Zz 2008 1 by PZV Zeezeilvereniging

ZEEZEILEN Jaargang 27, nummer 1, januari 2008 www.pzv-zeezeilen.nl

Rampspoed

Get Wet

Hallo PZV1

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Carel Leemhuis, in memoriam

KALENDER 16 15 19 8 16 18 26

Januari Februari Februari Maart Maart April April April April Juni-Juli

woensdag vrijdag dinsdag zaterdag woensdag vrijdag zaterdag

Zeezeilen nr.1 verschijnt Dieseltechniek Lichtenherkenning Sluiting kopij Zeezeilen nr. 2 Blussen en noodvuurwerk Zeezeilen nr. 2 verschijnt Voorjaars-ALV. Computernavigatie Ramsgatetocht (t/m zo 4 mei) Zomertocht

INHOUD 3 3 4 9 11 13 13 14 15 17 18 21 24 25 27 28 30 32 33 37

Redactioneel Van de voorzitter Tien nieuwe leden Ramsgate tocht Get Wet Kraaiennest PZV Aanmoedigingsprijs Winter Niets ... houdt ons tegen Hallo PZV, hier PUFF Techniek en Vaarpraktijk Tocn naar de overkant .. Sans Culotte Een dame ..... Wie niet gezien ... Noordschans - Arhus PZV Zomeractiviteiten PZV Winteractiviteiten Binnendoor naar ... Ramsgate op de schop

Hans van Reenen Philip Beekman Nieuwe leden Haye van der Werf Maurits van der Werf Herman van den Broeck Rolien Lucassen Yvonne Verschure, Dico van Ooijen Hans van Reenen Joep Vermeulen Maarten van Herk Hans van Reenen Michelle Blauw Aaldert van der Vlies Franka Ruijten, Jacqueline van Amstel Jan Otten Docus Heringa

Uit welke hoek waait de wind?

evenswijsheid uit de zeilwereld: Hoe de wind staat kun je niet bepalen. Wel kun je zelf bepalen hoe je je zeilen zet. We maken het allemaal mee: soms gaat het je een lange periode voor de wind, je hebt een stevige wind mee en alles lukt. En dan ineens, meestal onverwachts, heb je tegenwind en moet je laveren om je doelen te bereiken. Meestal is dat een goed moment voor herbezinning. Zijn de zaken en doelen die je wilde bereiken nog wel de goede doelen? Of wordt het tijd om te stoppen met het trimmen van de zeilen tegen de wind in? En om eerst maar eens goed te kijken uit welke hoek de wind waait. Misschien is meedraaien, met de wind mee, wel de beste weg om je doel te bereiken. Maar misschien moet je dan ook wel je doel en bestemming opnieuw overwegen. Waar ligt je bestemming; waar naar toe was je op weg? Wat was jouw bestemming? Lig je niet meer op de goede koers, draai dan bij. En als je - op weg naar je bestemming - wel op de goede koers blijkt te liggen, kijk dan eens hoe je de zeilen zo kunt zetten dat je optimaal van de wind kunt profiteren. Het leven is vaak zoveel makkelijker als je weet uit welke hoek de wind waait.

‘Ervaring is niet wat ons overkomt, het is wat wij doen met wat ons overkomt” (A. Huxley). Een Zeiler 2

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

p 7 november jl. overleed Carel Marinus Leemhuis, lid van onze vereniging sinds 1982, in de leeftijd van bijna 80 jaar. Carel en echtgenote Fiet Hagen, lid van onze vereniging sinds de oprichting in 1980, hebben samen een lange en rijke zeilen PZV-historie. In de tachtiger en negentiger jaren maakten ze samen met hun Isis - een Koopmans ontwerp - veel grote en uitdagende zeiltochten. Om er maar een paar te noemen: Schotland en de Ierse Zee, rondom Engeland, Sint Petersburg, twee rondjes Atlantic, enz.. Carel schreef daarover, onder de naam Cemel, boeiende artikelen in Zeezeilen. In het in 2005 uitgegeven Lustrumboek zijn korte samenvattingen daarvan nog terug te vinden. Van 1982 tot 1992 was Carel lid van de PZV-opleidingscommissie en heeft hij een grote bijdrage geleverd aan het opleidingsprogramma van de vereniging, later een belangrijk element in de discussies betreffende de huidige CWOopleiding. Carel droeg de vereniging een warm hart toe en bleef door de jaren heen zeer geïnteresseerd in haar wel en wee. Door zijn innemende persoonlijkheid had Carel veel vrienden binnen PZV. Die vrienden zullen hem missen. Carel, het was een voorrecht je als zeilvriend te mogen hebben! Wij wensen Fiet, kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe.

