San Vito lo Capo—Trapani
9
Week 9, 26 augustus — 1 September 2012 San Vito lo Cabo—Trapani Een week vol visitie en verjaardagen! Deze week zijn Emmy, Bart en Beau te gast bij ons aan boord. Emmy is er al een paar dagen en Bart voegt zich deze week bij ons. Het wordt een week vol drukte en gezelligheid. Nieuwe verhalen aan boord en nieuwe geluiden. De week begint goed met de verjaardag van Liedewij. Haar grootste cadeau is toch wel dat Beau komt. We gaan met z’n alle naar de Egadische eilanden en via Marsala eindigt deze week in Trapani.
Zondag 26 augustus hiep hiep hoera Onze lieve Liedewij is vandaag jarig. Vier jaar alweer. Wat is ze een grote meid en hoe clichĂŠ ook, maar wat zijn de afgelopen vier jaar snel gegaan! Ik denk de afgelopen dagen vaak aan haar kinderarts. Toen ze pas 3 maanden was heeft hij al tegen mij gezegd, als ze 4 is, is ze beter! Als ze in de voorbije jaren weer eens ziek was, en wij moe en hopeloos, hoorde ik het hem dat altijd weer zeggen. Voordat we weggingen heeft hij tegen mij gezegd dat zij op de boot niet ziek zal worden, omdat er nagenoeg niks is wat inbreuk kan maken op haar afweersysteem. Tot nu toe gaat alles goed, fingers crossed. Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken uit San Vito. Ome Bart en Beau landen vanmiddag op het vliegveld van Trapani. We varen wederom met tegenwind. Wat de wind betreft zit het ons niet mee. We hebben of geen wind of te veel wind, jammer! We willen de cadeautjes doen als Bart en Beau er ook zijn, maar dat wil Liedewij echt niet. Ze wil niet ontbijten, haar mooie muts niet op. Ze voelt zich, ondanks alle slingers, niet jarig. Daarom gaan we toch maar de cadeautjes uitpakken. Je ziet haar stralen en genieten. Ze voelt zich een heel grote meid. Heerlijk om te zien. Alle cadeautjes vallen in de smaak en het meest trots is ze op het cadeautje van Frou en familie. Om half twaalf lopen we de haven van Trapani binnen. Er is een grote kom waar we ten anker kunnen. Bart landt op hetzelfde moment en neemt de bus naar de haven, goed geregeld. Bas en mama gaan ondertussen alvast naar de kant om Bart en Beau op te halen en wat kleine boodschappen te doen.
Heel toevallig zien zij Bart en Beau meteen op de kade. Als Bas het vuilnis weg gaat gooien loopt hij langs een supermarktje in de buurt dat op zondag tot kwart over één open is en hij is er om veertien over. Tijd over dus. Via de marifoon kondigen ze hun komst aan! Wij allemaal naar buiten om ze welkom te heten. Die oogjes van Liedewij…ze straalt van oor tot oor. Beau is echt haar vriend. Wat heerlijk om ze weer te zien. Heel leuk om ze aan boord te hebben. We beginnen met het zelfgebakken chocoladetaartje. Door de wind waaien de kaarsjes de hele tijd uit. Op een windstil momentje lukt het haar dan toch om ze alle vier uit te blazen. We smullen ervan. We besluiten de komende dagen op de Egadische eilanden door te brengen, de voormalige Tuna capital. Nou met dat vissen moet het helemaal goed komen! Bart houdt ook wel van vissen, en zeker net zo veel van ze bereiden. Hoop voor de mannen ze dat ze deze dagen iets vangen. Voordat we uitvaren springt Bas in het bijbootje om even een praatje te maken met de Joshua uit Harlingen. Het zint hem namelijk helemaal niks, dat de enige Nederlanders die we tot nu toe hebben gezien helemaal geen boe of bah hebben gezegd terwijl ze op zes meter afstand lagen! Dus hij op pad en het duurde en duurde maar……Het is vast gezellig. Weer: l icht bewolkt, Temperatuur: 30—35C Wind: 15 knopen
Dat bleek toen hij terug kwam. Het waren hele aardige mensen die jarenlang bij ons in de buurt hebben gewoond. Hoe toevallig is dat! Hij heeft veel tips gekregen voor de komende weken. Leuk, we hebben er zin in. Eenmaal de haven uit, bleek het een ander zeetje. Heerlijk hobbelig en hoge golven. Iedereen houdt zich goed. Frederique en ik doen nog een lekker dutje. Twee uur later laten we ons anker vallen bij een van de Egadische eilanden. We liggen bij het enige dorpje. Er staan hier denk ik wel veertig huizen. Er is geen haven en we liggen bij hypermoderne terminal van de ferry‌ nou ja hypermodern. Het is een oude kade met oude huisjes. Op 100 meters varen de ferries af en aan. Als ze wegvaren danst de boot vrolijk voort. Ondertussen zwemmen we allemaal lekker en frissen we ons op. Liedje wil op haar verjaardag graag pannenkoeken eten, dus dat doen we. Eigenlijk is het te laat voor de kleine kindjes. De komst van Bart en Beau was ook wel heel spannend voor ze. We leggen ze op bed, maar het lukt ze niet om de slaap te pakken. De dames komen nog even uit bed om te kletsen. Daarna slapen ze allemaal goed en zitten wij nog wat na in de kuip. Fijn dat ze er allemaal zijn!
