Zz 2009 4 by PZV Zeezeilvereniging

ZEEZEILEN Jaargang 28 nummer 4, oktober 2009 www.pzv-zeezeilen.nl

London Waddentocht

Discussie ALV

Thuis in de Kombuis KALENDER 18 Okt 28 Okt 31 Okt 7 Nov 14 Nov 28 Nov 6 Feb Voorjaar 2010 April 2010

Zaterdag Woensdag Weekend Zaterdag Zaterdag Zaterdag Zaterdag

Strandzeilen Zeezeilen nr. 4 verschijnt Snertzeilen Discussie-ALV Praktische boot inspectie Sluiting kopij Zeezeilen 2010 nr. 1 Medische hulp aan boord Cursus meteo Navigeren en tochtvoorbereiding

INHOUD 3 4 4 5 6 7 10 11 12 14 15 18 23 27 29

Discussie ALV Redactioneel Van de Voorzitter Winterprogramma Nieuwe Leden Existence en France Zeeziek Masten en zo .... Waddenweekend Techniek & Vaarpraktijk PZV goes London Dilemma's, keuzes ...... Berichten Zeevarenden Zwerven Kroatië Schipper en Schip

PZV Bestuur Herman Van den Broeck Rolien Lucassen Martijn van Dijk Peter Chevalier Michelle Blaauw Hans van Reenen Herman Van den Broeck Peter Chevalier Remco van Herk Aitske Ruben

77 2

Hans van Reenen Carel Bloemen

•

Franka wilde shoppen in Londen en had keuze uit maar liefst 5 PZVschepen om haar nieuwe jasje over te varen. Missie geslaagd!

•

Zijn de nieuwe ratingcijfers afdoende om Jan de Vin opnieuw van de overwinning af te houden?

•

Boze quiz-deelnemer: het kostte me zeker 2 minuten om de nummertjes van de quiz-antwoorden uit te pluizen. Schande voor ons blad! Ik ga er vragen over stellen in de ALV.

•

Optimistische quiz-deelnemer: door die extra nummertjes had ik toch maar mooi een betere score.

•

Getordeerde zaling, gebakken of gegrild: een nieuwe visspecialiteit in Middelburg.

•

Ideetje voor een opstapperstestje: in geval van opwellingen als gevolg van zeeziekte, mik je in je mouw.

•

Doel van PZV is toch bevorderen van het zeezeilen?

•

ΚNRM krijgt onze 2-de sleepbroek. Hopelijk zien we dat ding nooit meer terug .........

•

7 november: palaver-ALV. Begin 13:00 uur, einde????

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Een eenvoudig maar voedzaam visgerecht voor de oven, voor 4 personen. Peter Chevalier Visgerecht

Ingrediënten • 500 gram (bevroren) forse roze garnalen • 500 gram (bevroren) kabeljauw haasjes • 0,5 liter hele goede witte wijnsaus (bijvoorbeeld Knorr Garde d’Or) • 100 gram geraspte oude kaas • Een bosje bos-ui of lente-ui • Een Pain of een Baguette • Een paar flessen wijn Bereiding Alleen bij lichte zeegang bereiden! Wanneer je bereidt hangt ervan af hoelang je de (bevroren) vis goed kunt houden. Bij mij aan boord is dat maximaal 36 uur. Oven voorverwarmen. Ontdooide garnalen en kabeljauw na afgieten in ovenvaste dichte schaal. Wijnsaus eroverheen, uitjes plus groen eroverheen snipperen, daar bovenop de kaas strooien. Schaal dicht en circa drie kwartier op 180 0 Celsius verwarmen. Tegen het eind kijken of het niet te snel gaat en dus verbrandt. Opdienen met (stok)brood en een stevig glas wijn.

Crisis, crisis! Help advertenties werven?

Discussie-ALV: Zaterdag 7 november Wat is een ALV? Dat is een Algemene Leden Vergadering.

at is een vergadering? Dat is een bijeenkomst van personen die samen iets willen bespreken en die elkaar iets te zeggen hebben. Wat zijn leden? Dat zijn personen die lid zijn van een vereniging. Ze betalen contributie. Sommigen zijn actief lid en nemen deel aan de activiteiten van de vereniging. Anderen zijn minder actief en dragen de vereniging een warm hart toe. Wat is een vereniging? Dat is een groep van leden, actieve en minder actieve, die een gemeenschappelijke hobby en interesse hebben. Er zijn de gewone leden, zelfs ereleden, en er is een bestuur.

eenrichtingsverkeer. Het bestuur zegt wat het te zeggen heeft en de leden luisteren. Meestal is er weinig interactie, en al helemaal geen discussie. Elk bestuurslid brengt verslag uit over zijn of haar bevoegdheden en meestal volg er dan vanuit de aanwezige leden geen reactie of, in het beste geval, een applaus. Soms wordt er op de ALV een spreker uitgenodigd. Vaak is dat erg interessant, maar een spreker kan ook op een gewone clubavond zijn verhaal komen doen.

weten wat U over deze thema’s vindt. We zullen de aanwezigen indelen in drie groepen die afwisselend één van de drie thema’s bespreken. Zo krijgt elke groep de kans om over elk thema te discussiëren. De bestuursleden mengen zich niet in de discussie en beperken zich tot hun rol van moderator en observator. Ze houden de gesprekken aan de gang en noteren de resultaten. Nadien geven ze een samenvatting van wat er in de groepen besproken werd.

Wie is de belangrijkste en boeiendste spreker op de ALV? Dat bent U.

De resultaten van de discussies zullen door het bestuur meegenomen worden in het beleid voor de volgende jaren.

U moet ons vertellen wat U belangrijk vindt. Wat ligt er op uw lever? Hoe ziet U de toekomst van de PZV? Zijn we goed bezig, of wat kan er anders en beter?

We vinden uw inbreng immers van het grootste belang en willen daar absoluut rekening mee houden.

Discussie-ALV

Wat is een bestuur? Dat zijn leden die er voor zorgen dat de vereniging ‘draait’. Zijn bestuursleden dan superleden die weten hoe de vereniging moet ‘draaien’ en wat daar voor nodig is? Neen. Even terug naar het begin: de discussieALV is voor het bestuur een manier om van de leden te horen hoe de vereniging moet draaien. De discussie-ALV is voor de leden de gelegenheid om het bestuur te zeggen waar de vereniging naartoe moet. Vaak zijn ALV’s, ook die van PZV,

Het PZV-bestuur wil de ALV ‘over een andere boeg gooien’. We zullen het klassieke en statutaire deel van de ALV zo kort mogelijk houden en veel tijd besteden aan de discussie. En dat wordt geen discussie tussen leden en bestuur, maar een discussie tussen de leden. Omdat we niet over elk aspect van de PZV en zeezeilen kunnen discussiëren, hebben we voor de volgende ALV gekozen voor drie thema’s: zeewaardigheid van schepen en bemanning, de continuïteit en verjonging van de vereniging, en communicatie. Aan de hand van concrete vragen en stellingen willen we van U

Op die manier wordt de ALV een échte ledenvergadering: een bijeenkomst van personen die samen iets willen bespreken en die elkaar iets te zeggen hebben, in het belang van de vereniging. Het bestuur nodigt U van harte uit voor de Algemene Ledenvergadering: datum: zaterdag 7 november 2009 tijd: 13:00 lokale tijd plaats: 't Hazzo Zalencentrum, Trolliuslaan 7, 5582 GM Waalre

Het PZV-bestuur PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Redactioneel

PZV weer rond.

Geen einde aan het zeilseizoen

Het nieuwe, verjongde bestuur heeft ambitie en bruist van ideeën. Maar tijdens de volgende ledenvergadering komt U vooral aan het woord, beste lezer, want uw mening telt. Daar leest U meer over in deze Zeezeilen. Zorg in elk geval dat U er bij bent op de ALV van 7 november.

Oproep voor artikelen

Herman Van den Broeck

u ik dit stukje schrijf is het eind september. Spreeuwen zwermen samen voor hun tocht naar het zuiden. De eerste winterganzen trekken over het water. V-vogels, zo noemde één van onze opstappers ze onlangs. Tijdens het waddenweekend vlogen duizenden aalscholvers ons voorbij op het Markermeer. De nachten worden lang, koud en vochtig. Toch blijft het nazomertje duren. Er lijkt geen eind te komen aan het zeilseizoen. Maar binnenkort gaan de zeilen in de zeilzak. Dan is het weer afgelopen voor dit jaar. Ik heb niemand horen klagen. De maanden augustus en september waren perfect met veel zon en weinig regen. Meestal waaide de wind matig tot vrij krachtig, hoewel soms uit de verkeerde hoek. Ik vraag me wel eens af hoeveel zeemijlen de totale PZV-vloot dit jaar heeft afgelegd. Het zullen er niet weinig zijn.

Ik wil nogmaals een oproep doen voor artikelen. De redactie maakt dit blad immers met uw teksten, verhalen, verslagen, technische weetjes, (positieve) kritiek, mooie foto’s. Als hoofdredacteur ontvang ik ook bladen van andere zeilverenigingen. En geloof me, geen enkel blad is te vergelijken met Zeezeilen. Dat is te danken aan uw inbreng, aan uw artikelen, aan uw foto’s. Daar mogen we best trots op zijn!

300 leden! Één advertentietje? Van de Voorzitter Eindelijk is PZV in London geweest. Je leest er alles over in deze Zeezeilen.

Einde aan het zeilseizoen

Nu de zomer bijna voorbij is, loopt ook het zomerprogramma van de PZV op zijn eind. De zomercommissie heeft weer prachtig werk geleverd. Wie er niet bij kon zijn, kan de verslagen in deze Zeezeilen lezen. Voor wie er wel bij was, zijn deze verslagen kostbare herinneringen, en wellicht zullen ze met een glimlach gelezen worden. Nog enkele eindejaarsactiviteiten en de wintercommissie neemt het weer over met een boeiend en rijk gevuld programma. Zeilen op het droge in blijde verwachting van een nieuw zeilseizoen. En zo is de jaarlijkse cyclus binnen de 4

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Alexander geholpen op de stand van ► Maxi Yachts. Omdat ik ook al niet aan de Ramsgatetocht kon deelnemen dit jaar, heb ik me opgegeven voor het Waddenweekend. Nu ik dit schrijf, zijn we vanuit Lelystad onderweg naar Kornwerderzand. Het Waddenweekend georganiseerd door Ben Visser is begonnen! Het weer zit ons mee: het is zonnig met een mooie wind. Wat wil je nog meer? Helaas redde de Vanadjo, waarop ik ingedeeld was, het vanuit Bru niet naar het noorden en was ik de gelukkige vijfde opstapper aan boord van het nieuwe zeilschip van Marlène Jacobs en Loud van Kessel. Vanaf de Rafiki, dat ‘vriend’ in het Swahili betekent dat ook in Somalië gesproken wordt, loop ik in ieder geval niet het gevaar gekaapt te worden. Ik heb echter wel een probleem als ik overboord sodemieter. De schipper is namelijk van mening dat de MOB-knop niet gemaakt is voor overboordgesodemieterde vrouwen en dat daardoor de ondiepte ‘Vrouwenzand’ in het IJsselmeer is ontstaan. Hopelijk hebben we met het Eindejaarsweekend ook de weergoden gunstig gestemd. Met dat weekend in zicht, is voor de meesten ook het einde van het zeilseizoen in aantocht. Eerlijk gezegd voelt dat niet zo. Misschien komt dat doordat we voor mijn gevoel aan het begin staan van een nieuwe periode in de geschiedenis van de PZV Zeezeilvereniging. We zijn als bestuur heel druk bezig met de voorbereiding van de ALV en er zijn allerlei plannen om de kennis, kunde en gezelligheid binnen de vereniging nog verder te verhogen. Ik voel de energie binnen het bestuur, en dat voelt ontzettend goed! Nu de zomercommissie weer prachtig werk geleverd heeft, is ook Martijn met zijn wintercommissie druk bezig om een boeiend en afwisselend winterprogramma voor jullie samen te stellen. Misschien kan ik jullie alvast warm maken voor een praktische en leerzame cursus EHBO? Meer details zijn te lezen in deze Zeezeilen.

Rolien Lucassen

elaas kon ik er niet bij zijn vanwege deelname aan de Hiswa te Water. Ik heb er

Ook heeft het bestuur al een Lustrumcommissie in het vizier. Graag wil ik jullie alvast verklappen dat Petra de Jong deze kar wil gaan trekken. Fantastisch dat zij dit wil gaan doen. Het wordt vast een prachtig lustrum.

Ik wens Maarten van Herk veel succes op de sleepdag in Hansweert op 10 oktober. We zullen daar onze tweede sleepbroek uitreiken aan de KNRM. Nogmaals bedankt, iedereen. Ook wens ik alle schippers succes met de klussen die komende winterperiode op hun lijstje staan. Schroom

niet om een helpende hand te vragen of aan te bieden. Ik wens jullie weer veel leesplezier met dit nummer en ik zie iedereen graag in Waalre op de ALV op 7 november aanstaande!

Groeten, namens het bestuur, Rolien Lucassen

Winterprogramma 2009-2010 Nu het zeilseizoen ten einde loopt, heeft de wintercommissie weer een gevarieerd programma van lezingen, excursies en opleidingen samengesteld.

te herkennen. Hoe ziet de onderkant van de boot eruit? Is het roer nog in orde? Deze dag zal worden begeleid door PZV-lid Alexander Jonkers en een onafhankelijke jachtexpert. Tijdens de activiteit gaat hij ons op zijn bedrijf in Scharendijke laten zien waar we op moeten letten. Tijdens het theoretische gedeelte wordt ingegaan op zaken bij de aankoop van een schip zoals: BTWverklaring en registratie van een schip bij het kadaster.

