Zz 2014 3

Zeezeilvereniging voor schippers & opstappers - www.pzv-zeezeilen.nl

Jaargang 33 nummer 3, november 2014

Evenementen Tochtverhalen van deze zomer En verder: • Verenigingsvaria - PZV-Forum - Social Media for Sailors - Kanaal 77 • Techniek & Vaarpraktijk - Saildrive-schroefas revisie - Hoe lang gaat een motor mee • Schipper & schip

Inhoud

The place to be!

4 5 6 6 7 8 10 10 11 14 18 20 22 23 24 25 28 30 32 34 37 40 46 47 48 49 51 55

Van de redactie Hans van Reenen Van het bestuur Herman Van den Broeck Activiteitenprogramma Maarten Roks Nieuwe leden Ger Bakker Kanaal 77 Social media for sailors Micha Hoiting PZV-Forum voor het echte clubgevoel Wie was waar?

Herman Van den Broeck Er is altijd wat op het Wad Han van Pelt Shit Happens en Stoere Verhalen Maarten Schouten Beagle wint eindejaarsweekend Arie van der Hoek 8 uren van de Oosterschelde

Irene Swinkels Bericht van de organisatoren van 8 uren Marijn Kuijpers

8 uren met roze touwtjes

Truus de Wijs Het Schip Joep Vermeulen Narrow Escape Dico van Ooijen en Yvonne Verschure Zeilavontuur van de VISSER Ben en Marloes Visser Wat een Waddenweekend!

Arjen Jeurgens Vakantie 2014 - Beagle Arie en Evelien van der Hoek Cadans weer terug Bauke Sijtsma Na de Ramsgate Joep Vermeulen Rondje Ierland Philip Beekman Saildrive-schroefas revisie Philip Beekman Aan alle booteigenaren van PZV Piet Lucassen e.a.

Hoe lang gaat een motor mee?

Arie van der Padt Valse start Henri Boetzkes Een klussenlijst van 33 voet Annemieke Stallaert Monsterrol

Kalender 15

13

Trafalgar Pub

Dommelstraat, Eindhoven PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, AUGUSTUS 2012

23

november zaterdag november december zaterdag februari februari februari februari/maart sep 2015

ALV Pubavond Excursie Oosterschelde Workshop reparatie en onderhoud Cursus marifonie DSC-oefensessie Pubavond Lustrumviering!

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

3

Vereniging

Vereniging

Hans van Reenen

Herman Van den Broeck

Van de redactie

Van het bestuur

W

at een goed verenigingsjaar tot nu toe!

Een veelbelovend voorjaar waarin een aantal succesvolle activiteiten, zoals de lezingen over boeien en lichten, de cursus TKN, de film ‘All is lost’, de workshop Bootonderhoud en een aantal behoorlijk bezochte palavers, gericht op de toekomst van onze vereniging.

En vervolgens een zeilzomer met al vroeg in het jaar veel zon en een lekker temperatuurtje, een Ramsgate met een zomers tintje, PZV-zomerzeilers in zo’n beetje alle windstreken, een wederom zeer geslaagd Shit Happens annex Sterke Verhalenweekend op de Mosselplaat, een daverende en succesvolle 8 uren van de Oosterschelde, en dan nog een Waddenweekend en een Eindejaarsweekend met ‘Indian Summer-weer’.

Door – overigens plezierige – omstandigheden waren ‘wij van de Lady Five’ persoonlijk verhinderd deel te nemen aan Waddenweekend en Eindejaarsweekend en was de 8 uren van de Oosterschelde mijn laatste PZV-zeilavontuur van dit seizoen.

PZV was ruimschoots vertegenwoordigd. Van de ruim 80 deelnemende schepen voeren er zeven onder PZV-vlag en -bemanning. Dat is te zeggen, drie daarvan waren geheel ‘bemand’ door PZV-vrouwen! De zeilomstandigheden gedurende de wedstrijd waren nagenoeg ideaal. Voldoende wind uit de goede richting en ook weer een lekker temperatuurtje.

Voor alle 31 PZV-deelnemers, uitgedost in fel rode PZV-promoshirts, was het een zeer geslaagde ervaring. Schitterend zeilweer, veel spannende momenten en natuurlijk als vanouds de gezelligheid. Oprecht genieten dus.

Elders in dit nummer leest u meer over deze editie van de 8 uren.

4

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

Voor mij was dit mijn eerste 8 uren ervaring.

En dit, terwijl deze wedstrijd dit jaar al voor de 25ste keer vanuit de thuishaven van de Lady Five georganiseerd werd! Afin, beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Ik ben in ieder geval onmiddellijk ‘fan’ geworden van deze enerverende zeilgebeurtenis.

8 uren van de Oosterschelde

Wat mij betreft is de 8 uren van de Oosterschelde een evenement dat bij uitstek past binnen de doelstellingen van PZV op weg naar de ‘bestemming toekomst’. Het is sportief, leerzaam, leuk, uitdagend, spannend, zeilen ‘pur sang’ en gaat er van uit dat iedere deelnemer zijn of haar beste beentje voorzet om een zo goed mogelijk resultaat te halen. Dat is een resultaat van teamwork. Een gemeenschappelijke doel, samenwerking en vertrouwen in elkaar, een duidelijke taakverdeling en focus zijn, net als binnen onze vereniging, belangrijke voorwaarden voor succes.

Dit evenement biedt ook een fantastische mogelijkheid om PZV te promoten. Het is naast een zeilevent tevens ook een verenigingsevent.

Dat wil zeggen, dat ook het resultaat van het collectief van de schepen, dat samen onder de vlag van een vereniging vaart, telt. Maximale inzet van iedere bemanning voor zijn of haar eindresultaat heeft ook onmiddellijk invloed op het verenigingsresultaat. Eén voor allen dus en allen voor één!

En dat past PZV. Ik ben er dan ook een groot voorstander van om deze wedstrijd een vaste plaats te geven in onze lijst van jaarlijkse evenementen. We zouden er dan gezamenlijk naar moeten streven om met een zo groot mogelijk aantal PZVschepen deel te nemen. Want zeg nou zelf, waar zou je met een aansprekend verenigingsresultaat, een beter platform voor PZV-promotie kunnen vinden dan in zo’n groep van een paar honderd enthousiaste zoutwaterzeilers?

H

et zeilseizoen zit er voor de meesten onder ons weer op. Jammer. Maar dat betekent niet dat de activiteiten van onze vereniging stil vallen. Integendeel! We zijn volop met ons winterprogramma bezig. En er zijn zelfs al ideeën voor volgend zeilseizoen.

Veel en gevarieerde activiteiten

We kunnen dit jaar weer terugkijken op een aantal leuke activiteiten. Het jaar begon met de TKN-cursus, gevolgd door het examen. In maart organiseerden we twee open activiteiten: de erg gewaardeerde onderhoudsworkshop in Stellendam en de exclusieve vertoning van de film All is Lost in Eindhoven. In mei werd er ingeslingerd in noord en zuid, gevolgd door een leuke Ramsgatetocht.

Na de zomer hebben we geoefend met reddingsvlotten en -vesten tijdens het ShitHappens -en Stoere Verhalen weekend. In september was onze vereniging goed vertegenwoordigd (en goed zichtbaar) op de 8 Uren van de Oosterschelde met mannenen vrouwenteams. Daarna lag de focus op de noordvloot met een geslaagd Waddenweekend en enkele weken later met het Eindejaarsweekend. Dank aan alle projectleiders en deelnemers!

Dit jaar hebben we ook ons

forum geactiveerd met de rubriek ‘Tochtplannen’. Zo konden we een deel van onze PZV-vloot volgen op de vakantietocht of op wereldreis.

En zo hebben PZV’ers elkaar onderweg ook kunnen ontmoeten, want we willen ook een sociale vereniging zijn!

Ook aandacht voor het sociale aspect

Het sociale aspect van onze vereniging willen we binnenkort nog eens extra in de verf zetten. Zo plannen we een paar winteravonden waarop leden ons vertellen over hun langere tochten en over alle aspecten van ‘vertrekken’. Dit jaar wordt de najaars-ALV ook niet gevolgd door een lezing, maar bieden we meer gelegenheid om elkaar op te zoeken voor een goed gesprek.

En volgend jaar bij het lustrum willen we zo veel mogelijk PZV’ers actief betrekken.

2015 lustrumjaar

Ja, volgend jaar vieren we weer een lustrum. De lustrumcommissie, onder leiding van Rolien, heeft wilde plannen en gaat er helemaal voor.

De commissie is nu al, in het grootste geheim, bezig met de voorbereiding en het wordt weer een evenement om naar uit te kijken.

folders ontvangen met de vraag om die aan potentiële nieuwe leden te bezorgen.

We zijn nu bezig met de tweede druk, want alles is op. Wie nog folders heeft liggen, wil ik vragen om die neer te leggen bij je havenkantoor, watersportzaken, in het clublokaal van je watersportvereniging, enzovoort.

En wie nog folders nodig heeft, melde zich bij Annemieke, onze communicatieverantwoordelijke. Deel je enthousiasme voor onze PZV met je steigerburen, je zeilvrienden, je collega’s, je familie, maar ook met zeilers die je toevallig tijdens een tocht tegen komt. Maak ze warm voor onze warme vereniging!

En nu het stilaan weer kouder wordt, wens ik je een warme en gezellige winter toe. Ik nodig je uit op onze volgende Algemene LedenVergadering en op alle winteractiviteiten.

Welkom!

PZV-promotie: folderen!

Een aantal PZV’ers heeft deze zomer een pakketje met PZV-

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

5

Vereniging

gens uitstel van mijn kant ging ik uiteindelijk toch maar overstag.

Na een kwartiertje varen was mijn stemming volledig omgeslagen. Dit luidde mijn definitieve passie in voor de watersport.

Maarten Roks

Activiteitenprogramma D

e scheiding tussen zomer- en winteractiviteiten is vervaagd. Twee maal per jaar, t.w. in het voorjaar en het najaar, is er een brainstormavond waarvoor leden worden uitgenodigd om met elkaar van gedachten te wisselen over te organiseren PZV-activiteiten. Het blijkt dat bij beide avonden suggesties voor het zomer- en het winterseizoen gedaan worden.

we in gewijzigde vorm nieuw leven willen inblazen, zullen een aantal leden foto’s tonen van ondernomen reizen.

Het informele karakter staat voorop. Meer een ouderwetse dia-avond, geen opgepimpte PowerPoint-presentaties. In december zal er een eendaagse Snertactiviteit plaatsvinden rondom de Oosterschelde. Wel snert maar geen bibberzeilen. Details volgen.

Op 7 oktober heeft een aantal leden het overleg bijgewoond en input en feedback gegeven over geopperde activiteiten. Dit overleg heeft geleid tot een lijst van activiteiten die ook, vooralsnog globaal, in de tijd zijn uitgezet. Definitieve data worden per e-mail en op de website bekend gemaakt.

Als cursus willen we dit jaar marifonie op het programma zetten. Na deze cursus zal er ook een DSC-sessie in de pub gehouden worden waarbij DSC-gesprekken (via in de zaal aanwezige andere marifoonstations) gevoerd zullen worden. Ook zal er nog een tweede pubavond met diapresentatie georganiseerd worden. In februari zal er een technische workshop georganiseerd worden, waarin aan de hand van een checklist

In november hebben we naast de ALV een ‘Pubavond’. Gedurende deze pubavond, een gebruik uit het verleden dat

systematisch een aantal reparatie- en onderhoudswerkzaamheden nader toegelicht zal worden. Ook zal er weer een triminstructie op het programma staan.

In het lange weekend van Koningsdag gaan we inslingeren, als voorbereiding op de Ramsgatetocht (9-16 mei).

Voor juni staat een manoeuvreerinstructie op de rol. In augustus willen we met PZV naar Sail 2015 in Amsterdam. In september zal de dit jaar goed bevallen deelname aan de 8-uren van de Oosterschelde weer op het programma komen, gevolgd door een spetterende viering van het lustrum begin oktober.

Ger Bakker

Nieuwe leden este nieuwe zeilvrienden, Water en watersport was in eerste instantie helemaal niets voor mij: bij vriendenbezoek van mijn ouders op een woonark moest ik als driejarige jongen onder protest een lange loop-

6

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

plank over. Vanaf dat moment stond alles wat met boten te maken had op een laag pitje.

Rond mijn tiende jaar raakte ik bevriend met een jongen uit de straat wiens ouders een motorjacht hadden. Na vele verzoeken en vervol-

Echter, na een aantal zomers in Zeeland gezeild te hebben, is inmiddels de tijd rijp geworden de horizon te verleggen: mijn zeilvaardigheden en kennis zijn toe aan uitbreiding en de Roermondse binnenwateren zijn geen uitdaging meer. Leuk om te melden is dat op 11 oktober j.l. de Cometino verruild is voor een Boström 31 (uit 1978). Deze zal zijn ligplaats gaan vinden ergens aan het Hollands Diep.

Als verkooptrainer met veel reizen door Europa blijft tijd voor mij nog steeds schaars. Ik ga ervan uit dat er tijd vrijgemaakt kan worden voor alles wat PZV te bieden heeft en dat er bij de eerstvolgende tocht iets meer inslingertijd ter beschikking komt. We zien elkaar op de eerstkomende avond en zeker tijdens één van de tochten.

Vereniging

Met dit verhaal hebben we een tipje van de sluier willen oplichten. Het is zeer wel denkbaar dat er nog activiteiten bijkomen. Houd je mailbox in de gaten!

Vereniging

B

Uiteindelijk is het bij mij zeilen geworden. Na verschillende open boten is er een Cometino 701 aangeschaft. Hiermee heb ik gedurende 15 jaar voornamelijk op de Roermondse Maasplassen gezeild. Maar ook zijn er diverse tripjes naar Zeeland ondernomen tijdens de zomervakantie.

Manfred en Manuela Paradiek (in het bijzijn van Ruud Heezemans) hebben mij kennis laten maken met PZV tijdens de Ramsgatetocht 2011. Gezien de omstandigheden destijds was inslingertijd mij niet gegund en dat had dan ook gevolgen voor mij tijdens het eerste gedeelte van de tocht. Na het herstel sprak het me heel

erg aan en merkte ik dat PZV mij erg veel kon gaan bieden op het gebied van kennis, kunde en vaardigheden, maar natuurlijk ook zeilplezier.

Omdat tijd altijd schaars is, heb ik op dat moment een keuze moeten maken tussen óf zeilen met PZV en de Cometino verkopen, óf blijven zeilen met de Cometino en geen lid van PZV.

Kanaal 77 •

•

•

• • •

•

• •

Ouder wordende PZV-er: heerlijk die grote letters in Zeezeilen nr 2 en ook dat extra wit, om even tot rust te komen.

Met al die nieuwe windparken voor de deur wordt de oversteek naar Engeland een hele onderneming! Ramsgate is verder weg dan ooit…

Drie PZV-schepen (Double Dutch, Fairy Queen en Puff) onderweg weg met onbekende bestemming: vind ze op www.marinetraffic.nl Drie motoren in één seizoen, toeval of tijd voor een collectieve inkoop?

Drie PZV-vrouwenboten in de 8-uren van de Oosterschelde, volgend jaar nog meer?

2015: zevende lustrumjaar van PZV! Dat willen we vieren, heb je een goed idee, contact Rolien Lucassen.

Shit Happens-weekend: op een oud vlot moet je het leren! (nautische variant op een bekend spreekwoord) Henri d’Ark: veel Murphy, maar nog net geen brandstapel!

Continuïteit van ons blad Zeezeilen? We hebben vacatures voor enkele nieuwe redactieleden.

Het kan toch niet zo zijn dat die binnen PZV niet aanwezig zijn?

Wil je meedoen, contact Annemieke Stallaert of Hans van Reenen.

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

7

Vereniging Micha Hoiting

Social media for sailors T

ijdens de laatste ALV’s en palavers is er veel gesproken over social media. Bij een aantal mensen een onbekende (en dus onbeminde) wereld. En da’s jammer, want ook voor zeilers kunnen social media enorm interessant zijn. Een aantal leden gaf te kennen er behoefte aan te hebben om wat wegwijs gemaakt te worden in de wereld van deze social media. Natuurlijk gaat de PZV daar geen handboek voor schrijven. Anderen hebben dat immers al voor ons gedaan! Wel willen we een aantal interessante tips meegeven…

Wat is c.q. zijn social media?

Social media is de verzamelnaam voor alle plekken op internet waarbij gebruikers (en niet een redactie) zelf informatie met elkaar delen. Dit gaat op een gebruiksvriendelijke en vaak leuke wijze. Deze ‘informatie’ komt in de vorm van tekst (nieuws en artikelen), beeld (fotografie en video) en zelfs geluid (podcasts en muziek). Daarbij geeft het woord ‘social’ aan, dat het plaatsen van informatie alleen niet genoeg is. Op deze social websites vindt interactie plaats: de

Wat kun je er als zeiler mee?

Voor zeilers valt er online veel te beleven. Een hoop nuttige informatie kun je vinden op fora als Zeilersforum.nl en zeilen.nl/watersportforum en fora van merkenclubs kunnen je op weg helpen met voor jouw boot specifieke issues. Op Youtube kun je schitterende zeilfilmpjes vinden, maar ook triminstructies. Daarnaast kun je met andere zeilers meeleven, bijvoorbeeld via blogs van vertrekkers (PZV blogs zoals bij voorbeeld http:// puffopreis.blogspot.nl , http://

Nu kun je volstaan met alleen consumeren, maar het wordt leuker als je er zelf aan deelneemt. Bijvoorbeeld door te reageren op belevenissen van clubgenoten. Of een discussie te starten in de (besloten) online groep van PZV-leden op Facebook. Of zelf een (foto) verslagje te plaatsen van je zeilavonturen. Nodeloos te zeggen dat er een hoop (grappig) commentaar voorbij komt.

Hoe je ‘t ook wendt of keert, een stoer verhaal wordt leuker als je het kunt delen!

Hoe doe je dat dan?

Iedereen heeft wel een handige (klein)dochter, buurjongen, neef, opstapper, noem maar op, die je de ins en outs kan uitleggen. En mocht ‘t je na afloop toch nog wat duizelen, dan heeft de NTR academie (publieke omroep) speciaal voor u een cursus ontwikkeld: http://thuisacademie.ntr.nl/ cursussen/cursuspagina/10stappencursus-wijzer-op-internet.html Andere nuttige links zijn: - http://www.twitterinfo.nl/twitterhandleiding.htm - http://www.techzine.nl/tutorials/378/handleiding-facebook. html - http://gratiscursus.be/YouTube/index.html - http://pc-en-internet.infonu. nl/communicatie/72509-socialemedia-begrippenlijst.html En verder? Google Is Your Friend (GIYF). Daarmee bedoelen we, dat je daar zelf in een paar muisklikken een schat aan informatie kunt vinden.

Bescherm je privacy

Bij het beschermen van je privacy zijn (de instellingen van) je mailprogramma, je internetbrowser en je surfgedrag het

Wat is dat toch allemaal met die touwtjes tegenwoordig bij de PZV????

gebruikers reageren op elkaar en communiceren met elkaar.

Het is geen eenrichtingsverkeer en juist dát maakt de social media zo leuk.

8

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

www.sailblogs.com/member/ doubledutch/ en via korte berichtjes van andere PZV-ers via Facebook en Twitter.

De eenvoudigste manier is natuurlijk het inhuren van een persoonlijke social mediacoach. Maar als PZV-ers doen we natuurlijk niet aan dure uurtje-factuurtje-grappenmakerij!

allerbelangrijkst. Je hoeft helemaal niet op social media te zitten, om een gewillige prooi te zijn voor adverteerders,

hackers en ander vervelend volk! De Consumentenbond heeft een aantal filmpjes online gezet over hoe je je privacy online kunt beschermen.

Zoek even op het Youtubekanaal van de Consumentenbond (https://www.youtube. com/user/consumentenbond) door daar in het zoekveld ‘privacy’ in te geven.

Net als bij ‘gewoon’ internetgebruik moet je bij sociale media bewust nadenken over wat je aan welke doelgroep over jezelf prijsgeeft. Wanneer je niet zo digitaal onderlegd bent, kan het je overkomen dat door een paar ogenschijnlijk onschuldige muisklikken iedereen kan lezen wat alleen voor je vrienden bedoeld is en zet je met een onschuldige klik een heel reclamecircus in werking. Met een paar muisklikken kun je namelijk van alles online plaatsen en als je niet van te voren nadenkt over wat je wel en niet wilt delen, kun je daar heel lang spijt van hebben.

Het is aan jou zelf om te bepalen hoe je hiermee omgaat.

Met gezond verstand kom je al een heel eind. En als je wel wilt communiceren met je familie, vrienden en clubgenoten, maar dat allemaal niet met de rest van de wereld wilt delen, kun je de instellingen van bijvoorbeeld je facebookpagina aanpassen. Daarmee voorkom je dat alles wat jij plaatst, zomaar gedeeld kan worden, of dat jouw naam gekoppeld wordt aan de foto van een ander.

cy op Facebook te vergroten

Wat willen we er mee als PZV? De PZV ziet de eigen website, het PZV-forum op de site, forums van derden en sociale media als Youtube, Facebook en Twitter als prachtige manieren om intern, extern en onderling met elkaar te communiceren. We hebben daarom een facebook-pagina in het leven geroepen, waar inmiddels 57 actieve PZV’ers met elkaar communiceren. Op Linkedin (dat vooral voor zakelijke netwerken bedoeld is) kunnen PZV-ers elkaar zakelijk verder helpen. Daarnaast twitteren we met #PZVZZ (terug te zien op de homepage van onze eigen website) en hebben we een eigen Youtube-kanaal ingericht, dat we t.z.t. hopen te vullen met mooie (promotie) filmpjes.

