Zz 2014 2 by PZV Zeezeilvereniging

De ledenenquĂŞte PZV is geslaagd!

Ramsgate special En verder: - Drijvende containers - Wat doe je als alles misgaat? - Klimhulp - Een iPad als plotter - Tips voor het koelsysteem - Ronde spiegeleieren - De huisfotograaf - Aanmonsterboard - Schipper en haven - Nieuwe leden.......

Zeezeilvereniging voor schippers & opstappers - www.pzv-zeezeilen.nl

Jaargang 33 nummer 2, juli 2014

Zeezeilvereniging

The place to be!

voor schippers & opstappers - www.pzv-zeezeilen.nl

ZEEZEILEN, verenigingsblad van PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 3 x per jaar) Bestuur Voorzitter: Herman Van den Broeck voorzitter@pzv-zeezeilen.nl Secretaris: vacature secretaris @pzv-zeezeilen.nl Penningmeester: Manfred Paradiek penningmeester@pzv-zeezeilen.nl Activiteiten: Maarten Roks activiteiten@pzv-zeezeilen.nl Communicatie: Annemieke Stallaert communicatie@pzv-zeezeilen.nl ZEEZEILEN/ verenigingsblad en website: www.pzv-zeezeilen.nl Hans van Reenen - hoofddredacteur a.i. Martijn van Dijk - webmaster Carla Peeters - redacteur Joop Verboom - webmaster Theo Bouwman - redacteur Chiel de Jong - webredacteur Bauke Sijtsma - redacteur a.i. Bauke Sijtsma - webredacteur Joep Vermeulen - redacteur en vormgever Nynke van de Kamp - vormgever Contact: voor zowel Zeezeilen (kopij) als voor de website (berichten): redactie@pzv-zeezeilen.nl Leden- en botenadministratie Deze wordt bijgehouden door secretaris en penningmeester. Het onderhoud van persoons- en bootgegevens gebeurt door de leden zelf, via de website. Betalingen Contributies, betalingen voor cursussen, oefenweekends en advertenties in ZEEZEILEN gaarne overmaken met vermelding van de aard van de betaling, naar bankrekening: ING 3222325 t.n.v. PZV Zeezeilvereniging, BIC: INGBNL2A, IBAN: NL72INGB0003222325 Kopij aanleveren Kopij voor ons blad Zeezeilen aanleveren, in Word, per e-mail aan: redactie@pzv-zeezeilen.nl. Bijbehorende foto’s van goede kwaliteit apart meesturen. Neem even contact op met de redactie als het op een andere manier moet. De redacties van Zeezeilen en van de website kunnen ingezonden artikelen wijzigen, inkorten of weigeren. De auteur is verantwoordelijk voor de inhoud van het artikel en voor de mening die er in wordt weergegeven. Die mening komt niet noodzakelijk overeen met de mening van de redactie van Zeezeilen en/of het bestuur van PZV. Ingezonden bijdragen, foto’s, illustraties en andere gegevens dienen vrij te zijn van auteursrechten. PZV zal in geen enkel geval auteursrechten vergoeden. Het is niet toegestaan artikelen uit Zeezeilen of van de website over te nemen, anders dan met schriftelijke toestemming van de redactie en met vermelding van de bron.

Trafalgar Pub

Advertenties Advertentietarieven worden op aanvraag verstrekt door de redactie van Zeezeilen.

Dommelstraat, Eindhoven PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, AUGUSTUS 2012

23 2

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Inhoud

Kalender 30-31 aug. Shit happens

30-31 aug.

Hans van Reenen

Theo Bouwman

Van de redactie

Bemanningspool

Sterke verhalenweekend

Het zeil

13 sept.

Jacques Jansen

PZV - 8 uren van de Oosterschelde

Ramsgatetocht van de Yes!

Joep Vermeulen

Van het bestuur

Herman Van den Broeck

18-21 sept.

Arend Jan Klinkhamer

29 sept.

Herman Van den Broeck Kanaal 77

Waddenweekend

kopij binnen voor Zeezeilen nr.3

4-5 okt.

Eindejaarsweekend

15 nov. Najaars-ALV

De ledenenquête PZV is geslaagd!

Een iPad als plotter

Ronde spiegeleieren

Arend Jan Klinkhamer

Onze huisfotograaf: Jan Oome Joep Vermeulen

Nieuwe Leden

All is lost: wat doe je als alles misgaat?

Bestuur

Leo v. Leeuwen

Jan Otten ontvangt Navigator’s Trophy

Annemieke Stallaert

Drijvende containers

Aanmonsterboard

Ramsgate voor zeuntjes Ramsgate met de club Kees Bignell

Annemieke Stallaert

Twee tips voor het koelsysteem Philip Beekman

Ramsgate 2014, Who the hell is Ilse? Peter Peeters

Schipper en haven

Evenementen aan Zee: Oostende en Vlieland

Joep Vermeulen

Inslingerweekend met de Zuidvloot mei 2014

Eilanden

Docus Heringa

Jantine Geldtelder

Bij tegenstroom achter de kaap

Arend Jan Klinkhamer

Klimhulp

Bart Lagerweij

Theo Bouwman

Mietjes en Mannen

Jelle & Thijs Kalshoven

Reiservaring van de SandDancer Louise Visser

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Vereniging

Hans van Reenen

Herman Van den Broeck

Van het bestuur

Van de redactie

et is inmiddels juli en de Ramsgateweek zit er al weer op. Zoals gebruikelijk vindt u in dit tweede nummer een aantal indrukken, in woord en beeld, van deze Ramsgate. Twintig schepen met in totaal 80 deelnemers, geen slechte score weer deze keer! Jammer dat enkele schepen zich moesten afmelden in de laatste weken voor vertrek. Zij hebben een gezellige, geslaagde zeilweek gemist. Dat wordt vanzelf duidelijk als u de betreffende artikelen leest. Naast alle Ramsgate-indrukken bevat dit nummer, mede dank zij input van een aantal van u, een leuke mix van technisch informatieve artikelen, tochtverslagen en verslagen van activiteiten. En natuurlijk ontbreekt daarbij de nodige sociale informatie niet. Als redactie wensen wij u veel leesplezier. Wij hebben dit nummer tenminste weer met plezier voor u geproduceerd. Daarnaast wensen wij u allen een heel fijne nazeilzomer toe met gunstige wind en zon in de kuip. En tot slot de vraag aan eenieder om leuke- en/of leerzame zeilervaringen die u opdoet vast te houden en op te schrijven, als input voor ons volgende nummer. We hebben immers een blad voor en door leden .......!

watertaal Joep Vermeulen

Het zeil De Ramsgatecommissie was soms een en al zeil en geen anker: ze waren soms te voortvarend, maar ze hadden de zeilen voor de mast liggen: ze waren gereed om te beginnen. Zij zeilden beslist niet met verzegelde orders: alles was helder. Soms moesten zij zeil inbinden: minder veeleisend optreden. Want wanneer men zijn zeil te hoge stelt, wordt lichtelijk van de wind geveld (spreuk op de schutsluis in Lemmer): wie te hoog wil stijgen, krijgt de kous op de kop. Naar Lowestoft toe hebben we met bolle zeilen gevaren: onder gunstige omstandigheden, op tijd het zeil geminderd, in sommige gevallen leek het of we het zeil moesten strijken: de pijp uitgingen. Maar hetzij we zeilen of laveren, is God met ons, wat kan ons deren? Veilig kwamen we in behouden haven en daar haalden er toch een paar een nat zeil: teveel gedronken. Anderen gingen met de vrouw onder zeil. Zij zijn het juiste zeil voor het schip en sommigen konden op dat moment zeilen noch drijven en waren zoals een man zonder geld gelijk is aan een schip zonder zeilen: zonder geld kan men niets ondernemen. Een open deur, een open mond, dat zeilt er menig in de grond: door teveel feestvieren en teveel praten is menigeen te gronde gegaan. Woodbridge was misschien in een reis niet te bezeilen: alles lukt niet in een keer. Wilden we toch, dan zouden we verzeild raken. En van achterzeilen houden we niet: niet van de partij zijn. Ge kunt zeggen dat de schrijver net jip sylt: hij is wat oppervlakkig, maar met zo’n luchtig onderwerp kan die ook niet anders. Bron: Alles wel aan boord. F. Kerdijk

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Zo voelt onze vereniging nu aan

De wind in de zeilen

Wie, zoals jij en ik, aangetast is door het zeilvirus, kent het gevoel van een boot die met een windje vijf door het water klieft. De zeilen staan mooi getrimd. Met een klein rif in het grootzeil lopen we iets harder dan rompsnelheid. De boot ligt op één oor, maar is met één vinger te sturen. Af en toe komt er wat water over, maar daar is de zonnebril ook goed voor. Het zonneke schijnt. De lucht is blauw, met hier en daar een witte wolk. De koers is uitgezet. De bestemming is bekend. De stroming helpt ons in de goede richting. Waypoint na waypoint schuift voorbij. De potloodlijn op de kaart wordt elk uur langer. We komen er wel. En wordt het water wat woelig, dan is er de geruststellende gedachte dat de boot en de bemanning het wel aankunnen.

We zijn in 2011 en 2012 begonnen met een algemeen PZV-kader: wie zijn we en wat doen we? Op vraag van de leden hebben we in 2013 ons Tochtplan naar de Toekomst voorgesteld. In het prille voorjaar van 2014 hebben we, tijdens drie palavers, de speerpunten van dat tochtplan in vraag gesteld: leden werven, leden activeren en leden binden. Met een aantal betrokken leden hebben we ons ambitieuze tochtplan op een kritische manier tegen het licht gehouden. Wie er niet bij kon zijn stuurde zijn/haar visie per mail. In april organiseerden we de grote PZV-ledenenquête. Over de uitkomsten daarvan meer in dit nummer van Zeezeilen. Die enquête zorgde ook weer voor waardevolle input. Bestuur en commissies gaan met die input aan de slag. Ondertussen hadden we twee open activiteiten: de film ‘All is Lost’ en de Onderhoudsworkshop in Stellendam. Twee voltreffers, zowel bij leden als niet-leden. We hebben rond die open acti-

viteiten volop ingezet op onze externe communicatie, gebruik makend van onze nieuwe folder en de nieuwe vlagsticker. We merken, samen met onze leden, dat er een nieuwe, frisse wind door onze PZV waait. Gedaan is het met het doemdenken over vergrijzing. We hebben nu alles in handen om van PZV een aantrekkelijke, toekomstbestendige vereniging te maken waar iedereen zich goed voelt: jong en minder jong, man en vrouw, schipper en opstapper, zeuntje en zeerot, actieve en minder actieve leden.

Nu nog de mensen om de kar te trekken: vacatures!

We hebben een goed plan, we hebben de middelen en – vooral - we hebben er veel zin in. Nu nog de mensen om dat allemaal te trekken. In dit nummer van Zeezeilen vind je een aantal vacatures. Denk niet te snel ‘Eindhoven is te ver’ of ‘ik heb te weinig tijd’. Je moest eens weten hoeveel kilometers de bestuursleden per jaar afleggen en hoe weinig tijd ze hebben. Stel jezelf

de vraag ‘wil ik voor mijn vereniging iets betekenen?’ en ‘wil ik deel uitmaken van een enthousiast team dat er heel veel genoegen in schept om iets voor de andere PZV’ers te doen?’. Te ver of geen tijd is dan geen excuus. En zo begon de zomer ook voor het PZV-bestuur, met nog grotere genoegens dan ‘besturen’. Eerst wilden we nog een paar onderwerpen aanpakken: de privacy van onze sociale media, het stimuleren van het forumbezoek, enz. Maar daarna willen we vooral gaan zeilen! O ja, voer voor aan verre kusten, maar ook dichtbij, met gepaste trots onze PZV-vlag, voor bijna niks te koop bij onze penningmeester Manfred. Vergeet ook de stickeractie niet: plak de PZV-vlagsticker op een leuke, opvallende plaats en stuur ons een foto. De origineelste inzending krijgt een mooie prijs. Het bestuur wenst je een fantastische zomer en nazomer met veel zeemijlen!

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Vereniging Herman Van den Broeck

De ledenenquête PZV is geslaagd! In april organiseerde PZV voor het eerst een grote ledenenquête. Met die enquête wilden we peilen wat er bij PZV leeft, om mede op basis daarvan ons beleid te evalueren en waar nodig bij te sturen. Op de voorjaars-ALV werden de resultaten van de enquête gepresenteerd en besproken.

Eén derde, twee derde, één derde

Meer dan een derde van onze leden stuurde de vragenlijst in. Twee derde van hen bezit een eigen boot, een derde is opstapper. Dat is ook zo’n beetje de verhouding in de vereniging als geheel. Ook op andere vlakken stellen we vast dat er overeenstemming is tussen de groep invullers van de enquête en het ledenbestand. We kunnen dus stellen dat we met onze enquête het ‘gemiddelde’ PZV-lid bereikt hebben. Los van de algemene vragen werd ook gepeild naar de deelname aan de Ramsgatetocht 2014. Een vierde vande deelnemers gaf aan dat ze als schipper of opstapper zouden meevaren. Voor de meeste anderen waren andere vakantieplannen de belangrijkste belemmering om dit keer mee te varen.

Activiteiten

Onze activiteiten worden door de deelnemers aan de enquête positief gewaardeerd, maar het is duidelijk dat we ook buiten PZV nog andere dingen te doen hebben: werk, een partner die niet graag zeilt, privéverplichtingen en ook andere hobby’s. Nogal wat leden hebben de behoefte om de PZV-activiteiten lang tevoren in te plannen. Er werd gevraagd naar meer Zee- en IJsselmeertochten en de Ramsgatetocht mag van sommigen wat langer duren. Een minderheid (1/3) wil wel eens wedstrijdzeilen. Het bestuur heeft in dat verband al de eerste initiatieven genomen. Zo willen we in september met een PZV-smaldeel deelnemen aan de 8 Uren van de Oosterschelde. Er blijft behoefte bestaan aan samen inkopen. Daarom is het bestuur op zoek naar een ‘inkoper’ die af en toe een groepsaankoop wil organiseren. Zes op de tien leden wil wel mee een activiteit organiseren. Dat is een score waar we heel blij mee mo6

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

gen zijn. We zijn immers een vereniging van PZV’ers voor PZV’ers. We peilden ook naar onze communicatie. De website kreeg een cijfer van 7 op 10 en de webmasters en redacteuren verdienen daarmee een pluim. De leden zijn tevreden over het gebruiksgemak, de actualiteit, de aantrekkelijkheid en de inhoud. Met deze cijfers wordt duidelijk dat gezien wordt dat er hard gewerkt is. Het websitebezoek is overigens goed, maar het kan nog beter. Vooral het forum loopt nog wat achter. We doen er alles aan om de functionaliteit van het forum nog te verbeteren. Ons blad Zeezeilen zorgt voor gemengde reacties. Ondanks een algemene tevredenheid bij de grote meerderheid van de leden, zijn er wat opmerkingen over inhoud en vormgeving. Er zijn ook leden die aangaven dat ze het blad liever in digitale vorm willen zien. Voor de goede orde meld ik hierbij dat Zeezeilen voorlopig behouden zal blijven in de huidige vorm. Wel gaan we wat aan de vormgeving doen. Wie liever digitaal nieuws ontvangt wordt verwend met onze nieuwsflits (die in de enquête een goede waardering krijgt) en via de sociale media. Een opsteker voor onze Zeezeilen redactie is wel dat 3 op 4 respondenten wel een stukje voor het blad wil schrijven. 80 Procent van de deelnemers aan de enquête wil meewerken aan de promotie van onze vereniging. Dat kan ondermeer door folders te verspreiden. De grote meerderheid geeft aan dat ze PZV actief bij andere zeilers aanbeveelt. De meesten zijn bereid nieuwe leden die zij aanbrengen nog een tijd te begeleiden, totdat die zich goed in de vereniging opgenomen voelen. Het openstellen van activiteiten voor niet-leden wordt in het algemeen positief onthaald. Toch wordt er ook op gewezen dat we dat voorzichtig moeten doen, opdat PZV nog PZV blijft. Het eigen karakter van onze vereniging is voor onze leden heel belangrijk.