Maandag 27 augustus eindelijk verse vis Als ik wakker word zit Bart al in de kuip. Hij geniet van de omgeving en zit lekker wakker te worden met een kopje koffie. Bij de buren heeft een lokaal vissertje al pijlstaartinktvis afgegeven en aangezien wij ook vannacht niks hebben gevangen, heeft Bart zijn zinnen gezet op verse vis. De visser is weer naar buiten en na een uurtje komt hij weer onze kant op. Bart wenkt de visser en hij komt richting de boot. Hij heeft een verse zeebaars. Nou die wil Bart wel graag hebben. Wij eten vanavond dus eindelijk heerlijk verse vis! Na het ontbijt halen we ons anker op en varen we richting Fagiana. Dat is het grootste van de Agedische eilanden. Alhoewel de wind uit de goede hoek komt, is het geen comfortabel tochtje. De golven zijn hoog. Best bizar beeld. De meiden zitten in de kuip en achter hun zie ik gewoon een muur van water. Geen fijn idee. We maken een paar slagen en als we de hoek om zijn wordt het heerlijk zeilweer. Oma is ondertussen (gelukkig) met de kleintjes naar binnen en wij kijken onze ogen uit. Door weerkaatsing van het licht en geen goede diepte kunnen zien, lijkt het zelfs alsof er een boot op de rotsen is gebotst. Gelukkig is het een illusie. Het eiland ziet er wederom heel mooi uit. Al deze eilanden zijn beschermd natuurgebied en voor de flora en fauna. Wij kunnen er ons iets bij voorstellen. Fagiava is een ruig eiland. In het midden staat een reusachtige berg. Aan weerszijde hiervan is het vlak.
We laten het anker vallen in te mooi azuur blauw water. Zo hebben we het hier nog niet gezien. Ik herken de kleur van de foto bij Ellen en Jan, met al die vissen. Wohhh aan de overkant is het water dus overal zo, da’s vet!
