Zz 2010 3

ZEEZEILEN Jaargang 29 nummer 3, juni 2010 www.pzv-zeezeilen.nl

Ramsgate Lustrum

Voorzitster

Redactioneel Eén van de hoogtepunten van het PZV-jaar is alweer achter de rug: de Ramsgate-tocht.

KALENDER 30 17 19-22 4 11 16-19 2

juni juli augustus september september september oktober

woensdag 11⁄2 week do - zo zaterdag weekend do - ma weekend

Zeezeilen nr.3 verschijnt Colin Archer Race (CAM-Race) Sail Amsterdam 2010 Sluiting kopij voor Zeezeilen nr.4 Vrouwenweekend Rondje Noord-Holland Lustrum 2010, Muiden

INHOUD 2 3 4 6 8 9 10 12 13 14 16 17 18 20 21 21 23 26 26 27 29 29 30 33 34 35 36 37 38 39 40 41

Redactioneel Van het Bestuur Schipper en Schip Ramsgate 2010 Den Røde Båd Vragen Ramsgate Quiz Ramsgate 2010 Op pad met de Ribaldus 10 Geboden Ramsgate 2010 Oude Zeerotten en Zeuntjes Antwoorden Ramsgate Quiz Ramsgate 2010 Techniek & Vaarpraktijk BPR aan boord Zeuntjes, foto en gedicht Puff goes Middle East Zeeziekte Nieuw Lid Beleggingsadvies Navigator’s Trophy Kinderdijk-at-Sea Vrijgezellenfeest Rolien Spetterend Lustrum Zoek de Oude PZV-vloot Van plastic Soep tot Seafood-Hoed Zeilersgroep tegen plastic Zuidelijk rondje buitenom Verslag Workshop Tochtnavigatie Oostende nieuwe aanloop Post Ouddorp blijft in de lucht Rondje Engeland 2011

Herman Van den Broeck Rolien Lucassen Peter Chevalier Foto’s Sander van Eijkern Lothar Ilzhöfer Foto’s Toon Zaaijer Jan de Vin Foto’s Manuela en Manfred Paradiek Lothar Ilzhöfer Foto’s Peter Chevalier, Pieter Stoelinga Herman Van den Broeck Paul de Leeuw Yvonne Verschure en Dico van Ooijen Henri Boetzkes Nynke van de Kamp Michelle Blaauw Bestuur Herman Van den Broeck Annemieke Stallaert Petra de Jong Lustrumcommissie Lustrumcommissie Lustrumcommissie Marie-Janne te Veldhuis Roelof Kleppe Herman Van den Broeck Annemieke, Herman Peter Chevalier

77 • Heeft de vlootvoogd privileges? Hij wast zich met warm water…

• Peter Chevalier gaat proefvaren met een camper. Als dat maar goed komt…

• Tip van A.B. te H.: zet de AIS uit als je de shipping lane in vaart, dan ziet niemand dat je ‘m afsnijdt.

• Lothar stopt met de Ramsgatequiz. Quizvraag: wie volgt ‘m op?

• Drie maal is strandzeilkarretjesrecht. Kan Arend Jan misschien een cursusje windkracht-voorspellen-op-de-lange-termijn verzorgen?

• Ook zo koud gehad tijdens de Ramsgate? Neem een kruik mee. Nee, geen kruik jenever.

• Wat? Kotsen in een kotszakje? In je eigen mouw, verdorie! En goed mikken!

• Tijdens de Ramsgate langs de Vlaamse banken gevaren? Belgisch gastenvlaggetje gehesen???

2

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

Herman Van den Broeck

H

et was een mooie tocht. Als ik zo de reacties hoor van schippers en opstappers lijkt iedereen tevreden. Het was wel bibberkoud, waardoor wat meer mensen zeeziek werden, en op de terugweg viel de wind weg, maar verder was het gewoon een fijne tocht. We hadden zelfs een lekker Captain’s Dinner. Mooi zo.

In deze Zeezeilen, de derde al van 2010, lees je meer over de Ramsgatetocht. Er zijn verslagen van de Ribaldus, de Sjtuf en van Den Røde Båd, en Jan de Vin deelt zijn zeilerswijsheid met ons. Verder is er een kort stukje over een fenomeen dat vanaf nu een steeds grotere rol zal spelen in de tochtplanning: de windmolenparken. Van Lothar kregen we de resultaten van de quiz.

De zeuntjes hebben voor een stukje poëzie gezorgd. Rolien is uitgehuwelijkt aan een paar gele handschoenen. En we hebben prachtige foto’s ontvangen.

Dank aan alle schrijvers en fotografen!

Zelf wil ik over de Ramsgate-tocht nog kwijt dat er toch wel een heel groot verschil is tussen de eerste overtocht als opstapper, en de eerste overtocht als schipper. Voor het eerst met je eigen boot oversteken is enorm intens; vooraf, tijdens en na de tocht. Misschien moeten het bestuur en de Ramsgate-commissie zich eens afvragen of schippers bij hun eerste Ramsgate-tocht geen extra aandacht nodig hebben. Zeuntjes verdienen onze waardering, en dat geldt zeker voor de veteranen onder de ►

Ramsgaters. Maar de eerste oversteek op eigen kiel is een grote stap naar de verdere ontwikkeling van de schipper, al zeg ik het zelf. Die stap moet goed begeleid worden.

Van het bestuur Een terugblik

Binnenkort komen we samen met de leden die aangegeven hebben dat ze iets voor de nieuwe website willen doen. Wie zich geroepen voelt om een bijdrage te leveren als webredacteur of webmaster kan zich nog steeds melden. Het wordt een volwaardige commissie die net als de Zeezeilencommissie wordt opgenomen in de Communicatiecommissie. Er is werk aan de winkel, maar het resultaat zal er zijn.

Ik kan jullie al melden dat er in november, bij de najaars-ALV, een erg interessant panelgesprek zal georganiseerd worden over de bootverzekering.

Na deze lezing, met veel inbreng en interactie uit het publiek, weet je alles over je bootverzekering: eigen gebrek, onderhoud, eigen risico, dagwaarde, aftrek nieuw voor oud, het wordt allemaal helder.

Er zullen waar gebeurde cases besproken worden om uit te leggen hoe schadeclaims afgehandeld worden.

Tenslotte zal het panel ons wegwijs maken in de doolhof van verzekeringsm aatschappijen en polissen, zodat ieder voor zich de juiste keuze kan maken.

Ook de aansprakelijkheid van opstappers zal ruim aan bod komen.

Enkele specialisten hebben ons al toegezegd dat ze aan dit panelgesprek willen deelnemen. Het wordt trouwens een lezing waarop ook niet-leden welkom zijn. Wil je zeilende vrienden uitnodigen? Ga gerust je gang. We houden je op de hoogte.

Je merkt het, het PZV-bestuur zit niet stil. PZV mag dan wel dertig jaar geworden zijn, de vereniging voelt zich nog fris en jong.

Het moet me tenslotte van het hart dat ik voor dit nummer van Zeezeilen wel héél hard aan de boom heb moeten schudden tot er iets uit viel. Toch had ik ruim vooraf om verslagen van de Ramsgatetocht gevraagd. Maar goed, uiteindelijk hebben we deze Zeezeilen weer vol gekregen met leuke stukjes en prachtige foto’s. Geniet er van.

Geniet ook van de zomer. En verras ons nadien met mooie foto’s en prachtige verhalen zodat we in volgende Zeezeilen mee kunnen genieten.

drie wijze mannen en/of vrouwen in het leven te roepen die zich in de toekomst kwijt van de moeilijke taak een nieuwe winnaar voor de Navigator’s Trophy te benoemen. Deze suggestie werd ons aangereikt in de discussie-ALV. Alle leden die de Trophy in het verleden gewonnen hebben, worden hiervoor benaderd.

Wat ons te wachten staat

Rolien Lucassen

H

et was weer een Ramsgate om in de boeken te schrijven.

Heerlijk. Ik heb met volle teugen genoten en zitten vernikkelen in de kuip. Dat laatste heb ik van meer mensen gehoord. Zoals de winnaar van de Navigator’s Trophy me na afloop nog mailde: “Het was mijn koudste Ramsgate ever!”.

Ik hoop dat alle ongemakken met motoren, koppelingen, accu’s, zandbanken, visnetten, brandstoftanks en het hoofd van Truus weer achter de rug zijn. In mijn beleving hebben we het er deze tocht maar druk mee gehad.

Fantastisch om te zien dat iedereen bereid is elkaar te helpen! Dat is de reden dat we met elkaar de zee op gaan. Zoals de schipper van de Nautilus het mooi verwoordde: “Ik vond het heel bijzonder om met mijn eigen schip de oversteek te maken”.

Het bestuur nodigt de Ramsgatecommissie uit aan tafel bij de volgende bestuursvergadering om deze tocht te evalueren. Op deze manier blijft het bestuur betrokken en kunnen we waar nodig de commissie helpen om de tocht verder te verbeteren. Vorig jaar was ik er niet bij. Voor mij was dit dus de eerste Ramsgate met een ontmoeting aan de overzijde en een ‘walking’ Captain’s Dinner en dat is mij goed bevallen.

Het was voor mij ook de eerste keer om als voorzitter van de vereniging de Navigator’s Trophy uit te reiken. Dat heb ik met plezier gedaan en dat wil ik graag blijven doen, echter de benoeming gaan we anders organiseren. Het bestuur heeft besloten om een commissie van

De zomer staat voor de deur en er zijn nog tal van activiteiten waar je deel aan kunt nemen. Daarnaast zullen veel leden zelf op pad gaan om te genieten van, naar ik hoop, een fantastische zomer.

Het bestuur heeft afgelopen week haar laatste vergadering gehad en gaat nu ook beginnen aan het zomerreces. Dat wil niet zeggen dat we stil zitten.

Met de website zijn we druk en dit werk willen we voortzetten. Ons streven is om dit jaar nog een resultaat aan jullie te presenteren. Daarvoor zal nog hard gewerkt moeten worden. Naar aanleiding van onze oproep in de ALV en via de mail heeft zich een aantal leden aangemeld die nu persoonlijk benaderd worden voor een eerste bijeenkomst.

Daarna zal gekeken worden wie de kar gaan trekken om concreet de website te gaan bouwen. Herman is hier uiteindelijk verantwoordelijk voor. Hij heeft aangegeven de website te willen opnemen in zijn commissie. Omdat Zeezeilencommissie de lading niet meer dekt, wordt deze commissie omgedoopt naar Communicatiecommissie.

Na de zomer staat het lustrumweekend voor de deur. De lustrumcommissie is erg druk bezig om allerlei leuke en feestelijke dingen op te tuigen. Ik ga me vanavond aanmelden en ik hoop dat jullie dat ook in groten getale doen, want het wordt een fantastisch feest.

Bij Petra, Moniek, Marielouise, Ben, Henne en Maarten is ons lustrumfeest in goede handen. Via deze weg wens ik hen nog veel succes met de verdere organisatie.

Uitnodiging Tot slot wens ik iedereen een mooie zomer toe. Iedereen die Scharendijke aandoet, nodig ik van harte uit een borreltje te komen drinken. Als we thuis zijn, staat de deur altijd open!

Ahoy.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

3

Schipper en Schip Je koopt een boot die Existence heet en die wordt dan het belangrijkste in je bestaan.

Whatever the cost of repair

V

ijfenveertig jaar geleden kwam mijn vrouw, de goede Eleonora Louise Virgenie, spiksplinternieuw in mijn leven; acht en twintig jaar geleden volgde mijn boot, de Existence, bijna nieuw, en zesentwintig jaar geleden mijn auto, de Oude Schicht, ook bijna nieuw.

Toen Noortje een jaar of vijftien terug ongewoon heftig sputterde over de reparatiekosten aan de boot of de auto verklaarde ik spontaan dat ik deze drie dingen – de boot, de auto en haarzelf – wilde behouden ‘whatever the cost of repair’. Niet noodzakelijk in die volgorde.

Tot nu toe lukt dat. Noortje vraagt zich nog steeds argwanend af of dat een compliment is of niet.

Eerste zeiltochten Mijn eerste zeiltocht is in 1951 als vijfjarige met een kleine zeilprauw op het bergmeer van Sarangan, met de djongos en mijn twee broers om te zwemmen en te vissen.

De ochtendnevel over het koele meer en het geheimzinnige eiland in de verte zijn mij met het idee varen versmolten. Mijn eerste zeezeiltocht is medio jaren zeventig met Docus Heringa en zijn Dufour Arpège naar Kristiansand.

Het staat me bij dat ik erg zeeziek was, tot grote opluchting van Docus die eerst vreesde dat mijn vraatzucht zijn vakantievoorraden zou uitputten. Ik was erg onder de indruk dat Docus ons, ondanks vaak bedekt weer, op het sextant tot de bestemming bracht.

Nieuwe generatie De Dufour Arpège is een nieuwe generatie zeilboot van de locomotiefbouwer Michel Dufour uit de jaren zestig. Een uit de hand gelopen hobby met een ontwerp dat uitstekende zeewaardigheid combineert met het comfort van een caravan.

De Dufour Arpège loopt voor met gebruik van industriële seriebouw technieken. Romp, binnenschalen, houten interieurmodules en technische componenten worden in moderne lijnproduktie samengebouwd. De directe opvolger medio jaren zeventig is de Dufour 31, een klein beetje ruimer in de toen populaire zeemaat van negen à tien meter lengte.

De open indeling geeft een gevoel van 4

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

ruimte en comfort terwijl de midscheepse langsbanken uitstekende wachtkooien zijn op langere tochten. De grootschootvoering met overloop op het kajuitdak levert een ongehinderd ruime kuip op die ook met zwaar weer een veilige uitvalsbasis vormt als je alleen of met alle hens moet werken.

De boot is snel maar valt bij golfslag op de kop vlug stil door de geringe massa van 4,2 ton.

Bouwnummer 680 Begin winter 1982 kocht ik de twee jaar oude Existence van de eerste eigenaar.

Een ideale verkoper. Hij was verslaafd aan zeilen maar schichtig voor alles boven windkracht vijf en hij had een passie voor poetsen. Bij elke weekeind-winterstorm als hij weer een proefvaart afzegde ging er een paar duizend gulden van de prijs af.

Toen het weer voor een lange periode beter leek te worden zat de prijs intussen goed en kon ik kopen. De naam Existence heb ik behouden omdat hij zo prettig bruikbaar is in mijn beide populaire bestemmingen Frankrijk en Engeland.

Bouwnummer 680 is tamelijk aan het eind van de serie en daardoor is ze verschoond van veel van de onvermijdelijke aanloopfouten. De Existence was een demoschip en mooi rijk uitgerust. We hebben er een rolfok opgezet, een koelcompressor voor de ijskast en een relingnet voor kinderen en katten.

Bij mijn eerste tocht naar de Lymfjord

zomer 1983 zoefde met een zucht midden in de nacht op de Noordzee de rolfok met voorstag langs de boot in het water.

De tuiger had hem niet goed vastgezet.

Gelukkig hield het spinnakerval op de preekstoel de mast overeind. In Thyboron konden we opnieuw tuigen. Onze tuiger in Nederland was bevredigend onder de indruk en rustte van de weeromstuit de hele boot uit met een maat zwaardere verstaging.

Nog steeds een erg prettig gevoel.

Techniek Dank voor Delft!

Bootjestechniek uitbesteden zou onbetaalbaar zijn. Want werkelijk alles kan kapot en inderdaad alles gaat ook kapot. Ik geloof dat ik nu zeven keer met de giek als laadboom en het grootzeilval op de genualier als hijslijn de motor in en uit de boot heb getakeld.

Op de foto ‘Gevecht met de motor’ is wel duidelijk waarom. De meer edele delen van de motor zijn slechts bereikbaar als je ondersteboven achterstevoren scheef door een klein luik jezelf half in de motorruimte wringt. En dat ligt echt ver van de genoeglijke experimenten uit de Kama Sutra.

Ooit heb ik een hele koude Kerstvakantie lang de motor binnen in de huiskamer op de grote eettafel tot in de kleinste onderdelen uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet.