Score

Van de deelnemers aan de enquête kreeg PZV een algemeen rapportcijfer van 7,9 op 10. Hoe komen we aan die hoge score? Wat vinden onze

leden belangrijk? Bij PZV zit veel nautische kennis en ervaring, die op een ongedwongen manier overgedragen wordt. Voor de meesten is PZV de opstap naar de zee. De mix van schippers en opstappers is een duidelijke meerwaarde. Daarbij is onze vereniging laagdrempelig en flexibel. We hebben een uitstekend aanbod aan activiteiten. Leden vinden het belangrijk dat we kleinschalig blijven, want uit de enquête blijkt overduidelijk dat de sfeer, de gezelligheid en de vele warme contacten het belangrijkste bindmiddel tussen de leden vormen. Wat leren we verder uit deze enquête? Het algemene PZV-kader en het Tochtplan naar de Toekomst worden door de leden gedragen. Dat is heel belangrijk. Dankzij de voorjaarspalavers, de enquête en de dis-

cussies tijdens de ALV’s weten wat we goed doen en wat nog beter kan. Met die informatie kunnen we onze actieplannen bijsturen en aanvullen. Zo maken we van PZV een vereniging waar iedereen zich goed in z’n vel voelt. Zo zorgen we ook voor nieuwe instroom en maken we PZV meer toekomstbestendig. Ik wil iedereen danken die zijn/haar steentje heeft bijgedragen aan de ‘refit’ van onze vereniging. Dank voor alle input, opmerkingen, positieve kritiek, goede raad, tips, adviezen, mails en gesprekken. Het is fijn dat iedereen wil meewerken aan de toekomst van onze PZV.

Ronde spiegeleieren Arend Jan Klinkhamer We hebben een gasstel aan boord met zo’n rand eromheen om te voorkomen dat de pannen er in zeegang afvliegen. Het nadeel van die rand is dat de handgreep van de steelpan er vaak op hangt, waardoor de spiegeleieren naar een kant zakken. Bij ons was de rand bovendien wat klein uitgevallen, dus toen we toch wat moesten veranderen, heb ik de voorkant laten vervangen door een RVS strip met twee bochtjes

naar beneden. Niet alleen passen er nu vier pannen op het fornuis, maar de steelpannen staan nu ook allemaal vlak. Met als gevolg: ronde spiegeleieren!

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Vereniging

Bert Stroband

Nieuwe leden Charles Thomas

In 1964 geboren in Eindhoven en thans woonachtig in Dommelen (gemeente Valkenswaard) met vrouw en een tweeling (jongen en meisje) van alweer 17 jaar. Maar in Dommelen heb je toch geen water om te zeilen? Dat klopt, het zeilen heb ik dan ook geleerd op de Maas en Maasplassen in de buurt van Roermond. Vroeger zat ik met mijn neef bijna elk weekend en elke vakantie op het water. Ik heb het zeilen geleerd op een open racebootje van 6 meter en later in een Dehler Varianta. Mijn eerste zeezeilervaring heb ik opgedaan met de Varianta, in 1982. Met mijn oom en neef hebben we 4 weken rond gezeild in voormalig Joegoslavië, en in 1992 heb ik samen met mijn huidige vrouw de Griekse zeeën en eilanden ontdekt op een Feeling 41.6. Daar hebben we ondervonden dat 8

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

spiegelglad en helder turkoois of ultramarijn water in korte tijd tot flinke golven wordt opgezweept zodra de Maltemi opsteekt. Enorme golven windkracht 8-9, bij 30 graden en onder een strak blauwe lucht, zijn dan het resultaat. Geweldig om mee te maken en het geeft een kick om hierin te zeilen. Destijds heb ik ontdekt dat mijn vriendin de ware was, zij was namelijk de enige die zich staande hield en de kajuit in kon lopen om eten te maken of dingen te halen, zonder ziek te worden.

“Bengeltje“ In 1998 heb ik mijn eerste eigen bootje gekocht, een Italiaans open zeilbootje van 4.50 meter, maar dat bleek al gauw te klein. In 2002 hebben we onze huidige boot, een Dehler 28 gekocht in Warns (Friesland. De 1e dag met vrouw en kinderen op de boot, genietend van de vakantie , werden we overvallen door onweer en een windhoos. We werden getroffen door de bliksem en door de windhoos tegen de beschoeiing van het kanaal geblazen. Resultaat 10k euro schade en een enorme deuk in mijn reputatie en zelfvertrouwen als zeiler. In ieder geval waren we een hele ervaring rijker. Die dag zijn er in Friesland twee doden gevallen door het noodweer, de bliksem was op

verschillende schepen ingeslagen en een complete camping was weggevaagd. Gelukkig leven we nog, sterker nog vrouw en kinderen hebben ondanks de ellende nog steeds plezier in het zeilen. De kinderen hebben de boot beschermengel genoemd (BENGELTJE). Vele verhalen van iedereen die het beter weet ten spijt, de bliksem slaat niet altijd in de hoogste mast of het hoogste object. Mijn doorvaarthoogte is 14 meter. We voeren vlakbij een brug en voor en achter ons voeren schepen met masten die veel hoger waren! Mijn advies: als je weet dat er onweer komt, zorg dat je zo mogelijk als de wiedeweerga van het water af komt. Tegenwoordig ligt de boot aan het Veerse Meer en is het vaargebied met name de Zeeuwse wateren. Tijdens de verschillende vakanties heeft Bengeltje echter al heel Nederland mogen doorkruisen. Waarom lid van de PVZ, zou je zeggen. Simpel, enerzijds om mijn kennis en ervaring te delen met de groep en anderzijds om zelf het zeezeilen te leren van de meer ervaren leden. Ik kijk dan ook uit naar een ontmoeting tijdens een van de evenementen of activiteiten.

Ik ben Bert Stroband en sinds mei nieuw lid van de PZV. Ik ben ik 43 jaar, getrouwd en heb twee dochters van 16 jaar. Wij wonen in Ede. Daar heb ik mijn eigen bouwbedrijfje (ZZP). Vijf jaar geleden ben ik samen met mijn vrouw en dochters en met mijn broer met aanhang, uitgenodigd door mijn ouders om een week mee te zeilen op een zeiltjalk van een eeuw oud. Natuurlijk zijn we gegaan. Vanuit Muiden over het IJsselmeer en de Friese meren. De schipper en haar maat maakten het voor ons, voor het eerst echt op het water, tot een belevenis. Helpen met de zeilen hijsen, sturen, en alles wat er bij komt kijken. Deze ervaring was zo leuk dat we besloten om twee jaar later met vrienden een zeilboot met schipper te hurenop Corfu, in Griekenland. Dit was echt fantastisch. Het jaar na Griekenland hebben mijn vrouw en ik een cursus gevolgd bij Tip-Top, om het zeilen beter onder de knie te krijgen. Voor begin mei van dit jaar zijn we weer uitgenodigd door mijn ouders, om vanuit Harlingen 8 dagen te gaan zeilen op een oude klipper over de Waddenzee en het IJsselmeer. Ook hebben we afgelopen jaren zelf diverse malen met zeilboot en schipper gevaren. Door mijn zwager Mathy Meulendijks, ben ik bekend geworden met de vereniging. Naar aanleiding van zijnervaringen met de club heb ik besloten ook lid te worden. Omdat ik zelf geen boot heb en toch af en toe graag zou willen zeilen om meer ervaring op te doen, was deze keus snel gemaakt. Ik geniet erg op een boot en voel me in mijn element. Om als opstapper mee te gaan met een ervaren schipper lijkt mij een prima manier om te doen en leren. Dit samen met veel gezelligheid kan alleen maar leiden tot succes. Tot ziens tijdens de evenementen.

Jan van Geel Ik ben Jan van Geel en ik zeil samen met mijn dochter. We zijn ongeveer 6 jaren geleden begonnen met zeilen. Absoluut geen zeil-achtergrond, geen familie of vrienden die zeilen. En waar begin je dan? Ik ben begonnen met een introductie-les op een Jeanneau van 12 meter (inderdaad, de Demarage). En na de eerste kilometers (ja ik dacht toen echt zo...), werd voor mij de pret alleen maar groter en al snel had ik de smaak enorm te pakken. Dus meteen maar door met een CWO 1-cursus en aansluitend met mijn dochter een CW0 2 gedaan. En Femke vindt zeilen, net als ik, helemaal te gek.

Het eerste bootje gekocht, een oranje Dehler Delanta 80, Endymion genaamd. Deze lag in Noordschans. Erg veel schik mee gehad maar te snel verkocht omdat ik een grotere boot wou hebben. Lang gezocht naar een andere boot en gevonden: een donkergrijze Delanta 80 met de naam Stuurtje! Zij is sinds augustus ons trotse bezit.

Waarom een Delanta 80?

Simpel, ze zeilt echt perfect, is ook solo redelijk eenvoudig te zeilen en is een relatief snelle boot onder zeil. Ze biedt veel ruimte, en mijn dochter heeft haar eigen plekje aan boord in de (kleine) achterkajuit. En Stuurtje

heeft een groot stuurwiel, dat is een must voor vader én dochter, want we kunnen en willen beiden niet wennen aan een helmstok...! In de winter wordt de boot naar huis gehaald op de trailer. Je gaat ons dit jaar wederom tegenkomen op ‘t Markermeer, IJsselmeer of ‘s avonds op tijd in een van de vele havens aldaar. Voor de Ramsgatetocht op eigen kiel hebben we volstrekt nog onvoldoende ervaring. Eerst een keer mee als opstapper, en zelf een rondje buitenom maken is ons idee. Afgelopen zomer hebben we tijdens onze zomervakantie een rondje IJsselmeer gezeild. Deze zomer zijn onze plannen Texel en

een eind de zee op. Onze ligplaats is in Monnickendam. Dat is een eind rijden vanuit het Brabantse land, maar wij vinden het zeilgebied daar super. Zoals te lezen, bezitten we niet alle kennis en kunde om de Noordzee over te steken. We hopen die bij PZV te vinden door lezingen te volgen, mensen te ontmoeten die deze specifieke kennis hebben en ervaringen op te doen. Mensen zoals wij, met een passie voor zeilen maar niet ten koste van alles. Ook op tijd een haventje opzoeken. Ons doel? Over een paar jaren met ons bootje als eerste van de PZV aanmeren aan de overkant!!!

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Ramsgate

Vereniging

Bestuur

Aanmonsterboard

Jan Otten ontvangt Navigator’s Trophy Tijdens het Captains Dinner in de Colne Yacht Club in Brightlingsea ontving Jan Otten uit handen van het bestuur de Navigator’s Trophy. Deze prestigieuze wisseltrofee, die sinds 1990 wordt uitgereikt, was aanvankelijk hoofdzakelijk een blijk van waardering voor navigatorische vaardigheden, maar het accent bij de toekenning is in de loop der jaren steeds meer verschoven naar waardering voor buitengewone verdiensten voor de PZV. Onderstaand de toespraak- gehouden tijdens het captainsdinner- waarin het bestuur de winnaar van de Navigator’s Trophy 2014 bekend maakte. Ook dit jaar stond het bestuur voor een lastige keuze. Want de Navigators Trophy win je maar één keer, en ook al zijn er een hoop leden die veel voor de vereniging betekenen, we willen de trofee toch doen toekomen als kroon op iemands ‘carrière binnen de PZV’. In dit verband werd, alvorens de naam van de winnaar van dit jaar bekend te maken de volgende kwalificatie afgegeven: • • • • • • • • • • •

Hij of zij is een zeer ervaren zeiler, die zo’n beetje alles wat vanuit Nederland bevaarbaar is, al heeft gezien. In wisselend gezelschap, vaak met PZV bemanning, van diep in Frankrijk tot en met de Oostzee, hij of zij draait er de hand niet voor om. Hij of zij is dan ook al bijna 25 jaar lid van PZV. Niemand twijfelt eraan of hij/zij meegaat met de Ramsgate, hij/zij is echt een vaste waarde in de PZV. Hij of zij is dan ook vanavond hier aanwezig. Hij of zij is een populaire schipper, mensen stappen graag bij hem op. Hij of zij is toch slechts 10x eerder met de Ramsgate mee geweest. Hij - het is een hij - is geen opschepper, maar hij heeft ooit wel op grootse wijze zijn verjaardag gevierd met de PZV. Hij is een ’bon vivant’ en ‘eminence grise’. Hij is een echt clubdier, zowel als deelnemer als als oud-bestuurslid Hij heeft zelden echte averij. Behoudens winkelhaken in het grootzeil vaart hij al jaren het Kanaal over en weer. Meestal zonder marifoon, dat dan weer wel.

Het bestuur heeft besloten om de trofee toe te kennen aan Jan Otten. Niet alleen een goed zeiler, die als stille kracht veel heeft betekend voor de vereniging, o.a. als secretaris. Maar ook vanwege zijn onvolprezen loyaliteit aan de vereniging, zijn onverwoestbare optimisme en de manier waarop hij – vanuit zijn persoonlijke levenservaring – bijdraagt aan evenwicht, rust en tolerantie in de vereniging. Jan maakt dat zijn opstappers zich op de Maenkind – en binnen PZV – prettig voelen. Hij is aanwezig zonder op de voorgrond te willen staan, en juist daarom is het bestuur verheugd om Jan vandaag in dit welverdiende zonnetje te zetten 10

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

In deze barre economische tijden zijn vacatures met een zaklantaarntje te zoeken. Maar bij PZV hebben we er een paar voor u! Onderstaand een greep uit ons vacatureaanbod. Maar mocht je andere ambities hebben, aarzel niet om je aan te melden. Want ook als je je maar af en toe een paar uurtjes kunt inzetten voor onze vereniging, er is altijd wel een andere mooie klus... En vergeet niet, de beste manier om in de vereniging te integreren, is: iets voor de vereniging te doen!

Secretaris m/v

Het bestuur van de PZV is op zoek naar een secretaris (m/v). We zoeken iemand die nauwgezet en secuur werkt, en met ons wil meewerken aan een nog betere PZV. Als secretaris bereid je samen met de voorzitter de vergaderingen voor, en verzorg je de uitnodiging, agenda en verslaglegging van bestuurs- en ledenvergaderingen. Ook ben je de spil van de Ledenadministratie. Je bent het eerste aanspreekpunt voor nieuwe leden en verzorgt de administratieve afhandeling van aan- en afmeldingen. Tijdsbeslag: 3-4 uur per week (excl reistijd). En in juli en augustus zeilen we! Inlichtingen en reacties: Herman van den Broeck

Ben jij de shopaholic die de PZV gaat bevoorraden?

Uit de ledenenquête is naar voren gekomen dat veel PZV’ers interesse hebben in collectieve inkoop van o.a. noodsignalen, zeekaarten en boeken, onderhoudsmiddelen (zoals antifouling), cursussen en kleding. Wij zijn dan ook op zoek naar gemotiveerde inkopers, die uitdaging zien in het bedingen van groepskorting en die graag onze personal shopper (m/v) willen zijn! Inlichtingen en reacties: Annemieke Stallaert

Webmaster

Kom jij Martijn van Dijk en Joop Verboom helpen? Martijn en Joop hebben de afgelopen jaren enorm veel werk verzet om de site op het huidige niveau te krijgen. De komende jaren staan vooral in het teken van onderhoud: het invoeren van kleine verbeteringen en het vergroten van de functionaliteit van de op WordPress gebaseerde site. Zij zijn op zoek naar mensen die hen hierbij kunnen ondersteunen, mee kunnen draaien in de wekelijks wisselende piketdienst (dwz er is altijd iemand bereikbaar om evt storingen te verhelpen) en t.z.t. wellicht het stokje over kunnen nemen. Tijdsbesteding: flexibel en in overleg. Het zou fijn zijn als je op redelijke afstand van Geldrop/Eindhoven woont, in verband met overleg en instructies. Een opleiding WordPress behoort tot de mogelijkheden. Inlichtingen en reacties: Martijn van Dijk.

