De krant van chambéry februari 2016

JANUARI • FEBRUARI • MAART 2016Wijkwerking Chambéry • www.chambery.be

MIJN WIJK

De krant van Chambéry

Aangekomen

Solidair met vluchtelingen

Parcours van de solidariteit

Carnaval

Kerstfeest

Nieuwjaarsreceptie

Carnaval

Editoriaal • • • 3

Aangekomen Vluchteling zijn is van alle tijden. Ook vele Belgen zijn vluchteling geweest tijdens de oorlog. Gelukkig konden ze toen ergens heen.Vlak aan de poorten van Europa is het nu ook oorlog, en elders in de wereld zijn er nog oorlogshaarden.Vaak draagt het westen zelfs mee de schuld van die oorlog. Maar zelfs onafgezien daarvan is er maar één mensheid en zijn we allen verantwoordelijk voor elkaar.

Op dit ogenblik neemt Europa 8 % van het totale aantal vluchtelingen in de wereld op. Het overgrote deel van de vluchtelingen wordt opgenomen in een buurland of verplaatst zich binnen hun land zelf. Het is dus niet zo dat Europa massaal overspoeld wordt. Maar de grote mediaaandacht laat dit wel zo uitschijnen.Al is het zeker zo dat het aantal vluchtelingen dat naar Europa probeert te komen, is toegenomen.

Het wijkhuis Chambéry wil echter niet meedoen aan het creëren van een angstpsychose, maar integendeel op een positieve manier meewerken aan het mogelijk maken vluchtelingen op te vangen.Vandaar dit themanummer.

Wij staan voor solidariteit, nationaal maar ook internationaal. Begin maart organiseren we samen met een aantal gespecialiseerde partners een informatiedag rond het thema vluchtelingen. Een informatiedag die ons kan helpen om onze vooroordelen en angsten weg te nemen.Welkom!

Wat is wijkhuis Chambéry ?

Buurtwerk Chambéry is een wijkhuis in ‘Laag Etterbeek’, een zeer gemengde buurt.Arm en rijk, oud en jong en mensen van verschillende culturen leven er naast elkaar. Het wijkhuis wil het contact tussen de verschillende buurtbewoners bevorderen en hun leefsituatie verbeteren. Wijkhuis Chambéry heeft verschillende deelwerkingen: het dienstencentrum, een ontmoetingsplek voor en door ouderen en minder ouderen met buurthulp, verschillende diensten en activiteiten, het sociaal restaurant, de wijkwerking, de kinderen jongerenwerking (WMKJ) en de Chatowerking met een renovatieploeg en een klusjesdienst. Het huis heeft een aantal lokalen die ook door partners en bewoners uit de wijk gebruikt kunnen worden. Wil je meer weten over één van deze werkingen ?

Neem contact met ons op via telefoon of spring eens binnen!

Het onthaal is open van maandag tot vrijdag van 9u tot 14u.

De krant van Chambéry, Mijn wijk • Le journal de Chambéry, Mon quartier • Uitgave van vzw Buurtwerk Chambéry • Publication de la Maison de quartier Chambéry asbl • rue de Chambérystraat 24, 1040 Etterbeek tel 02 646 20 57 • fax 02 639 13 03 • bw@chambery.be • www.chambery.be fb: Buurtwerk Chambéry Vzw & Chambéry Oh Oui • driemaandblad • VU/ER: Olivia Vanmechelen • jaargang 20 nr1 • jan/feb/maart 2016 • 4 uitgaven per jaar • Foto’s van de activiteiten kunnen gebruikt worden voor promotionele doeleinden. Indien u dit niet wenst, gelieve dit aan te geven • Als je deze krant hebt gelezen... geef het door aan een vriend(in) of iemand uit je buurt!

DANK U AAN ALLE VRIJWILLIGERS & PARTNERS DIE MEEWERKTEN AAN DEZE KRANT met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie

avec le soutien de la Commission Communautaire Française

4 • • • Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen Zaterdag 5/03: ontmoetingsdag over vluchtelingen In 2015 werd de wereld opgeschrikt door brutale gebeurtenissen in Syrië.

Vele burgers hebben hun hebben en houden genomen en zijn in het onzekere vertrokken naar een nieuwe bestemming op de vlucht voor het geweld. Zij zijn de meest recente en bekendste bevolkingsgroep onder de vele vluchtelingen.Vorig jaar zouden 48.000 mensen van allerlei windstreken aankomen in ons land, waarbij ongeveer 30.000 een erkenning als vluchteling kregen.

We hebben expertise gezocht en gevonden bij een aantal vluchtelingenorganisaties Orbit, Ciré en CBAI om de dag inhoudelijk in te vullen.We zochten getuigenissen via ons wijkhuis.We vroegen aan de gemeente Etterbeek om informatief bij te staan. Dit alles gemixt met de magische krachten van de medewerkers van Chambéry resulteert in een boeiende top zoals we al in de nabije Europese gebouwen gewoon zijn – weliswaar zonder wereldleiders, maar mét wereldburgers en … met jou!

Foto: ORBIT vzw

Waar deze vluchtende reizigers uiteindelijk aankomen is veel minder duidelijk.Wel staat vast dat voor sommigen de aankomstlijn ligt op bekend terrein… in België, Brussel en ook in Etterbeek. Mensen die het vluchtelingenstatuut verkrijgen, krijgen de kans om zich opnieuw te vestigen en een nieuw leven te starten. Het zijn nieuwkomers in onze wijk en het worden onze nieuwe buren. Ze zijn zeker niet de eersten en ze zullen niet de laatsten zijn.Als wijkhuis wensen wij ten dienste te zijn van alle buurtbewoners – oude of nieuwe – van dicht of van ver.Voor het wijkhuis voldoende reden om een ontmoetingsdag voor de buurtbewoners over het thema te organiseren.

Foto: Roos Mestdagh

Programma...

• De wereld op het menu Het sociaal restaurant serveert op de middag een buitenlands streekmenu.We staken ons licht op bij enkele van onze keukenmedewerkers die zelf van ver in Chambéry beland zijn.

• Verre streekgerechten maken In dit keukenatelier kunnen deelnemers enkele originele hapjes maken geïnspireerd op een vreemd land. Deze hapjes kunnen we samen proeven op het slotmoment.

• Lezing over migratie in België en in de wereld Spreken over het thema vluchtelingen kan niet anders dan de volledige wereldgebeurtenissen en migraties in kaart te brengen. De vluchtelingenorganisaties Ciré en Orbit geven een overzichtelijke stand van zaken van wie en wat er beweegt in de wereld.

