De wandeling met de Godin/ The walk with the Goddess De monnik en de ster/ The monk and the star
Hans Kuijs
De wandeling met de Godin/ The walk with the Goddess De monnik en de ster/ The monk and the star
Inhoud/ contents: twee verhalen over samenkomen/ two stories about coming together
De wandeling met de godin
later vroeg hij mij om mijn hand uit te steken. Ik stak mijn
9 september 2007
hand uit maar dat was niet zijn bedoeling. Ik stak namelijk mijn hand langs het vuur om en hij wees mij dat ik mijn
Ver verheven boven de enkele boom die hier nog zijn
hand door het vuur moest steken. Hij zag mijn angst in de
wortels diep in het harde gesteente van dit onherbergzame
ogen en wederom ontstond op zijn gezicht een glimlach die
landschap had durven boren, woonde net onder de top van
er op wees dat hij er op stond dat ik zou doen wat hij
de meest hoge berg van de omgeving een vrouw in een
gevraagd had, namelijk mijn hand moest door het vuur
kleine grot. Wanneer je in het dorp in het dal navraag deed
aangereikt worden. Nu, je zult wel begrijpen dat dit even
of iemand wist wanneer zij daar was komen wonen, dan
slikken was. Terwijl hij me strak in de ogen keek sprak hij
werd je naar een hutje gebracht waar, dan als je binnentrad,
de woorden:
een stokoude man bij een houtvuur zat die voor zich uit
“ Als je werkelijk wilt weten, wanneer de vrouw van de berg
prevelde. Even keek hij op en nodigde mij met zijn ogen uit
daar is komen wonen zou je toch het vertrouwen moeten
om tegenover hem te gaan zitten. Er was niets anders in
hebben om te doen wat ik je vraag�. Hij liet opnieuw wat
deze hut dan de man en het vuur dus was er voor mij ook
kruiden in het vuur glijden alsof hij aan mij wilde tonen, kijk
geen enkele andere optie dan op de grond, die uit leem
het valt allemaal wel mee. Even daarna blies hij in het vuur
bestond zoals ook de hut, me neer te zetten. Het vuur gaf
waardoor het heftig oplaaide, stak zijn hand uit en nodigde
een vervreemde gloed op het gezicht van de oude man. Hij
mij uit opnieuw mijn hand in die van hem te leggen. Ik was
haalde uit een aardepot zoals het liet aanzien wat geurige
zo nieuwsgierig hoe zijn verhaal zou zijn, dat ik bevend
kruiden. Hij stak zijn hand waarmee hij deze kruiden uit de
maar toch met een duidelijk verlangen dat deed wat ik niet
pot had gehaald in het vuur mompelde iets en liet de
voor mogelijk gehouden had. Ik stak mijn arm uit en legde
kruiden uit zijn hand in het vuur glijden. De eerste gedachte
mijn hand in zijn hand die zich in de door zijn blazen,
die bij op kwam, heeft hij nu niet zijn hand verbrand. Het
opgelaaide vuur bevond.