Redactielid Zeezeilen

Ben je vlot met de pen? Heb je inspiratie om af en toe zelf wat te schrijven en/of te helpen tekstbijdragen nog beter te maken, en belangrijker nog, vind je het leuk om mensen te benaderen en hen te stimuleren tot bijdragen in de vorm van artikelen? Standplaats: je eigen laptop, thuis op de bank Tijdsbesteding: in overleg, enkele uren per kwartaal Inlichtingen en reacties: Hans van Reenen

Razende reporters

PZV zoekt leden die tijdens en na PZV-evenementen snelle, korte stukjes kunnen verzorgen voor op de site. Liefst met foto. Solliciteren hoeft niet, stuur gewoon je bijdrage naar redactie@pzv-zeezeilen.nl

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Ramsgate Annemieke Stallaert

Ramsgate met de club Het zit er weer op. Alle 80 deelnemers en 21 boten zijn weer veilig in de thuishaven – of door op vakantie. Ramsgate 2014 was een succes, al zeggen we het zelf.

Niet vanwege het tochtplan. Dat bleek te uitdagend en hebben we moeten bijstellen. Het schema was erg krap, en bovendien zagen veel schippers toch op tegen de risico’s van het met zijn twintigen op stroom aan te leggen. Dat is weliswaar eerder gedaan, maar niet in combinatie met een volgende haven waar je alleen met hoog water in kunt. Daarom hebben we Southwold overgeslagen. Daarmee werd het ongunstige weervenster vermeden en zouden we in ieder geval Woodbridge kunnen bereiken. Een bijstelling van het tochtplan dus, maar dat zat er bij voorbaat in. Naar aanleiding van een aantal signalen, dat de Ramsgate wel wat uitdagender mocht, hebben we de randjes van wat je in een week kunt bevaren, opgezocht. Waarbij we eerlijk gezegd de Deben onderschat hebben. We waren gewaarschuwd, maar in de praktijk is gebleken dat het echt niet verantwoord zou zijn geweest voor de diepstekender boten om de Deben in de schemering op te varen.

Saamhorigheid

Als commissie konden we er niet echt mee zitten dat het plan werd bijgesteld. We wisten dat die kans groot was, en belangrijker nog: we kregen er iets veel mooiers voor terug. De eenstemmigheid tijdens het palaver in Lowestoft, zeer kundig geleid door Vlootvoogd Rolien en een oproep van Ruud Heezemans, resulteerde in een eenduidige beslissing: als we het plan bijstellen, dan doen we het met zijn allen! Dat clubgevoel is de hele trip gebleven. Ook tijdens de volgende palavers bleek Rolien’s zachte hand menig haantje te temmen. Samen uit, samen thuis werd het motto.

Het konvooi

En zo trok de PZV-vloot in konvooi langs de prachtige Engelse kust op weg naar het pittoreske Woodbridge, voor de de-hards nog even Pin Mill (we kunnen het blijkbaar niet laten), om tot slot met zijn allen af te me-

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

ren aan één ponton voor Brightlingsea. Slechts een enkel schip heeft tussentijds het konvooi verlaten; meestal was daar een goede nautische reden voor. Tijdens het Captains Dinner was de vloot compleet, en dat is al jaren niet meer voor gekomen!

Kant noch wal

Qua sfeer en clubgevoel was deze Ramsgate een van de prettigste sinds jaren. Natuurlijk lokte het feit, dat we twee avonden ‘vast’ zaten op een ponton midden in de rivier, menige borrel bij de buren uit. Het geklets en gelach moeten de hele rivierdelta door weerklonken hebben; geen kant uit kunnen blijkt een prima manier om de interactie te bevorderen! Maar ook het motto ‘samen uit, samen thuis’ werd enorm gewaardeerd. Om te bevorderen dat de vloot voortaan zoveel mogelijk bijeen blijft, is eenparig besloten, Ilse [zie artikel elders in Zeezeilen: ‘who the hell is Ilse?’ – red] als ‘wisseltrofee’ -zeg maar gerust poedelprijs - toe te kennen aan die boot die – zonder geldige reden – zich het minst aan het gezamenlijke tochtplan houdt.

Tradities

Het hoofddoel van de Ramsgate – een gezamenlijk Captains Dinner in Colne Yachtclub – was daarmee gehaald. Andere doelen, zoals ‘meer ontmoetingsmomenten’ en ‘kwaliteit en kwantiteit Captains Dinner’ – althans voor de viseters onder ons – konden we ook afvinken. Engeland blijft Engeland, tenslotte… De Navigators Trophy (wat was Jan Otten trots!) en de Kommer en Kwel-trofee (hij blijft in de familie) zijn natuurlijk ook vaste waarden binnen PZV. En wat dacht u van de Zeuntjes-act? Met uiteindelijk 17 spontane en enthousiaste nieuwe gezichten werd de Zeuntjes-traditie in een prachtige Bloody Mary-act – met gastoptreden van Ilse en enkele schippers – waardig voortgezet!

Jubelverhaal?

Komt er dan geen eind aan dit jubelverhaal, hoor ik u denken. Heus wel, Ramsgate 2014 had ook minder fraaie kanten. De bemanningsindeling gaf dit jaar enorme hoofdbrekens. Zo hadden zich maar liefst 8 boten vol ingeschreven. Dat beperkte ons, als commissie, enorm in de mogelijkheid om ook minder ervaren of - zeewaardige opstappers geplaatst te krijgen. Want uiteindelijk willen we dat alle boten met een adequate bemanning kunnen varen. En dan hadden we ook nog te kampen met extreem veel afzeggingen. 4 boten vielen uit, 12 mensen zeiden af. Soms met heel goede en zwaarwegende redenen, die we alleen maar konden respecteren, soms met een bedenkelijker verhaal. Als je je inschrijft voor een tocht als de Ramsgate, dan betekent dat commitment naar de club, en vooral naar je mede-bemanningsleden. Als zeezeilers moet je op elkaar kunnen rekenen. Natuurlijk zijn er altijd onvoorziene omstandigheden, maar zeven afmeldingen in de week voor vertrek, dat is ongekend.

Volgend jaar doen we het anders

In totaal hebben we acht keer een bemanningswissel

moeten toepassen. En ondanks dat het ons lukte om 21 boten bemand te krijgen, zetten we als commissie toch hier en daar onze vraagtekens bij de uiteindelijke bootindeling die daarvan het resultaat was. Dat is een verantwoordelijkheid die we immers wel hebben, als commissie, en die we ook verschuldigd zijn aan eenieder die met ons het ruime sop kiest. We gaan dus de komende tijd goed kijken hoe we zelf, als commissie, kunnen zorgen voor meer commitment, en meer ruimte om een evenwichtige verdeling van ervaring en zeewaardigheid te kunnen garanderen. Maar dat betekent niet dat Ramsgate 2014 slecht was. In tegendeel, het was een prima tocht, met een puike sfeer, en als commissie zijn we dan ook best tevreden. En dat dankzij alle fantastische deelnemers, die van deze week weer een feest maakten. De thuisblijvers hadden weer eens ongelijk (al konden ze dankzij de inzet van het webteam wel thuis meegenieten). Maar we hebben gewoon de gezonde ambitie om de Ramsgate nog beter te maken. Met de club.

Techniek & Vaarpraktijk

schipper en haven

Philip Beekman

Joep Vermeulen

Twee tips voor het koelsysteem Samenvatting: verbeterde betrouwbaarheid en verlaging kosten gaan hand in hand - wie wil dat nou niet? Zoals op vrijwel alle moderne zeiljachten hebben we aan boord van de Lyra een zeewaterkoeling met een warmtewisselaar. Het staat buiten kijf dat we een betrouwbaar werkend systeem willen met lage onderhoudslast. Zowel wat betreft aandacht als wat betreft kosten.

Preventief impeller vervangen en een alternatief daarvoor

openen van de waterpomp voor inspectie is eigenlijk overbodig geworden. Het standaard filter van Jabsco voldoet, maar blijkt ook mosselzaad op te vangen. Omdat dit beter ongestoord naar buiten kan spoelen, heb ik het fijne zeefje vervangen door een grovere zeefplaat gemaakt uit een plaatje koper met wat gaatjes erin. Kosten twee tientjes, die ik er al lang weer uit heb.

Hoewel de handleiding van de motor alleen jaarlijkse inspectie van de impeller voorschrijft, wordt door de jachtwerf geadviseerd deze jaarlijks preventief te vervangen. Want, als hij kapot gaat en er komt een schoepje in de warmtewisselaar, dan is het een stevige klus om die eruit te vissen. Bovendien is een kapotte impeller onderweg een vervelende storing, die op een erg ongelegen moment kan komen. Tegen € 25 per stuk een aantrekkelijk advies. Het is echter mijn ervaring dat impellers vaak jaren meegaan, maar ook op onvoorspelbare momenten de geest geven. Bijvoorbeeld als er onverhoopt een verstopping aan de inlaatkant is geweest en er net iets te lang is drooggedraaid, of als je een keer hebt gemotord in water met veel zwevend zand. Wat heb je dan aan preventief vervangen? Ik heb de volgende oplossing geïnstalleerd: een gewoon Jabsco filter tussen de waterpomp en de warmtewisselaar. Door de plexiglazen kap kun je zien of hier een schoepje in zit. En dan is het tijd om de impeller te vervangen. Een simpele routinecontrole volstaat en het

Slijtage deksel zeewaterpomp en hoe dat op te vangen

Zeewaterfilter; de slang naar onder is de uitgaande slang van de waterpomp. Na het filter volgt de (antihevel)beluchter. Door het doorzichtige deksel kan ook gezien worden of er water in het filterhuis staat. Dit is bij stilstaande motor niet het geval, dus de beluchter werkt ook goed.

Koelwaterpomp met (linksboven) tussen deksel en pomphuis zichtbaar een stukje van het slijtplaatje. De inbusbouten zijn in de beperkte ruimte makkelijker te monteren en aan te draaien dan de normale schroeven.

Een ander voorkomend probleem is dat het deksel van de zeewaterpomp uitslijt. Gaandeweg gaat hierdoor de pomp minder presteren en als je dit merkt moet er wat gebeuren. Het deksel is in essentie een ronde schijf, gemaakt van brons, met zes gaatjes en het kost € 50,00. Dit moet beter kunnen dacht ik. Ik heb nu van messing (brons was beter geweest) een slijtplaatje gemaakt, dat tussen het deksel en het huis wordt aangebracht. (De zes gaatjes zitten bij mij precies gelijk verdeeld met het hart op een cirkel met een straal van 30 mm). Reserveplaatjes kun je maar beter aan boord hebben. Door deze oplossing is de pompwerking weer geheel hersteld. Desgewenst kun je reserveplaatjes aan boord hebben, waardoor je ervan verzekerd bent dat je ook onderweg dit probleem eventueel makkelijk kunt verhelpen. Met wat zoeken op het internet kom je nog andere oplossingen tegen, bijvoorbeeld een plastic tussenschijfje of een heel mooi deksel met een teflon glijplaat, ook nog met wat handiger schroeven (http://speedseal. com).

Van Drimmelen naar Steenbergen Het was eigenlijk pure noodzaak dat mijn schip moest verhuizen, maar er is altijd een aanleiding nodig om te veranderen. Twintig jaar in eenzelfde haven heeft iets vertrouwds en dat geef je op. Maar vernieuwing op zijn tijd geeft ook weer nieuwe mogelijkheden. Het rommelde in Drimmelen

Het rommelde in de haven van Drimmelen. Andere eigenaren, andere regels. Ik besloot om elders een ligplaats te zoeken. Werkend aan mijn boot die bij Snoek op de wal stond, kwam ik in gesprek met mijn buurman die vertelde dat hij in Steenbergen lag, en dat daar nog wel plaats was voor een kleine boot. De halvering van de ligkosten was mooi meegenomen. Nog diezelfde dag had ik contact met de havenmeester van de Stadshaven Steenbergen. Ja er was nog plaats, en graag zou hij persoonlijk kennismaken met mij. Een aardige vent die het mooiste schip van de haven had, volgens zijn zeggen. Hij had mijn boot nog niet gezien, maar toen hij een foto zag van de Kia Kaha, was hij toch wel wat minder overtuigd van zijn gelijk. Ik had een plek. Nu maar hopen dat mijn huurcontract in Drimmelen geen proble-

men zou opleveren. Voor 1 januari had ik moeten opzeggen. Nog was in Drimmelen de kogel niet door de kerk. Vergaderingen volgden elkaar op en het werd steeds duidelijker dat er grote problemen waren. Toen mijn Watersportvereniging Drimmelen op korte termijn achterstallige huur moest terugbetalen en wij niet in staat waren een claim op de oude verhuurder te gelde te maken, werden we in overleg failliet verklaard en konden we met de verkoop van ons eigen verenigingshuis de achterstallige huur afbetalen. We werden een vereniging zonder onderkomen en konden elkaar alleen op de steiger ontmoeten. We huurden rechtstreeks van de Exploitatiemaatschappij. Daarom kon ik zonder probleem verhuizen.

Eerst mijn nieuw haven verkennen

Opgewonden verkende ik mijn nieuwe haven. Ligplaats H 19.

midden in de stad Steenbergen. Albert Heijn om de hoek, Lidl, Karwei, alles dichtbij, en tegenover een goed terras van Zonder Zeil, al jaren op een rij uitgekozen als het beste terras van Nederland. Het is er ook goed eten. Alleen jammer dat ze pas om 16.00 ´s middags opengaan en op maandag en dinsdag gesloten zijn. Je kunt net zolang varen als je kunt reizen. Steenbergen is goed te bereiken met het openbaar vervoer. De bushalte is op nog geen 200 meter van mijn boot. Drimmelen daarentegen is nagenoeg onmogelijk met het openbaar vervoer te bereiken. En nu is het mogelijk, indien ik niet meer auto mag rijden, om toch bij mijn boot te geraken. Dus voor de komende twintig jaar lig ik geheid goed. Er staat een hijskraan, dus ook met rolstoel kom ik in mijn boot. Dat geheid goed liggen is ook maar betrekkelijk: er zijn vergaande plannen

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

de hele haven een opknapbeurt te geven. Gegadigden voor de overname van de stadshaven worden gezocht. Verandering is op komst en waarschijnlijk ook verhoging van het liggeld. Dat is een wat minder positief vooruitzicht.

tot een handelsstad van betekenis. Nadat door verschillende oorzaken de economische neergang was ingezet, werd Steenbergen in de 16e eeuw belangrijker als vesting- en garnizoensstad bron Wikipedia

Oranjestad, met rondom mooie Samen met Joop Bakker ben ik natuurgebieden En toen er naar toe

van Drimmelen naar Steenbergen gevaren. Het is altijd een puzzle hoe je dat voor elkaar krijgt. Eerst met twee auto´s naar het eindstation en dan met één auto naar de boot. Later weer in omgekeerde volgorde de andere auto ophalen. Een stralende dag, helaas tot Willemstad wind uit de verkeerde hoek, maar na de Volkerak bezeild tot Benedensas in het Volkerak. Een prachtig oud sluisje, dat altijd openstaat. Je moet alleen wachten tot de brug opengaat. De Steenbergse Vliet gaat door een prachtig natuurgebied, hoewel ik door de Biesbosch natuurlijk wel wat verwend ben geraakt. In drie kwartier ben je dan zeilend en motorend in Steenbergen. De nieuwbouw daar rond de haven, lijkt wat op die van Wemeldinge. We prikten de Kia Kaha tussen de palen en daar lag ik, pardon, zij.