Voorjaar 2010: excursie naar Maasvlakte 2

Martijn van Dijk Zaterdag 31 oktober: snertzeilen

lak voordat de boten de winterstalling in gaan, organiseert de wintercommissie nog een gezellige zeildag. Dit jaar vindt het snertzeilen plaats op het IJsselmeer en wordt afgesloten met een diner. De naam snertzeilen verwijst overigens niet naar de weersomstandigheden op die dag maar naar de erwtensoep die tijdens de lunch door de wintercommissie wordt geserveerd. Namens de wintercommissie organiseren Jan Vermeulen en Marc Swinkels deze activiteit.

Zaterdag 14 november: praktische bootinspectie

Half november liggen de meeste boten wel op de kant. Een mooie gelegenheid om de boot goed te inspecteren. De vraag is dan: waar let je op? Tijdens de initiatie praktische bootinspectie gaan we aan de slag om mogelijke problemen zelf

In Rotterdam wordt hard gewerkt aan de aanleg van de tweede Maasvlakte. Zoals menig zeiler al heeft gemerkt, is hiervoor de oversteekplaats voor jachten bij de Nieuwe Waterweg verlegd. Natuurlijk is er veel meer te vertellen over de aanleg van deze nieuwe haven. Daarom gaan we op bezoek bij het informatiecentrum FutureLand. Dit centrum laat bezoekers op een totale oppervlakte van 1.800 mÂ˛ kennis maken met de vele aspecten van de aanleg van de tweede Maasvlakte.

Zaterdag 6 februari medische hulp aan boord

2010:

Op zee is medische hulp vaak niet in de buurt en ben je bij medische noodgevallen aangewezen op de kennis en kunde van de schipper en zijn bemanning. Daarom organiseren we op 6 februari een themadag rond medische hulp aan boord. Deze dag wordt verzorgd door twee ervaren ambulanceverpleegkundigen en het belooft zonder meer een zeer leerzame dag te gaan worden. Na een korte theoretische uitleg over reanimatie, gaan we ook oefenen. We hebben hiervoor de beschikking over een aantal reanimatiepoppen. Daarnaast besteden we aandacht aan zaken zoals

onderkoeling en zeeziekte.

Voorjaar 2010: cursus meteo

Ook opleidingen ontbreken niet in het winterprogramma. Daarom geeft ArendJan Klinkhamer in het voorjaar van 2010 een cursus meteo (weerkunde). Deze cursus duurt een aantal avonden en bestaat uit twee delen. Tijdens het eerste deel wordt de basiskennis van het weer behandeld. Begrippen zoals fronten, hoge- en lage drukgebieden en depressies worden uitgebreid besproken. Het tweede deel staat in het teken van het weerbericht. Het bekende weerbericht van BBC4 wordt door veel schepen gebruikt. Dit bericht is op zee goed te ontvangen, maar het noteren ervan vereist oefening. Tijdens de meteo cursus gaan de deelnemers zelf aan de slag om dit weerbericht te noteren. Daarnaast komt ook de interpretatie van het weerbericht aan bod.

April 2010: instructieavond, tochtplanning en navigatie

De tweede opleiding in dit programma gaat over tochtplanning en navigatie. Doel van deze avond is ervaring opdoen met maken van een tochtplan voor een overtocht naar Engeland. Hierbij komen veel aspecten van tochtplanning aan bod, zoals rekening houden met getij, windrichting, stroming en het maken van een wachtschema. Op basis van het globale plan van de Ramsgate-tocht van 2010, maken de deelnemers zelf een tochtplan. Op de instructieavond zullen die plannen worden gepresenteerd en besproken worden met een ervaren navigator.

Martijn Van Dijk namens de wintercommissie

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Nieuwe leden met een zeilboot. Het opdoemen van de Engelse kust na een lange dag en nacht varen, de ontspanning als de boot veilig in de haven ligt, en het delen van de ervaringen met de collega-zeilers, dat zijn de betere ervaringen in het leven. Genoeg redenen om PZV-lid te worden.

Frans Blom

Arnoud Wolf

p donderdagavond 21 mei voeren we terug vanuit Lowestoft. De wind had zich in de afgelopen week aan geen enkel weerbericht gehouden, de palavers waren allemaal op een heerlijke manier in volstrekt tegenstrijdige conclusies geëindigd en we waren op geen enkele plaats aangeland die we gepland hadden. Kortom een prachtige Ramsgatetocht! We waren die avond overhaast vertrokken omdat de wind nog een tijdje uit de goede richting zou waaien en daarna zou wegvallen (en uiteraard gebeurde precies het tegenovergestelde). We werden voor ons motoren beloond door vier dolfijnen die ons midden op de zee een uurtje gezellig kwamen begeleiden. Bij deze Ramsgatetocht wist ik overigens wel een beetje wat ik kon verwachten, want een paar jaar geleden had ik al eens als opstapper met Hans Stevens in de Amadeus onder begeleiding van trekzakmelodieën de overkant gehaald. En samen met mijn broer Jos (door wie ik ook kennisgemaakt heb met de PZV) heb ik op de Anneclaire in de afgelopen jaren alle uithoeken van het IJsselmeer en de Waddenzee gezien. De jaarlijkse overtocht naar Engeland heeft voor mij trouwens een speciale aantrekkingkracht. Tot voor kort was ik universitair docent Engelse letterkunde in Nijmegen (ik ben nu 63 en sinds dit studiejaar met pensioen) en ik ben talloze malen met veerboot en vliegtuig via allerlei routes naar Engeland gereisd. Maar de allerleukste manier om aan de overkant te komen is toch 6

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

D Robert Doffegnies

a herhaald verzoek heb ik mij er dan eindelijk toe kunnen zetten om een stukje voor het mooie verenigingsblad Zeezeilen te schrijven. Reden voor mijn late introductie, ik ben lid sinds begin 2009, is uitsluitend gelegen in het feit dat werk, gezin en natuurlijk het zeilen veel tijd opslokken. En dan komt het er dus bijna niet van… Annette, mijn vrouw, en ik zijn jong-ervaren zeilers die nog veel zeezeilervaring willen opdoen binnen de vereniging. We zeilen met onze drie kinderen (Rogier 23, Valerie 22, Laurence 19) nu zo’n 12 jaar. De laatste jaren op onze Hallberg Rassy 36 Ocean Five. Voorheen op open boten en een aantal jaren Beneteau 22. We hopen de komende jaren aan PZVevenementen deel te nemen en hierbij nader met de overige leden kennis te maken, en het e.e.a. op te steken. Onze thuishaven is de Compagnieshaven te Enkhuizen zodat we deel uitmaken van de noordelijke vloot en met regelmaat op het wad toeven. Het is ons voornemen om dit jaar aanwezig te zijn op het weekend naar Vlieland. Rest mij alle PZV’ers een behouden vaart en goede wind te wensen.

e eerste zeilervaring die ik had, was tijdens een uitje met mijn bedrijf: een weekend (mee)zeilen op een skûtsje. Een prachtige tocht op de Friese meren; heerlijk hoe fysieke inspanning samengaat met geestelijke ontspanning. Een nieuwe hobby was geboren! Het jaar daarna namen we met het hele gezin deel aan een zeilkamp op de Friese meren. Eén week valken en jawel, mijn vrouw en de kinderen vonden zeilen (gelukkig) ook leuk. Na het zeilen met een valk kwam langzaam de wens om mee te zeilen op een kajuitjacht. Op naar Griekenland! Via een advertentie zeilde ik met vier andere bemanningsleden twee weken op de Ionische zee. Van eiland naar eiland, ankeren in een baaitje, zwemmen en ’s avonds eten in de plaatselijke taverne. Dat was wel even bijkomen. Om meer zeilervaring op te doen, volgde ik een cursus zeezeilen bij de Zeezeilers van Marken. Voor het eerst maakte ik kennis met slechtweer-zeilen, maar dat kon de pret niet drukken. Via het internet leerde ik de schippers Henk en Bas kennen, waarmee ik vaker ben gaan zeilen. Erg gezellig en leerzaam. Eén van de opstappers (Bart) en schipper Bas maakten mij attent op de PZV (dank jullie wel!). Ik hoop bij de PZV als opstapper nog vele mooie tochten te mogen maken, waarvan de Ramsgate 2009 de eerste is geweest.

Existence en France 2009

Belle Île

Een familiezeiltocht van 2 1⁄2 maand naar Bretagne met verschillende trajecten en in totaal 20 zeilers, met als laatste etappe een intensieve sightseeing terugbrengtocht met PZV’ers.

met drie vrienden aan boord, dertigers met voldoende ervaring om op zee te zeilen en onvoldoende ervaring om bang te worden met echt slecht weer. Vrijdagnacht vertrekken we met heel weinig wind dus wordt het motoren met een tankstop in Boulogne. De keerkoppeling blijkt fors olie te verliezen. Elke vijf tot tien uren motoren moet hij bijgevuld worden. Ongetwijfeld een oliekeerringetje van een paar euro helemaal binnen in de motor, waarvoor de motor uitgebouwd en de keerkoppeling gedemonteerd moet worden. Daar is de winter dus voor. Over Cherbourg, St Peter Port, en Îles Chausey gaan we naar St Malo. Na veel windstilte is het laatste traject eindelijk prachtig bezeild met een mooie aan-de-windse 5. Vrijdag stappen een paar man af en gaan we met de rest door naar Brest via Île de Bréhat, Morlaix en l’Aberwrac’h. Wederom mooie wind en overal helemaal bootjesvakantieland. De volgende week ga ik terug naar Nederland.

Ter plekke

Peter Chevalier Aanbrengen

onderdag 11 juni breng ik de Existence − een Dufour 31 − solo van Brouwershaven naar de jachthaven van Vlissingen dicht bij het station, bootwinkels en supermarkten. ’s Anderendaags komt mijn zoon Piet Willem

Andere vriendjes van mijn zoon arriveren uit verre landen en stappen op in Brest. Ze gaan via Camaret, Douarnenez, Audierne, Île de Groix en Belle Île naar Vannes waar iedereen begin juli afstapt en terugvliegt. Mijn goede gadin Noortje en ik reizen vrijdag 10 juli met de automobiel naar Vannes. We gebruiken de boot vooral als logies om binnenlands Bretagne per auto te verkennen. Op 21 juli varen we naar Port Haliguen, waar weer andere vriendjes van Piet Willem ons enkele dagen vergezellen. Er wordt toch nog gezeild! Met hun toeren we met de boot naar Belle Île en Auray en keren ► terug naar Port Haliguen.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Eind juli arriveert onze zeer zwangere dochter Danielle met haar partner en hun kinderen van 3 en 4. Noortje en ik verhuizen een weekje naar het hotel aan de kade en rijden dan terug naar Nederland. De kinderen gebruiken de boot als onderkomen en brengen vooral veel tijd door op het familiestrand even verderop. Het leven bestaat uit zon, zand, zee, vis en ijsco. Midden augustus reis ik per trein weer naar Frankrijk en vaar ik met Gerard en de kleinkinderen de boot van Port Haliguen door de Morbihan naar Vannes, terwijl Daniëlle de auto daarheen rijdt. Daarna rijden de kinderen terug naar Nederland.

Terugbrengen

Zaterdagmorgen 15 augustus vroeg arriveert Horst Rudolph met de nachttrein, goed op tijd voor een verfijning van de voorraad vers op de fantastische vis- en groentemarkt van Vannes. In de namiddag arriveren Bart Lagerweij en Jan Statius Muller met de TGV en het Vannessienne nichtje van Jan met haar man, koters en eigen jam. We besluiten de komende twee weken vooral goed op het tij te varen en zoveel mogelijk ’s nachts te varen om overdag sightseeing en inkopen te doen. Horst zal onder alle staten van wind, weer en zee een driegangendiner serveren en Jan zal afwisselen met de oosterse toets. We vertrekken voor een tocht die met omzwervingen ruwweg 800 mijl bedraagt. Via Belle Île gaan we naar Concarneau. In de laatste mijlen naar de haven rolt om circa 03.00 uur een potdichte, lage mist over ons heen voor meer dan een uur. Met beide wachten in zwemvest aan dek motoren we tussen de onbekommerd aan- en afstormende vissers de hazeslag naar de haven af. De volgende avond vertrekken we naar Camaret. Door het heftig jagend opklotsen van de Raz du Sein stopt de motor om middernacht met dieselsnot. Het kotsend vervangen van filters en het omleggen van dieselleidingen naar een tweede aansluiting (voor de kachel) op de tank brengt de zaak weer op gang, net voordat de stroom ons tussen de rotspartijen voor de hoek van Camaret drijft, die in het donker wel erg groot, zwart en dichtbij zijn. In Cameret verwijder ik verder snot uit de dieseltank via de nieuwe aftap en we laten voorzichtig een string tampons-van-Bart in de tank zakken voor het vangen van ander vocht en vuil dan reine diesel. Dit kan dus voorlopig niet meer stuk.

Heftig

Op weg naar Île d’Ouessant kiezen we een te korte weg door een juist verborgen rotsenveld van vele mijlen groot waar de zee woest overheen slaat. Een detailkaart en micronavigatie helpen ons tussen de wit hoogslaande stortzeeën door, die het zo leuk doen op de beroemde vuurtorenfoto’s. Bij vallende nacht worden we oost van Île d’Ouessant teruggezet door een tegentij van meer dan zeven knopen en uren later hebben we in de herkansing west van het eiland ook al een behoorlijk sterke tegenzee. Pas de volgende dag voor anker op de rede vinden we de goede stroomkaart terug, die dat inderdaad allemaal trouw vermeldt. Daarna Tréguier, Île de Bréhat en Îles Chausey, met een superspringtij met 14 meter tijverschil. Bij hoog water zijn de eilanden vrijwel verdwenen en bij laag water liggen we aan de grond in een poeltje midden in een maanlandschap van modder, steen en omgevallen boten.