was alsof hij mijn gedachten gelezen had. Hij keek mij aan
Dus uitgaande van mijn vooropgestelde gedachte,
met een betoverende glimlach op zijn hele gezicht. Even
verwachtte ik dat hij nu mij zou gaan vertellen wanneer de
vrouw van de berg daar was komen wonen en waarom. Al
gevoel, eerder sloeg de teleurstelling toe. Waarom had nu
direct bleek het tegendeel te gebeuren. De oude man zei
de meest geliefde leraar haar op pad gestuurd? Zij werd er
helemaal niets, het enige wat hij deed, was dat hij mij met
een beetje moedeloos van, terwijl zij fysiek zich op dit
een blik aankeek die naar het voelde dwars door mij heen
moment in de meest glorieuze periode van haar leven
ging. Het hele verhaal werd als het ware geprojecteerd
bevond. En juist dit kon zij niet meer zien. Zij zag alleen
achter in mijn hoofd, waardoor ik met mijn eigen ogen kon
nog maar de kennis en de drang om alles wat met kennis
aanschouwen. De vrouw van de berg had al vanaf dat ze als
van doen had in zich op te nemen. Maar daar zou spoedig
van meisje in jonge vrouw overging, leringen gekregen van
verandering in komen. Op een goede dag hadden de goden
een vooraanstaande monnik. Hij onderwees haar in alle
haar, zo leek het wel, begeleid naar een bergdorpje dat
grote religies en filosofieën. Na jaren van studeren, was
precies gelegen was onderaan de voet van een berg die de
naar het idee van haar leraar, de tijd aangebroken om haar
vorm had van een spitse piramide. In het dorpje woonde
eigen weg te gaan. Zij probeerde hem tegen te spreken met
maar een klein aantal mensen. Zij werd gastvrij onthaald en
argumenten als: “maar hier weet ik nog niet genoeg over”,
gaven haar onderdak en eten tijdens de eerste dagen dat zij
of zoals “u kunt mij nog over dit of dat onderwijzen”. Zelfs
hier verbleef. Zonder dat zijzelf het in de gaten had, deden
met door de tranen de vrije loop te laten, probeerde zij haar
de goden meer. Op het moment dat zij op een ochtend bij
leraar anders te stemmen. Niets hielp. Hij bleef er bij, ze
de wasplaats van het dorp haar lange zwarte haren waste,
moest de wijde wereld in, om haar definitieve bestemming
zag een jonge man, die voor het eerst in dit bergdorp kwam
te bereiken. Uiteindelijk gaf zij zich over aan het idee, dat
haar gracieuze schoonheid. Na enige tijd, werd zij hem
ze zich niet meer vast kon houden aan haar mentor. Zij
gewaar. Hun blikken drongen diep in ogen waardoor het
moest haar eigen leraar worden, dat stond wel vast. Met
kwam dat zij naar elkaar toe liepen. Eenmaal dicht genoeg,
heel weinig materiële bagage, maar met heel veel
staken zij tegelijkertijd hun handen uit. De vingers raakten
geestelijke bagage, nam zij afscheid. Haar voeten brachten
elkaar en vormde die eenheid waardoor er een vuur
haar in de daarop volgende jaren van de ene belangrijke
ontstond dat al brandend zijn weg vond naar beider harten.
plek en leraar naar de andere. Maar zij kreeg geen voldaan
Juist op dit moment zag zij het gezicht van haar geliefde
leraar en las in zijn gezicht dat zij dicht tegen het doel van
ook zijn tranen niet had kunnen bedwingen. Hij was het, de
haar lange reis zat. Zij en de voor haar totaal onbekende
geliefde leraar en tevens de onbekende jongeman die haar,
man liepen het dorp uit. Ze volgden het bergpad dat naar de
de godin van deze berg, hier gebracht had als blijvend
top verwees. Nog nooit had ooit iemand de top van deze
teken van schoonheid. De godin die ieder moment van ons
berg bereikt en het pad hield daarom ook al spoedig op.
leven de draad aan reikt om ons tapijt te kunnen weven.
Hand in hand met het vuur in hun harten bestreden zij de berg om na vele uren aan te komen in een kleine grot. Tot hun verbazing brandde hier een vuur met dezelfde intensiteit als dat van hun harten. Beide gingen tegen over elkaar zitten met het vuur tussen hen in. Niets in haar had bemerkt dat haar handen middenin het vuur in de handen van de jongenman rustten. De jongeman blies in het vuur en de vlammen laaiden op, juist op dit moment dat hun blikken elkaar weer diep raakten, werd de hele grot tot een zuiver wit licht. Plotseling zag zij in de ogen van de jongeman dat het de ogen van haar geliefde leraar waren. Hier op dit moment werd zij een met hem en kreeg haar laatste lering. Voor altijd zou zij de eeuwige schoonheid uitstralen van deze berg en haar zegeningen over de wereld uitstrooien doormiddel van haar gebeden. Ik was diep ontroerd en terwijl ik mij boog naar de oude man tegenover mij, rolden de tranen over mijn wangen in het vuur, dat daardoor langzaam doofde. Nu het vuur tussen ons was gedoofd, bemerkte ik terwijl ik opkeek, dat de oude man