Steenbergen met een inwonertal van bijna 13.000, is sinds 1 januari 1997 de hoofdplaats van de gemeente Steenbergen. Dit is een samenvoeging van de voormalige gemeenten Steenbergen en Kruisland, Dinteloord en Prinsenland en Nieuw-Vossemeer. Steenbergen zelf werd naar alle waarschijnlijkheid gesticht in de tweede helft van de 13e eeuw en is sinds de eerste helft van de veertiende eeuw te beschouwen als stad. Het heeft een rijke historie en groeide in de 14e en 15e eeuw, dankzij zoutwinning en handel met Vlaamse steden als Brugge, Antwerpen en Gent, uit 16

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Het is een Oranjestad, onderdeel van de Unie van Oranjesteden die tot stand is gekomen middels een op 31 augustus 1963 gesloten vriendschapsverdrag tussen verschillende steden die een nauwe band hebben met het Nederlands koningshuis, de familie van Oranje-Nassau. Deze steden noemen zich ook wel Oranjestad, hoewel deze laatste term ook gebruikt wordt door steden die niet tot het originele verdrag behoren. Andere Oranjesteden in bedoelde zin zijn Buren, Breda, Diest in België, Dillenburg in Duitsland, Orange in Frankrijk. Dit zijn allemaal steden, die een feodale band hebben gehad met de Nederlandse monarchie, en wier namen ook vandaag nog in door Koning Willem-Alexander gevoerde titels doorklinken. Steden of plaatsen met een soortgelijke band, maar die niet opgenomen zijn in het verdrag; worden overigens ook wel Oranjestad genoemd. Bijvoorbeeld Katzenelnbogen, Veere, Vianden, Willemstad en Sint-Maartensdijk. Bron Wikipedia. Om de hoek van de haven is de winkelstraat met een grote verscheidenheid aan winkels. Het valt me op dat ook hier langzamerhand leegstand aan het ontstaan is. Veel volk zie ik er ook niet. Aan het uiteinde van deze straat staat de Protestantse Waterstaatkerk. Waterstaatkerk: Na het herstel

van de Bischoppelijke hierarchie in 1853 kreeg het ministerie van Waterstaat de opdracht om voor de katholieken nieuwe kerken te bouwen. Hun oude kerken kregen zij niet meer terug van de Protestanten. Dat was in het noorden van het land. In het zuiden kregen de katholieken wel hun kerken terug en werden de protestanten gecompenseerd. Het werd een NeoKlassieke bouw waarvan de goedkeuring werd gegeven door de architecten van het ministerie van Waterstaat, o.a. Zocher. In Amsterdam, bv. de Mozes en Aaronkerk op het Waterlooplein, in Aarle Rixtel, in Utrecht en in Breda. Rondom Steenbergen liggen mooie natuurgebieden als het Oudland, de Rietkreek, landgoed

Dassenburg, De Dintelse Gorzen en de Slikken van De Heen en de reeds genoemde Steenbergse Vliet

En binnen het uur op het Volkerak…!

De haven zelf bestaat uit de nieuwe- en de oude haven. Kia Kaha ligt aan de kade in de oude haven. Veel sanitaire voorzieningen zijn er niet. Een kleine toilet- en douchecabine is alles. Wel schoon. Maar een groot pluspunt is, dat ik binnen het uur op het Volkerak kan zijn zonder mijn mast te hoeven strijken. En daar is heel wat voor te zeggen!

Vaar op zeker U kunt pas écht zorgeloos van uw zeiljacht genieten als u daarvoor een goede verzekering heeft. Door onze ruim 60 jaar ervaring in het verzekeren van pleziervaartuigen zijn wij specialisten op dit vakgebied. Als geen ander kennen wij de risico’s die aan uw hobby zijn verbonden - ook ónze hobby trouwens. Wilt u een passende offerte? Bel ons, of bezoek onze website www.kuiperverzekeringen.nl.

Postbus 116 8440 AC Heerenveen

Tel. (0513) 61 44 44 Fax (0513) 62 37 42

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

boekbespreking Docus Heringa

onder water in de gaten: Links houden! Rechts houden! Oh wat een zenuwen. Aangekomen in een baai van verlatenheid en rust bleek het er zó diep en de kanten zó steil, dat we nauwelijks konden ankeren. Een onrustige nacht als gevolg.

Eilanden Als je op zondag 16 maart een feest hebt in het hartje ook omdat ik daar smoorverliefd ben geworden. van Amsterdam en je wil daar gratis naar toe, dan Lang geleden. Dat was Lilla Kornö. Daar lees je meer moet je zorgen dat je uiterlijk zaterdag 15 maart het over in de rubriek Paai van het september nummer (3) boekenweekgeschenk in je bezit hebt. Dat hadden van Zeezeilen 1998 [in te zien via de website – red]. Het ligt aan de Zweedse westkust maar is intussen meer PZV’ers bedacht. Dus heb ik zaterdagochtend veel tijd bij Kniphorst wel door het toerisme ontdekt. Een andere verrassing was Kihnu Saar, een desin Wageningen doorgebracht. tijds verboden eiland in de Golf Ja, we hebben geluk, de stad is van Riga. Verboden omdat we groot genoeg voor een serieuze ons eerst in Estland hadden boekenwinkel en klein genoeg moeten melden bij de douane, om niet te zijn opgevreten door voor we daar naar toe mochSelexyz om vervolgens via Poten. Gevolg: we werden opgelare te verdwijnen. Vele boeken bracht door de Estlandse mariheb ik in m’n vingers gehad, ne. Uiteindelijk liep het met een maar steeds weer kwam ik uit sisser af, maar mede hierdoor bij ‘De Atlas van Afgelegen Eiwerd het eiland wel speciaal. landen’, van Judith Schalansky. Die zelfde reis passeerden we Uit het Duits vertaald met als op heen en terugreis het meest ondertitel ‘Vijftig eilanden waar Amsterdam-tekst van Schalansky ik nooit ben geweest en ook nooit zal komen’. Het enge eiland dat ik ooit zag: Gogland. Halverwege Taboek is zo mooi, mooi gebonden, mooie typografie lin – St Petersburg. Het was donker, hoog, zwart, zonen prachtige platen, met soms geestige teksten. Bij der lichten en blijft heel lang zichtbaar. Geen schuilieder eiland vertelt ze een pakkend verhaal, waardoor plaats, want Russisch en dus verboden grond. Weet het land je bijblijft. Ik denk ook niet dat ik ooit op een je nog Bart, Jan, Tom, de windmeter wees regelmatig 65 knopen aan. Unheimisch! van die verafgelegen plaatsen terecht kom, maar niettemin, de kaarten zijn intrigerend. Ik kon het niet laten liggen, al werd de reis naar Amsterdam daar- Een andere aanrader is het prachtige eilandenboek van Rolf Weijburg. L’Afrique Périphérique, een atlas door nogal prijzig. van de eilanden rond Afrika, verhaalt van zijn reis over zee rond Afrika. Het is eigenlijk Het is niet mijn eerste boek een grafisch verslag van wat over eilanden. Als zeiler heb ik hij gezien heeft. Een kijkboek daar iets mee. Eilanden, en ik dat je doet verlangen de zeilen bedoel vooral de kleine stukjes te hijsen en op weg te gaan. land waarvan de grenzen niet Op weg naar verre kusten, om bepaald zijn door oorlogen, kote zien wat de tekenaar heeft loniale machthebbers of ander gezien, de kleuren, de details, ongemak, maar gewoon door Het eiland Amsterdam van Schalansky de sfeer. Weijburg kan in ieder de natuur, en de grens is het geval twee dingen heel erg water, de zee. Om op een eiland te komen met je eigen schip, moet je vaak moei- goed: reizen en er in woord en beeld over vertellen. te doen. Soms veel en soms niet zonder risico. Dat Behalve boeken kunnen zeekaarten ook heel interesweten de eilandbewoners ook met als gevolg dat je sant zijn. Vooral de oude kaarten geven nog al eens extra navigatieaanwijzingen in de vorm van kustprovaak met grote hartelijkheid ontvangen wordt. fielen en vuurtorens. Ik vind het nog steeds boeiend Een van de eerste verre eilanden waar ik zeilend te- om mij, als voorbereiding op een reis, het aanlopen recht kwam was meteen een topper. Maar dat kwam van zo’n onbeduidend eiland voor te stellen op grond 18

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Dahlak archipel uit het boek van Weijburg

Voor verlaten eilanden moet je verre reizen maken. Finland is misschien wel de grootste bron van dit soort plaatsen. Het schijnt dat daar wel 9000 eilanden zijn. In ieder geval is het een prachtig gebied met in het midden, tussen Finland en Zweden de Åland Eilanden. Fascinerend maar niet zonder risico, want daar zijn over het algemeen slechts de vaarroutes bebakend en niet de wateren daar buiten. Daar vaar je op eigen risico, en er zijn véél rotsen.

Comoren uit het boek van Weijburg

verlangen. En dat moet er uit. Dat merk je als je in Tobermory of in van de informatie op de kaart. ToePuilladobhrain aan de bar aan het ristische trekpleisters zijn doorzingen raakt. gaans goed beboeid, maar de uithoeken vormen de uitdaging. Daar krijg je tranen van in je ogen. Plaatsen waar ‘local knowledge’ En dan trek je de volgende dag met aanbevolen wordt, kunnen een het meest afgrijselijke weer verder. test zijn voor je maritieme inzicht Verder naar de Outer Hebrides. en gevoel voor navigatie. Naar bijvoorbeeld Garbh Eilean, Soms gaat het gelukkig net niet fout, zoals die keer in Schotland. Schotland is misschien wel het eigendom van Adam Nicolson die Daar had ik gevraagd naar echt af- gebied met de meeste rauwe er een mooi boek over schreef, Sea Room: an island gelegen plaatin the Hebrides. sen en kreeg Of naar Lewis, toen het advies North- of South naar het eiland Uist, of Barra. Jura te gaan en Approaching Puilladobhrain Nog op mijn bij Loch Tarbert wenslijst staat naar binnen: een bezoek aan ‘no roads, no Zoals in: Blow the wind southerly Of in: Over the Sea to Skye St. Kilda. Dat is people, no raThey told me last night there were Sing me a song of a lad that is me nooit gelukt dio signals’. ships in the offing, And I hurried gone, Say, could that lad be I? en zal waarIk had wel een down to the deep rolling sea; But Merry of soul, he sailed on a day, schijnlijk altijd pilot, maar daar my eye could not see it wherever Over the sea to Skye. Mull was aseen verlangen stond niet in might be it, The bark that is beatern, Rùm to the port, Eigg on the blijven. Het is dat het er verring my lover to me. enz. starboard bow. Glory of youth gloeen jongensrekte hard kon wed in his soul, Where is that glory now? enz. droom na het lestromen. En de zen van Atlantic gaatjes waren Fury van Hamsoms niet veel breder dan de woonkamer, met en onherbergzame eilanden van mond Innes, in het Nederlands verrotsen aan beide zijden, boven en West-Europa. Maar van een ge- taald als Een eiland in de Oceaan onder water. Om een beetje roer weldige schoonheid. Alles is er en later als De furie van de Oceaan. te houden moest de motor wel heftig, de zon, de wind, de re- Sinds 1930 onbewoond. Mocht er enige vaart maken. Dat telt op bij gens en de zeeën. Kortom het is iemand nog een opstapper voor de stroom. Caty stond voor op de er exposed met als gevolg een die reis zoeken, bel maar. boeg en hield de rotsen boven en Schotse ziel vol melancholie en PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Techniek & Vaarpraktijk

Vereniging Theo Bouwman

Arend Jan Klinkhamer

Bij tegenstroom achter de kaap Een algemene regel bij het zeilen op stroom is, dat je - als het tij tegen staatprobeert de baaien in te varen om ondiep water op te zoeken. Daar stroomt het minder hard. Er is een extremere variant als je in de buurt van kapen vaart. We hebben dat een keer uitgeprobeerd vanuit Boulogne naar huis. De stroomatlas geeft daar twee uur voor de kentering 1,7 knoop tegenstroom bij springtij en laat pas een half uur voor kentering een meelopende neer zien. We zijn 2,5 uur voor de kentering vertrokken en zijn vlak langs het strand gaan varen, volgens de track op het kaartje (in de onderbreking van de rode track stond de iPad op standby). We hebben na de pieren van Boulogne nergens meer dan 0,5 knoop tegen gehad en waren net bij de kentering bij Cap GrisNez. Een paar uur gewonnen dus. Dit geldt op de meeste plekken waar de stroom sterk van richting moet veranderen; hij probeert daar zijn richting te behouden. In zo’n geval ontstaat er altijd een soort van stroomlij achter de kaap. Een bekend geval dat zelfs in de Reeds is te vinden is tussen Cherbourg en Cap de la Hague: daar kun je alleen paar uur voor kentering uit Cherbourg als je maar vlak bij de wal blijft; daar heb je zelfs een complete neer waarin de stroom mee staat. Op kleinere schaal geldt het ook bij de Maasvlakte en bij Zeebrugge: op het puntje veel stroom tegen, maar als je direct achter het ‘uitstekende’ stuk in de lijduikt wordt het heel snel minder. Eigenlijk is het een variant op het bekende kribben varen op de rivier. Het werkt op zee net zo.

Bart Lagerweij

Klimhulp Op het Zeilersforum vond ik een discussie over in de mast klimmen. Allerlei mooie en dure hulpmiddelen kwamen aan bod. Ook de klimhulp werd in een bijlage getoond en die trok mijn aandacht. Met mijn 100+ kilogram ben ik met de kleine lieren op mijn bootje door niemand de mast in te hijsen. Daarom moet ik altijd aan anderen vragen of ze gehesen willen worden en de werkzaamheden voor mij willen doen. Mijn versie van de klimhulp is heel handig om überhaupt (en zeker ook voor minder gespierden) het omhooglieren van mij in het bootmansstoeltje mogelijk te maken. Een 20

verbetering mijnerzijds van het oorspronkelijke concept was het vervangen van de geleidebeugeltjes door harpjes. De klimhulp is een simpel hulpmiddel dat snel te maken is. De bedoeling is, dat de mastklimmer in het bootsmansstoeltje gaat zitten en aan een val omhoog wordt gelierd. De klimhulp wordt aan een 2e lijn bevestigd, zoals op de foto

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

is te zien, en die wordt ook omhoog gelierd. Door met tussenpozen in het bootsmansstoeltje te gaan zitten en op de klimhulp te gaan staan, ontlast je de halende lijnen en kan iedereen zonder veel inspanning de val strak lieren. Ga je weer zitten, dan kan je de klimhulp omhoog trekken met je voeten. Vervolgens ga je – zodra de lijn van de klim-

hulp gezekerd is - weer opnieuw staan, enz.Bij het uitproberen werd mij snel duidelijk dat de val waar de klimhulp aan zit, precies andersom belegd moet worden als je zou denken: Het halende deel moet met veel speling op een kikker belegd worden en het hijsende deel, met de shackel, moet naar een lier geleid worden om de rek - voor minder gespierden zo’n 20 cm – die ontstaat door het gewicht tijdens het gaan staan, strak te lieren. Als je dat niet doet, dan ben je bij het optrekken van de klimhulp die 20cm speling steeds kwijt. Ik kan dit hulpmiddel aanbevelen!