We hadden toen een lopend Kerstbuffet vanuit de keuken. Diezelfde winter stond ook de motorfiets in de binnenkamer als extra tweezitsbank voor de televisie. Met ►

electra heb ik minder. Het is duur, er is overal teveel van en je kan nooit in een oogopslag zien wat er nu weer kapot is. Ik heb dan ook papieren kaarten.

Jan Statius Muller is ontsteld door de anarchistische ingewanden van mijn schakelpaneel. Van de weeromstuit heeft hij met grote zorgvuldigheid de ‘Jan Statius Muller Special’ opgeleverd. Een kleine ventilator met grote aansluitdoos en aparte zekeringdoos, Dit ventilatortje overigens zuigt de behoorlijk warme lucht onder het aanrecht weg die van de koelcompressor komt. En dat levert nóg kouder bier.

Wantij verzandt zodat Vlieland alleen nog via Harlingen te doen is. En dat gaat niet goed in een weekeind met kinderen die ook wel wal willen zien.

Met vers puberende kinderen gaan we rond 1990 naar Zeeland, derde boot in het nieuwe Port Zélande. Zodra je de Brouwersdam oprijdt heb je het volle vakantiegevoel van Zon, Zee en Coca Cola. Bij elke windrichting goed surfwater, strandtenten en eindeloze ruimte om aan je ouders te ontsnappen.

Elk jaar daarna naar Frankrijk, ZuidBretagne of La Rochelle.

Een snelle aanbrengtocht, ter plekke langzaam genieten van het goede leven en dan weer een snelle terugtocht. Soms Engeland, maar de boot herinnert zich te goed uit La Rochelle te komen.

Boot wordt kleiner

IJsselmeer, Zeeland en Frankrijk, Frankrijk De eerste tien jaar liggen we in de Buyshaven in Enkhuizen. In de weekeinden naar de Wadden, veel over Kornwerderzand en het Wantij naar Vlieland. Maar de Existence steekt een volle 1,85 diep en het

De kinderen worden groter en de boot dus kleiner. In plaats van een grotere boot te kopen waar weer alles op en aan moet en waar je het karma van moet afwachten, laten we de kinderen al vroeg zelf met de boot varen. Vinden ze ook veel leuker.

Mijn zoon Piet Willem brengt op zijn zestiende voor het eerst de boot met wat vriendjes van Cherbourg naar huis en overleeft slecht weer voor de Belgische kust. Gerard, het slapie van mijn dochter Danielle, krijgt de boot mee als de relatie bestendig genoeg lijkt om hem voorzichtig in potlood op de verjaardagskalender te zetten. Omdat de kinderen stukken van een paar weken serieus varen voor hun rekening kunnen nemen worden de tochten langer.

We varen een keer om Engeland heen, tegen de klok en door het Caledonian Canal.

Opeens zijn de kinderen helemaal het huis uit. Omdat we zelf niets met strandtenten hebben, verkassen we naar het vriendelijke Brouwershaven.

Toeters en bellen De Existence krijgt meer cadeautjes dan enig ander gezinslid en niet alleen met zijn verjaardag. Natuurlijk navigatiespul voor alle harde rotsen en snelle stromen in Bretagne.

Mist in het nauw van Calais en vaak slecht weer in de nacht bij de aanloop naar Cherbourg brengen radar. Op een paal met een gedempte schommel. Iemand legt ons gelukkig uit dat zo’n kleine jachtradar het onder helling niet goed doet. Recent staat in de Yachting Monthly van maart 2010 een artikel dat radarbeeld bij 5o al afneemt en bij 15o vrijwel onbruikbaar is geworden.

Een groot zonnepaneel met maximum vermogen van 90 Watt en een hele sjieke lader. Die houdt de 300 Ah deepcycle lichtaccu’s goed en het bier koud. Twee kruislings gemonteerde klemkoppelingen van een caravan-neuswiel houden het paneel in alle standen op de zon. Dat

betekent wel een extra overstag handeling.

Na eindeloze experimenten voor een achteranker hangt er nu gewoon een fors CQR anker aan de hekstoel. De ankerlijn is zo’n lange Zweedse band op rol. Hans Stevens heeft een stevig zeildoeken zakje gemaakt waarin de 5 meter voorloopketting mooi uit de weg wordt gehouden.

Om boeien op te pakken is er zo’n slimme Zweedse boeienpik aan boord gekomen. Jammer genoeg beginnen in Frankrijk ankerboeien te komen met dikke gerubberde ogen erop en die doet ie niet.

Voor bakboord heb ik nu een mooie rooie stootbal.

We zijn zoekende naar de groene voor stuurboord. De voorgenomen deelname aan de CAMR heeft het uitrustingsniveau weer een zwiep omhoog gegeven. De Existence raakt wel erg diep in het water.

Volgende ronde

Mijn kleinzoon Jacob heeft van Gerard (jawel) op zijn vierde geleerd zijn tien meter lange zware reddingssloep door Amsterdam te sturen. Hij neemt met een ernstig gezicht met zijn volle gewicht op de helmstok de haakse hoeken tussen de kanalen. Gerard zet de motor dan op halve kracht vooruit en staat helemaal voorop te kijken. Jacob is nu vijf jaar en kan staand op de kuipbank net door de buiskap naar voren kijken.

Een paar weken geleden stuurde hij vanaf de Oranjesluizen over het IJ helemaal naar de Artillerie Inrichtingen. Hij vindt de Existence lichter sturen dan de sloep van zijn vader, maar is niet echt blij met het zicht. Verder kan hij al de stootwillen op de goede plek buiten en binnen hangen. En de landvasten opschieten. En dat is allemaal maar goed ook want binnenkort gaan Noortje en ik een week op proef met een camper rijden met het risico dat het bevalt.

En dan moet er toch iemand blij blijven met de Existence..

Peter Chevalier

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

5

RAMSG 6

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

SGATE PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

7

Den Røde Båd Ramsgate 2010

Een week vol avontuur en sensatie

O

p verzoek van hoofdredacteur Herman volgen hieronder wat lotgevallen van Den Røde Båd tijdens de afgelopen Ramsgate ter lering en vermaak van ons allen.

Het begon in de week voor de Ramsgate. Wij waren met onze vier kinderen met Den Røde Båd op pad in Zeeland.

De week stond in het teken van veel regen, harde wind Sander van Eijkern en enorme kou. We hebben ons dieselkacheltje dus flink opgestookt. We konden toen niet bevroeden dat dit ons later zou opbreken...

De Ramsgate heentocht was prachtig. Wij zijn zondagmiddag rond drie uur vertrokken vanaf Roompot Buiten en we hebben de hele oversteek heerlijk kunnen zeilen. Een hele ervaring was de ‘Spaanse Armada’ die wij tijdens de nacht ontwaarden. Allemaal rode lichtjes, wat een prachtig gezicht. Rolien, onze navigator, was er redelijk van overtuigd dat dit zeilbootjes waren: “Dat alle boten zo mooi dicht bij elkaar liggen en tegelijk aankomen heb ik eigenlijk bij nog geen enkele Ramsgate meegemaakt”.

Omdat de schipper iets minder overtuigd was van zoveel toevalligheden, werd de radar aangezet en daar konden we hoogstens een paar bootjes op ontdekken. Maar daar had Rolien ook een verklaring voor: “Als er een paar bootjes bij elkaar varen, dan geeft dat één echo op de radar”. De teleurstelling was dan ook groot toen bleek dat het windmolens waren! En die stonden niet op de kaart. Overigens stonden ook de windmolens tussen de Zeeuwse kust en de shipping lane niet bij ons op de kaart. We hoorden op de marifoon wel dat er een ander bootje opgeroepen werd dat in verband met allerlei echo-apparatuur het deels nog in aanbouw zijnde windmolen park veel te dicht was genaderd. Les 1 van deze Ramsgate was dan ook: windmolenparken intekenen op de kaart.

werk, en ze dus nota bene zelf voorstelden om te doen alsof we Rolien niet kenden en dat ze toevallig bij ons in de kuip een glaasje wijn aan het drinken was.

Een dag later, in Bradwell, hadden we de mogelijkheid om onze rijstvoorraad aan boord aan te vullen. Doordat onze navigator een toekomstige bruid is (enorm leuk natuurlijk), hebben wij ons ingezet om grote hoeveelheden rijst uit de kuip te vegen. ’s Woensdags zijn we naar Woolverstone gezeild en ook hier werden we opgewacht door de douane. Het memoreren van ons prettige onderhoud met de douane in Burnham was voldoende voor deze heren en dame.

Op de laatste dag, na de gebruikelijke kuipborrel en een gezellig Captain’s Dinner, wilde de schipper vroeg vertrekken uit Shotley om nog bij daglicht te arriveren bij de Roompot. Volgens de kaart stond er bij laag water precies twee meter water in de sluis van Shotley, dus precies genoeg voor een boot die twee meter diep steekt. Den Røde Båd lag die ochtend als een van de eersten in de sluis en na het schutten hadden we nog een handbreedte water onder de kiel.

De schipper dacht: ‘Eitje, dat gaat goed’. De sluismeester was evenwel al een tijdje aan het hoofdschudden en wat bleek: bij het openen van de sluisdeuren zakte het water nog zeker tien centimeter! Den Røde Båd lag dan ook muurvast in de sluis.

Weer schutten dus, achteruit de sluis uit en een uurtje wachten.

Les 2 van deze Ramsgate: de informatie van de sluismeester is betrouwbaarder dan de informatie op de kaart.

Vervolgens met de nieuwe 140% genua lekker gezeild tot halverwege de shipping lane. De bezeilde koers was evenwel inmiddels richting Maasmond in plaats van Roompot en veel wind stond er ook niet meer. Dus toch maar het motortje aan, diesel meer dan voldoende volgens de meter. Naar Roompot getuft, waar we rond middernacht aankwamen.

En wie stonden ons op de kade op te wachten: de douane. Wij waren verdacht wegens rare bewegingen op zee! Nu dat klopte, want we hadden buiten de shipping lane moeten uitwijken voor een boot die een tikkeltje groter was dan Den Røde Båd. Het rijbewijs van Rolien voldeed overigens voor de Nederlandse douane.

Tegen het ochtendgloren kwamen we met veel andere boten uit de vloot aan in Burnham-on-Crouch. Leuk om elkaar weer te zien, goed om ervaringen uit te wisselen, gezellige borrel. Daarna begonnen de zeiltochten langs de Engelse kust. Prima omstandigheden, we hebben gewoon lekker gezeild van Burnham naar Bradwell, van Bradwell naar Woolverstone en van Woolverstone naar Shotley.

In Burnham kregen we (naar we later zouden ervaren, voor de eerste keer) bezoek van de Engelse douane. Alle papieren van de boot en bijna alle bemanningsleden waren in orde. Bijna, want onze navigator had geen paspoort bij zich. Rolien had enkel een rijbewijs bij zich. Gelukkig was de douane daar evenwel niet in geïnteresseerd. Zoals ze ook niet warm liepen voor veel extra 8

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

Monique Donga

De volgende ochtend, zaterdag dus, stond er geen wind. Dus op de motor door de sluis en naar de Zeelandbrug.

Daar moesten we met een fors aantal boten, waaronder aardig wat van de PZV, een brugopening voorbij laten gaan omdat er een ambulance passeerde en de brugwachter op afstand vond dat er volgens het boekje weer een half uur gewacht moest worden. Eindelijk ging de brug open, de ►

lichten sprongen op groen en... de motor sloeg af! En sprong niet meer aan!

We hebben heel hard naar de Lyra geroepen die voor ons lag, omdat Philip via stemverheffing beter bereikbaar bleek dan via de marifoon. De Lyra was toen zo vriendelijk om ons op sleeptouw te nemen en we konden dankzij deze snelle actie gewoon mee door de openstaande brug.

Omdat het metertje aangaf dat de dieseltank nog voor een kwart vol was hebben Rolien en de schipper eerst maar eens het eerste brandstoffilter bekeken: brandschoon! Een nuttige oefening voor de schipper die precies dit brandstoffilter niet als reserve aan boord bleek te hebben. Les 3 was daar: een motor heeft diverse brandstoffilters en die dienen allemaal in reserve aan boord te zijn.

Nu begon het evenwel te dagen. Immers de nacht ervoor had het kacheltje er de brui aangegeven.

Zou de diesel dan toch op zijn? En de meter dus niet goed werken?

Om de proef op de som te nemen, heeft Philip ons naar Bruinisse gesleept en afgemeerd aan het tankstation. Een nuttige oefening voor ons, want zij aan zij ‘gesleept’ worden, laat staan door de sluis

en nog afmeren ook, hadden we nog niet meegemaakt. Les 4: slepen moet je eigenlijk een keer oefenen.

Vervolgens ging er 114 liter diesel in, wat best veel is voor een tank van 100 liter. De brandstof was dus inderdaad op. Na het ontluchten van de motor door Philip, die wèl de goede maten dopsleutels aan boord had, ook het ontluchten was overigens een eerste keer voor de schipper, bromde de motor als vanouds.

Les 5 en 6 en 7 en 8: alle maten en soorten sleutels die je maar kunt bedenken moeten aan boord zijn, vertrouw nooit een meter van een dieseltank (voortaan uren tellen), neem een jerrycan met diesel mee aan boord en oefen het ontluchten vooraf.

Al met al was het weer een onvergetelijke week, met fantastisch weer, mooie locaties, en belangrijke lessen! En vooral voor wat betreft bezeilde koersen de mooiste Ramsgate van Den Røde Båd tot nu toe!

Monique Donga Sander van Eijkern

Vragen Ramsgate Quiz

Lothar Ilzhöfer

Vragen: 1.

2.

3.

4.

De vragen werden op maandag 10 mei in Engeland uitgereikt en moesten per schip worden beantwoord.

Prijsuitreiking was bij het Captain’s Dinner op donderdag 13 mei.

Om belangstellende niet-deelnemers aan de Ramsgatetocht de kans te geven de quiz alsnog te doen, zijn de antwoorden separaat op een andere pagina opgenomen.

Wat is een vioolblok?

Wat is de frequentie van de very quick flash?

Wat is een prauw?

Hoe wordt het klokkentouw van een scheepsbel ook genoemd?

5. Wat is de oorspronkelijke betekenis van de uitdrukking ‘behouden vaart’?

6. Hoe heet in zeemanstaal ‘aardappelpuree met erwten’?

7. Wat betekent de uit de zeilmakerij afkomstige uitdrukking ‘de naald in het spek steken’?

8. Wat betekent een blauw/rode vlag (bovenhelft blauw/ benedenhelft rood)?

9. Wat is een steng?

10.Wat zijn de namen van de 6 achtereenvolgende wachten van 4 uur van een etmaal beginnend met middernacht?

11. Welk bekend ezelsbruggetje is er om de 6 wachtnamen te onthouden?

12. Wat is een apevuistje?

13. Welke kracht is de ‘archimedeskracht’?

14. Het corioliseffect heeft tot gevolg dat een luchtstroom afbuigt. Wordt de afbuiging sterker of zwakker naarmate de windsnelheid toeneemt?

15. Hoe wordt een vlieger (driehoekig voorzeil) in Angelsaksische landen genoemd?

16. Wat betekent in zeemanstaal ‘vastbreien’?

17. Welke nautische betekenis had oorspronkelijk de uitdrukking ‘buiten westen raken’?

18. Wie was de eerste die erin slaagde vanuit de Noordatlantiek via de Noord-Oostpassage de Stille Oceaan te bereiken?

19. Vervolg van vraag 18: in welk decennium was dat?

20. Waar komt de uitdrukking ‘driemaal is scheepsrecht’ vandaan? Omdat er geen eenduidige verklaring is, noem één van drie meest genoemde verklaringen.

Vragen 21 - 25 hadden betrekking op enkele schepen van de vloot. De bedoeling van deze vragen was het contact onder de deelnemers te vergroten omdat voor de antwoorden andere schepen bezocht moesten worden. Omdat sommige antwoorden een verdacht grote spreiding lieten zien, werd besloten deze 5 vragen niet mee te nemen voor het eindresultaat.

