Reisbegeleiders voor het eerst op groepsreis

Eerste keer, goede keer?

Tekst: Siska Wera / Foto's: de vermelde reisbegeleiders en hun deelnemers

Dit is de allereerste keer! Of toch voor de vele reisbegeleiders die deze zomer le moment suprème meemaakten: hun eerste groepsreis. Hanne, Brecht en Lien werden al helemaal terug in 2019 geselecteerd en mochten na 3 lange Covid-jaren eindelijk de wijde wereld in trekken, terwijl Robbe en Yanni met dank aan een spoedcursus op pad konden naar hun geliefde bestemmingen. Spanning, stress, opluchting, enthousiasme en heel veel goesting? Allemaal aanwezig!

Hanne Moermans mocht eindelijk vertrekken naar Sicilië en de Eolische eilanden

“Hoewel ik 3 jaar geleden met enorm veel enthousiasme aan de opleiding startte, moest ik mezelf het laatste jaar er toch continu aan blijven herinneren waarom ik dit eigenlijk deed … Maar toen ik wist dat ik eindelijk gegarandeerd mocht vertrekken, was de motivatie gelukkig 100 % terug!”

Ondanks de uitgebreide opleiding die Hanne er ondertussen al op had zitten, bleef het best spannend om met haar eerste groep op pad te gaan: “Hoe zou iedereen zijn?”

Gelukkig pikte ze op de vertrekvergadering al meteen een goede vibe op en werd dit vermoeden verder bevestigd op reis: “Ik merkte al heel snel dat mijn groep sterk aan elkaar hing en iedereen veel respect had voor elkaar. Zo had er één deelneemster de eerste dagen enorm last van hoogtevrees bij de activiteiten op de Etna en bij canyoning, maar iedereen steunde haar en de hele groep besloot om de wandeling wat in te korten voor haar. Hoe zoveel verschillende individuen, die in het gewone leven nooit met elkaar zouden optrekken, toch zo’n goede, hechte groep kunnen vormen, dat is wat me het meest bijblijft van mijn eerste reis.”

Of dit ook emotionele momentjes opleverde? Zeker wel! “Eén deelnemer las op de laatste avond een speech voor, waarin hij iedereen beschreef en ook over onze belevenissen op reis vertelde. Ik kreeg dan van de hele groep een uitgebreide bedanking en verschillende cadeautjes, maar het mooiste cadeau was voor mij vooral om te horen hoe hard ze genoten hadden van de reis en hoeveel ze hun grenzen verlegd hadden op toch wel een korte tijd.”

En dat de sfeer op deze Joker-reis dus écht wel goed zat, bewijzen ook de momenten erna: “Nog geen 3 dagen na terugkomst hadden we al onze eerste reünie op de Gentse feesten en ook de volgende is al gepland. Ik heb er dus misschien lang op moeten wachten, maar de reis was het helemaal waard: het was echt top!”

Lien Totté nam haar deelnemers op sleeptouw doorheen het indrukwekkende Ijsland

“De trekking was voor mij het hoogtepunt van de reis: fysiek uitdagend, maar zo ontzettend mooi en leuk. Samen met mijn deelnemers stond ik soms te staren naar het uitzicht en vonden we allemaal geen woorden. Zo ontzagwekkend was die natuur.”

Al even overdonderend was de aankomst op Westmann Islands, Vestmannaeyjar: “Daar bleek opeens net op dat moment het grootste festival van heel Ijsland door te gaan! En Ijslanders kunnen er wat van hoor, als ze na 2 jaar nog eens mogen losgaan. Op onze tweede avond daar konden we vanaf onze tentplaats de festivalgangers luid horen meezingen met Ijslandse liederen, nadat ze een enorm groot vuur hadden aangestoken. Drie dagen mee genieten van die festivalgekte was een speciale kennismaking met de Ijslandse cultuur die we niet snel gaan vergeten.”

Een zalige eerste reis dus, die na 3 jaar eens écht kon doorgaan. “We noemden onszelf al lachend “het gedoemde jaar lichting 2019”, omdat het er maar niet van kwam. En nu in 2022 kon ik eindelijk samen met mijn medebegeleiders de wereld in en deelnemers op sleeptouw nemen. Iedereen zat vol enthousiasme, vragen, onzekerheden, gedrevenheid.”

