Horta (Fajal Azoren) De oversteek: Op weg naar huis
51
Week 51 16 juni — 22 juni Horta—onderweg naar Oostende Het bezoek aan de Azoren en eigenlijk alleen aan Faial is van korte duur. Dat wisten we van te voren, dus het is niet erg. De dagen die we hier doorbrengen zijn erg leuk en goed gevuld. De kinderen vermaken zich uitstekend met andere kinderen. Eindelijk weer vriendjes. En dan beginnen we aan onze laatste oceaanoversteek. De weersystemen in dit gedeelte van de oceaan zijn veel onstabieler. Het is echt andere koek dan passaatzeilen. De ene depressie volgt de andere op. Het hele seizoen doet het Azoren hoog niet wat het zou moeten doen en dat maakt het weer tijdens deze overtocht moeilijk voorspelbaar! De weerberichten voor een aantal dagen geven ons een goed beeld en we zien onze kans schoon en gooien los. Op naar het vaste land van Europa.
Zondag 16 juni Vandaag hebben we een auto gehuurd. Als ik om negen uur de boot uit stap kom ik Chris tegen van de Jan van Gent en ik ga met hem mee naar de verhuur. Hij moet de auto terug brengen en ik ophalen. Bij de verhuur komen we ook Roos en Mathieu tegen met de kids. Spitsuur dus. De verhuur handelt de zaken vlot af en om half tien sta ik met de auto weer bij de haven. Bij terugkomst krijg ik kadootjes van de meiden en een met de hand gestift t-shirt. Allemaal voor vaderdag. Hartstikke leuk. Nog even eten en dan gaan we op pad. We willen naar de vulkaan van dit eiland en wat rondrijden om nog wat van het eiland te kunnen zien. De Faja Lobi is ondertussen ook binnen en we maken even een praatje. Dan stappen we in de auto en gaan we op weg naar de vulkaan. Zodra we de stad uit zijn wordt alles groen. Langs de weg staan overal Hortensia’s. Het lijkt wel een grote tuin. De weg naar de vulkaan staat al snel aangegeven dus we schieten lekker op. Hier en daar stoppen we voor een foto. Dan raken we het spoor bijster. De vulkaan staat op twee manieren aan gegeven. Wij kiezen de verkeerde en rijden over een verharde weg richting vulkaan, denken we. Na een kwartier geen bord te hebben gezien draaien we maar om. Het lijkt niet zoveel zin te hebben. We rijden terug naar een eerder genomen afslag en gaan nu de andere kant op. Ook hier stopt het asfalt al snel en rijden we over een gravelweg. Volgens de kaart gaan we de goede kant op, dus we houden het nog even vol.
Als we de weg vragen ontdekken dat we een andere weg volgen. Terug is langer dan verder en dus gaan we door, naar Capelinho. Hier is in 1957 een vulkaan in zee uitgebarsten en heeft het land dus groter gemaakt. De vuurtoren die voor de uitbarsting op de rand lag, ligt nu een kilometer landinwaarts. Het ziet er allemaal er bijzonder uit. Ze hebben onder de grond een museum gemaakt waar tekst en uitleg wordt gegeven over wat er toen gebeurd is en hoe vulkanen werken. Voor ons en de meiden leuk om te zien. Nadat we hier rond gekeken hebben gaan we weer naar de auto. Door de wind worden we gezandstraald en we zijn blij als we in de auto zitten. We gaan toch nog een keer de vulkaan zoeken die in het midden ligt. Na wat omwegen vinden we de goede route en nu komen we wel aan de top. Daar is het alleen puur mistig en koud. Marieke en ik stappen de auto uit in de hoop iets van de krater te zien, maar het zicht is nog geen 30 meter. We stappen in en rijden door naar Horta. We gaan boodschappen doen bij de grote supermarkt van het eiland. We houden ons goed in met de boodschappen. We hebben nog zoveel eten aan boord dus we passen op. Als we alles uitgeladen hebben breng ik de auto meteen terug. Die hebben we nu toch niet meer nodig. We twijfelen of we uit eten gaan. De kinderen en wij zijn erg moe, maar we hadden beloofd om uit eten te gaan. Uiteindelijk gaan we toch maar en gaan we voor een pizza. Het restaurant ziet er niet echt super gezellig uit, maar ja meestal maakt dat niet uit in Portugal. Niet zo’n hele wijze gedachte want het eten is niet slecht, maar heel spannend is het nu ook weer niet. Na het eten gaan we weer snel terug naar de boot. De kinderen gaan lekker te kooi en Marieke en ik kijken nog een Criminal Minds.