21. De hoeveelste Ramsgatetocht is dit voor de American Lady?

22. Wat is de opgetelde leeftijd van de bemanning van de Cyrano?

23. Wat is de gemiddelde leeftijd van de bemanning van de La Liberté?

24. In welk jaar werd de Maenkind gebouwd?

25. Wat betekent Nehalennia en waarom heeft Gerard de Graag zijn schip zo genoemd?

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

9

RAMSG 10

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

SGATE PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

11

OP PAD MET DE RIBALDUS Joop Bakker, Jan Oome en Toon Zaaijer

Biertjes in Burnham.

O

m wat meer ruimte met het weer te hebben zijn wij al op vrijdag om 17.00 uur uit Hellevoetsluis, thuishaven van de Ribaldus, vertrokken. De verwachting was dat het alles behalve warm zou zijn met soms lichte regen en vooral een N tot NOwind 4 à 5 Bft. Dat klopte precies. Het was bar koud, maar er stond de hele overtocht een perfecte wind. De schipper zei na afloop dat hij nog nooit zo Toon Zaaijer lang zo snel gevaren had met deze boot.

De overtocht verliep zo snel dat wij uren voor liepen op onze planning en op het einde het tij tegen hadden in plaats van mee.

Maar dat viel ook nog mee, zodat wij om 16.00 uur, 3 uur voor op ons plan, in Burnham aankwamen zonder dat er verder iets bijzonders te vermelden was.

De havenmeester meldde dat wij de eerste van de groep waren.

Op zondag kwamen er in de loop van de dag nog veel boten binnen. Wij konden dus aardig wat buurten met de nodige gezelligheid en biertjes.

Op naar Bradwell Het weerbericht voor de tocht naar Bradwell gaf aan dat het een mooie dag zou worden, maar de wind zou nog steeds tegen zijn evenals het tij, dat niet geschikt was om te gaan avonturen over de ondieptes. De tocht verliep voorspoedig met veel zon maar het was weer koud. We hebben de tocht gedeeltelijk gezeild.

Bij het palaver in de Marina Bar werd Rolien door bijna alle Ramsgatedeelnemers stevig in het trouwzonnetje gezet: verkleed, toegezongen en met rijst bestrooid.

De volgende dag, de reservedag, in de middag naar Shotley Point, de laatste bestemming in de UK. De hele trip gezeild, maar een enkele slag was nodig bij het plaatselijke windmolenpark. In de aanloop naar Harwich kregen wij geen voorrang van een Ramsgateganger, hoewel de situatie duidelijk genoeg was.

Dit bracht ons op het idee om de Winteractiviteitencommissie voor te stellen om eens een opfrisavond te organiseren. Even later kregen wij van dezelfde boot weer geen voorrang. Die opfrisavond is kennelijk erg nodig!

Met de ferry De reservedag hebben wij gebruikt om eens kennis te maken met Harwich. Vanaf Shotley is er een ferrybootje naar de overkant. Volgens de VVV-folder is Harwich een van de grootste havens van Europa, maar daar bleek niet veel van. Er waren behalve een paar antiekwinkeltjes geen andere winkels in de stad (dorp). Op een kwartier lopen zijn er een paar (verlopen) winkels buiten het dorp. Gelukkig ook een goede bakker voor

12

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

een brood. Uitgebreid het grote fort Redoubt met museum bekeken. Dit fort werd 200 jaar geleden gebouwd om Napoleon buiten het land te houden. Van tijd tot tijd is het gemoderniseerd met modernere en zwaardere kanonnen, de laatste keer om Hitler de voet dwars te zetten. Er is in die 200 jaar echter nooit een schot gelost.

Op de kant van de Marina Shotley Point stonden twee bijzondere boten, uiteraard klassiek. De ene was een Baltimore Clipper. Dit schip is herkenbaar aan de twee sterk achterover hellende masten. Dit type schip werd omstreeks 1800 gebouwd en gebruikt door de kustwacht maar ook voor de slavenhandel.

Het andere schip was de Ayesha, een gaffelgetuigde slanke schoonheid (foto) van een meter of 10 - 15 met een lange boegspriet.

Captain’s Dinner ‘s Avonds een zeer gezellige avond met buffet. Het buffet was aanzienlijk beter dan vorig jaar. De zeuntjes, in grote getale (18) aanwezig dit jaar, deden erg hun best en hadden kennelijk veel werk van de voorbereiding gemaakt. De voorstelling werd zeer gewaardeerd. Diverse leden werden in het zonnetje gezet, er waren drie jubilarissen met 15, 20 en 25 Ramsgates, de Navigator’s Trophy en de Kommer en Kwel Trofee werden uitgereikt. Het was de laatste avond voor het vertrek de volgende morgen, derhalve was er weinig alcoholconsumptie.

Hopelijk volgend jaar toch maar een avond eerder, een extra biertje is toch wel zo lekker.

Terugtocht En tot slot de terugtocht. Het weerbericht liet niet erg veel wind zien, maar wel veel zon. Dat laatste klopte, van zonsopgang tot -ondergang zon, zon en nog eens zon. Maar de wind kwam wel zelfs uit het zuiden, voortreffelijk. Bij de shipping lane hield de wind er helaas mee op. Met de motor de nacht in, wat minder koud dan de heenreis. Om 8 uur na een trip zonder verdere wetenswaardigheden, terug in Hellevoetsluis. Met slapen, eten, opruimen en poetsen werd de zaterdag opgebruikt. En tot slot nog naar huis.

Deze Ramsgate was één van de betere. Goed gezeild en veel gezelligheid met de Ramsgategangers. De Ramsgatecommissie en de vlootvoogd hebben weer voortreffelijk werk geleverd.

Waarvoor onze dank, en natuurlijk ook dank aan mijn medeopvarenden voor een veilige en gezellige Ramsgate.

DE 10 GEBODEN van Jan de Vin

Ramsgatetocht 2010... en wat kunnen jullie er van leren?

D

e Ramsgatetocht 2010 ligt weer achter ons en was zowel voor de deelnemers als voor de organisatie een groot succes. Behalve de kou waren de omstandigheden erg gunstig. Niet al te harde wind uit de goede hoek en (behalve vrijdags voor het vertrek) nauwelijks of geen regen. Wat wil je als zeiler nog meer?

Afzien Omdat een groot aantal boten, zowel van de Jan de Vin noordelijke als van de zuidelijke vloot, in één keer naar Burnham on Crouch wilde, moest er een nacht worden doorgevaren en is er veel kou geleden.

Ook waren er relatief veel zeezieken, althans deelnemers die daar mede door de kou dicht tegen aan zaten. Bij een gezellig (na)palaver met 10 à 12 man bij mij aan boord waren mijn gasten het er na een wat verhitte discussie over eens dat het, ondanks de gunstige omstandigheden, toch niet allemaal koek en ei was geweest. Er vielen zelfs termen als “stervenskoud”, “klotetocht”, “waardeloos gedoe”, enz. Toegegeven, we hadden inmiddels wat gedronken, maar ik kreeg sterk de indruk dat lang niet iedereen de nacht erg op prijs had gesteld. Op dat moment was ik blij mijn eigen tochtconcept te hebben gevolgd en deze nacht niet te hebben hoeven meemaken.

Flexibel varen De plannen van de Joint Venture waren aanvankelijk om Burnham on Crouch via Ramsgate aan te varen en daar maandagavond over de vloed (voor of na de borrel) als laatste boot aan te komen.

Door de gunstige omstandigheden konden we ons reisdoel zondagochtend vroeg meteen verleggen naar Harwich. De afstand was ongeveer gelijk aan die naar Ramsgate en de tocht verliep zelfs sneller omdat we wat hoger aan de wind konden varen. Halverwege begonnen we ons zelfs af te vragen of het niet verstandiger zou zijn te proberen Burnham on Crouch in één keer aan te lopen. Na wat discussie besloten we daartoe. Dat bleek verstandig, want de laatste uren naar Harwich zou de stroom gaan tegenstaan, terwijl we Burnham met een achterlijke wind en een vol tij mee (en het zonnetje in de kuip) net voor donker zouden kunnen halen. Dat lukte: we arriveerden om 21.45 uur.

Uiteraard besef ik dat het varen met een snelle boot grote voordelen heeft, maar het oude adagium dat je bij het ochtendgloren een vreemde kust ‘moet’ aanvaren (en in feite dus pas tegen de middag met je tocht begint) is echt wijsheid uit de oude doos. Als je ’s morgens vroeg begint, heb je de hele dag voor je en kun je je veel beter aanpassen aan de omstandigheden, mocht dat noodzakelijk zijn. De moderne navigatiemiddelen (inclusief programma’s als OpenCPN, MaxSea, enz) zijn bovendien inmiddels zo betrouwbaar

dat je tot op een paar meter nauwkeurig kunt navigeren en zo nodig ook via onverlicht vaarwater kunt varen. Niet iedereen zal dat prettig vinden, maar kou en zeeziekte zijn ook niet aangenaam.

Tochtconcept Alhoewel ik al vele jaren mijn tochtconcept in de praktijk breng, is daar bij PZV nooit veel serieuze belangstelling voor geweest.

Ik vind dat jammer, want die benadering volgde ik ook al met succes toen we nog met mijn Arpège en later met de Dufour 31 lange tochten maakten. We hebben verschillende keren Guernsey in drie dagen gedaan met nachtrust in de haven. Vertrek vanuit Stellendam, overtijen in de voorhaven van Dover, de tweede nacht overtijen in Brighton. Daar de andere morgen zo vroeg mogelijk weer vertrekken. Bij gunstige omstandigheden is St Peter Port de derde dag haalbaar. Weinigen doen het zo, maar het werkt perfect. Het zou me weinig moeite kosten nog vele andere lange dagtochten te noemen.

Aangezien Tjits en ik inmiddels op leeftijd raken, heb ik mijn wijze van zeilen en de uitrusting van de boot wat aan die situatie aangepast en die uitgangspunten voor de aardigheid in 10 stellingen samengevat.

Bejaardenconcept: 10 uitgangspunten om op hoge leeftijd nog met succes de Ramsgatetocht te varen.

1. Koop vóór je 80ste een nieuwe boot, voorzien van betrouwbare apparatuur, een goede verwarming en eventueel een boegschroef.

2. Wees je echtgenote dankbaar dat ze de narigheden van het zeezeilen voor lief neemt en koester haar door een rolfok, lazy jacks en een buiskap aan te schaffen.

3. Vervang de meegeleverde genua door een high-aspect fok met UV-rand en geef de rolfokhoes cadeau aan een geïnteresseerde PZV’er.

4. Zet een (eerste) rif in het grootzeil en haal dat er nooit meer uit.

5. Zorg voor een paar potige (en verdraagzame) opstappers, die bij voorkeur ook wat navigatorische kennis bezitten.

6. Begin langere trajecten, onafhankelijk van stroom en wind, vóór of zodra het licht wordt en probeer je plannen uit te voeren voor het opnieuw donker wordt.

7. Geneer je niet de motor bij te zetten als de snelheid van de boot (over de grond) onder de 3,5 à 4 knopen zakt.

8. Berust in het gegeven dat zeezeilen niet altijd aan de verwachtingen voldoet en bij tijd en wijle een erg matig genoegen is.

9. Geniet met volle teugen als de omstandigheden meezitten en ook je planning blijkt te kloppen.

10. Verheug je op je terugkeer naar het binnenwater waar het zeilen onder moeilijke omstandigheden veelal aangenamer is dan dat vermaledijde varen op zee.

Ze zijn bedoeld om discussie uit te lokken en daarom met opzet wat uitdagend opgeschreven. Hopelijk wordt het serieuze karakter onderkend en klimmen degenen die het niet met mij eens zijn vroeg of laat in de pen. Ik ben benieuwd naar de reacties.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

13

14

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

RAMSGATE PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

15

TWEE OUDE ZEEROTTEN en 2 zeuntjes op Ramsgate

Theo Bouwman (oud-Europarlementariër van GroenLinks) en Aaldert van der Vlies (CDA kandidaat gemeente Eindhoven) zijn zeer ervaren Ramsgatevaarders, voor Aaldert zelfs zijn negende.

Ze gaan de uitdaging aan om met de twee zeuntjes Manuela en Manfred Paradiek de oversteek naar Burnham te maken.

Kennismaking

M

aar kunnen we wel van een uitdaging spreken?

Na de kennismaking van beide heren met de twee zeuntjes is de conclusie snel getrokken: dit wordt een ontspannen tocht met als belangrijkste elementen de lange onderbroek, oorwarmers en goed gemutst tegen extreme kou. Wat kan er Manuela Paradiek eigenlijk ook mis gaan?

Kijk alleen eens naar de kleur van de boot! Ja warempel, de kleur van de romp is grijs en net zo grijs als de drie mannelijke zeevaarders. Tevens wordt de kleur aangevuld met een rugzak ervaring: opvarende Aaldert heeft al van alles meegemaakt tijdens de vele Ramsgatetochten.

En van zeuntjes kunnen we eigenlijk niet spreken gezien de zeilervaring op de Griekse zeeën, de Waddenzee, de Noordzee, het Kanaal, het IJsselmeer, Markermeer, Grevelingenmeer, Wester- en Oosterschelde en nota bene zelfs op de Limburgse Grindgaten. Opstapper Theo is een goede tweede navigator die exact dezelfde route op z’n PC’tje had geplot als onze intelligente navigator Manuela. En als dit alles nog niet genoeg is, heeft de boot een naam gekregen van de beschermheer van de zeereizigers: St. Christoffel. Voor wie het niet weet: Sjtuf is het Roermondse woord voor St. Christoffel en deze plaatselijke stadsreus gaat door het leven als de heilige beschermheer van de (zee)reizigers. Dus laat Theo, Aaldert, Manfred en Manuela maar varen met die 37-voetige Salona.

Wie lag links en wie rechts?

Voor vertrek krijgen de opstappers Theo en Aaldert een rondleiding: van het aanrecht tot de vuurpijlen en de plaats van het reddingsvlot. En uiteraard hun hut om hier de eerste coalitie van GroenLinks en het CDA te sluiten. En die coalitie is er gekomen. Beiden hebben lief en leed gedeeld tijdens de gemeenschappelijke nachtrust in dezelfde kooi oftewel het CDA met GroenLinks in bed. Dit laatste werkt inmiddels door tot in de landelijke politiek, want voor het eerst in de geschiedenis spreekt het CDA een voorkeur uit voor een coalitie met GroenLinks erbij.

De heren worden tevens op de hoogte gesteld van de grondige inspectie van de Sjtuf. Weliswaar één akkefietje: de marifoon is totaal van slag, maar dit euvel wordt verholpen door nog op 16

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

de dag voor vertrek een totaal nieuwe in te bouwen. Klaar voor vertrek.

Palaver Zaterdagochtend vertrekt de Sjtuf met windstilte en motorgejammer richting IJmuiden. Tijdens deze tocht worden de looplijnen bevestigd, de nodige koppen koffie gedronken en alle zeemansverhalen opgedist. ’s Avonds worden de vaarplannen voor de oversteek doorgenomen op de Beagle. De Beagle, alias vlootvoogdboot, maakt de keuze van 6.00 uur ’s ochtends kenbaar. Dit is toch iets te gortig, overdreven aan de vroege kant voor velen, waaronder ook de voltallige bemanning van Sjtuf.

Theo, Aaldert, Manfred en Manuela varen op zondagochtend om 8.00 uur de haven uit. En tot hun verbazing zien ze de Beagle onder zeil net de zee op gaan. Ze hebben dus het vaarplan van Sjtuf overgenomen, althans in ieder geval het tijdstip van vertrek. Achteraf is enkel en alleen Yes! rond de klok van zessen vertrokken. De wind is gunstig gestemd. Met volle speed gaat Sjtuf zeilend de Noordzee op en vaart de Beagle voorbij. De snelheid wordt verhoogd door het bijzetten van de gennaker.

Wat een snelheid! Nog voordat Manfred start met kokkerellen (klassieke eigengemaakte scheepsnasi met ei), wordt ook zelfs de vroege Yes! voorbij gevaren.

Na het diner worden de wachten verdeeld. Zo rond middernacht bezoeken Aaldert en Manuela het splinternieuwe windmolenpark.