• Ludieke animatie over vluchtelingen in de wereld Plezant en informatief. De organisatie CBAI zal de deelnemers van dit atelier animeren met enkele interactieve spellen over het thema. Spelenderwijs wordt men vertrouwd met de vluchtelingenproblematiek.

• Gesprekstafels “Ik ben bang…”

(NL /FR) Het blijft wennen wanneer onverwachte nieuwe mensen in de buurt komen en er zich vestigen. Onder begeleiding van CBAI en Orbit krijgen de deelnemers de mogelijkheid om hun vragen en bezorgdheden te delen.

• Levende Bibliotheek Ontmoetingen met vluchtelingen en hun verhalen.We zochten enkele vluchtelingen die bereid waren om hun verhalen te delen. Hun getuigenis spreekt boekdelen.

Deelnemers kunnen hen persoonlijk beluisteren.

• Kinderwereldatelier voor -12j Voor de kinderen wordt een creatief atelier rond het thema vluchtelingen georganiseerd.We brengen hun werken mee naar het slotmoment.

• Slotmoment Info over vluchtelingen in de gemeente.We vroegen aan de dienst Sociale Cohesie en Internationale Solidariteit van de gemeente om enkele gegevens over vluchtelingen in Etterbeek met ons te delen. Ondertussen proeven we van de zelfgemaakte hapjes en bewonderen we de werken van de kinderen.

Drie partners van deze dag:

CBAI Naam: CBAI vzw, Centre Bruxellois d’ Action Interculturelle Territorium: Brussel tot in zijn multicultureelste puntjes Actieradius: interculturaliteit op het internet, in een documentatiecentrum, op het culturele podium, in themadagen Specialiteit: opleiding tot intercultureel bemiddelaar, opleiding tot animator in een multiculturele omgeving,…

Niet te missen: het tweemaandelijkse magazine Mic Mag, over migratie, interculturaliteit en ontwikkelingssamenwerking, een uitgave van CBAI, CIR2, CNCD-11.11.11. Zie www.micmag.be In het oog te houden: hun website met een massa aan multiculturele informatie en cultuur www.cbai.be / tel 02 289 70 50

ORBIT Naam: ORBIT vzw Territorium: ORBIT is thuis in de wereld van diversiteit en migratie.

Actieradius:Vlaanderen en Brussel, van individu, over organisatie tot beleid.

Specialiteit: hoopgevende en constructieve publicaties, acties en campagnes, vorming en debat.

Bekommernissen: een rechtvaardig migratiebeleid, racisme te slim af zijn, diversiteit in de samenleving op de huurmarkt, de arbeidsmarkt,…

Opvallende actie:“discriminatoir zwerfgoed”. Een zoektocht naar voorwerpen met stereotiepe beeldvorming Om niet te missen: een interlevensbeschouwelijke jaarkalender en wenskaarten voor de feestdagen van je buren www.orbitvzw.be / tel 02 502 11 28

CIRÉ Naam : CIRÉ asbl, Coordination et Initiatives pour réfugiés et étrangers Netwerk : 24 organisaties denken samen na over mensen die aankomen in België Prioriteit: dat basisrechten van vluchtelingen worden gerespecteerd Voorzieningen : onthaalhuis voor nieuwkomers, informatiedienst, creatieve oplossingen voor huisvesting, een school om Frans te leren, begeleiding bij werk en opleiding,…

Opvallendste project : CommunityLand-Trust-project.Toegankelijk maken van woningen voor nieuwkomers door woningen te verkopen, zonder de grond.

De grond blijft eigendom van de CLT. Zo kan bij verhuis de woning zeer goedkoop worden doorverkocht aan andere mensen met weinig inkomsten Grote Strijd : sensiblisering van publieke opinie en politiek rond levensomstandigheden, kansen en rechten van vluchtelingen. www.cire.be / tel 02 629 77 10

Foto: ORBIT vzw

Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen • • • 5

6 • • • Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen

Foto: Minor-Nkado

De Maalbeek organiseert voetbalwedstrijd tussen Chambéry en Minor-Ndako

Sport is een universele taal en een heel mooie manier om mensen te verzamelen. De jongeren van Chambéry hebben op zaterdag 22 november een voetbalwedstrijd gespeeld tegen de ploeg van Minor-Ndako. Chambéry heeft gewonnen, maar het belangrijkste was dat de jongeren samen een leuk moment doorbrachten, dat ze elkaar ontmoetten en konden uitwisselen over hun gemeenschappelijke passie “voetbal”.

Cinemaximiliaan, een cinema voor en door mensen op de vlucht Cinemaximiliaan is een pop-up bioscoop voor vluchtelingen. Het begon in september 2015 in Brussel in het Maximiliaan park, toen er daar een tijdelijk kampement georganiseerd werd om de vele vluchtelingen te onthalen.

De bioscoop begon met een simpel scherm en een beamer onder een zeil. Elke avond werden vluchtelingen uitgenodigd om een film te bekijken, die ter plek gekozen werd door hun zelf.

Dankzij de warme inzet van een groeiende groep vrijwilligers blijft wat iets eenmaligs of sporadisch moest zijn leven. Sinds september worden er iedere dag films getoond. Inmiddels breidde het vrijwilligersnetwerk fel uit, met ook een groot aantal nieuwkomers.

Dit initiatief biedt licht en geborgenheid aan aan mensen in precaire, onzekere en oncomfortabele omstandigheden. Een film is niet alleen een zicht op de wereld, maar ook een nooduitgang, een moment van gedeelde gedachten, verlangens en dromen, dingen die we allemaal zo nodig hebben. Cinemaximiliaan biedt via film dagelijks een ‘woonkamer’ in Brussel, het is een plek van ontmoeting,

“Brussel helpt” is een actie van de Vlaams-Brusselse media en de Gemeenschapscentra, waarbij jaarlijks via verschillende activiteiten geld wordt opgehaald voor een goed doel in Brussel. In 2015 was het goede doel de vzw Minor-Ndako. Eén van de acties was een voetbalwedstrijd tussen Chambéry en Minor-Ndako, georganiseerd door Gemeenschapscentrum De Maalbeek.

Minor-Ndako heeft een dubbele functie: de vzw ondersteunt gezinnen vanuit de Bijzondere Jeugdzorg, maar is vooral bekend door haar werk met niet-begeleide minderjarige vluchtelingen. Deze organisatie vangt gevluchte kinderen en jongeren op die zich in België aanmelden zonder volwassen begeleider. Ze versterkt haar jongeren via verschillende projecten, zo is er bijvoorbeeld de zaalvoetbalploeg die opgericht werd in september 2015. Minor-Ndako biedt ook ondersteuning op vlak van school, vorming, tewerkstelling en de zoektocht naar een woonplaats.

