Elba (golfo della Biodola) Fumicino (porto Romano)
5
Week 5, 29 juli - 4 augustus 2012 Elba窶認iumcino Waar eindigt dit feestje! Er is me al gevraagd wat voor moois er allemaal nog zal volgen. Wij zijn pas vijf weken onderweg. Eerlijk, ik weet het niet. Kan het mooier? Er is hier zoveel fantastische ongerepte natuur en er is zo ongelofelijk veel geschiedenis. Het is overweldigend. We hebben tijd tekort. Er is te veel te zien en we hebben het zo goed naar ons zin in Italiﾃｫ dat we hier graag langer willen blijven! Het is dat we zo graag Columbus achterna gaan, want anders窶ｦ.. Deze week zijn we begonnen met de natuur en Keizer Napoleon op Elba. We eindigen met Ceasar in het verbluffende Rome. We vervolgen onze reis naar het mooie eiland Ponza dat bekend staat om zijn schoonheid en uitzichten.
Zondag 29 juli; Snorkelen We liggen heerlijk in een baai op Elba. Vannacht begonnen we bij gebrek aan wind te rollen op de deining. In de morgen bij het ontwaken was het weer rustig. De meiden maakten ons om half negen pas wakker. Fijn om een keer uit te slapen. We hadden het idee om vroeg op te staan en eens lekker de hele ochtend te gaan lopen. Voordat we ontbeten hebben en in de rubberboot zitten is het al tien uur. We moeten naar de kant roeien, want je mag hier de buitenboordmotor niet gebruiken vanwege het natuurgebied waar we in liggen te drijven. De boot was nergens aan vast te leggen en aangezien we nogal een tijdje weg zijn, lijkt het ons niet netjes de rubberboot op het te kleine strandje te trekken. Ik roei dus weer terug naar de boot en kom zwemmend weer naar het strandje. Na het afdrogen gaan we op pad. Steile weggetjes gaan we omhoog. We zien wat hagedissen. De kinderen vinden ze heel gaaf en we lopen in de warmte op het gemakje de berg op. De kinderen krijgen trekjes van hun ouders, want ze zoeken liever kleine weggetjes op in plaats van dat ze gebaande paden bewandelen.
De kinderen vinden het wel erg warm om met dit weer te lopen en roepen dat ze naar een strandje willen. Vervolgens verbied ik ze om nog een keer het S woord te gebruiken waarna Frederique het gaat spellen S T R A N D. Goed dus, daar gaat mijn ouderlijk overwicht. Om een uur of een gaan we lekker pizza’s eten. Dat was echt smullen. De meiden eten dat het een lust is. Wij genieten van een heerlijke prosecco. Daarna geen we lekker naar het strand. Marieke zwemt nu naar de boot om het hele arsenaal aan strandvermaak te gaan halen en de bijboot. Frederique en Kathelijn zijn niet uit het water te krijgen. Wat een waterratjes zijn het toch. Liedewij speelt graag aan de rand van het water met zand en schepjes. Wanneer Marieke terug is komen de snorkels te pas. Op dit moment zijn de meiden er heel gelukkig mee. Frederique lijkt wel Jaqueline Yvette Cousteau, die komt bijna niet meer boven tenzij ze een grote vondst heeft gedaan. Kathelijn vindt het nog wat spannender met al die visjes om haar heen. Dus met Frederique naast me en Kathelijn op mijn rug snorkelen we hier langs de rotsen. Weer: strak blauwe lucht. Temperatuur: 30 C Wind: 5 knopen
Op het moment dat Kathelijn haar bril vol is of haar snorkel uit haar mond laat vallen, merk ik dat meteen. Mijn snorkel gaat dan onder water, want ze hangt dan echt aan mijn nek. Het is voor het meisje ook wel erg handig zo’n zwemmend drijflichaam. Wat helemaal geweldig is, is dat die meiden zo enthousiast zijn. Nadat we Marieke en Liedewij op de boot hebben afgezet en ik in diepe gedachten een snorkelparcours heb uitgezet gaan we met zijn drieÍn terug om te snorkelen maar dan met zwemvliezen aan. Terug op de boot vallen ze na het eten heerlijk in slaap!