Maandag 17 juni We willen vandaag vertrekken. We hebben nog wel het een en ander te doen voordat we los kunnen gooien. De muurschildering moet nog afgemaakt worden, we willen nog lekker douchen, de boot moet buiten en binnen nog ingeruimd worden, we willen nog en nog‌. Nog genoeg te doen dus! Ik ga eerst broodjes halen. Bas is ondertussen buiten bezig en de meisjes slapen nog lekker. Ben er eerlijk gezegd nog niet aan toe om te gaan. Ben nog te moe! We zijn ook echt veel te laat gaan slapen. Waarom doen we dat dan ook iedere keer. We zijn gewoon tot laat bezig geweest met van alles en we hebben natuurlijk nog een aflevering van Criminal Minds gekeken. We ontbijten en rond tienen gaan we gezamenlijk naar ons kunstwerk. De meiden hebben er zin in. Wat vinden ze het stoer da ze zelf een afbeelding mogen schilderen en dat ze er zelf hun eigen naam bij mogen schrijven! Bas en ik vinden het alle stiekem best een beetje moeilijk om ze zelf hun gang te laten gaan, want hij is nu zo strak. Loslaten noemen ze dat. Aan de andere kant vinden we dat het schilderij niet af is, zonder een echte eigen handtekening van de kinderen. Wij hebben met ons vijven deze reis gemaakt. Together we sailed the Med and Atlantic. Dus tuurlijk mogen ze zelf ook schilderen. Eerst Frederique. Zij heeft een schelpje bedacht. Ze is hier precies en kijkt er heel serieus bij. Lijn en Lied vermaken zich ondertussen op de muur. Ze zijn erg lief en wachten rustig hun beurt af. Dan Lijn. Zij heeft een sterretje bedacht. Ze is een echte artiest en geniet er ontzettend van. Liedje is snel afgeleid en voor haar is het ook wel echt moeilijk. Waarom moet ik de kwast dopen en daarna eerst afvegen voordat ik hem uit de pot haal? De witte ondergrond heeft de nodige zwarte spetters. Gelukkig kunnen we die dadelijk nog wel weghalen. Ik maak een walvisstaart en Bas de zeilen van een boot. Het kost al met al toch meer tijd dan dat we verwacht hadden. We staan ook recht voor de Witchcraft en de Faja Lobi ligt ook in de buurt.
Een en al gezelligheid, maar voor de concentratie en qua tijd is het toch minder goed! Het wordt later en later. Jan maakt nog een paar foto’s van ons voor onze muurschildering en Frederique laat nog een schroevendraaier tussen de rotsblokken vallen. Dan is hij klaar. We zijn er trots op. Wij vinden hem echt heel leuk en hij is echt van ons! Bas heeft de schildering van de Vigilate ook in ere hersteld. Het is een kleine geworden met de Nederlandse vlag, de naam van de boot en de bemanning. Ik merk dat hij blij is at hij dat heeft gedaan. We ruimen onze spulletjes op en lopen richting de douche. Je kunt je hier voor € 2.– onbeperkt douchen. Zoveel water als je wil, lekker warm en de straal is ook heel lekker. Fijn hoor. Bij de douche moeten we even wachten. Er staat een man naast me en die heeft een heel bekend gezicht. Ik kan hem niet thuisbrengen. Het is een Engelsman en ik peins me een ongeluk. Samen proberen we erachter te komen waar we elkaar eerder hebben ontmoet en na wat namen van baaien en Caribische eilanden komen we erop. Het is in San Miguel (Tenerife) geweest. We hebben toen heel gezellig staan praten bij de steiger. Ik had toen net broccoli en bloemkool in potten gekocht en hij wilde ze ook heel graag hebben. Ik heb hem er toen de supermarkt gewezen. Grappig dat je elkaar dan hier tegenkomt. Hij is een jaar met zijn twee zonen op pad geweest. Hoe bijzonder is dat. Bas en ik hebben ondertussen besloten dat we niet meer gaan vandaag. Een dagje verder niks is goed voor ons. Het is al twee uur als we terug zijn bij de boot. We gaan eerst even informeren bij de Waltzing Mathilda, want die hebben een excursie Whale watchen gehad. Ze hebben ze gezien. Gelukkig! Mathieu viert vandaag zijn verjaardag, dus daar gaan we straks nog een borrel drinken. De meiden zitten daar al op de boot en wij gaan nog even wat boodschappen halen.
We lopen ook nog even een Chinese winkel binnen. Deze hebben we zo ontzettend veel gezien deze reis. Ze zitten echt overal en iedere keer hadden ze wel iets wat we nodig hadden. Ook nu kopen we weer iets. Het worden de limonadeglazen. Verder hebben we niks nodig, nu we bijna thuis zijn…….! Onderweg naar de supermarkt komen we Anthea en de bemanning van de Abel nog tegen. Weer kletsen… Zo komen wij de dag hier door kletsen, kletsen, kletsen! We kopen nog wat extra yoghurtdrink en kaas. De meiden zijn zo blij dat ze weer yoghurtdrink krijgen! Daarna naar de borrel. Het is al druk in de kuip van de Waltzing. Volgens mij hebben ze in totaal 26 mensen aan boord. Wat veel. Het is heel lekker weer en mijn gezicht verbrand zelfs. De kinderen lezen op de steiger een boekje en snoephappen in een grote bak met water. De middag is zo voorbij. We eten op de boot een lekkere macaroni met rode saus. De meiden gaan daarna naar bed. Wij kopen nog een Navionics kaart voor de Ipad van de UK en Holland. Een mooie app. De UK en Holland komt goed van pas, want daar gaan we de komende jaren vast gebruikt van maken. Internet is hier traag, dus het wordt weer laat. Toch gooien we morgen los!
