Belvenissen in de cariben 2017 by Geert van der Leest

BELEVENISSEN in het Caribisch gebied Jaar 2017

Ik woon en werk sinds december 2012 op Sint Maarten. Een tropisch eiland in het Caribisch gebied, onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden. Dingen die ik mee maak of bepaalde bijzonderheden of observaties kun je lezen in dit document. Deze verzameling komt van mijn Blog artikelen op www.geertvanderleest.com uit 2017. Geert van der Leest

Persvrijheid “Doch tevens moet ons ook van het hart – we hebben u er nauwelijks meer mee lastiggevallen – dat we ter Knipselredactie sinds medio 2014 vrijwel non-stop hinder ondervinden van o.a. hacks, cyberaanvallen, trollers, verdachte advertentie-aanvragen, valse aangiftes, opmerkelijke civiele schadeclaims en aansprakelijkheidsstellingen, maffia-PR en andere technische, financiële en juridische bedreigingen. In uitlopende soorten, kleuren en maten, maar met een duidelijke lijn naar steeds dezelfde mensen. Opmerkelijk genoeg bleek het een hele klus om een simpele website als een knipselarchief en -discussieforum in de lucht te houden. De genoemde geavanceerde, zeer kostbare vormen van bedreigingen en intimidaties gebeuren veelal via zijwegen en stromannen, maar komen regelmatig ook rechtstreeks van de opdrachtgevers zelf. Ons opperhoofd is blij dat hij gepensioneerd is want hij heeft er een fulltime job in cyberspace naast" ...[..].., het verbaasde ons [...], immers, we zijn slechts een messenger. We denken echter dat de pijn mogelijk zit in het overzichtelijk verzamelen van bepaalde zaken in dossiers. Zo kregen we een email doorgestuurd van een journalist, die een (vermoedelijk ingehuurde) PR man had rondgestuurd naar diverse media met het verzoek ons zwart te maken. De PR man gaf daarbij als reden dat we spionnen van Nederland zouden zijn met een directe verwijzing naar deze link: http://www.knipselkrant-curacao.com/dossiers/dossier-gokken-casinosloterijen/ Tegen de Knipselkrant werd daarna een ‘mediaoorlog’ begonnen, de stroom van negatieve berichten en andersoortige aanvallen zou nooit meer ophouden. Het is ook een ernstige zaak omdat ons opperhoofd en de redactieleden hier echt veel schade en hinder uit ondervinden. We zijn natuurlijk geen vrije journalisten/pers, en juist dat maakt het allemaal nog bedenkelijker. (c) Knipselkrant Curacao, 27 december 2017 Op Curacao zijn recentelijk 2 grotere kranten gestopt om financiele redenen. Ik meen dat er nu nog 3 grotere kranten over zijn. Op Sint Maarten waren 2 grotere kranten, maar 1 daarvan is na hurricane Irma gestopt vanwege totale vernietiging en financieel niet meer haalbaar om opnieuw te starten. Daarmee resteert er nog 1 krant (Daily Herald) en 1 internetkrant (smnnews) die dagelijks wordt bijgehouden. Het is in kleinere gemeenschappen zoals Sint Maarten en Curacao een hele uitdaging om een onafhankelijke pers te hebben. Diepte interviews, onderzoeksjournalistiek en hoor en wederhoor zijn hier geen vanzelfsprekendheden Overigens zie je ook in Nederland dat zaken als diepte interviews en onderzoeksjournalistiek het moeilijker hebben in een (commerciele) wereld waarin je snel moet zijn en moet scoren om aandacht en advertenties vast te houden. . ____________________

Onderwereld in Nederland Wethouder Bouke Arends moest dit voorjaar een paar weken onderduiken in het buitenland. In Binnenlands Bestuur van deze week vertelt de met de dood bedreigde Emmenaar uitgebreid zijn verhaal. Hij moest geruime tijd onderduiken in het buitenland. ‘Ondermijning is in ons land genesteld en geworteld. Het gebeurt niet alleen in Colombia of op Sicilië, het gebeurt ook in Nederland. Het gebeurt zelfs in Emmen, of all places. En wat hier gebeurt, kan morgen ergens anders gebeuren. Weten we dat er een soort Nederlandse maffia is? Als wethouder wist ik dat niet, daar ben ik eerlijk in. Als locoburgemeester ben ik mijn naïviteit kwijtgeraakt. Ik heb díngen gezien en gehoord over de verwevenheid van de onderwereld met bovenwereld. Het boek van Tops en Tromp gaat over Brabant, maar je kunt net zo goed Drenthe of Overijssel invullen.’ (c) Binnenlands bestuur, 'Nederlandse Maffia? Ja, hij bestaat ', 23 December 2017, Martijn Delaere. Ik plaats dit bericht omdat er vanuit NL vaak een beetje denigrerend wordt gedaan over de integriteit en verwevenheid van de (vermeende) onderwereld en bovenwereld Op Sint Maarten of Curacao. Maar uit dit artikel en recent onderzoek van professor Tops blijkt dat er veel burgemeesters in Nederland zorgen hebben over de veiligheid binnen hun gemeente vanwege elementen uit de onderqwereld die in hun gemeente verblijven en/of hun werkgebied hebben. Emmen is niet een solitaire geval. --------------------------------------

SXM politics Het is zo’n drie maanden nadat Irma, de sterkste orkaan ooit gemeten in het Caribisch gebied, over Sint-Maarten raasde. Maar nu het meeste puin is opgeruimd, wordt het duidelijk hoe hard het eiland is getroffen. In elk ander jaar zou het in december hoogseizoen zijn op het toeristeneiland. Maar de meeste hotels zijn gesloten, terwijl het eiland nog altijd voor tachtig procent afhankelijk is van het toerisme als inkomstenbron. Die bron viel na orkaan Irma zo goed als weg. “Normaal staan er hier allerlei jongens om strandbedjes en parasols te verhuren”, zegt cruisetoerist Frank Russo wanneer hij ‘s ochtends vanaf een veerboot de kade op stapt in de hoofdstad Philipsburg. Vorig jaar december legden op Sint-Maarten ruim negentig cruiseschepen aan, deze maand zijn dat er maar dertien. “We zijn wel van plan te winkelen en wat geld uit te geven”, zegt Russo. Horecaondernemers op de boulevard hebben reikhalzend naar dit moment uitgekeken. Er zijn speciale aanbiedingen en evenementen gepland voor de cruisetoeristen. Maar het mag niet baten: de boulevard blijft de hele dag rustig. “Het is nog vroeg, maar ik vind het schokkend hoe weinig mensen van boord zijn gegaan”, zucht toerist Russo. Claude Peterson, kandidaat voor een anti-corruptie oppositiepartij vindt dat er een Integriteitskamer er moet komen, omdat bij de herbouw van Sint-Maarten corruptie op de loer ligt. “Het is moeilijk om op Sint-Maarten grote bouwprojecten voor de overheid te doen als je je niet inlaat met de juiste politici”, zegt Peterson, die zelf een middelgroot bouwbedrijf heeft. “Toen ik begon in deze sector werden de banden tussen politici en bepaalde bouwbedrijven mij heel duidelijk.” Door de noodsituatie op het eiland stemde een nieuwe meerderheid in het parlement wel in met de voorwaarde. Deze meerderheid zou een nieuw interim kabinet vormen, onder leiding van beoogd premier Franklin Meyers.Afgelopen woensdag bleek echter dat ook Meyers zich moest terugtrekken. Hij zou zakelijke banden onderhouden met zijn broer, eigenaar van een bordeel op het eiland. Ook zou hij volgens een rapport van de veiligheidsdienst op SintMaarten ongebruikelijke geldtransacties hebben gemaakt. Meyers is eerder wel minister geweest, maar door deze belangenverstrengeling komt hij deze keer niet door de screening. “Ik neem geen afstand van mijn broer, hij is mijn broer”, zegt Meyers aan de telefoon. “We hebben een casinolicentie samen, maar ik heb geen zakelijke banden met zijn bordeel.” Meyers wil niet reageren op de vraag over ongebruikelijke geldtransacties, maar zegt dat boven bepaalde bedragen er automatisch meldingen worden gemaakt. “Zelfs begrafenissen zijn duur. Als ik dat voor iemand betaal, moet ik dat dan ook melden?” Nieuwsuur-verslaggever Rudy Bouma sprak de parlementariër vlak voordat bovenstaande feiten aan het licht kwamen. “We moeten overleven als kleine gemeenschap”, zegt Meyers. “In Nederland tekent een minister bijna nooit een contract voor iemand die hij of zij kent. Maar wij hebben hier overal familiebanden, neven in de bouwsector en broers in het bedrijfsleven. Dat zal zo blijven.” (c) NOS, December 23rd 2017. ______________________

No reason for panic PHILIPSBURG–Finance Minister Richard Gibson Sr. said on Wednesday that “there is no reason to panic” when it comes to the country’s finances. In an effort to reassure the community, Gibson said that as of Tuesday of this week Government had NAf. 26 million in the bank in available funds for expenditures. Government also has funds in reserves, including payment that has to be made to the General Pension Fund Administration APS amounting to NAf. 20 million, also in the bank. In addition, NAf. 21 million is available for capital expenditures. In addition to funds in the bank, he said St. Maarten also has wealth that can be used to acquire funds for expenses Government may have. “We own several different companies and we own all of the shares in all those companies. If it comes to a crisis point, we can sell some of the shares to partners to attract funds. It’s not the ideal way and I am not advocating and propagating this, I am just sharing that the end of the road is not the NAf. 26 million, but we have wealth that we can throw into the field if it’s necessary. “From all promises and from all indications and all discussions we have had so far, all of that is not going to be necessary, because the Netherlands has already expressed their preparedness to provide us with budget assistance – they have mentioned an amount that is not cast in stone, but an amount for 2017, which is 42 million euros.” He stressed that “there is no reason to panic at this point that is justified.” However, he said that eventually St. Maarten could reach that point of panic. Asked when he predicts St. Maarten will reach the stage where it has exhausted all of its available funds, Gibson said that, while he does not like to speculate, “If nothing else happens. If income does not improve, if expenditure remains the same and exempting the sale of shares that we own in companies to generate income – leaving that out – I would guess – and I hate to guess, it really means nothing – but I would think that next three months.” Bron: Daily Herald, December 14th 2017. ---------------------------------------

Mosaics The Caribbean melting pot of the last 500-years, was ineffective as to achieving a common economy and culture, in today’s global economy. The Caribbean is not a player, and its inhabitants have experienced every shrinking economies and wealth. What was once the richest trading hub in the world is now a backwater. The Caribbean, for hundreds of years forged out of colonial settlers and traffic and trade, is fragmented into tiny islands, pebbles that strife to be, or become, sovereign and autonomous entities. The micro and mini-states, [some] with extreme protectionist efforts, do everything in their power to disable inter-island movement of people, goods, and services. Individual identities and trade barrier protectionism, hand in hand with xenophobia, prevail. Populism and racism fight for dominance and power. The melting pot the Spanish empire once commenced is, at best, no more than a mosaic of many tiny pebbles, of which the common pattern is hard to discern. Consensus is the foundation for any coalition government composed of minorities. It is the basis of a successful democracy. Identity Politics of the Caribbean lacks such ability. It upsets the already weak efforts of an economic federation; Caricom is a disaster. And on island levels, governments are weak, have little popular support and minimal authority and respect. Large numbers of the crumble identities adhere to their own rules and laws. In morality, we see hundreds of religious congregations, each following their own gods, ethics, and values, others write their own ticket entirely, and all are unable to talk to each other, sit around the table and form consensus. The situation has become more and more radicalized over the last twenty years, fed by the inability of local governments to improve welfare and wellbeing for their people. Many radicalized populists have chosen to join the shadow economy, away from formal legal regulations. […] As we speak, the fragmentation has not halted but rather increased. Many islands have become nearly, totally ungovernable by legitimate democracies and have become bulwarks of warlords and organized crime. Desperate Ministers have sounded the alarm bell and warned that all their government structures were totally infiltrated by hoodlum proxies. [..] Lust for power seems to trump everything. [..] If island communities wish to rebuild after disasters, one can only achieve results with massive foreign relief fund, local joint efforts, and consensus. Too often the world witnesses ordinary dogfights over aid and restructure funds that, in the end, disappeared like snow under the sun. Months after the major havoc by hurricane IRMA still imposed daily suffering of the population, [..] politicians are haggling over the world’s demand for checks and balances, for supervision and accountability of relief funds. A journey along the idyllic islands may be appealing to the cruise ship passengers who observe staged romanticism from the protected confines of their luxury boats. But before they can even scratch the surface, their ship is on the move again. No successful Caribbean melting pot, but extreme fragmentation, with lawlessness spun into radicalization based on urban narco-terrorism, is what remains behind. © Jacob Gelt Dekker, Columnist for Curaçao Chronicle, http://curacaochronicle.com/columns/mosaics/ December 7th 2017

______________ 6

A decision to dissolve parliament does not absolve any MP of his/her duties; a caretaker Parliament does not exist PHILIPSBURG:--- A meeting [note: planned December 7th] that could have brought some answers to many lingering questions was obstructed again by NA members of parliament. I dutifully followed the rules and vacated the chair’s seat to speak on the topic, only to see the same old games being played. This would have been the right place for ministers to clarify and respond to concerns that exist in the community. [note: the members of parliament, replacing the chairlady when not being able to carry out her task, in this case because speaking as member of parliament to the government, did not show up] […] I expected information regarding the border control agreement, to allay fears that this agreement would infringe upon the open borders between the 2 sides of the island. I expected the answers to how the government was dealing with the finances of government, knowing that we have a serious budget deficit, and the 50 million guilders budgeted for extra costs because of hurricane Irma; as well as answers on the roof repair program and food voucher program. I wanted to know what government plans are for the homeless persons still in shelters at the Festival Village and the Little League ballpark. I want(ed) to know what new labor policies are being devised, given the “new realities” of our labor market. I want(ed) to know the truth about pledges from (government-owned) companies. […] I wanted to know about insurance, adjusters, and payouts in general, and for government and government companies in particular. “Some argue that there is much happening and there is some truth to that. However, much more is happening, that is very questionable, to say the least." © SMN-news, December 8th 2017, Press Release from President of Parliament Sarah Wescot Williams ________________

President of Parliament Wescot-Williams invites Council of Ministers to present reconstruction priorities. PHILIPSBURG:--- The parliament of St. Maarten has set aside this Thursday, December 7, 2017 to hear from the ministers individually and the council of ministers collectively on their plans and projects for the immediate recovery funding. â&#x20AC;&#x153;The parliament is still awaiting the final NRP as announced, but what we see are initiatives being taken by the individual ministers, mostly uncoordinated, while an overall plan of action is lacking. 3 months following hurricane Irma, there is no excuse for the absence of this plan.â&#x20AC;? (c) Smn news, Published: 05 December 2017 __________________________

Hurricane reveals wreck pirate ship Sint Maarten

After the enormous hurricane Irma struck Sint Maarten at September 6th 2017 at least two remarkable things could be noted; the revealing of a pirate ship and the discovery of â&#x20AC;&#x2DC;newâ&#x20AC;&#x2122; old monuments. Pirate ship The pirate ship washed ashore somehow nearby the airport of Sint Maarten. However local archaeologist Dr. Jay Haviser concluded the ship not to be real historical ship but a replica. This makes sense because although pirates were frequently seen in the period 1550-1850 in the waters of the Caribbean Sea, attracted by the increasing volume of shipping, this was not the case in and around poor Sint Maarten because there was not much to get and to gain from. The main real battle ever fought on Sint Maarten had been an attack on Saint Martin in 1644, a failed attempt by the Dutch Republic to recapture the island and former base of the Dutch West India Company (WIC) from the Spanish. In 1633 the Spanish had invaded Saint-Martin (Sint Maarten) and Anguilla, driving off the French and Dutch inhabitants. The French and Dutch banded together to repel the Spanish and it was during this 1644 sea battle that the Dutch commander Peter Stuyvesant, later the governor of New Amsterdam, unsuccessfully besieged Fort Amsterdam and was forced to retreat with the loss of hundreds of men. A stray Spanish cannonball shattered his leg, which had to be amputated. But when the Eighty Years' War between Spain and the Netherlands (in Europe) ended, the Spanish no longer needed a Caribbean base and just sailed away from Sint Maarten in 1648, leaving the island to the Dutch (and French). Monuments Hurricane Maria resulted in another surprise on Sint Maarten. Because several bushes and even (parts of) buildings were blown away, it revealed in two cases that behind those bushed and buildings original monumental buildings appeared to be; two original old wooden houses dating from the period of the settlers around the year 192 0. Also a few new entrances of old caves and overhangs were discovered because of the disappearance of the bushes, which may have pre historic archaeological remains. (c) Geert van der Leest, November 2017

Kou uit de lucht Den Haag – De kersverse staatssecretaris Knops (Koninkrijksrelaties) komt vanaf vandaag ’kennismaken’ op Sint-Maarten. Maar na de hoogopgelopen spanningen tussen Den Haag en bestuurders op het eiland, weten ze daar al heel goed wie hij is. De CDA-bewindsman zal de grootste conflicten snel moeten behandelen zodat het bezoek van onze koning en koningin later deze week, enigszins rustig kan verlopen. De staatssecretaris ontmoet vandaag de premier van Sint-Maarten, is de bedoeling. Voor ambtenaren die zo’n bezoek voorbereiden is het normaal klip en klaar wat ze dan moeten doen. Deze keer ligt het iets ingewikkelder. Wie is vandaag de minister-president van het eiland in ons eigen koninkrijk, was een vraag die lange tijd boven de markt hing. „Er staat nog steeds een vraagteken bij in het schema”, zegt een betrokkene. Men gaat er nu maar van uit, na het aftreden van William Marlin [afgelopen vrijdagmiddag 24 Januari 2017] , dat Knops vandaag handen schudt met [1e vervanger van Marlin] premier Rafael Boasman. Maar helemaal zeker was dat dit weekend nog niet. Het is veelzeggend voor de politieke chaos op het eiland waar de situatie elke dag kan veranderen. Maar Knops kan in zo’n korte tijd waarschijnlijk alleen de eerste noodverbanden aanleggen. Zo was onder andere omstandigheden de gouverneur van het eiland door Den Haag waarschijnlijk zwaarder onder vuur genomen. Er wordt gespeculeerd over diens vertrek omdat hij een dubieuze rol speelde in het aanblijven van Marlin en het goedkeuren van nieuwe verkiezingen. Dit terwijl het eiland in puin ligt en een stembusgang vrijwel onmogelijk is. Het kabinet wil, met de chaos van een gedwongen vertrek van de premier en een bezoek van de koning, nu echter even rust in de tent en gouverneur Eugene Holiday te vriend en in het zadel houden. Die zou, als Nederland hem in deze lastige tijd steunt, juist een partner van Den Haag kunnen worden en van het kamp-Marlin losgeweekt kunnen worden, redeneert een betrokkene. Hem tot opstappen dwingen, een scenario dat ambtenaren hier wel hebben onderzocht, is nu dus niet aan de orde. „Niet alles kan tegelijkertijd aangepakt worden.” De hoop in Den Haag is dat het eiland de aangekondigde verkiezingen verder weet uit te stellen, dat het hulpgeld snel op gang kan komen en dat er zo voorlopig even rust is en tijd is voor de belangrijkste taak nu: de wederopbouw. © Telegraaf, 27 November 2017, Jorn Jonker ______________________________

Rijksministerraad wil premier Sint-Maarten weg Op 2 november 2017 is een motie van wantrouwen ingediend tegen minister-president Marlin en vijf van zijn zes ministers. Het kabinet-Marlin heeft daarop zijn ambt ter beschikking gesteld en is sindsdien demissionair in afwachting van de formatie en installatie van een interim-kabinet. Op 10 november 2017 is een tweede motie van wantrouwen tegen premier Marlin aanvaard. De minister-president heeft daarop niet de gebruikelijke stap gezet om een voordracht voor ontslag te doen en de Gouverneur te verzoeken het reeds in beraad gehouden ontslag met onmiddellijke ingang te effectueren. Hiermee wordt de staatsrechtelijke basisregel geschonden dat een minister vertrekt die niet langer het vertrouwen geniet van het parlement. Doordat de minister-president, in strijd met zijn eed dat hij de Staatsregeling van Sint Maarten steeds zal helpen onderhouden, zich niet aan dit beginsel van de parlementaire democratie houdt en de uitdrukkelijke wens van de Staten negeert, is de deugdelijkheid van bestuur zo ernstig in het geding, dat de Koninkrijksregering ingrijpen noodzakelijk acht in het kader van de waarborgfunctie van het Koninkrijk. Met de aanwijzing laat de Koninkrijksregering zien hoe ernstig zij de schending van de vertrouwensregel acht. Persbericht, http://www.nieuwsbank.nl/inp/2017/11/24/T230.htm Den Haag - De Gouverneur van Sint-Maarten moet alles in het werk stellen om ervoor te zorgen dat premier Marlin wordt afgezet. Tot die tijd kan Nederland geen steun verlenen aan het door orkaan Irma getroffen eiland. Dat zegt staatssecretaris Knops (Koninkrijksrelaties) over het besluit dat vrijdag is genomen in de Rijksministerraad om Gouverneur Holiday een ’aanwijzing’ te geven „die ertoe strekt te bevorderen dat de minister-president van Sint Maarten wordt ontslagen en opgevolgd”. De Gouverneur is het hoofd van de regering van Sint-Maarten en heeft als taak de algemene belangen van het Nederlands Koninkrijk te vertegenwoordigen en te verdedigen. „Het is een harde maatregel, maar de basisregel is dat als er geen vertrouwen meer is van het parlement, iemand moet opstappen”, aldus Knops. Knops noemt Marlin een voorbeeld van „een bestuurder die eigen belang stelt boven dat van de bevolking” omdat de door Nederland toegezegde steun voor Sint-Maarten door hem vertraging oploopt. „Zolang hij blijft zetten is dit proces opgeschort.” Op 2 november 2017 werd een motie van wantrouwen ingediend tegen minister-president Marlin en vijf van zijn zes ministers. Het kabinet werd daarop demissionair in afwachting van een interim-kabinet. Op 10 november nam het parlement nog een motie van wantrouwen tegen de premier aan. Maar alsnog verzocht Marlin vervolgens de Gouverneur niet hem meteen te vervangen. Volgens Knops is daarmee de deugdelijkheid van het bestuur in het geding gekomen en is ingrijpen „noodzakelijk in het kader van de waarborgfunctie van het Koninkrijk”. Parlementaire Redactie, 24 November 2017 © http://www.telegraaf.nl/nieuws/1336698/rijksministerraad-wil-premier-sint-maarten-weg "Dit is een forse maatregel die we niet lichtzinnig hebben genomen, maar die is wel nodig", zei Knops. Begin november zegde het parlement van Sint Maarten het vertrouwen op in het kabinet en daarna in premier Marlin vanwege diens optreden voor, tijdens en na de komst van de verwoestende orkaan Irma. Marlin heeft vervolgens verzuimd om, zoals gebruikelijk, zijn ontslag in te dienen bij de gouverneur. 11

"Hiermee wordt de staatsrechtelijke basisregel geschonden dat een minister die niet langer het vertrouwen geniet van het parlement hoort te vertrekken", aldus Knops. "Zolang Marlin blijft zitten, is dit proces [wederopbouw, red.] opgeschort", zei Knops. "Dat spijt mij zeer, ik wil graag aan de slag. Het spijt mij ook zeer dat politici op Sint Maarten blijkbaar hun eigenbelang stellen boven het belang van de bevolking." © NU.nl Laatste update: 24 november 2017 13:16 In een poging de bestuurlijke orde op het eiland te herstellen grijpt Nederland hard in op Sint Maarten. De Rijksministerraad heeft vanmorgen gouverneur Holiday de opdracht gegeven premier Marlin te ontslaan en te vervangen door een waarnemer. Marlin [weigert] echter zijn functie op te geven. De gouverneur is de vertegenwoordiger van koning Willem-Alexander op het eiland en is in die hoedanigheid ook hoofd van de regering van Sint Maarten. ‘Met de aanwijzing laat de Koninkrijksregering zien hoe ernstig zij de schending van de vertrouwensregel acht’, aldus de rijksministerraad in een verklaring. ‘Zij gaat ervan uit dat de Gouverneur met de aanwijzing grotere invloed op de minister-president en de overige leden van de ministerraad kan uitoefenen, leidend tot het onmiddellijk ontslag van de heer Marlin.’ De Rijksministerraad bestaat uit de leden van de Nederlandse ministerraad, aangevuld met de gevolmachtigde ministers van Aruba, Curaçao en Sint Maarten. © Volkskrant, 24 november 2017, Raoul du Pré reacties PETER: Ik heb meer dan 10 jaar in de West Indies doorgebracht en val van mijn stoel van het lachen als ik het Nederlandse gedrag lees t.o.v. St.Maarten. Corruptie is daar a way of life, dag en nacht, voor elk dingetje. je moet voor alles de weg weten of een vriendje hebben. Dat systeem benaderen met de pseudo calvinistische transparantie is iets uit een comedie film, ha,ha. Bamako: Het paternalisme in het kort: Kindje wil op zichzelf, maar kan het niet redden. Kindje wil graag hulp, maar papa wil dat hij eerst stopt met z'n lamlendige gedrag. Kindje vind z'n […] leven te gezellig en wil geen serieus leven. Hij zegt kwaad. "Je respecteert me niet!". "Respect moet je verdienen, ventje" zegt papa. Kindje is boos en teleurgesteld. Het is niet eerlijk! https://www.elsevierweekblad.nl/nederland/achtergrond/2017/11/562572-562572/ ____________________