De werking ontstond in 2002, maar is sindsdien sterk uitgebreid. Zeker de laatste maanden kwamen heel wat asielzoekers in België om hulp vragen, waaronder ook niet-begeleide kinderen en jongeren.

Minor-Ndako ontvangt tegenwoordig ook veel jonge kinderen, tussen 8 en 12 jaar. www.minor-ndako.be

uitwisseling en het delen van tijd. Uit de banden die hier gesmeed worden, groeien vriendschappen en nieuwe initiatieven die ervoor zorgen dat nieuwkomers een weg in onze samenleving vinden.

Cinemaximiliaan wil uitbreiden, want ook in andere opvangcentra in België is er grote nood aan ontspanning en uitwisseling. Uit alle hoeken van het land bieden zich inmiddels vrijwilligers aan om filmvertoningen te organiseren. Om dit te steunen is er een crowdfunding begonnen (een alternatieve wijze om een project te financieren, via een oproep voor giften op internet). Een mooi initiatief van een samen-leven, dat spontaan ontstaan en gegroeid is, dankzij de goede wil en energie van veel vrijwilligers! www.facebook.com/cinemaximiliaan www.growfunding.be/cinemaximiliaan

Foto: Ciemaximiliaan

Brussel helpt

Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen • • • 7

Doortocht

Op 28 januari - onze nationale Gedichtendag - nam Laurence Vielle de fakkel van Charles Ducal over als Dichter des Vaderlands. Haar eerste gedicht dat ze als dichteres des vaderlands uit haar pen liet vloeien, mag er wezen. In december hadden wij het voorrecht om haar in het mooiste café van Brussel ‘het Goudblommeke van papier’ live mee te maken: een geëngageerde madam die woorden sprokkelt uit onze leefwereld en ze met een vaart in ons gezicht gooit….adembenemend !

De trein bracht italianen polen fransen grieken marokkanen spanjaarden vers not' pays mensen uit het oosten en het zuiden mensen uit het westen en het noorden vervoerde levende krachten klein landje petit pays vanouds gekneed door zoveel passage ach trains trains trein van dradenpartituren

waar de raven zingen de trein slikt gezichten in en spuwt ze uit op de perrons van een ander leven ach de trein de trein die mijn leven van het ene naar het andere perron van Europa voert van de ene naar de andere taal in België uit Bruxelles vertrek je naar Liège en dan Luik en dan Liège uit Bruxelles vertrek je naar Mons en dan Bergen en dan Mons wanneer de armen van mijn geliefde er zijn om me welkom te heten de thuiskomst is goed en ik denk aan allen die hier op het perron werden gelost zonder armen om hen op te vangen ach trains trains het elektrische treintje van mijn vader van mijn broer trekt door mijn kindertijd

bergen van papier-maché minuscule personages we schiepen de wereld opnieuw we zijn die vrouwtjes piepkleine ventjes we maken de wereld weer blij op de rails van ons leven de trein raast rijgt de landschappen van onze gezichten aaneen die in de ruit worden weerkaatst opgaan in elk weiland elke lucht die alle gedaanten van de wolken leest onze gezichten lossen er in op trein met eerste- of tweedeklaswagons de witte koeien staren ons aan of het van schrik verstijfde wild dier posttreinen goederentreinen treinen vol arm slachtvee zwarte nooit teruggekeerde konvooien trein van elke herinnering ach trains trains soms heeft de trein vertraging trappelen de reizigers perron van de trein die ontspoort als le train tijdig vertrekt heeft hij ruim baan op het spoor als een lichaam niet wanhopig is heeft hij ruim baan op het spoor soms is de trein trash en als de trein in volle vaart het buurland binnen rijdt zit mijn ziel op me wachten op het perron in Brussel soms houdt de trein halt in elk station voor zij vervaagt bij het automatische loket groet de man die het startsein blaast een geluid haast een claxon slaat de treindeur dicht en als de trein niet meer rijdt staat het hele land stil bij het lied van de raven op de draad de trein verbindt zet lijnen uit getik van breisters van walkmans en e-bookreaders trein van laptops en van dromers les trains van de controleurs trein van de dagelijkse sleur

breng me naar de kust breng me naar de Hoge Venen kom mon ami we stellen de trein open voor mensen zonder papieren zonder oevers opdat de trein net als de blauwe aders van de wereld hier nieuwe harten aan zou voeren om er animo en moed te zaaien democratische trein heldere ramen schenk ons een vrijkaartje elke eerste zondag van de maand om elk gehucht te verkennen waar er nog sporen lopen opdat ons land het lab zou worden van onze nieuwsgierigheid naar het zo nabije buitenland dat met ons onze gescheiden regio's deelt oo oooooo trein trrrrain trrrrrains trrrrrrrrrein verrrrrvoerrrrr me bewerrrrrrrk me verrrrrwarrrr me voerrrrr me mee denderrrrend nieuw rrraster het bleke weefsel van onze slapende lijven

en terwijl ik zit te schrijven zit een man ineengerold op de bank tegenover mij reiziger zonder biljet en smeekt me in stilte om geld en om levend zijn grote reis verder te zetten Laurence Vielle

8 • • • Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen Congo-spokkels

Foto: Louis-Paul Boon-kring.Voorpagina van de boek 'Getuigenissen over ontworteling en integratie tussen Congo en Brussel'

We proberen er in het dienstencentrum een gewoonte van te maken om na te praten over vroeger, vandaag, de wereld…

Elk twee weken komt een klein groepje mensen samen om te experimenteren met het uitwisselen van verhalen. In januari trokken we het jaar op gang met een gesprek over Congo.

“Congo, dat is een veelheid aan schakeringen. De grond en de cultuur zijn zo rijk, het is een beetje alle kleuren samen. Het plantenleven explodeert er, zoals op zovele plekken buiten ons grijze landje, tenminste, zolang ze van de bossen nog iets over laten. De rivier, de grote meren, de lucht, blauwigheden die hier niet te zien zijn. De zon, het leven, de warmte, het ritme, de dans.“ “De mooiste streek? De kivustreek, of de oever van de rivier, als je van Léopoldsville naar Kisangani vaart.