We houden siësta, want iedereen is moe. Na de siësta gaan we naar het kiezelstrand. Bart en ik gaan lopen en Bas en Emmy blijven bij de kinderen. Heerlijk om weer even mijn benen te strekken. We lopen langs de kust. Er is een nieuwe tunnel door de berg en de weg waar wij nu overheen lopen is een heel breed voetpad geworden. Het is leuk om met Bart op pad te zijn. Het is zo grappig. Hij pakt alle bloemen en planten vast, wrijft ermee in zijn handen en ruikt er dan aan. We snuiven de geuren op en zo ruiken we iets wat lijkt op anijs. Het ruikt lekker. De weg is eindeloos. Het is mooi, maar niet zo indrukwekkend als ik de afgelopen weken gezien heb. We lopen naar de andere kant van het eiland. Het is lekkere trip en ik ben blij met mijn slippers! Aan de haven ligt het vissersmuseum en zijn er aantal kleine straatjes met restaurantjes en winkeltjes. Alles staat hier in het teken van de tonijn. We proeven hier ook de lokale lekkernij. Een salade van gerookte tonijn. Het is sneller laat dan gedacht. Dus het is hoogtijd dat we teruglopen naar de boot. Daar aangekomen zit oma een spelletje Uno te spelen. Gezellig! Op het diner staat een koningsmaal van zeebaars en risotto. Weer: licht bewolkt, Temperatuur: 30—35C Wind: 20 knopen
Dinsdag 28 aug 2012 De zon schijnt al volop als iedereen wakker wordt. Ongelofelijk dat er meteen zo’n hitte vanaf komt. We ruimen wat op, drinken koffie en ontbijten. We gaan lekker even zwemmen en de twee jongsten, Beau en Liedewij, liggen er als eersten in! Marieke en ik gaan nog snorkelen en met de stroming in de rug zwemmen we met een paar slagen naar de rotsen. Het is lang geleden dat we samen gesnorkeld hebben, dus dat maakt het weer extra leuk. Er is volop vis te zien en Marieke wijst me op een mooie rode zeester. Terug aan boord maken we de boel klaar om naar Marsala te gaan. Voor Emmy, onze vinoloog, is dit echt heel leuk. Met de wind in de rug gaan we op pad. Het is maar 12 mijl dus niet erg ver. We zeilen heerlijk en iedereen doet lekker waar hij zin in heeft. De kinderen vermaken zich prima en Bart probeert nog een paar tonijnen te verleiden om in ons kunstaasje te bijten, helaas te vergeefs. Dan bakt Bart maar een brood. Ik vind het altijd mooi om te zien hoe moeiteloos Bart allerlei gerechten en nu ook brood bakt. Vanaf een afstand ziet Marsala er troosteloos uit, maar Emmy is toch erg opgewonden en vindt de oude gebouwen prachtige Marsala-huizen. We krijgen een mooie plek in de haven naast andere wereldomzeilers en we nemen alvast een wijntje om de aankomst in Marsala te vieren. Nadat iedereen gedoucht is (Liedewij vindt dat de kleine de grote handdoeken mogen en de grote de kleine) gaan we stad in om te kijken hoe het echt is, door de directe omgeving lijkt het niet veel. Het oude centrum is een verassing. Zo loop je vanuit een sobere wijk ineens door een grote poort het oude centrum in. Dat is ineens minder sober en juist erg mooi. We eten lekker, de kinderen een pizza en wij allerlei andere Italiaanse gerechten en lekkere wijn. Bij de poort van de stad speelt een moeder en zoon op gitaar een nummer van Michel Telo. De meiden vinden dit geweldig dus we dansen en luisteren tot de muziek op is. Op de weg terug naar huis kopen we nog veel te grote ijsjes. De kinderen liggen voor Nederlandse begrippen weer veel te laat in bed maar voor Italiaanse begrippen mooi op tijd!
Weer: Zonnig Temperatuur: 35 C Wind: 5-10 knopen