Focus on the most strategic linkages The conversation on Sint Maarten in respect of recovery from Hurricane Irma seems to focus on personnel resilience, community togetherness and positive spirit. Whilst not wishing to undervalue these aspects of society, there is a distinct lack of attention to what makes the island’s economy function and life remain sustainable. There is only one crucial question that needs to be answered if we are to minimize the inevitable pain and suffering that will result from economic decline. That question is how do we get the resources and capital in the economy functioning as best as possible, as fast as possible? That is largely a technical economic question that requires to be attended to, at least in some part by government, ideally in collaboration with private sector. In order to get the economy growing, those entities which drive the economy must be in place and functioning. Without hotels, for instance, the airport will not be profitable. Without tourists the restaurants will not be profitable. Without tourists, taxis will have no business. Without taxis having revenues, the supermarkets will be making less money. With nobody making money the government gets much less. These are called linkages. [..] it must be noted that the challenge post Irma is significantly different to any challenge [..] faced before. The cost of running the public sector is significantly greater, especially since the advent of the constitutional status of 10-10-10. The deficit that will be accumulated in the long decision less period since hurricane Irma and the beginning of a possible new coalition period will be substantial. There is a great need for economic policy that is driven by strong understanding of the calamity economy and considerable courage to match the tough circumstances. What happens if the economy does not come back? This is a significant possibility. Here are some factors that will play on this scenario: - The longer decision-making operates slowly the greater the chance ..[….] - Unless Dutch funding is aimed directly at getting the productive activity going, the less chance of it ever getting there. - When Country Sint Maarten runs out of money in say 2 years’ time it is still only going to be the Dutch that we will be able to turn to. - Whilst the Dutch have now leveraged their position in law and order issues, at this later date they will exercise it in economic management issues. - At this later date SXM will be even less in a position to reject Dutch demands. © Robbie Ferron, The Daily Herald, November 21st 2017 _____________

Media op Sint Maarten PHILIPSBURG / HILVERSUM – ‘De onrustige politieke situatie temidden van de verwoestingen door orkaan Irma, maakt de aanwezigheid van onafhankelijke media op SintMaarten belangrijker dan ooit’. Dat stelt de organisatie achter het benefietevenement ‘Nieuwspoort voor Sint-Maarten’. Door Irma is één krantenredactie totaal verwoest en worstelt de overgebleven krant op SintMaarten, met een enorme daling aan advertentie-inkomsten. Ook andere media kampen met problemen. “De Nederlandse overheid en andere organisaties helpen bij de wederopbouw van de getroffen eilanden, maar de lokale media maken geen onderdeel uit van dit steunprogramma. Daarom zijn zij aangewezen op particuliere initiatieven zoals het benefietevenement donderdag in Nieuwspoort. “We hebben aan de lokale media gevraagd wat er nodig is en dat is kennis en kunde op niveau. Dus dat gaan we ook geven in de vorm van opleidingen, marketing lay-outs, workshops of door specialisten te sturen.” Dat kennis en kunde welkom zijn, bevestigen ook Sint-Maartense hoofdredacteuren Haar en De Windt. “We hebben meer gekwalificeerde journalisten nodig op het eiland, die werkelijk in staat zijn om verhalen met diepte in het nieuws te brengen”, zegt Haar. “Want als we dat niet hebben kan de media niet functioneren als een effectief mechanisme om bestuurlijke verantwoordingsplicht af te dwingen.” Iets anders [echter] waar alle media al jaren tegenaan lopen is het gebrek aan bereidheid om op Sint Maarten ‘on-the-record’ journalisten te woord te staan. Grace Blijden, die het ochtendprogramma bij PJD2 Radio presenteert, merkt het dagelijks. “Het lijkt wel alsof mensen bang zijn om te zeggen wat ze vinden, omdat men bang is voor de consequenties.” “Het is een kleine gemeenschap, waardoor het moeilijk is om bepaalde nieuwsitems te onderzoeken en te verslaan. Niemand wil zijn buurman op de tenen trappen”, zegt Steve Cyrillean die de nieuwsgaring voor PJD2 Radio doet. (c) Bron: NTR/Caribisch Netwerk, NTR | “Belang van onafhankelijke media groter dan ooit op Sint-Maarten”, door Laura Bijnsdorp en Natasja Gibbs, http://www.knipselkrantcuracao.com/ntr-belang-van-onafhankelijke-media-groter-dan-ooit-op-sint-maarten/, geplaatst op 9 november 2017 door redactie knipselkrant curacao _______________________________

Een petitie tegen nieuwe verkiezingen op Sint-Maarten. Heeft dat zin? HILVERSUM – Staatsrechtgeleerden geven de burgerpetitie ‘Operation 51’ tegen nieuwe verkiezingen op Sint-Maarten gelijk, maar ook weinig kans. “De geschiedenis leert dat een eenmaal ontbonden kabinet niet teruggedraaid kan worden.” “Zeg nee tegen nieuwe verkiezingen want Sint-Maarten kan het zich niet veroorloven.” Dat is de boodschap die sinds maandagochtend op social media circuleert in de vorm van een burgerpetitie genaamd ‘Operation 51’. Inmiddels hebben 2400 mensen de petitie getekend. “Het doel is 10.000 handtekening”, zeggen de initiatiefnemers die anoniem wensen te blijven. Het parlement van Sint-Maarten werd vorige week op verzoek van premier Marlin ontbonden. Dat gebeurde na parlementaire onenigheid over het inwilligen van de voorwaarden die Nederland stelt aan een wederopbouwfonds voor het eiland. Marlin wilde niet aan de voorwaarden van Nederland toegeven, maar een meerderheid van het parlement wel. Nieuwe verkiezingen staan nu voor januari gepland. Terugdraaien van geplande verkiezingen ligt volgens staatsrechtgeleerde Arjen van Rijn ‘heel moeilijk’. Hij vraagt zich af of de mensen onder de huidige omstandigheden werkelijk op verkiezingen zitten te wachten, er is geen reden om te veronderstellen dat de huidige Staten niet meer representatief zouden zijn. Maar: “In zijn algemeenheid geldt dat als je eenmaal verkiezingen hebt geaccordeerd dan kun je ze niet terugdraaien”, legt Van Rijn uit. Volgens staatsrechtsgeleerde Boersema is er nog een andere mogelijkheid: “Je zou kunnen redeneren dat het ontbinden van het Sint-Maartense kabinet op een oneigenlijke manier is genomen.” “Heeft de Sint-Maartense gouverneur, Eugene Holiday, wel alle mogelijkheden onderzocht om door te gaan met het zittende parlement”, vraagt Boersema zich af. “Er heeft zich immers in de Staten een nieuwe meerderheid gevormd die bereid was een nieuw kabinet te steunen om door te regeren. Holiday had op z’n minst die mogelijkheid moeten onderzoeken, of een mogelijk herstel van de oude coalitie, voordat hij akkoord gaf op het verzoek van premier Marlin om het kabinet te ontbinden.” “Het lijkt nu alsof in de Caribische landen een motie van wantrouwen bijna vanzelfsprekend tot ontbinding van de Staten moet leiden, ook als een meerderheid in de Staten daar geen aanleiding toe ziet. In Nederland zou dat niet zomaar kunnen.” © NTR | Een petitie tegen nieuwe verkiezingen op Sint-Maarten. Heeft dat zin? http://www.knipselkrant-curacao.com/ntr-een-petitie-tegen-nieuwe-verkiezingen-op-sintmaarten-heeft-dat-zin/, Geplaatst op 7 november 2017 door redactie knipslekrant curacao _________________________

The Governor is Bound to Uphold the Constitution. On November 3rd 2017, His Excellency Governor Eugene Holiday signed the national decree declaring that early elections would take place on January 8th, 2018. This was a very rash decision, seeing that the decree was signed within 24 hours, without taking into consideration the current situation that exists in the country following hurricane Irma. Hundreds of families are roofless, homeless, jobless and displaced. People on the island are still in survival mode and election is the last thing on their minds. Moreover, the institutions used to facilitate elections, such as the Electoral Council, the Central Voting Bureau and the Post Office are all severely damaged. The decision by the Governor to enforce snap elections shows that he is not sensitive to the needs of the people, nor is he aware that the entities involved in handling the elections are non-functional at this time. Likewise Prime Minister, William Marlin who, due to his daily interaction with the people, should have been even more aware of the suffering of the people and of the severe damage that the various election offices had endured. On November 2nd last, Governor Holiday, for the third time during his tenure, was presented with a decree to dissolve Parliament. It beats me that he signed off on such a serious decision within 24 hours. Apparently, he did not consult with the persons involved in the election process, like attorney Jason Rogers, Chairman of the Central Voting Bureau, attorney Bert Hoffman, Chairman of the Electoral Council or Stuart Johnson, Chairman of the Supervisor Board of Post Services St. Maarten. According to article 21 of the Governor’s Regulation he did not have to sign the dissolution decree but could have submitted it to the King for annulment. Could it be that political pressure once again precipitated such a fast move on the part of the Governor? Now that the Governor has signed and published the decree based on article 59 of the Constitution he cannot pull back his decision. An annulment at this time would be in violation of the three months scheduled between the dissolution of the previous parliament and the first meeting of the newly elected parliament. Any period beyond the three months would also be in violation of the constitution. The Governor cannot single-handedly change the constitutionally specified term mentioned in article 59. [..], because the postulation date has been set for November 13th, 2017, this bars new political parties from registering, which is a violation of the democratic right of the people.. © Wycliffe Smith, Leader of the Sint Maarten Christian Party, http://smnnews.com/letters.html, published November 8th 2017 [note: article 21 Reglement Gouverneur: “De Gouverneur stelt een landsverordening en een hem voorgedragen landsbesluit niet vast, wanneer hij de verordening of het besluit in strijd acht met het Statuut, een internationale regeling, een rijkswet of een algemene maatregel van rijksbestuur, dan wel met belangen, waarvan de verzorging of waarborging aangelegenheid van het Koninkrijk is.”] _______________________

Electoral Council does not have an office to prepare for elections ~ Not possible for new parties to register ~ PHILIPSBURG–Electoral Council Chairman Bert Hofman said on Monday that the Council has no office from which to operate. Its offices were destroyed during the passing of monster Hurricanes Irma and Maria in September. Hofman heard via the media that Nomination Day is set for November 13 and Election Day for January 8, 2018. “I cannot say that we are ready, because it’s a difficult period for us. We lost the office, I think that we can manage and look for another office, but it will take some time before everything is in order. “The January 8 elections will be very difficult for us and the Central Voting Bureau for sure, as there are a number of residents who are not living at their registered addresses. The Post Office is not fully functional; that is a problem also when it comes to delivering the voting cards,” stated Hofman. He told The Daily Herald on Monday that he finds it disappointing that the Council is in a different situation than the snap elections held in 2016. “At that point in time, we had in the National Decree that there was a number of weeks ahead of the postulation [nomination – Ed.] and election date. That created the possibility for us for new parties to register. Now it is already gone. “The submission for new parties to register should be six weeks from nomination date. That already passed; therefore, no new parties would be able to register for this election. We think this practice of having elections directly [after – Ed.] a previous election is not good practice,” said Hofman. The Electoral Council, which was established in January 2014, is charged with enforcing the National Ordinance on Registration and Finances of Political Parties. The Electoral Council functions independently from Government and is comparable to the other High Councils of State like the Council of Advice and the General Audit Chamber. Hofman said several of the nine parties that were registered during the 2016 elections have to provide information to the Council. The Electoral Council was established to promote a transparent and democratic structure of political parties, to ensure integrity of the political parties, to prevent conflict of interests and maintain the balance of the political process. “We were not approached for consultation about the date this time. That is very unfortunate. The Marcel Gumbs cabinet before making decision for elections did consult with us. The parties would want to see with us if everything is in order with their registration, I am sure they will find me and find out what they need to find out,” stated Hofman. The nine [current] parties able to run for next year’s snap elections […]. “All these parties are able to contest the upcoming elections and we will officially inform the Voting Bureau about it officially,” added Hofman. (C) Bron: Daily Herald, geplaatst op 7 november 2017door redactie curacao | Één reactie Comment: hoedanook | 7 november 2017 om 13:12 | Oops. The governor was not able to assess this prior to agreeing to new elections? With exception of National Alliance all other political parties are not in favor of snap elections. http://www.knipselkrant-curacao.com/dh-electoral-council-does-not-have-an-office-to-prepare-for-elections/

Elections are a bad idea, say Bosman, Van Raak THE HAGUE–Members of the Second Chamber of the Dutch Parliament André Bosman of the liberal democratic VVD party and Ronald van Raak of the Socialist Party (SP) said on Friday they didn’t think that holding elections in St. Maarten at this time was the right thing to do. “Deciding to have early elections is really uncalled for. The focus, energy and money should instead be directed at rebuilding St. Maarten. Elections will diffuse the attention for what really should be taking place: rebuilding the island after a horrendous hurricane. St. Maarten cannot use political games and political fights at this time,” Van Raak told The Daily Herald. “I totally get it that the St. Maarten Parliament adopted a motion demanding the resignation of Prime Minister William Marlin. But what I don’t get is that Marlin has called for early elections. It creates unnecessary tension and it delays the process to initiate the Reconstruction Fund. Again no decision was taken in the best interest of the people who are already suffering enough,” said Bosman in an interview with this newspaper. Bosman called it “very worrisome” that St. Maarten Governor Eugene Holiday had signed the National Decree to dissolve the Parliament and to call early elections on January 8, for in his opinion, it put the Governor’s independent position at stake. Comment on article: We can all agree, that the political situation in St. Maarten is not ideal at this moment.[…] . If The Netherlands really wants to help and still be secured that the available reconstruction funds are used properly, why not establishing a non-profit organization on the island who will manage and report directly to the Netherlands Government? E.g. in the past The Netherlands had established SONA to manage development funds granted to St. Maarten and the other islands, hint: https://www.rijksoverheid.nl/documenten/rapporten/2015/11/30/evaluatiesamenwerkingsprogramma-s-sona-sint-maarten The results were not perfect, but at least the control was there and lessons learned from the final evaluation. So the question is, are political games more important or helping the people of St. Maarten? Curacao Independiente | 4 november 2017 om 10:03 | © Geplaatst op 4 november 2017door redactie curacao | ________________________

Speelbal Dat politici op Sint Maarten er een potje van maken valt Nederland niet te verwijten. Maar in de wetenschap dat de Staten in Philipsburg hopeloos verdeeld zijn, een eventueel interimkabinet op de krapst mogelijke meerderheid steunt en het maar de vraag is of verkiezingen tot meer bestuurlijke stabiliteit leiden, zou je van het ‘moederland’ een doortastender optreden mogen verwachten om de burgerslachtoffers van orkaan Irma perspectief te bieden op een snel begin van de wederopbouw van het verwoeste land. Het valt te prijzen dat politiek Den Haag eerst heeft aangestuurd op een akkoord op regeringsniveau. Al snel was duidelijk dat het kabinet-Marlin – met de premier voorop – niet alleen niet in staat was te doen wat mag worden verlangd van een regering van een door een natuurramp getroffen land, maar ook de totstandkoming van een door Nederland met honderden miljoenen euro’s te vullen wederopbouwfonds traineerde. Het wegsturen van de regering accentueert de bestuurlijke onmacht […]. Rutte III wekt bij monde van staatssecretaris voor Koninkrijksrelaties Raymond Knops (CDA) de indruk een pas op de plaats te maken, totdat er duidelijkheid is of alsnog op regeringsniveau afspraken kunnen gemaakt die bovendien zo zijn geborgd dat deze niet ook weer kunnen worden opgezegd. De Nederlandse regering heeft de afgelopen jaren meerdere keren via de Rijksministerraad weinig subtiel haar wil opgelegd aan een van de andere (Caribische) landen. In niet al die gevallen leek er een dringende noodzaak aanwezig om zo dwingend op te treden. De wanhopige situatie waarin de Sint Maartense bevolking nu al twee maanden (!) probeert te overleven, geeft juist wél alle aanleiding om op koninkrijksniveau op te treden. Het is onverantwoord dat nog langer uit te stellen. Er resten nog een weekend en vier werkdagen voor de eerstvolgende Rijksministerraad. Het is Nederland dat als grootste partner in het Koninkrijk de statutaire, maar belangrijker nog morele plicht heeft om vrijdag een einde te maken aan de wurgende onzekerheid waarin de Sint Maartenaren al veel te lang onnodig verkeren. Hoe – op basis van wederzijdse instemming of dwingend door een Algemene Maatregel van Rijksbestuur – doet nu niet ter zake. Nood breekt wet en die nood is heel, heel hoog. Is het kabinet in Den Haag daartoe niet bereid, dan neemt het welbewust het risico de mede dankzij de massieve noodhulp verworven sympathie te verspelen, 40.000 koninkrijksgenoten achterlatend met het gevoel speelbal te zijn in een weinig fraai politiek steekspel. Bron: Antilliaans Dagblad, http://www.knipselkrant-curacao.com/ad-commentaarspeelbal/#more-209714, AD commentaar | Speelbal, 05-11-20 ____________________

USM Dean of Academics Resigns In my humble view, 21st-century management requires innovative, proactive, creative and decisive leadership in order to successfully sustain an institution, especially one of higher learning. It should be noted, however, that during my tenure at USM, there has been a proclivity to compromise all of the above in ways that were peculiar and puzzling. Thus, it has become increasingly difficult for me to continue to function in an environment of instability and uncertainty, where principle, policy, and practice are frequently inconsistent with each other. At USM, I have seen decisions that could have been made in a few days, deliberated on for over one month and even one year without a final resolution. On the other hand, I have seen decisions that required year-long deliberations and extensive consultations being made in one day or one week, in spite of the far-reaching financial, human resource and social implications. Added to such scenarios, I have had first-hand experience which could be corroborated with historical records to validate the absence of a suitable employee retention strategy; especially at the management level. This has typically been compounded by passing of the buck and blame when employees voluntarily and prematurely part ways with USM, the latter only to be unfairly criticized, berated and or vilified upon their departure, rather than such incidence being used as an opportunity for reflection, introspection, and correction. Nonetheless, I continued to work diligently and professionally to execute my duties to the best of my ability. Over time, it became apparent that short-term, quick fix, piecemeal measures took priority over long-term, strategic and structured decision making, which has only served to stymie the growth of the institution and personnel within the institution. A management style which undermined open internal communication and was based on a premise of unjustifiable mistrust continued unabated, much to the frustration of myself and no doubt, those who were deserving and expectant of open and transparent, rather than clandestine operations of the management team. I say all of this, not to be pessimistic or cynical but to be realistic and hopeful that in its quest to (re)gain the trust of the Sint Maarten community,the current and future leadership of USM would employ proactive, measured and consultative approaches,that would redound to the benefit of the institution and Sint Maarten community at large. It is important for me to clearly and categorically point out my reason for tendering my resignation with immediate effect, not least because I want to ensure that my position is never misconstrued or misrepresented in private or public but because I truly want to be able to see institutions within my beloved Caribbean region taking ownership for institutional failures, blunders, and incapacities and working toward structural fixes. This can only take place when the facades and charades are eradicated and we can finally and honestly take collective accountability and responsibility for the unfortunate realities with which we are confronted. Published: 05 November 2017, http://smn-news.com/st-maarten-st-martin-news/27566-usmdean-of-academics-resigns.html ________________________

With great power comes great responsibility As I am sure most of you are aware our salvage crew from the Bahamas equipped with a 150 ft barge and a 150 ton crane travelled 1400 miles to come and assist with devastation to your island nation. We traveled from the Bahamas after being asked for assistance by Jeff Boyd of Marine Management and Consulting NV and the Yacht Club at Port de Plaisance. Jeff indicated that after having first spoken to the Prime Minister via Text that it was his understanding that all we would need is our passports and the registrations for the barge and tug as they were in were desperate need for assistance. Executive Marine Management Ltd, are first responders for most maritime disasters in the Bahamas and have a very experienced team which we sent down to assist and which could have made a tremendous difference in helping get St Maarten back on to its feet and your lagoon cleaned of wrecks. The day after we arrived we were able to remove one sunken vessel and demonstrated our skill and the ability of the equipment that we brought to St Maarten. The government chose to stop all salvage operations and the reasoning was that the paper work was not right. Under normal circumstance, I would agree that this would and should be the case but these are far from normal circumstances. It defies all logic and common sense that a government of the people, for the people and by people would not make a reasonable decision to put a moratorium on all international documentation in the interest of taking care of your good country. The very lawmakers that insist on following the law to the letter in this very instance are responsible for a great injustice. An injustice to the environment and to the very people of St. Maarten. I think that it was obvious that the barge and crane from the Bahamas was more than capable of salvaging vessels and helping with the cleanup of the bay. This being the case, the maritime authority thought it more important to insist that all the paper work had to be right or they will not allow work to get started. We even agreed to sell all of the equipment to Mr. Boyd, thus allowing him to register the equipment with a St Maarten flag thus putting our equipment on par with the local equipment in St Maarten and the government officials wouldnâ&#x20AC;&#x2122;t even consider it. This is like throwing a life jacket to a drowning person on a sinking ship but the captain on the ship tells the drowning person not to use the life jacket as it is not Coast Guard Approved. With great power comes great responsibility and the ability to use common sense and make judgement calls that are for the betterment of the people you serve. Ask yourself? Are your people better off? Is your island better off now that you have forced the Bahamian Barge and Crane to leave. I canâ&#x20AC;&#x2122;t answer this for you, but I would venture to bet that the overwhelming majority of people on your island are asking what exactly are you trying to accomplish because for the last 30 days your red tape and bureaucracy has accomplished less than nothing. This is your legacy, this is your time to shine or not shine and lead or not lead and the decisions you make will define you as a government and as a nation. My question to the people in charge that have stopped the salvage and removal of wrecks in Simpson Bay. Did you have to enforce these international policies and regulation knowing that your actions in no way would help your island? The more important question is did your actions help or hurt your island. This is the only question that you should have been asking yourself when this salvage team from the Bahamas arrived. You could have very easily made a notation that the paper work for this salve team 21

was not in order but under the disaster plan these regulation would be waived and after a local inspection to make sure the Barge and Crane were suitable for the tasks they would be allowed to work. I still do not know what your motivation for preventing our team from the Bahamas to help you help your island. We will forever be perplexed and bewildered as to the decisions to prevent us from working to help you and you island. We wish St Maarten good luck and farewell!! (c) With great power comes great responsibility, Executive Marine Management, Sint Maarten Ingezonden brief, geplaatst op 27 oktober 2017door redactie knipselkrant curacao | http://www.knipselkrant-curacao.com/ingezonden-with-great-power-comes-greatresponsibility/#more-209037 -----------------------------------

