tot aan de Canadese grens loopt. Bovendien een droom die eindelijk werkelijkheid werd, toen reisbegeleidster Elisabeth en haar vriend Tim op 4 mei 2022 het vliegtuig opstapten. Bestemming? De Pacific Crest Trail, of de PCT.

"Er komt heel wat bij kijken als je 6 maanden gaat reizen, en om de PCT te hiken komen er nog extra zaken op je af.

Zo moet je eerst een PCT thru-hike vergunning bemachtigen. De PCTA rijkt er 50 per dag uit, met een startdatum tussen 1 maart en 31 mei, en de vraag is groter dan het aanbod. Het is net zoals een ticket bemachtigen voor Tomorrowland; je moet heel wat geluk hebben. Daarna moet je op interview naar de Amerikaanse Ambassade in Brussel om een B2-visum te verkrijgen, waarmee je 6 maanden in Amerika mag verblijven. En dan volgt er nog de keuze en aanschaf van het materiaal en de fysieke voorbereiding. Wikken en wegen!

Op 8 mei is het eindelijk zover. Aan het startmonument worden we opgevangen door vrijwilligers van de PCTA. Ze geven ons nog een snelle les in survival en het "leave no trace" principe. En dan is het tijd om te vertrekken. We voelen ons ontroerd en gezegend dat we dit grote avontuur kunnen aangaan. Zes maanden back to basics, in de wildernis.

De woestijn van Zuid-Californië

De eerste 1125 km loopt de PCT door de woestijn. Er zijn weinig plaatsjes met schaduw en water is sowieso schaars. Het voordeel van de wekker om 5u is dat je de zonsopgang ziet en je enkele uren kan stappen voordat het 32 tot 42 graden is. We hiken tot ‘s middags en duiken

Tekst & foto's: Elisabeth Domus

op de PCT

dan voor enkele uren onder een boom of struik om de hitte uit te zitten. Na een siesta gaan we dan weer op pad en hiken tot het bijna donker is. Ik ben wel aangenaam verrast door de woestijn, die meer variatie biedt dan gedacht. We lopen door mooie heuvellandschappen, er groeien veel bloemen, er zijn veel vogels (zelfs kolibries) en er leven hagedissen, eekhoorns, konijnen en (ratel)slangen.

Trail magic is eigen aan de PCT en doet je hart steeds opnieuw smelten. “

Op dag 9 zien we een bordje met “ Trail Magic ahead”. We versnellen ons tempo en zien in de verte een tentje met stoelen en een vol gedekte tafel. Fruit, pistolets, koekjes, bier en frisdrank ... Ik krijg de tranen in mijn ogen, want we hebben honger. We verbruiken meer calorieën dan we kunnen dragen.

Trail magic is magisch en eigen aan de PCT. De liefde en onbaatzuchtigheid van de Trail Angles, doet je hart steeds opnieuw smelten.

De hoogtepunten volgen nu in een snel tempo: Eagle Rock, een eerste streepje sneeuw en prachtige vergezichten in de bergen van San Jacinto, baden in de Deep Creek Hot Springs en hoger dan 2867m gaan op Mount Baden Powell.

Met het verstrijken van de dagen wordt het steeds warmer en is er steeds minder beschutting. De beschikbare waterbronnen bepalen nu de afstand die we dagelijks moeten overbruggen. We moeten vroeger starten en de siësta’s duren nu tot 17u. Op dag 36 moeten we de woestijnvloer oversteken, een iconische hike langs het Los Angeles aquaduct en door een groot windmolenpark. Er hangt een sfeer van voor een marathon onder de hikers. En dat is het ook. We starten om 18u en lopen heel de nacht door tot 6u ’s ochtends waar we voor het eerst terug water en een boom vinden om onder te slapen.

Na 41 dagen bereiken we het einde van de woestijn. Vanaf nu zal het landschap veranderen en zullen we fysiek extreem worden uitgedaagd door de hoogste bergketen van Amerika: de Sierra Nevada.

de PCT

op de PCT

Dwars door het hooggebergte van de Sierra Nevada

We komen nu in het leefgebied van de zwarte beer en we moeten een bear canister dragen om te voorkomen dat de beren niet met ons eten gaan lopen. Deze ton weegt 1,2 kg en je moet er al je eten inkrijgen. Als we Kennedy Meadows verlaten weegt mijn rugzak 18 kg en die van Tim 22 kg, met eten voor slechts 3 dagen. We zijn enthousiast en het voelt opnieuw als de eerste dag, met hernieuwde goesting om ons avontuur verder te zetten.

Elke dag moeten we 1 of 2 passen over en we klimmen hoger en hoger, de lucht wordt ijler en de inspanning daardoor nog zwaarder. Op dag 49 verlaten we even de PCT om de hoogste berg van de staten van Amerika te beklimmen: Mount Whitney. Na 5 uur klimmen bereiken we de top op 4421m hoogte en genieten van een 360 graden uitzicht. We lunchen en dan is het tijd om terug af te dalen, want er hangt onweer in de lucht. We zitten net in de tent wanneer de hagelstorm losbarst.

De volgende dag moeten we over Forester Pass, met zijn 3999m hoogte het hoogste punt van de PCT. Vooral als er sneeuw op ligt, is het een zeer gevaarlijk pas. Ik ben dus een beetje zenuwachtig, want stormen met hagel en sneeuw zijn ook vandaag nog mogelijk. De wolken kleuren steeds donkerder. Wat moeten we doen? We zetten door! Zonder sneeuw blijkt de pas niet al te eng te zijn. Gewoon niet in de diepte kijken. Toch is de ontlading er eentje met traantjes, door een cocktail van spanning, vermoeidheid en fierheid. Op de andere kant van de berg ligt nog een beetje sneeuw, maar daar kunnen we rond. We dalen af tot in een

prachtige vallei, waar we tussen de bomen onze tent zetten. Nog even de benen afkoelen in de rivier, goed eten en de tent in. Want morgen is er weer een pas waar we over moeten.

En zo gaat het verder, zware stapdagen in ontzettend mooie landschappen. Om de 4 tot 6 dagen verlaten we de PCT om via een side trail naar een Trail head te stappen, vanwaar het dan liften is naar het dichtstbijzijnde Trail town, om eten te kopen.

wind op onze huid, de ochtendzon die ons verblindt, de struiken tegen de benen, de zo geliefde stilte.

Ondanks de schitterende natuur en landschappen van de High Sierra’s zijn we blij om na 73 dagen Kennedy Meadows North te bereiken. Het is zwaar geweest en mijn knieën doen ontzettend veel pijn. Ibuprofen is mijn beste vriend geworden. De bergen zullen nu stilaan terug wat lager worden en een bear canister is niet langer verplicht, waardoor de rugzak terug wat lichter wordt.