Isis

Redactioneel

aat ik allereerst beginnen met u allen een heel gezond en voorspoedig 2008 toe te wensen. Een jaar ook met mooi zeilweer, gunstige wind en een behouden vaart. Als de voortekenen ons niet bedriegen belooft het weer een actief PZVjaar te worden. Er staat een mooi zomerprogramma op de rol en voor de periode tot de zomer heeft ook de winter-activiteitencommissie weer een aantal boeiende ‘events’ weten te organiseren; over beide onderwerpen elders in dit nummer meer. Het brengt u verder een aantal uiteenlopende onderwerpen. Er is passend bij de tijd van het jaar - een tweetal verhalen in winterstemming. Maar er zijn ook zeilverhalen uit warmere tijden of streken, om lekker in je luie stoel te lezen als het buiten hagelt of sneeuwt. Er is informatie over de gehouden Get Wet training en vanuit de ALV.

Er is - mede naar aanleiding van een gehouden evaluatie - nieuws vanuit de Ramsgatecommissie en een reactie op het tocht concept.

die zich voorstellen. Alles bij elkaar wat ons betreft een prettige mix van artikelen. Als redactie van Zeezeilen beleven we dit nummer een beetje als een ‘historisch’ nummer. Het is namelijk het eerste nummer van de eerste jaargang die volledig in Full Colour zal worden uitgegeven. We zijn er trots op die uitgave te mogen verzorgen. Tegelijkertijd realiseren we ons, dat - ‘noblesse oblige’ – er daarmee ook een uitdaging ligt om de inhoud van ons blad zo mogelijk nog aantrekkelijker te maken. Die uitdaging gaan we zeker niet uit de weg. Wij wensen u voor wat betreft dit nummer al vast veel leesplezier toe.

Hans van Reenen Er is een beetje ‘techniek’, een KNRM-verhaal en niet te vergeten een artikeltje over de actie ‘Sleepbroek’ voor de KNRM in Ouddorp. En we hebben ook weer nieuwe leden

Van de voorzitter M

eestal benut ik de ruimte op de eerste pagina van Zeezeilen met wat bespiegelingen over het karakter van de schipper, de opstapper of het wezen van zeilen. Deze keer wil ik deze gewoonte doorbreken en aandacht vragen voor de toekomst van de vereniging. Ruim 25 jaar geleden zijn we opgericht en veel leden van het eerste uur zijn thans nog intensief bij onze vereniging betrokken. Toch leeft bij velen het bewustzijn dat, als we geen gerichte maatregelen nemen, de toekomst van de vereniging in het geding is. Met ruim driehonderd leden en een redelijk constante bezetting worden we gemiddeld ieder jaar één jaar ouder. Om die gemiddelde veroudering te compenseren moeten er elk jaar heel wat jongere mensen bijkomen! Willen we voor hen een aantrekkelijke club zijn, dan moeten de nieuwelingen ervan op aan kunnen dat ze er vinden wat ze zoeken. Naar onze mening is dat: in een gezellige en sportieve sfeer

elkaar helpen om te leren en grenzen te verleggen, waarbij de passie voor zeezeilen centraal staat.

dat door aankomende leden actief te laten introduceren door twee leden van de vereniging. Sinds we ons ook buiten Philips bewegen en ons bovendien ook via het internet publiek manifesteren, is deze “ballotage” wat in het ongerede geraakt. Sommigen geloven dat het lidmaatschap van de vereniging wel een zelfreinigend systeem zal zijn. Het bestuur is daar minder optimistisch over, en vindt dat je juist bij de toegang tot de vereniging helder moet zijn over wat de vereniging aan leden kan bieden en wat de vereniging van leden verwacht. En wat dat laatste betreft, vindt het bestuur dat de vereniging daar ook op moet toetsen.

