Zz 2009 2 by PZV Zeezeilvereniging

ZEEZEILEN Jaargang 28 nummer 2, April 2009 www.pzv-zeezeilen.nl

Antarctica

Ontsnapt

Corrosie

��

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Redactioneel

KALENDER 14

Apr April 17 Apr 26, 27 Apr 30/3 Apr/Mei 16/24 Mei 6 Jun

13,14 Jun 4/12 29

Jun/Aug Jul Aug

Woensdag Weekends Vrijdag Weekend Don/Zon 9 dagen Zaterdag Weekend Diverse Weken 9 dagen Zaterdag

Zeezeilen nr. 2 verschijnt Vaarklaar maken ALV Manoeuvreren Blankenberge Ramsgatetocht (Zat/Zon) Sluiting kopij Zeezeilen Vrouwenweekend PZV zomertocht Oversteek Newcastle Zeillat op juiste hoogte (kinderen)

Eindelijk voorjaar? Het heeft dit jaar wel lang geduurd voordat er een beetje voorjaar in de lucht kwam. De natuur is op dit moment, las ik ergens, zo’n zes weken achter op vorig jaar. Hopelijk dat we dat bij het verschijnen van dit nummer een beetje hebben ingehaald. Terwijl ik dit schrijf, medio maart, lijkt het daar overigens nog in het geheel niet op …

INHOUD 3 4 5 8 10 12 13 14 16 18 20 25 26 27 28 30 31 32 33 34 35 36 37 38 40 41

Redactioneel Van de Voorzitter Schipper en Schip Opstapper en Haven Nieuwe Leden Man-helemaal-niet-overboord Nattigheid Puffen Antarctica Hoe opstappers ervaring ... Techniek & Vaarpraktijk Handig aan boord Getijdenavond Tochtplannen Caribbean Hoe maak je een Oester open Sluisangst Eddy Vaessen, In Memoriam Zomerprogramma Jaarverslag PZV Jong, jonger, verjongd Navigator's Trophy Opstappers Enquête Training SRC examen Ontsnapt uit het ijs Vuilwatersystemen Wonderwetofgroteflop

Hans van Reenen Philip Beekman Herman Van den Broeck Annemieke Stallaert Michelle Blaauw Harry Olie Dico van Ooijen Bauke Sijtsma Joep Klerks Hans van Reenen Martijn van Dijk Angse Ouwehand Ate Vogelsang Arend Jan Klinkhamer Bas Ziekenheiner Jacques van Tuyl Jan Otten Hans van Reenen Leo van Leeuwen Hans Brevé Aitske Ruben Wim van Roode Bas Ziekenheiner

Hans van Reenen

Aardige mix

et voor u liggende nummer is weer een aardige mix geworden. Een weerspiegeling van een aantal winteractiviteiten, maar ook het nieuwe zomerprogramma. Een beetje tropen en ook wat ijs. Wat ‘technische’ artikeltjes, maar ook wat anekdotes en lichtvoetige kritische observaties.

Verjonging: gehoord dat Jan de Vin gaat fitnessen om al die jongeren bij de Ramsgate weer voor te kunnen blijven.

Natuurlijk is er ook nieuws over de Ramsgatetocht 2009, die met rasse schreden naderbij komt. En tenslotte de nieuwe rubriek Nattigheid, waarin deze eerste keer Harry Olie aan het woord komt, ook een beetje over de Ramsgate, toevallig…

Verjonging en emancipatie: een jonge vrouw als nieuwe voorzitter voor al die ouwe mannen, is dat geen goed idee?

Plezier in schrijven

Spot: `Alles OK-melding’ van zinkend schip. Jammer, verkeerde knop ingedrukt.

Redactie: nu heeft Herman de Broeck aan.

PZV-lid: Wát, wordt de hoofdredacteur ontslagen? Schande! Hij heeft er juist zoveel kleur in gebracht. Hij zou een bonus moeten krijgen!

Voor mij is dit mijn laatste nummer als hoofdredacteur. Mijn tweede termijn zit er op en dat betekent aftreden. Ik zal het werk en de vele goede contacten die dat werk met jullie, mede PZV-ers, met zich meebracht missen. Ik vertrouw er echter op dat er vast wel weer andere leuke dingen te doen zullen zijn, zowel binnen als buiten de >> PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

vereniging en dat ik me zeker niet zal hoeven te vervelen. Ook stel ik me voor, met enige regelmaat nog wat van me te laten ‘horen’ in Zeezeilen. De afgelopen jaren hebben me geleerd dat ik plezier heb in het schrijven en als uw scheidende hoofdredacteur weet ik als geen ander hoe leuk het is als je als redactie zo maar spontaan kopij krijgt aangeleverd. Hier en nu wil ik graag van de gelegenheid gebruik maken om eenieder die de afgelopen jaren support heeft gegeven aan Zeezeilen, hetzij in de vorm van een artikeltje, een waarderend woord of een constructieve suggestie hetzij zomaar, door ons de ruimte te geven onze ambities te realiseren, daarvoor

van harte te danken. Natuurlijk, het maken van een mooi en afwisselend nummer geeft veel intrinsiek plezier. Maar het meeste plezier beleeft een redactie aan de support en waardering die ze krijgt vanuit de vereniging, d.w.z. van de leden zelf. Dat brengt mij nog even op de leden van de redactie. Hen wil ik in het bijzonder bedanken. Voor de vriendschap en de goede, ongecompliceerde samenwerking. Voor de flexibiliteit, die er altijd weer bleek te zijn en last but not least voor hun ‘vakmanschap’.

de nieuwe (kandidaat)hoofdredacteur van Zeezeilen is. Ik heb er het volste vertrouwen in dat Zeezeilen onder zijn leiding en met uw blijvende steun een goede toekomst tegemoet gaat. Herman heeft de nodige organisatorische kwaliteiten, hij heeft zich in enkele jaren tijd een plaats midden in de vereniging verworven, en hij heeft – en daarvan heeft u in enkele voorgaande nummers al wat kunnen proeven – zonder meer schrijverstalent. Herman en redactie Zeezeilen, heel veel succes gewenst!

Herman Van den Broeck

Tenslotte het volgende. Inmiddels zal bekend zijn dat Herman Van den Broeck

Help ons advertenties werven! Geef ons een lead, wij volgen op!

Van de voorzitter Het mooie van zeezeilen is dat het een combinatie vraagt van doelgerichtheid en aanpassing aan de omstandigheden. Zonder doelgerichtheid kom je niet makkelijk aan de overkant. Maar daarbij moet je altijd rekening houden met weer, wind, schip en bemanning. Die kunnen van je vergen dat je je plan aanpast, en een eenmaal getrokken plan kan onderweg zomaar moeten wijzigen.

Sommigen gaat het niet snel genoeg, anderen willen juist langzamer of misschien wel de andere kant op. Onze rol als bestuur is om de ontwikkelingen te (bege)leiden en de vereniging te helpen een koers te vinden waarbij de meesten zich kunnen aansluiten.

Als vereniging moeten we altijd ruimte laten voor verschillende geluiden en opvattingen. Maar het blijft evenzeer noodzakelijk om respectvol om te gaan met gemaakte keuzes en met diegenen die met energie eraan werken om daarmee de vereniging vooruit te brengen.

eerstand bieden aan die omstandigheden is zinloos en kan gevaarlijk zijn. Het is blijvend zoeken naar aanpassing van ambities en mogelijkheden. In de zes jaar die ik als voorzitter heb mogen bijdragen aan de ontwikkeling van de PZV heb ik ook altijd geprobeerd om rekening te houden met de mogelijkheden van de vereniging. Soms verlangen stromingen binnen de vereniging naar verandering, maar dan zijn er ook groepen die juist de status quo willen handhaven.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Daarbij zijn keuzes noodzakelijk, en net als bij het zeilen moet dan rekening gehouden worden met de omstandigheden. Het kan dan voorkomen dat niet iedereen zich in zo’n keuze kan vinden. Dat is niet erg, want het zou een wonder zijn als we altijd overal gelijk over denken. En keuzes maken blijft noodzakelijk, want anders zouden we nooit ergens aankomen.

Philip Beekman Aansluiten op allerlei manieren: als `consument’ van activiteiten; of juist gebruik makend van de mogelijkheid om vorm te geven aan eigen initiatief; als platform voor ontwikkeling of als platform om ervaring te delen met anderen.

Als dit nummer van Zeezeilen bij u binnenkomt, zal spoedig een grotendeels verjongd bestuur aantreden. Ik wens dit nieuwe bestuur heel veel plezier en succes, en hoop van harte dat alle leden hun keuzes met goed gemoed zullen steunen. Wat mijzelf betreft, kijk ik met genoegen terug op de afgelopen periode, en ik hoop nog vele jaren met de vereniging te mogen genieten van wind en zee.

Schipper en Schip

Over Nautilus en zijn voorgangers, verliefdheid en comfort. 14 – 21 – 29 – 36

oals dat meestal gaat is ook onze Nautilus het resultaat van een groeiproces dat begon met 14 en dat (voorlopig) eindigt met 36 voet. Onze zeilopleiding kregen we op een 420 en om te oefenen kochten we een origineel exemplaar anno 1973. Leuk speelgoed voor onze tieners, maar als veertigers hadden wij er snel genoeg van om ons in de meest onmogelijke bochten te wringen. Toevallig zagen we in onze buurt een klein vijfdehands kajuitjachtje op een trailer staan en dat leek ons wel wat. Na een korte inspectie en een lange zoektocht naar een ligplaats, trokken wij het bootje naar het Zeeuwse Scharendijke. Drie seizoenen hebben we met onze Jeanneau Sun Way 21 over de Grevelingen gezworven. Het bootje was zo klein dat er zelfs geen naam

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

op paste. Koken op een gasbommetje, afwassen in een kommetje. Tot het mini-jachtje te klein werd voor ons en onze opgroeiende dochters, die ook wel eens hun vrienden wilden meenemen.

Het IJzeren Gordijn

In 2004 vonden we op het internet een Jeanneau Sun Way 29 van tien jaar oud die verkocht werd door een Oostenrijker en die te bezichtigen lag op een Tsjechisch stuwmeer. Volgens de eigenaar was de boot prima in orde en heel kompleet uitgerust. De prijs was veel lager dan die van vergelijkbare schepen in Nederland, dus maakten we van onze jaarlijkse skivakantie in Oostenrijk gebruik om naar de boot te gaan kijken.

dat we direct in de kraan willen. Wanneer we na tien minuten weer naar de Scharendijkse jachtwerf bellen om te vragen of alles geregeld is heeft de dame ‘nog geen tijd gehad’. We maken haar dan maar duidelijk dat het voor ons niet meer hoeft. Ondertussen is er uit de haven van Den Osse een klein bootje in onze richting gekomen. Zij zorgen er voor dat de kraan in Den Osse wordt vrijgemaakt. Onze mast wordt van boord gehaald en de boot wordt aan de jachtwerf afgemeerd. Prima service, daar in Den Osse. We kregen zelfs de tip om foto’s te maken en aangifte te doen bij onze verzekering. Achteraf viel de rekening dus nog mee.

Samen met de eigenaar stonden we aan de Tsjechische grens; hij met zijn internationaal paspoort, wij met onze Belgische identiteitskaart. De grenswachter bestudeerde minutenlang onze papieren en vertelde ons dan ijskoud dat we `zurück’ moesten. Tsjechië maakte toen nog geen deel uit van de Europese Unie. Wisten wij veel dat er een internationaal paspoort nodig was om even over de grens te wippen? Een subtiele omkooppoging, wij dachten immers dat elke Oostblokambtenaar wel corrupt zou zijn, leidde ertoe dat de man zijn hand op de kolf van zijn revolver legde. Het IJzeren Gordijn bleef dicht voor ons en we zijn toen maar terug naar Oostenrijk gereden. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, via de Belgische consul in Salzburg kregen we een tijdelijk paspoort, dus na een week stonden we weer met een klein hartje aan dezelfde grenspost. De grenswachter bestudeerde minutenlang onze papieren, knikte even, en liet ons toen door. De boot was precies zoals de eigenaar ons uitvoerig omschreven had en na het gebruikelijke gepalaver over de prijs was de deal rond. Enkele weken later stond de boot plots op een bok in Nederland en kon het hele gedoe van schuren en schrobben, antifoulen en waxen, vernissen en optuigen beginnen.

Geluk gehad

In het voorjaar van 2006 varen we na enkele zalige uurtjes op de Ossenhoek terug naar onze thuishaven Scharendijke. We varen op motor in de wind, het grootzeil ligt nog op de giek en we rollen de genua uit. Dat gaat wat stroever dan gewoonlijk. Nicole zit aan de helmstok en ik loop naar voor om te zien of er ergens een probleem is. De mast helt plots achterover en valt rustig naar achter, pal naast Nicole. Dat is wel even schrikken. Ze stelt me echter meteen gerust: er is niemand gewond. De mast ligt plat en sleept zo’n meter of zes achter de boot in het water. We zetten de motor in neutraal en zien of er geen lijnen in de schroef kunnen komen. De antenne zit onder water dus is de marifoon natuurlijk onbruikbaar. Met onze mobiele telefoon bellen we de jachtwerf in Scharendijke. De winkeldame kan ons echter niet helpen want ‘het is tien na vijf en dan zijn de jongens naar huis’. We vragen haar dan maar om jachtwerf Van Dijke in Den Osse te bellen dat we er aan komen en 6

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Drie seizoenen hebben we met onze Jeanneau Sun Way 29 over de Grevelingen en de Delta gezworven. En dan komt plots dat moment dat je samen lekker in de kuip zit. Het zonneke schijnt, het wijntje smaakt en de verleiding komt op om eens een verlanglijstje te maken. Gewoon voor de fun. Niks mis mee, toch? Foute boel dus, want thuis wordt het wereldwijde web afgezocht naar iets wat op het lijstje lijkt. En wat wil het toeval? Op de Botenbank staat een exacte kopie van onze verlanglijst: een C-Yacht 11.00. Dat is de opvolger van de Compromis 36, een ontwerp van Frans Maas dat wordt gebouwd

Opstappers gezocht?

door Zaadnoordijk.

Een ruim en stevig schip

Onze Jeanneau voldeed nog prima, maar was soms een beetje te klein. Als we dan toch van boot zouden veranderen moest het een stoer en degelijk zeewaardig schip zijn met een krachtige motor, overal stahoogte, veel ruimte en comfort voor een lang verblijf, het bedieningsgemak van een rolgrootzeil, een ruime achterkajuit met een volwaardig tweepersoonsbed, en nog een heleboel minder belangrijke dingen.

We gingen voor de boot in Willemstad. Sorry, Alexander. De expertise was overwegend positief, op enkele kleinigheden na die door de verkoper hersteld zouden worden. Ook de proefvaart gaf het nodige vertrouwen, hoewel het met windkracht 6 onder vol tuig wel wat heftig was. De boot ligt snel op ĂŠĂŠn oor, maar de zware kiel van 3,2 ton zorgt voor een groot oprichtend moment. Zo ontstaat een zeer stabiel schip dat ook bij vlagen niet uit het roer loop of oploeft. En met de rolgenua en het rolgrootzeil is reven kinderspel. Precies wat wij belangrijk vonden. Na het gebruikelijke palaver over de prijs was de deal rond. Een nieuwe boot is als een paar nieuwe schoenen. Eerst gaat alles nog wat stroef en is het nog wat wennen, maar na twee seizoenen hebben we nu het gevoel dat alles onder controle is. Nog steeds zwerven we door de Delta, maar de Nautilus is een schip dat verder wil en we zien wel waar ze ons zal brengen: naar Ramsgate misschien, of nog verder? Zonder het te weten kochten we een demoschip. Ze werd gebouwd in 2000 en werd door Zaadnoordijk gebruikt op shows en beurzen in binnen- en buitenland. De eerste eigenaar kocht haar in 2002 en wij in 2006. Buiten het gemak van het rolgrootzeil hebben we veel plezier van de drieblads maxprop schroef die via een saildrive aangedreven wordt door 39 PK. De boot vaart evengoed achteruit als vooruit. Het interieur is gebouwd voor lang verblijf. Het grote bed in de achterkajuit slaapt nog beter dan thuis, er is een volwaardige keuken, overal veel bergruimte, een heel ruime voorkajuit en overal stahoogte, zelfs in de bakskist die toegankelijk is vanuit de natte cel. De Nautilus is geen snel schip en ze ziet er misschien wat hoog uit voor haar lengte. We zullen waarschijnlijk geen wedstrijden winnen, maar als er wat wind is loopt

De C-Yacht 11.00 stond te koop in Willemstad. Het was liefde op het eerste gezicht. En dat is gevaarlijk, want liefde maakt blind. Er was nog geen keuringsrapport, dus kwamen we met de makelaar en de eigenaar overeen dat het schip gekeurd zou worden. Ondertussen gingen wij zeilen in Griekenland en hadden we de kans om op een Bavaria 41 het gebruik van een rolgrootzeil te testen. Sportieve zeilers zullen dit misschien niet begrijpen, maar wij waren enthousiast over het bedieningsgemak van een rolgrootzeil. Er stond in Scharendijke, onze eigen haven, een identiek schip te koop met een traditioneel grootzeil, maar onze ervaringen met het rolgrootzeil gaven de doorslag.

Herman Van den Broeck ze lekker. Ze zeilt gemakkelijk en comfortabel, dus hebben we precies wat we wilden. En iedereen is welkom aan boord!

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Opstapper en Haven Dit keer geen enthousiaste verhalen over de ligplaats van één van onze leden, maar een beschrijving van de thuishaven van één van de opstappers.

omer 2008 verhuisde ik naar Middelburg. Omdat er nogal wat op te knappen viel, onderhield ik een non-stop shuttleservice naar de lokale bouwmarkt aan de andere kant van het Kanaal door Walcheren. En iedere keer stond die rottige brug open. Weer zo’n horde bootjes, genietend van het schitterende weer en onderweg van het Veerse Meer naar de Westerschelde of andersom. Frustratie alom! Waarom zat ik niet op het water in plaats van onder de verfspatjes? Inmiddels is de rust weergekeerd, en geniet ik met volle teugen van het leven in Zeeland. Dagelijks loop ik langs de schitterende binnenhaven van Middelburg. De eerste passanten hebben zich al bij mij thuis gemeld en zeg nou zelf, wat is er leuker dan ‘s avonds na het werk bij vrienden aan boord te stappen en zo een beetje vakantiegevoel mee te pakken? Met andere woorden: kom komende zomer eens langs in Middelburg….

Ligging

Zeeland kent vele schitterende jachthavens aan heerlijk zeilwater. Vanuit dat oogpunt bezien ligt Middelburg eigenlijk helemaal verkeerd: aan weerszijden 6 kilometer doodsaai kanaal voordat je op het wijde water zit. Waarbij je ook vanaf het water bezien behoorlijk kriegel wordt van het wachten voor de bruggen. Je zou dus verwachten dat Middelburg geen ideale uitvalsbasis is als thuishaven. 8

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Maar niets blijkt minder waar. Voor ligplaatsen achter de ophaalbruggen, essentieel als je geen zin hebt om telkens je mast te strijken, bestaat een (betaalde) wachtlijst van 6 jaar. In totaal biedt Watersport Vereniging De Arne (www.wv-arne.nl), tevens eigenaar van jachthaven Oostwatering in Veere, 270 ligplaatsen in het hartje van de oude binnenstad. Het clubgebouw bestaat uit twee samengevoegde pakhuizen met uitstekende sanitaire voorzieningen en – minstens zo belangrijk – een erg gezellig restaurantje annex bar. Waarschuwing: de kok is knettergek en voorziet je niet alleen van een heerlijk maaltje maar ook van entertainment aan tafel. Alles is er net even anders, maar de sfeer is fantastisch en de bezoeker voelt zich er al snel thuis.