Dinsdag 18 juni Logboek Tijd: 19.00 UTC Positie: 39°13N en 28.04W Afgelegde afstand: 49 mijl Nog te gaan: 1500 mijl (tot Oostende) Bijna thuis…! Dat is het gevoel een beetje. De zee is nog niet helemaal uit onze benen van de oversteek vanuit Bermuda. Dat heeft als voordeel dat niemand hoeft te wennen aan de bewegingen van de boot. We zitten meteen in een cadans en het lijkt alsof we niet op de Azoren zijn geweest en een héle lange oversteek aan het maken zijn. Een oversteek van ruim 3400 mijl! Weten we meteen hoe het zal voelen op de Pacific van de Galapagos naar de Markiezen! Om 8 uur willen we los. Dat gaat hem niet worden. Ik ben om 7.30u als eerste wakker. Gisteren zijn we nog lang bezig geweest met het installeren van de nieuwe Navioncs kaart op de Ipad. We kwamen namelijk tot de ontdekking dat we buiten de plotter weinig van het Engels kanaal hebben. Die apps bieden dan toch wel een geweldige uitkomst. We kunnen nu dus up to date vertrekken. Samen met Lijntje loop ik naar de bakker. We kopen verse 30 broodjes en 5 (overheerlijke) Portugese zoete broodjes. Wat vindt ze het leuk die Lijn om alles uit te zoeken! Als ik afreken schrik ik…. € 8.50.- Dat kan toch niet! Op bermuda betaalde ik dat voor anderhalf brood. Lijntje grist de zak moet zoetigheid van de toonbank en loopt er lekker mee te zwieren. Op de boot is Bas buiten met de laatste dingen bezig en hij gaat vervolgens naar het havenkantoor om te betalen en naar de douane. Ook al is het Europa, je moet hier gewoon uitklaren. We weten eigenlijk niet of we nu, wat de bestemming dan ook wordt, nog een keer moeten inklaren! Ondertussen dat Bas weg is, bel ik nog wat mensen. Tijdens een van deze telefoontjes komt onze Duitse buurman langs. Hij gaat weg. Ik vertel hem dat we dadelijk willen vertrekken. Hij gaat alleen even douchen. Degene met wie ik aan de telefoon ben is verrast. Wat ben jij nu aan het doen? Even checken of hij niet weggaat en wij gewoon wegkunnen als Bas (ooit) terugkomt. Dat duurt en dat duurt! Het is druk op het kantoor en hij komt de bemanning van de Bella tegen.
Zij zijn precies tegelijk met ons uit Bermuda vertrokken en komen net binnenvaren! Ze hebben er dus 4 dagen langer over gedaan. Ze hebben de hele reis geen motor aangehad. Dat verklaart veel. Nagenoeg alle boten die hier nu liggen (zowel van onze maat boot, maar ook de grotere 40 en 50 ft) hebben er 14 dagen over gedaan. Misschien de een 13 dagen en 20 uur en de ander 14 dagen en 2 uur! Zij zijn dus echt een uitzondering. Het is heel leuk om ze nog even te zien voordat we losgooien! Dan is het eindelijk zover, we kunnen los. Onder luid getoeter en gezwaai van de Gaia, de Waltzing Mathilda en de Dixbay varen we weg. Dat proberen we in ieder geval. De Duitse buurman heeft zich namelijk niet losgemaakt en wij varen er vooruit tussenuit. Dat is het plan. Het wordt een krappe bedoeling en ik moet de boot voor ons goed afhouden, want het is toch wel heel krap. Het gaat goed, maar we zijn wel eens charmanter vertrokken. In de baai zwaaien we ook nog naar een aantal bekenden. Daar gaan we dan. Het eerste dat we buiten doen is ontbijten, want dat is er bij ingeschoten. Voor het eerst in maanden hebben we kaas gekocht die, vooral Frederique, lekker vindt. In Nederland vond ze kaas zo lekker en de hele reis heeft ze bijna geen kaas op. Er zat niks van haar goesting bij. De kaas van hier gelukkig weer wel. Dus we eten heerlijke broodjes met kaas en komkommer. Ik merk dat ik trek heb en laat het me goed smaken. Ondertussen hebben we het alweer heel druk. We hebben namelijk hele grote grijze dolfijnen gespot. Het zijn er zoveel en ze bewegen zo elegant. We zetten er koers naartoe. We blijven er een tijdje bij hangen en gaan dan weer verder. Heel mooi plaatje met de Pico op de achtergrond.
Nog geen 10 minuten later weer dolfijnen. Nu kleinere. Weer heel veel. Weer er naartoe. Zo komen we nooit thuis…… Het blijft machtig mooi om te zien. Ze hebben zin om te spelen bij de boeg en laten allerlei heerlijke kunstjes zien. Vanaf dan stopt het eigenlijk niet. De hele middag zien we dolfijnen rond de boot. Ze zwemmen in grote getalen hier rond. Ze zitten echt overal. Liedewij zegt op een gegeven moment. "Mam, maak jij maar een foto, dan blijf ik mijn filmpje kijken!". Dat is toch wel erg he! De dolfijnen springen regelmatig heel hoog uit het water. Het lijkt echt alsof ze ons komen uitzwaaien. De meiden kijken een filmpje (of twee), Bas slaapt tussendoor en ik zit lekker buiten. In de middag eten we onze zoete broodjes op. Ik heb het koud. Doe een fleece, een lange broek en sokken aan! Ik vermaak me opperbest met de Gopro en als Bas wakker is zijn we er samen van alles mee aan het uitproberen. Leuk. We hebben ondertussen drie koks aan boord. Alle pannen en het bestek wordt uit de kastjes gehaald en ze hebben het er maar druk mee. Ik hoor allemaal hele lekkere gerechten uit Nederland. Nog even geduld meiden! We eten verse nasi en als toetje straciatella yoghurt. Tijdens het eten kijken Bas en ik elkaar aan, want we hebben alleen voor vandaag echt verse spullen gekocht. Vanaf morgen gaan we aan de blikken. Ondanks dat ze heel lekker zijn, gaat er echt niks boven vers! Tijdens de afwas blerren we mee op Blof. Het wordt beter zingen ze…. Kan dat?! Halen we Concert at Sea nog?