Philip Beekman De vraag is nu dan ook hoe we kunnen bevorderen dat ‘instromers’ passen bij dit karakter. Oorspronkelijk deden we

De komende maanden willen we hiervoor een passende benadering vinden. Wij willen dat doen met grote betrokkenheid van de vereniging, en verwachten daar begin volgend jaar bij de leden op terug te kunnen komen.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Tien nieuwe leden Marjolein. Ik ben de laatste ledenvergadering (althans het gedeelte met Olav Cox) aanwezig geweest en ik vond de sfeer uitnodigend en open. En als ik de website bestudeer en zie wat er op staat, dan zie ik een actieve en enthousiaste club zeezeilers, waarin ik me goed thuis kan voelen. Dus heb ik me als lid aangemeld. En daarna ruimte gereserveerd in mijn agenda, voor de Ramsgate tocht 2008. Ik verwacht bij de PZV veel leuke zeilenthousiastelingen te vinden, zowel in de gedaante van opstapper als in die van schipper. Ik verheug me dan ook op een verdere kennismaking.

Martien Oerlemans

k was verrast om te lezen in het blad Zilt, dat er in Eindhoven een zeezeilvereniging is. De stad waarin ik woon en die voor mij altijd te ver van zee lag. En nu ben ik zelfs lid geworden. Ik zal me eerst voorstellen. Ik ben Martien Oerlemans, 54 jaar en woon al 25 jaar in Eindhoven. Ik heb drie (soms meezeilende) dochters en werk als zelfstandige, als adviseur en projectmanager. Ik woon samen met Janny, aan het Gerardusplein. Van jongs af aan heb ik gezeild. Als kind brachten we altijd onze vakanties door op het Veerse Meer met de sloep van mijn ouders en een klein zeiljolletje, waarin ik met mijn broers alle mogelijke combinaties van wind, golven en zeilen uitprobeerde. En buiten de vakanties om was de Oosterschelde (vanuit Tholen) ons zeildomein. Later huurde ik regelmatig boten om te zeilen. In het begin open boten en later steeds meer kajuitjachtjes, zowel in Nederland als in Turkije en Kroatië. Maar altijd bleef dat verlangen bestaan om een eigen boot te hebben, alhoewel ik de dichts bij zijnde haven vanuit Eindhoven nog altijd te ver vond. In 2004 heb ik de knoop doorgehakt en een zeilschip gekocht. Het is een Spirit 36 geworden en sindsdien zijn wij vaak op de SEM te vinden. Hij ligt in St. Annaland en we hebben tot nu toe tochten naar Normandië, de Solent en de Oostzee gemaakt. En we genieten van de weekenden op de Krabbenkreek en de Oosterschelde. De naam SEM is afgeleid van de namen van mijn drie dochters, namelijk Simone, Eva en 4

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Bram Bijloo

ijn naam is Bram Bijloo, ik ben 53 jaar, getrouwd, heb twee kinderen en woon in Helmond. Op mijn 14e ging ik richting Friesland naar Zeilschool Gaastmeer voor de eerste beginselen en zo is ‘t gekomen: nog een keer naar Gaastmeer voor het instructeursdiploma en vervolgens tot mijn 25e jaarlijks naar zeilkampen als instructeur/leiding en met veel plezier. De 16m2 ken ik van voorstag tot spiegel. Wil, mijn vrouw, kwam ik tegen in een van de zeilkampen, dus ik heb nog steeds veel plezier, want samen van wind en water kunnen genieten is ongeveer het mooiste dat er is. In 1995 hebben we SCAIGOEZ gekocht, een Swan 371 uit 1980 en daarmee is het zeezeilen begonnen. Eerst voorzichtig proberen op de Oosterschelde, ’t is toch een hele stap van 16m2 naar iets van 11 m en met massa. Mooie tochten gemaakt