Bemanningspool Een aantal jaren terug had PZV een redelijk functionerende bemanningspool. Ieder jaar werd er een lijst gepubliceerd met voorgenomen tochten door schippers. Daarbij werden de wensen voor bemanning voor een bepaalde periode aangegeven. Opstappers, navigatoren of zelfs schippers gevraagd. Iedereen tevreden. Daar is om een of andere reden de klad in gekomen en nu wordt het ondershands geregeld. Ook prima, maar toch… Schipperspool gevraagd

PZV is een vereniging van schippers en opstappers. De vloot van PZV bestaat uit ongeveer 90 schepen en een ongeveer even groot aantal opstappers zonder schip. Alleen al voor die laatste categorie leden (!) is het wel handig als er een transparant systeem van inschrijvingen zou bestaan. Maar ook voor schippers met plannen is het nuttig en plezierig om buiten de geijkte paden te kunnen treden. Een beetje ledenbinding door onderlinge dienstverlening past in het Tochtplan van PZV naar de toekomst. Nietwaar? Er waren twee concrete aanleidingen voor mij om dit onderwerp op de agenda te plaatsen. De eerste was een oproep van de verzekeringsmaatschappij van mijn schip. Dat is de onderlinge verzekeringsmaatschappij EFM voor scheepseigenaren. Van origine voor binnenvaartschepen, later uitgebreid naar zeilschepen. Van hout tot plastic. In het lijfblad van EFM in december 2013 stond een oproep voor een schipperspool. ‘We zijn op zoek naar ervaren recreanten/ex-beroepsschippers die in bijzondere gevallen gestrande pleziervaartuigen willen repatriëren. Als iemand in het buitenland

een ongeval krijgt, ziek wordt of overlijdt, dekt de reisverzekering wel het vervoer van de persoon, maar niet van de boot. Als extra service aan onze verzekerden willen wij nu een lijst van mensen maken…’ Gevraagd mensen voor een schipperspool! Interessant! Uitgeknipt en terzijde gelegd, het was immers december. Tijd om te schaatsen!

Bemanningsbank

De tweede aanleiding was de oproep voor een bemanningsbank in het Magazine voor Toerzeilers. Als redactielid van Zeezeilen leek een bredere oriëntatie me van belang en werd lid van die Toerzeilers. Vandaar dat ik die oproep aantrof. De Toerzeilers is een vrij grote club van meer dan 3000 leden, waaronder vele zeezeilers. Er wordt van alles georganiseerd, cursussen, tochten… en een bemanningsbank 2014. ‘Doel van de bemanningsbank is en blijft een match te maken tussen mensen die een boot hebben, willen zeilen maar bemanning tekort komen en mensen die zonder eigen boot wel eens met een ander mee willen varen.’ Aldus de auteur van het artikel, Jur Pels. In de bank komen opstappers te staan met hun zeilervaring

en emailadres, en schippers met de gevraagde kwalificaties. Opstappers die aan die kwalificaties voldoen krijgen een automatische oproep per email. De nieuwe bemanningsbank commissie heeft een vragenlijstje uitgezet voor een inventarisatie van wensen en verwachtingen van beide groepen.

Oproep

Zelf heb ik prima ervaringen als schipper met opstappers en als opstapper bij schippers. Leuke tochten gemaakt met Rob Riedijk en Richard van Steenderen uit Denemarken terug en met Rob Riedijk en Docus Heringa naar Londen vice versa. En soms komt er een telefoontje uit Portugal om mee terug te zeilen met de Lyra en dan heb je geen tijd… helaas. Derhalve roep ik het bestuur van PZV, opstappers en schippers op om hun mening over een bemanningspool te geven zodat wellicht volgend jaar een pool van start kan gaan. Het past in ons Tochtplan van PZV, dus… En mocht dat niets worden dan weet je nu waar je terecht kunt of dat je het onderling moet regelen!

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Ramsgate Jacques Jansen

De Ramsgatetocht van de Yes!

swich te varen. Op die manier willen we op de terugweg naar Nederland 30 mijl extra opkruisen tegen de te verwachten noordoosten wind uitsparen.

Ipswich, Suffolk, Ipswich, Brightlingsea, Ipswich Ik was de enige vreemde eend in de bijt. De anderen waren allen familie van de schipper. Dat heeft als consequentie dat jij als enige niet precies weet waar alles ligt en hoe alles moet. Dit ondanks de grondige en uitgebreide instructie die schipper Harry Olie me gegeven had. De informatie is gewoonweg te veel om in eens in je op te nemen.

Inslingeren

Als voorbereiding op de tocht organiseerde de schipper een ‘inslinger-weekend’ waarop deze instructie plaatsvond. Geslingerd werd er dat weekend overigens niet veel. Het weer was ongeschikt om naar zee te varen. Maar de man-over-boord-manoeuvre werd zolang geoefend, dat hij inacceptabele tijd kon worden uitgevoerd. Een rondje rond het eiland ‘de Kreupel om de karakteristiek van de boot te voelen completeerde ons inslingerweekend.

Op naar Lowestoft en verder

Vrijdag 23 mei begint de Ramsgate-tocht dan echt. We vertrekken om 15.00 uur vanuit Andijk richting Den Oever, al waar we zeer vlot worden geschut. Dan gaat het door naar Den Helder, waar we na een heerlijke nasimaaltijd, bereid door de vrouw van de schipper, de nacht doorbrengen in de haven. De volgende morgen, zaterdag 24 mei, vertrekken we ’s morgens om 5 uur met de stroom mee richting Lowestoft. De eerste 2 uur op de motor, maar daarna is er voldoende wind uit het oosten om de spinaker te hijsen. Na 2 uur moet hij er toch weer af, maar kunnen we verder onder vol tuig en vervolgens hebben we nog een fantastische zeildag. De wind is wat wisselend, op een gegeven moment moet de motor toch weer een uurtje bij en later op de avond trekt de wind weer aan en wel zodanig dat tot een eerste rif wordt besloten.

Een koude douche

’s Nachts om half twee lig ik te slapen in de stuurboord kajuitkooi, als ik plotseling een plens water in mijn gezicht krijg. Ik roep: ‘Harry, ik lig onder de douche!’ Grote consternatie. Het water komt door de opening van een luchthapper, die in de haven - met het oog op een betere ventilatie - naar voren was gezet. Een overkomende golf zorgde vervolgens 22

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

voor de douche. De verdere overtocht verloopt zonder incidenten en om 03.00 uur arriveren we in Lowestoft. Voorwaar een snelle overtocht. 130 zeemijlen in 22 uur. Dat is een gemiddelde snelheid van 6 knopen. Niet slecht voor een 33ft schip. Na een aankomst borrel gaat de hele bemanning te kooi, om de volgende morgen om 9 uur wakker te worden voor een vorstelijk ontbijt met gebakken eieren etc. ’s Middags wordt er gepassagierd en wordt het zonovergoten centrum van Lowestoft bezocht.

Woensdag bezoeken we in Ipswich het museum voor oudheden; zeer interessant. Donderdag varen we terug naar Suffolk waar we nu bij droog weer in staat zijn het public footpath naar Livingstone te lopen. We eindigen bij een prachtige 16e-eeuwse pub, genaamd ‘Ship’. ‘s Middags gaan we weer terug naar de zelfde box in Ipswich. De havenmeester van deze schone plaats heeft zich bereid verklaard ons kostenloos naar Brightlingsea te brengen. Hij gaat daarvoor zelfs een uur vroeger van zijn werk weg. Na een gezellig Captainsdiner gaan we terug met een tevoren bestelde taxi.

En weer terug naar huis

De volgende morgen vertrekken we om 6 uur ‘s morgens uit Ipswich. Op de motor de rivier af wegens

de aanvankelijk geringe wind. Buitengaats opkruisen tegen de voorspelde noordoosten wind. Deze blijkt toch vroeger naar het noorden te draaien dan we hadden durven hopen. 5 Mijl ten zuiden van Southwold blijken we 75° te kunnen sturen en dit is een koers recht naar Den Helder. We steken dan ook in één slag, afgezien van een uitwijkmanoeuvre in de shippinglane, over stuurboord over. De wind die verder naar het noordwesten ruimt, is dermate wisselvallig, dat toch geruime tijd de motor bijgezet moet worden. Om 17.00 uur passeren we Den Helder. We varen door en na een zeer vlotte schutting in Den Oever arriveren we iets na 21.00 uur in de thuishaven Andijk. Omdat ik nog zo ver moet rijden, krijg ik dispensatie voor wat betreft het schoonschip maken. Na inpakken van mijn spullen en afscheid nemen van de rest van de bemanning en van de schipperse, die inmiddels ook al aan boord is, vertrek ik om uiteindelijk om 0.30 uur in Weert te arriveren. Voorwaar een leuke en gezellige Ramsgate tocht!!

Southwold, de Deben en Suffolk

’s Avonds is er een palaver in de jachtclub, waar besloten wordt om met z’n allen niet naar Southwold te gaan maar meteen door te varen naar de River Deben. Hiertoe vertrekken we de volgende morgen om 5 uur. We hebben dan de gelegenheid om voor de aardigheid de aanloop van Southwold te bekijken en zijn toch noch op tijd voor het tij bij de River Deben. De tocht is een mooie zeiltocht op de spinaker, met prachtig weer. Bij Woodbridge kregen we voorrang op alle andere boten en mochten we meteen de haven in. De avond hebben we doorgebracht op de SunDancer, waar we met zijn allen mijn eigen gestookte “Calvados” hebben geprobeerd. Dinsdag varen we naar Suffolk in tegenstelling tot alle anderen die naar Woolverstone gaan. Het is een tocht in de stromende regen; voor de wind maar tegen het tij. Bij Felixstowe lukt het vanwege een juist passerend vrachtschip niet om op de aanbevolen plaats de vaargeul over steken en komen we pas aan de bakboord kant van het vaarwater door in de bocht rechtdoor te varen. In Suffolk wordt samen met de SunDancer de natte dag geëvalueerd aan boord van de Yes!. Het tochtplan van de Sundancer voor de woensdag wordt bij ons aan boord gepresenteerd. Zij varen naar Brightlingsea. Wij besluiten de volgende dag naar Ip-

dus u Wilt meer uit uW boot halen? praat eerst eens met onze zeilmakers...

We zien u graag terug in onze zeilmakerij en WatersportWinkel in made. kijk voor meer info op

by Van der Werf

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Techniek & Vaarpraktijk Arend Jan Klinkhamer

Een iPad als plotter Wij hebben de afgelopen twee jaar met plezier een iPad gebruikt als plotter met AIS en willen die ervaringen graag delen. Ik vond een plotter met een redelijk formaat scherm inclusief kaarten voor een groot vaargebied altijd te duur. Ook was het me vaak niet duidelijk tot wanneer een kaartenset was bijgewerkt en de bijwerkmogelijkheden waren beperkt of afwezig. We zitten allebei graag onderweg met een papieren kaart aan de kaartentafel, dus de behoefte ontbrak. We hebben al een paar jaar een iPad waarop ik wel eens de Navionics app gebruikte. Later vond ik de app Imray Charts. Deze werkt met scans van Imray kaarten, dezelfde die we als papieren kaart gebruiken. Toen daar een AIS optie bij kwam heb ik een actieve AIS transponder geïnstalleerd en deze met de SeaTalk instrumenten aangesloten op een multiplexerkastje met een WiFi-zender. Aansluiten en instellen is even werk, maar dan werkt het wel feilloos (tot nu toe).

Praktisch en veilig

in elkaar over. De rubberen Griffin omhulling geeft valbescherming tot 2 meter, is voldoende waterdicht en je kunt via een klepje het laadkabeltje permanent aansluiten. Met een 12V stopcontact bij de kuip ligt de iPad altijd onder onze buiskap, dat werkt prima, ook in de zon. In fig. 2 zie je onze

Het kaartbeeld is precies dat van de papieren kaart, je krijgt je eigen positie in beeld van de ingebouwde GPS of van de AIS transponder. In fig. 1 ligt de iPad op de kaart, de beelden lopen track (gestippeld toen de iPad op slaapstand ging) in de Theemsmonding, nog zonder AIS. Een jaar later hadden we in de Oostzee een ontmoeting met twee snel varende veerboten uit Lübeck. Al op 8 mijl afstand hadden ze hun koersen zo gezet dat ze elk aan een andere kant een halve mijl langs ons gingen, ongetwijfeld dankzij onze AIS zender (fig. 3). De app lijkt verder erg op een plotter. Je kunt er waypoints en routes in zetten, maar je kunt deze niet uitwisselen met de scheeps-GPS. Wij vinden dat geen probleem, want we zetten op een overtocht nooit meer dan twee tot vier waypoints. Die zijn meer om te weten hoe ver het nog is, dan om precies op te navigeren. Je wordt zo geen slaaf van je route en het dwingt je tot uitkijken en actief navigeren in de werkelijke wereld.

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Kaarten

Je kunt in de app-store voor heel redelijke prijzen kaarten van bijna heel West-Europa kopen, ook niet-Imray. Voor 45 Euro heb je de complete Nederlandse 1800-set of het hele Engelse Kanaal, zowel de Engelse als de Franse kant. Ik heb geen andere apps gezien met deze lage prijzen. De gekoppelde TidesPlanner-app geeft naast de Engelse stroomatlassen getijdekrommes en stroompijltjes in de kaart die je per uur vooruit enachteraf kunt bekijken, voor de Nederlandse vaargeulen elke twee mijl. Voor de Imray kaarten is een mooie service dat ze elke drie maanden worden bijgewerkt volgens de Imray Notices. Op

de positie van een wijziging komt een ‘C’ in een rood wybertje in beeld; als je dat aanklikt, krijg je in een venstertje de tekst van de correctie. Alles bijeen: als je al een iPad hebt, de app is er niet voor Android, is dit een prachtige optie. En zoals Peter Chevalier ooit schreef voor de iPhone (waarop deze app ook draait, back-up dus) je kunt met die iPad ook allerlei andere leuke dingen doen. Bovendien heb je overal al je zeekaarten bij je! Voor de AIS optie ben je een 350 Euro kwijt voor een AIS ontvanger en een WiFi-multiplexer (test Practical Boat Owner juni 2014). Wij kopen nog steeds geen plotter!

Kanaal 77

• • • • • • • •

Is het nu vlootvoogdes, of vrouwelijke vlootvoogd? Ze had er dit jaar in ieder geval goed de wind onder. Brightlingsea was goed voor de lijn: na ieder toiletbezoek tenminste twee pond lichter. Sundancer sloeg aan het calibreren en veranderde vervolgens spontaan van naam. Trinity (met motorpech) riep Sundancer te hulp en schipper Michel kreeg spontaan een ‘ahaerlebnis’ . Zelfs na een hele week Ramsgate bleek Ilse nog nergens echt welkom. Dat was wat anders met Bloody Mary, althans volgens de zeuntjes. Bericht van de Puff: Wij zijn weer terug in de Med! De Fairy Queen is aan haar sprookjesreis begonnen.

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Interview Joep Vermeulen vanwege het driehonderdjarige bestaan van de stad. De terugtocht door het Götakanaal leverde het vermakelijke verhaal op dat de vieze laarzen van Wim Brouwer pardoes door Harry Olie overboord werden gesmeten. Ook de Cam-race mag op zijn conto bijgeschreven worden. Twee keer, op de Cher. Redding van een bemanningslid, Harry Olie, door een rescue helikopter. Later nog uitgebreide tochten gemaakt op de Ribaldus met Joop Bakker, die toen meteen door hem geïntroduceerd werd en ook lid werd.