Maandag 30 juli; Portoferraio en de zuidkant van Elba De boot heeft er al vroeg zin in. Het gaat al de hele nacht van voor naar achter van links naar rechts, van voor naar achter van links ‌ en zo verder! Bas en ik slapen waardeloos. Gelukkig hebben de meiden er geen last van gehad en die slapen als prinsesjes. Om 6.30u halen we het anker op en zetten we koers richting de hoofdstad van Elba, Porteferraio. De kustlijn is prachtig, overal kijk je naar groene heuvels, rotspartijen en paradijselijke strandjes. Nog voordat we de golf indraaien zien we al twee hele imposante forten op de rotsen staan. Als ik aan hoofdstad denk, dan denk ik aan groot, drukte en veel verkeer. Niets van dat alles is hier te vinden.
De huizen zijn allemaal rood en geel en ze hebben allemaal luiken. Overal zie je de was buiten hangen. Het lijkt wel een plaatje uit een boek. We leggen de boot in de baai ten anker en Bas gaat vervolgens brood halen met de meiden. Kathelijn heeft gisteren aan opa en oma gevraagd of ze vers brood uit Nederland willen meebrengen. Het brood hier vindt ze niet lekker. De baguettes in Frankrijk hebben een harde korst en ook hier in ItaliĂŤ is het brood hard. Dat is natuurlijk moeilijk eten als je je melkgebit aan het wisselen bent. Het brood is ook vaak ongezouten en daar houden we allemaal niet van. We hebben een paar keer voorverpakt brood geprobeerd. Dat is minimaal twee weken houdbaar, maar proeft zo, tja zo E311 of iets dergelijks! Alhoewel het brood dat Bas meebrengt heerlijk is (en de meiden dat ook vinden) is het een mooi excuus om zelf binnenkort eens lekker een broodje te gaan bakken. Kunnen we vast goed oefenen. Na het ontbijt gaan we met de bijboot naar de haven en leggen daar onze bootje vast. We slenteren wat door de oude straatjes en halen een fles water voor onderweg. We lopen naar het fort en hebben daar een prachtig uitzicht over de baai. Vanaf hier zie je het vastenland van ItaliĂŤ liggen. Er waait boven een lekker windje dus die zorgt voor de nodige verkoeling. Napoleon heeft een jaar in ballingschap geleefd. Hoeze straf! Weer: stralend blauw Temperatuur: 34 C Wind: 4 Beaufort
We lopen door naar het buitenhuis van Napoleon dat helaas helemaal in de steigers staat om gerenoveerd te worden. Het is helaas gesloten. Er zijn allemaal kleine smalle straatjes die omhoog lopen. We lopen veel trappen en Bas helpt zelfs een gehandicapte man in een rolstoel zijn huis binnen. Het is dus mooi om te zien, maar erg ongemakkelijk. Na onze lekkere wandeling gaan we terug naar de boot. We hebben besloten om vanmiddag naar het zuiden te varen, naar Golfo di Stella. We varen weg met tegenwind. Rond de bocht kunnen we de zeilen zetten en lopen we voor de wind weg! Wat is het fijn. De watermaker maakt water, de zonnepanelen en windgenerator maken energie. Hoe mooi kan het zijn. Rond half zeven ligt ons anker weer stevig in de bodem.
Het eerste wat we gaan doen als we liggen is een plons in het water nemen. Het water is heerlijk. Na het zwemmen nemen we een heerlijke douche. Daarna is het tijd voor pannenkoeken, een toetje en op tijd naar bed.
Dinsdag 31 juli; zuinigheid met vlijt Ik ben gisterenavond al vroeg gaan slapen. Heel fijn om ’s morgens uitgerust wakker te worden! Ons brood is op, dus besluit ik op zoek te gaan naar vers. Helaas is dat niet zo eenvoudig. Als ik na Weer: strak blauw. Tempera- een paar km vraag waar de supermarkt tuur: 30C Wind: lekker windje is, dan zegt de dame me heel vriendelijk dat er alleen in Portoferraio een supermarkt is en verder helemaal geen op het eiland! Op zich helemaal niet vervelend, want ik heb een lekkere wandeling gemaakt. Het landschap is hier zo mooi. Ik snuif de geuren op. Frederique vindt het naar vanille ruiken en af en toe komt er inderdaad een vleugje voorbij. Ik had natuurlijk al wel bedacht dat ze op een van de vele campings die ik gepasseerd ben ook vast een Market zouden hebben, maar dan ik vind een echte Italiaanse winkel toch net even iets idyllischer! Bas heeft mij een marifoon meegegeven en als ik terug ben bij de baai, roep ik hem op. Hij moet nog even iets afmaken en dan komt hij me met het bootje halen. Ondertussen geniet ik van een lekkere echte cappuccino op een terras aan de baai. We blijven vandaag op en rond de boot. We zwemmen wat en racen met de boot. Althans racen. Als we net wegvaren vraagt Kathelijn aan mij: “mama, ben je zuinig op de benzine?” “Hoezo?” “nou je vaart zo langzaam”. Het zal je maar gezegd worden door je vijfjarige dochter. Dat kan ik natuurlijk niet laten gebeuren en zo hard als ik kan racen we naar de rotspartijen. We schateren het uit! Na de lunch hangt bas de touwladder buiten de boot. Wat een feest. De meiden klimmen en klauteren in de touwladder en laten zich vervolgens in het water vallen.