The walk with the goddess September 9, 2007 Far above the single tree that had dared to root its roots deep in the hard rock of this inhospitable landscape, a woman lived in a small cave just below the top of the highest mountain in the area. When you inquired in the village in the valley if someone knew when she had come to live there, then you were taken to a cabin where, when you entered, a very old man sat by a wood fire that muttered in front of him. For a moment he looked up and invited me with his eyes to sit opposite him. There was nothing else in this cabin than the man and the fire, so there was no other option for me than to put on the ground, which consisted of loam like the hut, to put me down. The fire gave anestranged glow to the old man's face. He got out of an earth pot as it did some fragrant herbs. He put his hand with which he had taken these herbs out of the pot in the fire muttered something and let the herbs slip from his hand into the fire. The first thought that came to mind, he now has not burned his hand. It was as if he had read my mind. He looked at me with an enchanting smile on his face. A moment later he asked me to stick out my hand. I held out my hand but that was not his intention. I put my hand
around the fire and he pointed out that I had to put my
received teachings from a prominent monk as soon as she
hand through the fire. He saw my fear in the eyes and again
passed from being a girl to a young woman. He taught her
a smile came to his face that indicated that he insisted that I
in all major religions and philosophies. After years of
would do what he had asked for, namely my hand had to be
studying, the time had come, according to her teacher's
handed over by the fire. Now, you will understand that this
idea, to go her own way. She tried to contradict him with
was just swallowing. While he looked me in the eye, he
arguments such as: "but I do not know enough about this
spoke the words: "If you really want to know, when the
yet", or as "you can teach me about this or that". Even with
woman from the mountain came to live there, you should
the tears running free, she tried to vote her teacher
have the confidence to do what I ask you". He once again let
differently. Nothing helped. He stayed with his opinion, she
some spices slip into the fire as if he wanted to show me,
had to go into the wide world to reach her final destination.
but it is not too bad. A moment later he blew into the fire
Eventually she gave herself to the idea that she could no
and it blew out violently, reached out and invited me to put
longer hold on to her mentor. She had to become her own
my hand in his hands again. I was so curious how his story
teacher, that was certain. With very little material baggage,
would be, that I trembled, but with a clear desire I did what I
but with a lot of spiritual baggage, she said goodbye. Her
had not thought possible. I held out my arm and placed my
feet brought her from one important place and teacher to
hand in his hand, which was in the fire blown up by his
another in the following years. But she did not feel satisfied,
blows. So assuming my predetermined thought, I expected
rather the disappointment struck. Why had the most
him to tell me now when the woman had come to live there
beloved teacher now sent her on the road? She became a bit
from the mountain and why. The opposite turned out to be
despondent, while physically she was in the most glorious
happening immediately. The old man did not say anything
period of her life right now. And it was precisely this she
at all, the only thing he did was that he looked at me with a
could no longer see. She only saw the knowledge and the
look that felt right through me. The whole story was
urge to absorb everything that had to do with knowledge.
projected, as it were, in the back of my head, so that I could
But that would soon change. On a good day, the gods had
see with my own eyes. The woman of the mountain had
guided her, as it seemed, to a mountain village that was
exactly at the foot of a mountain shaped like a pointed
middle of the fire. The young man blew into the fire and the
pyramid. Only a small number of people lived in the village.
flames flared up, just at this moment that their eyes were
She was warmly welcomed and gave her shelter and food
again deeply touched, the whole cave became a pure white
during the first days she stayed here. The gods did more
light. Suddenly she saw in the young man's eyes that they
without it being aware of it.The moment she washed her
were the eyes of her beloved teacher. Here at this moment
long black hair one morning at the village washing place, a
she became one with him and got her last teaching. Forever
young man who first came to this mountain village saw her
she would radiate the eternal beauty of this mountain and
graceful beauty. After a while, she became aware of him.
spread her blessings all over the world through her prayers.