Tussenstop in een wereldhaven

De meeste PZV-ers kennen Middelburg vooral als een uitstekende passantenhaven. Een prima plek om een dagje te blijven liggen en de oude stad te ontdekken. Want historie is hier volop. Vroeg in de Middeleeuwen nam deze Karolingische Burg al een dominante positie in als religieus en bestuurlijk centrum, gelegen tussen Zuidburg (Souburg) en Duinburg (Domburg). Het eiland Walcheren was nog echt een eiland, wat de nodige mogelijkheden bood voor het uitbouwen van de handelsactiviteiten. In maart 1598 vertrok de eerste van de vele vloten van de Middelburgsche Compagnie naar Indië. Om een einde te maken aan de slepende concurrentiestrijd tussen Zeeland en Amsterdam, die alleen de Portugezen in de kaart speelde, werd in 1602 de VOC opgericht. De Kamer Zeeland,

met een kwart van de zetels in het VOC bestuur, wist haar positie te verstevigen en Middelburg groeide uit tot de tweede stad van Nederland. Naast handel in goederen leverde ook de kaapvaart en de slavenhandel veel geld op voor de Middelburgers. Veel van de prachtige herenhuizen die je hier aantreft zullen ongetwijfeld gefinancierd zijn met dit soort handelsactiviteiten….

Havengebied

Hoe belangrijk de zeevaart was voor Middelburg is overal in de binnenstad te zien. Her en der zijn nog de nodige belvedères terug te vinden, uitkijktorentjes van waaruit de handelsman kon zien of zijn schepen al in aantocht waren. Want geld verdien je niet door in de haven te blijven, ook al is het daar nog zo veilig. En het gedempte grachtje naast mijn huis blijkt onderdeel te zijn van een ingenieus stelsel van spuigrachten, waarmee ook bij eb voldoende water naar de havens kon worden geleid. De tegenwoordige jachthaven van Middelburg kent eigenlijk drie delen: de haven aan de Dam, het Maisbaai-complex en de ligplaatsen langs de Kaaien. Het Maisbaaicomplex omvatte voorheen de verschillende scheepswerven die Middelburg rijk was. IJkpunt van de Maisbaai was het huis van de Opperequipagemeester. Hij was degene die besliste over de uitrusting van de schepen. Tegenwoordig is dit huis, net als overigens alle panden rond de Maisbaai, in gebruik als appartementengebouw, maar gelukkig kun je voor je uitrusting terecht in het uitstekend voorziene winkelschip van Jos Boone. Aan de Dam ligt het voormalige Prins Hendrikdok, het minst aantrekkelijke deel van de haven. Niet alleen dien je hier de mast te strijken, maar ook is in 2004 de oude houten dokvloer weggemetseld achter een lelijke stenen kademuur. Het fraaist gelegen zijn de ligplaatsen tussen de Kaaien. Hier heb je prachtig uitzicht op de vele pakhuizen die dit gebied kenmerken.

Verstilde glorie

Aan de Gouden Eeuw kwam voor Middelburg een vroegtijdig einde toen in de tweede helft van de 17e eeuw de rivier de Arne, die toegang tot zee

verschafte, steeds verder dichtslibde. De economie raakte in verval, wat er mede de oorzaak is dat de oude rijkdommen niet ten offer zijn gevallen aan de vooruitgang. Middelburg werd een relatief stil provinciestadje, waarvan het rijke uiterlijk in schril contrast stond met de armoede in de oude binnenstad. Ondanks de zware bombardementen in de Tweede Wereldoorlog (en dankzij voortvarend ingrijpen van het naoorlogse gemeentebestuur) zijn ruim 1250 historische panden bewaard gebleven, in ere hersteld en tot rijksmonument verklaard. Het Stadhuis aan de Markt, de Koepelkerk aan het Oosterkerkplein en het Abdijcomplex zijn zeker een bezoekje waard. Volop aanleiding om de benen eens flink te strekken … Bijvoorbeeld met behulp van een gids. Dagelijks vertrekt er om 13:30 een rondleiding vanaf de Markt.

En is er verder nog wat te doen?

Is Middelburg ‘s winters een rustig provinciestadje, in het seizoen

verandert het in een bruisende trekpleister voor toeristen van diverse pluimage. Laat je verrassen door het veelzijdige winkelaanbod en de vele goede restaurants en eethuisjes. Aanraders zijn onder meer boekhandel annex lunchroom De Drukkery en Tapperij De Mug, beroemd door zijn vele bijzondere bieren. Een terrasje

Annemieke Stallaert pakken op de Markt is natuurlijk ook niet verkeerd …. En let vooral ook op de evenementenkalender! Het Weekend AmateurKunst, de Zonnebootraces, de Smaeck van Zeeland, het Jazzfestival, de Vlootschouwdag, de Mosselfeesten,

het Zeeland Nazomer Festival en de vaste Boeken- en Snuffelmarkt op maandag zijn de moeite meer dan waard. Check de evenementenkalender op www.middelburg.nl.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Onze nieuwe leden ... M

arlies (63) en ik (65) hebben met onze zoon en dochter toen zij nog jong waren veel gezeild. Wat we als gezin in onze vakanties van drie tot vier weken konden bezeilen hebben we gedaan. De Nederlandse, Belgische, Franse, Engelse kust en de Kanaal Eilanden hebben we met elkaar aangelopen. Toen onze kinderen hun eigen plan trokken, hebben we samen nog jaren doorgezeild.

moment ligt de N-JOY in de ‘showroom’ van Grevelingen Yachting te Scharendijke te genieten van haar winterslaap, en als het aan mij ligt zal het niet lang meer duren voordat ik haar wakker zal gaan maken.

We zijn als gezin begonnen met een Dufour 1800, dit schip was indertijd zeer innovatief en voor een gezin met twee kleine kinderen ideaal. Na verloop van tijd kochten we onze eerste Hallberg Rassy een HR29, nadien stapten we over op een HR 312 en na weer een paar jaar kwam er een HR 352. Met dit schip eindigde op enig moment onze zeilcarrière.

ijn naam is Roelof Kleppe. Ik ben lid geworden van PZV omdat ik graag van anderen hoor hoe zij met mijn favoriete hobby omgaan en omdat ik mijn actieradius wil verleggen. Een paar jaar geleden heb ik een ingevaren Winner 950 gekocht. Inmiddels kan ik er solozeilend redelijk mee overweg. Komende jaren wil ik meer op zout water gaan varen. Via-via Roelof Kleppe werd ik geattendeerd op PZV. Ik was onder de indruk van het informatieve gehalte van de website en van de activiteiten die door de vereniging worden georganiseerd. Ik heb contact opgenomen en werd toegelaten.

Henk Oudshoorn

We wilden onze vrije tijd ook eens op een andere manier door gaan brengen. We zijn gaan golfen en hadden ook nog tijd voor andere leuke dingen. In mijn loopbaan zat toen ook niet meer zoveel vrije tijd. Met vrienden huurde ik nog wel eens een zeilboot. Maar na verloop van tijd realiseerde ik mij dat ik de zeilboot toch begon te missen. Ik werd een regelmatige bezoeker van watersportbeurzen en de meegenomen folders waren een ideaal hulpmiddel om in weg te dromen. Voor Marlies was het duidelijk dat het zeilvirus bij mij nog steeds latent aanwezig was, er was geen kruid tegen gewassen. Het heeft al met al toch nog ongeveer 25 jaar geduurd. Ik werk nu niet meer, maar inmiddels hebben we weer een zeiljacht de N-JOY, een Najad 440 CC. Met vier kerels hebben we dit nieuwe schip in 2007 bij de werf opgehaald en naar onze thuishaven de Roompot Marina aan de Oosterschelde gevaren. Op zich een fantastische ervaring, voor mij was Zweden als zeilgebied helemaal nieuw. We zijn erg blij met ons mooie schip. Het afgelopen seizoen hebben Marlies en ik met de N-JOY de Belgische en Franse kust weer bezocht en hebben in de jullie wel bekende leuke havens de herinneringen uit ons vorige zeilersleven op kunnen halen. Met vrienden heb ik door het jaar veel gezeild en ook de Engelse kust weer aangedaan. Bijzondere tocht hierbij was het bezoek aan het St Katharine’s Dock in Londen. Ik had deze zeiltocht niet eerder gedaan. Ik vind deze trip voor iedere zeiler een aanrader. Het is erg leuk om in het hartje van Londen met je schip af te meren en vanuit hier wat te gaan ondernemen. We hebben samen afgesproken om dit jaar zes weken met de N-JOY op vakantie te gaan. Ik verheug mij er nu al op en we zien wel waar de wind ons naar toe gaat waaien. Op dit

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Met drie zeilmaten heb ik de N-JOY ingeschreven voor de Ramsgate tocht, het was nog even kiezen tussen de openingstocht van de NVvK, maar met drie PZV’ers aan boord was de keuze toch snel gemaakt. Voor degenen in onze club die het leuk vinden om in het zeilseizoen eens met de N-JOY mee te zeilen, je bent van harte welkom. Ik heb een leuk groepje zeilers waar ik doordeweeks en in het weekend regelmatig mee ga zeilen, we kunnen best nog een paar aardige kerels gebruiken. De klemtoon ligt hierbij ook op ‘aardig’. Je kunt mij altijd bellen om mee te gaan. Henk Oudshoorn 0653-257-968.

Ik ben 50 jaar, getrouwd, heb twee kinderen en ben werkzaam in de gezondheidszorg. Varen zit me waarschijnlijk in de genen. Mijn overgrootvader en grootvader waren vissers in Bruinisse en voeren met een platbodem; tantes hebben als verpleegkundigen op hospitaalschepen gevaren; een van mijn broers is overste bij de Koninklijke Marine. Iets van erfelijke belasting speelt er dus waarschijnlijk wel. In mijn vroege jaren heb ik met veel plezier in open bootjes rondgevaren op de grote rivieren. Na een Fennec, volgde een Seahorse en daarna jaren een Vrijheid, een Centaur en tenslotte een kajuitjacht. Uiteindelijk heb ik in die tijd veel op het Wad en de kustwateren gevaren. Destijds ging dat nog geheel zonder gebruik van elektronische navigatiemiddelen. Ook toen was tijd schaars en begin jaren tachtig hield het varen op. Tenminste… met zeilboten. Tijdens mijn studietijd in Utrecht

... stellen zich voor heb ik nog wel jaren wedstrijd geroeid. Na een onderbreking van een kleine 20 jaar, heb ik rond 2000 de draad weer opgepakt bij de Zeezeilers van Marken. Tochten naar de Zuid- en Oostkust van Groot Britannië, de Kanaaleilanden, St. Malo, Denemarken. Verschillende papieren gehaald, waaronder TKN, CWO III, Marcom B. Het is mij inmiddels duidelijk geworden dat het enthousiasme voor zeilen niet voor al mijn gezinsleden gelijk is. De afgelopen maanden ben ik dan ook wat meer bezig met solozeilen. Komend jaar heb ik mij voorgenomen mijn actieradius te vergroten. Ik hoop dit jaar op eigen kiel naar Engeland te zeilen. Helaas is vrije tijd nog steeds schaars en moet ik daar mee schipperen. Ik kijk uit naar de verenigingsavonden en hoop daar kennis te maken met de medeleden. Graag wil ik, als ik een beetje ben ingeschommeld, ook een bijdrage leveren aan activiteiten. Mijn Winner, de Gudrun, is genoemd naar mijn wedstrijdskiff in de jaren tachtig. Ik was destijds lid van AUSR Orca en Gudrun was de naam van de orca van het Dolfinarium te Harderwijk. Destijds hoopten we met deze naam wat sponsorgeld los te kunnen weken. Dat is niet gelukt, maar het was wel een geweldige skiff.

ijn naam is Arjan Jeurgens, geboren op 1212-1962 en getogen in Aarle-Rixtel, waar ik nog steeds woon, samen met vrouw, twee zoons en een dochter. We zijn onlangs verhuisd (binnen het dorp) en bezig met een fiks renovatieproject, waardoor mijn activiteiten binnen de club dit jaar wat beperkt zullen blijven. Samen met mijn vader, broer en zus, ben ik op 12-jarige leeftijd begonnen Arjan Jeurgens aan een zeilcursus in Roermond; daarna volgde nog een korte opleiding windsurfen en de liefde voor de wind was geboren. Na jaren van fanatiek surfen met de familie is het vervolgens een hele periode rustig geweest waar het betreft het `in de wind hangen’. Enkele jaren geleden is het vlammetje weer ontstoken door een opleidingszeiltocht naar Ramsgate en niet te vergeten door mijn zeilmaatje Mathie Meulendijks (PZV’er). Met drie vrienden proberen we enkele weekeinden per jaar onze aspirant zeilcapaciteiten uit te bouwen en op eigen kracht (en dus ook door schade en schande) wijzer te worden. Het concept van de PZV biedt erg veel mogelijkheden om te leren en te genieten, zonder meteen over een boot te hoeven beschikken. De doorslag om lid te worden is wel de eerste kennismaking met PZV geweest, toen we met onze (gehuurde) boot mee deden aan het rondje ‘buitenom’, wat voor ons vanwege de harde wind helaas een rondje ‘binnenom’ werd.

Echt supergezellig en goed georganiseerd!! Mijn andere passies zijn fotograferen, bergwandelen en klimmen, natuur, bijen, basketballen, Argentijnse tango, en reizen.

ijn naam is Marielouise Teklenburg en sinds negen maart jl. ben ik lid van PZV. Ik ben geboren in New Zealand, maar ben het overgrote deel van mijn bijna 43 jaar al woonachtig in Valkenswaard. Getrouwd en trotse moeder van vier stoere zoons. Nu de kinderen wat groter worden is er weer wat meer tijd voor eigen dingen en dus ben ik enkele jaren geleden begonnen met de Marielouise Teklenburg theoretische (bij)scholing van het zeilen en ik vond het nu wel tijd worden voor de praktijk. Helaas hebben we geen boot en heeft mijn man niets met zeilen, dus dat maakt de praktijk er niet makkelijker op. Maar daar kwam een antwoord op nadat ik op de cursus TKN twee leden van de vereniging leerde kennen, die erg enthousiast vertelden over PZV. In mijn jeugd heb ik veel gezeild met mijn ouders en altijd braaf de instructies van de `kapitein’ opgevolgd, zonder me druk te maken over het hoe en waarom. Ik hoop in de toekomst weer wat meer ‘echt’ te kunnen zeilen en deze keer wel te weten te komen c/q leren van het hoe en waarom. Dus veel afkijken van de echte rotten in het vak, die alle kennis en kunde in huis hebben. Wie weet tot ziens.

k ben maat van Peter Peeters, bij jullie waarschijnlijk ondertussen bekend als `Vader Abt’ van de Ramsgatetocht in 2007. Ik ben docente Engels en geef met veel plezier les aan volwassenen via ILC Taleninstituut in Waalwijk en via regionale Volksuniversiteiten. Mijn meisjesnaam is Fries en mijn overgrootouders voeren nog in een skûtsje in Friesland. Geboren in Amsterdam en opgegroeid in Eindhoven heb ik helaas Carla Veenstra het zeilen pas geleerd door onze kinderen, Bas en Jeroen. Allebei zijn ze fanatieke zeeverkenners geweest bij Milsbeek in Limburg. Het kan verkeren! We zijn nu drie keer met Bas en Jeroen en hun >>

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

partners op zeilvakantie geweest. Tweemaal hebben we in de Ionische Zee gezeild en vorig jaar in het zuidoosten van Turkije. Afgelopen zomer hebben Peter en ik, in een Westerley Pageant van onze buren, pas intensief met zijn tweeën gezeild, en wel vooral op de Fluessen en het oostelijke IJsselmeer. Toen heb ik echt veel bijgeleerd. Sinds kort zijn we de trotse eigenaren van een kwart schip (welk deel is de grote vraag!) de LARA, een Beneteau Oceanis 361 Clipper, waarmee we vorig jaar al met de kinderen gezeild hebben. Het ligt in Marmaris in Turkije. Dit

jaar gaan we in totaal zes weken varen in het zuidoosten van Turkije en de Dodekanesos in Griekenland. Als ik me daarna capabel genoeg vind om mee op de (Noord)zee te zeilen, zal ik me beslist aanmelden als opstapper. Het vrouwenweekend lijkt me ook leuk, maar dit jaar ben ik dan zeilen in Turkije. Hier is de link naar de website rond de LARA: www.zeilen-inturkije.nl. We zoeken overigens nog een vierde eigenaar …………..!

Man-helemaal-nietoverboord-situatie Michelle Blaauw - KNRM

n het kader van de presentaties voor watersportverenigingen wordt ons geregeld gevraagd om mee te werken aan het organiseren van een man-over-boord oefening. Liefst met een reddingboot van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij erbij, want dan blijft het tenminste veilig. Dan kunnen alle bekende methodes om mensen uit het water te halen eens worden uitgeprobeerd en kan iedereen uitzoeken welke manier het beste past bij eigen schip en bemanning. Goed voor het zelfvertrouwen. Daar beginnen we liever niet aan. Want het is fijn om zelfvertrouwen te hebben, maar als het je overkomt dat er iemand van je schip valt, ben je hem of haar meestal kwijt. Er zijn maar een paar omstandigheden waarin je een drenkeling kunt redden. Hoogzomer, een deugdelijk reddingvest op de juiste manier gedragen, achterblijvers die het hoofd koel houden of naast een reddingboot overboord gaan. Maak je geen illusies, de meeste plezierboten zijn er niet op ingericht om iemand weer gemakkelijk aan boord te krijgen.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

De enige manier om te zorgen dat je levend thuis komt, is te zorgen dat jij niet overboord valt. De KNRM heeft in het afgelopen jaar meer dan 20 keer te maken gehad met drenkelingen. We hebben een stel prima methodes om mensen uit het water te halen: redders die je aan je armen uit het water trekken (rug naar de boot), kantelkleppen, mate savers (reddingsharnassen), loopnetten, rescue ramps (reddingsgoot), drenkelingennetten en een soort drenkelingenhengel. Daar ligt het niet aan, maar meestal hebben ze geen nut meer, want het slachtoffer is al onder water verdwenen en dan rest alleen het wachten tot hij (in 70% van de gevallen gaat het om mannen) weer boven water komt. Als laatste mogelijkheid kunt U de Urker Stichting Opsporingsapparatuur Drenkelingen (SOAD) inschakelen. Zij dreggen de bodem af op zoek naar het slachtoffer, uiteindelijk altijd met resultaat en eerder dan de natuur. Doe het uw geliefden niet aan. De meeste drenkelingen zijn mannen. Onderweg van of naar het voordek, om even iets te doen of te pakken. Of om te plassen. Het ging om pleziervaart, weet u nog? Ik wens u een behouden jaar!

Nattigheid In het vorige nummer van Zeezeilen meldden we al dat onze ‘Uitkijk’ met pensioen was. Tegelijkertijd kondigden we een nieuwe rubriek aan, een rubriek waarin leden de gelegenheid krijgen om hun mening te geven over zaken binnen PZV die hen ‘na aan het hart liggen’. We hebben deze rubriek Nattigheid genoemd. Een plek waar iedere PZV-er zijn ongezouten mening kan geven over zaken de vereniging betreffende en daarbij - binnen de normale grenzen van betamelijkheid en fatsoen – kan zeggen wat hij of zij wil. Als eerste in deze rubriek geven we Harry Olie het woord.

goede begrip nog even het relaas van Piet Lucassen, als naar voren gebracht tijdens de najaar’s ALV opgevraagd en heb ik dat goed doorgelezen, evenals de desbetreffende artikelen in Zeezeilen.