Tijdens de komende ALV willen we met jullie bespreken hoe de PZV zelf omgaat met social media, en hoe we het beste met (en over) elkaar praten op het internet. Zorg dat je er bij bent!

Specifiek voor facebook daarom nog wat tips: - http://www.pepermunt.net/ sociale-netwerken/ en dan naar: facebookprivacy - http://www.marketingfacts. nl/berichten/ en dan naar: 5 tips om je priva-

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

9

Tochtverhaal

Vereniging

Han van Pelt

PZV-Forum voor het echte clubgevoel

Een tocht naar Ameland, 3-8 augustus 2014

E

en geweldig idee, een vraagje, iets te koop, wil je opstappen?

Gooi het in de groep via ons Forum!

Het forum vind je op de PZV-website. Het heeft vijf categoriën, waarvan twee, ‘Bemanning’ en ‘Tochtplannen’ alleen voor leden zijn. Eerst inloggen dus om alles te zien.

eer met zijn tweeën.

W Onze drie kinderen van basisschoolleeftijd hebben we

Om iets te schrijven, zijn er de nodige knoppen zoals ‘Onderwerp toevoegen’ en ‘Reageer’.

Een korte uitleg is te vinden via de functie ‘Help’ (rechts onder ‘Mijn PZV’) op de home page van de website. Proberen maar!

Vereniging Herman Van den Broeck

Wie was Waar?

D

eze zomer hebben we ons forum een impuls gegeven met de rubriek ‘Tochtplannen: wie is waar’. Die rubriek had flink wat succes: meer dan 400 keer werden de posities van onze PZV-vloot bekeken! Als moderator van deze rubriek vond ik het leuk om elke dag even te kijken waar onze PZV-schepen te vinden waren. En ik vond het altijd gezellig om PZV’ers onderweg bij elkaar te brengen.

De schepen met een actieve AIS waren makkelijk te volgen.

Andere schippers hebben me af en toe hun plan en positie gemeld. En misschien waren er ook schippers die helemaal

10

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

niks gemeld hebben, maar dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen. Door elke dag de rubriek op het forum bij te werken waren de bewegingen van onze vloot goed te volgen.

Dat werd niet alleen door de thuisblijvers gewaardeerd, maar het heeft ook tot leuke en gezellige ontmoetingen onderweg geleid, zelfs aan verre kusten.

De meeste schepen liggen nu weer in de thuishaven, met uitzondering van onze wereldzeilers. Daarom houd ik de posities nu niet meer bij op het forum. De vele positieve reacties ‘dwingen’ ons om de actie ‘Wie is Waar’ volgend jaar ver-

Er is altijd wat op het Wad

der te zetten. Maar dat ga ik niet meer doen!

Ik zoek dus een opvolger voor ‘Wie is Waar’. Misschien heb jij wel zin om deze rubriek van mij over te nemen? Het is leuk ‘werk’ en het vraagt tijdens de zomermaanden maar een paar minuten tijd per dag.

Het is een vorm van ‘droogzeilen’, want je krijgt vanzelf het gevoel dat je met de vloot meevaart. En het is leuk om PZV-ers met elkaar in contact te brengen.

Iets voor jou? Ben jij onze nieuwe ‘Wie is Waar’-moderator? Meld je even aan per mail: voorzitter@pzv-zeezeilen.nl.

afgeleverd bij Allemansend in Elahuizen aan de Fluessen.

Een week zeilkamp, dus de week ligt aan onze voeten. Wat doe je in zo’n geval? Ook gaan zeilen! Ik had al jaren op mijn verlanglijst staan om eens naar het oostelijk wad te gaan, over de wantijen te varen en als het ervan komt, ook eens droog te vallen. Voor die gelegenheid heb ik met mijn echtgenote in Woudsend een Clever 23 gehuurd, een klein jachtje met ophaalbare kiel, dat in die toestand maar 30 cm diep steekt: ideaal voor het doel. Eerder hebben we geprobeerd een boot te huren aan het Lauwersmeer, maar daar bleek last minute zoveel mis mee (haperende keerkoppeling) dat we

daar maar vanaf zagen. Vanaf 19 uur kunnen we op de boot, maar dat is te laat om Workum nog door te komen. Zodoende brengen we een mooie avond door aan een Marrekrite-steiger in het grote Gaastmeer.

Maandagochtend vertrekken we op tijd, want we hebben 40 mijl voor de boeg naar Ameland. Klein scheepje = lage rompsnelheid en dus wil ik op tijd door de bruggen van Workum. Het is onze eerste Frieslandervaring in het hoogseizoen en ik weet niet op welke hectiek ik me moet voorbereiden. Workum (een spoorbrug, vier bruggen en een oud en erg mooi zeesluisje) zijn we echter vlot door en vóór ons lonkt het IJsselmeer. Er is helemaal geen sprake van watersportdrukte, sterker nog, het is zodanig rustig dat ik me bijna zorgen

maak om de watersportbranche (waar de locale economie voor een belangrijk deel op drijft) in dit deel van het land Ook de sluis bij Kornwerderzand ligt snel achter ons. We hebben het tij nog net mee op Boontjes. Kortom de tocht over het wad kan volgens plan starten.

Wanneer de kaarten niet meer kloppen

Voorbij Harlingen onder de Friese kust ligt het eerste wantij: het Kimstergat. Daar is het

ook meteen raak. Veel minder water onder de kiel dan berekend en enkele mijlen lang een over de bodem slepend roer (gelukkig kantelbaar en gelukkig geen schade). Door contact met de zeebodem en de meer horizontale stand van het roerblad is de besturing wel even loodzwaar geworden! Achteraf horen we dat de prikken in het Kimstergat dit jaar zijn vervangen door betonning en dat die betonning enkele honderden meters verder naar het westen is verlegd.

Ik neem aan dat de vaarwegbeheerder hier wel een goede reden voor zal hebben gehad, maar verwarrend is het wel.

Niet alleen verwarrend voor ons. Twee charteraars en drie jachten liggen vast in de geul.

Het Vingegat is het tweede wantij, waar de passage gelukkig een stuk vlotter verloopt. Na nog wat geultjes (hier beduidend smaller dan op het westelijk wad, maar wel uitstekend betond), komen we om 19.00 u aan in het kleine en inmiddels propvolle haventje van Nes (Ameland). Uiteindelijk liggen we met hulp van de vriendelijke havenmeester vier dubbeldik ingeparkeerd.

Waar in het westelijk wad

het havenbeeld wordt gedomineerd door grote (groter, grootst...) scherpe jachten, liggen hier met name kleinere schepen. Ook de sfeer is iets anders: het van de natuur genieten en zeilen als kunde (en kunst) lijken hier nog wat meer op de voorgrond te staan. Voldaan van de mooie tocht en het behaalde reisdoel gaan we te kooi.

De dinsdag brengen we door met passagieren: fiets huren en eiland verkennen, want we zijn hier allebei nog nooit geweest. We zien de mooie oude huisjes van Nes en Hollum en brengen even een bezoekje aan de vuurtoren. Terug op de boot knobbelen we het volgende tochtplan uit. Er is mogelijk een weersomslag op komst, dus zijn er meer schippers aan het rekenen geslagen. Ik raak hierover met buurman aan de praat en dat levert een leuk gesprek op, waarin we de nodige wetenswaardigheden uitwisselen. Zo horen we van de havenmeester, dat er tegenwoordig een negatief reisadvies geldt voor het Boschgat, een geul tussen Ameland en Terschelling. Dit in verband met zandbanken die sterk van plaats wisse-

len. Onlangs is daar nog een vastgelopen motorjacht door de golven gesloopt. Ik bedank hem voor de tip, want in deoverigens zeer gewaardeerde - vaarwijzer van Jan Heuff is dit niet zo duidelijk terug te vinden.

Klein bootje, lage snelheid Woensdagochtend vertrekken we wat eerder dan de rest.

“Heb ik me dan ergens verrekend?” Het blijkt weer dat je toch een beetje op jezelf moet vertrouwen, want met de stroom tegen onder Ameland, liggen we rond de kentering van het tij precies voor de ingang van het geultje onder de Robbenbank, een zandplaat in het zeegat tussen Terschelling en Ameland. Gezien onze geringe diepgang kunnen we zo optimaal van de stroom profiteren.

De Robbenbank doet zijn naam eer aan: we varen kort onder de luwe zuidzijde, waar zeker 150 zeerobben liggen te rusten. Het is een prachtig gezicht. Enkele grotere en donkerder mannetjes, veel wat fijner gebouwde vrouwtjes en een flink aantal jongen.

Ze blijven onverstoorbaar lig-

gen, ondanks onze aanwezigheid. Zoveel hebben we er in het wild nog nooit bij elkaar gezien. Met een heerlijk zeilwindje en een rif varen we over het wantij onder Terschelling. De visfuiken staan daar op bepaalde plaatsen bijna tot in de smalle geul, waarbij het af en toe zoeken is naar de volgende ton tussen al die obstakels. Om half zes zijn we op de rede van Terschelling en besluiten om voorbij de havenmond een ankerpoging te wagen. Voor het brede strand gaan regelmatig boten voor anker en ook nu liggen er een aantal. Prima manoeuvre, ankerlijn bevestigd aan de stevigste plek (mastvoet) gezien een doorstaand windje en enige deining. Bij de regelmatig uitgevoerde dwarspeilingen op het havenhoofd blijkt dat we liggen als een huis. Met een licht zeezieke echtgenote wacht ik op een afnemende wind en afgaand tij. De verwachting is dat de deining achter de ‘Groote Plaat’ waar we liggen dan toch wel af zou moeten nemen.

Daar gaat het anker

Er is iets veranderd aan de deining van de boot en daardoor besluit ik even buiten

poolshoogte te nemen. Ik zie nog juist het laatste stukje ankerlijn overboord gaan. Ik kan er net niet meer bij... het is een lijn met gevlochten buitenmantel (is dat gebruikelijk bij ankerlijnen?), waardoor hij wat gladder is. Wellicht dat dit feit, in combinatie met de deining, de knoop heeft doen slippen.

Het strand komt vervolgens in razend tempo dichterbij, dus als een haas de motor gestart en weg, gelukkig zonder aan de grond te lopen. Tja, zonder anker en met de haven om de hoek zit er maar één ding op...

De havenmeester weet nog wel een plaatsje te vinden in de inmiddels aardig volgestapelde jachthaven. Een half uur later zitten we aan het avondeten. De volgende ochtend is het laag water en gaan we nog op zoek naar het anker.

Later op de dag dreggen we met een nieuw aangeschaft exemplaar de ankerpositie van de dag ervoor nog enkele malen af, echter, we hebben geen geluk. Maar, zoals de verhuurder het bij terugkomst stelt: “Het is maar een stuk ijzer”. We kunnen terugkijken op een erg mooie zeiltrip, in een vaargebied dat zich niet voor niets mag rekenen tot

UNESCO erfgoed. Veel nieuwe ervaringen rijker wordt er schoonschip gemaakt en kunnen we de kinderen, die inmiddels ook flink besmet zijn met het zeilvirus, ophalen van een eveneens geslaagde zeilweek.

Evenement Maarten Schouten

Shit Happens en Stoere Verhalenweekend in één O

p zaterdag 30 augustus zou het gaan beginnen, een gecombineerde activiteit: ‘Shit Happens’ en het ‘Stoere Verhalen’ weekend. Nu was de maand augustus ons qua zonneschijn niet zo gunstig gezind. Tot de woensdagavond laat, voor het betreffende weekend, duurde het voordat de weergoden en de organisatoren, Willem Triki en Marc Swinkels, het er over eens waren, dat het door kon gaan. Een prima besluit overigens en zij die thuis bleven vanwege de weersomstandigheden, hadden het zoals meestal weer mis.

De ‘fine fleur’ aan de Mosselbank

De ‘fine fleur’ van de PZV-vloot voer op zaterdagmorgen uit om zich tegen de middag te verzamelen aan de steiger van het eiland de Mosselbank in de Grevelingen. Op de rakken naar onze bestemming hadden we nog een enkel spatje regen en dat bleek nuttig om andere watersporters van het water te houden, zodat wij, nagenoeg exclusief, bezit konden nemen van het eiland.

Ik had het voorrecht opnieuw bij Wim en Jacqueline op de Xinia aan te mogen monsteren.

Eerder had ik samen met Wim de Xinia naar de Solent mogen zeilen en ik was blij weer aan boord te zijn. Het blijft bijzonder, hoe hoog en

tegelijkertijd hard dit bewegelijke schip kan zeilen (in de juiste handen moet ik er dan wel bijschrijven). Ik heb weer het nodige geleerd van deze fanatieke zeilers. We waren dan ook mooi op tijd. Dit in tegenstelling tot een paar anderen, die zich pas later meldden. Ik vermoed dat dit om tactische redenen was, te maken hebbend met de natte en frisse activiteit die de organisatoren voor de zaterdagmiddag op het programma hadden staan.

Werkt het reddingvest?

‘Het ontwikkelen van kennis en vaardigheden op nautisch gebied vraagt de nodige tijdsinspanning, motivatie en inzet’, staat op de website van onze vereniging te lezen. De organisatoren deden inderdaad een groot beroep op de motivatie en inzet van de leden om (gedeeltelijk) gekleed en voorzien van reddingvest, met fris weer in de plomp te springen. Maar dan blijkt dat PZV-ers niet voor een kleintje vervaard zijn. Met overtuiging gingen we te water, om vervolgens in spanning af te wachten of het reddingvest wel functioneerde. Voor Marc Swinkels was de spanning wat minder groot, omdat die een (kinder-)reddingsvest met schuimblokken had gekozen. Slim!

Ik kan u geruststellen, iedereen is weer boven komen drijven. De ene patroon ging vlugger af dan de andere, maar alle reddingvesten werkten. Ook die reddingvesten waarvan de houdbaarheidsdatum van de patroon al ruimschoots was overschreden. En met ruimschoots bedoel ik jaren en jaren…

Tip (ohne gewähr): als je reddingvest, na te zijn opgeblazen, na 12 uur nog even vol is, loont het de moeite om er een nieuwe gaspatroon voor te kopen. Ja inderdaad, de tip geeft niet aan hoelang daarna je het reddingvest opnieuw moet controleren op luchtdichtheid…

Reddingsvlot?

De volgende test, waaraan wij werden onder-

14

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

worpen, was het bestijgen van een reddingvlot op open water. Om dit mogelijk te maken werden de twee reddingvlotten in het water gegooid en middels een ruk aan een lijn werd de patroon ontgrendeld, zodat het vlot zich met lucht vulde. De vlotten waren beide oud (20 jaar of zoiets), maar ook hier hadden we te maken met kwalitatief prima materiaal. Beide vlotten werkten nog perfect. Niettemin was het voor mij leerzaam en ontluisterend om te ervaren, dat het aan boord van een reddingvlot komen geen eenvoudige zaak is. En dat al op een plas zonder golven! Kun je nagaan hoe dat moet zijn op zee met een stevige deining! Na met veel moeite te zijn aanbeland in de zeer knusse – c.q. kleine ruimte (afhankelijk van met wie je die ruimte deelt), was het eerste wat ik mij afvroeg: hoelang moet ik hierin blijven zitten?

Redding graag vlot! Dit ondanks het speelgoed dat ze voor de drenkelingen (want dat ben je dan) hebben verstopt in het vlot; een sleepanker, een spiegeltje (nee, dat is voor lichtsignalen…), visgerei (waar volgens mij geen vis in hapt), zaklamp, peddels (??) en noodvuurwerk, maar daar mochten wij niet mee spelen. Mijn conclusie is dat een reddingsvlot een onding is.

De kans dat je er in ruig weer in slaagt om aan boord te klimmen is klein en nog minder om erop te springen. Nu hadden velen die conclusie al getrokken (‘blijf zolang als mogelijk aan boord van je schip’), maar ik leer het beste door het te doen. Een plas zonder golven was voor mij ruim voldoende als praktijkervaring!

Stoere Verhalen weekend

Na het bergen van de vlotten en het aantrekken van een droog pak verliep de overgang van Shit Happens naar het Stoere Verhalenweekend voor mij heel organisch. Er stond nog steeds een flink windje, maar daar er op het eiland een mooie houtwal staat, was het aan de lijzijde daarvan goed toeven. Nu lag deze zijde uit het zicht van de schepen en toen ik

mij kwam melden om hand en span diensten te verlenen, bleek ik laat te zijn. De spiksplinternieuwe partytenten (vermogende vereniging!) bleken al zo goed als te staan; vele handen hadden het werk (voor mij) al licht gemaakt.

Dat dit alles zo vlot verliep had natuurlijk te maken met de vlekkeloze organisatie door Marc en Willem (met Annemieke als stille drijvende kracht) en de inzet van een paar stevige heerschappen; Marcel en Tobias.

Mise en place

Dit weekend werd mijn eerste Stoere Verhalenweekend en ik wist dan ook niet zo goed wat te verwachten was. De PZV kennende zou er een slokje gedronken worden en een hapje gegeten, maar met Willem en Marc zou dit weleens iets meer kunnen zijn, want zij komen uit een verdachte hoek als het gaat om respectievelijk eten en drinken. Aan boord van de Hellen had ik horen verhalen over Willem’s barbecuekunsten en het water liep mij al in de mond bij de gedachte aan een heerlijk stukje paardenhaas.

De drankjes van Marc had ik al eens vaker met plezier gedronken.

Maar ook bij ons aan boord van de Xinia bleek men zeer goed voorbereid- en georganiseerd op stap te zijn. Om u, geachte lezer, hiervan een voorbeeld te geven: het bestek dat wij aan wal brachten, was gedeeltelijk omwonden met vulkaniserende blauwe tape. Dit blijkt bijzonder praktisch als u er prijs opstelt uw chique bestek weer compleet terug aan boord terug te krijgen en u er geen prijs op stelt om de volgende morgen deel te nemen aan de ruilbeurs op de steiger om uw kommaliewant aan te vullen.

Het idee van de tape kunt u overnemen, maar de kleur blauw is al wel vergeven. Een ander idee zag ik bij een, niet bij naam te noemen, zeilster. Zij haalde uit haar tas een in elkaar te schroeven wijnglas. Persoonlijk vind ik dat dat te denken geeft…

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

15

Barbecue

Banken werden over het eiland gesleept en stoelen van boord gehaald, zodat wij ons in de buurt van het kampvuur ontspannen konden verpozen met een gesponsord biertje. De hoeveelheid (hecht-)hout dat was meegebracht was aanzienlijk; de schuurtjes zijn weer opgeruimd. Het vuur brandde de hele avond lekker. De partytenten werden ingericht voor het lopend buffet langs de diverse salades, die uit de kombuis van de Hellen werden opgediept.

Formidabele prestatie en dito salades.

Onder het toeziend oog van Willem mochten de stokers, Marcel en Tobias, zich ontfermen over de twee professionele barbecues, waarop de chef zelf vervolgens zelf twee prachtige paardenhazen roosterde tot zij precies goed waren om ze vakkundig te kunnen trancheren (red.: dat is snijden). Ik geef het toe, als het over eten gaat, sta ik vooraan. En zo ook ditmaal. Uit valse bescheidenheid nam ik één mooi stukje, met het idee, dat ik de volgende ronde mijn slag wel zou slaan. Dat bleek een misrekening. De zeilers van PZV weten, dat wanneer ze de kans krijgen om te eten, ze dit moeten doen. Stel dat het weer omslaat!

Het stukje haas, dat ik heb mogen proeven was heerlijk en ook de gamba’s, hamburgers en stokjes saté die volgden waren erg lekker.

Er was meer dan voldoende en, om u de wroeging die u nu zeker voelt weg te nemen, ik ben niets tekort gekomen. Hulde aan de chef en zijn stokers.

Tot zover het programma, waar ik wel in mee kon komen. Ik kan zwemmen en met eten en drinken sta ik mijn mannetje wel. In het vervolg van het programma kwamen (nautische) vaardigheden aan bod die bij mij zwaar onderontwikkeld zouden blijken te zijn.

Stoere verhalen

Op lange oversteken, bij het verwaaid liggen

en tijdens het wachten op onderdelen in een verre haven moet de zeiler zich verpozen.

Een van de belangrijke vaardigheden, die een goed bemanningslid daarvoor nodig heeft, is het vermogen om zijn medebemanningsleden te vermaken. Dit kan door het vertellen van verhalen, het voordragen van gedichten, het vertellen van moppen, het bespelen van een instrument, of het zingen van een lied.

Wat dat betreft maakt het stoere verhalen weekend een belangrijk onderdeel uit van het opleidingsprogramma van de PZV, waarbij getalenteerde PZV-ers een inspanning doen om leden, die het nog moeten leren, op sleep te nemen. Het cursusprogramma voor deze avond was goed, maar voor mij wel erg ambitieus opgezet.

1. Verhalen vertellen Ik was het type leerling, dat achter in de klas ging zitten bij die vakken die ik niet beheerste, in de hoop dat de meester mij geen beurt zou geven. Ook deze avond had ik mij, voor zover dat gaat, rondom een kampvuur, op de achterste banken teruggetrokken. Echter aan het alziend oog van onze meester / voorzitter Herman, kon ook ik mij niet onttrekken.