Met de sfeer van vishandel in je neus.“ Op deze ondergrond van de fauna en flora van midden-Afrika en de rijkdom van de grond, heeft zich een Belgische kolonie gevestigd. Koning Lepold II kreeg zijn stukje Afrika en daarmee ook toegang tot een nieuwe onmetelijke geldbron. " “In het begin zijn ze niet echt vriendelijk geweest met de plaatselijke bevolking. Dat stond toch dicht bij de slavernij, denk ik. De Europeanen hebben het ook in

HET GROEPJE Mia die enkele jaren in Congo gewoond heeft, Paul die ooit de aspiratie had er naartoe te trekken, Jean-Pierre met een interesse voor geschiedenis, Maurice met zijn kritische blik, Marguerite en Raphaël, allebei afkomstig uit Congo en Angèle wiens man er ooit werkte. Het werd een gesprek van lange babbels, de kennis was uiteenlopend en aanvullend.

Zij die er nooit geweest waren, kregen een ongezien lesje geschiedenis.

Amerika zo gedaan. Dat was hetzelfde. Maar de mensen van hier zijn niet vertrokken met die mentaliteit. Mijn man leefde tussen de zwarten, hij was “prospecteur”.

Toen hij terug naar België gekomen was, kreeg hij af en toe nog post van enkele mensen daar. Maar er waren ook blanken die niet graag gezien werden, he.”

“Wij zijn naar Congo gegaan om Afrika te leren kennen. Mijn man gaf les in een atheneum voor Congolezen zelf.We hadden niet de indruk roofdieren te zijn. Ik heb drie jaar in Leopoldsville gewoond. Mijn man was onderwijzer in het Atheneum van NgiriNgiri. Op een zondag hoorde ik veel lawaai en Oeh-oeh-oeh’s. Voor mij leek het idee gekoloniseerd te zijn onverdraaglijk, dus ik dacht meteen aan een soort revolte. Ik verwachtte dat er vroeg of laat wel iets ging gebeuren. Maar het was maar een voetbalmatch. En ik besloot dat ze minder opstandig waren, dan ik zou verwachten. Twee jaar later hadden we wel prijs. Opnieuw Oeh-oehoeh’s, een revolte die ontstond in het voetbalstadion. Dat moet in 1959 geweest zijn. We hebben die rellen

Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen • • • 9 van dichtbij meegemaakt. Het Atheneum lag extra-muros, buiten de blanke zone. Rond het blanke centrum was een gordel van vooral Portugese handelaars. Tijdens de rellen, werden alle blanken geviseerd.

Jammer genoeg werden ook de school en andere zaken van de zwarten zelf vernield. De revolte was toen nog niet genoeg georganiseerd.“

Zuid-Afrika ging nog een stuk verder, maar toch… Ik herinner me dat we allemaal dingen zeiden over “les madames (noot van de schrijver: de blanke vrouwen),“die doen geen kaka of pipi,…”.“

“Mijn man is al in 52 terug naar België gekomen. Hij voelde toen al, dat er spanningen op komst waren.

Volgens hem waren de Portugezen de beste kolonisators.“

“Lumumba, die heb ik echt gezien, tijdens de rondetafel van ’60.

Boudwijn werd in Congo ontvangen als een koning, Bwana Kitoko (mooie heer). Ondertussen had professor Jef Van Bilsen al vanalles voorvoeld.

Onder invloed van de gebeurtenissen in de Franse kolonies (onafhankelijkheid en Algerijnse oorlog ten tijde van de Gaulle) voorzag Van Bilsen in een onafhankelijkheidsplan van 30 jaar. In die jaren was ik nog van plan naar Congo te gaan, dus volgde ik de politiek op de voet. Maar zoals altijd, was de stem van het financiële wereldje doorslaggevend, de generale bank van België (die zowat heel Congo in haar bezit had) zag dit niet zitten. "

“Ja, maar de Portugezen hadden een heel andere soort kolonisatie. Het verschil was, dat wij voor een tijdje naar Congo gingen om dan in het thuisland op pensioen te gaan etcetera. De portugezen bleven in hun kolonies voor het leven. Dat maakt de zaak helemaal anders, vergelijk maar een Angola met Congo bijvoorbeeld."

"Maar toen Lumumba verzet en rellen provoceerde bij de Congoleze bevolkiing, was België wel verplicht haar kolonie uit handen te geven.

Tijdens de ronde-tafel-conferentie van ’60 in het Paleis voor congressen aan de Kunstberg, werd beslist de kolonie terug te geven aan de Afrikanen in 6 maanden. Beeldt je dat eens in!"

“ Ik herinner me die rellen uit het voetbalstadion nog. Ik was toen student, ik zat in mijn laatste jaar om medische assistent te worden. Wij zaten tussen de Europeanen, en kregen bepaalde voordelen. Ik heb me die dag wel mijn eerste radio gekocht, om alles te kunnen volgen.“ “ De mishandelingen, hingen ook samen met het soort verzet dat er kwam, om de gedwongen arbeid.

“In het jaar 59 zat ik in mijn laatste jaar van l’ école des monitirices.

Onze generatie heeft de wreedheden niet echt meer gekend, zelfs mijn vader niet echt. Mijn grootvader wel, de dwangarbeid, de verplichtingen, de wreedheden, de vernederingen “Makaks!,…

Daardoor kwam het dat onze generatie niet zo gevoelig was voor wat er allemaal gebeurde in die periode. Sinds het bezoek van koning Boudewijn in 1955, begon alles echt te veranderen.Wat ons wel stoorde, was het categorieke onderscheid tussen blank en zwart.

Zo mochten we na 18h niet meer de stad in, de stad dat was waar de blanken woonden. De apartheid in

had aan koning Boudewijn vertelt dat de Afrikanen het nooit zouden vergeten, de zweep, de paleizen waar de blanken in woonden enzovoort.

De meerderheid van de blanken was toen verontwaardigd. Ik niet, ik dacht “eindelijk, eindelijk iemand die de waarheid eens durft te vertellen”.”

"Ik herinner me dat Lumumba steeds "In sneltempo werden belangrijke meer op het toneel verscheen. Hij posten en leidersfuncties

10 • • • Aangekomen. Solidair met de vluchtelingen geafrikaniseerd. Maar generaal Janssen heeft het Congolese leger niet willen afrikaniseren, toch niet de leidinggevende posities. Toen Boudwijn de kolonie teruggaf aan de Congolezen, jutte het discours van Lumumba de mensen op. Er ontstonden rellen, alles was immers plots bezit van de Congolezen.