Rond de klok van 2 uur nemen Theo en Manfred de wacht over en zeilen bij zonsopgang vlak langs de volgende wind farm richting Burnham. Het gaat voortreffelijk, de Sjtuf zit inmiddels al vlak achter de zuidelijke vloot en Theo en Manfred zeilen fanatiek snoeihard ruim 8 knopen…

Boem Logdiepte 0, snelheid wordt 0 en de bemanning bovendeks wordt weer aangevuld tot 4, met de schipperse Manuela in haar nachtjapon.

Conclusie: de Sjtuf staat bovenop een zandbank en dit ondanks alle ervaring aan boord. Een blunder van een navigatiefout en het lef van Manfred iets af te wijken van de Manfred Paradiek geplotte koers, uitgezet door zijn liefhebbende echtgenote. In eerste instantie zijn Theo en Manfred verbouwereerd en zijn er heilig van overtuigd dat zij niets fout hebben gedaan. Maar deze zandbank heeft zich niet verplaatst en staat duidelijk op de kaart.

Er zit niets anders op om de Coastguard in Burnham on Crouch op te roepen. Daarnaast is Aaldert zo verstandig om de Noordelijke vloot op de hoogte te stellen en wel door kenbaar ►

te maken dat zijn naam ook onder deze omstandigheden gespeld wordt als “A.A.L.D.E.R.T”.

Tot volgende Ramsgate, de voltallige bemanning van Sjtuf Ramsgate 2010 is er klaar voor.

Weliswaar wordt Sjtuf door het opkomende water na liefst 3 kwartier zelfstandig bevrijd, maar de gearriveerde hulp loodst ons deskundig over het diepere gedeelte van de bank naar de vaargeul. De Yes! verdient hier wel een woord van dank, want zij hielden op enige veilige afstand een oogje in het zeil.

De tocht wordt vervolgd met behoorlijk wat minder snelheid en het wijselijk besluit er toch verder een gezellige en geslaagde week van te maken.

Aanvulling van de redactie: in één van de havens werd de Sjtuf even aangeraakt door een ander schip uit de PZV-vloot. Een scepter werd verbogen en in het laminaat gedrukt. Door het vastlopen op de zandbank is een stuk van het roer gebroken.

Het roer wordt binnenkort vervangen en de schade aan de scepter wordt vakkundig hersteld.

Antwoorden Ramsgate Quiz

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

Blok met 2 schijven van verschillende diameter boven elkaar.

80 - 159/min (gebruikelijk is 100 - 120/min).

Slank roei- of zeilschip van de Indonesische Archipel.

Allemansend.

De restsnelheid van een schip na aftrek van stroom en wind.

Grind met specie.

Ergens mee ophouden. Zeilmakers gebruikten een stuk spek als speldenkussen voor de naalden om het doorsteken te vergemakkelijken en als bescherming tegen het roesten.

Ik verander mijn koers naar stuurboord.

Verlengstuk van de mast.

Hondenwacht, dagwacht, voormiddagwacht, achtermiddagwacht, platvoetwacht, eerste wacht.

Het dingetje van Adam prikkelde Eva. Bolachtige verdikking van het einde van een touw ter versiering of ter verzwaring van een werplijn (mogelijk met extra gewicht).

Opwaartse kracht van een lichaam in een vloeistof of gas. Kracht is gelijk aan het gewicht van de verdrongen vloeistof of gas.

De afbuiging wordt sterker.

Yankee.

Een schip met overdreven veel lijnen vastleggen.

Bevreesd voor de verraderlijke zandbanken voor de Nederlandse kust, kozen schippers bij stormachtig weer uit voorzorg voor een koers ten westen van de normale koers. Overdreef men met de westelijke voorzorgskoers, dan raakte het schip ‘buiten westen’.

18. De Fins-Zweedse poolonderzoeker Adolf Erik Nordenskiöld.

19. 1878 = 8ste decennium van de 19de eeuw.

20. a. Een schipper was verplicht 3 maaltijden per dag te verstrekken. b. Straf door 3 slagen met de gortspaan (driehoekig plankje met korte steel). c. Overleden bemanningsleden werden met de spreuk ‘één, twee, drie, in godsnaam’ over boord gezet.

21. Dit was de 15e deelname van de American Lady.

22. De bij elkaar opgetelde leeftijd van de bemanning van de Cyrano is 212 jaar.

23. De gemiddelde leeftijd van de bemanning van de La Liberté is 52 jaar en 9 maanden.

24. Het bouwjaar van de Maenkind is 1974.

25. Nehalennia was een beschermgodin die in het 2de en 3de eeuw door vissers en zeelui in de Scheldemonding werd vereerd. Het beschermingsaspect was voor Gerard de Graag ook de reden om zijn schip zo te noemen.

De uitslag: Van de 25 deelnemende boten aan de Ramsgatetocht 2010 hebben 13 de quiz ingeleverd. Uitslag op de plaatsen 1 t/m 6: 1. Den Røde Båd (‘De Rode Boot’) met 15 punten.

2. Joint Venture met 14,5 punten.

3. Maenkind met 14 punten.

4. Lyra met 13,5 punten.

5/6. Lady Five en La Liberté met 13 punten.

Lothar Ilzhöfer

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

17

RAMSGATE 18

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

19

Techniek & Vaarpraktijk

Liever een lijntje dan een lus A anvankelijk sta ik versteld van het vernuft en de mogelijke variaties van het lussen zoals dat ter lering is beschreven in de recente artikelen van Bart Lagerweij, Henri Boetzkes en Jan Otten. Ik doe dat meestal in de sluis gewoon met een lijntje. Ik wip dat lijntje achter waar ik sta te sturen over een bolder, laat de motor stationair in zijn werk

naar voren om ook een midden- of voorlandvast aan te pikken – neem het losse eind mee naar achteren; • neem ook de achterlandvast los en in de hand; • zet nu pas de motor uit; • bij het wegvaren achterlandvast vastzetten, motor aan vooruit in zijn werk, midden- of voorlandvast los en aan boord, motor in vrij, achterlandvast hard aantrekken zodat het achterschip naar de sluismuur gaat en het voorschip goed vrijkomt, achterlandvast los, motor in werk en wegvaren.

Bij langszij aanleggen aan een kade werkt het vaak ook. Zelfs aan de hogerwal met wind dwars lukt het tot zo’n windkracht 4 om de boot langszij te houden. Je moet de motor dan wel harder vooruit zetten. Vervolgens kan je rustig de andere landvasten en springen beleggen.

vooruit staan en klaar. Om vrij weg te varen trek ik de kont even naar de kant en vaar weg. Zie de schetsjes.

Er zijn een paar praktische details: • kies de lijzijde van de sluis, dan waai je niet weg; • blijf net genoeg vaart lopen om te kunnen sturen; • leg de landvast op een pikhaak en zo rustig over de sluisbolder – nooit gooien; • leid de landvast langs een wrijfpunt zoals bootbolder, hekstoel of winch en trek hem dan kort vast en beleg; • als de sluis wat woelig en druk en langdurig wordt loop dan

Dit aanleggen kost meer tijd om op te schrijven dan om uit te voeren. Het is zowat de enige manoeuvre die je alleen vaak makkelijker uitvoert dan met een bemanning. Communicatie en coördinatie zijn simpeler als je alleen bent en er is minder risico dat er toch overijverig ergens een lijn te snel aangetrokken wordt of juist te vroeg losgelaten.

Cautie: het werkt zeker niet in hard stromende groot-verval sluizen zoals in het Franse binnenland of het Caledonian Canal. In Nederland werkt het voor zover ik ervaar overal waar je met een staande mast kunt komen.

Peter Chevalier

e varen verder weg en verblijven langer aan boord. We maken volop gebruik van elektronische apparatuur aan boord. Hierdoor zijn we afhankelijk geworden van onze accu’s en het laadsysteem. In dit artikel zal ik het moderne laadsysteem behandelen. Arend Jan Klinkhamer heeft in het aprilnummer van dit jaar een goede beschrijving gegeven van de externe laadregelaar op de dynamo.

Snel en efficiënt accu’s laden vanaf stationair draaiende motor is nu mogelijk, dit in tegenstelling tot de conventionele ingebouwde laadregelaar, die meer toeren nodig heeft om te kunnen laden. Aanvullend op het artikel van Arend Jan, nog het volgende: • Als een zwaardere dynamo geplaatst wordt, hou dan rekening met een aanpassing van de V-snaar i.v.m. de zwaardere belasting.

• De doorsnede van de laadkabels dient eveneens aangepast te worden.

Om de laadstroom naar de accubanken te distribueren zijn

20

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

scheidingsdiodes, de zgn. diodebrug, noodzakelijk. Het nadeel van een diode is het spanningsverlies van 0,7 Volt. Dit verlies is te groot om een accu volledig te kunnen opladen. Daarom zijn er diodebruggen met een compensatiedraad naar de B+ aansluiting op de dynamo om dit verlies op te heffen. Nadeel van de extra draad is storingsgevoeligheid.

De moderne scheidingsdiode heeft een verwaarloosbaar spanningverlies waardoor geen compensatiedraad meer nodig is.

Van groot belang is ook de monitoring van het laadsysteem.

De vragen die zich voordoen zijn: • Wordt er geladen?

• Hoe hoog is de spanning van de accubanken?

Techniek & Vaarpraktijk

Het moderne accu-laadsysteem W

De spanning van de accubanken geeft een betrouwbare indicatie van het aantal Ampère-uur (Ah) dat nog aanwezig is. Voor de ladingsgraad van traditionele loodaccu’s, zie ► onderstaande tabel.

Techniek & Vaarpraktijk

U ziet dat enige tienden van een Volt nogal wat verschil in Ladingsgraad 0 % 20 % 40 % 60 % 80 % 100 %

Spanning 11,64 V 11,88 V 12,09 V 12,30 V 12,51 V 12,72 V

ladingsgraad uit maakt. Een nauwkeurige meting is dan ook van groot belang. Er zijn monitoren (accuwachters) in de handel die niet alleen de spanning registreren maar ook de laad- en ontlaadstroom, al dan niet gecombineerd met de ladingsgraad.

Als U voornemens bent Uw laadsysteem te moderniseren, dan kan ik uit ervaring de nieuwe accuwachter van Vetus aanbevelen. Dit systeem bevat een verliesvrije diodebrug voor drie accu‘s met een monitor voor spanningsmeting per accuset op 0,1 Volt nauwkeurig. Onderspanning-signalering, met akoestisch signaal; de lichtaccu wordt bij te diepe ontlading automatisch afgekoppeld. Het boordnet kan op het paneel met een schakelaartje uitgezet worden.

De derde accuset is bedoeld voor een boegschroef, maar kan bijvoorbeeld ook gebruikt worden voor de accu van een elektrische buitenboordmotor.

Mocht U over dit artikel of andere elektrotechnische problemen vragen hebben, dan kunt U mij e-mailen (p.w.stoelinga@con sunet.nl). De ketting is net zo sterk als de zwakste schakel, en dat is maar al te vaak de accu. Ik zal daar in het volgende nummer uitgebreid aandacht aan besteden.

Goede Vaart!

Pieter Stoelinga

BPR aan boord A

ZEUNTJES foto en gedicht

Voorgedragen door Paul de Leeuw.

In de sluizen van de Roompot, tussen twee en hal(le)f drie nemen zeuntjes vast hun pillen, één of twee en ook wel drie.

Voor het eerst mag hij nu sturen; waant zich in de shipping lane.

Heel veel lichten. Rode lichten!

En daar moet ik haaks doorheen.

Na nog wat kruisen door dat windpark, komt de schipper ook aan dek.

Op de kaart stond toch ‘projected’, en nu al klaar: dat is te gek!

Op de oever van Brittanje, tussen Ramsgate en Harwich staan de zeunen nu te kleumen, trotser wel maar nog wat pips.

Op de wal komt snel de honger.

Kuch met bonen? En een stukje worst?

De chique schipper is wat jonger. 't Wordt heel veel wijn en eendenborst.

Vrouwlief thuis wacht op zijn ringtone.

Gaat dan toch maar vroeg op stok.

Steeds en steeds komt dan die droom weer.

Van Arn’muiden en zijn klok.

Aan de Stour, op de oevers, staan de zeunen onverveerd. ’t Zijn nu wel al grote snoevers.

Maar van het zeilen, niets geleerd.

Nu nog d’ Keeten (op de diesel?), de stemming stijgt bij elke mijl.

Den Båd-kuip vol met Røde vrouwen, maar wie blijft letten op het peil?

rtikel 1.11 van het BPR (Binnenvaart Politie Reglement) schrijft voor:

‘Aan boord van een schip moet een bijgewerkt exemplaar van het geldige Binnenvaartpolitiereglement aanwezig zijn. Een exemplaar dat via een elektronisch middel op ieder moment geraadpleegd kan worden is eveneens toegestaan.’

Je kunt natuurlijk elk jaar een nieuwe Wateralmanak deel 1 kopen, maar het kan ook eenvoudiger.

Op http://wetten.overheid.nl/BWBR0003628 vind je de actuele versie van het BPR. Heb je internet aan boord, zet deze link dan bij je favorieten. Of download de hele tekst en bewaar die op je laptop.

Herman Van den Broeck

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

21

Lion Sails Holland b.v.

Kwaliteitszeilen uit eigen werkplaats Veerhaven 1b 4485 PL Kats (Zld.) Tel: 0113 - 600291 Fax: 0113 - 600249

Lion Sails

Internet: www.lionsails.nl E-mail: info@lionsails.nl Handelsregister Middelburgno. 22026358

Openingstijden: maandag t/m vrijdag 8.00 - 17.00 uur, zaterdag van 10.00 - 13.00 uur

verstand van boten

Persoonlijke aandacht is de basis voor een succesvolle bemiddeling......

Ben Visser Willibrorduslaan 84 5552 HE Valkenswaard www.botenexpert.nl 06-52183259 ben.visser@botenexpert.nl

22

. jachtmakelaar . expertise . watersport diensten PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

Puff goes Middle East Weer terug. Al een paar keer geen verhaal meer van Puff, maar we zijn weer terug. Letterlijk!

Dagtrips rond Hama

O

Yvonne Verschure

mdat het nieuwe hout-epoxy schuifuik en de nieuwe sprayhood meer tijd kostten dan we dachten zijn Libanon, Syrie en Jordanië veel te warm als we eerst de boot afmaken om er daarna naar toe te zeilen. We trekken de stoute schoenen aan en gaan voor het eerst van ons leven backpackend naar het Midden Oosten.

Het voorziene programma beslaat drie weken voor Syrië en Jordanië en we reizen in principe per bus of dolmuþ.

Bakshish en bussen Op dinsdag 20 april stappen we ’s avonds laat in Alanya op de bus en komen de volgende ochtend aan in Antakya, wat vlak voor de Syrische grens ligt.

Op het busstation rennen er gelijk allerlei ‘busboys’ op ons af met de vraag waar we naartoe moeten. Voor 20 lira (€10,-) hebben we een bus naar Aleppo die ons ook de grens over helpt Dico van Ooijen en die direct vertrekt. Wij betalen de busboy, die een deel aan de chauffeur afdraagt en weg is de busboy.

Hama is in 1982 door het eigen leger plat gebombardeerd nadat een fundamentalistische Moslimgroepering na een aanslag op president Assad de stad had uitgeroepen tot ´vrije stad´. Wel 20.000 doden, maar de kunstenaar waar we het ter sprake brengen zwijgt het letterlijk dood.

Er is nog een klein hoekje ‘old town’ over en de gigantische noria’s (waterwielen) en aquaducten die irrigatiewater uit de Orontes over de hoger liggende vlakte brengen zijn gerestaureerd. Het backpackershotel heeft een dagtrip naar het Romeinse Apamea, de citadel van Musyaf en het gigantische fort Krak de Chevalier.

Na een uur wachten vertrekt de bus, we zijn de enige buitenlanders, de rest van de passagiers zijn Turken. We komen binnen het uur de grens over met enige ‘bakshish’ voor de visa en discussies over Yvonne haar familienaam.

Amerikanen laten ze hier 7 uur wachten. In een volgend gehucht stopt de bus en moeten we over in een busje dat ons naar Aleppo zal brengen. Maar… dat moet ineens $20 kosten terwijl wij vinden dat we al betaald hebben.

Dat verdommen we en we stappen terug in de bus die we betaald hebben en vertellen hem dat we naar Aleppo willen.