Herman vroeg aan iedereen persoonlijk of hij wilde verhalen over zijn belevenissen. Ik heb wat gebrabbeld en was blij toen de volgende aan de beurt was. Nu was ik gelukkig niet de enige, die op dit onderdeel van cursus minder was. Ik had verwacht, dat met de ge-upgrade Kommer- en Kweltrofee (nu op een prachtige sokkel in een al even mooi kastje), menig lid de gelegenheid zou hebben genomen zijn nautische leed eens zwaar aan te dikken. Om zo met zekerheid, tijdens de volgende Ramsgate, in het bezit van deze trofee te komen. Maar bij PZV lopen blijkbaar niet veel fantasten rond.

Bij het volgende onderdeel van de cursus werden wij geholpen door het volhardende voorbeeld, dat Carel Dijkmans gaf met zijn voordracht van een vrolijk gedicht in (nautisch) Engels. Zowel de leidende figuur in de ‘poem’ als Karel kregen er koppijn van. Ik vond het mooi!

3. Moppen vertellen Hans van Reenen blijkt, naast dat hij een prachtige zangstem heeft, ook een begenadigd cursusleider op het gebied van moppen vertellen. Dit doet hij door, met juiste timing, zijn grappen aan een intiem publiek te openbaren.

Er zaten er een paar bij, die ik met plezier doorvertel, maar het zou ongepast zijn om deze in dit keurige blad te publiceren. Voor hen die erbij waren een paar steekwoorden ‘drie poezen, Heineken, de kater’ en ‘de maagd, de psychiater, de aannemer, de politicus’.

4. Instrument beheersen Ja, ik heb als kind de cursus muzikale vorming gehad, om vervolgens aan de muziekschool een instrument te leren spelen. Nee, het werd niks! Het is mij nooit gelukt om als musicus de harten (van vrouwelijke) luisteraars te veroveren. En met enige mate van jaloezie luisterde

ik dan ook naar het spel van Jacqueline van Amstel op haar gitaar. Zoals zij anderen en zichzelf begeleidt, ja, dat had ik willen kunnen!

5. Een lied zingen Een stuk, bijna verloren, cultuur wordt door PZV-ers hoog gehouden. Wij kunnen nog samen liederen zingen. Eerlijkheidshalve moet ik daar aan toevoegen, dat ik na de tweede strofe alleen nog maar mee kan hummen, maar er onderdeel van zijn is een tof gevoel. Anderen hadden weer moeite met het zingen van de tweede stem, maar alle zangers (-essen) deden hun best. Het wordt tijd voor een PZVliederenbundel.

Ja, in deze avondcursus worden ‘de jongens van de mannen onderscheiden’. Ik heb nog veel te leren bij de PZV.: volgend jaar maar op herhaling!

Naschrift Zondag rustig opgestaan. Blijk ik (bijna) te laat te zijn om nog een bijdrage te kunnen leveren aan het opruimen. Dat dit mij nou weer overkomt. Bakje koffie, los gooien, lekker zeilen. Bijtijds terug in Wemeldinge, rommel van boord, naar huis. Lekker rozig.

Ja, top weekend!

2. Gedichten voordragen

Vaar op zeker U kunt pas écht zorgeloos van uw zeiljacht genieten als u daarvoor een goede verzekering heeft. Door onze ruim 60 jaar ervaring in het verzekeren van pleziervaartuigen zijn wij specialisten op dit vakgebied. Als geen ander kennen wij de risico’s die aan uw hobby zijn verbonden - ook ónze hobby trouwens. Wilt u een passende offerte? Bel ons, of bezoek onze website www.kuiperverzekeringen.nl.

16

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

Postbus 116 8440 AC Heerenveen

Tel. (0513) 61 44 44 Fax (0513 ) 62 37 42

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

17

Evenement Arie van der Hoek

Beagle wint eindejaarswedstrijd 2014 aar heb ik dit aan te danW ken?

Doe je een keertje mee aan het eindejaarsweekend en win je zomaar de afsluitende wedstrijd van het seizoen 2014. Je vraagt je dan af waar heb ik dit aan te danken. Wellicht is de basis voor de winst gelegd in het trimweekend van 2013. Toen kwam Wim Braun aan boord om de bemanning van de Beagle nog verder te bekwamen in de trim.

‘Nou Arie’ zei hij, ‘het wordt tijd voor nieuwe zeiltjes’. Dus die zijn dan ook aangeschaft en we merken het verschil, scherper, sneller en minder helling.

Of was het de extra telefonische oproep van Manuela om toch maar mee te doen met het eindejaarsweekend. Er was immers een perfect weekend georganiseerd op het IJsselmeer!! Ja op zo’n spontane uitnodiging ga je natuurlijk in. Of was het de sterke bemanning die we toegewezen kregen. Philip en Mariëtte kwamen aan boord van de Beagle.

Alles bij elkaar waren er dus voldoende ingrediënten voor een mooi weekend.

18

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

De handicapcijfers konden de pret niet drukken We waren te gast bij watersport vereniging ‘Blocq van Kuffeler’ aan het IJsselmeer. Zaterdag bij de briefing zat de sfeer er direct al goed in. Een mooie wedstrijdbaan was door het organisatie comité uitgezet op het Markermeer.

De bekendmaking van de handicapcijfers door Wim kon bij de schippers zelfs de pret niet drukken. Voor de vaste bemanning van de Beagle was het de eerste keer dat ze meedeed aan een wedstrijdje. Toch wel raar dat je voor een ‘spelletje’ tijdens de start procedure de spanning voelt oplopen. De startlijn was in de havenmonding van de ‘Blocq van Kuffeler’.

Een ideale start hadden we niet. Pas 22 seconden na het startsein ging de Beagle over de startlijn.

was het toch echt tijd om het woord aan Wim Braun te geven. Als wedstrijdleider, ‘gebruikmakend van een ingenieus rekenprogramma van meneer Bill Gates’ zo hield hij ons voor (gewoon een spreadsheet!!), kwam hij tot het resultaat zoals in bijgaand overzicht vermeld.

De Beagle kwam daarbij dus als overwinnaar uit de bus. Wie had dat verwacht!! De vaste bemanning zeker niet, maar die was toch wel heel blij met het resultaat. Met dank natuurlijk aan de opstappers Philip en Mariëtte Beekman. Wat een inzet!!

Boot Beagle Sjtuf Sundancer Yes! Olreve Stuurtje

Handicap 92 86 98 96 91 111

En een geweldige prijzenregen

Een geweldige prijzenregen viel de bemanning ten deel. Een wisseltrofee, een fles bubbels, een gouden plak voor de bemanning, de verplichting om een stukje te schrijven in Zeezeilen, een verlaging van de handicap van de Beagle en een kus van Annemarieke en Manuela van het organisatiecomité. Het kon niet op!!

De dames hebben een geweldig weekend georganiseerd. Wim heeft de wedstrijd in goede banen geleid. Allemaal hartstikke bedankt.

Het was top!!

Finishtijd Gezeilde tijd 17:15:15 03:45:15 17:05:16 03:15:16 17:45:37 04:15:37 17:47:00 04:17:00 17:43:49 04:13:49 Dnf

Gecorrigeerde tijd 04:04:50 04:13:15 04:20:50 04:27:43 04:38:55

Zelfs tijd voor een ‘tukkie’

Een geweldige middag zeilen lag voor ons.

Mooie vóórdewindse -, halfwindse- en aandewindse rakken. Met een ronding van het eiland Pampus in een lekker windje van 8-13 kn. De omstandigheden waren dus bijzonder goed.

Alles werd uit de kast gehaald om de snelheid zo hoog mogelijk te houden. Het vertrouwen groeide. De bijzonder snelle Sjtuf lag voor ons, maar we bleven zichtcontact houden. De vrouwelijke leden van de Beagle ‘bemanning’ voelden zich zelfs zo op hun gemak dat ze besloten tot een ‘tukkie’. Na ongeveer 4 uur heerlijk zeilen gingen we over de eindstreep. Zo’n 10 minuten na de Sjtuf. Hoe lang zou het duren voordat de anderen binnen zouden komen?

Wat zou het eindklassement zijn? Het bleef spannend.

De uitslag in de ‘Blocq Hut’

Aansluitend aan de borrel in de kuip gingen we naar de ‘Blocq hut’ van de vereniging. Het werd daar weer een gezellig PZV-avondje. Na het uitwisselen van de wedstrijdbelevenissen kwam er een heerlijk Chinees buffet op tafel.

Dat liet iedereen zich goed smaken. En hierna

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

19

Evenement Irene Swinkels

8 uren van de Oosterschelde Hoe Irene lekker werd gemaakt door de andere PZV vrouwen om mee te doen met de 8 uren denk ik bij mijzelf. Ik zit heerlijk in een hoekje van de vertrouwde kajuit en verwacht niet direct dat dit programma voor mij geschikt zal zijn. Met interesse hoor ik de ins en outs over deze wedstrijd, die Philip en Mariëtte al eerder hebben beleefd. Wauw, een wedstrijd zeilen op de Oosterschelde met meerdere boten in diverse klassen en acht uur aaneengesloten.

Het is wel van belang dat je dit enigszins voorbereidt en je jezelf hierop instelt! De verwachtingen worden behoorlijk ambitieus gelanceerd. Annemarieke wil wel meedoen. Zij is een ervaren wedstrijdzeilster, dus dat komt wel goed. Ja, borduurt Anet verder, dan vragen we nog die en die en dan gaan we de beschikbare boten evenwichtig indelen qua schipper, navigator en trimmer. Oké, ik snap het nu beter, dit is dus geen spelletje voor mij.

T

ijdens mijn eerste Ramsgate, dit voorjaar, was ik al helemaal blij dat ik deze tocht der tochten binnen de zeilvereniging een keer mocht meemaken. De afgelopen jaren was ik al meer malen aangemoedigd om dit spektakel een keer te beleven en het is absoluut een mooie eerste ervaring geweest én voor herhaling vatbaar!

Op een van die bekende, relaxte momenten, in de kajuit van de Scylla, onder het genot van spijs en drank, werd al vooruitgedacht over het vrouwenweekend. Dat heb ik al enkele keren mogen meemaken en twee jaar geleden heb ik hierover een stukje geschreven (Zeezeilen nr.

3, november 2012). Anet liet haar gedachten de vrije loop en begon te polsen bij enkele dames of zij weer mee zouden gaan, het tweede weekend van september. Neen, het wordt niet een rondje buitenom of een andere route binnen Zeeland. We gaan onze grenzen verleggen en op zoek naar meer uitdaging!

Jawel, de “8 uren van de Oosterschelde” valt precies in het geplande vrouwenweekend! Slik,

20

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

Hé, Irene jij gaat toch zeker óók mee! Ik heb mijn glas Prosecco in de hand en verslik mij bijna. Welke rol hebben jullie dan voor mij in gedachten? Ja, ik wil wel mee, want het vrouwenweekend is altijd zeer geslaagd en vooral gezellig! Zal ik dan als kok meegaan of wat hebben jullie in gedachten? Het komt helemaal goed hoor, zegt Anet!

Ik rol onze hut in en droom van spanning en sensatie, terwijl we eerst nog de terugreis van Brightlingsea naar Scharendijke voor de boeg hebben. Voor de zekerheid heb ik mijn agenda bij thuiskomst niet alleen op zaterdag en zondag geblokt, maar ook op vrijdag voorafgaand aan het vrouwenweekend. Ervaring leert dat we meestal eerder opstappen en deze vrijdag zal een heuse oefendag worden om ons als team en bemanning voor te bereiden. Philip stuurt een uitnodiging rond dat ook de mannelijke leden van de vereniging zich kunnen inschrijven en merkt op dat wij ons dan als vereniging zullen kunnen profileren op de Zeeuwse wateren. Prima hoor, maar géén gemengde boten tijdens het vrouwenweekend!

Kan ik eigenlijk wel mee zonder ervaring?

Tjonge, zelfs een voorbereidingsavond in de Trafalgar Pub, waarbij Philip ons deelgenoot maakt van zijn eerdere ervaringen en ons diverse sheets en berekeningen laat zien. Jammer, maar ik heb geen TKN met navigatie-ervaring! Je moet van boei naar boei, en een rak mag je maximaal tweemaal zeilen, waarbij de ronding via bak- of stuurboord zeer nauw komt!

Je kunt als je te snel start of te laat de finish passeert strafpunten oplopen en ze controleren heel je navigatie-boekhouding van deze tocht.

Manuela had al de nodige kaarten afgedrukt en meegenomen. Zij is al helemaal in de ban van bij welk van de vier startplaatsen je het beste zou kunnen beginnen. Maar dat is ook weer afhankelijk van weer, wind en stroom en van de wind en het weer weet je later pas meer.

De komende dagen zal ik het programma van Philip eens uitproberen, zegt Manuela beslist en wuift ons gedag. Ze is een echte topper en vol vertrouwen neemt ze haar opdracht aan en bereidt de tochtplanning tot in detail voor.

Vrijdagochtend rijden Anet en ik naar Scharendijke, Manuela springt rond het middaguur aan boord en in de sluis van Bruinisse stapt Annemarieke op. ’s Avonds liggen we in de haven van Wemeldinge. Een heerlijke Lasagne, vers bereid door Anet, smaakt ons goed. We nemen Ipads en kaarten tot ons en hebben ons eigen palaver. Ons vijfde bemanningslid is Leonie.

Ook zij heeft er zin in en ze is zeer benieuwd, en nog heerlijk onbevangen.

Naar bed, naar bed! Morgen om zes uur uit de veren en onder de douche. Goed en rustig ontbijten en broodjes voor de lunch smeren. Hierna de boot tiptop in gereedheid brengen. We benutten de vroege ochtenduren om goed op elkaar ingespeeld te raken en goed te luisteren naar verschillende overstagcommando’s. Annemarieke bekijkt de tuigage en bespreekt de zeileigenschappen van de boot met Anet. We laten zelfs de buiskap in de thuishaven achter!

Manuela neemt haar positie achter de kaartentafel in en geeft - zodra wij onze eerstvolgende boei in zicht hebben - telkens de daarop volgende koers in. Zodra ze even vanuit de kajuit een frisse neus haalt en visueel polshoogte neemt van onze zeilpositie, krijgt ze daarom de titel van ons “duveltje in een doosje”.

Het gaat beginnen

Om klokslag 10.00 uur is het menens bij ons startpunt Bergse Diepsluis! Jeetje, circa veertig boten gaan dan op hetzelfde moment op vrijwel dezelfde positie van start! Opletten geblazen

en voor onze schipper toch even slikken bij de eerste ronding van ons eerste rak.

Leonie en ik luisteren goed naar de commando’s bij het overstag gaan en zijn ware fokkenisten. We zijn met z’n allen als team echt gericht op de wedstrijd en we genieten volop van deze uitdaging! Op de juiste momenten iets eten of drinken en ook het accuraat noteren van onze raktijden ontgaat ons niet!

Het is een mooi gezicht al die boten met maar één doel: zoveel mogelijk mijlen maken en hierbij tactisch te werk gaan waarbij je de omstandigheden van minuut tot minuut moet blijven

volgen en moet blijven anticiperen. Zullen we dit rak nogmaals doen? Hoeveel mijl levert ons dit op en zitten we nog op tijdschema? Gaat het goed schipper? Heb je het onder controle beste navigator? Bakboord of stuurboord ronden? Opperste concentratie is zeer gewenst en aanwezig.

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

21

Bericht van de organisatoren van de 8 uren Beste vrienden van de 8 uren,

Jullie deelname

De finish nadert en ja hoor, keurig binnen de tijd. We zijn opgetogen als we de boot netjes afmeren in de haven van St. Annaland. Hier wacht ons een welverdiende borrel met amuse.

We kletsen wat af en evalueren de behaalde mijlen en rakken. Hierna volgt een feest voor alle deelnemende schepen, met een snack.

We dansen er op los en om 22.00 uur luisteren we naar de voorzitter van de organisatiecommissie, die ons de behaalde resultaten bekend maakt. Het is buitengewoon: Philip behaalt met de Lyra de tweede plaats in de klasse toerboten met spi. Ook de Xinia heeft het, voor de eerste keer in deze klasse, fantastisch goed gedaan met haar vrouwelijke bemanning: een achtste plaats! In de categorie Toer haalt ook de Gudrun de achtste positie, de Scylla de twintigste (jawel, ook wij zijn zeer tevreden maar willen graag weten waar onze verbeterpunten liggen), de Hellen een 34ste positie en de Heron is hekkensluiter.

We blijven lachen en kijken allemaal tevreden terug op deze sportieve dag. O ja, als vereniging staan wij op een derde plaats in het eindklassement. PZV heeft zich duidelijk gemanifesteerd en is met ruim dertig leden keurig in tenue gestoken, dankzij de sponsorwerving van Annemieke! Bravo!

En hier is het al afgelopen.

Wij vonden het heel bijzonder om de PZV Zeezeilen te mogen begroeten in de ‘8 uren van de Oosterschelde”.

Door jullie deelname en klassering gaven jullie een bijzonder tintje aan deze wedstrijd.

We hopen jullie dan ook in de volgende editie met nog meer schepen aan de start te vinden.

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

Truus de Wijs

8 uren van de Oosterschelde met roze touwtjes Voorbereiding

Food court

Inmiddels zullen jullie van mijn collega commissieleden een mail gekregen hebben i.v.m met het food court.

Mijn collega commissieleden zullen hun uiterste best doen om dat te compenseren en we zullen dat volgend jaar zeker beter doen.

Dit jaar werd het vrouwenweekend gecombineerd met deelname aan de ‘8 uren van de Oosterschelde’ op zaterdag 13 september. Niet alleen verzamelen in een leuk Zeeuws plaatsje, maar meedoen met een heuse zeilrace. De drie deelnemende vrouwenboten waren dit jaar de Hellen, Scylla en de Xinia. Iedere boot had vijf dames aan boord. Philip Beekman gaf vooraf voor alle zeven deelnemende PZV-boten een informatieavond waarop hij op bezielde wijze een presentatie gaf over de te varen rakken, tactiek en techniek. Dit bleek zeer nuttig want zo simpel als het ons leek was het toch niet…

Aan welke kant ronden?

Klasse voor de watjes…?

Als de wedstrijd gevaren is en je zou het kielzog van de boot als een touwtje zien van start tot finish en je zou dat touwtje strak trekken, dan dient het touwtje alle merktekens, die gerond werden, te raken.

Daardoor resulteert het voorbijvaren aan de ‘verkeerde’ kant van de boei - indien die ligt in ‘nagenoeg in elkaars verlengde liggende rakken’ - in een ongeldig rak.

De software, die ik gebruik (door mij gebouwd en verbeterd) controleert op het correct ronden van de merktekens.

Jullie zullen begrijpen dat het verwerken van 85 wedstrijdverklaringen een hele klus is voor het team van 8 vrijwilligers.

Dit jaar zijn de verklaringen door vrijwel alle deelnemers nauwkeurig en correct ingevuld en hebben de 2 wedstrijdcommissarissen slechts in enkele gevallen rakken moeten afwijzen.

1 deelnemer werd gediskwalificeerd, omdat het bovengenoemde ‘touwtje’ als een spagetti rond de boeien lag, waar wij geen rakkenstaat in konden lezen.

De PZV Zeezeilen heeft uitstekend gevaren…

Vriendelijke groeten, kind regards Marijn Kuijpers

22

Evenement

Annemieke, de schipper van de Hellen, besluit om mee te doen in wat zij noemt de ‘klasse voor de watjes’, d.w.z. de klasse ‘Toer zonder spi’.

Uiteraard nemen wij, vrouwen van de Hellen (Annemieke, Moniek, Carla, Jantine en Truus), de race bloedserieus. De taken worden dus verdeeld en zo kunnen wij ons thuis goed voorbereiden. Vrijdagmorgen starten we met een training en de verkenning van de te zeilen rakken. Vrijdagavond meren wij af in Wemeldinge.

Daar krijgen wij de mooie, rode shirts van de PZV-zeezeilvereniging. Tijdens het avondeten wordt nog flink overlegd en we besluiten dat wij zullen starten bij de Bergse Diepsluis.

Zaterdag, de dag van de start Vroeg in de ochtend varen wij naar de Bergse Diepsluis, waar de meeste boten zich gereedmaken voor de start. De Hellen ligt mooi midden in het veld in startpositie. Direct na de start gaat de genuaboom uit. Bij het ronden van de eerste boei moet deze boom weer naar binnen, maar helaas voor ons knapt het touwtje dat aan de veerpen zit. Nu maakt de Hellen haar naam waar. Zij wordt een hel voor alle boten die direct om ons heen varen. Uitwijken dus. En daar gaat onze mooie startpositie.

Het lukt om een nieuw touwtje aan de veer te knopen en zo kan de boom naar binnen gehaald worden. We hebben inmiddels een be-

hoorlijke achterstand opgelopen, maar deze wordt - dankzij de twee navigatoren - ingelopen. Vooral Carla gaat als een speer en zij heeft zeker dit weekend haar navigatievuurdoop gehad. Jantine, onze roerganger, blijft onverstoorbaar doorsturen en dankzij de vele aanwijzingen van de rest van de ploeg kan zij de koers goed houden. Beetje oploeven, iets afvallen. ’Ik zie de boot niet’. Maar wij wel! De trim is mijn job. Daarom heb ik eerst even een boekje geleend van de bieb. Dit om mijn kennis flink bij te spijkeren, maar mijn ervaring is nu dat trimmen moeilijk te leren is uit een boekje.