Het is vandaag raar weer! In de wind is het koud. We beginnen met een beetje tegenwind en daarna varen we aan de rand van het Azoren hoog. Dit is een windstil gebied (we hebben geluk en het is niet zo groot) en daar motoren we doorheen. Als we Fajal loslaten hebben we eerst nog wind en stroming tegen. Dus met een kleine 4 knopen kachelen we noordwaarts. De wind en golven nemen af en in de middag lopen we 5.5. en soms 6 knopen. De oceaan is heel glad en in combinatie met de zon liep de kleur van de lucht bijna naadloos over in het water. Erg irritant voor je ogen, je moet ze de hele tijd knijpen. Nu begint t weer wat te waaien en kunnen we aan de wind gaan motorzeilen. De komende dagen blijft het rustig. Richting het weekend krijgen we meer wind. Het netje is verplaatst naar 13u UTC. Vanmiddag hebben we niemand gehoord. Jammer. We hebben deze oversteek ook een Iridiumnetje. De belminuten mogen op zullen we maar zeggen, want over 30 dagen verlopen ze toch! Het is gewoon fijn om onderling contact te hebben tijdens deze oversteken. Ook eens kijken of we Herb kunnen uitluisteren vanavond en kijken of hij schepen op onze route heeft. De meiden gaan op tijd lekker slapen. Het is de afgelopen dagen veel te laat geworden. Wij gaan ons tentje opzetten, toch wel lekker een beetje kamperen, en daarna Criminal Minds kijken. "Moet" afgekeken worden. Dat durf ik thuis echt nooit te kijken, veel te eng! Ga maar eens stoppen!
Woensdag 19 juni Logboek Tijd: 20.30 UTC Positie: 41°13N en 26.20W Afgelegde afstand: 197 mijl Nog te gaan: 1352 mijl (tot Oostende) Net als ik met de laptop op de bank ga zitten om het scheepsjournaal van vandaag te schrijven, roept Bas “walvissen”. Dus laptop weer weg en naar buiten. We hebben de cruising chute opstaan en deze halen we samen naar beneden. Als deze binnen is, zet ik koers naar de plaats waar Bas ze gezien heeft. Ik zie ook nog een aantal mooie grote spuiten, maar dan is het over! Waar zitten ze nu? We wachten en samen met de meiden turen we over het water. Op dit tijdstip van de dag, met de zon in deze stand is dat nog niet zo makkelijk en we zien ze dan ook niet meer. Dat komt vast nog wel deze oversteek. Terug naar gisterenavond. Na bijna een jaar maken we vanavond toch een grote zak honingdrop open. Die zijn zo lekker dat ik bang ben dat ik de hele zak binnen de kortste keren leeg heb! Vandaar dat we hem nog niet open gemaakt hebben. Nu dan wel. De eerste smaakt muf. Smaakt naar de geur die we aan boord hadden tijdens de oversteek naar Trinidad. Niet echt lekker. We doen er een stel in een bakje en hopen dat de eigen smaak terugkomt. Dat is gelukkig en ze zijn weer bijna net zo lekker als vers! Liedewij en Lijn liggen achter en Frederique leest nog iets bij ons. Liedje slaapt gelukkig snel in, want ze is erg moe. Lijn heeft er meer moeite mee en komt pas in slaap als Frederique ook achter ligt. Wij gaan criminal minds kijken. Denk dat ik na vijf minuten al lag te slapen. Bas kijkt wel twee hele afleveringen. Vanmorgen begint de dag van Bas en Frederique met Suske en Wiske. Lijn en Lied zijn alweer aan het spelen. We hebben vandaag twee reuzen aan boord. Ze zijn natuurlijk ook veel groter dan de barbies, knuffels en kleine poppetjes. Ze hebben het zo leuk samen. Mijn dag begint met een kop thee. Lekker. We ontbijten binnen aan tafel.
De meiden cruesli en cornflakes. Wij gaan voor een broodje. Bas gaat lekker slapen, ik maak het scheepsjournaal van deze week en de meiden spelen onophoudelijk door. Frederique wil ook graag luisteren naar luistercd’s en doet dat lekker. Ze zijn nog erg moe en hebben nog geen zin in school. Ze willen lekker spelen. Ik laat ze maar lekker. Morgen maar iets langer door met school. Heel de morgen is het bewolkt en kil buiten. Na de middag trekt het open en is de zon echt warm. Om 13u UTC proberen we het netje weer. We horen echt helemaal niks. Wat een belabberde propagatie of is het dan toch te wijten aan onze aardplaat die verdwenen is? Daarna haal ik het weerbericht en andere berichten binnen met de Iridium. We zijn niet de enige die walvissen hebben gespot! We lunchen een miesoepje buiten in de kuip. De meiden hebben last van de zon in hun ogen en zijn weer snel naar binnen. Ik ga ’s middags de afleveringen van Criminal minds kijken. Bij de denkbeeldige thee krijgen we een speculaasje. Het laatste pak….. Al wat langer hebben we het over laatste…. De laatste keren…. Een heleboel dingen doen of zien we voorlopig voor de laatste keer. Zo zijn we voor de laatste keer op een echt onbekend plekje aangekomen, is dit onze laatste lange oversteek. Eten we voor de laatste keer, drinken we met anderen voor de laatste keer, zwemmen en snorkelen we voor de laatste keer….. Al die laatste keren. Het zijn er zoveel. Toen we op Horta aankwamen had ik het ook heel erg. Het idee dat we weg waren uit de Carieb en er voorlopig niet (met eigen boot) terugkomen. We zijn er zo lang geweest. Van 23 december tot 30 mei. Onze tijd aan de overkant is echt multi maximaal geweest. Vandaar dat we zoveel moois hebben gezien. Dat besef, niks geen Carieb meer, kwam hard bij mij binnen. De reis zijn we aan het afronden...….wat overblijft zijn schitterende herinneringen, onvergetelijke momenten en nieuwe vriendschappen. Ik kijk dus met een grote glimlach terug op het afgelopen jaar en ben benieuwd wat het komende voor ons in petto heeft! Bijna thuis....home sweet home!
