Tulpia nummer 1, februari 2006 by Tulpia

Nederlands-Turks business- & cultuurmagazine • februari/maart 2006 € 3.95

Twee werelden één blad

In de ban van Istanbul Kulsan marcheert voor cultuur Deloitte en KOBI trainen Turkse ondernemers

Doruk Akın voor Tulpia

Handel tussen Nederland en Turkije groeit

Turkse uitzendbureaus failliet door komst Polen

Welkom

Nederlands-Turks business- & cultuurmagazine • februari/maart 2006 € 3.95

Twee werelden één blad TWEE WERELDEN ÉÉN BLAD

In de ban van Istanbul Kulsan marcheert voor cultuur Deloitte en KOBI trainen Turkse ondernemers

Doruk Akın voor Tulpia

Handel tussen Nederland en Turkije groeit

TURKSE UITZENDBUREAUS FAILLIET DOOR KOMST POLEN

Colofon Hoofdredactie Tuncay Çinibulak, MA Redactie Nadja van Albada, Erhan Gürer, Sonja Havermans, Jorn Hövels, Rogier Slop, Peter Teffer Fotoredactie Amber Beckers, Event-Jan Daniëls, Sabri Varan, Uygar Özel Columns Ruud Staverman, Esma Toksoy, Sadık Yemni Eindredactie Mahir Karamanlis, BA Design & Grafische Vormgeving Mustafa Özbek, Iris Mediadesign Vertegenwoordiging Turkije Yusuf Deniz Çinibulak (Istanbul) Correspondentie Turkije Yavuz Başeskioğlu (Istanbul) Cindy van Vliet (Alanya) Correspondentie-adres Postbus 56822 1040 AV AMSTERDAM E-mail: info@tulpia.nl Bezoekadres TULPIA Van de Sande Bakhuijzenstraat 4 1061 AG AMSTERDAM Tel/Fax: 020-6894119 Uitgever Sohbet Vakfı

www.tulpia.nl e-mail: info@tulpia.nl © Tulpia 2006

Ruim vierhonderd jaar geleden haalde de beroemde Nederlandse plantkundige Carolus Clusius (1526-1609) de tulp naar Nederland. Deze plant werd hier zodanig goed verzorgd en gekweekt dat zij later tot een symbool en het meest geliefde exportproduct van Nederland geworden is. Zo’n veertig jaar geleden haalden Nederlanders Turkse werkkrachten naar dit waterland. Ook zij zijn hier goed verzorgd en hebben een bloei doorgemaakt. Leden van de nu ongeveer 350.000 zielen tellende Turkse gemeenschap hebben hier stevig wortel geschoten en zijn op elk niveau van de Nederlandse samenleving geïntegreerd en vertegenwoordigd. Een erkenning van de Turkse aanwezigheid blijkt bijvoorbeeld uit straatnamen als Atatürk in Amsterdam-Noord, de Istanbuldreef in Rotterdam en de Ankaradreef in Utrecht. Maar ook uit het aantal succesvolle Turkse zakenlieden, politici, schrijvers en kunstenaars. Mijn vader, die tot de eerste generatie immigranten behoort, heeft het niet verder geschopt dan de deur van zijn fabriek Nefit in Deventer (bekend van de cv-ketels). Maar hij heeft zijn acht kinderen veel kansen geboden om in Nederland een betere toekomst op te bouwen. Dankzij mijn vader en het gunstige ontwikkelingsklimaat voor de tulp hier in Nederland probeer ik mijn plicht tegenover mijn vader af te kopen door hier een monument op te richten. U houdt dit minimonument, Tulpia, nu in handen. Hiermee wil ik een brug slaan tussen twee werelden: de Nederlandse cultuur, de Turkse gemeenschap en de Turkse cultuur. Ook wil ik hiermee de tulpenkwekers (Nederlanders) bedanken voor de kansen die zij ons hebben geboden en de tulpen (Turken) die voor de bloei van deze gemeenschap hebben gezorgd. Wij zochten een naam die als symbool zou kunnen dienen voor deze twee werelden. Al snel kwamen we op het woord tulp dat kenmerken van beide landen in zich verenigt. Tulpia is weliswaar een gefingeerde naam, maar hij betekent voor ons: “De wereld van de tulp”. Binnen deze wereld focussen we ons voornamelijk op het economische vlak, maar ook plaatsen we veel nieuws, reportages, interviews en columns over toerisme in Turkije en bezienswaardigheden van Nederland, kunst & cultuur, het onderwijs, Turks-Nederlandse betrekkingen en nog veel meer. Wij bieden u, geachte lezers, een bloemlezing uit deze beide culturen en hopen op een positieve waardering, tips en suggesties. Heel graag zien wij al uw reacties tegemoet. Namens onze redactie en overige medewerkers wens ik u veel leesplezier met het blad Tulpia. Tuncay Çinibulak, MA Hoofdredacteur

Inhoud pag. 15

Turkse uitzendbureaus zuchten onder komst Polen

Reportage over de Haagse arbeidsmarkt

pag. 56

pag. 39

In de ban van Istanbul

Kobi Business Center

Deloitte en KOBI trainen Turkse ondernemers

Organize İşler

Column Rear Window

Adnan Dalkıran en Veronica Divendal van cultuurstichting Kulsan

pag. 50

TULPIA feb/mr t 2006

Handel met Turkije groeit fors

Een fotoreportage

Filmrecensie van Yılmaz Erdoğan

Sadık Yemni

Een leger van twee personen

Turks toptalent in wetenschap

Fındık Demir directrice Helpdesk

Agenda

Mozaïekbeurs voor Nederlandse wetenschap

De ambities van een idealist

Turkije Hypotheek V2

09-12-2005

11:08

Pagina 1

Droomt u van luxe wonen in Turkije met goudgele stranden en helderblauwe zee?

DHB Bank kan het voor u mogelijk maken! Als eerste in Nederland heeft DHB Bank de Turkije Hypotheek ontwikkeld. Een hypotheek speciaal voor de financiering van onroerend goed in Turkije. Waarom is kopen in Turkije zo aantrekkelijk? •Hoog rendement en laag risico. •Zeer gunstige prijzen van huizen. •Middellandse-Zeeklimaat met minimaal 300 dagen zon per jaar. •Mooie natuur en vele bezienswaardigheden. •Dagelijks meerdere vluchten naar Turkije, maximaal 3,5 uur vliegen.

Wacht niet langer en maak uw droom waar met de Turkije Hypotheek.

Bel voor informatie:

0800 888 9 888

Tulpia Actueel

Turken verliezen de slag om het Westland Tekst: Tuncay Çinibulak & Rogier Slop

DEN HAAG - Steeds meer Turkse loonbedrijven en uitzendbureaus leggen het af tegen de aanzwellende Oost-Europese concurrentie. 80 Procent van de Turkse uitzendbureaus zou hierdoor failliet zijn gegaan. Een trend die vooral is te zien in de regio Haaglanden. “Vijf jaar geleden waren er in deze stad ongeveer 700 Turkse uitzendbureaus. Nu zijn dat er nog maar 150. Er is dus nog maar twintig procent overgebleven,” zegt Güven Alkılıç van het Turkse Platform in Den Haag. Deze trend lijkt te gelden voor heel Zuid-Holland. Volgens Zeki Barut van uitzendbureau Oranje in Den Haag waren er drie jaar geleden nog 1200 uitzendbureaus in Zuid-Holland. “Daar zijn er nog maar 300 van over. 75 Procent is dus ter ziele gegaan.” Den Haag is traditioneel de uitvalsbasis voor veel uitzendwerk naar de kassen in het Westland. Vooral in die sector wringt de arbeidsmarkt. Nog niet zo gek lang geleden waren Turken heer en meester in de kassen, vanouds een arbeidsintensieve bedrijfstak. En zij kregen hun werk vaak weer via agrarische loonbedrijven die ook door Turken werden gerund. Die tijden zijn voorbij. De kassen dampen nog als tevoren, maar de behoedzame vingers die de plantjes

TULPIA feb/mr t 2006

strelen zijn niet meer Turks. Het zat er al aan te komen (vaak na maatregelen tegen het illegale circuit) maar nu is het wezenlijk geworden. De Westlandse tuinders hebben liever Polen. Minder duur en minder gezeur, vinden ze. Cijfers zijn moeilijk te krijgen. De Kamer van Koophandel Haaglanden kan alleen maar een trend bevestigen. Daarin bestaan aanwijzingen dat veel Turkse ondernemers en hun werknemers de druk van de Oost-Europese concurrentie niet aankunnen. Maar hoeveel Turkse loonbedrijven in de afgelopen vijf jaar tenonder zijn gegaan, valt niet na te trekken . “Wij registreren nu eenmaal niet naar etnische achtergrond,” zegt een woordvoerder. “En dat zou in de praktijk ook lastig zijn, omdat veel etnische ondernemers, zeker die van de tweede generatie, hun bedrijf inschrijven onder oer-Hollandse namen.“ Maar een zekere statistische lijn ziet de Kamer van Koophandel wel. Veel aloude loonbedrijven en uitzendbureaus leggen het loodje sinds de uitbreiding van de Europese Unie in 2004. Oorzaak, zeggen de Turken, zijn de Polen. Dat kan de KvK dus niet met cijfers onderbouwen. Daar registreert men slechts faillissementen en nieuwe inschrijvingen. Maar die nieuwe aanmeldingen komen wel overwegend uit Oost-Europa, beaamt de KvK-woordvoerder. “Als je het breed bekijkt zie je twee ontwikkelin-

gen. De markt op zich groeit niet – dat is één. Andersom: de toevloed van bedrijven die zich richten op werken in de kas, maar ook bij andere branches voor uitzendbedrijven, is echter groot. Aan die kant zijn er heel wat bedrijven bijgekomen sinds de uitbreiding van de EU naar Oost-Europa.” Zie de reportage op pagina 30.

Turkse verhalen wedstrijd AMSTERDAM - De Turkse Schrijvers Club Nederland heeft een verhalenwedstrijd uitgeschreven voor jonge Turken die in Europa leven. Het doel ervan is om de jongeren te stimuleren hun schrijverstalent te ontwikkelen. De ingezonden verhalen mogen niet langer zijn dan acht A4-tjes. De winnaars krijgen respectievelijk € 400, € 250 en € 100. De sluitingsdatum van de inzendingen is op 15 maart 2006. Op 22 april vindt de prijsuitreiking plaats. Wanneer het adres bekend is, zal het in het volgende nummer van dit blad en op de website bekend gemaakt worden. Verhalen kunnen naar de volgende adressen verstuurd worden: Per post: S.Yemni, Pres. Brandstraat 320, 1091 WS AMSTERDAM. Per e-mail: s.yemni@hetnet.nl De Turkse Schrijvers Club Nederland is op 11 november 2005 opgericht door een aantal in Nederland levende schrijvers van Turkse origine. Het doel van de club is om de communicatie tussen de Turkse schrijvers in Nederland te bevorderen, aandacht te vestigen op de Turkse literatuur in Nederland en jongeren te stimuleren hun schrijverstalent te ontwikkelen. Schrijver Sadık Yemni, die tevens columnist van Tulpia is, is verkozen tot voorzitter van de club. “Het kwam voor mij als een totale verrassing,” zei Yemni na de bekendmaking. “Kennelijk is dit een teken van waardering voor mijn schrijverschap en mijn inzet om de Turkse literatuur in Nederland te promoten.” Yemni geniet veel bekendheid in Turkije. Veel van zijn boeken zijn in het Nederlands vertaald, zoals Muska en Amsterdam’ın Gülü (De Roos van Amsterdam). (Bron: Tulpia)

Nederlandse ondernemers blij met toetreding Turkije AMSTERDAM - De toetreding van Turkije tot de EU kan Nederlandse ondernemers niet snel genoeg gaan. Bij toetreding kan de handel tussen Nederland en Turkije verdubbelen. Dat blijkt uit onderzoek van ABN AMRO en MKB-Nederland. Turkije heeft financiële hervormingen doorgevoerd, weten regelgeving vereenvoudigd en importheffingen verlaagd. Hierdoor is het land een stuk aantrekkelijker geworden voor buitenlandse bedrijven. De Turkse economie groeide in 2004 met 9 procent, over 2005 en 2006 wordt jaarlijks een groei van 5 procent verwacht. Met ruim 70 miljoen inwoners is Turkije een interessante afzetmarkt voor Nederlandse ondernemers. Ongeveer 5 procent van de Nederlandse bedrijven die internationaal opereren, exporteerde vorig jaar naar Turkije. Dit leverde ze gezamenlijk 2,5 miljard euro op. Ten opzichte van 2003 is dit een stijging van 15 procent. Machines, vervoermaterieel, chemische fabricaten, textiel, kantoorbenodigdheden en automatiseringsproducten zijn de belangrijkste exportproducten. De meest geïmporteerde producten uit Turkije zijn kleding, machines en voedingsmiddelen. (Bron: ABN AMRO / Tulpia)

het Internationaal Monetair Fonds al jaren op aandringt. Uiteindelijk wil de Turkse regering met deze maatregelen meer buitenlandse investeerders aantrekken en het concurrentievermogen van Turkse bedrijven verbeteren. Daarnaast bestaat de verwachting dat het nieuwe systeem voor zowel overheid als bedrijfsleven een kostenbesparing zal opleveren. (Bron: EVD) ABN-AMRO: verminder rol van staat bij Turkse banken AMSTERDAM – ABN AMRO hoopt dat het toetredingsproces van Turkije in de EU ertoe zal leiden, dat de greep van de Turkse overheid op de banken in dat land minder wordt. “Banken in staatshanden kunnen botsen met de EU-regels,” meent de bank in het rapport ‘Turkey: Risks and Opportunities’. Minder greep van de staat op de bankwereld levert volgens het rapport meer economische stabiliteit op. In het verleden waren de staatsbanken juist instabiele factoren, omdat ze niet geleid werden volgens gezonde zakelijke principes maar vanuit politiek opportunisme. Bovendien maakt een terugtredende overheid Turkije aantrekkelijker voor Europese banken, aldus ABN AMRO. (Bron: ABN AMRO/Tulpia)

Invoering van e-procurement bij openbare aanbestedingen DEN HAAG - De Turkse regering is van plan om in 2007 een volledig elektronisch systeem voor openbare aanbestedingen in te voeren. De bedoeling is om elektronische aankopen eerst in 2006 in te voeren bij openbare aanbestedingen in de zorgsector, waarna per 2007 alle openbare aanbestedingen via het elektronische systeem moeten verlopen. Bronnen rondom KIK (Public Procurement Authority, www.kik.gov.tr) melden dat al eind 2005 een internetplatform voor de uitwisseling van documenten opgezet zal worden. Via het nieuwe systeem kunnen bedrijven zich straks rechtstreeks inschrijven voor openbare aanbestedingen en hun bod invoeren, terwijl overheidsinstanties via dit systeem de uitslag bekend kunnen maken. In de huidige opzet kunnen bedrijven alleen informatie over openbare aanbestedingen verkrijgen via de website van KIK. Met de invoering van het elektronische systeem wil de Turkse regering de transparantie rondom openbare aanbestedingen vergroten en corruptie in het openbaar bestuur tegengaan.

Turkije verlaagt vennootschapsbelasting DEN HAAG - De Turkse minister-president Erdoğan heeft aangekondigd dat de vennootschapsbelasting in 2006 verminderd zal worden van 30 naar 20 procent. Dit is meer dan verwacht werd: algemeen werd een vermindering van 5 procent voorzien. De totale belastingdruk voor binnenlandse investeerders komt door deze maatregel op 34 procent te liggen (was 44 procent) en voor buitenlandse investeerders op 28 procent (was 37 procent). Minister-president Erdoğan kondigde ook aan dat de huidige faciliteiten ter bevordering van investeringen die de Turkse overheid aanbiedt (‘investment incentives’), afgeschaft zullen worden. Deze maatregelen moeten leiden tot een eenvoudiger, transparanter en consistenter belastingstelsel, iets waar TULPIA feb/mr t 2006

lenindustrie. Momenteel dient 25 tot 30 procent van de in Turkije geoogste landbouwproducten als grondstof voor de levensmiddelenindustrie. Verwacht wordt dat dit percentage de komende jaren zal stijgen. (Bron: EVD / Tulpia)

Vodafone koopt Turks telecombedrijf

Het Britse Vodafone, het grootste mobiele telecombedrijf ter wereld, heeft voor 4,55 miljard dollar de bezittingen en activiteiten van Telsim, de tweede mobiele speler in Turkije gekocht.

nam het klantenaantal met 53% toe. Voor geheel 2005 mikt Telsim op een omzet van 1 miljard dollar. Volgens Vodafone is Turkije de op drie na grootste markt waarin het opereert en bedraagt de marktpenetratie zo’n 53% met belangrijk verder groeipotentieel. (Bron: Het Financieele Dagblad)

Vodafone bracht in een veiling georganiseerd door de Turkish Savings Deposit and Investment Fund het hoogste bod uit. Het Britse bedrijf versloeg daarmee Mobile Telecommunications Corp (MTC) uit Koeweit, Orascom Telecom Holding uit Egypte en Emaar Properties uit Dubai. Vodafone was nog niet in Turkije actief en denkt dat het op korte termijn zo’n 1 miljard dollar extra moet investeren in Telsim. Vodafone denkt dat het Turkse bedrijf op korte termijn verlies lijdt, waardoor er verwatering zal ontstaan voor de winst per aandeel van Vodafone op korte tot middellange termijn. Het geveilde bedrijf Telsim was eigendom van de familie Uzan, ook wel de Berlusconi van Turkije genoemd, maar werd door de Turkse overheid samen met 200 andere bedrijven in beslag genomen vanwege hoge schulden van de familie. Een deel van de opbrengst gaat naar Motorola en Nokia . De twee telecombedrijven klaagden eerder de familie Uzan aan en eisten 2,7 miljard dolar terug die zij hadden geleend voor de bouw van een mobiel netwerk. Telsim heeft 9,4 miljoen klanten. In de eerste zeven maanden van 2005 nam de omzet van het bedrijf met 43% toe en in de 12 maanden tot 30 juni 2005

Turkije biedt goede kansen voor leveranciers van machines voor de voedingsmiddelenindustrie DEN HAAG - De komende jaren biedt de voedingsmiddelenindustrie goede kansen voor leveranciers van kwalitatief hoogwaardige technologieën en machines. De verwachte groei van de industrie, de stijgende vraag van afnemers van voedingsmiddelen naar kwaliteit, de invoering van nieuwe hygiënevoorschriften in Turkije en toenemende concurrentie maken het voor Turkse producenten noodzakelijk de komende tijd te investeren in moderne technologieën en nieuwe machines. Ook de gestarte toetredingsonderhandelingen met de EU zorgen voor deze dringende noodzaak, aangezien Turkse producenten aan Europese normen zullen moeten gaan voldoen, willen ze probleemloos de Europese markt kunnen bewerken. Turkije is de grootste producent en exporteur van voedingsmiddelen in het Midden-Oosten. De uitvoer van agrarische producten en verwerkte levensmiddelen nam met 6,4 miljard US dollar in 2004 10 procent van de totale Turkse export voor zijn rekening. Het enorme agrarische potentieel van Turkije vormt een goede basis voor de ontwikkeling van de voedingsmidde-

TULPIA feb/mr t 2006

Polikliniek met Turkssprekende artsen AMSTERDAM - Amsterdam krijgt een polikliniek die zich speciaal richt op Turkse Nederlanders. Voor deze doelgroep worden speciaal Turks sprekende artsen aangetrokken. Het Turks-Nederlands Medisch Centrum (TNMC) is een initiatief van professor Can Ince, anesthesioloog en hoogleraar bij het Amsterdams Medisch Centrum (AMC). Volgens de initiatiefnemers wordt de zorg zich steeds meer bewust van het feit dat de patiëntenpopulatie uit meerdere culturen en bevolkingsgroepen is opgebouwd. Toch worden er volgens hem bij het streven naar een optimale gezondheid kansen gemist, met name waar het gaat om ‘nieuwe Nederlanders’. In de praktijk blijkt dat er vooral een kloof gaapt tussen de eerste lijn en de specialistische zorg. Culturele en taalbarrières, alsmede een eenzijdige oriëntatie van de Nederlandse zorg spelen daarbij een rol. Door de noden en wensen van de patiënten te vertalen, kan het TNMC volgens Ince optreden als intermediair tussen de eerste- en tweedelijnszorg. Het initiatief kan rekenen op de steun van Agis. Deze zorgverzekeraar heeft een sponsorbedrag van circa twintigduizend euro beschikbaar gesteld om het TNMC – ook al betreft het een particuliere kliniek – op weg te helpen. “Als verzekeraar is het moeilijk de zorgvraag van allochtonen goed te bekijken, omdat we niet op afkomst registreren,” licht woordvoerster Sabine van Aken toe. “Uit onderzoek blijkt dat allochtonen veel naar de huisarts gaan, maar dat daar vaak geen vervolgzorgvraag uit volgt, terwijl ze die zorg wel nodig hebben. Vandaar dat we het initiatief van Ince zo interessant vinden. Het TurksNederlands Medisch Centrum is een poging om de zorgvraag van Turkse Nederlanders te stroomlijnen.” (Bron: ZorgVisie)

Zakendoen met Turkije

Handel met Turkije groeit fors

Tekst: Tuncay Çinibulak Foto: Evert-Jan Daniëls

De handel tussen Nederland en Turkije groeit enorm. Turkije is op de ranglijst van internationale bedrijven gestegen van plaats 8 in 2004 naar nummer 5 vorig jaar. De handel is in de eerste helft van 2005 gestegen met 14%. De Nederlandse export naar Turkije bedroeg vorig jaar dan ook rond de 2,4 miljard euro en de import benaderde een bedrag van 1,4 miljard euro. “En die stijging zet zich nog altijd voort,” constateert Maxim Snippe, landenmedewerker bij de EVD, afdeling Turkije. De EVD is een agentschap van het ministerie van Economische Zaken dat ondernemers en publieke organisaties ondersteunt bij het internationaal ondernemen en samenwerken. “Turkije is een prioriteitsland van de EVD. Er is veel belangstelling van de Nederlandse bedrijven om met Turkije handel te drijven. Ook de interesse om in Turkije te investeren neemt toe.” De onderhandelingen met Turkije over het EU-lidmaatschap hebben mede bijgedragen aan deze extra impuls evenals de interesse van Nederlandse bedrijven. “Het vertrouwen van de investeerders in Turkije neemt toe, omdat het idee van stabiliteit in de Turkse economie en politiek toeneemt en het ondernemersklimaat verbetert. Bovendien wordt er in Ankara aan gewerkt om het bestuur transparanter te maken. Daarnaast zijn er wetten aangenomen om het internationale zakenverkeer te versoepelen,” vervolgt Snippe. Snippe krijgt veel vragen over de handelsmogelijkheden in Turkije over allerlei sectoren: scheepsbouw, de ICTbranche en landbouw scoren de laatste tijd het meest weet Snippe te melden. Vanuit Turkije is er vooral veel vraag naar Nederlandse landbouwmachines en machines voor levensmiddelen. ”De laatste jaren is er vanuit Nederland veel belangstelling naar een huis of een tweede huis in Turkije,” aldus de landenmedewerker van de EVD. Vragen op dit gebied behandelt Snippe niet zelf, maar verwijst hij door naar commerciële consultancy bureaus.

TULPIA feb/mr t 2006

EVD: Spin in het web

Annetta Smit (36) werkt nu vier jaar bij de EVD. Zelf heeft zij Istanbul, Ankara en Gaziantep bezocht. “Wat je meteen opvalt, is dat Turkije westers is. Zelfs in het niet zo wereldse Gaziantep zijn er maar heel weinig vrouwen die met een hoofddoek lopen. Mensen in Istanbul zijn aardig en modern en de ondernemers zijn er professioneel. De cultuurverschillen met ons zijn zeker overbrugbaar. Daar is de hiërarchie anders dan bij ons bijvoorbeeld. Alles is erg centraal geregeld, maar dat verandert ook in rap tempo.” “Istanbul is net een openluchtmuseum. Ik zou graag in Istanbul willen werken en er daar een bedrijf willen beginnen bijvoorbeeld in de ICT-sector. Het is een heel kleurrijke en levendige stad, met verschillende culturen en een rijke historie die je nu ook kunt ervaren.” Sinds september vorig jaar werkt Maxim Snippe (27) bij de EVD. De eerste vragen komen bij hem terecht. “De meest gestelde vragen zijn die over weten regelgeving in Turkije, de benodigde documenten, vergunningen, arbeidsrecht enzovoort. Verder vragen mensen waar en hoe te beginnen en welke voorbereidingstrajecten er gevolgd moeten worden. Maar natuurlijk wil men ook weten welke kansrijke sectoren er zijn. En in Turkije zijn die er legio. Ook ik zou wel in Turkije willen wonen en werken. Istanbul is de zakelijke hoofdstad van Turkije en heeft alles in huis: cultuur, historie, kennis. Ik vind het prachtig om te zien hoe ondernemend de mensen daar zijn en hoe zij ook van hun vrije tijd kunnen genieten. Dat is een mooie levensstijl die mij ook erg aanspreekt.”