Their eyes penetrated deep into the eyes, so that they came
I was deeply moved, and as I bowed to the old man in front
to each other. Once they were close enough, they
of me, the tears rolled down my cheeks into the fire, which
simultaneously extended their hands. The fingers touched
slowly faded. Now that the fire between us had been
and formed that unity, creating a fire that found its way to
extinguished, I noticed as I looked up that the old man
both hearts. At this very moment she saw the face of her
could not have contained his tears. It was he, the beloved
beloved teacher and read in his face that she was close to
teacher and also the unknown young man who had brought
the goal of her long journey. She and the man unknown to
her, the goddess of this mountain, here as a permanent sign
her walked out of the village. They followed the mountain
of beauty. The goddess who gives the thread every moment
path that pointed to the summit. Never had anyone ever
of our lives to weave our carpet.
reached the top of this mountain and therefore the path also stopped soon. Hand in hand with the fire in their hearts they fought the mountain to arrive in a small cave after many hours. To their surprise, a fire burned here with the same intensity as that of their hearts. Both sat against each other with the fire between them. Nothing in her had noticed that her hands rested in the hands of the boy in the
Hij zocht dan ook altijd, tussen de ontelbare sterren, naar een ster die er op een dag zou zijn om hem te vertellen wat hij niet onder woorden kon brengen en waar hij naar zocht zonder precies te weten wat. Natuurlijk was er die ster, maar hij kon haar niet zien. De monnik was in duisternis gehuld door het verlangen en weemoed. Daardoor kon hij het licht van zijn ster niet ontdekken tussen de talloze sterren in het uitspansel boven hem. Zijn gevoel, zijn emotie, zijn geest en zijn denken hadden tezamen zoveel vragen waardoor het duister bleef. Hij gaf niet op en bleef iedere nacht, wanneer de dag zich had prijs gegeven aan de nacht, uitkijken naar het moment De monnik en de ster 12 november 2008 Van kind af aan tuurde de monnik naar de hemel boven hem. Hij keek naar de sterren gehuld in het diepe magenta blauw van de nacht. Altijd wanneer hij naar de hemel keek overkwam het hem dat er een verlangen, een weemoed naar boven kwam. Zou er een ster zijn die hem een boodschap zou brengen?
dat hij haar zou ontdekken. Op een mooie zonovergotene dag, terwijl hij in zijn tuin het onkruid aan het wieden was, betrad een vrouw onopgemerkt zijn tuin. De vrouw droeg een pasgeborene, gewikkeld in een warme deken. De monnik was zo met zijn aandacht bij het wieden dat hij haar pas opmerkte op het moment dat zij voor hem stond. Verschrikt keek hij op. Hij had haar totaal niet opgemerkt! Hij was zeer verrast.
De monnik was zich dus wel heel bewust van wat hij deed
Dus dit was de ster, bedacht de monnik, die hem een
maar was vergeten zijn aandacht aan het geheel te wijden.
boodschap bracht.
Met andere woorden; hij was aandachtig in het moment
Hij legde het kind terug in de armen van de vrouw, draaide
maar niet in het geheel van tijd en ruimte.
zich om en liep zijn tuin uit. Hij verdween langzaam uit het
Terwijl de vrouw het kind uit de deken haalde en het in de
zicht.
armen van de monnik wilde leggen zei de vrouw: “Hier, ik
Niemand heeft ooit nog wat van hem vernomen.
breng je een ster.”
Of tóch wel?
De monnik probeerde zich te weren en hield het even van
Zijn geest, zijn weten was iedere nacht in het magenta
zich af. Er was geen ontkomen aan.
blauw in het uitspansel te aanschouwen.
De vrouw was zo nadrukkelijk aanwezig in woord en daad. Hij moest wel. Nu het kind in zijn armen lag keek hij naar het gezichtje en op dat moment gingen de oogjes wijd open staan. Hij werd getroffen door de blik die het kind hem gunde. Voor een moment, om nooit meer te vergeten, kon hij nu zien vóórbij de dingen. Ieder kind wordt geboren vanuit de duisternis. Zoals de kosmos rondom ons heen door de beweging is ontstaan vanuit diezelfde duisternis. Zo wordt het kind geboren als Licht door de beweging van het baren. De monnik vroeg, terwijl hij opkeek naar de vrouw, wat is haar naam? Nova zei de vrouw.