Voor de depressies uit

In de nacht van zondag 24 op maandag 25 augustus arriveren we in St Peter Port. Het weerbericht daar geeft depressies aan die in gelid naar het oosten over Zuid8

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Brehat

Engeland marcheren. Een markante rode vlek geeft een gebied met meer dan 30 knopen wind aan dat meeloopt en later op de week via de monding van de Thames naar de Nederlandse kust zal bewegen. We vertrekken op dinsdagmorgen om dit rood zo mogelijk voor te blijven. Er volgt een glorieus spinnakertraject met de wildwaterstromende Alderney Race mee. Die zet ons onverhoopt ver het Kanaal in omdat mijlenlang de zee vanaf Cap de La Haye te woest is om zelfs dubbel aangelijnd naar het voordek te krabbelen om de spinnaker neer te halen. Het gaat gelukkig allemaal wel erg snel. Bij Cherbourg volgt een tijstop van 6 uur om vervolgens vanaf dinsdagavond met volle stroom mee Cap Barfleur te ronden voor de laatste 245 mijl naar de Roompot. Na eerst een paar uur weinig wind en motoren wordt het toch nog een fraaie zeiltocht met ruime wind en een mooi meelopende zee. Een paar uur voor Cap Griz Nez krijgen we bezoek van de douane. In overleg met hun blijkt het slim om ook in Boulogne een tijstop van 6 uur te maken om optimaal de harde stroom mee doorheen het Nauw van Calais te krijgen.

Gewonde aan boord

Een vissende lomperd op de zeewal van Boulogne werpt rond 20.00 uur van tientallen meters ver zijn zware dregvishaak in onze zeereling. Vervolgens verdwijnt die haak tot ver onder de weerhaak diep in de vinger van Horst. Bloed en consternatie! Drie uur later is de haak in het lokale hospitaal operatief verwijderd. We dineren rond middernacht. Een venijnige banaan in een slingernet treft Horst vol en pijnlijk in het oog.

Chaussey Hoog Vishaakchirurg

Slachtoffer

Hiermee is hij helemaal onze kandidaat voor de PZV pechprijs. We vertrekken woensdagmorgen om 04.00 uur met zuidwestenwind 5/6 met vlagen van 7 en met een mooi rollende zee achter. Dat sterkt langzaam een volle Beaufort aan als we donderdagnacht 27 augustus exact om middernacht binnen de Roompotsluis aan ons afsluitende diner beginnen. Vrijdagmorgen komt uit het zuidwesten de beloofde rode windkracht 8 en op de genua koersen we naar de sluis bij Bruinisse. Het laatste stuk naar Brouwershaven doen we gemakzuchtig op de motor tegen een wind van 7/8 met vlagen van 9 in. Aankomst in de thuishaven, schip aan kant, een laatste glas wijn en afmonsteren. Noortje speelt voor taxi. Volgende tocht de Orkneys, de Hebriden en over Ierland terug? Chaussey Laag

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Zeeziek? Probeer vitamine Zee!

Foto: Arie van Dijk

eeziekte is een door velen gevreesd euvel en kent volgens de cynici drie stadia:

• • •

Je bent bang dat je dood gaat Je hoopt dat je dood gaat Je bent bang dat je niet dood gaat

Er is al veel gepubliceerd over de oorzaken en mogelijke bestrijding van zeeziekte, maar dit is een nieuw gezichtspunt. Hoe komt het dat tijgers en varkens niet zeeziek worden? Ze hebben een mechaniek in hun systeem dat maakt dat ze niet ziek worden van bedorven voedsel: ze breken histamine af. Dat maakt ze − als bijproduct − ongevoelig voor zeeziekte. In het Duitse watersporttijdschrift Yacht van januari 2005 heeft een uitgebreid artikel gestaan over de relatie tussen het histamineniveau in het bloed en zeeziekte. Hoe meer histamine, hoe gevoeliger voor zeeziekte je bent. Door histaminearm voedsel te eten wordt de gevoeligheid verminderd.

Slim eten en drinken

Pas daarom op met rode wijn, bier en kaas. Vermijd lang houdbaar voedsel zoals salami, worst of tonijn in blik, of kant-en-klaarmaaltijden, want die hebben een hoog histaminegehalte. Ook voor spinazie, tomaten en alle rode sauzen moet je uitkijken. Verder zijn bijna alle zuivelproducten af te raden, behalve melk. Beter af ben je met vers fruit en verse levensmiddelen. Brood, rijstwafels en roggebrood zijn prima. Melk, water, thee, en 10

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

appelsap kunnen ook. Stel uw boodschappenlijst eens samen aan de hand van een lijstje voor een histaminearm dieet en ervaar het verschil.

Lekker slapen

Slaap is ook een goede histamineverlager. Tijdens een nacht slaap verdwijnt het grootste deel van de histamine uit het lichaam. Slaap met de voeten in de vaarrichting, dan komt de maaginhoud niet steeds zo hinderlijk omhoog!

Bestrijding

Om het histamineniveau te verlagen en de kans op zeeziekte te verkleinen zijn vitamine-C kauwtabletten het meest effectief. Een dosis van 4 x 500 milligram per dag verlaagt het histamineniveau aanzienlijk. Het is het enige middel dat ook nog helpt als je al zeeziek bent.

Het werkt!

Bij de KNRM hebben de meeste bemanningsleden gelukkig niet zo’n last van zeeziekte, maar ook bij ons wordt er momenteel met succes geëxperimenteerd met vitamine-C. ‘Zorg dat je wat te doen hebt’, zegt de Helderse reddingbootschipper.

Michelle Blaauw

Masten en zo .................... komen. Om een lang verhaal kort te maken: de Lady kon nog net, als laatste, door de brug.

De scherpe draai

Hans van Reenen

25 jaar geen mastproblemen

en kleine 25 jaar geleden beleefden we met de toenmalige Lady een vaarseizoen vol mastproblemen. Twee keer in één seizoen een mast overboord, dat mag toch wel enige naam hebben, of niet soms? In de jaren daarna hebben we al varende van alles beleefd, maar mastproblemen bleven ons bespaard. Tot juni jongstleden! Voor het eerst in jaren bezochten we weer eens de binnenhaven van Middelburg. Onze oudste kleinzoon en zijn vriendje zouden voor de tweede maal in hun nog prille leven alleen, met de trein, naar ons toekomen. En het station van Middelburg leek ons een goed punt om ze op te pikken. Konden we ‘en passant’ ook nog even van de mooie binnenstad genieten.

Steeds drukker

We arriveerden bijtijds in de middag voor de brug, bij het havenkantoor. Helaas, de havenmeester was net even weg, en dat ‘even’ bleek nogal rekbaar…! Allengs werd het echter steeds drukker en lag het, overal waar je maar kon vastmaken, vol met wachtende bootjes. Wij lagen aan de boodschappensteiger tegenover het havenkantoor en hadden ook al snel twee ruim bemeten Engelse zeiljachten tegen ons aanliggen. Na verloop van enige tijd (veel dus ...) arriveerde de havenmeester. Het was toen natuurlijk direct dringen om hem te spreken te krijgen. En tussen de bedrijven door ging ook nog de brug open voor de schepen die naar binnen en naar een box wilden. Dat wilden wij dus ook! Maar voor het zover kon komen, moesten eerst onze Engelse buren weer aan boord klauteren, los maken en in beweging

Die brug is een mooi oud bruggetje, zoals je ze wel meer ziet in onze ‘goudeneeuwse’ steden. Met de auto moet je die bruggetjes (als je er al over heen mag rijden) stapvoets nemen, anders rijd je de hele onderkant van je auto aan gort. En als ze open gaan, gaan ze ook niet helemaal open, maar blijven ze - met hun bewegende delen naar elkaar toe gericht en daartussen een beperkte ruimte - een beetje half dicht/half open staan. Overigens realiseerde ik me dat toen nog niet. Ik had het namelijk veel te druk met het ontwijken van de net losgemaakte Engelsen, het maken van een scherpe draai de open brug in en het afstand houden van mijn voorgangers, twee motorboten die zich kennelijk hadden voorgenomen direct na de brug tegen de kant te gaan. Daarbij vergeet ik nog bijna te vermelden dat er die middag een nogal vlagerige wind stond! Enfin, u begrijpt het misschien al … Na de scherpe draai voer de Lady uiterst langzaam voorwaarts tussen de brugdelen toen een stevige windvlaag dwars op de kop haar stuurboord uit woei. De mast staat stijf, sterk en stil het schip beneden volgt zijn wil. De stagen trekken hem tot stuik een fokkeloet port in zijn buik en leuvers kietelen zijn graat, terwijl het grootzeil killen gaat. Laat nu de stuurman, asjeblieft het hart niet al te zeer verliefd, het roer bedienen zo het moet. Want anders is hij zo kapot, die mast die stijf en sterk staat, zolang het niet te grof toe gaat Cemel

Het onvermijdelijke

De daarop volgende kreet ‘pas op!’ van de schipperse die het hoge gevaar onderkende, werd door mij geïnterpreteerd als ‘pas op je voorgangers’. Tenminste, totdat ik toevallig ook naar boven keek en langzaam maar onafwendbaar de stuurboordverstaging van de Lady in de richting van het puntje van de brug zag bewegen. Natuurlijk stuur je dan direct bij en duik je

naar ’de achteruit’. En even natuurlijk duurt het dan fracties van seconden voordat die achteruit pakt. Seconden overigens die toen wel eeuwigheden leken. En ondertussen werd de afstand tussen verstaging en het puntje van de brug minder en minder. Totdat het onvermijdelijke gebeurde en de twee met elkaar in aanraking kwamen. Wat er toen gebeurde tart iedere verbeelding. De verstaging veerde in mijn beleving wel meer dan een meter mee, als een boog die wordt gespannen, waarna de veerkracht van het stag gecombineerd met het effect van de intussen ‘pakkende’ achteruit de Lady als het ware achterwaarts lanceerde. Daarbij had nog van alles kunnen gebeuren, maar wonder boven wonder liep dat verder goed af. Onze tweede poging om door de brug te varen, in alle rust begeleid door de dienstdoende havenmeester, liep gelukkig goed af. En kort daarna lagen we dus keurig in een box. Zij het wel met mast en zalingen die niet meer zo stonden als tevoren.

Nadere inspectie gewenst

De schipper van een jacht dat in de buurt lag, informeerde vervolgens langs zijn neus weg of we wel wisten dat onze mast getordeerd was. Een andere schipper kwam even later langs om te vragen wat er toch wel met ons schip gebeurde toen we de haven probeerden binnen te varen. Hij had namelijk de boeg van de Lady op een bepaald moment wel een meter uit het water zien komen… Een nadere inspectie van de mast leek dus zeker gewenst. En die bevestigde ons bange vermoeden dat de mast ter hoogte van de tweede zaling getordeerd en ingedeukt was. Met als gevolg dat de mast dus zou moeten worden vervangen. Wat wil je ook als de tuigage de massa van het schip, vermenigvuldigd met het kwadraat van haar voorwaartse snelheid, krijgt op te vangen… Dat de mast niet is gebroken, met mogelijk nog veel ernstiger gevolgen, mag een wonder heten.

Praat me er niet over

Inmiddels heeft de Lady een nieuwe mast en giek, en nieuwe verstaging. Haar zeilen waren net vernieuwd, haar body net geverfd en ze ziet er nu gelukkig weer uit als om door een ringetje te halen. Maar praat me de eerste 25 jaar even niet meer over masten en zo…

Waddenweekend Naar Vlieland

Donderdagmiddag hebben Nicole en ik een afspraak bij Henri en Ans Boetzkes in Muiderzand: we gaan met D’Ark mee naar Vlieland. De weersverwachting is schitterend, en een schitterende waddentocht zal het worden. Na een rustige nacht achter het anker in De Blocq van Kuffeler gaat het in één rak naar het Naviduct bij Enkhuizen. De schijnbare wind valt 50 graden over stuurboord in met kracht 4, en dat blijft zo tot aan de sluis van Kornwederzand waar we rond 19 uur aankomen. Op dat ogenblik liggen er al een aantal schepen te wachten en is er op de steiger al een pre-palaver bezig. Nadat er nog enkele schepen gearriveerd zijn, heet Ben Visser ons welkom en wordt het vaarplan voor de tocht naar Vlieland besproken.

Een prachtige zeildag

’s Morgens gaan we met z’n allen door

is 15 meter en de stroming is meer dan 2 knopen tegen. Het water lijkt wel te koken, zo borrelt het. Vlieland heeft een prachtige nieuwe haven. Aan het begin van elke steiger staat de boxlengte in grote gele letters op de palen aangegeven, dat is wel handig. Henri kiest een mooie ligplaats uit en mikt D’Ark er netjes in. De pilsjes worden opengetrokken en we drinken op een prachtige zeildag.

Borrel bij vuur op Vliehors

Om 19 uur verzamelt heel de bende aan het havengebouw. We zullen er opgepikt worden door de Vlieland Expres, een groot, geel woestijnvoertuig met een open dak en grote brede wielen. Bestemming is het Reddinghuisje op de Vliehors, het immense strand aan de Zuidwestkant van Vlieland. In de achterste wielen van die truck zijn in spiegelschrift letters gegraveerd zodat er op het natte strandzand een tekst ontstaat die zich eindeloos herhaalt. Rond het Reddinghuisje is een palissade gebouwd met aangespoelde planken en palen en andere rotzooi. Vooral ronde stootwillen lijken er massaal aan te spoelen. We nestelen ons rondom het kampvuur en gaan aan de borrel. Het is er warm en gezellig. De warme kleding die we dachten nodig te hebben, is overbodig. Er is eten voorzien en voor we het verwachten moeten we terug de ‘bus’ in. Gelukkig is er nog een beetje drank over voor onderweg.