TULPIA feb/mr t 2006

De EVD is een agentschap van het ministerie van Economische Zaken dat ondernemers en publieke organisaties ondersteunt bij het internationaal ondernemen en samenwerken. De EVD stimuleert internationale activiteiten met informatie over kansrijke sectoren in buitenlandse markten, weten regelgeving, met projectmatige en financiële ondersteuning en door het leggen van contacten met zakenpartners. “Bedrijven en organisaties die internationaal zaken willen doen, kunnen gebruikmaken van het binnenlandse en het buitenlandse netwerk van de EVD,” legt accountmanager Annetta Smit uit. “Daarnaast brengen wij bedrijven bij elkaar om te netwerken. Het ene bedrijf dat zaken doet met Turkije kan zijn ervaring doorgeven en kan zo het andere ook op weg helpen,” vervolgt zij. “Het binnenlandse netwerk bestaat uit werkgeversorganisaties, Kamers van Koophandel, onderwijsinstellingen, brancheverenigingen, overheidsinstellingen en diverse instanties die zich bezighouden met internationale samenwerking.“ Het buitenlandse netwerk van de EVD bestaat onder andere uit ambassades, consulaten-generaal, Netherlands Business Support Offices (NBSO), de Europese Commissie, internationale financieringsorganisaties en handelsbevorderende organisaties in het buitenland. De instelling onderhoudt door zijn kennis en ervaring een actieve rol in het internationale handelsbevorderende netwerk en intensieve contacten met buitenlandse ministeries.

Subsidie De EVD heeft ook regelingen om ondernemers te ondersteunen, bijvoorbeeld PSOM waarbij financiële ondersteuning aan ondernemers met investeringsplannen in onder andere Turkije wordt geboden. Dit programma ondersteunt pilot-investeringen van Nederlandse bedrijven, die gaan samenwerken met een lokaal bedrijf uit Turkije. De overheid financiert maximaal 50% van de kosten. Een andere regeling is het programma Starters op Buitenlandse Markten (PSB). Dit programma heeft tot doel mkb-bedrijven, die over geen of weinig exportervaring beschikken, te ondersteunen bij het betreden van een nieuwe of praktisch nieuwe buitenlandse markt. Het bestaat uit advies en begeleiding bij het opstellen en uitvoeren van een internationaliseringsplan en een bijdrage in de kosten van een aantal in het plan genoemde activiteiten. De EVD organiseert ook handelsmissies naar Turkije, waarbij intensief wordt samengewerkt met de Nederlandse ambassade in Ankara en het consulaat-generaal in Istanbul. “Tijdens deze missies worden de deelnemers in contact gebracht met mogelijke Turkse handelspartners,” vertelt Smit. “Daarnaast biedt Individuele Marktbewerking van de EVD ook ondersteuning bij het zoeken naar handelscontacten en informatie. Door de combinatie van kennis, ervaring, maatwerk en het wereldwijde netwerk opent de EVD werelden op het gebied van internationaal zakendoen die voorheen gesloten leken.”



met nellie spetterende momenten voor al uw feesten       

Voor al uw



bedrijfsfeesten bruiloften verjaardagen en andere muzikale evenementen:

 



adembenemende dansen uit de 1001 nachten vertellen heeft geen zin uw moet het met eigen ogen haar komen zien          contact: buikdanseres_nellie@hotmail.om telefoon: 06 - 28 37 26 64

Elk weekend authentieke live Turkse muziek en dans in het restaurant Kilim

Amsterdam’da Cuma ve Cumartesi geceleri...

Aile ortam›nda

FASIL GECELER‹N‹N YEN‹ ADRES‹

K‹L‹M’

BULUﬁALIM...

K‹L‹M RESTAURANT’ Ceintuurbaan 246 1072 GG Amsterdam Rezervasyon için :

Tel: 020-6762421 www.kilim.nl U krijgt 15 % korting als u deze advertentie meeneemt. Maar u kunt ook de groeten van Tulpia doen.

Murat Ay (contactpersoon) Telefoon: 06 55 88 53 87 Inlaagstraat 48 E-mail: grupotantik@gmail.com 1069 XA Amsterdam www.grupotantik.com

Vleeswarenmerk KoĂ§ en Sancak staan garant voor de authentieke Turkse worsten en salamiâ&#x20AC;&#x2122;s.

CONSTANTINOPEL TURKISH DECORATIONS Constantinopel is een unieke winkel in Amsterdam, gespecialiseerd in decoratie en design, vervaardigd vanuit het aloude Turkse ambacht. Van wandtegel (mozaĂŻektegels) tot hanglamp, van sieraad tot en met schaakspel. Constantinopel heeft een rijk assortiment aan kleurrijke en originele interieur- en cadeauartikelen.

Constantinopel Van Woustraat 151 1074 AJ Amsterdam Tel: 020-6767727 info@constantinopel.nl www.constantinopel.nl

Esma Toksoy

Hallo vanuit Turkije Niet overal ter wereld wordt vrouwelijkheid op dezelfde manier beleefd. Zoveel vrouwen, zoveel gedachten over de beleving van onze seksualiteit. Toch is onze gemeenschappelijke basis het vrouwzijn. Hoewel vrouwen de meerderheid van de wereldpopulatie vormen, benutten zij deze meerderheid in het besluitvormingsproces - op bestuurlijk en politiek niveau - onvoldoende. De gezamenlijke foto’s bij de EU en de VN met een Happy Family-uitstraling… allemaal mannen. Is er een gezin met één sekse mogelijk vraag ik mij af… Met het rapport over de wereldbevolking in 2005 lieten de VN aan de wereldleiders doorschemeren dat er met spoed maatregelen genomen moeten worden om een einde te maken aan seksediscriminatie. Op de persconferentie waar het rapport bekend werd gemaakt, vertelde Thoraya

Ahmed Obaid, uitvoerend directrice bij het VN-Bevolkingsfonds (UNFPA), dat zolang er seksediscriminatie is en vrouwen hun sociale, culturele, economische en politieke rechten niet in eigen hand hebben, er geen einde komt aan het geweld tegen vrouwen en de armoede onder hen niet bestreden kan worden. Uit het rapport van de VN blijkt ook dat geweld tegen vrouwen over de hele wereld voorkomt, ongeacht de geografische of sociaal-economische omstandigheden waarin zij leven. Eén op de drie vrouwen wordt fysiek, seksueel of op een andere manier aangerand. De kansen op onderwijs voor vrouwen zijn ook minder dan die voor mannen. Analfabete mannen kunnen deze achterstand nog eventueel wegwerken tijdens hun verplichte militaire dienst, maar vrouwen worden nog altijd aan hun lot overgelaten. Over de hele wereld wordt maar 16 procent van de parlementszetels door vrouwen bezet. Sinds 1990 is daar nog 4 procent bij gekomen, maar dat is nog lang niet voldoende. Ook in Turkije is de situatie niet veel beter. Het aantal vrouwelijke parlementariërs in het Turkse parlement is sinds 1930 helaas niet gestegen en schommelt op dit ogenblik rond de vijf procent. Volgens het rapport van het Turkse Nationaal Plan Bureau “Duizend jaar Ontwikkelingsdoelstellingen van Turkije” dat vorig jaar verscheen, is sinds 2004 zo’n 49,5 procent van de bevolking vrouwelijk en zullen er per 2015 geen analfabete vrouwen meer zijn in Turkije. In de komende jaren zullen er gelijke onderwijsmogelijkheden zijn voor mannen en vrouwen en zullen vrouwen meer bestuurlijke functies bekleden. We weten niet hoe de huidige regering dit allemaal zal realiseren met 4,4 procent vrouwen in het Turkse parlement, maar toch verliezen wij onze hoop niet. In Denizli, een stadje bij de toeristische trekpleister Pamukkale, zijn wij met 21 vrouwen actief onder de naam Plaatselijke Agenda, om de positie van de vrouw hier te verbeteren. Het is onze doelstelling om onszelf op te leiden, onze gebreken te verbeteren, elkaar beter te leren kennen en vertrouwd te raken met bestuurlijke functies. Deze vrouwen zijn nu werkzaam in verschillende commissies met als onderwerpen: onderwijs, economie, welzijn, sociale zaken en milieu. Het eerste dat deze vrouwen geleerd hebben, is zich bewust te zijn van hun vrouwelijkheid We streven ernaar om onze overeenkomsten te benadrukken en onze verschillen te respecteren. Natuurlijk analyseren wij ook problemen die specifiek te maken hebben met onze vrouwelijkheid. Zoveel vrouwen, zoveel verschillen. Toch is onze gemeenschappelijke basis het vrouwzijn. Hier putten wij kracht uit en wij proberen de positie van onze vrouwen in Denizli te verbeteren en zo model te staan voor andere delen van Turkije - en wie weet misschien ook voor vrouwen in andere continenten. Ik groet u.

Ara bul in Istanbul

In de ban van magische Istanbul

Tekst: Yusuf Deniz Çinibulak Foto’s: Yavuz Başeskioğlu

Gezien vanuit de Gouden Hoorn biedt Istanbul met zijn koepels en minaretten en zijn vele cipressen een schitterende aanblik. In de oude stad zijn nog veel nauwe, kronkelige straten te vinden met lage houten huizen, hoewel er in de loop van de 20ste eeuw zeer veel is gemoderniseerd. De stad is, evenals Rome, gebouwd op zeven heuvels en heeft een groot aantal van haar historische monumenten bewaard, evenals een deel van de stadsmuren. Istanbul is een werkelijkheid en die heeft vele gezichten. Iedereen heeft zijn eigen Istanbul. Er zijn ontelbare verhalen en reportages geschreven over deze stad. Minstens zoveel zullen er nog hierna geschreven worden. Want deze dynamische, bruisende en kleurrijke stad moet elke keer opnieuw ontdekt en beleefd worden. Alles wat je zoekt, vind je in de stad. Sterker nog, je komt jezelf tegen in de stad. Een reis naar Istanbul is een reis naar verleden en heden tegelijk. Istanbul is een stad waar oost en west elkaar ontmoeten, in elkaar overgaan en de liefde bedrijven. In deze mystieke stad vind je kerk, synagoge

en moskee naast elkaar. Het imperium Istanbul met 16 miljoen inwoners, is tolerant, kunstzinnig, zakelijk, rijk en arm tegelijk. De stad is het decor voor de meeste Turkse films en vele liedjes gaan erover: “Istanbul, Istanbul, je aarde en je stenen zijn van goud.” Of: “Ik luister naar Istanbul, mijn ogen zijn gesloten…” Istanbul slaapt niet op zijn erfgoed. De stad is in bloei. Klassieke architectuur afgewisseld met hypermoderne wolkenkrabbers; joden, christenen en moslims en minderheden met hun eigen cultuur leven allemaal samen in deze stad. Istanbul is gastvrij. Met zijn vele cafés, restaurants, musea, theaters, discotheken en türkübars (cafés waar op volksmuziek wordt gedanst) is zonder overdrijving een unieke stad in Europa, het Midden-Oosten, de Kaukasus en Centraal-Azië. Istanbul fungeert al langer dan 1500 jaar als hoofdstad van vier imperia en is nu de culturele en zakelijke hoofdstad van het moderne Turkije van Gazi Mustafa Kemal Atatürk. De sporen van die rijken en culturen zijn nu nog terug te vinden in de stad. Uit TULPIA feb/mr t 2006

Galatatoren in de wijk Beyoğlu

de Byzantijnse tijd dateren het door keizer Valens in het derde kwart van de 4de eeuw gebouwde aquaduct (waar thans een zesbaansverkeersweg onderdoor loopt) en een aantal kerken (na 1453 alle tot moskeeën verbouwd en thans musea), waarvan de Aya Sophia het beroemdst is. De Irenekerk, gebouwd onder Justinianus, maakt deel uit van het Topkapı-complex; de kerk van Sergius en Bacchus werd in 526–527 gebouwd; de kerk van het vroegere Chora-klooster bevat schitterende mozaïeken uit de 13de en 14de eeuw. Ook zijn er ruïnes uit de Byzantijnse tijd, o.a. van het slot Tefkur en het hippodroom. Van de circa 200 moskeeën die de stad rijk is, is de moskee van Sultan Ahmed I (1616) met haar zes minaretten de befaamdste; haar bijnaam, de Blauwe Moskee, dankt zij aan de schitterende blauwe faiencedecoratie. Belangrijk zijn verder ook de Nieuwe Moskee (1597–1663) en de moskeeën van Rüstempaşa (1560) en Bayazid (1501–1505). Het belangrijkste burgerlijke bouwwerk uit de Osmaanse tijd is

TULPIA feb/mr t 2006

Kızkulesi tegenover Üsküdar

het ‘faiencepaviljoen’ (Çinili Kösk) dat in 1472 werd gebouwd. Gezichtsbepalend is ook de Galatatoren, een oude toren in het Europese deel van Istanbul aan de noordkant van de Gouden Hoorn. Tegenwoordig is het mede door het uitzicht over de stad een toeristische trekpleister. Boven in de toren bevindt zich tegenwoordig een restaurant, dat per lift te bereiken is. De eerste Galatatoren werd gebouwd in 528 ten tijde van het Byzantijnse Rijk. Deze werd tijdens de Kruistochten verwoest, maar in 1348 bouwden de Genuezen een nieuwe, die het hart van de wijk Galata werd. Bijzonder tussen de architectonische hoogstadjes is de Kız kulesi (Leander-toren). Deze vuurtoren op een zandbak, ligt enkele honderden meters voor de haven van Üsküdar. Het verhaal achter Kız kulesi maakt hem bijzonder. Volgens een oude legende wilde een koning zijn dochter beschermen tegen een vloek die zei dat het meisje zou sterven aan een slangenbeet. Het

Çiçek Pasajı in İstiklal Caddesi

Grieks Orthodoxe kerk in Beyoğlu

meisje werd overgebracht naar het onbewoonde eiland waar nu de Kız Kulesi staat. Maar zij vereenzaamde er al snel. Om zijn dochter te troosten liet hij haar een fruitmand bezorgen, maar hierin verborg zich een slang die de prinses beet en doodde. Een interessante bezienswaardigheid is de Çiçek Pasajı in het hart van de stad. In deze hof bevinden zich verschillende restaurants. Wie van een muzikale lunch of diner wil genieten, kan bij aankomst hier aan Istanbul beginnen. Daarvoor is het raadzaam om de vermoeidheid en de stress die meegereisd is vanuit Nederland, af te laten wassen, het lichaam en de ziel te laten masseren in de historische hamam in Çemberlitaş, in de buurt van de Blauwe Moskee, tegenover Kapalı Çarşı (Grand Bazaar). Het is bijna elke avond een prachtige zonsondergang die het begin van een spetterende avond en nacht inluidt. Als je de volgende dag weer opstaat, staat Istanbul als een maagd voor je raam en kun je jouw eigen Istanbul weer gaan ontdekken en beleven.

Voor meer informatie zie: http://istanbul.pagina.nl/ of lees meer in de Globus Reisgids.

TULPIA feb/mr t 2006

Moskee Ortaköy

Dolmabahçe Paleis Galatatoren

Toerisme & reizen

Didyma-Didim Tekst: Charles van Hutten

Zoals er een Heilige Weg van Athene naar Eleusis liep voor de jaarlijkse viering van de Demeter-rituelen, zo liep er een heilige weg van Milete zo’n 15 km zuidwaarts naar de tempel van Didyma, niet ver gelegen van het huidige Turkse dorp Didim in Zuid-Ionië/Aydın. In het Grieks betekent Didyma “tweelingen”, maar de tweelingtempel, gewijd aan de godin Artemis, is tot op heden niet gelokaliseerd door de Duitse archeologen die de opgravingen beheren. Wat er staat, is dus de tempel van haar tweelingbroer (de god Apollo), Didymaion genaamd. Alle Apollotempels hebben een Heilige Bron, die altijd verbonden was met orakelactiviteiten. Het Didymaion-orakel was van hetzelfde “kaliber” als het onmiskenbaar veel beroemdere orakel van Delfi in Centraal-Griekenland, waarvan vele uitspraken richtinggevend waren voor cruciale beslissingen van, en in klassiek Griekenland. Op zekere dag kon grote broer Delfi het niet nalaten de volgende uitspraak over rivaal Milete te doen: “En die dag, Milete, op die dag, Gij, de weinig georganiseerde stad, Gij zult ten prooi vallen aan de vijand: Een feestmaal voor honden en horden! Uw vrouwen zullen de voeten wassen Van vreemde krijgers, lang van haar en baard, En vreemdelingen zullen, o Didyma, De hand slaan aan uw tempel.”

Hoofd van Medusa in Apollo Tempel

TULPIA feb/mr t 2006

Helaas ware orakeltaal, want dit is Milete dus daadwerkelijk overkomen, en niet eens, maar meerdere malen… Dit is dus door het Apollo-orakel van Delfi inderdaad helder gezien! In 494 voor Christus is het archaïsche Didymaion platgebrand, verwoest en geplunderd tijdens de slag om het eiland Lades (nu een lage heuvel ten noordwesten van de opgravingen van Milete). In 278 voor Christus volgde er een plundering door de Kelten en in 262 na Christus was er de belegering door de Goten… Deze tempel was het gezamenlijke ontwerp van Peonius uit Efeze en Daphnis uit Milete. Eerdere hellenistische tempels van dit beroemde architectenpaar zijn het Artemisaion (tempel van Artemis) te Efeze, één van de zeven wereldwonderen, en het Heraion (tempel van Hera) te Samos. Wat er van het Didymaion rest, is één van de indrukwekkendste klassiek-Griekse tempels op Turks grondgebied. Het landbouwgebied rondom het complex laat zich niet vergelijken met de grandeur van de bergen rondom het complex van Delfi en met het magnifieke uitzicht op de Golf van Korinthe in het zuiden. Toen het tumult rondom het Didymaion eindelijk tot rust kwam, heeft de heilige orakelbron (zoet water!) nog merkwaardige functies moeten vervullen. Het is de boerenbevolking niet kwalijk te nemen, maar ontheiligend was het wel…

Apollo Tempel

SGR

fly air ONUR AIR Turkije specialist

Ontdek Istanbul met Aslan Reizen Htl. Htl. Htl. Htl. Htl.

Marble **** Royal Orsep**** Sokullu Pasa (s) Antea *** Sunshine***

184,vanaf 179,vanaf 149,vanaf 155,vanaf 149,-

Elke dinsdag, vrijdag en zondag met een Turkse charter. Wij vliegen ook met lijndienstvluchten en zijn ofﬁcieel agent van Turkish Airlines, die dagelijks twee vluchten naar Istanbul verzorgt. Toeslag 70,-

Wij staan altijd voor u klaar van 09.00 tot 18.00 uur. Bel ons 020 – 486 70 44 of surf naar www.aslanreizen.nl

Toerisme & reizen

Sabrİ VARAN Zijn naam wordt in één adem genoemd met de stad Hasankeyf die onder water gaat lopen door de bouw van een stuwdam. De dagen van deze stad zijn geteld, maar daardoor is het een trekpleister geworden voor veel toeristen uit alle delen van de wereld. De in Nederland levende fotograaf en journalist Sabri Varan bezocht vele malen Hasankeyf en maakte uit zijn collectie deze selectie voor Tulpia.

TULPIA feb/mr t 2006

Tekst bewerkt door: Tuncay Çinibulak Foto’s: Sabri Varan

Hasankeyf wordt onderwaterstad

In de stad Hasankeyf waar vroeger 5000 inwoners woonden, heerst letterlijk en figuurlijk een sfeer van de ondergaande zon. Wanneer de zon zich opmaakt voor de nachtrust, verandert deze historische vesting in een stukje hemel op aarde. Maar de keerzijde is dat de bewoners van deze adembenemende plaats elke dag de hete adem van de ondergang in hun nek voelen. Het zijn vaak oude bewoners die tijdelijk in de stad verblijven. Hasankeyf valt ten prooi aan het water. Daarmee komt een eeuwenoude cultuur onder water te liggen. Hasankeyf is een schilderachtig stadje aan de weg tussen de aardoliestad Batman en Mardin in het zuiden van Turkije. Het ligt pal bij de nieuwe brug over de Tigris. Deze historische stad werd naar verluidt in 120 na Chr. door de Romeinen gesticht en tot versterkte vesting uitgebouwd. In 640 werd Hasankeyf, inmiddels bisschopsstad, door de Arabieren veroverd. Later viel ze in handen van achtereenvolgens de Ortokiden en de Aijoebiden. Na de verovering door de Mongolen in 1260 werd de vesting grotendeels verwoest. Van de oude brug over de Tigris, die uit de 12e eeuw stamt, zijn slechts twee machtige pijlers overgebleven. Het oude Hasankeyf ligt prachtig in een smal dal aan de voet van een citadel uit de 12e eeuw. Pas in 1965 zijn de meeste inwoners verhuisd uit de van zachte kalksteen vervaardigde grotwoningen naar de nieuwbouwwijk aan de hoofdweg. De oude bergstad is momenteel bijna leeg. Naast enkele

bewoners woont er nog maar één dorpswachtersgezin dat in een voormalige grotwoning een bergcafé heeft ingericht. Het overgrote deel van de grotwoningen is in nagenoeg perfecte staat. Overal zijn resten van bewoning te vinden. Verder zijn er overblijfselen van de vroegere moskeeën. Boven op de berg vindt men een Arabische begraafplaats, waar grote keien als grafzerken dienen. Al met al moet er een schat aan historische informatie in de grond verborgen liggen, waarnaar nog maar weinig onderzoek is gedaan. De rivier de Tigris speelt een zeer belangrijke rol in het Groot-Anatolië-Project. Dit project houdt in de aanleg van een aantal zeer grote stuwdammen, waarvan er één stroomafwaarts van Hasankeyf in de Tigris. Doel hiervan is de elektriciteitsvoorziening voor de omgeving en omringende landen en watertoevoer voor droge gebieden. Een ingrijpend gevolg van het project vormt de uitdroging van een groot deel van Syrië, Irak en andere landen die voor hun watervoorziening afhankelijk zijn van in Turkije ontspringende rivieren als de Tigris. Wie Hasankeyf in de huidige staat nog wil zien voordat het een onderwaterstad wordt, moet zich haasten. Premier Tayyip Erdoğan heeft onlangs beloofd dat hij zich zal over kwestie Hasankeyf buigen. “Wie zegt dat wij ons historische erfgoed zomaar weggooien. Alle voorwerpen uit de stad zal ik persoonlijk laten weghalen en elders bewaren,” betoogde de premier in Batman. TULPIA feb/mr t 2006

TULPIA feb/mr t 2006

Fotograaf Sabri Varan (48) studeerde in 1999 af aan de Hogeschool De Horst. In 1999 hield hij zijn eerste individuele expositie ‘Natuur en Mens’, die ook in andere plaatsen te zien was (Hengelo, Utrecht, Doesburg). Na zijn studie is hij zich geheel aan de fotografie gaan wijden. Hij maakt vooral foto’s en documentaires voor en in opdracht van verschillende organisaties en instellingen. In 2000 exposeerde hij foto’s onder de titel ‘Iedereen is anders’ over eerste en tweede generaties Turken en Koerden in Nederland (Istanbul, Enschede, Amsterdam). Verder werkte hij mee aan een tentoonstelling over allochtone vrouwen (Ede 2000). Zijn foto’s zijn ook in diverse tijdschriften en boeken te vinden. Sabri Varan is vooral geïnteresseerd in de verslaglegging van de multiculturele samenleving. Met zijn foto’s wil hij ‘bijzondere’ gebeurtenissen vastleggen die men anders zou vergeten. Foto’s van Sabri Varan zijn te bezichtigen op: www.fotograafsabrivaran.nl

TULPIA feb/mr t 2006

Toerisme

Zoet, zakelijk, persoonlijk en succesvol Tekst: Nadja van Albada Foto: Uygar Ã&#x2013;zel

Zij is spontaan, zakelijk en goed verzorgd. In haar reisbureau Sweetness Travel aan het Amsterdamse Osdorpplein groet zij vanachter haar bureau de klanten die langs haar raam schuiven. De 31-jarige Deniz Kızılırmak heeft een persoonlijke band met haar klanten opgebouwd. “Ze kunnen mij dag en nacht bellen,” vertelt zij enthousiast en neemt een trek van haar sigaretje. “Maar ik benader ze ook geregeld en vraag ze dan of ze tevreden waren met mijn vakantieadvies. Soms zie je hen spontaan met een cadeautje hier verschijnen. Dat zijn mooie gebaren die mij extra energie geven.” Kızılırmak runt inmiddels anderhalf jaar haar eigen reisbureau en zegt zich er als een vis in het water te voelen. “Ik ben mijn eigen baas. Dat is geweldig. Ik heb dit altijd al gewild, want ik was eigenwijs en had mijn eigen ideeën en aanpak. Tijdens mijn studie pedagogiek vonden mijn docenten mij te betrokken bij het oplossen van problemen. Daar was ik niet mee eens. Ik vond dat ik alles uit de kast moest halen om mensen te helpen, al is dat dan misschien niet professioneel.” Na lang wikken en wegen belandde Kızılırmak, via een kappersopleiding en een baan bij de Universiteit van Amsterdam, bij de studie pedagogiek in Haarlem. Direct daarna kon zij aan de slag. Niet als pedagoge, maar als verkoopster bij een touroperator die de markt in Turkije wilde veroveren. “Dat werk boeide mij enorm en al snel haalde ik de meeste klanten binnen. Dus weigerde ik verder pedagoge te worden. Daar heb ik overigens nooit spijt van gekregen.” Maar al snel begonnen Kızılırmaks verkoopsuccessen van binnen te knagen. “Ik dacht: waarom verzilver ik mijn succes niet zelf? Toen besloot ik mijn eigen baas te worden. Met succes. Zo kan ik de liefde voor mijn werk, al mijn energie en enthousiasme goed inzetten voor mijn eigen bedrijf: Sweetness Travel.” Sweetness Travel loopt inmiddels op rolletjes en zij boort daarnaast ook andere markten aan. “Steeds meer Nederlanders kopen een tweede huis in Turkije,” weet de succesvolle onderneemster. “Sinds kort heb ik mijn werkterrein naar de makelaarsbranche verlegd en verkoop ik ook vakantiewoningen in de toeristische trekpleister Kuşadası. Ook stuur ik steeds meer Nederlanders naar Istanbul om hun ogen te laten laseren.” Terugblikkend zegt Kızılırmak: “Toen ik hiermee begon, was het wel erg moeilijk om als vrouw zaken te doen. Veel

ondernemers waren wat afstandelijk en sceptisch. Een vrouw alleen aan het roer, dat kon nooit goed gaan, was hun indruk. Maar dat gaf me juist een kick. Ik dacht: wachten jullie maar af. Ik zal jullie wel eens laten zien dat vrouwen ook succesvolle ondernemingen kunnen opzetten en runnen. Daarvoor heb ik mij wel driedubbel moeten bewijzen, maar daar pluk ik nu de vruchten van.” Nu is haar filiaal in Osdorp nog het enige, maar Kızılırmak wil haar bedrijf uitbreiden. “Ik geniet van de groeiende bekendheid en het vertrouwen onder mijn klanten, wat ik graag zo wil houden. Dat vertaalt zich in de verkoop van meer tickets en andere producten die ik aan de man breng. Ik hoop binnen twee jaar ook een filiaal ergens anders in het land te kunnen openen. Ik bruis van de positieve energie en loop over van zakelijk enthousiasme!”