Ondertussen genieten wij van een wrap met zalm en andere lekkere hapjes en komen we tot de conclusie dat een race met deze wind en temperatuur zo slecht nog niet is. Echter, dat was een beetje de duvel verzoeken, want tijdens het varen van het rak Keten A naar Keten B begeeft onze helmstok het. Dat is even ‘adem in houden’, maar gelukkig kunnen we op zeil nog redelijk koers houden. En ondertussen wordt de helmstok keurig gespalkt met roze touwtjes. En die reparatie houdt stand.

Onderweg houden we nog een privéwedstrijdje lij-en-loef-houden met een andere deelnemer.

Wij winnen meerdere malen. Op het moment

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

23

dat onze tegenstander tenslotte overstag moet, zegt onze schipper glimlachend ‘sorry’.

Eindconclusies

Annemieke is een uitstekende schipper. Als ploeg kun je veel problemen samen oplossen.

Een helmstok kun je repareren met roze touwtjes. En een borrel op de steiger met de beman-

Tochtverhaal

ningen van de PZV-vloot smaakt altijd goed.

Dico van Ooijen en Yvonne Verschure

Wij hadden als doel, minimaal 35 mijl te zeilen. Wij hebben dat doel met bijna 38 mijl ruimschoots gehaald. Al met al een enorm fijne ervaring en Philip, namens de bemanning van de Hellen, bedankt voor de informatie.

Narrow Escape T

Watertaal Joep Vermeulen

Het Schip W

e gaan scheep met de PZV, en wie met de duivel gescheept is, moet wel met hem over: wie in het schuitje zit, moet meevaren. Je kunt natuurlijk ook de PZV afschepen, want anders zit je er echt mee opgescheept. We gaan dus met de PZV mee. Varen we wel waarvoor men scheep komt: zijn we wel voor onze taak berekend? Gaan we soms met de vroegschepen weg: zijn we niet te voorbarig? Niet zeuren, te scheep die meewil: vooruit we gaan.

Sommige mensen verstaan geen scheeps: dan praten zij over dingen waar zij geen verstand van hebben. Wanneer de emoties wat oplopen, hoor je vaak scheepspraat: Dat is taal met vloeken gekruid. Dan heb je soms wel een scheepsroeper nodig om boven het lawaai uit te komen. Dus, er van uitgaande dat hij die scheep is, varen moet wil zeggen, dat wanneer je eenmaal met een werk begonnen bent, je het ook moet afmaken.

Zorg ervoor dat je niet te grote zeilen voert of dat je je schip aan de zee moet overgeven: je wordt aan je lot over gelaten.

Houd het schip dragende. Iedereen moet toch met zijn eigen schip varen: zijn eigen weg zoeken.

Ook al heb je een diepgaand schip: je moet veel geld hebben om je uitgaven te kunnen dekken.

Denk eraan: klein schip, kleine zeilen, groot schip, grote zeilen.

Als het dan verkeerd gaat, dan bestaat het dat sommigen zo vol als een schip zijn: hun verdriet hebben ze weg gedronken.

In deze bezuinigingsronde kan het beter van een schip dan van een schuit: de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen.

Wanneer er wordt gezegd dat men krimpende winden en vrouwen nooit kan vertrouwen, dan is dat even denigrerend als een vrouw en een kip zijn de pest op een schip. Gelukkig bewijst de PZV dat de vrouwen hun mannetje staan. Dat is niet denigrerend bedoeld. En besef dames, geen schip zo oud, zei het schippersmeisje, of het doet soms wel een reisje: Een ouder meisje houdt ook nog wel van een minnaartje.

Laten we dus niet alle schepen achter ons verbranden. God zegene de scheepvaart. Dat wordt wel gezegd wanneer iemand een heel grote slok neemt.

Bron: Alles wel aan boord. ( F. Kerdijk.)

24

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

ijdens een ankermanoeuvre op Corsica houdt plotsklaps de ankerlier er mee op. Ik haal hem uit elkaar, maar voor het eerst loop ik tegen een probleem op dat ik zelf niet kan oplossen. We gaan naar Pisa en besluiten hem daar te laten repareren, terwijl wij een week op vakantie zijn met de familie.

Terug van vakantie lijkt de ankerlier gemaakt en vertrekken wij naar Capraia waar we aan een mooring liggen. Vervolgens varen we naar Portoferraio op Elba en laten daar het anker zakken. Niet dus, hij zakt een meter en de lier houdt er opnieuw mee op. Shit! Na enig mailverkeer weer ruim 60 mijl terug naar Pisa voor de echte reparatie. De daadwerkelijke oorzaak blijkt het (losgekomen) pennetje te zijn, dat het tandwiel vastzet op de as in de gearbox. Mag nooit los komen maar dan toch…

Het probleem wordt opgelost en we kunnen Pisa weer verlaten. Nu nog wel even weer vertrouwen krijgen in de ankerlier.

Er is weinig wind en we willen, voordat we naar Elba varen, nog een nachtje in Porto di Baratti liggen; een aardige baai 15 mijl vóór Portoferraio aan de Italiaanse kust. Er is weinig wind tegen voorspeld, dus is het plan naar Baratti te motoren. Om 06.00 u staan we op en om 07.00 u motoren we de kust langs, richting Livorno en verder zuid. Het wordt weer een lange motordag, tot zo’n 10 mijl voor Baratti de motor even hapert en stopt. We hebben inmiddels zo’n 10 knopen wind tegen, dus zeilen kan ook. Grootzeil staat al, high aspect erbij en Yvonne stuurt.

Ik pak m’n gereedschap om het dieselprobleem (het gaat bij ons altijd om diesel als de motor stopt) op te lossen.

Racor filter los, nieuw filter erin (is 4 weken geleden vervangen), diesel bijgieten (uiteraard loopt de boot juist dan hoog aan de wind en een beetje te scheef, zodat de diesel er weer uitloopt op de grond…) en proberen met half gas of hij weer wil lopen, want er is volgens mij geen lucht in de leiding gekomen, en ja, hij doet het weer. Tot een paar minuten later hij weer hakkelt en afslaat.

Ik ben het zat om beneden in een aan-de-windvarend schip te sleutelen en we kruisen nog twee uur om in Baratti te komen en ankeren in de ruime baai in 7 meter water. Toch fijn dat de ankerlier het weer doet!! Ik ga aan de borrel, de reparatie is voor de volgende dag.

Dieselgelei

Het wordt een lange volgende dag. Iedere keer blijkt dat als de motor even loopt en daarna afslaat, er onderdruk in het Racor-filter zit. Dus moet de verstopping tussen de tank en het filter zitten. Daar heb ik in de Cariben een nieuwe slang en afsluiter met een doorsnede van 4 mm opgezet, omdat de afsluiter op de tank een doorsnee van nog geen millimeter had en met de kleinste verontreiniging direct dicht zat. Dus nu alles is aangepast is de vraag waarom de motor dan nu weer stopt?

Opnieuw alles controleren: aansluiting van de tank los, slang doorsteken (geen verstopping) motor stationair draaien, gas geven en opnieuw gaat de motor weer onregelmatig lopen en stopt, wederom onderdruk in het filter.

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

25

De enige optie die overblijft is om het filter zelf helemaal uit elkaar te halen. Twee van de vier boutjes zitten echter verzonken en de 6 mm dopsleutel is te klein en de 7 te groot. Het zijn uiteraard Amerikaanse maten en daar heb ik geen sleutels voor. Gelukkig probeer ik de houder voor bitjes en die blijkt te passen, maar de wand is te dik voor de verzonken boutjes, zodat ik het boutje niet te pakken krijg. Met de haakse slijper maak ik de voorkant dunner en zowaar hij past nu ook voor de verzonken boutjes. Eenmaal uit elkaar blijkt dat de hele inlaatbuis in het Racorfilter, tussen de slangaansluiting van het filter en de doorzichtige bol er onder, vol geleiachtige troep zit, die niet door kan stromen naar het eigenlijke filter en die de hele dieseltoevoer blokkeert. Uiteraard gebruiken wij ook dieseltoevoeging om algengroei te voorkomen, maar dan toch… We halen er zeker 15 cc geleitroep uit! Het filter is daarna nog nooit zo schoon geweest en eenmaal in elkaar gezet loopt de motor weer ongestoord. Inmiddels is het 19.00 uur en verkassen we naar een hoekje in de baai met 4,5 m water, zo’n 100 meter uit de kust waar we meer uit de deining liggen. De planning is om in de ochtend te vertrekken naar Elba, omdat als we nu nog gaan we in donker in Portoferraio aankomen en daar zal het wel druk zijn. De verwachting voor de nacht is 5 knopen wind uit zee en morgen overdag meer, maar dan zijn we al weg.

Weer de ankerlier?

‘s Nachts draait de wind naar NO en trekt veel eerder aan dan de voorspelling aangaf. Om een uur of één zwaaien en hobbelen we al behoorlijk en als we om half drie elkaar vragen ‘wat doen we “gaan of blijven” is een half woord genoeg.

Dit voelt helemaal niet goed, we gaan! Er staan inmiddels golven van meer dan een meter en in het kwartiertje dat we nodig hebben om alles zeevast en zeilklaar te maken, staat er bijna 20 knopen wind en komt de eerste breker over de boeg heen. Ik vaar langzaam vooruit en Yvonne haalt het anker in dat ineens met een ruk loskomt (voor de tweede keer in gebruik na reparatie van de ankerlier) door een brekende golf.

Maar het gaat goed, het anker komt in de ankerroller, hoewel Yvonne wel het gevoel heeft dat het niet zo gaat als anders. Er staan te veel golven om dat nu goed te bekijken dus komt Yvonne naar de kuip terug. Recht tegen de wind in vaar ik van de kust weg. Behoorlijk meer toeren dan normaal (zo’n 2500) en aanzienlijk minder snelheid (niet boven de 3,5 knots). Het schip stuitert soms diep in een dal, maar komt goed omhoog op de volgende golf. Als de motor het nu af laat weten hebben we een probleem. Een schietgebedje en ook de schone filter helpt, de

26

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

Harpje!

motor blijft lopen. Er zit al wel een dubbel rif in het grootzeil, maar het is nog niet gehesen. We lopen een dik half uur naar buiten tegen wind en golven in, om zo’n twee mijl van de kust weg te komen en de baai uit te zijn. Daar trekken we het grootzeil omhoog, wat buitengewoon licht gaat nu ik gisteren ook nog de lier heb schoongemaakt en ingevet. Er komt nog een visserschip een beetje te dichtbij en dan vallen we af richting Elba. Als de high aspect ook staat en de motor uit kan, lopen we met halve wind 6 knopen over de ca. 1,5 m hoge en korte golven. Uiteraard stuurt Yvonne, want zeilen is veel meer haar ding… Na een uurtje neemt de wind wat af en zijn we voorbij de kaap die de golven reflecteert, waardoor de zee erg onrustig was. Eenmaal in rustiger water zet Yvonne de stuurautomaat aan.

Twee-en-een-half uur later is de wind afgenomen tot 12 á 15 knopen. Omdat we de reven er niet in het stikdonker uit willen halen, zetten we de motor bij en motoren we Portoferraio binnen. Het is 06.00 uur en net genoeg licht om te zien waar je kunt ankeren. De baai ligt echt stikvol met schepen, allemaal gevlucht voor de Mistral. Helemaal achterin, waar bijna niemand wil liggen vanwege de diepte, is een prima plek voor ons en ankeren we in ruim 2,5 m water.

Opgelucht dat we er zijn en de klus is geklaard!!

Omdat het anker niet gemakkelijk uitloopt tijdens het ankeren kijk ik nog maar eens naar de ankerlier. Dan blijkt dat de rol waar de ketting over loopt niet meer draait omdat de loeizwaar uitgevoerde ankerrol helemaal scheef weggetrokken is! Daar hebben dus vannacht enorme krachten opgestaan! Shit, het volgende probleem. Houdt het dan nooit op?

Die week blijven we in Portoferraio, huren een dag een auto samen met Amerikaanse vrienden die er ook liggen en laten de ankerrol bij de werf zo goed mogelijk rechtbuigen, zodat de rol weer draait. De ketting komt nog steeds niet gemakkelijk uit de ankerkluis. Ik denk dat het eraan ligt dat de ketting te veel gedraaid is en dan vastloopt waar hij van onder het dek komt.

Vanwege dit probleem haal ik dit keer het anker op (dat doet Yvonne altijd) om tegelijk de ketting terug te draaien. Dat lukt goed, maar dan zie ik dat de 10 mm RVS harp tussen de ketting en de ankerbocht (die ervoor zorgt dat het anker altijd met de goede kant op de rol komt) helemaal verbogen is en dat de sluitschroef bijna door het gat is getrokken… Waren we dus ook nog bijna het anker kwijt geweest! Het is niet gebeurd, maar je moet er ook niet aan denken

dat het in de baai van Barrati wél was gebeurd.

We zijn op meerdere manieren door het oog van de naald gekropen en achteraf is het toch spannender dan op het moment zelf. Nu zit er een 12 mm harp op. Als er nu nog iets kapot gaat, kan het alleen nog maar de ketting zijn…

Als we het nabespreken, blijkt dat we allebei vinden dat we het goed gedaan hebben, de goede beslissingen hebben genomen en dat we alleen vergeten zijn om reddingsvesten aan te doen. We zijn er ook beiden van overtuigd dat we op het strand waren geëindigd als we niet weggegaan waren. We zijn dan ook heel blij, dat zowel de ankerlier als de motor ons dit keer niet in de steek hebben gelaten. En de schipperse is heel blij dat zij een schipper heeft die elke keer weer het probleem weet op te lossen!

dus u Wilt meer uit uW boot halen? praat eerst eens met onze zeilmakers...

We zien u graag terug in onze zeilmakerij en WatersportWinkel in made. kijk voor meer info op

by Van der Werf

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

27

Tochtverhaal Ben en Marloes Visser

Zeilavontuur van de VISSER N

a jaren alleen maar nadenken en dromen over het maken van een lange zeilreis, is het dit jaar eindelijk waarheid geworden. Het belangrijkste, de aanschaf van een goede en geschikte boot, hebben we begin 2013 kunnen realiseren met de koop van onze Dartsailer 38.

Vorig jaar en eerste helft van 2014 stonden in het teken van het goed leren kennen van de VISSER onder allerlei omstandigheden.

Met onder andere de Ramsgate-edities van 2013 en 2014, het Waddenweekend van 2013, vakantietochten en tochten met zeilvrienden hebben we daar flink werk van gemaakt.

Uiteindelijk hebben Marloes en ik besloten om drie maanden voor ons zeilavontuur uit te trekken. Dit was goed te regelen met haar werk en het was redelijk overzichtelijk om zaken te regelen in verband met afwezigheid thuis.

Doel van onze tocht was om: • Relaxed langs de kust te gaan zeilen naar het zuiden richting Golf van Morbihan.

• Alleen maar (over)dag trips te maken.

• Ruim de tijd te nemen om plaatsen te bezoeken en omgeving te verkennen (fietsen mee).

• Geen enkel vaststaand einddoel te bepalen, zien wel hoever we komen.

• Niet terugvaren maar de boot op de wal zetten waar we zouden uitkomen.

• Bij slechte weer omstandigheden of te veel (verkeerde hoek) wind lekker blijven liggen.

Dit alles heeft zeer goed uitgepakt! Ondanks

28

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

het gegeven dat Marloes geen echte zeilster is en vooraf toch wat ‘angstig’ was om zolang het ruime sop op te gaan, waren we al snel een hecht team. Marloes groeide met de week in haar teamrol en wende snel aan de (regelmatig) zwaardere omstandigheden op zee. We hebben een aantal keren tot forse 5 bft met uitschieters tot 6 bft onder zeil gevaren en ook dat kon ze uiteindelijk goed aan. De boot heeft zich heel goed gehouden, een flink windje heeft die wel nodig, maar met een 4 bft in de goede hoek loopt zij ook heel lekker. Helaas komt de wind niet altijd uit de goede hoek en dan is het wel prettig als je de wat pk’s hebt om erbij te zetten. Dat is dan weer het voordeel van een motorsailer, motor bij met vol tuig gaat perfect.

Voor de statistieken: • we hebben in totaal (Middelharis tot aan Arzal) 850,5 Nm omgerekend 1573,4 km afgelegd • kortste dagtocht was 8,8 Nm langste was 51,5 Nm. Gemiddeld 26,6 Nm • 32 havens aangedaan, goedkoopste was

Port en Bessin (18,75 euro) duurste waren Carteret-Barneville en St. Helier-Jersey (40,69 en 40.30 euro) • een keer visnet in de schroef gehad (zelf aan droogval kade kunnen verwijde ren) • drie keer op verschillende tochten uitge breid vergezeld door een groep dolfijnen • Marloes heeft dagelijks een boord dagboek bijgehouden • duurste diesel was 1,55 Euro (Camaret sur Mer) goedkoopste was 1,13 Euro (St. Helier-Jersey) • totaal ca. 650 km gefietst en gewandeld • 90% zeer goed weer gehad, slechtste moment was een week verwaaid liggen in Fecamp…

We kunnen heel lang schrijven over het geweldige avontuur dat wij hebben meegemaakt, maar om het over te laten komen zoals wij dat beleefd hebben, is bijna ondoenbaar. We vertellen er echter graag over aan iedereen die daarin geïnteresseerd is. Hoogtepunten zijn er te veel om op te noemen, elke plaats en zeiltocht heeft zijn eigen verhaal. De Kanaaleilanden Alderney en Sark of Ile de Groix zijn zeer bijzonder maar ook de kleinere plaatsjes in Normandië en Bretagne zijn lief en prachtig.

Met de speelse dolfijnen opvaren was iedere keer weer een beleving op zich. De continu veranderende kustgezichten met rotsen, stranden, mooie plaatsen, groen of ruig is een lust voor het oog.

Gewoon lekker verder van de kust af, midden op zee is ook een waar genot. Soms heel relaxed soms ook heel ruig en intensief. De drie maanden zijn werkelijk omgevlogen. Het feit dat we tot het einde fantastisch weer hadden, maakt het helemaal compleet. We zijn uiteindelijk heel relaxed in de Baie de Quiberon en de Golfe du Morbihan aangekomen, werkelijk een fantastisch zeilparadijs. De VISSER heeft een nieuwe thuishaven in Arzal. Dit is op de rivier La Vilaine vlak achter de barrage met sluis. Begin oktober gaat de boot de wal op en gaan wij weer naar huis. Volgend jaar gaan we het hier uitgebreid verder verkennen!

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

29

Tochtverhaal Arjen Jeurgens

Wat een Waddenweekend!

V

oor de eerste keer neem ik deel aan het Waddenweekend, dat eigenlijk de Ramsgatetocht in het klein is.

Overeenkomsten te over zoals: een palaver, vlootvoogd (Manfred en Mathy), Captainsdinner (dit heet nu alleen eet-estafette), het zeewater is even zout, het reisdoel is ook

een eiland en het borrelen is ook hier weer erg gezellig.

De start van het Waddenweekend begint voor ons in Makkum, de thuishaven van de Turbot. Deze boot huren we voor de derde keer en ze voldoet prima. Binnen onze club zijn wij - Mathy, Bert en ik - normaal gesproken opstapper, maar zo nu en dan huren we ook zelf een boot om zo wat ervaring op te doen. Onder andere in het manoeuvreren in haven en sluis, waar we anders begrijpelijkerwijs weinig gelegenheid toe krijgen.

De plaats van samenkomst en de start van het Waddenweekend is in de haven van Harlingen en wel op donderdagmiddag 18 september. Daar zijn de volgende boten : de Sjtuf, de Sundancer, de Heron, de Annies en de Turbot.

De avond verloopt rustig, met een palaver op de kade. De uitkomst van het drie kwartier durende palaver is duidelijk: vrijdag naar Vlieland en dan zien we wel.

Weinig wind en veel jarigen

Vrijdag belooft een bijzondere dag te worden met twee jarigen in ons midden, Bert wordt 44 en Manfred wordt 50. De dag begint prachtig met veel zon, maar heel weinig wind, zodat het eerste stuk gemotord moet worden. Bij het eerst rimpeltje op de golven hijsen wij onze zeilen (als enige

30

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

boot) om vervolgens als laatste aan te komen op het knusse Vlieland, waar ik overigens met enige regelmaat kom. De Sjtuf is inmiddels door Chiel, Manuela en Paul omgetoverd tot verjaardagsboot, compleet met slingers en vlaggetjes in de mast.

Met nagenoeg de hele club fietsen we ’s middags, met de wind in de rug, naar het andere eind van het eiland, waar we op het terras van het Posthuys uitpuffen van onze eerste - en laatste fysieke inspanning van dit evenement.

Teruggekomen bij de boot, worden de plannen gesmeed voor zaterdag en zondag en het is al snel duidelijk: zaterdag Oude Schild op Texel en zondag ieder zijns weegs.

Na het palaver gaan we verder met de voorbereidingen voor de eet-estafette, wat een hartstikke leuk en dynamisch concept is, waardoor je bij elke gang met verschillende mensen aan tafel zit. Mijn voorgerecht wordt geserveerd door Pieter op de Annies. Samen met Stijn heel gezellig zitten keuvelen en naar de avonturen van Pieter geluisterd, over hun reis naar de Lofoten ( droom, droom... ga ik ook doen ). Het hoofdgerecht moet ik serveren op de Turbot, waar Marije en wederom Stijn aanschuiven. Marije biedt aan om het vlees te braden zodat alles in een keer op tafel staat. Na

de scheepshoorn van Mathy, de laatste ronde op de Sjtuf, met Paul als gastheer en Marja en Hans als ‘meeëters ‘. Wij komen die avond niet meer van onze plaats en vieren de verjaardag van Manfred met muziek, drankjes en het voordragen van een Limburgs gedicht. Ik heb de indruk dat ook de beide jarigen het wel een geslaagd feestje vinden.