Context

Ik ben één van die typisch door PZV opgeleide zeezeilers geworden, compleet met Vorderingsstaat, en ik heb het CWO navigatiediploma via de PZV (daarna stopte deze activiteit) verkregen. Toen ik destijds nog in Dordrecht woonde, was ik een min of meer vaste bezoeker van de winteravondactiviteiten, die steeds van goed niveau waren en waar ik zeer goede herinneringen aan heb. Ook heb ik meegedaan aan bijna alle oefenweekenden van PZV en aan in totaal zo’n 27 Ramsgate-tochten. Ik heb een goed beeld van hoe die geweest zijn en heb zelf NOOIT maar dan ook NOOIT enige negatieve ervaring met deze tochten opgedaan. Natuurlijk waren er (altijd door het weer bepaald!) wel eens langere - en lastige - palavers, maar 95% van de schippers kon zich uiteindelijk altijd met het plan verenigen. De voorlaatste twee jaren waren de weersomstandigheden tijdens de Ramsgate-week natuurlijk extreem, maar ook toen hebben we heerlijke weken vol ervaring gezeild en geen enkele wroeging gehad dat we niet gezamenlijk konden dineren. Overigens deden we dat wel als subgroep, en dat was ook berengezellig. Het getuigt denk ik van goed zeemanschap om, onder bepaalde omstandigheden, te besluiten elkaar maar niet op te zoeken.

raag wil ik als lid nummer 8067 (dus al een paar jaar PZV ervaring) mijn mening geven in het kader van de discussie over de Ramsgatetocht.

Doordat ik in Noord Holland woon ben ik maar beperkt inzetbaar voor het organiseren van activiteiten. Toch heb ik in 2000 een actieve rol in de jubileumcommissie kunnen vervullen, wat gelukkig vertaald kon worden in een geweldig feest in en om Grouw. Twee jaar geleden heb ik het IJsselmeerweekend georganiseerd in Edam.

Doordat ik (helaas) niet in het Eindhovense circuit zit mis ik natuurlijk de actualiteit. Daarom heb ik voor het

Ik mag zeggen dat ik veel PZV-ers ken en heb meegemaakt, dat wil zeggen zowel in als buiten de boot.

Harry Olie Lid nummer 8067

Mening

Hoewel ik ook Piet Lucassen al zeker 24 jaar ken (we hebben veel samen gevaren) ben ik het met Piet zijn verhaal over de Ramsgatetocht maar ten dele eens. En wel met dat deel waarin hij stelt, dat degene die vlootvoogd wil zijn en goedkeuring van het bestuur krijgt, verantwoordelijk is voor alle aspecten van die activiteit, daarbij ondersteund door de leden van de Ramsgate-commissie. Ook ik vind dat de Ramsgatetocht een kernactiviteit is van de vereniging en dat deze activiteit als zodanig direct onder de verantwoordelijkheid van het bestuur valt. Ik wil hierbij overigens nog eens aantekenen niets dan lof te hebben voor de Ramsgate-commissie, maar ik zou mij kunnen voorstellen dat een vlootvoogd zich teveel beperkt voelt als hij of zij ‘in dienst’ is van de RC. Beslist niet eens ben ik het met de stelling dat de Ramsgate-formule op de schop moet en daarnaast vind ik het heel natuurlijk dat er af en toe mensen de vereniging verlaten, d.w.z. zolang het aantal maar onder de 5% blijft! Zo’n individueel vertrek zegt meestal meer over het vertrekkende lid dan over het functioneren van de vereniging. Natuurlijk ontwikkelen de PZV-ers zich en zullen er leden zijn die een tocht als de Ramsgate ‘niet meer als een uitdaging zien’, maar we hebben toch een vereniging met als doel het bevorderen van de zeezeilkunde in de ruimste zin van het woord! Daar hoort voor mij zeker en vooral overdracht van kennis en ervaring bij, in een plezierige en zo veilig mogelijke ambiance, en met bij voorkeur wel degelijk een Captainsdinner of een gezamenlijke Barbecue. Elk jaar gaan er ruim 20 tot 25 boten mee, dus de formule voldoet zeker nog. Indien er 5 of minder boten zouden inschrijven zou ik mij pas zorgen gaan maken. En als er behoefte bestaat aan meer mijlen op zee in een week, dan kunnen potentiële kandidaten zich ook opgeven bij de noordelijke vloot, waar gemiddeld meer zeemijlen moeten worden gemaakt. Of deelnemen aan een >> PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

activiteit die speciaal op mijlen maken gericht is, zoals in 2009 bijvoorbeeld de oversteek naar New Castle. Daarnaast staat het alle leden vrij om een ander soort tocht te organiseren onder een andere naam, bijvoorbeeld een PZV–driehoek (Zeeland, Lowestoft, IJmuiden/Den Helder, Zeeland of andersom!). Maar kom wat mij betreft NIET aan de Ramsgate-formule, waar vooral minder ervaren bemanningsleden hun zeezeilervaring kunnen opdoen. Ook wil ik hier nog even opmerken dat de Ramsgate-commissie zelf al vernieuwende elementen inbrengt. Zoals bijvoorbeeld in het afgelopen jaar, toen de potentiële deelnemers werden uitgedaagd om zelf met vaarplannen te komen, hetgeen leuk en nuttig bleek. Ik hoop dat we onze geweldig leuke, sportieve vereniging, met zijn enorme hoeveelheid activiteiten en positieve sfeer niet teveel laten beïnvloeden door leden die de vereniging verlaten. En natuurlijk moeten we over de Ramsgate praten, maar dan liefst met zoveel mogelijk leden! Met vriendelijke groeten.

Puff: toch(t) .. niets zo flexibel is als een vaarplan. Ons oorspronkelijke plan was om het eerste jaar via de Donau naar de Turkse Zuidkust te gaan, en het tweede seizoen naar de Zwarte Zee, om daarna verder Westelijk naar Griekenland, Italië e.d. te trekken. Zoals trouwe lezers inmiddels weten is alleen het eerste jaar volgens plan verlopen. Waarom?? Omdat we er achter kwamen dat Turkije en Griekenland zo ongelooflijk groot en rijk aan historie zijn, dat wij daar alleen al minstens drie jaar voor nodig hebben. We hebben namelijk geen enkele zin om ons te haasten en zijn dat dus nu in praktijk aan het brengen! In plaats van de Zwarte Zee zijn we het afgelopen seizoen de Aegeïsche Zee rond geweest, omdat de schipperse geen zin had om tegen de heersende winden in te boksen. We waren net in The Med gearriveerd en om daar nu weer direct uit te vertrekken vond zij teveel van het goede … Al snel komen we er tijdens ons rondje Aegeïsche Zee achter, dat we slechts een fractie van de honderden Griekse eilanden zien. Er liggen nog zoveel pareltjes in het water die we willen bezoeken, dus: hoezo volgend jaar Westwaarts?? Wij beleven er veel plezier aan om ons per bus naar de Chora (de hoofdstad hoog in het midden van het eiland) te begeven om vandaar uit (terug) te wandelen, vaak langs eeuwenoude schitterend gelegen ezelpaden. Dat bespaart ons het nodige klimwerk, de eilanden zijn best wel hoog en een beetje lui zijn we natuurlijk wel in die allesomvattende hitte.

Puffen

Dico van Ooijen Terug- en vooruitkijken

et is al weer bijna twee jaar geleden dat we in Nederland de trossen hebben losgegooid. Na twee zomerseizoenen en twee overwinteringen in Turkije willen we eens terug- en vooruitkijken. Zo’n evaluatie van `hoe was het’ en `wat wordt het´. Misschien beter gezegd: wat denken we dat het gaat worden, want inmiddels is wel duidelijk geworden dat

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Tsja, die hitte is natuurlijk ook zo’n item. Wij begrepen er helemaal niets van dat andere yachties tijdens de zomermaanden het hazenpad kiezen en afreizen naar hun desbetreffende thuislanden. Eitjes dachten wij, ze zijn niet wijs. Wij waren toch juist voor die heerlijke zomers naar het zonnige zuiden afgereisd?! Het is nooit verkeerd om je mening bij te stellen; wij hebben het dus fout gezien! Na een zomer hier te hebben doorgebracht komen ook wij tot de conclusie dat we niet gebouwd zijn om deze hitte te verduren en ook de Puff overigens niet, ze heeft geen airco aan

boord!! Voor een week of drie vakantie, als je uit een koud kikkerland komt, is het de hemel op aarde. Maar niet voor ruim twee maanden en dan in tien kubieke meter. Dat betekent dat ook wij voor wat betreft dit jaar de plannen gaan bijstellen. De maanden juli en augustus gaan we voor een week of zes richting Oostenrijk op `werkvakantie’ en mogelijk doen we Nederland ook nog even aan. Omdat we in 2007 en 2008 de Turkse kust langs gezoefd zijn, gaan we de maanden april,

..... planning?? te bereiken. Op ons wensenlijstje staat dan ook een autotrip naar het Oosten van Turkije via Cappadocië tot aan de stad Van en de berg Ararat, waar Noah aan de grond liep met zijn Ark. Daar wonen de Koerden en is ook veel cultuur te snuiven. Waar we dachten in een jaar ´klaar´ te zijn met Turkije, hebben we nu dus het idee dat we hier nog best een paar jaar kunnen blijven.

East Mediterranian Yacht Rally

mei en juni voor het eerst eens genieten van de baaien tussen Kusadasi en Finike. Lekker scharrelen langs de Turkse kust, met af en toe een uitstapje naar een Dodecanesisch eiland. In het ‘najaar’ zakken we dan heel langzaam af richting de nieuwe Marina in Alanya, met mogelijk nog een uitstapje naar Cyprus. Want we hebben dit jaar geen haast!

Noah

Vanuit Alanya zijn Cappadocië en het Oostelijke achterland van Turkije goed

Ook over de EMYR (East Mediterranian Yacht Rally) zijn onze gedachten bijgesteld. Wilden we eerst als opstappers met anderen meevaren en dachten we er later over om met ons eigen schip mee te doen (we staan nog steeds ingeschreven voor volgend jaar), we denken er nu over om op eigen houtje richting Syrië, Libanon en Israel te gaan. Afhankelijk natuurlijk van de politieke ontwikkelingen en de hopelijk positieve invloed van de nieuwe Amerikaanse president op de vrede in dit gebied. Na het lezen van het boek van Leonard van Veldhoven, speciaal het deel over ´het andere Midden-Oosten’ en de website Noonsite van Jimmy Cornell, die aangeeft dat het binnenkomen van deze landen steeds makkelijker wordt, hebben ons op andere gedachten gebracht. Daarbij komt dat de EMYRrally in een heel strak schema zit, met veel nachtoversteken, dat er in voorziet dat je direct bij aankomst in de haven de

bus in kan voor de officiële ontvangsten en de geplande excursies. Wie je ook spreekt, iedereen geeft aan dat het een geweldige ervaring is, maar dat je wel keikapot bent na afloop en dat de onderlinge irritaties gedurende de rally ernstig toenemen. Misschien is het dan toch verstandiger voor ons om er geen zes weken over te doen, maar er vier maanden voor uit te trekken…

Negen levens

In iedere winterhaven (ook hier in Marmaris) kom je altijd weer mensen tegen met veel zeilen reiservaringen. Nodig ze voor het eten uit en je zit ’s avonds weer boordevol nuttige informatie en nieuwe ideeën. Zo stellen we onze plannen weer bij en wikken en wegen we wat af. Hoe meer we zien, hoe meer we ons realiseren dat we nog een paar levens nodig hebben om alles te zien wat we willen zien. Nou ja, een kat schijnt negen levens te hebben, dan moeten er voor ons toch ook nog wel een paar inzitten! Dus voorlopig maar weer hard aan de slag om de boot weer tiptop in orde te brengen voor dit komende vaarseizoen, helaas wel zonder de hulp van PZV-ers, en dat missen we natuurlijk wel. We houden jullie op de hoogte. Groetjes, Yvonne en Dico, SY PUFF the Magic Dragon, Netsel Marina, Marmaris

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Antarctica in de Pub

Een drukbezochte lezing van Lothar Ilzhöfer

p donderdag 5 februari jl. is het afgeladen vol in de Trafalgar Pub. Lothar vertelt van zijn reis naar Antarctica, nu een jaar geleden. Een drie weken durende tocht vanaf de zuidpunt van Patagonië, door het Beagle Channel en de Drake Passage (met winden van 6 tot 9 Bft) naar o.a. de South Shetland eilanden en bezoekjes aan pinguïns, robben, en eenzame poolonderzoekers. In Zeezeilen nr. 2 van 2008 staat het tochtverhaal, maar een persoonlijke presentatie is toch weer heel wat anders, zo blijkt uit de volle zaal met belangstellenden. Een heel leuke avond met prachtige foto’s en veel boeiende informatie over navigatie, geografie en dierenleven.

Bauke Sijtsma PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

��

Insulindelaan 111 5642 CV Eindhoven T. 040-257 29 22

��

• Speciaal voor leden PZV-Zeezeilen

Topverzekering met hoge korting. Kijk op www.bastian-visser.nl.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Hoe je als opstapper aan en toe hebben we geankerd. Havens en/of ankerplaatsen die we aangedaan hebben zijn o.m. Duinkerken, Dieppe, Cherbourg, Guernsey, Jersey, Île de Batz, Camaret, La Coruña, Vigo, Porto, Peniche, Lissabon, Sines, Lagos, Portimaio, Ayamonte, Cádiz, Barbate, Gibraltar, Malaga, Cartagena, La Palma.

Joep Klerks

it jaar heb ik via de PZV twee weekenden mogen meevaren als opstapper. Het Rondje Buitenom en het Eindejaarsweekend. Beide gingen gepaard met aardig wat wind en regen. Het Rondje Buitenom werd daarom binnendoor gevaren, maar was desalniettemin een goed gezeild en gezellig weekend. Het Eindejaarsweekend heb ik ook als zeer gezellig ervaren. Meer details hierover hebben we al mogen lezen in de vorige Zeezeilen. Verder bestond mijn vaarseizoen uit een aantal mooie tochten. Op mijn oproepje richting de zon, via het forum / bemanning op de PZVsite is niet gereageerd, dus ben ik maar verder gaan zoeken. Op internet vond ik diverse sites waar schippers en opstappers elkaar vinden met mogelijkheden om over de hele wereld te varen. Wie geïnteresseerd is geef ik graag wat meer informatie.

Tocht 1. Zweden - Mallorca

Eind mei heb ik met een bevriend echtpaar een Lagoon 440 van Oxelösund in Zweden naar Porto Colom op Mallorca gevaren. Voor de liefhebbers: het gaat hier om een catamaran die natuurlijk andere eigenschappen heeft dan een normale zeilboot. Misschien is het wel meer een caravan op het water, maar dan wel een luxe. In beide drijvers zaten twee grote tweepersoonskamers met ieder een eigen toilet en douche. Het dagverblijf met de keuken was immens en van 18

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

alle gemakken voorzien. Water 900 liter en diesel 600 liter, in ruime mate aanwezig. Hellen doet het schip praktisch niet. Voor de wind lekker kruisen en aan de wind (ca. 45 graden) lekker hakken. Iedere golf krijg je dan op beide drijvers en als je geluk hebt klap je met het middelste gedeelte nog een keer lekker hard op de golven. De testcase was bij Cherbourg richting Guernsey waar wind, stroom en vervelende golven de boot aardig lieten kraken. Alle verbanden hebben het goed gehouden, waardoor we er verder een goed gevoel aan hebben overgehouden. Voor de reis hadden we tien weken de tijd en daarvan hebben we acht weken gebruikt. Het eerste gedeelte naar Duinkerken hebben we in vijf dagen en nachten gedaan en daarna brak de echte vakantie aan. In het algemeen hadden we een gunstige wind van achteren (Portugese noord) en hebben we maar enkele dagen tegen de wind opgebokst. Natuurlijk was er ook wel eens te weinig wind. Maar met twee keer 55 pk Volvo Penta was dit ook geen probleem. Manoeuvreren doe je trouwens met de motoren, terwijl de roeren worden vastgezet. De Golf van Biscaje zijn we in twee dagen zeilen, met meestal een halfwinder erbij, overgestoken. Windje NO tussen 4 en 6 Beaufort. Verder konden we veel havens aandoen en bezienswaardigheden bezoeken. Af

In Porto, de Port-streek, zijn we met een trein ca. 100 km landinwaarts gereden en vervolgens zijn we, omdat we het niet konden laten, met een passagiersboot de Douro afgevaren. Dat is een hele mooie rivier, met – zoals we gewaar werden in de sluizen die we passeerden - veel verval. In Palma kregen we bijna een hartstilstand toen we € 200 per nacht aan havengeld moesten betalen. In de Algarve weten ze er ook wel raad mee. Wegens de breedte van 7,70 m moesten we vaak 1,5 of 2 keer de gewone prijs betalen, hetgeen best redelijk is. Uiteindelijk heb je vaak

twee boxen nodig of een kopsteiger. In sommige havens was geen plaats voor ons of werden we zelfs geweigerd. Al met al een hele mooie tocht met veel zeilen, mooie gemiddelde snelheden en ook veel doen en zien aan de wal. Gemiddelde snelheid ca. 7 knopen.

Tocht 2. Cascais (Lissabon) Lanzarote

Eind oktober kwam ik via een website in contact met een schipper die in Cascais (bij Lissabon) lag, naar Trinidad wilde, en daarbij wel behoefte had aan een opstapper. Hij had het eerste gedeelte van IJmuiden tot Cascais namelijk alleen gevaren (??). Tot de Canarische eilanden kon ik wel mee, en daarna zouden we verder zien. Bij aankomst, laat in de avond schrok ik me een hoedje. Zo’n puinhoop had

ervaring komt: ik namelijk op een zeilboot nog nooit gezien. Na een bed uitgeruimd en opgemaakt te hebben (de timmerman was nog niet klaar) en een slechte nachtrust (wel of niet meegaan?), ben ik ’s ochtends maar begonnen met schoonmaken om het enigszins leefbaar te maken. Eerst alles wat in keukenkastjes en laden zat, en daarna zoveel mogelijk de rest,. Gekookt moest er worden op een enkele alcoholbrander. Het gassysteem was er uit gehaald en vervangen door een paraffine-oven, die niet werkte. Wie verzint er zoiets op zee? Veel gegeten aan boord hebben we dus ook niet. Voordeel: je valt vanzelf af. Omdat de schipper een apart iemand was, die niet uit het veld was te slaan en die heel veel zeilervaring had, ben ik toch maar meegegaan. Het avontuur lonkte, en een negatieve ervaring is uiteindelijk ook een ervaring. Maar die bleek achteraf helemaal niet slecht. Na onderweg van alles meegemaakt te hebben, van een lekkende aluminium boot (reparatie een ouderwets stempeltje), de dop van het koelsysteem die er af lag (lock tite doet wonderen) en nog wat andere zaken, zijn we in ca. 4,5 dag, goed zeilend op Lanzarote aangekomen. Ook deze reis weer veel NO wind 4 á 6 Bft. Gemiddelde snelheid ca. 6 knopen. Op Lanzarote sprongen er ineens twee bekenden van de schipper aan boord, die eventueel wel meewilden naar de overkant, en toen was Joep dus overbodig. Al snel bleek overigens dat er geen één meeging, maar toen had ik al tocht 3 geboekt.

Tocht 3. Lanzarote – Kaapverdische eilanden

Onder de douche op Lanzarote stond een Oostenrijker uit Wenen met een chagrijnig gezicht, die me zijn ervaringen vertelde. Hij had een sabbatical van een jaar genomen en was met een Zwitserse schipper van 74 jaar onderweg van Gibraltar, via Brazilië en Zuid Afrika, terug naar de Kaapverdische eilanden en had al van alles meegemaakt. Hij wilde geen meter (mijl) meer varen zonder een derde man. De volgende stop was: de Kaapverdische eilanden. Omdat ik toch op de kant stond en niets te doen had, heb ik gevraagd of hij mij wilde introduceren bij zijn schipper. Op zee vaar je met drie man toch iets prettiger; 3 uur op 6 uur af.