TULPIA feb/mr t 2006

&YQFSUJTF FO CFUSPVXCBBSIFJE [JKO PO[F JOTUSVNFOUFO ADA ACCOUNTANCY is een groeiend en dynamisch bedrijf dat zijn expertise inzet om de financiële administratie van uw bedrijf tiptop in orde te maken en zo te houden. Onze financiële adviseurs bieden uw onderneming hiervoor advies op maat. Zij kunnen bijvoorbeeld de omzet en winst van uw bedrijf snel voor u berekenen en overzichtelijk presenteren. ADA ACCOUNTANCY biedt u verschillende diensten tegen concurrerende prijzen en verzorgt uw gehele administratie tegen een all-intarief, zoals:  Bijhouden van de financiële administratie (sorteren en coderen van de boekstukken, inboeken in boekhoudsysteem, controles, crediteuren, etc.)  Debiteurenbeheer  Opstellen van de jaarrekening  Exploitatie-overzicht (omzet-, kosten- en winstoverzicht)  Verzorgen aangifte omzet- en loonbelasting  Begeleiding van startende ondernemers  Verzorgen van uw salarisadministratie  Verzorgen van uw belastingaangifte

Ada Accountancy T.T. Melissaweg 38 - 40 1033 SR Amsterdam

Vestiging in Arnhem Broekstraat 32 6828 PZ Arnhem

Telefoon: 020-694 6600 Telefoon: 026-3895377 Fax: 020-694 1800 Fax: 026-4437152 www.ada-accountancy.nl E-mail: info@ada-accountancy.nl

Vestiging in Den Haag Hoefkade 875 2525 HC Den Haag Telefoon: 070-4274357 Fax: 070-3638097

(Advertentie)

Bedrijfsvoering onder ctrl.

Boekhoudprogramma’s zijn er in alle soorten en maten. De onlinevariant is aan een sterke opmars bezig. Makkelijk en noodzakelijk, want de Belastingdienst wil meer en meer digitaal de aangiften ontvangen. Deloitte speelt hier handig op in met een nieuw onlineconcept: ctrl. Deze nieuwe vorm van dienstverlening gaat echter veel verder dan een digitale boekhouding: ctrl. is een compleet informatiesysteem, een marktplaats die tijden kostenbesparend werkt. De komst van ctrl. betekent ook dat ondernemers zich niet langer het hoofd hoeven te breken over softwarelicenties, onderhoudscontracten en allerlei updates: met ctrl. is het allemaal goed geregeld. Van één van Nederlands grootste zakelijke dienstverleners op het gebied van accountancy, consultancy, belastingen en financieel advies mag je verwachten dat hij meegaat met de laatste ontwikkelingen en deze vóór is. Deloitte telt landelijk meer dan vijftig kantoren en 7300 medewerkers. Het Alkmaarse kantoor is de grootste in de regio Noord-Holland-Noord. Romeo van der Werff is senior manager mkb en vertelt dat Deloitte in alle branches goed is vertegenwoordigd. “Door onze brede klantenkring weten we precies wat er speelt en waar ondernemers behoefte aan hebben. De behoefte aan een onlineboekhoudprogramma is groot. Daarnaast willen de ondernemers ook goed geïnformeerd worden en blijven over de ontwikkelingen in hun branche. Reden voor ons om een concept te ontwikkelen waarbij al deze elementen online samenkomen: ctrl.’’

Marktplaats De naam van het nieuwe concept is even weldoordacht als voor de hand liggend. Ondernemers houden immers graag alles onder controle. Met het gebruiksvriendelijke ctrl. hebben ondernemers met een enkele druk op de knop inzicht in

hun financiële administratie, contact met hun persoonlijke adviseur en zien ze relevante nieuwsberichten uit de landelijke media en over de Deloitte-organisatie. Van der Werff: “Ctrl. biedt veel mogelijkheden en is echt een marktplaats. De ondernemers hebben direct toegang tot hun persoonlijke dossier met bijvoorbeeld databestanden, overeenkomsten en waardevolle documenten. Via dit dossier kunnen ze ook eenvoudig informatie uitwisselen en direct communiceren met de eigen adviseur. Gerichte vragen zijn snel beantwoord. Bovendien kunnen ondernemers in het onlinestatusoverzicht zien wat er gebeurt. Zo zijn de afspraken met de adviseur altijd helder. Om op de hoogte te blijven van het laatste nieuws raadpleegt een ondernemer voortaan ctrl. We brengen de laatste berichten en informatie die belangrijk is voor ondernemers gewoon online. Daarvoor maken we dagelijks een selectie uit de media. De ondernemer geeft zelf aan over welke branches hij wil worden geïnformeerd.’’ De basismodule is uit te breiden met andere handige applicaties. Hiervoor betaalt de ondernemer abonnementskosten. Het gebruik van de basismodule is gratis. “Aan de basismodule kunnen onlineboekhouden, salaris- en personeelsadministratie, dataports en onlineadviesdiensten worden toegevoegd. Zo ontstaat een uitgekiend concept waarmee de ondernemer 24 uur per dag, 7 dagen per week alles onder controle heeft. Groot voordeel van het onlineboekhouden is dat een relatiebeheerder meekijkt over de schouder van de ondernemer en indien nodig proactief kan corrigeren en adviseren,” vertelt Van der Werff. Binnen de ctrl.-portal kunnen franchiseorganisaties of ondernemingen die zich op een andere manier hebben georganiseerd, een eigen portal realiseren. Hierdoor kunnen ondernemers onderling eenvoudig informatie uitwisselen. Meer weten? Kijk op www.ctrl.nl

Tulpia exclusief

Er zit een bittere ironie in. Tientallen jaren geleden waren hun vaders (en in sommige gevallen grootvaders) vanuit Turkije naar Nederland gehaald om goedkoop werk te verrichten. Hun kinderen wilden het anders, beter, spannender, ondernemender vooral – en ze krijgen nu te maken met een nieuwe golf van goedkoop werk. Deze keer uit Oost-Europa. Tekst: Rogier Slop Foto’s: Uygar Özel

TULPIA feb/mr t 2006

“Polen moeten duurder worden, of Nederlanders goedkoper”

De jonge ondernemer H. Yılmaz trappelt van ongeduld. Zesentwintig is deze Hagenaar pas. Zes jaar geleden begon hij met een agrarisch loonbedrijf – mensen doorsluizen naar de altijd verlichte kassen van het immer warme Westland. Maar dát dus nooit meer. Een nieuw bedrijf begint al zijn contouren te krijgen, vertelt Yılmaz. “Maar ik houd me ver van de kassen, ik zoek andere bedrijfstakken. Met de kassen heb ik het helemaal gehad.” Naar eigen zeggen is hij met zijn vorige bedrijf kapot gegaan aan een combinatie van twee dingen: strenge Nederlandse regels en een toestroom van Polen. En daaraan wil hij niet voor de tweede keer failliet gaan. “Ik wilde dingen netjes doen. Maar Nederland heeft zo veel moeilijke regels en zo veel moeilijke wetten en zware lasten, zoals inkomstenbelasting, vaste lasten en sociale premies. Dat maakt een Turk of andere allochtoon veel te duur voor de bedrijven. Daarmee kan ik niet concurreren met de goedkope Polen.” Hij is niet de enige die de winkel heeft moeten sluiten. Turkse ondernemers en Turkse werklui verdwijnen langzaam maar zeker uit het ooit zo lucratieve Westland. En het is nog maar een paar jaar geleden dat de kassen wel degelijk werden gedomineerd door de Turken. De ondernemers hadden hun loonbedrijfjes en uitzendbureaus, gevestigd in Den Haag - want daar wonen ook de potentiële werkers. Tientallen busjes gingen dan iedere ochtend vanuit de Haagse

Schilderswijk en Transvaal in alle vroegte het Westland in. Voorbij, inmiddels. De oorzaak: keiharde concurrentie uit Oost-Europa. En natuurlijk ook de strenge ambtelijke blik. Nu kunnen Turkse ondernemers wel een stootje hebben als het gaat om concurrentie. Maar ‘de Polen’ (dat staat voor alle Oost-Europeanen) hebben het helemaal verziekt, vindt niet alleen Yılmaz. Hij kan op steun rekenen van Turkse gesprekspartners. Güven Alkılıç is voorzitter van het Turkse Platform in Den Haag. Het Platform combineert allerlei organisaties en verenigingen. Maar ook een drietal ondernemersorganisaties heeft zich bij het Platform aangesloten. En van daaruit hoort Alkılıç de klaagzang. “Je ziet het al in het straatbeeld,” zegt hij in zijn kantoor in de Schilderswijk. “Er

“Vijf jaar geleden waren er in deze stad ongeveer 700 Turkse uitzendbureaus. Nu zijn dat er nog maar 150” rijden gewoon veel minder busjes van Turkse ondernemers. Dat is een teken aan de wand.” Hij schat het verloop van de afgelopen vijf jaar in Den Haag dramatisch in. “Vijf jaar geleden waren er in deze stad ongeveer 700 Turkse uitzendbureaus. Nu zijn dat er nog maar 150. Zo’n twintig procent is dus overgebleven.” Eén kanttekening wil hij daarbij wel maken. “Er is ook nog sprake van natuurlijk verloop. Sommige bedrijven namen het niet zo nauw met allerlei regels. Zeker in het Westland hebben bepaalde ondernemers en tuinders natuurlijk veel te veel gerommeld met belastingen, zwart werk, premies et cetera. TULPIA feb/mr t 2006

Geen Westland meer. Hij heeft het gezien met de loonbedrijven. “In Zuid-Holland waren er drie jaar geleden nog 1200, daar zijn er nog 300 van over” Die zijn na veel controles en invallen nu wel weg. Maar het heeft de hele sector wel een slechte naam opgeleverd.”

Achteruitgang Alkılıç ziet het somber in. “Het kan zo nu en dan vijftig procent schelen of je een Turk of een Pool in dienst neemt. En die tuinders in het Westland zijn natuurlijk ook niet gek.” De kern van de zaak is: “Het is heel simpel, zeker voor een Westlandse tuinder die zijn boekhouding zit te doen. Turken zijn nu eenmaal ook Nederlanders. Ze wonen hier, ze moeten hier hun huur betalen en vaste lasten afdragen. Ze kunnen ruzie krijgen met de baas, ze kunnen zich ziek melden, ze kunnen zich beroepen op vakbonden en cao’s. Ze kunnen lastig zijn en hun rechten opeisen. De Polen komen hier maar even langs, ze leven niet in dit land. Ze accepteren veel meer. Het gaat ze simpel om werken, verdienen en sparen. Hun baas hoeft niet de Nederlandse premies af te dragen. Dat gebeurt in Polen, waar de lasten lager zijn. Daardoor krijg je scheve prijzen en lonen. Als je het eerlijk zou willen doen, dan zouden de Polen duurder moeten worden en de Nederlanders goedkoper. Zo kijk ik er althans als zakenman tegenaan,” aldus Alkılıç.

Grenzen verleggen En dat heeft Zeki Barut ook gedaan. Hij heeft met zijn uitzendbureau met de even fraaie als kleipolderige naam Oranje al lang geleden ingezien dat het Westland een gepasseerd station is. “De laatste twee, drie jaar gaat het echt niet meer goed. Vroeger waren de Turken met redelijke prijzen de baas. Zo’n zestien euro per uur, inclusief belasting, sociale premies en vervoer. Komt een tuinder naar me toe met de mededeling dat hij nu Turken verruilt voor Polen. Veertien euro per uur betaalt hij voor ze. Ik kan dat ook wel doen, maar dan is het zwart of illegaal. En dat ga ik niet doen. Voor je het weet, heb je veel boetes aan je broek en raak je ook nog eens je goede naam kwijt.” Hij ziet wel veel Polen de Turken wegdrukken uit het Westland. “Veel van die Polen hebben een vervalst Duits paspoort. Als ze echt willen werken, zouden ze dat ook in Duitsland kunnen. Maar ja, daar worden die vervalsingen er wat sneller uitgepikt dan hier in Nederland. En de belastingdienst geeft dan maar heel naïef een sofi-nummer weg.”

TULPIA feb/mr t 2006

Sinds 1996 bestaat zijn bedrijf al, en daar is hij trots op. Verleggen van je aandachtsgebied is belangrijk. Geen Westland meer. Hij heeft het gezien met de loonbedrijven. “In Zuid-Holland waren er drie jaar geleden nog 1200, daar zijn er nog 300 van over. Dat is dus nog maar 25 procent. Ga eens na: een echt groot Turks uitzendbureau had toen misschien 200 mensen in dienst. Die zijn bijna allemaal over de kop. Weet je hoeveel werklozen dat oplevert? En wat dat kost? Niet goed voor de Nederlandse economie. En die Polen geven hier geen cent uit. Ze zitten in een pensionnetje en eten uit één pannetje. Het geld gaat ook allemaal naar Polen. Ook niet goed voor de Nederlandse economie.” Zelf kan Barut de statistische lijnen goed uitzetten. “In 1996 begon ik met zeven mensen. Rond het jaar 2000 had ik er tweehonderd. Nu nog maar negentig. Inmiddels heeft een Nederlandse ondernemer - ik zal zijn naam niet noemen - de stijgende lijn te pakken met de Polen. Hij begon drie jaar geleden met drie mensen, hij heeft er nu ruim tweeduizend. Met vestigingen in Polen, en daar worden ook de vaste lasten overgedragen en die zijn daar veel lager.” Barut zegt niet jaloers te zijn op Nederlanders die de zaken slim aanpakken. “Dat is de realiteit. Maar ik doe het niet meer en laat die klussen maar over aan de Polen.”

Doelgroep Barut heeft een andere doelgroep gevonden. Je moet de concurrentie pakken op de zwakke plekken – vooral de taal. De bouw en de productie; vooral inpakken en assemblage heeft nu zijn aandacht. “Dat zijn ook betere branches. In de kassen is het dán weer werk voor twee dagen, of drie, en dán weer een hele tijd niks. In de bouw bijvoorbeeld vallen contracten af te sluiten voor een half jaar, of een jaar. In die sectoren is het belangrijk dat je de taal spreekt. En daarin hebben Nederlandse Turken een voorsprong op Polen. Op een bouwplaats is het belangrijk dat je begrijpt wat je voorman wil.” En met langer lopende contracten heeft Barut nóg een ijzer in het vuur. Turken die in Nederland wonen zijn altijd hier. Polen komen een paar weken of een paar maanden werken, maar zeker rond rijkelijk besprenkelde katholieke feestdagen gaan ze naar huis. Deze ondernemer zoekt ook daar de zwakke plekken tegenover de concurrentie. “Dat moet je gewoon aanvoelen. Maar ik neem dan ook contact op met werkgevers die níet zo tevreden zijn met die Poolse gewoonten. Ik kan ze mijn Turkse vakmensen het hele jaar door aanbieden, ze wonen hier en ze werken hier. Geen passanten, maar echte werkers.” Ook Barut ziet de opmars van ‘de Polen’ als iets onomkeerbaars. Hij heeft zich daarop wél voorbereid en adviseert ook jonge ondernemers als Yılmaz. “Kies een aparte sector waarin je actief zou willen worden. Pak het professioneel aan, zorg voor een goede administratie en een goede accountant. Ga niet een zaak openen en daarna maar zitten wachten tot er klanten komen. Kies bewust en probeer vooral eens wat anders dan anderen. Daarmee red je het.”

      

PerfexionIT is een jonge en innovatief automatiserings-

bedrijf dat uw onderneming IT-oplossingen op maat biedt en deze perfectioneert. We werken met jonge, vindingrijke en gemotiveerde IT’ers.

Wij geven u vrijblijvend advies Zorgen voor de realisatie ervan Doen het beheer en de nazorg

We PerfexionIT

U kunt     



PerfexionIT inschakelen voor de volgende kennisgebieden: Levering van Hard- & Software Netwerk- en Systeembeheer Software-ontwikkeling Internettechnologie Wij geven advies op het gebied van: aan te leggen netwerk te ontwikkelen website te ontwikkelen software Wij ontwerpen complete huisstijlen: Bedrijfslogo’s Visitekaartjes Brief-, vervolg- en factuurpapier Enveloppen Flyers, etc.

Neem gerust contact met ons op voor al uw vragen. We bieden de juiste oplossingen voor uw onderneming.

We PerfexionIT

PerfexionIT

V/d Sande Bakhuijzenstr. 4 1063 AG Amsterdam

    

Telefoon: 06 - 24900132 E-mail: info@perfexionit.nl www.perfexionit.nl

PerfexionIT is een beschermd handelsmerk onder het KvK-nummer 34200677 0000.

      

Financieel

Hard rapport biedt toch een uitweg: beginnen begint bij nadenken Tekst: Rogier Slop Foto’s: Uygar Özel

Het zit ze in bloed hoor je vaak. Turken (m/v) willen in Nederland graag het grillige ondernemerspad op. Enthousiasme genoeg. Daar niet van. Maar toch komen te veel Turkse ondernemingen knarsend tot stilstand. Over oorzaken en gevolgen is er nu een rapport. Verplichte kost voor alle jongeren die nu al uit de startblokken willen vliegen. Want die startblokken zijn maar één klein dingetje, het grote verhaal gaat natuurlijk over de finishlijn. Natuurlijk zal niet iedere jonge Turkse ondernemer enthousiast grijpen naar een rapport met een titel als Obstakels en groeikansen bij de professionalisering van het Turkse ondernemerschap. En toch zouden ze dat moeten doen, want het is bijna verplichte kost. Lees het, voordat je als beginnend ondernemer ook maar enig spannend project gaat beginnen. Want dit rapport van slechts 33 pagina´s geeft precies aan waar een beginner mee te maken krijgt, en vooral in wat voor valkuilen hij/zij kan trappen. Het is maar een uurtje intensief lezen, maar het kan je dan ook een wereld van inzicht opleveren. Inzichten die aanstormende zakenmannen en -vrouwen alleen maar verder kunnen helpen.

Zeker in het midden- en kleinbedrijf liggen er enorme kansen, zo betogen de onderzoekers van Kobi Business Center. Door vergrijzing bij de autochtone ondernemers vallen er al heel snel winkels over te nemen. Maar ook met zo´n oud buurtwinkeltje red je het zakelijk gesproken niet, waarschuwt het rapport. Het blijft al met al een kronkelig en doornig pad. Laten we, met het rapport in de hand, eens beginnen bij het begin. Banken dus. Voor leningen hoef je daar niet meer aan te kloppen, zo stelt het rapport. Het is moeilijk aan te geven of racisme hier een rol speelt. Maar enig bancair wantrouwen speelt zeker een rol: een groot deel van de allochtone ondernemingen gaat al binnen een jaar over de kop. In het rapport staan harde cijfers, onder meer van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), waaruit blijkt dat relatief veel allochtone ondernemers al na een jaar kopje-onder gaan.

Pijn Maar juist daarom willen de onderzoekers van Kobi Business Center nog een stapje verder gaan. En dat doet soms pijn; er wordt diep in eigen vlees gesneden. Zomaar, zonder de garantie van een Nederlandse bank te beginnen, vooruit maar! Maar dat betekent wel afhankelijkheid van familielieden en het opmaken van spaargeld. Het betekent ook dat starters al helemaal afzien van het schrijven van een bedrijfsplan. Dat zijn van die dingen die de bank vraagt, en zonder die bank hoef je dat toch ook niet te doen, vinden jonge ondernemers. Waarom zou je al die moeite nemen? Alles gaat toch ook goed op grond van welgemeend familieadvies? En natuurlijk is er, via de familie, altijd wel “een mannetje” die voor de boekhouding zorgt. Die dan vaak niet klopt.

Want als je als ondernemer fouten gaat maken, maak je ze gelijk al aan het begin. Een slechte boekhouding, rommelig gedoe met familiekapitaal en moeizame verhoudingen met de fiscus en de autoriteiten. Dat laatste wordt nog eens versterkt door een slechte taalbeheersing - en dit werkt naar twee kanten: sommige startende Turkse ondernemers spreken misschien niet goed Nederlands, maar veel Nederlandse ambtenaren praten helemaal geen Nederlands. Het is een jargon dat niemand begrijpt. Maar het allerdodelijkste steekt in het zakenidee zelf. Dat gaat al gauw teveel in de richting van “hetzelfde doen als de buurman.” A heeft een mooie beddenzaak, dus ga ik ook bedden verkopen. B heeft een mooie slagerij uitgebouwd tot een goedlopende supermarkt – dat ga ik dus ook maar doen. Een overvloed aan beddenwinkels en slagerijen, die het hoofd nauwelijks boven water kunnen houden, is het gevolg. “Kopieergedrag” noemt het rapport dat meedogenloos.

lelijke ontwikkelingen leiden, hoe goed je oorspronkelijke bedoelingen ook waren. Vraag professioneel advies. Er zijn clubs als Kobi Business Center die het pad kennen. En léés vooral dat rapport; het is echt verplichte kost voor iedere starter. Zoals het aloude Hollandse spreekwoord zegt: “Bezint eer ge begint.” Maar dat gezegde is nooit als ontmoediging bedoeld - het is meer een kwestie van even nadenken voor je los gaat. En dan, met dit rapport in de hand, aan de slag! Daarna ligt de wereld van de ondernemende Turk (m/v) in Nederland voor je open!

Leuk Is er dan niets leuks voor starters? Natuurlijk wel, en dat geeft het rapport ook aan. Begin bij het begin. Kijk verder dan de buren; volg ze niet blindelings na. Schrijf altijd - al is het maar voor jezelf - een ondernemingsplan, zodat je ook zelf onder woorden brengt wat je eventueel zou willen. Zorg ervoor niet te veel financieel afhankelijk te worden van vrienden en familie - dat kan tot

Het rapport Obstakels en groeikansen bij de professionalisering van het Turkse ondernemerschap is voor € 25 te bestellen bij Kobi Business Center. www.kobionline.nl E-mail: info@kobionline.nl

TULPIA feb/mr t 2006

Tas zit de Turks Europese conferentie in Maastricht voor.