Ruzie Nederland - SXM; wat is waar en onwaar (meningen) De Volkskrant sprak in totaal met negen mensen. Geen van hen wenst on the record te spreken, gezien de gevoeligheid van de relatie tussen Den Haag en Philipsburg. Hoe anders was dat op die zondag in oktober 2010, toen Sint Maarten voor het eerst als autonoom land binnen het Nederlandse koninkrijk zijn vlag hief. Net als Curaçao. Aruba was al langer autonoom. De overige drie eilanden van de vroegere Antillen (Bonaire, Sint Eustatius en Saba) werden bijzondere Nederlandse gemeenten. Het was feest in het koninkrijk. ‘We hebben met z’n allen een vergissing gemaakt’, zegt een hoge ambtenaar van het Haagse ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties nu. ‘Aruba had al jaren ervaring met het eigen bestuur. Curaçao ook, als centrum van de Antilliaanse macht. Sint Maarten moest alles van de grond af opbouwen.’ Het bleek al snel mis te gaan. ‘Een kleine politieke elite heeft op Sint Maarten de macht in handen’, zegt een naaste medewerker van een politicus op het eiland. Zoals een groep rond Theo Heyliger, een vroegere leider, die als ‘mister tien procent’ bekendstaat. Ook de familie van William Marlin wordt daartoe door sommigen gerekend, met een zoon die actief is in de bouwsector. In totaal zou het om niet meer dan acht families gaan. Den Haag vreest dat het geld voor de wederopbouw bij hen niet in goede handen is. ‘Daar is nooit bewijs voor geleverd’, stelt iemand die de Sint Maartense politiek al ruim twintig jaar van zeer nabij volgt. ‘Daarover is in drie dikke rapporten overtuigend bewijs geleverd’, zeggen Nederlandse ambtenaren en volksvertegenwoordigers. Sint Maarten geldt in hun ogen als een ‘roversnest’. Uit de rapporten blijkt dat de regering grote schulden heeft, dat mensenhandel floreert, dat de maffia uit landen als de Verenigde Staten en Italië te veel vrij spel heeft en zijn geld witwast, en dat er drugs en wapens worden verhandeld. Sint Maarten heeft bij veel mensen in Nederland een stigma, zonder dat men veel kennis heeft over de werkelijke gang van zaken hier, aldus een anonieme bron. PricewaterhouseCoopers (PwC) kwam in september 2014 met een 250 pagina’s tellend rapport over de ‘integriteit’ van het bestuur op Sint Maarten. Politici en ambtenaren die worden verdacht van corruptie, worden zelden het onderwerp van vervolging, stelt PwC. Dat ‘illustreert het gebrek aan toewijding van de overheid’. ‘Maar Nederland voert met zijn kritiek een verborgen agenda’, zegt iemand die voor de Nederlandse overheid werkt, maar het sentiment van politici als Marlin verwoordt: ‘Den Haag wil de volledige controle over het eiland, zegt de politiek hier. Sint Maarten heeft bij veel mensen in Nederland een stigma, zonder dat men veel kennis heeft over de werkelijke gang van zaken hier.’ Een ander meent zelfs dat Den Haag met zijn optreden voor een ‘explosieve’ situatie zorgt. © Volkskrant | Rutte stelt bezoek aan Sint Maarten uit, ruzie over geld en macht lijkt compleet, geplaatst op 25 oktober 2017door redactie Knipselkrant Curacao. _______________________

Hoe zit het ook alweer staatsrechtelijk met de zelfstandigheid van Sint Maarten Nu de omvang van de schade duidelijk is geworden die orkaan Irma op Sint- Maarten heeft aangericht, verschijnen er steeds meer publicaties over de vraag hoe het nu verder moet op het eiland en wie de wederopbouw gaat betalen. Opvallend is dat meningen over de toekomst vooral vanuit Nederlands oogpunt worden gegeven, liefst gebaseerd op economische analyses. De reacties laten zich grofweg samenvatten tot: inlijven of afstoten. Deze werkwoorden geven aan dat auteurs ervan uitgaan dat het een actie van Nederland zou zijn. Ten onrechte: de inwoners van Sint-Maarten beslissen zelf over hun toekomst binnen het Koninkrijk. Sint-Maarten heeft namelijk het recht op zelfbeschikking, zoals neergelegd in art. 1 van het Handvest van de Verenigde Naties. Dit recht is gegeven aan de bevolking in (vooral) dekolonisatieprocessen. De bevolking van Sint-Maarten beslist of ze tevreden is over de huidige status binnen het Koninkrijk, niet Nederland. Het is niet de oud-kolonisator die beslist over het lot van de voormalige kolonie, maar de voormalige kolonie zelf. Over het vervolg op enige beslissing door de bevolking van Sint-Maarten gaat het gehele Koninkrijk. Dat moet een unaniem besluit zijn van de vier landen binnen het Koninkrijk: Nederland, Curaçao, Aruba en Sint-Maarten. Zowel bij de keuze tot onafhankelijkheid of een andere status binnen het Koninkrijk. De bevolking van Sint-Maarten beslist of ze tevreden is over de huidige status binnen het Koninkrijk, niet Nederland Als dat zou leiden tot een wijziging van de huidige situatie, moet het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden worden aangepast. Hierin zijn de vier landen binnen het Koninkrijk gelijk en moeten alle vier onderhandelen en instemmen. Het gaat dus om het Koninkrijk als geheel, niet om de eenzijdige wens van Nederland. Of het nu economisch interessant is om Sint-Maarten binnen het Koninkrijk te houden of niet, de bevolking heeft het voor het zeggen, niet Nederland alleen. Dan blijft de vraag wie de fondsen gaat vrijmaken of aanvragen die nodig zijn voor de wederopbouw. Dat kan op twee manieren: ofwel nationaal ofwel Europees. Het Statuut voorziet in art. 36 in wederzijdse hulp en bijstand. Dat betreft niet alleen Nederland, maar ook Aruba en Curaçao. Er zijn, ook in de wetsgeschiedenis, geen aanwijzingen dat hier voorwaarden aan verbonden zouden kunnen worden. Sterker, er staat dat dit niet mag leiden tot bemoeizucht. Sint-Maarten moet om hulp vragen, waarna de andere landen binnen het Koninkrijk naar vermogen zouden moeten leveren. Ook voor Europese hulpfondsen kan Sint-Maarten in principe zelfstandig handelen. Het is voor de Europese Unie een van de landen en gebieden overzee (lgo’s). Dat betekent dat een klein deel van het Europese recht voor Sint-Maarten geldt en er toegang is tot veel Europese fondsen, maar niet alle. Het Franse deel van het eiland geldt als geheel Europees en heeft daardoor wel direct toegang tot alle Europese fondsen, waaronder ook het Solidariteitsfonds, het grootste Europese fonds, bedoeld voor noodhulp en schadeherstel. En het zogeheten Echofonds voor humanitaire hulp is voor niet-EU-landen. Daar valt Sint-Maarten buiten. Opties voor directe noodhulp staan wel in speciale regelgeving voor de lgo’s over het Europees Ontwikkelingsfonds. Dat kan Sint-Maarten zelf aanvragen, daar is Nederland niet voor nodig. En de Europese Commissie heeft onlangs laten weten dat Sint-Maarten, net als het Franse deel van het eiland, toch een beroep mag doen op het Solidariteitsfonds. Ook dat

kan dus zonder toestemming van Nederland. Kortom, Sint-Maarten heeft het in het geheel zelf voor het zeggen. Opinie Flora Goudappel, hoogleraar Europees recht. Bron: Trouw,Trouw | Sint-Maarten heeft het zelf voor het zeggen, ook bij de wederopbouw Geplaatst op 20 oktober 2017door redactie curacao __________________________

Chaos in de transportsector Het zal iedereen inmiddels wel zijn opgevallen. U loopt door de supermarkt en overal zijn lege schappen te zien. U komt in uw favoriete winkel en u krijgt te horen dat hetgeen u zoekt is uitverkocht of nog niet is gearriveerd. Er is inderdaad iets aan de hand, doch weinigen weten precies wat er aan de hand is en nog minder kunnen de situatie exact duiden. Derhalve een poging om duidelijk te maken wat er momenteel aan de hand is. [een vrachtschip uit Europa met containers met goederen kreeg pech en arriveerde daardoor met 3 weken vertraging] Eind goed al goed zou men zeggen, maar waarom hebben we dan nog altijd lege schappen in de supermarkten en winkels ? Dat het schip de Bomar Regent hier op 4 oktober zou aankomen wist de hele scheepvaart industrie al op 22 september. Immers, iedereen had een schema doorgestuurd gekregen met de aankomstdatum. Het was dus geen verrassing en iedereen wist ook dat dit aantal NAAST de standaard lading van die week zou arriveren. Ergo, CPS, douane, transporteurs (vrachtwagens) en alle vrachtafhandelaars op het eiland wisten dat het chaos zou worden op het moment dat het schip aan zou komen. Je zou verwachten dat men rond de tafel gaat zitten en een soort van ‘noodplan’ zou opstarten om de aankomst van zoveel extra containers in goede banen te leiden. Veel van die containers bevatten goederen voor de supermarkten en ook de dames en heren van de desbetreffende bedrijven moeten toch hebben gezien dat de schappen wat leger waren de laatste weken. Maar zoals gewoonlijk [....] we doen gewoon ons standaard ding, we gaan niet harder werken, we gaan ook niet overwerken, we plannen niets, sterker nog, we gaan precies volgens de procedures werken. En zo blijven de schappen van de supermarkten leeg, want de bestaande capaciteit is net genoeg om de standaard ladingen af te handelen. De containers van de Bomar Regent staan nu sinds 5 oktober op de kade en een beperkt aantal is daarvan uitgereden. Wat men echter vergeet is dat al die extra containers momenteel in de brandende zon staan en in de zon kan het in een afgesloten container al snel rond de 70 graden worden. De volgende keer dat u het pak melk of conservenblik openmaakt dat volgens de datum nog goed moet zijn, maar bij opening reeds is bedorven, snapt u wellicht wat er is gebeurd. De inspectie kan het ook totaal niet interesseren, zij zijn er immers alleen wanneer de pers erbij moet worden geroepen om aan te tonen dat ze ook weer eens wat doen. Echte kennis van zaken hebben ze niet, anders hadden ze nu allang ingegrepen. Al met al mogen we gerust spreken van een extreem amateuristische manier van afhandelen van een uitzonderlijke situatie. In plaats van pro-actief te reageren, alle neuzen uit te lijnen voordat het schip arriveert, rotzooit men lekker aan en kan niemand ook maar een zinnig antwoord geven wanneer vracht beschikbaar komt. De schade van verloren gegane vracht is uiteraard voor de klant zelf. Zijn verscheper claimt overmacht, CPS zegt dat ze er ook niets aan kunnen doen, de douane wil immers niet overwerken en de shipping line wijst met de vinger naar degene die het schip heeft gehuurd, maar die wijst weer naar de eigenaar. Voor iemand die lang in de transportsector heeft gewerkt is dit zo ongeveer terug naar het jaar nul. Het liefst zou je alle betrokkenen er met de haren bijslepen om hen duidelijk te maken wat de gevolgen van hun amateuristische opstelling is. Dit is 2017, niet 1917, en een beetje plannen en organiseren is nu niet direct hoge school werk. Maar, [...] hier interesseert het ons niet, dit is immers onze cultuur, maar ondertussen vraagt de regering zich af waarom de economie niet vooruit wil. Wel, [...], dit is één van de redenen. Het is totaal niet van belang om nu nog uit te vinden wie verantwoordelijk is voor deze chaos, het gaat er om dat dit nooit had mogen gebeuren. 26

Professionals hadden het nooit zover laten komen, maar omdat wij hier graag mensen neerzetten op posities waar zij niet de capaciteiten voor hebben krijgen we dit soort zaken dus keer op keer op keer. (C) Opinie | Chaos in de transportsector, geplaatst op 17 oktober 2017door redactie Knipselkrant curacao Oeps, dat is duidelijke taal. Misschien een klein beetje emotioneel, en gelukkig voor Sint Maarten is dit een beschrijving van de gang van zaken op Curacao. De haven van Sint Maarten is een hub-haven voor de regio en ik heb de indruk dat deze in ieder geval meer professioneel wordt gerund. Ik plaats dit bericht omdat ook in dit geval dit iets weergeeft van verschillen in sferen op de eilanden. ______________________

Impasse over wederopbouw doorbreken De Rijksministerraad (ook wel Koninkrijksregering genoemd,dus de regering van het Koninkrijk der Nederlanden) wil als voorwaarde aan de vervolg hulp dat er betere grenscontrole komt (Koninklijke Marechaussee) en dat er een integriteitskamer wordt geinstalleerd door de regering van SXM. Deze laatste staat al een tijdje op de agenda en ter discussie. De regering van SXM is huiverig voor zo'n Integriteitskamer maar heeft aangegeven deze wel te willen installeren. Echter, de Rijksministerraad heeft aangegeven dat deze zeggenschap moet hebben in de benoeming van de voorzitter en een lid. Bovendien moeten de adviezen van deze club bindend zijn waarvan alleen met goede motivering van mag worden afgeweken. Met name die benoeming op voordracht van Rijksministerraad valt niet goed en geeft reden tot discussie. Hieronder een stukje van een redactioneel commentaar uit het Antilliaans Dagblad. "Het was wachten op dit moment van een dreigende impasse; dat er vanuit de Rijksministerraad (lees: de Nederlandse regering) dusdanige condities zouden worden gesteld aan de grootschalige financiële bijdrage voor de wederopbouw van Sint Maarten, dat dit zou stuiten op principiële bezwaren vanuit politiek Philipsburg, waarbij aangetekend dat óók op Curaçao en Aruba hier en daar de gerechtvaardigde vraag wordt gesteld of Den Haag niet ‘te ver gaat’. Ja, hulp is vereist, spoedig en op grote schaal. Nee, hulp komt niet zomaar van andere landen en/of instanties. En ja, wie betaalt bepaalt. En zeker anno 2017 is het verbinden van voorwaarden aan financiële steun heel normaal en geaccepteerd. Dat geldt ook voor individuen, organisaties, bedrijven en landen. Ook de Europese Unie, het IMF of de Wereldbank en zelfs (internationale) goede doeleninstellingen komen met keiharde eisen. Terecht. Voor niets gaat de zon op. En bovendien, elke donor dient verantwoording af te leggen over de besteding van de geschonken middelen. Hoe geringer het vertrouwen in de ontvanger, hoe stringenter de condities. En daar wringt bij Sint Maarten de schoen. Het vertrouwen in de meeste politieke bestuurders in of buiten de Government Administration Building, voor of achter de politieke schermen, in de coalitie of de oppositie, is de laatste jaren gedaald tot een nulpunt. Zeker in politiek Nederland. Daar zijn Sint Maartense politici allereerst zélf verantwoordelijk voor. Integriteit en goed bestuur stonden jarenlang niet bovenaan de agenda, áls ze er al op stonden. Dat moest er bijna ingeramd of in elk geval telkens afgedwongen worden. Vertrouwen gaat te paard en komt te voet; het kost vele jaren voordat er weer een reële vertrouwensbasis is. En dan doet zich niet alleen het onfortuinlijke voor, maar haast het noodlottige: orkaan Irma, duizenden kilometers verderop ontstaan, steekt de Atlantisch Oceaan over en kiest een zodanig pad uit dat het recht over de 34 vierkante kilometers grondgebied van Sint Maarten trekt, een ravage achterlatend. Voor de noodhulp staat het Koninkrijk onmiddellijk massaal klaar, zonder discussie (van betekenis) en ongeconditioneerd. Terecht en logisch: Sint Maarten is onderdeel van het Koninkrijk. Hoewel diverse individuele politieke leiders in de voorgaande jaren eens of meer hebben ‘gedreigd’ met het uitroepen van de onafhankelijkheid, hebben we het daar nu even niet over. De noodhulp is op dat moment nodig en moet ook op dat moment komen. Bij heropbouw ligt dat anders: dat moet ook (zo) snel (mogelijk) gebeuren, maar gestructureerd. Met een plan. Met een visie. Met de bedoeling de schaarse hulpgelden zo efficiënt en effectief mogelijk in te zetten. Immers, het zijn gemeenschapsgelden die mensen in ándere landen – die feitelijk weinig tot niets hebben met Sint Maarten en de inwoners ervan – opbrengen. Mensen in Nederland die soms zelf driehoog-achter in een van de Rotterdamse wijken wonen; al veertig jaar, met weinig perspectief op veel meer in hun leven en totaal geen band voelen met een Caribisch rijksdeel. Het is terecht en logisch dat hún politici strikte 28

criteria hanteren – zeker als het gaat om een (ei)land dat nauwelijks het vertrouwen geniet. Hoe ver mag en kan de Rijksministerraad dan gaan? Ver. Zelfs heel ver, gezien de omvang van het kapitaal dat ermee is gemoeid: 200 tot 300 miljoen voor ongeveer 40.000 inwoners, die bovendien lang niet allemaal ‘Sint Maartenaar’ zijn of de Nederlandse nationaliteit hebben. Veel geld per capita. Dat Nederland allerlei voorwaarden stelt aan de correcte besteding van elke euro/gulden, daarover kan geen discussie zijn. Waar het om gaat, is of de twee ‘randvoorwaarden’ die minister Ronald Plasterk van Koninkrijksrelaties stelt te veel gevraagd is. Hebben ze überhaupt wel te maken met de wederopbouw, of vallen ze buiten deze ‘scope’ en zijn ze meer politiek-staatkundig van aard? Probeert Nederland niet alsnog op oneigenlijke manier de bemoeienis met en de grip op het eiland te vergroten? Vriend en vijand zullen het erover eens zijn dat geen misbruik mag worden gemaakt van de situatie waarbij Sint Maarten in een toestand verkeert dat het eiland zo getroffen is dat het geen enkele keus meer heeft. Dat zou rieken naar chantage en/of machtsmisbruik. En daar zou niet alleen Philipsburg, maar ook Willemstad en Oranjestad krachtig stelling tegen moeten nemen. Sec genomen kan worden gesteld dat de twee omstreden ‘randvoorwaarden’ – instelling van de integriteitskamer en het grenstoezicht – niets te maken hebben met wederopbouw. Het betreft autonome taken van elk van de landen binnen het Koninkrijk; maar Nederland wil al veel langer de integriteitskamer en probeert een slaatje te slaan uit het feit dat Sint Maarten nu met de rug tegen de muur staat. En grenscontrole, wat heeft dát nu te maken met de herbouw van een land dat aan de rand van de afgrond verkeert? Op het eerste gezicht legitieme punten. De vier landen van het Koninkrijk – Nederland, Curaçao, Aruba en Sint Maarten – moeten er inderdaad waakzaam op zijn dat de grootste en machtigste partner zich niet laat verleiden tot ‘power play’ en zijn wil oplegt of doordrukt. Toch is het complexer en speelt er meer: het gemis aan vertrouwen is al genoemd. Bekend is eveneens dat Sint Maarten op 10-10-’10 de autonome status verkreeg omdat het veel grotere Curaçao, dat bovendien decennialang het bestuurscentrum was geweest, de zelfstandigheid niet meer kon worden onthouden; maar waarbij van meet af aan bij vrijwel elke deskundige de gerede twijfel bestond of Sint Maarten, met een begroting van amper een half miljard, deze klus wel alleen aankon. Sindsdien hebben politici in Philipsburg niet uitgeblonken in het aantonen dat al deze scepsis onterecht was." (c) AD commentaar | Impasse over wederopbouw doorbreken, geplaatst op 16 oktober 2017 door redactie knipselkrant curacao --------------------------------

Verschil van inzicht Koninkrijksregering - Sint Maarten " De animositeit tussen beide regeringen kwam ook al kort na orkaan Irma aan het licht. Nadat duidelijk was hoe groot de verwoesting was, heeft Nederland het beperkte hulpverzoek van Marlin eigenstandig opgerekt om ongevraagd massale noodhulp te kunnen verlenen. Waar lokale politici Nederland op afstand willen houden, hebben Sint Maartense burgers Den Haag juist op het hart gedrukt de regie te voeren over de wederopbouw." Bron: Antilliaans Dagblad AD | Ruzie over herbouw Sint Maarten Geplaatst op 13 oktober 2017door redactie knipselkrant curacao ---------------------------------

Lekker briesje Sommige data staan in je geheugen gegrifd. Zoals je verjaardag, of de verjaardag van gezins/ of familieleden. Of de datum van 11 september toen de twin towers in New York instortten doordat er vliegtuigen invlogen (welk jaar was dat ook alweer, 2001?). En sinds kort nu ook de datum van 6 september 2017.....! In ieder geval een dag die vele bewoners van bovenwindse eilanden in de Caribben niet zullen vergeten. De dag dat huricane Irma met het centrum (oog) precies over Sint Maarten (categorie >5) raasde en een paar dagen later huricane Maria ook nog even langs kwam, gelukkig ten zuiden van Sint Maarten en gelukkig nog slechts een orkaan ín ontwikkeling, die overigens twee dagen later Puerto Rico zou treffen als een categorie 5 hurricane. 'We hebben wel wat rukwinden gehad en ook regen. Maar vergeleken met Irma was dit een regenbui', aldus de heer Gordon Snow, hoofdredacteur van The Daily Herald in Sint Maarten kort daarna. Ik kan niet zelf aangeven wat ik in die vele bange uren dat hurricane Irma over Sint Maarten trok heb ervaren want ik was er niet bij vanwege vakantie in Nederland. Wel heb ik orkaan Gonzalo meegemaakt 3 jaar daarvoor, die toen over Sint Maarten kwam, maar dat was maar categotie 2. Dat was trouwens ook niet fijn. Het is niet goed te beschrijven wat er gebeurt. Je hoort het continue razen/brullen/loeien van de wind. Uren en uren lang. Je kan daardoor verder ook niet of nauwelijks andere geluiden onderscheiden. Bovendien zit je - ik heb het over 3 jaar geleden - in het donker omdat de stroom uitgevallen is en het nacht is toen Gonzalo over kwam. Deze keer was het oog van de orkaan precies boven Sint Maarten. In dat oog is het windstil en dat duurt totdat het oog is gepasseerd. Dat kan in 15 minuten zijn of een uur. Dat hangt af van de snelheid van de storm en de grootte van het oog. In dit geval was het ongeveer 45 minuten. Daarna slaat onmiddel de orkaan op volle kracht weer toe; maar dan met wind die precies uit de andere richting komt (180 graden). Het is deze wind die de grootste klap geeft aan constructies. In deze periode is de grootste schade ontstaan. Gelukkig trok de orkaan redelijk snel over Sint Maarten en duurde deze harde wind daarom ’maar’ een uur. In deze periode zagen mensen hun dak rammelen aan de verankering in de muren. Een collega zag zijn dak elke keer enkele decimeters worden opegtild om dat weer terug te vallen op de constructiepijlers. Op zo’n moment denk je even dat niet allen je huis, maar ook jij zelf het wellicht niet gaat redden. Ik heb vele verhalen van mensen gehoord die in de huilende en gierende winden meenden gehuil en gegil te hebben gehoord. Niet van mensen maar van de krachten die in deze storm loskomen. Velen meenden dat dit geesten waren. In de wolken (luchtfoto’s) van de orkaan hebben velen een beeld herkend dat leek op dat van de duivel (de bewoners van SXM zijn over het algemeen gelovig, dus geloof in God en anti-god (duivel) zijn werkelijke begrippen). Windsnelheden van meer dan 300 kilometer per uur zorgen voor enorme krachten op constructies. De windkrachten nemen niet rechtevenredig toe. Windkracht 12 is bijvoorbeeld ongeveer gelijk aan 110-120 kilometer per uur. Maar de krachten bij 300 kilometer per uur zijn niet 2 x zo groot, maar 4 x zo groot! Niet alleen de wind doet zijn vernietigende werk, maar de orkaan gaat vaak ook gepaard met hevige regenval (ook in Sint Maarten het geval), en de wind doet ook de golven veel hoger zijn dan normaal. Dat laatste heeft ook voor veel schade gezorgd.

Tranen stroomden uit mijn ogen toen ik een paar dagen later het Sint Maarten van na Irma terug zag via fotoâ&#x20AC;&#x2122;s en videofilms. Het paradijs was niet meer. Vrijwel vernietigd, zo leek het. Op zoâ&#x20AC;&#x2122;n moment voel je je onmachtig. Kan dit nog goed komen? Plaatjes vertellen vaak meer dan1000 woorden, en ook in dit geval is dat zo.

Hieronder Anse Marcel op het noord-westelijke deel van Saint Martin. Een baai met vele gerenormeerde hotels in de wat duurdere klasse. De orkaan lijkt in deze baai extra te hebben toegslagen. Echt alle hotels hebben grote schade.