We gaan eten. Op het menu staat kipkerrie met rijst en groenten. Als toetje eten we vla. Tussen de gangen door ga ik buiten even polshoogte nemen. Tja en dan gebeurt het. Ik zie een, twee, drie, over bakboord een vierde, een vijfde walvisspuit! Iedereen naar buiten. We kijken voornamelijk vooruit over stuurboord en bakboord. We zien alleen maar spuiten. Als ik achter de boot kijk, zwemt er eentje op 20 meter achterlangs. Ik ben te laat voor de foto. De rug is zo ontzettend groot. Er zit een klein zwart vinnetje met een kringetje op zijn rug. De spuiten zijn gigantisch. Ze halen ongeveer twee keer adem en dan verdwijnen ze weer naar beneden. Na verloop van tijd zien we de spuiten weer. Ze gaan erg snel en we weten niet precies welke kant ze opgaan. Dus gaan we ze maar niet achterna. Misschien zijn het Milky Whales, maar zeker weten doen we het niet. Heel de reis door hebben we heel veel dieren gezien. Van een kleine hummingbird tot de walvissen en van kameel tot vlinder. Allemaal prachtig om naar te kijken. Zo super tof. Het begint hier nu te schemeren. De cruising chute staat op en de motor staat uit. We zitten met een dilemma. We mogen niet te hard varen, want dan zitten we het weekend midden in een grote depressie.
We mogen ook niet te langzaam, want dan missen we het einde van de depressie om wind uit op te pikken! We lopen nu 5.2 knopen en dat willen we wel vasthouden. Tijdens het typen zie ik weer een heleboel pluimen en ruim ik de laptop even op. Hup Bas naar buiten, meiden naar buiten en zo hebben we er weer heel veel in het vizier. We weten niet waar we moeten kijken. Frederique regelt dat Lijn naar voren kijkt, Bas over bakboord, zij over stuurboord en ik naar achteren. Dit keer krijgen we de rug er goed op. Mooi hoor! Ook nu weer zie ik achter mij rookpluimen. Echt kike. Dadelijk weer eens een weerbericht binnenhalen. Lijn en Lied liggen al in bed, Frederique leest een boekje en ik heb de wacht. Alweer een dag voorbij!
Donderdag 20 juni Donderdag 20 juni Logboek Tijd:20.15 UTC Positie:42°31 N en 24°21 W Afgelegde afstand: 317 mijl Nog te gaan:1237 mijl Als ik wakker word is de eerste vraag die me gesteld word: “ligt Tokio in Japan, of Japan in Tokio”. Goedemorgen meiden! Zo vroeg al zulke vragen. Hoe kom je erbij? Deze morgen gaan de meiden met ’n drieën spelen. De achterhut wordt helemaal omgebouwd tot een soort barbie en knuffeldorp. Aan de gordijntjes hebben ze doeken gehangen en daar wonen ze. Zo leuk om naar te kijken. Bas en ik doen niet zoveel. We zitten in het tentje, want het regent. Als het zo vochtig is, dan ruikt het tentje ook echt naar kamperen. Lekker een kop thee erbij en we kletsen wat. We zijn alle twee te lamlendig om iets te doen. We zijn wel druk in de weer met de zeilen. Cruising chute erop, cruising chute eraf. Genua uitgerold, genua uitgerold met boom erin, varen met de genua over bakboord en het grootzeil over stuurboord. We bedenken van alles om toch nog iets van snelheid te maken. Het wil maar niet lukken. Er staat ook zo weinig wind. Voor het eerst deze reis kloppen de gribs niet. Zij hebben het over 6 knopen meer wind dan dat wij hier nu hebben. Die 6 extra zijn heel erg welkom, maar 4 zou al heel fijn zijn! Rond10.30u besluiten we om toch maar de motor te starten, want anders gaan we de wind zeker niet oppikken. Op de gribs is nu ook te zien dat we de laatste dagen nauwelijks wind hebben. Zoals het er nu uitziet zullen we daar flink moeten motoren. Dus we moeten zuinig zijn met onze diesel. Heel vervelend. Opeens horen we een brommend geluid buiten het tentje. Het is een heel laag overkomend vliegtuig. Wat doet dat ding hier zo ver uit de kust en zo laag op de oceaan? We roepen hem nog op met de marifoon, maar krijgen geen gehoor. Jammer. Raar idee. Hij verdwijnt in de wolken.