Over de platen

de sluis. Een deel van de vloot kiest voor een tocht door het Inschot, de anderen koersen langs de Boontjes richting Harlingen om dan via de Pollendam en de Blauwe Slenk naar de Vliestroom te varen waar beide groepen weer versmelten. Onderweg genieten we van de zon en de wind, het weidse water en de wolken, de tjalken en de klippers. We varen pal onder de kust van Vlieland richting haven. Aan stuurboord schuift het strand voorbij op amper honderd meter, de waterdiepte

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Zondag gaat de vloot weer naar Kornwerderzand. Het valt ons op dat bijna alle zeiljachten en platbodems netjes binnen de betonning blijven. Wij sturen D’Ark, na wat rekenwerk, over de platen. Het is immers hoog water. Met één oog op de dieptemeter en het andere op de kaart lukt het prima. Hoort dat niet bij wadvaren? Aan de Lorentzsluizen bij Kornwerderzand is het flink druk. Het lijkt wel of iedereen tegelijk uit het wad komt. Dat heeft natuurlijk met het getij te maken. Eerst is het wachten voor de brug, daarna voor de sluizen. Na de schutting gaat het zuidelijk naar Enkhuizen waar D’Ark afmeert in de Buitenhaven. We zoeken ons wat lekkers te eten en na

het driegangenmenu doen we nog een spijsverteringswandeling door de oude stad. Het was alweer een lekkere dag, letterlijk en figuurlijk.

Super nazomertje

Maandag gaat het verder zuidelijk naar Muiderzand langs het Paard van Marken en Pampus. In de thuishaven hijsen we de schipper de mast in: Enkhuizer spinnen hebben de windvaan vastgeweven. En zo zit ons waddenweekend er op. Rest ons alleen nog de lange rit naar BelgiĂŤ. Toch was het weer de moeite waard. Ben Visser heeft er weer het beste van gemaakt. Vlieland was alweer een mooie bestemming, het kampvuur en de tocht met de Vliehors Expres waren schitterend, en vooral het weer was super. Het nazomertje kwam precies op het goede moment. Gefeliciteerd, Ben. We kijken al uit naar volgend jaar.

Herman Van den Broeck

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Techniek & Vaarpraktijk

Goed en goedkoop navigeren op de telefoon Marine navigatieprogramma’s op mobiele telefoons werden al een tijdje vanuit de ooghoeken zichtbaar. De combinatie iPhone-Navionics brengt nu een product met de hoge kwaliteit van de scheepse nichemarkt en de lage prijs van de mobieltjes massamarkt. Naar Auray

fgelopen juli was ik op weg naar Auray, die andere Middeleeuwse stad aan de Bretonse Morbihan. De rivier Auray valt het laatste stuk kronkelend droog en heeft vlak bij de stad Auray een paar diepere stukken waar je aan boeien kunt liggen. Dat kan zowel vóór als na een verkeersbrug die een aangegeven hoogte heeft van 14 meter bij een laagwaterdiepte van 0,5 meter. Mijn boot is 14,5 meter hoog en steekt 1,80 meter diep – door modder slepend zeg 1,20 meter diep. Nadere locatiedetails zijn dus interessant.

kwamen voor die 15 Euro inclusief navigatie programma. Met waypoints, routes, getijdentabellen en wat dies meer zij.

Het werkt

Op het beeldscherm van de iPhone wordt om te beginnen de actuele positie van de boot in het centrum weergegeven met de vaarrichting boven. Daaromheen kan je heel eenvoudig en goed leesbaar de kaart inkrimpen of opblazen. Je kunt ook een dieptelijn instellen van bijvoorbeeld twee meter wat ons heel mooi onze vaargeul gaf bij het opkomende water. Een aantal details zoals grootte en ligging van viskweekbakken kwam niet voor in de Reeds of op de Admirality kaart. Het enige detail dat ik er niet zo snel uit kon krijgen was de actuele doorvaarthoogte van de brug met bijbehorende vaardiepte bij driekwart tij. Maar dat geeft mijn Admirality kaart uit de jaren tachtig van destijds fl. 55,00 ook niet. Met enig verder fröbelen zag ik dezelfde mate van detail op de mij goed bekende Grevelingen en haven van Brouwershaven.

Prijzen

De kaarten zijn van Navionics. In hun standaard prijslijst staat de West-Europa kaart voor $ 328,95, ruim 15 keer zo duur als de iPhone versie. Je koopt de iPhone kaarten voor twee

Rotsen verplaatsen zich niet, modder wel

jaar. Dat houdt in dat je ze op elk moment gedurende die twee jaar opnieuw kunt installeren. En dat betekent op elk moment toegang tot een volledig bijgewerkte versie. De kaarten werken op alle huidige iPhones. De iPhones worden in Nederland door T-Mobile geleverd op tweejarige contracten. Het goedkoopste contract voor een iPhone (type 3G met 8GB) kost € 29,95 per maand met 150 minuten en een extra beginbetaling van € 29,95 voor het toestel en € 26,25 voor de installatie. Zonder veel moeite kan het meer geld worden voor zwaardere types zoals de iPhone 3GS met 32GB en meer minuten per maand.

Vriendje met liefde voor gadgets

Extra’s

Luciano van Hall, piloot, vriendje van mijn zoon en verslaafd aan alle gadgets op alle luchthavens waar ook ter wereld, riep me enthousiast dat hij op zijn mobiele iPhone zojuist voor $19,99 (ofwel nog geen € 15,00) alle zeekaarten had gezet van WestEuropa. En het ware leuk om te kijken of het ook werkte. Want de iPhone is ook met GPS uitgerust en de zeekaarten

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Eén van de interessante extra’s van de iPhone is dat je er ook mee kunt telefoneren. Daarnaast kan het ding fotograferen, internetten, weerberichten en gribfiles ophalen en is er een eindeloze serie andere opties die de echte gadgetkicker ongetwijfeld allemaal gaat uitproberen. Ik ben voldoende geprikkeld om als ex-KPN’er over te stappen naar T-Mobile. De wachttijd voor de nieuwe iPhone 3GS is 2 maanden.

Peter Chevalier

Techniek & Vaarpraktijk

Mijn diepgewortelde overtuiging dat rotsen zich zelden verplaatsen heeft mij een mooie gedetailleerde Admirality kaart opgeleverd van de Morbihan ten tijde van mijn eerste bezoek 25 jaar geleden. Daar staat de rivier Auray niet in groot detail op en zeker niet de huidige vaargeul in de modder. Mijn mooie historische zeekaarten vul ik uit praktische overwegingen aan met de laatste Reeds Almanak zodat ik in ieder geval in de buurt van de havens de nieuwste boeien en bakens heb. In de Reeds staat de rivier Auray ook niet in groot detail, maar wat er staat verschilt enigszins met de Admirality kaart. Met de opgorgelende vloed mee voeren we dus met licht samengeknepen billen de rivier op.

PZV goes

London

Graag wil ik jullie deelgenoot maken van onze schitterende tocht naar London. Na twee eerdere pogingen in de afgelopen jaren is het ons eindelijk gelukt om vanaf de Jonathan de Tower Bridge in zicht te krijgen.

a een goede voorbereiding vanuit de PZV onder leiding van Franka Ruiten en Martien Oerlemans en schipper Maarten van Herk vertrokken wij zaterdag 5 september vol goede moed richting Stellendam. Samen met de bemanning (Maarten van Herk, Janneke van Herk, Paul Horstman en mijzelf) was besloten om aan het einde van de middag te kijken of we ’s avonds direct naar buiten zouden varen of nog een Remco van Herk nachtje zouden wachten op wat minder wind en golven. Na vier uur laveren met windkracht 6 en een verwachte golfhoogte in het Slijkgat van 2 á 2,5 meter was het besluit snel genomen: we zouden de volgende ochtend vertrekken. Het oorspronkelijke plan om eerst Ramsgate aan te doen werd overboord gezet en we zouden direct naar Queenborough varen, de ontmoetingsplek voor de PZV-schepen.

De overtocht (Stellendam – Queenborough)

Zondag zijn we in alle vroegte vertrokken, de wind was inmiddels wat afgenomen, maar de golfhoogte viel ons toch een beetje tegen. Het gevolg was dat na vier uur op zee het eerste bemanningslid over de reling hing en een paar uur later ook het tweede. Mijn vrouw Janneke had echter een goede (Amerikaanse) pil ingenomen en zij was uiteindelijk de enige die nergens last van heeft gehad. Op de terugweg zouden we dus allemaal aan de pillen gaan. De overtocht ging gepaard met voornamelijk westenwind, dus het werd een lange tocht waarbij de Jonathan regelmatig over een andere boeg gegooid werd. Zondagnacht namen wind en golven af en werden we beloond met een prachtige zonsopgang. De Engelse kust was inmiddels in zicht en de motor heeft ons verder naar Queenborough gebracht. Bij het aanlopen van Queenborough werden we opgelopen door de Allegro. Zij wezen ons mooi de weg naar de moorings. Na een paar uur werden we vergezeld door de Maenkind en de Joint Venture. Zij waren dus ook veilig aangekomen. Maar waar was de rest dan? De organisatie wist ons gelukkig precies te vertellen waar de andere boten waren. Helaas niet aan onze kant van de plas. De Odyssey kreeg op de Oosterschelde motorproblemen, of liever gezegd dieselproblemen. Een vuile tank zorgde helaas voor het zeer tijdig afhaken van de eerste boot. Daarna volgden ook de Annies en de Sagitta die zich vanwege de weersomstandigheden niet wilden wagen aan de oversteek. De Sagitta heeft overigens een prima zeilweek gehad, door een alternatieve tocht te maken langs de Belgische kust. Het goede nieuws was dat de Cher zijn PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

tocht slechts een dag had uitgesteld. Wij zouden hen dus in London ontmoeten.

London calling

Dinsdag was de dag om de Thames op te varen. Een schitterende dag met veel zon en een zuidenwind. Wij waren als eerste vertrokken vanuit de beschutte ligplaats en hadden niet gedacht dat we een uur later de zeilen al konden hijsen bij 16 knopen zuidenwind. Na een kort marifoonbericht naar de andere schepen zagen wij al snel nog drie masten achter ons opdoemen. Onderweg kwamen we plezierjacht Le Grand Bleu tegen van 114 meter, dat ooit is aangeschaft door een Amerikaanse zakenman en lange tijd in bezit is geweest van Abramovich

(eigenaar Chelsea). Hij heeft het schip enkele jaren later cadeau gedaan aan een vriend van hem. Het bijzondere aan deze boot, buiten zijn lengte, is dat op het achterdek een zeiljacht, een motorboot en een helikopter geparkeerd staan. Wij waren met name onder indruk omdat zij waarschijnlijk wel een douche aan boord zouden hebben, iets wat wij al drie dagen niet meer gezien hadden. De tocht over de Thames wordt steeds leuker naarmate je London nadert. In het begin is er veel industrie en dichter bij London zie je steeds meer mooie appartementen en bijzondere bouwwerken. Allereerst is daar natuurlijk de Thames Tidal Barrier, die de Londenaren moet beschermen tegen het hoge water. Een indrukwekkende stormkering die je nietig maakt als je denkt hoeveel water deze tegen moet kunnen houden. Daarna de Millenium Dome en Greenwich met zijn Trafalgar Tavern. Het leukste was natuurlijk het passeren van de nulmeridiaan. Huiskamervraag: Is het nu 0º00.000’ ooster- of westerlengte? Het hoogtepunt van de dag brak aan 16

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

wanneer het doel van deze week in zicht kwam: de Tower Bridge. De drie mannelijke bemanningsleden hadden allen een fotocamera in de aanslag en ons zeuntje stuurde ons verder naar de brug toe. Voor mij een kippenvelmoment. Samen met je vrouw, je vader en zijn boot dit meemaken is echt heel speciaal. Nu moesten we even wachten op het opengaan van de sluis bij St Katherines Docks, onze haven voor de komende twee nachten. Zij is alleen toegankelijk rond hoog water, omdat het niveauverschil van maximaal 9 meter anders niet overbrugd kan worden. Het gaf ons mooi de gelegenheid om de aankomst van de andere drie schepen op de digitale plaat vast te leggen. Eén voor één werd een ereronde gedraaid voor de

de high tea. Ook dit was vooraf goed georganiseerd en aan elk schip was gevraagd om wat voor te bereiden. Zo kon een echte Engelse high tea geserveerd worden. Het was maar goed dat het gangboord van de Allegro gekozen was als buffettafel, want anders had lang niet alles gepast. Iedereen was zeer onder de indruk van elkaars bijdrage. De Joint Venture was helemaal los gegaan met sandwiches, Elly van Herk (speciaal ingevlogen) leverde verse aardbeien en clothed cream, de Maenkind heeft waarschijnlijk invoerrechten moeten betalen op de geweldige hoeveelheid kaas die ze meebrachten, de Allegro presenteerde de salmon/cheese rolls en natuurlijk pronkte de carrot cake en de apple pie van de Odyssey ook op het

Tower Bridge zodat mooie herinneringen konden blijven. Voor ons was de aankomst extra speciaal omdat moeder van Herk ons op stond te wachten op het havenhoofd. Zij was maandag al overgevlogen om zo ook een paar dagen met ons in London te zijn. Alle vier de PZV-schepen werden in één keer geschut. Hier werd ook meteen de aanmelding en de ligplaats geregeld. Alles in een waardig Brits tempo. Na een half uur mochten we dan eindelijk de haven in. Je waant je ineens niet meer in een wereldstad, alleen de hoogbouw doet vermoeden dat daar achter nog meer te doen is. De haven zelf is knus met aan de rand wat kleine winkeltjes, een handbediende voetgangersbrug en de statige Dickens Inn.

dek. De Odyssey crew werd speciaal bedankt omdat zij hun bijdrage hadden meegegeven met de Allegro. Na een paar gezellige uurtjes op de steigers van St Katherine’s Docks was het tijd om even bij te komen. Na een rustige avond en een heerlijke douche gingen de oogjes al snel toe.