Bas laat soms ook de val los waardoor de ladder een paar meter zakt. Liedewij staat heel trots te kijken. We willen ‘s avond nog met de kinderen gaan wandelen, dus eten we een gezonde salade. We hebben een gemixte salade. Als ik bij Liedewij sla op haar bord schep zegt Kathelijn tegen haar: “geef de plantjes maar aan mij als jij ze niet lust”. Plantjes, plantjes…. Ze bedoelt hiermee de veldsla. Na het eten lopen we nog een stukje en genieten Bas en ik van een cappuccino en de kinderen van een welverdiend ijsje.
Woensdag 1augustus; via Isola del Giglio naar Porto Ercole Vandaag staat Isola del Giglio op het programma. Het is vanaf Elba 36 NM varen, dus willen we op tijd vertrekken zodat we nog een middag overhouden. Om zes uur gaat het anker op! Bas laat al zijn meiden lekker slapen. Als ik om zeven uur buiten kom, dan ruik ik heerlijke koffie, aan mij niet besteed al we varen, en zie ik een vers brood dat ligt te rijzen, heerlijke kerel! We zeilen fantastisch. Met 7 knopen zeilen we de goede kant op! Wat is het dan fijn op de boot. Frederique, zegt niet eens goedemorgen, maar gaat achter lekker Suske en Wiske lezen. Liedewij en Kathelijn tekenen eerst bij ons in de kuip en vervolgens maken ze geweldige verhalen met hun knuffels. We naderen Giglio snel. Je kunt hier maar in twee baaien ankeren en deze liggen alle twee aan de oostkant. We betwijfelen of we met deze wind beschut liggen, maar we gaan toch even kijken. Op een gegeven moment vraagt Bas zich hardop af wat daar aan de waterkant in het water ligt. Voordat ik kan kijken, heeft hij zelf het antwoord al gegeven. Daar ligt de Costa Concordia! De wat, de Costa Concordia! Dat is dat cruiseschip dat in het voorjaar hier is vergaan. Er bekruipt ons een naar, onrustig gevoel. We voelen ons erg klein. Er zijn 35 mensen bij deze ramp omgekomen! Weer: de hele dag een strak blauwe lucht Temperatuur: 30 C Wind: 15 knopen
We varen op slechts 100m (of 200m, ieder geval dichtbij) langs het schip. Wat is hij groot zeg. Het is erg imposant om hem zo te zien liggen. Ze zijn hem nu nog aan het bergen. Ook zien we de rots waar waartegen hij aangevaren is en schipbreuk heeft geleden. Het is een heftig gezicht zo vanaf ons bootje! We zijn er stil van. De baai is inderdaad helemaal open. We zetten daarom koers naar het vastenland van ItaliÍ. We gaan richting Porto Ercole. Het is druk in de baai als we aankomen, maar nu (’s avonds) hebben we de baai heerlijk voor onszelf alleen! Hopelijk kunnen we dadelijk sterren kijken!