Ondernemerschap, wederzijds respect en beter onderwijs moeten volgens Kemalettin Kadir Tas, directeur van het adviesbureau Kobi Business Center, de integratie van allochtonen bevorderen en werkloze jongeren aan een baan helpen. Een gesprek met een bruggenbouwer tussen twee culturen. Tekst: Tomas van Dijk Fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Uygar Ă&#x2013;zel

TULPIA feb/mr t 2006

Financieel

“Een heerlijk brood kunnen bakken alleen maakt je nog niet tot ondernemer”

Heel even kan hij achterover leunen, bij een sigaretje en de middagkoffie. Maar lang is die serene rust aan Tas (53) niet gegund. Want hij heeft het druk met zijn bedrijf Kobi Business Center. Kadir organiseert symposia, geeft advies over bedrijfsvoering, biedt scholing aan en bemiddelt tussen banken en verzekeraars. “Want er zijn wederzijds nogal wat misverstanden weg te werken,” meent Tas. Zijn bedrijf duikt precies in het gat tussen te enthousiaste ondernemers en te afwachtende geldverschaffers. Twee groepen die elkaar nodig hebben, maar elkaar niet altijd volledig begrijpen. Tas: “In feite is mijn bedrijf vergelijkbaar met MKB-Nederland, maar dan meer gericht op allochtone ondernemers. Momenteel ben ik in gesprek met ABN-AMRO over het verstrekken van kleine kredieten aan startende allochtone ondernemers. Ook ben ik - in samenwerking met ROC ASA en ABC Management - bezig om een ondernemerscentrum in Amsterdam-West te starten.” Daarnaast zet hij met Deloitte programma’s op voor de professionalisering van Turkse ondernemers. “Het ondernemerschap zit me nu eenmaal in het bloed,” vertelt de zakenman met een terugblik naar zijn

geboortestad Kayseri - een stad die al eeuwenlang bekend staat als het ondernemerscentrum van Midden-Turkije. “Als klein kind verkocht ik druiven op de markt. En ook toen dacht ik al aan een eigen onderneming.” Inwoners van Kayseri genieten niet voor niets de bijnaam van ‘de Hollanders van Turkije’. Na een carrière bij diverse Nederlandse overheidsinstanties als onderzoeker en adviseur op het gebied van integratie en jongerenbeleid begon Tas daarom uiteindelijk voor zichzelf.

Inzicht Met Kobi Business Center laat Tas zien dat het mogelijk is de culturele en maatschappelijke kloof tussen allochtonen en autochtonen te verkleinen en tegelijkertijd een goede boterham te verdienen. Deze voormalige ambtenaar is ervan overtuigd dat het ondernemerschap gunstig is voor de integratie van allochtonen. Tas: “Veel allochtonen voelen zich uitgesloten van de Nederlandse maatschappij. Door hun inzicht te geven in de Nederlandse bedrijfscultuur en hun extra scholing te bieden, zal hun positie beter worden. Ondernemerschap stimuleert het dragen van verantwoordelijkheid en het ontwikkelen van persoonlijke kwaliteiten.”

De voormalige druivenverkoper zag al heel snel in waar het aan schortte. Als zoon van een gastarbeider werd hij continu geconfronteerd met de taalen integratieproblemen van andere nieuwkomers. “De overheid dacht dat de gastarbeiders, na wat geld verdiend te hebben, weer terug zouden keren naar hun land van herkomst. Maar het tegendeel bleek het geval,” zegt hij. “Intussen werd er weinig prioriteit gegeven aan het onderwijzen van het Nederlands, waardoor de communicatie tussen arbeiders en overheidsinstanties spaak liep. Die achterstand is nooit meer weggewerkt,” verzucht Tas die zelf - jong en bevlogen als hij was - de Nederlandse taal al snel leerde. In 1963, toen hij 11 jaar oud was, maakte Tas voor het eerst kennis met Nederland. Met nostalgie blikt hij terug op die tijd. “Mijn eerste ontmoeting met Nederland was geweldig. Ik kwam voor een halfjaar wonen in Den Haag bij mijn vader die als vliegtuigmonteur voor Fokker werkte. Elke dag stonden er leeftijdgenoten voor mijn deur om samen met mij naar school te gaan. Ze stonden geheel open voor andere culturen. Deze warme ontvangst is ontzettend belangrijk geweest voor mijn zelfvertrouwen en verdere ontTULPIA feb/mr t 2006

wikkeling. Binnen vijf maanden sprak ik Nederlands. Door mijn eigen ervaring ben ik ervan overtuigd geraakt dat mensen bereid zijn andere culturen te omarmen en de taal ervan te leren - als ze maar serieus worden genomen.”

Slordig Tas heeft zich in de afgelopen decennia van ambtelijk integratie-expert tot volwaardige zakenman ontwikkeld. In zijn nieuwe rol valt hij ook maar meteen met de deur in huis. Een groot probleem van allochtone ondernemers is volgens Tas dat ze slordig omgaan met hun financiële en fiscale administratie. “Zelf ben ik een perfectionist en houd ik niet van troep. Noch in mijn privé-, noch in mijn zakelijke leven.” Afgezien van een berg visitekaartjes op zijn bureau is alles bij Tas dan ook zorgvuldig opgeruimd. “Allochtonen denken bijvoorbeeld dat ze een goede bakker

TULPIA feb/mr t 2006

zijn als ze lekker brood kunnen maken. Maar het ondernemerschap is meer dan alleen het maken van een goed product. Samen met Deloitte trainen wij hen om betere ondernemers te worden. Deloitte biedt hiervoor een totaalpakket met boekhoudprogramma’s, fiscale ondersteuning, coaching en begeleiding.” In de jaren zeventig dacht Tas er even aan om de politiek in te gaan, om het integratieprobleem en de werkloosheid onder jongere allochtonen aan te pakken. Als overtuigd sociaal-democraat werd hij benaderd door verschillende partijen. Maar volgens hem waren ze niet uit op zijn persoonlijke kwaliteiten, maar meer op het effect van de excuus-Turk. “Politici realiseerden zich opeens dat allochtonen een groot deel van het electoraat uitmaken. Ze wilden mij daarom hebben als sleutelfiguur, om stemmen te

winnen. Hierdoor, én omdat ik zag wat voor een grote rol vriendjespolitiek erin speelde, heb ik de politiek uiteindelijk vaarwel gezegd. Sorry hoor, maar ik werk liever langs de zijlijn.” Over het huidige Nederlandse regeringsbeleid heeft Tas ook een duidelijke mening. “De overheid belooft wel veel, maar doet bijna niets. Zo biedt het kabinet allochtone jongeren weinig vooruitzicht op banen. Wat wel positief is, is dat nieuwe Nederlanders nu worden verplicht Nederlands te leren. Maar dit komt eigenlijk veel te laat. Evenals het aanpakken van verwaarloosde probleemwijken - wijken met hoge concentraties aan werkloze allochtonen. Toegegeven, het is voor de overheid moeilijk om deze problemen achteraf op te lossen. Maar goed, je kunt als burger ook niet alles van de overheid verwachten. Je moet je eigen verantwoordelijkheid nemen.” Aan het einde van het interview zegt Tas: “Het is mijn levensvisie dat iedereen sterke kanten heeft en dat die ontdekt moeten worden. Een positieve instelling hierbij is een pre. Ik help mensen dan ook, zodat zij zich kunnen ontwikkelen tot volwaardige ondernemers.” Kadir Tas heeft zich kandidaat gesteld voor de Haagse Allochtonenpartij. Hij staat op nummer twee.

Financieel

Tekst: Nadja van Albada Foto’s: Uygar Özel

Romeo van der Werff legt de voordelen uit van het internetboekhoudprogramma ctrl.

Deloitte en Kobi Business Center trainen Turkse ondernemers

Het accountancybureau Deloitte en Kobi Business Center hebben in Alkmaar een seminar voor Turkse en andere allochtone ondernemers georganiseerd. Tijdens het seminar werden er verschillende workshops gegeven om de professionalisering van de allochtone ondernemers in goede banen te leiden. Ook werd daar een aantal diensten van Deloitte gepresenteerd en werd er uitvoerig ingegaan op de nieuwe wet voor ondernemend Nederland, de zogenoemde Wet Walvis. De voorzitter van de NederlandsTurkse Ondernemersvereniging Hotiad, Mehmet Soytürk, waarschuwde in zijn speech voor de snelle uitbreiding van de Turkse bedrijven in Nederland. “Het is verontrustend te constateren dat veel Turkse bedrijven met 40% groeien,” betoogde hij. “Dat lijkt wel een goede ontwikkeling, maar het sluipende gevaar ervan is dat een snelle groei ook een snelle val met zich meebrengt. Vaak verliest men de controle over het bedrijf en de boekhouding deugt niet. Een faillissement is dan het logische gevolg. Om dat te voorkomen moeten onze ondernemers voorzichtiger te werk gaan en zich laten assisteren door experts zoals die van Deloitte.” TULPIA feb/mr t 2006

De directeur van Kobi Business Center, Kadir Tas, onderstreepte wat de Hotiad-voorzitter betoogde en ging in zijn presentatie van het recente onderzoek over Turkse ondernemers nader in op de kansen en de bedreigingen voor de Turkse bedrijven in Nederland. Hij noemde de Turkse ondernemers goede kandidaten voor de 50.000 traditionele Nederlandse ondernemingen die nu op de tocht staan wegens het ontbreken van opvolgers. “Turken lopen aan kop wat betreft het starten van een eigen onderneming in Nederland.” Wat de bedreigingen en de factoren die de groeikansen en het starten van een eigen bedrijf bemoeilijken, zei Tas: “Slechte boekhouding, geen langetermijnvisie en planning en het niet verkrijgen van startkapitaal bij de banken zijn de belangrijkste obstakels die overwonnen moeten worden. Daarbij kunnen zowel Deloitte als Kobi Business Center hen prima helpen.” Tijdens de plenaire sessie ging Elmer van Lienen, beloningsadviseur bij Deloitte in op de Wet administratieve lastenverlichting in sociale verzekeringswetten (Wet Walvis) die met ingang van 2006 van kracht is. Deze wet heeft voor werkgevers ingrijpende consequenties voor de huidige organisatie rondom en de inrichting van de personeelsadministratie. De voordracht van Elmer maakte goed duidelijk wat er van werkgevers in dit kader wordt verwacht. Tijdens één van de workshops ging Romeo van der Werff, registeraccountant en senior manager MKB Accountancy & Advies, uitgebreid in op het belang van een goede bedrijfsvoering voordat het bedrijf in zwaar weer belandt. “Veel bestuurders proberen om ‘vijf voor twaalf’ nog hun zaak te redden wat natuurlijk in veel gevallen te laat is,” waarschuwde

TULPIA feb/mr t 2006

hij in zijn speech. Tijdige en continue aandacht voor onder andere ondernemingsvorm, managementinformatie, liquiditeit, personele samenstelling, herstructurering en aansprakelijkheid is essentieel. Dit zijn aspecten waarbij Deloitte een aanzienlijke toegevoegde waarde zou kunnen leveren. Het seminar werd door veertig ervaren en jonge ondernemers bezocht. Na afloop peilde Tulpia hun bevindingen, terwijl zij onder het genot van een hapje en drankje nog wat napraatten. “Het was een nuttige en leerzame dag,” zei Shoaib Akmar, eigenaar van Strategies, een bedrijf dat bemiddelt tussen hypotheken, verzekeraars en makelaars. “Vooral het verhaal over de nieuwe Wet Walvis die per 1 januari 2006 ingaat. Ik vind dat dit soort seminars meer gehouden zouden moeten worden. Het heeft mij in ieder geval met de neus op de feiten gedrukt, wat betreft de ontwikkelingen op het gebied van het arbeidsrecht en ik vond het internetprogramma van Deloitte zeer interessant voor ons bedrijf.” “Ik vond dit seminar een goed initiatief,” was de mening van advocaat Nazmi Türkkol van het Amsterdamse advocatenkantoor De Witt Lattmann Türkkol. “Veel Turkse ondernemers gaan snel failliet. Zij zouden zich moeten laten adviseren door professionals. Dit seminar is meteen ook handig om je netwerk uit te breiden. Het zou ook in andere regio’s moeten gebeuren, of speciaal op één branche gericht.”

Perihan Utlu liet zich na afloop al even tevreden uit. Ze is eigenares van UP vizyon, een bedrijf dat organisaties ondersteunt bij het terugdringen van ziekteverzuim onder niet-westerse werknemers.” Ik vond het workshopdeel heel informatief en goed. Ook het verhaal over de Wet Walvis en de gevolgen ervan voor werknemers was erg belangrijk om te weten. Ik miste wel wat informatie over zelfstandigen zonder personeel, maar ik wil best vaker aan zo’n seminar meewerken. Bij een volgende keer zal ik ook andere ondernemers vragen om deel te nemen.” Mustafa Yılmaz van Deloitte is tevreden over het verloop van het seminar. “Ik vind het heel goed dat dit georganiseerd wordt. Veel Turkse ondernemers lopen echt achter op het gebied van dienstverlening. Ik heb zelf geen Turkse klanten; daaraan merk ik al dat meer interactie nodig is. Mensen durven niet zo snel om professionele hulp te vragen; ze zijn vaak bang voor de kosten. Ik denk dat dit soort seminars na verloop van tijd gaan helpen. Ik vind vooral het aanbieden van workshops een goede opzet.”

Advocaat Nazmi Türkkol

Voor reacties & vragen: Deloitte:www.deloitte.nl Telefoon vestiging Alkmaar: 072 518 41 00. Kobi Business Center: www.kobionline.nl Directeur Shoaib Akmar

Financieel

Strategies spreekt de taal van de klanten Tekst: Sonja Havermans Foto’s: Tomas van Dijk

In een lederen fauteuil zit hij op zijn kantoor in een statig herenhuis aan de Haagse Laan van Meerdervoort en adviseert hij geduldig een klant over de vele soorten hypotheken. “Ik het advies, u de beslissing,” zegt Mohamed Wahb (35), mede-eigenaar van financieel adviesbureau Strategies in het Marokkaans en haalt nog een kopje koffie voor zichzelf en thee voor zijn klant. “Wij maken u wegwijs in de jungle van de hypotheken. Aan haastwerk doen wij niet. Komt u gerust terug als u nog vragen heeft of als u eruit bent.” Als Wahb warm afscheid neemt van zijn klant ruimt hij zijn dossiers op en ploft hij neer op zijn stoel. “Steeds meer Marokkanen realiseren zich dat ze niet zullen terugkeren naar Marokko,” constateert hij. “Daarom willen ze hier graag een huis kopen. Deze tendens is bij de Turkse gemeenschap al langer aan de gang. Marokkanen moeten nog een inhaalslag maken. Wij gaan daarom voor hen informatieavonden organiseren over de mogelijkheden om hier een huis te kopen, de voorbereidingen, de financiering en onze bemiddelende rol daarbij,” vervolgt hij enthousiast. Strategies is een multicultureel bedrijf dat bestaat uit vijf vaste adviseurs. Deze adviseren en bemiddelen

voor financiële producten en diensten zoals hypotheken, verzekeringen, pensioenen, kredieten en beleggingen. De jonge medewerkers spreken perfect Nederlands, Turks, Arabisch en Pakistaans. Dat is dan ook nodig omdat de klantenkring van Strategies uit particulieren en mkb-ondernemingen bestaat die Turk, Marokkaan, Pakistaan, Surinamer, expat en Nederlander zijn. Sinds een jaar treedt het ook op als makelaar. “Deze dienst is de jongste loot aan de boom die nog niet volgroeid is,” vindt Wahb. “De vraag heeft bij ons het aanbod aangewakkerd. Klanten die wij eerder hadden geholpen, kwamen

Hoe het begon

“Die mensen hebben wij uiteindelijk wel aan ons weten te binden naarmate zij zagen dat wij zeker kaas hadden gegeten van ons vak” terug met de vraag of wij hun huidige woning konden verkopen voor een grotere.”

Persoonlijke benadering De medewerkers van Strategies spreken letterlijk en figuurlijk de taal van hun klanten. Ze begrijpen de situatie en de specifieke vraagstukken van hun doelgroep en geven passend advies. Wahb: “Het is een trend dat veel allochtone klanten hun financiële toekomst in eigen hand willen nemen. De tweede en de derde generatie allochtonen zijn geïnteresseerd in lijfrente, hypotheken, opbouw voor vroeg pensioen etc. Zij hebben vaak een slecht financieel voorbeeld gehad van de inmiddels gepensioneerde eerste generatie. Deze jonge allochtonen willen graag weten wat er belastingen verzekeringtechnisch rond hun pensioendatum gebeurt zodat zij nu hun maatregelen kunnen nemen. Wij adviseren en regelen de vermogensvorming van die klanten, eventueel ook met het oog op remigratie.” Samen met de verzekeraars en banken werken zij ook aan de ontwikkeling van nieuwe producten om zo de allochtone doelgroep nog beter van dienst te kunnen zijn. Een ander punt dat kenmerkend is voor de handelwijze van de medewerkers van Strategies is de persoonlijke manier waarop zij met klanten omgaan en zich in hun behoeften verplaatsen.

TULPIA feb/mr t 2006

Wahb en zijn collega’s schrikken er niet voor terug als een klant via hen een hypotheekverstrekker heeft gevonden en de volgende dag de helpende hand vraagt om de belastingformulieren voor hem in te vullen. En hoe zit het met de autochtone klandizie? “Het liep in het begin niet helemaal lekker,” herinnert Wahb zich. “Zij moesten eerst wennen aan een allochtone adviseur die hen kwam inlichten over allerlei verzekeringen en kredieten. Dat verwachtten zij niet en ze waren daarom een beetje wantrouwig over de juistheid van de informatie en onze expertise. Die mensen hebben wij uiteindelijk wel aan ons weten te binden naarmate zij zagen dat wij zeker kaas hadden gegeten van ons vak en omdat wij langer de tijd nemen om hun alles helder uit te leggen. Dit soort dingen horen nou eenmaal bij dit vak, wat het trouwens ook zo boeiend maakt.”

Voor meer informatie: Strategies Laan van Meerdervoort 288 2563 AK DEN HAAG Tel.: 070 - 362 99 00 Fax: 070 - 427 92 77 www.strategies.nl info@strategies.nl

Mohamed Wahb, geboren in het Marokkaanse Casablanca, kwam op zesjarige leeftijd naar Den Haag. In 1995 rondde hij zijn heao-studie bedrijfskunde aan de Haagse Hoge School af. Een jaar later behaalde hij zijn diploma’s Assurantiën B en Woningfinanciering via een project dat erop gericht was om hoogopgeleide allochtone werkzoekenden aan een baan te helpen. Hij had na zijn studie bedrijfseconomie geen baan kunnen vinden in zijn branche. Via dat project behaalde hij de benodigde diploma’s en begon vervolgens als adviseur bij een grote adviesgroep te werken. Daar kwam hij erachter dat er bij de allochtone doelgroep een enorme behoefte was aan adviseurs die hun moedertaal spreken. Na twee jaar werd Wahb van werknemer tot franchisenemer binnen hetzelfde bedrijf bevorderd. Drie jaar later hadden hij en zijn toenmalige collega Akmal samen een klantenbestand opgebouwd dat voldoende basis vormde voor een eigen onderneming die zich specifiek op de allochtone doelgroep zou richten. Dat werd uiteindelijk Strategies. Vier jaar geleden huurden Wahb en zijn partner Akmal de parterre van het pand aan de Laan van Meerdervoort. Het bedrijf groeide en twee jaar later betrok Strategies de beide verdiepingen. “We zijn begonnen met informeel netwerken via de verenigingen en moskeeën,” blikt Wahb even terug. “Wij moesten ons zelfvertrouwen vergroten en het vertrouwen van onze partners en klanten winnen. Het ging niet altijd even gemakkelijk, maar uiteindelijk liep alles wel, waar wij nu de vruchten van plukken,” vervolgt een zelfverzekerde Wahb. “Ik vind het belangrijk om een goede band met mijn klanten op te bouwen. Ik adviseer elke klant, groot of klein, dan ook vanuit mijn gevoel en met mijn hart.”

Passie van İskender Aksoy İskender Aksoy (24) is de jongste adviseur bij Strategies, waar hij sinds vorig jaar juni werkt. Omdat hij zowel het Nederlands als het Turks goed beheerst en de weg kent in de Nederlandse financiële wereld en de Turkse gemeenschap, heeft hij de taak gekregen om vooral de Turkse doelgroep aan het bedrijf te binden. “Strategies is een jong en dynamisch bedrijf met veel potentie,” vertelt hij enthousiast. “De sfeer is er informeel en gezellig. De mensen hebben er hart voor de zaak en werken meestal langer dan normaal.” Aksoy, geboren en getogen in Amsterdam, is niet alleen gefocust op zijn werk, maar heeft zijn blik ook op de horizon gericht. Hij wil nog veel meer leren en zijn kwaliteiten perfectioneren. Dat traject is op het mbo begonnen. Daar volgde hij de opleiding tot systeem- & applicatiebeheerder en ging op het hbo door met hogere informatica aan de Hogeschool van Amsterdam. “Binnen mijn studierichting specialiseerde ik mij in business engineering, omdat ik niet alleen technisch bezig wilde zijn, maar vooral ook commercieel.” Zijn voorkeur leidde ertoe dat Aksoy tijdens zijn studie een eigen automatiseringsbedrijf begon met de naam PerfexionIT. “Ik ben inderdaad een perfectionist,” lacht hij. “Ik stel hoge eisen aan mijzelf en aan de kwaliteit van mijn werk. Ik schrijf uitgebreide en heldere projectplannen voor mijn klanten.”

Eerste aanschouwing De eerste kennismaking van Aksoy met zijn huidige werkgever vond plaats in 2003. Strategies gaf het bedrijf PerfexionIT opdracht om voor hen een website te ontwikkelen. “Dat was meteen een binnenkomertje, waarna

ik een vervolgopdracht kreeg om een database te ontwerpen en te bouwen, waarin alle klantgegevens overzichtelijk zijn opgeslagen. Daarna legde ik een nieuw bedrijfsnetwerk aan en werd daar de beheerder van.” Aksoy had in één klap een goede reputatie opgebouwd als IT’er. Strategies wilde hem dan ook graag aan het bedrijf binden, maar hij was nog niet klaar met zijn studie. “Ik mocht bij Strategies

“Mijn expertise is mijn passie geworden.” gebruik maken van hun faciliteiten om zo snel mogelijk af te studeren om zo ook de contacten met het bedrijf te onderhouden. Toen ik mijn studie in juni 2005 voltooid had, kon ik meteen aan de slag bij Strategies als financieel adviseur.” Strategies bood Aksoy een carrière binnen de financiële dienstverlening én de mogelijkheid om zijn eigen bedrijf voort te zetten. Tegenwoordig

werkt hij drie dagen per week voor Strategies en twee dagen voor zichzelf, vooralsnog vanuit het kleinste kantoortje in het Strategies-pand. Voor het bevorderen van zijn ontwikkeling als financieel adviseur wordt hij begeleid in zijn werkzaamheden door de andere adviseurs. Aksoy wil het nog verder schoppen, maar daarvoor moet hij wel weer terug naar de schoolbanken. Dit keer wil hij de diploma’s Assurantiën B en Woningfinanciering halen. ”Mijn ultieme doel is om mijn kennis van het vak te optimaliseren en mijn kwaliteiten te perfectioneren. Ik wil bijvoorbeeld veel leren over het financiële vak, doorgroeien en op managementniveau gaan meedraaien. Ik wil het uiterste bereiken voor mezelf.” Bij Strategies denkt hij alle ruimte te krijgen om zijn doel te bereiken. Maar hoe zit het met zijn eigen PerfexionIT? “Het idee en de diensten die ik aanbied, zullen langzaam maar zeker geperfectioneerd worden en dan zal ik volledig mijn eigen baas worden of misschien integreren met Strategies.”

TULPIA feb/mr t 2006

Cover

Doruk Akın, ambassadrice Tulpia Tekst: Tuncay Çinibulak Foto’s: Uygar Özel

Doruk Akın (21) is geboren en getogen in Almelo. Zij is de jongere zus van Miss World 2002. In Almelo deed zij vorig jaar eindexamen vwo. Zij heeft grote toekomstplannen en om die te realiseren heeft zij haar geboortestad voor de hoofdstad verruild. Daar wil zij aan de universiteit Europese studies en economie gaan volgen. “Ik ben altijd al internationaal georiënteerd geweest,” vertelt ze. “Ik wil later een baan vinden waarvoor ik in meerdere landen en culturen kan werken.” Kenners prijzen haar om haar acteertalent en mooie zangstem. “Als dit zo is, dan zie ik mijn toekomst wel in Amsterdam liggen.” Doruk Akın is thuis vrij opgevoed met moderne opvattingen. Haar moeder is lerares en haar vader is tolk. “Thuis zijn de goede en mooie kanten van de Turkse en de Nederlandse cultuur mij met de paplepel ingegoten,” vertelt zij. “Ik heb me de beide culturen toegeëigend. Dat is een verrijking voor mijn persoonlijkheid. Ik voel me een wereldburger.” Doruk staat open voor nieuwe dingen en uitdagingen. Over haar toekomstverwachting is zij heel helder. “Mijn toekomst ligt open voor mij en wacht om ingevuld te worden. Ik wil in ieder geval veel van de wereld zien, culturen en landschappen ontdekken. Ik ben benieuwd naar het zigzaggen en de verrassingen van het leven.”

probeert een brug te slaan tussen twee landen en culturen. Toen ik gevraagd werd om het gezicht van Tulpia te worden, reageerde ik vrij koel, totdat ik de informatie op de website goed doorlas en nader kennis maakte met de medewerkers. Ik vind ze gedreven, idealistisch en ambitieus. Zij proberen iets nieuws, iets aparts in Nederland te realiseren. Daar wil ik best een steentje toe bijdragen.”

Brug Doruk Akın bekijkt Tulpia alvast in conceptvorm. “Tulpia heeft een aantal vaste rubrieken die mij wel aanspreken. De Turkse humor komt tot uitdrukking in Café Temel. En die prachtige fotoreportages uit Istanbul en Hasankeyf zijn wat mij betreft toppers. Bij Tulpia Actueel is er verder een primeur die over het massale faillissement van Turkse uitzendbureaus gaat. En dan is er nog een reportage over wetenschappelijke toptalenten en twee Turkse vrouwen die gaan promoveren. Alles bij elkaar lijkt het blad mij inderdaad een brug te slaan tussen twee werelden.”

