Zz 2010 1

ZEEZEILEN Jaargang 29 nummer 1, januari 2010 www.pzv-zeezeilen.nl

AnaLyse Scilly's

Bootinspectie

Twee gerechten Pikante eiermie met gehakt Voor 4 personen

Ingrediënten

KALENDER 10 12 13 19 23 26 6 28 24 28 30 9 13 18 8-16

januari januari januari januari januari januari februari februari maart maart maart april april april mei

zondag dinsdag woensdag dinsdag zaterdag dinsdag zaterdag zondag woensdag zaterdag dinsdag vrijdag dinsdag zondag za t/m zo

nieuwjaarsborrel basiscursus meteo (1) Zeezeilen nr.1 verschijnt basiscursus meteo (2) workshop zeilreparatie basiscursus meteo (3) medische hulp aan boord bezoek Maasvlakte 2 interpreteren van weerberichten (1) sluiting kopij voor Zeezeilen nr.2 interpreteren van weerberichten (2) voorjaars-ALV workshop navigeren en tochtvoorbereiding strandzeilen Ramsgate-tocht

INHOUD 3 3 4 7 9 10 12 14 20 23 24 26 27 29 31 32 32 33 34 37 38 39 40 42

Redactioneel Van het bestuur Nieuwe leden Schipperse, schip en haven Puff en Plakkie Nieuwe boot van een oud lid De Scilly's Techniek & Vaarpaktijk Bootinspectie Snertweekend 2009 Overtocht London Geven en Nemen Reactie op artikel Aitske Ruben De 'andere' Ben Visser Schipper en Haven Hoed U voor de zwarte mannen Strandzeilen Oproep CAM race Gooit PZV het het roer om?

De Zwarte Zwadderneel Aanmoedigingsprijzen 2009 Seaclear zeekaarten Bekeuring op de Nieuwe Waterweg Eindejaarsweekend 2009

Herman Van den Broeck Martijn van Dijk Annemarieke van der Meij Dico van Ooijen Docus Heringa Mariëtte Roozeveld Sjaak Homan Manuela Paradiek Floris Boele Annemieke Stallaert Marielouise Teklenburg Herman Van den Broeck Pieterjan van Dongen Michelle Blaauw Annemieke Stallaert Aaldert van der Vlies Rolien Lucassen Carel Dijkmans Het bestuur Han van Pelt Jan de Vin Hans van Reenen

77 2

•

Jan de Vin schoot in het verkeerde gat, kreeg géén boete en is nu behoorlijk ‘pissed’.

•

Voor een marifoontest in Zeeland: bel Post Ouddorp (0187-681266).

•

Loodsmannetje Plakkie is weg. Dico en Yvonne moeten nu weer zelf gaan navigeren.

•

Verjonging tijdens de discussie-ALV: de ‘oudere jongeren’ gaan gewoon aan de jongerentafel zitten.

•

Laura Dekker, ze is nog niet weg of ze is al vermist. Volgens ruimdenkend Nederland moet dat allemaal kunnen …

•

Wordt de Zwarte Zwadderneel de opvolger van de Vrije Vogel, Carel?

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

300 gr Chinese eiermie of andere fijne miesoort 4 lente-/bosuitjes 1 prei 100 gr ongezouten pinda’s of cashewnoten 2 eetlepels ketjap manis 3 eetlepels zoete chilisaus 2 theelepels sambal 1 eetlepel maïzena 2 eetlepels wokolie/zonnebloemolie 500 gr rundergehakt 100 ml bouillon (van tablet of uit pot)

Bereiding

Bereid de eiermie volgens de aanwijzing op de verpakking en laat in een vergiet goed uitlekken.

Snij de bosuitjes en de prei in ringen. Rooster de pinda’s in een droge hete koekenpan. Meng de ketjap, 2 eetlepels chilisaus, sambal en maïzena door het gehakt. Verhit de olie in een wok of hapjespan en roerbak hierin het gehakt rul en goudbruin. Voeg de bosuitjes en de prei toe en roerbak nog 4 minuten. Schenk de bouillon en de rest van de chilisaus erbij. Schep de eiermie er luchtig door zodat alles goed warm wordt en serveer het gerecht bestrooid met de pinda’s.

Mie met kip en ananas Voor 4 personen

Ingrediënten

400 gr eiermie 400 gr kipfilet 2 teentjes knoflook 1 kleine prei 1 rode paprika 1 blikje ananasstukjes (ca 200 gr) 3 eetlepels wokolie/zonnebloemolie 2 eetlepels ketjap manis 2 eetlepels oestersaus 1 theelepel sambal oelek

Bereiding

Bereid de mie volgens de aanwijzing op de verpakking en laat de mie in een vergiet goed uitlekken. Snij de kipfilet in blokjes van 1 cm. Pel de knoflook en snipper deze. Verdeel de prei in smalle ringen en de paprika zonder zaadjes in repen. Giet het blikje ananas af en vang het sap op. Verhit de olie in een wok en roerbak hierin de kip 4 minuten. Roer de ketjap erdoor en bak nog 3 minuten. Schep de kip met een schuimspaan uit de pan. Roerbak de knoflook, prei en paprika 1 minuut in het bakvet van de kip. Voeg ananas, oestersaus, sambal oelek, 3 eetlepels van het ananassap, mie en kip toe en verwarm al omscheppend 3 minuten.

Redactioneel Hier is ie dan, de eerste Zeezeilen van het nieuwe jaar. Het is weer een prachtig blad geworden. Zo eentje met een rood lintje om met een grote strik. ’t Is nu toch cadeautjestijd…

het voorbije seizoen zijn er enkele mooie reisverhalen en verslagen van zeiltochten. Er zijn nieuwe leden die zich voorstellen en er is zelfs een lid dat zich van een andere kant laat zien. We leren weer een schip en twee havens kennen maar er is slecht nieuws van de Puff: er is een bemanningslid verdwenen.

Wat de zomercommissie in het najaar nog georganiseerd heeft, ondanks te weinig of te veel wind, lees je in de verslagen. Ondertussen is ook de wintercommissie op kruissnelheid gekomen met een prachtig programma.

De ‘praktische bootinspectie’ in Scharendijke was een schot in de roos en binnenkort zijn we allemaal meteorologen met een EHBO-diploma.

En zo is de Zeezeilen weer vol geraakt met mooie artikelen en foto’s.

Bedankt voor de vele, zelfs spontane inzendingen. Jullie hebben er weer een juweeltje van gemaakt.

Herman Van den Broeck

Na al mijn wensen voor een fantastisch zeiljaar wens ik je nu gewoon veel leesplezier.

W

Van het bestuur

Wat wens ik je nog meer? Leerrijke PZV-winteravonden, een fantastische Ramsgate, fijne zomertochten en een geweldig lustrumfeest. Want PZV heeft dit jaar weer wat te vieren. Ik wens jullie dan ook allemaal een gelukkige dertigste verjaardag.

Martijn van Dijk

at mag ik je voor het nieuwe jaar wensen? Gezondheid, geluk en liefde en zo, maar dat wenst iedereen je al. Ik wens je geen dieselsnot, geen vrouwen over boord, en ook geen mannen, en niet overvaren worden. Ik wens alle schippers leuke opstappers en alle opstappers leuke schippers. Ik wens je een log dat een heel seizoen blijft draaien en een toplicht dat altijd brandt. En als je dan toch de mast in moet dan wens ik je een stevige val.

In deze Zeezeilen vind je de eerste resultaten van de discussie-ALV. Die was een echt succes. De opkomst was groot en iedereen was enthousiast over de nieuwe formule. Het was een echte ledenvergadering met veel inbreng van alle deelnemers, en dat was de bedoeling. Het bestuur heeft alles ijverig genoteerd en er werd een samenvatting gemaakt van de groepsdiscussies. Die samenvatting vind je in deze Zeezeilen.

Om nog wat na te dromen van

W

e kunnen met PZV terugkijken op alweer een succesvol jaar. We hebben een groot aantal activiteiten georganiseerd.

Er waren de klassiekers zoals de Ramsgate-tocht, het Rondje Buitenom, Zeezoen, het eindejaarsweekend en het snertzeilen. Maar ook nieuwe initiatieven zagen het daglicht, zoals de (windstille) strandzeildag. We hebben een fantastische nazomertocht naar Londen gehad en een geweldig

waddenweekend.

Het leuke van de PZV vinden we dan ook het enthousiasme waarmee de leden zelf de activiteiten organiseren.

Ondanks drukke agenda’s is er nog genoeg drive om elk jaar mooie winteren zomeractiviteiten te organiseren. Als bestuur is het erg prettig dat je terug kunt vallen op een grote groep actieve leden en niet het gevoel krijgt er als bestuur alleen voor te staan.

Dat enthousiasme zie je in elke commissie terug, zo ook in de Ramsgate-commissie. Dit jaar was de aanpak anders dan voorgaande jaren. Vroeger verzamelden we in een Nederlandse haven en gingen dan gezamenlijk naar de overkant. Nu was het eerste officiële ontmoetingspunt de haven van Ramsgate.

Gevolg: ieder kon zijn eigen plan maken en er was duidelijk minder discussie tijdens het palaver. Ik heb het zelf als een heel prettige aanpak ervaren omdat hierdoor schippers en bemanning minder druk voelen om (soms tegen beter weten in) de meerderheid te volgen. Elk schip, elke schipper en elke bemanning heeft immers eigen mogelijkheden en beperkingen.

Het enthousiasme zie je ook terug in het bestuur. In april is een deel van het bestuur ‘vernieuwd’. Hans en Philip hebben na zes jaar hun taak overgedragen en zoals bij elke wisseling van de wacht ga je dan kijken waar je bent, waar je naar toe wilt en wat de uitdagingen zijn om er te komen.

Als bestuur hebben we besloten om dat traject samen met de leden te doorlopen tijdens een discussie-ALV. Dat was nieuw voor onze vereniging maar het verliep vlekkeloos. We hebben veel interessante discussies gehad die goede input hebben opgeleverd voor de visie en het beleid in de komende jaren.

Met veel plezier hebben we als bestuur deze ALV voorbereid en we willen jullie bedanken voor jullie bijdrage. Over de eerste uitkomsten van de discussies kunnen jullie meer lezen in deze Zeezeilen.

Het verslag van het eerste deel van de ALV, het officiële gedeelte van voor de pauze, verschijnt binnenkort op de website, en het zal per e-mail aan elk lid toegestuurd worden. Dat verslag vind je dus niet terug in deze Zeezeilen.

En met een nieuw bestuur veranderen er altijd dingen. Eén van de dingen is het vaste stukje ‘van de voorzitter’ in de ►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

3

Zeezeilen. Dat wordt nu het artikel ‘van het bestuur’ en het wordt iedere keer door een ander bestuurslid geschreven.

Ook komend jaar gaat weer een erg mooi jaar worden. We hebben een

fantastisch en leerrijk winterprogramma en ik ben er van overtuigd dat ook het zomerprogramma weer een leuke afwisseling van activiteiten biedt.

Daarnaast gaan we aan slag met het vernieuwen van de website en met de

andere actiepunten die uit de discussieALV zijn gekomen.

In naam van het bestuur wens ik jullie een goed 2010. We hopen jullie allen te ontmoeten op de vele PZV-activiteiten.

Nieuwe leden zijn schip, en sindsdien werd ik meer een gelegenheidszeiler. Ik maakte tochten met zeilvrienden en zeilde met historische schepen op de Waddenzee.

en hier ook bekend als stadsreus. Deze St.-Christoffel is in de vorm van een gouden beeld te bewonderen boven op de kathedraal van Roermond.

Ca. vier jaar geleden kwam er een plekje vrij op de American Lady van Nico Bruin, een heerlijk schip met een goede - maar vooral ook gezellige bemanning. De 24-Uurs en de jaarlijks terugkerende Ramsgatetocht zijn voor mij steeds weer een prachtig feest waar ik altijd weer naar uit kijk en enorm van geniet.

Hopelijk tot ziens in het voorjaar.

Ik, Manuela, ben opgegroeid aan het water en daar leerde ik surfen, kanoën, zeilen, motorbootje varen en waterskiën.

Hans Broeren

M

ijn naam is Hans Broeren. Ik ben geboren op 14 augustus 1946 in Driehuis, en opgegroeid in IJmuiden. In 1976 ben ik getrouwd met Djoeke en we hebben een zoon van 25 jaar oud. Sinds 1976 werken wij voor Plastifix in Enkhuizen, ons familiebedrijf voor hoogfrequent lassen (zie: www.plastifix.nl). We wonen in Andijk.

Ik kwam in contact met de zeilwereld door Djoeke’s neef Dick.

Hij introduceerde mij bij schipper Lex van een 36-voets Dehler. Met Djoeke’s woorden “zeilen kan hij niet, maar hij kan wel lekker koken” en Dick’s repliek “dat zeilen leren we hem wel”, kwam ik aan boord bij Lex. En zo geschiedde. Twaalf jaar lang hebben we alle wedstrijden op het IJsselmeer en de Haakse Wadden voor Den Helder gedaan. Een fantastische tijd, waarin het fanatisme van de schipper er voor zorgde dat we regelmatig in de prijzen zeilden, zelfs de roemruchte 100-Mijls met windje 10-11.

In 2000 kwam een abrupt einde aan een schitterende zeilperiode. Lex overleed aan een zeldzame ziekte. We zeilden nog een jaar als bemanning door met 4

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

Manfred Paradiek

Manuela Paradiek

I

k ben Manuela, en ík ben Manfred Paradiek. Wij zijn gelukkig getrouwd en wonen in Herten, gemeente Roermond, nabij de Maas en de Oolderplas. Wij besteden beiden veel passie, tijd en aandacht aan onze gemeenschappelijke hobby ‘zeilen’.

We hebben al de nodige zeemijlen gemaakt, eerst met onze Taegewindj - een Bavaria 32 - en nu het tweede seizoen al met onze Salona 37 genaamd Sjtuf.

De naam is het Roermondse woord voor St.-Christoffel, de beschermheer van de (zee)reizigers

En ik, Manfred, ben jaren lid geweest van de Roermondse Zwemvereniging en de Reddingsbrigade. In die tijd deed ik aan wedstrijdzwemmen. Op latere leeftijd ben ik fanatiek gaan surfen.

Het surfen werd onze gemeenschappelijke hobby. Met een tentje en surfuitrusting trokken we bijna wekelijks naar het Grevelingenmeer. En toen kwam de interesse voor het zeezeilen.

Samen volgden we een cursus in Griekenland met aansluitend een flottieljetocht. Vanaf toen huurden we met regelmaat boten zowel in Griekenland als op het IJsselmeer, tot we in 2003 besloten een eigen boot te kopen.

Inmiddels hebben we heel wat tochten gemaakt op het IJsselmeer, ►

de Grevelingen en naar de Waddeneilanden, Oost-Engeland, Zuid-Engeland, de Kanaaleilanden en Frankrijk.

Op de Waddeneilanden hebben we door Loud en Marlène van de Rafiki kennis gemaakt met een aantal leden van de PZV en dat is ons goed bevallen.

Zo goed, dat we maar direct lid zijn geworden. Daarna zijn we mee geweest met het snertzeilen wat wederom goed beviel. Ongetwijfeld komen we elkaar nog wel tegen bij een van de activiteiten.

Met nautische groeten, de bemanning van Sjtuf.

‘ingebracht’) ontwikkelde zich bij mij het zeilvirus, waar geen vaccin tegen opgewassen is. Wel een heel mild virus! Het uit zich in best-wel-eencursusje-willen-doen, veel luisteren en kijken, en zo dingen oppikken. Niet echt ambitieus, hè?

Zo hebben we heel wat zomers op verschillende plekken gevaren (Griekenland, Kroatië, Engeland, Schotland). Wel zwaar voor Henne, met zo’n meisje loos. Maar het kapteintje sloeg mij niet en ik hoefde ook niet in de mast te klimmen. We genoten!

Sinds dit voorjaar is onze boot in Nederland. In Hellevoetsluis. En hoe het kan weet ik niet, maar het milde virus is fél uitgebroken! Wat vind ik het heerlijk. Nu niet meer een paar weken in de zomer, maar het hele seizoen!

Zelfs de sluizen beginnen te wennen.

Met de lus van Bart worden die vast nog eens een fluitje van een cent.

Tsja, en die Ramsgatetocht? Ik durf het niet te beloven. Stel ik jullie erg teleur?

I

Dat ging geweldig mis en we kwamen uiteindelijk met de mast in de modder vast te zitten, en waren natuurlijk kletsnat - zonder droge kleren bij ons te hebben. Later, toen ik in Groningen biologie studeerde, ben ik ook vaker met vrienden mee gaan zeilen, maar

Ondanks dat mijn vrouw goed kan zeilen vertelde ze bij het eerste bootje meteen al dat ze nooit het IJsselmeer op zou gaan. Dat hebben we nu toch al een paar keer gedaan, maar haar liefde zal daar nooit liggen. Vorig jaar wilden we de Wadden op, maar dat mislukte vanwege slecht weer.

Ik wilde zelf wel eens wat meer en groter. Zo zeilde ik een keer een oefendag mee met de Zeezeilers van Marken. Dat beviel erg goed en smaakte naar meer. Zo kwam ik uit bij de PZV: een zeezeilvereniging in onze ►

E

Het zeilen begon op de Kaag in een BM, die Henne met zijn broers deelde. Drie kwartier achterop de brommer vanuit Den Haag, je doet wat als je verliefd bent!. Ik vond het allemaal wel aardig.

Een aantal jaren later stapten we van de BM in een Friendshipje waarmee we de Vinkeveense Plassen onveilig maakten. Best leuk hoor, maar we moesten zó vaak overstag en die Vinkeveense plassen kon ik wel dromen. Maar vanaf het moment dat we met charterorganisatie Sunsail gingen zeilen (we hadden daar zelf een boot

Het zeilvirus sloeg pas toe in 2006.

Mijn schoonouders hebben een leuk plekje in Friesland, waar we in de zomer ook vaak te vinden zijn. Toen het een keer slecht weer was liepen we langs het haventje van Rohel aan het Tjeukemeer. Daar lag een verwaarloosd klein kajuitbootje van 6 meter.

Mijn schoonvader zei voor de grap: “is dat niet iets voor jullie”. Dat vond ik eigenlijk wel een goed idee. Via-via kwamen we achter de eigenaar en we kochten het bootje. Ik kon toen nog niet zeilen. Snel Kielboot 1 en 2 en Vaarbewijs 1 en 2 gehaald, en ‘s zomers met de kinderen en mijn vrouw in het kleine bootje door Friesland getoerd. Het kwartje viel nu wel, ook dankzij een goede uitleg van de theorie van het zeilen op internet.

Dat zeilen was heerlijk, maar we kwamen er al snel achter dat het bootje een maatje te klein was. Dus die winter een maatje groter gekocht: een Seamaster Sailer 24. In ons haventje mag maximaal een bootje van 7 meter liggen en de diepgang kan niet meer dan 70cm zijn. Dus wat we nu hebben is het maximale voor dit haventje en daar varen we nu al weer drie jaar mee door Friesland (in de mei- en in de zomervakantie). Dit jaar hadden we een piraatje voor de kinderen (8 en 10 jaar) achter onze boot hangen en dat was een groot succes. Zij hebben de smaak ook te pakken.

Omdat we, vanwege de sporten van de kinderen, vaak niet naar Friesland kunnen en we hier bij Roermond ook een prachtig watersport gebied hebben liggen, hebben we nog een zeilbootje gekocht. Dit jaar voor het eerst om te zien of het bevalt.

Klara Pauli en prima traditie van de PZV: nieuwe leden stellen zich met een artikeltje in Zeezeilen even voor.

Die stukjes lees ik altijd graag! Nooit kunnen bevroeden dat ik dat zelf nog eens zou moeten doen. Maar nu ben ik ‘gezinslid’ geworden. Mezelf voorstellen in driehonderd woorden maar, en dan ook nog een echtgenoot die zegt ‘erg benieuwd te zijn naar mijn zeil-epos’.

Nou dat zal tegenvallen. Ik ben Klara Pauli, en die echtgenoot is dus Henne, de motor achter mijn zeilcarrière.

vond het vaak wat saai. Ook het kwartje viel niet: ik snapte niet goed hoe je tegen de wind in kon zeilen. In de trapeze hangend en wanneer de boot erg schuin ging, dan vond ik het nog wel leuk.

Maarten Mertens k ben geboren in 1960 in Brabant, maar al snel met mijn ouders meeverhuisd naar Limburg en daar in de buurt van Venlo opgegroeid. Klasgenoten zaten op de zeeverkenners en dat leek mij ook leuk.

Eén van hen zeilde op hoog niveau Laser-wedstrijden en nam mij een keer ‘s winters mee om te zeilen. Leuk totdat hij liet zien hoe je een boot moet laten omslaan zonder nat te worden.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

5

buurt!

Dit jaar gaf ik me al op voor de Zeezoen, maar er was er één teveel en zo viel ik buiten de boot. Daarna gaf ik me op voor het Waddenweekend maar de boot van Adrie kon vanwege de harde wind uit het noordoosten niet op de Wadden komen en zo dreigde dit weekend ook in het water te vallen. Gelukkig bood Adrie aan om in Zeeland te komen zeilen en zo hebben we dat weekend een heerlijk rondje Walcheren gezeild.