Donderdag 2 augustus; Porto Ercole Het is er gisteren niet van gekomen om samen sterren te kijken. Twee kleine meisjes konden niet slapen en wilden even bij ons zitten. Even lekker kletsen. Vooruit dan maar. Ze kruipen dan dicht tegen je aan en vinden het heerlijk om vertroeteld te worden en wij vinden het fijn om dat te doen! Liedje gaat als eerste naar bed. Frederique heeft veel jeuk. Ze drinkt te weinig en blijft nog even op. Wat is ze gelukkig. Ze doet net alsof ze slaapt op de bank in de kuip, maar als we dan de juiste opmerking make moet ze lachen. Het is gezellig! We worden in de ochtend lekker op tijd wakker. Het ankeralarm geeft aan buiten de ingestelde cirkel te zijn gekomen en begint herrie te schoppen. Ik zit eerst in mijn eentje lekker naar de omgeving te kijken en te luisteren, maar even later zijn we alle vijf op en gaan we met zijn allen even zwemmen. Daarna gaan we anker op en varen een stukje verder om dichterbij het dorp te gaan liggen. We hebben nog wat boodschappen nodig en we willen ook het dorpje zien. Na het ontbijt maken we alles klaar en varen we met de rubberboot het dorpje in. Het dorp, Porto Ercole, ziet er mooi uit, maar echt veel te beleven is er niet. We kopen nog meer visspullen en doen onze boodschappen. Daarna hebben de meiden een ijsje verdiend en Marieke en ik een heerlijke cappuccino. Al met al zijn we weer langer weg dan verwacht, dus we lunchen wat laat en daarna chillen we even. Marieke is druk bezig met de flessenpost voor de meiden en ik blink uit in diepe overpeinzingen. Nadat ik uitgedacht ben ga ik verder met waar ik gisteren mee bezig was, de blauwe banden poetsen. Na een tijdje zien ze er weer mooi uit en spelen we met de meiden in het water. Het is weer dik boven de 30 graden en dus weer bloedheet. We ruimen met z’n allen de boot lekker op zodat we vannacht kunnen gaan varen naar Fumicino waar we een ligplaats hebben geboekt. Vanuit hier gaan we Rome verkennen. Nadat iedereen in bed ligt kan ik de slaap niet vatten en om half twaalf trekken Marieke en ik het anker eruit en zetten koers naar Porto Romano, Fumicino
Weer: de hele dag een strak blauwe lucht Temperatuur: 30 C Wind: 5 knopen
Vrijdag 3 augustus: Fumicino Bas kon vannacht echt niet slapen, want ik word pas op 7 uur wakker. Als ik boven ben, gaat hij voor lekker liggen slapen en houd ik de wacht. De meiden slapen nog en ik kijk wat om me heen. Als de meiden wakker worden ontbijten we met z’n viertjes lekker in de kuip en vervolgens gaan zij gezellig met de barbies spelen en blijf ik boven. Ik Skype even met mijn broer om hem een fijne vakantie te wensen en ik werk ons Scheepsjournaal even bij. Als Bas boven komt drinken we samen een kopje koffie, kletsen iets en hopen dat er nu toch eindelijk eens een visje gaat happen. Er moet hier vis genoeg zitten, want overal zien we vissersboten. We moeten de rivier opvaren om bij de haven te komen. Aan weerszijde staan bouwvallige, armoedige huisjes aan de kade. Alle huisjes, als je ze zo kunt noemen, hebben grote kranen met visnetten. Ze vissen dus vanuit de “achtertuin”. Over rijkdom (of armoede) gesproken. Als we de haven binnenlopen staan we perplex door alle luxe en schoonheid. Het is een private marina met een heuse Yacht Club en swimmingpool. De meiden zijn helemaal in hun nopjes en niet te houden. We besluiten dat Bas lekker met de meiden naar het zwembad gaat en dat ik, op een fiets van de marina, boodschappen ga doen. Volgens mij kom ik er in deze slecht vanaf…..
Onderweg komen we ook langs een groep grote dolfijnen
Het is 4 km fietsen naar de supermarkt. Op een krakkemikkige mountainbike, met half platte banden ga ik op pad. De routebeschrijving van de haven kun je op meerdere manieren uitleggen. Als er op het kaartje staat dat ik de derde weg rechts moet, dan doe ik dat. Ik rijd dan ene Via Maria in die doodlopend is en nu? Ik besluit om maar verder rechtdoor te fietsen en kom langs een allegaartje van winkeltjes en restaurantjes. Voor me zie ik 3 stoplichten. Ik fiets tot de derde en ga daar rechtsaf. Zou dit dan de derde weg zijn? Aan het einde van de weg ga ik weer rechtsaf en dan zie ik gelukkig de supermarkt. Ik laad de hele kar vol en ben erg optimistisch over wat ik allemaal kan meenemen op de fiets. Bij de kassa realiseer ik mijzelf dat de kar net zo vol is als mijn weekboodschappen bij de Appie. Hmmm moet maar zien hoe dat past! We hebben achterop de fiets een krat vastgemaakt. Voorop maak ik een heel volle rugzak vast en zowel rechts als links heb ik een grote shopper hangen. Ik voel me net een pakezel. Remmen is zo goed als onmogelijk en als ik het parkeerterrein af waggel heb ik bijna een aanrijding. Dan toch maar lopen. Ik bedenk me nog een keer, want dan ben ik pas tegen het donker thuis en waag een nieuwe poging .