Woensdag 29 augustus; Marsala Vanmorgen ons gebruikelijk ritme weer opgepakt. Samen met Frederique en Kathelijn heb ik school gedaan. Ik heb heerlijk gelezen met Kathelijn en zij is lekker bezig geweest met de letters. Frederique doet heel goed haar best met rekenen. Oma is lekker een wandeling aan het maken in het stadje en Bart is samen met Liedje en Beau aan het vissen op de steiger. Bas spuit ondertussen de boot af en heeft een lekkere klets met onze Italiaanse buurman. Hij krijgt een mooie tip voor de Canarische eilanden. Dat is er eentje om te onthouden! Na school gaan Bart en ik samen boodschappen doen. Wat is het leuk om met hem te shoppen. Heerlijk. De manier waarop hij met eten omgaat is lekker. We lopen een stukje op zoek naar een goede supermarkt. We hebben ons karretje en diverse tassen bij ons. Het is zo grappig. Ik laad in de winkel het karretje vol en Bart vraagt zich hardop af hoe we het allemaal mee kunnen krijgen naar de boot. Ondertussen ben ik wel “getraind” om in te schatten hoeveel we kunnen dragen, dus de kar komt aardig vol. Ik zie hem twijfelen en laat hem maar...en vind het heerlijk om hem te zien “zweten”. Bij de kassa blijkt dat we alles mee kunnen nemen. Gelukkig maar! Terug op de boot eten en drinken we wat en daarna gaan we gezamenlijk de stad in. Weer: Zonnig Temperatuur: 35 C Wind: 5-10 knopen
Marsala ligt op het westelijke puntje van Sicilië. Het is voornamelijk bekend om zijn heerlijke Marsalawijn. We lopen door de oude stad. Marsala is een oude stad met allemaal stadspoorten. Er rijden geen auto’s en het is er heel erg mooi. De sfeer ontbreekt echter. Dat is jammer. Er zijn heel, heel veel geestelijke uit alle streken van Sicilië op de been. Zelfs de aardbisschop blijkt er te zijn. Er is een of andere conventie. Voordat we weten wat er is, hebben we al besloten dat er een grote clubdag bezig is met verschillende arrangementen. Als je een blauw koordje om hebt heb je half pension en met een rode keykoord ben je all inclusive. We hebben er veel plezier over! Bij de grote kerk zit een jonge vrouw met een slapende baby op haar schoot te bedelen. Frederique heeft haar al snel in de gaten en vraagt aan ons wat die mevrouw aan het doen is. Ze ziet dat de mevrouw om centjes vraagt. Wij leggen het haar zo goed mogelijk uit en vragen haar of ze de mevrouw een centje wil geven. Dat weet ze eigenlijk niet. We laten het even rusten en lopen verder. Op een gegeven moment zit de mevrouw ergens verscholen bij een zij ingang en Frederique merkt haar weer op. Ze attendeert mij op haar en ik merk aan haar dat het haar bezighoudt. Als ik haar vraag of ze iets wil geven zegt ze dat ze dat wel wil, maar dat ze niet wil als al onze centjes dan opgaan…. Wij geven haar en Kathelijn een centje en schoorvoetend gaan ze dat geven! Ze vinden het heel spannend! We lopen nog een rondje door het stadje voordat we neerstrijken bij een heerlijke wijnbar in een van de smalle straatjes. Deze bar was ons gisteren ook al opgevallen.
In eerste instantie krijgen we een aantal Marsala wijnen te proeven. Voor vinologe oma Emmy is dit een echt feestje. Je ziet haar genieten. Ik houd wijselijk mijn mond, proef ze allemaal en ik vind ze allemaal lekker. Er wordt een lekkere witte wijn gekozen. Hierbij krijgen we diverse kleine stokbroodjes geserveerd met een scala aan lokale verse lekkere tapanades, pesto's en pates! De kinderen krijgen allemaal zoete crèmes. Eentje van amandelen en eentje van pistaches. Deze zijn overheerlijk! Zo puur. Het lijkt wel een zachte zalf. We genieten allemaal van het moment. Het is heel leuk om zo samen weg te zijn. Na de ene fles volgt de volgende. Er wordt weer een heerlijk zachte wijn uitgekozen. De kinderen spelen ondertussen buiten. Beau is een echte artiest. Hij gaat heel stil op de grond liggen. Als er een meneer naar hem kijkt, wordt hij wakker, springt op en begint heel hard te lachen. Zo grappig om te zien! Na de lokale specialiteiten te hebben gekocht voor op de boot (en thuis) gaan we naar de boot. We wandelen op ons gemakje terug en gaan lekker eten op de boot. Daarna drinken we een heerlijke Marsala wijn (of een koud Heineken biertje) in de kuip!