Er is al maanden geen regen gevallen en we hiken van hittegolf naar hittegolf. In de nacht

De

van 29 juli (dag 83) trekt er een groot hitteonweer over de bergen van Noord-Californië en Oregon. Wij zitten voldoende ver weg en merken er niets van, maar door blikseminslagen ontstaan er grote bosbranden. Die nacht worden er een 60-tal PCT hikers geëvacueerd. De PCTA sluit grote delen van de PCT in Noord-Californië en Oregon. Wij moeten noodgedwongen de bus nemen, de branden en rook voorbij en komen daardoor een maand en half vroeger aan in Washington.

Het prachtige Washington

Na 93 dagen lopen we over de iconisch Bridge of the Gods, Washington binnen. Er staan heerlijke braambessen langs de trail, welcome in Washington. Maar de trail gaat ook steil omhoog, welcome in Washington! Het is warm, niks nieuw, maar de vochtigheidsgraad is zeer hoog. Bovendien is er weinig water en moeten we weer 4 à 5 liter dragen, bovenop eten voor 5 dagen. Heavy. Het zweet loopt van onze lijven, de kledij is kletsnat.

Het landschap is fel veranderd, we wandelen dagen in een groene tunnel om dan plots beloond te worden door prachtige uitzichten. We hiken ook niet langer met ons tweetjes, we maken nu deel uit van een Tramily: The Noodz. We hiken dagelijks 32 km of meer en overbruggen tussen de 1900 en 3000 hoogtemeters.

Een absoluut hoogtepunt bereiken we als we door Goat Rocks Wilderness hiken. De dag start met een mooie zonsopgang, bloemenvelden, sneeuwvelden en dan een fantastisch

Er bestaat een speciale community rond de Pacific Crest Trail, met een eigen woordenschat. Het is bijna onmogelijk om over the trail te spreken zonder deze speciale taal te gebruiken:

• PCTA : De Pacific Crest Trail Association. Heeft als missie het beschermen, behouden en promoten van de PCT als een ervaring van wereldklasse voor wandelaars en ruiters. PCTA-vrijwilligers onderhouden de paden en bewegwijzering.

• Trail head: Een toegangspoort naar de trail. Vaak is er een informatiepunt & parking aanwezig.

• Trail town: Dorpen die het dichts bij een trail head liggen en door vele hikers worden bezocht om opnieuw te bevoorraden, uit te rusten en eens een warme douche te nemen.

• Trail magic: Onverwachte, fijne dingen die gebeuren op de trail: plots staat er een frigobox met water of frisdrank in de woestijn, of is er een feestje met versgebakken hamburgers in het bos.

• Trail angels: Mensen die vrijwillig zorgen voor trail magic. Ze plaatsen water waar dat lang niet te vinden is of zorgen voor iets lekkers, pikken je op aan de trail head en brengen je naar een winkel of ontvangen je thuis voor een warme douche of een nachtje in een zacht bed.

• Tramily: Trail + Family = Tramily. Tussen 1 maart en 31 mei mogen er 50 mensen per dag starten in Campo om een poging te ondernemen om Canada voor de winter te bereiken. De meeste mensen vertrekken alleen, maar het duurt nooit lang voordat er zich groepjes vormen die een hele tijd samenblijven, zoals een familie dus.

3 tips voor wie zelf de PCT wilt hiken:

Hike you own hike! Een cliché op de PCT, maar oh zo belangrijk. Ieder heeft zijn eigen doel, zijn eigen motivatie. Het is belangrijk om daar aan vast te houden. En oordeel niet over de hike van anderen.

Travel light and start slow! Je hebt niet veel nodig, echt niet. Zorg dat je veilig kunt blijven in alle weersomstandigheden en laat de rest thuis. Geef je lichaam tijd om te wennen aan de nieuwe situatie.

Make memories, not excuses! Wil je dit of een ander avontuur aangaan, doe het dan nu. Er is nooit een beter moment. Iedereen heeft excuses om niet te gaan. Dat we vertrokken zijn, vind ik zelf onze grootste overwinning, niet de vele kilometers die we gestapt hebben.

uitzicht. Daarna klimmen we verder tot op de top van Old Snowy Mountain, het hoogste punt van de PCT in Washington. We dalen af over The Knifes Edge, een smal en rotsig pad, op de top van de bergrug. Geweldig mooi!

Op dag 118 zijn we in het laatste dorp voor herbevoorrading, op slechts 4 dagen stappen tot Canada. Iedereen is uitgelaten, we zijn er bijna! In het dorp zie ik een groepje hikers staan en er is duidelijk iets aan de hand. Er zijn deze nacht nieuwe branden ontstaan, dit keer op de grens met Canada. De PCT is gesloten, 17 miles voor de Terminus. Dat betekent dat we niet naar Canada kunnen gaan. Dit is het einde, slechts 4 dagen stappen voor aankomst.

Steeds meer hikers krijgen het nieuws te horen. Er heerst paniek, boosheid, verslagenheid, ongeloof, chaos en veel verdriet. Ondertussen komt er meer en meer rook het dorp binnen geschoven. De volgende uren begint bij iedereen de verwerking van het nieuws, elk op zijn manier. Sommige vliegen in de drank, anderen buigen zich over de kaart op zoek naar een alternatieve route, nog anderen berusten.

‘s Anderdaags nemen we afscheid van onze tramily. Enkelen gaan naar huis, anderen keren net als wij terug naar Oregon. De branden daar zijn geblust en de PCT is er terug open. We zullen vanaf nu naar het zuiden hiken.

Terug naar Oregon en Noord-Californië

Na 2 dagen reizen zijn we eindelijk terug op de PCT, our home. En er is een soort rust over ons gekomen. Alles kan en niets moet nog. We zijn gemotiveerd, maar de druk om te "moeten bereiken" is weg, nu we weten dat we toch niet kunnen finishen.

De Cedar Creek bosbrand is nog steeds actief en ligt zo’n 130 km voor ons als er plots een windstorm losbreekt. Het is een raar gevoel om naar een bosbrand toe te lopen, zeker als de

wind recht in je gezicht blaast. Na een tweede winderige nacht ziet de lucht onheilspellend zwart van de rook. We lopen door met onze Buff over neus en mond getrokken, in de hoop de rook uit onze longen te houden. De lucht stinkt en geeft een prikkel in de keel. We beslissen om de PCT opnieuw te verlaten. We dalen af tot aan een meer en lopen nog 4 km tot op de parking. We worden aangesproken nog voor we het zelf vragen. Of we een lift nodig hebben? Ja, graag, dank u wel.