Lumumba, was een goeie politieker, maar als staatshoofd liet hij grote steken vallen. Hij was vergeten dat hij het land dat hij in rep en roer zette, daarna ook nog moest leiden. " "Al bij al, ben ik fier op hoe België Congo heeft bestierd.We hebben er onderwijs ingesteld. Dat is niet overal in gekoloniseerd Afrika zo degelijk doorgevoerd. Maar jammer genoeg, was er ten tijden van de tumulten nog geen enkele universitair geschoolde Congolees , daar was het onderwijssysteem blijkbaar nog niet aan toe. In 55-56 zijn er maar 2 Congolezen naar België gekomen om te studeren. In Frankrijk bijvoorbeeld, was dat anders. De Congolezen mochten voor de expo van ’58 eenvoudigweg België niet binnen, niet om te studeren, maar ook niet om te reizen. En dan na de onafhankelijkheid kon het plots wel.

Er werden akkoorden opgesteld, 15000 mensen uit Congo naar België, maar ook omgekeerd evenveel Belgen naar Congo. Ik herinner me dat in 1960 alle medische assistenten die geen dokter hadden kunnen worden in hun eigen land, naar België kwamen”. “ Ja, dat is waar. Mijn moeder had toen gezondheidsproblemen dus ik ben niet naar hier gekomen.“

“ Over het onderwijs kan ik wel wat vertellen. Vooral de missionarissen hebben erin geïnvesteerd. Ze leerden lezen en schrijven en ook wat techniek aan. Mr Buisseret heeft dit allemaal in gang gezet.Wij waren actief in het Atheneum van Ngiri Ngiri, Een “interraciale school”, al was er geen enkele blanke.We volgden hetzelfde programma als het officiële onderwijs in België. Het onderwijs dat we gaven was

humaniora. Het was de Belgische koloniale politiek om traag te evolueren. Tegen dat de rellen uitbraken, kon dat niet meer worden ingehaald. Een groot verschil met de Franse kolonies was ook, de taal op school. Daar werd er vanaf het lager onderwijs uitsluitend les gegeven in het Frans. Bij ons, werden de lessen gegeven in de moedertaal, zeker in ruralere gebieden, en het Frans werd onderwezen als een vak op zich. Dat is toch wel speciaal. Chapeau aan de missionarissen voor dit werk.“ “ Ja, en het zijn ook de missionarissen die gebleven zijn na de onafhankelijkheid. Iedereen vertrok, maar zij niet. Het is duidelijk dat ze kwamen met goede wil en niet voor het profijt. Ze hebben onze generatie gevormd. Er zijn zelfs martelaars, die samen met de rebellen gestorven zijn.“

misschien zelfs “teveel” zoals in België, en stond niet genoeg open voor de Zwarte cultuur. De missionarissen zijn daar wel mee bezig geweest, met de taal, literatuur en cultuur van de plaatstelijke bevolking, en ook met het waarderen daarvan. Zij hebben dat misschien beter gedaan dan wie ook, die in Congo gepasseerd is." “ Ik heb school gelopen in een secundaire school met een Latijns

En zo was onze voormiddag al snel vol. De reacties waren waardevol. Het was een genuanceerd gesprek geweest - het was bijlange niet altijd rozengeur en maneschijn in de kolonies, maar ook niet alles was slecht. Een ander had liever wat meer kritische stem gegeven in het debat. Er viel veel te vertellen en op te rapen, veel te bemerken, gedachten om mee te nemen. Iets over het winstbejag, de raderen van een zelfgenoegzaam economisch systeem. Iets voor een volgende sprokkel!

Wereldkeuken Om de verborgen schatten van de mensen die ons te omringen te ontdekken en appreciëren, hebben we aan onze keukenploeg gevraagd enkele culinaire specialiteiten uit hun thuisland met ons te delen.We hadden een grote keuze tussen de lekkernijen uit Marokko (Mostapha),Armenië (Alla), België (Angélique) en Indië (Manesh).

Deze keer laten we Manesh en Mostapha aan het woord.

Op ontdekking!

Marokkaanse sla 1 groene peper, 2 tomaten, 1 komkommer, 1 ajuin, 1 soeplepel olijfolie, 1 soeplepel azijnolie, peper en zout, enkele olijven De groenten wassen en schillen, en ze in blokjes snijden.

Met azijn besprenkelen en met de olijven versieren.

Gedroogde erwten - soep op zijn Marokkaans 500g gedroogde erwten, 1/2 koffielepel zout, 1/2 koffielepel komijn, 8 geplette knoflookteentjes, 1 koffielepel gemalen Spaanse peper, cayennepeper, olijfolie 1,5 liter water aan de kook brengen in een snelkookpan. De erwten spoelen, in het kokend water doen met zout, komijn en look.

Afsluiten en 30min. laten koken. Laten afkoelen en mixen. Opwarmen en opdienen na bestrooien met Spaanse peper en besprenkelen met olijfolie.

Fekkas (Marokkaanse koekjes) 4 eieren, 300g boter, 300g geglaceerde suiker, 800g bloem, 1 zakje gist (8g), 200g fijngestampte amandelen, 200g rozijnen (in stukjes gesneden) De suiker door de boter mengen. Beetje bij beetje bloem en gist toevoegen. Goed kneden tot je een soepel deeg hebt. De amandelen en rozijnen toevoegen en goed mengen. Hiervan lange, smalle rolletjes maken en deze inpakken in keukenfolie en 1 uur in het vriesvak leggen. Uit het vriesvak halen en in dunne schijfjes snijden. De schijfjes op een ovenschaal leggen op bakpapier. Bakken in een voorverwarmde oven op 190°. Ze halfweg omdraaien om ze aan twee zijden te laten bakken.

Deze tekening (door Joran De Ryck, 16j.) staat symbool voor de zorg die wij aan de vluchtelingen besteden.

Het roze (de zorg) vloeit weg van het levenloos kind dat het recht had op een deftig en mooi leven…

Op je bord • • • 11 Kip à la Tikka Massala (Indische schotel) Dit gerecht bestaat uit kippenstukk en die na hun marinade in een mengeling van yoghurt en kruiden, nog een korstje krijgen in de oven in een Massala-saus (massala is een kruidenmengeling).

Deze saus bevat naast de typische kruiden ook nog tomaten en room.

Hier in het westen is het een populair gerecht, waarvan de Indische roots zeer gesmaakt worden. Je kan ’n Tikka Massala-kip krijgen in restaurants over heel de wereld tegenwoordig. In het Verenigd Koninkrijk, staat het gerecht op nummer 1 in de populariteitsranking. Het recept zou uitgevonden zijn in een restaurantje in Glasgow, een klant vond de traditionele kip te droog en vroeg er nog wat saus bij. De kok zou snel een saus met tomatensoep, yoghurt en kruiden geïmproviseerd hebben. Of hoe lekker improvisatie wel niet kan zijn!

Smakelijk!

