Dwars door je grenze Eén van de essenties van een actieve reisbeleving zijn: ruiken, voelen, proeven, zien en horen. Je zintuigen als het ware het land laten ontdekken. Ik vermeld het als reisbegeleider ook tijdens de vertrekvergadering, want dat is toch de kern van reizen... ondergedompeld worden met al je zintuigen en nieuwe dingen ervaren en leren. Maar wat als je zintuigen niet mee kunnen? Tekst: Karolina Rutkowska
Dwars door je grenzen reizen
Voorbij de grens
6
Ze zijn met tien, hebben elkaar nog nooit eerder ontmoet, maar het zijn stuk voor stuk mensen met pit en teamspirit die het leven omhelzen. Ze gaan de uitdaging aan om samen door Nicaragua te trekken. Het is een tocht van 18 dagen, dwars door het land, van west naar oost: langs de Stille Oceaan, over de heuvels van Rivas, tot op de top van de vulkaan Concepcion, 1600 meter boven de zeespiegel. Dan verder over de steppes van Jontales door de dichte jungle tot ze de Caribische kust bereiken. Het leest als een heerlijk Joker-avontuur ware het niet dat alle deelnemers van deze reis een handicap hebben. Dit was het uitgangspunt van de tv-reeks ‘Voorbij de grens’ die in 2008 op Eén werd uitgezonden. De tv-reeks belichte een maatschappelijke realiteit waar we niet dagelijks bij stil staan. De meesten onder ons reizen wel eens graag maar van zodra je een fysieke of geestelijke beperking hebt worden meteen ook je mogelijkheden om te reizen gelimiteerd. In het kader van gelijkheid wordt er gemakkelijk gesproken over het toegankelijk maken van toerisme voor iedereen. Omwille van verschillende barrières worden echter niet alle sociale groepen van onze maatschappij even
de Karavaan nr. 1
vlot bediend door de toeristische sector. Wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat beperkingen in fysieke toegankelijkheid, gebrek aan informatie en belemmeringen door attitude de hoofdoorzaken zijn.
Moeilijkheden in balans De drie voornaamste barrières brengen wel de nodige vragen met zich mee. Zo hebben veel natuurgebieden en cultureel erfgoed beperkingen in fysieke toegankelijkheid. Maar wijzigingen voor een betere toegankelijkheid staan dan weer tegenover het principe van natuurbehoud en bescherming van cultureel erfgoed. Waar hou je ergens het evenwicht tussen aanpassingen doen zodat iedere mens de pracht van onze natuur en cultuur kan ervaren en het in stand houden en beschermen van diezelfde natuur en cultuur zoals ze vandaag bestaat, zonder menselijke tussenkomst? Meer nog dan de zeer tastbare en gemakkelijk te begrijpen fysieke toegankelijkheid zijn het vooral de attitude en de manier van denken binnen de toeristische sector die het moeilijk maken. Het is een grote barrière die niet eenvoudig is om aan te pakken. Zowel de individuele als ook de maatschappelijke attitude ver-