Het is nu de 4e keer dat we de PCT moeten verlaten voor vuur en rook. We zijn een beetje gelaten en gedesillusioneerd. Ook 4 vrienden van onze tramily hebben de PCT opnieuw moeten verlaten. We spreken met hen af om samen terug op trail te gaan, 115 km ten zuiden het vuur. Hopelijk is dat ver genoeg.

Als we eindelijk terug in de wildernis zijn en er van rook geen sprake is, komt iedereen terug op zijn positieven. De volgende dag bereiken we Crater Lake Wilderniss. Het is prachtig. We hebben geluk met een zonnige dag, de zon kleurt het water zeer felblauw.

Als we de grens tussen Oregon en Californië bereiken, korten de dagen en is het vooral ’s nachts veel kouder. Op dag 143 nemen we weer afscheid van onze vrienden, hun reis zit erop. Daar staan we dan, weer met tranen in de ogen. Terug met zijn tweetjes. We gaan nog 11 dagen door, maar op 9 oktober, na 154 dagen, komt er ook een einde aan ons avontuur.

Al treuzelend leggen we de laatste kilometers af, we willen alles goed in ons opnemen. De wind op onze huid, de ochtendzon die ons verblindt, de struiken tegen de benen, een eekhoorn die alarm slaat, de zo geliefde stilte. Aan de splitsing naar de Burney Falls dank ik de Pacific Crest Trail, het pad. Voor al het moois dat we mochten zien, om ons elke dag een nieuwe uitdaging te bezorgen en om voor ons te zorgen. Een dikke knuffel, een traan en een kus en dan verlaten we voor altijd het pad."

Trail magic ahead : 154 dagen op de PCT

Alle informatie over ons volledige activiteitenaanbod vind je op www.karavaan.be onder Activiteitenkalender.

Karavaan-agenda

28 januari

Stadsspel: Mechelen is burning!

Ontdek jij Mechelen op een andere manier? Schrijf je in voor ons stadsspel op 28 januari en wie weet word jij wel de moderne Maneblusser! Na afloop verwarmen we ons gezellig met een lekkere tas warme chocomelk.

€5 – incl. drankje en (spel)begeleiding

13 februari

GoDive: Duikinitiatie

Maak kennis met de basisbeginselen van het duiken en zet je eerste onderwaterstapjes! Trek jij er volgende zomer op uit naar een exotische duikbestemming of heb je gewoon zin om te zien of het onderwaterleven iets voor jou is? Schrijf je dan in voor onze duikinitiatie in zwembad Den Bessem in Mortsel. Gebrevetteerde duikers leren je alle kneepjes van het vak!

€25 – incl. materiaal en professionele begeleiding

18 februari

Picture Perfect: workshop smartphonefotografie

Trek jij graag foto’s met je smartphone op reis, maar weet je niet altijd uit welke hoek, met welke filter of hoe het nu juist met die lichtinval zit? Na deze workshop smartphonefotografie haal je het beste uit je camera en kom je thuis met die echte Insta-worthy pictures. (Zelfrelativerende selfies blijven gelukkig de ideale aanvulling!)

€25 – incl. professionele begeleiding

24 februari Café Creatief

Wil jij je wildste fantasieën omzetten in avontuurlijke, duurzame en interculturele activiteiten voor 18- tot 30-jarigen? Kom mee brainstormen tijdens Café Creatief. Haal die gekste hersenkronkels maar boven, alles kan!

gratis, maar inschrijven is verplicht

19 maart

GoWalk: Bergstaptechnieken

Trek jij er graag al wandelend op uit, maar voel je je soms wat onzeker op ruwer terrein? Of wil je gewoon graag efficiënter wandelen? Trek er dan samen op uit met trekkingspecialist Geert, op de Kesselberg in Leuven. Hier leer je alles over staptechnieken om je wandel- en trekkingavonturen tot een goed eind te brengen!

€50 – incl. professionele begeleiding

24 - 26 maart

bikepacking adventure!

Fietsgrage reizigers: hier aanmelden! Al fietsend trekken we van Hasselt via Aken naar Luik en terug naar Hasselt op een driedaagse fietstocht! Samen ontdekken we leuke nieuwe wegen, mooie natuur en toffe steden! Slapen doen we in jeugdherbergen. We malen zo’n 70 km af per dag. Fietsconditie? Die bouwen we wel op gedurende onze trip!

€160 – incl. overnachtingen, maaltijden en begeleiding

Inschrijven of meer informatie? Surf snel naar www.karavaan.be

14 - 16 april

we like to hike it!

Nieuwe wandelroutes ontdekken? Kom mee op ons wandelweekend in de Ardennen. Onze ervaren reisbegeleiders nemen je mee op sleeptouw van Sy naar Esneux. Hier kom je te weten of het kamperen en trekken met de rugzak wel iets voor jou is. Of weet jij al dat dit jouw ding is? Dan ben je zeker ook welkom, om lekker te komen genieten van de prachtige natuur!

€85 – incl. overnachtingen, maaltijden en begeleiding

17 - 21 mei

The Roadtrip VII: Catch me if you can!

Een sluwe roversbende doet al ruime tijd de ganse regio sidderen en beven. Niemand weet waar de boeven de volgende keer zullen toeslaan ... Hoog tijd om de klopjacht te openen! Kunnen we op jou rekenen om de rust te laten wederkeren? De beloning is groot als jij de boeven bij hun lurven kan pakken. Teams van twee of drie avontuurlijke jongeren tussen 18 en 31 jaar, nemen het vier dagen al liftend tegen elkaar op. Met de duim omhoog strijd je samen met je liftpartner(s) voor de eerste plaats in de verschillende klassementen. Bereid je voor op een wervelende liftwedstrijd vol ludieke opdrachten. Kan jij zonder geld of hulp van het thuisfront, al liftend, de eindmeet halen in deze spannende roadtrip?

€355 – incl. overnachtingen, maaltijden, activiteiten, noodhulp en (spel)begeleiding

4 juni

Expeditie Packraft

28 - 30 april

Bike & Hike La Roche

Al wandelend en fietsend de parel van de Ardennen ontdekken? Dat kan tijdens ons fiets- en wandelweekend in La-Roche-en-Ardenne. Met de e-mountainbike trotseren we de Ardense offroad-paden en met onze stapschoenen verkennen we de uitzichten van de Ourthe!

€160 – incl. fietshuur, overnachtingen, maaltijden en begeleiding 3 mei

GoPack: Rugzakologie

Heb je geen idee hoe je je trekrugzak moet inpakken? Geen zorgen, Geert van de outdoorschool legt dit allemaal met plezier uit! In deze workshop kom je te weten wat je best meeneemt op trekkings en welk materiaal je het beste aanschaft om zo comfortabel mogelijk op tocht te gaan.