Ondanks dat ik op het zand geboren ben, ben ik altijd een waterrat geweest. Veel zwemmen, duiken (Maarseveense Plassen, Grevelingen en op vakantie, e.d.), en kanoën (Friesland, Limburg, Utrecht, Zweden en Noorwegen) en de laatste jaren zeilen. Een andere belangrijke hobby is het verzamelen en handelen in antieke globes en telluria. Kijk maar eens op www.gaiaglobes.com.

Ik werk in Roermond als consultant bij een ontwikkelingsmaatschappij, die zich bezig houdt met het ontwikkelen van bedrijventerreinen.

Het bootje dat we nu hebben is een Engelse kustvaarder en moet wel wat kunnen hebben, maar omdat mijn vrouw niet meegaat ben ik bij PZV uitgekomen.

Ik ga graag mee als opstapper en ben benieuwd of het grote(re) water zal bevallen. Wellicht zeil ik een keer met mijn eigen bootje mee.

Peter Plantinga

M

ijn naam is Peter Plantinga en ik ben 58 jaar. Ik ben opgegroeid in Utrecht, maar ben voor de studie naar Eindhoven gekomen, waar ik nu ook woon in de Achtse Barrier.

Ik ben gescheiden, maar wel de trotse vader van twee studerende dochters, 6

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

die beiden in de tweede fase van hun studie zitten.

Mijn vak is productontwikkelaar en ik werk als specialist bij de motorenontwikkeling van DAF Trucks.

Mijn werk vind ik boeiend, omdat je ieder onderdeel tot op de grens van het haalbare moet ontwerpen, terwijl de eisen continu toenemen. Zelf iets bedenken en maken heb ik trouwens altijd leuk gevonden.

In m’n vrije tijd zet ik me in voor verbetering van het fietsklimaat in Eindhoven. Ik doe dat vooral door als woordvoerder van de Fietsersbond afdeling Eindhoven - de belangen van de fietsers bij de gemeente te bepleiten.

Dat is een zeer taaie bezigheid: zelfs veel goede wil leidt vaak maar tot weinig ‘fietsweg’.

Ook fietsen op zich is een hobby van me: naast de dagelijkse ritten fiets ik recreatieve toertochten, en neem ik graag deel aan buitenlandse fietsgroepsreizen.

Voor het zeilen ben ik enthousiast geworden tijdens de zeilcursussen op de jeugdherberg in Sneek, die ik samen met m’n broer bezocht aan het einde van de middelbare schooltijd. Tijdens de studietijd zelf heb ik veel gezeild met de studentenvereniging, en daarnaast was ik ’s zomers zeilinstructeur op zeilschool Krekt Oer ’t Wetter: leuk en leerzaam tegelijk.

Sindsdien huurden we regelmatig een boot om daarmee met het gezin te zeilen, meestal in Friesland en één keer in Griekenland: fantastisch. Ook ging op vakanties de FJ mee achter de auto.

Toch was in de loop van de jaren het zeilen wat ondergesneeuwd.

Dat vond ik al lang vervelend, en toen ik hoorde van de PZV (nooit gedacht dat er achter die foto’s in dat smoezelige zaaltje van de Trafalgar Pub een vereniging stak) vond ik dat een geweldige mogelijkheid om m’n zeilenthousiasme een nieuw leven in te blazen.

Mari van der Wolf

M

ijn naam is Mari van der Wolf, geboren in Rotterdam in 1964.

In 2000 ben ik in het Brabantse Oosterhout terecht gekomen en woon ik daar samen met mijn vriendin Helma.

Ik werk als system and application engineer bij Sealed Air, wellicht beter bekend van de noppenfolie.

Tijdens mijn middelbare schooltijd ben ik door de buitenschoolse activiteiten bekend geraakt met zeilen en ik heb mijn eerste zeiltochtjes gemaakt op de Kralingse Plas. Door de jaren heen heeft het zeilen me nooit losgelaten en ben ik zodoende begonnen eerst mijn vaarbewijs te halen.

Eenmaal de smaak weer te pakken, ben ik met vrienden zeillessen gaan volgen bij Aquavitesse op de Grevelingen en bij Tip Top Sailing op het Hollands Diep, waar we onze CWO-certificaten 1 en 2 hebben behaald.

Afgelopen zomer heb ik mijn vriendin weten over te halen …ha… voor een flottielje-avontuur in Griekenland, dat zeer goed is bevallen en zeker voor herhaling vatbaar is. En jawel, de eerste proefvaarten voor een eventuele eigen boot zijn ook al gemaakt... Wie weet!

PZV zal zeker een bijdrage leveren aan ons zeilplezier.

1 advertentie, 4 x geplaatst = 10 % van de drukkosten!

U hebt toch wel een tip voor ons?

Schipperse, schip en haven A l jaren koester ik de droom van een eigen schip en in 2008 was het dan eindelijk zover. Samen met mijn broer Michiel heb ik in februari 2008 een Pion gekocht. Een rode, een kleur die prima bij mij past, lekker fel en opvallend. Afgelopen voorjaar heeft mijn nichtje Josine - in aanwezigheid van Michiel, schoonzus Ellen en ik - de boot AnaLyse gedoopt.

Ik heb in de afgelopen jaren op heel wat boten gevaren en was eigenlijk meteen verkocht toen ik voor het eerst op een Pion zeilde. De Pion is een Van der Stadt ontwerp en werd vooral in de jaren 70 en 80 gebouwd. Ook Friendship heeft er een aantal gebouwd. De boot heeft uitstekende zeileigenschappen. Zij is snel, goed uitgebalanceerd (ligt heel licht op het roer) en is ook heel zeewaardig.

Daarbij is de boot niet te groot waardoor ik eenvoudig alles zelf kan bedienen en een goed overzicht heb, want ik ben nu eenmaal niet zo groot. Bovendien is dit schip prima geschikt om zowel wedstrijden als toertochten mee te varen.

De Pionklasse is ook nog steeds een klasse die in de wedstrijden meetelt en heeft een zeer actieve eigenaarsclub. Voor de nieuwsgierigen, zie: www.pionklasse.nl. Deze vereniging is ook heel handig als het gaat om klustips, want dat is wel een nadeel: de AnaLyse is namelijk op leeftijd dus er valt altijd wel iets te klussen.

Ik moet zeggen dat mijn vocabulaire in de afgelopen twee jaar flink is uitgebreid met tokkels, krimpkous, teflonspray en wat al niet meer. En ik leer nog dagelijks bij. Ik ben ook blij dat ik de boot samen met mijn broer heb, want die is heel handig en zeer technisch. Maar ook Haye springt regelmatig bij.

â–ş

Dit jaar ben ik voor het eerst op eigen kiel naar Engeland gevaren en dat vond ik een hele belevenis. Als schipperse met eigen boot voelt dat toch heel anders dan als opstapper of navigator. Verder neem ik sinds dit jaar met mijn boot deel aan wedstrijden. Ik heb nu een eigen wedstrijdteam en dat is ook een ‘dream come true’.

Ik zeil al jaren wedstrijden, maar nu als schipperse met mijn eigen team en boot. Heel bijzonder. Dit jaar is mijn doel niet om hoge ogen te gaan gooien, want het zijn allen mensen met zeilmaar zonder wedstrijdervaring. Dus we zijn vooral gericht op het trainen van de boot handling en het teamwork. Heel leuk, iedere woensdagavond varen we de onderlinge wedstrijden vanuit mijn jachthaven. Maar we hebben ook aan een aantal landelijke wedstrijden deelgenomen. Volgend jaar wil ik ook single handed gaan varen, dat heb ik nog nooit eerder gedaan.

De boot ligt op een - voor mij en mijn broer - ideale plek, namelijk in Almere bij het Blocq van Kuffeler. Dat is op 10 minuten fietsen bij mij vandaan. Mijn broer woont met zijn gezin op een klein half uurtje rijden van onze boot.

Deze jachthaven bestaat ook nog niet zo lang. Sinds 2000 is de haven officieel geopend en twee jaar geleden zijn er nog twee steigers bijgebouwd. Er liggen ongeveer 200 boten. Het is een verenigingshaven met een speciaal concept. Je koopt namelijk je box en wordt mede-eigenaar van de haven. Er is geen havenmeester, ieder lid wordt geacht actief mee te doen als het gaat om het beheer en onderhoud van de haven. Zoals het ons Nederlanders betaamt, zijn er ook allerlei commissies. Ikzelf ben een week en weekend per jaar havenmeester. Dat is voor mij ook goed te combineren met mijn fulltime baan, want ik werk sinds mei 2008 ook in Almere.

De haven dankt zijn naam aan het gemaal Het Blocq van Kuffeler, en ligt dicht bij het Oostvaarders Plassengebied aan de kant van het Markermeer. Het is geen luxe haven er zijn ook niet veel voorzieningen, maar dat vind ik prima. De haven

8

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

is een echte natuurhaven, je kunt er ook prima zwemmen en dat is maar goed ook, want er zijn (nog) geen douches. Dat komt omdat de haven nog niet aangesloten is op de riolering en er alleen een septic tank is. Helaas gaan die procedures niet snel, vooral niet als de haven zich in de buurt van een natuurgebied bevindt. Toch komen er in het seizoen vele passanten in de haven overnachten, omdat mensen hier vooral van de rust en natuur willen genieten.

Wat ik ook prettig vind, is het feit dat je vanuit de haven meteen op het Markermeer bent. Je hoeft niet eerst door bruggen en sluizen. Ik kan dus te allen tijden het water op gaan en weer terugkomen; ik ben niet afhankelijk van openingstijden. Omdat ik zo dicht bij mijn boot woon en werk, kan ik ook door de week gaan zeilen of aan de boot gaan klussen.

Dat zeilen vind ik heerlijk, dat klussen iets minder. Helaas wordt de kluslijst nooit korter, want je hebt het ene opgelost of iets anders komt er voor in de plaats. Vooral als je wedstrijden zeilt is er altijd iets te doen. Zo hebben we na de Flevowedstrijden op mysterieuze wijze het toplicht verloren. Maar deze nadelen wegen in het geheel niet op tegen de voordelen.

Ja, ik ben een heel gelukkige schipperse! Tot zeilens of tot ziens als passant in het Blocq.

Groeten van Annemarieke.

Annemarieke van der Meij

PUFF en hoe het verder ging met Plakkie Als u hoopte voortaan in Zeezeilen telkens nieuwe afleveringen aan te treffen van ‘de avonturen van Plakkie, de huisvis’, dan heeft u het, net als de redactie van Zeezeilen, mis…

I

n ons laatste bulletin schreven we over ons bijzondere huisdier Plakkie de vis. Na enig zoeken hebben we op internet ontdekt dat Plakkie een pilotvisje is van een haai. De dag nadat we ons artikel hebben opgestuurd naar Zeezeilen overkomt ons het volgende met Plakkie…

Aanval op de schipperse Het is de ochtend van 19 juni en we liggen voor anker in de baai van Vighi (35.54.7N en 27.49.6E) op het eiland Rhodos. De schipper ligt uiteraard nog op bed en de schipperse heeft geen zin om nog langer op hem te wachten.

Gewapend met duikbril en snorkel begeeft zij zich te water om als eerste te kijken hoe het met Plakkie gaat.

zelf te water gaat en Plakkie geen onderscheid des persoons blijkt te maken. Ook op de schipper zet hij koers, zelfs als die zo’n 3 à 4 meter van de boot weg zwemt. Plakkie is geenszins gediend van onze aanwezigheid!

Het is ons volledig onduidelijk waarom Plakkie opeens in de aanval gaat. Uiteraard heeft het te maken met territoriumdrift maar hoe is het te verklaren dat hij 6 weken lang ons ‘tolereert’ en dan opeens vanuit het `Blaue hinein´ als een haai aanvalt?

We hebben heel veel vissen gezien, zelfs kongeralen, maar die gaan je uit de weg en trekken zich terug.

En dus: wegwezen Yvonne vindt het maar niks, de idylle van rustig rondzwemmen is bij haar finaal weg. We besluiten het anker op te halen en koers te zetten naar Lindos zoals ons plan was, een stad met een grote vesting aan de zuidkant van Rhodos (36.06N en 28.05.2E). Als we daar ’s middags aankomen is de temperatuur alweer dik boven de 30 graden en moet er toch verkoeling gezocht worden. Je kunt je toch niet door zo’n klein pokkenvisje op de kop laten zitten.

Plakkie is pleite

Tot haar verbijstering en grote schrik komt Plakkie in aanvalshouding op haar af. Je kunt het je natuurlijk niet voorstellen van zo´n klein visje maar hij had echt een zeer agressieve houding.

Met heel veel getrappel houdt Yvonne het beestje van zich af maar zodra zij hier mee ophoudt komt hij opnieuw onder de boot vandaan op haar afgeschoten. Je kunt je ware aard niet verloochenen.

Hoewel zij dacht dat zij dat inmiddels wel achter zich heeft gelaten, moet Yvonne constateren dat zij ‘n stadse is en blijft, ofwel: een held op sokken in de natuur.

Aanval op de schipper Behoorlijk ontredderd weet Yvonne het water uit te komen in de verwachting begripvol opgevangen te worden door de schipper. Helaas, niets is minder waar. De schipper kijkt haar aan alsof zij volledig gestoord is, overvallen door een zonnesteek of hysterie. Met luide stem verkondigt hij dat vissen niet aanvallen en zeker onze Plakkie niet!

Zoet is de wraak van Yvonne wanneer de schipper

Galant laat de schipperse de schipper voorgaan en dus gewapend met snorkels en duikbrillen begeven we ons te water. Wat blijkt: Plakkie is weg, helemaal foetsie!

Waar we ook kijken, hij is nergens te bekennen.

Dit tot zeer grote opluchting van de schipperse. Klaarblijkelijk sprak ons gedrag, nou ja dat van de schipper dan, hem helemaal niet aan. Volgens de schipper moesten wij hem zijn plaats leren, gezag tonen!

Mogelijk is de boodschap heel duidelijk overgekomen en heeft hij zijn heil elders gezocht. We hopen maar dat hij een hele gezellige en charmante vis is tegen gekomen die wel van zijn `liefdesuitingen` is gediend. En hoewel wij dus niets met huisdieren aan boord hebben, missen wij hem wel want je gaat je nu eenmaal aan zo´n beestje hechten.

We blijven het hele bijzondere ervaring vinden dat een vis ruim 500 mijl en meer dan 6 weken met ons is meegevaren.

Maar de stadse aan boord is ook wel heel erg opgelucht!

Yvonne Verschuure, Dico van Ooijen

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

9

Nieuwe boot van een oud lid KNRM station Stellendam, zaterdag 7 november 2009

H

et is feest bij de KNRM in Stellendam. Een groot deel van de visafslag aan de buitenhaven is ontruimd en mooi versierd om de vele genodigden te kunnen ontvangen. Als ik aankom zijn Frans en Netty Ruigrok er al.

Zij zijn die dag het centrum van de partij. Zij hebben namelijk, zoals Frans dat zei: ‘nog net voor de kredietcrisis’ voor de KNRM een nieuwe boot besteld.

Het nieuwe schip, van het Arie Visser type, zal gestationeerd worden in Stellendam en wordt vandaag gedoopt. Door Netty natuurlijk, “wie anders” zei meneer Sincke, hoofd van de Plaatselijke Commissie. Velen zijn gekomen: de KNRMdirecteur Boogaard en de voorzitter van de Raad van Toezicht, Van Duyvendijk, de gelukkige schipper Erik Roodenhuis en zijn bemanning, B en W van Goedereede, de bouwers van Aluboot, mensen van de Kustwacht, Douane, Rijkswaterstaat, de politie, bemanningen van de stations Hoek van Holland, Neeltje Jans, Ouddorp en Breskens, en een grote schare kinderen, kleinkinderen en vrienden.

Waarom schenkt iemand een reddingsboot?

In zijn speech vertelt Frans wat voor hem en Netty de aanleiding was dit schip aan de KNRM te schenken. Dat gaat terug op de vakantie van 1988 toen ze met z’n vieren naar Denemarken zouden gaan. Met zijn gloednieuwe Salamis raakten ze boven de Wadden, bij het vallen van de avond, in snel verslechterend weer. De bemanning zag op tegen een nacht op zee en wilde dolgraag naar binnen. Na vastgesteld te hebben dat de omstandigheden het toelieten om op zicht het Westgat te ‘doen’, hebben ze de aanloop van Lauwersoog ingezet.

Zware brekers kleurden de passage schuimend wit, als een tulen bruidsjapon, feestelijk geflankeerd door hoog opspuitende grondzeeën dramatisch aangelicht door een laag staande zon.

Hoewel de Rival 36, van Peter Brett, in Engeland te boek staat als misschien wel het meest zeewaardige zeiljacht ever, vlogen de laden uit de kombuis door de kajuit. Eenmaal over de gronden, in rustiger water, kwamen ze de Gebroeders Luden, de reddingboot van Lauwersoog tegen, op weg naar buiten.

Ze zijn gealarmeerd door een mayday van een zeiljacht ten noorden van de vuurtoren van Schiermonnikoog. Meteen werd de marifoon aangezet en er werd gespannen geluisterd tot in de kleine uurtjes, en de volgende morgen direct weer. Wat een spanning, wat een gevecht. Een aangrijpend realistisch hoorspel.

Uit het rapport van de Gebroeders Luden citeert Frans: ‘wind W-NW 8, hoge ruwe zee, zware regenval’. En nadat ze met het jacht na een tweede poging een sleepverbinding hebben gemaakt besluiten ze de nacht op zee te blijven want ‘… achten het aanlopen van het Westgat met deze weersomstandigheden onverantwoord’. Door Frans’ verhaal voel ik me extra betrokken bij deze dag.

10

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

oud lid

Dopen, spuiten en draaien Buiten zwaait Netty met het bijltje en spreekt champagnegietend de woorden ‘Ik doop U Antoinette en wens U en uw bemanning een behouden vaart’. Dan volgt de overdracht van het schip aan de stralende schipper Erik. Kleinzoon Coen strijkt de vlag van Aluboot en Erik hijst die van de KNRM. Alle schepen in de haven toeteren. Weer binnen wacht ons een royaal buffet.

Daarna varen voor iedereen.

Met z’n allen naar buiten. De Koopmansdank van Noordland, de Griend uit Ouddorp, de Prinses Margriet (tot nu toe de boot van Stellendam), de Koningin Juliana (nu van het scheepvaartmuseum in Rotterdam), de Zeemanspot (van ’72 tot 2001 in Stellendam), de P4 van de politie en de Zeearend van de Kustwacht. Veel gespuit en korte draaien. Iedereen had er zichtbaar zin in. We waren te gast op een echt KNRMfeestje en een feestje vooral ook voor twee oud PZV-leden.

Arie Visser type: Lengte Breedte Diepgang Vermogen Snelheid Gereddencapaciteit Bemanning

18,8 meter 6,10 meter 1,03 meter 2 x 1000 PK 34 knopen 120 6

Ligplaatsen: Stellendam, Terschelling West, Schiermonnikoog, Breskens, Noordland, IJmuiden, Ameland, Hoek van Holland, den Helder, Scheveningen.

Docus Heringa

Frans en Netty Ruigrok en bemanning PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

11

De Scilly’s: drie PZV-schepen Hoewel niet in officieel PZV-verband, zijn toch drie schepen uit onze vloot met hun bemanningen deze zomer samen opgetrokken.

A

l langer hadden we de gedachte om eens naar de Scilly’s (officieel ‘The Isles of Scilly’) te gaan. Met als eerdere ervaring de leerzame en geanimeerde aanbrengtochten naar Bretagne waartoe Martin Droogh in 2003 het initiatief heeft genomen, vonden we het leuk om ook nu te kijken of we voor deze tocht een groepje gelijkgestemden Mariëtte Roozeveld binnen de vereniging konden vinden. De diverse avonden in het winterprogramma geven alle ruimte om ideeën uit te wisselen. We vonden het erg leuk dat Jacqueline en Wim met de Xinia en Aad en Olga met La Liberté belangstelling hadden om gedrieën deze tocht te maken.

Onze uitdrukkelijke bedoeling was om zo snel mogelijk westwaarts te zeilen, zodra de omstandigheden dat maar enigszins zouden toelaten, om na verblijf op de Scilly’s ieder op eigen gelegenheid weer terug te zeilen.

Zo kwam het dat we elkaar op 26 juni ’s avonds bij Wemeldinge troffen voor de eerste etappe: gebruikmakend van het meelopend tij de Westerschelde uit en dan de nacht doorvaren tot voorbij Dungeness. Dit plan lukte uitstekend, zodat we zaterdagavond in Eastbourne aankwamen.

Dat wil zeggen de Xinia en de Lyra, want La Liberté had diepgang en vaargedrag van de ‘nieuwe’ boot nog niet helemaal goed ingeschat, wat bekocht werd met een stranding op de drempel van Borssele. Gelukkig was die met goede hulp van de KNRM van korte duur, maar leidde wel tot een ongeplande tijstop in Breskens.

Zondagmiddag een kort hopje naar Brighton, gevolgd door een mooie oversteek naar het altijd bruisende Cowes, waar we maandag aan het eind van de middag ook La Liberté weer in goede orde ontmoetten. Dinsdag vroeg op en dóór naar Dartmouth. Dartele dolfijnen zwommen onderweg een stukje met ons mee.

Daar besloten we om woensdag overdag vakantie-achtig van de mooie stad en het prachtige landschap te genieten en aansluitend in de nacht door te varen naar Falmouth. Met enige nachtelijke onweersdreiging liepen we donderdagochtend aan het eind van de hondenwacht veilig de haven binnen en vonden daar een meerboei.