Maar....... het moet gezegd, men is begonnen met opruimen en te redden wat er nog te redden valt van inboedel. En daarna waren spoedig de eerste timmergeluiden te horen van pogingn tot herstel. En zes weken later lijkt het leven weer redelijk op gang gekomen. Water en electra doen het weer. Supermarkten hebben in ieder geval alle basisproducten in de winkel. Internet is grotendeels weer hersteld. Dus optisch lijkt het weer â&#x20AC;&#x161;back to normalâ&#x20AC;&#x2122;, maar dat is maar schijn. De eerste cruiseschepen komen in december 2017 weer en vanaf januari 2018 weten meer en meer cruiseschepen de haven te vinden, en dat is goed. Maar het vliegveld is nog niet 100% functioneel. De grotere maatschappijen komen pas mondjesmaat terug in December 2017. De grote hotels hebben veel schade en openen op zâ&#x20AC;&#x2122;n vroegst pas over enkele maanden. Grote herstelprojecten komen pas als er geld beschikbaar komt vanuit de fondsen van EU, UN, Nederland. Dat duurt hoe dan ook nog maanden voordat die kunnen starten. Kortom, de economie draait wel, maar slechts op halve kracht. De vraag is hoe dat moet met al die mensen op SXM die nu al weinig hadden/hebben om van rond te komen. (C) Geert van der Leest, Oktober 2017 _________________________

Gelijkwaardig koninkrijk moet het doel zijn van wederopbouw Sint Maarten Angst, chaos en onzekerheid beheersen het huidige (over)leven van de mensen die achterblijven op Sint Maarten. Met hulp van Nederlandse mariniers, Curaรงaose en Arubaanse politiemensen en de buurman en -vrouw wordt er begonnen aan een enorme schoonmaak. Door Nederlandse politici is echter nu al bepaald hoe de lange termijn wederopbouw van Sint Maarten gecoรถrdineerd gaat worden. En belangrijker nog: door wie. Tekenend en vooral een gemiste kans. De wederopbouw van Sint Maarten kan juist als momentum dienen om eindelijk aan gelijkwaardige relaties in het Koninkrijk te werken. Volkskrant, Door: Jordi Halfman Sanne Rotmeijer 13 september 2017, 23:10 De plannen die de Nederlandse overheid heeft voor de wederopbouw van Sint Maarten bevestigen de ongelijkheid die ons koninkrijk nog altijd kenmerkt. Zondag werd bekend dat ex-commandant van de Koninklijke Marechaussee en voormalig directeur van de Belastingdienst, Hans Leijtens, een vanuit Nederland opgezet projectteam gaat aansturen om de wederopbouw van Sint Maarten in goede banen te leiden. Maar wat maakt Leijtens geschikt voor deze functie? En wie bepaalt dat? Als antwoord op de laatste vraag zei premier Mark Rutte zondag dat het initiatief voor het projectplan zonder overleg met de autoriteiten van Sint Maarten tot stand is gekomen, omdat er nog geen communicatie mogelijk was. 'Maar', vulde hij aan, 'ik kan me niet voorstellen dat er bezwaar tegen bestaat.' Een opmerkelijke uitspraak. De afgelopen decennia, en zeker sinds 10 oktober 2010, toen Sint Maarten een autonome status kreeg binnen het Koninkrijk der Nederlanden, groeit onder mensen op Sint Maarten juist de ergernis over de bemoeienis van Nederland. Ergernis over wat Nederland doet op het eiland, hoewel velen ook wel zien dat lokale politici niet altijd het beste met hen voor hebben, maar vooral ook over hoe Nederland zaken aanpakt: eenzijdig en zonder kennis en rekenschap van het leven op Sint Maarten. En zonder erkenning van de voortdurende invloed van de koloniale geschiedenis op relaties binnen het koninkrijk. Ruttes uitspraak dat hij zich niet kan voorstellen dat er op Sint Maarten bezwaren tegen zijn plannen zouden bestaan is dus niet alleen opmerkelijk, maar ook pijnlijk bevestigend voor de vaak hooghartige en onverschillige houding van de Nederlandse overheid jegens Sint Maarten. Leijtens' benoeming als hoofd van het wederopbouw-projectteam vormt op deze houding geen uitzondering. Begin dit jaar, toen Leijtens als falend directeur de Belastingdienst verliet en onmiddellijk een nieuwe functie kreeg als kwartiermaker van de - overigens ook zonder overleg door Nederland opgezette - integriteitskamer op Sint Maarten, werd het beeld dat de eilanden kennelijk als afvoerputje voor falende topambtenaren fungeren voor velen bevestigd. Los van de kwaliteiten van de heer Leijtens is het onvoorstelbaar dat Nederland juist hem kiest als trekker voor de langetermijnopbouw van Sint Maarten. Hij is daar immers al verantwoordelijk voor de heftig bediscussieerde corruptiebestrijding. De houding van de Nederlandse overheid benadrukt enkel de ongelijke relaties uit het verleden Onvoorstelbaar, maar vooral ook denigrerend. Deze houding van de Nederlandse overheid benadrukt enkel de ongelijke relaties uit het verleden. Terwijl dit moment van schoonmaken 34

en opbouwen met mensen uit het gehele koninkrijk juist een kans is om elkaar beter en wederzijds te leren kennen. Vanuit daar kan dan ook worden gebouwd aan een nieuw, gelijkwaardig koninkrijk. Jordi Halfman promoveert als antropologe aan de Universiteit van Amsterdam binnen de onderzoeksgroep Imagining the nation in the classroom. Zij doet onderzoek naar onderwijs op Sint Maarten. Sanne Rotmeijer promoveert aan het Royal Netherlands Institute of Southeast Asian and Caribbean Studies (KITLV) en de Universiteit Leiden binnen het onderzoeksproject Confronting Caribbean Challenges. Zij doet onderzoek naar nieuwsmedia op Sint Maarten en Curaรงao. ________________________

Het koninkrijk op zijn best (huricane Irma, 6 september 2017) Tussen Den Haag en de Caribische landen van het Koninkrijk waait soms een kille wind, maar – zo luidt het gezegde – in tijden van nood leer je je vrienden kennen. Sint Maarten heeft in Curaçao, Aruba en Nederland vrienden, zo is de afgelopen dagen gebleken. Elk van de drie landen stelt naar vermogen alles in het werk om de zwaar getroffen koninkrijksgenoten van eerste levensbehoeften te voorzien. De groeiende inzet van Defensie springt daarbij het meest in het oog, maar evenzeer betekenisvol zijn de minder zichtbare bijdragen van bijvoorbeeld de ziekenhuizen in Willemstad en Oranjestad om gewonden en patiënten uit Sint Maarten op te nemen, of de Curaçaose en Arubaanse agenten die naar Philipsburg zijn overgevlogen om hun collega’s te assisteren bij het handhaven van de openbare orde. Bij gebrek aan communicatiemiddelen blijft een deel van de Sint Maartense bevolking verstoken van informatie over de op gang gekomen hulpoperatie en hoe grootschalig deze is. Het valt daarom te begrijpen dat een enkele slachtoffer in alle ontreddering op sociale media en tegenover verslaggevers zijn emoties de vrije loop laat en uiting geeft aan het gevoel in de steek te worden gelaten. Sommige Nederlandse media werpen de vraag op: Had de Nederlandse regering zich niet beter op Irma moeten voorbereiden, bijvoorbeeld door voor de komst van de orkaan meer militairen te sturen? Geen compleet leger had echter kunnen voorkomen dat de infrastructuur – van de haven, het vliegveld en de wegen tot en met de telecommunicatie, stroom- en watervoorziening – grotendeels verwoest zou worden. Stuitend is dat sommigen, vanaf de veilige zijlijn, Nederland verwijten te weinig te doen, waarbij gewezen wordt op het optreden van de Franse autoriteiten op Saint Martin. Die vergelijking snijdt geen hout. Het Franse deel is Frankrijk en valt rechtstreeks onder de regering in Parijs. President Macron maakt op zijn deel van het eiland de dienst uit. Sint Maarten heeft er eerder welbewust voor gekozen om een zelfstandig land binnen het Koninkrijk te zijn en niet – zoals vanuit Den Haag nadrukkelijk werd aangeraden – voorlopig bij wijze van overgangsperiode net als de BES-eilanden voor de status van openbaar lichaam te opteren. Hoe wrang het ook is om dat in de huidige ellendige situatie te moeten constateren, door meerdere Kamerleden is destijds indringend de vraag aan de Sint Maartense delegatie gesteld: Maar wat als een orkaan grote schade aanricht? Dat Sint Maarten een eigen weg in het Koninkrijk heeft gekozen, mag overigens niet uitmaken voor de Nederlandse bereidheid en plicht noodhulp te bieden en dat doet het gelukkig ook niet. Minister-president Mark Rutte (VVD), van wie bekend is dat hij niet veel opheeft met de Cariben, toont dezer dagen een welgemeend grote betrokkenheid bij het noodlot dat de Sint Maartenaren heeft getroffen. De aanwezigheid van koning Willem-Alexander op Curaçao, om zodra dat kan de getroffen Bovenwinden hoogstpersoonlijk te bezoeken, onderstreept het ‘meeleven’. De assistentie is dan ook, ongeacht de staatkundige verhoudingen, massief en onbaatzuchtig. Met de nadruk op het woord assistentie: Nederland verleent bijstand, want het is immers in principe de Sint Maartense regering die beslist hoe, waar, wanneer en in welke mate. Zoals ook generaal-majoor Richard Oppelaar de rol van Defensie onderstreepte: ,,Wij faciliteren. Wij leveren militaire bijstand op aanvraag van de lokale autoriteiten.”

Tijdens hun persconferenties na afloop van het dagelijkse crisisberaad zagen journalisten premier Rutte en minister Ronald Plasterk (PvdA) van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties worstelen: Ze kunnen de Sint Maartense regering niet overrulen, maar zouden zo graag zo veel meer willen doen. Sterker nog: de indruk bestaat dat de zorg in Den Haag over de toen nog aanstormende Irma groter was dan bij het kabinet-Marlin, dat tamelijk laconiek de ontwikkelingen leek af te wachten, zoals het ook te lang getalmd heeft met het uitroepen van de noodtoestand. Feit is echter dat de regering in Philipsburg op de intensive care lag, zeker de eerste dagen, en de vraag is dan of ‘ingrijpen’ van buitenaf (lees: de leiding nemen) dan niet alleen gelegitimeerd maar wellicht zelfs ook een must is. De staatkundige verhoudingen zullen nog veel meer opspelen als de noodhulp kan worden afgebouwd en het accent wordt verlegd naar wederopbouw. Herstel van de infrastructuur, woningen, bedrijfspanden, hotels en overheidsgebouwen, maar ook van de economie, het wordt ‘a hell of a job’. Voorlopig zullen de toeristen, die goed zijn voor driekwart van het nationale inkomen, wegblijven. Duizenden Sint Maartenaren zullen zeker maandenlang zonder werk en dus loon zitten. Honderden miljoenen dollars zullen nodig zijn om het eiland weer enigszins leefbaar te maken. Sint Maarten is daar primair zelf verantwoordelijk voor, maar op voorhand staat vast dat het daartoe niet is opgewassen. Zelfs onder normale omstandigheden is het openbaar bestuur de afgelopen jaren tot bitter weinig in staat gebleken, simpelweg omdat Sint Maarten – zoals in de aanloop naar 2010 bij herhaling is gewaarschuwd – te klein is om land te zijn. De keuze voor zelfstandigheid zal zich bij de wederopbouw, zo moet worden gevreesd, in nog sterkere mate wreken. Het zal heus niet gebeuren dat Nederland Sint Maarten na het beëindigen van de noodhulp aan zijn lot overlaat. Maar een blanco cheque hoeft niet te worden verwacht. En ook al zal met succes een beroep kunnen worden gedaan op internationale rampenfondsen zoals dat van de Europese Unie, Sint Maarten zal de lasten van de nasleep van Irma grotendeels op de eigen smalle schouders moeten dragen. Den Haag is ongetwijfeld bereid flink in de buidel te tasten en ter aanvulling renteluwe kredieten en begrotingssteun te verstrekken, maar vast staat dat de eilanders schrale jaren tegemoet gaan. Met dat vooruitzicht zou er weleens een ramp achter de ramp kunnen komen: een uittocht naar Europees Nederland van mensen die juist hard nodig zijn voor de wederopbouw. Voor nu is het zinloos wie dan ook verwijten te maken; er komt vast nog wel een evaluatie. Alle aandacht en energie dient vooraleerst uit te gaan naar het lenigen van de ergste noden. Het is dan ook hartverwarmend te constateren dat op Curaçao, Aruba, Bonaire en in Europees Nederland door overheden, organisaties, bedrijven en burgers in woorden en vooral ook in heel veel daden wordt meegeleefd met Sint Maarten. Het Koninkrijk laat zich deze dagen van zijn beste kant zien. Bron; Antilliaans Dagblad, 11 september 2017 ___________________________________

. Niet iedereen was en is even positief over de wijze waarop en de snelheid waarmee na de ramp door de overheid is ingespeeld op de ontwikkelingen. Hieronder een reactie op een reactie van iemand anders over de trage overheid. "Het feit dat dit figuur de schuld aan Nederland geeft toont aan hoe weinig deze persoon van de huidige structuur weet en hoe weinig hij van orkanen weet. Ten eerste is St Maarten een autonoom land oftewel zonder aanvraag van de regering gebeurt er absoluut niets. Nederland mag niet zomaar even een lading militairen sturen, dan zouden de kranten en radio stations bol staan van verwijten over kolonialisme. ‘Nederlandse invasie op St Maarten zou er dan te lezen zijn’ en wellicht dat de premier vervolgens, net zoals Schotte, op de internationale radio gaat klagen over een ‘staatsgreep’. Dus dat deel kunnen we gevoeglijk vergeten. Ten tweede waren er geen geweldsinstructies van de regering van St Maarten. Dat houdt in dat militairen, ook al zien ze plunderingen, niets mogen doen. Zouden ze gaan schieten dan was het hek van de dam geweest en zouden de militairen uiteindelijk in een rechtszaal staan om aldaar hun veroordeling aan te mogen horen. De regering van St Maarten heeft de orkaan onderschat, maar dat heeft feitelijk iedereen. Men verwachtte wel schade, maar geen totale verwoesting. Echter, na de orkaan…………waar was de lokale politie ? Waar waren de ziekenhuis medewerkers ? Waar waren de security bedrijven ? Waar waren de overheidswerkers (water, licht, telefoon etc) ?" Joep Meloen | 10 september 2017 om 17:16 | Knipselkrant Curacao ____________________________ "Ik denk dat iedereen zich zorgen maakt: aan wie worden die fondsen straks beschikbaar gesteld? Als je aan de bevolking vraagt of ze naar de regering mogen, denk ik dat niet één inwoner zegt: ‘o, prima idee’. Niemand zal zeggen dat de overheid in staat is met dat geld zinvolle hulp in te zetten.” bewoonster SXM, in artikel NRC | ‘Er lopen moeders met baby’s op straat te zoeken naar water’ © Geplaatst op 15 september 2017door redactie knipselkrant curacao

_________________ 38

Trouw | Hoe de Sint-Maartense overheid afhankelijk is van een commerciële radiozender Geplaatst op 17 september 2017door redactie curacao | Een reactie plaatsen REPORTAGE – Radiostation Laser 101 bleef tijdens orkaan Irma op Sint-Maarten als enige in de lucht en is nu razend populair. Daar is de overheid niet blij mee.De officiële rampenzender van de regering is bijna twee weken na de ramp nog steeds niet in de lucht. Deejays Gee Money en Suppa Kid laten tijdens de warme kip de computer automatisch liedjes spelen, maar over vijf minuten is de lunch over en gaan ze weer achter hun microfoons in de studio zitten. Ze zijn op het eiland inmiddels bekendheden geworden, omdat ze tijdens de ramp maar bleven uitzenden, 24 uur per dag. Er hangt een dankkaartje aan de wand van akoestisch schuim. ‘Toen we met ons achten in de donkere kelder aan het schuilen waren, gaven júllie ons hoop. Thanks!’ Mooi werk vinden ze het, dankbaar ook, maar alle credits gaan toch echt naar Francis Carty, met zijn zeventig jaren de eigenaar van het commerciële station. Op het eiland noemen ze hem Uncle Francis. Hij heeft er voor gezorgd dat de deejays hun werk konden doen. “Na de orkaan Lewis in 1995 heb ik een zogenaamd stormwatchteam samengesteld, van mensen die informatie over de naderende stormen en orkanen met onze luisteraars willen delen.” Dat zijn geen deskundigen. In feite komt het er op neer dat zijn dochter in Amerika en zijn broer op Curaçao de gespecialiseerde weersites in de gaten houden, maar de informatie is van belang en wordt gedeeld met de mensen om wie het gaat. Carty: “Ik dacht: als we de luisteraars goed voorbereiden, moeten we zelf als radiozender ook gaan nadenken wat onze rol in een orkaan is.” Dus hij liet twéé zenders neerzetten, eentje op Fort William en Sint Peter Hill, en zorgde dat Laser 101 ook via internet te beluisteren was. Toen Irma naderde, liet hij bij de zenders extra diesel neerzetten zodat de aggregaten lange tijd konden draaien, en propte hij de studioruimtes vol met water en voedsel. En toen raasde Irma over. Carty heeft nog drie andere radiostations, maar die gingen tijdens Irma stuk voor stuk uit de lucht. Bij Laser 101 begaf ook de zender op Fort William het, en moest de antenne op de studio zelf in het oog van de orkaan met duct tape worden vastgezet. Maar Gee Money en Suppa Kid bleven bij hun luisteraars. “We hebben van te voren goed afgesproken wat de toon van de uitzendingen moet zijn”, zegt Carty. “Positief, ondersteunend en praktisch.” En daarbij moet gezegd dat het station van Carty ook altijd een tikkeltje kritisch is over de overheid. “Zonder iemand de schuld te geven. Lange tenen hier. Voor en tijdens de orkaan gaven de luisteraars live door waar Irma schade maakte, in welke straten er geplunderd werd zodat de politie kon reageren, en intussen doceerde zijn broer op Curaçao hoe de orkaan zich ontwikkelde. En hoewel internet en de netwerken voor mobiele telefonie op een gegeven moment plat gingen, bleef de vaste telefoonlijn in de studio bruikbaar. Via die lijn naar de laatste zender op Sint Peter Hill bleven de Sint-Maartenaren met elkaar verbonden. En dat zijn ze nog steeds. Op de autoradio klinken nog steeds de stemmen Gee Money en Suppa Kid, die aankondigen waar er water wordt uitgedeeld, welke apotheken opengaan en hoe laat de avondklok ingaat. Dat doen ze op een toon van Radio Oranje die in oorlogstijd in code de droppings van die nacht bekendmaakt. En net als toen zitten ook de inwoners van Sint-Maarten aan de radio gekluisterd. Laser 101 is namelijk nog steeds de enige nieuwsvoorziening in deze belangrijke periode. De officiële rampenzender van de regering is bijna twee weken na de ramp nog steeds niet in de lucht. 39

De overheid is in deze crisis dus afhankelijk van ĂŠĂŠn commerciĂŤle zender. Carty werkt graag met ze mee, maar staat onder druk. Hij wil er zelf niets over kwijt, maar de eilandsregering is weinig enthousiast over de populariteit van het station, omdat de presentatoren maar ook burgers die live inbellen te kritisch zouden zijn op de falende overheid tijdens en na de orkaan. Is het waar dat de premier persoonlijk heeft gedreigd dat Laser 101 wordt overgenomen door de overheid? Carty wil er niks over zeggen. Maar inbellende luisteraars worden de laatste tijd wel van te voren gescreend. En in de studio hangt de mededeling: No more personal opinions! En dat allemaal in het Koninkrijk der Nederlanden. Bron: Trouw

NRC | Eilandbestuur op wankele benen Geplaatst op 18 september 2017door redactie curacao Het vertrouwen in het democratisch bestel is niet zo groot op Sint-Maarten. Afgelopen weekend gonsde het van de geruchten dat de regering het populaire Radio Laser 101, het enige station dat orkaan Irma doorstond, had gecensureerd. Inbellende luisteraars en het radiostation zelf zouden zich te kritisch hebben uitgelaten. Het station bood premier Marlin wat vaag excuses aan en zondagochtend waren er ineens alleen maar top-40 hitjes te horen. DJ Gee Money van het radiostation plaatste een foto van zichzelf op Instagram met een doek om zijn mond en de tekst: â&#x20AC;&#x17E;Als de rechten van het vrije woord en vrije pers op het spel staan, dan zijn alle andere vrijheden die we lief hebben in gevaar.â&#x20AC;? Bron: NRC _________________________________

Wat viel je als eerste op toen je begon als advocaat op Sint Maarten? “Dat het hier weer heel anders is dan op bijvoorbeeld Curaçao. Sint Maarten is heel internationaal, een echte smeltkroes met Europeanen, Amerikanen, Aziaten en mensen uit het hele Caribisch gebied die zich hier hebben gevestigd. Dat merk je zowel in het dagelijks leven als in je klantenportefeuille. Je wordt op dit eiland kortom niet meteen gezien als ‘een buitenlander’, want het zit hier vol met buitenlanders. Verder is Sint Maarten is een kleine, relaxte samenleving, waar je snel en makkelijk onderdeel van wordt. Privé leef je veel minder met agenda. Je kunt vrijdag nog geen plannen hebben en in het weekend toch van alles doen met vrienden. Dat laat veel ruimte met spontaniteit. Als advocaat heb je hier al snel direct contact met directeuren of bestuurders met wie je een zakelijke relatie opbouwt. De belangen van hun ondernemingen zijn vaak groot, maar toch zijn de bedrijven heel toegankelijk. Verder is alles in een kleine gemeenschap al snel nieuws, dat ook in de krant komt te staan. Er staan vaak hele verslagen over procedures in de krant, met de namen van de betrokken advocaten erbij. We hebben bijvoorbeeld een procedure lopen over een grootschalig bouwproject, waar ik zelf ook dagelijks langs rijd. Dat maakt het werk ook nog eens heel tastbaar. Ik heb trouwens de indruk dat hier relatief meer geprocedeerd wordt dan in Nederland. Ik denk dat het in de cultuur zit: als mensen hier oprecht vinden dat ze gelijk hebben, dan zullen ze die andere partij niet zomaar betalen of een schikking treffen. Dan moet de rechter zich er maar over uitspreken, ook al kan een rechterlijke beslissing onvoordeliger uitpakken. Mensen procederen in zo’n geval ook weer niet uit boosheid; ze lijken vooral principiëler te zijn.” Sint Maarten is nog vrij inefficiënt en bureaucratisch ingericht. Zo moet je alles in persoon regelen. Zo kocht ik laatst een auto, en ik was letterlijk een halve dag bezig om die op mijn naam te krijgen, hollend van het ene naar het andere loket. Ook het openen van een nieuwe bankrekening kostte me anderhalf uur, en dat terwijl ik een afspraak had. Online een bankrekening openen is er hier namelijk niet bij, en overdag kan het enkel tussen 08.00 en 16.00 uur.” Zulke zaken hier nu eenmaal veel tijd kosten. Zo hebben we hier in het gerechtsgebouw ook nog de wekelijkse fysieke rolzitting. Waar in Nederland de rolzitting digitaal plaatsvindt, ga je hier in toga naar het gerecht om processtukken uit te wisselen, voor het hekje bij de rechter. Dat is wat ouderwetser, je moet soms lang wachten, al heeft dit natuurlijk ook zijn charme. Daar staat tegenover dat het best gebruikelijk is om met een rechter te e-mailen, wat je in Nederland juist weer niet zo snel ziet.” Je moet kortom wel uit een bepaald soort hout gesneden zijn om zo’n stap naar de Cariben te kunnen zetten? “Zeker, als is het maar omdat je familie en vrienden achterlaat en je toch helemaal opnieuw moet beginnen met het opbouwen van een sociaal leven. Gelukkig is er veel contact tussen advocaten onderling en ontstaan er gemakkelijk vriendschappen. En de bredere praktijk die ik nu voer in combinatie met het dynamische bedrijfsleven hier, dat ligt me enorm goed. Je moet echter niet op je mondje gevallen zijn en je kunt hier echt geen bureauadvocaat zijn. Nog meer dan in Nederland moet je er vanaf het begin op uit om relaties op te bouwen en te onderhouden. Ik werk hier kortom niet minder hard dan in Utrecht. Of zoals een collega opmerkte toen ik vertelde dat ik dit interview ging doen: ‘Zeg maar dat we hier niet de hele dag in onze hangmat liggen!’” Femke Jansen, advocaat op Sint Maarten, Geplaatst op 16 augustus 2017, http://www.advocatie.nl/advocaat-den-vreemde-femke-jansenadvocaat-op-sint-maarten