€7 – incl. professionele begeleiding

Samen met Mathias van Fagus Outdoor trekken we de natuur in om kennis te maken met het packraften! Packraften? Ja hoor, met een opblaasbare boot in onze rugzak vertrekken we al wandelend van Maboge naar Nisramont. Hier blazen we onze boot op en peddelen we terug naar Nisramont. Iets voor jou? Inschrijven dan!

€65 – incl. huur materiaal, lunch en professionele begeleiding

1 - 2 juli

Bushcraftweekend

Heb jij ook altijd al eens Bear Grylls willen zijn? Wil jij meer te weten komen over de natuur om je heen? Dan is dit bushcraftweekend het perfect outdoorweekend voor je. We leren vuur maken, eetbare planten herkennen en nog zoveel meer!

€130 – incl. workshops, maaltijden en professionele begeleiding

'Bruxeller' in het voorjaar, iets voor jou?

Je bent op reis in het buitenland en je vertelt dat je van België komt. “En waar bevindt zich die plek precies?”, is hierna in alle talen de meest gestelde vraag. Het antwoord wordt pas duidelijk wanneer je onze hoofdstad vermeldt.

Tekst & interview: Yvonne Gielen

Volgens mij is dit voor velen onder ons een herkenbaar tafereel, maar stel dat die gesprekspartner jou naar de grootste troeven van onze wereldstad vraagt en van plan is een uitstap naar het hart van Europa vast te leggen. Kan je deze globetrotter dan moeiteloos wegwijs maken en op stap sturen in onze immens boeiende en kleurrijke hoofdstad? Ken je alle plekjes in de verschillende wijken met naam en toenaam, historisch, cultureel … ? Of blijf je al ergens op de ring vanuit Zaventem ongemakkelijk steken in je verhaal en houdt Brussel nog tal van verrassingen voor je verborgen? Dan raden we je aan snel een dagje te reserveren bij één van onze gidsen ter plaatse!

We laten graag twee experts aan het woord met elk hun eigen insteek wat wandelingen betreft: Valérie De Ketelaere van Ba�aar Trottoir, ook begeleidster bij Karavaan, en Annelies Mollet van Sui�e�-moi BXL , beiden overtuigd van het bijzondere karakter van onze hoofdstad.

Zelf wandelde ik al door hun websites, en ik moet bekennen: Brussel nodigt mij bruisend en ruisend uit voor een originele en bijzondere kennismaking. Jawel, Brussel is ook nu nog oh la la en olijk

Bruxeller in het voorjaar, iets voor jou?

Valérie De Ketelaere (boven) en Annelies Mollet (onder)

C'était au temps où Bruxelles rêvait C'était au temps du cinéma muet C'était au temps où Bruxelles dansait C'était au temps où Bruxelles bruxellait

- (J. Brel)

Yvonne: Vanwaar komt je liefde voor deze stad? Wanneer is de vonk overgeslagen?

Val�rie: Als kind ontdekte ik deze stad samen met mijn ouders: rondwandelen op de toen al multiculturele Zuidmarkt, proeven van een voor mij compleet onbekende keuken met exotische ingrediënten, verrassende geuren. Hier hoorde ik vreemde talen, zag ik mensen van andere religies, kon ik voor het eerst op ontdekking gaan. De wereld begon voor mij in Brussel, een walhalla aan eindeloze, nieuwe mogelijkheden. Alles kon je vinden in deze stad. In de Marollen waar je toen nog het Brussels hoorde, kochten we bijvoorbeeld onze Oosterse tapijten.

tot de grootstad. Ik probeer het mij nu zoveel jaren later nog voor te stellen: de majestueuze gebouwen, de lichtjes, de meertaligheid, de indrukwekkende parken en pleinen, de levendige drukte … Er hing een soort magie in de stad, die nog steeds bij mij wordt opgeroepen als ik het nummer 'Brussels by night' van Raymond van het Groenewoud hoor.

Toen ik vijf jaar geleden de overstap van Leuven naar Brussel maakte, voelde het als thuiskomen. Hoewel ik geboren ben op het platteland, ben ik meer een stadsmens. Zwerven door de straten, genieten van het authentieke, het verleden leren kennen ...

Yvonne: Als gids leg je toch altijd een beetje jezelf, je persoonlijkheid in je werk. Wat wil je zo zelf graag aan bezoekers meegeven?

Annelies: Ik hoop bij de mensen die mee op pad gaan, een zaadje te planten voor een ontluikende liefde voor Brussel, zoals dat ook bij mij het geval was. Ik focus niet graag op één specifiek thema, maar ik breng de bezoekers in contact met de verschillende facetten van Brussel. Mijn bedoeling is hen goesting te geven om eens vaker naar Brussel op citytrip te komen. Is het niet jammer dat vele volwassenen zich enkel een aantal op hun netvlies gebrande beelden van de stad herinneren, vooral uit de tijd van hun schoolreizen?

Val�rie: We leggen onze passie in de weegschaal en proberen inderdaad de goesting die we zelf voelen om de stad te beleven, over te brengen. Voor sommigen is Brussel niet de meest evidente stad, maar zolang je niet de leukste plekjes hebt ontdekt, geef je de stad best wel een kans.

Later, rond mijn twintigste, droomde ik ervan naar het buitenland te verhuizen. Dat idee werd thuis niet echt goed onthaald, dus verhuisde ik eerst naar Brussel. Dit moest een tussenstop worden in afwachting van een volgende bestemming. Reizen volgden wel, maar Brussel bleef toch mijn topbestemming.

Annelies: Bij mij werd het zaadje eveneens als kind geplant. Telkens wanneer ik met mijn ouders naar Brussel kwam, werd ik overweldigd en voelde ik me meteen aangetrokken

En in Brussel leven we goed. Ook dat willen we graag meegeven: fantastische restaurants en cafeetjes, een dubbel cultuuraanbod (in het Nederlands én in het Frans, en overal onder- of ook boventiteld). Het is er eerder goedkoop om te leven vergeleken met vele andere hoofdsteden in de Europese Unie. Brussel mag dan Bruxeller in het voorjaar, iets voor jou?

de Karavaan nr. 1

Annelies Mollet

een grootstad zijn, maar voor mij bestaat ze uit kleine dorpjes waar je de hele tijd je hand kan opsteken om hallo te zeggen. Brussel schenkt mij warme ontmoetingen en nog zoveel meer.

Yvonne: Hoe maak je uit de veelheid aan bezienswaardigheden een mooie keuze?

Val�rie: Die keuze hoef je niet altijd te maken. Er is gewoon een overaanbod aan leuke mogelijkheden: bezienswaardigheden, tentoonstellingen, toneelvoorstellingen … En als je dat combineert met een leuke rondleiding, dan heb je al een fijne uitstap.