12 • • • Verhaal Nathalie

Een verhaal geschreven door Zuher Aljobory

Gesprek met Zuher, medewerker van Chato Zuher woont sinds veertien jaar in België. Hij werkt voor onze renovatieploeg, maar eerst en vooral is hij een gepassioneerd schrijver. In deze uitgave brengen wij een kortverhaal van hem dat uit het Arabisch naar het Frans (en daarna naar het Nederlands) is vertaald.

Wat heeft je geïnspireerd om het verhaal van "Nathalie" te schrijven?

In mijn geboorteland Irak wonen meerdere generaties samen onder één dak en de jongeren dragen zorg voor de ouderen.Toen ik naar België kwam, verbaasde het mij te zien dat veel ouderen op zichzelf zijn aangewezen en de kinderen nauwelijks naar hen omkijken. Nathalie uit mijn verhaal is een fictief personage, maar zij zou echt kunnen bestaan.Als schrijver en als lid van deze maatschappij wil ik vragen stellen bij de manier waarop wij leven en hoe wij omgaan met onze ouderen... .

Jij bent vele jaren geleden zelf ook als vluchteling naar België gekomen. Hoe kijk je naar de actuele gebeurtenissen?

Ik woon hier nu al vele jaren, maar als ik het nieuws volg, word ik heel triest. Oorlog is iets ergs. Ik heb zelf een oorlog meegemaakt als soldaat (de oorlog tussen Irak en Iran), dus ik weet wat het is! De oorlog die momenteel aan de gang is, heeft veel verschillende oorzaken en kent veel verantwoordelijken. Het ontstaan van de "islamitische staat" is niet de oorzaak van het conflict maar veeleer een resultaat van de wereldwijde politiek, van allerhande gebeurtenissen die eerder hebben plaatsgevonden... . Elk mens heeft recht op een leven in vrede en veiligheid. Het is normaal dat mensen in de gegeven omstandigheden op de vlucht slaan en op zoek gaan naar een beter leven voor hun kinderen en voor zichzelf. De andere landen zouden hun grenzen moeten openstellen en de vluchtelingen opnemen.

Wat moest gebeuren, is uiteindelijk toch gebeurd.

Nathalie is weggegaan, geruisloos, zonder een roep om hulp, ook zonder tranen. Dit vertrek vraagt wel een minimum aan voorbereiding voor een reis die langer kan duren dan men zich kan voorstellen. De gedachte aan een terugkeer of zelfs aan een laatste tot ziens aan haar naasten is onmogelijk.

tijdverdrijf eigen gemaakt op haar maat: deze ‘lage’ wereld zonder ziel en inhoud, ontmaskerd als een grove en gratuite leugen, uit te schelden. Deze lage wereld die, zoals ze zei, een opeenvolging van verzonnen en middelmatige verhalen was. Zo vlug vergeten als een droom bij het ontwaken.

Nathalie is vertrokken naar haar laatste thuis, getroffen door een stille en plotse dood. Zij had er niet voor gekozen om alleen te leven of om zo te sterven. Dat is het lot van vele mannen en vrouwen die alleen leven in dit vlakke land.

Nathalie is vertrokken zoals zij op de wereld gekomen is, als een bliksem.Wat ze wonderlijk dikwijls herhaalde. Zij had een onbegrijpelijke en onvolledige geschiedenis.

Talloze jaren waren voorbij gevlogen zonder het minste geluk. Ze zag zichzelf nauwelijks als een schakel van het leven zelf.

Zij was mijn Belgische buurvrouw. Zij was aan de eenzaamheid gewoon geraakt. Zij had elke capaciteit om met anderen te communiceren verloren. Zij had zich een

Afgelopen nacht is zij vertrokken. Een halflege fles ouzo achterlatend op haar keukentafel. Resten van een magere maaltijd, enkele stukken meloen hier en daar, een leeg

Verhaal • • • 13

sigarettenpakje. Onder haar tafel haar hondje, verweesd door de stilte die hem opeens omringde. Zijn eetbak, half leeg, scheen hem niet meer te interesseren.

De drie zonen van Nathalie, die ze in zes maand niet meer gezien had, deden geen moeite meer om haar te bezoeken. "Zij denken dat ik een luis ben, die hun kostbare tijd zou kunnen stelen", herhaalde ze telkens na een glas teveel.

Ik verbeeld me dat ze op die laatste avond voor haar ogen de trieste film van haar leven heeft zien voorbij gaan. Op het parket van haar salon stalde ze haar schamele herinneringen uit, die nu alle zin verloren hebben. De blije momenten bij de geboorte van haar kinderen, de grote reis naar Brazilië, de mooie reis naar Madagascar, die warme ogenblikken van de feestmaaltijden tijdens de eindejaarsfeesten. ik geloof dat zij gestopt is bij de herinnering aan de tafel in haar trieste salon. Zij had die aangekocht bij een rijke artiest van Doornik, die van zich deed spreken door zijn spectaculaire zelfmoord aan de oevers van de rivier. Zij sprak over die vriendin die haar herhaaldelijk had afgeraden objecten van overleden mensen te kopen. Dat zou ongeluk brengen, de geesten van de vroegere eigenaars zouden het huis kunnen bezetten als een bron van onheil. Ik heb Nathalie gezien, die laatste nacht, haar nog eens voor de laatste maal verdiepend in haar fotoalbum, dat gekoesterd werd op haar nachtkastje. Zij doorbladerde die, deed hem dicht en vergat hem even vlug.

wel duidelijk. Op het laatste ogenblik komt dit besef pas naar boven. De wereld is een armzalig gat dat nergens ergens heen leidt." Zij sprak veel over haar overleden man, mijnheer Alberto. Zij vertelde over hem dat de dwaasheden van Schopenhauer en die klootzak van een Nietszsche zijn geest vergiftigd hadden. Zijn zelfmoord was geen verrassing, zijn vader had het hem voorgedaan.

Alberto werd levenloos aangetroffen in zijn appartement in Brussel, in een wijk met een grote ingeweken bevolking. Dat had de federale politie op zijn minst bevestigd.

We hebben veel gelachen, wij samen op die dag. Er was nauwelijks vreugde bij haar, zo zag ik in haar ogen. Zij had verdriet en was melancholisch gestemd. Ze vertelde me met een heimelijke lach dat haar grootste dwaasheden, nu veertig jaar geleden, eerst haar huwelijk en later haar kinderen waren.

Mijn vriendelijke buurvrouw Nathalie is deze morgen gestorven, haar laatste avond bracht ze door wachtend op haar laatste bezoeker (de Profeet van het Niets). Ze heeft haar laatste fles Ouzo niet kunnen leeg drinken. Ze heeft haar arsenaal aan scheldwoorden niet volledig meer hoeven te gebruiken. De ploerten van zonen zijn haar geen laatste groet komen brengen. Onder haar tafel zat nog het arme hondje, geïntrigeerd door de loden stilte... .