Maar hij gaat helemaal niet naar Aleppo, maar naar Homs. De prijs naar Aleppo zakt tot $10, maar wij blijven in de andere bus. Dan maar een ander reisplan.

Na ruim twee uur rijden stappen we uit in Hama, waar we toch ook naar toe willen. We omzeilen alle taxiboys en bieden de voorste taxi een dollar om ons ´in town´ te brengen omdat we nog geen Syrisch geld hebben.

Het blijkt een goeie gok en we vinden een goedkoop en schoon hotelletje met douche en toilet.

In Apamea is alleen de hoofdstraat opgegraven en als de vele hectaren die nu nog onder de distels liggen ontdekt zijn, kan het indrukwekkender worden dan Efese. Musyaf is ‘just another ruin of a citadel’ maar de groep Syrische scouts die er rondloopt maakt het leuk.

De machthebbers van Krak de Chevalier, dat uitkijkt op Libanees gebied, beheersten de vallei en daarmee de toegang van zee tot het binnenland van heel Syrië. Het is gebouwd door de emir van Homs en vervolgens hebben de kruisvaarders, de Maltheser ridders, de Mamelukken en de ► Osmanen er gezeten.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

23

Langs de Eufraat Van Hama gaan we naar Palmyra. Het ligt midden in de woestijn tussen de westelijke bergketens en de Eufraat in het oosten. Vanaf het fort heb je een schitterend zicht op de ruïnes met de eindeloze woestijn erachter. We willen ook nog een paar minder toeristische sites zien langs de Eufraat, maar Rasafa valt af omdat we de enigen zijn voor de tour en dat wordt te duur. We bussen naar Deir Al-Sur langs de Eufraat en nemen gelijk ’s middags een taxi naar Halabyya.

Het is gesticht door een rebellerende koningin uit Palmyra en wordt daarom ook wel Zenobia genoemd. Achter het fort Zalabyya aan de overkant van de Eufraat loopt de woestijn door tot aan de Tigris en de Eufraat slingert er als een groen lint doorheen.

Stroomafwaarts van Deir Al-Sur ligt Dura Europos (100 BC – 300 AC), waar ‘gepensioneerde’ Romeinse soldaten mochten wonen.

Mari ligt 10 kilometer van de Iraakse grens, dateert van 3000 BC en het ‘klei-paleis’ van Zimri-Lim is van 1800 BC en had meer dan 300 kamers! Deze koning had de handel van Syria naar het oude Mesopothamië in handen.

Mount Nebo, de gigantische uitgesleten dalen van Wadi Mujib en Wadi Al Hasa, die in de Dode Zee uitkomen, de crusader-castles in Kerak en Shobak en het natuurreservaat Dana. We missen de unieke mozaïekkaart van het heilige land in Madaba, omdat er op zondag gewoon een kerkdienst wordt gehouden. West-Jordanië is best een groen land op de hoogvlakte, maar de diepe wadi’s die het doorsnijden zijn dor en droog. Uiteindelijk rijden we door Wadi Musa naar ons hotel op 200 meter afstand van de ticket-office in Petra.

Petra

Damascus

Voor € 5,50 p.p. brengt de bus ons naar het 350 kilometer verder gelegen Damascus. We genieten drie dagen van de meest sprankelende stad die we ooit gezien hebben. De Syriërs zijn blij met buitenlanders en na het ‘Where do you come from?’

– ‘Hollanda’ - wenst iedereen die een paar woorden Engels kent je ‘Welcome in Syria’.

Er zijn veel Syrische toeristen omdat ze twee dagen vrij hebben: de vrijdag (hun zondag) en 1 mei. We slapen dan ook iedere nacht in een ander hotel omdat we niets kunnen vinden voor drie overnachtingen achter elkaar. We zien de gigantische muurmozaïeken in de Umayyad-mosk, het Azem-palace, de bruisende souk (niet op vrijdag), de verlaten steegjes in de Christelijke wijk, de plek waar de discipelen Paulus over de stadsmuur hielpen toen hij moest vluchten voor de joden na een kritische toespraak in hun synagoge, enz., enz.

We waren ook in een café stikvol jonge vrouwen (wel het haar bedekt!) die uitgelaten de verjaardag van één van hen vierden of gezellig lurkend aan een waterpijp een spelletje speelden. It is THE city to be/see!

Daar lopen, klimmen en klauteren we de volgende twee dagen rond en vallen van de ene verbazing in de andere. Dit is werkelijk de ‘WORLD’S MOST SPECTACULAR SITE’. Bezoek het vooral ook eens op Google Earth, waar je de meeste sites waar we geweest zijn kunt terugvinden met een hoop foto’s van de omgeving!

We lopen door de smalle diepe kloof (de Siq) tot we de ‘Treasury’ ontwaren en klauteren langs de koningsgraven omhoog, zodat we de ‘Treasury’ van bovenaf zien. Wat er over is van Petra zijn in feite alleen maar grafmonumenten en tempels. Het zijn gigantische monumenten van tientallen meters hoog uitgehouwen in de rood gemarmerde zandsteenformaties met zalen van soms tweehonderd vierkante meter en een meter of acht hoog.

De Nabateërs leverden dit huzarenstukje tussen 300 voor en 100 na Christus. Toen nam Rome het over en er is nog een stukje Romeinse straat. De stad is nog bewoond geweest tot 1200 en toen ‘vergeten’. In 1812 heeft de Engelsman J.L.Burckhardt, vermomd als Arabier, de stad herontdekt.

We dalen weer af via de Byzantijnse basilica met de mozaïekvloeren naar de tempel van vòòr Christus, die door de bedoeïenen de ‘Palace of the Pharao’s daughter’ wordt genoemd.

Tot eind zeventiger jaren werden al deze ‘grotten’ nog bewoond

Het beloofde land Met een ‘shared-taxi’ zijn we vlot over de Syrisch-Jordaanse grens en in een paar uur in Amman. ’s Middags nog tijd om de weinige historische plaatsen in Amman te bekijken voor we de volgende dag de hoteltour over de Kings Highway naar Petra nemen. We zien het beloofde land zoals Mozes het zag vlak voor hij stierf op

24

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

►

door bedoeïenen. In de middag-hitte ploeteren we de ca. 200 meter omhoog naar de ‘Monastery’. Het is het allemaal echt waard, maar we zijn versleten als we ’s avonds terug in ons hotel komen.

De volgende dag klimmen we nog naar de ‘high place of sacrifice’, en nemen afscheid van Petra.

Puff te koop We weten voor de volgende ochtend zes uur een bus naar Wadi Rum te boeken en vragen naar arrangementen om in een bedoeïenentent te slapen. Dat moet $ 180,- p.p. kosten, maar uiteindelijk boeken we in de bus voor $ 35,- p.p. . We crossen met acht personen in een jeep in de woestijn rond en verbazen ons over de kleuren van het zand, de vormen van de rotsen en de inscripties die eeuwenoud of van gisteren kunnen zijn.

Na de zonsondergang en het bedoeïenendiner speelt de chauffeur op een soort luit en zingt Arabische liederen. We slapen als een woestijnroos en missen de zonsopkomst rond 05.00 uur. De laatste

dagen hebben we besloten dat we toch nog even naar Herzelia in Israel gaan omdat we op zoek zijn naar een ander schip en daar een Island Packet 40” te koop ligt.

Het lukt ons om in één dag van Wadi Rum, via Aqaba, Amman, de King Hussein bridge grensovergang (de enige waar we zonder stempel in ons paspoort de grens over kunnen) en Jeruzalem naar Tel Aviv (Jaffa) te reizen. We bekijken het schip in Herzelia en besluiten het niet te kopen. We willen dit najaar eerst nog een paar van de Island Packets 40” zien die in de USA te koop liggen. Maar……… PUFF (Jan Haring 9,60) is vanaf nu wel te koop !! (zie advertentie elders). ’s Ochtends boeken we een ‘last minute’ en ‘s avond zijn we terug op de boot in Alanya. Nog ‘even’ het nieuwe schuifluik afmaken en een nieuwe sprayhood bestellen en ‘we can go West’.

Griekenland ? Portugal…? Who knows!

PUFF’ the Magic Dragon is te koop !

‘Puff’ is een wereldschip voor lange reizen en om aan boord te wonen. Wij doen dat al ruim drie jaar !

Puff is een in Nederland geregistreerde (16903 Z ROTT 1983) stalen multiknikspant langkieler van 32” (9,60*3,40*1,60m) met kluiverboom (1,30m) van 1980. Uitstekend onderhouden, Kottergetuigd, zeilen en verstaging 2002, grootzeil 4 reven, genua en fok met UV-strip op Profurl-rolsysteem, halfwinder, Ariës windvaan. Motor Bukh 36pk 4000h., Autohelm ST1000, Raymarine C70-chartplotter met radar en AIS (2006), MK9 GPS, K41 Navtex, Weatherman, Epirb, diepte- en windmeter, wereldontvanger, Sailor DSC-VHF, Mastervolt 12/40-3 walstroom, Masterlink BTM-1, Alle verlichting LED (binnen warmwhite / rood), Isotherm-ASU koelkast, 220 l diesel, 270 l water. Dieselkachel Dickinson Chesapeake. Slaapt 2p + hondekooi (+2p zithoek).

Bijboot Brig D285W, Honda BF2,3D, fietsen + vele kaarten en reserveonderdelen. Vr.€ 38.000,-. Nu in Turkije / Griekenland.

Info? Mail naar: dicoenyvonne@vodafone.nl

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

25

ZEEZIEKTE hoe vang je dat op?

Z

eeziekte is heel vervelend, voor de getroffene, maar vaak ook voor de mede-opvarenden. Iemand die goed ziek is heeft zoals bekend niet meer zo veel interesse in zijn/haar omgeving en medemens.

Er zullen onder jullie ongetwijfeld meerderen zijn die de gevolgen van zeeziekte aan den lijve ondervonden hebben in de vorm van het onderkotsen van laarzen, slaapzakken, interieur en noem maar op. Alles wat in de boot aanwezig is, is een potentieel doelwit.

Ik heb de putsemmer zien gebruiken, met wisselend resultaat.

Soms ging het er over heen, soms er helemaal naast omdat de emmer te laat binnen bereik was, en soms belandde de lading wel helemaal in de emmer, maar rolde die later om in een onverwachte beweging van de boot.

Ook de vuilniszak heb ik zien gebruiken, geen groot succes voor de gebruiker, noch zijn/haar omgeving. Aangezien een vuilniszak geen eigen stijfheid heeft, valt het niet mee om wat je kwijt wil helemaal onderin de zak te deponeren.

Gevolg is dat je je eigen gezicht vol smeert als je niet oppast. En oppassen is in die omstandigheden niet de grootste gave. Verder is zo’n zak nogal groot, en als men die dan voor langere tijd gebruikt (er kan toch nog veel meer in) is het risico levensgroot aanwezig dat de inhoud later toch weer ergens belandt waar die niet bedoeld is omdat 26

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

Toen ik een tijd geleden mijzelf tijdens een vlucht wat zat te vervelen en de inhoud van het tijdschriftennetje aan de stoel voor mij inspecteerde, zag ik weer eens het kotszakje zitten.

Ik heb het goed zitten bekijken en kwam tot de gevolgtrekking dat dit wel eens een heel adequate oplossing zou kunnen zijn. Immers, het zakje is van papier dat is gelamineerd met (afbreekbaar) plastic folie en heeft een behoorlijke stijfheid waardoor het zijn vorm goed behoudt.

Verder is het niet al te groot, zodat het na één keer gebruik meteen weg kan.

Je draait het zakje dicht en gooit het overboord. Zo is er geen kans dat de inhoud ergens in de boot terecht komt waar je het niet wil hebben en ook de zure lucht verdwijnt ermee overboord, hetgeen weer bevorderlijk is voor het opknappen (of in ieder geval niet langer dan nodig ziek zijn) van het slachtoffer.

Leg ze ergens op een makkelijk bereikbare plaats en zorg ervoor dat iedereen weet waar ze liggen.

Ik heb de stewardessen tijdens een paar vluchten eens lief aangekeken en gevraagd naar een voorraadje van die kotszakjes. Nu kan je op D’ Ark kiezen of je KLM, SAS of Czech Airlines wil kotsen!

sickness

Henri Boetzkes

hij neergelegd wordt of men laat hem uit de handen vallen/glippen.

For Sea-

Op D’Ark is er nu een elegante oplossing voor een niet zo elegant probleem.

Nieuw lid

Opmerking van de redactie: Toen Henri zich op de Ramsgate-tocht niet lekker voelde - en dat had volgens hem helemaal niets met zeeziekte te maken - had hij zelf een zakje nodig maar hij vond ze niet. Er was een telefoontje naar Ans nodig om dat probleem op te lossen. Remedie: ga je de zee op, leg dan je kotszakjes klaar.

Nynke van de Kamp

M

ijn ouders hebben mij de naam Nynke gegeven toen ik het op 2 november 1974 tijd vond om de wereld eens van dichtbij te bekijken. Zij hebben mij, en daar ben ik erg blij mee, een ruime kijk gegeven op de wereld: veel water, veel natuur en veel activiteiten én goede studiemogelijkheden. Daardoor heb ik de kennis en ervaring opgedaan en de kans aangegrepen om als grafische vormgever het ruime sop te kiezen met Nynke’s Art Factory.

Met een leven vol zeilervaringen, motortochten en creativiteit klinkt mijn leven als een sprookje… En dat is het ook, want ook in sprookjes loopt niet alles vlekkeloos.

In mijn fantasiewereld maak ik een wereldreis op mijn eigen globeboot op windenergie. De stap naar deze droom zal nog wel even op zich laten wachten, want daarvoor zijn een aantal factoren noodzakelijk. Eén ervan is kennis, een andere ervaring, een derde en vierde zijn lef en eigen vermogen.

De reden van mijn lidmaatschap bij PZV is vooral om anderen te helpen als ervaren opstapper, waardoor ik ervaring en kennis op doe om mijn wereldreis te verwezenlijken. Ook ga ik er vanuit in een gezellige vereniging terecht te komen met ijzersterke verhalen, waanzinnige avonturen en vriendschappen uit duizenden.

Nynke van de Kamp

Beleggingsadvies R ekent u zich maar niet rijk, want we hebben het hier niet over geld, maar over vakantie, redders, watersport en plezier hebben van je liefhebberij.

En over het elkaar geen onnodige ergernis bezorgen.

We gaan vastmaken! Aan de wal en aan elkaar.

haar bij de wal. Ze hoeven helemaal niet snaarstrak te staan.

Na jarenlang gebruik kan ook bij een landvast de rek er een beetje uitgaan. Als hij daar ook een piepend verhaal over begint te vertellen, wordt het tijd voor een nieuwe.

Dikke knopen helpen niet En dan een tweede probleempje. Bij het maken van een belegsel op een kikker wordt blijkbaar vaak gedacht dat meer ook beter is. Toch is een eenvoudige knoop voldoende om uw

Op pad!

Als we voor onze vakantie de vertrouwde box in de haven verlaten voor een paar weken in een ander vaargebied, komen de landvasten tevoorschijn. Sommige zijn extra lang, voor gebruik in havens met getij. Vaak liggen de bootjes in de haven zij aan zij. Is het water wat onrustig in de haven, dan wordt er soms een zwaar beroep gedaan op de kikkers aan dek en aan de geestelijke spankracht van de opvarenden.

Michelle Blaauw – KNRM

Geruisloos vast?

Het is jammer dat we ons niet altijd realiseren dat niet elke soort touw geschikt is voor ieder gebruik. Een afgedankte val (lekker lang: twee maal de mastlengte en een beetje) kan gemakkelijk doormidden en wordt gebruikt als landvast. Lijkt het. Gebruik ze in een haventje met wat golfslag en het feest kan beginnen. IEEEEEE. IEIEEEEE . IEEEEEEE. En dat dan de hele nacht lang. Is het u nooit opgevallen? Een val is nu eenmaal niet geschikt om te dienen als landvast. Weggooien is natuurlijk zonde, want het grootste deel van zo’n lijn is nog prima bruikbaar. U kunt er misschien beter een paar prachtige oceaanmatten van knopen. Zo moeilijk is dat niet, kijkt u maar op animatedknots.com bij de ‘masthead knot mat’. Of op www.knoopenzo.nl/indeknoop015/0.htm.