The monk and the star November 12, 2008 The monk peered from heaven to heaven above him. He looked at the stars shrouded in the deep magenta blue of the night. Always when he looked at the sky it happened to him that a desire, a melancholy came up. Would there be a star that would bring him a message? He always searched, among the innumerable stars, for a star that would someday be there to tell him what he could not put into words and what he was looking for without knowing exactly what. Of course there was that star, but he could not see her.The monk was shrouded in darkness by desire and melancholy. Because of this he could not discover the light of his star among the countless stars in the firmament above him. His feeling, his emotion, his mind and his thinking together had so many questions that kept it dark. He did not give up and stayed every night, when the day had given way to the night, looking forward to the moment when he would discover her. On a beautiful sunny day, while he was weeding in his garden, a woman entered his garden unnoticed. The woman wore a newborn, wrapped in a warm blanket.
The monk was so attentive to the weeding that he only
He put the child back in the woman's arms, turned around
noticed her the moment she stood before him. He looked
and walked out of his garden. He slowly disappeared from
up in alarm. He had not noticed her at all! He was very
sight. No one has ever heard anything from him.
surprised. So the monk was very aware of what he was
Or is it? His mind, his knowing, was to be seen every night
doing, but he forgot to devote his attention to the whole. In
in the magenta blue in the expanse.
other words; he was attentive in the moment but not in the whole of time and space. While the woman took the child out of the blanket and wanted to put it in the arms of the monk, the woman said, "Here, I am bringing you a star." The monk tried to fend off and stopped for a moment. There was no escape.The woman was so emphatically present in word and deed. He had to. Now that the child was in his arms he looked at the face and at that moment the eyes were wide open. He was struck by the look the child gave him. For a moment, never to be forgotten, he could now see beyond things. Every child is born from the darkness. Just as the cosmos around us was created by the movement from that same darkness. Thus the child is born as Light through the movement of birth. The monk asked, looking up at the woman, what is her name? Nova said the woman. So this was the star, thought the monk, who brought him a message.
Colofon Redactie en vormgeving Tekst en afbeeldingen Hans Kuijs
Oplage: Printed on demand, Issuu
Afbeeldingen: De deugd verwikkeld in de strijd met‌ 1998 serie van 36, 24 x 18 cm Genade 2013 serie van 3, 61 x 46 cm De ontblote gedachte 2010 serie van 10, 61 x 46 cm
Uitgeverij: Hanzo
ISBN/EAN: 978-90-828671-0-7
Niets uit de uitgave mag gedupliceerd worden zonder toestemming Hans Kuijs Š www.hanskuijs.com
Hanzo Art
It is not necessary to paint a red rose red
Hans Kuijs
Je hoeft een rode roos niet rood te schilderen
10 aquarellen/watercolors: 105 x 95 cm 2006 2007 2008
Gegijzeld Gegijzeld door de hitte die alsmaar voortduurt wordt nu onderbroken door het onweer, luid grommend met daarna de knetterende flits die ergens de aarde raakt de Vraya schacht laat zien in een niet uitgeschreven gedicht dat ik naar jou op zoek was lijkend op dat Mozes de tafelen vast hield deze ochtend was ik even stil aan je graf wat al zoveel jaren in al haar pracht daar ligt ik weet nog goed dat na jouw dood gesproken werd over een grafbeeld een opstaand paard de hoop, het geduld, de moed weerklinkt in haar aanzicht al de jaren kwamen na jou vanzelf steeds opnieuw vind ik mijzelf weer uit is het niet door mijn “kunst”, dan wel door het pad dat ik volg waar geen broodkruimels achterblijven ik zag gisteren de film “er kwam een vrouw bij de dokter” licht omfloerst herken ik mijzelf was het niet dat de situatie zich anders aanbod maar toch… de jaren trokken voorbij en jij verblijft nog steeds op dezelfde plek die voor jou, met pijn in het hart, door je moeder en ik was uitgezocht waar was ik eigenlijk op het moment van jou ongepast lot het is stil deze morgen aan jouw graf ik haal vragen op de pijn die voelde maar zeker ook deed toekomen, borrelt omhoog