Zij had me twee dagen voordien verteld dat ze haar oudste zoon Paul opgebeld had. Die woont in Hamburg met een Duitse met een haakneus als een vechthaan.

Nathalie had hartelijk gelachen, het was eerder een triestig lachen. Ze had Paul gezegd dat ze de koude van de dood voelde binnendringen in kleine hoeveelheden.

Ze had de behoefte omringd te zijn door haar naasten, ze wilde niet alleen sterven, en vooral, iemand moest zich om haar hondje bekommeren. Na haar dood is Paul nooit gekomen, alhoewel hij het beloofd had.Verloren moeite : hij noch de twee anderen hebben een laatste groet gebracht aan hun arme moeder.

Haar laatste dag heeft Nathalie doorgebracht met op de lage wereld te schelden. Zij ontstofte haar salon volgestouwd met nutteloze objecten, zoals een museum, behekst door de ziel van oude dingen. Zij herhaalde met hoge stem : "Je wordt door het leven bedrogen, dat is nu

Uit het Iraaks vertaald naar het Frans: Aziz Laamarti en Mlle Yosra.

14 • • • WMKJ Lantaarns en andere lampionnen maken... (of hoe licht maken in donkere tijden) Het is nog steeds winter, maar we zien de dagen al langer worden... Kennen jullie lichtmis, het oude kaarsenfeest van het licht van 2 februari, dat de ideale gelegenheid is om pannenkoeken te eten?

Deze traditie om de terugkeer van het licht na de koude seizoenen te vieren, kan ons inspireren om het leven, en alles wat ons aan die bruisende kracht doet denken, te omarmen, zeker wanneer de tijden donker en zwaar aanvoelen. Hier zijn enkele ideeën om lantaarns te maken en licht te laten schijnen waar nodig!

• Versierde glazen potten, vastgebonden met ijzerdraad • Conservenblik met gaatjes (met hamer en nagel) • Chinese lantaarn gemaakt van papier (zie afbeelding) • Fakkel (te maken en te gebruiken onder begeleiding van een volwassene) door een dunne doek in gesmolten kaarvet te dompelen en rond een stok te binden (zie: www.latoilescoute.net/ fabriquer-une-torche)

Ontsnappingsroutespel We speelden dit spel in de zomervakantie 2015, met kinderen van 9j tot 12j.. We zochten een manier om het vluchtelingenthema aan bod te laten komen en maakten dit spel om het thema makkelijker bespreekbaar te maken.We hebben eerst met de kinderen een gesprek gehad over het vluchtelingenprobleem.

We waren echt verrast over wat ze daar allemaal over wisten.

Doel van het spel: zoveel mogelijk hulpmiddelen bij elkaar krijgen (geld, paspoort, eten & drinken...), om zoveel mogelijk mensen veilig naar het "beloofde land" te krijgen.

In het kort het spelverloop: het spel werd gespeeld in het bos, waar de kinderen 3 kampen bouwden die elk een land van herkomst voorstelden. Hun doel was om naar het beloofde land te geraken. Maar daarvoor hadden ze vanalles nodig zoals paspoorten, eten, drinken, reddingsvesten... Ze konden die spullen veroveren door de andere kampen binnen te vallen en in ruil voor geld een voorwerp dat ze nodig hadden te kiezen. Het geld konden ze verkrijgen door proeven af te leggen.

Hadden ze de voorwerpen die ze nodig hadden, dan konden ze de oversteek wagen. Maar het geld was niet zo makkelijk te verkrijgen en soms waagden ze de oversteek zonder reddingsvesten, omdat dit geld en tijd bespaarde. Maar dit had ook risico’s: als er bij het spelbord van het beloofde land een 7 of 9 met de dobbel steen werd gegooid, dan was er een hevige storm en dan kapseisden de bootjes. Die die geen reddingsvesten hadden gekocht waren dan uitgeschakeld (verdronken).

Waren ze aan het beloofde land geraakt, maar nog niet op hun juiste bestemming, dan moesten ze alles herbeginnen. Dus opnieuw geld verdienen om voorwerpen te kunnen kopen, maar dit maal om met de vrachtwagen te kunnen vluchten. Hier was er in plaats van een storm een controle, en werden ze eventueel teruggestsuurd naar hun land :-( Hoe lang is de reis!

Eens een andere manier om de actualiteit aan bod te laten komen. Het was echt verbazend hoeveel ze er al van wisten en hoe erg ze het vonden ook.

WMKJ • • • 15 Minimonimamakamp Inderdaad, een lange titel voor een kamp.

We noemden het zo omdat we tijdens de herfstvakantie 2015 voor de eerste keer op kamp gingen met kinderen (mini), jongeren (de moni’s) en ouders (mama’s en papa’s).

We hadden enkele dagen voorbereiding nodig voor dit superspeciale weekend, maar het is ongelofelijk goed verlopen. Zowel jong als oud heeft zich goed geamuseerd, mensen met een verschillende afkomst werkten samen en hielpen elkaar. De Chambérysfeer was top, dat zie je ook aan de foto’s! Achteraf gingen zowel de ploeg van de wmkj als de deelnemers met een “Wauw-gevoel” naar huis!

Weekend jongeren “Ik kif Nederlands” Tijdens de kerstvakantie trokken we met een groepje Franstalige jongeren richting Poperinge.We gingen naar Vlaanderen omdat we ons Nederlands wilden oefenen met de jongeren van de activiteit “Ik kif Nederlands”. Samen met een aantal jongeren uit Roeselare gaven we het beste van onszelf tijdens de Nederlandstalige activiteiten zoals een nachtwandeling, een quiz en een groot spel in Ieper.Voor onze jongeren was het een heel mooi weekend waarbij ze van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat Nederlands spraken, een ideale oefenkans!

16 • • •

Door het sleutelgat van Chambéry

AGENDA ••• Wijkwerking

• zaterdag 5/03, 12u30: "Aangekomen" Ontmoetingsdag over vluchtelingen (meer info op pagina's 5 & 6) • zaterdag 19/03, 19u: Uitgave van het boekje over Chambéry (meer info op pagina's 18 & 19)

Chambéry : een wijkhuis in de grootstad voor jong en oud, met vele activiteiten en waar iedereen welkom is.

Allemaal in één logo.