Elasticiteit Een val mag niet rekken, maar een landvast moet rekken. Heeft hij daar moeite mee, dan bevestigen we nog een rubberen of metalen rekker in de landvast om als schokbreker te dienen.

En de spring houdt de boot in het gareel, de landvast houdt

boot vast te leggen. Een lijntje erbij kan wel helpen uw boot in het gareel te houden als het weer wat slechter wordt, maar de knoop hoeft niet dikker, dat helpt niet. Cleat hitch, ook weer bij animated knots.

Soms kan het zonder Sommige reddingboten van de KNRM hoeven nooit aan te leggen omdat ze vanaf het strand worden gelanceerd. Vanaf de bootwagen varen ze de zee in, en bij terugkomst wacht de bootwagen ze op. Ze varen de bootwagen in, worden opgetild en klaar is kees. Ze maken alleen vast aan een ander bootje als dat moet worden gesleept. Deze redders liggen dus bijna nooit voor de kant.

De havenboten leggen wel gewoon aan en keren meestal terug naar hun vaste ligplaats waar de twaalfstrengs gevlochten landvasten-op-maat op hen liggen te wachten.

Goede vaart, fijne vakantie!

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

27

The place to be!

Trafalgar Pub Dommelstraat, Eindhoven

28

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

Navigator's Trophy 2010 D it jaar is het een heel bijzondere uitreiking, omdat het een nieuw schip binnen onze vereniging betreft. We hebben het hier over een zeer enthousiast zeezeiler die veel met zijn gezin en met schippers en opstappers van PZV gevaren heeft. Hij is een positief mens en deelt zijn kennis graag met anderen.

Deze man krijgt de Navigator’s Trophy niet alleen voor zijn nautische capaciteiten, maar ook voor zijn grote bijdragen aan onze vereniging. Hij was penningmeester van onze vereniging en tot voor kort hoofdredacteur van ons clubblad Zeezeilen. Daarmee heeft hij kleur in ons leven gebracht.

De winnaar van dit jaar is reeds 30 jaar lid van onze vereniging.

Als het op wedstrijdzeilen aankomt is hij ook fanatiek.

Dat heeft hem dan ook een keer de overwinning in het eindejaarweekend opgeleverd.

Hij is de man van Lady One, de vader van Ladies Two, Three and Four en de eigenaar van inmiddels de zesde Lady Five. Het is zijn negende schip en daarom noemen we de winnaar van de Navigator’s Trophy van 2010: ‘Mister 5.9’ alias Hans van Reenen.

Ondanks dit succes heeft deze man ook ‘kommer & kwel’ gekend. Weliswaar heeft hij deze trofee gekregen vanwege een tocht naar Bretagne, hij had hem ook voor een aantal andere incidenten kunnen krijgen. Driemaal maar liefst verspeelde hij zijn mast.

Van het bestuur

Kinderdijk-at-Sea Windmolens verrijzen als paddenstoelen uit de… eh… zee.

J

e kunt er niet meer naast kijken. De Noordzee lijkt stilaan op Kinderdijk. Vorig jaar liepen we nog over de kolkende Galloper, nu is dat verboden gebied. Navigeren krijgt vanaf nu een extra dimensie: slalommen tussen de windparken.

Bouwplannen Wie naar Harwich vaart, moet precies mikken tussen de Galloper en de Inner Gabbard. Daar zijn 140 molens in aanbouw. De 6 turbines op de Thorntonbank krijgen 56 nieuwe buren (18km²).

De Bligh Bank wordt volgebouwd met 110 molens (35km²) en op de Bank Zonder Naam is ook een nieuw park met 36 turbines gepland (9 km²). De hele Thamesmonding levert binnenkort stroom: London Array, Shivering Sands, Gunfleet Sands, Knock Deep. En het kan nog groter: er zijn nu plannen om voor de kust van Lowestoft en Great Yarmouth een gebied van 6000 km² (de provincie Noord-Brabant is 5081 km²) te reserveren voor de East Anglia Offshore Windfarm die stroom zal leveren aan 5 miljoen gezinnen. Leuk voor wie na 2015 van IJmuiden naar Lowestoft wil. De overtocht duurt dan al gauw een uurtje of 5 langer.

Alle banken worden volgebouwd en bovendien wordt er nu al geëxperimenteerd met drijvende molens. Misschien is navigeren binnenkort wel heel gemakkelijk: waar geen molens staan, is de shipping lane. Straks moeten we niet meer letten op brekers en kardinalen, alleen maar op rode lichtjes en draaiende wieken.

Zullen deze windparken gigantische wegwijzers zijn?

Huiswerk…

Een goede raad, kijk je kaarten eens na. De meeste windparken zijn alleen maar terug te vinden in de Berichten aan Zeevarenden (BaZ) en nog niet op de papieren of elektronische zeekaarten.

Toch zijn het obstakels die je tochtplanning behoorlijk in de war kunnen sturen. Werk dus je papieren kaarten bij en geef met lijnen niet alleen de omtrek aan, maar arceer het hele gebied duidelijk zodat je er niet naast kunt kijken. Je vaart er toch niet doorheen.

(Je vindt de BaZ op de website van PZV.) Als je waypoints op je kaartplotter zet, hou dan rekening met de windparken zodat je koers van waypoint x naar y niet dwars door een windmolenpark loopt.

Voor de Ramsgate-tocht kocht ik de Imray C30 overzeiler en de complete 2000-set Suffolk and Essex. Geen enkel windpark stond er op! Gelukkig had ik thuis mijn huiswerk gemaakt en de windparken netjes op de kaart getekend. In ons tochtplan hebben we vooraf rekening gehouden met deze verboden zones.

Of heeft u liever avontuur?

Hoe zit het trouwens met de scheepvaart tussen de turbines?

Mag je rustig tussen de molens varen of moet je ver weg blijven?

Ik lees wel eens dat je 50 meter van een molen moet blijven, maar als je weet dat de wieken tot 100 meter lang kunnen zijn en tot 15 omwentelingen per minuut maken, dan blijf ik met mijn bootje toch liever uit de buurt…

Mooi hoor, die windparken. Ze besparen miljoenen tonnen CO².

Maar blijft er straks nog genoeg wind over voor onze zeiltjes?

Herman Van den Broeck

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

29

Vrijgezellenfeestje Rolien Er lag nog een niet-ingeloste belofte om Rolien nog eens ‘te grazen te nemen’…

W

e schrijven juli 2009 Op weg terug van Marstrand met de Summertime van Bram Bijlo hopen we de Volvo Ocean Race tegen te komen. Maar wat is precies hun vaarschema? Even Rolien sms’en, die weet dat vast. Niet dus, maar wel een sms’je terug met ‘wil je nog een nieuwtje horen?’

Nou, dat viel niet in dovemansoren!

Spanning aan boord van de Summertime, want we zijn inmiddels buiten bereik. Zenuwslopend! Maar dan komen we eindelijk weer in kustwateren en is daar het verlossende bericht: Alexander heeft DE vraag gesteld. En natuurlijk was het antwoord: JA. Tijdens het Vrouwen-weekend hebben we er flink op getoast, de ring bewonderd en natuurlijk met alle meiden samen geroepen ‘we verwachten natuurlijk nog wel een vrijgezellenfeestje’. Allerhande beloften en dreigementen over wat dat dan in zou kunnen houden vlogen over de steiger.

Het plan Zoals zo vaak bij de PZV zitten we vol ideeën en plannen, maar is het wel afwachten of er iemand zo gek is om ’t ook te regelen. Tijdens de voorbespreking van de Ramsgate besloten Lidia, Franka, Bianca en ondergetekende tot een eenvoudig maar (al zeggen we het zelf)

30

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

creatief plan. Heen en weer bellen en mailen dus, Alexander werd gevraagd telefonisch stand-by te staan voor eventuele vragen ter plaatse, schipper Sander werd op zijn rechten en plichten gewezen en menig PZV’er werd benaderd voor passende kleding.

De uitvoering Nog even dreigden de accuproblemen op de Analyse roet in het eten te gooien. We zouden Rolien verrassen tijdens de vlootvoogdborrel, en nu lag de feestkleding in Shotley. Gelukkig bleken we met zijn allen de plannen nog een dagje langer geheim kunnen houden, en 24 uur later stond een volledig verraste Rolien blozend op de kruk. In haar toch wel zeer flatteuze outfit.

Ondanks dat er niet geoefend was, bleken de ‘oude rotten’ bijna net zo toonvast te zingen als de zeuntjes. Zeer ad rem, zoals altijd, wist Franka bruid en bruidegom in verlegenheid te brengen met impertinente vragen. Lidia combineerde gevoel voor stijl met praktisch vernuft door de (werk)handschoenen op een chique kussentje te presenteren. De bekleding kwam ons bekend voor!

Sander bleek zijn roeping als ambtenaar burgerlijke stand gemist te hebben en voltrok de plechtigheid met verve. En Bianca’s rijstvoorraad verdween linea recta in Rolien’s kraag.

Annemieke Stallaert

Mocht u nog na willen genieten, hieronder de tekst van het Vrijgezellenlied, op de melodie van ‘Al die willen te kaap’ren varen’. En gelukkig hebben we de foto’s nog…

Alle zeilers en PZV’ers hebben ’t al gehoord misschien: Alexander en Rolien willen gaan trouwen, willen gaan trouwen.

Alexander en Rolien zullen gaan trouwen, dat zul je zien!

Op de Blaoser groot geworden zit de PZV in haar bloed.

Maar wat moet je nou als club als je voorzitter, de eerste voorzitster, in de plaats van ’t ruime sop voor het huwelijksbootje kiest?

Ze is dan wel niet de allereerste die gaat trouwen binnen de club.

Maar de preses, da’s iets nieuws die geeft het voorbeeld, het goede voorbeeld.

Zal ze de club laten zien hoe we kunnen verjongen misschien?

Rolien is een pittige tante; daar moet een stevige kerel bij.

Grote auto, dikke baan: kan haar niks schelen, kan haar niks schelen.

Zij wist waar ze voor moest gaan: Alexander, die vaart heel veel!

Uit het Brabantse land vertrokken streek ze in Scharendijke neer.

Niet voor niets, want ze houdt van haar Alexander, haar Alexander.

Scharendijke is een gat maar Alexander is wel een schat.

Rolien begon al heel vroeg met zeilen werd tenslotte heel fanatiek.

Maar, wat doe je nou Rolien?

Zoek toch een zeiler, zoek toch een zeiler!

Denk nog eens goed na, Rolien, we willen je niet op een motorboot zien!

Dus, voor je ’t jawoord mag geven willen we eerst wel zeker zijn.

Weet hij waar hij aan begint?

Jij en Alexander, ken je elkander?

Blijf je zeilen op de zee?

Dan mag je trouwen van PZV!

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

31

����� ���������� ������������������ ���������������������������������������

���������������������������������������������������������������������������������������������

���������������

������������� ���������������������������������������������������������� ��������� ���� ������ ������������ ������� ����� ����� ����� �������������������������������������������������������������� ���� ������������� ��� ���� ����������� ���� ����� ������ ������� ����������������������������������������������������������� ��������������������������������������������������������� �����������������������������������������������

32

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

����������� �������� ����������

���� ��������������� ��� ������ ��������

Spetterend Lustrumweekend 2 en 3 oktober in Muiden

Dit jaar vieren we met z’n allen het zesde lustrum van de PZV. Het hoogtepunt van de viering is natuurlijk het lustrumweekend op 2 en 3 oktober in Muiden, met op zaterdagavond een spetterend feest. Onze thuishaven voor dit weekend is de KNZ&RV, met hun prachtig verbouwde clubhuis.

Het lustrumweekend staat open voor leden en hun partners.

De Slag om Pampus Het programma in hoofdlijnen: Zaterdag 2 oktober o zaterdagochtend ca. 10:30 uur: Aftrap. Koffie met welkomstwoord en verrassing. o zaterdagmiddag: activiteit op het water. We maken er een leuke en gezellige middag van. We zeilen ‘De Slag om Pampus’ . Hoe dat precies in zijn werk gaat blijft nog even geheim. o zaterdagavond: een lekker buffet en aansluitend feest met life muziek. Er zijn optredens en de voetjes gaan van de vloer. De dress code beperkt zich tot de hoofddeksels. Maar op dat onderdeel kan iedereen lekker uit zijn dak gaan. Het lustrum thema is ‘Plastic Soep, daar zouden meer mensen wat aan moeten doen’. Dus verwachten we dat iedereen plastic afval uit zee omtovert tot een fantastische Seafoodhoed. Laat je inspireren door de voorbeelden elders op deze lustrumpagina’s.

Zondag 3 oktober o zondagochtend: gezamenlijke afsluiting en, voor wie niet vroeg af moet varen, een keuze uit een aantal workshops en activiteiten. o zondagmiddag gaat ieder zijns weegs.

De kosten

N

atuurlijk heeft iedereen zich ruim voor de deadline van 30 juni aangemeld (en z’n financiële bijdrage geleverd). Maar voor de ‘nakomertjes’: spoed je naar het aanmeldingsformulier op de PZV-website en geef je op.

De kosten voor de deelnemers/opstappers bedragen € 55,-per persoon voor lunch, buffet en feestavond op zaterdag.

Echter in het programma is een overnachting inbegrepen.

We streven ernaar dit zo veel mogelijk in te vullen met de kooien op de PZV-vloot en, als het enigszins kan, zonder extra bijkomende kosten voor de deelnemers.

Uitgangspunt daarbij is wel dat alle deelnemers die niet met eigen schip komen, dus ook opstappers, de ‘PZVmeevaarbijdrage’ voor 2 dagen, zijnde € 30,-- per persoon, aan de lustrumcommissie afdragen.

Schippers en hun partners zijn hier uiteraard van vrijgesteld.

(Het liggeld van het weekend wordt door de lustrumcommissie aan de schippers uitbetaald en hoeft dus niet verder per schip verrekend te worden.)

Overige kosten aan boord worden, zoals gebruikelijk, tussen schipper en opstappers verrekend. Heb je je nog niet opgegeven, doe het dan nu. Ga naar het inschrijfformulier op de website. ►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

33

Oproep aan de schippers van de PZV

Schippers Noordvloot.

Nogmaals willen we alle schippers van de PZV oproepen om met hun schip naar het lustrumweekend in Muiden, op 2 en 3 oktober 2010, te komen. De prachtige haven van de KNZ&RV ligt recht tegenover het Muiderslot.

Met name jullie willen we vragen om massaal met de boot naar Muiden te komen. Meld je zo snel mogelijk aan voor dit lustrum weekend.

We willen er dat weekend een spetterend feest van maken.

Daarbij streven we er naar om iedereen zaterdagavond te kunnen laten overnachten in Muiden. Nu is het nogal duur om iedereen in een hotel onder te brengen. Goede alternatieve, goedkope slaapplaatsen hebben we in Muiden nog niet kunnen vinden. Vandaar ons expliciete en dringende verzoek aan jullie om met de boot naar Muiden te komen en jullie kooien voor andere de PZV-leden beschikbaar te stellen.

Om dit voor jullie aantrekkelijk te maken, zullen we vanuit de commissie het liggeld dat weekend (vrijdagavond tot zondagochtend) voor onze rekening nemen. Daar staat dan wel tegenover, dat de opstappers (deelnemers die zonder schip komen) het kooiengeld voor het weekend afdragen aan de lustrumcommissie en niet aan de schipper. De partner van de schipper beschouwen we hierbij niet als opstapper.

Schippers Zuidvloot Dit lustrum weekend met een tochtje naar en van het IJsselmeer is een mooie tocht om het seizoen goed mee af te sluiten. En er zijn vast wel opstappers die mee willen. Als jullie opstappers willen hebben voor de overtocht kunnen wij daarin desgewenst ‘bemiddelen’. Voor schippers van de Zuidvloot die de boot een weekend eerder naar Muiden willen overvaren, proberen we het liggeld van die week zo laag mogelijk te krijgen. Afhankelijk van de verdeling schippers en opstappers, het aantal sponsors en het aantal schepen dat een week eerder komt, hopen we dit geheel te kunnen compenseren.