De donderdagmorgen in Falmouth was regenachtig, dus besloten we de rest van de dag rust te houden. Vrijdag zeilden we met een voortreffelijke ZZW 4 naar de Scilly’s, waar de 12

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

Xinia aan het eind van de middag als eerste vastmaakte aan een boeitje bij Tresco.

We hadden de ruim 400 mijl precies in één week afgelegd, en met enige tijd voor passagieren in Eastbourne, Brighton, Dartmouth en Falmouth. Daarbij zijn we geholpen door een gunstige wind, uit richtingen variërend zuidoost tot noordwest, die echter nooit hard tegenzat, en ook regelmatig toeliet dat we met de spinnaker mijlen maakten.

Het samen opvaren in informeel clubverband is erg plezierig.

Toen we hoorden van de pech op de drempel van Borssele zochten we even contact, maar Aad gaf aan dat het probleem inmiddels onder controle was, en dat het voor ons geen zin had om ook te wachten. In één lange haal is hij ons vervolgens voor Brighton voorbij gelopen, zodat hij in Cowes de lijntjes kon aannemen, een leuk weerzien. Natuurlijk hebben we toen een borrel gedronken op de ‘nieuwe’ La Liberté.

In de jachthavens is het leuk om even samen de ervaringen van de dag te delen en je vakantieplannen door te spreken. In deze week hebben de drie boten elk een keer de avondmaaltijd verzorgd voor het hele gezelschap: reuze gezellig.

Bovendien is het handig om het tochtplan van de volgende dag samen door te nemen. Zo breng je elkaar op goede ideeën, met als voorbeeld het idee van Jacqueline om woensdag overdag van het heerlijke weer te genieten in het aantrekkelijke Dartmouth en de aansluitende nacht te benutten voor de tocht naar Falmouth.

De Scilly’s zijn een groep van vijf grotere en 200 kleine eilandjes, de rotspunten niet meegeteld, 10 mijl lang en 4 mijl breed, niet groter dan Texel dus. Maar wat een natuur en wat een historie! Reeds in de steentijd (10000 vC) tijd was sprake van bewoning, en toen de zeilscheepvaart naar Azië en later Amerika zich ontwikkelde nam het strategisch belang van deze eilanden sterk toe.

Getuige hiervan is het fort Star Castle bij Hugh town op St. Mary’s en de diverse versterkingen op de andere eilanden.

Gedurende de Engelse opvolgingskwestie (1642 – 1652) was de koningsgezinde vloot genoodzaakt zich terug te trekken op de Scilly-eilanden. De Scilly’s waren ook een gevaarlijke groep eilanden, waar schepen in de mist gemakkelijk in moeilijkheden kwamen en vergingen.

De Scillonians waren vermaard om de snelheid van hun gigs (roeisloepen), voor loodsen en redders, en hun heldhaftige reddingsoperaties. Aan de andere kant was ook de jutterij erg lucratief.

Na de opkomst van de stoomscheepvaart verloren de Scilly’s hun strategische betekenis, en verarmde de bevolking.

Totdat in 1834 een bewindvoerder werd aangesteld, die een groot deel van de paupers terugstuurde naar het vasteland, verplicht onderwijs instelde en bloementeelt als belangrijkste bron van inkomen introduceerde (mogelijk gemaakt door de spoorverbinding van Penzance naar Londen met aansluitende veerdienst naar St. Mary’s).

Deze Augustus Smith wordt nog steeds op de Scilly’s vereerd en de tuinen rond zijn voormalig woonhuis zijn door zijn nazaten uitgebreid tot een belangrijke trekpleister. Op de eilanden is een zeer afwisselende flora (voor een deel afkomstig uit

►

chepen op reis die bloementeelt en nu verwilderd), van heideachtig op de noordkusten tot subtropisch op de zuidflanken.

Nautisch vraagt verblijf op de Scilly’s wat extra aandacht. Er zijn geen jachthavens zoals bij ons op de Waddeneilanden.

Maar in diverse baaien zijn er meerboeien en kun je met je bijbootje gemakkelijk aan land. Ankeren kan ook, maar dan is het wel opletten bij draaiende wind.

Het water tussen de eilanden is plaatselijk zeer ondiep en vraagt aandacht bij navigatie. Maar met pilot, plotter en GPS kom je er wel uit. De steeds wisselende perspectieven van alle eilanden en rotspunten maken zo’n tochtje extra apart.

Na een paar fijne vakantiedagen werd het tijd om terug te keren naar het vasteland. Als afsluiting van het gemeenschappelijk dineren, onthaalde Olga ons op een heerlijk Captains’ dinner, waardoor we de volgende morgen gesterkt op weg konden.

In Penzance kwamen we een Engels echtpaar tegen, met thuishaven aan de East Coast.

Zij vertelden dat er velen zijn die jaren proberen vanaf de oostkust de Scilly’s te bereiken, maar daar niet in slagen.

Daardoor voelden wij ons natuurlijk extra bofkonten...

De terugtocht hebben we allemaal op onze eigen wijze gemaakt, met als gemene deler de schoonheid van de Engelse zuidkust, het typische Engelse weer en de aanhoudend harde wind, waardoor dit een toeristisch en nautisch bijzonder heerlijke tocht werd.

Bronnen: • THE FORTUNATE ISLANDS: the story of the Isles of Scilly, ISBN: 900184-40-X • West Coast Pilot • Wikipedia

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

13

Techniek & Vaarpraktijk

Touw in de schroef ... en het gebeurt altijd op de meest ongelegen momenten.

H

et overkomt iedereen wel eens dat er een touw in de schroef komt, maar vooral op vakantie een fors eind van huis, is dat uitermate vervelend. Normaal speur ik zowel tijdens het zeilen als tijdens het motoren voortdurend naar verdachte objecten in het water. Om grote wiervelden vaar ik heen, omdat die zich vaak opbouwen rondom een net of bossen touw. Jarenlang heb ik dan ook zonder probleem kunnen varen, terwijl wat meer zorgeloze types toch regelmatig in de problemen zaten. De rotzooi die in het water drijft, is dan ook de hoofdreden waarom ik tegenwoordig, als het even kan, niet ’s nachts wil varen.

Toch problemen Tijdens de zomervakantie van 2008 echter zijn we vanuit Guernsey al motorzeilend de Alderney race in gegaan, wanneer het noodlot toeslaat. De motor stopt plotseling. Omdat het springtij is, worden we al draaiend door het kolkende water verder meegesleurd. Nu hebben we wel een touwsnijder van Plastimo bij de schroef zitten, dus ik probeer de motor weer aan de praat te krijgen. Het toerental belast komt echter niet veel verder dan stationair, terwijl de motor regelmatig afslaat.

Inmiddels spoelen we zo ver naar buiten, dat de stroomsterkte afneemt en we weer kunnen zeilen.

Zo kunnen we nog net voordat het tij begint te keren Cherbourg binnen lopen en met stationaire motor een box in schuiven. Na een forse borrel test ik de motor nog eens en tot mijn stomme verbazing doet hij weer wat hij moet doen. Kennelijk is het touw weer uit de schroef, of heeft de snijder zijn werk gedaan. De volgende dag gaat het vrolijk verder naar Le Havre.

In de Seinebaai valt de wind weg en wordt de motor weer bijgezet.

En ja hoor, na enige tijd valt het toerental terug, de motor stopt en wil daarna alleen nog maar op een zeer laag toerental draaien.

Koers gewijzigd naar de dichtstbijzijnde haven, Port en Bessin, een vissershaven waar ze jachten zoveel mogelijk proberen te weren. Gelukkig komt er door het land-zee-effect een zeebries door, en we besluiten alsnog naar Le Havre te gaan.

volgende dag toch maar het water in gegaan, en jawel er komen nog een paar aardige stukken touw uit.

De buurman, in zeeroversuitrusting, vindt het allemaal prachtig.

We denken dat nu aan alle ellende een eind gekomen is en vertrekken welgemoed naar Deauville, waar we met de kinderen hebben afgesproken. Verder op de terugreis echter liggen we voor Boulogne, weer zonder wind, en vertoont de motor wederom kuren. Weer een situatie waarbij het tij net op is, zodat we dreigen terug te drijven.

We weten echter dat een bekende van ons, de En Avant uit Zierikzee, ook op weg is naar Boulogne, en we besluiten hem eens op te roepen. Tot onze vreugde reageert hij en blijkt 6 mijl voor ons te zitten. Op ons verzoek om hulp antwoordt Teun, die een sleepbootbedrijf heeft in Dordrecht: “natuurlijk, slepen is mijn vak”, zodat we zeer professioneel Boulogne worden binnengesleept.‘s Avonds wordt de schroef weer geïnspecteerd door een paar Belgische sportduikers, maar die verklaren de schroef brandschoon.

De echte oorzaak

De zeebries wordt sterker omdat er een onweersfront aankomt, en op het laatst spuiten we met een dikke 8 knopen de haveningang binnen. Afmeren gaat wat moeizaam door de sterke wind en gebrek aan motorvermogen, maar gelukkig hebben de Fransen waar we tegenaan knallen daar achteraf wel begrip voor. De

De enige verklaring kan dan nog maar zijn dat er vuil in de brandstof moet zitten. Dit blijkt ook het geval, en dat is ook de reden waarom ik afgelopen winter de Grotamar-biocide-actie heb opgestart. Afgelopen seizoen dan ook geen centje pijn meer gehad met mijn motor. Ik ben dan ook benieuwd of de andere Grotamar-afnemers nog enige problemen hebben gehad na gebruik van deze toevoeging. Ik hoor het graag.

Carel Dijkmans

14

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

Techniek & Vaarpraktijk

Nee, niet opnieuw..!?

Techniek & Vaarpraktijk

Laptop Hoe dat ding te fixeren?

F

ootloose en bootloos ben ik nog al eens te gast op zeereisjes bij anderen. Daardoor ontstond de behoefte aan een allround navigatie travel compagnon. Kon ik làng geleden volstaan met een peilkompas, nu kan er meer en wil ik ook meer. Dat is een netbook geworden met navigatieprogramma, kaarten van de wereld, almanak, havengegevens, weerinformatie enz. enz. Blijft het probleem hoe dat ding te fixeren op het gemiddelde zeiljacht. Vastzetten dus zonder de kans op beschadigingen van het schip en van eigen spullen.

Siliconen zuignappen Een goed functionerende oplossing blijkt het gebruik van zuignappen. Ik vond ze bij Sign Design in Nijmegen, van het merk Everloc. Ze hebben een diameter van 7cm en een houdkracht van 20Kg. De afdichting tussen het onderdrukgedeelte en het oppervlak gaat door middel van een siliconenring die ook op enigszins ruwe oppervlakken goed z’n werk doet. Na afspoelen met water is die opnieuw te gebruiken. Door de standaard kunststof haak te vervangen door een metalen ring met lip en schroefdraad ontstaat een prima fixatiepunt. Een geïmproviseerd klemplaatje doet de rest.

Lifelines

Veiligheidslijnen strak zetten met schokbrekers Vast en zeker je rug breken

L

angzamerhand is het wel duidelijk dat het zinnig is veiligheidslijnen aan te doen op zee. Aan dek wordt de veiligheidslijn meestal vastgeklikt aan een lange loopband die over het gangboord loopt. Het vast en zeker aan de lijn zitten geeft al zo’n gevoel van veiligheid dat weinig aandacht over blijft voor de details. Mijn zoon Piet Willem is naast zeiler ook bergbeklimmer en oefent als medewerker van Siemens Wind Power regelmatig in het ontsnappen uit hele hoge windgeneratoren aan hele lange lijnen.

Hij vertelde me dat ons prettige gevoel over de veiligheidslijnen aan boord niet erg terecht is. Met de gebruikelijke nietrekkende veiligheidslijnen kan je juist vast en zeker de rug breken: als je met een gewicht van 100 kilo twee meter valt en plots stopt wordt je rug belast met bijna 2,5 ton. Ofwel je hebt plotsklaps mijn goede oude grote Mercedes Benz automobiel aan je rug hangen met veel dikkerds erin, een hoop bagage en al zijn 676.000 kilometers. Die val van twee meter is precies wat gebeurt als je aangelijnd aan een slappe veiligheidslijn bij ruw weer bovenop de kuiprand zit, de boot in een vlaag extra schuin gaat, en je naar lij duvelt.

De website ‘www.dtsens.nl’ van DTS Veilig Werken stelt: VALKRACHTEN - De krachten van een val op het lichaam zijn enorm. Als een persoon van 100 kilo een val van een halve meter maakt en de val m.b.v. een gewone veiligheidslijn wordt opgevangen, krijgt het lichaam een kracht van 660 kg (7 kilonewton) te verwerken.

Bij een val van een meter komt er een kracht van 1220 kilo vrij, bij anderhalve meter 1780 kilo en bij twee meter 2340 kilo. Wie deze krachten bekijkt, kan zich voorstellen dat valdemping een absolute ‘must’ is. Als een persoon van 100 kilo gebruik maakt van een lijn met een schokdemper en een halve meter valt, krijgt hij een schok van 130 kilo en bij 1 meter een schok van 200 kilo. Een enorm verschil.

De website ‘www.arbouw.nl’ is nog duidelijker: Gegevens ring: diameter buiten 30mm, binnen 15mm, dikte 6mm, lip in mijn geval 10 x 20mm, draad M4. Ik gebruik RVS, maar ander materiaal kan uiteraard ook.

Docus Heringa

Hoe lang moet een vanglijn van een harnasgordel zijn? - De vanglijn aan de gordel mag niet langer zijn dan 2,0 meter.

Om de toch nog aanzienlijke valenergie, die bij deze hoogte ontstaat, op te vangen, zijn gordels met valdempers verplicht.

Deze valdempers kunnen in de lijn zelf of in de musketonhaak zijn opgenomen.

Bij bergbeklimmers wordt de soep minder heet gegeten omdat hun lange klimlijnen tot wel 30% rek hebben, wat de optredende krachten ook bij een langere val zo inperkt dat ze overleven. Op de site ‘www.online-seilgarten.de’ wordt gründlich uiteengezet hoe dat werkt. Ga daarvoor naar News en dan naar item Sicherheitstechnische Grundlagen im Seilgarten – Dynamische Kräfte und Stürze (met dank aan Arend Jan Klinkhamer).

Aan boord bestaat geen veilig gebied

Techniek & Vaarpraktijk

Gegevens

Beveiliging in de professionele wereld van valbescherming werkt bij voorkeur door positionering. Je houdt de actoren met een statische lijn in een veilig gebied waar je maximaal ►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

15

Techniek & Vaarpraktijk

een halve meter kunt vallen. Een statische veiligheidslijn die glijdt over een strategisch gespannen kabel beperkt je daarbij in je bewegingen. Tot minstens een meter van de dakrand zeg maar. De loopband met veiligheidslijn die we aan boord zien is daar feitelijk een kopie van. Aan boord van een tamelijk klein zeilschip zijn daar drie basisproblemen mee: ten eerste wil je zo min mogelijk in je bewegingen beperkt worden omdat je van alles en nog wat over de hele lengte en breedte van het schip wil doen, ten tweede kan je op het hele gebied van de boot telkens meer dan een halve meter vallen – door rollen, slingeren, stampen, schuin liggen, (klap-) gijpen, overstag gaan, etcetera - en ten derde zou je om niet van het schip af te vallen minstens een meter van de reling af moeten blijven.

Kortom, beveiliging door positionering werkt aan boord niet echt, omdat aan dek eigenlijk geen veilig gebied tegen vallen bestaat. We kunnen wel een zo veilig mogelijk gebied voor onszelf maken door de veiligheidslijnen zo kort mogelijk te houden. En ze zo mogelijk dubbel te nemen.

Buiten het veilig gebied kan je vallen Aan dek loop je overal de kans te vallen tot de ruimte die je veiligheidslijn je toestaat, ofwel over de zeereling ofwel van een hoog loefboord naar een laag lijboord. Een dynamische veiligheidslijn biedt dan bescherming tegen de hoge rukbelasting. Een veiligheidslijn maak je dynamisch door schokdempers en/of vering. Een lijn-schokdemper bestaat vaak uit een pakket stevig gestikt veiligheidsband waarvan onder de rukbelasting de stiksels voortgaand loslaten. Als je een verende lijn kiest moet dat een stijf verende lijn zijn. Er zijn ook slap verende lijnen, maar die hebben uitsluitend de bedoeling om zichzelf uit de weg te kronkelen en beschermen niet tegen een rukbelasting.

werkplek bent, bijvoorbeeld bij de mast, zet je jezelf weer met twee lijnen vast. Het bevestigingspunt aan de mast van de spinnakerboom is vaak een geschikt hoog aanklikpunt.

Vermijd een rukbelasting Het is juist de rukbelasting die zo gevaarlijk is voor lijf en leden. Naast beperking van de lengte van de vrije val is het echt effectief om een schokdemper aan je veiligheidslijn te zetten. Merkwaardig genoeg is zo’n lijn-schokdemper in de watersporthandel niet eenvoudig te vinden. Bij leveranciers van professioneel klimgerei zitten ze altijd wel in het assortiment. Van een berg, uit een boom of van een dak kunnen vallen geeft kennelijk een indringend zicht op de risico’s én de bemoeienis van de Arbodiensten. Het is overigens duidelijk dat een veiligheidslijn die vastzit aan een strakgespannen loopband bij belasting enorme krachten kan uitoefenen op de bevestigingspunten aan dek van die band.

Voor je eigen lijf zou het beter zijn als zo’n bevestigingspunt meegeeft voordat jezelf bezwijkt. Inderdaad zijn meegevende bevestigingspunten gewoon te koop; die knakken bij belasting om maar blijven overigens wel vastzitten. Maar dat is meer voor op een hoog gebouw. Aan boord is de voor de hand liggende oplossing om je loopbanden met schokdempers en/of rekkers uit te rusten.

Looplijnen volgens Arend Jan Klinkhamer

Vermijd een vrije val

16

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

Samenvatting en verdere informatie

Techniek & Vaarpraktijk

De enige manier om een lange vrije val te vermijden is om jezelf strak aan te lijnen. Liefst aan een dubbele lijn met een kort end van zeg een halve meter en een lang end van zeg een meter. En zo mogelijk aan vaste punten zoals ogen op hekstoelen, scepters of preekstoelen of speciaal aangebrachte ogen bij de kuip.

De stelregel is dat je jezelf VASTKLIKT BOVEN JE EIGEN BORSTHOOGTE. Want als je bijvoorbeeld hoog aan loefboord in de kuip zit en je een veiligheidslijn van anderhalve meter lang vastzet aan een oog in de kuip bij je voeten, dan krijg je een valhoogte van twee maal anderhalf geeft drie meter. Dus als je hoog aan loef zit is het beter om jezelf nog hoger, bijvoorbeeld aan de loopband of een scepter vast te klikken.

Als je over dek beweegt klik de veiligheidslijn dan vast aan een STRAK GESPANNEN LOOPBAND MET SCHOKBREKERS. Elke speling geeft vrije vallengte. Houdt dus ook bij bewegen de lijnlengte kort. Dat betekent doorgaans dat je op je knieën door het gangboord gaat. Dat heeft het bijkomende voordeel dat je minder snel over de zeereling kiepert. Zodra je bij je

Hoe klopt dat nu met het looplijnenartikel van Arend Jan Klinkhamer in Zeezeilen nr.1 uit 2003? Arend Jan stelt dat je speling moet hebben in de loopband, zodat hij in het midden opgetild kan worden, om enorme krachten in de loopband te voorkomen. Mijn aanbevelingen voor rek en strek zijn in de eerste plaats gericht op ‘persoonlijk comfort’ als je weggerukt wordt. De resultaten leveren echter wel een vermindering op van de krachten op de loopbanden. Bijvoorbeeld: een 8 meter lange loopband met aan beide zijden een rubber schokbreker van 33 cm die elk 10 cm rek geeft, rekt al bij een bescheiden belasting 20 cm uit. Daarbij komt nog een beetje rek van de loopband zelf. Uit het artikel en bijbehorende spelingkrachtentabel van Arend Jan volgt dat de kracht in de loopband dan twee keer zo groot is als de kracht in de veiligheidslijn. Een dynamische veiligheidslijn met schokdemper rekt bijvoorbeeld tot een belasting van 350 kg, waarna de schokdemper gaat werken. Met krachtfactor 2 geeft dat een belasting van 700 kg op de loopband. En dat klinkt wel weer als een belasting die loopband en boot moeten kunnen hebben.

Als je jezelf en je boot liefhebt, dan houd je veiligheidslijnen en loopbanden zo strak mogelijk en zet je schokdempers en/of ► rekkers op zowel je veiligheidslijnen als op je loopbanden.

Techniek & Vaarpraktijk

Verdere informatie is in overvloed op internet te krijgen. Petzl en Miller zijn twee bekende leveranciers. Op ‘www.veiligheid. trigro.nl’ vind je bijvoorbeeld de elastische Miller Manyard ME vanglijn die tot een belasting van 350 kilo uitrekt, waarboven de ingebouwde schokdemper in actie komt. De prijs is circa € 75,- . Voor de loopbanden kan je landvastrubbers of – schokdempers gebruiken, die in elke watersportwinkel te koop zijn voor ruwweg € 10,- tot € 50,-.

Eenvoudig alternatief Het kan allemaal ook veel eenvoudiger. Een vriend en fervent oceaanzeiler die het voorgaande las, reageerde: ‘Ik heb nooit een veiligheidslijn gedragen en nu weet ik zeker dat ik het ook nooit ga doen.’