Twee werelden, één blad Op de vraag waarom ze wel vanaf de omslag van het blad Tulpia Nederland wil toelachen, antwoordt zij: “Tulpia is een heel ander soort tijdschrift. Ik vind het concept en de doelstellingen ervan echt interessant. Dit kwaliteitsmagazine TULPIA feb/mr t 2006

Recensie

Titel Jaar Regie Genre Duur Waardering Acteurs

Organize İşler (Magic Carpet Ride) 2005 Yılmaz Erdoğan humor 106 minuten 3,5 van de vijf sterren Yılmaz Erdoğan, Demet Akbağ, Cem Yılmaz

Tekst Hugo Visser

Synopsis De bende van Asım (Erdoğan, ook verantwoordelijk voor script en regie) houdt zich in het moderne Istanbul bezig met autodiefstal en oplichting. Ze nemen het allemaal niet zo serieus: het is een kwestie van stelen of bestolen worden. Als Asim achtervolgd wordt, ditmaal na een al te gewaagd amoureus uitstapje, bonkt hij wanhopig op een willekeurige deur. Hij wordt binnengelaten door de depressieve komiek Samet (Çevik) die op het punt staat in een Supermanpak (onderdeel van zijn act) zelfmoord te plegen, omdat niemand om hem lacht. Asım overtuigt Samet ervan dat je zo geen zelfmoord mag plegen. Dat zou desastreuze gevolgen hebben voor de gevoelige kinderziel. Wat moet er van de wereld terechtkomen als zelfs Superman zelfmoord pleegt? Ga dan iemand redden! Asım neemt de nogal wereldvreemde Samet onder zijn hoede en introduceert hem in de wereld van de oplichterij.

Recensie ‘Magic Carpet Ride’ (‘Organize İşler’) is een geslaagde komedie en een leuke film. De makers leverden eerder ‘Vizontele’, ‘Vizontele Tuuba’ en ‘G.O.R.A.’ af. Eigenlijk is het een ouderwetse schelmenroman in een splinternieuw, Turks jasje. De hoofdpersoon Asım (Erdoğan) licht op, bedriegt, maar komt met zijn flair overal mee weg. Tenminste: dat denkt hij. Samet (Çevik), een mislukte komiek, ziet de hele oplichterswereld met kinderogen aan en raakt niet echt overtuigd. Op een gegeven moment wordt hij zelfs verliefd op een meisje dat hij eigenlijk zou moeten bedriegen. Dat is een van de vele onderwerpen

TULPIA feb/mr t 2006

van deze film. Maar ‘Magic Carpet Ride’ (‘Organize İşler’) is vooral een heel grappige film. Het verhaal is maar een middel met als doel leuke scènes te creëren en dat lukt heel goed. Het begin komt vrij hard aan, maar dan weet je nog niet hoe je het moet interpreteren. Dat wordt in de loop van de film pas duidelijk. De shot van een golfbal die keihard op je afvliegt, is een juweeltje. Istanbul wordt prachtig in beeld gebracht. Daar zijn speciale camera’s voor overgevlogen en het heeft effect. Je zou bijna vermoeden dat het toeristenbureau van Istanbul flink aan deze film heeft bijgedragen. De buitenscènes zijn heel mooi vormgegeven, dynamisch gefilmd en geven de film vaart en meerwaarde. Je hebt echt zin om naar Istanbul te gaan. Wat een prachtige stad. Probleem: ‘Magic Carpet Ride’ (‘Organize İşler’) gaat overal over. We krijgen niet alleen het verhaal van “kleine” oplichters te zien, we krijgen ook nog eens een love-story, een wijze les (de parabel van de doodskist), een misdaadverhaal, een soort shoot-out en een happy end. Daar is niks mis mee, maar wellicht kunnen mensen die zulke leuke scènes kunnen maken, zich beter concentreren op één genre. Al met al: ‘Magic Carpet Ride’ (‘Organize İşler’) is wel goed, niet verbluffend, maar voor de ware filmliefhebber zeker de moeite waard om te gaan zien.

RESTAURANT TURKUAZ Idyllisch uitzicht over de Sloterplas

* 7 dagen per week open vanaf 15.00 uur * Sfeervol genieten van Turks eten en live Turkse muziek * Geschikt voor zakenlunches, bedrijfsuitjes en recepties Meer en Vaart 175. Amsterdam - Tel: 020- 410 14 52 - www.restaurantturkuaz.nl

Rear Window

Sadık Yemni

De tijden van HAP Een maand geleden kwam ik een buurvrouw op straat tegen. Het is een alleenstaande vrouw van in de zeventig. In haar hand hield ze een verroest stukje van een fiets. “Wat gaat u daarmee doen?” vroeg ik. “Oppoetsen,” antwoordde ze. “Die roest kunt u beter weghalen met terpentijnolie,” zei ik. “Als u dat niet hebt, geef ik het u, anders kan ik het ook voor u doen.” Haar onrustige en afstandelijke houding verdween op slag. Haar intelligente ogen glommen van tevredenheid en vertrouwen. “We zijn buren, hè?” Het maakte mij treurig om dit van haar te horen. Haar woorden hadden twee lagen. De ene was persoonlijk, maar kenmerkend voor de moderne mens: eenzaamheid, gebrek aan aandacht en totale vervreemding van zijn omgeving. Deze houding is niet zomaar een bijwerking van een of ander medicijn, maar een fundamenteel menselijk gebrek. De tweede laag droeg de symptomen van de huidige wereld die sterk beïnvloed is door de tijden van HAP (Haat, Angst, Paranoia). Mijn buurvrouw was ineens bang geworden voor alles dat naar moslims rook, hoewel wij al twintig jaar buren zijn. Deze onterechte angst voor de moslim die na de Ground Zero van Twin Towers is ontstaan, is in het afgelopen vijf jaar door de media en door sommige politici verder versterkt en gevoed. Deze virtuele terreurdreigingen in Nederland en de interpretatie daarvan hebben de periode van HAP ingeluid. Deze droeg bij aan betere kijkcijfers, het gaf bepaalde partijen meer zetels in de Tweede Kamer en hielp sommige carrières versneld vooruit. Een groep zogenaamde Midden Oostendeskundigen verscheen van oudsher weer op de televisie, angstgevoelens rondstrooiend als waren het pepernoten. Sommige kranten staan bol van verdachtmakingen en valse beschuldigingen. Na de moord op Theo van Gogh bereikte de HAP-lijn in Nederland zijn hoogtepunt. Terwijl in Irak tienduizenden mensen vermoord werden omwille

van de burgerlijke democratie kregen wij hier die jarenlang buren waren, argwaan voor elkaar. De peetvaders en de volgelingen van HAP lijken in zekere zin succesvol te zijn. We zijn allemaal getroffen door de bijwerking van dit ‘medicijn’ HAP. De peetvaders ervan proberen zo deze mooie wereld te veranderen in een griezelkabinet. Veel allochtone vrienden van mij klagen over de verstoorde relaties tussen hen en de ingepalmde autochtone HAP-gebruikers. Sommigen van hen zijn in Nederland geboren en getogen en zijn goed geïntegreerd. Deze jonge en dynamische burgers van dit vergrijzende land nemen actief deel aan de samenleving en hebben hun plek daarin ook gevonden. Maar zij zijn ineens vreemden geworden en worden om hun uiterlijk gewantrouwd en geminacht. HAP heeft zich over ons uitgestrekt als een transparante, langzaam bewegende en zich verdichtende nevel. Met zijn allen voeden wij dit kwaadaardige wezen als een huisdier dat leeft van wantrouwen en opgekropte woede. Door angst en teleurstelling te zaaien, creëert dit beest telkens een nieuwe voedingsbodem voor zichzelf, ontneemt de mensen hun hoop en groeit en bloeit op de mestvaalt van HAP. We kunnen HAP gerust een globale antimenselijke cultus noemen. Als de wapenindustrie met een omzet van een triljoen euro niet zou werken op de motor van HAP, was zij allang failliet gegaan. Wie baat heeft bij deze industrie voedt HAP voortdurend. Eerdere varianten van HAP had de Sovjet-Unie ons als de ideale vijand gewezen die wij overal moesten vrezen en overal bestrijden. Wij mensen moeten dus altijd een vijand hebben om verder te kunnen leven of te overleven in deze wereld. HAP betekent in het Turks NEP. Dat staat voor: Nefret, Endişe, Paranoya). In het Nederlands betekent NEP: namaak, onecht of kunstmatig. Is het puur toeval dat HAP gelijk is aan NEP en dat haat, angst en paranoia in deze tijd inderdaad kunstmatig worden opgevoerd? Of komt het omdat ik deze HAP goed onder de loep heb bekeken? Hoe je het ook wendt of keert: HAP=NEP en gekunsteld. Gelukkig draag ik in mijn hart geen virussen van haatgevoelens tegenover een bepaalde natie, godsdienst, groep of identiteit. Ook doet het mij goed te dromen dat HAPgebruikers in de nabije toekomst geen profijt meer zullen hebben van hun NEP-daden, wanneer tegenstanders van de HAP-zaaiers één front vormen om een eind te maken aan dit wereldvernietigende spel. Een manier om deze doelstelling te halen is om het HAP-virus te weren uit de gezonde geesten en de mensen te voorzien van de juiste informatievoorziening. Een andere voorwaarde is om een goede sfeer te creëren, zodat mensen van welke achtergrond ook met hun gezichten onbevreesd tegenover elkaar staan. “Natuurlijk zijn wij buren,” zei ik tegen mijn buurvrouw en twee dagen later heb ik het metalen stukje van haar fiets keurig opgepoetst teruggegeven. Tussen mijn buurvrouw en mij is nu de HAP-situatie miniem geworden. Dat wens ik eenieder in Nederland toe.

Kunst om cultuur

Openheid onder de sluier Tekst: Nadja van Albada Foto: Uygar Özel

“Ik verwacht dat we in Ankara heftige reacties zullen krijgen” Een Marokkaanse zangeres rapt op de moslimomroep, stoffige boeken schreeuwen om gelezen te worden en de heilige Madonna kijkt naar Arabische spreuken aan de wand. Te midden van deze gezellige chaos zit actrice Oya Capelle zich druk te maken om haar optreden in Ankara. Daar gaat zij de Turkse versie van het in Nederland zo geroemde toneelstuk De Gesluierde Monologen opvoeren. “Ik ben erg benieuwd hoe onze taboedoorbrekende teksten aan zullen komen bij de Turkse mannen,” zegt Capelle enthousiast. De Gesluierde Monologen gaan specifiek over de seksuele emancipatie van Turkse en andere moslimvrouwen. Na een succesvolle tour in Nederland en België heeft Capelle de optredens nu in de Turkse hoofdstad georganiseerd in het kader van een festival. “Ik verwacht dat we in Ankara heftige reacties zullen krijgen”. Er is al veel ophef ontstaan over de Vagina Monologen. Men vond dat je niet zomaar mag praten over het vrouwelijke geslachtsdeel. De festivaldirectie in Ankara heeft geen flauw idee van wat ze in huis haalt. Ik hoop dat de toeschouwers daar inzien dat het gaat om een spel met teksten en niet om een aanklacht tegen de islam. Het is onze bedoeling om de seksuele beleving van moslimvrouwen uit de taboesfeer te halen.” In Nederland en België kreeg Capelle soms onverwacht felle kritiek op het stuk en dan vooral van moslimvrouwen. “Ze werden kwaad, omdat wij volgens hen hun intieme belevingen of gevoelens zomaar aan het publiek toonden. Zij schaamden zich ervoor. Maar er waren ook positieve reacties. Men vond dat het tijd werd om ook met de intieme belevingen van moslimvrouwen voor het voetlicht te treden.” De bevlogen actrice is regelmatig te zien in Nederlandse reclamespots zoals die van de

ANWB of waar zij wijn van de HEMA aanprijst. Aanvankelijk werkte Capelle als tolk en vertaalster, maar al snel maakte zij de overstap naar de televisie. Als programmamaakster schitterde zij bijvoorbeeld op de Multiculturele Televisie Nederland (MTNL). “Dat was maar een uitstapje. Mijn grote liefde, het theater, kreeg mij weer in zijn greep. Daarom keerde ik terug op het toneel met het stuk Vagina Monologen en later de Gesluierde Monologen. Capelles liefde voor het theater ontstond in Turkije waar ze tot haar veertiende bij het kindertheater acteerde. Daarna studeerde zij viool, zang en dans aan het conservatorium van Istanbul, omdat haar ouders het idee hadden dat acteren geen echt beroep was. “Toen ik in Nederland kwam, merkte ik dat ik achtervolgd werd door mijn oude liefde. Misschien door de druk van mijn ouders was die wat bekoeld. Maar hier ontvlamde mijn theaterhart opnieuw. Nou ja, beter laat dan nooit zeg ik altijd maar.” De actrice is inmiddels terug op haar stekje in Amsterdam en blikt nog eens terug op haar ervaringen in Ankara. Van het enthousiasme van voor haar vertrek is weinig meer over. “Ik ben erg teleurgesteld,” vertelt zij ietwat droevig. “Wij werden geafficheerd als een groep moslimvrouwen die een verhaal te vertellen hadden, waardoor de zaal grotendeels leeg bleef. Bovendien kwamen er vooral mannen op ons af. Hier in Nederland waren het voornamelijk stellen, waardoor er na afloop ook een levendige discussie ontstond. Maar daar in Ankara liep iedereen snel weer weg.” Capelle werkt een stukje verse lokum naar binnen en zegt dan ineens opgewekt: “Nog dit voorjaar gaan we in Istanbul optreden. Daar zullen we vast meer waardering van de toeschouwers en de media krijgen. Dat weet ik haast wel zeker.”

De Gesluierde Monologen is een stuk van Adelheid Roosen, geïnspireerd op The Vagina Monologues van de Amerikaanse schrijfster Eve Enser. Roosen was benieuwd naar de seksualiteitsbeleving van moslimvrouwen. Zij interviewde een aantal vrouwen en schreef om die interviews poëtische teksten heen. Bij het zoeken naar de juiste actrices kwam Roosen Capelle op het spoor. Deze heeft het stuk vervolgens zelf in het Turks vertaald.

TULPIA feb/mr t 2006

Kunst om cultuur

Een leger van twee marcherend voor de cultuur

Uitzicht op het IJ . Een chic

kantoor in het Muziekgebouw

als basis. Maar altijd muziek in

je hoofd. Adnan Dalkıran heeft het helemaal voor elkaar. Het

was zijn droom om de klassieke Turkse muziek naar Nederland te brengen. En dat is hem

gelukt. Mede dankzij Veronica Divendal, een Nederlandse die wilde meemarcheren op de passie van Dalkıran. Tekst: Erhan Gürer Foto: Amber Beckers

Vanuit het splinternieuwe Muziekgebouw in Amsterdam tuurt hij naar de schepen op het IJ. “Hier denk ik altijd aan Istanbul,” zegt Adnan Dalkıran, directeur van de cultuurstichting Kulsan in Amsterdam. “Tot nu toe haalden wij muziek en cultuur uit Turkije naar Nederland,” zegt de duizendpoot, impresario en organisator. “Ik heb nu Istanbul dichter bij de Nederlanders gebracht. Hier voel ik me als was ik aan de Bosporus, waar oost en west bij elkaar komen. En ik voel me als zat ik aan de rivier de Haliç, tussen het christelijk-joodse gedeelte en het islamitische gedeelte van Istanbul, daar waar de Blauwe Moskee staat. Dit transparante gebouw, hier in Amsterdam, moet mij nog meer inspireren, om nog voor veel mooie concerten in Nederland te zorgen. Ik bespeel zelf geen instrument, maar ik heb wel een heel goed oor voor muziek.” Want met muziek is het allemaal begonnen, in een grauwe straat in Amsterdam. In het GGD-gebouw op de Eerste Helmerstraat, nummer 17. In 1987 richtten Adnan Dalkıran en zijn vrienden daar de stichting Kulsan op. Het was een verbinding tussen de Turkse woorden kültür (cultuur) en sanat (kunst). Cultuur zou ten slotte de brug moeten slaan tussen de oorspronkelijke en niet-oorspronkelijke bewoners van Nederland. Maar al snel werd duidelijk dat dit twee problemen opleverde bij de bureaucratie van de gemeente Amsterdam. Nederland kende toen het ‘achterstandsbeleid’ en naai- en fietscursussen waren ideale subsidieaanvragen bij de gemeente. Het achterstandsbeleid werd uit ambtelijke liefdadigheid gedaan - en Kulsan werd niet begrepen, paste gewoonweg niet in het patroon. “Hebben zij dan ook cultuur?” was de reactie van menig ambtenaar, TULPIA feb/mr t 2006

die paradoxaal genoeg de voorstellen van Kulsan afdeed als ‘te elitair’. Maar de stichting Kulsan beet van zich af, met het eerste Turkije-Festival in 1989. Dalkıran zegt het zo: “Toen werd voor het eerst de Turkse muziek- en theatercultuur ontdekt. En al die tijd organiseerden we dit soort festivals. Maar gaandeweg ontstond er een behoefte bij zaaleigenaars om ‘gelijkmatiger’ te organiseren. Dat betekende: Turks en Nederlands door elkaar. Dat was de cross-over. En deze bekende Nederlands-Turkse ontmoetingen, die cross-overs, organiseren we nu al sinds 1998.”

Geheim Adnan Dalkıran: “Ons succes is natuurlijk niet uit de lucht komen vallen. Ik zal je het geheim achter het Kulsanconcept verklappen. Kulsan had namelijk een goede adviseur, Murat Belge, columnist, gids en schrijver. Ooit was hij een marxist, maar in de tweede helft van de jaren tachtig van de vorige eeuw begon hij het marxisme ter discussie te stellen in zijn tijdschrift Yeni Gündem (Nieuwe Agenda). Ik vond het een mooi tijdschrift en ik was zelf ook zoekende. In de zomer van 1988 sprak ik in Istanbul met Belge. Ik wilde de marxistische kijk op de muziek ter discussie stellen en ik vroeg hem wat echt Turkse muziek was. Belge had maar één antwoord. Hij liet mij het laatste nummer van zijn tijdschrift zien. Daarin stonden foto’s van drie musici uit de Turkse klassieke muziek. Voor velen van ons in het westen onbekend, maar absolute virtuozen. Een jaar later stonden ze op het Turkije-Festival, hier in Nederland.”

“Uit die tijd stamt ook een anekdote die ik nog steeds graag aan mijn vrienden vertel. Toen vroeg één van hen: “Hoe hebben jullie ons eigenlijk ontdekt?” Ik zei dat ik hun namen van Murat Belge had gekregen, waarop de musicus verbaasd reageerde: “Maar hoe kan dat, Belge is toch een communist?” “Klassieke muziek werd niet alleen door de Turkse staat genegeerd, maar ook door de linkse ideologieën. Het was nauwelijks mogelijk om op conservatoria klassieke muziek te studeren. Het werd teruggedrongen naar besloten kringen, in de besloten wereld van meester en gezel. Want zo lagen de verhoudingen nu eenmaal.” De stichting Kulsan stimuleerde de beoefenaars van de klassieke muziek in Turkije om meer met hun kunst te doen. Dat werd immers gewaardeerd. “Ook de arbeiders ontdekten zo een facet van hun cultuur dat ze nog niet kenden,” vertelt Dalkıran, die ondanks zijn directeurszetel een linkse achtergrond heeft. “Voor mij was Kulsan zelf een school, een ontdekkingstocht door het mozaïek van al die verschillende culturen in Turkije. Ik wist bijvoorbeeld niet dat er ook Turkse joden in Turkije woonden, met hun eigen muziek en geschiedenis. Het rijke mozaïek van Turkije is daarom van begin af aan één van de pijlers geweest van onze programmering.” Het is een lange weg geweest, vol ambtelijk onbegrip en Turkse vijandigheid. Maar nu, in het muziekgebouw aan het Amsterdamse IJ, is de strijd beslist. Een plekje voor de muziek en het muziektheater in de 21ste eeuw. Tevreden: “Sinds begin juli zitten we hier. We horen nu eindelijk bij de culturele elite van Amsterdam.”

“Hebben zij dan ook cultuur?”

TULPIA feb/mr t 2006

“We horen nu eindelijk bij de culturele elite van Amsterdam”

Politiek Dalkıran kwam in januari 1980 naar Nederland. Turkije was onleefbaar geworden door het gevecht tussen linkse en rechtse extremisten, gevolgd door een staatsgreep. “Ik ben altijd een actieve pacifist geweest. Daarom werd ik in Nederland lid van de PSP, omdat deze partij niet zo zwart-wit dacht als bijvoorbeeld de communisten van de

kwam ik ook in aanraking met kinderen van gastarbeiders die vanaf 1980 in het kader van de gezinshereniging naar Nederland begonnen te komen. Ik was vooral praktijkgericht bezig. Ik adviseerde scholen om de buitenlandse vrouwen meer te betrekken bij de school. We organiseerden taallessen en zorgden voor tolken bij ouderavonden. Ik heb ook de regie van Sesamstraat geadviseerd over de multicul-

“Van meet af aan waren Adnan en ik het eens over de missie van Kulsan: kwaliteit, geen politiek en open voor Nederlanders” CPN. Ik ben als mens een open persoon die onderzoekt en vragen stelt. Zo ontdekte ik dat er een verschil was tussen de oosterse en de westerse interpretatie van het socialisme. Het fanatisme van sommigen begreep ik gewoonweg niet.” “Ik ben acht jaar gemeenteraadslid en lid van het bestuur van de PSP geweest en later zelfs voorzitter van de afdeling Amsterdam. Ik was ook redactielid van de Turkijekrant die de politiek en de media van informatie voorzag over de staatsgreep in Turkije. Maar gaandeweg maakten mijn linkse vrienden en ik een innerlijke omwenteling door en kwamen we tot de conclusie dat we Turkije niet hebben kunnen redden van het imperialistische en kapitalistische juk. Nu we ons realiseerden dat we definitief in Nederland zouden blijven, begonnen we na te denken over wat we voor Nederland konden betekenen. Een muzikale brug slaan tussen twee culturen leek ons een goede optie.”

Veronica En toen kwam Veronica Divendal op zijn pad. Ze kwam ook uit de linkse hoek en had een onderwijsachtergrond. Vol passie stortte ze zich uiteindelijk op de Turkse taal en cultuur. Via de sociale academie en studies sociologie en psychologie kwam ze in 1979 in aanraking met landelijke onderwijsvernieuwingsprojecten. “Het doel was om het onderwijs democratischer en toegankelijker te maken voor arbeiderskinderen,” vertelt Divendal in een adem. “Zo

turele invulling van hun programma. Wegens aanleg voor vreemde talen en betrokkenheid bij migrantenkinderen studeerde ik drie jaar Turks aan de Volksuniversiteit. Daarnaast was ik met de bekende schrijver René Appel ook actief in allerlei actiecomités, zoals Amnestie en Vluchtelingenwerk. Ondertussen werd de onderwijsvernieuwing afgebouwd. Daarom begon ik op wachtgeld aan mijn studie Turks aan de Leidse Universiteit. Tijdens mijn studie kon ik mij aan mijn passies wijden. Ik vertaalde Turkse sprookjes in het Nederlands zoals Het basilicummeisje en De geduldsteen.” In 1987 werd Divendal gevraagd om als vrijwilliger bij Kulsan te komen werken. Ze deed het met graagte. “Ik werd een beetje moe van het jarenlang leraren overtuigen en nooit concrete resultaten te zien. Van meet af aan waren Adnan en ik het eens over de missie van Kulsan: kwaliteit, geen politiek en open voor Nederlanders. De Turkse gemeenschap was goed georganiseerd en er gebeurde veel. Alleen hadden ze enkel hun eigen groep als doelgroep, waardoor het effect beperkt bleef. De missie was: “Mensen niet redden maar hen iets laten zien en laten horen.” En dat gold ook voor Nederlanders. De cross-over zat eraan te komen.”

Warm Ook zij denkt met liefde terug aan het Turkije-Festival van 1989. “Een heel bijzonder jaar. Het was voor iedereen een ontdekking. Zowel Turken als Nederlanders reageerden enTULPIA feb/mr t 2006

“Het is doodnormaal geworden voor veel Nederlanders en allochtonen om een avondje naar Turkse muziek te gaan luisteren. En daar zijn wij als Kulsan trots op”

thousiast. Het werkte gewoon. Het zijn dit soort positieve reacties die ons gemotiveerd hebben om jarenlang zonder steun van de overheid onze activiteiten voor te zetten.” “Er bestond toen een gangbare visie bij de ambtenaren dat de buitenlanders ooit terug zouden gaan. We hadden toen een “achterstandsbeleid” en geen “integratiebeleid” zoals nu. Kulsan viel niet onder de “volksontwikkeling” en was daarom overbodig. Dus moesten we voor onze festivals aankloppen bij het Fonds voor de Amateurkunsten Kulsan verzorgde een aantal unieke ontmoetingen tussen Turkse, Nederlandse, Spaanse en Indiase artiesten, bijvoorbeeld: • Turkse volksmuziek en muziek uit Andalusië. De meester op de Turkse bağlama Arif Sağ en de Spaanse meesters op de gitaar Tomatito en later met Gerardo Ñunez. • Ontmoeting tussen Liesbeth List en de protestzanger en tevens ambassadeur van Unesco Zülfü Livaneli • Sezen Aksu en het Willem Breuker Collectief • Onlangs nog speelden Arif Sağ, Erdal Erzincan en het Metropool Orkest Turkse volksmuziek. • De zanger van religieuze muziek Kani Karaca en de Indiase diva Jaya Prakash brachten religieuze muziek ten gehore. • Ook in de toekomst zullen er zulke opmerkelijke ontmoetingen plaats vinden.