De schipper, een krasse, vitale, steenrijke oude man, leek me wel geschikt en na wat loven en bieden ben ik maar ingescheept. Helaas moest ik naast alle boordkosten, eten en drinkgeld ook nog weekgeld betalen. Later bleek dat ik ook nog een deel van de reparaties moest betalen. Zouden rijke mensen dan nooit genoeg hebben? Maar ja een nieuwe horizon lonkte en in Nederland was het nu ook niet bepaald mooi weer. Het schip een Oceanic 473 Clipper van drie jaar oud zag er zeer goed uit. Het was voorzien van alle apparatuur Raymarine, Epirb, autopiloot, zonnepanelen, windstuurinrichting, watermaker, boegschroef e.d. Ik had de voorkajuit met eigen badkamer. Ik voelde me er gelijk thuis. We zouden donderdags vertrekken, maar de pomp van de watermaker was nog niet klaar. Het systeem heeft trouwens niet gewerkt. Hetzelfde geldt voor de windstuurinrichting. Mensen schaffen voor een hoop geld best wel goede apparaten aan, maar weten dan niet hoe deze functioneren en weten ze niet te onderhouden. De volgende taak was de reddingsmiddelen zodanig in orde maken, dat deze - indien nodig gebruikt konden worden. Deze waren nl. zo goed vastgeknoopt, dat je minimaal 10 minuten nodig had om de knopen eruit te krijgen. Vermoedelijk was de drenkeling dan al overleden. Na de val van het grootzeil (rolsysteem) strak gezet te hebben, het groene boordlicht gerepareerd, de zeereling vastgeschroefd en gespannen, en nog wat van dit soort zaken in orde gemaakt te hebben, zijn we vertrokken met een mooie windkracht 6 schuin van achteren. Bij het wegvaren werd nog een andere boot geschampt, waardoor er schade aan de zeereling ontstond. Mijn vorige schipper, die ons uitzwaaide, kon voorkomen dat de boeg ook nog op de steiger zou knallen. Onderweg nog de lummelbout gezekerd en alle sluitingen nagelopen; ca. 50 % zat niet goed vast. Met dank aan het blad Zeezeilen dat ik als lectuur had meegenomen en waarin toch leuke en handige tips staan. We zouden eerst naar het

noordoostelijke eiland Sal gaan en dus werd daarop een waypoint gezet. Ca. 850 mijl, koers 220 graden. Na ongeveer de helft afgelegd te hebben, besloot de schipper naar Mindelo op Sao Vicente te gaan. Daar was nl. een marina met meer faciliteiten en daar zou een nieuwe opstapper aan boord komen. Nieuwe koers 230 graden. Na een mooie zeiltocht, met meestal een stabiele NO-wind tussen 4 en 6 Bft. en slechts 30 motoruren kwamen we na een week en ca. 1000 mijl op vrijdagochtend aan op Sao Vicente. Het varen op zee is sowieso al een kick, maar het aanlopen van vreemde havens is natuurlijk uniek. Mindelo is inmiddels een moderne marina, waar een groot aantal schepen uit vele landen zich prepareren voor de Atlantische overtocht. Men hoopt binnen enkele jaren ook nog de sanitaire voorzieningen op orde te krijgen. Tot op heden ontbreekt het daar nog aan. Goed voedsel, water, diesel en zo is er allemaal te krijgen. Prijspeil ongeveer zoals bij ons. Reparaties zijn er mogelijk. Zowel op de Canarische eilanden als op de Kaapverdische eilanden heb ik genoeg tijd gevonden om van de zon, de zee en de bezienswaardigheden te genieten. Overal kom je natuurlijk mensen tegen van alle soorten en rassen, die toch ook een groot deel toevoegen aan het avontuur. Als je alleen onderweg bent maak je toch ook vaak leuke en aparte dingen mee. Inmiddels ben ik weer thuis en heb me geprepareerd voor het winterseizoen in Oostenrijk. Ik wens iedereen voor het nieuwe jaar een fijn vaarseizoen toe, met de wind uit de goede hoek en met altijd voldoende water onder de kiel. Misschien mag ik in 2009 weer nieuwe avonturen beleven en wie weet bij U aan boord.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Techniek & Vaarpraktijk

LED verlichting in de kajuit, van Ikea?

erard de Graag attendeerde ons op een artikeltje in The Marine Electronics Weblog waarin de Nederlandse Panbo lezer Eric Criens (dank je wel Eric!) vertelt dat hij deze goed ogende LED strip verlichting (zie plaatje) op zijn 25 jaar oude Midget 26 eenvoudig heeft kunnen maken van een niet echt dure Ikea ‘Dioder’ lichtlijst. Kennelijk kan je gewoon de transformator van de lichtlijst afknippen en 12 volt voeding zetten op de twee draden van de alleen-witte strips. Maar als je een stap verder wilt gaan kun je volgens Eric ook de 4 draden van de meerkleuren versie zo doorverbinden dat je ofwel een witte ofwel een rode verlichting krijgt. Bron: Panbo.com ‘The Marine Electronics Weblog’

Gerard de Graag

VEILIGHEID

Lage kosten

Het basispakket met de drie standaard voor-ingestelde berichten kost € 99,- per jaar. Er zijn een paar extra’s mogelijk, zoals een track-en-trace functie via Google MapsTM voor een extra € 39,- per jaar en de GEOS opsporings- en reddingsdienst voor € 11,- per jaar.

Informatie

Zie www.findmespot.eu en www.geosalliance.com voor meer informatie.

e EPIRB’s (= Emergency Positioning Indicating Radio Beacons) werpen vroeg vrucht af dit jaar. Naast de elders in het blad beschreven Spot is McMurdo zojuist uitgekomen met de FastFind. McMurdo is vanouds bekend v a n NAVTEX en van EPIRB’s. Afgelopen februari hebben ze de FastFind geïntroduceerd, een soort miniEPIRB, omschreven als een Personal Locator Beacon oftewel PLB. Het is een klein handzaam apparaatje, in afmeting vergelijkbaar met de Spot. Het werkt ook met satelliettechniek en heeft werelddekking. Anders dan de Spot heeft het alleen een alarm functie – niet een Assistentie Gewenst en niet een Alles OK functie. Met een druk op de knop wordt het wereldomspannende 406 MHz Search and Rescue systeem geactiveerd, dat dan op de positie van je GPS coördinaten naar je gaat zoeken. De prijs is in orde van grootte vergelijkbaar met de Spot, maar is gebaseerd op eenmalige aanschaf. De FastFind inclusief GPS komt operationeel op € 376,- (prijs € 349,plus € 27,- voor vergunning Agentschap Telecom). Het Spot basispakket kost € 99,- per jaar. Meer informatie is te vinden op www.fastfindplb.com en www.navimo.nl.

Peter Chevalier 20

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Techniek & Vaarpraktijk

ocus Heringa attendeerde me op de Spot, een Epirb-achtige. Het is een apparaatje met ingebouwde GPS dat positie en een aantal voor-ingestelde berichten per satelliet kan uitzenden. De voor-ingestelde berichten variëren van alarmering van hulpdiensten, tot vragen om ondersteuning aan familie en vrienden, tot een bericht aan familie en vrienden dat alles OK is. De dekking beslaat een vrij groot deel van de aardbol. Niet gedekt zijn gebieden als Afrika ten zuiden van de Equator, een groot deel van India en de Indische Oceaan, vrijwel geheel Antarctica, en een groot deel van de Stille Oceaan. De Amerika’s, Europa met belendende zeeën en oceanen, en alles rondom de Middellandse Zee – kortom wat ons eenvoudige zeezeilers interesseert - is ruim gedekt.

L i o n S a i l s H o l l a n d b . v.

Kwaliteitszeilen uit eigen werkplaats Veerhaven 1b 4485 PL Kats (Zld.) Tel: 0113 - 600291 Fax: 0113 - 600249

Lion Sails

Internet: www.lionsails.nl E-mail: info@lionsails.nl Handelsregister Middelburgno. 22026358

Bliksemschade? Nee dank je! Naar aanleiding van het artikel over bliksemschade in de vorige Zeezeilen meldt Renso Vonk dat het ook anders kan.

o heeft onder meer de DUFOUR 2800 een gevlochten koperkabel. Deze loopt van hoger gelegen metalen delen via een vonkbrug naar de gietijzeren kiel. Een vonkbrug is een `voorgeprogrammeerdeâ&#x20AC;&#x2122; doorslagplek, zoals je die ook ziet op bijvoorbeeld TVontvangers. Je voorkomt hiermee dat je het aardpotentiaal omhoog brengt via de mast. Bij blikseminslag heb je een korte, gedefinieerde weg naar de kiel, en geen schade aan bijvoorbeeld de bootwand.

Renso Vonk

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Techniek & Vaarpraktijk

Openingstijden: maandag t/m vrijdag 8.00 - 17.00 uur, zaterdag van 10.00 - 13.00 uur

Techniek & Vaarpraktijk

Reddingsvlot schipper, en ik zaten buiten, we hadden het grootzeil h e l e m a a l weggehaald en liepen op het fokje hoog aan de wind, wachtend tot de ellende voorbij was.

Schip lek

Nacht en ontij

et was weer de laatste wedstrijd van de Deltaweek, de Veronicarace, genoemd naar het omroeppiratenschip dat in die tijd ergens voor Scheveningen voor anker lag en als een van de keerpunten in de wedstrijdbaan diende. Maar voorlopig waren we daar nog niet. Onze Dough Peterson 3⁄4 tonner, ( IOR wedstrijdmeting) 10 meter lang, was aan het opkruisen ergens naar een boei in niemandsland, het was nacht, we zaten in een onweersfront en het woei zodanig dat de koeien gemolken werden door het venturi effect. Dit voor de natuurkundigen onder ons. Aad, de

Plotseling ging het luik open en Bart, een leerling van de zeevaartschool die als navigator fungeerde, stak zijn kop naar buiten en riep ‘Schip lek’. Luik dicht. We keken elkaar verbijsterd aan en Aad schoot naar binnen. Daar zat ik dan, keek naar de fok, het kompas, de zee, en bukte af en toe als er weer een plens over kwam. Het reddingsvlot lag in de kuip, klaar voor actie, maar het idee om onder deze condities in dat ding te moeten klimmen was op zijn zachtst gezegd niet erg aantrekkelijk. Geen teken van leven vanuit de romp. Was het verbeelding of lagen we nu dieper in het water? Na een eeuwigheid ging het luik open, ‘ overstag’ was het commando, luik dicht. Gelukkig ging dat soepel, de boot

draaide altijd als een tol. Tijd opnemen, en onthouden, (we voeren toen nog op gegist bestek), ik gruwde van dat reddingsvlot. Kwam het water nu in het gangboord of was dat verbeelding.

Afsluiter afgebroken

Gelukkig kwam er weer leven vanuit de romp. Alles onder controle, op deze boeg kunnen we terug lopen; er was een afsluiter afgebroken. Alleen zat het ding zo ingebouwd, dat een deel van de betimmering bij het toilet weggebroken moest worden om erbij te kunnen komen. En we hadden geen passende houten prop aan boord om er in te rammen, zodat het heft van een schroevendraaier met een handdoek er omheen het karwei moest klaren!

Ter lering

Na een oefening van ‘Get Wet’ is één ding zeker, een reddingsvlot vaart voor geen meter. Als u weer uw vlot naar de service brengt, denk dan eens aan die zachthouten proppen. Hang ze bij alle punten waar gaten in de romp zitten, en zorg dat je bij die gaten kunt komen in geval van nood. Een vuisthamer is ook nooit weg om bij de hand te hebben. Kunnen we tenminste een biertje drinken als u weer levend aan land bent gekomen.

Carel Dijkmans

D'Ark: Watertankproblemen Euvel niet simpel

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

chloor en water ontsmetter, en dat enkele keren, ben ik op internet gaan zoeken naar oplossingen. Maar ook daar werd ik niet veel wijzer.

Zachte bitumen

Toen heb ik de tank (vijf gescheiden compartimenten met even zovele mangaten) open gemaakt en gekeken wat ik daarin kon ontdekken. Het eerste wat opviel was, dat er een olieachtige laag op het water dreef die ook weer prompt na een of twee dagen terugkwam als die er met keukenpapier af was gezogen. Vervolgens hebben we de coating, die bestond uit een soort harde (d.w.z. tegen de wanden) zwarte verflaag, aan een nader onderzoek onderworpen. Op de bodem was overigens dezelfde `verf’ aangebracht,

Techniek & Vaarpraktijk

ij de aankoop van D’Ark was verteld dat de originele watertank van 350 liter ‘slecht water’ gaf wat de eigenaar er niet uit had kunnen krijgen (Zeezeilen nr.1, 2009). Om het probleem op te lossen (in mijn ogen meer omzeilen), had hij er een 90 liter roestvrij stalen tank ingebouwd en deze op de zeewaterkraan aangesloten. Nu was de zeewaterkraan voor het drinkwater en de drinkwaterkraan voor het spoel- en waswater. Ik had dat euvel bij de koop geaccepteerd, met in het achterhoofd de gedachte dat we dat redelijk simpel op zouden moeten kunnen lossen … Maar dat viel anders uit. Na eerst alle voor de hand liggende oplossingen te hebben geprobeerd, zoals waterslangen vervangen, pure

Techniek & Vaarpraktijk

maar dan bijna 1 cm dik, en die was nog steeds zacht. Het bleek om een bitumen coating te gaan. Die was op de bodem echter nooit uitgehard, wat ook tamelijk moeilijk is met zo’n laagdikte. Nu begreep ik overigens wel waar die olielaag vandaan kwam. Bij Sikkens heb ik daarna nadere informatie gevraagd over wat ik er tegen kon doen. Ik dacht zelf aan het met epoxy bekleden van de wanden, maar dat raadden ze me daar ernstig af, omdat op een ondergrond als beschreven geen goede hechting mogelijk is. Maar wat dan wel, was toen mijn vraag. Het antwoord was duidelijk, kort maar niet echt wat ik wilde horen: ‘Tot op het blanke staal kaal maken!’. Nu moet u weten dat de watertank in de kiel geïntegreerd is, dus eruit slopen en er een nieuwe inleggen was ook geen

optie. Dan maar aan de slag.

geschraapt.

Bikken

Heerlijk helder

De compartimenten hebben de afmetingen van ongeveer 50 cm x 50 cm x 60 cm diep. De mangaten hebben een diameter van ongeveer 30 cm, dus tevoren was duidelijk dat het niet gemakkelijk ging worden. Ik heb eerst een paar las-bikhamers gekocht (bijna nergens meer verkrijgbaar!) en daar de spitse punten van afgeslepen, omdat ik anders geen slag kon maken in de tanks. Enfin, na twee volle weekenden bikken en met inmiddels pijn aan alle ledematen - van het in allerlei vreemde houdingen op de koude (winter) kajuitvloer liggen was de tank van binnen helemaal blank. Ik had er een laag verf, een laag cement en een laag bitumencoating afgebikt en

Daarna was het vlug bekeken: een dun papje van pure cement aangemaakt en dat er met een witkwast in twee lagen op aangebracht. Daarna twee keer de tank helemaal gespoeld en toen permanent gevuld met vers water. Het resultaat is,dat ik het hele vorige seizoen een voorraad van 350 liter heerlijk helder, fris en prima smakend drinkwater heb gehad. Het was wel een karwei, maar het probleem is aan de wortel aangepakt en blijvend (!) verholpen.

Henri Boetzkes

Elektrolyse of galvanische corrosie

Corrosie en corrosie bescherming

lektrolyse is een normaal natuurkundig verschijnsel. De verschillende metalen delen (staal, brons, aluminium, RVS) van of

aan een schip vormen ondergedompeld in water, en in het bijzonder in zout water, een stroomkring waarbij het minst edele metaal zich zal opofferen (corroderen). Schepen dienen daarom te worden beschermd met de bekende opofferingsanodes. De anodes zijn van zink (zout water) of magnesium (zoet water). De anodes, normaliter gemaakt van het minst edele metaal aan het schip, offeren zich langzaam op en daarmee is het schip beschermd, dan wel (en dat geldt ook voor polyester schepen) de corrosie gevoelige delen daarvan (bijvoorbeeld de schroef en de

saildrive). Naast de hiervoor genoemde ‘scheepseigen’ stroomkring, is er nog een tweede stroomkring aanwezig bij schepen die aan de wal liggen en daar met 230 volt walspanning zijn verbonden. Als schepen met hun huid, metalen (onderwater)delen en anodes via de walspanning aan de aarde liggen, ontstaat er een stroomkring met die schepen onderling, waardoor de anodes sneller oplossen dan bij schepen die niet met de walspanning (aarde) zijn verbonden.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Techniek & Vaarpraktijk

Hoewel water voor schepen zogezegd het natuurlijk element is, kent het ook een aantal - niet altijd even bekende - bedreigingen. Eén daarvan, elektrolyse, ligt als het ware voortdurend op de loer.

>> 23

Techniek & Vaarpraktijk

Onderzoek WSV Sint Annaland

Naar aanleiding van een aantal gevallen van opvallende elektrolyse in de haven, heeft het bestuur van de watersportvereniging Sint Annaland (o.m. thuishaven van een aantal PZV-schepen) een deskundig onderzoek laten doen naar mogelijke oorzaken daarvan. Bij dit onderzoek werden aan de bekabeling, de voorzieningen op de steigers, e.d. geen afwijkingen geconstateerd. Wel werd vastgesteld dat een fors aantal schepen in de haven gezamenlijk verantwoordelijk is voor een aanwezige verliesstroom, die bijdraagt aan een snellere opoffering van de anodes. Aangezien dit fenomeen zich zonder twijfel ook in andere (zoutwater)havens voordoet en de gegeven waarschuwing dus ook voor niet-Stallanders van belang kan zijn, dit artikeltje, met dank aan WSV Sint Annaland.

Scheidingstrafo of galvanische isolator

Door de toegenomen comforteisen aan boord is het gebruik van walspanning de laatste jaren toegenomen en daarmee de aanwezige lekstroom in het water. Om de lekstroom per schip te elimineren is het noodzaak dat de Massa(Aarde) van het schip NIET met de aarde van de walspanning is verbonden. WEL moet de elektrische veiligheid aan boord in stand blijven. Hiertoe worden twee oplossingen aanbevolen: 1. Het toepassen van een scheidingstrafo 2. De installatie van een galvanische isolator In beide gevallen moeten de ‘0’ en de ‘Aarde’ aan boord van het schip NIET zijn verbonden, en zal de walaansluiting volgens de voorschriften moeten zijn voorzien van een deugdelijke aardlekschakelaar. De genoemde voorzieningen blokkeren de zogenoemde verliesstroom, maar houden de veiligheid in stand. Indien uw schip geen voorziening heeft om de lekstromen te elimineren is de plaatsing van een galvanische isolator (b.v. Victron, kosten ca € 180.=) zeer aan te bevelen.

Noot van de redactie Scheidingstransformator

De norm EN ISO 13297 schrijft voor dat de walaarde verbonden wordt aan de scheepsaarde. Dat heeft het voordeel dat de aardlekschakelaar van de walstroominstallatie ook werkt voor de scheepsinstallatie, maar ook het bovengenoemde nadeel dat via deze aardverbinding elektrolytische zwerfstromen kunnen gaan lopen. In artikel 4.2 van de norm wordt gespecificeerd dat bij toepassing van een scheidingstransformator de walaarde NIET aan de scheepsaarde verbonden hoeft te worden. Dat sluit de elektrolytische zwerfstromen effectief uit.