Peter Chevalier

SeaClear kaarten maken van Google Earth

Zou je kaarten kunnen maken van Google Earth beelden, vroeg ik mij af … Ja, dat gaat als volgt.

Google Earth input

O

pen Google Earth en selecteer het gebied waar je een kaart van wilt maken. Via in/uitzoomen bepaal je het gebied en daarmee de nauwkeurigheid.

What you see is what you get. Zoek 3 of 4 zeer markante punten op de foto, zoals een portaal over een brug, het uiterste puntje van een pier of gewoon een ‘varend’ bootje.

Maak een kruis via ‘extra/liniaal’, plaats die op de punten en noteer elke positie. Let op: kijk goed naar de coördinaatnotitie, die is in duizendsten van minuten.

Sla het beeld op via ‘Bestand/opslaan/beeld opslaan’ in bijvoorbeeld map ‘my places’, of een andere tijdelijke map. Het beeld wordt opgeslagen als een jpeg file.

Er moet eerst een BMP bestand van gemaakt worden:

Met Paint of een ander tekenprogramma, maak je er een .bmp file van, door na het openen in Paint het beeld weer op te slaan met keuze .bmp. Ikzelf typ de naam van de kaart met daarvoor de letters GE, zodat ik weet dat het een Google Earth kaart is.

Ga naar MapCal2 van SeaClear en open de foto uit ‘my places’ via File/open. Er komt een invulscherm naar voren. Vul de naam van de kaart in (met GE ervoor) en de geschatte schaal, prioriteit en andere gegevens als je dat wenst.

Klik op knop <Cal> en markeer punt 1 door, op het punt staande,

via de rechtermuisknop ‘ad new cal.punt’ te klikken en vul de positie van punt 1 in. Doe dat ook voor de andere 2 of 3 punten.

Doe dit desgewenst ook voor de borderpunten/kantlijnen via knop <border>. Klik op <activate changes> en sla daarna de calibratie op via File/save calibrations.

Nu er een SeaClear kaart van maken en opslaan in SeaClear:

Klik via ‘Tools/Convert/current to .WCI’ en je komt in scherm ‘File name WCI’. Het wordt nu een kaart! We gaan de kaart opslaan in SeaClear via: <Deze computer> / lokaal station (C:\) en dan naar Program Files/SeaClear/Charts. Sla het bestand op in die kaartenmap.

Controle: • Open SeaClear en zoek via File/ Charts/ Not listed/ GE xxx…. de kaart (alfabetisch) en klik er op.

• SeaClear opent de FOTO-kaart en alle functies werken.

Geen navigatie, wel redelijk nauwkeurig.

Je kunt de kaarten natuurlijk NIET gebruiken voor maritieme navigatiedoeleinden. Ze zijn daar niet geschikt voor. Je kunt wel leuk zien waar je bent. Toen mijn TomTom uitviel heb ik via dit systeem een bezoekadres en het huis prima gevonden via SeaClear op land. De nauwkeurigheid was redelijk. Succes!

Bart Lagerweij

Techniek & Vaarpraktijk PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

17

Techniek & Vaarpraktijk

De lus voor Thomas Slim aanleggen voor solozeilers.

I

n de boeken en verhalen over het manoeuvreren en met name over het aanleggen in een sluis ben ik de LUS voor THOMAS, (beter bekend als “de lus van Bart”) nog nooit tegengekomen, terwijl het een grote verbetering is ten opzichte van de bestaande (solo)aanlegmethoden, inclusief de “springop-de-middenkikker-methode”.

Hoe werkt het?

Beleg de lus van een lange landvast op de achterkikker en maak een

ruime lus buiten het schip om naar de middenkikker en beleg die slippend met het eind in de hand. Hang genoeg fenders aan de aanlegzijde. Vaar de sluis in, kies een bolder, haal daar de snelheid bijna uit het schip en leg de lus om de sluisbolder. Rem het schip af door de lus strak te laten komen en voorkom een te grote ruk door te slippen. Laat de motor in zijn laagste stand vooruit in het werk staan en bewaak de lijn op de middenkikker.

Voordelen: o o o o

De aandrijving zorgt ervoor dat zowel het midden als de kont van de boot naar de sluismuur gaan.

Het schip ligt daardoor altijd goed.

Beleggen is heel eenvoudig vanop het breedste deel bij de kuip.

Je hebt slechts één landvast nodig.

Als je de rest van de landvast om een punt voorbij de middenkikker legt en weer belegt, kan je de motor uitzetten. Wel bewaken! (dit kan bij de springmethode niet! ) Deze methode is naar mijn mening zeer handig voor solozeilers, maar kan door iedereen gebruikt worden. Eén keer gebruiken is altijd gebruiken, is mijn ervaring.

Tot nu toe wilde niemand het geloven (vandaar de lus voor Thomas) maar ze waren bij de demonstratie snel overtuigd

van het gemak van deze methode.

Niet gebruiken hoor!

Bart Lagerweij Aanvulling Henri Boetzkes Ik heb deze methode van aanleggen van Bart geleerd tijdens de Newcastletocht dit jaar. En het is waar: eenmaal gebruikt blijf je hem gebruiken!

Ik doe het ook zoals Bart beschrijft: landvast op de achterkikker beleggen, met een ruime lus buitenom naar de middenkikker. Daar beleg ik hem echter niet, maar leg de lijn om de middenkikker en voer hem dan naar de schootlier waar de lijn 1x om gelegd wordt. In deze positie kan ik bij de morse en het stuurwiel (heb een middenkuip) en houd zo de volledige controle over het schip.

Het geheel zorgt voor een rustige en beheerste manier van aanleggen in alle gevallen, en je kunt daarna de voortros op je gemak aanbrengen als je dat wil, bijvoorbeeld als het een langdurige schutting wordt en je niet de hele tijd de motor wilt laten draaien zodat de andere sluisgangers niet in de dieselstank zitten.

Henri Boetzkes

Woud van mogelijkheden

N

u ikzelf een iPhone heb worstel ik me langzaam een weg door het woud van mogelijkheden. Het is een beetje een handicap dat T-Mobile nauwelijks bereik heeft bij mij in de Drunense Duinen. Soms wel op zolder of buiten bij de schuur. Bovendien pikt hij mijn eigen WiFi niet op. Iets ingewikkelds dat de iPhone alleen op WiFi-kastjes reageert, die volgens het G-protocol werken. Maar soit, zelfs hier heb ik ADSL dus dat wordt iPhone over PC. Bij zware applicaties zoals navigatie gaan de

18

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

batterijen ongeveer twee uren mee. Voor onderweg is het dus echt nodig een 12Volt voeding te hebben. Tenslotte wil het schermpje best krassen tegen de sleutels in je broekzak. Een extra beschermfolie is erg nuttig.

PC in vestzakformaat Verder vooral goed nieuws. Het is inderdaad een PC in vestzakformaat met een veel groter touch screen dan de meeste telefoons en met daarop, wanneer dat nodig is, een qwertytoetsenbord dat betrouwbaar reageert op mijn dikke vingers. Op heel veel plekken

in de bewoonde wereld kan je spontaan

inklikken op internet via openbare WiFinetten. Die zijn tegenwoordig echt dicht gezaaid. Het is zomaar een fototoestel en filmcamera en er is ook iets met muziek.

Onverwacht handig is het kompas. Het heeft een beetje demping. Daarmee kun je het als peilkompas gebruiken door vlak in de hand langs de zijkant te peilen en vervolgens peiling en GPS-positie af te lezen door de iPhone weer omhoog te klappen.

Techniek & Vaarpraktijk

iPhone Maritime 'Apps'

Maritieme 'apps' in Yachting World Er is een groeiend aantal applicaties voor maritiem gebruik. In Yachting World van ►

Techniek & Vaarpraktijk

oktober staan er een paar vermeld: ● De zeekaarten van Navionics heb ik al eerder beschreven. Bij heel veel zeehavens blijken ook actuele getijdencurves te zitten, wat voor ons vaargebied best handig is.

Zelfs het getij van Werkendam zit er in met de Nederlandse waterkaart. Ook kun je nu al voor de Ramsgatetocht van volgend jaar de getijcurves zien met de tijden van zon en maan op en onder. Er zijn ook meer stroomwybertjes dan op de papieren kaart. Bij de Navionics kaarten moet je wel op de dekking letten. De kaart West-Europa gaat van de Eider tot de Wash en zuidelijk tot en met de Canarische Eilanden, maar nergens meer dan honderd mijl uit de kust. Voor een rondje Engeland of Scandinavië moet je kaarten bijkopen. ● Imray bereidt zich voor op het lanceren van het eigen kaartenbestand op de iPhone.

Ondertussen hebben ze wat hebbedingetje– apps, zoals een getijdenplanner en een gedetailleerde naslag van verkeersregels ter zee plus allerlei soorten signalen en betonningen (Marine Rules and Signals) in de App Store. ● Heel grappig maar volstrekt onbepaald van kwaliteit is een windmeter. De herrie van de wind over de microfoon wordt vertaald in een windsterkte (Wind Meter in de App Store). ● Best nuttig lijkt de AroundMe apps. Het ingebouwde GPS-systeem weet waar je bent. AroundMe geeft je daaromheen hotels, banken, taxi-stands, winkels enzovoort. Plus een plattegrond met de loop- of rijroute.

Bovendien het telefoonnummer dat je met een click kunt bellen (AroundMe in de App Store).

kaartenprogramma’s in de Apple shop, vaak gratis of voor één of twee Euro. Let er in de beschrijvingen vooraf wel op dat de applicatie de kaarten in de iPhone zet, want er zijn er ook die tijdens gebruik over het net worden opgehaald en dus niet meer werken als je ergens buiten bereik bent. ● Buienradar, de telefoongids, informatie en OV9292.

file

● Een web browser waarmee je de BBC Shipping Forecast onder een knop kunt zetten. ● iSeewetter geeft de DWD verwachtingen, ook voor de Oostzee. ● BuoyData kan je de uurmeldingen geven van het actuele weer op bijvoorbeeld de Sandettie boei en Greenwich LtV.

Groot scherm bediening

en

intuïtieve

Er zijn, net als voor andere telefoons natuurlijk, ook allerlei applicaties die zelfstandig werken zonder verbinding, zoals calculatortjes, eenhedenconverters, een waterpas en nog veel meer, maar dat is niet van belang voor ons.

Het grote voordeel van de iPhone vind ik het grote scherm en de intuïtieve bediening.

Peter Chevalier en Arend Jan Klinkhamer

WiFi belangrijk

Techniek & Vaarpraktijk

Vooral belangrijk is de toegang tot internetsites in de buurt van WiFi. Dat geeft je weerberichten, online almanakken, gribfiles, de PZV-ledenlijst etc. En natuurlijk e-mail ontvangen en zenden.

Vooral voor het buitenland is het voordelig dat Skype op de iPhone ter beschikking staat om zo de kosten van telefoneren te drukken. En Google Earth, zodat je ook aan de landkant een behoorlijk overzicht van de omgeving hebt.

In Zeilen van december staat dat ze de iPhone pas buiten bereik van de kust aanzetten om te navigeren. Dat is niet nodig; je kunt zowel WiFI als roaming in de Instellingen uitzetten en je hebt dan geen kans op kosten.

Handige applicaties voor op land Nog een paar handige applicaties (die verbinding vereisen en op zee dus niet werken!): ● ’Spots’ die rond je GPS-positie laat zien waar gratis WiFi-netwerken beschikbaar zijn. ● Voor wandelen en fietsen zijn er

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

19

Bootinspectie hartstikke praktisch Deze droom heb ik wel vaker, maar nu moet ik op de weg letten en nuchter blijven.

Ik ben een beginnend zeezeiler, moet nog zoveel leren en niet alleen op zee. Een goede dag dus voor mij. Met 37 anderen kom ik aan in Scharendijke.

Alexander Jonkers, jachtverkoper, en Rob Dros, scheepstaxateur en -expert, gaan ons alles vertellen over de aardigheden die komen kijken bij de aanschaf van een boot.

Ontvangst in het Grand Café Westenwind in de jachthaven met uitzicht over de Grevelingen. Kijk, dit is nu eens goede plek voor een winteractiviteit. Havens en bootjes trekken als een magneet aan de zeilers.

Sjaak Homan

Z

aterdag 14 november. Het is buiten nat en grijs als ik in de auto stap om naar Zeeland te rijden voor een dagje ‘praktische bootinspectie’ georganiseerd door de wintercommissie. Ik dagdroom de grijze kou weg en zie mezelf al varend op wereldreis langs fraaie zonnige oorden.

20

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

Wist je dit?

Het ochtendprogramma wordt gepresenteerd door Alexander Jonkers, dealer van Najad, Maxi, Faurby en Linssen Yachts. Daarbij wordt hij geassisteerd door Rob Dros, jachtexpert. ‘Wie van ons heeft een boot?’, is zijn startvraag. Wel 30 vingers gaan trots omhoog. ‘Wie van ons heeft een BTW-verklaring?’ 26 Vingers gaan naar beneden en evenveel schippers gaan rechtop zitten.

BTW? Dat klinkt als belasting en meestal is dat betalen! En jawel, beste scheepsbezitters, wie een boot koopt zonder BTW-verklaring loopt het risico dat er in het verleden nog geen BTW is betaald.

Het kan dan dus zomaar, dat er u bij een controle een naheffing staat te wachten…

Oeps! De vingers vliegen weer omhoog.

‘Wat als de boot al 20 jaar oud is, de boot in Engeland is gekocht, of de boot in een thuishaven buiten de EU heeft?’

Het wordt ons haarfijn uitgelegd en als eenieder is gerustgesteld en weer wat gemakkelijker gaat zitten, komt de volgende vraag: ‘Wie van jullie heeft de boot ingeschreven bij het Kadaster?’ Kadaster? Inschrijven in het Kadaster zorgt ervoor dat de boot wordt geregistreerd. Bovendien is de boot nu ook te belasten met hypotheek, waarvoor meestal een voordeliger rentetarief wordt gerekend dan voor een persoonlijke lening.

Nu kopen wij een boot natuurlijk het liefst contant om hem daarna ergens met vier lijntjes in een box te leggen.

Uiteraard verwachten we hem daar na drie weken afwezigheid weer aan te treffen. ►

Mocht dit nu toevallig een keer niet zo zijn, dan is een boot die is ingeschreven bij het Kadaster veel moeilijker te verhandelen en gemakkelijker op te sporen. Een brandmerk aan de binnen- en buitenzijde van het schip zorgt hiervoor.

Twee uurtjes met praktische tips en praktijkverhalen volgen. Eén wil ik jullie niet onthouden.

Varen onder Nederlandse vlag!

Indien de boot vaart onder Nederlandse vlag is ook het Nederlands recht van toepassing op deze boot. Zo kan het gebeuren dat je met drie boten naast elkaar in een Engelse haven ligt afgemeerd. ‘s Nachts loopt de Britse buurman met een borrel op over je boot, komt ongelukkig ten val en breekt een arm. Hij stelt jou hiervoor aansprakelijk. In het buitenland zou dit natuurlijk een heel gedoe kunnen opleveren maar in dit geval toch niet.

Hij struikelde namelijk op Nederlands grondgebied en moet dus maar naar Nederland komen om zijn verhaal te halen. Eén vinger gaat in de lucht. Met een onvervalst Vlaams accent vraagt deze schipper of dat ook voor hem geldt als hij vaart onder Belgische vlag. Jawel, en zo kan het zijn dat je in de haven van Enkhuizen bij het overstappen zomaar in België belandt.

Lunch: soep, wijntje, uitsmijter, broodje

kroket en salade. Bravo wintercommissie.

De praktijk Jassen aan en naar de loods. Op de millimeter geparkeerd staan daar 40-voeters op het droge. Een boot aanschaffen doe je niet zomaar. Je zoekt zekerheid en het liefst een koopje. Tijd voor de expert en de taxateur dus. Met een klein hamertje wordt het onderwaterschip door hem ‘afgeklopt’.

Net als bij losse tegels in de badkamer laat hij horen waar de zwakke plekken zitten, waar het polyester dikker is, maar je hoort ook waar de watertank zal zitten.

De kiel, het roer. Hij laat zien waarop je moet letten. Hoe ziet de kiel eruit na een aanvaring met een stevige rots? Wat gebeurt er dan met de wrangen? Vaste schroef, klapschroef, anodes voor zoet en zout water, hij kent de probleempjes die zich kunnen voordoen allemaal. Teak op het dek. Ons zorgenkindje, maar oh zo mooi.

Over een paar jaar vervangen door kunststof en haast niet van echt te onderscheiden.

Hoe onderhoud je het teakdek het best en waarmee verpest je het? Brandstoffilters, verstaging, onderhoud van de afsluiters.

Voor iedereen een heel boeiende en praktische les. De booteigenaren vragen de taxateur dan ook het hemd van het lijf over de problemen en eigenaardigheden die zij zelf hebben met hun schip.

Wat heb ik geleerd vandaag?

Vervuilde brandstof is erg lastig te voorkomen en wordt veroorzaakt door bacteriën die zich in je brandstoftank nestelen. Een roer test je door een stuk flink achteruit te varen. Dan is de kracht op dit roer het grootst. Houdt het roer het in de achteruit, dan is vooruit geen punt.

Als je volgend jaar met de Ramsgate een aantal schepen achteruit het Slijkgat uit ziet varen, dan testen ze dus het roer. Kijk naar de wrangen om te zien of een schip hard met de bodem in aanraking is gekomen.

Wie van teak houdt moet er zuinig op zijn of nog snel een boot met teak bestellen.

Kunststof is in opmars. De verstaging testen we na ca. 15 jaar en we inspecteren dit elk jaar. Afgebroken draadjes bij de overgang naar de terminal zijn de voorboden van ellende.

Conclusie: een boot koop je niet zomaar.

Laat je bijstaan door iemand met verstand van zaken. 17.00 uur. Deze leerzame en boeiende dag wordt afgesloten met een borrel aan de bar. Het is weer donker wanneer we naar huis gaan. De ruitenwissers aan, cd’tje op en nog twee uurtjes sturen. Twee uurtjes om een beetje te dagdromen van een eigen boot en mooie reizen. Maar wel een goedgekeurde boot met een BTW-verklaring.

Lion Sails Holland b.v.

Kwaliteitszeilen uit eigen werkplaats Veerhaven 1b 4485 PL Kats (Zld.) Tel: 0113 - 600291 Fax: 0113 - 600249

Lion Sails

Internet: www.lionsails.nl E-mail: info@lionsails.nl Handelsregister Middelburgno. 22026358

Openingstijden: maandag t/m vrijdag 8.00 - 17.00 uur, zaterdag van 10.00 - 13.00 uur

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

21

The place to be!

Trafalgar Pub Dommelstraat, Eindhoven

22

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

Snertweekend 2009 vanuit Lelystad

Stilletjes

Z

aterdagochtend 31 oktober is het stilletjes in de haven van Flevo Marina in Lelystad.

Het is duidelijk te merken dat het zeilseizoen er zo goed als op zit. Heel wat boten hebben al een plekje in de winterberging. Maar rond de klok van 9 uur komt er wat meer Manuela Paradiek leven. De eerste leden van PZV arriveren voor de jaarlijks terugkerende snerttocht.

de finishlijn ontbreekt weten we nu niet wie als eerste over de finish is…

Zeer geslaagd ’s Avonds wordt de dag afgesloten in het Dijkhuisje in Lelystad haven. Daar wordt een heerlijk diner geserveerd, nagebabbeld en met veel plezier teruggekeken op een zeer geslaagde dag. We hebben heel veel geleerd maar bovenal ook veel plezier gehad en willen bij deze Jan en Mark bedanken voor de organisatie en Jaqueline en Wim voor de adviezen van zeiltrim. En het is zeker voor herhaling vatbaar.

Manuela Paradiek, schipper Sjtuf

Rustig en droog weer Het zonnetje ontwaakt langzaam en de lage temperatuur past uitstekend bij de snert. De wind is een echte zuidwester met een kracht van slechts een magere 3 Beaufort en er is geen neerslag van betekenis. Natuurlijk hebben we liever een fellere zon, hogere temperaturen en wat meer wind, maar samengevat is het gewoon een acceptabel rustige en droge dag.

Weg kwijt en ziek Om 09.30 uur is alleen de Rafiki nog niet gearriveerd en één opstapper is de weg kwijt. Ik zal zijn naam niet noemen, maar hij heeft moeite om in het grote Lelystad de haven te vinden.

En verder ligt helaas één van de organisatoren van dit jaar, Jan Vermeulen, ziek in bed. Maar Jan, je kunt gerust zijn: het was perfect geregeld, jammer dat jij er zelf niet bij kon zijn!.

Leerzaam Langzaam wordt door de eerste drie boten koers gezet richting Urk. Wij besluiten om nog even te wachten op de laatste opstapper en de Rafiki die inmiddels in de sluis van Lelystad ligt. En om 10.00 uur vertrekken ook wij met de Sjtuf samen met onze opstappers Jacqueline van Amstel en Wim Braun richting Urk, gevolgd door de Rafiki met hun opstappers.

We hebben halve tot ruime wind en we besluiten snel om de gennaker bij te zetten. Wim en Jacqueline zijn zeer ervaren zeilers waardoor het voor ons naast een snerttocht ook nog een leerzame zeiltrimdag wordt.