TULPIA feb/mr t 2006

en dergelijke. De erkenning kwam pas veel later. Pas toen gerenommeerde zalen onze concerten overnamen en er een groot Nederlands publiek kwam, begonnen staatssecretarissen als Nuis en Van der Ploeg voor ons te pleiten. De bekende cross-overs van Kulsan waren het visitekaartje waarmee staatssecretaris Rick van der Ploeg aan kon komen bij de politiek.” Dalkıran: “Van meet af aan vond ik het vanzelfsprekend dat migranten ook met hun cultuur zouden deelnemen aan de samenleving. De klassieke Turkse muziek maakt deel uit van het totale muziekaanbod, omdat Turken deel uitmaken van de samenleving.” Het geheim van Kulsan? “Teamwork,” zegt Divendal. “Nooit ruzie, we vertrouwen elkaar voor honderd procent, hebben respect voor elkaar en gunnen elkaar alle succes. We zijn niet gericht op onze carrière en we zijn tegen ellebogenwerk. We delen allemaal een ideaal. Wij willen volle zalen zien. Als mensen iets van elkaar leren en enthousiast raken, kunnen we tranen in onze ogen krijgen van emotie. De verhouding man-vrouw, Nederlander-Turk, zorgt natuurlijk ook voor een evenwichtige samenstelling omdat we elkaar goed aanvullen.” “Integratie is rijkdom,” zegt Divendal ten slotte. “Leven in een andere cultuur is een rijkdom voor beide groepen, maar je moet er wel voor openstaan en het als een verrijking willen zien. Wat niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid is. De muziek die wij in het begin uit Turkije haalden, werd misschien eerst als enigszins vreemd ervaren, maar nu is het doodnormaal geworden voor veel Nederlanders en allochtonen om een avondje naar Turkse muziek te gaan luisteren. En daar zijn wij als Kulsan trots op.”

Ruud Staverman

Rood waas Het overkomt me niet vaak, maar het gebeurt wel eens dat ik een rood waas voor mijn ogen krijg. Van de week gaf ik aan een groep van zo’n 25 leerlingen uit het middelbaar beroepsonderwijs informatie over de op te richten Ondernemers Academie in Amsterdam. Het was een leuke bijeenkomst, er werden goede vragen over en weer gesteld en verschillende leerlingen lieten zich over hun toekomstvisie uit. So far, so good. Totdat ik een bedeesd meisje – Fatima heette ze – naar haar toekomstbeeld vroeg. Ze haalde haar schouders op en zei dat ze het niet wist. Ze is inmiddels 20 jaar en zal in juni 2006 haar mbo-diploma halen. Nu hoor ik vaker van jongeren dat ze niet weten wat ze willen, maar iets in Fatima’s houding trof me. Ik vroeg door en ze antwoordde: “Wat maakt uit wat ik doe? Ik blijf toch altijd een allochtoon.” Op dat moment kwam het rode waas. Want de discussie over allochtonen versus autochtonen voer ik al heel lang niet meer. En ik sta daar zeker niet alleen in. We komen op straat, op school, in de bedrijven en eigenlijk in heel de samenleving er langzaam maar zeker achter dat we mensen zijn die op een gemeenschappelijke plek samenleven en die er met elkaar wat van moeten zien te maken. Maar het lijkt wel alsof de politici en beleidsmakers dat niet inzien. Sla de krant maar open of zet de tv maar aan: continu worden weerzinwekkende begrippen als ‘allochtonenwijken’, ‘zwarte scholen’, ‘migrantenproblematiek’ en dergelijke meer over ons uitgestrooid. Geen wonder dat mensen daardoor (letterlijk en figuurlijk) terneergeslagen raken. Ook al ben je in Mokum geboren, heb je daar je vrienden, spreek je Nederlands en volg je een Nederlandse opleiding voor een baan in Amsterdam: dan nog ben jij een allochtoon. En wat klinkt dat woord toch vies, besmet. Want hoe je het ook wendt of keert: in het hedendaagse taalgebruik is een allochtoon een probleemgeval. Maar de politiek stoort zich daar niet aan en ontwikkelt nog steeds in hoog tempo allerlei projecten, subsidies en trajecten om allochtonen verder te helpen. Van de wal in de sloot dus, durf ik te beweren. Fatima is daar een voorbeeld van. En hoeveel Fatima’s (en Ahmeds) zullen er wel niet rondlopen: mensen die heel goed in staat zijn om op verschillende gebieden te presteren, maar het gevoel hebben gekregen dat ze toch niet deugen omdat ze nu eenmaal allochtoon zijn! Fnuikend is dat voor het zelfvertrouwen van mensen. Daar zou iedereen toch een rood waas voor de ogen van moeten krijgen? Mijn idee: schaf allochtonen en autochtonen af. Vandaag nog! Dan houden we mensen over, waarvan een aantal problemen heeft. Maar weet je wat zo leuk is? De Mokro’s, Blakka’s, Bakra’s, Makamba’s en Tatta’s zijn heel goed in staat om op eigen kracht die problemen op te lossen en kracht vanuit zichzelf te vinden. Daar hebben ze geen politici en beleidsmakers voor nodig. Dat kunnen ze best zelf.

Ook Fatima. Want ook zij zal op een keer uit die dip komen en daar zullen we haar ook zeker bij helpen op onze Ondernemers Academie in Amsterdam.

Onderwijs & wetenschappen

â&#x20AC;&#x153;Als wetenschappelijk toptalent heeft Nederland u hard nodigâ&#x20AC;? Tekst: Rogier Slop Foto: Amber Beckers

Drie Nederlandse vrouwen van Mozaïek-subsidies en waren er dan (één heeft zich teruggetrokken) moesTurkse origine gaan vanaf janu- ook bij om de laureaten van de strenge ten hun vraagstelling en ideeën geheel ari 2006 promoveren in de weten- selectie in het zonnetje te zetten, met herzien en ook nog eens geloofwaarschap. “Nederland heeft u als top- een oorkonde en een bos bloemen. dig presenteren tegenover een strenge talent hard nodig,” gaf minister Applaus klaterde door de zaal, trotse commissie van wetenschappers op hun van Onderwijs, Cultuur en Weten- ouders lieten zich fotograferen met vakgebied, ook uit het buitenland. “Een spannende periode was dat schap Maria van der Hoeven de hun nu al onderscheiden kroost, de laureaten te verstaan tijdens de jonge promovendi omhelsden elkaar natuurlijk wel,” zegt medisch antrouitreiking van de oorkonden. Ie- - het was een even vrolijke als plechtige pologe drs. Leyla Çinibulak die een dere promovenda krijgt een beurs bijeenkomst, ingeluid door de minis- promotieonderzoek gaat doen naar van 180.000 euro. Reportage van ter van OCW Maria van der Hoeven. geboorteregeling bij Turkse en Marok“Steeds meer allochtonen kiezen voor kaanse vrouwen. “Natuurlijk was er een onvergetelijke middag. een universitaire studie,” aldus Van der competitie. Soms dacht ik wel eens: De komende vier jaar moet het allemaal Hoeven. “Wij kunnen u alleen de weg ‘Het is jij of ik’. Maar het is nooit ellebogaan gebeuren: gedegen wetenschap- naar het vervolg van zo’n studie wijzen. genwerk geworden. Integendeel, we pelijk onderzoek, een proefschrift, een Maar één ding is wel duidelijk: talent waren bij die selectie één groep. En het is ook wel eens leuk om mee te maken heuse promotie en de doctorstitel. kent geen grenzen.” Voor eenentwintig afgestudeerden is het zover: ze kunnen aan de slag met Ze hebben een unieke passie voor de wetenschap hun promotieonderzoek. De zorgvuldig geselecteerde talenten komen uit alle windstreken, waarvan er drie hun Selectie dat je niet de enige minderheid bent.” wortels in Turkije hebben liggen: drs. Drs. Nil Kaymaz, psychiater, die Leyla Çinibulak, drs. Nil Kaymaz en ir. De trots mag er ook wel wezen. Het Nuray Tümer. Wat al deze eenentwin- gaat hier tenslotte niet om zomaar onderzoek gaat doen naar schizofrenie tig laureaten gemeen hebben, is dat een project. Zowel de minister als de en zenuwbanen in de hersenen, valt ze allemaal glansrijk afgestudeerd zijn, voorzitster van de wetenschappelijke haar bij. “Natuurlijk was het selectiesoms in meerdere afstudeerrichtingen beoordelingscommissie, Lieteke van proces spannend en zenuwslopend, tegelijk. En ze hebben een unieke pas- Vucht Thijsen, wees op de strenge se- maar het was de moeite waard. Ik sie voor de wetenschap en voor de lectie. Er waren 142 aanmeldingen bin- heb er vrienden en vriendinnen aan kansen die hun onderzoek gaat bieden. nengekomen voor onderzoeksideeën, overgehouden,” vertelt ze. “Het is zo vertelde Van Vucht Thijsen. De uit- toch erg leuk om kennis te maken met Jong, trots, stralend en vol ambitie. In het gebouw van de Nederlandse eindelijk tweeëntwintig uitverkorenen andere mensen die een heel andere Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) in Den Haag kregen ze hun oorkonde als uitverkorenen, als nieuwe aanstaande wetenschappelijk top - 180.000 euro de man/vrouw wordt uitgetrokken om in de komende vier jaar te bewijzen dat ze daar ook bij horen. De NWO en het ministerie van OCW verzorgen deze zogenoemde

Drs. Leyla Çinibulak Medisch antropologe In Nederland sinds 1980 31 jaar, geboren in Tuzluca, Noordoost-Turkije Afgestudeerd in 2002, medische antropologie, Universiteit van Amsterdam Onderzoek voor proefschrift: Geboorteregeling bij vrouwen van Turkse en Marokkaanse afkomst Promotoren: Prof.dr. Annemiek Richters, Leids Universitair Medisch Centrum & dr. Els van Dongen, Universiteit van Amsterdam.

studieachtergrond hebben dan jijzelf. Je ontmoet een stel gedreven mensen die met veel passie hard werken in de wetenschap. Dat sterkt je weer in je eigen drijfveren.” Van der Hoeven was zeer tevreden over het grote aantal vrouwen onder de laureaten. “Dat doet me deugd. Maar dat is niet het belangrijkste. Want u zit hier niet als man, vrouw of allochtoon. U zit hier als wetenschappelijk toptalent. En dat talent heeft Nederland, als het een echt kennisland wil zijn, hard nodig.”

Nieuw vaderland En er was nog iets dat de minister even kwijt wilde. Veel onderzoeksplannen zijn ‘direct maatschappelijk relevant’, zoals het in OCW-jargon luidt. De resultaten van deze onderzoeken zijn al gauw van praktisch belang: toepasbaar in ziekenhuizen, in de sociale hulpverlening, in overheidsbeleid. Als voorbeeld noemde Van der Hoeven het plan van ontwikkelingssociologe Nuray Tümer die wil gaan uitzoeken in hoeverre Turkse immigranten zich vereenzelvigen met hun oude én hun nieuwe vaderland. Zeker in een tijd waarin de regering streeft naar één ‘Hollandse identiteit’ een veelbelovend onderzoek, aldus de minister. Zo uiteenlopend als de etnische achtergronden zijn, zo uiteenlopend zijn ook de onderwerpen. Op de feestmiddag deden drie laureaten hun presentatie nog eens dunnetjes over. Zo kreeg het publiek achtereenvolgens iets te horen over het waarschuwingssysteem van cellen tegen virussen, de juridische gevolgen van namaak en merkpiraterij en het ontstaan van geologische breuklijnen langs de kust van Sierra Leone. Allemaal nog te onderzoeken. Allemaal nog uit knobbelen. Allemaal nog te beschrijven in dienst van de immer gretige wetenschap die van alles meer wil weten. En allemaal aan te pakken door jonge wetenschappers die de komende vier jaar talent en passie gaan bundelen. Op weg naar de wetenschappelijke top. Zie voor een volledige lijst van het Mozaïek-programma, de laureaten en hun onderzoeksprogramma’s: www.nwo.nl

TULPIA feb/mr t 2006

Voor Leyla Çinibulak begon het allemaal op de Universiteit van Utrecht. Daar hadden de sociale wetenschappen een mooi, in elkaar overvloeiend programma. ‘Interdisciplinair’ was het sleutelwoord. Bij haar werd het uiteindelijk antropologie, maar dat wist ze eigenlijk al vanaf haar eindexamen atheneum-B in Deventer. Antropologie - de studie van de mens en zijn omgeving in al zijn facetten. Na een tweedejaars onderzoek over jonge remigranten van Nederland naar Turkije volgde een uitwisselingsstudie sociale antropologie aan de op dit terrein befaamde universiteit van het Schotse Edinburgh.

de Nederlandse gezondheidszorg en hoe werkt die zorg speciaal? Kortom: onderzoeksvragen te over. Terug in Nederland begon ze weer te werken aan haar basisthema: migrantenvrouwen en hun gezondheid. “Dat was in eerste instantie een tamelijk eenzaam bestaan, omdat daar in mijn studierichting nauwelijks aandacht aan besteed werd. Totdat ik plotseling in de bibliotheek een vakblad in handen kreeg, waarin werd geschreven over een onderzoek van het Leids Universitair Medisch Centrum over gynaecologie, verloskunde en sociale diversiteit. Dat onderzoek was al gestart, maar toen ik me meldde zou

“Ik heb altijd al een speciale belangstelling gehad voor migrantenvrouwen en hun gezondheid.” En toen wist ze het zeker: antropologie was haar passie. En in Nederland valt er op dit vakgebied nog voldoende te onderzoeken, mede door de blijvende aanwezigheid van migranten. Hoe staat het met hun gezondheid? In welke mate maken ze gebruik van

men net interviews gaan houden met vrouwen en was iedereen enthousiast. Ik kon zo meedoen. Ik had natuurlijk het voordeel van de tweetaligheid, ik kon direct met die vrouwen praten. En uiteindelijk ben ik afgestudeerd op een deelonderzoek naar zwangerschap en

Leyla Çinibulak wil Turkse en Marokkaanse vrouwen een stem geven

“Ik wil zo dicht mogelijk bij hun verhalen blijven”

bevalling onder vrouwen van Turkse afkomst en hun ervaringen met de verloskundige zorg in Nederland.” En dat afstuderen was nog maar het begin. Çinibulak gaf gastcolleges, ze publiceerde in vakbladen, ze won prijzen. Het is niet onopgemerkt gebleven. De promovenda gaat nu weer een stapje verder.

gen in. Ik wil die vrouwen een stem geven. En aan het zoveelste onderzoekje van zoveel procent vindt dit en zoveel procent dat, daar doe ik niet aan mee.” Geen sensatieverhalen in de krant voor Çinibulak. “Ik wil vooral kwalitatief onderzoek.” Verknocht aan de zuivere wetenschap is ze, maar de samenleving moet ook uit de voeten kunnen met de Vrouwen resultaten van haar onderzoekingen. Haar promotieonderzoek gaat over “Artsen en verloskundigen moeten geboorteregeling bij Turkse en Marok- meer weten van deze vrouwen. En kaanse vrouwen. Haar toelichting op dat willen ze ook graag. Ik hoop dat ik het onderzoek is duidelijk: “Nederland daaraan iets kan bijdragen. Ik heb niet is altijd een rolmodel geweest voor het de behoefte om alleen maar aan mijn gebruik van anticonceptie. Maar vooral carrière te werken. Ik hoop dat mijn vrouwen van niet-Nederlandse afkomst onderzoek kan leiden tot een andere en jongeren zouden tegenwoordig beeldvorming van allochtone vrouwen ineffectief anticonceptie gebruiken. in Nederland, betere zorgverlening en Dit onderzoek gaat over autonomie, meer begrip bij artsen voor allochtone geboorteregeling en reproductieve patiënten en hun maatschappelijke gezondheid bij vrouwen van Turkse en positie.” Marokkaanse afkomst.” Wetenschap En ze ként die vrouwen. “Je hebt nu eenmaal veel soorten vrouwen. Aan de andere kant is ze zich heel goed ‘De’ Turkse vrouw of ‘de’ allochtone bewust van haar strakke wetenschapvrouw bestaat niet, hoewel de media pelijke verplichtingen in de komende daar eindeloos verhalen over weten vier jaar. “Ik benader de betreffende te vertellen. Dat is allemaal verkeerde vrouwen volstrekt blanco, ik moet de beeldvorming. Er zitten veel meer la- resultaten systematisch analyseren.

Maar ik wil zo dicht mogelijk bij hún verhalen, hún behoeften en hún ervaringen blijven.” De doctorstitel wenkt. “Ik begin per januari 2006. De komende jaren wordt het hard werken, maar veel verschil zal het in mijn leven niet maken. Ik ben altijd zorgvuldig omgegaan met zaken als wetenschappelijke studie, onderzoek en geschreven artikelen. Soms betekent dat afzondering, eenzaamheid. Dat hoort er nu eenmaal bij.” Wat betekent het voor haar om doctor te worden? “Het geeft voor jezelf iets aan: ik heb dan het wetenschappelijke pad pas écht helemaal afgelegd. En het opent deuren, ook internationaal.”

TULPIA feb/mr t 2006

Drs. Nil Kaymaz Psychiater, werkzaam bij het Altrecht-ziekenhuis in Utrecht 33 jaar, geboren in Mazgirt, provincie Tunceli. Onderzoek van proefschrift: “Schizofrenie en de ‘bedrading’ van het brein” Promotor: Prof.dr. R. Khan Copromotor: Dr. W. Cahn, beiden verbonden aan de Universiteit van Utrecht en het Utrechts Medisch Centrum

“Ik ben al heel lang geïnteresseerd in het menselijke brein, driften en motivaties. En in de klachten die bij aandoeningen van het brein kunnen voorkomen, zoals waanideeën en hallucinaties.” Nil Kaymaz kwam in 1982 als tienjarige naar Nederland. Op het vwo begon al vroeg haar fascinatie voor menselijke drijfveren, gezondheid en migratieprocessen. Haar eerste studiestappen hadden te maken met de algemene gezondheid. Ze studeerde geneeskunde. Maar ze keek om zich heen en steeds meer begon vooral de geestelijke gezondheid van de mens haar te intrigeren. Kaymaz studeerde in Brussel en in Gent, en deed een klein jaar coschappen in Barcelona, alvorens haar opleiding tot psychiater af te ronden met haar keuzejaar in psychiatrische research in Maastricht. Kaymaz heeft aan dat on-Hollandse zwerven nog altijd een goed gevoel overgehouden. “In het buitenland leer je toch altijd iets meer. Je leert je grenzen verleggen, je gaat dingen uit eigen beweging onderzoeken. Je wordt zelfstandiger, je wordt moediger in het nemen van beslissingen. Als je in het buitenland iets leert, heb je ook gelijk meer ervaring.” Praktiserend psychiater is ze nu, vier dagen per week. Het heeft haar altijd aangetrokken, de processen die bewust of onbewust rondwoelen in onze geest. Haar onderzoeksplan voor het proefschrift over schizofrenie lijkt in eerste instantie voor de leek, die het idee heeft alles geestelijk op orde te hebben, uit een hele verre wereld te komen. Maar het is glashelder: “Bij

TULPIA feb/mr t 2006

“Die theorieën leidden dan weer tot een aparte beeldvorming”

Uitzoeken mensen met schizofrenie zijn veranderingen in de zenuwbanen van de Eén ding wil Kaymaz wel voorop stelhersenen aangetoond. Ook zijn er len: patiënten en familieleden zijn niet verschillende genetische factoren en zomaar proefkonijnen. Ze wil met haar omgevingsfactoren die het risico van onderzoek er vooral achterkomen hoe schizofrenie beïnvloeden. Onderzocht mensen het beste kunnen worden zal worden hoe ‘genen en omgeving’ geholpen. “Ik wil met mijn onderzoek in verband staan met veranderingen in mogelijkheden op het spoor komen de zenuwbanen.” om die zorg te verbeteren.” En dat zál ook onderzocht worden Een eventuele promotie is slechts - grondig. “Het is zo boeiend,” zegt een deel van haar opzet, zo betoogt zij. Kaymaz enthousiast. “In de psychiatrie “Natuurlijk zijn de komende jaren heel is natuurlijk al veel onderzoek gedaan spannend. Ik kijk uit naar onderzoek, naar schizofrenie. Hersenonderzoek naar congressen met collega’s, naar en het uitzoeken van symptomen, hun publicaties. Maar ik heb ook mijn klachten en reacties op sommige tests, patiënten. En die zijn belangrijk - ik blijf dat is al vaker gedaan. Voorheen ging ook de komende jaren graag contact men ervan uit dat er een eenduidige houden met de werkelijkheid. En oorzaak was voor wetenschappelijk het ontstaan van onderzoeker blijf je schizofrenie. Bijtoch wel altijd, ook voorbeeld dat het al staat er ‘doctor’ een kwestie was voor je naam. Die van hersenbe wetenschappelijke schadiging. Of dat nieuwsgierigheid de oorzaak lag in zal ik altijd blijven de omgeving, in koesteren.” te veel cannabisDe Mozaïekgebruik. En die beurs kan mistheorieën leidden dan weer tot een schien op wat Fortuynistisch gesputter aparte beeldvorming,” aldus Kaymaz. rekenen: “Hullie worden weer voorEn dat zou dus allemaal wel eens getrokken.” Kaymaz is het daar niet anders kunnen liggen. Dat is het leuke mee eens. “Zo’n fonds voor allochtone aan deze studie, vindt Kaymaz. Ze wil wetenschappers is alleen maar goed. uitzoeken wat alle mogelijke oorza- Talent uit die hoek mag best een extra ken zijn en wat er eventueel voor een impuls krijgen. Het bevordert de inteverband te vinden is. En ze wil dan gratie. Anders krijg je alleen maar bitnog een stap verder gaan. Wat is bij terheid, zo van ‘er is toch geen plaats schizofrenie oorzaak en gevolg? Kan er voor ons’. Voor echt talent is dit een sowieso een fysieke oorzaak worden elegante oplossing. En dan moeten wij gevonden? In hoeverre is deze psychi- het zelf maar waarmaken.” sche ziekte dan afhankelijk van genetisch overgedragen ‘hersenkronkels’?