Alles ligt bijna aan je voeten en is makkelijk bereikbaar, zeker met de nieuwe mogelijkheden zoals de e-bikes. Heb ikzelf een uurtje vrij, dan loop ik graag in één of ander museum binnen. Een museumpas in Brussel is meer dan zijn geld waard. Ook deze mogelijkheden deel ik graag met mijn gasten.

Annelies: Ik maak een keuze vanuit mijn eigen interesses: geschiedenis, cultuur, architectuur, leuke weetjes … Inspiratie krijg ik vooral door zelf op ontdekking te gaan, wandelend

of fietsend. Voel ik me aangetrokken tot een bepaalde plek, dan laat de research hierover mij niet meer los en op die manier ontspint zich dan in mijn hoofd een wandelparcours. Ik probeer ook in de huid te kruipen van de bezoekers en stel me de vraag wat zij interessant zouden vinden. Heel bewust kies ik voor een gezonde mix van onderwerpen zodat er voor iedereen wel wat te beleven valt. Fotogenieke plekken en verborgen parels blijven wel een absolute must voor mij.

De majestueuze gebouwen, de lichtjes, de meertaligheid, de indrukwekkende parken en pleinen, de levendige drukte … Er hing een soort magie in de stad.

Yvonne: Klopt het dat wij, Belgen, vooringenomen zijn en niet altijd de juiste kijk op onze hoofdstad hebben? Merk je een verschil in hun visie voor en na een gegidste wandeling?

Val�rie: Als we iets niet kennen, hebben we er toch gemakkelijk een oordeel over en dat is vaak heel conservatief. Veel Belgen staan ook niet open om de stad te leren kennen. Zo had ik iemand van 65 mee die nog nooit in Brussel was geweest, maar wel al wist te vertellen dat het hier toch heel gevaarlijk was. Na een wandeling zie je dat meestal anders. Velen komen zelfs snel terug en nodigen dan nog andere ‘sceptici’ uit. Heel fijn om te ervaren!

Vooroordelen gaan meestal over het vuil in de straten, parken of op pleinen, de gevaren van de grootstad, het grote aantal vreemdelingen ... Ik ben ervan overtuigd dat ik door mijn wandelingen erin slaag die vooroordelen te temperen of zelfs weg te nemen.

Onlangs was er een vrouw in mijn groep die me vertelde dat ze nooit op bezoek was gegaan bij haar zoon, op kot in Molenbeek. Ze durfde dat gewoonweg niet. Ik heb met die groep een ommetje gemaakt door Molenbeek en nadien is diezelfde vrouw met tranen in haar ogen bij

Bruxeller in het voorjaar, iets voor jou?

mij gekomen: te laat en met spijt in het hart zag ze in dat haar vooroordelen volledig onterecht waren.

Annelies: Een van de hoofdredenen waarom ik met Suivez-moi BXL begonnen ben, is juist komaf maken met de vooroordelen over Brussel. Het beeld dat veel Belgen van Brussel hebben is vaak gebaseerd op flarden uit de media of op bepaalde delen van de stad die ze al pendelend doorkruisen.

Vaak merk ik al na enkele minuten aan de reacties van de mensen dat hun visie aan het veranderen is. Dat wordt meestal ook nog eens bevestigd na afloop van de wandeling, wanneer ik vraag wat hen hiervan bijblijft. De rode draad in de antwoorden is altijd dat ze positief verrast zijn over de stad en dat ze eens vaker aan een citytrip naar Brussel zullen denken. Als er nadien een mail in je inbox zit van één van de aanwezigen om een nieuwe wandeling te boeken, denk ik: mission accomplished!

Yvonne: Ik zie dat jullie allebei vaak samenwerken met andere organisaties en gasten. Waarom?

Annelies: Tips van locals zijn vaak de beste manier om een stad echt te leren kennen. Daarom geef ik hen via mijn blog graag een platform

om hun liefde voor Brussel te delen en hun eigen projecten in de kijker te zetten. Ik geloof sterk dat deze authenticiteit de juiste manier is om mensen enthousiast te maken voor Brussel. Omdat elke local zijn eigen insteek heeft, krijg je bovendien een fijne mix aan tips en is er voor ieder wat wils: leuke terrasjes, het Brusselse nachtleven, gastronomie, cultuur … Binnenkort komt er weer een leuke nieuwe samenwerking aan over kunstgalerijen.

Val�rie: Ik werk samen met een aantal lokale bedrijven en organisaties en laat hen tijdens mijn wandeling aan het woord, juist om mijn publiek een andere dynamiek en visie te geven. Zo kom je binnen op plaatsen waar je anders niet zou komen. Vaak groeien hier mooie ontmoetingen uit. Onlangs ontmoette ik Filipijnen die uit ananasbladeren stoffen maakten. Ik heb hen meegenomen naar een textielwinkel waar ze producten in alternatieve stoffen aanbieden. Nu wilde het toeval dat ze tassen in hun materiaal hadden, maar nog nooit met iemand van

Brussel mag dan een grootstad zijn, maar voor mij bestaat ze uit kleine dorpjes waar je de hele tijd je hand kan opsteken om hallo te zeggen.

“

de productie gesproken hadden. Het werd een verrassend en hartverwarmend moment.

Ook combineer ik mijn wandelingen graag met eten of drinken en zoek dan ook naar lokale partners. Met ons sukkel je niet in tourist traps of ga je ook geen pralines proeven. (lacht)

Yvonne: Wat is nu zelf één van je favoriete plekken of wijken in de stad?

Val�rie: Voor mij is dat de buurt rond het kanaal, en dat mag je heel ruim nemen: de Vismarkt, Sint-Katelijne, Tour en Taxis, Molenbeek, de Heyvaertwijk. Op een halfuur wandelen loop je als het ware door verschillende landen en tegelijk door verschillende fases van stadsontwikkeling.

Annelies: Deze zomer ontdekte ik per toeval het Bethlehemplein in Sint-Gillis. Omringd door Griekse en andere mediterrane restaurants waande ik me meteen op vakantie ergens in Zuid-Europa. In de zomer ravotten de kinderen er tot ’s avonds laat in de fonteinen en hangt er een heerlijk onbezorgde sfeer. Dit alles inspireerde me voor mijn nieuwe themawandeling ‘Ticket naar de zon’.

Verder kijk ik ook al uit naar het moment waarop de voetgangerszone op de Anspachlaan nog indrukwekkender wordt: in de loop van dit

Lies Engelen Photography jaar zouden de werken aan het Beursgebouw moeten afgerond zijn. Het wordt een heuse ontmoetingszone met een rooftop bar en een permanente tentoonstelling over de Belgische biercultuur. Hier kan je de sfeer opsnuiven uit ‘le temps où Bruxelles bruxellait ’.