Galvanische isolator

Alles bij elkaar genomen lijkt het zinnig om de elektrische scheepsinstallatie zo min mogelijk met de elektrische walinstallatie te verbinden, en met name bij langdurige afwezigheid los te koppelen.

Hans van Reenen

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Techniek & Vaarpraktijk

Een galvanische isolator heeft een drempelwaarde voor gelijkspanning van bijvoorbeeld 1 Volt. De elektrolytische zwerfstromen worden veroorzaakt door spanningsverschillen van minder dan 1 Volt en worden dus geblokkeerd door de galvanische isolator. De hoge spanningspiek van een kortsluiting wordt wel doorgelaten zodat de aardlekschakelaar van de walstroom effectief blijft. Wisselstroom wordt ook gewoon doorgelaten. De galvanische isolator wordt gemonteerd in de aardleiding, waar de walaarde op de scheepsaarde aansluit. Bij twijfel niet verbinden.

Handig aan boord

o af en toe is het wel eens aardig om aan boord – ook al is het aan boord van een zeilboot - over radio en tv te kunnen beschikken. In onze vorige Lady Five, die al weer enkele jaren als Mariken door het leven zeilt, troffen we op het moment van aanschaf een kleine TV in de inventaris aan. Nog net geen LCD-TV, die waren toen nog maar nauwelijks op de markt, maar - u weet wel - zo’n klein doch volumineus TV-tje, wat je vroeger ook wel in slaapkamers zag. Het zat handig weggebouwd en er was geen dringende reden om het eruit te halen. Op passende momenten zaten we daarna dus aan boord van de ‘oude’ Lady lekker knus TV te kijken. Toen de betreffende Lady ‘Mariken’ werd en wij voor een nieuwe Lady gingen, hebben we erover gedacht deze ook te voorzien van een tv’tje. Maar zo dringend was dat ook weer niet en – hoewel we het er tussendoor nog wel eens over hebben gehad – het is er (tot voor kort) ook niet van gekomen. Totdat ik in een reclamefolder van een grote bouwmarkt het volgende las:

In de trein naar huis, onderweg in de auto of op alle andere plaatsen, de caravan bijvoorbeeld, of de boot? Het kan met deze USB Dongle. U steekt de Dongle in uw laptop en ontvangt - helemaal gratis – alle ‘free-to-air’ zenders. Dat zijn onder meer Nederland 1, 2 en 3, en de meeste regionale omroepen en radiozenders’. De volgende dag ben ik naar de betreffende bouwmarkt gestapt, heb het ding aangeschaft en ik gebruik het sindsdien regelmatig. Het werkt fantastisch, het gebruiksgemak is groot en het is verbluffend om te zien resp. te horen hoe je laptop – met de toevoeging van enkele simpele hulpmiddelen - er ineens de functies van tv en radio bij krijgt. Omdat wij de afgelopen jaren de laptop ook al voor allerlei andere doelen aan boord zijn gaan gebruiken, hoeven we – behalve de Dongle zelf, die gewoon in de laptoptas wordt opgeborgen – niets extra’s mee aan boord te nemen om daar weer eens knus tv te kunnen kijken. Een aanrader dus wat ons betreft! USB-Dongle: DVB-T USB stick van ELRO, onder meer verkrijgbaar bij de PRAXIS.

Hans van Reenen

‘Altijd en overal televisie kunnen kijken?

Leo van Leeuwen De tocht van dit jaar gaat via Ramsgate naar Chatham waar het Captainsdinner zal worden gehouden. Voor deze tocht hadden zich 31 boten opgegeven met in totaal 99 deelnemers, waarvan weer zo’n 13 zeuntjes. Intussen hebben 4 personen zich weer teruggetrokken om persoonlijke redenen. Met een stevig tekort aan navigatoren en opstappers stond de organisatie van de Ramsgate geen andere optie open, dan om het aantal deelnemende boten terug te brengen door - waar mogelijk - schippers te motiveren op te stappen op een andere boot. Het resultaat is, dat we - als de laatste puzzelstukjes voor de indeling op hun plaats zijn gevallen en als U dit leest zal dat het geval zijn - met zo’n 25 boten de tocht gaan maken. Als het weer meewerkt, gaan we er wederom een heerlijke tocht van maken.

Leo van Leeuwen, namens de Ramsgatecommissie

Goeie Moggel

Ramsgate here we come!

Gezien in een reclamefolder van een grote bouwmarkt en inmiddels aangeschaft: een USB Dongle.

Helpt U advertenties werven? PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Leerzame avond over getijden om de aarde, en van de wisselende afstand van de maan t.o.v. de aarde.

Getijdenstromen in de Noordzee.

Martijn van Dijk

ls zeezeilers hebben we heel vaak met het getij te maken. Om hier meer over te weten te komen, kon men begin maart de interessante instructieavond, gegeven door ArendJan Klinkhamer, bijwonen. Tijdens deze avond heeft Arend-Jan ons verteld over de achtergronden van het getij. Getijden zijn in feite ook golven, maar dan met een veel langere golflengte (500-4000 mijl) dan ‘gewone golven’. Ook het ontstaan van het getij kwam aan bod. Het is bekend dat de maan en de zon invloed hebben op het getij. Het getij is geen dag hetzelfde, ook niet in dezelfde haven. Dit komt ondermeer door diverse onregelmatigheden die het gevolg zijn van de omloop van de maan

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Tijdens de avond is uitgebreid aandacht besteed aan getij effecten in de Noordzee en het Kanaal, het vaargebied van de meeste PZV-ers. In IJmuiden is het vier uur later hoogwater dan in Dover, maar aan de overkant in Lowestoft is het juist anderhalf uur eerder hoogwater dan in Dover; vanwaar deze tegenstelling? Dit blijkt te komen doordat de getijdengolf in de Noordzee tegen de wijzers van de klok inloopt. Dit wordt veroorzaakt doordat het Kanaal het water van de vloedgolf nauwelijks kan afvoeren. Eerst stroomt de vloedgolf naar beneden langs de Engelse kust, buigt af naar het oosten om later via de Nederlandse kust weer naar boven te stromen.

PZV als leerinstituut

De avond over getijden is onderdeel van een groter geheel van cursussen en instructies. Afgelopen zomer heeft Arend-Jan, in samenspraak met de winteractiviteitencommissie, het initiatief genomen om een meerjaren plan voor cursussen en instructies te maken. Doel van dit plan is een aantal cursussen en instructies, zoals meteo en lichtherkenning, elke 2 tot 3 jaar te herhalen. De wintercommissie ondersteunt zo’n goed voorstel graag. Het is de bedoeling dat ArendJan volgend jaar weer een aantal instructieavonden zal geven.

Al met al kunnen we terugkijken op een geslaagde en leerzame avond. Circa veertig PZV-ers hebben kunnen ervaren hoe Arend-Jan zich voortreffelijk had verdiept in de materie en deze boeiend over het voetlicht wist te brengen.

Tochtplanning

Angse Ouwehand

p 12 februari was het dan zover. Die avond togen zo’n 20 à 25 PZV-leden gewapend met plotter, passer, potlood en stuf naar de Trafalgar Pub, om zich te (laten) bekwamen in het fenomeen van de tochtplanning. Want denk maar niet dat je zomaar de ene haven uit kunt varen om naar de volgende te gaan. Dat kan echt niet. Nee, daar moet diep over worden nagedacht. Hoe is het met de wind gesteld qua kracht en richting en wat doet de stroom? Hoe kom je dat aan de weet en hoe verwerk je die wetenschap in een plan. Daar ging het die avond over.

Goed voorbereid

Martijn van Dijk had een programma bedacht en prima voorbereid om de geïnteresseerden langs de diverse obstakels te loodsen. Eerst kregen we m.b.v. een power-point programma alle ins en outs voorgeschoteld, en na de pauze mochten we een heus plan uitwerken. Diverse vragen kwamen aan de orde. Een plan is natuurlijk wel handig en verstandig, maar onderweg kunnen de omstandigheden veranderen. Dan zul je ook je plan moeten aanpassen. Kun je dat tevoren ook een beetje inschatten? Zijn er uitwijkhavens? Zijn er alternatieve routes? Ook een goed advies is dat iedereen aan boord het plan goed moet kennen. Dus niet alleen de schipper of navigator. Maar goed, het is duidelijk. Een plan maak je m.b.v. de kaart, de getijdentabel, de stroomkaart en de Reeds of ander informatiemateriaal zoals een wateralmanak. Zo werden wij door de stof geloodst, inclusief de één zevende en de één twaalfde

regel voor het bepalen van stroomsterkte en waterdiepte. Zoals gezegd, na de pauze mochten we oefenen, door een tocht te plannen van Oude Schild naar Vlieland. Drie routes waren er mogelijk en voor ieder daarvan bepaalden we

de vertrektijd en de verwachte aankomsttijd. In groepjes van 3 of 4 mensen werd er druk gepuzzeld en het zal Martijn deugd hebben gedaan, want we kwamen eruit. Kortom een leerzame en nuttige avond.

Grevelingen

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Zeilen in de Caribbean Vorig jaar maakte ik opnieuw een zeiltocht in de Caribbean met een Beneteau 423 van Sunsail. Voor wie de overtocht niet met de eigen boot wil maken, maar dit gebied wel onder zeil wil leren kennen, zijn dit wellicht nuttige ervaringen.

Ate Vogelsang Tochtvoorbereiding

e voorbereiding voor zo’n tocht verloopt heel anders dan normaal. Je beperkt je tot dingen die in de Caribbean moeilijk te verkrijgen zijn zoals drop en pindakaas, persoonlijke zaken als lectuur en wat zonnige kleding. En natuurlijk een goedgevulde portemonnee, creditcard en mobiele telefoon met abonnement: prepaid werkt niet! In de lokale supermarkten is verder alles

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

verkrijgbaar, en op de charterschepen is alles aanwezig om veilig te kunnen varen.

Vertrek naar Tortola

Nadat we via Sunsail een Beneteau 423 op het eiland Tortola hadden gecharterd en onze tickets hadden gereserveerd, kon het avontuur voor onze vierkoppige crew beginnen. De vlucht van Schiphol naar St. Maarten duurt ca. negen uur, waarna je met een kleine lokale maatschappij (Winair of LIAT) doorvliegt naar Tortola. Voor ons verliep het iets anders. Op Tortola bleek dat onze vlucht was geannuleerd en er die dag geen vluchten meer mogelijk waren. De verlichting van de start- en landingsbaan was uitgevallen. Met veel geluk kon voor onze crew nog een overnachting worden gevonden en kwam de bagage na enkele uren ook weer boven water. Met een zekere gelatenheid namen we de kosten maar voor onze rekening, in de hoop onze verzekering hierop aan te kunnen spreken.

Inscheping en vertrek

Vanuit Juliana Airport vlogen we de volgende morgen met een tweemotorige propmachine van LIAT naar Tortola, waarna we per taxi naar de Sunsail jachthaven reden. Na het inschepen kochten we bij een grotere supermarkt onze foerage in. Gewoonlijk gebeurt dit met de steun van een ‘local’ die z’n inkomen verdient door zeilers naar de supermarkt te rijden, boodschappen in en uit te laden, de boodschappen in de kajuitkastjes te proppen, z’n hand op te houden

en tenslotte ca. 5 % van de omzet te claimen bij de supermarkt voor de geleverde klandizie. Nog dezelfde dag zeilden we van Road Town naar Sopers Hole, waar we de nacht onder anker doorbrachten. Eindelijk... dit is vakantie!

De Britse Virgin Islands

De verschillende eilanden van de Virgin Islands zijn in dagtrips goed te bereiken. De afstanden tussen de eilanden variëren tussen 5 en 10 nM. Het verst verwijderd is het koraaleiland Anagada dat ca. 20 nM van Road Town ligt. Omdat alleen de grotere eilanden Tortola en Virgin Gorda over jachthavens beschikken is een bijboot met krachtige motor noodzakelijk. De eilanden Tortola, Jost van Dyke (genoemd naar een Hollandse piraat Joost van Dijk), Treasure Island, Virgin Gorda, Peter’s Island en Cooper Island zijn stuk voor stuk een bezoek waard. Daarnaast is er nog een aantal onbewoonde Bounty eilanden. Zeer geliefd zijn ‘The Baths of Virgin Gorda’, bekend door de enorme keien die hier op het strand liggen. Het grootste eiland Tortola heeft meerdere jachthavens en biedt goede uitgaansmogelijkheden. Alle eilanden (vooral de kleinere) zijn idyllisch, exotisch en bieden tenminste een strandhut waar een lokale drank zoals Pain Killer wordt geserveerd. De grotere eilanden bieden een goede maaltijd of exclusieve ‘haute cuisine’. Op het strand van het eiland Anagada bereiden ze in opgengesneden oliedrums voortreffelijke reuzen lobsters, die ter plekke worden geserveerd

De US dollar is het meest geaccepteerde betaalmiddel. De Amerikaanse Virgin Islands (St. Thomas en St. John) zijn wat minder in trek omdat deze eilanden net iets te toeristisch zijn. De bureaucratische formaliteiten in verband met mogelijke terroristische dreiging maken deze eilanden eveneens minder aantrekkelijk.

Overtocht naar St. Maarten

Na een aantal dagen herinneringen ophalen rond de Virgin Islands, vertrokken we tegen de heersende winden in naar St. Maarten. Na Virgin Gorda zouden we, met zo’n 12 knopen wind, circa 135 nM moeten kruisen. Dat zag onze crew niet zitten. Op motor en laptop (Sea Clear), voorzien van een gekalibreerde versie van de oversteek, gingen we de nacht in. De duisternis valt in het Caribische gebied binnen enkele minuten en levert een schitterende sterrenhemel. Ondanks het hemelse panorama begonnen we ons na ongeveer 100 nM zorgen te maken over de motor. Hij begon steeds onregelmatiger te lopen en het toerental moest stapsgewijs worden verlaagd om te voorkomen dat hij af zou slaan. Bovendien constateerden we in toenemende mate water in de motorruimte. Marifooncontact met de Sunsail Marina in Philipsburg bleek nog niet mogelijk. Met een slakkengangetje van 3-4 knopen konden we een etmaal later het anker in de baai van Philipsburg laten vallen. Een monteur van Sunsail verving daar vervolgens de brandstoffilters. Het water in de motorruimte bleek zeewater te zijn dat tussen de verbinding van boven - en ondermal onder de spiegel naar binnen sijpelde. Vermoedelijk hadden vorige gasten bij het achteruitvaren de steiger geraakt. Dit euvel kon niet worden verholpen, maar trad gelukkig alleen op als deze lekkende verbinding tijdens snel varen op de motor onder de waterspiegel zakte. We konden dus verder.

Saba en Anguila

Na een paar dagen op en rond St. Maarten te hebben doorgebracht, wilden we de eilanden Anguila en Saba bezoeken. Deze plannen moesten we, na overleg met de chartermaatschappij, helaas bijstellen. Het vulkaaneiland Saba heeft geen jachthaven en de paar moorings bieden weinig bescherming bij slecht weer. Diverse charterschepen zijn hier al op drift geraakt. Ankeren en bijliggen aan een mooring in de wateren rondom Saba is dan ook niet toegestaan door Sunsail. Het vrij vlakke Britse eiland Anguila met z’n schitterende stranden en koraalriffen is ca. 11 nM van St. Maarten verwijderd. Het biedt helaas weinig accommodatie voor charterjachten. Moorings en aanlegplaatsen zijn uitsluitend aan de rijken der aarde voorbehouden. En omdat de wind onafgebroken 6-8 Beaufort bedroeg, viel ook het plan om voor de kust van Anguila te ankeren in duigen. We zetten koers naar het mondaine Franse St. Barth dat ca. 15 nM van St. Maarten ligt.

St. Barthelemy (St. Barth’s)

Dit eiland biedt haar gasten een comfortabele jachthaven en voor diegenen die voor anker gaan, een beschutte baai met zicht op de meest exclusieve zeil - en motorjachten die men zich kan voorstellen. We hebben dit fraaie eiland te voet te verkend. Na een onrustige nacht bij 6 Beaufort en continu krabben op de slechte ankergrond zijn we de volgende ochtend naar het Franse deel St. Martin gezeild. Daar hebben we de nacht in

een gemoedelijke jachthaven in Baie de Grand Case doorgebracht. De volgende dagen kregen we opnieuw veel wind en golven van 4-5 m hoogte over ons heen. Één van de crewleden werd door een onverwachte dwars inkomende golf bijna letterlijk uit de kuip gespoeld. Met ruime wind rondden we St. Maarten. Onze laatste zeildag sloten we af met een spectaculaire aanloop van de Sunsail Base Harbour, Oyster Pond.

Kosten

In vergelijking met de Mediterranée zijn bestemmingen als de Caribbean vooral duur door de vluchtkosten van ca. 850,euro p.p. Daar staat tegenover dat, door de goedkoper geworden US dollar, de kosten voor spijs en drank iets lager liggen dan bij ons. De grootte van de charterschepen varieert tussen 36 en 52 ft. De charterkosten liggen tussen 2800,- en 5000,- euro per week. Voor catamarans, die je in deze wateren veel tegenkomt, moet je ongeveer 30-40 % bijtellen. Een catamaran van 42 ft. biedt wel ruimte voor 8 tot 10 personen.

Zeilseizoen

Onze wintermaanden zijn in de Caribbean doorgaans hurricanearme maanden en genieten dan ook de voorkeur bij die zeilers die weer heelhuids thuis willen komen. Dag - en water temperaturen liggen rond 28 0C, ’s nachts zakt de temperatuur naar 26 à 27 0C.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Antillen of Virgin Islands?

De British Virgin Islands bieden, in tegenstelling tot de Antillen, meer bescherming bij harde wind. Ze genieten vooral bij oudere zeilers de voorkeur door de vele beschutte baaien en de vele kleinere exotische eilanden die in dagtrips kunnen worden aangedaan. De Virgin Islands ademen een andere atmosfeer uit dan St. Maarten en bieden betrekkelijk goede infrastructuur. Op St. Maarten zijn de tegenstellingen erg groot. Het Nederlandse deel is duidelijk minder goed onderhouden dan het Franse deel. Je vindt op St. Maarten op de mooiste lokaties schitterende villa’s afgewisseld met afbraakwoningen, fraaie appartementen en leegstaande hotels.

Oesters open maken

ls je op de markt oesters hebt gekocht of ze zelf hebt geplukt, moet je ze eerst open maken voordat je ze kunt eten. Dat wil nog wel eens een moeilijke en, bij de wilde oesters met hun scherpe randjes, pijnlijke bezigheid zijn. Ik heb het een tijdje gedaan met zo’n dikke werkhandschoen, maar ik bleef beducht voor het uitschieten met het mes. Daarom heb ik een hulpstukje gemaakt waarmee het risico op verwondingen

veel kleiner is geworden en vooral het (comfortabel) vasthouden veel beter gaat. Op de ene foto zie je hoe het is gemaakt: drie 18 mm plankjes, haaks op elkaar (gewoon platte verbindingen met constructielijm) en een uitholling voor de duim met een stukje fietsband. De tweede foto laat zien hoe je hem gebruikt. Voor mij is dit ontwerp uitontwikkeld; beter hoeft niet!

Heerlijk varen… en meer!

De Antillen en de Virgin Islands bieden uitstekende mogelijkheden om te duiken of te snorkelen. De ontelbare schitterend gekleurde vissen, planten, zeesterren, roggen en schildpadden zijn een hele belevenis! Bij de charterfirma kun je gratis snorkeluitrusting uitzoeken. Onder het zeilen wordt door zeilers vaak gevist. Charterschepen zijn vaak voorzien van een aan de preekstoel bevestigde barbecue. Een lange lijn met een stuk lood en aas is al voldoende om een goede maaltijd boven water te halen. Vis vang je bij uitstek in diep water. Vissen uit ondiep water, met name koraalvissen, zijn vaak giftig en dus niet voor consumptie geschikt!