__________________________ 42

Criminaliteit “Het is hier werkelijk dweilen met de kraan open en inderdaad heeft het te maken met gebrek aan opvoeding, mentaliteit, gebrek aan normen en waarden, ga zo maar door. De criminaliteit is geen op zich staand gebeuren, het is gewoon een voortvloeisel van wat we in de maatschappij dagelijks zien. Je leest het ook dagelijks in de kranten, ze staan er bol van: Mishandelingen, vechtpartijen, schietpartijen, het is de gewoonste zaak van de wereld. Ouders slaan leraar in elkaar omdat die een onwillig kind aan heeft gepakt. Motor- en quadrijders misdragen zich op de wegen, het beruchte feveren, zich niet houden aan enige verkeersregel etc. De ene bestuurder na de ander wordt opgepakt wegens fraude of corruptie, het lijkt wel alsof er geen integere bestuurders meer te vinden zijn. Werknemers van bedrijven worden ontslagen of gearresteerd wegens diefstal. Serieus, het is een continue stroom van zaken die het daglicht niet kunnen verdragen en het houdt niet op. Kinderen blijven maar kinderen krijgen, die ze totaal niet kunnen opvoeden en wie er wat van zegt krijgt een scheldpartij over zich heen. Diefstal uit huizen, auto’s of terreinen ? De gewoonste zaak ter wereld. Diefstal van water en electriciteit ? De gewoonste zaak ter wereld. Diefstal van land van de overheid ? Eveneens de gewoonste zaak ter wereld. Diefstal door politici ? Is algemeen bekend. Het graaien naar geld en het pronken met geld is hier tot kunst verheven. Hier tel je pas mee wanneer je kunt laten zien hoeveel geld je hebt en het maakt niet uit hoe je er aan bent gekomen. Wil je dit gaan aanpakken dan zul je zo ongeveer de hele bevolking moeten heropvoeden. Dan moet je ze inderdaad normen en waarden gaan bijbrengen en je zult politie in huis moeten halen die ook gaat handhaven, dat gebeurt nu vrijwel niet. Iedereen kent elkaar. Het kan dus wel, maar je moet wel willen. De politiek zal eerst moeten beginnen met het goede voorbeeld geven oftewel de corruptie, fraude en vriendjespolitiek daar uitbannen. En daar zit meteen het probleem, dat gaat nooit gebeuren. Hoe kun je dan als regering verwachten dat het volk zich wel gaat gedragen wanneer je zelf niet het goede voorbeeld wenst te geven?” © reacties op “Ingezonden | Verschrikking, Joep Meloen, 11 augustus 2017 om 14:50 http://www.knipselkrant-curacao.com/ingezonden-verschrikking/ Oeps, dat klinkt allemaal niet zo erg prettig. En dat het is het ook niet. Dit is naar aanleiding van de 21ste dode op Curacao dit jaar (wel leven nu in Augustus) waarvan de achtergrond vermoedelijk gelegen is in het criminele circuit. Ik meen dat op Curacao 40% van de jongeren geen werk heeft. Dat is veel meer dan op Sint Maarten, hoewel 25% hier ook nog erg hoog is. Op Sint Maarten is het allemaal gelukkig wat minder extreem. Het aantal geweldsdelicten is aanzienlijk lager. Maar ook hier zijn er buurten waar je overdag, en zeker ’s avonds, toch beter niet kan komen. Het is ook niet zo eenvoudig om die cultuur van criminaliteit om te buigen. Zoals vaker met zaken, ligt de oplossing in een combinatie van maatregelen. Handhaving ja, maar ook preventie. Goede scholen, streng handhaven van de leerplicht, actief creeren van werk voor lokale jongeren, en het voorleven van waarden en normen. En dat niet even voor een paar maanden, nee, voor lange termijn. Ja, dat vraagt een lange adem, langdurige structurele investeringen en uithoudingsvermogen. --------------

Parliamentary observations I would like to commend Member of Parliament Ardwell Irion for presenting a proposal to Parliament that would make MPs more accountable and transparent, particularly towards their voters and the public in general. In the next Annual Parliamentary Report, we should be able to see how each MP voted on a law or a motion. I also concur with MP Irion that Parliament’s website also needs upgrading. Besides MP Irion, the President of Parliament is the only other member in the current parliament, who has presented proposals to improve the integrity, transparency and accountability of parliament. She has proposed to have parliamentarians disclose all of their functions, and not just their government-related functions. This means that parliamentarians would have to disclose their companies, their businesses and their part-time or side jobs. According to the President of Parliament, such disclosure of functions should eventually lead to parliamentarians also having to disclose their finances at the beginning of their term of office. These proposals have not been welcomed with enthusiastic cheers from several other parliamentarians, but instead have been stalled by the posing of questions, the postponement of meetings and the regular procrastination tactics. When former MP Cornelius de Weever chaired the very first meeting of the Ad Hoc Integrity Committee of Parliament in March 2015, all parliamentarians agreed that establishing a Code of Conduct was a major priority for the Committee. Sadly, some two- and-a-half years later, the Committee has not yet been able to come up with a draft Code of Conduct for Parliament. I guess the concept of “priority” has a different meaning in parliamentary circles. If parliament were to set the example and the tone concerning integrity, I am sure that it would be able to demand a higher standard of integrity from government, the civil service and even from the community at large. But, people know that the work ethics of our parliamentarians leave much to be desired. Regularly, parliamentarians do not show up to meetings. Often there is no quorum, which then results in having to reschedule the meeting. Do Parliamentarians consider the guilders wasted due to the cancelation of a meeting? People also see through the grandstanding, that many parliamentarians have only skimmed the documents and have not prepared themselves properly for the meeting. In carrying out its two core functions, namely initiating laws and supervising government, our parliament has certainly been found wanting. Since 2010, not one law, initiated by Parliament, has been passed. Parliament hardly calls the government or a minister to give account regarding a certain decision taken or action executed. When Parliament accepts that one of its members does not attend parliamentary meetings for months without a valid reason, but still gets paid, this is also sending a message of approval to all the ghost civil servants that it is okay to stay at home and still collect a salary. What about all the reports submitted by the High Councils of State i.e. the Advisory Council, the General Audit Chamber and the Ombudsman? These reports offer Parliament ample information and advice to be able to carry out its supervisory role. Sadly, Parliament has never used them. We also note that over the years, Parliament has given government many instructions via the numerous motions that were passed. Yet government has never taken them seriously.[remark Geert: and almost never was instructed by Parliament afterwards to do so]. This makes Parliament look like an institution with no power at all. We need our Parliament to set the standard regarding integrity and good work ethics. It is time for parliament to start raising the bar! © 10 August 2017, Wycliffe Smith, Leader of the Sint Maarten Christian Party https://www.thedailyherald.sx/opinion/letter-to-the-editor/68416-parliamentary-observations

Papegaai mogelijk getuige in moordzaak Papagaaien zijn van die beesten die je soms vrij ziet rondvliegen in de tropische oorden. Met name in de tropische wouden dan. Op Sint Maarten zijn ze wel aan te treffen, maar dan in gekooide toestand, of ‘vrij’, maar dan wel aan een ketting. Ze leven niet in het wild. Maar zelfs in gevangenschap kunnen het nuttige beesten zijn, zoals onderstaand krantenartikel vertelt. “Een getuige van een dodelijke schietpartij [….] kan zich het moment van de moord maar al te goed herinneren. Het oplossen van de zaak lijkt voor de politie dus kat in het bakkie. Er is alleen één probleem: de getuige is een papegaai. De vogel blijft het moment herhalen waarop zijn baasje vorig jaar werd doodgeschoten. D.(45) werd in mei vorig jaar in zijn huis doodgeschoten. Zijn lichaam werd aangetroffen naast zijn vrouw [..], die gewond was geraakt aan haar hoofd, maar de schietpartij overleefde. De vrouw wordt beschouwd als een van de verdachten van de moord op D. Bud, zoals de papegaai heet, bootst de laatste woorden van zijn vermoorde baasje uit volle borst na: ,,Verdomme, niet schieten!” Hierop pakte het arrestatieteam de vrouw op. Nabestaanden [….] geloven dat Bud weet wie de moord pleegde en willen dat de vogel deel gaat uitmaken van de bewijsvoering bij de rechter. Die kans is klein. Een [….] advocaat die op de zaak reageert, zegt dat de papegaai de zin ook gehoord kan hebben op televisie en dat het dus geen bewijs is.” Gelezen in: http://www.telegraaf.nl/buitenland/25941883/___Papegaai_getuige_in_moordzaak___.html -----------------------

Audit Chamber submits report on administrative appointments Administrative Appointments part 2: an audit into the legitimacy and integrity of administrative appointments of director PHILIPSBURG:--- The follow-up audit report regarding administrative appointments for public entities was submitted to Parliament today by the General Audit Chamber. The report entitled ‘Administrative Appointments: an audit into the legitimacy and integrity of administrative appointments of directors’ presents the findings of an investigation into the legitimacy and integrity of administrative appointments of directors for 20 entities, including government-owned companies, various public foundations and other related entities that are part of the collective sector of St. Maarten. As part of this audit, the General Audit Chamber reviewed the persons who occupy positions as directors or C-level management during the period from January 2015 through May 2017. Actions of the respective minister(s), acting in the capacity as shareholder representative, in terms of the appointment procedure, was the focal area of the audit. The objective of administrative appointments is the placement of the most qualified persons in suitable positions, according to the General Audit Chamber. This is particularly important in terms of government-owned companies, as these are valuable assets, representing millions, to government. In other words, there is a lot at stake. “Like our previous report on administrative appointments which focused on the appointment of supervisory board members, our findings portray a worrisome picture”, according to the General Audit Chamber. Based on the entities investigated whereby the appointment procedure of the National Ordinance Corporate Governance is applicable, the report states that between January 2015 and May 2017, only one appointment was made in accordance with the rules and in keeping with principles of transparency. The audit also reviewed whether the required advice from the Corporate Governance Council (CGC) was provided and the extent to which that advice was followed. For the 23 directors reviewed by the audit, advice from the CGC was found for 7 cases. The respective minister acting in the capacity of shareholder representative deviated from the advice of the Corporate Governance Council in 4 of the 7 cases. Moreover, the General Audit Chamber reports that they were unable to establish whether the minister provided a reason, in writing, for not following the CgC-advice. Information gathering continues to be challenging, according to the General Audit Chamber. Only 2 Annual Reports for the fiscal year 2015 were made available to the General Audit Chamber. The audit encompassed 20 entities, in other words, 90% of the Annual Reports requested were not made available for the audit. “We find this disappointing. In 2017, annual reports from fiscal year 2015 should be available and it is up to the respective ministers to change this situation”. Report published:www.arsxm.org The daily herald, Sint Maarten, .Published: 21 July 2017 Commentaar Geert: Het geode nieuws is dat de screeningen voordat benoemingen plaats vinden nu in ieder geval wel redelijk op orde lijken te zijn, en ook 1 benoeming is inmiddels volgens de regels gegaan. 46

En ook 2 jaarrapporten zijn redelijk op tijd ingeleverd. Maar het slechte nieuws is dat de overige 19 benoemingen en 18 rapporten nog niet volgens de regels zijn gegaan. Opmerkelijk dat er vanuit het parlement verder dan meestal weinig of geen kritische vragen komen over dit soort zaken. Dat is wel vaker het geval betreffende meer (kritische) rapporten van de rekenkamer, commissie financieel toezicht, ombudsman, Nature Foundation. Dat roept de vraag op of de checks en balances al wel helemaal op orde zijn. Ook op dat vlak zijn nog wel wat stappen wenselijk denk ik. SXM, 24 Juli 2017 _____________________________________

Het positieve van negatieve publiciteit Vorige week is weer eens een toerist omver geblazen toen zij aan het hek hing dat aan het begin van de landingsbaan staat, met op 50 meter afstand een vertrekkende Airbus. Zij liet het hek los en viel met haar hoofd op een betonnen keerwand; dood. Nu vinden er gelukkig relatief weinig ongelukken plaats met fatale afloop. De laatste met een ernstige hersenschudding en vele hechtingen dateert alweer van ik meen 2014. Elke dag zijn er toch gemiddeld zeker zo’n 500 mensen aan zo’n hek te hangen. Dat zijn dus 180.000 mensen per jaar ! Dus dan is een ongelukje of 1 of 2 per jaar nog gering. Het bericht zorgde voor berichtgevingen in diverse media elders in de wereld, tot aan USA en Nieuw Zeeland aan toe. De vraag die hier opkwam was of dit nu eigenlijk goed of slecht nieuws is voor het imago van Sint maarten en de stroom toeristen. Toevallig enkele dagen later een artikeltje in het Antilliaans Dagblad met dezelfde inhoud. Vooral over Curacao, maar eveneens zeer van toepassing voor Sint Maarten. Ik geef het hieronder iets ingekort integraal weer. “Weerhoudt negatieve publiciteit Nederlanders ervan een vakantie naar Curaçao te boeken?, zoals door sommigen [….] wordt gesteld. Als oud-directeur van de Europese vestiging van het Curaçaose toeristenbureau Willy Neef nog leefde, zou hij die bewering met grote stelligheid tegenspreken. De man die met zijn eigenzinnige aanpak […] zag juist het voordeel in van de schreeuwende koppen in Nederlandse media dat Curaçao ‘één groot corrupt roversnest’ was. Niet dat Neef daar vrolijk van werd, maar hij zag wel in dat elke soort berichtgeving, dus ook negatieve, bijdroeg aan de verhoging van de naamsbekendheid van Curaçao. De naam blijft hangen, de gebeurtenis ebt weg en als de krantenlezer een tijdje later in een advertentie met een idyllisch plaatje van een palmenstrand aan een azuurblauwe zee wordt geconfronteerd denkt hij niet: ‘Curaçao? Nooit van gehoord’. Nee, die naam klinkt hem juist vertrouwd in de oren. Zo werkt het menselijk onderbewustzijn nu eenmaal. Hoe ze over je praten is minder belangrijk, als je maar over je praten, is daarom het devies van marketeers. Dat heeft uiteraard zijn grenzen: Miami had begin jaren 90 wel degelijk te lijden van ‘negatieve publiciteit’, maar de feiten – een golf van roofmoorden op toeristen – logen er dan ook niet om. Ook Aruba heeft last gehad van de berichtgeving over de verdwijning van Natalee Holloway. Dat kwam evenwel vooral omdat televisiezender FOX de tragedie op een nogal onsmakelijke wijze maximaal exploiteerde. Feit is en blijft dat een vakantiebestemming met een lage naambekendheid weinig toeristen zal trekken. Voor Sint Maarten geldt dat op de Nederlandse markt. Nederlanders weten amper van het bestaan van het eiland omdat ze er in de eigen media zelden iets over lezen of horen. Qua naambekendheid in Nederland legt ook Aruba het af tegen Curaçao, met dank aan de aanhoudende stroom negatieve, vaak aangedikte berichten over wat er allemaal mis is in Willemstad. Het zal de doorsnee vakantieganger worst wezen dat het niet pluis is in de Bon Futurogevangenis. Hij vindt eerder dat gevangenen in Nederland het veel te luxe hebben dan Mambo Beach te mijden. Dat de corruptie – volgens de media – in een land welig tiert, deert hem al evenmin want ook politici in eigen land worden immers gewantrouwd. Een vakantiebestemming die de zaken te mooi voorspiegelt en dus de verwachtingen niet waarmaakt, krijgt binnen de kortste keren de boemerang in de nek. Zit het met de naambekendheid van Curaçao wel goed en is ook het imago (zon, zee, strand en Gerard 48

Joling) behoorlijk, het ‘Product Curaçao’ behoeft wel degelijk meer aandacht van alle belanghebbenden, van de hotels tot en met de overheid. Als bezoekers kritiek hebben, richt deze vooral op aspecten als ‘kwaliteit’ en ‘service’. De afgelopen jaren heeft het toeristenbureau zich – zeker op de Nederlandse markt – sterk gericht op het middensegment, hardwerkende burgers met een bescheiden levensstijl en geen overdreven dikke portemonnee. Anders dus dan Aruba dat juist mikt op hogere inkomensklassen. Anno 2017 zullen alle zeilen moeten worden bijgezet om de positie ten minste te stabiliseren. Het is daarom goed als binnen de toeristensector een discussie ontbrandt over de markten waarop Curaçao moet mikken, maar belangrijker nog op welke doelgroepen. Het lijkt voor de hand te liggen de focus eerder te leggen op het verhogen van de opbrengst per bezoeker dan op kwantitatieve groei. Het eiland – van wegen tot stranden – is al aardig vol. Om vakantiegangers te trekken met meer budget zal er tevens fors moeten worden geïnvesteerd in het ‘Product Curaçao’. Met als leidraad: niet meer, maar beter en attractiever met het accent op duurzaamheid. Want de steeds kritischer wordende toerist zal meer en meer voor groene (en uiteraard veilige) bestemmingen kiezen.” Tot zover het artikel. © Antilliaans Dagblad, AD commentaar | Het positieve van negatieve publiciteit Geplaatst op 20 juli 2017door redactie curacao http://www.knipselkrant-curacao.com/ad-commentaar-het-positieve-van-negatieve-publiciteit/ __________________________________

St. Eustatius On November 20, 1493, Columbus had named a little Caribbean Island, Santa Maria del la Niebe, St. Mary of the Snow. Whether it was out of gratitude to the Saint for a safe crossing or a fata morgana of snowy Spanish Sierras appearing to a weary sailor, we do not know. Columbus’ name did not stick and was overwritten by a new mystery, one of family discord. What was the dramatic family dispute on the island that its people called for the intervention of Saint Eustace? Eustace is one of the Fourteen Auxiliary Saints, a healer of family troubles. The Islanders even named the island after the Saint; it became known as Saint Eustatia or Statia. In 1636, 80 Dutch families migrated from the Republic of the Low Lands and settled on the Island. Why they renamed the island after the Roman Catholic St. Eustatius, remains hidden in obscurity. Dangers seem to loom from every direction. The fledgling Reformation in Europe, which started with Martin Luther’s statements at the Wittenberg chapel in 1517, had matured by 1618. The Synod of Dordt, where most European Protestant churches congregated, designed robust institutions for administration and religious dogma. Predestination versus free-will prevailed in a one-year long discussion. The beheading of the 72-year-old Secretary of State Johan Van Oldenbarnevelt for his support of Arminians, the free-will advocates, sent shock waves through all of Europe and the Caribbean. Was it the ambitious Stadtholder Prince Maurits who eliminated his political opponent so that he could be crowned King? Or was the “Protestant Inquisition” as ruthless as the Catholic? Were the settlers of 1636 maybe all Catholics who feared dissent and family discord and eventually cruel, summary justice by the Protestants? It was rumoured that also Peter Stuyvesant (1610-1672), nicknamed ‘Peg Leg Pete’, was out for personal revenge. He had lost his leg in the 1644-campaign on nearby St. Martin. Discord out of envy was a rapidly acting poison when wealth accumulated in extraordinary proportions with a small group of Jewish traders and pirates. Jews, fleeing Iberia after the expulsion of 1492 and 1498, often became privateers and pirates out of revenge, attacking the Catholic Spanish Empire’s shipping economy. It did not take long before Jewish pirates controlled most of the commerce from New Amsterdam to Netherlands-Brazil, with Statia as a comfortable halfway harbour. AntiSemitism by French, British, and even Dutch grew in equal proportion with Jewish wealth and influence. Supposedly, the Statia Jews had to appeal to their brethren in Holland, leaders of the Dutch Jewish community and significant shareholders in the Dutch West Indies Company. And it was the Dutch WIC that ultimately controlled the Caribbean Islands, including Statia. Honen Dalim, Statia’s synagogue, was built within sight of the large Dutch Reformed Church and the walls of Fort Oranje and under the express condition that “the exercise of their (Jewish) religious duties would not molest those of the Gentiles.” Statia was the Golden Rock and for many Jews became a Golden Door to the New World. Thousands of ships called at Statia’s harbour annually. Hundreds and hundreds of warehouses, crammed with trading goods and slaves, lined the shore below the walls of Fort Oranje. In April 1665, Gerrit Gerritzoon, alias Roche Braziliano of Groningen and Port Royal, was ordered by Governor Sir Thomas Modyford of Jamaica to raid Statia with a fleet of privateers. 50

“To fall upon the Dutch fleet trading at St. Christopher’s, capture Eustatia, Saba, and Curaçao, and on their homeward voyage, visit the French and English buccaneers at Hispaniola and Tortuga.” A charge by 350 Buccaneers easily overwhelmed the island’s outnumbered and surprised Dutch garrison. Gerritszoon and the other privateers remained in control of St. Eustatius looting and pillaging what they could. “They seized 910 slaves, and considerable booty renamed the island ‘New Dunkirk,’ and deported 250 residents to Barbados.” Just over one hundred years later, in 1776, the devil himself arrived on the Golden Rock in the shape of British Admiral Sir George Rodney. Earlier that year, eighteen ships heavily laden with provisions and ammunition from St. Eustatius ran the British blockade and reached rebel ports in revolting North American colonies. The British were furious. When a small American Brig, the Andrew Doria, flying the Grand Union Flag arrived in Statia’s Harbour, on November 16, 1776, Statia was propelled into an international conflict. Isaiah Robinson, Captain of the Andrew Doria, was looking to buy gunpowder and military supplies for the Continental army. The Andrew Doria fired a 13-gun salute, upon arrival at Statia – one for each former British-American Colony. According to protocol, Governor Johannes de Graff ordered an 11-gun reply. Thus, Statia fired the first salute of international recognition of the American rebel government in the British colonies, a salute that echoed around the world. When British Admiral Sir George Rodney received word of this historic salute, he supposedly bellowed, “The cup offered by the Dutch was already brim full; this last insult caused its running over.” The British declared War on Holland, on December 20, 1780. Admiral Rodney arrived on February 7, 1781, with 15 British ships-of-the-line with over 1,000 guns. (Note: a ship-of-the-line was a type of naval warship constructed for line battles at sea.) Rodney’s armada was followed by support ships, five frigates and smaller craft transporting 3,000 ground troops. The Dutch garrison of Ft. Oranje, of only 61 men, surrendered. The British captured almost 200 ships in the port, the warehouse stores along the waterfront and the most of the population. The wealth that Admiral Rodney stripped from Statia was more than 15,000,000 pounds, an incredible sum. Admiral Rodney, who was entitled to a share of the loot, pilfered the lucrative trading port. As if that was not enough, Rodney ransacked the Jewish quarters. “When noticing that the people were heavily dressed, he ordered slicing pockets and hems of their coats.” The Jewish townsmen had sewn coins into the inseams of their clothing. Rodney hated Jews in general and particularly those he found on Eustatius, as reported in his log. “They (the Jews of St. Eustatius) cannot too soon be taken care of – they are notorious for the cause of America and France.” Rodney arrested 101 adult Jewish males, brutally locking them up in warehouses without food and water for days. He also deported the heads of over 30 Jewish families to neighbouring islands. From the Jews alone, Rodney confiscated over 8,000 pounds sterling, an enormous sum. That amount did not include Jewish goods, ships and property. Rodney made sure to impoverish the Jews. Jews were easy prey; they had no army, no navy. Admiral Sir George Rodney victoriously destroyed the synagogue and burned Jewish warehouses, homes and the property. Jewish graves were dug up when some tried hiding their wealth and possessions in the cemetery. 51

The Admiral happily wrote to his family “…with promises of a new London home to his daughter he promised, the best harpsichord money can purchase. He confidently wrote of a marriage settlement for one of his sons and soon to be purchased a commission in the foot guards for another son. He wrote of a dowry for his daughter to marry the Earl of Oxford. He noted he would have enough to pay off the young prospective bridegroom’s debts.” Rodney’s orders were to destroy the supply depot of St. Eustatius. He was to return north to aid the British forces fighting the American Revolutionary armies. Those orders were ignored. Almost two months after he captured St. Eustatius, Rodney diverted a significant part of his fleet to carry his fortune from Statia back to England. The delay cost the British the war. The war was lost and the American Revolution prevailed. Ironically, the Jews of St. Eustatius lost to the anti-Semitic greed and hatred of a British Admiral helped win the American Revolution. © By Jacob Gelt Dekker, Curacao Chronicle https://www.thedailyherald.sx/opinion/letter-to-the-editor/67451-family-discord ________________________