Of… denk aan een combinatie met deelname aan het Rondje Buitenom-Noord, twee weken eerder.

Namens de Lustrumcommissie,

Petra de Jong.

'Oude PZV-vloot'

Help mee met de zoektocht om de 'oude PZV-vloot' vlot te trekken

M

ay Day, May Day, May Day! Gezocht: de Wibo, de Brenda, de Blaoser, d’Onrust, de Doordrijver, de Duchesse, de Estrella, de Girouette, de Pepper, de Troepiaal, de Watertrapper, de Windekind, de Zeeland.

Voor het laatst samen gezien tijdens de eerste officiële Ramsgatetocht van 1980.

Het is een ereplicht om tijdens het komende Lustrumfeest een aantal van deze boten een saluut te brengen. Daarom willen we ze spotten en op 2 en 3 oktober naar Muiden halen.

In het vorige nummer van Zeezeilen hebben we als Lustrumcommissie een spel geïnitieerd genaamd: ‘Op zoek

34

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

naar alle boten van de 1e formele PZV-Ramsgatevloot uit 1980’. Los van een paar leuke reacties die naar commissielid Ben Visser werden verstuurd, zijn er nog geen verdere tips of hints binnengekomen. Dat is jammer maar ook wel begrijpelijk.

Hoe pak je dit immers aan?

Daarom nu een nieuwe stap: Ben Visser wil samen met één of meerdere PZV-vrijwilligers dit recherchewerk concreet oppakken. Het liefst iemand die de vereniging een warm hart toedraagt en ook nog veel weet van onze PZV-vloot/ schippershistorie.

Voel jij je geroepen of weet je iemand die dit leuk zou vinden, schroom dan niet om Ben Visser op te bellen.

Zijn telefoonnummer is: 06 29 525 425.

Zijn e-mail adres is: ben.visser@botenexpert.nl

Marie-Janne te Veldhuis-Lagerweij vist een kleurig stuk plastic uit de zee voor Stellendam. Daar moet je voor het Lustrumfeest toch een fraaie ‘PlasticSoep-Hoed’ van kunnen maken.

Bijvoorbeeld in Victoriaanse stijl, of een Ecoherenhoed in Aziatische stijl.

Van plastic Soep tot Seafood-Hoed

Wie de komende weken flink wat plastic zee-afval bij elkaar harkt is helemaal voorbereid op de hoedenparade van het komende Lustrumfeest. Een paar ideeën:

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

35

ZEILERSGROEP tegen Plastic Soep

Wanneer je als zeezeiler de motor moet starten, overheerst één angstbeeld: plastic afval in je schroef. Een korte klap en dan ben je stuurloos, midden op zee. Maar het is niet alleen gevaarlijk, dit plastic vergíftigt ook onze zeeën. Zeezeilers moeten de alarmklok luiden.

E

lk jaar wordt ongeveer 100 miljoen ton plastic geproduceerd waarvan ongeveer 10 procent in zee eindigt. Ongeveer 20 procent hiervan is afkomstig van schepen en boorplatforms, de rest van het vasteland.

Loop maar eens langs het strand, waar ook ter wereld, en je zult veel polytheenplastic zakken, flessen en containers, plastic vaten, verpakkingsmateriaal van polystyreenschuim, stukken polyurethaanschuim, delen van polypropyleen visnetten en weggeworpen stukken touw tegenkomen. Samen met wegwerp aanstekers, autobanden en tandenborstels, zijn deze artikelen op het vasteland en op zee gewoon weggegooid en door de wind en de getijden naar de kust gebracht.

Scheepsladingen vol

Dit afval is een zichtbaar teken van een veel groter probleem: het vergaat niet, in tegenstelling tot natuurlijke materialen. Op zee en aan de kust worden plastic producten onder invloed van zonlicht, de beweging van de golven en mechanische schuring eenvoudig langzaam in steeds kleinere deeltjes afgebroken.

Een enkele frisdrankfles kan in zoveel kleine deeltjes worden afgebroken dat we er genoeg hebben voor elke kilometer strand over de hele wereld. Bij deze kleinere deeltjes voegen zich de kleine plastic pellets, de vorm waarin vele nieuwe plastics op de markt worden gebracht en die met vaten, of zelfs met hele scheepsladingen tegelijk op zee verloren kunnen gaan. Dit ‘zeetuimelkruid’ van onze tijd heeft sterk de aandacht getrokken, niet alleen vanwege de enorme hoeveelheden die door toegewijde vrijwilligers van onze stranden worden verwijderd, maar door het feit dat ontdekt is dat het zich ook verzamelt in plaatsen op zee met weinig wind en een zwakke stroming.

Rondkolkende vuilnisbak

De subtropische draaikolk in het noorden van de Stille Oceaan beslaat een groot gedeelte van de Stille Oceaan waarin het water in een langzame spiraal in de richting van de klok rondkolkt. Er is weinig wind. De stroming heeft de neiging om al het drijvende materiaal naar het energie-arme middelste gedeelte van de draaikolk te drijven.

Het blijft daar in die draaikolk, in verbijsterende hoeveelheden, naar schatting zes kilo plastic voor elke kilo natuurlijk voorkomend plankton. Een gebied dat ruim zestien keer zo groot is als Nederland, draait als een kolk langzaam in het rond.

Deze draaikolk wordt ook wel ‘het Aziatische vuilnisspoor’, ‘de vuilnisdraaikolk’ of ‘de vuilnisbak van het oosten’ genoemd.

Dieren vol met plastic

Dit zou misschien geen echt probleem zijn als het plastic niet zo’n schadelijk effect had. De grotere artikelen worden echter opgegeten door zeevogels en andere dieren die ze voor

36

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

een prooi aanzien. Vele zeevogels en hun jongen zijn dood aangetroffen, hun maag vol met middelgrote plastic artikelen zoals flessendoppen, aanstekers en ballonnen. Een schildpad die op Hawaï dood werd aangetroffen had meer dan duizend stukken plastic in zijn maag en darmen.

Dichter bij huis: 98 procent van de dode Noordse Stormvogels die gevonden zijn in het zuidelijke deel van de Noordzee, hadden plastic in hun maag. Ieder jaar wordt er 20.000 ton afval in de Noordzee gedumpt. Naar schatting vinden elk jaar meer dan een miljoen zeevogels en honderdduizend zeezoogdieren en zeeschildpadden de dood door het opeten van plastic of door verstrikking.

Dieren kunnen verstrikt raken in weggeworpen netten en lijnen.

Zelfs piepkleine kwalletjes raken verward in plastic draden of ze eten de kleine plastic deeltjes die in het water zweven.

Chemische spons

Dit alles heeft een nog akeliger tintje. Het plastic kan als een soort ‘chemische spons’ werken. Het kan veel van de schadelijkste vervuilende stoffen concentreren die in de oceanen van de wereld worden aangetroffen: de persistente organische vervuilende stoffen (Persistent Organic Pollutants, POP’s). Elk dier dat deze stukjes plastic afval eet, krijgt dus ook zeer giftige vervuilende stoffen binnen. En via de dieren komen deze schadelijke stoffen in de voedselketen van de mens.

Beagle

Kort geleden wijdde de VPRO-VRT Beagle tv-serie een aflevering aan de plastic soep en toonde aan dat alle zeeën er door geïnfecteerd zijn. Dat is een gevolg van de grote zeestromen. Vervolgens regende het plannen om het plastic te verwijderen: met trawlernetten uit de zee filteren of met gigantische luchtbellengordijnen het plastic aan de oppervlakte brengen en wegzuigen. Maar meteen is daar ook het besef dat alle grootschalige oplossingen de oceanen meer kwaad dan goed zullen doen. Het beste is nu: alarm slaan dat er geen nieuw plastic meer in de zeeën terecht komt. En, al het drijvend afval inzamelen en aan land veilig afvoeren. De Seafood-hoedenparade op het Lustrumfeest zal een feestelijk inzamelpunt vormen.

Zuidelijk rondje buitenom De ‘Glissando’ glorieus winnaar van het Zuidelijk rondje buitenom, 30 april t/m 2 mei 2010

‘

De laatsten zullen de eersten zijn’, een vrije interpretatie van een bekend gezegde, bezigde Bart Lagerweij tegen Mariëtte Roozeveld, die dit rondje had georganiseerd.

Er namen vier jachten aan dit evenement deel: de Lyra, de nieuwe Lady Five, de Xinia en de Glissando van Henne Pauli, die voor het eerst met zijn eigen boot meedeed. Bart en Marie-Janne te Veldhuis ondergetekende waren bij hem aan boord.

Het voorstel van de organisatie, bestaande uit Mariëtte, Hans van Reenen en Wim Braun, was om op Koninginnedag bij de Roompot Buiten te verzamelen, daar te overnachten en op zaterdag 1 mei over zee naar Terneuzen te varen. Zondag terug naar de thuishaven.

De Glissando was als enige over zee vanuit Hellevoetsluis naar de Roompot gevaren, de overigen waren binnendoor gekomen.

Bij aankomst in de Roompot volgde een hartelijke begroeting met een palaver in de kajuit van de Glissando, vanwege het niet al te stralende weer. Wim Braun wijdde ons in in de geheimen van de tocht, de volgende dag, die een wedstrijd zou gaan worden, en hij stimuleerde ons de aangegeven tonnen te volgen, vooral niet motoren en zelf de tijden bij te houden; een vertrouwenskwestie.

Op de dag van de wedstrijd was er een forse W-ZW-wind. Wij besloten bij de startlijn het grootzeil te hijsen, maar tot onze verbijstering ontbraken alle zeillatten die Henne er kortgeleden met veel zorg in had aangebracht. Zouden ze er uitgewaaid zijn,

dat had je toch moeten merken? Een tot op heden onopgeloste vraag. Met zo’n klapperend zeil moet je niet een hele dag gaan zeilen, dat kost je je zeil, dus snel besloten het op de genua te proberen, iets dat wonderwel een gunstig resultaat opleverde.

Wij liepen al snel 5, soms wel 6 knopen en waren tevreden. Onze aanvankelijke reserves bij deze wedstrijd (natuurlijk zouden wij verliezen en zou de Xinia of één van de twee anderen wel winnen) gleden langzamerhand weg en wij begonnen er plezier in te krijgen. Wij volgden zoals afgesproken de aangegeven route en arriveerden uiteraard als laatste bij de finish, geruime tijd na de anderen. Vrolijk gestemd, want zo’n lang traject op de genua alleen vinden wij een hele prestatie. Wij waren overtuigd van onze vierde plaats, maar dat deerde niet, want zeilen vinden we zo leuk dat het best langer mag duren. ’s Avonds een zeer gezellig diner in restaurant Sidney, waar Mariëtte op een goed moment het woord nam om de uitslag bekend te maken. De winnaar was niet de Lady Five die deze tocht als proef voor de Ramsgate beschouwde en nog allerlei technische verbeteringen moest aanbrengen. Bovendien hadden zij van de motor gebruik gemaakt. De winnaar was ook niet de Lyra. Zij hadden door omstandigheden moeten motoren en waren dus gediskwalificeerd, evenals de Xinia (de organisator van deze wedstrijd). Zij hadden de tonnen niet naar behoren genomen.

Bleef over de Glissando die de wedstrijd, naar eigen idee met een handicap (alleen de genua) had gevaren, maar wel geheel volgens de wedstrijdvoorschriften. Een niet verwachte overwinning is daardoor dubbel zo groot en Henne was – samen met zijn bemanning - uitermate trots op zijn forse fles champagne.

“Goed dat we die extra slag om de OG-DR gemaakt hebben”, gaf Henne als commentaar.

Zondag terug naar de thuishavens, voor de meesten niet zover weg, in Zeeland, voor ons 53 mijl varen naar Hellevoetsluis onder weinig stralende weersomstandigheden (veel regen), maar wel met een prachtige wind die de Glissando als een speer naar de thuishaven deed glijden...

Dank aan de organisatie. Het zat allemaal goed in elkaar. We zullen dit regenachtige ‘Koninginneweekeind’ waarin juist het zeilen ‘top’ was niet gauw vergeten.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

37

Verslag Workshop Tochtnavigatie

Trafalgar Pub

O

p een koude voorjaarsavond, zoals we er dit jaar vele hebben gehad, wandel ik op 13 april naar de Trafalgar Pub. Grappig, zo bedenk ik me, dat ik bijna 15 jaar langs dit etablissement ben gelopen zonder me te realiseren dat hier 30 jaar serieuze zeilhistorie van PZV ligt. Voor mij is de Trafalgar Pub eigenlijk een soort stamkroeg voor alcoholistische Roelof Kleppe diehards die enkel nog met de sterkste Single Malt genoegen nemen. Hoe kan een mens zich vergissen… Dit seizoen is het toch voor de 6-de of 7-de keer dat ik de trap naar boven opklim om daar, na een paar architectonisch onbegrijpelijke draaien, het zaaltje in te lopen.

Aan dat zaaltje en met name het interieur is natuurlijk ook een hele column te wijden maar dat is denk ik hier niet de bedoeling. Kort na binnenkomst word ik namelijk meteen door Martijn gestrikt om een verslagje van de workshop tochtnavigatie (en niet over het zaaltje) te schrijven.

Leuk, mompel ik, doe ik graag, heb toch niet veel anders te doen.

Het zaaltje blijft me echter, telkens als ik er weer zit, intrigeren. De smaakvolle samenstelling van het meubilair, de foto’s uit vervlogen tijden, het balkon achter de nooduitgang, het vraagt gewoon om een verhaal. Een geschiedenis van gulle leden, opgekochte boedels of de Emmaüsgangers? Of is het een persoonlijke inbreng van de kroegeigenaar? En wat voor verhalen zijn er over het balkon te vertellen, daar achter de halfgesloten deuren? Wie zal het zeggen? Wie weet hoor ik daar later, als ik het zeuntjesstadium definitief achter me heb liggen, wel meer over.

38

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

Casus met complicaties Goed, de opkomst is goed. Ik ben namelijk iets te laat en mag meteen bij een groep voorbereiders aansluiten. Het organiserende comité heeft zich goed voorbereid en een relevante casus aangereikt over een overtocht met NO-wind naar Burnham on Crouch. Over de voorzienigheid gesproken. Er zijn wel wat complicaties bedacht.

Zo bevat de weersvoorspelling een toets voor de oplettendheid van degenen die de cursus van Arend Jan hebben gevolgd. Het valt me warempel niet mee om uit die berichten een accurate voorspelling te maken. Gelukkig is er dan altijd nog het nuchtere boerenverstand; als er gales worden voorspeld kun je dit het beste even aanzien. Dit blijkt voor de meeste aanwezigen een goede strategie. De opdracht is dan ook door iedereen goed uitgewerkt.

Het werken in subgroepen blijkt weer een effectieve werkwijze.

Volgens de plannen van de plenaire presentatie, ook wel palaver genoemd, zal iedereen wel in Engeland aankomen.

Comfort of storm bij nacht Sommigen vinden de opdracht te eenvoudig. Zij kiezen voor een vertrek tijdens de storm en willen bij voorkeur ‘s nachts het gebied van de Thames in varen. Dit is echter een kleine minderheid en gelukkig hoort de schipper bij wie ik mag aanmonsteren daar niet bij. Zelf ben ik erg op mijn comfort gesteld. Als het even kan vaar ik graag bij daglicht een nieuw gebied in, zeker als er banken, onverlichte boeien en moorings met aanhang liggen. Uitdagingen hoef je immers niet te zoeken, die komen vanzelf wel. Over de route is zoals gezegd veel overeenstemming, de meerderheid kiest voor de route ten zuiden van NHR SE en boven Birkenfels.

Daarna via de S Galloper door naar de Long Sand Head, Trinity en dan, zoals het beeldend wordt genoemd, op het juiste moment met het tij mee naar Burnham spoelen. Er is goed gerekend met het tij, drift, variatie, deviatie, TSS, veerdiensten, windparken, drempels en vensters. Echt alle elementen komen aan bod.

Groot succes Na deze avond weet ik het zeker, met zo’n voorbereiding en zoveel kennis kan het niet anders dan dat de Ramsgatetocht 2010 een groot succes zal worden.