Een shopper hang ik om mijn schouders. Zo gaat het beter. Ik kom in ieder geval fietsend vooruit. Stiekem moet ik lachen om mezelf en hoe ik eruit moet zien. Ik geniet ervan, want dit hoort wel een beetje bij het reizen! Met een slakkengangetje haal ik de haven. Mijn workout voor vandaag heb ik in ieder geval gehad. Klein detail is dat er hier sprake is van een heuse hittegolf. Bas en de meiden hebben ondertussen de tijd van hun leven gehad in het zwembad. De meiden zijn niet uit het water te krijgen en gaan helemaal op in hun eigen spel. Ik besluit om even bij ze te gaan liggen relaxen en om af te koelen. Terug op de boot ga ik even douchen en eten we een lekkere pasta. Kathelijn en Liedewij smullen van de overheerlijke originele Parazaanse kaas. Erg stoer van onze meiden. Wij ruimen de boel op en leggen alvast de spullen voor Rome klaar. Daarna naar bed, want voor het eerst in vijf weken staat de wekker en wel om 6.30u!
Weer: strak blauwe lucht. Temperatuur: 36 C Wind: 4 knopen
Zaterdag 4 augustus: Rome De wekker gaat gewoon netjes op tijd af. We staan samen op ons gemak op en drinken lekker onze koffie. We vinden het alle twee wel lekker om zo vroeg op te staan. Het is nu in ieder geval nog niet zo heel warm. Terwijl wij aan het rommelen zijn worden de meisjes wakker en komen lekker bij ons kletsten. Er wacht weer een drukke en spannende dag en dat is aan iedereen te merken. We zijn mooi op tijd op dus we hebben tijd voor een goed ontbijt. Nog een koffie voor ons en koude chocomel voor de meisjes. Frederique die gewoon melk wil, vindt de melk echt vies en weigert verder te drinken. Het is verse melk, geen longlife en hij is ook nog niet over de datum. Hoezo vies? Om te weten of ze niet flauw loopt te doen proef ik de melk, gatverdamme! Hartstikke zuur. Liedewij had al een halve beker op en gaf geen krimp, niet te filmen. We hadden dit pak opengemaakt voor het varen. Met de bewegingen van het schip is de melk dus zuur geworden. Herinneringen aan vroeger bij ons op de boot doemen op. Volgende keer beter op letten of toch maar houdbare melk kopen. Weer: strak blauwe lucht. Temperatuur: 38 C Wind: 6 knopen
We hebben tijd over, dus aan alle wensen qua haren van de kinderen wordt tegemoet gekomen. De bestelde taxi is ruim op tijd, dus al voor acht uur zitten we in de taxi naar het station. De temperatuur is dan al 25C.Op een werkelijk antiek station pakken we de metro richting Rome. In de metro worden druk alle stops geteld. Op het negende station moeten we overstappen. Wat hebben we een bekijks met die blonde grieten. De verbinding is heel goed en binnen een half uur tijd zitten we in hartje Rome. Voordat we de stad inlopen gaan we kijken hoe we vanavond terug moeten. Als we de metro uitlopen kijken we onze ogen al uit. Overal lopen al mensen en is er bedrijvigheid. Op Termini kopen we twee kaartjes om met een toeristische bus de stad te doorkruisen. Normaal gesproken zouden we dit niet doen en zouden we alles lopend en/of met het openbaar vervoer gaan bewonderen.
Nu er een hittegolf is en we veel willen zien in ĂŠĂŠn dag besluiten we een om het zo te doen. Het is een dubbeldekker. De meiden willen boven zitten. Wij vinden dat je de sfeer van de stad op deze manier niet proeft en dus weten we wel weer hoe we de volgende keer reizen! Je zit niet echt in de stad, maar voor de kinderen is het zeker beter zo. Het geeft ons wel de gelegenheid om een goed beeld van Rome te krijgen, het is schitterend. Er is zoveel te zien in Rome. We moeten echt selecteren wat we willen zien omdat als we alles willen zien, we van alles niets zien.