Arend Jan Klinkhamer

��

Enthousiast geworden? Ik heb nog volop foto’s en aanvullende info over dit gebied, die ik graag bereid ben te delen. 30

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

��

Sluisangst E

en schip luistert niet naar het roer als het stil ligt of een te lage snelheid heeft. Bij het achteruitvaren doet het al helemaal niet wat de gemiddelde schipper verwacht. Bovendien kan het verwaaien en uit positie raken. Daarbij zijn er in een drukke sluis altijd veel boten om je heen, en is er altijd wel een voorganger die raar doet. Er is dus alle kans om sluisangst op te lopen. Ook wat merkwaardige menselijke gevoelens spelen daarbij een belangrijke rol. We willen liever niet wachten en zeker niet lijdzaam toezien dat iemand die later aankwam dan jij vóór jou de drukke sluis ingaat. Het zou onverdraaglijk psychisch leed opleveren als hij/zij door kon gaan en jij nog een sluisbeurt zou moeten wachten.

Bang voor wat er komen gaat

De sluisangst wordt al merkbaar bij het naderen van en afmeren voor de sluis. De schipper wordt kortaf en nors, landvasten liggen niet goed klaar, de stootwillen hangen te hoog of te laag en de achteruit is ineens niet meer betrouwbaar. Van de weeromstuit wordt ook de bemanning nerveus en daarom onzeker en onhandig. En daarmee is een goede basis voor onjuist en ongecoördineerd handelen gelegd.

in memoriam

En dan moet je door de sluis. Voor PZV-ers geen probleem.

Eddy Vaessen

Een meerderheid van de voor de sluis ‘liggende’ schippers wacht meestal wel tot het licht op groen springt. Het begin verloopt dan ordelijk, maar weldra zorgen de fobische voordringers voor een chaotisch verloop. Als er toevallig een brug over een drukke verkeersweg openstaat en het sluispersoneel via slecht verstaanbare luidsprekers aandringt op spoed, wordt de feestvreugde helemaal compleet. En ook veel wind op de kont kan aan die feestvreugde een aanzienlijke bijdrage leveren. In de sluis gaat veel mis zoals daar zijn botsingen en bijna botsingen, eerst de lijnen voor, om dan vervolgens dwars te waaien, te vroeg aanleggen en dan weer verder moeten, andere boten die veel te ruw naast jou komen liggen, bijboten die in de weg liggen en soms gekraakt worden etc., etc.. Bij dit alles treedt dan onmiddellijk een andere natuurwet op de voorgrond: Het is nooit de schuld van de schipper! Anderen, de bemanning, bij voorkeur de vrouw, eenzaam en zonder instructies

Overigens een aantal, vooral grote, motorboten je zou ze broemies kunnen noemen, meert nooit voor een sluis af. Ze hebben dat nooit geleerd denk ik. Ze blijven fijn op de achtergrond, liggen meestal hinderlijk in de uitvaart en grijpen dan de kans om als één van de eersten naar binnen te scheuren. Van de flinke golven die zij daarbij maken, hebben zij zelf geen last. Ze meren halverwege de sluis af m.b.v. boeg- en kontschroeven, en gaan vervolgens tevreden kijken hoe slecht die anderen, die sukkels, het er vanaf brengen.

Eddy Vaessen

ddy was 62 toen hij op 16 januari jl. overleed. Een Bourgondiër en muzikant, waarin je de wiskundeleraar die hij ook was, pas herkende aan zijn gave tot luisteren. Jongensachtige, gebruinde krullenbol op slippers, is het beeld dat blijft hangen. Langjarig lid van PZV. Helaas had hij, vanwege zijn leraarschap en later zijn Bed&Breakfast, te weinig mogelijkheden om veel - Ramsgate’s - te zeilen. Ook zijn eigen boot heeft te veel aan de kant gelegen. Zijn eerste tocht met PZV begin jaren negentig was op de Kaskazi, waar hij met zijn speelsheid wonderwel paste. Hij aardde in PZV en een terugbrengtocht met de Girouette volgde. Vooral op dergelijke reizen met langere trajecten kon hij laten zien wat ‘bemannen’ betekent. Voor hem stond genieten aan de basis. Dat begint met te doen wat gedaan moest worden. Lui was Eddy niet. Voor je het wist stond hij af te wassen, terwijl je zijn voortreffelijke maaltijd nog zat te verorberen. Je kon op hem rekenen, hij wilde deel uitmaken van. Hij liet dat zien met zijn aandacht voor de ander, al was het maar met zijn hapjes of met een subtiele opmerking. Zijn gevoel voor sfeer, in de haven of varend - steunend op een breed interesse gebied van old timers tot honden, van eten en drinken tot bootonderhoud - en relaxte houding, maakten het zeilen tot een gezamenlijke en een gedeelde ervaring. Een goede basis voor zwaarder weer, dat hij met zijn uiteindelijk toch grijze haar en wat doorgroefd gelaat toch ook heeft gekend. Jammer dat ons met hem niet meer tijd is gegund. Eddy, vaarwel.

Soms is er een naarling die hen vriendelijk vraagt of de diesel uit kan, terwijl die juist zo gezellig broemt. Onder druk van hun vrouw of vriendin doen zij dat meestal wel, maar ze kijken dat mietje met z’n kindertjes die niet tegen dieseldamp kunnen, tevoren eerst wel even vernietigend aan.

Jacques van Tuyl >>> PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

met een zielig touwtje op het voordek, ja die hebben schuld en als goede schipper laat je dat ook luidkeels weten aan de sluisratten die op de sluismuren staan te genieten.

Zomerprogramma

Voorkomen van stress

Eén van de vele remedies tegen deze stress, is gebruik te maken van het begin of einde van de dag. Vóór 10 uur of na 16 uur is het al niet druk meer en nog vroeger in de ochtend of later in de avond heb je vaak de sluis voor jezelf! Wat kan het jou en je gezin of bemanning dan schelen dat je bolders mist, ronddrijft, achteruit de sluis uitkomt etc. Je richt geen schade aan bij derden en je weet eigen schade meestal wel te vermijden. Je kunt zelfs gaan oefenen met communiceren en afmeren tot jij en je bemanning tenslotte zoveel zelfvertrouwen hebben, dat je probleemloos door de drukste sluizen gaat. Er valt nog heel veel meer te vertellen over sluizen, over leuke en minder leuke incidenten, over de sluisetikette(!), oefenen etc., maar dit stuk is al te lang, dus dat komt een volgende keer.

Handel

Al jaren ben ik van plan om in de Volkerak-, Krammer- en Bruinissesluis een drijvend bureautje voor instant scheidingen te beginnen. Helaas ben ik te lui om dit soort briljante ideeën ook echt uit te voeren, anders was ik nu vast rijk en had zeker ook een grote broemie!?

Enige informatie over het zomerprogramma: leuke dingen voor de mensen……..!

an de zomercommissie ontvingen we haar programma 2009, dat er weer geweldig uitziet. Onderstaand een korte opsomming en toelichting van activiteiten. De volledige informatie is te vinden op onze Website: pzvzeezeilen.nl

1. Vaarklaar maken en bootonderhoud

Opstappers kunnen schippers helpen met het vaarklaar maken en het noodzakelijke bootonderhoud voorafgaand aan het nieuwe seizoen. Wanneer: in de weekeinden van maart respectievelijk april (in overleg)

2. Manoeuvreren op de motor

Trainen aanleggen/afvaren in jachthaven en sluizen (Op veler verzoek terug van weg geweest!J) Wanneer: weekend 25 – 26 april Plaats: Volkerak

3. Zeiltocht naar Blankenberge

Vierdaagse zeiltocht naar Blankenberge. Inzeilen voor de Ramsgatetocht of gewoon lekker een paar dagen uitwaaien. Wanneer: 30 april (Koninginnedag), en 1,2 en 3 mei Vertrek: vanuit de Roompot

4. Vrouwenweekend

Een weekend ‘Women only’ zeilen. Wanneer: 13 en 14 juni Waar: omgeving Numansdorp.

5. Zeezoen

Een nieuwe activiteit, sinds 2008, binnen de PZV: vier dagen zeilen, bij voorkeur op zee. Speciaal bedoeld om leden de gelegenheid te geven meer ervaring op te doen met zeezeilen in de breedste zin van het woord. Wanneer: lang weekend vrijdag 19 t/m maandag 22 juni

Bas Ziekenheiner

6. Zomertocht(en)

Lange, min of meer gezamenlijke, tocht(en) in trajecten, waarbij leden de mogelijkheid hebben zich aan te melden voor bepaalde trajecten. Wanneer: juni/juli/augustus

7. Oversteek naar Newcastle

Om meer PZV’ers over de drempel van het doorzeilen te helpen, om te genieten van prachtige wolkenluchten in lange schemeringen, vele dolfijnen, puffins, ruige kusten en een mooi gekleurde heldere zee, wordt dit jaar een oversteek naar Newcastle georganiseerd.

Verslag Secretarieel Jaarverslag PZV – Zeezeilvereniging 2008

Wanneer: week 4-12 juli

8. De zeillat op de juiste hoogte

Het uitwisselen van zeilervaringen met je kinderen, kleinkinderen en kinderen van familie en vrienden, om hun kennis van de zeilsport naar een hoger plan te brengen, is het doel van deze activiteit. Wanneer: zaterdag 29 augustus 2009 Waar: Veerse Meer

9. London

Streven is om eindelijk weer eens met een PZV-smaldeel in het St Katherine’s Dock af te meren. Noordelijke- en Zuidelijke vloot ontmoeten elkaar in Queenborough en maken daarna de Thames en London onveilig. Wanneer: 5 -13 september

10. Waddenweekend

Bedoeling is een aantal dagen ‘samen de wadden op’. Uitwaaien, lekker zeilen en gezelligheid zijn troef. Wanneer: 18 t/m 21 september

11. Eindejaarsweekend

Gezamenlijke afsluiting van het zomerseizoen, waarbij op zaterdag de traditionele, vooral vriendschappelijke en sportieve, onderlinge wedstrijd wordt gevaren. Wanneer: 3 en 4 oktober Waar: Zeeuwse Wateren

12. Strandzeilen

Leuk nieuw initiatief waarvoor overigens nog organisatoren worden gezocht. Iets voor U? Kontakt Jacqueline van Amstel!

PM: Tweede Sleepbroekweekend

Overhandiging 2e sleepbroek aan KNRM-station Hansweert. Mogelijkheid om met varen ‘in de broek’ te oefenen. Wanneer: datum in overleg met KNRM. Info volgt z.s.m.

De Redactie

Jan Otten (secretaris)

et jaar 2008 stond in het teken van een drietal belangrijke gebeurtenissen: de Ramsgate tocht, de wijziging van Statuten en Huishoudelijk Reglement en de opmaak en inhoud van ons lijfblad Zeezeilen. De eerste en meest belangrijke gebeurtenis betrof de Ramsgatetocht, onder meer gepland naar Walton on the Naze en Lowestoft. Vlootvoogd Piet Lucassen nam gezien de voorspelde weersomstandigheden een voortvarend besluit om rechtstreeks de oversteek te varen, teneinde verzekerd te zijn dat iedereen tijdig voor het slechte weer in Engeland aanwezig kon zijn. Een verwaaide dag in Engeland hield wel in dat het Captain’s dinner een dag later dan gepland plaatsvond, met complimenten voor de Ramsgatecommissie dat ze dit zonder problemen hebben kunnen realiseren. Het is duidelijk dat het karakter van de Ramsgatetocht in de loop der jaren is veranderd. Begonnen als een duidelijk geplande gezamenlijke tocht met een aantal relatief kleine schepen, met name bedoeld om grenzen te verleggen, te leren en (zonder de huidige elektronische navigatiemiddelen!) veilig heen en weer naar de overkant te varen, krijg je nu soms de indruk van een tocht langs een soort elektronische snelweg over de Noordzee. Er wordt met aanzienlijk grotere en beter uitgeruste schepen gevaren. De >>> 33

gemiddelde leeftijd van PZV- leden, schippers en opstappers, is sinds de start van de vereniging behoorlijk toegenomen. Grenzen verleggen en ervaring opdoen staan bij een aantal leden niet direct meer centraal en hebben bij deze en gene plaatsgemaakt voor de wens naar een rustige overtocht onder minder ruige omstandigheden.

aanpassingen van het Huishoudelijk Reglement en de Statuten met grote meerderheid van stemmen door de leden goedgekeurd, onder dankzegging voor het vele werk door de commissie verricht. De derde gebeurtenis in 2008 was een fundamentele discussie over de toekomst van ons blad PZV Zeezeilen en met de name de toekomstige uitvoering ervan. Met overtuiging heeft de redactie onder aanvoering van hoofdredacteur Hans van Reenen een blijvende `kleurrijke’ voortzetting en een aantrekkelijker inhoud van het blad weten te realiseren. Artikelen over zeezeilen, leerzame kennis en overdracht van ervaringen door PZV leden vormen de basis. Door een actievere werving van advertenties, waarvoor een grotere betrokkenheid van de leden zelf van belang is, alsmede door het realiseren van een verlaging van de drukkosten, kon de kostenverhoging als gevolg van de ‘full colour’-druk binnen redelijke perken worden gehouden. De destijds in een ALV vastgelegde ratio voor communicatiekosten (Zeezeilen en Website), kon daardoor worden gehandhaafd.

aanwezigheid en belangstelling van de leden. De activiteiten van onze vloot op IJsselmeer en Wadden breiden zich daarbij steeds verder uit. Een goed georganiseerd Waddenweekeinde mocht zich verheugen in deelname van ruim 50 leden op een vijftiental schepen. Zij hebben kunnen genieten van een heerlijke zeiltocht en een uiterst gezellig samenzijn.

g a l s r e v r a a J V Z P

Aan al deze aspecten is tijdens de laatste ALV in november veel aandacht besteed. De verkregen signalen uit de vereniging vormden voor het bestuur aanleiding tot nader beraad over het te voeren beleid voor zowel de korte als de langere termijn van de Ramsgatetocht. Voor wat betreft de korte termijn (Ramsgatetocht 2009) is een proces in gang gezet om de huidige praktijk kritisch te evalueren en op basis daarvan met een tochtvoorstel te komen.

De Ramsgatecommissie onder zijn nieuwe voorzitter, Leo van Leeuwen, heeft deze vraag voortvarend opgepakt en is gestart met een enquête onder zowel schippers als opstappers om hun mening en visie betreffende de tocht te peilen. Wij zien allen de uitkomsten hiervan in 2009 met belangstelling tegemoet. De tweede gebeurtenis betrof een al enige tijd slepend proces van herziening van Statuten en Huishoudelijk Reglement, met de bedoeling om beiden beter te laten aansluiten aan de behoefte en actualiteit van heden. Alle wijzigingen zijn voorbereid door een commissie onder de bezielende leiding van Arend Jan Klinkhamer, die tijdens de afgelopen ALV’s de wijzigingen successievelijk aan de leden heeft voorgesteld, waarna ze gezamenlijk bediscussieerd zijn en vervolgens aangepast. In de ALV van 15 mei 2008 zijn uiteindelijk alle wijzigingen en

Het bestuur is verheugd te constateren dat het aantal bezoeken aan onze website in de afgelopen jaren is gestegen van 858 in 2003 naar 3081 in 2008, met een gemiddeld aantal bezoeken per week in deze periode van 20 respectievelijk 58. Spectaculair is de stijging in 2008, namelijk meer dan 50% ten opzichte van 2007. Eveneens is het verheugend te constateren dat ook dit jaar door de Winter- en Zomercommisie weer een groot aantal activiteiten is gerealiseerd, activiteiten die, evenals in voorgaande jaren, weer konden bogen op grote

Het bestuur dankt alle commissieleden en projectleiders die ook in 2008 weer tezamen voor zowel de programmering als de uitvoering van de activiteiten hebben zorggedragen. Het ledental van PZV in 2008 is gegaan van 295 naar 296, waarbij 18 leden hebben opgezegd en 19 nieuwe leden zijn toegetreden. De Navigators Trophy werd door de voorzitter dit jaar in september tijdens een PZV bijeenkomst over Wedstrijdreglementen, in Eindhoven uitgereikt aan Aitske Ruben. [Noot redactie: Zie ook elders in dit blad] De aanmoedigingsprijs is in 2008 toegekend aan Martijn van Dijk. De basis voor deze toekenning vormden de door Martijn ontwikkelde kennis op weerkundig gebied, zijn betrokkenheid bij de organisatie van diverse activiteiten (o.m. opleidingen), het feit dat hij zich een uiterst plezierige en leergierige opstapper heeft getoond, alsmede zijn persoonlijke ontwikkeling met Laser-zeilen. De traditionele nieuwjaarsbijeenkomst in de Trafalgar Pub was als vanouds weer drukbezocht en bijzonder gezellig.

83, 82, 81, 80, 79, 78, 77, 76, 75, 74, 73, 72, 71, 70, 69, 68, 67, ....................................... Jong, jonger, verjongd

e komt het begrip verjonging in een veelheid van verbanden tegen. Zo is het bijzonder populair in de cosmeticabranche: ‘Tien jaar jonger in dertig dagen …!’ Dat las ik ergens; en ja, dat zou ik ook wel willen! Verjonging kom je tegen in relatie tot Botox, de Bonsai-kunst, de kunst van het masseren, de bosbouw, transcendente meditatie en nog veel meer. Ook ons zeilers is het niet vreemd: wat denkt u van een verjongde mast of giek, verjongde vallen of ‘verjonging door zeilen op zee’. In alle gevallen gaat het kennelijk om iets wat het nastreven waard is. Jong staat voor vitaal, krachtig, flexibel, dynamisch, ondernemend en wat dies meer zij. Een verjongde huid voelt beter aan, een verjongde

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

geest is weer fris, verjongde masten laten zich beter trimmen en verjongde vallen zijn lichter.

Vergrijzing

Voor organisaties (ambtelijke apparaten, bedrijven, verenigingen, e.d.), in een bepaald opzicht vergelijkbaar met levende organismen, is verjonging óók van vitaal belang. ‘Vergrijzing’ ligt immers voortdurend op de loer. En alle positieve kanten van zo’n vergrijzing daargelaten, als we naar onszelf kijken zijn er toch ook wel een paar negatieve kanten. De conditie loopt terug, het bewegingsapparaat wordt strammer, de flexibiliteit begint wat te lijden onder ingeroeste gewoontes en zo zijn er nog een paar aspecten waarover we

PZV Navigator's Trophy Tijdens de Ramsgatetocht 2008 werd bekend gemaakt dat de Navigators Trophy 2008 is toegekend aan Aitske de JongRuben.

2008

itske, die keer toevallig geen deelnemer aan de Ramsgatetocht, werd door onze voorzitter hiervan telefonisch op de hoogte gesteld en natuurlijk gefeliciteerd. De feitelijke uitreiking van de Trophy vond later dat jaar plaats in Eindhoven. Het secretarieel jaarverslag (zie elders in dit nummer) maakt daarvan gewag. Het is een goed gebruik binnen de vereniging de motivering voor het toekennen van de Trophy vast te leggen in de PZV-annalen, hetgeen we bij deze met graagte doen. We gebruiken daarvoor de tekst zoals uitgesproken bij de aankondiging tijdens de Ramsgatetocht 2008. Aitske, nogmaals proficiat!

Motivatie

‘De kandidaat voor de Navigators Trophy 2008 is in 1994 lid geworden van onze vereniging. Ze had toen al veel ervaring als (wedstrijd)zeilster op open jachten. Haar motief om lid te worden van de PZV was duidelijk: samen met haar

partner wilde ze de zee op.

legendarische Driehoek Noordzee.