Donderdag 30 augustus: afscheid nemen is niet fijn! Het is laat geworden gisteren en vandaag merken we dat als we opstaan meteen. Opstaan wil namelijk niemand. Bas en ik willen graag het beddengoed nog wassen voordat we de haven uitvaren. Alles moet met de hand, want er is geen wasserette in de buurt. Met al onze gasten is het best een boel. Gelukkig is niet iedereen tegelijk wakker, dus de lakens komen mondjesmaat naar buiten. Ik ruim ondertussen binnen op. Fijn om de boot weer op orde te hebben. Een beetje haast hebben we wel. Bart en Beau vertrekken vandaag helaas alweer. Zij vliegen vanuit Trapani. We hebben dus nog een tochtje van 15.5 NM voor de boeg. De wind komt (uiteraard) weer uit de verkeerde richting dus zullen we weer op de motor moeten. Rond elf uur zijn we los. Als eerste wordt er een vislijn uitgegooid. Het zal toch wel een keer lukken‌. We hebben heel, heel veel plezier om de (gespeelde) obsessie voor wat betreft het vissen en een vis aan de haak slaan. Bas tekent, op advies van Jan, zelfs een angstig kijkend visje op het kunstaasje. De prooi moet natuurlijk wel bang zijn voor zijn aanvaller en er niet al te dapper uitzien. Bart geniet. Ik zie het aan hem. Wat fijn om te zien. Bas is met Beau ondertussen Madagascar aan het kijken. Die jongen is alle Barbie-filmpjes na drie dagen ondertussen helemaal beu. Ook zij genieten samen. Oma Emmy ligt lekker te dutten. Ondanks de tegenwind hebben we een fijn tochtje. Voordat we de baai bij Trapani binnenlopen bereidt Bart voor de laatste keer weer een heerlijke lunch, alleen dat zal ik al missen! We lunchen onder het genot van een goed glas witte wijn, hoe kan het ook anders met mama aan boord. Heerlijk. Daarna is het hoogste tijd om afscheid te nemen.
Weer: strak blauwe lucht. Temperatuur: 33 C Wind: 13 knopen
Samen met Bas breng ik Bart en Beau naar de rubberboot naar de stad. Ze gaan met de bus naar het vliegveld. We zijn goed op tijd en wachten samen op de bus. Pfff afscheid nemen is niet leuk. Het besef dat ik ze nu 11 maanden niet zie, maakt me verdrietig. We hebben allemaal genoten. Heel leuk om mijn kleine neefje zo een paar dagen om me heen te hebben en er ook echt oog voor te hebben (in plaats van het zelf altijd maar druk te hebben). Wat een heerlijk manneke is het. Hij kijkt open de wereld in, is nergens bang voor en heeft heel, heel, veel humor. Als de bus komt is de chauffeur minder aardig! Bart moet een kaartje kopen in de winkel aan de overkant. Hij gaat dat snel doen en laat Beau en zijn bagage wijselijk in de bus staan. Als hij dat niet gedaan had, was de chauffeur vast en zeker weggereden! Ik zwaai ze uit totdat ik de bus niet meer zie, doei broer, dag Beau het was fijn jullie aan boord te hebben….. We zullen jullie missen! Terug op de boot zit oma met de meiden een spelletje te spelen. Wat een vertrouwd gezicht. Daarna brengt Bas ons naar de kant en samen met mama en de meiden ga ik op ontdekking in Trapani. Wat een mooie schone stad. Het is heerlijk om hier rond te lopen. De kinderen vinden het ook erg fijn om lekker te rennen en te spelen. Bij een kleine bakker kopen we verse kokosmakronen. Het herinnert mama aan vroeger! De meiden vinden ze heerlijk. Frederique vindt ze naar brinta smaken…. We lopen door de straatjes en kijken in de winkeltjes. Liedewij roept mij opeens, want ze heeft hele mooi slippers voor mij gezien. Ze hebben zelfs een hakje en mooie bling bling… Mama die zijn mooi voor jou! Dat zijn ze zeker. Ze heeft nu al een goede smaak.
We drinken iets op een terrasje. Ik drink een overheerlijke cafe freddo. Het is de lekkerste koude ijskoffie die ik ooit geproefd heb. Heerlijk. We lopen nog wat verder en verbazen over de schoonheid van de stad en de sfeer die het uitademt. Het is fijn om met vijf dames op pad te zijn! We lopen terug naar de boot. We hebben nog brood nodig en bij (dezelfde) bakker (als van de koeken) gaan we brood halen. In de winkel is praktisch geen brood meer en de man voor ons bestelt mooie pizza’s. Deze worden op een warme ovenplaat de winkel ingedragen. Het zijn er genoeg. We besluiten dat we in plaats van brood verse (brood-)pizza’s meenemen. Ze zijn gewoon (te) warm om te dragen. We eten heerlijk in de kuip. Daarna moeten de meiden naar bed. Iedereen is aan het treuzelen, want er moet weer afscheid genomen worden. Oma vertrekt vannacht, want haar vliegtuig vertrekt al heel vroeg. Liedewij geeft oma nog een heel mooie steen, want dan hoeft oma haar niet te missen. Oma moet ook beloven om ons veel poezenverhalen te blijven sturen, want daar genieten we allemaal van. Als de meiden eenmaal in bed liggen is het gelukkig snel stil. Mama pakt haar koffer in en daarna zitten we gedrieën heerlijk in de kuip. We hebben een heerlijk fijn gesprek en de tijd vliegt voorbij. We beseffen wat we samen hebben en wat voor geweldige oma de kinderen hebben! Heerlijk. Voor we er erg in hebben is het al bijna 2 uur. Het is bijna niet de moeite om nog te gaan slapen. Toch gaan we dat nog wel even doen. Over 2 uur gaat de wekker weer! Het lijkt alsof ik niet kan slapen en ik lees nog een tijdschrift. Daarna vallen mijn ogen dicht en val ik toch in slaap.