Openbaar Ministerie Een haperend of corrupt bestuur vraagt om een bredere rol van het OM in de samenleving, aldus de Procureur Generaal Guus Schram, die aangeeft dat het OM in het gat springt dat het bestuur laat liggen. Omdat het OM op Curaçao en St. Maarten niet altijd kan samenwerken met het bestuur, zoekt het Team Bestrijding Ondermijning (TBO) naar andere partners: Kamers van Koophandel, financiële toezichthouders en de landrecherches. Maar het feit dat vooral Nederlandse officieren de grote, ingewikkelde strafzaken in het Caribisch gebied doen, is niet goed voor de beeldvorming, aldus Schram. ,,Het is ingewikkeld om dat goed te doen. Hoe gebruik je de voordelen van het feit dat je uit Nederland komt zonder je te Nederlands op te stellen?” Ook om die reden zoekt het TBO de samenwerking met de lokale organisaties, aldus de PG. Als de aanpak van ondermijning [van de democratie] strafrechtelijk wordt bekeken, boekt het TBO succes, zo constateert de PG. ,,Maar waar het team het liefst naartoe wil, is dat er verontwaardiging vanuit de samenleving komt. Op Curaçao lijkt die wens voorzichtig de goede kant op te bewegen.” Over de ontwikkelingen op Sint Maarten is Schram somberder. ,,Sint Maarten telt veel mensen van buitenaf die een paar jaar op het eiland verblijven en weinig binding hebben met de samenleving. Op het eiland leeft een kleine groep die bepaalt hoe het daar gaat, de rest van de samenleving lijdt daaronder.” Het stemgedrag laat zien dat op St. Maarten niet wordt gekozen voor een nieuwe richting, aldus Schram. ,,Als die verontwaardiging niet in de samenleving zit, bereik je minder met strafzaken.” De reden dat het TBO is opgericht om ook de ‘untouchables’ van de eilanden aan te pakken. ,,Bij ondermijnende criminaliteit zie je dat de onderwereld infiltreert in de bovenwereld. We moeten oppassen dat die grens niet volledig vervaagt”, aldus de procureur-generaal. Bron: Antilliaans Dagblad, aldus procureur-generaal Guus Schram en officier van justitie Gert Rip in een interview in Inzicht, digitaal magazine voor professionals die zich met de aanpak van de ondermijnende criminaliteit bezighouden. Geplaatst op 5 juli 2017 door Knipselkrant Curacao Opmerking Geert: Het is niet eenvoudig om objectief te bepalen hoe het Openbaar Ministerie functioneert in de Antillen. Er worden wel zaken gestart, maar lang niet alles wordt met succes voor de rechter gebracht. Onderzoeken duren daarbij soms ook erg lang. _________________

Financieel Toezicht Als Age Bakker voor een onwetend publiek vertelt over zijn werk als financieel toezichthouder op de voormalige Nederlandse Antillen, begint hij altijd met een quiz, „een inburgeringsexamen”. Vraag 1: Uit hoeveel landen bestaat ons koninkrijk? De meeste mensen hebben geen idee dat naast Nederland ook Aruba, Curaçao en Sint Maarten autonome landen zijn, terwijl Bonaire, Saba en Sint Eustatius gemeenten van Nederland zijn. Vier is dus het juiste antwoord. „Ik denk dat maximaal 10 procent dat goed heeft.” In de zaaltjes waar hij lezingen geeft, beginnen dan mensen zenuwachtig op hun stoel te schuiven als hij vervolgt. Vraag 2: Hoeveel officiële talen zijn er in ons koninkrijk? Velen komen op Nederlands en Fries, sommigen zijn na vraag 1 slim genoeg ook Papiaments te noemen. „Maar op Sint Maarten spreken ze Engels, dus je kunt bijvoorbeeld in het Engels naar de rechter”, vertelt hij dan. „Door historisch toeval zitten we samen in een koninkrijk, maar we weten er bijna niets van.” Veel mensen zullen dan ook niet weten dat Bakker tot deze zaterdag voorzitter was van de colleges voor financieel toezicht (Cft) op de Caribische landen, die in 2010 werden opgericht. In die rol heeft hij de afgelopen jaren niet alleen de begrotingen van de Caribische eilanden tegen het licht gehouden, maar ook geprobeerd om iets van kennis over en begrip voor het koninkrijk over te brengen, aan beide kanten van de oceaan. „De politieke realiteit is dat er in Nederland weinig belangstelling voor is en een negatief beeld bestaat. Als ik zeg: dat financieel toezicht is eigenlijk best een succes, zeker als je kijkt hoe moeilijk het in Europa loopt, is de reactie vaak: dat kan wel zo zijn, maar er is ook heel veel mis.” Vanuit de Antillen bereiken ons vooral berichten over criminaliteit, corruptie en politici die in hongerstaking gaan of zelfs vermoord worden. Het beeld wordt bepaald door een aantal Kamerleden die met „megafoonpolitiek” de publieke opinie beïnvloeden. Bakkers organisatie heeft hier alleen het nieuws gehaald wanneer de financiële problemen op de eilanden escaleerden. In 2012 kreeg Curaçao dankzij zijn Cft een zogeheten ‘aanwijzing’ om het te dwingen de begroting op orde te brengen. In 2015 gebeurde datzelfde met Sint Maarten. Tussendoor werd in 2014 afgedwongen dat ook Aruba, dat een uitzonderingspositie had, zich vanwege oplopende tekorten onder het financiële regime van het koninkrijk liet plaatsen. Maar Bakker kan bij zijn afscheid ook een succesverhaal vertellen: de eilanden hebben vaker kloppende begrotingen, politici doen minder onrealistische beloftes, er zijn impopulaire maatregelen genomen als het verhogen van de pensioenleeftijd, de transparantie is toegenomen en er is op de eilanden steun voor het financiële toezicht dat in Nederland bedacht is. „Vroeger werden begrotingen goedgekeurd en werd er – tikje gechargeerd – nooit meer naar gekeken. Nu zijn er kwartaalrapportages, en kritische pers, zo krijg je checks and balances.” Het Cft ontstond in 2010, toen op 10 oktober het land de Nederlandse Antillen werd opgeheven en de eilanden na een aantal referenda allemaal hun nieuwe status kregen. Dat nieuwe staatsverband ging gepaard met een schuldsanering voor Curaçao en Sint Maarten door Nederland, wat bijna 2 miljard euro kostte. Zo hoog mochten die schulden nooit meer oplopen. En daar moest Bakker op toezien. Ik ben daar niet slechts de strenge boekhouder die zegt wat er niet deugt. Wij zijn er niet alleen om de harde waarheid te zeggen, maar ook om ze van betrouwbaar advies te voorzien. Als de landen hun begroting op orde hebben mogen ze voor concrete kapitaalinvesteringen als 54

wegenbouw, scholen of een ziekenhuis wél geld lenen.” Dat soort voorzieningen betalen zichzelf uiteindelijk terug en houden werkgelegenheid op peil. „Voor de eilanden hebben we afgesproken dat de gulden financieringsregel geldt, zoals economen dat noemen: de gewone dienst moet sluitend zijn, maar er mag nog geïnvesteerd worden. Curaçao en Sint Maarten: als ze zich aan de voorwaarden van het Cft houden, mogen ze lenen tegen de gunstige rente die Nederland krijgt op de kapitaalmarkt. „Als zij naar de internationale markt zouden gaan, moeten ze misschien 5 tot 6 procent betalen. Via Nederland lenen ze tegen 1 procent. Zonder dat wij ervoor garant staan. Dat is ook de reden dat Aruba, dat al langer een status aparte binnen het koninkrijk had, ook op die manier leningen wil herfinancieren. Maar dat kan alleen als er ook onafhankelijk toezicht op de begroting is.” Het toezicht helpt hen en is niet iets van de makamba’s uit Nederland.” Maar het grootste voordeel voor de landen is dat ze door het toezicht veel meer vertrouwd worden door internationale investeerders en bedrijven die zich in de Cariben willen vestigen. De bedoeling was dat het toezicht op Curaçao en Sint Maarten tijdelijk zou zijn, maar volgens Bakker zal dit onder zijn opvolger een „meer permanent karakter” moeten krijgen. Vanwege de voordelen die er zijn, de internationale trend van toezicht en omdat het nu eenmaal zo is dat „vreemde ogen dwingen”. Veel politici zien de eilanden vooral als een kostenpost. Voor mensen die zo denken, heeft Bakker in zijn quiz dan Vraag 3: Hoeveel Nederlands geld gaat jaarlijks naar de eilanden? Hoewel Nederland zorgt voor de defensie van de Caribische landen, en Bakkers toezicht betaalt, gaat het volgens hem om „drie keer niks”.

Bron: NRC Handelsblad NRC | ‘Ik ben niet slechts de boekhouder die zegt wat er niet deugt’ Geplaatst op 1 juli 2017door redactie curacao Econoom Age Bakker (67) was sinds 2011 voorzitter van de colleges financieel toezicht (Cft). Deze club onafhankelijke deskundigen ziet toe op de begrotingen van de voormalige Antillen en Aruba. Bakker was eerder bewindvoerder bij het Internationaal Monetair Fonds en werkte daarvoor bij De Nederlandsche Bank. Nu is hij staatsraad in buitengewone dienst bij de Raad van State en emritus hoogleraar economie aan de VU. ___________

The “Lady Liberty” statue In St. Maarten (St. Martin) Island There’s been a misnomer and false information floating around online for the last few years now regarding The “Lady Liberty” statue in St. Martin (Caribbean), and Statue of Liberty located in “Liberty Island” in the middle of New Jersey/New York harbor, even with a photo circulating online displaying the two statues side by side, indicating the original statue to the left of the photo, and the copy and other statue to the right of the photo. However the photo to the left is not the original statue of liberty, and neither is the statue to the right of the photo. However there is one truth to the statue to the left of the photo, and that is that the original Statue of Liberty located in New Jersey/New York harbor, was originally modeled after a Black woman representing emancipation. But the statue many people, especially Black people confusing the Statue of Liberty with is a statue located in St. Martin (Caribbean) that also represents emancipation is a much younger and newer statue that was unveiled in 2007 by

sculpture Theodore Bonev, and the Statue of Liberty was by designer/sculpture FredericAuguste Bartholdi, and the statue was dedicated on October 28, 1886. The “Lady Liberty” statue to the left, and the Statue of Liberty to the right of the photo. The “Lady Liberty” statue at the Agrement roundabout was unveiled in 2007 in St. Martin (Island) to mark the 159th anniversary of the 1848 Emancipation from slavery sculpture by Theodore Bonev. The cultivation of sugar cane introduced slavery onto the island, of St. Martin and hundreds of African men, women, and children were imported for this purpose. The French finally abolished slavery on July 12, 1848– a date now celebrated as Schoelcher Day. The Africans who were enslaved by the Dutch on the island were emancipated 15 years later.” Posted by knowledgefullcircle on November 15, 2013 https://knowledgefullcircle.wordpress.com/2013/11/15/the-lady-liberty-statue-in-st-maartenst-martin-island/ __________

One Tete Lokhay https://www.google.com/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8 &ved=0ahUKEwjV3bSptvUAhWGZCYKHd4jDLQQjRwIBw&url=https%3A%2F%2Fwww.pinterest.com%2Fpin% 2F386394843002614437%2F&psig=AFQjCNFAFQO5BtumIlnPu0Z6pTtTFSYNA&ust=1498581782597640

https://www.google.com/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8 &ved=0ahUKEwjV3bSptvUAhWGZCYKHd4jDLQQjRwIBw&url=https%3A%2F%2Fwww.pinterest.com%2Fpin% 2F386394843002614437%2F&psig=AFQjCNFAFQO5BtumIlnPu0Z6pTtTFSYNA&ust=1498581782597640 A statue of One Tete Lohkay stands in the Belair Roundabout to give us an image to hold in our minds. She stands for defiance against injustice, for rising up in the face of tyranny and oppression. One-Tété Lohkay is one of the island’s remarkable legends. She has been called a female freedom fighter in St. Maarten’s days of slavery and can be considered an example of rising up against oppression. 58

The story goes that Lohkay, a young woman or perhaps a girl, was enslaved on a plantation in Dutch St. Maarten. However, being a slave was not for Lohkay; she rebelled and ran away from her “owners.” Lohkay was hunted down by the plantation lords, recaptured and brought back to the plantation. As punishment for the defiance and as a warning to other slaves, the overlords ordered that one of Lohkay’s breasts be cut off. That is how she became known as One-Tété Lohkay. In those days slave women were never allowed to talk back; if they did the masters might call them “insolent” or even “evil.” Historians tell us that it was common practice to mutilate the body of a rebel, as a method of intimidation and even terror to others. To cut the breasts off a woman who was rebellious was not unheard of in those days. Lohkay was told that if she ever disobeyed again, they would cut off her other breast. Lohkay was nursed back to health by her family and friends using natural herbal methods and she eventually stood proud again. Like a true heroine, Lohkay was able rise above the pain and turn that symbol of punishment into a badge of honour. She became known to all as One-Tété Lohkay and grew even more courageous and determined to be liberated. Lohkay did escape again and lived alone in the hills, occasionally coming down to visit her people and even to raid the plantations in Cul de Sac for extra supplies. During those raids she wore only a sash around her waist and smeared her body with lard to avoid being wrestled to the ground and recaptured. She is admired by many on the island, because she managed to escape slavery and live freely. The oral history tells that as the slaves were heading out to the fields in the early morning, they could see the smoke from Lohkay’s camp in the hills. Sculptured by Michael Meghiro, her statue was unveiled in 2006. It depicts Lohkay running with a bundle of sugar-cane sticks on her shoulder. If you look closely, you can see that one side of her chest is deformed. Recently there has been an effort to relocate the statute to the top of the Cole Bay Hill as a symbol of her survival in the hills, especially the high ridges above Cul de Sac. Cultural activist Shujah Reiph has been quoted as saying, “We need to put Lohkay on the top of the mountain where she deserves to be.” Wherever the statue stands, One-Tété Lohkay certainly remains a hero to the island and a symbol of emancipation! The legend of One-Tété Lohkay _____________________________

Slavernij-verleden Op 1 juli 1863 maakte een proclamatie van koning Willem III formeel een einde aan slavernij in het Koninkrijk der Nederlanden. In Suriname en op de Nederlands-Caribische eilanden werden God, de koning en de gouverneur feestelijk geprezen. De slaveneigenaren werden financieel gecompenseerd. De slaven verloren de status van bezit en werden gaandeweg burgers. We worden inmiddels geacht de slavernij massaal te herdenken en de bevrijding uit die slavernij evenzo massaal te vieren; het liefst twee dagen achtereen. Daar valt wel wat op af te dingen. ‘Willem III schonk vrijheid,’ zo schreef de Antilliaanse literair auteur Boeli van Leeuwen, ‘aan de negers van Curaçao en sliep ’s nachts rustig achter zijn brede baard. Dat de kinderen van zijn eigen volk vijftien uur per dag als beesten werden afgejakkerd voor één dubbeltje per dag, was in die wereld zó normaal dat hij voor het slapengaan er niet eens over nadacht.’ Het had honderden jaren genomen om slavernij als mensonwaardig te zien en te verbieden. Dat proces vond hoofdzakelijk plaats in enkele Westerse landen. Zeker, ook rebellerende of weggelopen slaven ondermijnden door hun handelen de vanzelfsprekendheid van slavernij. Ex-slaven en hun nakomelingen konden die vanzelfsprekendheid weer bevestigen door het eigen bezit van slaven. Ook de gekleurde elite in Paramaribo had slaven. Lang niet iedereen was er honderdvijftig jaar geleden overigens gelukkig mee dat de slavernij werd afgeschaft. Als verkopers van slaven zagen Afrikaanse koningen hun markt instorten. Zij bepleitten dan ook bij koningin Victoria de voortzetting van de handel in slaven. In grote delen van Latijns-Amerika werd de slavernij sowieso pas enkele decennia later afgeschaft, aan het eind van de negentiende eeuw. De plantages zouden zonder slavenarbeid weer jungle worden, zo meenden de eigenaren en aandeelhouders. De slavernij werd in Suriname dan ook onder de benaming van contractarbeid praktisch gecontinueerd door Hindoestanen. Naar de Arabische wereld waren in de loop van de eeuwen evenzovele miljoenen Afrikaanse slaven verkocht. Ook die handel werd gekoesterd en met moeite afgeschaft in de twintigste eeuw. In sommige Afrikaanse landen bleef de slavernij gewoon bestaan tot op de dag van vandaag. In dit licht is de afschaffing van de slavernij in 1863 het meer dan waard om bij stil te staan. Een belangwekkende bijdrage aan de arbeidsemancipatie van mensen. Nederland was geen voorloper geweest. Wij plooiden ons onder invloed van de macht van machtiger mogendheden als Engeland en Frankrijk. Die hadden het voortouw genomen en waren eerder overgegaan tot het afschaffen van slavenhandel en vervolgens slavernij. Evenals in Nederland waren ook in die landen de arbeidsomstandigheden van de eigen arbeiders ten hemelschreiend. Schrijvers als Charles Dickens en Victor Hugo zouden er hun onderwerpen aan ontlenen. Het nam fikse inspanningen om dergelijke arbeidsomstandigheden – van kinderen dwangarbeid, lijfeigenen en horigen – uit eigen westerse landen te verbannen. Het ‘kinderwetje van Van Houten’ mag in 1874 zijn aangenomen, het nam nog tot 1901 [sic !] om effectief toegepast te worden en kinderen tussen de zes en twaalf naar school in plaats van de fabriek te sturen. Religie, politieke ideologieën, de organisatie van arbeiders in en door vakbonden speelden hierin een belangwekkende rol. Zo bezien is de emancipatie van de slaven onderdeel van een wereldbrede ontwikkeling naar verbetering van arbeidsvoorwaarden voor tientallen miljoenen mannen, vrouwen, jongeren en kinderen; ongeacht de huidskleur. De ontwikkeling naar de wereldwijde afschaffing van kinderarbeid is nog volop gaande. Moderne media maken het mogelijk om dagelijks uitgebreid geïnformeerd te worden over erbarmelijke arbeidsomstandigheden elders in de wereld. Diezelfde media maken duidelijk dat er wereldwijd inspanningen plaatsvinden om 60

daarin verbetering te brengen. Die blijken niet alleen voor kinderen hoogstnoodzakelijk, zo weten we onder meer van Filipijnse dienstbodes in Arabische golfstaten en Nepalese arbeiders in Qatar. In Nederland blijken wij daar op allerlei manieren mee verbonden. We kunnen er invloed op uitoefenen. Onze boycot van door kinderhanden gemaakte kleding is daarvan een bescheiden voorbeeld. Het is echter zaak om ook in eigen land alert te blijven. Het individuele ondernemerschap oogt goed. Het roept echter ook beelden op uit het begin van de vorige eeuw. Beelden van lange rijen mannen – dagloners – bij een fabriekspoort die hoopvol maar tevergeefs wachten op werk voor die dag. Zijn de hedendaagse dagloners – ook wel zzp’ers genoemd – structureel beter af? Menswaardige arbeidsvoorwaarden en -omstandigheden blijven onze aandacht vereisen, ongeacht onze huidkleur. Geketende en gevluchte slaven, schrijvers en vakbonden, georganiseerde groepen en moedige dwarsliggers, religieus bevlogen rekkelijken en preciezen, wetenschappers en politici spanden en spannen zich in om werkomstandigheden te verbeteren. Met succes. Zij vormen voorbeelden om zich aan op te trekken en vooral ook om alert te blijven. Opinie Aart G.B roek | Kleurloos stilstaan bij vooruitgang, geplaatst op 25 juni 2017 door redactie knipselkrant curacao Dr. Aart G. Broek is sociaalwetenschapper en deskundige conflict-, agressie- en geweldsbeheersing; auteur van De terreur van schaamte; Brandstof voor agressie (2015, oorspr. 2007) ; www.klasse-oplossingen.nl. Bron: ThePostOnline ___________________________

Rake observaties Ik las onlangs een boekje met een verhaal dat zich afspeelde op Sint Maarten. Er stonden herkenbare en rake observaties is, mij realiserend dat het verhaal uit het boek al dateert van 1992, maar nog steeds herkenbaar is. Eilandgevoel ‘Belangrijk is dat je nu langzaam begint te begrijpen hoe dingen hier gaan. Het is heel moeilijk uit te leggen. Het heeft te maken met eilandleven. Met aan elkaar vastgebakken zitten. Met niet uit een roeiboot kunnen stappen, omdat je verder moet roeien en je de ander daarbij nodig hebt. Samen, dus. Ga voor een spiegel staan. Neem een andere spiegel in je hand, plaats die recht tegenover de eerste spiegel en kijk dan van die ene in de andere spiegel. Dat gevoel van “ik zie er doorheen”, maar daarachter ligt weer een spiegel, waar ik weer doorheen zie. Een reeks van spiegels zo ver je kunt kijken. Ja, zo’n soort gevoel. Je denkt iets te zien, je denkt de achtergrond daarvan te zien en ook de achtergrond daarvan. Maar je ziet niet de achtergrond van die achtergrond. En later blijkt dat het daar nu juist om ging. Merkwaardig is dat hoor.’ ‘Zo is het dus?’ ‘Ja, zo ongeveer is het wel.’ p.64 rangorde Als er al een rangorde bestond, prijkten Nederlanders zeker niet boven aan de lijst van favoriete naties en wie welwillend rondkeek, kon van een rudimentaire verbondenheid met Nederland nog wel iets merken, maar dat was het dan ook. Zelfs onder de al sinds jaren op St. Maarten wonende Nederlanders kwamen nog oprispingen van Hollands klompengevoel voor, maar in hun woorden klonk vaak minachting en teleurstelling. Minachting voor al die misschien noodzakelijke, maar volgens hen in elk geval hopeloos irritante regelgeving in dat overvolle landje. Miniachting ook voor het weinige dat er in Nederland bekend was over Sint Maarten. Zo men al iets wist, bleef die kennis doorgaans steken bij een kreet als ‘zonnig Maffia-eiland’. Er werd schouderophalend gelachen, wanneer het zoveelste onderzoek na een fact finding van enkele dagen door Nederlandse journalisten, weer eens uitwees dat het erg was. De reactie daarop was dan ook steevast dat Nederland ‘geen haar beter’, alleen ‘groter’ was en dat daarom eenzelfde mate van corruptie ‘niet aan het licht kwam’ . Teleurstelling was er, omdat men zich door Nederland in de st6eek gelaten voelde. Wie eerlijk was moest weliswaar toegeven dat door zijn of haar vertrek eerder het mmoederland zich zo mocht voelen, maar daarom was die teleurstelling er nog wel. De gedachte afgeschreven te zijn bleef onverteerbaar, waardoor teleurstelling soms omsloeg in minachtig. 1. 249 © Richard Hart Nibbrig, Sint Maarten Merengues, 1992, uitgeverij Thomas Rap, Amsterdam Richard Hart Nibbrig (1948) is een Nederlandse jurist en schrijver. Hij is werkzaam in het bedrijfsleven en werkte op het Bovenwindse eiland Sint-Maarten in de advocatuur. Hij publiceerde over zijn ervaringen op dat eiland de roman Sint Maarten merengues (1992). Toch geeft de roman een zeer herkenbare zedenschets van de wereld van de immigranten op Sint Maarten. Hollanders, Duitsers en Amerikanen spoelen er aan en blijven er een tijdje omdat ze denken dat hun idealen uit de jaren zestig nog levenskans hebben op dit 62

Bountyeiland. Sint Maartenaars spelen in hun leefwereld nauwelijks een rol. Daarnaast zijn er de snelle zakenlui die er even landen om hun slag te kunnen slaan, ondertussen mopperend op die 'inlanders'. En wie, [..], niet gehinderd door enige kennis van de verhoudingen even orde op zaken wil stellen, loopt vast. De zedenschets die van deze opgewekte snateraars wordt gegeven is treffend; als ze uitgesnaterd zijn, verdwijnen ze met stille trom weer naar de noorderzon. De poging die de hoofdpersoon doet om buiten de grenzen van dit westerse subcultuurtje te kijken in echte Caribische wereld, is sympathiek, maar kan je niet meevoelen door de literaire tekorten van de roman. Sint Maarten zelf blijft daardoor een gesloten boek in deze roman. ÂŠ Trouw, cultuur, JOS DE ROOâ&#x20AC;&#x201C; 1 april 1993 geplaatst 21 juni 2017 ------------------------------------------