Een alternatieve Ramsgate

Onze huisfotograaf, Jan Oome De foto’s van Jan Oome sieren al geruime tijd ons blad Zeezeilen, als ook de website. In overstelpende hoeveelheden krijgen wij hen aangeleverd. Het is dan vaak moeilijk om een keuze te maken. Ik begrijp nu dat Jan die keuze aan ons over laat: hij kan moeilijk afstand doen van zijn beelden. Voorgeschiedenis

Jan Oome, is van voor de oorlog, niet geboren maar te water gelaten als oudste van tien kinderen op een binnenvaartschip, een zogenaamd sleepschip. Hij heeft de oorlog redelijk bewust meegemaakt. Ze hadden het geluk met hun boot in het Albertkanaal achter een baggermolen te liggen, zodat het onheil van een neerstortend vliegtuig op KesselLo hen niet kon bereiken. De bevrijding heeft hij al in september 1944 meegemaakt. Als kind van vier jaar is Jan in botsing gekomen met een omvallende davit, die tegen een muur stond. Resultaat: been gebroken. Dat been werd door een arts gespalkt met 26

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

latjes van een sigarenkistje. We blijven in de sfeer van het water. Als schipperskind onderga je het lot om aan de wal op kostschool te moeten, zo ook Jan. Hij wilde toen hij zestien jaar was bij de Marine, als technicus radar en radio, maar vanwege een wat minder rechteroog ging dat feest niet door. Toch ging hij de techniek in en wel als medewerker van Philips en later op de net opgerichte TH in Eindhoven. Doordat een gezin toch redelijk veel kost en de beloning in het onderwijs destijds niet overhield, beproefde Jan zijn geluk in de verzekeringen en als vertegenwoordiger van Rank Xerox’ kopieerapparatuur. Later werd hij internationaal vertegenwoordiger

van elektronische werkplekken in heel West Europa.

PZV

‘Je hebt geen boot, je zeilt niet en werkt niet bij Philips en toch lid van de club?’ Luister: via Wim Brouwer is het gekomen. Hij had zijn boot in Wemeldinge en Jan kende hem via een gespreksgroep. In 1995 moest je nog geballoteerd worden door twee leden. Toen ook Piet Dijkema zijn fiat gaf, kwam Jan bij de club. Als lid 9530 belandde hij in de ledenlijst van de PZV. Grote en lange tochten maakte Jan, die inmiddels in de IOAW zat. O.a. naar Sint Petersburg. In 2003 deed hij dat nogmaals. Een memorabele tocht

Een bepaalde Ramsgate herinnert Jan zich nog goed. Samen met Piet Lucassen, zijn zoon Jasper, Toon Zaaijer en Alphons

Druebers. De waarschuwingen van Louis Richard ten spijt: eet niet te vet en teveel en drink geen alcohol, werden in de wind geslagen. Die wind wakkerde flink aan. Jan is uitermate zeevast, hij is nog nooit ziek geweest. Piet was ook nog in redelijke doen, maar de rest lag in katzwijm in de kajuit. Jan was voor de eerste keer op de Noordzee op en kon eigenlijk niet zeilen, en Piet durfde in z’n eentje de overtocht vanuit de Roompot ook niet aan. De traffic lanes boezemden hem toch wat huiver in. Terug dus. Ze waren pas vijftien mijl uit de kust. Nog twee boten namen dit achteraf wijze besluit, en gezamenlijk lagen ze wat later aan de steiger van de Neeltje Jans. Samen besloten ze een alternatieve Rams-

gate te houden, waarbij Antwerpen het doel werd. Verleden jaar heeft hij een prachtige Ramsgate beleefd met Joop Bakker, Toon en Aaldert op de Ribaldus. Dit jaar is hij opstapper op de boot van Piet Dijkema.

Fotograferen blijft zijn hobby

Na en behoorlijk actieve tijd als PZV-lid doet Jan het momenteel wat kalmer aan, maar fotograferen blijft toch wel zijn hobby. Zie bv. recent nog de reportage van de Nieuwjaarsborrel. En ook is er weer een duizendtal foto’s van de zojuist gevaren Ramsgatetocht. Een bijna onmogelijke opdracht gaf ik Jan mee: Zoek vier van je mooiste en meest veelzeggende foto’s uit en ik moet ze binnen een week hebben. Ik ben benieuwd.

Vereniging Annemieke Stallaert

Daar begint Redford overigens pas de volgende dag mee. Het rond klotsende water heeft dan inmiddels al wezenlijke schade aangericht. Doordat de apparatuur niet direct met zoet water is afgespoeld, is ze reddeloos verloren. Een goed handvat voor aan de bilgepomp moet hij nog maken. Zoiets heb je toch voor het grijpen? Vervolgens begint hij met de noodreparatie van het gat in de romp. In plaats van gelijk een grote plaat (een vlonder bijvoorbeeld) achter het gat te monteren, brengt hij hangend aan de buitenkant lapje voor lapje glasvezel met epoxy aan. Daarvan heeft hij voldoende aan boord, en toegegeven, het ziet er niet onaardig uit. Maar de tijd die het kost, en dan nog, of het afdoende stevig is?

All is lost: wat doe je als alles misgaat? Begin maart huurde de PZV een bioscoopzaal af, regelde een eenmalige vertoning van een veelbesproken film, nodigde leden van bevriende watersportverenigingen uit en zorgde daarmee voor de nodige mediaaandacht. Een stoutmoedig plan, dat uiteindelijk een doorslaand succes werd: een stampvolle bios, en een inspirerende nautische avond. Ondanks de lovende kritieken was ’All is lost’ niet in Brabant te zien. Onacceptabel, vonden we. Want voor iedere zeezeiler die zich bewust is van de gevaren van de zee, is het goed om stil te staan bij wat je kunt doen, als alles misgaat. Voor de PZV reden om, met medewerking van United Pictures Nederland en servicebioscoop Zien, zelf een thema-avond te organiseren. 120 zeezeilers, waaronder een hoop nieuwe gezichten van o.a. WSV Beatrix, kwamen op deze thema-avond af. Zij bogen zich, onder de deskundige leiding van Frans Jansen, die de napraat voorbereidde en leidde, over de lessen die je uit deze film kunt leren. Voor hen die er niet bij konden zijn: ‘All is lost’ is

De storm

sinds mei op DVD verkrijgbaar. En we delen onze analyse graag met u.

Het verhaal van’ All is lost’

Robert Redford probeert zich manhaftig door alle denkbare soorten van averij heen te worstelen. Solo zeilend op de Indische oceaan komt hij in aanvaring met een ronddrijvende container die een gat in zijn romp slaat waardoor alle electronica en navigatieapparatuur kapot gaat. Zonder weerbericht of positie koerst hij rechtstreeks op een storm af… Natuurlijk is er soms wat aan te merken op het realiteitsgehalte van de film. Je verbaast je over het gemak waarmee de 77-jarige Redford terug aan boord

klimt in een daverende storm. Maar bij PZV zijn we geen filmcritici, we waren slechts uit op leerzame lessen. Wat doet hij goed, wat doet hij fout, en hoe kun je je daar op voorbereiden?

De aanvaring

Redford schrikt wakker door het water dat zijn boot in is gestroomd. Hij komt gelijk in actie, blijft kalm en weet met een zeeanker los te komen van de container, die zich in zijn romp heeft vastgeklonken. Door over de andere boeg te gaan liggen voorkomt hij het verder binnenstromen van water. Een slimme manoeuvre, die van zeemanschap getuigt. Maar dan doet hij iets vreemds. Hij keert op zeil terug naar de container, om zijn zeeanker te redden. Dat loopt gelukkig goed af, maar het geklauter op de heen en weer schommelende container was in onze ogen een nodeloos risico. Het verlies van een zeeanker weegt niet op tegen de andere prioriteiten aan boord. Hij had natuurlijk moeten beginnen met zijn accu’s boven water te halen (die waren wellicht nog te redden geweest), het lek provisorisch te dichten, en de boot leeg te hozen.

Redford speelt het klaar om de boot weer op orde te krijgen, en zorgt intussen goed voor zichzelf , door bijtijds te rusten en te eten. Maar hij vergeet op het weer te letten, en stelt wederom verkeerde prioriteiten. Hij gaat een avond flink aan de whisky (wat we snappen, maar of het wijs is?), verliest veel tijd met het zichzelf in de mast te hijsen om een kapotte marifoon antenne te repareren (wat hij al eerder, voor de aanvaring had moeten doen, en wat tamelijk nutteloos is gezien de staat van zijn accu’s) en reeft zijn zeilen te laat. Een noodoproep via de marifoon – uitzendend met 25 watt – maakt al snel een einde aan de illusie dat hij nog hulp kan inroepen. En intussen verslechtert het weer…. dat zien we aan de wolken, maar ook blik op een barometer had hem kunnen helpen de storm te voorzien. Op dag 4 krijgt Redford de onvermijdelijke zware storm over zich heen. Als het zo ver is, dan is het redden wat er te redden valt. Maar je kunt je er toch nog wel wat op voorbereiden. De stormfok moet hij nog gaan zoeken. Niet aangelijnd, met alle gevolgen van dien, zet hij die fok veel te laat. Ook het zeeanker, dat hij met zoveel moeite heeft gered, wordt niet uitgebracht. Dat had juist stabiliteit kunnen brengen. Wel aan de voorzijde van het schip, zodat het met de kop in de wind draait. De grabbag ligt niet gevuld klaar, die moet Redford ter plekke vullen. Goed dat hij aan extra water denkt, maar tegelijkertijd blijkt dat het wel verstandig is om onderweg regelmatig de watertank te checken. Het reddingsvlot ligt in een onmogelijke positie. Toegegeven, zo’n vlot ligt altijd in de weg, PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

een schip je op een armlengte afstand passeert. De uiteindelijke redding van Redford – de uitgestoken hand nadat hij zijn vlot in brand steekt als ultieme poging om de aandacht te trekken – kwam voor onze zeezeilers nauwelijks als bevrijding. Het is eerder een filmische oplossing. Want de realistische manier waarop de aaneenschakeling van onheil werd gepresenteerd liet bij de aanwezigen weinig ruimte voor optimistische kansberekeningen.

Conclusie

maar als je het nodig hebt, is zo’n ding te zwaar om door een stampende boot te sjouwen. Het schip kentert vervolgens, en als door een wonder weet Redford opnieuw aan boord te komen en de geknakte mast vrij te maken. Na een tweede kentering besluit Redford het schip te verlaten, dit hoewel de boot nog niet zinkende is. Voor de aanwezige zeezeilers het belangrijkste discussiepunt: had Redford het tweede gat – boven de waterlijn – niet kunnen stoppen met matrassen, vlonders, wat dan ook? Voor alles zou je gefocust moeten zijn op het redden van je schip. Lessen uit o.a. de Fastnet-ramp leren dat je in een boot, zolang hij maar drijft, altijd veiliger bent dan in een reddingsvlot. Hoe gehavend het schip ook is.

Dobberend in het vlot

Een andere –potentieel fatalefout is, dat Redford het vlot, als hij er eenmaal in zit, aangelijnd laat aan de boot. Zinkt zijn schip terwijl hij ligt te slapen, dan gaat 30

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

hij met vlot en al mee! In zo’n kolkende zee merk je dat niet. Je bent dan mooi te laat. Wel benut hij de volgende dag, als alles weer kalm is, het feit dat hij zo dicht bij zijn schip is gebleven, om terug aan boord te gaan, zijn wonden te verzorgen en zijn uitrusting aan boord van het vlot completer te maken. 6 dagen na de aanvaring met de container drijft Redford willoos over de oceaan. Als zijn watertank lek blijkt te zijn, weet hij toch nog een klein beetje drinkwater te maken door zout water te verdampen. Onder de moordende zon slaat dan de uitputting toe. Maar ondanks zijn dorst en honger – hij heeft niks om vis mee te vangen – houdt hij vol: hij heeft geleerd hoe een sextant werkt, en drijft op een shipping route af! Een sextant is een goede toevoeging (Al helpt het wel als je weet hoe zo’n ding werkt; zo niet, dan is een reserve GPS wellicht handiger!). Alhoewel: in een reddingsvlot heb je geen mogelijkheid om je koers te beïnvloeden.

We vragen ons af of het je geen psychologisch nadeel geeft om te weten waar je zit, als je vervolgens op basis van die informatie niet kunt bijsturen. Wt als je er achter komt dat je de verkeerde kant op drijft…?

Ship ahoy?

Redford drijft in ieder geval de goede kant uit. Maar dat helpt hem voorlopig geen zier: voor zover er al actieve uitkijk is op de grote oceaanstomers, zien ze het kleine vlotje volkomen over het hoofd. Nu is Redford ook rijkelijk laat met het afsteken van het noodvuurwerk. Een keertje oefenen vooraf had zijn reactiesnelheid mogelijk kunnen verhogen. Als een schip aan de horizon verschijnt heb je hooguit een kwartier, voor dat het je – op volle snelheid - is gepasseerd. Niet alleen heeft Redford te weinig noodsignalen aan boord, hij gebruikt ze ook te laat. Achterom kijken doet geen enkele stuurman op de grote vaart. En een handmarifoon is toch best handig, als

Ten aanzien van het handelen van ‘onze man’ waren de aanwezigen redelijk eensgezind: hij had zich beter kunnen voorbereiden en andere prioriteiten kunnen stellen, maar al met al weet hij zich toch redelijk te redden. Redford werd getroffen door een bizarre samenloop van incidenten, die ieder voor zich niet rampzalig hadden hoeven te zijn. Zijn ‘fouten’ – en hun gevolgen! – inspireren ons om ons nog beter op de zee voor te bereiden. Tegelijkertijd: Redford houdt het hoofd koel, geeft niet op en laat een sterk staaltje moed, creativiteit en zeemanschap zien. Alhoewel iedere schipper natuurlijk zijn eigen afweging maakt, concludeerden we na het zien van al die rampspoed, dat de trits ‘voorbereiding, vernuft en vasthoudendheid’ de risico’s beheersbaar houdt. ‘All is lost’ is daarmee een fascinerende, angstaanjagend realistische film, die zeezeilers keihard met de neus op de feiten drukt. In plaats van je daardoor te laten afschrikken, kun je de lessen ook ter harte nemen. Een aanrader dus wat ons betreft!

Belangrijkste lessen

Essentieel in je grab bag

1. Denk in scenario’s: what if?? Pas je boot en je uitrusting, daarop aan. Overweeg de aanschaf van een EPIRB 2. Oefen. Bijvoorbeeld tijdens het Shit Happens-weekend op 30 en 31 augustus a.s.. Ook tijdens de Ramsgate besteden we aandacht aan veiligheid. 3. Je hebt in een noodsituatie maar zeer beperkte handelingsmogelijkheden, blijf kalm en weeg zorgvuldig de opties af. 4. Zorg dat je aangelijnd bent. Zelfs als je aanmerkelijk jonger bent dan Redford, ben je zo goed als verloren op het moment dat je overboord gaat. 5. Neem natuurlijk een vlot mee, maar gebruik dat alleen als je boot ECHT zinkt. Tot die tijd kun je nog heel wat repareren.