“Ik wil wel contact met de werkelijkheid blijven houden”

Onderwijs & arbeidsmarkt

“Nederland schreeuwt om ondernemers” Tekst: Peter Teffer Foto’s: Uygar Özel

Naam: Ruud Staverman Functie: Projectmanager ROC ASA Ondernemers Academie Leeftijd: 48

Een aantal opleidingen van ROC de sleutel van een beschikbare kamer ASA is sinds september 2005 ver- heeft gevonden, verontschuldigt hij huisd naar de Van de Sande Bak- zich. “Dit krijg je bij een verhuizing. huijzenstraat in Amsterdam-West. Over een maand of wat verloopt alles Naast de afdeling Economie West, hier prima.” die nu al in het oude Reed ElsevierRuud Staverman is projectmanager gebouw zit, zal over enige tijd ook van de ROC ASA Ondernemers Acadede ICT Academie van ROC ASA mie Amsterdam, een nieuwe gespezich in het pand vestigen. Maar cialiseerde opleiding die in september de kroonjuwelen in het complex 2006 moet beginnen. Het doel ervan is worden volgens projectmanager om nieuwe ondernemers op te leiden, Ruud Staverman de ROC ASA On- waar volgens de projectmanager polidernemers Academie en het Mas- tiek en samenleving om schreeuwen. terdam Ondernemers Centrum. “Nederland was altijd zo ondernemend. Zo’n 30 procent van de Nederlanders Een beschikbare ruimte op de zevende overweegt om een eigen bedrijf te verdieping van het ROC ASA gebouw starten, terwijl dat in de Verenigde aan de Van de Sande Bakhuijzenstraat Staten 65 procent is. Wij zien dat de 4 voor een gesprek is niet direct ge- helft van de Nederlandse ondernemers vonden. Sommige ruimtes zijn bezet, die ermee stoppen in verband met bijvan andere zijn even geen sleutel voorbeeld pensioen, geen opvolgers beschikbaar. Overal op de gang staan hebben. Dat is een enorm probleem,” nog dozen, de verf is nog nat en aldus Staverman. Het gaat volgens mensen zijn hard aan het werk met hem om zo’n 50.000, vaak traditionele internet- en elektriciteitsverbindingen. ondernemers. De nieuwe onderneAls Ruud Staverman na enige moeite mers, waaronder veel allochtonen, TULPIA feb/mr t 2006

“Vroeger wilde ik oud-katholiek priester worden, maar tijdens de vooropleiding Theologie vond ik Latijn en Grieks zo vreselijk dat ik na twee jaar gestopt ben. Via huis-aan-huisbladen ben ik de journalistiek ingerold en vanaf 1997 was ik tot twee jaar geleden docent Levensbeschouwing aan wat nu ROC ASA Economie Oost is. Sindsdien werk ik als manager ondersteunende diensten op die locatie. Met ingang van 1 december 2005 ‘trek’ ik de nieuwe opleiding voor ondernemers.”

kunnen prima het voortbestaan ervan del (niveau 4) en een certificaat. Maar garanderen. De afgelopen jaren leverde belangrijker is dat de aankomende ROC ASA in Amsterdam slechts enkele ondernemers vaardigheden ontwikkegediplomeerden af. “Dat moeten er len. “We willen het ondernemerschap véél meer worden,” vindt de project- hiermee bevorderen,” zegt Staverman. manager. “We zien dat veel leerlingen “Onder de 210 werkende schoolverlaters best eigen baas willen worden, maar afkomstig van ROC ASA Amsterdam veel startende ondernemers gaan er in 2004 zaten bijvoorbeeld maar drie na een paar jaar ook kapot aan. Dat studenten die een eigen zaak begonmoet anders en daarom gaan we de nen. Dat moeten er véél meer worden,” leerlingen helpen zich te ontwikkelen vindt hij. “Vroeger had je een diploma tot startende ondernemers die in staat nodig om een onderneming te starten, zijn met meer succes de markt te be- maar dat is nu niet meer zo. Het netreden dan lieden die ‘as from scratch’ gatieve gevolg daarvan is dat iedereen beginnen.” een onderneming kan opstarten en dat daarbij heel veel fouten worden Ondernemers Academie gemaakt. We willen dat leerlingen De roep om ondernemers in de maat- gecoacht worden door ondernemers schappij en de huiverigheid bij studen- uit de praktijk, waardoor de studenten ten om daadwerkelijk na hun opleiding meer kans van slagen hebben.” een eigen zaak te starten was voor ROC De studie moet een combinatie ASA aanleiding om de Ondernemers zijn van klassikale colleges, stages en Academie op te richten. Na de zomer het wekelijks werken in een “mini-onzal het eerste studiejaar beginnen. derneming”, waarbij de studenten in Studenten die een mbo-diploma op groepen een jaar lang een echt bedrijf niveau 3 of 4 hebben gehaald, kun- starten, runnen en liquideren. Aan het nen meedoen. “Je kunt het een soort einde van de studie moet er een ondermasteropleiding voor mbo’ers noemen nemingsplan gepresenteerd worden of een ‘mbo-plus’.” dat beoordeeld zal worden door een De opleiding duurt één tot twee panel met vertegenwoordigers van jaar. Na afloop krijgt de student een er- ROC ASA en uit het bedrijfsleven. kend diploma Ondernemer Detailhan-

TULPIA feb/mr t 2006

Masterdam Ondernemers Centrum De Ondernemers Academie Amsterdam moet nauw gaan samenwerken met het Masterdam Ondernemers Centrum (MOC) dat sinds oktober 2005 in hetzelfde gebouw gevestigd is waar straks de aspirant-ondernemers les gaan krijgen. “Hier bieden we startende ondernemers de gelegenheid om hun onderneming te vestigen. We zullen in alle Amsterdamse ROC ASA opleidingen een ‘talentscouting’ houden waarbij we op zoek gaan naar potentiële ondernemers onder de studenten. Natuurlijk kunnen ook andere beginnende ondernemers zich hier vestigen.” Staverman is nog op zoek naar partners uit het bedrijfsleven die coaches en gastdocenten kunnen leveren. Hij zegt al veel potentiële partners tegengekomen te zijn. “De Kamer van Koophandel van Amsterdam doet mee. Ook zijn we in gesprek met ABN Amro, Start, VNO-NCW West, het Nederlands Centrum van Directeuren, ABC Management en Kobi Business Center. En dan zijn we nog niet eens actief bezig met werven!” Wat haalt de ondernemer hier uit? Is hij niet zijn eigen concurrent aan het

opleiden? “Natuurlijk zal een ondernemer met een heel bijzonder product of aparte dienst zijn kennis over dat specifieke product niet delen, maar daar gaat het niet om. Een goede ondernemer leidt zijn potentiële medewerker op,” aldus de projectmanager. Staverman is enthousiast wanneer hij over zijn project praat en legt de lat hoog. “We beginnen met een groep van 30 studenten. Daarvan zal minstens 40% binnen twee jaar een eigen zaak moeten beginnen. Elk jaar voeren we het studentental op tot een maximum van 90, zodat we in de toekomst meer en meer goed voorbereide starters afleveren.” Een ambitieus plan. “Dat is ook zo,” zegt Staverman, “maar het gaat wel lukken.”

ROC ASA (Regionaal Opleiding Centrum Amsterdam, ‘t Sticht en Amersfoort) is een onderwijsorganisatie van middelbaar beroepsonderwijs (mbo). In totaal heeft ROC ASA ruim 16.000 leerlingen, waarvan 6.000 in Amsterdam. Daarvan komen er uiteindelijk ongeveer 1300 in het gebouw aan de Van de Sande Bakhuijzenstraat. “ROC ASA is nadrukkelijk een regionale opleiding. Je studeert, loopt stage en vindt hopelijk ook een baan in dezelfde regio.”

waarom kiezen voor het MOC

De juiste stap naar een succesvolle onderneming...

Flexibel Flexibiliteit in huurruimte en -periode

Netwerk Ondernemers ontmoeten elkaar in het MOC

Traineepool Trainees kunnen, onder begeleiding van professionals, zorgen voor een aantal taken in het primaire en secundaire proces binnen uw bedrijf

Ondersteuning MOC biedt ondersteuning op verschillende gebieden

Kleine ruimte Modern ingerichte werkplekruimtes vanaf 23 m2

Lage huurprijs Een alles in een oplossing (huisvesting en ondersteunende diensten) tegen een lage flexibele huurprijs

BedrijvencafĂŠ Een compleet ingerichte catering waar u uw klant de benodigde lunch of versnapering aan kunt bieden.

De juiste stap naar een succesvolle onderneming... Masterdam Ondernemerscentrum (MOC) biedt voor (startende) ondernemers representatieve kantoorruimte en serviceverlening op maat. Het MOC staat voor ondernemerschap op het kruispunt van onderwijs en handelsgeest. We bieden een plek waar talenten elkaar ontmoeten. Hierdoor ontstaan nieuwe impulsen en ideeĂŤn op onderwijs en zakelijk gebied. Masterdam Ondernemerscentrum heeft een vergaande samenwerking met de ROC ASA Ondernemers Academie. Het MOC is gehuisvest in het gebouw van ROC ASA, gelegen aan de A10-West te Amsterdam en is eveneens goed bereikbaar per openbaar vervoer.

Bezoekadres

Van de Sande Bakhuijzenstraat 4 1061 AG Amsterdam

Email Webpagina

info@masterdamoc.nl www.masterdamoc.nl

Onderwijs & arbeidsmarkt

Integratie zonder arbeidsparticipatie loopt spaak Tekst: Sonja Havermans Foto’s: Uygar Özel

Ze loopt door de brede gang van het gloednieuwe kantoor. Vriendelijk groet ze haar collega’s en vraagt of de teammeeting een kwartiertje later kan beginnen. “Ik kom net van een bespreking met een werkgever,” zegt directrice Fındık Demir van Helpdesk Allochtonen in Zaanstad. “We willen met meer werkgevers nauw gaan samenwerken om onze cursisten een opleiding met baangarantie te kunnen bieden.” Eenmaal op haar kamer zet ze haar tas naast haar bureau, gaat zitten en logt snel in. “Ik moet voor de vergadering nog even een paar mails beantwoorden.”

Intensieve begeleiding De stichting Helpdesk Allochtonen heeft als doel de arbeidsparticipatie, emancipatie en Nederlandse taalvaardigheid van de allochtone doelgroep in de regio te bevorderen. Stadgenoten of cursisten van buitenlandse afkomst uit de provincie Noord-Holland kunnen bij de Helpdesk Allochtonen terecht voor trainingen en intensieve begeleiding tijdens hun zoektocht naar werk. Vooral met die intensieve begeleiding onderscheidt de stichting zich van andere instellingen. “Meestal is de weg tot arbeidsparticipatie voor de allochtone klant geen eenvoudige, omdat bijvoorbeeld de gezinssituatie, taalachterstand, onzekerheid en culturele gebruiken het traject bemoeilijken. De individuele coaching door een van onze consulenten geeft dan vaak een extra stimulans om door te zetten,” vertelt Demir. Veel van haar cursisten zien Demir als hun voorbeeld. Een compliment voor de Turkse immigrante die heel wat bergen heeft moeten verzetten om zichzelf te kunnen ontwikkelen en te worden tot wie ze is. Als ervaringsdeskundige is Demir zeer betrokken. Bovendien heeft ze een heel sociaal karakter. Ze zet zich met hart en ziel voor haar deelnemers in. Met haar trainees maakt ze geïnteresseerd een praatje en potentiële cursisten zoekt ze in buurthuizen op om ze over Helpdesk Allochtonen te vertellen. Ook met haar collega’s gaat ze om alsof het oude bekenden zijn. Haar autoriteit is gebaseerd op respect weten haar collega’s te vertellen en zij wordt geroemd om haar onuitputtelijke passie voor het werk dat zij professioneel doet. Demir vindt het belangrijk dat mensen op eigen benen leren staan. Zij motiveert hen en geeft hun een zetje. “Ik heb altijd geloofd dat je via een goede opleiding of training veel kunt bereiken. Leren is dan ook van alle TULPIA feb/mr t 2006

leeftijden. Dat probeer ik hier ook aan sommige cursisten duidelijk te maken,” zegt ze. Demir ziet deelname aan de arbeidsmarkt dan ook als hét instrument om zich persoonlijk te ontplooien en zo te participeren in het maatschappelijke leven. En het spreken van de taal en maatschappijkennis zijn vereisten om aan die arbeidsmarkt deel te kunnen nemen en succesvol te worden.

De stuwkracht Fındık Demir is sinds 2001 betrokken bij haar instituut. Eerst als coördinatrice, later als directrice. In mei 2001 namen drie regionale stichtingen het initiatief voor Helpdesk Allochtonen. Zij wilden allochtone vrouwen bij de arbeidsmarkt betrekken. Demir werd gevraagd om dit nieuwe project op te zetten, wat al snel een succes bleek. Binnen twee weken na de start meldden al vijftig vrouwen zich aan voor de eerste opleidingen zorghulp en kinderopvang. Onder het toeziende oog van Demir werd Helpdesk Allochtonen in april 2003 zelfstandig en is zij benoemd tot directrice. Onder haar leiding breidde het aanbod van dit opleidingsinstituut zich aanzienlijk uit. Bij het samenstel-

TULPIA feb/mr t 2006

len van het trainingsaanbod houden medewerkers van Helpdesk Allochtonen steeds rekening met de vraag op de arbeidsmarkt. Veel vrouwelijke cursisten geven niet alleen aan welke trainingen en banen ze ambiëren, maar vragen ook om cursussen voor hun mannen. “Zij ontwikkelen hun kennis en kunde en willen graag dat hun echtgenoten zich ook ontwikkelen. Tegenwoordig kunnen zowel vrouwen als mannen bij ons bijvoorbeeld taaltrainingen, cursussen zakelijke dienstverlening of beveiliging volgen. Ook een sollicitatietraining of beroepsoriëntatie behoort tot onze mogelijkheden,” aldus Demir. De trainingstrajecten die Helpdesk Allochtonen aanbiedt zijn intensief. Een cursus loopt gedurende één schooljaar en vergt ongeveer driehonderd uur studietijd. Dat is een grote belasting voor de deelnemers en in het bijzonder voor de vrouwen. Zij zijn vaak kwetsbaarder. Demir: “Hun mannen vinden het goed als ze een training volgen zolang binnen het gezin alles maar bij het oude blijft.” Vandaar dat in alle trajecten naast Nederlandse taal ook empowerment (training om assertiviteit en een bewustwordingsproces te bevorderen) een standaardonderdeel vormt.

Met de groei van Helpdesk Allochtonen werd het oude pand te klein. In maart 2005 betrok Helpdesk Allochtonen een nieuwe, moderne kantoorruimte. De stichting draait volledig op subsidies, voornamelijk van de gemeente Zaanstad. In 2005 waren er 89 gesubsidieerde plaatsen voor oud-komers (mensen die een status hebben en meer dan een jaar in Nederland verblijven) beschikbaar. Het grootste probleem waar Helpdesk Allochtonen tegenaan loopt is dat deelnemers maar één keer een traject bij hen of elders mogen doorlopen. Mensen die het Nederlands onvoldoende machtig zijn om een heel opleidingstraject te volgen, starten vaak met alleen de taalcursus Nederlands. Daarna kunnen ze dan niet meer doorstromen naar een training die tot arbeidsparticipatie leidt omdat ze maar één gesubsidieerde training mogen volgen. Zo blijven ze in hun eigen kring en vervallen ze vaak in hun oude patroon. “Het gevolg hiervan is dat men zegt dat de integratie mislukt is. Als je meer in deze mensen zou investeren, zou het rendement veel groter zijn,” vindt Demir. Helpdesk Allochtonen wil zich in de toekomst vooral in de arbeidsparticipatie profileren. Om dit te kunnen realise-

ren en af te stemmen wordt er gezocht naar alternatieve oplossingen zoals een betere samenwerking met andere instellingen die zich op hetzelfde gebied begeven en het meer betrekken van werkgevers bij de organisatie.

Hoogopgeleid Het opleidingsinstituut gaat het dienstenpakket ook verbreden door trainingen te geven op een hoger niveau. Bijvoorbeeld voor hoogopgeleide allochtonen die vanwege een taalachterstand hier niet aan de slag kunnen. “Wij willen vanaf volgend jaar ook managementopleidingen gaan geven op mbo-, hbo- en masterniveau waardoor hun kansen op de arbeidsmarkt sterk toenemen.”

TULPIA feb/mr t 2006

Fındık Demir Het levensverhaal van Fındık Demir laat zich aanhoren als een sprookje. Een sprookje dat gaat over gedrevenheid, de drang naar onafhankelijkheid en wilskracht. Over hoe een Turkse idealiste haar zijderoute heeft gebaand tussen traditie en ambitie, tussen beklemmende regels en vooruitgang. Demir werd in 1961 geboren in Centraal-Turkije in een dorpje met de toepasselijke naam Kılavuz (gids) waar geen elektriciteit of stromend water was. Het gezin had het niet breed. Vader werkte ver van huis om zijn gezin van drie dochters en een zoon, zijn vrouw en inwonende moeder te kunnen onderhouden. De twee ongelukken die haar vader tijdens het werk overkwamen, zijn Demir bijgebleven. “Na een schorpioenensteek en een ongeluk met een tractor had hij geen geld om naar de dokter te gaan. Dorpsbewoners hielpen hem met kruiden weer op het been. Ik zat toen nog niet op school maar droomde dat ik later arts zou worden om de arme mensen te helpen.”

Een nieuw land In 1970 emigreerde haar vader om te gaan werken bij Bruynzeel in Zaandam. In oktober 1973 streek ook de rest van het gezin in Nederland neer. Demir was zo blij als een kind om weer bij haar vader te zijn. Na hun aankomst ging zij naar groep vijf en leerde Nederlands van de moeder van een klasgenootje. “Dankzij die goede begeleiding sprak ik binnen drie maanden vloeiend Nederlands.” Ze was toen nog de enige Turkse, donkerder dan de anderen met lang, zwart haar. De oudere leerlingen droegen haar op handen. “Ik voelde mij als een vis in het water en mocht een klas overslaan.” Na de lagere school volgde zij het lbo. “Het was vanzelfsprekend dat allochtone kinderen naar het lbo gingen,” stelt ze spijtig vast. “Net als veel Turkse ouders vonden ook mijn ouders dat meisjes niet zo veel hoefden te leren. Want naarmate je verder studeert, word je zelfstandiger en mondiger, waardoor je kieskeurig wordt en niet snel trouwt.” Tijdens haar schooljaren voerde Demir thuis veel strijd om haar opleiding af te maken. Ze besloot een bijbaantje te nemen. “Ik wilde niet in een fabriek gaan werken zoals de meeste Turken dat deden. Ik wilde hiermee bewijzen dat de plaats van een allochtoon niet vanzelfsprekend in de fabriek hoeft te zijn. Ik ging dan ook als verkoopster bij C&A aan de slag.” Met het geld dat ze verdiende leverde ze een bijdrage aan het levensonderhoud thuis. Op die manier hoopte ze te mogen blijven leren. Maar de school moest er aan te pas komen om dat voor elkaar te krijgen. Een ander twistpunt was het huwelijk. Vanaf haar vijftiende stelden haar ouders potentiële huwelijkskandidaten voor. “Maar ik ben gewoon tegen die traditie. Ik vind dat ikzelf verantwoordelijk ben voor mijn liefdesleven en huwelijk, ook al maak ik de verkeerde

TULPIA feb/mr t 2006

keuze.” Intussen behaalde Demir het lbo-diploma en kreeg ze een vaste aanstelling bij het grote warenhuis in Zaandam Wastora en bleef ze de huwelijkskandidaten afwijzen. Demir wilde niet alleen de kost verdienen, maar ook maatschappelijk actief zijn. Rond haar negentiende werd zij dan ook als enige vrouw lid van de gemeentelijke adviescommissie voor buitenlanders. Daar viel zij op door haar sociale bewogenheid, haar wilskracht en haar intelligentie. “Iemand van de commissie wees mij op de mogelijkheid om aan de sociale academie te gaan studeren. Dat advies was goud waard en betekende een keerpunt in mijn leven.” Voor Demir lachte het nieuwe leven haar passievol toe. Op haar twintigste volgde zij de deeltijdopleiding cultureel werk, ging zij bij de Turkse vrouwenvereniging HTKB in Amsterdam werken en drie jaar later in een buurthuis in Zaandam. Later rondde ze haar opleiding af en trouwde ze met een Turkse man die ze zelf had leren kennen. Samen kregen ze twee dochters. Als kostwinner bleef Demir werken en voedde tegelijkertijd haar kinderen op, maar verloor haar maatschappelijke idealen nooit uit het oog. Zij zette zich nog altijd in voor de emancipatie en participatie van haar landgenoten, vooral in het arbeidsproces. Zo werkte ze bij de arbeidsvoorziening, draaide ze werkgelegenheidsprojecten, werd ze vestigingsmanager bij uitzendbureau Start en trok ze naar de politiek. “Ik wilde niet langer zijdelings betrokken zijn en koos voor een raadslidschap van de PVDA.” Het was alsof Demir heel veel in te halen had en daarnaast volgde ze ook nog diverse managementcursussen totdat zij in 2001 bij Helpdesk Allochtonen belandde, waar zij twee jaar later directrice werd. “Nu wij zo over het verleden praten, sta ik versteld van mijn vastbeslotenheid om mijn idealen te verwezenlijken. Dat is ook mijn advies aan onze cursisten. Geloof in je eigen kracht. Bundel je hoop, talent en wilskracht. Het succes zal je vroeg of laat toelachen.”

De ambities van docentencoördinatrice Najia Aabid Toeval of niet, Najia Aabid en Fındık Demir zijn collega’s binnen Helpdesk Allochtonen. Hun verhalen zijn anders, maar hun ambities komen aardig met elkaar overeen. “Ik zeg altijd: de toekomst ligt in je eigen wilskracht en de daarvoor benodigde strijd.” De ogen van Najia Aabid (50) twinkelen als zij over haar werk bij Helpdesk Allochtonen vertelt: “Het is prachtig om vrouwen te helpen die onze hulp heel hard nodig hebben.” De Marokkaanse is als coördinatrice verantwoordelijk voor de werving en selectie van docenten. Ze verzorgt de planning en organiseert trainingen voor deskundigheidsbevordering van de docenten. Zo zorgt ze ervoor dat een thema als huiselijk geweld tijdens een docentenoverleg wordt behandeld en door een deskundige wordt uitgediept. Aabid is anderhalf haar geleden begonnen als consulente en later docentencoördinator geworden. Zij begeleidt cursisten die de training beroepenoriëntatie volgen. Iedere cursist wordt persoonlijk gecoacht en krijgt het advies dat bij hem of haar past. “Ze komen met allerhande vragen bij mij, variërend van problemen thuis tot en met hoe zij sollicitatiegesprekken moeten voeren.” Aabid zelf heeft nooit veel moeite gehad met sollicitatiegesprekken. Nadat ze de middelbare school in Marokko had voltooid, kwam ze dankzij het huwelijk met haar man naar Nederland. Ze leerde snel Nederlands, ging de arbeidsmarkt op en kwam als een van de eerste allochtone vrouwen bij een bank terecht. Na anderhalf jaar verruilde ze haar saaie administratieve baan voor een mbo-opleiding en later rondde ze haar hbo-studie maatschappelijk werk af. Ook de opvoeding van haar vier kinderen rustte grotendeels op haar schouders. Na een omzwerving langs verschillende functies maakte zij uiteindelijk de overstap naar Helpdesk Allochtonen. De deelnemers vragen haar regelmatig hoe ze dat allemaal voor elkaar heeft gekregen: diploma’s halen, kinderen opvoeden en werken. Op haar beurt verzekert Aabid de trainees dat zij dat zelf ook kunnen. “Ik zie hier vaak heel verlegen vrouwen binnenkomen die denken dat ze niets kunnen. Als ze het Nederlands eenmaal machtig zijn en een cursus empowerment hebben gehad, worden ze zelfstandiger en zijn ze zich bewust van hun eigen kracht. Dat geeft mij dan weer de energie om hen verder te ondersteunen. Ik zeg altijd: de toekomst ligt in je eigen wilskracht en de daarvoor benodigde strijd. Deze factoren bepalen de mate van je succes.” Voor meer informatie zie: www.helpdesk-allochtonen.nl

TULPIA feb/mr t 2006

gelijk

mo g n i r ĂŤ i Financ

Probleemloos onderhoud & techniek Het glasveranda is een TUV getest schuif-vouw systeem welke volledig kozijnloos kan worden toegepast om uw balkon of terras af te schermen tegen geluid, regen en wind. Ons systeem is getest tot 100 meter (circa 30 verdiepingen). Het glas is van gehard veiligheidsglas en wordt na het harden van het glas nog eens extra getest op verborgen gebreken; uniek voor ons systeem. Door het schuif- en vouwsysteem kunt u ook moeiteloos en zonder gevaar de buitenzijde van het glas reinigen.

Alle voordelen nog even op een rijtje: Onopvallend uw balkon of terras dicht maken Wind- en weer beschutting Geluidswerend 4 seizoenen gebruik maken van uw balkon of terras Een extra leefruimte, ook bij slecht weer.

GLASVERANDA

Vareseweg 123 V 3047 AT Rotterdam/NL

Kan volledig geopend worden Geen kozijnstijlen in het zicht Meestal geen bouwvergunning van de gemeente nodig Architectonisch geen aantasting. Verhoogt de waarde van uw woning

Tel.: 010 471 00 07 Fax: 010 415 66 18

www.eurotradebv.nl e-mail: info@eurotradebv.nl

Politiek

Haagse Allochtonenpartij wil meer allochtonen in politiek Tekst: Jorn Hövels

TULPIA feb/mr t 2006

Op 11 november 2005 is de Haagse Allochtonenpartij (HAP) door leden van verschillende allochtonengroepen (waaronder Turken, Marokkanen en Surinamers) opgericht. De partij wil de belangen van de Haagse allochtonen behartigen en doet in 2006 mee aan de Haagse gemeenteraadsverkiezingen, maar de ambities van oprichter en lijsttrekker Labuche reiken verder: “Als we drie of meer zetels halen, dan doen we ook mee aan de landelijke verkiezingen.” De HAP is een samenwerkingsverband tussen de partij Alliantie van burgers voor burgers en fractiegroep Labuche die zelf uit België komt. “Het was een logische stap; beide partijen wilden de burger dichter bij de politiek brengen.” De nieuwe partij richt zich met name op het vergroten van de politieke participatie van allochtonen. Labuche: “Den Haag bestaat voor 47% uit allochtonen, maar in het dagelijks bestuur zit niet één allochtoon. Hierdoor verliezen allochtonen hun vertrouwen in de politiek en mijden de stembus. Het gevolg is dat politici bij de besluitvorming niet langer rekening hoeven te houden met de belangen van allochtonen. Zo wil het stadsbestuur in de Haagse Vinnestraat - waar dagelijks veel kinderen van allochtonen

spelen - een drugsgebruikersruimte plaatsen. In een poging de komst van die drugsruimte te verhinderen, deed de buurt een beroep op de raadsleden van buitenlandse afkomst. Maar die deden niets, ze waren ‘trouw’ aan hun partijpolitiek.” Volgens Labuche gaat het om een nationale tendens: “Nederland is geen democratie, maar een particratie: de partij gaat voor de mensen. Politieke beslissingen worden enkel gemaakt om de macht van de eigen partij te behouden of te vergroten. Het democratiseringsproces staat volkomen stil en sommige bevolkingsgroepen worden daarvan de dupe. Sinds de industrialisatie komen de socialisten op voor de arbeiders, de liberalen voor het geld en de christen-democraten voor de gelovigen. Maar die driedeling is achterhaald, er vallen gaten; we hebben net een volksverhuizing van allochtonen achter de rug en verkeren in een identiteitscrisis. Logisch, maar de samenleving moet daarmee om leren gaan: laat de monocultuur achter je en stap in onze multicultuur! Wij moeten gezamenlijk naar een nieuwe Nederlandse cultuur toe.” De allochtonenpartij ontwikkelde een nieuwe visie op de integratieproblematiek: “Om je ergens thuis te voelen, moet je deelnemen aan het bestuur. Met meer allochtonen in de politiek zal de kloof tussen allochtonen en autochtonen kleiner worden. Onze tweede belangrijke pijler is: geen corrupte partijpolitiek. Natuurlijk, in een coalitie moet je concessies doen, maar de huidige Haagse partijen communiceren niet met hun achterban, ze hebben een geheime agenda. Burgers voelen zich bekocht en dan krijg je de Nederlandse slingerklok: als links regeert, kiest men rechts en andersom.” De allochtonenpartij staat voor duidelijkheid: “Al vóór de verkiezingen maken we bekend waarover te onderhandelen valt en welke standpunten onwrikbaar zijn. Moeten we afstand doen van essentiële standpunten, dan weigeren we deelname aan het bestuur. En als we eenmaal in het bestuur zitten, dan kunnen kiezers op een website lezen welke plannen we hebben verwezenlijkt en waar we concessies moesten doen. Zo brengen we de politiek daadwerkelijk dichter bij de burger.”