Mist op zee!

Zaterdag 08.00 uur vertrek naar Oudeschild op Texel.

Voor het eerst in mijn ‘zeilcarrière’ mist op zee en na 5 minuten zien we niets meer, we horen alleen een scheepshoorn van een kustvaarder die, zo blijkt, tussen Vlieland en Terschelling door komt varen en die ons op zo’n 150 meter passeert. Na een tijdje zijn we uit de vaargeul en is de kust weer veilig. De mist trekt na enige tijd op en het wordt weer een prachtige dag met een combinatie van motoren en zeilen (tegen beter weten in). Rond 16.00 uur is iedereen gearriveerd en we spreken af om met de hele club om 19.00 uur te gaan eten in het havenrestaurant. Zoals gebruikelijk nemen we een afzakkertje op een van de boten, dit keer op de Sundancer, waar Michel en Marja heerlijke Irish Coffee klaarmaken voor de liefhebbers. En ook hier is het weer een feest om aan boord te zijn.

en dus nog een stevige tocht voor de boeg heeft en pas op maandagavond in de thuishaven zal arriveren.

Veel dank aan de organisatoren Mathy en Manfred, de schippers, opstappers en Marije (met wie ik gezellig heb zitten kletsen aan de dijk op Vlieland). Aan het verzoek van Manuela om dit verhaal in een Limburgse dichtvorm te gieten, is voor een Brabander niet te voldoen, sorry daarvoor.

Wind! Zeilen!

Zondag, daar is die dan: de wind. Heerlijk genietend scheuren we met drieën over het water; de grijns op mijn gezicht komt er die dag niet meer van af. Na Den Oever koersen we richting Stavoren, want we willen zeilen, dus via deze omweg naar Makkum, waar onze mooie tocht weer eindigt. Daarbij hebben we de Heron in gedachten, die nog helemaal naar Zeeland vaart,

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

31

Tochtverhaal Arie en Evelien van der Hoek

Vakantie 2014 - Beagle Naar Denemarken, zoals de wind hen brengt. Twee reddingsboten. Hier een fragment uit het logboek van de Beagle.

Alle voorbereidingen zijn getroffen voor een mooie zomervakantie 2014. We hebben het plan om naar Denemarken te gaan en alles is hierop voorbereid. Zo is de ankerketting weer gegalvaniseerd en is een nieuwe accu geplaatst.

We gaan immers veel ankeren. Er is een transponderAIS geplaatst en zijn de laatste papieren en elektronische kaarten aangeschaft. Veiligheid boven alles. Nog even een check of er nog PZV-begroetingen (lees borrels) te verwachten zijn in Denemarken en ja de Hellen gaat ook die kant op. We zijn helemaal klaar voor een fantastische vakantie in Denemarken. Maar hoe anders kan het lopen!!

Vrijdag 18 juli vertrekken in de loop van de dag met de nodige proviand (we gaan immers veel ankeren) vanuit Lelystad naar het noorden. De eerste overnachting maken we in Workum waar we nog een gezellige ontmoeting hebben met vrienden. Ondanks dat het wat later geworden is, zijn we op tijd in de sluis bij Kornwerderzand om nog een uurtje stroom mee te hebben richting Harlingen en daarna richting eilanden.

Helaas, eilanden vol horen we over de marifoon. Flexibel als we zijn, meren we af in Harlingen. Direct maken we weer een plan om de volgende dag naar Borkum te varen. Niet ideaal met de windrichting, maar we moesten toch naar Denemarken? Na de nodige

32

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

overwegingen besloten om het rustig aan te doen en een dagje te blijven liggen.

Een dag later met de eerste brug opening met windkracht 4-5 richting Borkum. We moeten kruisen en hebben een rifje gezet. Arie vindt het nodig om met een extra bandje om wat meer onderlijk spanning te krijgen. Tijdens die ‘gedoe’ hebben we niet door dat we afkoersen op de groene tonnetjes van het ‘Fransche gaatje’. We lopen vast en vinden het nodig om de kustwacht op te roepen. Natuurlijk worden we geholpen en zien na 15 minuten een bootje op ons afkomen. Oranje gekleurd…!!!!!

We horen over de radio dat er nog een boot onderweg is om ons te helpen. Ook een beetje overdreven zeggen we nog tegen elkaar. We worden netjes losgetrokken en daarna komt de redder even aan boord voor de administratie… Arie zegt in alle onschuld (onnozelheid??) nog, dat na zoveel jaren vrijwillige bijdrage aan de KNRM deze hulp welkom is. Ja… dat is mooi, zegt de man maar ik ben niet van de KNRM. …

Oeps…!!! Inmiddels komt de KNRM ook langszij. We zijn al vlot getrokken, dus hebben we e.e.a. met de berger afgehandeld en zijn vervolgens naar Vlieland gevaren. Hier contact opgenomen met de verzekering en zij zullen verder alles afhandelen. De totale operatie heeft 15-20 minuten geduurd en de inschatting van de ver-

zekeringsmaatschappij is dat dit grapje zo’n 3000 tot 4000 Euro gaat kosten! Dus pas op met commerciële bergers!!

Hoe vaak we ook ervaringen gelezen hebben van medewatersporters de schipper van de Beagle had beter moeten opletten.

De wind bleef de eerste week in de oosthoek zitten. Alle bronnen wezen op mooie wind uit het oosten. Niet ideaal om kruisend in de Duitse Bocht en naar het Kielerkanaal te varen. Ja, wat doe je dan. We zeggen altijd: ‘we gaan dáár, waar de wind ons brengt’. Makkelijker gezegd dan gedaan. Je maakt toch niet voor niets een planning?

Vaak is het een probleem om uit de Duitse Bocht weg te komen, maar zover zijn we nog niet eens! Er naar toe is al een uitdaging. Na een mooie fietstocht over het eiland hebben we besloten om het plan

in de prullenbak te gooien en het roer om te gooien naar het zuiden. Eerst naar Zeeland daarna zien we wel. Met een mooie oostelijke wind heerlijk afgezakt in twee dagen naar het Haringvliet.

Vervolgens zijn we heerlijk in Zeeland blijven hangen. Deze vakantie komt in het teken te staan van korte afstanden, opstaan wanneer je zin hebt (geen getij-gedoe), lekker lezen, lekker zwemmen, heerlijk zonnetje, kleinkind aan boord, wat wil je nog meer. Eigenlijk vakantie zoals vakantie bedoeld is.

Was het moeilijk om van het plan af te wijken? Best wel.

Maar met alle kaarten en pilots aan boord kun je ‘gaan, dáár waar de wind je brengt’.

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

33

Tochtverhaal Bauke Sijtsma

Cadans weer terug De Cadans is vijf jaar geleden naar Zuid Bretagne vertrokken en dit jaar teruggevaren naar Nederland Onderweg zal Dennis van Thiel (ex PZV-er) nog opstappen en een stuk meevaren.

N

a vijf jaren verblijf in ZuidBretagne, ligplaats ArzalCamoël in de monding van de Vilaine, is de Cadans van Louis en Josje Richard nu weer terug in Nederland. Hoe het is in Arzal-Camoël, is door Louis beschreven in ’Schipper en Haven’ in Zeezeilen 2012 nr. 3 pag. 10 (terug te lezen via de website).

Het is half mei 2014 als de bemanning die in 2009 de boot wegbracht, nu ook de terugtocht doet: Louis zelf, Docus Heringa, Pieter Stoelinga en Bauke Sijtsma. Wij bemanningsleden hebben vele tot zeer vele (Pieter) weken op de Cadans gevaren, tijdens Ramsgatetochten en wegbreng- en terughaaltochten.

Echte oudgedienden dus: gemiddelde leeftijd 70 jaar, maar nog helemaal zeewaardig.

34

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

De treinreis verloopt vlot: met TGV en Exprestrein naar St Nazaire en daarna nog een stukje boemelen naar La Baule Escoublac. Het laatste stuk, van treinstation naar haven, is lastig of onmogelijk (bus) dan wel duur (taxi). Maar Louis heeft de afgelopen jaren waardevolle relaties opgebouwd, onder meer met de burgemeester van Camoël. Die burgemeester van een plaatsje van ongeveer 1000 inwoners, drijft ook een B&B waar Louis en Josje een aantal keren te gast zijn geweest. Hij is zo gesteld op zijn gasten, dat hij ons komt afhalen van het station! Of zou hij willen helpen deze mensen het land uit te krijgen? Nee, hij is een vriend en oprecht geïnteresseerd in allerlei verschillen tussen Nederland en Frankrijk.

Konden wij onze burgemees-

ters maar zelf kiezen….

Na gezellig borrelen bij aankomst aan boord, met de burgemeester, maken we de volgende dagen de boot vaarklaar en doen we inkopen, stroomopwaarts in La Roche Bernard.

Twee dagen later kiezen we het ruime sop, na eerst diesel bijgetankt te hebben. Althans dat waren we van plan, maar dat plannetje gaat niet door, want in deze hele dubbelhaven is geen diesel op dit moment.

Louis furieus over de zoveelste manifestatie van de Franse slag: ‘Deux mille de bateaux et pas d’ gazole!!’ Geen reactie, ze vinden hier dat zoiets best kan. Nou ja, er zit nog genoeg in de tank voor de eerste etappe.

Zo gaan wij op weg. Het plan is om zeer ontspannen, zonder haast, in comfortabele dagtochten naar Zeeland te varen.

En wel in twee weken tijd, of ietsje langer.

Eerst doen we Le Palais aan op Belle Île en tanken daar.

Dan naar Port Tudy op Île de Groix. Daar zoeken wij het restaurant dat ons twaalf jaar geleden zo goed beviel. Het is er nog en heeft werkend internet, zodat er weerkaarten en Gribfiles bekeken kunnen worden.

Wat wordt de volgende stop?

Concarneau is te dichtbij en wij zijn er allemaal al meermalen geweest. Le Guilvinec is een betere stop, maar je kunt daar niet makkelijk een geschikte ligplaats vinden met al die vissers. Dan Lesconil, iets dichterbij, niemand ooit geweest. Er hangt een papier in Port Tudy waarop de Lesconilse geneugten voor zeilers getoond worden. Daar hebben we echt zin in. Daar gaan we dus heen.

In de Reeds staat Lesconil wel als zwarte stip op de overzichtskaart, maar een beschrijving mist. Wat gek toch, dat verwacht je niet. Nou ja, we zien wel.

Lesconil, wij komen!

Aan het eind van een werkelijk ideale zeildag lopen wij Lesconil aan, vol verwachting betreffende deze geweldige ‘port de plaisance’. Maar in de haven treffen we alleen kale kademuren met een paar vissersboten, een werkplatform, en geen antwoord van de capitainerie.

Hoe is dit mogelijk! Meteen er weer uit langs de boeien die naar de havenhoofden leiden.

Boink! Ook nog de bodem geraakt. De boeienlijn in ruimere zin hoort hier kennelijk niet bij de vaargeul.

Dan maar naar Bénodet. Daar is nog niet iedereen geweest en het is daar mooi liggen. Wel een stukje om. Loctudy is dichterbij, maar dat kennen we al.

Later, in de haven van Bénodet, horen we dat Loctudy dicht is vanwege werkzaamheden.

Haha, goed van ons dat we dat

oversloegen.

Bij opnieuw bladeren in de Reeds blijkt de beschrijving van Lesconil in de voorgaande sectie – Noord Bretagne – te staan, terwijl de haven bij Zuid Bretagne op de kaart als zwarte stip aangegeven is. Mijn blinde vertrouwen in de Reeds is nu wel beschadigd. In de beschrijving wordt vermeld dat pas half juni zeiljachten ontvangen worden.

Nou ja, hebben we in ieder geval mooi een aantal extra uurtjes kunnen zeilen en wat van de wereld gezien.

Later, thuis, zie ik dat een oude Reeds Lesconil wél beschrijft bij Zuid Bretagne, onder Audierne.

Audierne en verder

Na Bénodet naar Audierne, de stop voor we door de Raz de Sein gaan. Eerst even aan een bolletje in de baai om de ‘rafales’ uit het weerbericht af te wachten. Die komen prompt en heftig. Daarna de haven in, die nogal vol is. Nu een klusdagje en op zoek naar een café met internet. We lopen verschillende cafés af, tot we er een gevonden hebben dat op zeevarenden is ingesteld.

Na intikken van een reusachtig wachtwoord van wel twintig letters en cijfers kunnen we files downloaden. Handig, zo’n wachtwoord geef je niet even door aan iemand op de kade.

Ook laat de cafébaas nog even zien dat er een webcam bij de Raz de Sein staat, waarop je mooi de passerende bootjes kunt zien. Als wij morgen de Raz passeren, kan het thuisfront mooi naar ons kijken.

De volgende dag met een rustige zee door de Raz naar Camaret s/M, waar Dennis aan boord komt. Een dag later naar l’Aberwrac’h - vaak een geschikte stopplaats op deze route. Heel veel zeilscholen daar en de jachthaven heeft er flink wat steigers bijgekregen.

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

35

Tochtverhaal Joep Vermeulen

Na de Ramsgate Ilse

Na al die jaren horen we van Louis dat je de naam l’Aberwrac’h op z’n Bretons gewoon uitspreekt als ‘labberwrak’. Heerlijk, de hapering die je elke keer voelde bij het uitspreken van die naam, is meteen weg. Hadden we eerder moeten weten…

Dan verder naar Guernsey. We komen ’s morgen vroeg aan in St. Peter Port en vertrekken vandaar dezelfde avond nog richting Honfleur.

Op naar Honfleur

Wij willen in ieder geval naar Honfleur, want dat moet ‘de parel in de kroon van onze tocht’ zijn. Ik ben er niet eerder geweest. Het is wel een omweg om de Seinebaai in te gaan, en daarom varen we ’s nachts door. Anders komen we nooit thuis. Na de Seinebaai varen we precies met de vloed de monding van de Seine binnen.

Hebben we dat even goed uitgerekend.

Na even wachten kunnen we door de sluis de havenkom in.

Geweldig daar, in het centrum van het oude stadje. Er is nog genoeg plaats - het seizoen is nog niet begonnen. De volgende dag is het Hemelvaartsdag en er is nu veel volk op de been. Ik ga douchen, maar de warmwaterkraan kan na afloop niet meer dicht. Het blijft maar stromen en stomen. Melden bij de capitainerie gaat niet, want daar zijn ze er niet. Op

36

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

de kade spelen bandjes leuke oude jazz. Louis en Docus zijn al decennia jazz-buddies en genieten er nog meer van dan wij simpele luisteraars.

Als we aan de wal gaan dineren, moeten we wel internet hebben. Nou dat hebben alle restaurants. Althans, dat zeggen ze. Internet? Wifi? Bien sûr! Tafel klaargemaakt, menukaarten uitgedeeld. Er wordt een jongeman bijgehaald om internet aan de praat te krijgen, maar lukken wil het niet.

Het wordt Louis te machtig, die Fransen die alles zeggen te hebben en niets hebben dat het doet. We gaan weg. Even verder in het wat sjofeler Le Perroquet Vert lukt alles meteen. Hier geen poespas en goed eten voor niet teveel geld.

Boulogne, Oostende en de rest

De tocht naar Boulogne valt wat tegen. De variabele zwakke wind wordt geleidelijk aan Noord 5 en de dag loopt op z’n end. Om Boulogne te halen moet de motor erbij en moeten we nog enkele uren bonken tegen de golven in. Even terug met een bakstagwindje naar Dieppe? Nou nee, want dan verliezen we een dag en sommige wal-agenda’s beginnen op te spelen.

Bwamm! Bwammm! Wat is zo’n boot toch ongelooflijk sterk, zeg. Dit is geen paaltjes pikken meer, wij zijn meer een

sloopkogel die voortdurend in de golven knalt. We houden echter stug vol en komen ’s avonds laat netjes in Boulogne aan.

Na Boulogne, naar Oostende.

Bij aankomst is het Montgomery Dock tjok- en tjokvol. Wij gaan langszij een zestigvoeter.

De schipper lijkt niet erg blij met onze komst en zegt dat hij de volgende morgen om zes uur weg wil. Vinden wij prima. Om kwart voor zes wil hij ons al losgooien, maar wij zijn hem voor.

De volgende morgen blijkt dat het feest is: Sail Oostende!

Nooit van gehoord. En dit jaar tezamen met de viering van 70 jaar bevrijding. Mooie schepen en ook nog wat legervoertuigen uit WO-2.

Dennis gaat hier van boord en wij brengen hem naar de trein.

De volgende dag varen wij naar Middelburg en overnachten daar. Hier gaat Docus van boord en de trein in. Daarna nog een comfortabel tochtje met z’n drieën naar St Annaland, en de dag erna naar Dintelmond, ons eindpunt.

Het was kennelijk nog een hele toer om die lelijke meid kwijt te raken. ‘Maak er toch een man-overboord van en laat haar verzuipen’ of ‘Dump haar hier in Brightlingsea’ of ‘Wie op de onzalige gedachte is gekomen zo’n geval mee te slepen, zou met pek en veren overladen moeten worden en ten eeuwige dage tot ongewenst persoon verklaard. Hoe haal je het in je hoofd?’ Gelukkig ontfermde Peter zich heel genereus over haar.

Toch maar naar Woodbridge We waren al eerder op de Deben aangekomen en hadden besloten aan een mooring te gaan liggen, om vroeg te kunnen vertrekken naar Southwold. Een berichtje van Rolien laat weten dat het plan niet doorgaat. De vloot komt rechtstreeks naar Woodbridge. Dus maar terug de Deben op, naar de Tide Mill Harbour, om als welkomstcomité op te treden.

Helemaal begrijpen doe ik de gedragingen van de havenmeester daar overigens niet.

De ene boot mag er wel door en de ander die zelfs minder diep steekt, moet wachten. Als de vloot eenmaal gearriveerd is, is de vlootvoogdborrel een

succes. Helaas besluit men om de volgende dag al te vertrekken. Dus in de stromende regen naar Woolverstone.

En daarna een extra dagje Woolverstone en Brighlingsea

Terwijl de vloot de volgende dag van daaruit bijna in haar geheel vertrekt naar Brightlingsea, blijven wij nog een nachtje. Wat er leuk aan is om daar twee nachten langszij een drijvende steiger te gaan liggen, vraag ik me nog steeds af. Goed voor de sociale contacten, zegt men. Dus worden wij, Joop en ik van de Ribaldus, vervolgens gestraft als de boot die zich het minst aan het zeilplan heeft gehouden. Ik ken er overigens nog een paar. Maar we hebben het ervoor over. Wij hebben die extra dag in Wolverstone, zittend voor het beroemdste raam van Engeland, heerlijk gegeten in de Butt and Oyster.

Het Captainsdinner, de volgende dag in Brightlingsea, is een succes. Voor die gelegenheid alleen al heeft Joop zijn grote keyboard meegesleurd.

Wat kunnen sommigen in de club toch heerlijk spelen. Ik ben dan stikjaloers. Als pianostemmer zou ik toch beter moeten kunnen.

Maldon: Heybridge Lock

Terwijl de boten van de PZV aan weerszijden van de steiger ons uitzwaaien, vertrekken wij naar Maldon, om precies te zijn het Heybridge Lock. Schitterende wind. Een deel van de vloot heeft ons al snel ingehaald. Zij hebben haast om aan de overtocht te beginnen. Wij hebben alle tijd.

De River Blackwater is met vloed een zeer wijd vaarwater. Blijf wel binnen de betonning; de vaarwegen hebben steile kanten. Het aanvaren van het Lock is een kunst op zich. Bij eb zie je pas hoe smal het gaatje is. Houd de prikken aan bakboord! Vriendelijk worden we door de sluismeester ontvangen. Een sluisje dat met de hand wordt bediend.

De aanwezige jeugd, het is vakantie, doet haar uiterste best de lange bomen die aan de sluisdeuren vastzitten, weg te drukken. De schitterende witte herberg vervolmaakt het gehele plaatje. Hier blijven we liggen. Maldon is op twintig minuten afstand. De Barges varen er voor en na hoogwater over de rivier, een majestueus gezicht. Met eb blijft er een miezerig slootje over, maar bij vloed leeft de hele buurt op.

Het valt ons toch al op dat er zoveel boten op het water zijn.

Aan het einde van deze mooie reis ligt de Cadans, na een behouden vaart, aan de A-steiger in Dintelmond. Klaar voor een nieuwe toekomst.

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

37

Heel anders dan in Nederland, waar de meeste boten in de havens liggen. Maldon heeft net een nostalgische kermis in huis die helemaal door stoommachines wordt aangedreven.

Het mooie weer nodigt ons uit om daar wat langer te blijven.

De drukte bij het sluisje is echt een toeristische attractie.

Gillingham en London

De volgende haven die we aandoen is Gillingham. De tocht is bijna helemaal bezeilbaar. Een fijn plekje vlak bij het douchegebouw achter het lock. Terwijl Chatham eigenlijk niet meer te bieden heeft dan een schitterend scheepvaartmuseum, biedt Rochester vooral schitterende gebouwen. Een zeer oude kerk in de Normandisch/Romaanse stijl en een indrukwekkende ruïne uit diezelfde periode. Oude huizen die bij elkaar steun zoeken.