De hele morgen blijft het bewolkt en is het fijn dat ons tentje erop staat. In de loop van de middag komt het zonnetje door. Als deze schijnt, dan is het ook meteen warm in de kuip. Het spel van de meiden is veranderd. We hebben nu een heus restaurant aan boord. Het heet restaurant de Roos en is het beste van heel Nederland. Bas en ik zijn de gasten. Op de menukaart staan allemaal hele lekkere dingen. Ik bestel een cola en een speculaaskoekje. Deze wordt keurig opgediend door Frederique. Kathelijn komt het geld halen. Van Liedewij krijgen we later nog een soepje uit de pan en we mogen dit eten met de pollepel. Echt alles is weer uit de kastjes. Op de menukaart staat ook een hotdog. Dat brengt ons op het idee om hotdogs te maken voor de lunch. De broodjes gaan nog net, je moet er niet bij fluiten! Na de lunch gaan Bas en ik weer twee afleveringen van onze serie kijken. Daarna gaat Bas slapen en ik kijk nog een aflevering. De meiden spelen om mij heen. Ik heb vandaag als cadeautje ook drie huisdieren gekregen. Ik heb een kitten (L), een veulen (K) en nog een kitten (F) gekregen. Ze vonden het heel leuk om ze mij ingepakt te geven. We hebben erg veel lol, want ze laten mij schrikken als ik de dieren bijna heb uitgepakt. Aan het einde van de middag ga ik maar eens afwassen en beginnen met het eten. We eten een (slechte variant) van aardappelgratin, met worteltjes en vlees. Als toetje krijgen de meiden rijstebrij en wij eten een yoghurtje. Tijdens het koken loop ik af en toe naar buiten. Als ik buiten sta roep ik Walvis…. Alle vier komen ze naar buiten gesneld. Waar, waar, waar! Ik heb er geen gezien, ik roep ze alleen. Als ik dan ook nog mijn beste walvisgeluiden nadoen bestieren ze het allemaal van het lachen. “Mam, je lijkt verkouden zeemeeuw”. En bedankt dan.
Tot nu toe geen dieren gezien vandaag. We zijn ook niet veel buiten moet ik bekennen. Het is weer hoog tijd voor een flessenpost. Liedewij is aan de beurt om de fles over boord te gooien. Zou iemand ze ooit vinden? De meiden kijken de DVD van Koen Kampioen. Eindelijk weer eens iets anders dan Barbie of Disney. Wij ruimen ondertussen op, halen een weerbericht binnen en schrijven dit journaal. Vanavond lekker op tijd naar bed allemaal! We komen langzaam dichterbij!
Vrijdag 21 juni Logboek Tijd:19.15 UTC Positie:43°53 N en 22°03 W Afgelegde afstand: 443 mijl Nog te gaan:798 mijl (Falmouth) (Oostende 1106) We varen nu ter hoogte van Noord Spanje en hebben voor Oostende nog ruim 1125 mijl te gaan. Voor Falmouth staan er nog een dikke 800 mijl op de plotter. Falmouth wordt de plaats waar we, zoals het er nu uitziet, een tussenstop gaan maken. Er is ons op het hart gedrukt dat we de nu al legendarische aankomstborrel met de andere schepen onderweg niet mogen missen! Met de wind in de rug varen we met 6 knopen de goede kant op. Er is stroming en die verhindert ons om meer snelheid te maken met deze wind. Tijdens het eten van gisteren hebben we trouwens nog een raadsel gedaan over onze familie. Aan de hand van kenmerken moesten we raden wie iemand in zijn hoofd had. Heeft heel lang haar? Heeft rood haar? Houdt van make up? Kan goed basketballen? Kan lekker koken? Houdt er van sigaren? Is altijd bezorgd? Heeft krullen? Heeft een bril? Vertelt altijd moppen? We hebben ontzettend gelachen. Leuk om te zien welke associaties kinderen maken. We proberen om 21utc ook nog contact te krijgen met Vitali (Cula) via de SSB. Hij hoort ons maar slecht en wij hem ook! Dat is echt ontzettend balen. Er zit zoveel ruis op de lijn. We kunnen er niks van maken. Om 13u ook al niet. Het lijkt er nu dus sterk op dat onze vermiste aardplaat de oorzaak is. Hoe is het dan ook mogelijk dat alle twee de schroeven op verschillende plaatsen afgebroken zijn? Vanmorgen zitten Bas en ik buiten en het theewater staat op. Zegt Bas ineens: “Ik zie een waterspuit”. Ik draai me om en inderdaad in de verte zien we een spuit en daarna nog een. Wij hebben nog nooit meegemaakt dat we daarna niks meer zien, dus ik zeg tegen Bas dat er meer zitten. Nou dat klopt! Voor ons op stuurboord zitten ze ook en ook achter ons. Ze zijn onderweg, want ze verplaatsen snel.
Voor we het weten zwemmen er twee grote joekels achter de boot langs. Weer ongelofelijk groot. Ze zijn pikzwart deze keer en de rugvin is weer anders dan dat we tot nu toe hebben gezien. We hadden echt geen idee dat er hier ook nog zo ontzettend veel walvissen zitten. We maken weer wat foto’s en denken zelfs het spuitgat erop te hebben. Het lijken er wel twee! Het is echt jammer dat we geen goed boek hebben, want het is maar moeilijk om ze te identificeren. De walvissen van eerder deze week noemde ik Milky Whales, maar ik bedoelde Minkle. De vin zat daar ver achterop het lijf van de walvis. Zeker weten doe ik het echter ook niet. Vandaag zat de vin meer naar het midden en was deze ook iets groter en spitser. Het blijft machtig. Na het spotten drinken we thee en krijgen we een vers gekookt eitje. Dat kunnen we van het brood niet zeggen. We hebben twee houdbare broden gekocht in Horta, maar dit is toch niet zo lang houdbaar als gedacht! De meiden maakt het niks uit, want die eten cornflakes. Bas eet stug de boterham op en ik pak samen met Liedje een cracker. Het is grauw buiten en we blijven lekker binnen. Frederique heeft buikpijn, dus ze gaat nog even terug slapen. Bas gaat ook een dutje doen. Ik begin met school met Lijn en Lied. We beginnen met lezen, maar mijn buik begint tegen te sputteren en krijg er hoofdpijn van. Even maar geen school dan! Ik ga regelmatig naar buiten en zie de windmeter toenemen tot 20 knopen wind. Het zeilen op de cruising chute is dan niet meer comfortabel. We vliegen weliswaar over het water met 7.7 knoop, lekker is iets anders. Beter dus als deze naar beneden gaat. Ik roep Bas en deze komt mij helpen. Eerst grootzeil uitrollen, cruising chute naar beneden en dan genua uit. Als alles weer staat lopen we nog maar 5 knopen! Gatverdamme, dan is niet de bedoeling. Om zo lang mogelijk te kunnen blijven zeilen moeten we sneller dan 5 knopen. We kijken het samen nog even aan en de grote uithalen blijven uit. Dus dan toch maar de cruising chute op! De zee blijft vriendelijk en heeft mooie lekkere golven. Van die golven waar je lekker op kan meedeinen en waar je lekker loom van wordt. Dit is ook een manier om de dagen te vullen! Bas gaat nog even liggen en de meiden zijn alweer volop aan het spelen.