Vrijdag 31 augustus: het is stil op de boot De wekker is onverbiddelijk. Is het echt al vier uur. Emmy is al uit de veren en maakt zich klaar om te gaan. Ik laat de rubberboot zakken die ik gisteravond aan de val omhoog heb getrokken. Emmy krijgt een zeil jack van mij en om haar tas doe ik een vuilniszak. Het waait nogal en het zou wel vervelend zijn als Emmy en haar tas nat aankomen. Na een hartstochtelijk afscheid van Marieke gaan we op pad. Het is nog een best stuk varen met de rubberboot dus we zetten het gas er op. We zijn niet de eersten die op het water zijn, want een grote veerboot zit vrij dicht achter ons. Dan nog maar meer gas. Opnieuw ben ik blij met de 8 pk motor want we planeren snel voor de ferry uit. Mooi op tijd leggen we de rubberboot vast. Het is bijna naast de bushalte. Emmy en ik kletsen nog wat. We hebben nog een kwartier over. Als de bus komt nog een laatste omhelzing en dan stapt Emmy op de bus. Ik vaar terug en ik zie dat Marieke voor me is opgebleven. Samen duiken we nog even de kooi in en proberen nog even te slapen. Frederique die ook bij ons in de kooi ligt, heeft niets in de gaten gehad dat haar oma er al weer vandoor is. Als ik wakker word is de rust opmerkelijk. Ik luister er naar en geniet er van. De afgelopen week was echt heel gezellig, en ik had het niet willen missen maar de stilte aan boord is nu wel weer lekker. Na het ontbijt worden de normale routines weer opgepakt. De kinderen hebben de hele ochtend school en moeten ook weer echt aan de bak. Na even wat onwennigheid zijn ze alle drie weer goed aan het werk. Het is even net als na de vakantie, alleen de meester en de juf kennen de verhalen al. Weer: zonnig Temp. 30 C Wind: 10 knopen
Na de lunch wil ik nog even plat voordat we de stad ingaan. Toch nog even een half uurtje slaap pakken. Marieke en ik wikken en wegen hoe we gaan varen en wanneer, want alle mooie weersystemen van de afgelopen maand zijn veranderd en we krijgen wind tegen naar de Balearen. We hebben twee keuzes voor wat betreft de routes onder of boven langs SardiniĂŤ. De laatste optie is 100 mijl meer maar beter bezeild en rustiger. Het blijft moeilijk om het weer goed in te schatten. Als ik na anderhalf(!) uur wakker wordt zit iedereen lekker te spelen of te computeren, naar de stad gaan is al weer van de baan. Ze vermaken zich best. Ondertussen kijken Marieke en ik weer de weerkaarten langs. Ze zijn weer veranderd. We gaan lekker het eten klaar maken. Frederique roept dat ze knakworst als vlees wil. Heel grappig. Samen met een blik Hacheevlees en gebakken aardappelen en groenten komt het op tafel. We smullen alle vijf dat het een lust is. Complimenten voor de Hachee aan keurslager Vugts in Drunen! Lekker op tijd gaan de meiden naar bed. Na de afgelopen week is het goed dat we met zijn allen weer op tijd gaan slapen.