Londen is nu toch ook wel weer een lokkend perspectief. Een stralende zon en het tij mee. Limehousedock is een fijne rustige haven en de helft goedkoper dan St.Katharinesdock. De trein is vlakbij en natuurlijk ook de beroemde en nagenoeg oudste pub van Londen: The Prospect of Whitby. Vijf dagen blijven we er. Ik sleep Joop mee door drie musea die hij moet hebben gezien. Een mooi concert in the Royal Albert Hall bekroont de drukke dag. Het Requiem van Mozart en de vier Jaargetijden van Vivaldi, alsook the Watermusic van Händel. Elke avond is het weer een genoegen terug te

38

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

keren naar de rustige haven om er heerlijk te slapen.

Queenborough en verder

Maar andere havens lokken ons ook. De wind is krachtig en we suizen de Thames af.

Goed uitkijken bij the Barrier.

Ineens springen alle lichten op rood. Snel handelen: zeil neer en motor aan. Gelukkig duurt het niet lang of het sein staat weer op groen. Bij Tilbury een moeilijke situatie. Om de hoek van de rivier komt een groot vrachtschip, luid toeterend om zijn komst aan te kondigen. We varen stuurboordwal.

Hij komt recht op ons af en wil naar de haven aan stuurboordzijde denk ik. Snel uitwijken naar bakboord. Nee hij draait toch weer bij. Snel weer terug naar de stuurboordwal.

Even een beetje een noodsituatie. Wanneer de havenpolitieboot ons even later paait, wisselen we van gedachten.

Het was een beetje een verwarrende situatie door de ruime bocht die het vrachtschip nam, maar we kregen toch het advies stuurboordwal te houden. Maar ja, als daar nu ook een ingang van een haven is, wat moet je dan?

Wat is het toch heerlijk varen met halve wind en het tij mee.

We suizen langs de boeien.

Het aanmeren aan de mooring in Queenbourough gaat daarna overigens nog niet vlekkeloos. Ramsgate is onze laatste haven op Engelse bodem. In the Nelson Pub lekker gegeten. Langzamerhand weten ze in Engeland ook wat lekker eten is.

In Calais, aan de mooring, en over de railing Met mijn nieuwe zeilpak, waarvan de jas in Woolverstone is gekocht en de broek in Ramsgate, durf ik alle weersomstandigheden aan.

Ik word niet meer nat. Vanaf dat moment is natuurlijk de zon gaan schijnen, om alleen ‘s nachts even uit het zicht te verdwijnen. Bij de oversteek naar Calais natuurlijk geen wind. Een spiegelgladde zee.

Vrij lang moeten we wachten om de haven binnen te mogen lopen. Wat een druk ferryverkeer. Door de sluis vinden we een fijne plek aan de steiger.

We willen niets missen van de wedstrijd Nederland-Spanje.

De euforie van de gewonnen wedstrijd is de volgende nacht mooi verdwenen wanneer we buiten aan de mooring liggen, om ‘s morgens het gunstige tij te pakken. Wat gaan we tekeer op de golven van de inen uitvarende ferry’s. Ik word zowaar echt zeeziek en moet over de reling.

Boulogne, Dieppe, Fécamp, St.Valery en Caux, Boulogne.

De tocht naar Boulogne sur Mer is heel comfortabel met de opkomende zon en een heerlijke halve wind. De falaisekust kleurt echt van griz naar blanc. Vissers op de hoge muur van de haveningang denken dat wij een reuze vis zijn, wanneer een van hun uitgegooide lijnen bij ons aan boord belandt en achter de hekstoel blijf hangen. De Franse scheldwoorden heb ik niet allemaal kunnen ver-

staan. Als aandenken hebben wij het haakje en de dobber maar gehouden. We halen het echter niet bij de poon die Philip meenam uit Engeland.

Boulogne sur Mer is een schitterend gelegen stad met een prettige haven. Het museum in het kasteel is een bezoek meer dan waard. Naar Dieppe is het niet meer zo ver. Een boeiende stad met ook een schitterend museumkasteel hoog op de falaises, maar in de haven is het slecht liggen.

Wat een deining. Ook hier word ik zeeziek. Zo langs de kust varen is heel aangenaam.

Het vroege zonlicht strijkt langs de witte rotsen. De zee is redelijk kalm en de Ribaldus snijdt door de golven. Fécamp wacht op ons en laat zich van haar mooiste kant zien.

Heerlijk rustig liggen we in de zonovergoten haven. Dat kan ook wel eens anders zijn, bij een wat andere windrichting.

Soms, bij harde wind, moet de hele vloot die in de buitenhaven ligt verkassen naar achter de sluisdeuren. Dat lijkt me een hele operatie. Je bent overigens niet in Fécamp geweest wanneer je geen Benedictine hebt geproefd en gekocht. Het schitterende kitschgebouw waar ze het spul verkopen is echt de trekpleister van de stad. Hier ontmoeten we, verrassend, Carel en Mieke Dijkmans. PZV-ers kom je toch overal tegen. We besluiten toch niet door te varen naar Honfleur, we zijn tenslotte lang genoeg van huis, en kiezen voor St. Valery en Caux. Dat wordt een heerlijke

tocht, wat treffen we het toch met het weer. St.Valery is een pittoresk haventje tussen de rotsen. De ingang valt nagenoeg droog. Ruim op tijd zijn we binnen. De brug gaat open en we glijden de binnenhaven in. De steiger aan stuurboordzijde is voor de gasten. Met de restaurantbezoekers boven op de kade als toeschouwers, liggen we heerlijk rustig. Een lief klein plaatsje. De gevangen vis wordt nog diezelfde dag op de kade verhandeld.

We blijven er twee nachten.

Bij hoogwater kun je pas naar buiten, maar hoe doe je dat wanneer het inkomende water zo hard stroomt dat je motor het maar net aankan? Even blijven liggen is dan het advies. Net na hoogwater wordt de stroom iets minder en kunnen we rustig naar buiten.

Nee, niet meer naar Dieppe, Boulogne sur Mer is een betere plaats. We worden daar opgewacht door een bekende die we in Calais ook ontmoet hebben. Eigenlijk ook wel logisch dat je elkaar op dat stuk tegenkomt; je gaat of heen of terug. Het valt me op hoeveel het tijverschil uitmaakt. Loop je eerst bijna horizontaal de loopbrug op, bij eb is die bijna loodrecht.

Foutje vóór Duinkerken op tijd hersteld

Voor Duinkerken hebben we toch nog een vergissing gemaakt. De verkeerde haven is in geprogrammeerd. Maar vlak voor de ferryhaven komen we gelukkig toch tot het besef dat het er anders uitziet dan

op de heenweg. De volgende haven moet het dus zijn. Geen nood. Alles onder controle.

Ook in Duinkerken ontmoeten we PZV-ers. Michel met een paar PZV-vrienden. Wat lig je in Duinkerken toch veel prettiger dan in Calais. We bezoeken de stad en doen inkopen.

Helaas is het museum die dag gesloten.

Via Oostende en Slijkgat naar de thuishaven De tocht naar Oostende verloopt voorspoedig. Net om het hoekje lig je toch wel fijn in de Koninklijke Jachthaven.

Aan de andere kant van de steiger ligt een zusje van de Ribaldus. Twee Etappes 32.

Het James Ensorhuis is een museum geworden. Om in de vervreemde wereld van Ensor te komen, moet je iets weten over zijn tijd. Het masker van carnaval als metafoor voor de onoprechtheid van de mensheid. Bij ‘Chez Renee’ kun je toch zo lekker eten. Alleen voorgerecht en hoofdgerecht, niets na. Maar lekker.

Wanneer we uit Oostende vertrekken, is het weer iets minder. De wind trekt aan en draait wat naar het zuiden, zodat we met halve wind het Slijkgat kunnen aanlopen.

Maar het is wel koud. De Ribaldus is een heerlijke toerboot die nog snel loopt ook.

De sluis door is een fluitje van een cent en wanneer we om vijf uur in Hellevoetsluis afmeren, kunnen we terugkijken op zes heerlijke zeilweken en hebben we elkaar niet overboord hoeven gooien.

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

39

Tochtverhaal

wind ons op 7 en 8 juni met een gang van bijna 7 knopen in 24 uur van St Mary’s naar Cork, waar we zondagmorgen 8 juni aan de steiger in de stad afmeerden.

Nu kon ons bezoek aan Ierland beginnen.

Philip Beekman

Rondje Ierland Inleiding

Al jaren lokte Ierland ons als zeilbestemming.

Dit jaar was het aan de beurt en bezeilden we dit prachtige eiland. Een onvergetelijke tocht met spectaculaire kusten, heerlijk zeilwater, aardige mensen en leuke muziek.

De geschiedenis van Ierland is buitengewoon

Een zeer beknopte geschiedenis van Ierland Vanaf 8000 vC zijn er sporen van bewoners.

De Kelten, die uit het vasteland van Europa kwamen, ontwikkelden er vanaf 600 vC al een bloeiende cultuur. Ierland was in die tijd vindplaats van goud, tin, koper en ijzer.

Het Christendom verspreidde zich vanaf 450 nC met als beroemde geestelijken St. Patrick en St. Columbanus. De Vikingen vielen vanaf 700 Ierland binnen en assimileerden in de loop der tijd in de heersende klasse. In de late middeleeuwen accepteerden de onaf-

De aanloop

hankelijke Ierse heren gaandeweg wat meer de noodzaak van één ‘high king’ voor het gehele eiland. De Ierse katholieke kerk echter, volgde niet zonder meer het gezag van Rome en in 1150 kon de Engelse koning Henry II de paus (de enige Engelse paus die er ooit is geweest) ertoe verleiden hem een mandaat te geven om de Ieren onder de ware kerk te brengen. Dat gaf hem de gelegenheid Ierland ‘legitiem’ binnen te vallen en in de volgende generaties steeds verder te koloniseren. De oude landheren, wensten zich niet neer te leggen bij het Engels bestuur en bleven opstandig. Zij riepen in

Aansluitend aan de traditionele ‘Ramsgate’ van de PZV naar Engeland gingen we op 30 mei vanuit Brightlingsea richting Ierland. De wind was gunstig. Na 6 uur varen kwam Dover langszij en namen we per marifoon afscheid van de Cyrano. Wij besloten, vanwege de gunstige wind, door te zetten naar Wight, waar we de volgende middag ankerden op de immer

40

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

complex en gaat ver terug (zie kader). Zij heeft op veel plaatsen sporen achtergelaten en de Ieren hechten eraan deze achtergrond te etaleren en levend te houden, waarmee we gedurende onze reis op diverse plaatsen geconfronteerd worden.

1602 zelfs de hulp in van de Spanjaarden.

In de slag bij Kinsale (in het zuiden) lukte het echter niet om de Spanjaarden met het Ierse leger te verenigen en hierna was het gedaan met de invloed van de Clans waarvan de laatste voormannen in 1647 vanuit Rathmullan (in het noorden) in ballingschap gingen naar het continent. Van een terugkeer is het echter nooit meer gekomen.

Met name het Noordelijke deel van Ierland bleef zich verzetten tegen de Engelse invloed, waarna de Engelsen besloten een groot deel van de bevolking daar te vervangen door

mensen uit Engeland en Schotland (Ulster Plantation). Dit leidde uiteindelijk tot een verder ‘ver-Britst’ Noord Ierland dan de rest van het eiland.

Na de Franse revolutie kreeg het onafhankelijkheidsdenken opnieuw een impuls, en dit leidde er in 1922 toe dat de Ieren een eigen parlement kregen en in 1932 geheel zelfstandig werden.

Noord Ierland bleef, zoals bekend, deel van Engeland en pas na de troubles werden in 1998 de betrekkingen binnen Noord Ierland tussen de protestanten (48%) en de katholieken (45%) enigszins genormaliseerd.

prachtige Newtown River.

Omdat de wind nu naar het westen draaide, zeilden we verder in dagetappes langs de Engelse zuidkust naar de Scilly’s: vanaf Newtown River in Wight-> Portland -> Dartmouth -> Cawsand Bay bij Plymouth -> Helford River ten zuiden van Falmouth-> Scillys.

Na een rustdag blies de stevige zuidwesten

Van de totale 2800 mijl hebben we ruim 1400 mijl rond Ierland gevaren, waarbij we 22 havens en marina’s aandeden, maar ook veel aan meerboeien (7x) of achter ons anker (12x) lagen.

Queenstown - met mooie huisjes en een grote kathedraal. We genieten van het uitzicht. Cobh was de laatste haven voordat de Titanic aan zijn fatale reis begon en je kunt het Titanic memorial goed zien vanaf het water.

De zuidkust ten westen van Cork heeft mooie baaien begrensd door schilderachtige kliffen met een liefelijk heuvellandschap. Er zijn historische plaatsjes, zoals Kinsale met nog een echt kasteel. De slag om Kinsale in 1602 luidde de definitieve annexatie van Ierland door Engeland in.

Ons rondje heeft in totaal 8 weken geduurd, waarbij iedere week zijn eigen karakter had

De mooie Zuidkust

(Cork - Kinsale - Glandore - Castletownshend Cape Clear/Clear Island - Baltimore) Na onze snelle aanloop beginnen we nu aan het toerisme. Cork is de enige grote stad in dit deel van de kust en we besteden anderhalve dag aan de highlights. Ook bezoeken we de uitstekend gesorteerde watersportwinkel vlak bij de stadsmarina.

Bij het vertrek uit Cork genieten we van de prachtige tocht over de Rivier Lee. In de wijde monding van die baai ligt Cobh - vroeger

We bezoeken nog de idylische baai van Glandore en wandelen naar de Drombeg Stone Circle met resten van een megalithic nederzetting uit ca 1000 jaar v C. Dan zeilen we verder naar Cape Clear en Cape Clear Island. Op weg naar de South Bay op dat eiland hebben we geluk. Een kudde van zeker honderd dolfijnen dartelt voor de kust, vergezeld door honderden vissende Jan van Genten. We kunnen er ruim

Linksom of Rechtsom Hoewel de onvolprezen en onmisbare Irish Coastal Pilot sterke argumenten voor een rondje tegen de klok in geeft, kiezen we er uiteindelijk toch voor om met de klok mee te varen. Omdat we in Cork starten, zijn we al halverweg de zuidkust, en is dus het risico van veel kruisrakken naar het zuidwesten te overzien. Bovendien past deze richting goed bij ons reisschema. En het argument dat je bij depressies de regen kunt afwachten in een haven om dan met mooi weer en gunstige wind te zeilen, snijdt voor ons geen hout, want we willen juist met mooi weer het land bezoeken.

Voor ons pakte de keus rechtsom prima uit.

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

41

te ver en te ondiep voor ons, dus meren we na een ankernacht in Tralee Bay als volgende stop af in Kilrush, waar we zowaar een wasmachine vinden in de overigens ook plezierige jachthaven.

een half uur lang van genieten en een mooie videoopname maken. De volgende dag, op de terugweg zeilen we nog eerst langs de Fastnet Rock, bekend van de gelijknamige race die in 1979 veel jachten en hun bemanning fataal werd.

Het Midden Westen

Liscanonor Bay/Moher Cliffs - Aran Isles - Galway - Clifden - Inishbofin - Rosmindle/Westport - Ballyglass - Sligo

Met het kalme water en het heerlijke weer bijna niet voor te stellen, hoewel de rots met zijn vuurtoren er indrukwekkend uitziet.

We overnachten nog een nacht in Baltimore en verlaten tussen de eilanden van de Long Island Bay de zuidkust van Ierland.

Kliffen, baaien en eilanden in het zuidwesten

Dunmanus - Glenngariff - Sneem - Cahersiveen - Knights town/Valentia Island - Dingle Kilrush Het Zuiden van de zuidwestelijke kust bestaat uit vier diepe baaien, Dunmanous Bay, Bantry Bay, Kenmare River en Dingle Bay. Deze baaien zijn breed en begrensd door mooie heuvelachtige bergen, die naar het Noorden toe hoger en ook onherbergzamer worden.

We ankeren in het zeer kleine en landelijke kommetje van Dunmanus Harbour, mooi en erg verstild. De volgende dag motoren naar Glennariff aan het eind van de Bantry Bay. Het ligt aan een mooi stukje kust, maar heeft als plaatsje weinig aantrekkelijks. De dag erna kunnen we met een heel rustig windje heerlijk de baai uitzeilen en dan de baai van de Kenmare River weer in naar de plaats Sneem waar we een meerboei oppakken. We maken een mooie tocht langs het typische Cahergall Stone Fort (12de eeuw). Ook bezoeken we het landhuis van de 19de eeuwse voorman van de Ierse vrijheidsbeweging, Daniel O’Connell, die als eerste een geweldloze aanpak bepleitte.

Een prachtige fietstocht en het gesjouw met de vouwfietsen in het bijbootje zeker waard.

Op weg naar Valentia Island, bekend van het gelijknamige kustwacht en NAVTEX station.

42

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

Maar eerst langs de Skelligs, wellicht de bekendste eilanden langs de westkust. Op Great Skellig, dat 260 meter hoog is, zijn resten van een klooster uit de 6ste eeuw. Helaas niet aan te lopen met een zeiljacht. Dan door het Parthmagee channel, met een grappig kabelbaantje erboven, naar Caherseveen, op het schiereiland Kerry. Hier bezoeken we de eerste pub met trad-music waar we van de sfeer genieten.

De jachthaven is goed, ligt maar half vol. Er zijn heel weinig toeristen. Overigens zien we onderweg helemaal maar weinig buitenlanders.

Een paar Fransen en een enkele Scandinaviër.

Jammer, want het weer is goed, het landschap is mooi en de mensen zijn erg vriendelijk.

We gaan verder naar Dingle, een leuk maar ook toeristisch stadje met een pub voor iedere dag van het jaar. Het is zaterdagavond, en de puberende meisjes hebben hun meest uitdagende en opvallende kleren aangetrokken. Het Stratums Eind is er in verhouding beschaafd bij! We wandelen de hoger gelegen Connor Pass op, met uitzicht op de Noordkust van het schiereiland, richting de enorme baai van de River Shannon. Daar varen we de volgende dag naartoe met onderweg mooi zicht op de Blasket Isles.

Daarna passeren we vlak langs Brandon Head.

Na de R. Shannon komen we toe aan het Midden Westen van Ierland. Naarmate je noordelijker komt steeds weidser en kaler en met de meest bijzondere kliffen van Ierland. Als eerste zien we daarvan de Moher cliffs, die over een lengte van 2 mijl 200 meter vrijwel loodrecht uit zee rijzen. Tijdens de hongersnood in 18451849 was hier een werkinrichting voor werklozen om de prachtige donkere harde kalksteen uit deze kliffen te houwen.

Tijdens een bezoek aan de Aran eilanden treffen we het: de Red Bull Cliff diving championships. 40 meter duiken in een piepklein natuurlijk bassin met onderweg salto’s en schroeven is wel erg spectaculair. We genieten samen met een tiental ander jachten op luttele meters voor de kust van dit spektakel. Onze dochter Simone en haar vriendin Annelies zijn dit weekend aan boord en dat maakt het reuze gezellig. ‘s Avonds kijken we in een pub naar het WK voetbal Nederland-Mexico 2-1.

Dan: Galway. Een heel levendige stad met 17000 studenten die bijna een kwart van de bevolking vormen. We leren over de geschiedenis van deze handelsstad uit de 16e eeuw en haar relatie met Spanje. Boeiend. Hier vind je de echte trad music, zowel in een pub als in een fantastisch conert door Ciaran O Maonaigh (fiddle) en Caitlin Nic Gabhann (concertina and dancer). Als je het niet al was, ben je daarna voorgoed fan van de Ierse trad. Een bustocht naar de Conemara Mountains completeert dit bezoek, waar we nog lang van nagenieten.

Vanaf nu krijgen de normale depressies de overhand. De wind begint aan te trekken en we vragen ons af of we voldoende beschutting zullen vinden. Clifden Bay blijkt echter prima beschut en heeft goede meerboeien. In de gezellige en vriendelijke jachtclub worden we gastvrij ontvangen en horen we dat de Ierse regering een aantal jaren geleden op diverse plaatsen meerboeien heeft aangelegd, om het watertoerisme te bevorderen. Het onderhoud hebben ze nu overgedragen aan lokale autoriteiten. Meestal zijn de boeien gratis, een enkele keer wordt 5 euro gevraagd maar we troffen nooit iemand om bij te betalen.

Graag willen we nog eens op een eiland rondwandelen, na de goede ervaring op Clear Island. We besluiten dus naar Inishbofin te gaan.

Ook met windkracht ZW6 is daar veilig te ankeren, want de de baai ligt lekker beschut. Wel moet de aanloop met precisie genomen worden. In het licht van naderende windkracht 7 besluiten we na een prima ankernacht de wandeling over te slaan en de volgende dag al snel door te varen naar Westport (Rossmindle), opnieuw met een heel gezellige en vriendelijke jachtclub. Dit is, na Cork, de eerste plaats waar we wat zien van een actieve watersportcultuur.

Er is zowaar een donderdagavond clubwedstrijd met na afloop een gezellige borrel. Clew Bay meet 5 bij 10 mijl en in de monding ligt Clare Island dat beschutting biedt. Geen wonder dat er hier veel zeilers zijn. Een leuke fietstocht langs het tracee van een oude spoorlijn geeft ons een mooi beeld van dit aangename land.