langs de Nederlandse en Belgische kust, regelmatig oversteekjes naar Ramsgate of Dover en vakanties aan de zuidkust van Engeland. Vooral ook veel geleerd in die jaren, b.v. tijdens de Bokkenrijdersrace op een Hemelvaartsdag: goed voor een sterk verhaal onder een borrel. De volgende boot (in 2001) werd STORMY EYES, een Sweden 45. Dit was een raspaardje, een zeer rappe dame en met onze genua goed voor 125m2. Surfend bij windkracht 8 klokten we 15 kn. We hebben vele mijlen afgelegd: beginnend met Zweden, Breskens, rondje Kanaaleilanden, rondje Zweden, Denemarken via Götekanaal en toen via het Kielerkanaal terug. En tot slot: op en neer naar Portugal via de Golf van Biskaye. Die laatste trip was echt spektakel: de Golf over met een backstagwindje 7; in 36 uur 308 nm afgelegd. Een prachtige boot maar eigenlijk te sportief om getweeën de wereld om te zeilen (de wens van Wil en mij). Dat houd je niet vol. Als een donderslag bij heldere hemel was daar de SUMMERTIME, te koop in Turkije; een tweemaster uit 1980, S&S ontwerp, 57 ft en gebouwd bij Huisman in Vollenhoven. Het lijkt het kleinere en jongere zusje van de Flyer van Van Rietschoten uit 1978. Enfin, technisch onderzocht, proefgevaren en zij was en ook wij waren verkocht. Ook mijn ega is zeer content. Een prima gedrag bij zeegang, een zeer degelijk schip en ook heel comfortabel benedendeks. In 2006 zijn we aan de terugtocht naar Nederland begonnen via Malta, Sicilië, Sardinië, Mallorca en hebben we overwinterd in Portimao, Portugal. Dit jaar zijn we via Madeira (voorjaar), en een zomervakantie op de Azoren, naar Breskens gekomen. Prachtig weer gehad, Azoren-Scillys (1200nm) binnen acht dagen en ook de storm die de Fastnet teisterde, doorstond ons schip glansrijk. De boot ligt nu in een loods in Asten, zodat ik er uitgebreid doorheen kan kruipen. Want er zit zoveel in, dat je het niet voor elkaar krijgt om tijdens vakanties alles te doorgronden. En kennis hebben van dit schip is belangrijk, want deze moet het gaan doen: een rondje om de wereld (zal voor haar niet de eerste keer zijn!). Als alles meezit kan onze wereldreis eind

2009 van start, maar tot die tijd gaan we natuurlijk nog leuke tochten maken, en zullen er vast mensen meewillen.

Dover, onder de krijtrotsen, waar je zo vaak met de ferry was binnengevaren. Dat was echt een kick! En nog eens naar Ramsgate. Sinds 2005 zijn mijn vrouw Hanneke en ik vrij te gaan en staan waar (en wanneer!) we willen. Dat hebben we benut, door met onze Bluebird (Bavaria 34), in 2005 een tocht naar Denemarken te maken en in 2006 naar Guernsey. Zonder dwingende vakantielimieten, heerlijk op ons gemak, de weersextremen mijdend. Zo is zeezeilen misschien niet opwindend genoeg voor een spannend artikel, maar blijft het wel aantrekkelijk voor iedereen. Ons schip ligt bij de WSVW in Wolphaartsdijk. Ik heb zin in ontmoetingen met zeilers van de PZV en hoop vele jaren actief lid te kunnen zijn.