Ook Lien startte vol goesting en toch wat zenuwachtig aan haar reis: “Want ondanks een goede voorbereiding, weet je pas wat het is, als je er echt voor staat. Je moet zoeken naar een dynamiek, elkaar leren kennen en alles draaiende houden. Het is hard werken en je komt jezelf tegen, maar ik heb er echt van genoten.”

Naast veel regelen en inspelen op onverwachte wendingen is reizen begeleiden gelukkig ook keihard genieten: “Ik heb veel gelachen, kleine en grote geluksmomentjes gehad, een mooi land bezocht en met anderen kunnen delen in deze beleving. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen met mijn groep en enorm dankbaar dat ik dit heb mogen doen!”

Brecht de Geyter genoot van 50 shades of green in Costa Rica

“Het grote geduld dat onze lichting 3 jaar lang moesten uitoefen, was echt geen evidentie. Zeker als je, zoals ik, wel wat ongeduldig bent. Costa Rica was dan ook een zeer beredeneerde zet. Door de goede aanpak van de pandemie bleven de landsgrenzen daar open en was ik bijna 100 % zeker van vertrek. Vanaf dat we op de luchthaven stonden, nam enthousiasme het over van de spanning. Ein-de-lijk, ik heb hier zo freaking lang op zitten wachten!”

Naast een quasi gegarandeerd vertrek, speelden ook de fauna en flora een grote rol in Brecht zijn reuskeuze. Een land dat een spectaculaire 5 % van de totale biodiversiteit bevat, is natuurlijk heaven on earth voor een leerkracht biologie. Samen met zijn deelnemers, was het genieten van de natuur in al zijn facetten en weersomstandigheden: “Voor het slapengaan word je nog getrakteerd door een plonsbui en donderslag, en de volgende ochtend sta op je met tientallen vogelgeluiden. De mythische Quetzal-vogel hebben we niet gespot, maar we zagen wel apen, tapirs, toekans, ara’s, miereneters, walvissen, dolfijnen, neushoornkevers … De lijst is oneindig, net als onze verwondering voor de adembenemende natuur. Tijdens wandelingen in regen- en nevelwouden, of met een vulkaan op de achtergrond, waanden we ons op een filmset van Jurassic Park.”

Gelukkig dat Brecht dan ook toevallig een bende filmsterren mee had: “Het Indiana Jones-gehalte van mijn deelnemers was zodanig hoog dat ik het programma telkens moest aanvullen, zo avontuurlijk en actief waren ze. Van rappelafdalingen langs watervallen, tot rafttochten waarbij we de hoogste moeilijkheidscategorie hebben getrotseerd, ze wouden altijd meer en waren altijd enthousiast. Ik ben dus met mijn gat in de boter gevallen met deze bijzonder aangename groep. De sfeer zat er goed in, met vaak gezellige, (te) late (karaoke-) avonden.”

Een wel heel memorabele avond was die met de eierlegging tijdens de Sea Turtle Tour, volgens Brecht hét National Geographic-moment van de reis: “In groepen van 10 word je met een park ranger naar een zone op strand gebracht. Het is pikdonker, camera’s zijn verboden en pure stilte wordt geëist. En dan wordt plots ei na ei gelegd. Naast een hemel gevuld met sterren, inclusief melkwegstelsel, baant er tijdens het broeden van de ene zeeschildpad een tweede zich een weg naar het strand. Een magisch moment!”.

Dat deze reisbegeleider zo van zijn eerste reis heeft kunnen genieten, dankt ‘ie aan zijn voorbereiding, die volgens hem misschien zelfs meer dan het halve werk is. “Dankzij mijn grondige voorbereidingen thuis, kon ik terplekke veel dingen loslaten, vaker bij de deelnemers zijn en de hele beleving volledig in mij opnemen. Mijn eerste groepsreis was een schot in de roos en ik kan al niet wachten om mezelf opnieuw uit te dagen op een volgende. Bring it on!”

Robbe Stassen greep de kans om terug naar Guatemala & Honduras te trekken

“Ik kon mijn geluk niet op toen ik zag dat deze reis nog een reisbegeleider zocht. Ik leerde Guatemala en Honduras jaren geleden kennen, toen ik met vrienden door Centraal-Amerika reisde. De indiaanse dorpen, de kleuren, de geuren, het optimisme en de vriendelijkheid van de Guatamalteken – geweldig! Die reiservaring wou ik graag delen en geïnspireerd door enkele vrienden heb ik me aangemeld bij Karavaan, waarna ik onmiddellijk aan de slag mocht.”