High tea

Onze landvasten zaten net vast toen wij welkom werden geheten door twee verdacht goed Nederlands sprekende Engelsen. Het duurde even voordat we Franka en Martien herkenden en zij nodigden ons uit om deel te nemen aan

Sight seeing

Woensdag was rustdag en een dag om de zee uit de benen te krijgen. Natuurlijk ging iedereen London in. Met heerlijk weer koos iedereen voor zijn eigen manier om de dag door te brengen. Een bezoek aan Tate Modern, het bezoeken van een vriend en voor ons een echt toeristisch dagje London. Na een wandeling door Portobello Road en Holland Park kozen we voor een boottocht over de Thames om van Westminster naar Greenwich te varen. We waren net onder de Tower Bridge door, toen een zeiljacht ons tegemoet kwam gevaren. Paul keek snel even omhoog en herkende meteen het PZV-vaantje. Het was de Cher! Na luid

gefluit en geroep van onze kant zagen zij ons ook. We zwaaiden en riepen: “Welkom in London!” Na een kort bezoekje aan Greenwich was het al ruimschoots tijd om een pub te enteren. Nog even genieten van een Engelse pint. Sommigen Ale, sommigen Lager en voor mij toch nog maar een Guinness. Daarna nog lekker gegeten in de gezellige buurt rond Covent Garden en toen mam terug gebracht naar haar hotel. Na de gebruikelijke schippersbitter onmiddellijk gaan slapen, want de volgende dag moesten we ons om 7.00 al melden bij de sluis. Na een laatste blik op de Tower Bridge hebben we ons heerlijk van de Thames af

kwam, werd het grootzeil gehesen om als steunzeil te dienen. Volgens planning konden we net na de middag de boot over de stuurboordboeg leggen en lekker gaan zeilen. Het werd een prachtige middag en omdat de wind uit het noorden bleef komen zouden we zelfs ter hoogte van de Roompot uit kunnen komen. Ik ben nog lekker een paar uurtjes gaan slapen en toen ik wakker werd, bleken wind en golven wat te zijn toegenomen. In de uren daarna nam de wind steeds verder toe. In eerste instantie tot kracht 6 en later op de avond kracht 7. Gelukkig hadden we de zeilen al volledig gereefd, maar omdat de Jonathan toch relatief licht is (3.500 kilo), werd het toch dansen op de golven. Na zes spannende uren en hard werken kwam Zeebrugge snel dichterbij.

laten “stromen”. Wederom een prachtige zuidenwind, waardoor we weer een groot stuk konden zeilen. De mooring in Queenborough werd na een paar verwoede pogingen opnieuw aangehaakt en de planning voor de terugtocht kon beginnen. In een telefonisch onderhoud met een collega werd de laatste windverwachting opgevraagd. Engelse kust noordoost 5 en Nederlandse kust noordoost 3 tot 4. Met een gemiddelde temperatuur van 18 graden en zonder regen een prima voorspelling om mee over te steken. Uiteraard met uitzondering van de windrichting! Janneke en ik hadden de eerste opzet gemaakt en na langdurig overleg met navigator Paul en schipper Maarten besloten we om tegen de wind in te motoren naar het noordoosten, tot boven de zandbanken. We zouden dan in één slag op zeil tot Zeebrugge kunnen komen, om van daaruit weer verder te motoren naar Stellendam of bij slecht weer Vlissingen aan te lopen. Vrijdagochtend om vijf uur vertrokken we en omdat de wind meer uit het noorden

We besloten om naar Vlissingen te gaan omdat de zee erg ruw was geworden en de bemanning moe was gestreden. En inderdaad, toen we in de loop van de nacht in de luwte van de Nederlandse kust kwamen, namen wind en golven af. Het scheepvaartverkeer echter niet. Het was bijzonder druk en dan is het toch lastig om alle lichtjes te blijven herkennen, zeker als de oogjes klein worden en de achtergrond verlicht wordt door de havens. Na goed navigatiewerk van de schipper liepen we rond 5 uur de haven van Vlissingen binnen. Hier kwam de ervaring van Paul weer goed van pas, want hij herkende meteen het havenhoofd ondanks de ontelbare lichtjes op de kant. De sluis werd op onze wenken bediend en na een heftige tocht lag de Jonathan weer even in stilstaand water. Meteen lazen we het sms-je van Martien: iedereen was veilig aan de overkant gekomen, sommigen weliswaar in België, maar toch. Uiteraard moesten we nog naar onze thuishaven Noordschans (Hollands Diep) zien te komen. Kortom, een uur later konden de trossen weer los om

De terugtocht

de eerste brug van het kanaal door Walcheren te halen. Pa en ik gingen slapen en Paul en Janneke namen de ochtendshift voor hun rekening. Het zeil ging niet meer op zaterdag, omdat we alleen maar tegenwind zouden hebben. We zouden de hele weg terug motoren, zodat we ’s avonds allemaal in ons eigen bed konden slapen. Met onze laatste krachten hebben we het schip onderweg nog schoongemaakt en zijn in het donker de haven binnen gelopen. Om 22.00 uur zaterdagavond waren we weer terug in Noordschans. Onze tocht zat er op. Ondanks de sportieve overtochten is het een geweldig geslaagde tocht. Veel wind, veel zon en nauwelijks regen. Franka, Martien, Pa, Jans, Paul en alle andere Londengangers, allemaal hartstikke bedankt voor deze mooie ervaring!

Remco van Herk

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Dilemma's, keuzes en beslissingen tot 32 uur varen. Inkopen worden gedaan en we schaffen ons vier nieuwe kaarten (118 euro) aan, om veilig Londen te kunnen bereiken. De oude kaarten zijn te vaak bijgewerkt en er is veel veranderd sinds we voor de laatste keer naar het zuidwesten gingen.

De opstappers

Op de bijeenkomst in de pub wordt kennis gemaakt met Ina, één van de twee opstappers en er worden duidelijke afspraken gemaakt, die later via een email nog eens worden bevestigd.

Aitske Ruben

Dolgraag naar Londen

anneer er tijdens de nieuwjaarsborrel in de Trafalgar Pub het woord ‘Londen’ valt, ben ik een-en-al aandacht. Immers, St Katharine Docks gelegen naast de Tower Bridge is sinds vele jaren mijn favoriete haven. We zijn er reeds drie keer geweest, maar ik wil dolgraag nog een keertje richting Theems. Van te voren kijk ik op de website van het Shakespeare’s Globe Theatre welk stuk er speelt in de week dat wij in Londen zijn. Een aantal jaren geleden hebben wij ook al eens een toneelstuk in het midden van de Globe meegemaakt. Ik geef toe, het is een afwijking, maar Shakespeare is mijn favoriete schrijver.

Haalbaar met wat aanpassing en goede voorbereiding

We schrijven in om mee te gaan met de PZVgoesLonden. Wij zijn de enige boot vanaf het IJsselmeer, maar wanneer we een dagje eerder vertrekken en onze opstappers uiterlijk zondag in IJmuiden kunnen afzetten, hoeft dat geen probleem te zijn. Die extra dag is ook nodig om aan het voorgestelde tochtplan te voldoen. Gaan wij, zoals in het PZV-tochtplan is voorgesteld, op zondagochtend IJmuiden uit, dan moeten we wel doorvaren om op maandagmiddag 3 uur in Queensborough te zijn. Even aanleggen in Harwich is onmogelijk. 160 Mijl bezeild kost ons 28 18

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Wij zullen de boot vrijdag naar IJmuiden varen, zodat Ina en de andere opstapper Pim zo min mogelijk vrije dagen hoeven op te nemen. We vragen de opstappers zelf voor zeeziektepillen te zorgen (en van te voren goed de gebruiksaanwijzingen door te lezen) en ook reservemateriaal voor het reddingsvest hebben ze nodig. We hebben de ervaring dat bij slecht weer zo’n vest zichzelf nog wel eens spontaan wil opblazen. Daarna zijn ze zonder reservemateriaal niet meer bruikbaar. Je kan op zee niet functioneren met een opgeblazen zwemvest. Een lampje aan het zwemvest vinden wij noodzakelijk, sinds vorig jaar een goede kennis uit Eindhoven op het IJsselmeer verdronken is. Ze konden hem, nadat hij overboord was gevallen helaas niet meer terugvinden. Na anderhalve week werd hij dood terug gevonden. Uit de brief aan de opstappers: Meenemen: Eigen zwemvest + reserve Co2patroon + vervangingszouttabletten etc. Wanneer je in het water terecht komt en we pikken je op, dan is daarna je zwemvest verder onbruikbaar, als je geen reservemateriaal hebt. Weet hoe het ding werkt en in elkaar zit. Lampje voor aan zwemvest, lifeline Zeeziektemiddelen, niet sufmakend! Ga eens bij de apotheek langs en vraag vooral naar het gebruik.

Sommige middelen moet je al van te voren innemen. Zaklantaarn Paspoort Slaapspullen, toiletartikelen, warme kleren etc. Op mijn inkooplijstje staan alle broodmaaltijden en twee keer warm eten. Verder snacks, zoutjes, drinken etc. Er zijn natuurlijk al veel spullen aan boord, maar wanneer je met vier mensen een week gaat varen, heb je heel wat nodig. De twee opstappers zorgen beiden voor twee warme maaltijden, die eenvoudig op zee te bereiden zijn.

Vertrek vrijdag 4 september

Het waait 7 Bft uit het zuidwesten op het IJsselmeer en de eerste beslissing moet worden genomen. Gaan we of wachten we af? 1. We besluiten te gaan. De afspraak is, dat onze opstappers vanavond aan boord komen. We hebben ze wel gewaarschuwd voor een mogelijke verandering in de plannen. Met het tweede rif en de motor aan boksen we tegen de vervelende golven van het Markermeer in. Het is erg rustig op het water en de enige boten die we zien varen met de wind mee. Ik bedenk onderweg, dat de Schellingwouderbrug misschien niet draait met 7 Bft. In de almanak gekeken en het klopt. Toch nog even bellen naar het aangegeven telefoonnummer. Het nummer is niet correct. 2. We besluiten naar Muiden te varen en laten onze opstappers weten dat ze daar heen kunnen komen. Het is duidelijk dat zaterdagmorgen vroeg IJmuiden uitvaren niet meer mogelijk is. De vrijdagavond verloopt heel gezellig en we maken kennis met elkaar. Ik krijg nog een mailtje met het idee de staande mastroute te nemen. Even rekenen geeft duidelijk aan dat we dan pas maandagmiddag in Stellendam kunnen zijn. De spoorbruggen in Gouda en Dordrecht kosten soms een halve dag extra. ►

Goede tochtplanning zaterdag 5 september

Het waait nog flink. Op de noordelijke helft, van IJmuiden tot Texel, ongeveer 6 Bft en naar het zuiden toe 5 Bft, alles uit zuidelijke richtingen. Om onze opstappers een goede voorbereiding te geven, gaan we een goede tochtplanning maken. Dat Londen moeilijk haalbaar is, wordt al snel duidelijk. Het doel wordt: kennismaken met de zee in zoveel mogelijk facetten. Wanneer we verder richting IJmuiden varen, worden we vlak voor het Centraal Station aangehouden door de politie en douane. Controle van papieren, marifoon, diesel en of we achterstallige belasting of bekeuringen hebben. Alles is perfect in orde, maar ze kunnen met het slangetje niet bij de diesel komen. Doorwurmen kost veel tijd (een uur) en ik zie onze planning al weer verder in het honderd lopen. Om 20.00 IJmuiden uit zou wel eens een uurtje later kunnen worden. Wanneer we verder varen kan ik via internet de laatste informatie ophalen. Via http://www.actuelewaterdata.nl/ zien we de gemeten wind en golfhoogte. Stroommeetpaal IJmuiden geeft 2 meter hoge golven met een dikke 5 Bft wind tegen.

Dilemma: Gaan we wel of gaan we niet naar buiten. En 5 tot 6 Bft is toch ook geen probleem in Friesland? Wij kennen de omstandigheden en weten dat opstappers die nog nooit op zee zijn geweest het niet leuk zullen vinden. Wijzelf trouwens ook niet. Het probleem is dat mensen die nog nooit op zee geweest zijn, geen idee hebben wat golven van 2 meter hoog met een schip van 10,40 meter doen. 3. We besluiten naar Jachthaven IJmond te gaan. IJmuiden Seaport Marina is gesloten i.v.m. de Hiswa te water. Om morgenochtend het tij te pakken moeten we om 6.30 uur door de brug. De wekker gaat om 5.30 uur. We houden er rekening mee dat het opstaan iets langer zal duren dan wij gewend zijn.