Yvonne: Heb je nog een afsluitende gouden tip voor iedere bezoeker?

Annelies: Kom eens een dagje naar Brussel zonder plannen en laat je leiden door je gevoel! Loop met andere woorden bewust verloren en spring voor de terugweg aan boord van de tram. Ik garandeer je dat Brussel je in vervoering zal brengen.

Val�rie: Neem je tijd voor Brussel en ontdek naast de vele leuke wijken ook de horecazaken. Je zal hier merken hoe warm deze stad is. Weet je niet waarheen, contacteer ons dan even, we geven je graag heel wat tips mee. En stap eens op locals af. Wedden dat je heel wat leuke ontdekkingen zal doen?

Goesting gekregen o� �et een van deze t�ee B���������� op stap te gaan?

Karavaan

Bruxeller in het voorjaar, iets voor jou?

Reisverhaal in beeld

Tekst � Foto's: Bjorn Emmers

Nieuw-Zeeland

Aotearoa … Een naam die je doet wegdromen naar een zonovergoten exotische bestemming. De waarheid is anders, maar veel beter: Nieuw-Zeeland! Een roadtrip van bijna 4 weken waarbij we onze huurwagens door verbluffende landschappen sturen. Dobberend op een binnenband glijden we door de met glimwormen verlichte Waitomo Caves. Onthaasten doen we tijdens een driedaagse kanotocht op de Whanganui-rivier en een tweedaagse gravelfietstocht in Otago. Onze wandelschoenen brengen ons oog in oog met “Mount Doom” en de voet van de Franz Josef gletsjer. Een mens voelt zich verwonderend klein in het land van de Hobbits. Gezellig samen “teusjes” drinken en de vele activiteiten maken van een groep onbekenden een hechte groep. Grenzen worden verlegd bij een bungysprong of giant swing. We kijken met ontzag naar de “Haka”, genieten van de met zon bedekte sneeuwtoppen en voelen ons intens verbonden met de natuur door met dolfijnen te zwemmen in de oceaan. Heb je vier weken tijd? Niet twijfelen. Nieuw-Zeeland!

Twee dagen gravelbiken doorheen het prachtige landschap van Otago.

De hele dag doorbrengen in de mooiste Je zou voor minder een schaap willen Wandelingen. Kort of lang, licht of zwaar. De mogelijkheden Helderblauwe warmwaterbronnen in Rotorua.

En dan denk je dat je al alles hebt gezien en kom je op Otago Peninsula. Zonder woorden …

Met de oceaan in onze rug bewonderen Even ontspannen tijdens de adembenemend mooie autoritten.

mooiste landschappen ter wereld? willen zijn in Nieuw-Zeeland.

bewonderen we de Zuidelijke Alpen.

mogelijkheden zijn onbeperkt.

De perfect onderhouden wandelpaden nodigen uit om de wandelschoenen aan te trekken voor een stevige wandeling.

Milford Sound in Fiordland NP. Met een bootje varen we langs Mitre Peak en worden we gewoon stil van de natuurpracht.

Peddelend door diepe kloven over de Whanganui-rivier. Slow travel in het kwadraat!

Even wanen we ons een Hobbit in Hobbiton, de originele filmset van The Lord of the Rings en The Hobbit.

Enkele hangbruggen overwinnen tijdens de Roberts Point Track in Glacier Country.

Drijvend op een binnenband genieten van glimwormen in de Waitomo Caves. Geen wonder dat iedereen enthousiast is.

Van Dinter

Reisplanner

Ik betrap me er meer dan eens op dat de Karavaan-tips, tricks en vorming de laatste jaren een diepe indruk hebben nagelaten op m’n doen en laten in het dagelijkse leven. Onderbewust plaats ik een kibbelende groep vrienden of kennissen tijdens menig bezinningsmoment stilzwijgend in de Roos van Leary, huppelen we als een berggeit een helling op en af, en zoeken we steevast naar de beste deals met een goed gekalibreerd ethisch Kompas. Anders zit het met m’n eerste hulp-skills. Ondanks menslievende intenties zal ik nooit een medisch aficionado worden, getuige mijn belabberde windel-technieken met kruisverband in de laatste broodnodige bijscholing op een bitterkoude herfstdag, waar zelfs de kwaliteit van de thermos zwarte Karavaan-koffie mijn heelkundige wikkeltechniek overtrof. Desalniettemin volharden we ieder jaar in de hoop dat het ooit beter zal worden.

Iets waar ik wel prat op ga, is de techniek van onze geliefde dag-aan-dagoverzichten. Die neem ik persoonlijk mee in verhuisschema’s, project planning, het organiseren van een kerstfeestje, maar ook zowat iedere zelf georganiseerde privéreis.

Planners onder ons zullen zich vereenzelvigen met de dopamine-shot die gepaard gaat met het halen van de verschillende stappen in een tot de nok gevuld schema. Toen we onlangs tijdens een bescheiden citytrip naar het statige Wenen de deksels goedkope park & ride bereikten met een half uur respijt van een gevuld reisplan, kon ik dus alweer een vuist maken, een interne vreugdekreet extern onderdrukken en mezelf op de borst kloppen. Het borstkloppen sloeg echter om in het voor het hoofd slaan toen we enkele minuten later op de eerste van 16 haltes van een opgestapte controleur te horen kregen dat we niet enkel het ticket moesten valideren aan een aftandse knipper, maar dat het in die verdraaide centraal-Europese metro ook nog steeds verplicht was om een FFP2-masker op onze snuit te hebben. Gevolg? Een boete die het uurtarief van menig binnenstadparking als een goede deal deed lijken, én meer dan een half uur vertraging op het schema.

Zo zie je maar dat cherry picking van reisbegeleidertechnieken wat risico inhoudt, en de sectie “te regelen” en “technisch kader” minstens even belangrijk is als die vermaledijde planning. Misschien dan toch maar van windelen m’n specialiteit maken?