Na enige jaren werd hun jacht als het ware hun tweede huis. Schipper en co-schipper vervolmaakten het tot één van de meest zeewaardige jachten in de PZV-vloot.

Haar schip heeft als ligplaats Enkhuizen, en vanuit die positie is ze een standvastig pleitbezorger voor de noordelijke vloot. Met succes, gezien de gestage uitbreiding van het aantal leden met een noordelijke ligplaats en de toename van het aantal activiteiten in het noorden.

Onze kandidaat heeft binnen de vereniging een grote ontwikkeling doorgemaakt, en was in de afgelopen zes jaren een drijvende en bindende kracht in bestuur en vereniging. Om enkele van haar bijdragen te noemen: het initiëren en enthousiast begeleiden van de bijeenkomsten voor aankomende leden; het met een aantal leden vormgeven aan de Checklist Kennis en Vaardigheden bemanningsleden PZV. De personificatie van het sociale gezicht van de PZV bij wel en wee en kommer en kwel van onze leden. Als secretaris deed zij haar werk punctueel en met groot gevoel voor orde en samenhang in de vereniging. Als zeezeilster en schipper/co-schipper heeft zij ook haar actieradius zeer verbreed. Zo nam ze bijvoorbeeld in 2003 deel aan de aanbrengtocht Kanaaleilanden en heeft ze in 2004 en 2006 de CAM-race mee gevaren. En in 2007 zeilde zij met haar partner de

Het is met grote waardering voor al deze bijdragen, dat het bestuur in 2008 de Navigators Trophy toekent aan:

Aitske de Jong-Ruben.

.................................. 42, 41, 40, 39, 38, 37, 36, 35, 34, 33, 32, 31, 30, 29, 28, 27, 26 maar zullen zwijgen. Welnu, dezelfde soort effecten doen zich ook voor in organisaties. En dus is, zoals gezegd, verjonging ook van vitaal belang voor organisaties. En dat geldt dus ‘qualitate qua’ ook voor onze PZV, zeezeilvereniging van schippers en opstappers. Mijn opvatting is dat we als vereniging aan dit onderwerp tot nu toe nog te weinig aandacht hebben besteed. Ik vind ook – om het eens anders te zeggen - dat we er met het oog op de toekomst van PZV niet genoeg aandacht aan kùnnen besteden!

Pleidooi voor koers naar verjonging

Tegen de tijd dat u dit leest, d.w.z. omstreeks medio april, zal PZV een nieuw bestuur kennen; zoals het er nu naar uitziet een bestuur dat weer van een aanzienlijk jongere signatuur is dan het vorige. Gelet op het voorgaande kunt u zich voorstellen dat ik dat een verheugende ontwikkeling vind. Ik teken daarbij echter aan dat dit naar mijn mening slechts een begin is. Het is aan het nieuwe bestuur, om in samenspraak met de leden de verdere koers naar de toekomst uit te zetten. Mijn pleidooi ten overstaan van het nieuwe bestuur is dan ook: ‘Richt je koers naar de toekomst nadrukkelijk mede op verjonging!’

Hans van Reenen PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Opstappers Enquête Verslag van de opstappers-enquête over de Ramsgate.

aast de schippers kregen ook de opstappers de kans om hun mening over de Ramsgate tocht te geven, hier volgt een samenvatting van de enquête onder de opstappers. Na de schippers-enquête is het belangrijk ook de mening van de opstappers te peilen. De informatie van de opstappers is natuurlijk ook gebruikt in de voorbereidingen van de tocht voor 2009. Leo van Leeuwen Dit voor PZV belangrijke evenement werpt altijd voldoende discussiestof op, ook bij de opstappers. Dat is ook logisch omdat er al zoveel mensen mee geweest zijn en mee willen gaan. Zonder opstappers is er ook geen Ramsgate en wij als commissie willen zoveel mogelijk gebruik maken van de ideeën en waardevolle suggesties. Hierbij een zo volledig mogelijk verslag van de reacties van 35 opstappers die de moeite hebben genomen de enquête in te vullen. Waarvoor dank. ● Deze opstappers zijn, de laatste 5 jaar, gemiddeld 2,75 keer met de Ramsgate mee geweest. 24 opstappers gaven aan in ieder geval ook in 2009 mee te gaan. Zeven waarschijnlijk en vier konden helaas geen tijd vrijmaken. ● De scores voor wat de opstappers belangrijk vinden zijn: - Ervaring opdoen 30%. Deze uitslag kan niet verrassend genoemd worden! - Gezelligheid 29%. Een niet onbelangrijke hoge score! - Week zeilen in clubverband 25%. Er is ook sprake van heel ervaren opstappers waar ervaring opdoen minder speelt! - Andere/nieuwe leden leren kennen scoort 16%. ● Evenals bij de schippers wordt het Captainsdinner door 67% belangrijk gevonden. Andere suggesties zijn barbecues, uitgebreide lunch of gezellige borrels daarvoor in de plaats. De voorstanders zien in het Captainsdinner HET hoogtepunt van de tocht met ruimte voor Zeuntjes, jubilarissen etc. ● 40% wil graag zitten tijdens een ‘Captainsdinner’. De rest wil graag een gezellig samenzijn maar niet gedurende het gehele diner vastzitten aan dezelfde buren. Een beetje buurten/ andere mensen spreken en ervaringen uitwisselen worden als belangrijk ervaren. ● Welke ervaring men wil opdoen heeft veel reacties opgeleverd. Hoog scoort: ‘Leren navigeren’. Verder ‘Zeilvoering en trim op zee’, ‘Nachtzeilen ervaren’, ‘Zee-ervaring opdoen’,

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

‘Tochtplannen leren maken’, ‘Navigatiemiddelen gebruiken’, ‘Meteo leren interpreteren’, ‘Leven aan boord op langere tocht’, ‘Omstandigheden op zee ervaren’, ‘Zwaarder weer meemaken’, ‘Nieuwe havens aanlopen’, ‘Zeemijlen maken’, ‘Zeilhandelingen op zee’, ‘Oversteken shipping-lanes’, ‘Koken op zee’ en ‘Andere kusten en boten leren kennen’. ● Heel veel reacties kwamen ook binnen op de vraag: ‘Wat verwacht U van schippers waarbij U opstapt?’ Weer in volgorde van het aantal reacties hierbij de belangrijkste: ‘Lef om de boot uit handen te geven’, ‘Geven van informatie’, ‘Dingen durven overlaten aan opstappers‘, ‘Zorgen voor de veiligheid‘, ‘Adequate kennis en ervaring op zee hebben’, ‘Kennisoverdracht en weg willen leren’, ‘Goede sfeer aan boord bewaren ‘, ‘Vrijlaten en ook zelf willen leren’, ‘Duidelijkheid. ● Delegeren. Beslissen. Rust. Tactisch’, ‘Meedoen aan het clubgebeuren’, ‘Fouten mogen maken’, ‘Als schip en bemanning de overtocht aankunnen de overtocht ook maken’, ‘Open houding’, ‘ Willen zeilen en niet hangen in de haven’, ‘Gezellig zijn’, ‘Gastheerschap’, ‘Respectvolle benadering ook voor minder ervaren opstappers’. ● Schippers, waarvan ik er een ben, mogen dit rijtje nog eens extra goed doornemen en eens overwegen welke opmerkingen op hen van toepassing zijn en waar zij zelf kunnen verbeteren. ● Een wedstrijdelement tijdens de tocht wordt door ongeveer 50% gewaardeerd. Sommige vinden dat het veiligheidselement onder druk kan komen te staan wanneer er sprake is van een wedstrijd. ● De vraag hoe de palavers verbeterd zouden kunnen worden heeft een aantal suggesties opgeleverd. Men wil een korter en zakelijker palaver. Voorgesteld wordt een wat meer directieve aanpak van de vlootvoogd. Beperk het in tijd en breng structuur aan. Geen haantjesgedrag en gebruik alleen nautische overwegingen. Niet teveel plannen en niet teveel palavers (maximaal 2/dag). Ervaring voorrang geven. Gebruik alleen: weer/wind, stroom, alternatieven en timing. ● Bij de vraag ‘Wilt U iets wijzigen aan het huidige Ramsgate concept?’ geeft een ruime meerderheid van de geënquêteerden aan, dat het concept prima is zoals het is. Er zou eventueel weer wat meer uitdaging moeten komen met bijvoorbeeld langere trajecten. Stop met geforceerd bijeen brengen van de Noord- en Zuidvloot voor de oversteek. PZV-leden ontmoeten elkaar in Engeland. Laten zich clusters vormen die gezamenlijk oversteken en daar de rest van de vloot ontmoeten. Ook zou de tocht Noord Frankrijk of de Duitse wadden kunnen aandoen. Dat ‘oude rotten’ erop uitgekeken zouden zijn is geen reden om het concept aan te passen. ● De maximale afstand in mijlen die men in 1 ruk zou willen afleggen is: 20% 100 mijl, 25% 125 mijl, 20% 150 mijl, 35% > 200 mijl. Gem. afstand is 151 mijl wat zelfs nog iets hoger ligt dan bij de schippers!

● De Ramsgatetocht heeft het juiste aantal dagen vindt 84%. Voor 16% mag het wel een paar dagen langer duren als dat de tocht aantrekkelijker maakt.

Andere gemaakte suggesties en ideeën

Houd meer rekening met de wind en pas de plannen daar op aan. * Vraag voor het opgeven van de tocht een commitment van de deelnemers om het voorgestelde plan te willen varen. * Geef meer aandacht aan zeeziekte preventie. * Geen Captainsdinner waardoor we flexibeler kunnen varen. * Samenkomst Noord- en Zuidvloot aan de Nederlandse kust beperkt de tocht mogelijkheden teveel. * Tochten langs de Belgische/Franse kust en het Duitse wad moeten naast Engeland ook mogelijk zijn. * Programma mag best onderweg worden aangepast als de omstandigheden dat zinvol maken. * Maak de tocht eens in de 4 jaar een paar dagen langer waardoor we een groter gebied kunnen bestrijken. * Splits de vloot in bikkels en socializers. * Ipv Captainsdinner nemen alle boten BBQ spullen mee en maken we 1 grote BBQ. * Laat alleen de schipper op de elektronische instrumenten kijken en laat de navigator op gegist bestek varen. * Goede controle op veiligheidsmiddelen. * Minder voorgekauwd programma zodat de schepen zich beter moeten voorbereiden. * Een deel van de vloot zou bijv. 1 week eerder kunnen vertrekken en dan de 2e week samen optrekken wat tegemoet zou komen aan sommige wensen. * Profiteer van de prachtige kreken en riviertjes in Engeland om te overnachten. * BBQ is prima en maakt ons minder afhankelijk van een van te voren bepaalde bestemming. * Kunnen we het groepsgevoel niet vergroten met opdrachten (fotografie, knopen, etiquetten). * Kleinere vloot van maximaal 15 schepen voor meer flexibiliteit. * Gebruik GPS niet als TomTom op zee maar neem de wind als uitgangspunt. * Vermijd een te luchthartige opvatting over zeezeilen in het algemeen en zorg voor een goede voorbereiding.

Commentaar

De Ramsgate commissie is heel blij met alle input die zij ontvangen heeft van de opstappers. Interessant is natuurlijk dat er flinke overeenkomsten zijn met de schippers-enquête maar er zijn ook nieuwe elementen die zonder meer extra informatie verschaffen. Alhoewel er geen grote steun is voor een Captainsdinner blijft de wens om samen te zijn. Ook blijft er de spanning tussen de wens om met een meer flexibel tochtplan te kunnen varen en toch een Captainsdinner of barbecue te organiseren voor 125 mensen. Daarnaast moeten we niet onderschatten dat een ruime meerderheid niet zoveel wil veranderen. De traditie binnen de club telt ook en het aantal schippers en opstappers dat aangeeft in 2009 mee te willen laat zien dat er veel enthousiasme voor deze tocht bestaat. De Ramsgate commissie is met alle informatie aan de slag gegaan en meent weer een aantrekkelijke tocht voorgesteld te hebben.

Leo van Leeuwen (namens de Ramsgate commissie)

Training voor het SRC-examen

adiocommunicatie en veiligheid op zee bevinden zich in een snelle evolutie. Voor de beroepsvaart gelden al jaren strengere reglementeringen. Ook voor de pleziervaart bestaan nu internationale normen van het GMDSS systeem. Wie een VHF-DSC, EPIRB of SART wil gebruiken, moet in het bezit zijn van het Short Range Certificate of van een gelijkwaardig document.

Short Range Certificate

Het SRC is internationaal erkend certificaat voor gebruik van de zeemarifoon (25 Watt) en is een officieel certificaat van de International Maritime Organisation (IMO). Het certificaat wordt ook door het Agentschap Telecom in Nederland erkend en met het certificaat kan men bij het Agentschap Telecom een MMSI nummer aanvragen voor gebruik van de genoemde apparatuur onder Nederlandse vlag. Het SRC heeft een geldigheid van vijf jaar en kan vervolgens steeds voor vijf Euro met vijf jaar worden verlengd.

PZV training voor Short Range Certificate in de Trafalgar Pub Paul Horstman verzorgde op 15 januari de introductieavond Marifonie. Na afloop ontstond bij een aantal deelnemers de behoefte aan het behalen van een officiëel certificaat. De verschillende mogelijkheden werden onderzocht en als gevolg daarvan werd er op zaterdag 28 maart door Altaïr Vaarschool uit Brasschaat (B) in de Trafalgar Pub een trainingsdag voor het SRC verzorgd. Deze trainingsdag is deels theoretisch deels praktisch en is tegenwoordig verplicht alvorens men op examen mag. Aan de training werd door 19 PZV leden en een kandidaat lid deelgenomen. Na afloop van deze training werd het officiële attest verstrekt, dat benodigd is om aan het SRC- examen te kunnen deelnemen en dat geldig is voor één jaar. Voor het SRC zal later nog het examen in Brussel moeten worden afgelegd. Altaïr is sinds 1984 actief met het geven van opleidingen voor de pleziervaart en is één van de officieel erkende en gecertificeerde opleidingcentra voor het Short Range Certificate ( nadere informatie zie: www.altairvaarschool.be). U zult zich wellicht afvragen waarom niet Marcom-B in plaats van dit Belgische gedoe … Wel, dit cerficaat is specifiek voor de pleziervaart ontwikkeld en daarom ontdaan van enige belasting vanuit de beroepsvaart en verder, wat de meeste Nederlanders toch ook aanspreekt: de vereiste training is beduidend goedkoper en het examengeld is minder!

Hans Brevé PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Ontsnapt uit het IJs Wie rekent er nu op zo’n winter?

mutsen, motorhandschoenen met daaronder dunnere handschoenen, gevoerde laarzen en voor over het skipak: onze Regatta waterdichte zeiloveralls, ook gekocht in Noorwegen. De waterlijn van de Annies komt dus aardig diep te liggen We willen met de Kerstdagen vertrekken en de weerberichten lijken gunstig. Een dag of twee later geeft de pluim een heel ander beeld. Er wordt vorst voorspeld en niet zo’n beetje. We stellen ons vertrek dus een paar dagen uit, om even aan te zien hoe het zich gaat ontwikkelen. 31 December is nog best haalbaar.

naar Enkhuizen. De berichten voor de binnenvaart geven aan dat het IJsselmeer en Markermeer vanaf vandaag weer goed bevaarbaar zijn. Het moet nu dus echt gaan lukken. We bellen de Buyshaven niet, want daar zal het ijs vast ook wel weg zijn.

Het feest gaat niet door Aitske Ruben

et lijkt een leuk plan: Oud en Nieuw 2008-2009 op Terschelling doorbrengen en wel op ons eigen schip. Veel zeilers doen al jaren verslag van hun wintertocht en ook wij willen deze jaarwisseling wel eens op een andere manier doorbrengen. De kinderen doen mee en zullen met een gehuurde boot ook die kant op komen. Ook andere kennissen komen met hun boot. Waar moeten we aan denken wanneer we met vrij koud weer gaan varen? Lijsten worden gemaakt, kachels geprobeerd en ook aan extra gas wordt gedacht. Ik ontdek bij de kampeermarkt een leuk butagasstel, dat handig op flesjes aangesloten kan worden. Onze eigen gasfles, die zich in een koude bun heeft verstopt, zal zeker bij lage temperaturen niet voldoende druk leveren. We hebben natuurlijk ook nog onze elektrische kookplaat, die ooit aangeschaft is in Noorwegen. Daar leveren ze namelijk alleen propaangas en geen butagas. Extra petroleum om onze kachel lekker te laten snorren lijkt niet overbodig.

Het kledinglijstje bevat, naast extra warme lange onderbroeken en hemden, natuurlijk ook bivakmutsen, gewone 38

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

De 29e willen we gaan varen, via Makkum en door naar Terschelling. Wij krijgen echter een telefoontje, dat de boot waarmee de kinderen zouden komen, al ingevroren ligt. We zouden met zijn allen op onze boot kunnen, maar hoe komen we dan terug? Is de haven van Enkhuizen dan ook dichtgevroren? We moeten daar toch ook weer van alles inladen voor de geplande tocht naar Eindhoven. Op de televisie hebben de weermannen en vrouwen het over schaatsen en wij willen nu juist varen!! De uiteindelijke beslissing is, dat we niet gaan. We vertrekken op 1 januari per auto richting Friesland om te schaatsen en om op 2 januari onze jarige dochter te feliciteren. Wanneer kunnen we nu dan wel naar Eindhoven varen? We hebben diverse mogelijkheden in onze tochtplanning, maar alles wordt een puzzel, wanneer op veel plaatsen de bruggen niet draaien, kranen niet bruikbaar zijn en de vorst aanhoudt. (zie voor de puzzeltochtplanning www.mywatersite.nl). Ook krijgen we steeds te horen dat er nog te veel ijs ligt. De voorbereidingen gaan echter door en ik houd nauwlettend het weer in de gaten. Op woensdag 11 februari rijden we

Dat valt even vies tegen. Aangekomen, zien we wat ijs tussen de schepen liggen, maar dat kan natuurlijk een vliesje van de afgelopen nacht zijn. We lenen het vlotje van de havenmeester en gewapend met peddel, pikhaak en een schop, gaan we het ijs te lijf. Eerst lijkt het mee te vallen, maar wanneer we steeds verder naar het midden komen, blijkt het ijs toch wel een dikte te hebben van 5 tot 7 centimeter. Tot het donker wordt, hakken we erop los en hebben we achter de boot een redelijke geul. In de sloot naar de uitgang echter moeten we nog een hele dag hakken, waar we elkaar steeds sneller moeten afwisselen. Waar is toch die goede conditie gebleven? Donderdag, aan het eind van de middag durven we de Annies te verhalen naar open water. Morgen willen we echt weg. Helaas blijkt de ventilator van onze Webasto verwarming kuren te vertonen, maar we hebben gelukkig twee elektrische kachels aan boord, die we ‘s avonds in de havens kunnen

aanzetten.

We wagen het erop

Op vrijdagochtend regent en sneeuwt het. We zetten de fok erop en gaan richting Naviduct. Aan de andere kant van de sluis ligt een dicht ijsveld van flinke omvang, weliswaar losgevaren door de binnenvaart, maar toch drijven er behoorlijk grote stukken. Pieter blijft op de voorpunt angstvallig in de gaten houden hoe het gaat, terwijl ik zo langzaam vaar, dat we net niet in het ijs vast komen zitten. Op 300 meter zien open water, dus het zal en moet lukken. De verdere dag komen we nog wat ijsschotsjes tegen. Voor diegenen die het willen proberen: een vlak stukje water tussen windgolven is ijs! Bij Marken zien we nog een echt ijsveld, waar we vrij snel omheen kunnen varen. De buien en opklaringen wisselen elkaar af, en Pieter en ik ook. Binnen geeft de thermometer 4 graden aan, buiten is het niks, nat en 0 graden. We passeren ruim voor 16.00 de Schellingwouderbrug en om 18.30 liggen we in de Zuidersluis te IJmuiden. In het donker varen we de haven van IJmuiden binnen. Kachels allebei aan, want het gaat vannacht aardig vriezen.