De zee op, zondag 6 september

Wanneer we om 6.39 uur door Brug Buitenhuizen het Noordzeekanaal opvaren, ziet het er redelijk uit. We gaan door. De golven zijn duidelijk afgenomen, zo’n 1.20m en de wind komt uit het zuiden. Het reisdoel is Blankenberge. Rond 8 uur liggen we tussen de pieren van IJmuiden. Na een half uurtje gaat het mis. Pim kotst lekker het gangboord van

de boot onder. Even waarschuwen en we hadden een emmer kunnen pakken. Maar oké, dit hebben we vaker gezien en water is er genoeg. Gelukkig blijft zijn humeur prima. Ook Ina wordt bleker en moet overgeven. Wanneer we vragen waar hun anti-zeeziektepillen zijn, krijgen we als antwoord: ‘Geen tijd gehad om te kopen.’ Gezien de mondelinge en schriftelijke waarschuwingen die we hen hebben gegeven: ‘Jammer’.

Dilemma: Tegen 12 uur komt Scheveningen in zicht. Omdat we het idee van een inslingertocht, zoals we met de Ramsgate ook maken, wel zien zitten, vragen we aan de opstappers wat ze willen. Een dag en nacht door onder deze omstandigheden, of Scheveningen in. Om hun duidelijk te maken wat de keuze van doorvaren inhoudt, geef ik beiden de opdracht eens naar het toilet te gaan. Pak aan en uit en ervaren wat het is om 24 uur te leven op een boot is een andere gewaarwording dan alleen maar 4 uurtjes buiten te zitten. Keuze: Beide opstappers willen graag naar Scheveningen. 4. We besluiten Scheveningen binnen te lopen.

Zieke aan boord

In Scheveningen willen we even de kant op. Ina geeft aan dat ze zich ziek voelt en naar bed wil, maar Pim vind het een goed idee. Even een visje eten. We hebben duidelijk een probleem. Een zieke aan boord terwijl we onder vrij ruwe omstandigheden door moeten, is geen goed idee. Dilemma: Je gaat met zijn vieren op stap en wilt ook met zijn vieren terug komen. Iemand van boord laten gaan is niet leuk. Ik geef wel duidelijk aan dat wanneer ze zich echt ziek voelt, ze beter nu naar huis kan gaan. Ik vind dat reuze vervelend en moeilijk, maar het vervolg van de tocht wordt onmogelijk met een zieke aan boord. De ruimte is zo klein, dat er een dikke kans bestaat dat we aangestoken zullen worden (Mexicaans?) en dan is de veiligheid zeker in het gedrang. Wanneer we met z’n drieën terugkomen van onze wandeling, is Ina al gepakt en geeft aan dat ze naar huis gaat. Met de trein. Gezien de hoeveelheid bagage en het feit dat ze haar eigen auto heeft achtergelaten voor haar dochters, vind ik dat geen goed idee. Ze moeten hun zieke moeder maar komen halen. In verband met werkzaamheden van de dochter wordt Ina uiteindelijk pas om 21.00 uur opgehaald. Keuze: Wanneer we terug lopen naar de

boot, geef ik aan dat, wanneer we gelijk vertrekken, we vannacht nog een stuk verder kunnen komen. Pim ziet het wel zitten en ook Pieter heeft geen bezwaar. 5. We besluiten uit te varen en onze overgebleven opstapper zoveelmogelijk ervaring te laten opdoen. Om 22.00 uur varen we Scheveningen uit en om 23.30 uur zijn we voorbij Maasmond. Pim kijkt zijn ogen uit en deze ervaring is voor hem superleerzaam. Hij moet als zeilinstructeur mijlen maken voor CWO 4 kajuitzeilen.

Maandag Oostende

september

naar

Voorbij Maasmond is er nog een stuk bezeild, maar om 5.30 uur draait de wind naar het zuidwesten. We zullen slagen moeten maken. De zee is erg hobbelig. Er zit geen cadans in, maar onze windvaan Aries kan er wel mee overweg. De klappen die ons schip op de golven maakt, gaan mij door merg en been. De laatste jaren voelt dat alsof ik zelf die klap krijg en ik krimp onwillekeurig in elkaar. Gelukkig neem de wind in de loop van de morgen wat af en om 12.00 uur zien we Zeebrugge. Keuze: We kunnen naar Blankenberge of Oostende. In mijn hoofd ontvouwen zich allerlei alternatieven. Oostende, Ramsgate, en terug. Oostende, Nieuwpoort, Dover. En natuurlijk Oostende, Ramsgate, Queensborough en Londen, waar we dan twee dagen later dan de anderen aan zullen komen. 6. We besluiten naar Oostende te gaan. Om 14.00 uur varen we de R.N.Y.C. binnen. Moe, maar we hebben een flink stuk gezeild: 120 mijl vanaf IJmuiden, met een pitstop in Scheveningen. We gaat even genieten van het mooie weer in Oostende en halen een ijsje, zoals ik het nog nooit heb gezien. Alleszins de tocht waard. Daarna gaan we de verdere tochtplanning voorbereiden. Gribfiles geven aan, dat het morgen mooi overzeil/motor weer is. Leuk, even naar Ramsgate. Oei, overmorgen gaat de wind naar het noorden en blijft daar zeker zitten tot en met het weekend.

Dilemma: Wanneer we hier in het zuiden blijven is het zeker dat we altijd tegen de wind in terug zullen moeten kruisen. De heenweg hebben we niet direct als een groot feest ervaren en weer 120 tot 140 ► PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

mijl tegen de wind in zien we niet zo zitten. Pieter en ik hebben het stiekem over Londen, maar dan zou onze opstapper Pim met ander vervoer terug moeten naar Nederland. Dat kunnen we helaas binnen de gestelde afspraken niet maken, vinden we. 7. We besluiten morgen snel terug te varen richting noord. IJmuiden of Scheveningen? We zien het wel.

Terug naar IJmuiden op dinsdag 8 september Om 5.00 uur varen we Oostende uit. Tij meepakken is over ruim 100 mijl wel aan te bevelen. We zijn echter nog best vermoeid van de achtbaan van de vorige anderhalve dag. De zonsopgang boven de Schelde doet alles vergeten. Wat zijn we toch bevoorrecht, dat we

we terug zijn, gaan we weer naar Muiden, waar de auto van Pim staat. We nodigen hem uit om samen met onze zoon nog eens een tocht met ons mee te varen, maar dan zonder afspraken vooraf. Weer en wind bepalen normaal ons vaarplan en dat zullen we in de toekomst zo moeten blijven doen. Nu moesten we terug voor onze opstapper en anders was het voor onze beide opstappers. Keuze: Het varen met opstappers binnen de PZV is dit keer onze eigen keuze geweest. De consequentie daarvan moet je dan ook ten volle dragen en zowel Pieter als ik staan ook deze keer achter die keuze.

een week met 4 personen. Ook de dieselkosten en havengeld worden nu over minder mensen verdeeld. Niet aan boord, betekent geen kosten meer voor de opstappers. Maar wat doen wij bv. met het brood, koffiemelk en andere zaken die we weg kunnen gooien, de extra pakken drank etc. Het vaarseizoen is bijna ten einde en zelf gebruiken we het niet of nauwelijks, maar kunnen het nu wel zelf betalen.

Conclusie: •

We moeten de boot nog wel even naar Enkhuizen brengen. 25 Mijl worden

•

deze dingen vanaf zee mee mogen maken. Onze opstapper Pim ligt nog even lekker te slapen. Het wordt een prachtige dag, met helaas heel weinig wind. We tuffen flink door en passeren Maasmond omstreeks 15.00 uur. De zon gaat onder en we gaan door naar IJmuiden. 2 Maal tij mee en 1 keer tegen. Om 21.10 uur liggen we weer voor de sluis van IJmuiden. Aan de remming van brug Buitenhuizen drinken we nog een borrel en gaan daarna lekker slapen. Pim geeft aan, dat hij de tegenstelling van de heen en terugweg erg leuk heeft gevonden.

Huistoe op woensdag 9 september

Ja hoor, de wind zit al in het noorden wanneer we wakker worden. Blij dat 20

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

tegen de wind in 35 mijl en om 18.00 uur varen we in een 6 Bft door het Naviduct. Een half uurtje later liggen we in onze box, waar we eerst de waterslang over een vieze, zoute boot gooien.

•

Dilemma:

Het oorspronkelijke doel, een leuk uitje naar de favoriete haven van de schipper is volledig in het water gevallen. Alle dilemma’s, keuzes en beslissingen zijn genomen met de dan aanwezige kennis van weer, wind en tijdsdruk. Het varen met opstappers, geeft een heel ander reisplan dan wanneer je dat samen doet. Een ander probleem is de financiële afrekening. We hebben dure kaarten gekocht, spullen ingeslagen voor

•

De afspraken die binnen de PZV gemaakt worden tussen schippers en opstappers moeten m.i. eens kritisch worden bekeken. De schipper neemt zijn schip mee, maar blijft na afloop soms met een redelijke onkostenpost zitten. Ook tijdens de zomertochten willen opstappers, die een weekje aan boord zijn, graag gezellig uit eten. De schipper wil en kan financieel niet 4 weken uit eten gaan. Indien de weersomstandigheden dit vereisen, moet van te voren duidelijk zijn dat je misschien ook met de trein of ferry terug moet. Bij alle voorbesprekingen worden de leuke en spannende dingen wel verteld, maar wordt voorbijgegaan aan de minder leuke zaken, behalve zeeziekte. Als schipper probeer het de opstappers zo makkelijk mogelijk te maken: o zo min mogelijk vakantiedagen voor hen o zo makkelijk mogelijk inkopen doen o goed informeren over wijziging in de plannen o hen weer afzetten waar ze zijn begonnen (bij de auto) Nieuwe opstappers hebben te weinig idee van wat de zee doet met zo’n klein bootje en zijn bemanning. Mogelijkheden om ervaring op te doen zijn: o een keertje mee bij een PZV schip in Zeeland of IJsselmeer o een tocht op zee meemaken bij bv. een zeezeilschool o zelf een boot huren op het IJsselmeer Maak je iets kapot aan boord van een schip van een ander of laat je iets overboord vallen: verhaal dit op je W.A.-verzekering. Een keertje ‘de zee ervaren’ als onervaren opstapper is geen PZV-doelstelling.

��

Lion Sails Holland b.v.

Kwaliteitszeilen uit eigen werkplaats Veerhaven 1b 4485 PL Kats (Zld.) Tel: 0113 - 600291 Fax: 0113 - 600249

Lion Sails

Internet: www.lionsails.nl E-mail: info@lionsails.nl Handelsregister Middelburgno. 22026358

Openingstijden: maandag t/m vrijdag 8.00 - 17.00 uur, zaterdag van 10.00 - 13.00 uur

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

The place to be!

Trafalgar Pub Dommelstraat, Eindhoven

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Berichten van Zeevarenden

Hier de resultaten van de oproep aan PZVschippers om kort te laten weten wie waar was. Iets over bemanning, reisdoel, traject, navigatie en bijzondere ervaringen.

Mieke en Carel Dijkmans / Vrije Vogel Met zwakke noordelijke winden half juni vertrokken naar het zuiden, uiteraard langs de kant van stokbrood, wijn, camembert, etc.

Scandinavië, en bij ons de depressies doorkwamen met westenwinden, besloten we om met de Marot weer zachtjes terug te zakken. De kinderen nog een weekje aan boord in Deauville, bijna een verplicht nummer, en dan weer op naar de Zeeuwse mossels. Een zomer van Dolce far Niente!

Haye van der Werf / Trinity In Cherbourg dacht ik even dat de dagen van mijn boot geteld waren toen de Queen Mary 2 ‘s morgens een stoot op de hoorn gaf, en wij nog enigszins slaperig naar buiten keken.

Een aantal dagen geankerd bij Île de Bréhat, voor Mieke één van de meest attractieve plekken na een weekje water, vanwege de enorme bloemenpracht. Daarna verder gedreven tot aan Camaret. Daar kwamen we de Marot tegen die uit Zuid-Bretagne kwam en op de thuisreis was. Aangezien er zich forse hogedrukgebieden ontwikkelden boven de Noordzee en

Trinity’s bestemming is het hele seizoen 2009 een loods, met schipper/knutselaar Haye veelal solo bezig en op de moeilijkste trajecten geholpen door verschillende opstapperhandjes. De geplande reis/knutsel-periode is van oktober 2008 t/m april 2010.

Het doel is een waterdichte Trinity, zodat zonder extra plastics weer droog geslapen kan worden. Het werkgebied is het gehele dek en kajuitdak, waar allerlei verouderde kitten, polyester-houtverbindingen en sandwichconstructies een eigen leven begonnen te leiden. Resultaat: het zeer vloeibare water vond een weg naar binnen ► of verzwakte haar constructie.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Vanwege nog vele droge droomtochten richting noordelijke Noordzee, Azoren en een rondje Engeland/Ierland moet de oude dame weer in topconditie worden gebracht. Na de ‘total make over’ is zij weer in staat mijn wensen in vervulling te brengen.

Navigatiebijzonderheden tot nu toe zijn: − de zwakke onzeewaardige bevestigingen van deken kuipafvoeren, − de duurzaamheid en waterdichtheid van krap overlappende raamconstructies, − de waterdoorlatendheid van hout-polyester verbindingen, − de onverwoestbaarheid van een combinatie van aluminium, RVS en polyester, zodat deze constructies slechts met een slijpschijf te demonteren waren, terwijl water dun genoeg is om daar toch een weg naar binnen te vinden.

of acht ‘s avonds, dan wordt het zeer rustig, tot vaak bladstil. Geen garantie voor rustig slapen, want we zijn twee keer ‘s nachts van ons anker afgeslagen, omdat de wind neiging heeft om 180 graden te draaien en het anker er uit werkt. Eén keer was er ‘s nachts een stormachtige valwind in een wel erg klein havenkommetje (Sivota), waar opeens in het holst van de nacht zeven schepen onverlicht om elkaar heen rondzwalkten, ieder met een flink eind ankerketting onder zich.