••• Dienstencentrum

• vrijdag 25/03, 13:30-16:00: Paasfeest en verjaardagsfeest • 29/02 - 4/03:Week van de vrijwilligers.We willen alle vrijwilligers hartelijk bedanken, omdat we elke dag op hen kunne rekenen!

• donderdag 28/04, 13:30-15:00: Raadcentrum

••• WMKJ

• 29/03-2/04: Paaskamp in Wallonië • 29/03-1/04: Paasateliers in Chambéry

Aan de collega's die vertrekken, dank u en tot ziens !

En hartelijk welkom aan de nieuwe !

Saidou en Mamadou Saïdou en Mamadou hebben onlangs hun contract bij ons beëindigd. Saidou hoopt in de ecologische bouw terecht te komen. Mamadou is hard op zoek naar werk en hoopt als polyvalent arbeider aan de slag te kunnen.Wij wensen hen allebei veel succes toe.

Teresa Hallo iedereen, Mijn 6 maanden stage in Chambéry zitten er jammer genoeg op. Ik heb veel bijgeleerd en heb prachtige ervaringen opgedaan. Graag wil ik iedereen bedanken voor de mooie ontmoetingen en de fijne babbels. Ik wens jullie nog veel schitterende momenten op Chambéry toe. Ik kom zeker nog eens op bezoek! Lieve groetjes,Teresa. Dankjewel!

Houssein Houssein werkt sinds november bij Chato. Hij komt uit Irak en spreekt goed Nederlands. Hij woont ondertussen al acht jaar in België en heeft als schoonmaker gewerkt. Hij heeft alvast zin om hier heel wat op te steken.

Grégory Grégory is onlangs de equipe van Chato komen vervoegen. Hij komt uit Charleroi, maar woont al enkele jaren in Brussel. Hij heeft al heel wat ervaring in de bouwsector. In zijn vrije tijd speelt hij voetbal. Hij is alvast gemotiveerd om hard te werken.

Sador Ik heet Sador. Ik ben student in het laatste jaar (richting secretariaat) en ik doe mijn stage van een maand hier in Chambéry. Ik werk aan het onthaal, dus heb ik de kans om direct contact te hebben met de mensen. Elke ochtend, ben ik blij om naar Chambéry te komen omdat ik weet dat er een goede sfeer zal zijn waar ik veel zal bijleren.Wat me het meest raakt is om mensen van dienst te zijn, dit is een grote motivatie voor mijn.

Sander Ik ben Sander, afkomstig uit het kleine dorpje Sint Huibrechts-Lille (Neerpelt) in Limburg. Ik studeer sociaal cultureel werk te Heverlee, in het kader van deze opleiding kom ik stage lopen bij Chambéry van begin februari tot begin juni. Mijn interesses zijn voornamelijk sport (voetbal), lezen, geschiedenis, en actuele sociale thema's.

Yonas en Fransisco Yonas van de klusjesploeg heeft in december een arbeidsongeval gehad. Hij heeft zich in zijn hand gesneden en moest geopereerd worden. De revalidatie vraagt tijd en hij kan voor het einde van zijn artikel 60 contract helaas niet meer terug komen werken.Wij wensen hem een spoedig herstel en het beste voor zijn toekomst!

Gelukkig is begin februari Francicsco de klusjesploeg komen vervoegen, zodat Armen niet langer alleen moet werken...

Door het sleutelgat van Chambéry • • • 17 Na meer dan 20 jaar verlaat Betty D'Haenens Chambéry als sturende werkkracht, maar ze blijft ons dragen in haar hart.

Haar waardig afscheidslied....

Ode aan Chambéry Chambéry, Mijn trouwe fiets vergezelt me door de Etterbeekse straten…

Routinematig wil ik jouw straat inslaan naar die rode poort die voor mij symbool blijft van verbondenheid, warme solidariteit en strijdvaardigheid.

Chambéry, Jouw binnenkoer kleurt groen, hoop op een betere toekomst voor de mensen uit de wijk.

Geen arme wijk want die bestaan niet, … niet in Etterbeek, niet in Brussel, nergens…

‘Arm zijn’ is een uitvinding van ons economisch systeem waar we niet in geloven.

Chambéry, Jouw wijk is rijk: de diversiteit is in al haar vormen aanwezig, jongeren en ouderen bulken van talenten en competenties over de religies, politieke overtuigingen en taalgrenzen heen.

Blijf investeren in deze jong- en ouderen want ze zijn ons sociaal kapitaal waar winst gelijk is aan sociale rechtvaardigheid en herverdeling.

Chambéry, Met jouw groen kleurend Achterhuis vernieuwing en vertrouwen scheppend , ga je een lang gepassioneerd leven tegemoet.

Wijsheid is jou ingegeven, jouw hoge polsslag in de wijk versnelt ook jouw hartslag voor de mensen die er werken, wonen of langskomen.

Chambéry, Jouw voorhuis is complementair aan jouw achterhuis…

Rood en groen kleuren goed samen en zorgen voor actie, gemotiveerd werken en combattief gedrag.

Werkers, vrijwilligers en bewoners verbonden met elkaar door een bom aan verhalen en mogelijkheden die in de wijk blijvend gezaaid worden.

Een passionele, tijdrovende maar verRIJKende bezigheid.

Geen armoe en verveling maar vertrouwen en actie waar je als een ander mens herboren wordt.

Chambéry, Waar kan ik naar toe om jou terug te vinden?

Grote liefdes maak je maar een paar keer mee in je leven…

De weg is lang en kent veel omwegen.

Chambéry, Een vreemd gevoel maakt zich meester...

Gelijke delen: ongeloof en koestering.

Chambéry, Dank omdat je mij zoveel gegeven hebt.

Dank ook omdat ik hier de kans heb gehad om zoveel boeiende mensen en wijkpartners te ontmoeten.

Dank Chambéry omdat je mij geleerd hebt om op een andere wijze in het leven te staan.

Dank collega’s en leden van de Raad van bestuur omdat jullie in het concept van ‘geïntegreerde wijkwerking’ bleven geloven op die momenten dat het beleid ons geen perspectief meer gaf.

Dank ook omdat jullie willen blijven timmeren aan een betere samenleving voor iedereen die het moeilijk heeft om er zijn plaats te vinden.

Ik moet nu echt vertrekken…

Geen traan, geen brok in de keel.

Weet dat ik ontelbare mooie herinneringen meeneem.

Ik moet nu echt op reis …

Maar weet dat jullie met mij een beetje meereizen op mijn linkerschouder als trouwe Chambéry ‘engelenbewaarders’.

Chambéry, Zie me nu fietsen langs de straten.

Ik heb een Chambéry dat ik zo gaarne zie…

Betty