Snert en wedstrijd zonder finish Rond het middaguur arriveren we met z’n allen in Urk en worden we onthaald met een borreltje tegen de kou. De pan met snert wordt op het vuur gezet. Daarna de lunch met snert, worst en roggebrood met ontbijtspek. Kortom alles is perfect geregeld! Rond 14.00 uur wordt het tijd om weer terug te varen naar Lelystad en op de terugweg komen de wedstrijdzeilers in Jacqueline en Wim los. We proberen de Beagle voorbij te gaan. In eerste instantie lukt dat maar ze komen terug… Tot Lelystad proberen we elkaar de loef af te steken maar doordat PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

23

De overtocht naar London Van 7 tot 12 september ging de PZV naar London.

Vijf van de acht boten weten London te bereiken.

Een verslag van een schitterende tocht.

M

De Thames onder zeil Vrijwel het hele traject tot aan de Thames Barrier kunnen we onder zeil blijven. Dan om drie uur ‘s middags zien we de Tower Bridge voor ons opduiken en tanken we diesel bij de tankboot.

We krijgen bezoek van de rivierpolitie die ons de bekende vragen stelt over het doel van de tocht. We vertellen maar niet dat we Franka begeleiden voor haar aankopen in Londen. Om 4 uur kunnen we dan de sluis in van het St. Katharine’s dock waar we onthaald worden door de andere leden van PZV. Die lagen er al een dagje en hadden een typisch Brits welkomsthapje gemaakt.

Liefhebbers in overvloed voor dat hapje.

ooi planningwerk van de zomercommissie voor het tochtje naar London zo begin september. Moniek, Lothar en ik vormen de bemanning voor de Cher van Piet Dijkema. Met z’n vieren vertrekken we op zaterdagochtend uit de haven van Wemeldinge.

Het is mooi weer maar wel erg vroeg.

We koersen halve wind richting Blankenberge.

Met windkracht 4 schuift de Westerschelde snel Floris Boele onder de kiel door. Enkele zeehonden op de plaat bij Middelburg wuiven ons gedag en zo rond het uur van vijf in de middag leggen we in Blankenberge tevreden aan. Zon, zee en wind waren ons die dag gunstig gezind.

Verzopen achterdek

Koers Ramsgate, bestemming Duinkerken

een copieuze maaltijd om het geheel af te ronden en ons voor te bereiden op de oversteek naar Blankenberge.

We zetten het koersplan voor de volgende dag uit op Ramsgate en Lothar plant het geheel netjes uit. ‘s Zondags zit het niet mee ondanks het vroege opstaan en we eindigen rond 6 uur ‘s avonds in Duinkerken. Ramsgate is een mooie haven, maar net iets te ver weg. Net als Omsk trouwens, maar dat is een ander verhaal.

Het oversteekje Duinkerken - Ramsgate is nu een bezeilde koers voor de volgende dag en dat lukt prima. Mooi weer en een gunstige wind vergezellen ons en bruingebrand komen we in Ramsgate aan. Weer een dag afgestreept op de lijst richting London. De volgende dag vroeg naar Queenborough. We volgen de Swale naar Queenborough met opkomend tij en merken dat het soms wel aardig schuurt als we iets van de boeienlijn afwijken.

Zonder problemen komen we zowaar mooi midden op de middag in Queenborough aan. We worden steeds bruiner. We proberen daar de toverstok van Piet uit voor het aanmeren aan de boei.

Aanpikken lukt prima, de volgende ochtend losmaken is iets meer werk. Dan volgt wat later op de dag het edele koersplannen voor

24

de volgende dag en weer gaan we vroeg uit de veren om met het tij de Thames op te varen.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

Nadat we aangemeerd zijn verzuipt het achterdek van de Cher onder de belangstelling van de andere PZV’ers tijdens de welkomstborrel. Daarna maken we er een leuk dagje London van.

Selfridges’ nieuwe ijsbar met Obamarama ijsjes wordt onveilig gemaakt. Ook Sotheby’s mag zich op onze komst verheugen.

Dan is het helaas weer tijd om terug te gaan en vertrekken we de volgende dag richting Queenborough. Tijdens dat mooie tochtje ervaren we dat ook de Thames soms erg ondiep kan zijn. Onder het genot van 4 Bft en een ervaring rijker bereiken we Queenborough. Daar is ook de juiste ankerboei nog vrij. Rest nog

De terugtocht Met een vertrek om 5 uur in de ochtend ben je niet echt blij, maar dan heb je het tij wel mee. Onder zeil en met de motor bij zijn we op het middaguur aan het eind van de Thames Estuary en zetten we koers naar Blankenberge via de Noordhinder. Onder prima omstandigheden en een gedeeltelijk halfwindse koers komen we ’s avonds als vier kleine negertjes in Blankenberge aan. Het is wel wat druk in de haven, maar Piet vindt altijd wel een plekje. Dan rest nog de laatste etappe Blankenberge - Wemeldinge en ook dat valt goed uit. Beurtelings sturend komen we ’s avonds laat in Wemeldinge aan en besluiten we met een patatje onder het toehoren van een opvoedende quiz met andere barbezoekers.

Piet, bedankt voor je gastvrijheid en je vertrouwen. Lothar voor het uitstekende recept dat je ter tafel bracht en de toegewijde tochtplanning. Moniek bedankt als kok, vogelkenner en meer van die dingen. Tot de volgende keer.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

25

Positie redactie Zeezeilen en PZV-bestuur

I

n het vorige nummer van Zeezeilen verscheen een artikel van Aitske Ruben over de nazomertocht naar London en hoe de plannen telkens weer moesten bijgestuurd worden. Zij heeft haar verhaal als input voor het thema ‘Zeewaardigheid en Zeemanschap’ geschreven en dit onderwerp is tijdens de discussie-ALV uitvoerig besproken.

Op dit artikel zijn een aantal reacties binnengekomen, zowel mondeling als in de vorm van een artikel voor Zeezeilen. Omdat Zeezeilen open staat voor alle meningen en opbouwende kritiek, worden de reacties van twee

PZV-opstappers (Marielouise Teklenburg en Annemieke Stallaert) in dit nummer gepubliceerd.

De redactie van Zeezeilen en het PZV-bestuur hebben de drie artikels gelezen, en laten ze volledig voor rekening van de schrijfsters. Wij willen de polemiek hierbij sluiten en nodigen de drie schrijfsters en al wie zich aangesproken voelt vooral uit om met elkaar over deze problematiek te spreken.

Geven en nemen …

Gepikeerd

A

Annemieke Stallaert

itske Ruben’s artikel in Zeezeilen nr.4 laat bij mij een erg onprettige nasmaak achter.

Lang heb ik getwijfeld of ik, als relatieve nieuwkomer, moest reageren op de oprechte eigen mening van een zo gewaardeerd PZV-lid. Maar omdat ik niet de enige gepikeerde opstapper ben, langs deze weg toch een ‘weerwoord’, met alle respect voor Aitske’s verdiensten voor de vereniging.

De zee ervaren is wèl een PZV-doelstelling Om bij het slotstuk te beginnen: Aitske besluit haar verhaal met de stelling ‘Een keertje de zee ervaren als onervaren opstapper is geen PZV-doelstelling’. Laat ik nou gedacht hebben dat de PZV vooral uit was op het van elkaar leren, en samen nieuwe uitdagingen zoeken. Voor ik bij de PZV kwam had ik, als zestienkwadraatzeilster, nauwelijks ervaring op zee. Dankzij de PZV heb ik inmiddels de zee mogen ervaren. Ik had het geluk dat mijn eerste oversteek erg rustig verliep, maar tijdens de vorige Ramsgate heb ik ervaren wat een dikke 8 Bft met een boot van 9 meter doet. Ervaring krijg je niet uit een boekje, die doe je alleen op door… ‘t gewoon te doen. Ik heb (dankzij de PZV en haar vele fantastische schippers) inmiddels een hoop mooie tochten mogen maken, veel geleerd en vooral veel genoten. En dat zijn in ieder geval PZV-doelstellingen, lijkt me!

Kosten deel je Aitske maakt een terecht punt over de kosten. Ik vraag me af of de 10 euro kooigeld nog wel dekkend is. Wat mij betreft geen enkel punt om dit te verhogen. Van de andere kant, de hoognodige vervanging van vaarkaarten naar een haven die, naar eigen zeggen, de lievelingshaven van de schipper is, zou toch niet zo’n probleem moeten zijn. Laten we hopen dat je er de volgende keer wel kunt komen… Kosten deel je, en schade vergoed je, binnen het redelijke. De opstapper moet niet willen 26

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

profiteren van de schipper, en andersom. Uiteraard heeft de één een wat dikkere portemonnee dan de ander, maar tot nu toe heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt dat je daar geen afspraken over kon maken. Maar als je achteraf op een goudschaaltje gaat afwegen of je toevallig niet een euro teveel hebt betaald, en als een overgebleven pak koffiemelk het struikelblok blijkt, wordt de zaak naar mijn idee wel erg op de spits gedreven.

Verwachtingenmanagement Aan het eind van haar stuk vraagt Aitske zich af of we binnen de PZV geen andere afspraken moeten maken tussen schippers en opstappers. Ik vraag me af of dit wel een zaak van de vereniging is. De PZV faciliteert vooral gezamenlijke tochten en activiteiten, en schept de kaders waarbinnen de leden op eigen titel, en met eigen inzet en verantwoordelijkheid, aan deze activiteiten kunnen deelnemen. De uitwerking daarvan blijft maatwerk. Het is goed dat veel bemanningen, zeker voorafgaand aan een langere tocht, eerst kennismaken en afspraken maken. Dat heet ‘verwachtingenmanagement’. Als je het onderling eens bent over wat je verwacht van de tocht kun je je daar op instellen. Want een langdurig verblijf met ‘vreemden’ in een kleine ruimte onder soms minder prettige omstandigheden vraagt nogal wat van eenieder.

Als je eigenlijk niet ingesteld bent op het varen met bemanning dan kun je dat dus beter laten.

Opstappen is aanpassen voor alle partijen Opstappen vraagt om aanpassingsvermogen. Bij iedere schipper gelden weer andere ‘huisregels’. De één durft wat meer, de ander is wat behoudender. Bij de één is het een Bourgondisch festijn aan boord, de ander gaat vooral voor ‘mijlen maken’. De één is wat ‘zuiniger’ op zijn schip dan de ander, en ook de opvattingen over taakverdeling verschillen nogal. De één heeft alles al meegemaakt, de ander wil zelf nog de nodige ervaring opdoen.

Van de ene schipper kun je veel leren, bij anderen gaat het vooral om de gezelligheid. Met een beetje mazzel tref je beide! Ook voor een schipper, die zijn geliefde boot open stelt voor anderen, zal het even slikken zijn als een opstapper iets niet zo handig aanpakt of onredelijke eisen stelt aan comfort of logistiek. Je bent tenslotte geen touroperator! Om maar te zwijgen van botsende karakters, en de beslissingen die je als eindverantwoordelijke moet nemen. Eén van de schippers waar ik aan boord mocht vertoeven verzuchtte eens ‘het leven van een schipper is ook niet altijd een pretje’. En hij had nog gelijk ook! Waarom begint ►

een schipper dan aan een tocht met clubgenoten? Omdat het thuisfront geen zin heeft in lange of vermoeiende tochten? Omdat je met PZV’ers erbij soms uitdagingen aanpakt die je zelf niet 12-3 zou overwegen? Of omdat het gezellig is samen te varen en ervaringen uit te wisselen met geestverwanten? Hoe dan ook, ik ben erg dankbaar dat er zulke schippers zijn!

waarom. Lag het aan de bemanning? Spreek die persoon er op aan, en vraag de volgende keer om een andere indeling. Of vaar je toch liever alleen of met zijn tweeën? Neem geen opstappers mee als je je daar aan gaat ergeren, maar schuif ‘s avonds aan in de pub en trek verder je eigen plan. Prettiger voor jezelf, en ongetwijfeld ook voor de opstapper in kwestie.

Geven en nemen

Eigen dilemma beantwoorden

Net als de vrachtwagenchauffeur, die na een retourtje Salou met 100 potjes met vet en minstens evenveel plaspauzes constateerde ‘ik kan niet tegen pratende lading’, zo is zeilen in verenigingsverband een vak apart.

Een manier van zeilen, waar je bewust voor kiest. En waarbij je niet op een scorebordje de puntentelling bij moet houden, maar vooral samen wil genieten. Een beetje geven en nemen, hoe dan ook. En de ene keer wat meer dan de andere. Maar voor mij persoonlijk slaat de balans toch elke keer opnieuw overtuigend door naar de positieve kant! En als dat niet zo is? Vraag je af

Aitske gaf haar artikel de titel ‘Dilemma’s, keuzes en beslissingen’. Naar mijn idee heeft zij het werkelijke dilemma nog niet voor zichzelf beantwoord. Het is aan haar om te kiezen en beslissingen te nemen. Ik hoop dat zij (uiteraard liefst binnen de PZV!) tot een manier van zeilen kan komen waar ze zich prettiger bij voelt. Net zoals ik hoop dat het unieke karakter van de PZV, als vereniging van booteigenaren en opstappers, nog lang behouden mag blijven.

Reactie op het artikel van Aitske Ruben Zeezeilen no. 4/2009

Erg heftig

G

enesteld op de bank met thee en koekies ben ik klaar voor een lekker uurtje ontspannen. De nieuwe Zeezeilen is zojuist op de mat gevallen en dat is goed voor de nodige weetjes, info, de agenda en reisverslagen. Elke keer weer zijn er enkele artikelen die eruit springen maar deze keer was het wel erg heftig!

Ben ik lid geworden van de verkeerde vereniging? Was/ is één van de pijlers van de Marielouise Teklenburg PZV niet kennisoverdracht, van, voor en door zeilers, de één iets meer ervaren dan de ander?

Leren en genieten Mijn eerste kennismaking met een PZV-tocht is Ramsgate 2009, voorzien van heel, heel, heel veel zeeziekte (zie artikel Zeezeilen 3-2009), maar met een uiteindelijk gevoel van: super.

Is dit dan een uitzondering? Nee want enkele maanden later mag ik opnieuw inschepen, maar nu voor het waddenweekend. Op een totaal andere soort boot met een totaal andere bemanning.

Maar ook hier weer volop leermomenten door en voor schipper en bemanning. Variërend van soms heftige discussies over wereldvraagstukken, wat te doen bij een gijp en hoe lees ik een digitale kaart. Dat samen met het genieten van de schipper z’n culinaire hoogstandjes (waarvoor dank Herman!), fietsen over

de Veluwe en pannenkoeken eten bij het Kröller-Müller museum maakt ook dit weer tot een heel geslaagde tocht. Inmiddels ook deelgenomen aan de infodag bootinspectie en ook dat was weer een dag vol met weetjes en kennismakingen met andere leden.

Drie maal leuk en vooral zo doorgaan Dus drie hele leuke ervaringen uit drie deelnemingen. Zeker geen slechte score, lijkt me zo. Alle reden dus om zeker lid te blijven en nog meer mensen en ‘zeil-dingen’ te leren. Tenslotte hoor ik, zo heb ik inmiddels begrepen, tot de jongeren van de vereniging en is één van de vraagstukken die we krijgen voorgelegd tijdens de ALV: hoe kunnen we deze groep, de min 45-ers, er meer bij betrekken, motiveren en enthousiasmeren. Nou, vooral zo doorgaan. Het ligt, zo wordt duidelijk tijdens de ALV, zeker niet aan het programma. Nee, deze groep mensen is alleen naast de PZV ook nog volop bezig met carrière, gezin, sociale en andere verplichtingen en dus kan de PZV helaas niet altijd op nummer 1 staan.

Noorderzon Had ik echter dit artikel gelezen voordat ik überhaupt het zoute water had geroken, dan had ik heel snel mijn lidmaatschap opgezegd en was met de noorderzon vertrokken. Op mijn fietsje wel te verstaan en niet in een bootje, en dat was dan wel weer heel jammer geweest gezien het bovenstaande.

Waarom vind ik dit artikel nu zo heftig? Wel om de volgende redenen: Wellicht niet direct compleet Eén van de redenen waarom ik lid ben geworden is om bij een vereniging te zijn met mensen met dezelfde hobby en interesse ► PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

27

en de mogelijkheid om heel veel te leren van alle wijsheid die daar aanwezig is. Het feit dat de PZV veelvuldig gebruik maakt van opstappers maakt het voor een niet-bootbezitter ook zeker erg aantrekkelijk. Op deze manier leer je niet alleen een hoop mensen kennen en doe je nieuwe kennis op tijdens de pubavonden, je kunt ook nog ervaring opdoen tijdens tochten.

Ik was van mening dat wanneer je als beginnend opstapper aan boord bij een schipper stapt, deze daarvan op de hoogte is en zich realiseert dat de opstapper wellicht niet direct een compleet inzetbaar bemanningslid is. Daar staat tegenover dat je als schipper in mijn ogen mag verwachten dat een opstapper er alles aan doet om een zo goed mogelijk bemanningslid te zijn. En dat deze zich zo goed mogelijk voorbereidt qua theorie en zoveel mogelijk zeilervaring probeert op te doen, al of niet binnen de PZV, zodat het woord ‘beginnend’ er zo snel mogelijk afkan!

Theorie, praktijk, ruim sop In mijn geval betekent dat een vaarbewijs 1 en 2, marifoon, GMDSS, en TKN voor wat betreft de theorie.

Wat betreft de praktijk vroeger bij mijn ouders op de boot, daarnaast meerdere dagdelen met een valkje op de Maasplassen en een week met De Zeezeilers van Marken voor mijn CWO ZZ I. Toen vond ik het wel tijd voor het ruime sop en meldde me aan bij PZV.

Fijner ziek zonder schuldgevoel Gevolg: doodziek op mijn eerste tocht. Wanneer ik dan het artikel van Aitske lees krijg ik het gevoel alsof er wordt gedacht dat opstappers voor hun lol zeeziek worden en het doen om de schipper te pesten. Dat opstappers bij lange na niet weten wat er op een schip allemaal gebeurt bij zo’n tocht, en wat er bij komt kijken. Voor een groot deel klopt dat zeker. Daarom willen opstappers ook mee om dat te ervaren maar dat betekent niet dat we er onbezonnen aan beginnen. Meerdere boeken zijn gelezen,

mensen gesproken en cursussen gevolgd. Nog nooit was ik zeeziek geweest, niet met windkracht acht op de Waddenzee, een flinke 6 op het IJsselmeer en een leuke 7 bij een Rondje Buitenom. Dus je denkt dan als opstapper: “Dat op en neer naar Ramsgate gaat me ook wel lukken”, niet dus. Het is dan fijn als je medebemanning je onder zeil laat gaan zonder schuldgevoel, af en toe even kijkt of je nog wel leeft (amper !!) en je weer even vrolijk aan het roer laat staan als het weer beter gaat.

Niet dat je als opstapper doodsbenauwd moet worden wanneer het je overkomt, bang voor wat je de schipper ‘aandoet’.

Ziektekosten?

Wanneer er iemand vroegtijdig afgaat wegens ziekte en er moet worden gedeeld in de foerage door één persoon minder, over hoeveel tientjes per persoon hebben we het dan eigenlijk? En sterker nog, hoe vaak overkomt je dat als schipper? Maar ook, is het eigenlijk wel gevraagd aan de betreffende afgestapte opstapper of deze alsnog wilde bijdragen in de kosten?

Heldere verwachtingen De toon in het artikel vind ik erg belerend, alsof de gemiddelde opstapper er van uitgaat dat opstappen betekent ‘lekker op het voordek in het zonnetje’. Er zullen vast wel opstappers zijn met deze houding, net zo goed als er schippers zijn die zelden of nooit het roer uit handen willen geven, letterlijk en figuurlijk. Maar zouden dat niet de excessen zijn binnen een vereniging zoals elke vereniging die heeft? Wanneer ik de conclusie van Aitske lees, is het wellicht inderdaad tijd voor duidelijke en heldere (nieuwe) ‘regels’, zodat het zowel voor opstapper als schipper duidelijk is waar eenieder staat en wat er van eenieder mag worden verwacht. Dit kan er dan voor zorgen dat leden in ieder geval weloverwogen kunnen beslissen of de PZV nog aan hun verwachtingen voldoet.

Persoonlijke aandacht is de basis voor een succesvolle bemiddeling......

Ben Visser Willibrorduslaan 84 5552 HE Valkenswaard www.botenexpert.nl 06-5283259 ben.visser@botenexpert.nl

28

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

De ‘andere’ Ben Visser Het is altijd leuk dat een PZV-lid zich professioneel gaat bezig houden met schepen en de watersport.

Ook Ben Visser heeft onlangs die stap gezet.

Zeezeilen stelde hem enkele vragen.

Ben, binnen PZV ben je vooral bekend als de organisator van het Waddenzeilweekend

N

a drie Waddentochten is het zo stilaan een ‘traditie’ geworden. Ik vind het leuk om een weekend te organiseren met een grote deelname van de ‘noordervloot’ waarbij er toch veel ‘zuiderse’ schippers met plezier opstappen bij hun ‘noordelijke’ collega’s.

Hoe mijn privé leven er uit ziet en wat ik dagelijks voor de kost doe is minder bekend. Dat komt ook een beetje omdat Marloes, mijn Ben Visser partner, helaas totaal niets meer om zeilen geeft en er dus nooit bij is. Dat is vroeger wel anders geweest. Samen met onze twee zonen Tim en Ron hebben we heel wat zeilvakanties op onze bootjes ondernomen. Door omstandigheden is Marloes door de jaren heen helaas angstiger geworden waardoor we dit moesten loslaten. Onze laatste zeilboot hebben we vijf jaar geleden ingeruild voor een motorjacht. Zo konden we met het hele gezin toch blijven genieten op het water.