Zaterdag 1 september Het weer is niet zo mooi. Na weken van blauwe luchten nu eens grauwe luchten. Na het ontbijt gaan we nog even wat met de kinderen aan school doen. Een kort programma, want het is tenslotte zaterdag. Na school gaan we nog even tanken. Als we morgen weg willen dan graag met een volle dieseltank. We varen naar de bunkersteiger en Marieke stapt van boord om boodschappen te doen. Ondertussen dat ik aan het wachten ben bij de pomp staat er een scheepshandelaar mij over te halen wijn en bier bij hem te kopen. Hij heeft last van de crisis en doet zijn best zijn handel te slijten. Helaas voor hem ligt ons bootje tjokvol proviand. Een doosje bier willen we wel bij hem kopen. Als Marieke er is gaat hij weg om 1 doos bier te leveren, maar we zien hem niet meer terug. We varen terug naar de ankerplek. Nadat het anker ligt zijn we met z’n vijven nogal hangerig en moe en dat is aan de stemming te merken. Iedereen gaat verplicht siësta houden. Geen I-pads, Ereaders of DS’en toegestaan. Gewoon even rusten. Als ik wakker word zijn Frederique en Kathelijn al wakker. Met z’n drieën en later als Liedewij ook wakker is, zijn we lekker spelletjes aan het doen. Heel gezellig. We eten lekker chips en limonade en we vermaken ons prima. We bakken op de boot frietjes die Marieke mee had genomen uit de supermercato. Dat hadden we beloofd dus dat moeten we ook waarmaken. In de avond verwisselen Marieke en ik de Genua voor de High Aspect fok en bereiden alles voor voor vertrek. Hieraan ging veel wikken en wegen vooraf en we hadden ons plan al klaar. Toen we aan de koffie zaten, alles klaar om weg te gaan en nog een keer het weerbericht open. Wat een hoge deining onder Sardinië. 2-3 meter significant. Tel er dus een meter bij op voor de ware golfhoogte. We twijfelen. Gas er op of gas er af? Na wat redenaties wordt het uiteindelijk toch gas er af! En dat terwijl we op het punt stonden het anker er uit te halen. Over een dag of vier belooft het weerbericht spinnaker weer.. Daar wachten we graag op. Liever een paar dagen wachten en dan in een keer naar Ibiza of zo. Het lijkt ons toch uiteindelijk beter voor het hele gezin nu nog even ons gemak te houden zodat het voor alle vijf leuk blijft om op reis te zijn. We hebben nu nog de luxe van keuzes kunnen maken dus dan doen we dat. Ongetwijfeld krijgen we nog een keer slecht weer voor onze kiezen dus waarom daar nu al van willen leren. Het wordt dus een rustige nacht, nu afwachten wanneer we over kunnen steken.
Weer: beetje bewolkt Temp. 30 C Wind: 15 knopen
Tot slot Onze negende week is een heel waardevolle week geweest. Een week met heel veel indrukken, voor ons voornamelijk vanwege de ‘visite’. Familie zo dichtbij kan je nauwelijks visite noemen. Het was een feest om ze aan boord te hebben. Ondanks de drukte aan boord, je staat wel eens in de ‘file’, hebben we het heel leuk gehad met acht man aan boord. Wat ook mooi is om te zien dat de dingen die wij al weer gewoon zijn gaan vinden door de anderen als heel bijzonder worden gevonden. Het was een feest om Emmy, Bart en Beau te zien genieten van de omgeving, het water en het leven aan boord. Ook voor ons is het fijn om te hen te laten delen in het leven dat we hier leiden. Zij vonden het ook heel mooi om te zien hoe het allemaal werkt zo aan boord. Ondanks ons scheepsjournaal is het toch anders al er een plaatje bij is. Wij gaan weer verder met ons vijven en pikken de routines weer op. We zijn al weer lang in Italië en het wordt tijd om weer een andere cultuur te gaan zien. Alhoewel we niet stil hebben gezeten krijgen we nu toch het gevoel tot stilstand te zijn gekomen. Het klinkt verwend als ik zeg dat het meer van hetzelfde is maar na zes weken krijg je dat gevoel wel. Dus op naar Spanje! We hebben zin om te gaan, nu de wind nog……..
• Startpunt: • Eindpunt: • Aantal NM:
San Vito Lo Cabo Trapani 61,50