Hoe dichter we bij Athene kwamen, hoe vaker er enorme plastic motorkruisers op ons pad kwamen. Deze wijken niet altijd tijdig uit, zeker niet bij smalle vaargeulen, waar ze ook geen vaart minderen. Ze lopen gemiddeld 20/30 knopen en hun zog is te diep om niet haaks te passeren. Wanhopig zwaaien op het voordek leidt er hoogstens toe dat hoog vanaf de flying bridge minzaam wordt teruggezwaaid. Spannend navigeren dus, maar erg leerzaam, warm tot steeds

Het spannendste moment moet nog komen. Is de Trinity echt weer waterdicht in voorjaar 2010? Mocht er nog ruimte zijn in het (tocht)plan dan zijn nog enkele waypoints toegevoegd: − Kaalhalen van het onderwaterschip het komende najaar. − Bevestigingspunt toevoegen voor een kotterstag inclusief voorbereiden van een diamantverstaging. − Als laatste worden de voorbereidingen getroffen voor het bouwen van een balansroer, zodat in 2011 slechts één vinger nodig is om de Trinity op koers te houden. Volgend jaar hoop ik weer een Ramsgatetocht te maken met een gerenoveerde Trinity.

Stef en Mieke Hoonhout / Zalang Van april tot half juli hebben wij vanaf Preveza bij Levkas de hele Peloponnesos gerond a/b Zalang. Daarna hebben we de zuidelijke kant van het eiland Evia aangedaan en vandaar weer terug naar Athene langs kaap Sounion. Zalang staat nu in haar winterstalling op het eiland Aegina, een mijl of tien van Athene. Varen in dit gebied is spectaculair: ‘s ochtends is er (meestal) de ochtendbries, aangenaam, en ‘s middags kan het wat steviger waaien, gemiddeld 5 à 6 Bft. Dat duurt tot een uur 24

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

warmer, en het grote voordeel dat er slechts sporadisch havengeld gevraagd wordt. Daar staat niet veel tegenover, water is moeilijk te vinden en niet echt drinkbaar, elektriciteit is een luxeartikel, maar de zon is warm, de ouzo heerlijk, en tomaten, bananen en alle andere soorten fruit smaken naar wat ze echt zijn en niet zoals ze ons door AH worden voorgeschoteld. Dit stukje is veel te kort om weer te geven wat we allemaal hebben meegemaakt. Tot en met ankeren bij de toren waarin Cervantes als wachtcommandant Don Quichot heeft zitten ► schrijven.

Bauke Sijtsma / Cadans Aan boord: schipper Louis Richard, Pieter Stoelinga, Docus Heringa, Bauke Sijtsma, en Dennis Reisdoel: de Cadans gaat begin mei van Tholen naar de nieuwe ligplaats Arzal-Camoël in Bretagne. Dat is in de monding van de Vilaine, niet ver van La Baule en St Nazaire. Het idee was de tocht in maximaal drie weken te varen, en wel via de Scilly Isles, want daar waren de meesten van ons nog niet geweest. Navigatie: Niet gehoopt, maar wel te verwachten, was de voortdurende west- en zuidwestenwind in het Kanaal. Ook nog vaak te hard en met af en toe een etmaal waarin we onze slag moesten slaan. Resultaat: veel verwaaidagen met voortdurend gribfiles downloaden, geen Scillies, maar toch enkele fraaie rakken. Traject: Tholen, Blankenberge, Camaret s/M, Arzal-Camoël.

Eastbourne,

Guernsey,

Bijzonder: iPods en webbook goedkoop gekocht in St Peter Port. Ontmoeting met klassieke tweemaster De Witte Raaf in Eastbourne Marina. Lastig: met de TGV naar Nederland terug vanuit die hoek, is niet te doen. We huren in St Nazaire een auto die op Eindhoven Airport achtergelaten kan worden

Navigatie: • Heen en terug met wind in de gewenste richting. Heen in 52 uur met variabele en soms zwakke wind. Terug met een vette 6 en 7 Bft bakstag, en alleen de genua, in 44 uur naar IJmuiden. Mijlen op het log van en naar IJmuiden: 516. • Overnachting na aankomst ‘s avonds bij Tynemouth, aan de drijfsteiger voor de deuren van de Royal Qay Marina in de Tyne, zodat we tij-onafhankelijk ’s morgens door kunnen naar het centrum van Newcastle (8 mijl). In Newcastle-centrum liggen we overdag en ‘s nachts naast de Milleniumbridge aan een drijfsteiger . De volgende morgen terug naar huis. • Met de nieuwste iPhone van Paul kun je behalve de dolfijnen fotograferen, ook de navigatie doen met behulp van zeekaarten en bijbehorende software. Bijzonder: • Met onze vijf man liepen we een zeer relaxed wachtschema van vier uur op en zes uur af. • Newcastle-centrum was zeker een dagje (pardon, deze tocht) waard. • Nog niet eerder gezien: regenboog bij maanlicht!

Jos Blom / Anneclaire De spannenste tocht voor de Anneclaire was de Ramsgate − met een vierkoppige PZV-bemanning, die in een Lowestofttocht resulteerde. De rest van het seizoen werd er met wisselende bemanningen op het IJsselmeer gevaren en een paar weken op Vlieland en Terschelling.

Anke en Ruud / Westervaart

Henri en Ans Boetzkes / D’Ark, Oostzee

Schipper en bemanning: Ruud Peijnenburg en Anke Vermeer

Aan boord: Henri Boetzkes, Ans Boetzkes. Aanbrengbemanning: Ronald Boetzkes. Terugbrengbemanning: Bauke Sijtsma.

Reisdoel: Oostkust Engeland en Londen. Traject: Den Osse, Roompot, Oostende, Ramsgate, Queenborough, Londen, Farmbridge, Brightlingsea, Heybridge, Woolverstone, Suffolk, de Deben, Zierikzee, Den Osse. Navigatie: Voor de Deben waar nog wel eens iets verandert, zie: www.eastcoastrivers.com. Heel erg leuk: Londen vier dagen, druk, midden in het centrum (de haven is erg rustig ondanks de ligging) Het contrast met Heybridge wanneer je de sluis door bent en terugkomt in ±1950. Bij laag water voor de sluis is er alleen maar modder, met een paar takken waar je langs moet varen door een heel smal slootje. Het stoplicht bij de sluis hebben zeilers uit Gouda meegebracht; daarvoor was er niets en zwaaide de sluiswachter. Zwemmen in de Deben, en door de stroom niet vooruit komen.

Doel, vaargebied, traject. Vier weken Deense Oostzee, uiteindelijk in de Kleine Belt rondgevaren. Gevaren naar waar de wind waaide, dus een beetje kris-kras. Plaatsen die bezocht zijn: Laboe, Kappeln, Flensburg, Holm, Farbourgh, Nordberg, Sonderberg, Kolding en vele ankerplaatsen.

Bauke Sijtsma / D’Ark, Newcastle Bemanning: schipper Henri Boetzkes, Paul Smolders, Bart Lagerweij, Angse Ouwehand, Bauke Sijtsma. Doel: ‘The raid on Newcastle’ zou een mooie naam zijn voor deze tocht die tot doel heeft om in één week naar Newcastle te varen en weer terug. Vorig jaar was het Whitby, dit keer 40 mijl verder. De Analyse zou ook deze tocht maken, maar moest afhaken. Traject: Muiderzand, Muiderzand.

IJmuiden,

Newcastle,

IJmuiden,

Navigatie: Geen echte bijzonderheden, wel grappig om te zien hoe hier en daar de betonning er uitziet (foto). Soms zeer nauwe passages (10 meter) met direct grondcontact bij even niet ► opletten. PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Leuk, niet-zo-leuk en bijzonder: • Dolfijnen (ik geloof dat het varkenssnuitdolfijnen waren, behoorlijk zeldzaam aan het worden) die twee dagen met ons meegezwommen hebben. ‘s Morgens bij het opstaan zwommen ze nog steeds rond de boot. Helaas geen foto. • Wespen! Een soort die weliswaar niet steekt, maar door hun aantal waren ze ook niet te harden. De hele boot was bedekt met die dingen.

• Mooiste zeiltraject: Shetland-Noorwegen; ruim 150 mijl halve wind. • Lekkerste whisky: Oban - 151⁄2 jaar. Het hele verhaal staat op: www.mywatersite.nl, de website van Aitske.

Harry Olie / Yes! Bemanning: schipper Harry Olie, vrouw Carla, zoon Robert (17) en dochter Renate (13).

• Kwallen! Ik heb in mijn hele leven nog nooit zoveel kwallen bij elkaar gezien! Regelmatig voeren we door een onafgebroken deken van kwallen, en dat dagen lang. Miljarden moeten er hebben gezeten in dat stuk zee. Ik ben maar één keer wezen zwemmen, hoewel het de hele vakantie mooi weer is geweest. • Het is wel hééééél erg rustig in dat deel van Denemarken! Een beetje meer toeristenvertier (muziek, festivals etc.) zouden wij niet erg gevonden hebben. • In Sonderberg om klokslag 08:00 uur gewekt worden door het kanonschot van een Noorse Destroyer • Heel lekker, culinair eten voor de helft van de prijs van Nederland.

Doel: na twee jaar met de familie naar de Oostzee te hebben gevaren wilden wij dit jaar eens vanuit het IJsselmeer via België naar de Engelse Oostkust. Voor mij niet onbekend, na er zeker 25 keer in PZV-verband naar toe te hebben gevaren, maar nieuw voor vrouw en kinderen. Reis: van Andijk via IJmuiden, Scheveningen, Stellendam naar Blankenberge, vervolgens Ramsgate, Burnham on Crouch, Tollesbury, Woolverstone, Harwich, Woodbridge, Harwich, Lowestoft, IJmuiden, Andijk. Navigatie: er is veel gewijzigd in de Thamesmonding. Geen betond Edinburgh Channel meer. Een aantal windparken (Windfarms). Via Foulgers Gat over de Sunk Sand gevaren. Blijft spannend en een leuke tocht. Afgelegde mijlen door het water: 624.

Aitske en Pieter / Annies Bemanning: Aitske Ruben en Pieter de Jong. Traject: Schotland, Caledonian Canal met Loch Ness, Oban, Orkneys, Fair Isle, Shetland, Noorwegen en via Tyboron terug naar het IJsselmeer. Leuk en bijzonder: • Leukste ervaring: een Mike Whale om en onder de boot, en een vin van een Basking Shark; en puffins op Westray, een eiland van de Orkneys. • Mooiste plek: Fair Isle. 26

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Bijzonder: het schilderachtige Tollesbury is fantastisch mooi om aan te varen en te verblijven. Maar ook de Deben met Woodbridge blijft een aanrader.

Zwerven langs de Kroatische kust D

eze vaarzomer was voor ons echt ’anders dan anders’: de Ramsgatetocht niet op de Lady Five maar op de Marot, een paar weekjes Zeeland met en zonder kleinkids, mastschade in Middelburg, de Lady in de verkoop, een nieuw schip in aantocht en tenslotte het Waddenweekend op de Yes. En tussen genoemde ‘bedrijven’ door nog twee weken flottieljezeilen in Kroatië. Dit artikeltje gaat over het laatste.

Hoezo Kroatië?

Hoewel we ze allemaal van jongs af aan hebben meegenomen op onze zeilavonturen, is er van onze drie dochters maar één echt behept met het zeilvirus. De andere twee vinden zeilen ‘gewoon leuk’, net als vele andere

vormen van vrijetijdsbesteding. Onze ‘jongste’, Saskia, haalde enkele jaren geleden haar TKN, droomt al enige tijd van een eigen boot en probeert al een paar jaar met enige vasthoudendheid echtgenoot Hugo, opgegroeid met een caravan in plaats van een boot, voor het zeilen warm te krijgen. Dit jaar was in dat verband een cruciaal jaar, en twee weken flottieljezeilen in Kroatië was de test-case! ‘En dan zou het toch wel leuk zijn, lieve ouders, als jullie daar ook waren om een en ander van nabij mee te maken.’ Nou, dat vonden wij dus ook. Vandaar Kroatië!

►

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Sail Events

Vanuit de thuishaven Sukosan in centraal Dalmatië voeren wij de tweede helft van augustus in een flottielje van Sail Events (www.Sail-Events.nl), kundig en met zorg geleid door een Nederlands echtpaar. De bemanning van de flottielje bestond voor het grootste deel uit gezinnen met kinderen. In onze flottielje was de verhouding (groot)ouders-jeugd ca. 1: 1. De jongste deelnemer was ongeveer zes weken oud, de oudste had al ruim 60 jaren op de teller. Het tochtprogramma was duidelijk op de samenstelling van de bemanning afgestemd met dagtochten van 15 tot 25 mijl. Onderweg was er nagenoeg altijd de mogelijkheid om even in een baaitje te ankeren en verkoeling te zoeken in het zilte nat. Leuk voor de kids, en niet alleen voor hen!