Miste je het zeilen dan niet?

Zeker, en daarom ben ik in 2006 lid van PZV geworden. Ik wilde niet alleen blijven zeilen, ik wilde juist wat meer zeilervaring op zee opdoen.

En wat doe je voor de kost?

En waar moet die stap jou brengen?

Twee jaar geleden ben ik begonnen aan de opleiding tot gecertificeerd EMCI Jachtmakelaar en Jachtexpert. Afgelopen voorjaar heb ik met positief resultaat de onderdelen Praktijk & Ondernemen en Scheepstechniek afgesloten. Dit opleidingsjaar volg ik onder andere het onderdeel Basis Nederlands Recht voor de Scheepmakelaardij. Praktijk is echter nog belangrijker en daarom doe ik veel aan ervaringsstages bij gevestigde jachtmakelaars en experts. Over twee jaar verwacht ik mijn certificeringtraject af te ronden.

‘BotenExpert’?

Een jaar geleden heb ik naast mijn vaste werk in de ICT het bedrijf BotenExpert opgericht. Dat wil ik nu graag breder bekend maken binnen PZV Zeezeilvereniging. Ik help iedereen graag bij het nadenken over de vraag ‘hoe pak ik de verkoop of aankoop van een boot aan’. Ook voor andere vragen of wensen op botengebied nodig ik iedereen uit (vrijblijvend) contact met mij op te nemen. Ook voor familie, vrienden, kennissen en collega’s sta ik graag klaar.

Jouw slogan is ‘Persoonlijke aandacht is de basis voor een succesvolle bemiddeling’. Wat bedoel je daar precies mee?

BotenExpert is klein bedrijf waar je niet zomaar één van de klanten bent die een boot laat bemiddelen. Elke opdracht heeft mijn persoonlijke aandacht. Elke boot is te verkopen als het verhaal erbij maar oprecht eerlijk is en ook nog eens goed verpakt. Dat laatste is met name mijn job. Bij aankoopbemiddeling komt het veel meer op de expertise aan en het scherp onderhandelen.

Welke diensten bied jij de koper of verkoper van een boot?

Vooral die persoonlijke aandacht en de zekerheid dat er actief landelijk en internationaal op alle bekende sites geadverteerd en gezocht zal worden. Ik maak gebruik van het brede EMCI® en N.B.S.M. netwerk en de tarieven zijn budgetvriendelijk.

Succes verzekerd!

Herman Van den Broeck

In het dagelijkse leven werk ik al sinds 1983 als manager binnen de ICT dienstverlening, met name in de gezondheidzorg.

Voordat ik naar de commerciële zorg ben overgestapt heb ik als ICT-manager in twee ziekenhuizen gewerkt.

Een rustige kantoorjob dus?

Tussendoor ben ik ook twee keer als zelfstandig ondernemer actief geweest. Eenmaal in de retailbranche en later een keer in de evenementenbusiness. Stil zitten is niet aan mij besteed en van het één komt vaak het ander. Ik kom dan ook uit een echt ‘ondernemersnest’. Mijn drie broers zijn allemaal zelfstandig ondernemer met een goedlopende zaak en ze hebben het ondernemersbloed ook van huis uit meegekregen. Daarnaast heb ik als watersporter altijd veel interesse in de ‘botenhandel’ gehad. Ik heb daar ook regelmatig in gehandeld met de serieuze bedoeling daar een keer professioneel iets in te gaan doen. Nu Tim en Ron buiten de deur studeren en wij wat meer tijd overhouden, heb ik besloten om die stap te zetten.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

29

Schipper en haven Lemmer en Jachthaven Friese Hoek.

V

oor ons is een ligplaats in Lemmer gunstig omdat we er langs komen op weg naar ons vakantiehuis in Balk aan het Slotermeer. Rijdend naar Friesland over de A6 is dit de eerste plaats die je tegenkomt. We zijn in de zomer veel in Balk en kunnen dan in tien minuten op de boot zijn om een dagje of meer te varen.

Eerst even een mening over Lemmer ontzenuwen.

Het ligt in een noordoosthoek tussen Zuid-Friesland en de Noordoostpolder en daar kom je met de meestal heersende zuidwestenwind moeilijk weg. Dat is wel zo, maar dat is alleen de eerste twee mijl. Terug naar je thuishaven heb je daarentegen meestal ruime wind of je nu vanuit richting Urk of Stavoren komt; en vanuit Enkhuizen is het plat voor het lapje. Daarnaast heb je bij harde wind altijd ruimte om in de industriehaven of de aanloop naar de sluis van Lemmer, in beschut water de zeilen te strijken.

Pieterjan van Dongen

Lemmer is de hoofdplaats van de gemeente Lemsterland.

Naast Lemmer behoren ook de plaatsen Eesterga, Oosterzee, Bantega, Follega Echten, Delfstrahuizen en Echtenerbrug tot deze gemeente. Echtenerbrug wordt wel de merenpoort genoemd vanwege de ligging tussen het Tjeukemeer en het riviertje de Tjonger waarlangs men vanuit Noordwest-Overijssel Friesland binnenkomt. Het oude vissersdorp is tegenwoordig één van de drukste watersportcentra van Friesland. Lemmer vormt de verbinding tussen IJsselmeer en de Friese meren.

De Lemster Zuiderzeevisserij is ongeveer in het midden van de 19de eeuw van de grond gekomen. De glorietijd was in het begin van de 20ste eeuw. Ooit waren er ruim 200 LE-schepen op de Zuiderzee actief.

Na het gereedkomen van de afsluitdijk in 1932 is de visserij op het geleidelijk zoet wordende water verdwenen. Nog maar enkele vissers zijn er overgebleven. Het scheepvaartverkeer bleef en daarmee ook de bouw en het onderhoud van schepen en visserijgeoriënteerde bedrijvigheid. Vanaf de zestiger jaren ontwikkelt zich in Lemmer en omgeving de recreatie aan en op het water.

Dwars door het dorp loopt het vaarwater ’t Dok. Deze vaarweg vormt de verbinding tussen het IJsselmeer en de Friese Meren.

Aan deze doorgang heeft Lemmer haar bestaan voor een belangrijk deel te danken, zowel in het verleden als het heden.

Langsvarend zie je het oude centrum, maar het is beter om af te meren en het centrum van Lemmer met zijn restaurants en terrassen aan het water te beleven. Dit centrum met zijn 30

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

historische panden is zeker de moeite van een bezoek waard.

De bekendste bezienswaardigheid in Lemmer is zonder meer het grootste nog werkende stoomgemaal in de wereld: het Ir. D.F. Woudagemaal. Het Woudagemaal dient om een te hoge waterstand van het Friese boezemwater te verlagen.

De ingebruikname van het Hooglandgemaal bij Stavoren in 1967 en de afsluiting van de Lauwerszee in 1969 hebben er toe bijgedragen dat het Woudagemaal aanzienlijk minder vaak hoeft te pompen. Bijna elk jaar wordt het nog één of meerdere dagen ingezet. In 2002 heeft het zelfs nog tien dagen achtereen staan pompen. In 1998 is het op de Werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst.

Komend vanaf het IJsselmeer met aan stuurboord de dijk van de Noordoostpolder heb je aan bakboord eerst de toegang tot de Prinses Margrietsluis en het gelijknamige kanaal. Dit is het begin van het Friese deel van de staande mastroute. Vervolgens zie je het reeds genoemde Woudagemaal, het Lemster strand (150.000 bezoekers op jaarbasis), de industriehaven en de Jachthaven Friese Hoek, waarover later meer. Als je de jachthaven links laat liggen, passeer je de ‘vuurtoren’. Langs de Vuurtorenweg liggen de schepen van de bruine vloot afgemeerd. Verder varend komt de ‘nieuwe sluis’ in beeld. Deze sluis werd in 1888 in gebruik genomen.

De doorvaart door Lemmer werd hiermee verbreed, om aan de eisen van de tijd te voldoen; meer en grotere schepen.

Samen met de vernieuwing van de zeedijken rond Lemmer in die tijd heeft dit gezorgd voor een geheel ander aanzien van het dorp. De sluis is bijzonder, omdat het gaat om een zgn. bajonetsluis (deuren niet tegenover elkaar).

Het voordeel is dat er in één schutting twee schepen doorkunnen en dat de deurbreedte op de breedtemaat van het schip is. De sluismeesterswoning maakt deel uit van het project.

Deze woning was in eerste instantie alleen bestemd voor de sluismeester. De sluisknecht woonde in één van de torentjes op het sluishoofd. De sluis geeft toegang tot de binnenhaven die vóór de bouw van deze sluis de buitenhaven was. Aan het eind van de binnenhaven zien we een nauwe doorgang naar de brug die toegang geeft tot ’t Dok. In deze doorgang was vroeger de zeesluis. In 1658 werd de eerdere houten sluis vervangen door een stenen.

Ligplaatsen zijn er vele in de gemeente Lemsterland.

Voor de recreatievaart zijn er meer dan 3000 ligplaatsen beschikbaar. Een deel hiervan vinden we in Jachthaven Friese Hoek met totaal 245 ligplaatsen; een niet al te grote haven. De ligplaatshouders komen voor 62% uit Duitsland, maar ook elders in Lemmer en directe omgeving zijn zij ruim vertegenwoordigd. Hoewel niet groot, is deze haven voorzien van alle faciliteiten die bij een volwaardige jachthaven horen.

Op de steigers is er stroomaansluiting per box en voldoende watertappunten. De sanitaire voorzieningen zijn bovengemiddeld. In de haven is draadloos internet mogelijk met Hotspot van KPN. Parkeren kan op het

Vuurtorenweg met bruine vloot, recht vooruit de “vuurtoren”

Voorgrond jachthaven Friese Hoek, daarachter het centrum van Lemmer.

haventerrein achter de slagboom, winterberging op terrein of in de loods. Tot de voorzieningen behoren onderhouds- en reparatieafdeling en een scheepswinkel. is een café-restaurant op het terrein gevestigd evenals jachtmakelaardij.

het een Ook een

Kortom, Friese Hoek is een plezierige haven om ligplaats te kiezen. Het is wel een full service haven maar door de beperkte omvang zijn er korte lijnen met directie, havenmeesters, onderhoudsmensen, etc. Op loopafstand, alleen de Vuurtorenweg aflopen, vind je de supermarkten van Aldi en Super de Boer. Twee straten verder het centrum van Lemmer.

Sluis met torentjes en tussendoor is de sluismeesterswoning te zien

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

31

Hoed u voor de zwarte mannen!

H

oed u voor de zwarte mannen van de Douane! U bent op een stralende dag lekker op de Noordzee aan het varen, u krijgt ongevraagd bezoek van vervaarlijk uitziende lui in zwarte pakken, duidelijk gewapend, die met een rubberboot komen aanstuiven en vragen of ze even aan boord mogen komen.

Geïntimideerd bent u dan al. Of ze Michelle Blaauw even uw papieren mogen zien? Die hebt u natuurlijk allemaal aan boord en ze liggen allemaal bij elkaar voor het grijpen, toch?

Ze twijfelen aan alles: bent u het wel? Even bellen of er nog boetes of belastingschulden uitstaan, misschien bent u zelfs wel voortvluchtig! Uit welke haven bent u vertrokken en waar bent u naartoe onderweg? Is dit uw boot wel? Hebt u over uw boot wel BTW betaald? Bent u eigenlijk wel in staat om hier te varen?

Hebt u die marifoon al lang? Weet u de roepletters uit uw hoofd?

Hebt u voor die marifoon ook een bedieningscertificaat? Wanneer hebt u voor het laatst diesel ingenomen? Is dat niet toevallig rode diesel en hebt u er ook nog een bonnetje van? Ook al heb je alles keurig voor elkaar, het voelt toch niet helemaal prettig.

De mannen van de Douane doen natuurlijk ook gewoon hun werk en komen vast af en toe een vervaarlijke crimineel op

het spoor. Ze keken – bij ons aan boord tenminste – niet in de vuile was en zochten ook niet naar drugs of smokkelwaar. Ze vertelden over hun moederschip (de Zeevalk van de Kustwacht) en klaarden helemaal op toen ik vertelde over de KNRM. Ik mocht ze fotograferen voor dit stukje.

Iets dergelijks overkwam ons ook een paar jaar eerder in Frankrijk.

Vlak voor vertrek uit Duinkerken en daarmee uit Frankrijk deden we nog gauw even de afwas. Toen kwamen er drie lui op bootschoenen (‘dat is pas werkkleding!’, dacht ik nog) langs. Of ze even onze papieren mochten zien. Het eigendomsbewijs van de boot was nog maar een paar maanden verlopen, maar dat was toch fout. Bovendien hadden we de motor laten vervangen, dus dat was dubbel fout, want de oude motor stond nog op het eigendomsbewijs.

Maar dat was nog niet alles, want nu waren we vast ook nog crimineel. Zo voelden we ons tenminste wel behandeld. Hadden we wel een logboek met alle havens die we hadden aangelopen?

We konden niet vertrekken voordat telefonisch in Rouen ons doopceel was gelicht. Een uurtje later (ondertussen verliep ons tij!) was alles duidelijk. Ook nu werd niet aan boord gezocht naar verdachte zaken.

We kwamen er af met een ‘amende’ oftewel een boete ter waarde van een uitgebreid etentje voor vier. Voor dat foute eigendomsbewijs. We hadden het geld gelukkig cash aan boord, want er werd gedreigd met het aan de ketting leggen van onze boot als we niet konden betalen. Pfui! zeggen ze dan in Frankrijk.

De hoofdman van het trio heb ik netjes een hand gegeven en hem bedankt voor de bijzondere ervaring. Dat verbaasde hem enigszins. Maar ik had weer materiaal voor een stukje!

Strandzeilen: een nieuwe poging

D

it najaar hadden ruim 30 PZV’ers zich ingeschreven voor een nieuwe activiteit: het strandzeilen. Helaas blijkt de PZV op land net zo windafhankelijk als op zee, en werden wij door een verpletterende 1 – 2 Beaufort geveld…

Maar we geven niet op, en proberen het dit voorjaar nog eens! Op zondag 18 april gaan we opnieuw zandhappen, en uiteraard hopen we opnieuw op veel animo.

Strandzeilen is alleen mogelijk op harde ondergrond, en is dus

32

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

afhankelijk van het tij. Op 18 april zijn (als de wind dan ook nog even meedoet) alle omstandigheden daar om optimaal te profiteren van het brede zandstrand bij de Brouwersdam.

Na ontvangst en instructie worden de wagens opgebouwd en gaan we in groepen van start om onze kunsten te beproeven op de 18 karts die we voor deze dag hebben kunnen reserveren.

Naast het strandzeilen wordt er een flankerend programma georganiseerd zodat niemand zich hoeft te vervelen. Naast ►

diverse strandspelen kunnen we ook powersurfen, dus gegarandeerd een unieke ervaring. En uiteraard strijden we om de aanmoedigingsprijs voor nieuw talent!

Om zo lang mogelijk te kunnen genieten van het harde zand lunchen we pas laat. We zorgen echter voor koek en zopie tussendoor. En met een flinke trek smaakt de uitgebreide lunch vast goed…

Interesse? Meld je aan via de website; aanmelding op volgorde van inschrijving, dus reageer snel!

Annemieke Stallaert

OPROEP:

wie gaat mee met de CAM-race?

Inventariseren belangstelling

O

p zaterdag 17 juli 2010 om 14:00 uur gaat de 15e Colin Archer Memorial Race van start. In het verleden hebben diverse PZV-leden hieraan op eigen titel deelgenomen.

Tijdens de ALV van 7 november jl. ontstond het idee om met een aantal PZV-leden deel te nemen. Inschrijven kan waarschijnlijk vanaf januari, reden om via Zeezeilen de belangstelling te inventariseren.

Over de CAM-race

De C.A.M.R. wordt om de twee jaar gezeild. De startplaats is Lauwersoog en de finish nabij het Noorse Larvik. De afstand is ongeveer 365 zeemijl. Dat betekent een tocht van 3 tot 5 dagen, afhankelijk van het weer en het schip waarop men vaart. Sinds de

eerste race in 1982, waarbij slechts 1 van de 7 schepen de finish haalde, is de CAM-race uitgegroeid tot een enorm evenement met in 2008 120 deelnemers waarvan uiteindelijk 112 schepen reglementair de finish haalden. De klassen waarin wordt gezeild zijn: ORC, multihulls en de vrije klassen, met een minimum romplengte van 7,50 meter in te delen per groep oplopend met 1 meter. Naast de overwinningsprijzen voor de diverse klassen worden doorgaans ook bijzondere prijzen uitgereikt zoals de Martin Loos-prijs, de Zeemanschapswisselprijs en de Stimuleringsprijs Vrouwenzeilbemanning.

Eerbetoon aan Colin Archer

In de week voor de start arriveren de deelnemers in Lauwersoog, waar de verplichte keuring op uitrusting en vooral veiligheid zal worden uitgevoerd. Op de donderdag voor de start vinden er overdag verschillende activiteiten plaats. Vrijdag worden alle schepen naar de buitenhaven verhaald. Op zaterdag wordt de laatste briefing gehouden en gaat de race, toegejuicht door vele toeschouwers, van start. In Larvik vindt, daags na de binnenkomst, de Parade of Sail plaats, een eerbetoon aan Colin Archer die in Larvik begraven ligt. Daarna is er de prijsuitreiking en de gezamenlijke barbecue.

Hoe zien we PZV-deelname voor ons?

Deelname aan de race is een doel op zich. De één zal mee willen doen om de winst, de ander omwille van de sfeer en de uitdaging die de CAM-race met zich meebrengt. Los van alle organisatorische aspecten van wedstrijddeelname zijn er een aantal mogelijke constructies om in PZV-verband aan de CAM deel te nemen.

• Deelname met PZV-schip: welke schipper overweegt deelname en zoekt PZV-bemanningsleden?

• Deelname met een huurschip: wie weet een goed verhuuradres?

• Wegbrengtocht van een PZV-schip tbv zomervakantie langs de Noorse kust.

• Terugbrengtocht (indien door tijdgebrek heen- en terugreis over water geen optie is; je mist dan wel het race-element ► PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

33

maar hebt wel de vrijheid om tussenhavens aan te doen).

• In het geval we geen PZV-inschrijving kunnen realiseren, is er voor individuele opstappers uiteraard altijd nog de bemanningspool van de CAM-race.

de Scandinavische wateren. De wedstrijdbemanning neemt dan de auto weer mee terug waar de familie mee gekomen is.

Larvik heeft een directe veerbootverbinding met Frederikshavn (Denemarken), terwijl er vanuit Larvik ook een goede spoorverbinding met het vliegveld van Oslo is.

Alle opties open Wat ons betreft staan nog alle opties open. We willen langs deze weg in ieder geval de interesse peilen, zowel voor deelname aan de race zelf als voor een eventuele terugbrengof wegbrengtocht. Daarbij zullen de kosten afhankelijk zijn van de vraag of we met een huurboot of met eigen schepen kunnen varen, en hoe de terugreis geregeld wordt. Uiteraard zullen wij, afhankelijk van de belangstelling, de nadere uitwerking van de details verder op ons nemen.

Al gauw twee weken Voor heen- en terugtocht, met enkele dagen verblijf in Noorwegen, moet toch al gauw twee weken worden uitgetrokken, nog onafhankelijk van eventuele verlenging van verblijf daar en heen- en terugtocht naar de thuishaven. We snappen dat dit een behoorlijk beslag legt op de verlofdagen en op het uithoudingsvermogen aan boord! Nadrukkelijk hebben we daarom op dit moment geen vastomlijnd plan voor ogen.

Vaak maakt een deel van de wedstrijdbemanning na aankomst in Larvik plaats voor familie, die dan vakantie gaat houden in

Meer weten? Of nu al enthousiast? Neem contact op via annemieke@stallaert.nl of avandervlies@home.nl.

Aaldert van der Vlies en Annemieke Stallaert

Gooit PZV het roer om?

O

p de Algemene ledenvergadering van 17 april werd het PZV-bestuur niet alleen deels vernieuwd, maar ook verjongd. Deze verjonging zal zich ook in 2010 nog verder doorzetten.

Als voorzitster heb ik me natuurlijk afgevraagd welke koers we zouden gaan varen, wat het beste vaarplan zou zijn, en welke uitdagingen we op onze weg zouden tegenkomen.

De andere nieuwe Rolien Lucassen bestuursleden zaten met dezelfde vragen.

Bovendien werd me vanuit de vereniging de vraag gesteld ‘Quo vadis?’. Dat is Latijn en het betekent ‘Waar gaat gij heen?”.

Op de eerste vergadering van het nieuwe bestuur zijn we flink gaan brainstormen, en we kwamen al snel tot de vaststelling dat we eerst input nodig hebben. Wat leeft er binnen de vereniging?

Welke richting willen de leden uit? Waar ligt de toekomst van PZV? Beter dan een enquête of losse gesprekken met enkele leden, leek ons het idee om het maar meteen aan iedereen te vragen. Zo ontstond het concept van de discussie-ALV. Om de discussie een richting te geven hebben we een aantal

34

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

onderwerpen of thema’s benoemd: onderwerpen die in onze ogen van belang zijn om een nieuw beleid voor de vereniging te kunnen uitstippelen. In duo’s zijn we aan de slag gegaan om vragen en stellingen te formuleren die discussies zouden uitlokken.