Politiek

Tekst: Jorn Hövels Foto: Uygar Özel

Yerlikaya’s missie in Schiedams stadhuis

Necla Yerlikaya stelt zich bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2006 verkiesbaar als kandidaat voor de PvdA in Schiedam. Ze is vastbesloten een aantal drastische veranderingen door te voeren: “De huidige rechtse coalitie moet plaats maken voor een linkse,” zegt zij met stelligheid. “Verder wil ik dat Schiedam een bruisende stad wordt en dat de participatie van allochtone vrouwen in onze stad zichtbaar beter wordt.” Allochtone vrouwen komen volgens Yerlikaya nu nog te weinig hun huis uit. “Velen van hen spreken helemaal geen Nederlands. Zij moeten beseffen hoe belangrijk het is om Nederlands te spreken. Natuurlijk, hier is in de media al veel aandacht aan besteed, maar weten is iets anders dan doen.” Een tweede speerpunt van Yerlikaya is TULPIA feb/mr t 2006

het stimuleren van de bedrijvigheid in Schiedam. “Het ondernemersklimaat ligt op zijn gat. Als kind herinner ik me de Hoogstraat - de belangrijkste winkelstraat - als een levendige straat. Nu zie je vooral leegstand. Nieuwe ondernemers moeten gestimuleerd worden en dat kan door hen te informeren over de bestaande subsidiemogelijkheden.” Yerlikaya reisde als zesjarig meisje van haar Turkse geboortedorp in de Oost-Turkse provincie Tunceli naar Schiedam. Dit alles in het kader van gezinshereniging: haar vader werkte al negen jaar in Nederland, maar zijn vrouw en kinderen woonden nog in Turkije. Na lange tijd bij haar vader gewoond te hebben, besloot Yerlikaya op haar achttiende terug te keren naar Turkije. “Mijn vader ging met pensioen en ging terug naar zijn geboortedorp. Ik werd door mijn oudere broers en zussen opgevoed. Maar hoe lief die ook voor je zijn, ze kunnen nooit je ouders vervangen, dus besloot ik in Istanbul te gaan studeren. Het was geen definitieve keuze; die maakte ik pas later: na mijn afstuderen zocht ik een baan in Nederland.” Al snel groeide haar maatschappelijke betrokkenheid. “Ik werd actief in de vrouwenfederatie die de integratie, emancipatie en participatie van vrouwen binnen de Nederlandse samenleving bevordert. Als politica hoop ik echter nog meer te kunnen betekenen voor onze samenleving.” Traditioneel stemden veel Turken op de Partij van de Arbeid vanwege het zogenaamde Den Uyl-effect. Veel Turkse gastarbeiders beschouwden deze voormalige premier uit de jaren 70 van de vorige eeuw als de vader aller arbeiders en zagen zijn partij als een natuurlijke bondgenoot van de allochtonen. Hoe zit het nu met de aanstormende politica? “Ook ik kies voor de PvdA,” zegt ze. “En dit is niet omdat ik louter van linksen huize stam, maar vooral omdat deze partij de meest reële oplossingen biedt voor veel maatschappelijke en politieke problemen. Van veel partijgenoten die ik ken, ligt hun hart op straat, bij de mensen thuis en op de werkvloer. Onze mensen willen daadwerkelijk iets voor anderen betekenen. Kijk maar naar Wouter Bos: die staat garant voor wezenlijke veranderingen. Er is een grote kans dat hij minister-president wordt,

TULPIA feb/mr t 2006

maar helaas verwarren de mensen zijn zelfbeheersing met een gebrek aan betrokkenheid.” Niet alleen Wouter Bos, ook Yerlikaya zou zichzelf beter moeten profileren: ”Op dit moment ben ik nog niet zo populair, maar veel hangt af van onze campagne: ik ga veelvuldig contact zoeken met de Schiedammers, naar hen luisteren en in de raad hun stem worden.” Zoals het een politica in deze tijd betaamt, heeft Yerlikaya een duidelijke visie op de allochtonenproblematiek. Neem nu de kwestie in Rotterdam, de aangrenzende gemeente van Schiedam waar wethouder Pastors een ver-

maning kreeg vanwege zijn uitspraak dat allochtonen zich achter hun religie zouden verschuilen. Yerlikaya: “Er was een afspraak gemaakt: Pastors zou zich hierover niet meer uitlaten. Nu moet hij de consequenties van zijn uitlatingen aanvaarden. Dat betekent niet dat ik zijn uitspraak onterecht vind. Misbruik van religie komt voor. Neem de SGP: zij weigeren nog steeds vrouwelijke kandidaten op hun kieslijst. En er zijn allochtone mannen die hun vrouwen verbieden naar een taalcursus te gaan. Dit moet allemaal bespreekbaar worden en blijven, zonder overigens de betrokkenen te beledigen.”

Kısa Kısa Kort Kort Rijnart Transport wint Turkey Trade Award AMSTERDAM - Rijnart Transport BV heeft uit handen van staatssecretaris ir. Karien van Gennip (Economische Zaken) de Turkey Trade Award gekregen. Rijnart wint de prijs, omdat het bedrijf zich heeft onderscheiden in het zakendoen met Turkije. Het transportbedrijf is al twintig jaar actief in Turkije, heeft een eigen vestiging in Istanbul en zal in 2006 een distributiecentrum van 20.000 vierkante meter openen dat werk gaat bieden aan een paar honderd mensen. Van Gennip overhandigde de prijs op het Netherlands - Turkey Trade Dinner. De avond had tot doel het Nederlandse bedrijfsleven, overheidsorganen en andere instellingen te informeren over zakendoen in Turkije. (Bron: Tulpia) Meer allochtone ondernemers tussen 1999 en 2003 DEN HAAG - Het aantal niet-westerse allochtonen dat met een eigen onderneming is gestart, is in de periode tussen 1999 en 2003 met 39 procent gestegen, zo meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). In 1999 hadden 34.000 allochtonen een eigen zaak, vier jaar later waren dat er 47.000. Van hen zijn circa 28.000 afkomstig uit de grote migrantengroepen: Turken, Marokkanen, Surinamers en Antillianen. Onder autochtonen nam het aantal ondernemers met drie procent toe. In totaal is één op de acht ondernemers van allochtone afkomst, zo becijfert het CBS in het recent verschenen rapport ‘Internationaal ondernemen en nieuw ondernemerschap’. Vooral onder de tweede generatie niet-westerse allochtonen zijn steeds meer nieuwe ondernemers te vinden. Turken lopen aan kop bij het starten van een eigen onderneming. (Bron: CBS/Tulpia) Agis betaalt mee aan medisch centrum in Ankara UTRECHT - Zorgverzekeraar Agis gaat bij wijze van proef meewerken aan de medische behandeling van oudere Nederlandse Turken in het land van herkomst. De zorgverzekeraar betaalt mee aan een Turks medisch centrum dat in Ankara komt. Agis wil kijken of er veel belangstelling voor is. De

verzekeraar wil ook weten hoe de Nederlandse politiek hier tegenover staat. Veel ouderen van Turkse afkomst voelen zich niet goed behandeld door artsen in Nederland. Het taalprobleem speelt hierbij een rol. Agis vergoedt de behandeling in Turkije van mensen die bij hem zijn verzekerd. De woordvoerder wijst erop dat verzekeraars speciale pakketten aan bepaalde doelgroepen kunnen aanbieden. Er zijn bijvoorbeeld speciale pakketten voor christenen, waarin euthanasie en abortus niet zijn opgenomen. Zorgverzekeraars Nederland (ZN) laat weten dat het verzekeraars vrijstaat in hun pakket aan te bieden wat zij willen. “Er zijn ook mensen voor knieoperaties naar het buitenland gevlogen,” stelt een woordvoerder van ZN. (Bron: ANP)

Shell begint bedrijf met Turcas DEN HAAG - Royal Dutch Shell gaat samenwerken met zijn Turkse branchegenoot Turcas Petrol. Beide oliemaatschappijen beginnen een gezamenlijk bedrijf, waarbinnen Shell een meerderheidsbelang van 70 procent krijgt. Over de financiële details deed Shell geen mededelingen. Het samenwerkingsverband richt zich op benzinestations, smeermiddelen en distributie in Turkije. Shell en Turcas moeten nog overeenstemming bereiken over de exacte inbreng van bezittingen en de onderlinge verdeling van aansprakelijkheid. De bedrijven denken het daarover binnen enkele maanden eens te worden. (Bron: ANP) Fortis vergroot belang in Turkse Dışbank BRUSSEL - Fortis heeft zijn belang in de Turkse Dışbank met 3,9 procent vergroot naar 93,3 procent. Voor het

belang betaalde de bankverzekeraar 38,9 miljoen euro. Met de transactie rondt Fortis een eerder aangekondigd bod aan minderheidsaandeelhouders af. Het concern kocht in juli voor bijna 1 miljard euro ruim 89 procent in de Turkse bank. (Bron: ANP)

Rabobank lijft Turkse Şekerbank in UTRECHT - De Rabobank heeft voor 36,5 procent van de aandelen van de Şekerbank opgekocht, die eigendom zijn van het werknemerspensioenfonds van de bank. Later zal de Rabobank een meerderheidspositie van minimaal 51 procent in de Şekerbank verwerven. De bank betaalt voor het eerste gedeelte van de aandelen 78 miljoen euro, hetgeen neerkomt op 1,70 euro per aandeel. De acquisitie vloeit voort uit de internationale retailstrategie van de Rabobank. Hierbij gaat het om meerderheidsbelangen in kleinere banken - in economisch veelbelovende landen - die een sterke positie hebben buiten de grote steden. De bank mikt op klanten onder particulieren, in het midden- en kleinbedrijf en in de agrarische sector. De Rabobank en de Şekerbank gaan ook samenwerken om producten te ontwikkelen die erop gericht zijn de grote Turkse gemeenschap in Nederland beter van dienst te kunnen zijn. De Şekerbank (letterlijk: suikerbank) werd in 1953 opgericht als bank van de suikercoöperaties. Ook investeerde de Şekerbank in andere bedrijven die hun diensten verlenen aan de suikerindustrie, zoals de producenten van landbouwmachines. Later bood de bank ook diensten aan particulieren aan. Met 130 kantoren verspreid over heel Turkije neemt de bank de derde positie in op de markt voor particulieren. (Bron: zibb.nl) TULPIA feb/mr t 2006

Fotopia Uygar Özel

Dag 1. Tijd: 05.00 uur. 10,7 kilometer. “Vroeg opgestaan kom je eerder aan”.

Dag 7. Tijd: 13.47 uur. 548 km. Uitgerust en met frisse moed zetten we hoopvol onze reis voort.

Dag 22. Tijd: 11.42 uur. 1213 km. De voorbereidingen komen nu goed van de grond. Wij stijgen op.

Dag. 47. Tijd: 13.32 uur. 2785 km. Rijdend over smalle, steile wegen. Bladeren beginnen te vallen, maar onze (over)moed groeit gestaag.

Dag 63. Tijd: 16.47 uur. 5657 km. Soms gaat het ons voor de wind, soms valt alles ineens tegen. “Rijping komt met het reizen.”

Dag 77. Tijd: 16.43 uur. 5980 km. Tegen de avond keren we naar de stad terug.

TULPIA feb/mr t 2006

De lange reis naar Tulpia

Dag 84. Tijd: 14.06 uur. 7312 km. Ondanks het Hollandse weer rijden wij met Turks enthousiasme gewoon verder...

Dag 96. Tijd: 16.59 uur. 8042 km. Wij meten ons eventjes met het vliegtuig.

Dag 109. Tijd: 23.08 uur. 8600 km. Elke tunnel heeft een uitgang.

Dag 124. Tijd: 17.27 uur. 9108 km. Ons uitzicht tijdens een haastig avondmaal.

Dag 130. Tijd: 17.46 uur. 9413 km. Opeens liepen onze sporen door elkaar heen.

Dag 137. Tijd: 14.30 uur. 10.077 km. Tulpia schittert in onze handen. Alstublieft! TULPIA feb/mr t 2006

Welkom in Café Temel. Temel is een Turkse moppenheld uit het Zwarte Zee-gebied waar de Lazaren (zeg maar wat de Belgen voor de Nederlanders zijn) wonen. door een helikopter achtervolgd. De agent meldt de centrale: “Drie auto’s rijden met 300 km/u op de E5. En alsof deze snelheid nog niet voldoende is, knippert een Murat 124 al tien minuten lang met zijn koplampen om hen in te halen, maar gelukkig gaan zij niet opzij.” De toverbril Temel loopt langs een brillenwinkel in Istanbul en ziet in de etalage een opmerkelijke bril. Deze speciale bril uit Amerika wordt luid aangeprezen omdat die mensen naakt zou laten zien wanneer je hem opzet. Temel begeeft zich spoorslags naar de winkel en telt 100 euro neer. Buiten zet hij hem meteen op en begint weldra te giechelen. Om zijn toverbril aan zijn vrouw Ayşe te tonen, spoedt hij zich huiswaarts. Thuis aangekomen ziet hij zijn vrouw en de postbode spiernaakt naast elkaar zitten. Temel begint weer te giechelen. Zijn vrouw en de postbode begrijpen er niets van en kijken hem verbaasd aan. Temel zet zijn bril af en ziet dat zijn vrouw en de postbode nog steeds naakt zijn. Blinde woede grijpt Temel aan. “Wel hier en ginder!”, schreeuwt hij. “Heb ik net 100 euro neergeteld, is-ie nu al kapot!”

Een geluk bij een ongeluk Op zekere dag krijgt onze Temel pech met zijn oude Murat 124 (een soort Engelse Mini of de Oost-Duitse Trabant). Stopt er plots een Ferrari vlak voor zijn neus die hem zijn hulp aanbiedt. Temel vraagt hem of hij zijn auto naar de dichtstbijzijnde garage wil slepen. Met de bestuurder van de Ferrari spreekt hij af om niet te hard te rijden. Deze geeft hem te kennen dat hij met zijn koplampen moet knipperen, mocht hij toch ongemerkt te hard rijden. En dat gebeurt dan ook een paar keer, maar zodra Temel met zijn koplampen knippert, mindert de Ferrari vaart. Plots duikt er een Lamborghini op die hen inhaalt. De Ferrari ziet dit als een uitdaging en geeft plankgas. Deze race ontgaat de Turkse verkeerspolitie niet en al gauw worden ze

De papegaai en de man uit Diyarbakir Een man uit Diyarbakir (Zuidoost-Turkije) gaat naar een restaurant in Istanbul. Bij het binnentreden wordt hij verwelkomd door een

papegaai. “De man uit Diyarbakir is gekomen. De man uit Diyarbakir is gekomen,” krijst de papegaai. De man voelt zich gevleid omdat deze papegaai meteen wist waar hij vandaan kwam. Dan vraagt hij aan de restauranteigenaar om deze bijzondere vogel aan hem te verkopen. Als deze weigert in te gaan op zijn verzoek, vraagt de man uit Diyarbakir om dan ten minste zijn eieren aan hem mee te geven. Om deze lastige klant af te wimpelen, pakt de horecabaas uit de keuken zomaar drie willekeurige eieren en stuurt de man daarmee weg. Onder triomfantelijk gejuich keert hij terug naar Diyarbakir. Daar prijst hij de papegaai de hemel in en vertelt aan ieder die het maar wil horen dat uit de drie meegenomen eieren papegaaien zullen komen. Hij legt ze onder een kip en wacht met spanning af. Op een dag komen uit de eieren kuikens van een duif, een eend en een kalkoen. De man uit Diyarbakir voelt zich bij de neus genomen en keert woedend terug naar Istanbul. In het restaurant aangekomen, wordt hij weer verwelkomd door dezelfde papegaai. Die krijst nu: “De domme man uit Diyarbakir is weer gekomen. De domme man uit Diyarbakir is weer gekomen.” De man loopt rechtstreeks naar de papegaai, kijkt bezwerend om zich heen en snauwt hem vervolgens toe: “Het is misschien waar dat ik dom ben. Dat weet jij alleen. Maar héél Diyarbakir weet inmiddels wel wat voor een hoer jij bent!”

Neem een jaarabonnement (10 nummers) voor € 35,op Tulpia en win een van de onderstaande prijzen. A. Een retourticket naar iedere stad in Turkije met KomforTours. B. Tien toegangskaarten naar een concert van Stichting Kulsan in de maanden maart t/m mei 2006. C. Tweepersoonsdiner in restaurant Kilim.

De winnaars zullen in de volgende nummers van Tulpia bekend gemaakt worden.

Abonneren Halfjaar (6 nummers) Jaarabonnement (10 nummers) Studentenabonnement (10 nummers)

Nederland € 22,- € 35,- € 25,-

Stuur uw gegevens naar:

Tulpia. Postbus 56822, 1040 AV AMSTERDAM Per e-mail naar: abonnementen@tulpia.nl Naam: Adres: Telefoon: E-mail:

TULPIA feb/mr t 2006

België € 25,- € 42,- € 30,-

Turkije € 25,€ 45,€ 25,-

Agenda Februari

Film

Uzak (Distant) 7 & 8 februari om 20.30 uur. KIT Tropentheater Het verhaal van eenzame mannen De zorgvuldig georganiseerde eenzaamheid van gescheiden fotograaf Mahmut wordt verstoord wanneer zijn neef Yusuf bij hem komt logeren. Yusuf komt van het platteland naar de stad om werk te zoeken op de grote vaart. Terwijl Mahmut zichtbaar moeite heeft met de aanwezigheid van zijn ongenode gast, valt het de goedbedoelende, maar sociaal weinig elegante Yusuf zwaar zijn draai te vinden in de grote stad. Bijna woordeloos bewegen de twee eenzame mannen zich door het bestaan. Mahmuts leven speelt zich vooral binnenskamers af, terwijl Yusuf rondzwerft in een adembenemend mooi, besneeuwd Istanbul.

maart

Muziek

Muziek van Sultans en Koningen Een rijk en verrassend concert met zowel composities van Ottomaanse sultans, van de 17de tot de 19de eeuw, als die van Europese koningen en keizers uit diezelfde oude tijden, uitgevoerd door bekende klassieke musici van TRT-Ankara. Onder leiding van kanun-speler Tahir Aydoğdu. 14 maart: Oosterpoort, Groningen 15 maart: Centrale, Gent 16 maart: De Doelen, Rotterdam 17 maart: Rasa, Utrecht 18 maart: Korzotheater, Den Haag 19 maart: KIT Tropentheater Info: www.kulsan.org

Nuri Bilge Ceylan \ Nederlands ondertiteld Met: Muzaffer Özdemir, Mehmet Emin Toprak, Zuhal Gencer Erkaya e.a.

Muziek

April

Muziek

10 februari speelt Tombaz in het muziekgebouw aan het IJ in Amsterdam. Om 20.30 uur. Het gezelschap Tombaz neemt u mee naar het Istanbul van de jaren dertig. U luistert en kijkt naar melodische tango’s, cabareteske canto’s en operettenummers omlijst door gedichten, sketches en dans. De rijkdom van de culturele diversiteit in Istanbul vlak na de stichting van de republiek door Atatürk, is te horen in deze historische, in vergetelheid geraakte muziek. Meer info: www.muziekgebouw.nl

Istanbul Vibes Mercan Dede De wereldbekende New World Beat-muzikant en producer Mercan Dede combineert op subtiele wijze de oosterse spirituele tradities van de soefi-muziek en het hedendaagse geluid van ambient en chill-out tot een unieke fusie van oud en nieuw, oost en west. Een crossover tussen oude en nieuwe, traditionele en moderne, akoestische en digitale muziek met indrukwekkende mystic dance en visuals.

Maestro’s van Turkije, Şefika Kutluer Fluitiste Şefika Kutluer is de lieveling van orkesten over de hele wereld. Met sprankelende sensitiviteit en technische perfectie brengt zij de klassieke fluitmuziek van westerse, Turkse en andere oosterse componisten tot leven. Een keuze uit de werken van onder anderen Bizet, Fauré, Ravel, Poulenc, Mozart, Genin, Ekrem Zeki Ün, Arif Melikov, Rachmaninoff en Heitor Villa Lobos. Voor meer info: Concertgebouw, Amsterdam (020) 671 83 45 Turks-Nederlandse Jazzcrossover, Timuçin Şahin Trio Gitarist Timuçin Şahin is afkomstig uit Turkije en woonachtig in Nederland. Şahin brengt met zijn trio verrassende jazz gebaseerd op zijn eigen composities en arrangementen. Het Trio beweegt zich langs een wijde waaier van muziekstijlen en -tradities, van jazz tot hedendaagse muziek, met invloeden uit oosterse en westerse melodieën, ritmes en ornamenten. 28 april De Doelen, Rotterdam (010) 217 17 17 29 april Podium Mozaïek, Amsterdam (020) 580 03 81

Wilt u dat uw culturele of zakelijke evenement ook in deze agenda opgenomen wordt, dan kunt u dit per e-mail aan de redactie doorgeven. agenda@tulpia.nl

Info: Paradiso, Amsterdam (020) 626 45 21 en www.kulsan.org

Turks-Nederlandse Jazzcrossover, Turqumstances De musici van Turqumstances zijn als nomaden in muziek waarin voortdurend gezocht wordt naar een balans tussen improvisatie en compositie. Zoals bij iedere nomadenstam staat één voet stevig op de grond van de traditie, terwijl de andere in beweging is, uitkijkend naar nieuwe expansiemogelijkheden en verandering. Turqumstances reist olv Cağlayan Yıldız door de diverse gebieden van de Turkse muziek: volksmuziek, Ottomaanse en Soefi-muziek, gipsyjazz, geïmproviseerde muziek, funk, elektronische muziek en Latin. 15 februari Amsterdam Podium Mozaiek 020-580 03 81 17 februari Rotterdam De Doelen 010-217 17 17 Meer info: (www.kulsan.org) Mercan Dede en de dolende derwijs TULPIA feb/mr t 2006

oog voor uw onderneming

iris mediadesign grafisch design van: magazines nieuwsbrieven advertenties folders & flyers affiches identity - logo en huisstijl website - ontwerp en beheer teksten - speciaal te schrijven

het adres voor al uw graﬁsche ontwerpen e-mail: irismediadesign@yahoo.com telefoon: 020-6894119

Woord van dank Graag willen wij de volgende bedrijven en instellingen bedanken voor hun onmisbare steun bij het lanceren van het eerste nummer van Tulpia: Ada Accountancy, Aslan Reizen, Constantinopel, Deloitte, DHB Bank, EuroTrade, EVD, Grup Otantik, Helpdesk Allochtonen, Hotiad, Iris Mediadesign, Kobi Business Center, KomforTours, Masterdam Ondernemerscentrum, Movie2Movie, Multitone, NWO, Office 4 All, Oranje Uitzendbureau, PerfexionIT, Restaurant Kilim, Restaurant Nazar, Restaurant Turkuaz, ROC ASA, Roels Printing, Sancak en Koç, Strategies, Stichting Kulsan en Telegoedkoop. Ook zijn wij speciale dank verschuldigd aan: Anouk Vet, Charles van Hutten, Doruk Akın, Emre Duygu, Erik Groen, Esma Toksoy, Hüseyin Karadeli, Kadir Tas, Mustafa Öcal, Nellie, Oya Capelle, Pieter Angenent, Romeo van der Werf en Sandra Bredewout, Ruud Staverman, Sabri Varan en Sadık Yemni. Zonder hun steun zou Tulpia slechts een droom gebleven zijn. Last but not least danken wij alle redactieleden en medewerkers van Tulpia voor hun inzet.

TULPIA feb/mr t 2006

Office 4 All