Reisdoel, vaargebied, traject en plaatsen

Vanuit de Marina Dalmacia in Sukosan (nabij Zadar) hebben we een rondje Dalmatië gevaren. Eerst voeren we richting noord, naar plaatsen met voor ons bijna onuitsprekelijke namen als Brgulje, of Brbinjc. Daarna ging het naar het zuiden en hebben we enkele dagen doorgebracht in diverse nationale parken: de Telescica baai, de Kornaten en het Krka Nationaal Park om vervolgens weer op de thuishaven af te koersen. En tussendoor lagen we aan de wal in schilderachtige, piepkleine haventjes, of op anker of aan een boei in pittoreske baaitjes. Rust, ruimte, een indrukwekkend ruige natuur, en ruim en schoon zeilwater met dolfijnen, waren ons deel. Voeg daarbij twee weken stralend blauw weer, een watertemperatuur van zo’n 25 graden, een over het algemeen kalm windje, een heel leuk reisgezelschap, en je begrijpt dat we ons meer dan kostelijk hebben vermaakt. Dat geldt zowel voor de kids als voor hun (groot)ouders.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Navigatie

Alle schepen van de flottielje (normaliter 8 à 10 schepen) waren voorzien van de nodige kaarten, pilots en navigatieapparatuur, inclusief marifoon en kaartplotter. Voor elke dagtocht werd een briefing gehouden en werd het weerbericht en de bijzonderheden van de route doorgenomen. De Kroatische kust telt een kleine 1200 eilanden en eilandjes. Een deel daarvan is altijd wel in zicht. Zichtnavigatie is dus meestal goed mogelijk, al moet je wel bij de les blijven met zoveel eilanden die op elkaar lijken. Een kaartplotter komt daarbij zeker van pas! De Adriatische Zee kent nauwelijks getij. Wel kan het hier en daar tussen de eilanden stevig stromen. Meteorologisch

is het een tamelijk uitdagend gebied met winden als de Mistral, de Jugo (ook wel Scirocco genaamd) en niet te vergeten de Bora. In de tijd dat wij er waren heeft gelukkig geen van deze winden de kop opgestoken. Wij hebben gezeild in het dagelijkse patroon van zee- en landwind, met af een toe een vleugje wind extra.

De leukste ervaring…

Harmonie, fantastisch weer, een prachtig gebied, dolfijnen en heel goed gezelschap. Wat ons betreft was dit een zeilervaring met een gouden randje. En nu nog het leukste: schoonzoon Hugo is besmet geraakt door het zeilvirus. Dat belooft nog wat voor de toekomst!

Hans van Reenen

Schipper en Schip Zaterdag 28 augustus 2009. Een dag uit het leven op de Fiore aan de Kroatische kust. Het bevalt ons te goed

‘Fiore’ is een Najad 370 uit 1993 met ligplaats Verudela (Pula) in Kroatië. Van 2006 tot 2009 lag het schip in Grado (Italië) aan de Adriatische zee. Het plan is om na aanschaf in 2005 naar Nederland te varen, doch het bevalt ons hier te goed en de plannen worden steeds uitgesteld. Ooit zullen we rondom Italië varen en dan op de één of andere manier in Nederland

terugkomen. Wanneer… misschien over 1 of 2 jaar, we hebben nu nog de tijd aan ons (vroegpensioen en beiden nog gezond).

Leven in zwemkleding

Een sneetje bruinbrood, beetje boter, een flinke schijf heerlijke tomaat (niet zo’n ‘Wasserbombe’ uit het Westland), beetje zout en peper en daarop een flinke plak Mozarella d’Italia: een met regelmaat voorkomende lunch aan boord. We zijn onderweg van Skradin naar de Soline baai aan de Westkust van het eiland Pasman in Kroatië. Voor de lekkerbekken is het de moeite waard om op Google Earth even deze locaties in te toetsen, er dan 30 graden temperatuur

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

►

Schipper en Schip en helder azuurblauw water bij te bedenken…, dan smaakt een dergelijke lunch aan boord bijzonder goed! We zijn nu 2 weken weer aan boord met

was dat niet, maar toch! Met z’n tweeën aan boord op dit schip is er luxe en plek zat om het een paar dagen uit te houden. Misschien ook wel door de escape om met regelmaat overboord te springen voor afkoeling (de juiste interpretatie hiervan mag de lezer zelf invullen). De planning is dat we rond 6 september weer naar huis rijden om het gras te maaien, sociale contacten aan te halen, de was te doen en langzaam weer in te pakken voor het volgende verblijf hier. Een patroon waarvan we nu al een jaar of drie genieten en wat onze zomers goed vult.

Veel op de motor

Carel Bloemen temperaturen van 28 tot 34 graden en de hele dag een brandende zon, iedere dag helemaal insmeren met factor 20/ 40, superhelder water en ‘s avonds een sterrenzee boven ons. We leven in onze zwemkleding en we maken die ook met regelmaat nat om af te koelen. Van Pula gaan we naar het zuiden en genieten van iedere baai, de natuur en het vrije leven waarin eigenlijk niets moet. De weerberichten bepalen in hoge mate onze bestemming. We hebben geen last van prestatiedrang, alleen als we voorbij gezeild worden natuurlijk… en we denken niet aan de dag van overmorgen. Trouwens afgelopen week, in een fanatieke bui (komt niet vaak voor) hebben we met kruisen een Bavaria 44 en een Oceanis 43 eruit gezeild met onze relatief trage

en zware Zweed. Op die Bavaria zat waarschijnlijk een stel beschonken jonge Duitse gasten… dus zo moeilijk

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

Gisteren hebben we een excursie gemaakt in het Nationale Park van Skradin (achterland van Sibenik) en de mooie watervallen daar bewonderd. Prachtige natuur, geweldige kleuren en veel forellen in het water gezien. Het was voor ons na een week ankeren in baaitjes weer even luxe om in een haven te liggen met elektriciteit, douche, water en een restaurant. De weervoorspelling momenteel is niet best. Er is storm voorspeld voor de komende nacht met wind oplopend naar 35 tot 40 knopen. We houden dit iedere dag bij, nadat we ons 2 jaar geleden hebben laten verrassen door een heftige storm op zee met windstoten tot over 56 knopen. Herhaling hopen we te voorkomen. Vanmorgen zijn we om 09.00 uur vertrokken om het ongeveer 10 mijl lange minifjord af te zakken naar de Adria, genietend van de ruige natuur om ons heen, de rotsformaties, viskwekerijen (Marine Farms zoals ze hier heten) en de middeleeuwse vesting die de toegang tot de Adria aanduidt. Na 2 uur motoren kunnen we de zeilen hijsen en met een westenwindje van 8 tot 13 knopen lopen we met halve wind flink de goede kant op. Dit komt niet zo vaak voor want meestal komt de wind uit de verkeerde hoek en dan ook nog met te veel of te weinig power. In verhouding wordt er veel gemotord hier. Het stikt hier van de eilanden, Kroatië heeft er meer dan 1000, klein en groot, maar het vaarwater is overal diep genoeg en navigeren is niet moeilijk met goede kaarten en een kaartplotter

aan boord. Vaak wordt ook op zicht gevaren als de oriëntatie lukt.

Klussen

Onderweg wordt ook geklust. Het kastdeurtje waar de vuilnisbak achter staat rammelt. Zo’n deurtje met een gat erin waar je al roerend met je vinger naar het ontsluitende pinnetje zoekt! Kwestie van het schroefje weer even vast zetten en de houder iets strakker af te stellen. Peulenschil! Het schroefgat is door regelmatig afstellen te groot geworden en tot overmaat van ramp blijkt de verende ontsluiter een kapot veertje te hebben. Nou ja, bij 30 graden en met veel zweet heb ik op mijn knieën met een grotere schroef en een kapotte ballpoint het klusje weer geklaard. Inmiddels heeft de stuurautomaat z’n werk goed gedaan en heeft mijn lieve eerste stuurman goed uitkijk gehouden. Trouwens, verblijf op de boot zonder klussen kennen we niet. Deze ronde heb ik de schakelaar van de boegschroef vervangen (corrosie), de simmering van de zeewaterpomp lekte, ongeveer 20 teakpropjes in het dek zijn vernieuwd, de buitendouche presteerde niet meer (vervuiling) en het achterluik is helemaal opnieuw van kit voorzien en daarmee hopelijk lekvrij gemaakt en tenslotte kwam ook nog het deksel van de ankerbak los uit de schroeven. Op zee hebben we met een foutieve manoeuvre een luchthapper verloren. Deze bleef waarschijnlijk achter een rondslaande fokkeschoot hangen en heeft de bodem van de Adria opgezocht. Ja, je moet er geen hekel aan hebben om wat bij te klussen!

Een veilige baai

Het laatste uurtje hebben we de motor bijgezet om een veilige baai op te zoeken waar we met valse veiligheid aan een mooring buoy willen gaan liggen. Je weet immers maar nooit hoe het er onder water uitziet met lijnen, harpen en betonblokken. Met je eigen anker weet je wat je hebt. Een enkel huis tegen de bergwand, een paar schepen aan de boeien en een klein restaurantje op het eind van de baai. Overboord het 25 graden warme water in en rondjes boot ► zwemmen.

De schroef controleren en even kijken waar het schip aan vast ligt en het wieltje van het log een zwieper geven. Op 10 meter zie je het anker meestal ook zo liggen. Een koud biertje, een lekkere hap aan boord en genieten van de melkweg. De wind neemt langzamerhand toe naar 25 knopen en in de verte weerlicht het.

Laptop raakt leeg

Omdat de redactie van Zeezeilen me met regelmaat achter de broek aan zit om iets over onze ‘ruige’ zeetochten in de Middellandse Zee te schrijven, ben ik maar achter de laptop gekropen. Met

mijn koplampje op hoop ik nog op tijd de mail per pre-paid usb stick/dongel te kunnen opsturen voor de deadline. Even nog snel voor de ‘penningmeesters’ in de club: het havengeld in Skradin is 64,50 € en de mooring buoy waar ik nu aan lig kost 18,00 €. Het gemiddeld jaarliggeld in de havens hier loopt van 2.850,- tot 4.500,- € voor 11,25 meter in het water aan een mooring line. De batterij van de laptop raakt leeg en ik heb mijn laatste power nodig om te kunnen mailen… dus tot kijk!

MONSTERROL

Nieuwe leden Hermine van der Horst

Geelderseweg 8, 5283 VN Boxtel 0411 684097

herminevanderhorst@hotmail.com

Wijzigingen Voor het doorgeven van wijzigingen, zie de betreffende colofonrubriek. In Zeezeilen worden alleen wijzigingen van leden en boten vermeld. ZEEZEILEN, verenigingsblad van de PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 4x per jaar) BESTUUR Rolien Lucassen, voorzitster Jan Otten, secretaris Maarten van Herk, penningmeester a.i. Martijn van Dijk, vz winteractiviteiten Jacqueline van Amstel, vz. zomeractiviteiten Herman Van den Broeck, hoofdredacteur

COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN E: ZAC07a@pzv-zeezeilen.nl Jacqueline van Amstel, voorzitster Franka Ruijten RAMSGATE-TOCHT Leo van Leeuwen, voorzitter Peter Peeters Annemieke Stallaert Lidia Roesink Marja Snoeyen

Haven Kloosternol 1a Raadhuisstraat 68-A Tweeberg 2 Wielewaal 31 de Stappert 6 Van Rotselaarlaan 12

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN E: WAC07a@pzv-zeezeilen.nl Martijn van Dijk, voorzitter Paul Horstman, secretaris Jan Vermeulen, penn.m. Marc Swinkels Carla Auer Han van Pelt

4322 AK Scharendijke 5582 JG Waalre 5508 JD Veldhoven 5667 AA Geldrop 5066 MG Moergestel B-2290 Vorselaar-B

06-25028036 040-2213447 Bestuur07a@pzv-zeezeilen.nl 06-38326314 06-12282611 013-5136599 +32 475319201

REDACTIE ZEEZEILEN/WEBSITE E: ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl Herman Van den Broeck, hfd.red. Bauke Sijtsma Marijke Alders Joep Vermeulen Peter Chevalier Annemieke Stallaert Piet Lucassen (vormgeving) Peter Veger (vormgeving)

WEBSITE E: WM07a@pzv-zeezeilen.nl Peter Veger, webmaster

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE EN BOOTADMINISTRATIE Wij verzoeken U wijzigingen in Uw contacten/of bootgegevens door te geven aan de Webmaster; deze worden dan opgenomen in adresbestanden en op de website. Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best, Tel: 0499-373994, E: ADM07a@pzv-zeezeilen.nl. KENNISBANK Beheerder: Wim van Roode, Tel: 040-2624408, E: Wim.van.Roode@vanroode.org BETALINGEN Contributies, betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen gaarne overmaken naar ING 3222325, ten name van PZV-Zeezeilvereniging te Veldhoven, met vermelding van de aard van de betaling. Voor betaling van de contributie wordt een acceptgirokaart toegezonden. ZEEZEILEN: KOPIJ en ADVERTENTIES Kopij aanleveren bij Herman Van den Broeck, per E-mail: ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl, of per CD. Teksten aanleveren in WORD, ARIAL 9 pt, ZONDER OPMAAK, ILLUSTRATIES of TABELLEN! Digitale illustraties identificeren met naam en de titel van het bijbehorende artikel en aanleveren in hoge resolutie; minimaal 250 kB. Teksten kunnen worden aangepast m.b.t. leesbaarheid en/of omvang; grote veranderingen worden vooraf met de auteur ovelegd. De redactie behoudt zich het recht voor een artikel in een volgend nummer te plaatsen. “Enkele adviezen voor het schrijven van een artikel voor Zeezeilen” vind U op onze website: www.pzv-zeezeilen.nl, onder de knoppen: "Zeezeilen", en "Redactioneel". Advertentietarieven worden op aanvraag verstrekt door de redactie van Zeezeilen. WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl Met een listserver voor directe berichtgeving tussen ingeschreven leden onderling, E: pzv-list@pzv-zeezeilen.nl

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009

��

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 4, OKTOBER 2009