De meisjes vinden het leuk in de bus en bij het Colosseum stappen we uit. Dit is ook de eerste stop. De rij is nog niet zo lang, dus we wagen het erop en gaan in de rij staan. Ondanks allerlei aanbiedingen van gidsen die ons langs de ‘indrukwekkende’ rijen willen loodsen”, slechts voor een kleine 90 euro inclusief entree en gidskosten, staan we na een kwartiertje in de rij bij de kassa. Daar willen ze eerst de kinderen niet binnenlaten met de gebruikelijke kinderkorting. Deze is namelijk alleen geldig voor inwoners uit de EU. Heeft u uw paspoort bij zich? Euhh nee. Rijbewijs? Ook niet. Wel heb ik een Nederlandse Capitool reisgids, kijk maar is in het Nederlands geschreven. De dame achter de kassa lacht en kijkt nog eens naar de gouden haartjes van Kathelijn. Ze gelooft het wel en al snel staan we voor 24 euro binnen en we vergapen ons aan al deze historie. Het is echt indrukwekkend.
We hebben toch al veel oude steden gezien in Europa, maar dit is toch echt wel om stil van te worden. Ook omdat er hier van die wrede spelen werden gehouden. Na het Colosseum gaan we lopend verder. Dit is geen succes. Liedewij is heel moe en heeft het heel warm. Hierdoor is ze erg hangerig en wil alleen maar opgetild worden. Dan toch maar de bus in naar het Vaticaan. Onderweg in de bus valt Liedewij in slaap en Marieke doet een extra ronde met Liedje door de stad. Zij maakt dus optimaal gebruik van haar ticket.
Ik ga met Frederique en Kathelijn langs het Vaticaan en we lopen naar de achterliggende straatjes. Je bent dan meteen het toerisme kwijt en dat voelt fijn, want wat is het druk! Overal mensen, heel veel mensen. Het valt me op, en stoort me, dat ik overal aangesproken word of ik een tourtje wil, een gids nodig heb, ergens iets wil eten of dat ik een hoedje of brilletje wil. Jammer! Marieke en Liedewij hebben ongeveer een uur en een kwartier nodig om rond te rijden. Nadat we herenigd zijn gaan we verder. Welopen de stad door op zoek naar het Piazza d-Éspagna. De meiden moeten dringend plassen en we zoeken een McDonalds op.
Er zijn namelijk nergens openbare toiletten en nergens hebben ze een toilet, zeggen ze! Meteen maar even eten want het moraal was behoorlijk ingezakt. Het is fijn om even in de airco te zitten. Zo komen we allemaal even op temperatuur. Het is echt warm buiten. We hebben vandaag al 9 liter water gedronken. Na een Happy Meal kunnen we weer verder. Als we buiten komen krijgen een figuurlijke klap in ons gezicht, want het lijkt nog warmer te zijn geworden. We kopen onderweg nog nieuwe loopschoenen voor de meisjes, want die wij bij ons hebben zijn toch niet zo fijn als dat ze lijken. Met de nieuwe schoenen aan komen we bij de fontein van Trevi. Deze is verstopt op een klein pleintje en door alle mensen, echt heel veel, is het niet makkelijk om een glimp van de fontein op te vangen. We lopen naar beneden en al snel hebben we een heel mooi plekje aan de fontein. We zoeken iemand die een foto van ons kan maken. Iemand biedt zich vrijwillig aan en uit de losse pols, ter hoogte van zijn buik, maakt hij zo vier foto’s. Dat kan toch niet goed zijn! Dan vraagt hij of hij een foto van ons mag maken. Hij heeft een grote polaroidcamera om zijn nek die we nog niet gezien hadden. Hmmmm Bijna voelen we ons verplicht, maar we doen het toch niet. De foto’s die hij heeft gemaakt zijn wel heel leukl Gezien het tijdstip wordt het dringend om de bus weer op te zoeken. We pakken de trein weer terug naar Lido Centro. Het water op de boot is bijna op en aangezien het lastig is om dat per fiets te vervoeren, doen we snel nog wat boodschappen bij de supermarkt aan het station. Goed moment om ook onze drankvoorraad aan te vullen. De taxi brengt ons vervolgens naar de boot. Op het terrein worden we door een ormegiatorri (hulp havenmeester uit Bulgarije) geholpen om alle boodschappen bij de boot te krijgen. Met zijn X5 brengt hij de boodschappen naar de boot. Na twee pizza’s wordt het al snel stil op de boot. Iedereen is heel moe maar erg voldaan.
Tot slot Overal waar we komen, werkelijk waar in iedere plaats waar we tot nu toe zijn geweest, weet Lijntje veren, groot of klein, te vinden. Zo trots en zo expressief als ze is toont ze ons iedere keer opnieuw de veren!
• Startpunt: • Eindpunt: • Aantal NM:
Elba Fiumcino 100