Onderweg naar de volgende grotere stad, Sligo, passeren we de 250 meter vertikale Benwee Head en verderop de Stags met mooie scherpe rotspunten in het water. Sligo is boei-

Na Galway is onze volgende baai Clifden Bay.

De top is 760 meter hoog en ligt nog geen kilometer uit de kust; steil en indrukwekkend dus.

Helaas is de River Shannon tot aan Limerick

end doordat we hier in het hart van de Ierse mythen dringen. Inspiratiebron voor nobelprijswinnaar William Buttler Yeats en terug te vinden in de verhalen van onze gids en een lokale houtsnijder. Voor iedereen in zijn winkeltje

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

43

heeft hij een mooi verhaal en maakt hij als herinnering een klein snijwerkje. ‘s Middags bezoeken we de legendarische KnockNarea, met bovenop een al even legendarische grafheuvel en mooi uitzicht over Sligo, omgeving en de Donegal Bay. Bovendien ook hier: goede muziek. Helaas past wachten op het grote tradmusic festival dat jaarlijks in augustus wordt georganiseerd niet in ons schema.

Het Noordwesten

(Donegal Bay/River entrance - Teelin - Bunbeg - Loch Swilly/Fahan (LondonDerry)) Nu wordt het echt dunbevolkt. We zeilen met halve wind de baai over naar de Donegal River. We vinden een meerboei op de mooie rivier, maar kunnen vanwege afstand en stroming met onze bijboot niet verder naar Donegal varen. Daags daarna via de vissershaven Teelinn naar het kleine vissershaventje Bunbeg. We beklimmen het grootste deel van mt.

Eregal, maar zien van de laatste 100 meter af vanwege een laaghangende wolk. Toch een

mooie tocht en fraai uitzicht. Terug scoren we heerlijke oesters van de lokale visser. Goed voor mij, want Mariëtte houdt niet van oesters.

Dan ronden we Bloody Foreland en zeilen heerlijk en snel naar Loch Swilly. Vanuit Rathmullan vertrokken in 1607 de edelen die de slag bij Kinsale verloren in ballingschap (om nooit meer terug te keren). Daartegenover is de half

afgebouwde jachthaven van Fahan. Gesneuveld in een bureaucratische strijd in vervolg op de bezuiniging door de financiële crisis. Goede pontoons, maar verder geen faciliteiten en dus ook niet betalen. Op de fiets steken we over de heuvelrug door naar LondonDerry aan Lough Foyle. Mooi havenfront met innovatieve voetgangersbrug en een mooi stadhuis. Daarin een expositie over de historische relatie tussen Engelsen en Ieren. We zijn nu in Noord Ierland en waar we in Ierland wel een grote identificatie met de Ierse cultuur proefden, maar geen openlijke gevoeligheden in de relatie met Engeland, is hier en overal elders in Noord Ierland duidelijk, dat nog gewerkt wordt aan verwerking van de geschiedenis en de ‘troubles’.

Noord Ierland

PortRush - Rathlin - Glenarm - Belfast(Abercorn Basin) We passeren Malin Head met mooie wind en steken de monding van Loch Foyle over. De zee is wat bobbelig vanwege het uitstromend tij uit de Loch. Nu is ook de Lyra in Noord Ierland en we bezoeken als eerste vanuit Portrush de kliffenkust met de Giant Footsteps en de Rope Bridge. Toeristisch maar mooi. Daarna Rathlin eiland, vlak tegenover de Mull of Kintyre (Schotland). Je rondt Fair Head en treft dan in het North Channel zomaar 4 knopen stroom.

Dat komt goed uit, want er is weinig wind, en zo komen we toch nog vlot in Glenarm. Een leuke jachthaven met goede faciliteiten tegen een redelijke prijs. En uitvalsbasis voor een mooie fietstocht naar Glenariff Forest, het mooiste park van de kust hier. Dit is eigenlijk voor het eerst dat we weer een echt bos zien. Op de westkust is vooral gras en heide. De oorzaak van de ontbossing is divers, houtkap om landbouwgrond mogelijk te maken, houtexport voor de bouw van de Armada of als brandstof. Naar zeggen is de ontbossing aan de gang sinds de 14e eeuw en was aan het eind van de industriële revolutie de ontbossing compleet. Inmiddels is weer 10% van het land bebost en er wordt gewerkt aan verdere groei van de bossen. We genieten dus extra van de sfeer en geur van bomen in dit prachtige dal.

Vanaf Glenarm is het nog maar 30 mijl naar Belfast, waar we aanleggen in de Abercorn Basin, tegenover het Titanic museum. We bezoeken het niet, maar het schijnt erg goed te zijn.

Het bezoek aan Belfast is zeker de moeite waard. Weer een groots stadhuis en verder een interessant bezoek aan het Ulster museum. Op de fiets verkennen we de Murals, die herinneren aan de troubles, maar er zijn nu

44

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

ook moderne Murals die ander sociaal onrecht in de wereld verbeelden. Fietsend langs de mooie rivier Lagan, komen we bij een prachti-

ge rozentuin - 40000 rozen - in het Dixon Park, een Belfast public park. ‘s Avonds bezoeken we een pub waar we een fantastische performance krijgen op de fiddle en gitaar in een fascinerende kruising tussen trad music en heavy metal rock.

De Oostkust

Portaferry - Carlingford Lough - Dundalk Bay Howth - Dublin(Poolbeg) - Wicklow - Wexford - Dunmore East - New Ross - Waterford De Oostkust vormt het sluitstuk van ons rondje Ierland. Vanaf Belfast is het gedaan met de hoge kusten, maar deze kust is ook mooi. We maken een stop in Portaferry aan de monding van het Strangford Lough. Daarna bezoeken we wel Carlingford aan het gelijknamige Loch, waar we een mooie wandeling maken op de Slieve Foye (588 m), de hoogste top van de Carlingford Mountains, met prachtig uitzicht op de kust. Geholpen door het rustige weer kunnen we daarna ankeren aan de zuidkant in Dundalk Bay en de volgende etappe brengt ons naar Howth, een schiereiland 15 km ten westen van Dublin, met een grote, goede en gezellige marina en een schitterende kust die, mede door het mooie weer, een mediterane indruk maakt, evenals de hele baai van Dublin.

In Dublin zuigen we ons weer vol met cultuur: dans, muziek en een literaire performance. We bezoeken de Hugh Lane Gallery waar we onder meer prachtig gebrandschilderd glas zien van de vroeg 20ste eeuwse kunstenaar Harry Clarke. Met zijn glazen hadden we al eerder in en nabij Cork kennis gemaakt.

Zeer bijzonder zijn verder de Keltische en andere schatten, zoals de Tara Brooch uit de achtste eeuw in het Nationaal museum en de tentoonstelling over ‘The book of Kelts’ in de

bibliotheek van Trinity College.

Nu zakken we rustig de kust af. In het leuke

stadje Wicklow met vissershaven is het weer tijd voor een fietstochtje met wandeling naar de Wicklow mountains.

In Wexford meren we af naast een prachtige mosselvisser. Toevallig blijkt deze van een visserman uit Ierseke te zijn die nu in Ierland zijn bedrijf heeft opgezet. Het gaat hem erg goed, en hij is zo vriendelijk ons een maaltje mosselen uit eigen kweek aan te bieden.

Overigens is Wexford maar net aan te lopen bij doodtij. Sinds de grote scheepvaart een nieuwe haven heeft gekregen in Rosslare Harbour, wordt de geul niet meer erg uitgebaggerd.

Jammer, want het havenfront is mooi en het stadje gezellig.

Met een prachtige zeildag verlaten we Wexford en ronden Carnsore Point om als laatste New Ross en Waterford te bezoeken. Waterford ligt aan de rivier Suir en een zijrivier daarvan is de rivier Barrow, waar New Ross aan ligt. De voorouders van John F. Kennedy kwamen hier vandaan New Ross en voor de Amerikanen op zoek naar hun roots wordt de herinnering aan de emigratie hier levend gehouden met een replica van een emigrantenschip. We bezoeken de mooie en grote JFK memorial Botanic Gardens, op twee uur fietsafstand.

New Ross en Waterford zijn altijd in een soort concurrentiestrijd gewikkeld geweest, maar Waterford heeft zijn dominantie weten te vestigen. Waterford heeft een oud historisch centrum met een bijzonder interessant Medieval Museum en de Christ Church Cathedral waar we weer een ander puzzelstukje uit de Ierse geschiedenis krijgen aangereikt.

Terug naar huis

De oversteek van Dunmore East, aan de monding van de Suir, naar Milford is prima te doen in een dagtocht. In Milford moeten we een paar dagen wachten om de resten van orkaan

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

45

Bertha te laten passeren, die ons verhindert soepel naar Padstow te zeilen. Daarna gaat het vlot. Om compleet te zijn: Padstow -> Penzance -> ankeren bij Start Point -> ankeren in Lulworth Cove, bij Albans Ledge -> Lymington -> Eastbourne en dan naar huis. Meestal met stevige wind, zodat we in een weekje weer thuis zijn en terugkijken op een heerlijke tijd.

Techniek & Vaarpraktijk Philip Beekman

Revisie saildrive-schroefas N

a 7 jaar was het tijd om de manchet van onze saildrive te vervangen. Hierover is genoeg te vinden op het internet. Maar over de schroefas lees je minder.

Omdat de saildrive bij de vervanging van de manchet toch moet worden uitgenomen, is dit ook een goed moment voor een inspectie van de schroefas.

De waterkering en oliekering daarvan bestaan uit twee Uvormige rubber ringen, die strak om de as passen. De ‘lip’ van deze ringen kan de as doen slijten, waardoor deze op den duur gaat lekken en de slijtage aan de ’sealing’-ringen ook toeneemt.

Inderdaad was de schroefas bij mij, na 1200 draaiuren, ietwat ingesleten (foto 1, van een andere as die verder was ingesleten dan de mijne); maar de as was verder nog geheel in orde en recht.

Wat nu te doen? Standaard procedure bij de jachtwerf is monteren van een nieuwe as (ruim € 600, het is een mooi werkstuk).

In Practical Boat Owner is ooit een reparatie beschreven, waarbij een soort bus (SpeediSleeve) over het beschadigde deel van de as werd aange-

46

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

Techniek & Vaarpraktijk

Het is jammer dat je een ruime week moet zeilen om Ierland te bereiken, maar het zeilwater en het landschap, de geschiedenis en de mythologie, de mensen en de muziek zullen ons altijd bijblijven en wie weet komen we er nog eens terug. We kunnen een bezoek aan Ierland alleen maar aanraden.

bracht (Practical Boat Owner 532, March 2011). In de industrie is revisie ook heel gebruikelijk. Na inwinnen van wat advies, met dank aan Aad Bostelaar, heb ik de as laten behandelen door de firma De Zwaan in Dordrecht.

De behandeling bestaat uit het afslijpen van het beschadigde deel van de as, en het opspuiten van een laag hard materiaal (foto 2 - opspuiten coating). De gekozen spuittechniek zorgt ervoor, dat er geen warmtespanning in het materiaal wordt opgebouwd, maar dat toch een zeer goede hechting wordt verkregen. De laatste stap is het afslijpen van de as tot de oorspronkelijke maat.

Het resultaat ziet er als nieuw uit (foto 3 - gereviseerde as), maar omdat het materiaal (een wolframcarbide legering) veel harder is dan het oorspronkelijke materiaal, wordt verwacht dat het drie keer zo lang zal meegaan. En de kosten zijn minder dan de helft van een nieuwe as.

Over deze as hoef ik me dus de komende 20 jaar geen zorgen meer te maken.

En over zeven jaar kan ik in ieder geval rapporteren over mijn ervaringen.

Piet Lucassen e.a.

Aan alle booteigenaren van PZV L

ieren en valstoppers zijn belangrijke onderdelen op een zeiljacht, hoewel ze vaak wat minder in de schijnwerpers staan. Alle booteigenaren hebben ze aan boord. Ze worden vaak standaard meegeleverd, waarom zou je er dan veel aandacht aan besteden? Maar als Uw echtgenote, vriendin of opstapper met windkracht 4 of 5 een lier niet meer zo makkelijk rond draait, of U vindt zelf de lier eigenlijk een maatje te klein, of een zelfhalende lier lijkt toch wel handiger, dan helpt onze test bij de keuze van een vervanger.

In samenwerking met de redactie van ‘Zeilen’ hebben Joop de Smit, Geert Middel en Piet Lucassen inmiddels vijf standaard lieren getest.

De resultaten van die test werden reeds in de december 2013-uitgave van ‘Zeilen’ gepubliceerd. Die testresultaten worden alsnog ook in ons lijfblad ‘Zeezeilen’ gepubliceerd.

Momenteel nemen we valstoppers onder de loep. Samen met de redactie van ‘Zeilen’ gaan we er een aantal testen. Als U vindt dat de val-

stoppers op Uw schip bij veel wind niet comfortabel of veilig genoeg zijn, de lijn niet goed houden of veel slijtage aan lijnen veroorzaken, dan helpt onze test bij de keuze van een eventuele vervanger. Daarvoor vragen wij Uw inbreng.

De uitgangspunten voor de testen zijn o.a.: geschikt voor schepen tussen 9 en 12 meter en lijn diameters tot 12 mm. Bij de testen wordt de gebruikssituatie gesimuleerd. In de beoordeling zullen we o.a. letten op: houdkracht, configuratie mogelijkheden (enkele of blok van meerdere valstoppers), kwaliteit van de materialen en constructie, slijtage van lijnen en stoppers, afmetingen, footprint, prijs.

Maar jarenlang gebruik in praktijkomstandigheden zou jaren testen betekenen. Daarom zijn we geïnteresseerd in Uw ervaringen met de valstoppers op Uw schip. Uw inbreng vormt een belangrijke aanvulling, om een zo compleet mogelijke - en realistische beoordeling te maken.

Daarnaast vormt inbreng van PZV-schippers ook een stukje

Het beantwoorden van de enquete gaat via de website: Downloaden Word-document: - ga naar de PZV-website - log in onder Mijn PZV - kies ‘Ledenlijst’ - selecteer ‘Documenten’ in blauwe kolom links - Click ‘download’ rechts in tabel bij Valstopperenquete.

Mail de ingevulde file aan: Piet Lucassen, (lucassen.phw@xs4all.nl)

gratis promotie van PZV in het land; niet onbelangrijk. De resultaten van de test zullen wederom in ons lijfblad ‘Zeezeilen’ worden gepubliceerd.

Wij stellen Uw inbreng zeer op prijs en vragen U de vragenlijst in te vullen, mocht u dit nog niet gedaan hebben n.a.v. de PZV-clubmail. Het beantwoorden van de vragen kost een paar minuten.

Namens het testteam, Joop de Smit Geert Middel Piet Lucassen

Voor Bedrijfs Opvang Team training, lezing en supervisie Binnen zorg- hulpverleningsorganisaties, brandweer, justitie en gemeentes.

Tevens bieden wij individuele hulpverlening aan.

Carla Auer Händelhof 16 2402 GW Alphen aan den Rijn Tel: GSM: Email: Website:

0172-240690 06-21286562 info@trauma-nazorggroep.nl www.trauma-nazorggroep.nl

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

47

Techniek & Vaarpraktijk Arie van der Padt

Hoe lang gaat een motor mee?

S

inds 2002 zijn wij in het bezit van onze Blind Date. De naam? In een advertentie in het verenigingsblaadje van de watersportvereniging Wolphaartsdijk (WSVW) vroeg Jan of er mensen waren die gezamenlijk een boot wilden kopen.

Jan en ik kenden elkaar niet, en uit deze Blind Date is een prima co-eigenaarschap en vriendschap voortgekomen.

De Blind Date is een Contrast 33 uit 1985, een Zweeds schip ontworpen door Rolf Magnusson. Rolf is ook de ontwerper van o.a. Scanmar, Albin en de Comfortina 36. Het is een fijne en snelle zeiler waar we al veel plezier mee hebben gehad.

Wij doen al het onderhoud samen, delen de vaardagen en plannen ook vaak vakanties waar de een heen vaart en de ander terug. Ik kan het iedereen aanbevelen die naast zeilen nog andere bezigheden heeft. Zo wordt lief en leed gedeeld.

Na 12 jaren varen zonder noemenswaardige tegenslagen was het dit voorjaar raak. Drie weken voordat wij met zomervakantie zouden gaan richting de Wadden, gingen we nog een weekend varen met heerlijk weer. De dag ervoor had Jan de boot nog naar de kraan gevaren voor een kleine inspectie van een afsluiter die gevoelig is voor verstoppingen, bekend bij vrijwel iedereen…

48

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

Klik zei de motor

Wij kwamen aan boord en na het inladen wilden we uitvaren. De motor kwam echter niet verder dan een ‘klik’ van de startmotor. De startaccu dacht ik, die is op leeftijd, dat was te verwachten. Even checken met de lichtaccu dacht ik voordat ik ga wandelen met de startaccu. Na het wisselen, vol goede moed een poging, helaas weer een ‘klik’. Mmm dan maar eens de kleppen lichten. Jawel de eerste cilinder sloeg aan zonder al teveel problemen, daarna de tweede. Motor liep, maar een beetje onregelmatig. Wellicht een vuiltje dacht ik, wordt straks wel beter.

Na een tijdje warmdraaien, de motor gestopt en daarna eerst maar weer de accu’s verwisseld. Daarna starten, met moeite sloeg de motor aan, er kwam echter nogal wat rook uit de uitlaat. Kan gebeuren nietwaar… ‘We gaan het proberen’ riep ik, ‘eerst maar eens kijken hoe de motor loopt als hij warm wordt’. We voeren de box uit en langzaam gaf ik gas. Echter in plaats van dat het toerental opliep, zakte het toerental en sloeg de motor bijna af. Terug de box in! Gelukkig waaide het niet hard en haalden we net de box.

Wat nu, over 3 weken willen we op vakantie en ik zou zo 1, 2, 3 niet weten wat er aan de hand is. Het is vrijdagmiddag en ik besluit een monteur te bellen, die al eerder een klus

(motorsteunen) bij ons gedaan had. Gelukkig kan Tim die middag nog komen.

Hij volgt dezelfde procedure, accu…. nee die hadden we gecontroleerd. Kleppen lichten, ja motor slaat weer aan, de tweede cilinder erop. De 2e cilinder loopt niet! Dat verklaart het onregelmatige verloop. Ik had zelf echter niet in de gaten gehad dat de motor op 1 cilinder liep. ‘Tja’ zegt Tim ‘dat kan van alles zijn, ik stel voor om het kleppendeksel te lichten, wellicht worden we dan wat wijzer’. Zo gezegd zo gedaan. Na demontage wordt het deksel geïnspecteerd. Ai dat lijkt op een scheurtje! Aiai er is water te zien op de kop van de 2e cilinder. Dat verklaart een hoop.

Wat te doen? Renoveren, niet in te schatten voordat de motor geheel gedemonteerd is in de werkplaats. Water in de cilinder belooft echter niet veel goeds. Kopdeksel moet sowieso vervangen worden.

Verder is dit een Yanmar 2-cilinder die nog direct watergekoeld is. Tim laat zien dat de koelkanalen hier en daar behoorlijk dichtgegroeid zijn. Al zou een revisie kunnen, het is uiterst onzeker of dat binnen 3 weken gaat lukken. En hoelang gaat het daarna goed?

Motor is tenslotte 29 jaar oud, wat gaat hierna kapot? Kortom behoorlijk met de rug tegen de muur, weinig opties indien we nog op vakantie willen over 3 weken.

De beurs wordt getrokken Na intensief overleg met Jan besluiten we onze nederlaag te accepteren en een nieuwe Yanmar 2-cilinder te bestellen, indirect gekoeld deze keer.

Ook besluiten we om gelijk de saildrive te vervangen. De manchette is door ons nooit vervangen en door de vorige eigenaar ook al een aantal jaren niet. Vervanging van manchetten kost ca. € 1000 en een geheel nieuwe saildrive ca. € 2000 indien je die gelijk met de motor besteld. Kiezen op elkaar en doorbijten! Gelukkig hebben we beiden 50% korting!

Tim belooft dat de boot voor de vakantie af is. De dag dat

we vertrekken wordt de motor opgeleverd. Bij aankomst ligt de boot met draaiende motor te wachten, er komt 2 maal zoveel koelwater uit de uitlaat dan we gewend zijn. De motor loopt als een zonnetje, minder lawaai, stinkt minder en erg weinig rook. Starten verloopt de hele vakantie probleemloos. Kortom het kost wat, maar je hebt ook wat. We worden in ieder geval deze vakantie beloond met drie weken prachtig weer.

En nu maar hopen dat Murphy weer minimaal 10 jaar weg blijft!

Kommer en Kwel-prijs?

N.B: Ik dacht: wellicht kom ik dit jaar ook eens in aanmerking voor de Kommer en

Kwel-prijs. Maar ik had het kunnen weten, Annemieke en Willem kunnen deze prijs moeilijk uit handen geven. Tijdens de vakantie hoor ik van Harrie Olie dat de Helen onderweg naar Denemarken (op het IJsselmeer) mankementen heeft met de motor. Als ik het goed heb heeft de Helen nu een nieuwe Yanmar 3-cilinder! Zo krijg ik de trofee nooit in handen.

N.B.2: Je begrijpt nu wel waarom Leo uit voorzorg een nieuwe motor koopt! Je kunt tevens uitrekenen hoe lang je nog kan varen als je zijn 25 jaar oude motor koopt!