Peter

Levensadvies op wereldreis

Levensadvies op wereldreis

Tekst & foto’s: Emma Devriendt

"Ik zit op een overvol busje van Bogotá naar Villavicencio. We glijden door de Colombiaanse bergen. De chauffeur scheurt onverschrokken de bochten in, maar gelukkig waakt Maria over ons in de vorm van een beeldje op het dashboard. De paternoster aan de achteruitkijkspiegel wiegt vrolijk op het ritme van de auto die over het onregelmatige wegdek rijdt. Ik verleg mijn focus naar het prachtige lappendeken van bergen op de achtergrond, dat niemand lijkt op te merken behalve ik. De zon tovert een warme gloed op mijn huid, de wind komt uit het halfopen raam in mijn gezicht geblazen. Een man in een kar getrokken door twee ossen probeert de snelweg over te steken. Ik grijp naar mijn smartphone om een foto te maken van dit mooie tafereel. “Cuidado, no dar papaya,” waarschuwt de chauffeur mij. Één van de vele (levens)adviezen die ik heb geleerd op wereldreis. Een overzicht:

de Karavaan nr. 1

No dar papaya (geen papaya geven)

Een uitdrukking die vaak gebruikt wordt in Colombia. “Papaya” is in dit geval een metafoor voor geld/kostbaarheden. Het is een waarschuwing om bijvoorbeeld geen smartphones te gebruiken op straat of in de publieke ruimte, en om voorzichtig te zijn met je kredietkaart en cash geld. Het is iets waar ik vaak aan moet denken, omdat het een duidelijk cultuurverschil is. En vooral de Colombianen zijn heel erg op hun hoede. Wanneer ik mijn handtas aan de rugleuning van mijn stoel hang, komt een lief vrouwtje mij vriendelijk waarschuwen dat ik dat beter niet doe. Wanneer ik telefoneer op de bus, zegt een man mij dat dieven vaak door het raam van de bus grijpen om dan snel met hun buit weg te lopen. Het is fijn om te merken dat de lokale bevolking voor elkaar (en voor toeristen) uitkijken. De criminaliteit is enorm gestegen sinds de laatste keer dat ik in Colombia was (5 jaar geleden). Verschillende Colombianen vertellen me dat dit te wijten is aan de immigratie van de Venezolanen (a tale as old as time), maar dat neem ik met een korreltje zout. Toch heb ik in hostels ook al verschillende verhalen gehoord van toeristen die bestolen werden. Deze raad neem ik dus zeker ter harte.

Luister naar je intuïtie

Deze heb ik voor mijn vertrek meegekregen van vrienden en familie. Als je alleen op zo’n groot avontuur vertrekt, moet je leren vertrouwen op jezelf en je instincten. Soms kom je in situaties terecht waarbij je in je onderbuik voelt dat er “iets niet klopt”. Dan is het tijd om actie te ondernemen. Zo was ik op een bepaald moment gestrand in Savannah (U.S.) door een bus die niet kwam opdagen en een trein die al vertrokken was. Ik begon na te denken over alternatieven en postte dus een bericht in één van de Facebookpagina’s waarop mensen die langeafstandsritten maken een plaatsje aanbieden, een soort carpooling. Of iemand die dag van Savannah naar Charleston reed? Ik kreeg enkele berichten van twee mannen en een

Levensadvies op wereldreis

Levensadvies op wereldreis

vrouw. Ze waren alle drie onmiddellijk beschikbaar, en toen ik “toehapte” begon de vrouw heel opdringerig te worden. Alle alarmen in mijn hoofd gingen af, en ik heb hen alle drie geblokkeerd. Helaas ben ik die dag niet meer op mijn bestemming geraakt, maar ik voel dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Soms moet je ook onbeleefd zijn tegen mensen (wat heel hard tegen mijn natuur ingaat) voor je eigen veiligheid. Als iemand je uitnodigt voor iets, of je iets aanbiedt, en het voelt niet goed, mag je ook gewoon nee zeggen. En als ze opdringerig worden, mag je zeker onbeleefd of grof zijn, of gewoon weglopen.

Better to lose your turn, than to lose your life

Deze mooie levenswijsheid bekokstoofde ik samen met een Amerikaanse familie waar ik even bij verbleef. We reden op een drukke Texaanse snelweg en Claudia, de moeder van het gezin, had moeite om in te voegen tussen de enorme vrachtwagens, waardoor ze de afslag miste. Het was even een spannend moment, maar we besloten dat het logischerwijs beter was om de afslag te missen, dan een ongeluk te veroorzaken. Hoewel dit advies in deze situatie heel letterlijk genomen kan worden, vind ik het ook in figuurlijke zin waardevol. Je kan erin lezen wat je wil, maar voor mij betekent het dat je soms eens iets moet opgeven, soms eens op de pauzeknop moet drukken, zodat je jezelf niet verliest in het grote plaatje. Ken je prioriteiten.

Ga / kom naar [�estemmin�]

In het backpackersbestaan kom je ongetwijfeld veel andere reizigers tegen. Die hebben allemaal veel ervaring met reizen. En ze hebben allemaal een eigen mening over bepaalde landen, steden en bestemmingen. Aan de ene kant is dit heel waardevol, want zo’n mensen helpen je reis te vormen. Aan de andere kant moet je vooral ook je eigen ding doen, doen waar je je goed bij voelt. Ik ben constant op zoek naar de balans tussen veel verschillende plekken willen zien en verkennen, en ook rust nemen en een

specifieke plek gedetailleerder ontdekken. Kwaliteit versus kwaliteit, dat is de constante strijd (klinkt als een ander levensadvies?). Daarom ben ik altijd wantrouwig tegenover mensen die opscheppen over het aantal landen dat ze hebben bezocht. Gaat reizen enkel over kwantiteit? Ik denk het niet.

When a Me�ican says it’s not s�icy — it’s s�icy.

Een belangrijk aspect bij het reizen voor mij is het eten. Ik hou ervan om nieuwe smaken en gerechten uit te proberen. In Mexico is het eten heel pikant, dus moet je altijd op je hoede zijn. Al snel leerde ik dat Mexicanen een andere standaard hebben van ‘pikant’. Uiteindelijk heb ik de lekkerste dingen gegeten, zonder mijn mond al te veel te verbranden: chile en nojada, mole poblano, memelas, tlayudas, enzovoort. Een goede raad voor de foodies onder ons: boek een trip naar Mexico!

"Advice, probably on the

Praat niet met vreemden

Dit advies vertellen we onze kinderen vanaf het moment dat ze begrijpen wat het betekent. En terecht. Maar in mijn geval is dit advies misplaatst, en zelfs grappig. Ik praat ongeveer elke dag met vreemden. Zo niet, zou ik niet veel sociaal contact hebben voor een volledig jaar. Dus in het geval dat je ook op solo-reis vertrekt, zou ik zeggen: spreek zeker wél met vreemden (maar wees misschien een beetje voorzichtig met dewelke).