En in duo’s hebben we jullie tijdens de ALV over de drie thema’s laten discussiëren. Dat was een groot succes. We hebben vele positieve reacties gekregen en heel veel nuttige input die ons absoluut in staat stelt het beleid voor de komende jaren vorm te geven. Wij hebben ervan genoten en zijn meer dan ooit gemotiveerd om er samen iets moois van te maken. Als bestuur willen we jullie daarvoor hartelijk bedanken.

Bij de discussies hebben we de leden ingedeeld in leeftijdscategorieën. Op die manier wilden we de verschillen en overeenkomsten tussen de leeftijdsgroepen in kaart brengen. Zo kunnen we ons beleid en de concrete actiepunten afstemmen op al onze leden.

We hebben alle input inmiddels met elkaar besproken en een aantal actiepunten bepaald, waarbij de grootste prioriteit ligt bij de vernieuwing van de website. De websitecommissie werd ondertussen opgericht en heeft haar opdracht gekregen.

Binnenkort gaan we ook de actiepunten voor de onderwerpen ‘binden en boeien’ en ‘zeewaardigheid en zeemanschap’ vaststellen en uitvoeren.

In deze Zeezeilen willen we alvast graag met jullie delen wat wij allemaal gehoord hebben op de afgelopen ALV. Per onderwerp ► geven we een samenvatting.

Binden & Boeien Een drietal punten stonden in de discussie centraal: 1. Deelname aan zeezeilactiviteiten Het aantal activiteiten en de deelname hieraan worden goed beoordeeld. Jongeren met een gezin met kleinere kinderen hebben gemiddeld genomen tijd voor deelname aan één lange activiteit en daarnaast hooguit één weekend.

Activiteiten moeten voldoen aan een strakke tijdsplanning. Een tweede zeezeilactiviteit wordt dus al lastig, zo’n activiteit duurt meerdere dagen en begint zelden aan zee, i.v.m. de ligplaats van onze schepen.

Leden die niet meer werkzaam zijn hebben daarentegen minder behoefte aan een strakke tijdsplanning. Zij zien graag een meer flexibel vaarschema met uitloopmogelijkheden. Echter, zij zijn vaak in de zomer voor een langere periode op vakantie, en dus niet beschikbaar voor zomeractiviteiten.

Door de oudere leden is naar aanleiding van de vraag over zeezeilen uitgebreid stilgestaan bij de eigen zeewaardigheid.

Daarbij werden opmerkingen geplaatst als: ken je eigen beperkingen, overweeg eventueel om te stoppen met zeezeilen, zorg voor een ervaren bemanning, op ieder schip zou een plaatsje voor een seniore opstapper beschikbaar moeten zijn, oudere leden zijn waardevol voor de kennisdeling binnen de vereniging, etc.

Om deze en andere redenen is aangegeven dat er behoefte is aan informatie over de (zee-)zeilervaring en beschikbaarheid van de leden. Hierdoor is het gemakkelijker een bemanningslid of schipper te vinden waarmee ze mogelijk samen zouden kunnen optrekken.

2. Is het nodig activiteiten meer op jongeren, dan wel ouderen af te stemmen?

Het aanbod aan zowel zomer- als winteractiviteiten wordt algemeen door alle groepen als ruim voldoende ervaren. De

algemene mening is dat er geïnvesteerd moet worden in leden die actief zijn in de vereniging, ongeacht de leeftijd.

De oudere leden nemen vooral deel aan activiteiten vanwege de gezelligheid, en ook voor wie niet meer actief meezeilt zijn er voldoende activiteiten.

3. Bereidheid een activiteit (mee) te organiseren Die bereidheid is onder de op de ALV aanwezige leden ruim aanwezig. Leden die nog niet zo lang lid zijn, stellen zich soms wat afwachtend op. Onder de nieuwere leden zijn ook enkele zeer succesvolle organisatoren, die heel snel hun weg binnen de vereniging gevonden hebben en een prima voorbeeld voor andere nieuwe leden zijn.

Enkele aanbevelingen betreffende de organisatie van activiteiten: ● communiceer de planning van alle activiteiten tijdig; ● organiseer meer activiteiten rond het IJsselmeer; ● diversiteit zal altijd blijven bestaan: wel of niet ’s nachts ● doorzeilen, wel of niet een wedstrijdelement in een activiteit; ● leden met jongere kinderen ervaren de maand ná de zomervakantie als erg druk en een lastige periode om deel te nemen aan activiteiten; ● geen onderscheid maken in groepen; ● toertochten en andere evenementen vermelden op de website; ● samenwerking zoeken met watersportverenigingen.

Zeewaardigheid & Zeemanschap De mening over zeewaardigheid is over de hele lijn dezelfde. Er zijn geen grote verschillen tussen de verschillende leeftijdsgroepen.

Wel wordt aangegeven dat zeemanschap en zeewaardigheid een beladen onderwerp is dat met de nodige zorgvuldigheid moet worden besproken. Dat is tijdens de algemene ledenvergadering ► zeker het geval geweest.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

35

De discussies zijn in een prettige sfeer verlopen.

De formele verantwoordelijkheid voor de zeewaardigheid van een schip ligt bij de schipper. Dit ontslaat de bemanningleden echter niet van hun eigen verantwoordelijkheid. Tijdens de discussie is heel duidelijk geworden dat jullie zeewaardigheid en veiligheid aan boord een gezamenlijke verantwoordelijkheid vinden van schipper en bemanning. Beiden moeten zich door middel van een “rondje boot” vergewissen van de aanwezigheid en de deugdelijkheid van de uitrusting van het schip en de noodzakelijke redding- en navigatiemiddelen. Daarbij is het belangrijk de bevindingen op een kritische doch positieve manier met elkaar te bespreken.

Schippers onderling en schippers en opstappers kunnen veel van elkaar leren. Door het uitwisselen van kennis en ervaring kan de zeewaardigheid vergroot worden. Een goed middel hiervoor is een vrijwillige inspectie van de schepen tijdens een zeilactiviteit.

Deze inspecties werden voorheen tijdens de Ramsgatetocht uitgevoerd en zouden weer in ere moeten worden hersteld.

Ze zouden bij voorkeur door een ervaren schipper uitgevoerd moeten worden, omdat die over de nodige deskundigheid en ervaring beschikt. Het is belangrijk de opstappers hierbij te betrekken, zodat ook zij hier lering uit kunnen trekken.

Een belangrijk leerpunt voor met name onervaren opstappers is het omgaan met zeeziekte. Bij de overstap van binnenwater naar de zee worden zij hier direct mee geconfronteerd. De één meer dan de ander, maar het blijft een onvoorspelbare factor. Het is belangrijk om hierover enerzijds de opstapper vooraf een goede voorlichting te geven en anderzijds om hiermee te leren omgaan.

Het is onervaren opstappers aan te bevelen eerst deel te nemen aan een kortere zeezeiltocht.

De vereniging zou hier rekening mee kunnen houden in het zomer- of winterprogramma. Daarnaast is een goede voorbereiding voorafgaand aan een tocht van groot belang. Het hebben van geschikte (warme) kleding en zeeziektemiddelen is een verantwoordelijkheid van eenieder.

Zeewaardigheid wordt niet alleen bepaald door de kwaliteit van het schip en de uitrusting. Het gezegde ‘een schip is zo zeewaardig als de schipper en de bemanning’ wordt door jullie duidelijk ondersteund. Daarom is het voor activiteiten op zee en voor langere tochten belangrijk dat een evenwichtige bemanning wordt samengesteld. Over het algemeen zijn jullie van mening dat de indeling tijdens de Ramsgatetocht goed is. De indeling bij andere activiteiten is soms wat minder van kwaliteit.

Om zicht te krijgen in elkaars ervaring en capaciteiten is het aan te bevelen om voor de tocht met de bemanning een dag te gaan zeilen om elkaar beter te leren kennen. Daarnaast is er om meerdere redenen behoefte aan inzicht in elkaars zeilervaring.

Een vertrouwenspersoon, die kennis heeft van de zeezeil- en sociale capaciteiten van de leden, zou binnen de vereniging een uitkomst kunnen bieden.

Externe & Interne communicatie De Website De website heeft een oubollig karakter. Zowel de vorm als de inhoud moeten drastisch aangepast worden. De navigatie moet verbeterd worden en de website dient overzichtelijk te zijn. De website moet interactief worden en de mogelijkheid bieden om te bloggen en te twitteren. Ook een forum en het maken van een online verslag van een activiteit horen hier bij.

Wie zou denken dat deze suggesties uit de groep van de jongeren komen, heeft het goed fout: ook de 65-plussers zijn

36

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

het hier roerend mee eens. De website moet voor iedereen toegankelijk zijn, maar er moet wel een afgeschermd deel blijven voor de leden: ‘mijn PZV’.

Er zijn al ontzettend veel mogelijkheden en er is al ontzettend veel informatie, maar deze worden vaak niet gebruikt of gevonden.

Nieuwe items dienen op de voorpagina vermeld te staan, samen met een kalender met PZV-activiteiten en externe activiteiten.

Ook verdienen de adverteerders een plek op de website. De website moet gemakkelijk te onderhouden zijn, zowel wat betreft inhoud als techniek. Een webmaster en een webredacteur kunnen hier uitkomst bieden.

Zeezeilen De website verdient bovendien een plaats naast het clubblad, waarbij het belang van de website in de toekomst alleen nog maar zal toenemen. Misschien is er over vijf jaar alleen nog maar een digitale Zeezeilen? Sommige leden zijn voor, anderen zijn tegen. De inhoud van de website en Zeezeilen dient op elkaar te worden afgestemd.

Zeezeilen is als een krant, informatief en een leuke verrassing op de deurmat of in de brievenbus. De website is als nu.nl: actueel, interactief en toegankelijk voor iedereen.

Als het om de kosten van Zeezeilen gaat is er bij de leden geen unanimiteit. Sommige leden geven aan dat het clubblad wel wat minder luxe mag. Anderen vinden de vormgeving van Zeezeilen uitstekend en zouden het niet erg vinden om meer contributie te betalen als de advertentie-inkomsten zouden tegenvallen.

Ook vinden jullie het jammer dat we afhankelijk zijn van adverteerders. Ze zijn moeilijk te vinden maar weinig leden zijn bereid hierin een bijdrage te leveren. Het bestuur zal dit moeten oppakken. Herman, onze hoofdredacteur, is hier overigens al druk mee bezig. Wij hopen hier binnenkort meer over te kunnen melden en uiteraard zult u dit terug gaan zien in ons clubblad en later op de website.

Het smoelenboek Het smoelenboek heeft voor iedereen een toegevoegde waarde.

Een veel gehoorde tip is om het smoelenboek uit te breiden met een zeilresumé. Op deze manier krijgen schippers en opstappers zicht op elkaars zeilervaring en -opleiding. Jullie geven bijna unaniem aan dat het smoelenboek niet meer door PZV gedrukt hoeft te worden, zeker niet wanneer dit behoorlijke kosten met zich meebrengt. Iedereen kan via de website het smoelenboek downloaden en raadplegen of het in zijn geheel of gedeeltelijk afdrukken.

Dit online smoelenboek is altijd up-to-date en geeft PZV de ruimte om deze middelen voor andere doelen te gebruiken. Voor dit jaar heeft het bestuur daarom besloten het bedrag dat gereserveerd staat voor het smoelenboek aan te wenden om het gat in de inkomsten van advertenties te dichten.

Communicatie tussen bestuur en leden Jullie ervaren PZV als een kleine vereniging waarbij er weinig afstand is tussen de leden en het bestuur. Het is de taak van het bestuur de leden juist te informeren en wanneer het ergens niet goed gaat melden de leden zich vanzelf. Het voeren van een discussie met elkaar, in kleinere groepen, wordt als heel positief ervaren, maar hoeft niet op elke ALV. Het verhoogt de samenhorigheid. Het bestuur en de commissies zouden, bijvoorbeeld met behulp van een vacaturebank, meer inzage kunnen geven in de manier waarop zij worden samengesteld.

Ook zouden de agenda en de notulen van bestuursvergaderingen ►

op de website gepubliceerd kunnen worden zodat leden inzage hebben en aanvullende agendapunten kunnen inbrengen.

Enquêtes worden gezien als een nuttig middel om op een objectieve wijze de leden te raadplegen over een concreet onderwerp. Zo werd de enquête over de Ramsgate als heel goed ervaren. De website zou hiervoor ook een goed medium kunnen zijn.

Conclusie Het is nog te vroeg om een conclusie te trekken, maar ik wil wel antwoord geven op de vraag bovenaan dit artikel. Neen, het roer gaat niet om. Dat is nergens voor nodig en dat vind

ik een heel fijne eerste uitkomst van deze discussie. Dat soort manoeuvres moet voorkomen worden als het enigszins kan.

We zijn op de goede weg we vinden het fijn dat dit door jullie bevestigd wordt. We zullen op een aantal fronten de zeilen moeten trimmen en daar hebben we en een enthousiaste club met leden voor en een capabel bestuur, al zeg ik het zelf.

Namens het bestuur wil ik iedereen ontzettend bedanken. Wij gaan ermee aan de slag en wij hopen op jullie medewerking. Ik wens iedereen alvast een goed begin van het nieuwe jaar, vol nieuwe avonturen en ervaringen.

Geniet van iedere dag, ook als het weer wat minder is!

De Zwarte Zwadderneel

Onderweg met de zeilboot kom je soms dingen tegen die je lang bijblijven.

Ik zie voor mijn geestesoog de ramp zich voltrekken

Ma komt naar buiten met rugzakken en baby, waarna pa de aak als ik zit te kijken naar het doen en laten op andere baby onder zijn zeilkleding begint te wurmen. Ik verstijf, en schepen, een geliefde bezigheid in zie voor mijn geestesoog de ramp zich al een haven, zie je in gedachten hele voltrekken. Als hij met dat wurm onder zijn rampenscenario’s die dan meestal toch pak overboord gaat, heeft het kind geen ‘De wind is in de bomen, goed aflopen. schijn van kans er levend uit te komen.

De regen op het struweel.

Zo lagen wij een keer aan een boeitje Nu zal hij weldra komen; bij St. Evette, een enigszins beschutte Ik maak alvast mijn zwemtrap los en roep De Zwarte Zwadderneel! ankerplaats naast de ingang van Audierne.

Mieke om stand-by te blijven. Het paar

V

Een ideale stopplaats vlak bij de Raz du Seine, om het juiste tij af te wachten om de Raz te passeren. Het zicht was zeer matig, en werd allengs slechter.

stapt gelukkig zonder problemen in de bijboot en peddelt de mist in.

Zo’n risico lopen alleen om aan de wal te gaan eten, en dan vanavond in het donker en in die mist weer terug... Rare lui die Fransozen. Ik heb toch onrustig geslapen die nacht, en af en toe even gekeken of ik die rubberboot weer zag.

Het zal wel mijn Hollandse achtergrond zijn, en het opa-gevoel.

Zou Maarten Toonder dat ook hebben gehad?

Het zwerk is zwart en duister, De bliksemflits is geel.

Er klinkt een hol gefluister; De Zwarte Zwadderneel!’

Op een gegeven moment doemt een klein racy Frans bootje op uit de mist en pikt een boei op vlak naast ons. Een jong stel aan boord, dat meteen aan het werk gaat om naar de wal te kunnen gaan. Bijboot oppompen etc. Er klinkt plotseling een babygehuil uit het bootje. De moeder schuift naar binnen terwijl pa verder pompt en rommelt.

Carel Dijkmans

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

37

Aanmoedigingsprijzen 2009

O

p de afgelopen Algemene Leden Vergadering is de jaarlijkse aanmoedigingsprijs uitgereikt.

Het doel van de aanmoedigingsprijs is het stimuleren van de nautische ontwikkeling van de leden. De prijs wordt toegekend aan leden die in de afgelopen jaren een opvallende ontwikkeling op nautisch gebied hebben doorgemaakt. Leden die de aanmoedigingsprijs ontvangen, zijn een voorbeeld van hoe je in de PZV je persoonlijke nautische vaardigheden kunt ontwikkelen. Nieuwe leden kunnen zich aan deze voorbeelden spiegelen om hun eigen weg binnen de vereniging te vinden.

Dit jaar wordt de aanmoedigingsprijs uitgereikt aan twee dames:

Behalve dat ze veel deelneemt aan activiteiten is ze zelf ook heel actief binnen de vereniging. Ze is lid van de redactie van ons clubblad Zeezeilen en heeft kortgeleden aangemonsterd bij de Ramsgate-commissie. Ook organiseerde ze al enkele zomeractiviteiten. Als ervaren 16m²-zeilster ging ze “Back to Basics” en organiseerde voor de PZV een succesvolle zeildag met 16m² boten in de Biesbosch.

Ook dit jaar was ze opnieuw actief en

Aanmoedigingsprijs 2009, Annemieke Stallaert

organiseerde een strandzeildag. Ze haalde in Brussel ook haar SRC-certificaat.

Annemieke Stallaert heeft als introducée kennisgemaakt met de PZV tijdens het vrouwenweekend van 2007. Deze kennismaking is positief, want vlak daarna is ze lid geworden van onze vereniging.

Sinds die tijd heeft ze meegedaan aan een groot aantal evenementen van de PZV. Haar eerste Ramsgate maakt ze mee op Den Røde Bad. Ook dit jaar is Annemieke tijdens de Ramsgate van de partij, nu op de Westervaart.

Tijdens de Ramsgatetochten hebben we Annemieke leren kennen als een leergierige, enthousiaste en gedreven zeilster die haar mannetje staat.

Dat Annemieke het bij de PZV naar haar zin heeft blijkt ook uit het feit dat ze dit jaar nog aan twee grote tochten deelneemt. Allereerst de terugbrengtocht van de Summertime van Denemarken 38

naar Nederland. Tijdens deze tocht bereikt Annemieke grote hoogten in de mast van de Summertime als de val van het grootzeil weer ingeschoren moet worden.

Enthousiast als ze is, heeft ze tenslotte ook deelgenomen aan de zomertocht naar Londen.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

Annemieke, het bestuur beloont je progressie op nautisch gebied en je inzet voor de vereniging met deze aanmoedigingsprijs. Je bent voor de vereniging en onze nieuwe leden een voorbeeld hoe je in korte tijd veel kunt leren en kunt bijdragen aan onze vereniging.

Aanmoedigingsprijs 2009, Mariëtte Roozeveld van der Ven Mariëtte Roozeveld van der Ven is sinds 2002 lid van de PZV en heeft zich in de afgelopen jaren ontwikkeld tot een ervaren zeezeilster. Samen met haar man Philip heeft ze een groot aantal tochten gemaakt naar Frankrijk, Engeland en Zweden. De Ramsgate-tocht is een vast element in haar agenda, maar daarnaast doet ze regelmatig mee met andere PZV activiteiten. Tijdens deze activiteiten is ze

behalve co-schipper ook een uitstekende gastvrouw. Ze zorgt goed voor man en opstappers en weet regelmatig culinaire hoogstandjes op tafel te toveren.

Mariëtte is een zeezeilster ‘pur sang’.

Ook voor langere tochten onder stevige condities draait ze haar hand niet om.

Tijdens dergelijke tochten heeft ze inmiddels een flinke ervaring opgebouwd waardoor ze terecht zeewaardig en zeevast genoemd mag worden.

Mariëtte heeft ook binnen de vereniging haar steentje bijgedragen. Afgelopen twee jaar heeft ze het Rondje Buitenom georganiseerd. Deze activiteit is voor de leden een mooie kans om ook in een weekend eens te kunnen zeezeilen.

Daarnaast heeft ze de afgelopen vier jaar

met veel succes het eindejaarsweekend georganiseerd. Deze activiteiten zijn steeds goed georganiseerd maar Mariëtte blijft als altijd bescheiden.

Mariëtte, het bestuur beloont je vooruitgang op het gebied van zeezeilen en je speciale inzet voor het zeezeilen binnen de vereniging met deze aanmoedigingsprijs. We hopen dat je nog vele jaren binnen de PZV actief zult blijven.

Waalre, 7 november 2009

Rolien Lucassen en Jan Otten, namens het bestuur van de PZV

SeaClear zeekaarten met behulp van een digitale camera nooit een goede kaart maken!

De Techniek Stap 1: de foto Detailscherpte zo groot mogelijk

Han van Pelt Zelf digitaliseren

S

inds een jaar bij de PZV en ook geïnteresseerd in de techniek, kwam ik naar aanleiding van de Ramsgate tocht 2009 in aanraking met SeaClear. Met een geleende digitale zeekaart van de Noordzee heb ik het programma wat leren kennen en mede mijn gedachten gevormd voor de tochtplanning. Het zelf digitaliseren en kalibreren van kaartmateriaal voor SeaClear is goed mogelijk, en na het diagonaal lezen van de handleiding dacht ik dat ook maar eens te gaan proberen.

Een weekje flottieljezeilen in Turkije (zie elders in dit nummer van Zeezeilen), leverde een mooie gelegenheid. Ik wilde proberen of een digitale camera bruikbaar is om zeekaarten te digitaliseren: als je een zeekaart inscant met de flatbedscanner, dan levert je dat een beduidend aantal A4-scans op die vervolgens weer aan elkaar moeten worden ‘gefotostitched’, een aardig karweitje met risico van foutintroductie. Als je de hele kaart in één of twee keer zou kunnen ‘scannen’ dan levert dat tijd- en kwaliteitswinst, was mijn gedachte.

Ik heb gebruik gemaakt van een digitale automatische camera waarop ook handinstelling mogelijk is, met een 9 megapixel CCD chip (Canon Powershot SX 110 IS, maar dit slechts ter illustratie).