OOSTENDE Nieuwe aanloop

In de Oostendse haven wordt op dit ogenblik hard gewerkt.

E

r komen twee nieuwe strekdammen die dieper in zee steken en er wordt een nieuwe vaargeul gebaggerd. Zo wordt de nieuwe aanloop van de haven breder en rechter zodat grotere schepen een betere toegang tot de haven van Oostende krijgen. Deze werken zijn ook van belang voor de pleziervaart.

Sinds 8 februari werd de lichtenlijn 128° gedoofd en kan die aanlooproute niet meer gebruikt worden. De nieuwe lichtenlijn zit op 143° en wordt met drie paar laterale boeien gemarkeerd.

De nieuwe vaargeul wordt gebaggerd met het dieplepelponton Pinocchio. Via Port Control Oostende (VHF 09) kan de positie van het ponton opgevraagd worden. Ook in het Scheldescheepvaartbericht (VHF 69 op het uur +10’) worden baggertijd en positie gemeld. Het einde van de baggerwerken is voorzien in de zomer van 2010.

De nieuwe westelijke strekdam komt juist ten westen van de nieuwe vaargeul. Het is verboden vaargebied. Aan de oostkant van de nieuwe vaargeul zijn de werken voor de aanleg van de oostelijke strekdam al gestart. Ook deze zone is verboden vaargebied. De vermoedelijke einddatum van de werken aan de nieuwe strekdammen is lente 2012.

Tijdens de bouw van de dammen worden er veel rotsblokken onder water geplaatst. Het is dus erg belangrijk om de as van de vaargeul aan te houden en de afgebakende werkgebieden te vermijden. De kans is immers groot om op deze rotsblokken vast te lopen.

• •

Kaarten bijwerken: lichtenlijn zit nu op 143° in plaats van op 128°; As van de nieuwe vaargeul aanhouden.

Herman Van den Broeck

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

39

Post Ouddorp blijft in de lucht

Rijkswaterstaat toonde zich gevoelig voor protesten van watersporters. Maar is het probleem daarmee uit de lucht?

E

ind vorig jaar besloot Rijkswaterstaat dat kanaal 25 (Post Ouddorp) uit de lucht zou worden gehaald voor de recreatievaart.

De beroepsvaart aan de Volkeraksluizen was belangrijker dan de duizenden watersporters in de Zeeuwse Delta.

Een kwestie van veiligheid Annemieke Stallaert

Herman Van den Broeck

Het verdwijnen van Post Ouddorp zou grote gevolgen hebben voor onze weersgevoelige hobby. Het uitluisteren van nautische berichten en stormwaarschuwingen op de Grevelingen, het Haringvliet, de Oosterschelde en het Veerse Meer is voor de meesten van ons dagelijkse kost en van groot belang voor de veiligheid in de Deltawateren. Het Watersportverbond maakte bezwaar, en vele watersporters steunden dit protest.

Ook PZV diende protest in en na een oproep op de PZV-site hebben ook vele PZV’ers een individueel (standaard)bezwaa rschrift ingediend. Vrij snel kwam er van Rijkswaterstaat een antwoord dat de zaak onderzocht werd en dat er voor een oplossing zou gezorgd worden. Op de belangrijke vraag of er op het nieuwe marifoonkanaal buiten het weerbericht ook communicatie mogelijk was met Post Ouddorp kwam geen antwoord.

Voortaan: kanaal 71 In reactie op de vele protesten was Rijkswaterstaat eerder al gestart met een proef met het uitzenden van de nautische berichten en de stormwaarschuwingen op VHF-kanaal 10, maar dit bleek niet de oplossing te zijn. Daarom is de proef afgeblazen.

Onlangs ontving ik, net als iedereen die een bezwaarschrift 40

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

had ingediend, een brief van Rijkswaterstaat. Zij hebben van het Agentschap Telecom toestemming gekregen om de uurberichten van verkeerspost Ouddorp per direct ook uit te zenden op VHF-kanaal 71. Een kwestie van even wennen, maar voortaan blijven we ook via kanaal 71 op de hoogte. Een praktische oplossing, maar voldoet die wel aan de behoefte van de watersporters in het Deltagebied?

Post Ouddorp: meer dan een weerbericht Afgezien van de ontelbare marifoontests, die trouwens meestal door de vuurtorenwachters op een vriendelijke manier werden beantwoord, was er op kanaal 25 nog heel wat meer te horen dan het uurlijkse weerbericht. Enkele waar gebeurde voorbeelden zullen dat illustreren.

Er is een zoekactie gestart naar een verdwenen surfer op de Grevelingen. De communicatie tussen Post Ouddorp en de Griend verloopt op kanaal 25. Iedereen luistert mee. De man wordt door een watersporter opgemerkt op een strandje bij de Hompelvoet. Dat wordt gemeld aan de vuurtoren die de KNRM de juiste locatie van de vermiste surfer opgeeft.

De zoekactie kan gestaakt worden en de man wordt door de Griend opgehaald. Probleem opgelost dankzij communicatie op kanaal 25.

Een zeilschip loopt vast en roept op kanaal 25 Post Ouddorp op. Een andere watersporter pikt dat bericht op. Hij is in de buurt en biedt hulp aan. Hij trekt de zeiler met zijn motorschip vlot. Nog voor de KNRM vertrokken is, is het probleem opgelost. Dankzij kanaal 25.

Het is zomer, windstil en bloedheet. Schepen liggen zij aan zij geankerd in de buurt van de eilandjes. Kinderen zwemmen rond de boten. Een Fairline-Phantom-heel-veel-voet komt uit de haven van Port Zélande en scheurt langs de geankerde schepen richting Bruinisse. Door de gigantische hekgolf slaan de masten van de schepen tegen elkaar. Schade, schrik, huilende kinderen, ontzetting alom. Een schipper met afgebroken zalingen meldt het voorval aan Post Ouddorp. Ook wij pikken dit bericht op terwijl de snelheidsmaniak langs ons sjeest. Naam, thuishaven en identificatienummer genoteerd en doorgegeven aan Post Ouddorp. Via kanaal 25.

We varen van Bruinisse naar onze thuishaven Scharendijke.

We zien op onze mobiele telefoon dat er een zware buienlijn met onweer nadert vanaf de Belgische kust. We roepen Post Ouddorp op (kanaal 25) en melden dat er gevaarlijk weer op komst is. De vuurtorenwachter volgt de zaak op zijn radar en geeft om het kwartier de positie van de onweersbuien door.

Watersporters zoeken de veiligheid van havens en eilandjes op. Dankzij kanaal 25.

Kanaal 25? 16? 71?

Wat is het nu? Kanaal 25 is voorbehouden voor schepen op zee. Kanaal 16 is het universele noodkanaal, zo lang het nog duurt, tenminste. Kanaal 71 is dood met uitzondering van een weerbericht op het halve uur. Stel dat ik iets meemaak of zie dat ik aan Post Ouddorp wil melden. Welk kanaal gebruik ik dan? Kanaal 25 is uitgesloten, want ik ben niet op zee. Op ►

kanaal 16 krijg ik misschien Kustwacht Den Helder aan de ‘lijn’? Kanaal 71 is alleen voor het weerbericht. Moet ik de vuurtoren dan maar opbellen, zoals eerst door Rijkswaterstaat als oplossing werd gesuggereerd?

Wat zegt Post Ouddorp zelf?

Even de vuurtorenwachter in Ouddorp gebeld. De goede man is ook niet gelukkig met de wijzigingen die de bureaucraten doorgevoerd hebben. Kanaal 71 wordt niet uitgeluisterd en er is bijgevolg geen communicatie mogelijk. Op kanaal 25 is er enkel communicatie mogelijk in het westelijke deel van de Zeeuwse Delta. De antennes zijn naar zee gericht, de Delta is afgeschermd en bovendien is het zendvermogen verlaagd. Er is dus geen garantie dat je gehoord wordt. Enkel in noodgevallen mag kanaal 16 gebruikt worden, en dan kom je bij de Kustwacht terecht. Post Ouddorp is wel te bereiken op telefoonnummer 0187-681266 (voor de niet-Nederlanders 0031 187 681266) De enige oplossing is, volgens de vuurtorenwachter, een eigen kanaal. Maar hij ziet het somber in. Er zijn geen vrije kanalen, en bovendien is de Delta niet het werkgebied van Verkeerspost Ouddorp. Zeker niet in tijden van bezuinigingen. Misschien zit

de brave man binnenkort niet meer in zijn toren, maar ergens voor een serie computer- en radarschermen.

Niets aan te doen….

Rijkswaterstaat heeft het probleem veel te eng gezien. Men heeft gefocust op het weerbericht, terwijl de essentie volgens ons de communicatie met Post Ouddorp is. Iedereen lijkt wel tevreden met het feit dat het weerbericht nog steeds beschikbaar is, weliswaar niet meer op kanaal 25 maar dan toch op kanaal 71. Ook het Watersportverbond neemt genoegen met deze oplossing, blijkens de verheugde reactie die zij afgaven. Kennelijk is de zaak daarmee afgedaan.

Een weerbericht is, met alle moderne middelen, tegenwoordig overal via internet binnen te halen. Ook op de binnenwateren.

De openbare communicatiefunctie van kanaal 25 kun je echter niet zomaar met nieuwe technologieën vervangen.

Maar helaas worden we hier kennelijk toch toe gedwongen.

Programmeer nu het telefoonnummer van Post Ouddorp maar in jouw mobiele telefoon.

Rondje Engeland in 2011 met de Existence

Status

T

ot onze verrassing en vreugde hebben twaalf Engelandvaarders reeds hun belangstelling uitgesproken om één of twee weken mee te varen. Daarmee wordt het Deo Volente erg waarschijnlijk dat de tocht door kan gaan. Per traject van elk twee weken is de situatie: 1.

2.

3.

4.

5.

6.

Brouwershaven – Cherbourg – Plymouth Drie vacatures 04-06-2011 t/m 17-06-2011 Plymouth – Scillies – Dublin Eén vacature 18-06-2011 t/m 01-07-2011 Dublin – Man – Belfast – Oban Volle bemanning 02-07-2011 t/m 15-07-2011 Oban – Hebriden – Orkneys – Lerwick Volle bemanning 16-07-2011 t/m 29-07-2011 Lerwick – Edinburg Volle bemanning 30-07-2011 t/m 12-08-2011 Edinburg – Brouwershaven Volle bemanning 13-08-2011 t/m 26-06-2011

350 mijl 350 mijl 300 mijl 450 mijl 300 mijl 450 mijl

Wijziging eerste traject De belangstelling voor het traject van Brouwershaven naar Plymouth is duidelijk minder dan voor de andere trajecten. Jan Statius Muller stelt daarom voor om dit traject niet verdeeld over Frankrijk en Engeland in twee weken met één bemanning te doen

maar vooral over Engeland in drie weken met drie bemanningen.

Dat is wellicht aantrekkelijk voor een eerste kennismaking met deze kust zonder dat het veel vakantietijd kost en met een afstand die het praktisch maakt om per auto aan en af te reizen. Die drie weektrajecten worden dan: 1A Brouwershaven – Calais – Eastbourne Drie vacatures 28-05-2011 t/m 03-06-2011 1B Eastbourne – Cowes – Poole Drie vacatures 04-06-2011 t/m 10-06-2011 1C Poole – Torquay – Falmouth Drie vacatures 11-06-2011 t/m 17-06-2011

180 mijl 150 mijl 150 mijl

Door traject één te eindigen in Falmouth wordt traject twee wat korter en komen de Scillies met een afstand van 60 mijl opeens op een dagtocht van Falmouth te liggen.

Uitnodiging Hierbij nodigen we Engelandvaarders uit voor één van de eerste weektrajecten en voor de volgende vijf twee-weekse trajecten.

Hoewel voor veel trajecten op papier nu een volle bemanning staat, zullen er ongetwijfeld deelnemers verhinderd blijken te zijn wanneer het vertrek nadert. Daarom blijft het voorlopig interessant om je voor elk traject al op te geven, graag bij: Annemieke Stallaert [ annemieke@stallaert.nl ] of Peter Chevalier [ peter.w.chevalier@wxs.nl ].

Peter Chevalier en Annemieke Stallaert

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

41

42

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010

MONSTERROL

Nieuwe leden Richard Fransen

Moriaansteeg 8, 2312 KD Leiden

071-5314628

rfransen@zonnet.nl

Wijzigingen

Voor het doorgeven van wijzigingen, zie de betreffende colofonrubriek. In Zeezeilen worden alleen wijzigingen van leden en boten vermeld.

ZEEZEILEN, verenigingsblad van de PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 4x per jaar) BESTUUR Rolien Lucassen, voorzitster Jan Otten, secretaris Sjaak Homan, penningmeester Martijn van Dijk, vz winteractiviteiten Jacqueline van Amstel, vz. zomeractiviteiten Herman Van den Broeck, hoofdredacteur

COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN ZAC07a@pzv-zeezeilen.nl Jacqueline van Amstel, voorzitster Franka Ruijten RAMSGATE-TOCHT Leo van Leeuwen, voorzitter Peter Peeters Annemieke Stallaert Lidia Roesink Marja Snoeyen

Haven Kloosternol 1a Raadhuisstraat 68-A Langakkers 24 Wielewaal 31 de Stappert 6 van Rotselaarlaan 12

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN WAC07a@pzv-zeezeilen.nl Martijn van Dijk, voorzitter Paul Horstman, secretaris Jan Vermeulen, penn.m.

Marc Swinkels Carla Auer Han van Pelt

4322 AK Scharendijke 5582 JG Waalre 6652 ED Druten 5667 AA Geldrop 5066 MG Moergestel B-2290 Vorselaar-B

06-25028036 040-2213447 Bestuur07a@pzv-zeezeilen.nl 06-200119828 06-12282611 013-5136599 +32 475319201

REDACTIE ZEEZEILEN/WEBSITE ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl Herman Van den Broeck, hfd.red.

Bauke Sijtsma Marijke Alders Joep Vermeulen Peter Chevalier Annemieke Stallaert Piet Lucassen (vormgeving) Peter Veger (vormgeving)

WEBSITE WM07a@pzv-zeezeilen.nl Peter Veger, webmaster

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE EN BOOTADMINISTRATIE Wij verzoeken U wijzigingen in Uw contact- en/of bootgegevens door te geven aan de Webmaster; deze worden dan opgenomen in adresbestanden en op de website. Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best, Tel: 0499-373994, ADM07a@pzv-zeezeilen.nl.

KENNISBANK Beheerder: Wim van Roode, Tel: 040-2624408, Wim.van.Roode@vanroode.org BETALINGEN Contributies, betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen gaarne overmaken naar ING 3222325, ten name van PZV-Zeezeilvereniging te Veldhoven, met vermelding van de aard van de betaling.

KOPIJ, ILLUSTRATIES, REDACTIE VERANTWOORDELIJKHEID, AUTEURSRECHTEN en ADVERTENTIES Kopij aanleveren bij Herman Van den Broeck, per E-mail: ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl, of per CD. Teksten aanleveren in WORD, ARIAL 9 pt, ZONDER OPMAAK, ILLUSTRATIES of TABELLEN! Digitale illustraties identificeren met naam en de titel van het bijbehorende artikel en aanleveren in hoge resolutie; minimaal 250 kB. De redactie van Zeezeilen heeft het recht de ingezonden artikelen te wijzigen, in te korten en zelfs te weigeren. De auteur is verantwoordelijk voor de inhoud van het artikel en voor de mening die er in wordt weergegeven. Die mening komt niet noodzakelijk overeen met de mening van de redactie en het bestuur van PZV. Ingezonden bijdragen, foto’s en illustraties dienen vrij te zijn van auteursrechten en PZV zal in geen enkel geval auteursrechten vergoeden. Het is niet toegestaan artikelen en beeldmateriaal uit deze uitgave over te nemen. Overname kan alleen met schriftelijke toestemming van de redactie en met vermelding van de bron.

Advertentietarieven worden op aanvraag verstrekt door de redactie van Zeezeilen.

WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNI 2010

43

���������������������������

�����������������

�������������������������������� ������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������ �������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� ����������������������������������������������������������������������������������������������������������������

����������������������������������������������� ��������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������

44

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 3, JUNII 2010