Bert Jan Wits

en 63 jaar jong belegen smoel uit Son en Breugel stelt zich voor als nieuw lid van de PZV. Mijn roots liggen in het Utrechtse. Onze houten familieboot (16m2) lag bij Manten aan de Loosdrechtse Vijfde Plas, en daar is het zeilen begonnen En die liefde is nooit meer over gegaan. Het actieve zeilen verwaterde in de drukke beginjaren van loopbaan en gezin, en ook de financiële middelen ontbraken. Totdat we in Ankeveen gingen wonen en ons een bootje (Jouet 18) op de prachtige maar kleine Spiegelpolder bij Nederhorst den Berg konden permitteren. Het was 1980. Na enkele jaren en een navigatiecursus, voorzichtig de sluis uit en zenuwachtig via Muiden voor het eerst het grote IJsselmeer op. En zo hebben wij, evenals ongetwijfeld veel andere PZVers, stapje voor stapje nieuw water ontdekt en heeft de trek naar ‘steeds verder’ ons van het muggen- en vliegjesrijke IJsselmeer in 1984 naar het schone zoute Zeeland gebracht. Hier zijn we gebleven. Wat boffen we toch in Nederland met zoveel fantastisch vaarwater! In Zeeland ligt de zee dichtbij en na een kustnavigatie opfriscursus vormden uitstapjes naar de Belgische kust onze eerste zee-ervaring. Wij waren inmiddels verhuisd naar Brabant, waar ik de leiding van een Eindhovense handelsonderneming (gespecialiseerd in ontwikkelen en produceren van technische afdichtingen) kreeg. Onze zeiltochtjes gingen steeds verder, langs de Belgische - en Noord Franse kust. En toe was er de eerste oversteek naar

Jane Nijwening en Koos Luttjeboer

oos en ik hebben ons altijd aangetrokken gevoeld door het water. Niet direct om te zeilen, maar tijdens onze kampeervakanties waren we altijd bij zee te vinden, om te zwemmen, snorkelen of duiken. Heerlijk vonden we dat. Dan zagen we ook altijd de zeilboten in de baai liggen en vroegen we ons af ,hoe het zou zijn om op het water te dobberen en langs de kusten te zeilen. Totdat we drie jaar geleden tegen elkaar zeiden: ’t is nu of nooit, we gaan een proefvaart maken om te zien of we het leuk vinden of niet. Vanaf het moment dat Koos en ik aan boord stapten waren we laaiend enthousiast. Van het één kwam het ander. Bij Tip Top Sailing in Willemstad hebben we een cursus motormanoeuvres gedaan en onze CWO I en II gehaald.

Maar de verkeersregels op het water waren ook een uitdaging en hoe hanteer je zo’n marifoon? Dus ’s avonds naar

de cursussen om alles wat we dachten nodig te hebben te leren. Nu zijn we in het bezit van VB2 en Marcom B. In januari beginnen we met TKN en met een dieselmotor cursus. Veel praktijkervaring op zee hebben we niet. Eén ‘stormachtige’ week met een schipper op de Noordzee gezeild met windkracht 7/8. (we vinden het nog steeds leuk) en van zeilen op de Ooster- en Westerschelde hebben we ook geproefd. Twee weken flottielje zeilen om Corfu en af en toe een boot huren in Zeeland, dat vormt onze praktijkervaring. Hoe wij in aanraking zijn gekomen met PZV? Afgelopen zomer liep ik met mijn vriendin over de steigers in Bruinisse en kwam in gesprek met de voorzitter van PZV. Hij vroeg ons of we het leuk vonden om op zee te zeilen? Ja, was het volmondige antwoord, maar we hebben geen tot weinig ervaring met zeezeilen. Wij wilden het wel graag leren. En zo’n vereniging leek ons een ideale manier om met mensen met dezelfde passie in contact te komen. Zeilers die veel ervaring hebben en ons één of misschien wel twee handjes kunnen helpen. Het enige wat nu nog ontbreekt is een ……… ? En die komt als alles meezit in mei 2008. En dan maar zeilen, Koos en ik kunnen niet wachten tot het zover is!

► PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Floris Boele

k ben Floris Boele, ben vanaf mijn 13e gaan zeilen, maar heb een ‘timeout’ gehad tussen mijn 32ste jaar en dit jaar. Een zeilpauze van zeg maar twintig jaar, een periode waarin ik ook eens wat andere sporten gedaan heb. Zo ben ik fanatiek schaatser en fietser geweest, met name in de periode dat we in het mooie Drenthe en Friesland woonden. In Januari van 1997 ben ik toen, al schaatsend met ‘de Kluners’ uit Drachten het IJsselmeer overgestoken. Mooie tocht en redelijk druk dat wel, zo’n honderdduizend mensen op het fraaie bevroren IJsselmeer. Verder fotografeer ik graag en ook zo’n stukje schrijven is wel aardig. Om terug te komen op het zeilen, dat heb ik dit jaar met de Ramsgate tocht weer opgepakt. Vroeger zeilde ik Schakel, en nu tijdens de Ramsgatetocht 2007 mocht ik als opstapper mee op een wat groter formaat boot, en wel op D’Ark van Henri Boetzkes. Henri zocht nog bemanning. Henri, die ik ken als fanatiek fietser zei me dat fietsen er niet meer van kwam. Hij had een bootje gekocht en zocht voor de Ramsgate nog een opstapper. Na enig heen en weer gepraat was ik dat dus. Een lange gekoesterde wens ging in vervulling. Na twintig jaar Schakel was dit overigens toch wel wat anders en even wennen. Terschelling in oktober was mijn tweede ervaring op de D’Ark. Dat was erg leuk en opnieuw genieten. Tijdens mijn tienerjaren heb ik met een paar schoolmaatjes een week lang over het IJsselmeer getoerd in een kajuit catamaran. Leuk, avontuurlijk en een mooie afleiding, net na de eindexamens van de middelbare school. Verder heb ik in die periode heel regelmatig wedstrijden gevaren op Sneek, Loosdrecht, Vinkeveen en meer van dat soort plassen. Verder heb ik met een Vaurien aan

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

de kust in Loctudy (bekend van de zomertocht dit jaar) gezeild en wedstrijden gevaren. Prachtig water daar en het kan er flink waaien. Enige opleiding op het gebied van navigatie is mij vreemd, maar al doende leer je wel en een cursus kustnavigatie of iets dergelijks. is dan ook welkom. Als er meer gegadigden voor zijn, dan hoor ik dat graag. Voor zover mij nu bekend, is er dit jaar geen cursus. Wellicht bij voldoende aanmeldingen volgend jaar wel weer. Verder werk ik bij Philips Medical Systems en dat is een leuke afleiding tussen het zeilen door. Omgekeerd kan dat het ook zijn. O ja, familie heb ik ook en wel twee zonen Niels en Rutger en uiteraard mijn vrouw Hetty. Die gunnen Pa en echtgenoot zijn zeilavontuur met veel genoegen. Mocht je een opstapper zoeken dan ben ik graag van de partij.

met vrienden rond Corfu, de westkust van Turkije, de Ionische en Egeïsche Zee en de Golf van Napels. Margo is niet zo enthousiast over zeilen, waardoor wij in 1998 een compromis sloten en een motorboot met open kuip en veel comfort hebben gekocht. Jaarlijks maken we daar flinke tochten mee op de Nederlandse en Belgische binnenwateren. We zijn in het bezit van vaarbewijs 1 en 2 en ik heb ook marifonie gedaan. Onze beide kleinkinderen van 5 en 7 jaar gaan graag mee op de boot! Naast zeilen doen we natuurlijk ook andere dingen. Regelmatig zijn we op de golfbaan bij ons in de buurt, om 9 of 18 holes te lopen. Daarnaast hebben we een heerlijke tuin, waar we allebei graag in bezig zijn. Tijdens de vakantie lagen we deze zomer op het Esmeer, aan de afgedamde Maas, waar we kennis maakten met Ben Visser van de PZV. Hij nodigde me uit voor de weekend tocht naar Terschelling, die hij organiseerde. Aan boord van de Yes van Harrie Olie heb ik genoten van de sfeer en deskundigheid van de PZV. Ik hoop in de nabije toekomst mogelijk nog eens als opstapper een oversteek mee te maken en zal zeker af en toe in de Trafalgar Pub een biertje komen drinken, gelet op de interessante winteractiviteiten van de PZV. Tot ziens allemaal.