Bij documentfotografie moet je de instellingen zo kiezen dat de detailscherpte zo groot mogelijk is. Dit wil zeggen dat de digitale bestanden op de camera zo min mogelijk moeten worden gecomprimeerd.

Ik koos voor de grootst mogelijke bestandsgrootte L en de laagst mogelijke compressie S(uperfine). Dit levert een bestandsgrootte op van ongeveer 1 MB per megapixel .JPG format, wat met een 2 GB geheugenkaartje in de camera nauwelijks een probleem te noemen is.

Ruisfactoren laag Een andere ruisfactor is de ingestelde ISO-waarde ofwel de “filmgevoeligheid” waarmee wordt gefotografeerd: hoe hoger de ISO-waarde, hoe hoger de lichtgevoeligheid maar ook hoe meer ruis in het beeld. (In de tijd van de analoge fotografie waren er speciale rolfilms van 25 ISO voor documentduplicatie).

Ik heb gefotografeerd met 80-100 ISO. Bewegingsonscherpte is een andere ruis-factor, die ervoor zorgt dat je de

sluitertijd niet al te laag moet kiezen.

Ik fotografeerde uit de losse hand, wat bij klein tele-objectief (waarover later meer) een bewegingsonscherpte gaat opleveren zo gauw de sluitertijd langer wordt dan 1/100 sec (dus bv 1/50). De scherptediepte van je foto (hoeveel cm voor en achter de ingestelde afstand nog scherp op de foto wordt afgebeeld) wordt bepaald door je diafragma. Als je foto’s maakt met een gedeeltelijk gesloten diafragma (bv f=8.0), heb je alle hoeken van de foto ook scherp.

Egaal belichten En tot slot: de belichting. Zonder goed licht geen goede foto, dus misschien is dit nog wel de belangrijkste factor. Besteed hier veel aandacht aan! Flitsen is, tenzij je veel ervaring hebt, geen goede methode: bepaalde delen van de kaart kunnen de flits reflecteren wat overbelichte gebieden oplevert. De flitser uit dus. Direct zonlicht lijkt fijn, het levert in elk geval veel licht, maar ook schaduw als je niet oplet. Je moet zorgen voor een egaal verlichte kaart. Het makkelijkst bereik je dit op een licht bewolkte dag of als de zon achter een heuvel is weggezakt (niet wachten tot na zonsondergang).

Nu heb je de instellingen van de camera goed en het licht is ideaal.

Afstand 2 meter

Voor de grootste detailscherpte heb je de ►

Het werkt goed Om maar met de conclusie te beginnen: het werkt goed, en is vrij eenvoudig mits je een aantal zaken in de gaten houdt. In de (digitale) dataverwerking luidt het adagium ‘rubbish in = rubbish out’. Dat wil zeggen dat je de kwaliteit van je bronmateriaal, de digitale foto dus, zo hoog mogelijk moet zien te krijgen. Van slecht bronmateriaal kun je, ook met fotobewerkingssoftware,

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

39

neiging om met je camera heel dicht op de kaart te kruipen (dat doe je in het echt ook om al die kleine prutslettertjes te kunnen lezen). Dit levert echter dramatisch slechte foto’s op! Je krijgt namelijk te maken met lensvertekening die er voor zorgt dat horizontale en verticale lijnen (in kaarttermen beter bekend als parallellen en meridianen) worden bolgetrokken rond het centrum van de foto.

Wat daarentegen veel beter werkt is zo’n 2 meter afstand nemen van de kaart en vervolgens licht inzoomen tot je de kaart iets kleiner dan beeldvullend hebt. Op die manier blijven rechte lijnen recht, en als je op de foto gaat inzoomen dan blijken ook details verbluffend goed leesbaar! Maak gebruik van de optische zoom en niet van digitale zoom, deze laatste vermindert namelijk de detailscherpte.

Centrum lens boven centrum kaart

het kaartformaat .WCI, dat door SeaClear herkend kan worden.

Bij het maken van de foto’s is het van belang dat het centrum van de lens zich boven het centrum van de kaart bevindt, anders krijg je een ander type lensvertekening, de zogenaamde perspectivische vertekening (lijnen die van de camera aflopen, lijken naar elkaar toe te lopen), en dit levert alleen extra correctiewerk naderhand op. Ik heb de foto’s gemaakt waarbij de kaart op de kuipvloer lag en ik op de kuipbank eroverheen gebogen stond, met het centrum van de lens boven het centrum van de kaart.

Goed, nu heb je dus je perfecte foto’s van de kaart.

Voor de details hiervan verwijs ik je naar de uitstekende handleiding bij SeaClear (digitale kaartplotter) en MapCal2 (de bijbehorende kalibratiemodule). Ik hoop dat uit bovenstaande mag blijken dat de hele procedure in essentie niet moeilijk is.

De Techniek Stap 2: digitale fotobewerking

Niet langdurig vanaf de kaartentafel besturen

De voornaamste dingen die je hier doet zijn: • de kaart digitaal ‘recht leggen’ zodat meridianen en parallellen exact verticaal respectievelijk horizontaal over het beeldscherm lopen.

• Eventueel kleur en contrast iets aanpassen dan wel het beeld iets verscherpen, ‘don’t overdo it’: overcorrectie geeft juist weer verslechtering van het beeld.

• De plankaartjes uitsnijden en als aparte bestanden opslaan.

• De zeekaart zelf uitsnijden (zodat je eigen voeten niet op de foto staan) en opslaan.

• De foto’s moeten nu worden opgeslagen als bitmap-file (.BMP), want dat is het ingangsformat dat je nodig hebt om te converteren naar

Hoe zorgvuldiger de bovenstaande stappen zijn doorlopen, hoe beter de kaart te lezen en te kalibreren is en dus hoe adequater de navigatie.

De Techniek Stap 3: kaartkalibratie

Ter afsluiting nog enkele punten van aandacht. Alleen kaarten die up to date zijn, zijn geschikt voor (elektronische) navigatie. Als je kaarten kopieert voor ander dan eigen gebruik dan dien je met de auteursrechten van de uitgever van de kaart rekening te houden. De (oudere) kaart van Turkije die ik heb gedigitaliseerd in bovenbeschreven voorbeeld is, zoals alle kaarten uit die regio, bij mijn beste weten gebaseerd op oudere meetgegevens die niet (volledig) zijn gecorrigeerd aan de hand van GPSdata. Dit betekent dat je het schip beter niet langdurig vanaf de kaartentafel kunt besturen, en onderstreept maar weer eens het belang van zichtnavigatie.

Veel succes!

Bekeuring op de Nieuwe Waterweg Onrechtgevoelens worden uitgevochten tot aan de Hoge Raad.

N Jan de Vin 40

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

adat we ’s morgens vroeg de modder van Brightlingsea (Ramsgatetocht 2008) hadden overwonnen, besloten we de terugtocht naar Nederland eens wat anders dan anders aan te pakken. In verband met het gunstige tij besloten we na een overnachting in Scheveningen de Nieuwe Waterweg op te varen om daarna via de Oude Maas en de Dordtsche Kil de thuishaven Noordschans te bereiken.

Zo gezegd zo gedaan. Het was goed weer en de tocht over de Nieuwe Waterweg

verliep voorspoedig.

Het gaat verkeerd Bij de nadering van de Oude Maas ging er echter wat mis. Als gevolg van de bedrieglijk op de afslag naar de Oude Maas gelijkende ingang van de Botlekhaven/3e Petroleumhaven, sloegen we te vroeg af. Enkele minuten later werden we in de kom van de haveningang door een bootje van de havendienst op onze vergissing attent gemaakt en maakten we rechtsomkeert. We hadden eerder al berekend dat we met wat geluk de heffing van de Spijkenisserbrug van 14.30 uur zouden kunnen halen en gaven ► daarom vol gas.

Ver kwamen we echter niet, want een grote politieboot met vijf opvarenden praaide ons en vroeg wat we eigenlijk aan het doen waren. Een beetje geïrriteerd door het oponthoud maakte ik de bemanning duidelijk dat we op weg waren naar de Oude Maas en bij vergissing de verkeerde afslag hadden genomen. Daar kwam niets van in want we kregen tot onze verbazing en ergernis een bekeuring aangezegd.

Omdat inmiddels wel duidelijk was dat we de brug niet meer zouden halen, ben ik op de politieboot overgestapt om aan mijn verontwaardiging lucht te geven.

Het bleek vergeefse moeite, zodat ik de verbalisant uiteindelijk te kennen heb gegeven de bekeuring onbegrijpelijk te vinden en deze zo nodig tot aan de Hoge Raad te zullen bestrijden.

grond van het volgende verweer: 1. de Joint Venture heeft de denkbeeldige lijn als hiervoor bedoeld niet overschreden, want heeft zich slechts in de havenkom van de Botlekhaven/3e Petroleumhaven opgehouden; 2. mocht die stelling niet houdbaar blijken, dan is er evenmin een strafbaar feit aan de orde omdat er sprake is van een verontschuldigbare (feitelijke) dwaling die tot gevolg heeft dat er afwezigheid is van alle schuld. Strafoplegging is dan op grond van het in het strafrecht gebruikelijke adagium ‘geen straf zonder schuld’ buitengewoon onredelijk en in strijd met het rechtsgevoel.

gek het ook klinkt, dat is maar ten dele bevredigend.

Liever had ik gezien dat ik zou zijn ontslagen van rechtsvervolging. Dan zou namelijk erkend zijn dat er sprake was van het ontbreken van alle schuld als gevolg van een verontschuldigbare (feitelijke) dwaling. Aangezien ik met 0 € boete geen hoger beroep kan aantekenen, dan had de boete minimaal 50 € moeten bedragen, is de zaak hiermee ten einde.

Het zij zo, ik heb er vrede mee.

Overigens meld ik nog dat de Officier van Justitie, om onduidelijke redenen, mij slechts had gedagvaard voor overtreding van artikel 6.4 van de verordening. Voor de recreatievaart bestaat er echter

Wat iedereen zou moeten weten…

De vraag welke havens in het Rotterdamse havengebied voor jachten verboden zijn, is niet zo eenvoudig te beantwoorden. De Wateralmanak van de ANWB geeft bij de aanduiding Nieuwe Waterweg geen enkele informatie en bij de aanduiding Rotterdam ten dele zelfs foutieve informatie.

Daar komt nog bij dat er bij de in het geding zijnde petroleumhavens geen verbodsborden tot binnenvaren zijn opgesteld, terwijl ook de officiële zeekaarten voor de kust- en binnenwateren daarover evenmin aanwijzingen geven.

aa

4118

3-e P etrole

umh

aven

s

Bij de eerste zitting van de kantonrechter in Rotterdam op 11 maart 2009, heb ik de bekeuring gemotiveerd bestreden op

k

Botle

eM

Juridisch verweer

4031

d Ou

Na ruggespraak met de Havendienst van Rotterdam blijkt dat de juridische basis voor de verbodsbepalingen te vinden is in artikel 6.4, juncto artikel 1.1, letter k van de Havenverordening 2004.

Uit het laatste artikel valt af te leiden dat het gaat om door het college van B&W aangewezen gebieden. Voor die aanwijzing dient men het Havenreglement gevaarlijke stoffen 2007 te raadplegen en wel in het bijzonder paragraaf 2 van artikel 2.1.

M.b.t. de haven waar het bij de bekeuring om gaat is in dat artikel aangegeven: ‘Als petroleumhaven worden (o.a.) aangewezen de volgende gebieden: van de 3e petroleumhaven het water ten zuiden van een denkbeeldige lijn getrokken tussen de oeverfrontnummers 4031 en 4118’.

In het plaatje heb ik aangegeven om welke lijn het hierbij gaat.

Nieuwe Waterweg

N.B. Omdat bij de zitting van 11 maart jl. de verbaliserende ambtenaar - tot mijn verbazing - niet aanwezig was, kon niet kon worden vastgesteld waar de Joint Venture zich op het moment van de overtreding precies bevond. De kantonrechter heeft de procedure daarom aangehouden. Op 7 december a.s. zou deze worden voortgezet.

De vraag is uiteraard wat de betrokken ambtenaar m.b.t. de plaatsbepaling dan precies zou verklaren.

De uitspraak Op 7 december, de zittingsdatum, is enigszins tot mijn verrassing - onmiddellijk vonnis gewezen.

De rechter oordeelde dat ik weliswaar artikel 6.4 van de Havenverordening Rotterdam 2004 heb overtreden, maar i.v.m. de bijzondere omstandigheden van het geval geen straf krijg opgelegd. Hoe

nog een veel algemener artikel (t.w. artikel 3.2), dat varen in alle havens en dus niet alleen bepaalde gedeelten van de petroleumhavens verbiedt.

De aanwezige verbalisant, die als getuige was opgeroepen, was daar nogal verontwaardigd over. Hij had nl. geadviseerd mij beide verbodsbepalingen ten laste te leggen.

Tenslotte is het wellicht goed te weten dat het nog altijd is toegestaan op de Nieuwe Waterweg, de Nieuwe Maas, de Oude Maas, enz. (rivieren die niet onder het begrip ‘haven’ vallen) te zeilen zonder dat er gekruist wordt.

En daarmee zult U het moeten doen.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

41

Een gezellig eindejaarsweekend Helaas weinig onderlinge strijd, wel knokken met de wind.

Z

oals gebruikelijk in onze vereniging komen er in de dagen voorafgaand aan het EJW diverse mailtjes langs over het weer. De bemanning van de Lyra laat zich hierdoor niet uit het veld slaan en scheept zich vrijdagmiddag goedgemutst in. Vooral zaterdag komen die mutsen van pas. Maar eerst kunnen we genieten van een heerlijk kabbelend windje en een nagenoeg heldere, bijnaHans van Reenen volle-maannacht op weg van de Krammer- naar de Volkeraksluizen. De eerste tien mijlen kunnen al niet meer stuk en de muts wordt ingeruild voor een nachtmutsje bij het palaver over de brugdoorgang. Met zo’n ervaren bemanning is dat natuurlijk geen kort gesprek, maar, met het oog op de windvoorspelling, kunnen we het er wel over eens worden dat mikken op 11 uur al te laat zal kunnen zijn.

We houden rekening met de mogelijkheid van een vroege doorkomst van de voorspelde trog op zaterdagmorgen, die gelukkig uitblijft, zodat we op ons gemak de Haringvlietbrug van 10 uur kunnen pakken. Nu zitten we met een probleem dat we te dicht bij de startlijn zijn, waar Rob Dijkstra al bijna voor anker ligt.

Rondje Tiengemeten We besluiten alvast een rondje Tiengemeten te doen, waarbij we ruiterlijk aan de Nehallennia en aan de Sem een voorsprong van een mijl geven. Onderweg wordt de wedstrijd voor de middag door de wedstrijdleiding afgezegd, wat in het algemeen als een goed besluit wordt ervaren. Onze twee koplopers besluiten bij Middelharnis de haven in te duiken, maar Jan, Peter, Philip en Mariëtte hebben op de Lyra nog niet genoeg van de strakke wind op het vlakke water en besluiten via Stellendam en Hellevoetssluis het rondje Tiengemeten af te maken. Heerlijk is dat, en we krijgen medelijden met al diegenen die wel hebben gehoopt op een leuk stukje zeilen, maar dat door omstandigheden nu aan hun neus voorbij zien gaan. Zo kunnen we om half vijf, nog steeds goed gemutst, afmeren naast de Seacloud.

Hooge Heerlijkheid We worden direct onthaald op een heerlijke buurborrel bij Rob, Margot en Frans. Deze laatste trakteert op een voortreffelijke single malt, die niet lang heel blijft. Even voor de statistiek: die middag hebben we gemiddeld een dikke zes gehad, met uitschieters in de zeven.

Het diner is tot in de puntjes geregeld in de Hooge Heerlijkheid, zodat alle deelnemers, die al dan niet zeilend naar Middelharnis waren gekomen, met een tevreden gevoel te kooi gaan. Ook al omdat we van Wim een overtuigende uitleg hebben gekregen over het nieuwe rating systeem, waar we gelukkig dit jaar geen 42

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

slachtoffer van zijn geworden.

Zondagmorgen mogen we bij uitzondering van de schutsluis in het havenkanaal gebruik maken, zodat we op de terugweg vier keer zijn geschut, en om vijf uur weer volgens plan in Bruinisse afmeren.

Een heel fijn eindejaarsweekend, met dank aan Wim, Hans en Mariëtte.

MONSTERROL

Nieuwe leden

Ad Boonman Maarten Mertens Manuela en Manfred Paradiek Klara Pauli Peter Plantinga Nynke van de Kamp Mieke Dijkmans-Noel

St. Severusstraat 26, 5616 NZ Eindhoven Raadhuisstraat 17, 6088 BR Roggel Bergstraat 10, 6049 EV Herten Minervaplein 15 - 2hoog, 1077 TH Amsterdam Dordognelaan 35, 5627 HB Eindhoven Korhoenstraat 71, 5022 BE Tilburg Torecpad 7, 5625 EW Eindhoven

040 255 2487 0475 496 492 0475 472 718 020 671 1744 040 242 4977 0616 566 979 040 241 6446

a.boonman@chello.nl mertens7@xs4all.nl m.paradiek@kpnplanet.nl klarapauli@gmail.com peter.plantinga@gmail.com nynkevandekamp@home.nl carel.dijkmans@xs4all.nl

Geen lid meer

Joke Arentsen, Bram Bijloo, Jim Clarke, Gilbert de Dreu, Aad van der Ende, Liesbeth Glansbeek, Stef Hoonhout, Tjebbe Kleijn, Marleen van Krevel, Hans Pekelharing, Emile van Thiel, Geert van der Veen, Peer van de Voort.

Nieuwe boten

Manuela en Manfred Paradiek

Sjtuf

Lelystad/Flevo Marina

Salona 37

1130/360/200

Wijzigingen

Voor het doorgeven van wijzigingen, zie de betreffende colofonrubriek.

In Zeezeilen worden alleen wijzigingen van leden en boten vermeld.

ZEEZEILEN, verenigingsblad van de PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 4x per jaar) BESTUUR Rolien Lucassen, voorzitster Jan Otten, secretaris Sjaak Homan, penningmeester a.i.

Martijn van Dijk, vz winteractiviteiten Jacqueline van Amstel, vz. zomeractiviteiten Herman Van den Broeck, hoofdredacteur

COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN ZAC07a@pzv-zeezeilen.nl Jacqueline van Amstel, voorzitster Franka Ruijten RAMSGATE-TOCHT Leo van Leeuwen, voorzitter Peter Peeters Annemieke Stallaert Lidia Roesink Marja Snoeyen

Haven Kloosternol 1a Raadhuisstraat 68-A Langakkers 24 Wielewaal 31 de Stappert 6 van Rotselaarlaan 12

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN WAC07a@pzv-zeezeilen.nl Martijn van Dijk, voorzitter Paul Horstman, secretaris Carla Auer, penn.m.

Marc Swinkels Han van Pelt

4322 AK Scharendijke 5582 JG Waalre 6652 ED Druten 5667 AA Geldrop 5066 MG Moergestel B-2290 Vorselaar-B

06-25028036 040-2213447 Bestuur07a@pzv-zeezeilen.nl 06-200119828 06-12282611 013-5136599 +32 475319201

REDACTIE ZEEZEILEN/WEBSITE ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl Herman Van den Broeck, hfd.red.

Bauke Sijtsma Marijke Alders Joep Vermeulen Peter Chevalier Annemieke Stallaert Piet Lucassen (vormgeving) Peter Veger (vormgeving)

WEBSITE WM07a@pzv-zeezeilen.nl Peter Veger, webmaster

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE EN BOOTADMINISTRATIE Wij verzoeken U wijzigingen in Uw contact- en/of bootgegevens door te geven aan de Webmaster; deze worden dan opgenomen in adresbestanden en op de website. Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best, Tel: 0499-373994, ADM07a@pzv-zeezeilen.nl.

KENNISBANK Beheerder: Wim van Roode, Tel: 040-2624408, Wim.van.Roode@vanroode.org BETALINGEN Contributies, betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen gaarne overmaken naar ING 3222325, ten name van PZV-Zeezeilvereniging te Veldhoven, met vermelding van de aard van de betaling. Voor betaling van de contributie wordt een acceptgirokaart toegezonden.

ZEEZEILEN: KOPIJ en ADVERTENTIES Kopij aanleveren bij Herman Van den Broeck, per E-mail: ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl, of per CD. Teksten aanleveren in WORD, ARIAL 9 pt, ZONDER OPMAAK, ILLUSTRATIES of TABELLEN! Digitale illustraties identificeren met naam en de titel van het bijbehorende artikel en aanleveren in hoge resolutie; minimaal 250 kB. Teksten kunnen worden aangepast m.b.t. leesbaarheid en/of omvang; grote veranderingen worden vooraf met de auteur ovelegd. De redactie behoudt zich het recht voor een artikel in een volgend nummer te plaatsen. “Enkele adviezen voor het schrijven van een artikel voor Zeezeilen” vind U op onze website: www.pzv-zeezeilen.nl, onder de knoppen: "Zeezeilen", en "Redactioneel".

Advertentietarieven worden op aanvraag verstrekt door de redactie van Zeezeilen.

WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl Met een listserver voor directe berichtgeving tussen ingeschreven leden onderling, pzv-list@pzv-zeezeilen.nl

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010

43

���������������������������

�����������������

�������������������������������� ������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������ �������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� ����������������������������������������������������������������������������������������������������������������

����������������������������������������������� ��������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������

44

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2010