Ik ga eens kijken of ik orde in de gigantische hoeveelheid foto’s kan krijgen. We hebben er leuke ideeën over en het wordt tijd om daar iets mee te doen. Ik begin bij juli en zit er weer helemaal in! Dit is de eerste keer dat ik ze terugkijk. Wat een boel mooi momenten. Het is zo leuk om te zien, dat ik eigenlijk niet meer doe dan ze bekijken en genieten van al het moois. Wat zijn de meiden in een jaar groot geworden. Verder dan augustus kom ik niet! Hoe krijgen we dit ooit geselecteerd. Ze zijn, bijna, allemaal even leuk, met even zo leuke herinneringen. Ik haal nog een weerbericht binnen en zie dat het na het weekend meer gaat waaien dan de gribs eerder aangaven. Het is nog maar heel mager, maar het is nu in ieder geval niet helemaal blauw meer. Het biedt perspectief om langer te kunnen zeilen en hierdoor het aanzetten van de motor te kunnen uitstellen of in ieder geval beter te kunnen motorzeilen! Dit is echt de eerste oversteek dat we de focus zo op de diesel moeten leggen. Dat we door zoveel windstiltes heen gaan. Het is gewoon heel irritant dat we gisteren en eergisteren minder wind kregen dan voorspeld en dat we dus langer hebben moeten motoren. We hebben nu nog 109 motoruren en daar kunnen we ruim 550 mijl mee varen. De mijlen tikken gelukkig lekker weg en het verschil qua aankomsttijd tussen een gemiddelde met 6 knopen of 5.5 knopen wordt steeds kleiner. Dat is fijn om te zien. Gisteren heb ik nog een foto gemaakt van de plotter. We hadden de geweldige snelheid van 3.3 knopen en als we dat zouden vasthouden, dan zouden we op 6 juli Oostende binnenvaren. Toen hebben we toch maar iets meer gas gegeven! Als Bas wakker is eten we een groentesoep met toast. De toast leggen we even in de oven. Zo smaken ze weer goed en vinden ze gretig aftrek. Ik ga daarna nog even liggen en word rond happy hour wakker. De meiden mogen een filmpje kijken en wij zitten samen in de kuip. Zonnetje erbij, meer hebben we net nodig! Bas begint over werken. Dat onderwerp komt steeds vaker ter sprake. Vandaag in combinatie met files. Of is dat dit jaar opgelost? Bas moet straks naar Capelle a/d IJssel. Hij vraagt zich af wat dan de beste route is; A2- A15 of A59 –A16? De wegnummers zijn dit jaar nog niet uit ons systeem.
Hoe is het met de A2 richting Eindhoven? Al klaar bij Vught? Nog even en we zitten er weer middenin! Nog maar even door genieten dan! Het lijkt er echt op dat we bijna thuis zijn‌‌ Aan het begin van de avond trekt er weer een dik wolkenpak over. Het wordt echt kouder buiten. We gaan lekker koken. Vanavond staat er pasta met spinazie op het menu met een vanillevla als toetje. We hebben nog minimaal 6 dagen te varen en komen tot de conclusie dat onze Appie dan ook wel een eind leeg is. Dadelijk nog een weerbericht en de mail binnenhalen. We gaan rustig de avond in!
Zaterdag 22 juni Logboek Tijd: 19.40 UTC Positie:45°14 N en 19°12 W Afgelegde afstand: 592 mijl Nog te gaan: 649 mijl (Falmouth)
De avond wordt steeds minder rustig. Het waait continu 15 knopen schijnbare wind. De echte wind die je zou meten als we stil zouden liggen is 20 knopen, 6 Beaufort. We schieten enorm goed op. De gps geeft vaak snelheden boven de 7 knopen aan. We kijken nog een drietal series Criminal Minds en het is al een uur geweest als we gaan slapen. Rond drie uur draait de wind en Marieke wordt wakker van de lier. Ik blijf de cruising chute strakker zetten op de schoot maar hij klapt steeds dicht. We moeten nu teveel aan de wind gaan zeilen voor dit zeil en dus halen we het naar beneden. We krijgen alleen de slurf niet naar beneden omdat alles nat is van de regen en het doek van het zeil plakt vast aan het doek van de slurf. Dan moet hij maar zonder slurf naar beneden. We trekken het zeil in de lij van het grootzeil naar beneden. Marieke staat ook voorop want alleen is nu echt maar alleen. Wat een kracht heeft zo’n zeil, ik word een paar keer flink heen en weer getrokken, maar we hebben samen toch vlot het zeil in de zeilzak zitten. We blazen even uit in de kajuit en we halen meteen maar een Grib binnen. Zo krijgen we meteen de laatste mail ook weer binnen. De rest van de nacht ben ik blij dat we de zeilwissel al gedaan hebben. De wind is sterker geworden en komt meer van voren in. We lopen nog steeds rond de 6 knopen en dat is goed om te zien. Falmouth komt zo snel dichterbij. Dat is goed te merken want aan het eind van de nacht heb ik het steenkoud. Het lijkt wel of ik niet meer op temperatuur kom. Ik heb toch een sweater aan en lig onder een slaapzak in de kuip waar de kuiptent op staat. Een kant, de lij, is open om alles te kunnen horen. Ik ga toch maar naar binnen. Tjonge wat heb ik het koud. Het duurt zeker een uur eer dat ik me weer lekker voel. Ondertussen worden de meisjes wakker en ze willen Koen Kampioen gaan kijken. Of papa even naar een andere bank kan verhuizen.