2020 Creating our future “Zo luidt de titel van een publicatie uit 1997, van de hand van een groep toen nog yuppies, aan wie ik toen leiding mocht geven. Een van hen realiseerde zich dat twintig jaar zo was verstreken en dat het leerzaam zou zijn om even terug te kijken. Toen (1997) dachten wij dat de eilanden de toekomst in eigen handen hadden en dat het een kwestie was van het hebben van een gemeenschappelijke visie. In 1997 was het internet nauwelijks doorgebroken en was de mobiele telefoon een raar apparaat. E-banking werd geïntroduceerd. De eerste krant verscheen online. Toch voorzagen wij toen al de netwerksamenleving. Het nieuwe werken. Nieuwe manieren van met elkaar omgaan. Veranderingen in het onderwijs. In 2020 zou er geen raffinaderij meer zijn aan het Schottegat. Ook voorzagen wij dat de misdaad misbruik zou maken de infrastructuur. Het ging om: de regio, de ‘bario’ (wijk), de school (het leren), het huis, het werken en leven in de toekomst. De regio onderscheidt zich door het klimaat, de stranden en de vriendelijke mensen. De infrastructuur (haven, luchthaven en ICT) zijn essentieel. De ontwikkeling van het eiland moet duurzaam zijn. Het gaat om preventie van criminaliteit en het bestrijden van internationale criminaliteit. De kansen liggen voor het grijpen. Het is een kwestie van focus. Dat dachten wij toen. De bario zou in 2020 ingericht zijn voor sociale interactie en de sentro di bario en andere voorzieningen en infrastructuur (loop- en fietspaden, buurtwinkel, etc.) zouden daarin een belangrijke rol vervullen. De school van de toekomst zou gericht zijn op de globalisering; collaboratie, zelfsturend lerend en permanente educatie. Hierbij speelt technologie een belangrijke rol. Een belangrijk deel van het onderwijs zou op afstand plaatsvinden. De mens zou steeds meer uren thuis doorbrengen. Dit is het gevolg dat men nu ook (deels) thuis kan werken en leren. De relatie met de buren wordt steeds belangrijker. De technologie wordt geïntegreerd in het huis; alles wordt functioneel. 2020 zou de kennissamenleving werkelijkheid zijn. E-commerce is de norm; alles gebeurt online. In 1997 werd de opkomst van de zzp’er al gezien. Het traditionele kantoor zou verdwijnen en zou vervangen worden door een soort clubgebouw. De organisaties zouden niet meer hiërarchische functioneren maar als een netwerk bestaan. Het leven zou in 2020 holistischer zijn; werk en vrije tijd zouden moeilijk te scheiden zijn. Mensen zoeken steeds meer naar balans en een gezonde levensstijl; actief in de bario participeren en bewust op vakantie gaan.” Tot zover een artikel van Miguel Goede, Curaçao over een rapport met verwachting dat geschreven is in 1997. Daarna geeft Miguel een analyse voor Curacao of en wat er van uitgekomen is en wat niet. http://www.knipselkrant-curacao.com/ingezonden-2020-creatingour-future/#more-194324, 18 mei 2017 Hoe staat Sint Maarten er eigenlijk voor wat dat betreft? De voorspellingen toen (1997) zijn in algemene zin herkenbaar en in vele landen in de wereld ook daadwerkelijk uitgekomen, of aan de gang. Maar de samenleving op Sint Maarten is nog niet zo ver als het op digitalisering en automatisering aankomt. Ook niet met thuiswerken voor kantoorpersoneel. Ook niet met de investeringen in de belangrijke infrastructuur. Ook niet met de (preventie van) criminaliteit. Helaas. Er worden wel stappen gezet maar het heeft nog wat geduld nodig. 64

Er worden wel prachtige vergezichten geschilderd in het laatste regeringsprogramma december 2016, maar vergezichten zijn niet specifiek doorvertaald in de zin van prioriteitenacties, middelen, planning etc. De kop van een artikel over de toekomst kan daarom wellicht beter worden veranderd in ‘dreaming our future’. Dat is ook niet verkeerd, maar je weet hoe het met dromen kan gaan…………. _____________________________

Embarrassed Father Dear Queenie, My daughter has a terrific figure – like you see on movie stars or sexy models. The problem is she wears clothes that show it off too much, especially like at the beach she wears just a tiny bikini and everybody stares at her, especially the men. We would never let her dress like that when she was growing up but she says now that she’s an adult she can dress however she wants to. Qeenie, shouldn’t she be more respectful of her parents?—Embarrassed father Dear Embarrassed, Face it, that is how well-endowed women dress these days. In fact, I would be willing to bet that you yourself have stared at an occasional gorgeous young woman in skimpy attire. Relax, enjoy the view, and let your daughter enjoy being admired. © https://www.thedailyherald.sx/opinion/queenie/65885-embarrassed-father May 12th 2017. Dit bovenstaaande komt uit een vragenrubriek in de krant. Ik heb dit geplaatst omdat ik het met een glimlach heb gelezen. Dit is een antwoord in Caribische stijl. In Nederland had er wellicht een andere reactie gestaan _________________________

Overvaller pizzeria wordt tijdens overval zelf overvallen Gepubliceerd: 24 april 2017 21:4924-04-17 21:49Laatste update: 24 april 2017 22:0324-0417 22:03 Een man die afgelopen vrijdagavond een pizzeria [..] overviel, werd tijdens zijn overval zelf overvallen door twee andere mannen. Terwijl de overval door de eerste man in volle gang was, betraden twee andere mannen het restaurant en bedreigden de aanwezigen. Ze gingen er met een geldbedrag vandoor. De eerste overvaller ging met waardevolle bezittingen van het personeel op de loop. Er zijn vooralsnog geen verdachten aangehouden. Alle overvallers droegen donkere trainingspakken, aldus de politie. (C) www.nu.nl Haa, echt iets dat kan gebeuren op Sint Maarten of Curacao enzo.!! Maar .............dit berichtje komt uit Nederland zelf, en speelt zich af in Rotterdam! Op Sint Maarten is het zo lang ik hier ben (5 jaar) in ieder geval nog nooit gebeurd, dat de overvaller wordt overvallen door een andere overvaller. Tja, ze zeggen wel eens "goed-voorbeeld-doet-goed-volgen". Welnu, dit fraaie gedrag komt dus gewoon uit Nederland. Ik plaats dit omdat men zich in Nederland vaak negatief uitlaat over de criminalitiet op de Antillen en dat er daar niks deugt, maar zelf is Nederland ook niet altijd op orde, zo blijkt. Zo, dat wilde ik eens even gezegd hebben. _____________________________________

Koninkrijksrelaties “De visie van de Raad op de koninkrijksrelaties gaat uit van de gedachte dat het nu weinig zinvol is om het te hebben over veranderingen in de staatkundige opzet van het Koninkrijk. Het is vruchtbaarder om te bezien of, en zo ja op welke wijze, de achterliggende problemen binnen de bestaande structuur kunnen worden aangepakt. Aanhoudende staatkundige verhandelingen over uiteenlopende opties – van koninkrijks-eiland tot gemenebest – zijn geen realistische opties. Ze zijn veeleer een bewijs van onvermogen; het onvermogen om op een verstandige manier met elkaar en met de bestaande verhouding om te gaan en daar wat van te maken. De autonomie van de landen is bedoeld om ieder in staat te stellen naar eigen inzicht maatschappelijke vraagstukken aan te pakken. Autonomie is niet bedoeld om niets te doen als essentiële waarden van het staatkundig verband in het geding zijn. Dat is echter wel waar discussies over bevoegdheden vaak toe leiden. Zo zijn er met betrekking tot ieder van de drie landen diverse studies waarin de kwetsbaarheden van de rechtsstaat en deugdelijk overheidsbestuur worden geïdentificeerd. Die vragen al te lang om uitvoering in het belang van de integriteit van het overheidsbestuur en de rechtsbescherming van burgers op de eilanden. De discussie daarover loopt al gauw vast in geschillen over de verantwoordelijkheid en bevoegdheid.” Vicepresident Donner maakt zich zorgen over hoe de landen op dat vlak met elkaar omgaan. ,,Autonomie binnen het Koninkrijk vereist dat je op de punten die van gemeenschappelijk belang zijn, vertrouwen in elkaar hebt. Daar schort het op dit moment te vaak aan, van alle kanten. Naar mate er meer frictie is, krijg je een steeds negatievere houding terwijl we op een aantal punten juist dichter tegen elkaar aan zouden moeten gaan. Als echtelieden in het echtelijk bed een te smalle deken hebben, lossen zij de kou niet op door verder van elkaar af te gaan liggen en de deken naar zich toe te trekken. Dan moet je juist wat dichter bij elkaar gaan liggen.” De vicepresident heeft de indruk dat de geschillen die zich de afgelopen jaren hebben voorgedaan inhoudelijk minder groot zijn dan de woorden waarmee ze zijn uitgevochten. ,,Verschillen van mening die mij heel wel overbrugbaar lijken, worden soms uitvergroot omdat men ze voor eigen parochie onder woorden wil brengen. Als de woorden steeds groter worden, worden de problemen steeds minder goed oplosbaar.” Donner benadrukt dat de hoeveelheid zuiver juridische geschillen tussen Den Haag en de Caribische landen beperkt is. ,,Het gaat veel vaker om beleidsgeschillen. Die los je het beste op in de fase voordat een besluit wordt genomen. Een besluit betekent dat je de ruzie eerst helemaal laat culmineren. Veel beter is het om in het voortraject effectieve mediation te maken. Daarom is dat een essentieel onderdeel van de geschillenregeling zoals die nu voorligt.” Bron: Antilliaans Dagblad 18 April 2017, de eerste 2 alinea’s komen uit jaarverslag 2016 Raad van State http://www.knipselkrant-curacao.com/ad-vvd-plan-gemenebest-onrealistisch/#more-190801 ----------------------------------------

Had Curaçao maar een president Dit artikel gaat - alweer - over Curacao, maar ook hier op Sint Maarten speelt de vraag over de beste bestuursvorm en de onwennigheid van een nieuw democratisch bestuur sinds 10-1010, vandaar toch geplaatst hier.. Geplaatst op 10 april 2017door redactie curacao | Door Hans Marijnissen | Trouw Volgens Staatsrechtdeskundige Arjen van Rijn is het te makkelijk om te zeggen dat de huidige ontwikkelingen op Curaçao moeten worden gezien binnen het frame van een ‘jonge democratie’ die wankelend de eerste stappen zet. “Sinds de jaren vijftig is er al autonomie en er zijn generaties opgegroeid in een democratisch bestel. Op Curaçao wemelt het ook van de ervaren en integere mensen die het hart en het verstand op de goede plaats hebben zitten.” Het eiland kent politiek gezien wel andere problemen. Dat is allereerst de schaal. “De onrust op het eiland is een direct effect van het uiteenvallen van de Nederlandse Antillen. Toen waren er twee bestuurslagen: een op elk eiland, en een overkoepelende landsregering daarboven. Die hielden elkaar in evenwicht. De eilanden hadden allemaal een eigen rol, maar elkaar ook nodig. Dat leidde tot een bepaalde politieke bedachtzaamheid en verstandig handelen. Nu is dat tegenwicht weg, met als gevolg dat de krachten die slecht willen, veel meer mogelijkheden hebben om hun gang te gaan. In Nederland met zijn 17 miljoen inwoners zijn er altijd wel corrigerende krachten, op Curaçao ontbreekt dat al snel.” Dat gebeurt niet alleen op Curaçao, zegt Van Rijn, maar ook op Sint Maarten en andere Caribische eilanden van het koninkrijk. “De ethiek ontbreekt bij sommige politici, en de integriteit. Als dat gebeurt in een parlement met slechts 21 zetels, kunnen de gevolgen enorm zijn.” Dat handelen uit eigenbelang wordt mogelijk gemaakt door het gemak waarmee op Curaçao door gekozen politici van partij of coalitie wordt gewisseld. “Ze verlaten hun partij al omdat ze een keer geen minister mogen worden. Dat is toch ongekend? In Nederland kennen we ook afsplitsingen zoals de heren Kuzu en Öztürk die nu Denk leiden, maar destijds via de PvdA in de Tweede Kamer kwamen en vervolgens zonder die partij verder gingen. Maar het Nederlands parlement kan met 150 zetels tegen een stootje, dat van Curaçao is een stuk kwetsbaarder. Als er één overloopt, is een coalitie van 11 zetels haar meerderheid kwijt.” Van Rijn onderzoekt op dit moment of op Curaçao de regels op dit gebied kunnen worden aangepast. De realiteit is dat een parlementslid op het ticket van de partij wordt gekozen. Om nu volledige partijdiscipline te eisen, gaat wat ver, maar volgens Van Rijn zou een mogelijkheid zijn om van parlementsleden een minimaal aantal zelf behaalde stemmen te eisen. Hij denkt bijvoorbeeld aan een kwart tot de helft van de kiesdeler (het aantal stemmen gedeeld door het aantal zetels). Zitten ze daaronder, dan betekent dat als zij opstappen zij ook hun zetel moeten teruggeven aan de partij. Zitten ze daarboven, dan mogen ze op eigen naam verder. Maar essentiëler is de vraag of het huidige van Nederland gekopieerde staatsbestel wel de juiste jas is voor een relatief klein eiland als Curaçao. Van Rijn heeft daar twijfels over. “Het probleem is eigenlijk dat in 2010, toen Curaçao een autonoom land binnen het Koninkrijk werd, men het Antilliaanse systeem heeft overgenomen, en daarmee het Nederlandse. Het was een kwestie van copy/paste.” De Curaçaoënaars hebben 20, 30 jaar lang gevochten voor autonomie voor het eiland, zegt hij, ze hebben lang genoeg kunnen nadenken over hoe het anders zou moeten, maar ze hebben niet de moed gehad om veranderingen aan te brengen.

Dat had volgens Van Rijn wel gemoeten. “Curaçao heeft stabiliteit nodig, zonder snelle wisselingen van coalities en politieke crises.” Die had, zegt hij, gecreëerd kunnen worden in een presidentieel systeem, met een gekozen regeringsleider die vier jaar lang het mandaat heeft om te regeren en niet voor elk wissewasje naar huis kan worden gestuurd, maar alleen via een bijzondere procedure, zoals in de VS. Dan had er duurzaam bestuurd kunnen worden, natuurlijk binnen de ‘rule of law’, de ankers van de democratie die ervoor zorgen dat er geen misbruik wordt gemaakt van de macht. Dat systeem past volgens hem veel beter bij Curaçao. Ingezonden reacties In geen van de voormalige Engelse en Nederlandse kolonien heeft een presidentieel stelsel voldaan kijk maar naar de situatie in Suriname en Guyana (de meest instabiele ex-kolonien uit deze groep in de regio), Trinidad & Tobago heeft dan wel een president maar dit is een ceremoniele president. Ook in Zuid-Amerika heeft het presidentiele stelsel geen stabiliteit gebracht de geschiedenis en de actualiteit spreken boekdelen. Het parlementair stelsel met al zijn tekortkomingen is tot nu toe nog steeds de beste waarborg gebleken voor een democratische rechtstaat. Het eiland is te klein en de bevolking met elkaar te verweven ( ons kent ons) om andere democratische instituties te hebben die zo’n president op zijn democratisch gehalte kunnen meten en eventueel kunnen corrigeren/afzetten (impeachment). De huidige manipulaties blijven dan gewoon in stand. Lost dus niets op. http://www.knipselkrant-curacao.com/avc-had-curacao-maar-een-president/#more-190188 ----------------------------------------------

Kind van het eiland Dit artikel gaat over Curacao, maar dit kan eigenlijk ook wel goed gelden voor Sint Maarten, hier komt het Kind van Curaçao, maak jezelf eens echt het centrum van het universum. Zet jezelf eens in je eigen schoenen. En probeer je dan voor te stellen dat niet jij een kind bent van dit land maar dat Curaçao een kind is van jou. Een kind waar jij verantwoordelijk voor bent. Hoe zou je zorgen voor jezelf? Hoe zou je willen dat je opgevoed wordt? En wie zou je ervoor uitkiezen om aan jouw vorming een bijdrage te leveren? Wat zou je doen om ervoor te zorgen dat jouw kind opgroeien kan? Wat heb je nodig en welk soort opvoeders zou je kiezen? Wie zou je het kind Curaçao toevertrouwen wanneer je uitgaat, op zakenreis bent of wanneer je om wat voor reden dan ook er zelf niet kan zijn? Het antwoord hierop lijkt niet zo moeilijk: het kind Curaçao moet natuurlijk alle kansen krijgen! Het moet omringd worden door liefde, warmte en respect. Het moet op kunnen groeien in een veilige omgeving. Het moet buiten kunnen spelen en de wereld kunnen ontdekken. In alle vrijheid. Het moet zijn talenten kunnen ontplooien en de opleiding krijgen die bij het kind past. Het moet beschermd worden en wanneer jij er niet voor zorgen kan, roep je de hulp in van mensen die je vertrouwen kan. En instinctief weet je precies wie je wel en wie je niet als babysit wil. Hoe kan het dan zijn, kind van Curaçao, dat jij ervoor kiest geen onderdeel te zijn van de toekomst van jouw kind? Hoe kan het dan zijn, kind van Curaçao, dat jij ervoor kiest geen zeggenschap te hebben over het welzijn of de leefomgeving van jouw kind? Hoe kan het zijn dat je toestaat dat jouw kind wordt blootgesteld aan leugens, manipulatie en aan verbaal en fysiek geweld? Zonder dat je protesteert. Je blijft stil en je laat je stem niet horen. Hoe kan het dat je niets doet… voor jezelf? Heb je de hoop opgegeven? Vind je dat je niks beters waard bent? Is het okay om uitgescholden te worden en je te laten bedreigen door wie dat maar wil? Alleen maar omdat je niet doet wat een ander wil of wanneer je van mening verschilt? Is het voor jou acceptabel om in zo’n situatie te leven? In een omgeving die jou niet biedt wat je nodig hebt? Is dit hoe je vindt dat jouw kind groot moet worden? Is dit werkelijk wat je voor jouw kind voor ogen hebt? Kind van Curaçao: Denk eens om Denk na Denk Het is niet Curaçao die voor jouw welzijn moet zorgen. Jij bent het die voor Curaçao zorgen moet. Elodie Heloise, Curaçao http://www.knipselkrant-curacao.com/ingezonden-kind-van-curacao/#more-188437 March 29th 2017 ----------------

NTR | Twee extra politieagenten in het parlement op Curaçao Zo op het eerste oog lijkt het goed nieuws dat de parlementsleden worden bechermd tegen agressie en gevaar van buitenaf. Niet iedere burger kan immers zijn emotie goed onder controle houden. De situatie blijkt bij lezing van onderstaand artikel toch verassend anders te zijn ! Welkom, in de Cariben ! WILLEMSTAD – Er zullen twee extra politieagenten ingezet worden tijdens parlementsvergaderingen op Curaçao. Parlementsleden is verboden om met wapens de parlementszaal te betreden. Ook zal de positie van de stoelen zodanig gewijzigd worden, dat de parlementsleden niet meer met de rug naar de deur zitten. Dit zijn de veiligheidsmaatregelen die de voorzitter van het parlement Gilmar Pisas heeft genomen na het incident op 23 februari. Op die dag gaf parlementslid Jacinta Constancia (MFK) tijdens een openbare vergadering haar collega Giselle Mc William (MAN) een klap in het gezicht. Constancia werd gelijk aan gehouden en is gisteren – een week later – pas vrijgelaten. Constancia wordt nog steeds verdacht van fysieke mishandeling en bedreiging. Met deze maatregelen zal het Curaçaose parlement over acht politieagenten beschikken, om de veiligheid zowel binnen als buiten het gebouw te garanderen. “Om de rust te herstellen onder de parlementsleden zal er aan weerszijden van de hoofdingang een agent staan”, zegt Pisas. Ondanks de extra maatregelen vindt Pisas dat de veiligheid in het parlement afhangt van de parlementsleden zelf en van niemand anders. “Wij moeten als parlementsleden eens leren de onderwerpen te behandelen en het niet meer persoonlijk te maken”, zegt de voorzitter. Er is een brief uitgegaan naar alle parlementsleden waarin wordt aangekondigd dat de parlementszaal niet met wapens mag worden betreden. Tot nu toe was er geen verbod voor parlementsleden met een wapenvergunning om in het parlement hun wapen op zak te hebben. Volgens Pisas zijn er momenteel twee parlementsleden die een wapen dragen. De extra veiligheidsregels gaan gelijk in. Bron: NTR/CaribischNetwerk, geplaatst op 3 maart 2017 door redactie curacao, José Manuel Dias http://www.knipselkrant-curacao.com/ntr-twee-extra-politieagenten-in-het-parlement-opcuracao/#more-185805 Oeps, wat een emotie zeg. Is dat op Sint Maarten ook zo hoor ik u denken. Nee, daar zit toch wel een verschil in de cultuur of volksaard. Over het algemeen zijn de mensen van Sint Maarten wat rustiger, minder boos of agressief. Hoe dat komt is interessant om te achterhalen. Ligt dat aan de herkomst van de mensen of aan de cultuur en/of opvoeding? Ik kom daar in een volgend blog op terug. __________________________

Democratie in Caribisch Nederland Geplaatst op 20 februari 2017door redactie curacao “Het punt is dat kiezers die bewust niet op [partij B] hebben gestemd en vaak zelfs strategisch wel op anti-[partij B] […]-partijen, […], hun stemmen en zetels letterlijk hebben zien overlopen naar het [partij B]-kamp. ,,Omkoping”, beschuldigt Omayra Leeflang van Un Kòrsou Hustu de overlopers. ,,Er is mij ook gevraagd wat ik wilde hebben”, zegt ze tegenover media. Er zijn méér Statenleden die dit openlijk durven toegeven, zoals Stephen Walroud (PAR) en anderen die er liever nog niet openlijk een verklaring over willen afleggen, […]. Concrete aanwijzingen, laat staan bewijzen ontbreken echter. Hoewel de frequentie waarmee het wordt beweerd en ook gezien de drogreden die wordt opgegeven [….] of gewoon een nonreden […], het ergste doen vermoeden. Dat is niet alleen schandalig en angstaanjagend, het is ook strafbaar (waar blijft het Openbaar Ministerie?!) maar vooral ondermijning van Curaçao als rechtsstaat. Want welke garantie bieden eigenlijk de nieuwe verkiezingen op 28 april? Nieuwe kansen, nieuwe poppetjes in de Staten – deels zal het om dezelfde poppetjes gaan, hoewel een aantal keihard afgestraft zal worden – maar zullen de handelingen en de ethiek ook nieuw zijn? Is een stem op partij A ook daadwerkelijk eentje voor A en blijft die ook gedurende vier jaar behouden voor A, of loopt een parlementariër met stemmen en zetel weg? En gebeurt dit net zo vaak totdat het [partij B] kamp voldoende heeft om de macht weer naar zich toe te trekken? Het kiesstelsel wijzigen in de korte tijd die rest tot 28 april is onmogelijk. Maar partijen kunnen bij de samenstelling van hun lijsten wel vooraf veel nauwkeuriger nagaan en ‘screenen’ wat voor vlees zij in de kuip hebben. Veel meer dan dit kunnen zij echter niet doen. Het gaat uiteindelijk om loyaliteit, moraliteit en ethiek, en de kwaliteit van de individuele kandidaten. Aan dat laatste schort het steeds meer. De kwaliteit van de personen die zich verkiesbaar willen stellen, holt achteruit. Steeds minder professionals willen de politiek in. Hoger opgeleiden en/of succesvolle ondernemers zijn een zeldzaamheid op de lijsten. Liever houdt deze categorie grote afstand van de weinig eervolle politieke arena. En des te meer wordt dit het speelterrein van daartoe niet of vaak zelfs helemaal niet gekwalificeerde personen. Sterker nog, voor sommige mensen is politiek bij uitstek dé manier om carrière te maken, waar ze gezien hun niveau en verleden overal elders totaal niet toe in staat zouden zijn. Dit probleem doet zich overigens ook voor bij het bemannen van toezichthoudende organen als Raden van Commissarissen van overheids-nv’s en -stichtingen. De goeden lopen weg en wat er overblijft schiet qua capaciteiten te kort. Het zal duidelijk zijn dat deze vicieuze cirkel alleen maar wordt versterkt naarmate het politieke bedrijf een groter rommeltje wordt […]. Om het tij te keren, om Curaçao weer aantrekkelijk te maken en in het binnen- en buitenland een goede naam te geven door op fatsoenlijke wijze te worden geregeerd, is het dus zaak dat er weer capabele en fatsoenlijke nieuwe leiders opstaan die daarmee de bevolking weer perspectief en een alternatieve keuze bieden. Geen nieuwe partijen, niet nog meer versplintering, maar binnen de bestaande politieke zuilen. Tegelijkertijd ligt ‘de macht’ in een goed georganiseerd land niet bij enkele politici met een grote mond die zelf toch niets meer te verliezen hebben, maar zijn er ook nog altijd krachtige vakbonden en de werkgeversorganisaties – die de overheid moeten kunnen dwingen tot tripartiete besluitvorming – en de ambtenarij met de cruciale raadgevende, uitvoerende en controlerende instituten, die zich niet de les laten lezen door een individuele politieke bestuurder. Zelfs niet door een partij of een meerderheid in het parlement.