Jan van Eijk

raag wil ik voldoen aan het verzoek van de redactie om mij als nieuw lid van de PZV aan U voor te stellen: Jan van Eijk, 69 jaar, en vader van 2 zoons, woonachtig in Eindhoven, waar ik samen met mijn vrouw Margo 35 jaar een praktijk fysiotherapie heb gerund. De zeilsport is voor mij vanaf de jaren 70 altijd een ware passie geweest. Wij begonnen in een VB (open zeilboot) op de Mokerplas, de randmeren en de Maas. In onze jonge jaren reisden wij jaarlijks af met een tent en trailer naar Zuid-Frankrijk om er te zeilen en te surfen. Onze kinderen zijn dan ook met het water opgegroeid. Een heerlijke tijd! Met een goede vriend heb ik in het verleden een vijftal keer het rondje Texel met de catamaran gezeild, een waar spektakel, wat niet altijd goed afliep! Verder heb ik een aantal jaren in het voorseizoen een weekje flottielje gezeild

Hans Boekee

aren doe ik vanaf mijn achtste jaar. Eerst een kano, toen een zeilkano, een uur tegen de wind in peddelen en dan voor de wind weer terug. Lid geworden van de HKV (Haarlemse Kanovereniging) en later van de HZV (Haarlemse Zeilvereniging) met mijn Jeugd Sharpie die later werd vervangen door een 12m2 Sharpie. Dat was mijn jeugd! Nu ben ik 66 en kano wekelijks in de

Biesbosch, ik begon met een kano en eindig vooralsnog met een kano. Mijn naam is Hans Boekee, gehuwd met Marjan en wij wonen in ’s Gravenmoer (NB). Wij hebben kinderen en kleinkinderen. Mijn bedrijf heb ik verkocht in 1995, waardoor ik meer tijd kreeg om te varen. In dat kader heb ik diverse cursussen gevolgd: kustnavigatie, meteo, Marcom-B voor het gebruik van een Epirb, enz.. U zult wel denken, wat moet zo’n kanovaarder bij de PZV, welnu vorig jaar zeilde ik nog met mijn Contest 37 in Zeeland, met dat schip hebben wij mooie reizen gemaakt. Van 1980 tot 1994 was ik de trotse eigenaar van een unieke platbodem “d’Ouwe Dirk”, een Vollenhovense Bol, de enige met een ongestaagde mast, gebouwd door (de) Huisman Sr. in 1956. In 1994/1995 werd de overstap gemaakt naar Tupperware, een Feeling 36, waarmee wij een rondje Engels kanaal hebben gedaan. Langs de Franse kust omlaag naar Cherbourg en via de Solent langs de Engelse kust omhoog. Wij vonden de Feeling te licht in zeegang en ruilden deze in op een Contest 37 (9 ton ledig gewicht), de opvolger van de 36. Er zijn er maar 13 gebouwd, een geweldig schip voor lange zeereizen, goede demping dankzij de vleugelkiel van 3,5 ton. Na de aflevering in 1996 zijn we direct vertrokken naar Denemarken. Na ons vertrek uit Norderney kregen wij een bakstagwind van 35 knopen, de boot liep als een speer en precies op het goede getij voeren wij de Elbe op. Toen brak de hel los, 35 knopen wind en opgaand tij tegen stroom ! Het leek wel surfen op reuzengolven. Om 23:00 uur voeren we Cuxhaven binnen. Het hele seizoen hebben we toen in Denemarken en Zweden gevaren. Een zeilersparadijs met mooie ankerplekken en pittoreske haventjes. Geen getijdenwater, dus geen slaaf van de klok.