Ik vind het prima, want wat kunnen ze anders doen in deze non-stop kermisattractie. Ik dut een nog een beetje en als Marieke even later naast me staat gaan we voor het ontbijt zorgen. We maken nog een keer toast van het oude brood en de kinderen eten cornflakes. Marieke en ik kletsen wat buiten met een kop koffie en thee. De kinderen zitten weer aan de laptop gekluisterd. Dit is zo balen van deze dagen, dat je wel wat wil doen, maar door de bewegingen van het schip niet echt iets kan doen. De meiden vinden het overigens lang niet zo erg. Wij mijmeren wat over hoe onze agenda’s er uit komen te zien als we terug zijn. Ik wil zoveel dingen weer gaan doen, dat dat meteen mijn grootste valkuil is. Het ongecompliceerde reizigersleven bevalt zo ontzettend goed. We hebben een mooie droom verwezenlijkt en er weer een heleboel nieuwe voor terug gekregen. Vooraf hebben we bedacht dat we een reis van een jaar gingen maken. Daar hebben we ons op ingesteld en daarom is het goed zo. Zoals Ellen in haar mail van vannacht schreef: Het resultaat van zo’n reis is leven in twee werelden. Je wilt naar huis, maar aan de andere kant wil je dit mooie leven niet op geven. Het zijn rake woorden en na deze overpeinzingen ga ik nog een paar uurtjes slapen. Ik ben een paar uur heerlijk onder zeil geweest. Als ik wakker word is het bijna een uur en tijd voor het ssb-netje. Eerst moeten we onze waterzak die aan dek ligt redden. Hij is onder de reling door gegleden en nu bengelt hij aan een paar touwtjes buiten boord. Met een paar flinke rukken ligt hij weer aan dek. Alleen jammer dat hij lek is geraakt. We gaan naar binnen en het netje is al begonnen. Wonder boven wonder horen we iedereen nu wel. De schepen noord van ons hebben nog meer wind en hogere golven. De meeste zijn onderweg naar Falmouth en komen wat eerder dan ons aan. Achter ons ligt ook een schip die net vertrokken is. Ook zij hebben weinig wind waar ze eerst doorheen moeten motoren. We geven onze positie op het netje door en dan gaan we lunch maken. Het brood wordt weer getoast in de oven en we eten het met ragout. De bijbehorende pastijbakjes zijn allemaal gekraakt dus die geven we aan de walvissen. Marieke gaat ’s middags nog even liggen en ik bak een brood. We doen niet veel. Om 17u hebben we een borrel in de kuip. Het zonnetje komt erbij en dat is lekker.
We varen met vol tuig en lopen rond de 6.5 knopen. Dat zijn gewenste snelheden, want de gribs geven het beeld dat we vanaf morgen echt aanzienlijk minder wind krijgen. Alles wat we nu zeilen, hoeft straks niet gemotord te worden. We eten chili met appelmoes en vanillevla als toetje. Daarna gaat het tentje weer snel op om de kou buiten te houden. We halen nog een weerberichtje binnen en voor we het weten is het alweer tijd om de wacht in te gaan.
Tot slot: Afstanden We zijn met de laatste grote oversteek bezig. Weer een kleine 1700 mijl te varen. Aan het einde van de reis hebben we meer dan 13.000 zeemijlen gevaren. De omtrek van de aarde is 21.600 mijl. We hebben dus met deze reis al de halve wereld omzeild! De afstanden die we deze reis af hebben gelegd variĂŤren van een paar mijl tot de oversteek van Mindelo naar Trinidad 2200 mijl. De grootste afstanden varen we in de laatste twee maanden van de reis. Hier hebben we weer een redelijk strakke planning. We willen immers begin juli thuis zijn en de mooie gebieden pas zo laat mogelijk gaan verlaten. En zo komt het dat we vanaf Fort Lauderdale (18 mei) tot Scharendijke(6 juli) ruim 4500 mijl afleggen in minder dan twee maanden tijd. Dit jaar verandert er dus nogal wat aan je kijk op afstanden. We hebben dit jaar vaak in nachttochten van een mijl of 60 gezeild omdat de kinderen dan konden slapen. Om mensen nog even te zien vaar je met plezier een mijl of 80 om, geen probleem. 40 mijl varen gaat bij wijze van spreken tussen de maaltijden door. De laatste oversteek van 1500 mijl is ook niet meer schokkend te noemen. Je moet het nog wel doen, maar je ziet er niet meer tegenop. Ik hoop dat deze mindset zo blijft, dat schept mogelijkheden voor de komende vakanties.