Ja, in een democratie beslist de meerderheid (in het parlement), maar hebben alle andere instanties waaronder zeker de hoge colleges een eigen zelfstandige rol. Zij zorgen voor de noodzakelijke balans en herstel van de balans als de politiek het te gek maakt. [â&#x20AC;Ś] lezersreactie: (voorstel) Bezoldiging van Statenleden via de partij laten lopen. Statenleden worden dan betaald door de partij waarvoor ze zijn gekozen. Enkelingen boete geven van minstens 60% korting op de Statengage, voor het in gevaar brengen van de verkiezingsuitslag. Kan snel worden geregeld door de partijen. In Nederland worden zetelrovers ook financieel gepakt tegenwoordig.â&#x20AC;? ÂŠ AD commentaar | Niet iedereen is een marionet van Schotte, Antilliaans Dagblad http://www.knipselkrant-curacao.com/ad-commentaar-niet-iedereen-is-een-marionet-vanschotte/#more-184470 opmerking GeertBlogt2017: Bovenstaand artikel gaat over de situatie op Curacao, maar is op onderdelen ook wel herkenbaar voor Sint Maarten. Het zegt (ook) iets over de kracht (of beter gezegd) kwetstbaarheid van het partijenstelsel in een kleine gemeenschap. Net zoals in kleinere gemeenten in Nederland overigens, waar je de lokale politieke groeperingen ook niet altijd even duidelijk ziet onderscheiden van overigen. Immers, iedereen is voor een omgeving die schoon, heel, en veilig is, en het terugdringen van overlast. Dat maakt profileren soms een uitdaging. Ook daar is soms de persoon misschien wel belangrijker dan de vlag waaronder die staat geregistreerd. ---------------------------------

SHTA/World Bank figures: country Sint Maarten power outage level equals Tanzania and Burkina Faso. Last Updated: 15 February 2017 Published: 15 February 2017 PHILIPSBURG:--- Members of the Sint Maarten Hospitality and Trade Association (SHTA) registered 9 separate power cuts in Sint Maarten districts at various moments over the past month. According to World Bank figures, that makes Sint Maarten's electricity infrastructure currently rank between the monthly average of the African countries of Tanzania (8,9 power cuts per month) and Burkina Faso (9,8). As of 2017, the Sint Maarten Hospitality and Trade Association has started monitoring power cuts within country Sint Maarten. By benchmarking internationally, SHTA aims to support the new GEBE board and the country in general towards a more stable energy provision. The World Bank power outage data are derived from 125,000 enterprises from 139 countries submitting their power outage reports. Surveyed companies both report the frequency of outages, duration as well as damage done by the outages on its annual company revenues. SHTA started the benchmarking in 2017 as it saw no improvement over 2016 in combatting power cuts, whereas economic dependence on electricity rapidly grows every year. As internet has taken over hotel and activity bookings, forms an essential infrastructure to the financial and services industry and last but not least has become of great importance in daily communications, SHTA underlines the importance of continuous energy provision for the future of Sint Maarten. Next, to the structural hampering of business during power cuts, the high voltage boosts following the lack of electricity lead to destruction of expensive devices like compressors and fridges. The companies reporting to the World Bank of countries encountering power cuts comparable to Sint Maarten level state that the total amount of cuts cause an average loss of 15,1% (Tanzania) to 5,8% (Burkina Faso) of annual revenues. For the full World Bank enterprise survey data on power cuts see http://www.enterprisesurveys.org/data/exploretopics/infrastructure http://smn-news.com/st-maarten-st-martin-news/25013-shta-world-bank-figures-country-sintmaarten-power-outage-level-equals-tanzania-and-burkina-faso.html ----------

Bijna helft verkiezingsprogramma's grote partijen in strijd met rechtsstaat' "In bijna de helft van de verkiezingsprogramma’s in Nederland staan voorstellen die lijnrecht ingaan tegen de huidige Grondwet en de rechtsstaat. Deze politieke partijen komen met voorstellen die bijvoorbeeld inbreuk maken op de rechtszekerheid, op fundamentele mensenrechten of op de toegang tot een onafhankelijke rechter. Dat concludeert een commissie van hoogleraren die in opdracht van de Nederlandse Orde van Advocaten dertien partijprogramma’s heeft doorgelicht op hun gevolgen voor de rechtsstaat. Nagenoeg alle verkiezingsprogramma’s bevatten volgens de hoogleraren één of meer maatregelen die de rechtsstaat kunnen verzwakken en vijf van de dertien stelt maatregelen voor die in strijd zijn met de democratie en rechtsstaat. Bijvoorbeeld: - buitenlandse financiering van moskeeën te verbieden, - criminelen met een dubbele nationaliteit te denaturaliseren. - geen immigranten uit islamitische landen meer toelaten - Nederlanders die zich aansluiten bij een terroristische organisatie eventueel stateloos te maken. Deze voorstellen zijn in strijd met geldende mensenrechten of openlijk discriminerend ten opzichte van bepaalde groepen burgers, meldt de commissie. De orde bekeek ook de politieke programma’s van de vorige verkiezingen, vier jaar geleden en concludeert dat er nu ''beduidend meer’’ voorstellen in staan die in strijd zijn met de huidige rechten en vrijheden. Vier jaar geleden dat gold namelijk voor twee van de tien onderzochte programma's, nu zijn dat er dus vijf van de dertien." http://www.nu.nl/verkiezingen-2017/4466688/bijna-helft-programmas-grote-partijen-in-strijdmet-rechtsstaat.html ; gepubliceerd: 14 februari 2017 10:26 Zo zie je maar weer. Ook in Nederland gaan dingen wel eens niet zoals het hoort. Op SXM is dat natuurlijk ook wel het geval, maar in ieder geval speelt dat niet in relatie tot verkiezingsprogramma’s. Ik heb bij alle keren dat er hier verkiezingen waren getracht te kijken wat de verkiezingsprogramma’s zeiden. Maar ik heb ondanks naspeuringen er maar weinig kunnen vinden. Ze bestaan gewoon vrijwel niet. In ieder geval niet op hun websites, soms kon ik zelfs de websites niet vinden. Het is hier ook niet zo belangrijk. In deze kleine gemeenschap van 40.000 inwoners stemt met traditioneel op vrienden en kennissen. Omdat men die mensen persoonlijk kent weet wel zo ongeveer waar die person voor staat. Ja, je leest het goed. Het gaat meer om personen dan om de partij zelf. 15 februari 2017 _____________________________

American Airlines ‘landt’ tweemaal door blackout Sint Maarten; Knap staaltje vliegkunst op Sint Maarten van American Airlines piloten Nee, nog steeds functioneert de stroomvoorziening niet goed. Na aanvankelijke verbetering na de plaatsing van een nieuwe grote turbine medio december 2016 is het in Januari weer raak. Diverse keren stroomuitval. Zowel overdag als ‘s nachts; soms 1 uur, soms meerdere uren. Dat leidt behalve to ergernis en schade ook to gevaarlijk situaties zo blijkt uit onderstaand krantenbericht. “Een eilandbrede stroomstoring op Sint Maarten verraste niet alleen alle inwoners, maar ook een vlucht van American Airlines, die net de landing had ingezet op Sint Maarten Prinses Juliana Airport International. Plotsklaps viel alle verlichting uit en vloog met in ‘een zwart gat’. De piloten gaven meteen vol gas en vlogen laag over de landingsbaan, zonder de grond te raken. Aan het einde van de baan, sloegen de noodgeneratoren van het vliegveld aan en draaide het toestel 360 graden om alsnog veilig te landen.” Bron: Persbureau Curacao, geplaatst op 3 februari 2017 door redactie curacao http://www.knipselkrant-curacao.com/pbc-american-airlines-landt-tweemaal-door-blackoutsint-maarten/#more-182677 -----------------------

Observations of a member of the second chamber of the Netherlands Cycling across sandy roads in the scorching heat. Between towering coral cliffs, artistically sculpted by the eternal wind. Between thriving mangrove forests and infinite salt marshes. Where menacing cacti are standing beside enchanting trees. It can all be found in the western part of the Netherlands - in the far west to be clear. Where you can swim with tropical fish, which sway with you to the rhythm of the waves. Where people give you a friendly smile and take life as it comes. Heavy divers popping up as stiff seals out of the blue sea. Older surfers experience their childhood once again in the timeless sunlight. [….] The Netherlands in the Caribbean. But the paradise […..] also has a black edge. The island is a small community […], but there are significant differences. Along the coast are the million-dollar villas, of which there are few earned with honest work. Not far from there are poor neighborhoods, where there is little work and not a lot to earn. […] Poverty is also brought up all the time. So many young people do not have employment, but jobs are done by people from outside [….] who are underpaid and exploited. Recently, […] was shocked by the murder of a policeman…[..]. During my stay last week on this beautiful island, there were several shootings, nearby where I was staying. Other great villains are the banks, which extend expensive loans for too expensive cars that people cannot afford. And there are [..] Chinese supermarkets, which lend people money at high interest rates. This leads to debts and feeds the anger [..]. © observations of Ronald van Raak, Member of the Second Chamber of the Dutch Parliament for the Socialist Party (SP), while on visit on Bonaire. © https://www.thedailyherald.sx/opinion/letter-to-the-editor/62904-a-homage-to-bonaire, published January 14th 2017. Ik heb de ingezonden brief vrijwel letterlijk overgenomen maar een paar kleine stukjes weggelaten die specifiek over Bonaire gingen. Maar met deze woorden eruit kan wat hier staat eigenlijk ook gewoon gelden voor Sint Maarten, maar ook Curacao. -----------------

Cash-problems Deze week las ik een bijzonder berichtje in de krant. Het ging over een bezoeker van het casino. Hij speelde aan een tafel, maar de inkomsten waren niet groot te noemen. Sterker nog, het ging zelfs behoorlijk slecht. De man verloor veel geld en had op het laatst nog 20 USD over. Hij legde het biljet op tafel en zij tegen de croupier dat deze zijn stoel even bezet moest houden aan de tafel omdat hij even weg moest om wat te halen. De man verzekerde de croupier dat hij met 25 minuten wel terug zou zijn. Kort daarna wordt 12 kilometer verderop de plaatselijke bank beroofd door een man met een bivakmuts op die een plastic tas in de hand houdt en dreigt dat de bom die daarin zit zal afgaan als de kassiers hem geen geld geven. Keurig op tijd komt de man die het casino even had verlaten â&#x20AC;&#x2DC;om wat op te halenâ&#x20AC;&#x2122; terug in het Casino. Hij neemt zijn plaats aan de tafel weer in en vervolgt zijn spel met nieuwe inzet. Een half uur later wordt hij ter plaatse in het Casino aangehouden door de politie die bij foullering 120.000 USD aan cash geld op zijn lichaam vindt. Ik heb er hartelijk om moeten lachen omdat het herkenbaar is en zo hier op Sint Maarten had kunnen gebeuren want er worden hier regelmatig banken overvallen. Dit geval speelde zich overigens af in de staat Virginia. 30 November 2016 _______________________________

Culture of trust and transparancy “People don’t want to read in the newspaper about a big project and not know who was involved or how it came about,” Festen said. Situations that leave people guessing further erode the trust people should have in their institutions, she added. The team aims to catch criminal elements, but it will ultimately be up to the country to close loopholes and tackle lack of transparency to prevent re-occurrence. “St. Maarten’s problems can only be solved by St. Maarten.” “We can catch certain criminals and in a few years take them out of the playing field. The next step is St. Maarten [government, Ed.] has to fix the way things are done or another criminal will step in and use the same method,” she said. Hanneke Festen, Coordinator Team Bestrijding Ondermijning (TBO) or the Anti-Corruption Taskforce, talking with The Daily Herald reporter about the culture of (lack of) openness, trust and transparency in the institutions on Sint Maarten . The TBO is a multi-disciplinary group of the Attorney General’s Office of Curaçao, St. Maarten, Bonaire, St. Eustatius and Saba. Published Wednesday November 30th 2016 https://www.thedailyherald.sx/islands/61931-anti-corruption-team-seeks-to-restore-trust-incommunity Ik plaats dit omdat het aangeeft dat er nog wel vooruitgang is te boeken in duidelijkheid over hoe en waarom en achtergrond van sommige projecten. Een rol voor de overheid soms (bij oveerheidsprojecten), maar in mijn beleving zeker ook voor de pers. ---------------------------------------------

Even een auto kopen Het valt niet mee om een auto te kopen. Het begint al met het aanbod. De keuze is een advertentie in de krant of een advertentie op een facebook pagina. Een website als ‘autotrader’ of ‘autoscout’ of marktplaats bestaat gewoon niet hier in een gemeenschap van 80.000 inwoners. Maar ook niet onbelangrijk; het informele circuit. Mijn huisbaas weet een kennis die haar auto kwijt wil. Hij zal fungeren als intermediair. Okee, dat is fijn en gemakkelijk. Ik vertrouw hem wel. Hij zal me geen rommel aansmeren. Na 1 week is er door hem een afspraak ter plaatse gemaakt. “Gaat de afspraak door zo”: zo vraag ik hem een uur van tevoren. “Ja hoor, alles is in orde”, zo meldt hij mij. Op het afgesproken tijdstip echter is er iemand ter plaatse. Na 15 minuten wachten toch maar een bellen met mijn tussenpersoon. “Ooh, bent u daar? Maar ........ bent u alleen?” “Ja, natuurlijk ben ik alleen, hoezo?” “Ooh ik heb nog iemand gevraagd. Maar ik kom er nu aan.” Vijftien minuten later is mijn tussenpersoon er en vraagt: “Ben je nog steeds alleen?” “Ja, hoezo? Komt er nog iemand anders dan?” “Ja, ik heb nog iemand uitgenodigd, de eigenaresse namelijk. Is ze niet thuis?” “Ja, dat weet ik niet, want waar woont ze dan?” “Ooh, ze woont daar ln de flat op nummer 6B. Ik zal wel even gaan kijken.” De zoon doet open. Nee. mamma kan nog niet komen, ze moet zich eerst nog even opmaken. Okee, na 15 minuten is het zover. Ook de eigenaresse komt naar buiten. Na 15 minuten gezellig wat heen weer praten kunnen we dan eindelijk gaan proefrijden. Inmiddels is het echter bijna donker. Na afloop van de proefrit worden we het eens over de prijs. Maar nu nog eerst de administratieve zaken. Eerst aanmelden bij de verzekering, daarna auto laten keuren, daarna een nummerplaat kopen en dan kunnen we rijden. Dat is sneller gezegd dat gedaan. Want eerst moet er nog een officiele bill of sale worden getekend, die je moet kopen bij de receivers office. Daarna kan je verzekeren. En daarna naar de keuring. Maar de inspecteur van de keuring blijkt er niet te zijn helaas. Mijn tussenpersoon belt me op met 1000 excuses; ja hij wilde wel en stond hoopvol bij de keuring, maar de inspecteur was er niet, want hij was juist die ochtend opgepakt door de politie in verband met een inval in een plaatselijk bordeel. De man zat nog op het politiebureau en hoe lang het zou duren kon niemand zeggen. Okee, drie dagen later werd de auto alsnog goedgekeurd. Mijn intermediair kende de betrokken inspecteur immers persoonlijk. Dat is altijd handig, zolang je niet op het politiebureau vast zit. Okee, op naar de office om de nummerplaten te halen. Helaas, het betalingssysteem was uit de lucht in verband met een computer virus. Komt u alstublieft na het weekend weer terug, hopelijk is het dan in orde, meldde een vriendelijke mevrouw aan de balie. Maar helaas, ook de maandag was het virus helaas nog niet opgeruimd, dus konden er geen platen worden afgegeven. Maar, het moet gezegd, 2 dagen later is het uiteindelijk nog goed gekomen allemaal. Zo zie je maar weer; een beetje geduld en een positieve instelling en uiteindelijk komt het dan wel goed. Maar voor mij voorlopig even geen andere auto meer. (c) aldus mijn persoonlijke ervaringen November 2016

Even een documentje ophalen op het gemeentehuis Ik vervoegde mij aan de balie van het stadhuis. Maar zo werkte dat niet. Er werd mij te verstaan gegeven dat ik een nummertje moest trekken en mijn beurt moest afwachten. Ik verontschuldigde mij. Ik had de nummertjesautomaat over het hoofd gezien. Ik had nummer 814. Ik keek op de display. Het nummer dat op dat moment aan de beurt was, was 409. Ik wachtte om te zien hoe snel het ging. Er was maar 1 loket open en na een kwartier was nummer 409 nog steeds bezig met zeer speciale en zeer tijdrovende handelingen. Ook nummer 410 deed er ongeveer een kwartier over. Ik begon te rekenen. In elk geval had ik alle tijd om buiten op straat een sigaretje te roken en een plan te verzinnen. Terwijl ik buiten stond te roken, werd ik aangesproken door een zwerver. Ik probeerde hem te negeren. Maar hij hield vol. ‘Dank u’, zei ik. Hij greep in zijn broekzak en haalde er een klein briefje uit. Nummer 430. ‘Tien euro’, zei hij. Ik besloot hem te betalen. ‘En jouw nummer?’, vroeg hij. ‘Gelijk oversteken’. Ik gaf hem nummer 814. ‘Dat wordt overmorgen’, zei hij. Als we geluk hebben. Twee uur later was ik aan de beurt. Ik legde uit waarvoor ik was gekomen. Hoewel ik inmiddels goed Italiaans sprak, moest ik mijn verzoek tot drie keer toe in andere bewoordingen toelichten en toen begreep ze me nog niet. Op mijn aandringen, op mijn nadrukkelijke aandringen, terwijl nummer 431 achter mij ongeduldig begon te worden, haalde ze haar chef erbij. Ik legde het allemaal nogmaals uit. Hij vroeg mij om mijn legitimatie. Daar was ik op voorbereid. Met een triomfantelijk gebaar legde ik mijn paspoort op de balie. Hij raapte het op alsof het iets heel zeldzaams was en begon het uitgebreid te bestuderen. Hij schudde zijn hoofd. ‘De door u verlangde informatie is helaas niet gemachtigd.’ ‘U bedoelt dat u niet gemachtigd bent om mij de verlangde informatie te verschaffen.’ ‘U zegt het.’ ‘Dus?’ Hij haalde zijn schouders op en maakte aanstalten om weg te lopen.. ‘Kom terug klootzak.’ Achter mij hield nummer 431 zijn adem in. Het begon spannend te worden. ‘Ik ben een staatsburger van de Europese Unie en ik weet wat mijn rechten zijn. Geef me inzage in de documenten die ik wil zien of anders sleep ik u voor het gerecht in Straatsburg.’ Dat maakte indruk. Deemoedig keerde hij terug op zijn schreden. Hij haalde een document uit een la en zette er met veel vertoon van macht een stempel op. Hij overhandigde het mij. ‘Wat is dat?’ ‘Hiermee bent u gemachtigd om uw verzoek voor te leggen aan het andere kantoor.’ ‘Welk kantoor?’ ‘Dat gele gebouw 3 starten verderop’. ‘En daar hebben ze de documentatie?’ Hij glimlachte verontschuldigend. ‘Ik heb mijn best gedaan, meneer. Ik heb meer voor u gedaan dan ik eigenlijk mag. Dank u wel.’ Vol goede moet bereikte ik uiteindelijk het andere kantoorgebouw. Intussen wist ik hoe het werkte. Ik rookte buiten een sigaretje en ik wachtte rustig af tot een zwerver mij een nummertje te koop zou aanbieden. Ik kende de prijs. Ik was bereid om vijftien euro te betalen. 82

Maar er kwam niemand. Na een half uur besloot ik om dan maar naar binnen te gaan. Ik vervoegde mij aan de balie om te vragen waar ik een nummertje kon trekken. De receptionist zei dat dit niet kon. Ik vroeg of dat betekende dat ik aan de beurt was. Hij zei dat dat niet zo simpel lag en dat ik een speciale machtiging nodig had. Ik zei dat ik die had. Hij schudde zijn hoofd. Bijna niemand had een speciale machtiging. En bovendien was het nu lunchpauze. Als ik een half uur eerder was gekomen, had hij misschien nog iets voor mij kunnen doen. ‘Maar dan kom ik terug na de lunch.’ Hij zuchtte. ‘Hoe laat….’ ‘Half vier.’ Toen ik om half vier terugkwam zat er iemand anders. Hij weigerde op te kijken. Ik kuchte. Er was geen reactie. Ik kuchte voornaam. Hij keek op. Ik overlegde mijn documenten met de stempel van het stadhuis erop. Hij keek er vluchtig naar en wijdde zich toen weer met bewonderenswaardige concentratie aan het zeker belangrijke, ongetwijfeld urgente en vooral zeer gewichtige receptionistenwerk dat hij had te verrichten op zijn computer. Ik sloeg zo hard als ik kon met mijn vlakke hand op de balie. Zelfs daarvan schrok hij niet op. Het gebeurde blijkbaar vaker gedurende zijn in verantwoordelijkheid gedrenkte werkdagen. ‘Als u wilt dat ik de beveiliging bel,’ zuchtte hij zonder op te kijken van zijn beeldscherm,’ dan kan ik u in een oogwenk van dienst zijn.’ ‘Als ik u was…., zei ik. Ik moest me hier doorheen bluffen. ‘Als ik u was, zou ik althans de beleefdheid betrachten om mij te woord te staan voordat IK iemand bel. Ik ben een vriend van John.’ Het was eruit voordat ik er erg in had. Ik wist ook niet hoe ik erop kwam. Maar hij reageerde als door een wesp gestoken. ‘John Richardson?’ vroeg hij. ‘Inderdaad’, beaamde ik. ‘Excuses, ik dacht dat u een buitenlander was. Mag ik dat document nog eens zien? En waar komt u voor als ik vragen mag? Okee, okee, ik snap het. Dit is hoogst ongebruikelijk. Veertiende etage. U kunt de lift nemen aan het einde van de gang rechts.’ Ik werd opgewacht door een vriendelijke oudere vrouw die zich voorstelde als de secretaresse van de persoonlijk assistent van de wethouder. Ik begon al aardig op te klimmen in de hierarchie. Maar naarmate zij beter begon te begrijpen waarvoor ik was gekomen, keer zij ongelukkiger. ‘Maar die informatie kan ik onmogelijk geven,’ zei ze met een gekwelde uitdrukking op haar gezicht die oprechte teleurstelling leek uit te drukken vanwege het feit dat zij mij niet van dienst kon zijn. ‘Waarom niet?’ ‘Omdat die niet bestaat.’ ‘Maar als u zegt dat er sprake is van informatie die u niet kunt geven, wil dat zeggen dat die informatie wel bestaat.’ ‘Dat mag misschien zo zijn, maar die kan ik u niet geven.’ ‘Waarom niet?’ ‘Dat heb ik u al gezegd. Omdat die niet bestaat.’ ‘Hoe is het mogelijk dat iets tegelijkertijd wel bestaat en niet bestaat?’ 83

‘ Hier is nu eenmaal veel mogelijk.’ ‘Alles bestaat in zoverre als alles mogelijk is met de juiste contacten en niets bestaat in zoverre als niets mogelijk is zonder de juiste contacten.’ ‘U zegt het. Ik kan dat bevestigen noch ontkennen.’ ‘De vastgoedhandel van Wilson.’ ‘Zij zijn een machtige clan hier. Zij hebben veel betekend voor hier. Mag ik u een advies geven?’ ‘Ik begrijp wat u wilt zeggen, maar toch geef ik niet op. Ik wil die informatie die niet bestaat. Waar ga ik naar toe?’ ‘U zou het kunnen proberen op het stadhuis,’ zei ze wanhopig ‘Moet ik dan weer een nummertje trekken?’ ‘Ik kan voor u een laag nummer reserveren.’ De opluchting was hoorbaar in haar stem. ‘Dat kan ik voor u doen. Dat doe ik graag. Dank u wel.’ (c) Ilja Leonard Pfeiffer, La Superba, 2013, p 197-199. De schrijver beschrijft zijn ervaringen toe hij op zoek was naar wie de huur-rechten op een oud pand van de overheid had in de binnenstad, wat de condities waren en wat daar jaarlijks voor moest worden betaald. Een kwestie die (blijkbaar) gevoelig lag. De gebruikte namen zijn niet de echte namen. Ik heb er hartelijk om moeten lachen. Het verhaal had zich in de Cariben kunnen afspelen.

------------------- einde document - -------------------------