• • • • • • • • • • • •

Handmarifoon Reserve GPS Seinspiegel Seinpistool Voldoende noodvuurwerk Voldoende drinkwater Astronautenvoedsel Aluminiumfolie (om je warm te houden, of je te beschermen tegen de zon) Vistuig Goed zakmes Duct tape EHBO materiaal

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Ramsgate

Risico’s op zee Leo van Leeuwen

Kees Bignell (ex-zeuntje)

Drijvende containers op zee

De nachtmerrie van elke jachtschipper is, om een drijvende container tegen te komen op zee. Overdag zullen ze meestal wel te zien zijn, tenminste als er regelmatige uitkijk is, maar ‘s nachts is het toch een moeilijke zaak om een drijvende container waar te nemen. Hoe groot is eigenlijk het risico om een container tegen te komen? Vier duizend containers per jaar! Alhoewel de shippingcompanies niet graag openbaar maken hoeveel containers er ver-

loren worden, gaan de meeste schattingen in de richting van ca 4.000 containers per jaar die overboord gaan. Sommige containers zinken bijna direct omdat de inhoud zwaarder is dan het drijfvermogen, denk bijvoorbeeld aan accu’s of stalen onderdelen. Maar containers met elektronica die in piepschuim verpakt zijn, kunnen weken drijven. Uiteindelijk zullen de meeste containers zinken en dan een kunstmatig rif vormen voor het onderwater leven, als er tenminste geen giftige stoffen in de container zitten. De langdurig drijvende containers, bijvoorbeeld gevuld met dichte vaten, zijn het echte gevaar. Zij zullen uiteindelijk aanspoelen. 4.000 containers per jaar waarvan het overgrote deel zinkt , want ook de lege containers zinken, op alle wereld zeeën lijkt

niet veel en de kans een boei op zee te raken is natuurlijk veel groter. De meeste containers worden echter verloren op de drukste stukken zee, zoals rond Europa en in de Far East. Een container vol raken op de scherpe kant, met een eigen snelheid van 6

knopen is meestal teveel voor een polyester schip en het reddingsvlot moet dan waarschijnlijk snel uit de bakskist. Nogmaals de kans is heel klein, maar het is toch de moeite waard om te proberen er zoveel mogelijk op te letten. Soms wordt er voor gewaarschuwd door de kustwacht, zoals recent in het Engelse Kanaal. Het containerschip Maersk Svendborg verspeelde op 14 februari

2014 toen het net het Engelse kanaal was uitgevaren in stormweer, met golven hoger dan 10 meter, aan de noord kant van de Golf van Biskaje 517 containers. De rederij zegt dat 85 procent van de overboord gevallen containers leeg waren en dat geen van de gevulde containers gevaarlijke stoffen bevatte. De Britse MCA gaat er van uit dat het grootste deel van de containers is gezonken in Franse wateren, ongeveer 75 nautische mijl zuidwest van Lands End. Schepen in het Engels Kanaal zijn gewaarschuwd en worden gevraagd om eventuele waarnemingen te melden. Voorkomen is beter dan genezen, maar we moeten het risico natuurlijk ook niet overdrijven. Zeezeilen zonder enig risico is trouwens een contradictie. Geniet vooral van de mooie zee!

Ramsgate voor zeuntjes. Ik ben in contact gekomen met de PZV via de workshop in Stellendam. Dat is de haven waar mijn eigen boot ligt. Omdat ik wat meer zeilervaring op zee wil krijgen ben ik lid geworden van de PZV. Ik dacht toen al: dat kan geen gewone zeezeilvereniging zijn. Wie gaat er als zeezeilclub in Eindhoven zitten. Dat is zo’n beetje hetzelfde als schaatsen in de woestijn. Na wat meer informatie kwam ik erachter dat deze club ooit is opgericht door werknemers van Philips. Nadat ik lid was geworden, hoorde ik van de zeiltocht naar Ramsgate. Daar wilde ik wel aan mee doen omdat dat me een leuke gelegenheid leek om ervaring op te doen. Dat bleek later niet alleen zeilervaring te zijn. Ook een heel Ze kwam aan boord en was nog niet zo handig, Ze struikelde en viel op een vuurpijl, De lijn die daar lag was niet zo verstandig, En Mary kreeg een oogje in het zeil! Refr: Ze heette Bloody Mary, Ze kotste in de zee De schipper zei getverderrie, Moet die de hele week mee! Betreden van het voordek is soms moeilijk, Over de schoot viel ze tegen de kok, Het eten van die week dat was verfoeilijk, Want hij zat met zijn kloten voor het blok! Refr: Ze heette Bloody Mary, Ze moest en zou naar zee, Ze maakte daar veel herrie, En zuipen dat ze dee!

2014-02-19 containers in Golf van Biskaje 32

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

De stoere op het schip bleef Bloody Mary, Kuste een container op de zee,

goede oefening voor de pols. Na de inschrijving hoorde ik dat ik een zeuntje was. Ik had geen flauw idee wat een zeuntje is. Nou daar ben ik wel achter gekomen. Gelukkig waren er veel meer zeuntjes die aan deze tocht deelnamen. Gezamenlijk hebben we een lied gemaakt en gezongen tijdens de captainsdinner. Ik was ingedeeld op de Sundancer van Michel Simonsma, samen met Marja en Louis. Ik had het niet beter kunnen treffen. Heerlijk gegeten en bijna iedere avond Irish Coffee als dessert. Iedere avond feest. Een van de jachten bleek een drijvende disco te zijn waar de drank net zo hoog opgestapeld lag als de mensen, maar heel gezellig. Behalve de volgende ochtend.

Ze kwam daardoor flink in de ‘penarie’, maar daar zat Bloody Mary niet zo mee! Refr: Ze noemde zich tante Annie, Matroos in hart en ziel, Ze zeilde tegen de ferry, Met verlies van schip en kiel! Ze opende de klep en trok aan het touwtje, Het vlot knallend en sissend over boord, Ja Mary, dat was me wel het vrouwtje, Ze zette zo haar “ware” koers weer voort! Refr: Ze bleef Bloody Mary, Nog steeds de schrik op zee, Dus drink op Bloody Mary, En op alles wat ze dee! Ze bleef een vrouw die heel graag wilde varen, Het enige dat telt: TERUG NAAR DE ZEE, Ze hield van drank en kende geen gevaren,

O ja we hebben ook nog gezeild. Voor mij de eerste overtocht naar Engeland. Mijn vrouw, die zeilen alleen leuk vindt als haar glas wijn rechtop blijft staan, waarschuwde mij nog om niet in het water te vallen midden op zee. Ik heb een fantastische tocht gehad met alle soorten weer die je maar kunt tegenkomen. Van stevige wind tot windstil, en van zon tot plensbuien. Heel veel geleerd, zelfs hoe je een mede-PZV’er met motorpech midden op zee 20 mijl naar IJmuiden moet slepen. Ik heb ook een fijne week gehad, met gezellige mensen die - op een leuke manier - een beetje gek zijn. Ben nu aan het afkicken van het zeilen en andere dingen. Ik denk toch wel wat hersencellen te hebben verloren deze zeil week. Maar bleef een domme Griet, Ze flikkerde in het water, Oh, mensen wat een verdriet!!

Dus werd ze lid van PZV. Refr: Ze heette Bloody Mary, Ze kotste in de zee De schipper zei getverderrie, Moet die de hele week mee! Jaren geleden waren we aan het zeilen, De wind trok aan en het weer werd zwaar! We voeren voor de wind al dertien mijlen, En wat er toen gebeurde was echt naar! Refr: Ze heette Bloody Mary, Ze zoop dus veel op zee, Ze dronk een Bloody Mary, Let op wat ze nou weer dee! Noord, Noordwest, 12 was er gemeten, Het schipje te snel en op z’n kant, Uiteindelijk was ze toch nog iets vergeten, ‘n Life-line, reddingsvest en d’r verstand! Refr: Ze was een ‘stoere prater’

Bakboord, stuurboord, zeekaart en IALA, Als zeuntje geleerd op de zee, Ik denk dat ik er morgen weer mee door ga, Want ook dit lied als vuurdoop valt wel mee! Refr: Ze noemen ons dus de “ZEUNTJES”, Maar wij zijn echt niet gek, En later als we groot zijn., worden wij de schrik aan dek! Op dek zingen wij zo hard onze deuntjes, Windkracht 7 sturend aan het roer, Vloekend en scheldend op nieuwe ZEUNTJES, Boeit ons dan toch geen ene moer. Refr: Ik zing op Bloody Mary, Ook ik een schrik op zee Dus pak een Bloody Mary, Op alles wat ik dee!

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Ramsgate Peter Peeters

Ramsgate 2014, Who the hell is Ilse? Mag ik me even voorstellen, ik ben Ilse de Graaf, zeuntje aan boord van de Heron. Ik was blij dat ik mee mocht naar de overkant. Peter Peeters is mijn begeleider en zorgt dat het mij aan niets ontbreekt. Ik ben zeer bescheiden en niet veeleisend. Eten doe ik niet aan boord. Alles is goed, als ik maar veel kan rusten. De heenreis verloopt prima.

Optreden, maar wanneer?

Ik was benieuwd wanneer ik op moest treden, want ik zou als zeuntje mijn eigen act opvoeren en Jacqueline Flink zou mij daarbij helpen. Door het uitdagende tochtplan lijkt mijn act moeilijk in te passen, maar dinsdagavond wordt door de vlootvoogd en Jacqueline besloten dat ik woensdag onderweg in actie mag komen. Echter de vloot ligt in Woolverstone en de Heron en de Cyrano in Ipswich. Maar niet getreurd, Peter laat in de bar van de Marina een grote taxi bestellen want ik ben niet erg flexibel en mobiel. Het barmeisje weet niet goed wat hiervan te denken, vooral wanneer ze hoort dat ik alleen gestrekt mee ga, maar ze regelt een taxibus. Die zal 20 minuten later komen. Peter haalt mij op, neemt mij op de schouder en loopt in de stromende regen de steiger af. We passeren de bemanning van de Cyrano die op weg is naar de Heron. Ze lijken nogal verbouwereerd met wat ze zien, maar ondanks de regen zijn wij heel content met elkaar.

Vreemd stel!

De taxi zal zo komen en al gauw stopt er een auto. Een man stapt uit, het is geen taxi en nadert ons. Peter voelt de behoefte om te vertellen dat we hier vanwege een oefening zijn. De man vertelt dat zo’n oefening niet helpt en begint vervolgens een verhaal over de verloedering van de wereld, ‘the end is at hand’. Eindelijk komt er echt een taxibus aan, Peter wenkt hem maar hij rijdt een klein stukje door, komt dan terug en vraagt voorzichtig of we naar Woolverstone moeten. We zijn met zijn tweeën zegt Peter, pakt mij op en legt mij teder neer in de taxi. De chauffeur kijkt toe

en heeft zo zijn ideeën hierover. Sterker nog, hij is in verwarring. Peter vraagt hem of het mogelijk is om in Woolverstone niet meteen weg te rijden maar even op hem te wachten, want hij wil weer terug. Ja dat kan, maar hij is dusdanig door mij gebiologeerd dat hij het verkeerd begrijpt en niet meteen weg rijdt. Door het luikje kijkt hij mij aan en zegt tegen Peter dat ik een ‘nice doll’ ben. Onderweg stoppen we in ‘the middle of nowhere’ en arriveert naast ons net zo’n taxibus. De chauffeurs overleggen met elkaar. Even later vertrekt de andere taxi en rijden wij ook weer door. In de Marina aangekomen komen Rolien en Jacqueline net in de stromende regen aanlopen. Ze zijn blij met deze grote taxi en stappen in om het een en ander met Peter te bespreken. Ik bemoei me er niet mee. Maar het blijkt toch te complex om mijn act woensdag uit te voeren. De taxichauffeur kijkt af en toe bevreemd achterom. Na een minuut of vijf stappen de vrouwen weer uit en ik ga mee terug naar Ipswich. Voor de chauffeur is het duidelijk. De een of andere deal is niet door gegaan. Terug in Ipswich neemt Peter mij weer op de schouder. Voor ons loopt een ander stel op de steiger en kijkt achterom en zet verschrikt de pas er in om te ontsnappen aan deze merkwaardige combinatie. Aan boord van de Heron zit ook de bemanning van de Cyrano en het is er een vrolijke bende, vooral als ze me door de bovenlichten weer zien verschijnen. Je ziet ze denken, Ilse is weer terug?! Peter zet me achter het roer. Ik mag dus niet in mijn eentje optreden!

Eind goed, al goed!

In Brightlingsea mag ik buiten op de giek liggen. ’s Avonds neemt Hans Brevé mij mee naar het Captains Dinner en mag ik zonder oefenen toch met de andere zeuntjes meedoen. Mijn eerste zeereis is me niet slecht bevallen, maar of ik nog eens meega weet ik nog niet.

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Evenementen aan zee Theo Bouwman

Oostende en Vlieland Na een voorspoedige tocht met onze Dartsailer 30 kwamen we op Terschelling aan en genoten van Oerol. Dat festival tipten we in het vorige nummer van Zeezeilen. We gingen onder andere naar ‘Afslag Eindhoven’ met hun stuk ‘De reis naar het einde van de nacht’ en ook naar ‘Orgel Vreten’ met de ‘Wederopstanding’. Indrukwekkend en zeer de moeite waard. En er was weer veel muziek en straattheater. In de komende maanden zijn er overal Evenementen aan Zee. We pikken er twee uit.

Theater Aan Zee in Oostende

Van 31 juli tot 10 augustus vindt TAZ#2014 plaats met ‘Ontroerend Goed’, een opvallend Belgisch gezelschap, als centrale gast. Het is alweer de achttiende editie. Dit zomerse festival ontstond uit een impuls van de gemeente Oostende en de toenmalige docent aan het Rits, Marc Lybaert. De eerste jaren lag de nadruk vooral op jong talent en straattheater. Door de jaren heen (voor 2000) werden concours voor jong theater

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

en performing arts ingericht. Vanaf 2001 werd het een echt festival en in 2005 deed de centrale gast haar intrede. Dit keer dus ‘Ontroerend Goed’, een Gentse theaterperformancegroep, van oorsprong zelfs een jong Gents dichterscollectief. Het is een innoverend gezelschap dat, hoe jong ze nog zijn, al vele prijzen pakten. Onder andere hun ‘trilogie van zelfkennis’ wordt geroemd met een drieluik van voorstellingen. Daaronder ‘The Smile Off Your Face’, een kringgesprek over intie-

me zaken met een borrel in de hand. Een van de andere zes producties die zij van de zomer brengen heeft de intrigerende titel ‘Wijven’! Er is ook een uitgebreid muziekprogramma met onder andere ‘The Broken Circle Bluegrass Band’ op 1 en 2 augustus. Voor de rest van het programma en aanmelding voor kaartjes zie: www. theateraanzee.be

Into the Great Wide Open Vlieland

Into the Great Wide Open is een meerdaags muziekfestival dat 5, 6 en 7 september plaatsvindt op Vlieland. Het is een driedaags popfestival dat naast muziek ook aandacht besteedt aan beeldende kunst, film en natuur. De naam van het festival verwijst naar het album van Tom Petty. Het festival richt zich op de cultuurliefhebber die op zoek is naar diepgang, rust, natuur en diversiteit. Optredens vinden plaats op het sportterrein (festivalterrein), maar ook op het bospodium naast de bosvijver en in de tuin van de Nicolaaskerk in het dorp Oost-Vlieland. Er is een kunstroute uitgezet in het bos rond het festivalterrein. Het programma meldt al de komst van Alles stroomt, ASKO en Nora Fisher, AUDICITY, Benjamin Clementine en Buffalo Tom. Tijdig een plekje in de haven zoeken! Verdere informatie over dit mini-Oerol is te vinden op: www.intothegreatwideopen.nl En tips voor andere Evenementen aan Zee kunnen naar t.bouwman@iae.nl Of zelf schrijven!

Ramsgate Jantine Geldtelder

de slechte voorspellingen lekker gezeild tot de Zeelandbrug. Dat hadden we alvast. De Zeelandbrug draaide gelukkig. Wel even wachten; ondertussen een man-over-boord-oefening gedaan met de grote ronde stressbal. En dat ging goed! De haven van Zierikzee binnengemotord, en vast getankt voor de Ramsgate. Ondertussen nog een oefening grootzeilval pakken met pikhaak. Die ging ook ok, gewoon twee pikhaken aan elkaar tapen!