toch heeft de eenzaamheid zijn toverstaf gebruikt ontmoeting met het licht dat mij al jaren kende deed het werk geluk ten overvloede het grafbeeld is goed getroffen, de hoop geduld en moed die door een blazoen geschetter op mij neervalt mijn vraag was vanmorgen aan jou hoe lang nog en keek toen diep in mijn herinnering, diep in jouw blauwgrijze ogen licht viel mij ten deel om te omarmen met hart, geest en ziel licht dat zich nooit meer laat verliezen al staat het vaak aan de einder
Held hostage Held hostage by the heat constantly persists is now interrupted by the storm, loud grunting followed by the crackling flash somewhere which touches the earth The Vraya shaft showing a not written poem I was looking for you resembling that Moses held the tablets This morning I paused to your grave which for so many years in all its splendor is there I remember well that was spoken after your death on a tomb sculpture an upstanding horse hope, patience, courage echoed in her view all the years came after you naturally all the years came after you naturally again and again I find myself out again it is not my "art", or the path that I follow where no be left behind breadcrumbs Yesterday I saw the film "a woman came to the doctor" light shrouded I recognize myself was not that the situation is different offerings yet‌ The years went by and you still stay in the same place which, by your mother for you, with a heavy heart and I was chosen where I was actually at the time of yours inappropriate destiny it is quiet this morning to your grave
I get questions the pain that felt but certainly also involved did, bubbled up yet the loneliness has used his magic wand meeting with the light that knew me for years did the job flood of happiness the tomb statue is well done, hope patience and courage that falls upon me by a blazon blare My question to you this morning how long, then looked deep into my memory, deep in your blue-gray eyes light came to my lot to embrace with heart, mind and soul light that never let lose though often at the horizon
Collectie / Collection: Museum Bommel van Dam, Venlo
Collectie / Collection: Museum Bommel van Dam, Venlo
Collectie / Collection: Museum Bommel van Dam, Venlo
Collectie / Collection: Museum Bommel van Dam, Venlo
Fotowerk / Photowork: Opeenstapeling van werken / Stacked up the works
Fotowerk / Photowork: Dag van de doden / Day of de dead
Colofon
Redactie en vormgeving: Hans Kuijs
Oplage: Printed on demand, Issuu
Tekst en afbeeldingen: Hans Kuijs, www.hanskuijs.com
Uitgeverij: Hanzo
ISBN/EAN: 978-90-827284-4-6
Niets uit de uitgave mag gedupliceerd worden zonder toestemming Hans Kuijs Š
Achterkant cover: Verlangend naar‌ / Longing fo
Hanzo Art
De gewichtsheffer/ The weightlifter Hans Kuijs 2011
Benen Het hoog wuivend gras schijnt te roepen waardoor het aangenaam rondom de benen voelt handen bevoelen de toppen het wuift maar door onder onophoudelijk roepen Legs The tall waving grass seems to call making it enjoyable feel around the legs hands fondling the summits the waves aside but due to under the continued call
Colofon Redactie en vormgeving Tekst en afbeeldingen Hans Kuijs
Oplage: Printed on demand, Issuu
Uitgeverij: Hanzo
ISBN/EAN: 978-90-827284-6-0
Niets uit de uitgave mag gedupliceerd worden zonder toestemming Hans Kuijs Š www.hanskuijs.com
39 Aquarellen / watercolors, 12 x 18 cm 2010
Gehoor gevend aan de innerlijke drang, de opbouw van mijn denken en voelen, produceer ik steeds opnieuw beelden. Deze werken verhouden zich tot het voortgaan in het leven, soms geĂŻsoleerd, dan weer als complex geheel. De zuiverheid en energie die aan het begin van elk leven ligt is de motor van mijn werk. Responding to the inner urge, the development of my thinking and feeling, I produce images again and again. These works relate to continue in life, sometimes isolated, sometimes as a complex whole. The purity and energy at the beginning of every life is the engine of my work.
Colofon Redactie en vormgeving: Hans Kuijs
Oplage: Printed on demand, Issuu
Tekst en afbeeldingen: Hans Kuijs, www.hanskuijs.com
Uitgeverij: Hanzo
ISBN/EAN: 978-90-828671-3-8
Niets uit de uitgave mag gedupliceerd worden zonder toestemming Š
Inhoud / Contents De wandeling met de Godin / The walk with the Goddess De monnik en de ster / The monk and the star Je hoeft een rode roos niet rood te schilderen / It is not necessary to paint a red rose red De gewichtsheffer / The weightlifter In de marge / In the margin