Ga in de women-only wagon

In de Mexicaanse metro’s zijn er wagons uitsluitend voor vrouwen en kinderen onder 12 jaar. Wanneer ik aan de gids vraag waarom dat zo is, antwoordt ze iets zoals “ik moet er geen tekening bij maken hé." Er lopen koude rillingen over mijn rug. Hoe vaak mensen je ook waarschuwen voor gevaren, op reis loop ik altijd rond met een (vals) gevoel van veiligheid. En sommige verhalen van locals of andere toeristen, of het feit dat er wagons voor vrouwen zijn, drukken je met je neus op de feiten. Opnieuw moet je hier een balans vinden tussen op je hoede zijn (op een gezonde manier), en niet te veel nadenken over alle gevaren die achter elk hoekje kunnen luren. Gezond verstand en intuïtie spelen in dit geval ook een belangrijke rol.

When someone asks if you’re ticklish, answer “I have diarrhea”

Een humoristische doch wijze raad van een Canadese brandweerman. Als je dat antwoord geeft, zal niemand je nog durven kietelen. Succes gegarandeerd!

Geniet!

Klinkt een beetje als een belachelijk advies voor iemand die een jaar lang zal reizen. Hoe kan je er niét van genieten? Maar toch vind ik het waardevol. Soms ben je zo bezig met dingen boeken en bezoeken en vooruitplannen en socializen en bellen met het thuisfront … Dat je jezelf in dat alles verliest. Ik moet soms eens stilstaan en mezelf herinneren om te genieten. En wanneer je met een busje door de bergen rijdt tijdens zonsondergang, of wanneer je ’s avonds achteraan op een moto een berg opgaat voor een prachtig zicht over de stad, of wanneer je UNO speelt met nieuwe vrienden en ze beginnen te discussiëren over de regels, dan komt het plots hard binnen: ik heb zo veel geluk dat ik dit mag en kan doen. Ik ben zoveel core memories aan het maken die ik de rest van mijn leven zal meedragen. En die gedachte tovert altijd een glimlach op mijn gezicht.

Ondertussen zijn we aangekomen in Villavicencio, de stad waar ik vijf jaar geleden een jaar heb gewoond. Tijd om opnieuw nieuwe mensen te ontmoeten, en oude vrienden terug te zien. Mensen die ongetwijfeld vol waardevol levensadvies zitten. En wees maar gerust dat ik ze allemaal met me zal meedragen."

"Advice, like youth, probably just wasted the young."

Met de overland truck op groepsreis door Zuidelijk Afrika

In 2023 nemen de nieuwste groepsreizen van Joker je mee op roadtrip door Zuidelijk Afrika. Dit doen we op een unieke manier, namelijk met een overland truck. We doorkruisen vier landen (Zuid-Afrika, Swaziland, Mozambique en Lesotho) in drie weken en ontdekken zo de indrukwekkende landschappen, massa’s wilde dieren en bruisende steden.

Tekst:

Eline De Vreese

Groepsgevoel in de truck

Op reis gaan met een overland truck is voor echte avonturiers die veel willen bezoeken in een relatief korte periode (25 dagen). We leggen zo gemakkelijk lange afstanden af tussen de verschillende bezienswaardigheden en kunnen afwijken van de asfaltwegen. Je kan met maximaal 22 personen in de truck, deze reizen zijn daarom uitzonderlijk voor 18 tot 22 personen. ’s Avonds koken we samen en kunnen we gezellig bijpraten over de ervaringen op reis. Overnachtingen in hotels, slaapzalen of lodges worden afgewisseld met 14 nachten kamperen op de meest idyllische plekjes.

The Big Five en Drankensbergen

In Zuid-Afrika doorkruisen we Kruger Nationaal park met de overland truck. Op deze manier spotten we het best vogels en

Op avontuur met de overland truck. Intrepid Travel

dieren. Het park is de thuishaven voor zo’n 500 vogelsoorten, 100-tal reptielen en 150 soorten zoogdieren. Een ontmoeting met The Big Five is geen uitzondering.

Op de grens tussen Zuid-Afrika en Lesotho botsen we op de bergketen Drakensbergen: de meest Instagrammable plek tijdens onze roadtrip. De groene bergen, de smalle riviertjes en de speciale rotsformaties maken het eens zo bijzonder. De prachtige uitzichten zorgen voor de kers op de taart. In Lesotho kunnen we eindeloos wandelen in de bergen, of het Golden Gate Highland Nationaal Park bezoeken waar we elanden, zebra’s en mangoesten ontdekken.

Ontspanning

Tijd om wat rust op te zoeken? We trekken ons terug in het gezellige kustdorpje Ponta Malongana in Mozambique. Op het beachcamp vinden we de ontspanning die we nodig hebben. Duiken, snorkelen, een bootcruise of gewoon lekker niksen; het kan allemaal.

Aan het zoetwatermeer Saint Lucia hebben we de mogelijkheid om een boottocht te maken en nijlpaarden, flamingo’s of krokodillen te spotten.

Van die prachtige natuur krijgen we nooit genoeg. Intrepid Travel

Gezellig napraten over het prachtige avontuur. Intrepid Travel

Voor wie wel eens een wijntje lust, is Hermanus the place to be. Het meest zuidelijke punt van Afrika staat bekend om zijn klassewijnen. We stoppen bij een proeverij om kennis te maken met de lokale druifsoorten; Sauvignon Blanc, Chardonnay, Pinot Noir, Shiraz en Merlot.

Citytrippen en een goede portie nightlife

De magnifieke natuur van Afrika combineren we met de cultuur van enkele grote steden. Doorheen de roadtrip passeren we de hoofdstad van Zuid-Afrika; Johannesburg. In de multiculturele stad Durban valt ook veel te beleven. We kunnen de kunstgalerij van de Juma Masjid Moskee bezichtigen, langs het strand de Golden Mile flaneren en proeven van het Afrikaans street food, of liever van het nachtleven? Kaapstad is de laatste stop op onze trip, een van de meest aantrekkelijke Afrikaanse steden omwille van de adembenemende kustlijn en de omliggende bergen.

Intrepid Travel

Deze groepsreis kwam tot stand in samenwerking met onze duurzame partner Intrepid

Travel. Zij hebben een jarenlange ervaring in het organiseren van overlandreizen en beschikken over hun eigen trucks. Joker organiseert samen met hen drie afreizen, je kan kiezen om mee te gaan met de leeftijdsgroep 18 tot 26 jaar of met de groepsreis voor alle leeftijden. Je reisbeleider is Engelstalig. Accommodatie, transport met chauffeur en de meeste maaltijden zijn inbegrepen in de prijs die je betaalt bij reservatie.

Wilde dieren spotten is een zekerheid. Intrepid Travel

Bekijk deze groepsreizen online: Joker Go-26 (18 tot 26 jaar) www.joker.be/ZAGI

Joker Avontuur www.joker.be/ZAAI

Met de overland truck op groepsreis door Zuidelijk Afrika

31 de Karavaan nr. 3