Robbe had exact 2 maanden om zijn reis voor te bereiden: “Die tijdsdruk bracht mijn stressniveau wat omhoog, maar ik vond het geweldig om deze reis concreet te maken.” Workshops op het Karavaan-kantoor, hulp van zijn bestemmingsverantwoordelijke, eerdere verslagen en een behulpzame uitbater van de lokale ViaVia stoomden deze last-minute reisbegeleider verder helemaal klaar voor vertrek: “Natuurlijk was ik zenuwachtig, maar ik had vooral enorm veel zin in de sprong in het onbekende.”

Hoe die sprong uiteindelijk afliep? “Het was in één woord geweldig. De toppen van eeuwenoude Maya-ruïnes die boven het woud uitsteken, de stromende lava van vulkaan Fuego die rood oplicht in de nacht, zwemmen in het turquoise water van Semuc Champey … allemaal onvergetelijk. Zeker ook kleine dingen, zoals een babbel met de gids of genieten van een prachtig uitzicht met een frisse Gallo in de hand, maken een reis voor mij zo groots. En natuurlijk was ook mijn groep een hoogtepunt. Die overtrof mijn meest positieve verwachtingen.”

Dat reisbegeleider zijn al eens vermoeiend wordt als je drie weken onderweg bent, werd ruim goedgemaakt door een flexibele groep die goed samenhing, ten volle genoot van op reis te zijn en elkaar aanmoedigde waar nodig: “Als allerlaatste activiteit beklommen we een uitdagende vulkaan, de Acatenango. In een eerder verslag had ik erover gelezen: ‘Afzien is tijdelijk, opgeven voor altijd.’ Tijdens de zware beklimming hebben we hier moed uit geput, en uiteindelijk zijn we allemaal op de top geraakt. Onze pijnlijke benen en trillende knieën waren bij het spectaculaire uitzicht meteen vergeten. Een ideale afsluiter!”

Yanni Verlinden dankt een Facebook-post voor zijn reis naar Zuid-Korea

“Afgelopen mei zag ik toevallig online dat Joker & Karavaan last-minute een reisbegeleider zochten voor de Zuid-Korea Go-26, een reis die al een dikke maand later zou vertrekken. Ik voldeed aan de voorwaarden, had al een tijdje het idee om reisbegeleider te worden et voilà: enkele gesprekken later was het in kannen en kruiken. Mijn zomer ging plots van geen concrete plannen, naar 3 volle weken op reis!”

Met een mengeling van gespannen anticipatie, vlinders om aan dit avontuur te starten en een beetje schrik voor het onbekende bereidde Yanni in sneltempo zijn reis voor. Een spoedcursus tot reisbegeleider stoomde hem verder volledig klaar: “Tijdens de intensieve spoedopleiding zag ik pas wat er allemaal komt kijken bij het begeleiden van een reis: praktische zaken, budgetten beheren, verplaatsingen regelen, groepsdynamica en allerhande doemscenario’s uitwerken. Gelukkig heb ik dat laatste deel van de opleiding niet nodig gehad in de praktijk. Het was een prachtreis!”

Dat dankt deze nieuwe reisbegeleider aan het mooie land, geluk met het weer, de sympathieke lokale bevolking en vooral een toffe bende enthousiaste deelnemers, die verbazend snel als groep aan elkaar hingen: “Na een paar dagen was het alsof we elkaar al jaren kenden! En hoewel alle deelnemers volwassen zijn, voelde ik me ook enorm beschermend over hen. Het waren als het ware mijn kindjes. Bij deze dus mijn welgemeende excuses aan mijn ma, voor de volgende keer dat ik met mijn ogen rol als ze zich zorgen maakt wanneer ik alleen op reis ben.”

Hoe Yanni nu terugkijkt op zijn eerste reis? “Met een enorm gevoel van voldoening. Het was alles wat ik verwachtte en zo veel meer! De hele reis was een onvergetelijke ervaring en als het aan mij ligt, zeker niet mijn laatste als reisbegeleider.”