Tochtverhaal Henri Boetzkes

Valse start Sint Petersburg?

Zoals bij velen in de PZV bekend, was onze planning om dit jaar naar St. Petersburg te varen. D’Ark had nog wat elektriciteitsproblemen, als gevolg waarvan de stuurautomaat soms plotsklaps besloot dat dwars uit naar bak- of stuurboord ook wel een leuke koers was en de boegschroef soms ook een geheel eigen leven ging leiden. De boot is daarom naar de werf gebracht en daarna waren de problemen volgens de werf snel gevonden en opgelost. Tevens hebben we een nieuwe buiskap laten maken.

Murphy?

De week vóór ons vertrek hebben we met wat harde wind nog een weekend gevaren, waarbij D’Ark nogal wat water over kreeg. Onze nieuwe buiskap was weliswaar nagenoeg identiek aan de oude, maar had toch een grotere spleet tussen de stoffen kap en de vaste opstelling van de ramen. Dat weekend is er via deze spleet een paar keer behoorlijk wat water over de instrumentenpanelen gegaan. Bij aankomst in

de haven had de dieptemeter dus de geest gegeven omdat de meter vol water stond.

We hebben toen eerst geprobeerd deze te laten repareren, maar dat was niet meer mogelijk.

In verband daarmee hebben we toen een complete nieuwe set meters (log, diepte en wind) moeten laten installeren, omdat een nieuwe dieptemeter niet meer aan te sluiten was op het oude Autohelm ST50 systeem dat we hadden. In verband hiermee hebben we de vakantie een week uitgesteld, want de werf kon een en ander niet meer op tijd klaar hebben. Toen uiteindelijk de dag van vertrek aanbrak (mijn oudste zoon Ronald en de schoonvader van mijn jongste zoon

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

49

Erik zouden meevaren naar Cuxhaven, alwaar Ans aan boord zou komen en zij weer naar huis zouden gaan), schakelde ik de instrumenten in......en deze werkten prima. Toen de plotter ingeschakeld....... en die deed het niet, er kwamen alleen maar strepen op het scherm. De werf herkende desgevraagd het probleem en vertelde dat de plotter bij een erkende Raymarine werkplaats gerepareerd moest worden. Rimare in Sneek was het dichtste bij, dus daar kontakt mee gezocht.

Het was toen donderdagmorgen. Rimare kon ons geen garantie geven wanneer de reparatie klaar kon zijn omdat zij het erg druk hadden met het in de vaart brengen van charterschepen, waar ook het e.e.a. aan gerepareerd moest worden. Uiteindelijk zouden ze hun uiterste best doen om de plotter op zaterdag klaar te hebben.

Ans is daarop direct met de plotter naar Sneek gereden om hem bij Rimare af te leveren. En ik heb in de haven een nieuwe waddenkaart gekocht (2 jaar oud!) en de oude GPS opgesteld.

tangen er op en hopen dat het ’s morgens gerepareerd zou blijken. Het zag er ’s morgens inderdaad goed uit, en toen het kompas in elkaar was gezet en gevuld met terpentine, bleek het niet te lekken en goed te funktoineren. Uitgerust en met een werkend kompas weer op pad.

Toen we, nu bij daglicht, het Molengat invoeren bleek waarom we de avond daarvoor de situatie niet goed hadden kunnen beoordelen; de rode en groen tonnen waren verwijderd en vervangen door laterale gele tonnen. Het was af en toe nog best krap onder de kiel en ik was blij dat we dit niet in het donker gedaan hadden.

We zijn verder zonder problemen in Cuxhaven aangekomen en op zaterdag is Ans aan boord gekomen, waarna Ronald en Johan op zondag met onze auto naar huis zijn gereden. Ans was eerst zaterdag via Sneek gereden om de plotter, die gerepareerd klaar lag om mee te nemen, op te halen bij Rimare. Goede service om in een zo drukke tijd dit toch voor elkaar te hebben!

Wij zijn vervolgens gaan varen met de bedoeling om via Den Oever en het Molengat boven de wadden om naar Cuxhaven te gaan. De wind trok aan van ZW tot West 30 knopen en tot overmaat van ramp kwam ik erachter dat ik met het monteren van mijn Sestrel kompas vergeten had de schroef van de bevestiging vast te zetten. Met een heftige beweging van de boot door een golf vloog het kompas uit zijn houder en kletterde de kajuittrap af naar beneden. Dat had het dus niet overleefd, het kompashuis met de vloeistof was gebroken (een heel stuk eruit).

Ik had op dat moment genoeg tegenslag gehad en wilde er mee stoppen. Ik zag het even niet meer zitten, maar Ronald had het kompas eens goed bekeken en dacht dat het nog wel te repareren was. Vervolgens konden we door het slechte weer en het donker de ingang van het Molengat niet vinden, want wat we zagen kwam niet overeen met de kaart. Ook was de Marine op het wad aan het oefenen, wat gepaard ging met veel scheepsbewegingen en lichtkogels, waardoor het gehele panorama in die harde wind wel erg onrustig aandeed. We besloten om Den Helder aan te lopen en daar eerst eens goed te slapen.

Toen Ans en ik wilden vertrekken en we de plotter installeerden, deed deze echter helemaal niets! Zelfs geen strepen op het scherm! Rimare gebeld, maar die konden uiteraard verder weinig betekenen. We hebben toen een RayMarine reparateur in Kiel opgezocht en die gebeld. Hij kon de plotter in Stickenhorn ophalen en na reparatie daar ook weer afleveren. In Stickenhorn heeft hij de plotter afgehaald en toen hij vroeg wat het probleem was, zei hij al direct dat het probleem waarschijnlijk veroorzaakt was tijdens de montage na reparatie door Rimare. Ik heb gevraag of hij, als dat zo zou blijken te zijn, dat op de rekening wilde vermelden.

De volgende dag is de plotter gerepareerd, en inderdaad, de oorzaak was sluiting tijdens montage bij Rimare. Na kontakt met Rimare heb ik de rekening met de opmerking van de oorzaak ingescand en naar Rimare gestuurd. Zij hebben het bedrag van de reparatie direct geretourneerd. Dit was onze eerste ervaring met Rimare, en ondanks het feit dat de reparatie in eerste instantie niet goed uitgepakt had, ben ik toch zeer tevreden over hun service. Toen wij een spoedreparatie hadden hebben ze alle moeite gedaan om die op tijd klaar te hebben, en toen daarna bleek dat ze een ander probleem veroorzaakt hadden, was er geen discussie en werd het reparatiebedrag direct terugbetaald.

Noodreparatie

In de haven hebben we eerst het kompas aangepakt en gekeken of reparatie mogelijk was. Ik had gelukkig een hele doos met 2 componenten lijm aan boord, en een fles terpentine. Ronald heeft de stukken van het kompashuis weer in elkaar gelijmd (er was een groot stuk uitgebroken zonder al te veel splinters) en eventuele kleine gaatjes ook vol lijm laten lopen. Een paar lijm-

50

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

Opnieuw de Plotter

Daarna kon voor mij de vakantie pas echt beginnen, dacht ik, want alle problemen waren nu toch opgelost…!?

Maar dat is misschien voor een andere keer.

schipper&schip Annemieke Stallaert

Een klussenlijst van 33 voet a onze bruiloft was het tijd voor een volgend

Nproject: een gezamenlijk huwelijksbootje. Op de een of andere manier liep het weer helemaal uit de hand.

Rederij

We hadden voor ons zelf al bepaald dat we meer ruimte wilden, met bredere gangboorden en een klassieke lijn. Er mocht best nog wat werk aan zijn, maar geen gedoe met osmose of zo. En de zeileigenschappen moesten minstens net zo goed zijn als die van de Bliss en de Boester. Maar eerst moesten die worden verkocht. We gingen immers geen rederij beginnen.

Verkopen in deze tijd is niet makkelijk, zeker als je zo verknocht bent aan je bootjes als wij. Hoe dan ook wilden we minimaal één boot kwijt voor we iets nieuws gingen kopen.

Wellicht was er op een nieuwe boot inruil mogelijk?

Dat was een tactische misser.

Want als je dan gaat kijken naar boten waarop inruil mogelijk is, kijk je ook wat er verder in die havens ligt. En toen kwamen we een Carter 33 tegen, met wat werk maar voor een prima prijsje. Voor we het wisten waren we een proefvaart aan het maken. Wat een fantastische zeiler!

Oke, er moest nog een hoop aan gebeuren, maar de basis was goed en de vraagprijs was dusdanig laag dat we de ruimte hadden om te investeren en de boot naar ons zin te maken. En dat kontje… Toen hadden we dus 3 boten, en

was Rederij Triki-Stallaert een feit.

Het is verrassend hoe je perspectief verandert als je een nieuw ‘kindje’ hebt waar je mee aan de slag wilt. Het winterseizoen stond voor de deur; dan wil je je tijd, geld en aandacht niet over drie boten verdelen. Verkopen was niet langer een kwestie van moeizaam afstand doen; het werd een must. We verdubbelden de advertenties en verlaagden de vraagprijs. En zowaar, binnen een maand waren we onze troetelkindjes kwijt aan echte zeilers die onze oude droomboten een nieuw leven gingen geven.

Waar zijn we aan begonnen?

Loutrakis is een in 1974 Griekenland (vandaar de naam? we zullen het nooit weten…) gebouwd ontwerp van Dick Carter. Een voor ons onbekende boot, maar enig googelen leverde al snel een schat aan informatie over dit oude IOR-ontwerp op. Een degelijk ontwerp, met veel ruimte, brede gangboorden en prima prestaties onder zeil. De tourvariant (met lagere mast) is enigszins ondertuigd, maar wellicht daardoor ook bij zwaarder weer prima als duo te zeilen. Het enige echt nadeel vormt de bestuurbaarheid op de motor: de roer-

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

51

gang is zwaar doordat de schroefas scheef op de scheg van het roerblad staat. Maar daar zouden we ons toch wel mee redden?

Hoe dan ook vielen we als een blok voor dit schip. Romp, kiel, tuigage en want waren goed. De zeilen moesten gewassen en nagelopen worden, maar waren nog goed van vorm. De motor was een 40-jarige Volvo Penta MD2, een oud beestje, maar recent gereviseerd. Die zou het hopelijk nog even volhouden, vervangen kan altijd nog.

Maar verder? Bijna alle andere onderdelen van de boot kwamen terug op onze klussenlijst. Dat werd een kwestie van prioriteiten stellen!

De grote schifting

Laten we eerlijk wezen, we kochten Loutrakis in ‘originele staat’. Er was al een aantal jaren niets meer aan gedaan, en het interieur vroeg om een volledige refit. De vele ritjes op en neer van Middelburg naar Hoorn om ‘alvast even wat te gaan klussen’ hebben we maar benut om de concept-klussenlijst door te spreken. Om te voorkomen dat we onszelf op voorhand gek zouden maken verdeelden we de lijst in ‘need to do’ en ‘nice to do’. Vervolgens kwam de schifting tussen ‘gaan we uitbesteden’ en ‘doen we zelf’.

Lion Sails kreeg de opdracht de 5 voorzeilen en het grootzeil te wassen en na te lopen. Bij Restyle bestelden we nieuwe kussens, een buiskap, kuiptent en nieuwe huiken.

Een belangrijk deel van de refit was daarmee afgevinkt. We konden ons concentreren op de ‘need to do ’t zelf’. Want in dit tempo zouden we snel door ons budget heen raken.

Moedeloos van de vele overgebleven klussen kwam al snel het onderscheid tussen ‘laaghangend fruit’ (het vervangen van de oude lieren

52

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

door two-speed selftailing, levert, al is het maar voor je gevoel, snel resultaat) en ‘gaan we daar nu al aan beginnen?’.

Want we hadden wel een hele hoop op ons nek gehaald…

Dynamische klussenlijst Natuurlijk gingen we ook helemaal los op het internet, met het vergelijken van offertes en het uitzoeken van nieuwe apparatuur. We besloten een plotter te nemen van VDO, zodat de communicatie met de bestaande (oudere) log, diepte- en windmeter optimaal zou verlopen. En dan ook gelijk maar dynamische AIS erbij. Het aansluiten lieten we over aan een oud-vertegenwoordiger van VDO, die dat tegen schappelijk tarief wilde doen. Maar al snel bleek dat daarvoor nieuwe draden getrokken moesten worden.

En dan moest het plafond, dat aan vervanging toe was, er gelijk maar uit.

Zo leidde de ene klus tot de andere. Want als je dan toch aan het plafond begint, is het wel zo handig om gelijk ook de gecraqueleerde ramen te vervangen. De klussenlijst werd daarmee een veelkoppig monster, dat maar bleef groeien.

Doe nog meer zelf

De offerte voor het vervangen van acht ramen en twee luiken deed ons de moed in de schoenen zakken. Twee-eneen-half mille, en dan nog zelf alles demonteren en schoonmaken ook. Dat moest ook anders kunnen. Na enig zoekwerk kochten we voor 50 euro een restpartij acrylaatplaat (12 mm voor de luiken, en 6 mm voor de raampjes). Samen met het primer-en-kit systeem van Sika (en talloze uren krabben, spuiten en schroeven) leverde dat voor zo’n 150 euro een prima waterdicht resultaat op. Dat werd een demo voor de workshop-dag!

With a little help from our friends…

Het was heerlijk om ook wat terug te kunnen doen voor alle hulp die we vanuit de club ontvingen. Harry regelde voor de koop een kraanbeurt om het onderwaterschip te inspecteren, en her en der wonnen we advies in voor het gieten van epoxy-hars in enkele zachte dekdelen. ArendJan kroop een hele dag door de boot om de elektra in kaart te brengen (inclusief schakelingen over de min-draad en doorgesoldeerde zekeringen) en hielp ons met het ontwerpen van het nieuwe schema (model-Bliss). Wim voorzag ons van verstelbare lei-ogen, en velen boden een luisterend oor, bemoediging en nuttig advies voor alle zaken waar we tegenop liepen.

Het is onbeschrijfelijk hoeveel ervaring we binnen de PZV hebben. En hoe bereidwillig iedereen is mee te denken en te leven. Allen: bedankt.

Je eigen uren moet je niet tellen. Wat overbleef, waren uren en uren hard werken.

Willem verlegde de bilgepomp en walstroomaansluiting om plaats te maken voor een nieuwe gasbun. En kwam daarbij hopeloos klem te zitten in de bakskist. Maar wist wel ruimte te maken voor

een nieuwe oven en koelkast.

Want koud bier en warme kipkluifjes stonden ver bovenaan in ons wensenlijstje!

Zelf heb ik kilometers draad getrokken en uren gebikt, geschuurd en gelakt. En samen hebben we ons helemaal verlijmd in het nieuwe vinylplafond, dat steeds maar naar beneden bleef komen. Zwaartekracht is een naar ding.

Maar nagellakremover werkt uitstekend om lijmresten uit je haar te krijgen. En met de vochtige Werckman-doekjes van de Action haal je alle kitresten van je gereedschap (en vingers).

Middelburgse winter

Natuurlijk hadden we enorme mazzel met de zachte winter, waardoor we non-stop door konden werken. Gelukkig hadden we ook een winterligplaats op 5 minuten lopen, wat erg scheelde: als je iets vergeten bent, ben je zo terug. En je gaat ook sneller ‘even’ een klusje doen. Wat natuurlijk altijd uitloopt.

Ook thuis hadden we inmiddels het nodige op ons nek gehaald. De keuken veranderde in een schuurkamer, de slaapkamer lag vol met gelakte vloerdelen en de eetkamer werd gebruikt voor het fijne houtwerk. Met een zolder vol zeilen, een kelder vol met

3 bootinventarissen en een gang vol nieuwe aankopen hadden we alleen de woonkamer nog om uitgeput neer te ploffen. Maar we zijn blij dat we hebben doorgezet. Het was het waard.

Hellen

Als sluitstuk hebben haar van een passende (en uitspreekbare) naam voorzien. Geen schrijffout dus, of, zoals een gewaardeerde opstapper het formuleerde: er zijn verschillende soorten hel, en die kom je op de Hellen allemaal tegen, zeker na een avondje PZV-borrel. Dat kan het niet zijn!. Hellen is een verwijzing naar haar Griekse roots en het feit dat ze, door haar rompvorm, graag op één oor gaat.

Eerste ervaringen

Natuurlijk, we zijn er nog niet.

De laatste kastjes moeten nog worden afgemaakt, we willen toch nog wat veranderen aan de elektro, en volgend jaar moeten we de voetrailing eens onder handen gaan nemen. De motor hebben we uiteindelijk alsnog moeten vervangen (maar da’s een ander verhaal). En er gaan nog steeds dingen kapot.

Maar wat hebben we heerlijk gevaren met ons nieuwe varend thuis. En wat genie-

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

53

Zeezeilvereniging voor schippers & opstappers - www.pzv-zeezeilen.nl

���� ����� ������� ����

���������������� ��� ����� ����������� ������� ���� ��� ���������� ������

ten we nog steeds van het comfort-aan-boord! Doordat we letterlijk iedere millimeter van de boot hebben leren kennen en het meeste ook zelf in- en uit elkaar hebben, is onze Hellen inmiddels helemaal vertrouwd. En inmiddels onderdeel van talloze mooie herrinneringen aan een bruisende Ramsgate, schitterende zomer, spannende 8 uurs en bere-gezellig Stoere Verhalen Weekend.

����������

��������� �� ���� �� ���� ������ ����� ���� � ������ ���� ���� � ������ ��������� ���������������� ������ � ����������������� ��������������� ���������� ��� ��������

��������������� ������� ��� ������� ���� � ����� ���� �������� ��� ����� � ����� ���

JACHTZE IL MAKERIJ Veerhaven 4485 PL Kats ZldV 0113 - 600291 fax 0113 - 600249 Ton Leeuwestein Tel. privé 0113 - 227028

Lion Sails 12 54

Bestuur Voorzitter: Herman Van den Broeck voorzitter@pzv-zeezeilen.nl Secretaris: vacature secretaris @pzv-zeezeilen.nl Penningmeester: Manfred Paradiek penningmeester@pzv-zeezeilen.nl Activiteiten: Maarten Roks activiteiten@pzv-zeezeilen.nl Communicatie: Annemieke Stallaert communicatie@pzv-zeezeilen.nl ZEEZEILEN/verenigingsblad website: www.pzv-zeezeilen.nl Hans van Reenen: hoofddredacteur a.i.

Martijn van Dijk: webmaster Carla Peeters: redacteur Joop Verboom: webmaster Theo Bouwman: webredacteur Bauke Sijtsma: redacteur a.i.

Joep Vermeulen: redacteur/vormgever Nynke van de Kamp: vormgever Contact: voor zowel Zeezeilen (kopij) als voor de website (berichten): redactie@pzv-zeezeilen.nl Leden- en botenadministratie Deze wordt bijgehouden door secretaris en penningmeester. Het onderhoud van persoons- en bootgegevens gebeurt door de leden zelf, via de website.

Betalingen Contributies, betalingen voor cursussen, oefenweekends en advertenties in ZEEZEILEN gaarne overmaken met vermelding van de aard van de betaling, naar bankrekening: ING 3222325 t.n.v. PZV Zeezeilvereniging, BIC:INGBNL2A, IBAN: NL72INGB0003222325 Kopij aanleveren Kopij voor ons blad Zeezeilen aanleveren, in Word, per e-mail aan: redactie@pzv-zeezeilen.nl.

Bijbehorende foto’s van goede kwaliteit apart meesturen. Neem even contact op met de redactie als het op een andere manier moet.

De redacties van Zeezeilen en van de website kunnen ingezonden artikelen wijzigen, inkorten of weigeren.

De auteur is verantwoordelijk voor de inhoud van het artikel en voor de mening die er in wordt weergegeven. Die mening komt niet noodzakelijk overeen met de mening van de redactie van Zeezeilen en/of het bestuur van PZV. Ingezonden bijdragen, foto’s, illustraties en andere gegevens dienen vrij te zijn van auteursrechten. PZV zal in geen enkel geval auteursrechten vergoeden.

Vereniging

Monsterrol Nieuwe leden in 2014: Esmeralda Huizen Bert Stroband Micha Hoiting Gerrit van Mourik Kees Bignell Charles Thomas Joop Kuipers Fake Bralts Jan van Geel Ger Bakker Ruud Coenen Charlotte Groothuis

Eindhoven Ede Eindhoven Helmond Rotterdam Valkenswaard Helmond Bunschoten Hilvarenbeek Roermond Ospel Veldhoven

Martin van der Spek Piet Snoodijk Riewing van Eerden Frank Faber Andrea Heijnen Hans Broeren

Aaldert van der Vlies PeterJan de Vin Harrie van den Heuvel Kees Kersten Hans Scholten Henriëtte van den Heuvel - Renema

Lidmaatschap opgezegd:

Nieuwe boten:

Vegados Kees Bignell Stellendam Jeanneau 30 Dream Micha Hoiting,

Esmeralda Huizen Arnemuiden Hustler 30 STUURTJE Jan van Geel Monnickendam Dehler Delanta 80

Niet meer in de vloot:

Allegro, BeCalmed, Toermalijn, Girouette, Joint Venture, Boester

Het is niet toegestaan artikelen uit Zeezeilen of van de website over te nemen, anders dan met schriftelijke toestemming van de redactie en met vermelding van de bron.

Advertenties Advertentietarieven worden op aanvraag verstrekt door de redactie van Zeezeilen.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2005

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014

55

56

PZV Zeezeilen, nummer 3 november 2014