Inslingerweekend met de Zuidvloot mei 2014 Verslag van een opstapper die wel gaat inslingeren, maar niet meegaat met de Ramsgatetocht

Beetje vreemd misschien, wel inslingeren en niet meegaan met het ‘echte werk’ zoals Annemiek het noemt. Gelukkig is het geen probleem en kan ik gewoon mee. Ik had veel zin in een weekend zeilen. Het weer was natuurlijk heel mooi afgelopen weken, maar toen het weekend naderde, pakten de wolken zich samen. Kreeg bericht dat ik was ingedeeld op de Zuid-West 7, in mijn herinnering een supermooi groot schip; bij Moniek en Huub. Kreeg een warm welkomstmailtje, wat eet je liever niet en wat vooral wel. Als opstapper moet je toch een beetje afwachten hoe en wat, door deze superaardige mail had ik gelijk een goed gevoel.

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Maar ja, het was inmiddels aan het regenen dat het goot, onweer en hagel, windkracht 5/6. De schippers hebben overlegd en de tocht is ingekort, verzamelen in Zierikzee en niet de zee op. Ook dat gaf een goed gevoel, wel lekker zeilen, paar uurtjes, lekker opdrogen en eten, volgende dag nog stukje zeilen, hoopte ik althans. Er zal wel flink gereefd moeten worden en het zal wel ruig zijn. Zaterdagmorgen om 11 uur verzamelen in St Annaland, waar de Zuid-West 7 ligt. Hartelijk ontvangen en vertrokken richting Zierikzee. Heerlijk stuk gezeild met twee riffen/reven?, Micha probeerde de Zuid West 7 uit, hij vaart mee met de Ramsgate. Ondanks

zowel Annemiek als Maarten zullen ons dan naar St. Annaland brengen. GEWELDIG ! Er konden al veel man borrelen op de Hellen, maar er kan ook veel bemanning met bagage op de Hellen. Willem brengt ons dwars over de Oosterschelde, met windvlagen van een knoopje of 30, veilig naar Coleynsplaat. Het was ook nog supergezellig, met af en toe een goeie plens lekker zout water in je nek of in je gezicht. En ook nog van die lekkere koffie op de Hellen. Plekje gevonden en vast de landingsborrel opge- Ik stap met Huub en Micha in de mini van Annemieke zocht. Lekkere kruidenbitter. en zij brengt ons soepel naar St.Annaland. Opeens is De plaatselijke watersportwinkel nog even onveilig het avontuur over, het was geweldig. gemaakt. Voor Moniek een snoepjeswinkel, zei ze glimmend. En inderdaad, wat een leuke zaak. Veel dank aan Moniek en Huub voor hun gastvrijheid, Anet voor het heerlijke eten, en mijn mede-opstapDe andere schepen druppelden binnen. pers voor de gezelligheid en teamgeest. De borrel kon starten, op de Hellen! Het werd een Dank allemaal! soort uitdaging: hoeveel PZV’ers krijg je op de Hellen? Nou dat waren er dus veel! De borrel was eigenlijk lunch en ging naadloos over in het diner, verdeeld over drie schepen: Zuid West 7, Xinia en Lyra. Geweldig, coq-au-vin van Anet! Voor alle schepen, drie sterren, en aan boord bezorgd! En haar welbekende toetje: aardbeien met marspacone. Toen waren we compleet rozig en bleven we dus maar lekker zitten. Daarna lekker slapen op de maaltijd, iets minder Voor Bedrijfs Opvang Team training, lezing en door de wind, die maar tekeer blijft gaan. Zondagmorgen toch besloten te vertrekken en koers te zetten naar de Zeelandbrug. Als opstapper de Zeelandbrug opgeroepen, leuk, leuk. Maar helaas het waait 28 knopen, dat is voor de brugwachter windkracht 8 dus hij draait niet, pas bij 24 knopen. Dat is balen, we keren terug naar Zierikzee, het is inderdaad lekker ruig! Niet door de Zeelandbrug, is dus niet over water naar St. Annaland. Het ziet er niet naar uit dat de wind gaat afnemen. We hebben het al over de bus nemen… Op zondag? Of dan toch maar de taxi? Gelukkig ligt de Hellen er nog en Annemieke en Willem hebben een puik idee. De hele bemanning van de Zuid West 7 gaat met de Hellen mee naar Coleynsplaat. Daar staan auto ‘s en

supervisie Binnen zorg- hulpverleningsorganisaties, brandweer, justitie en gemeentes. Tevens bieden wij individuele hulpverlening aan. Carla Auer Händelhof 16 2402 GW Alphen aan den Rijn Tel: 0172-240690 GSM: 06-21286562 Email: info@trauma-nazorggroep.nl Website: www.trauma-nazorggroep.nl

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Ramsgate Jelle & Thijs Kalshoven

Mietjes en Mannen. De Lady Five legt het genadeloos bloot Jelle & Thijs Kalshoven (voorheen zeuntjes)

Lady Five het daar niet helemaal mee eens. Afijn, Vroeger werden mannen dronken gevoerd om aan te we lagen 3 rijen dik, dus veel keuze hadden we niet. monsteren op de grote vaart. Wij waren niet dronken, maar helemaal scherp waren we destijds zeker niet. Vlootvoogd Sonnema Maar na al die stoere verhalen over afgehakte mas- Woodbridge was dus de volgende op de lijst van, ten, walvissen naast de boot, vreemde stadjes en voor ons, nog onbekende steden. Woodbridge, met blonde schatjes… wilden wij wel eens mee, al was een ‘Tide-Mill’ en een haven die de helft van de dag droog staat. Dat wilden we natuurlijk niet mishet maar voor die blonde schatjes. sen. Op zee en zeker als het weer wat minder wordt, We hadden beiden ons laatste examen gehad, en waren aansluitend beiden kampioen geworden met ons hockey-team. Dus kwamen we ietwat beneveld aan in de Roompot, waar we na een kort, zeg maar heel kort, nachtje weer zouden vertrekken. Gelukkig was het de volgende dag rustig, zonnig zomerweer. En omdat de wind zelfs niet wilde zuchten maakte ons dieseltje overuren en voeren we in een rechte streep naar Lowestoft, Engeland.

Waar is de tijd gebleven van Piet Hein, de Ruyter en Tromp?

Eenmaal aangekomen bij de rest van de groep PZV’ers liepen de spanningen tijdens het palaveren al snel hoog op. Southwold te gevaarlijk, Southwold onmogelijk, de meningen waren verdeeld. Hierbij werd het onderscheid tussen jongetjes en mannen snel duidelijk. Waar is de tijd gebleven van Piet Heijn, Michiel de Ruyter en Maarten Tromp. Een reactie als ‘Laat die zilvervloot maar even varen mannen, ik vind het nu iets te gevaarlijk’ of ‘OHHH shit mannen, dat lijkt de Spaanse Armada wel, hijs de zeilen, weg hier’ zou toen toch ondenkbaar geweest zijn…? Ondenkbaar..... maar gelukkig wist de vlootvoogd de rust te bewaren en de plannen enigszins te wijzigen. Southwold overslaan en doorzeilen naar Woodbridge, dat was het nieuwe plan. Alweer een korte nacht in het verschiet helaas, al was de bemanning van de 40

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

worden de jongetjes van de mannen gescheiden. Dus Arie en Opa zaten al snel onderdeks te ‘navigeren’, terwijl de mannen in de striemende regen de Lady Five op koers hielden. Woodbridge, was ook de plaats waar de befaamde vlootvoogdborrel plaatsvond. Nooit geweten dat de Vlootvoogd Sonnema heette, maar dit pittige schippersbittertje bleek de perfecte inspiratie voor een gezond portie gezelligheid en heel veel sterke verhalen, dat dan weer wel. Wij als ‘minderjarigen’, alleen in leeftijd natuurlijk, zaten aan de Cola en Rivella. Deze combinatie was een even goede, misschien zelfs wel een betere basis voor gezelligheid (met het oog op ‘De kater komt later’). Al met al was het een gezellige borrel. Na Woodbridge was Woolverstone het volgende stadje waar de PZV van plan was haar gezelligheid te verspreiden. De tocht er naartoe was een gave tocht. En Woolverstone zelf een nette haven met, ook niet onbelangrijk, heerlijke douches. Een tocht naar de befaamde pub, ‘The Butt and Oyster’ waar we veel over gehoord hadden, zat er deze keer helaas niet in, maar wie weet komt dat later nog eens.

Twee dagen aan een ponton

De laatste bestemming in Engeland was Brightlingsea, ook wel berucht als de steiger zonder water, elektriciteit en douche/toilet. Hier lagen we 2 dagen en hadden we de tijd om even te genieten van onze welverdiende rust en het gebrek aan sanitaire voorzieningen. Brightlingsea was ook de locatie voor het Captains Dinner en het podium voor ons zeuntjes, om met onze mede-zeuntjes het zeuntjeslied ten gehore

te brengen. De drank vloeide ook hier rijkelijk, maar ondanks dit gegeven was er ook nog tijd voor een hele goede tip ‘Wat te doen bij brandwonden op het water? WATER, WATER, WATER.’ Toch goed om te weten, want hier denk je niet zo snel aan. En zo zwalkte ieder weer naar zijn schip, om heerlijk verder te dromen van leuke zeuntjes of blonde schatjes.

Terug naar Sint Annaland

De volgende dag, ‘The day after the night before’, ging het weer op huis aan. Veel zeilen, een lekker briesje en een golvende zee, die ons een beetje katterig maakte. Maar toen we even met onze neuzen in de wind waren gaan zitten ging dat snel over. Thijs zag vervolgens zelfs kans om een lekkere bak erwtensoep klaar te maken. Kort daarna werd ons duidelijk dat Arie ere-lid van de Partij van de Dieren was. Wat bij hem begon met een bleek bekkie, werd al snel een groot visvoer festijn. Mooi als je zo veel wilt delen met het dierenleven onder de zeespiegel en tsja, daar moet je iets voor over hebben. Vervolgens was het varen in de nacht, en zeilen op de sterren of in ons geval, varen op de sterren benedendeks, die als geen ander de koers bepaalden en bijna alle windmolenparken in ‘t oog hielden… Via de geboortestad van Michiel de Ruyter zijn we binnendoor naar Sint Annaland gevaren voor de laatste stop. Een onvergetelijke reis, stel je voor: samen met je opa de overtocht naar Engeland maken, wie kan dat vertellen! Een super belevenis en ‘en passant’ hebben we opa en Arie geholpen in hun dappere strijd en gedurfde zoektocht naar de man in zichzelf. We mogen concluderen dat dit ons gelukt is!

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

Ramsgate

��

Louis Visser

��

Ramsgate 2014,

lijke draaiingen te maken. ‘Ze lopen vast’ zei Stuurtje, ‘moeten we ze gaan lostrekken?’. De BNer Schipper keek nog eens naar de ronddraaiende SandDancer. ‘Ze doen wel vreemd maar liggen niet helemaal vast’ concludeerde hij. ‘Naar ze toe varen is geen goed plan. Voor schepen geldt ´Gedeeld vastlopen is dubbele smart´. En zo te zien weten ze zich er te redden’. ‘Vast weer een doortrapt plan van Sleepzemaar of I Lost Myway’ zei Stuurtje. ‘Voor Lowestoft hadden ze ook al zo iets vreemds. Ik hoorde vertellen dat ze verstekelingen aan boord hadden. Ze moeten dat geplanned hebben, want er waren extra hoeveelheden brood aan boord om iedereen te kunnen voeden - dat van die extra hoeveelheden brood hoorde ik van Ga maar Roeien die er van af probeerde te komen. Kennelijk ook al zo´n raar plan van ze dat in het water gevallen is, wie doet dat nu, een verstekeling in Engeland van boord zetten........................ ‘. De rest van de bespiegelingen van Stuurtje over verstekelingen zijn verloren gegaan, om�� dat het bandje van de dictafoon vol was. Maar in een serieus blad als Zeezeilen horen die �� ook eigenlijk niet thuis. Kortom beste lezers: het was weer een leerzame Ramsgate tocht. ��

reiservaringen van de SandDancer Vastlegging van reiservaringen opgedaan tijdens Ramsgate 2014 aan boord van de SandDancer en een schip dat haar in het vizier hield. Om de privacy van boten en bemanning niet te compromitteren zijn namen in dit verslag gefingeerd. We beginnen aan boord van de SandDancer, met als bemanning schipper Machiel Sleepzemaar, navigator ILost Myway (met het predicaat a.g.a.i.n. wegens veelvuldig oversteken van de Noordzee), opstapper Gamaar Roeien en zeuntje Seek Brakwater. Op weg naar de eerste stop in Lowestoft werd dit illustere team op het laatste stuk van de oversteek overvallen door een zware bui met windvlagen die reven noodzakelijk maakte. Tijdens het zetten van dit rif werd de boot als noodlandingsplaats gebruikt door een postduif met vliegangst, die verder vliegen even niet zag zitten. Omdat de bemanning druk bezig was met het zetten van het rif, nestelde deze verstekeling zich, ondanks andere bevelen van de schipper, in de kajuit. Toen het rif eenmaal gezet was greep schipper Machiel onmiddellijk in. Hij maakte de verstekeling duidelijk dat het niet de bedoeling was dat zijn nest als duivenhok werd gebruikt en gaf hem een plaats als bramzijgertje aan dek. Als blikken hadden kunnen doden was het met Machiel slecht afgelopen, maar nu bleef de verstekeling op zijn plaats en ging hij er pas in de haven van Lowestoft vandoor. Zonder een woord van dank voor de geboden gastvrijheid. Seek Brakwater moest naderhand het dek schrobben op de plaats waar de verstekeling zijn ongenoegen tot uitdrukking had gebracht.

Windmeter zeeziek

Later in de Ramsgate tocht bleek dat de windvlagen van de bui de windmeter geen goed hadden gedaan: er was een verschil van meer dan 50 graden tussen de schijnbare wind volgens ´vlag en wimpel` en de schijnbare wind volgens de navigatie instrumenten. Daar houdt schipper Sleepzemaar niet van. In de aanloop 42

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014

naar Brightlingsea haalde hij dan ook de ‘Windset calibratie handleiding’ tevoorschijn, verliet de door I Lost Myway geplande route en ging vlak boven een zandbank (nog 30 cm water onder de kiel) de hercalibratie-procedure uitvoeren. Deze begint met het draaien van een aantal rondjes, waaruit de windset dan moet opmaken dat er gecalibreerd gaat worden. Die dag bleek de windmeter dat niet te willen begrijpen. Na veel gepalaver en voldoende gedraaide rondjes om een kermisbaas jaloers te maken, kwamen we tot de conclusie dat er voor calibratie meer wind moest staan. Wat draaierig (nu eens niet van de alcohol!) en een les rijker meerden we de SandDancer af in Brightlingsea, ons niet bewust van de indruk die onze rondedans op andere schepen had gemaakt.

��

J ACHT ZE IL M AKE R IJ

Ondertussen aan boord van de Schippersbitter

Met teleportatie (en welke PZV-boot heeft dat tegenwoordig niet aan boord?) gaan we over naar de Schippersbitter, met aan boord een ervaren bemanning bestaande uit de BNer Schipper (Nomen est omen!), navigator Stuur de Weg (Stuurtje voor intimi) en opstappers Hero Stouwplan en Zoontje (niet zeuntje!) Draaier. Op weg naar Brightlingsea voeren ze achter de SandDancer, die tot dan toe een verstandige koers had gevaren. Onverwacht zagen ze de SandDancer echter naar stuurboord draaien. ‘Ze gaan een boei te vroeg’ stelde Hero vast. ‘Ze steken af over de zandbank’ zei Zoontje ‘met hun diepgang ben ik benieuwd hoe dat afloopt - laten we het maar eens in de gaten houden’. Lang hoefde het navigatieteam niet te wachten op de bevestiging van hun angstige vermoedens. Spoedig begon de SandDancer de meest wonder-

Veerhaven 4485 PL Kats ZldV 0113 - 600291 fax 0113 - 600249 Ton Leeuwestein Tel. privé 0113 - 227028

Lion Sails 12

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2005

PZV Zeezeilen, nummer 2, juli 2014