De zon schijnt, wanneer we ons op zaterdag 14 februari voorzichtig op het bevroren dek wagen om de landvasten los te maken. Het wordt een prachtige dag op zee, helaas zonder de voorspelde Noordenwind. Dus alles op de motor. We melden ons op VHF 3 bij de Maasmond en vragen toestemming om tot het lage geleidelicht bij de Noordpier te mogen blijven varen. Dat wordt toegestaan en we krijgen verder een groot deel van de Nieuwe Waterweg begeleiding van de diverse verkeersposten. Dat zijn we niet gewend, maar het is erg druk met grote scheepvaart en omdat wij de enige pleziervaart zijn, letten ze extra goed op ons. We hebben twee tot drie knopen stroom tegen, en zodoende wordt het een langdurige bedoening. De politieboot komt nog even langs om

te vragen waar we vandaan komen en neemt genoegen met ons antwoord. Goed dat ze opletten, want in deze winterperiode liggen veel schepen lang verlaten. Net voor donker liggen we in de Veerhaven, waar de havenmeester speciaal op ons heeft gewacht.

totale hoogteverschil dat we moeten overwinnen is zoâ&#x20AC;&#x2122;n 17 meter.

De laatste etappe

Zondag is het ietsje druilerig, met af en toe wat sneeuw. De Botlekbrug en Spijkenissebrug draaien snel op ons verzoek via de marifoon. Dat hadden we al eerder ervaren, zo laat in het seizoen. Ze laten je, wanneer je alleen komt aanvaren, niet wachten. Op de Oude Maas is het erg druk met binnenvaart. Deze schippers kennen geen zondagsrust. Bij Dordrecht draaien we de Kil op en na nog een uurtje koukleumen komt het Holland Diep. Nergens meer ijs gezien. We draaien Strijensas in, waar morgen de mast eraf moet. Voordat de regen echt losbarst kunnen we het grootzeil en de fok nog droog opbergen.

In de loop van de dag wordt het droger en droger en om 16.20 uur varen we, na ruim 2875 mijl sinds het vertrek uit Eindhoven in mei 2008, weer de Beatrixhaven in Eindhoven binnen.

De mast eraf halen is een hele klus. Alle lijnen los, de stekkers afplakken, de verstaging loshalen en dan moet Pieter eerst nog even naar boven om de marifoonantenne, het toplicht en de windmeter eraf te halen, voor we met de handbediende kraan de mast naar beneden kunnen laten komen. We zijn beiden langzamerhand best moe, maar besluiten toch nog door te gaan naar Drimmelen. Dat scheelt morgen weer twee uur varen. Ook daar wacht weer een aardige havenmeester. Ik bel altijd wel of we een nacht in de haven mogen liggen en of er ook stroom aanwezig is. Dinsdag 17 februari varen we weg in regen en nevel. De sluizen zitten allemaal mee. Uit sluis III, de enige dubbele sluis in Nederland, komen net twee vrachtvaarders en ook daar gaat het dus vlotjes. In het Wilhelminakanaal hebben de sluizen nog een flink hoogteverschil. Sluis I spant de kroon met zoâ&#x20AC;&#x2122;n 5 meter verschil. Het

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Vuilwatersystemen LOZINGSVERBOD

Wim van Roode

Lezing/informatie avond

p 18 december 2008 is er een lezing/informatie avond gehouden met als onderwerp: ‘het lozingsverbod van toiletwater op het oppervlaktewater voor alle pleziervaartuigen’. Zie ook Techniek en Vaarpraktijk in Zeezeilen nr.1-2009. Dhr. Klumpert van de fa. Auerhaan heeft in een presentatie het lozingsverbod toegelicht en aangegeven welke mogelijkheden jachteigenaren hebben om te voldoen aan de wettelijke eisen. Tevens was het hele scala producten die toegepast kunnen worden aanwezig. Deze presentatie staat op de PZV website, waarbij ik de kanttekening zou willen maken dat de firma Auerhaan uiteraard niet de enige leverancier is van dit soort producten. Ook de reguliere watersportbranche levert alle benodigde onderdelen, tot complete systemen aan toe.

Besluitvormingsproces

Wat misschien kan helpen bij de keuze van een systeem, zijn de voor- en nadelen die de verschillende mogelijkheden hebben. Chemisch toilet: plus • klein, makkelijk te installeren, betrouwbaar, relatief goedkoop min • beperkte capaciteit

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

Droog toilet: plus • compact, milieuvriendelijk, relatief goedkoop, betrouwbaar min • uitleg van het gebruik bij gasten, vraagt veel gewenning

• gebruik bij de aanleg alleen PVC pijp of goedgekeurde, geurdichte vuilwaterslangen. Poreuze slangen kunnen zeker na verloop van tijd geur doorlaten. Plaats de ventilatie opening aan dek op een plaats waar u er geen last van heeft,

Compleet vuilwatersysteem: plus • capaciteit, comfortabel en gemakkelijk, geen gesleep min • regelmatig naar walstation, minder geschikt voor kleine schepen, duurste oplossing, storingskans, onderhoud, inbouw vraagt specifieke kennis

• controleer het volledige systeem regelmatig op lekkage,

Stank

Zo voorkomt u nare luchtjes aan boord. Een reukloos toilet bestaat niet. Onderstaande tips helpen wel om hinderlijke geurtjes zo veel mogelijk te voorkomen (bron: Watersportverbond, HISWA, VROM, ANWB). • of u nu een mobiel/chemisch toilet of een vuilwatertank heeft: zorg er bij iedere toiletspoeling voor dat alle fecaliën en urine in de tank terechtkomen. Leeg deze tank wanneer dat kan en wacht niet persé tot deze vol is,

• aan de vuilwatertank hoeven in principe geen geurverdrijvende middelen te worden toegevoegd. Kiest u daar toch voor, gebruik dan bij voorkeur een biologisch middel. Chemische middelen maskeren de geur, maar doden ook de bacteriën die goed werk doen. Biologische middelen versterken juist de natuurlijke afbraak.

Noot van de redactie

Ten overvloede volgt hier een heel beperkte selectie van de vragen en antwoorden op de site: www.vuilwater.info.

In welke wateren mag ik sinds januari 2009 niet meer lozen?

• gebruik bij voorkeur zoet water als spoelwater. Zout water vergroot de kans op stankvorming

Het verbod geldt voor alle Nederlandse binnenwateren, incl. de Waddenzee. In tegenstelling tot eerder verstrekte informatie op deze site geldt het lozingsverbod toiletwater niet voor de Nederlandse kustwateren.

• kiest u een droog toilet waarin fecaliën worden afgedekt met papieren doekjes, giet er dan af en toe een glaasje water bij,

Komt er nog wel een lozingsverbod voor andere categorieën schepen?

• zorg voor een goede opslagplaats voor de volle zakken van uw droogtoilet, • voor chemische toiletten zijn speciale producten in de handel ter voorkoming stank, afzetting en verstopping. Deze kunt u toevoegen aan het spoelwater en aan de tank, • controleer bij een vuilwatertank regelmatig of de ventilatie en het ontluchtingsfilter nog goed functioneren. Als u de tank goed ventileert en ontlucht kunnen de reukloze aërobe bacteriën hun werk doen en krijgen de anaërobe minder kans hun onaangename geur te verspreiden,

Voor bedrijfsmatige categorieën schepen, zoals hotelen passagiersschepen, rondvaarten partyboten, chartervaart, bruine vloot en binnenvaart, zal op termijn vermoedelijk ook een lozingsverbod gaan gelden. Wanneer dat zal zijn, hangt onder meer af van de juridische mogelijkheden.

Hoe wordt er gecontroleerd op het lozingsverbod?

Omdat er geen verplichting is om een opvang voor vuilwater aan boord te hebben, kunnen waterbeheerders en de waterpolitie alleen ingrijpen wanneer ze iemand op heterdaad betrappen bij het lozen van toiletwater op het oppervlaktewater. Dat is lastig.

Wonderwetofgroteflop Een prachtige dag

Juni 2009, een prachtige dag, Zuidenwind 4 Bft en een stralende zon. Sprankelend zeilweer en we zijn met de Seabert onderweg van de Roompotsluis naar Lowestoft. Mooie doorschijnend groene golven en een gestage 5,5 kt over de grond. Het kan niet beter. Maar we moeten straks een verzameling shipping lanes en een shipping knooppunt kruisen en ik maak me vast stiekem zorgjes. Onverstandig want via mijn maag slaat de onrust over naar mijn darmen en owee ik moet naar het toilet. Maar dat kan niet en dat mag niet want onze vuilwater tank is vol en we zijn nog binnen de 12 mijlszone!

Pompenleed

Hoe kan die tank nu nog vol zijn, je gaat toch geen menselijk afval exporteren naar Engeland? Het heeft alles te maken met de zorgvuldigheid waarmee de bij watersporters zo geliefde antipoepwet is voorbereid. Te weinig pomppunten. Het gratis overheidspunt bij de Krammersluis is kapot. De sluiswachter wil er niets mee te maken hebben, want het valt onder de ambtelijke groepering ‘Fauna en toiletbeheer’. Op naar Aqua Delta. Voorzichtigheidshalve voor de sluis blijven liggen en er naar toe wandelen. Jawel zegt het matrixbord: wachttijd 3 uur. Door naar Colijnsplaat, daar is het niet zo druk zeggen we tegen elkaar, maar dat valt tegen. Er is een Zeelandpromotie activiteit, veel jachten en hier is de wachttijd een halve dag. Je kunt ook geen nummer trekken of zo, nee de schepen liggen in een file voor het pomppunt achter elkaar met draaiende diesel de lucht te vervuilen, want dat verbiedt deze briljante wet niet. In het kader van de promotie krijgen we een foldertje van de laatste overlevende mosselvissers in handen. De Stormvloedkering is zo succesvol dat de Oosterschelde te weinig voedsel voor de mosselen produceert. Zij pleiten ervoor nutriënten (lees mest of kunstmest) te mogen toedienen. Nu, we komen ernstig in verleiding hen direct van dienst te zijn, maar als gezagsgetrouwe burgers houden we de handen af van de pomp.

We gaan in een box, geen probleem. De voorzieningen in Colijnsplaat zijn uitstekend en we gaan morgen vroeg wel. Moeten toch om zes uur op en dan zullen we wel de eerste zijn. Dat zijn we ook, maar we hebben geen “poeppomppenning” van de havenmeester en die komt pas om negen uur. We willen ons tij niet laten verlopen, de verwachtingen voor de overtocht zijn optimaal, dus we gaan.

Alles los

Maar nu? Moedertje natuur dringt aan. Met een bezwaard gemoed ga ik naar het toilet, ben enige tijd met afsluiters bezig, doe mijn ding en pomp het gevolg ervan overboord. Nou, daar had ik toch niet op de kustwacht gerekend! Binnen vijf minuten hangt er een helikopter boven mijn illegale lozingspunt en neemt monsters. Daarna wordt ons middels een onverstaanbare luidspreker gesommeerd naar de Roompotsluis terug te keren. De kustwachtboot de Groene Papagaai verschijnt aan de horizon en komt dichterbij. Een vierkoppige bezettingsmacht wordt overgezet en ik word in de boeien geslagen. Dat zal mij leren en een beambte vertelt mij trots dat ik op heterdaad ben betrapt door een Nederlandse satelliet. (De enige die de lancering met onze eigen Europese raket overleefd had). Vroeger werd deze gebruikt om de visserij te bewaken, maar handhaving van de nieuwe wet had een hogere politieke prioriteit! De gehoorzaamheid moet er bij dat dwarse recreatieve klootjesvolk, sorry bootjesvolk, ingeranseld worden, dat had de Tweede Kamer zo bedoeld! Bij de Roompotsluis gaat de Seabert aan de ketting en ik in voorarrest.

voort uit mijn woede en verontwaardiging over het ons opleggen van een mijns inziens onnodige, belachelijke, onrechtvaardige en niet handhaafbare wet. Zie ook het artikel hoge nood in de Waterkampioen 01-2009. Wat ga ik zelf doen ? In ieder geval geen dure ruimte vretende en toch altijd te kleine vuilwatertank in laten bouwen. Zelf inbouwen raad ik sterk af, het gaat hier om een methaan vormend systeem, lekkage levert een potentiële drijvende bom dus! Geef ik toe dat ik niets ga doen omdat ik altijd op ruim, zeer goed zelfzuiverend water zeil? Loop ik het risico uit PZV gegooid te worden? Voor mijn gemoedsrust en vooral om de meer volgzame opstappers niet in gewetensnood te brengen, ga ik een z.g. Cactus droogtoilet installeren. De naam is motiverend en het ziet er in de catalogus van Compass goed uit. Ik heb met een houten model een plaats gezocht en het kan zonder al te veel inbreuk op de beschikbare ruimte. Als deze wet net zo succesvol is als de antipaddowet kan ik het ding altijd nog ombouwen tot extra koelkast. Reken maar dat een biertje hieruit bijzonder smaakt! Los van het bovenstaande: hoe denkt de PZV-er over deze wet? Een enquête onder de leden lijkt mij een goede zaak.

Bas Ziekenheiner

Mijn bemanning wordt beschuldigd van medeplichtigheid en krijgt een taakstraf: drie weken het recreatieschap Grevelingen helpen om de toiletten op de recreatie-eilanden leeg en schoon te maken.

Cactusdroog

Deze futuristische zomerse vertelling is natuurlijk lichtelijk overdreven. Zij komt

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

The place to be!

Trafalgar Pub Dommelstraat, Eindhoven

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009

MONSTERROL Nieuwe leden Arnoud Wolf Carla Peeters-Veenstra Arjan Jeurgens Marielouise Teklenburg Robert Doffegnies Joop de Smit Hans Broeren Frans Blom

Herungerweg 178, 5913 HD Venlo Heiveld 79, 6596 BW Milsbeek Laagstrijp 30, 5735 PD Aarle-Rixtel Parallelweg Oost 17, 5555 KA Valkenswaard Frieslandlaan 14, 5691 KV Son Mgr Bannenberglaan 47, 5581 AJ Waalre Knokkel 60, 1619 AK Andijk Groesbeekseweg 136, 6524 DM Nijmegen

Geen lid meer Johan Mesters, Rein Jansen, Rick Engelen Nieuwe Eigenaren Annemarieke van der Meij Aad Bostelaar Peter Peeters Joop de Smit Robert Doffegnies Henne Pauli Jos Blom Rob Rinkens

Naam boot Analyse La Liberté LARA Sister Moon Ocean Five Glissandó Anneclaire HERON

077-3510760 0485-512732 0492-381914 040 2046193 0499490425 0611465875 022-8596655 024-3222084

vanwolf@home.nl family.peeters@home.nl jeurg000@planet.nl marielouise.teklenburg@iae.nl r.doffegnies@chello.nl joop.de.smit@gmail.com broeren-kef@quicknet.nl fjmblom@xs4all.nl

Weer lid Wil Zengers

Thuishaven Almere (Blocq van Kuffeler) Hellevoetsluis (Helius) Marmaris (Yacht Marina) Noordschans Enkhuizen (Compagnieshaven) Hellevoetsluis (Heliushaven) Naarden (Jachthaven Naarden)

Bijzonderheden Pion, 905*293*166 Victoire 1122, 1120*350*190 Beneteau Oceanis 361, 1080*375*165 Optima 92, 920*300*150 Hallberg-Rassy 36, 1087*355*165 Jeanneau SO 35, 1080*350*190 Jeanneau S.O. 28.1, 870*300*170 Beneteau Oceanis 393, 1200*400*190

ZEEZEILEN, verenigingsblad van de PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 4x per jaar) BESTUUR Philip Beekman, voorzitter Jan Otten, secretaris Bart Lagerweij, penningmeester Rolien Lucassen, vz winteractiviteiten Jacqueline van Amstel, vz. zomeractiviteiten Hans van Reenen, hfd.red. Zeezeilen/Website

COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN E: ZAC07a@pzv-zeezeilen.nl Jacqueline van Amstel, voorzitter Franka Ruijten RAMSGATE-TOCHT Leo van Leeuwen, voorzitter Haye van der Werf, secretaris Dennis van Thiel, penn.meester Corrie van Oort

Floralaan West 304 Raadhuisstraat 68-A Laurenspark 122 Haven Kloosternol 1a de Stappert 6 Mauritsgaarde 16

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN E: WAC07a@pzv-zeezeilen.nl Rolien Lucassen, voorzitter Paul Horstman, secretaris Jan Vermeulen, penn.m. Martijn van Dijk Marc Swinkels

5644 BP Eindhoven 5582 JG Waalre 4835 GZ Breda 4322 AK Scharendijke 5066 MG Moergestel 5671 XM Nuenen

040-2122792 040-2213447 Bestuur07a@pzv-zeezeilen.nl 076-5224602 06-25028036 013-5136599 040-2834837

REDACTIE ZEEZEILEN/WEBSITE E: ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl Hans van Reenen, hoofdredacteur Marijke Alders Piet Lucassen Bauke Sijtsma Peter Chevalier Peter Veger Joep Vermeulen

WEBSITE E: WM07a@pzv-zeezeilen.nl Peter Veger, webmaster

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE EN BOOTADMINISTRATIE Wij verzoeken U wijzigingen in Uw contacten/of bootgegevens door te geven aan de Webmaster; deze worden dan opgenomen in adresbestanden en op de website. Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best, Tel: 0499-373994, E: ADM07a@pzv-zeezeilen.nl. KENNISBANK Beheerder: Wim van Roode, Tel: 040-2624408, E: Wim.van.Roode@vanroode.org BETALINGEN Contributies, betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen gaarne overmaken naar een van onderstaande rekeningnummers, met vermelding van de aard van de betaling. Voor betaling van de contributie wordt een acceptgirokaart toegezonden. Girorekeningen: Administratie: Commissie Zomeractiviteiten: Commisie Winteractiviteiten:

ING 3222325 ING 3222325 ING 3222325

met vermelding PZV Contributie te Best met vermelding PZV Zomeractiviteiten te Helmond met vermelding PZV Winteractiviteiten te Best

ZEEZEILEN: KOPIJ en ADVERTENTIES Kopij aanleveren bij Hans van Reenen, Mauritsgaarde 16, 5671 XM Nuenen, per E-mail: ZZ07a@pzv-zeezeilen.nl, of per CD. Teksten aanleveren in Word, Arial 10 pt, zonder, opmaak, ingesloten illustraties of opgemaakte tabellen! Illustraties identificeren met naam en de titel van het bijbehorende artikel. Digitale illustraties aanleveren in bestanden met hoge resolutie. Teksten kunnen worden aangepast m.b.t. leesbaarheid en/of omvang; grote veranderingen worden vooraf met de auteur ovelegd. De redactie behoudt zich het recht voor een artikel in een volgend nummer te plaatsen. “Enkele adviezen voor het schrijven van een artikel voor Zeezeilen” vind U op onze website: www.pzv-zeezeilen.nl, onder de knoppen: "Zeezeilen", en "Redactioneel". Advertentietarieven worden op aanvraag verstrekt door de redactie van Zeezeilen. WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl Met een listserver voor directe berichtgeving tussen ingeschreven leden onderling, E: pzv-list@pzv-zeezeilen.nl

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 2, APRIL 2009