ijn naam is Sander van Eijkern en ik ben 42 jaar. Ik ben geboren in Amsterdam, maar heb mijn jeugd doorgebracht in Twente. Het dichtst bij zijnde water: de Beulaker- en Belterwijde, in de kop van Overijssel. Mijn ouders hadden daar een kajuitzeilbootje en ik had een eigen bootje. Eerst een rode Vaurien en later een oranje Solist. Nu woon ik met vrouw en twee dochters (11 en 9 jaar oud) in Giessenburg, een klein dorpje in de Alblasserwaard, en vaar ik in Zeeland. Mijn eerste kajuitzeilboot was een JeanneauTonic 23. De combinatie van een kielmidzwaard en hele oude zeilen leidde tot weinig verheffende zeileigenschappen en wij durfden het Haringvliet niet af met onze Jeanneau. Na een paar jaar is de Jeanneau verruild voor een Dehler 33. Een hele snelle en plezierige zeiler, maar na verloop van tijd net iets te klein voor een gezin met twee kinderen. Je ziet hoe de tijden zijn veranderd want mijn ouders sliepen met twee kinderen op een boot van 19 voet! We varen nu in de Den Røde Båd, een Faurby 424. Met Den Røde Båd zijn we twee keer naar Engeland overgestoken: één keer via Ramsgate naar Londen en één keer naar Dover. Verder is mijn ervaring op zee beperkt tot zeilen langs de Nederlandse - en Belgische kust. Onze thuishaven is Port Zélande aan het Grevelingenmeer. Vorig jaar heb ik als niet-lid meegedaan aan de Ramsgatetocht, maar net als de bemanning van veel andere boten de overkant van het Kanaal niet gezien. Aan het einde van dit seizoen wilde ik voor het eerst van mijn leven een wedstrijdje varen en meedoen aan de Grevelingencup. Toen we wakker werden zagen we de andere boten in de haven niet vanwege de zeer dichte mist en toen aan het begin van de middag de mist was opgetrokken, was het zonnig maar volstrekt windstil weer. Mijn zeilambities zijn om dit jaar met de Ramsgate tocht wel naar de overkant te varen, mee te doen met tenminste één wedstrijd en een tocht te organiseren met een aantal collegae van mijn werk met hun boten.

Eddie Niemantsverdriet

Sander van Eijkern

ijn naam is Eddie Niemantsverdriet en ik woon in Bergen op Zoom. Ik woon alleen en ik heb één zoon die op dit moment zijn geluk in Amerika beproeft. Twee dagen in de week werk ik op het CIOS ( sportopleiding ) in Goes en daarnaast exploiteer ik samen met een compagnon een indoor ski- school in

Bergen op Zoom. Op het CIOS geef ik lessen Basis Management en daarnaast

organiseer ik het sneeuwkamp voor de vierde-jaars, en coördineer ik het keuzevak Golf. Ik heb als kind leren zeilen met een Flits en later met een Schakel. Daarna heb ik tijdens mijn opleiding aan de sportacademie regelmatig een middag gespijbeld, om met vrienden te gaan zeilen in een BM’ er. Na lange tijd niet meer gezeild te hebben is deze sport sinds enkele jaren weer opnieuw in beeld. Vrienden met een boot hadden bemanning nodig en hierdoor zeil ik weer af en toe op de Grevelingen, het Hollands Diep of zelfs op de Waddenzee. Mijn langste zeilervaring deed ik drie jaar geleden op, toen ik samen met een vriendin aan een week flottielje varen in Griekenland heb deelgenomen. Afgelopen zomer, tijdens een vierdaagse zeiltocht aan boord van de Blind Date, hoorde ik van Arie van der Padt voor het eerst over PZV. Zijn enthousiasme werkten aanstekelijk en hebben ertoe geleid dat ik mezelf als lid heb aangemeld voor de vereniging. Ik vind het leuk om te leren en hoop binnen de vereniging de gelegenheid te krijgen om veel ervaring en kennis op te doen over (zee)zeilen en alles wat daarmee te maken heeft. Het najaar en de winter vormen voor mij de drukste tijd van het jaar, dus in deze periode zal ik slechts af en toe in de gelegenheid zijn om te varen. Anyhow, graag tot ziens aan boord!!

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Lion Sails Holland b.v. Kwaliteitszeilen uit eigen werkplaats. Veerhaven 1b 4485 PL Kats (Zld.) Tel: 0113 - 600291 Fax: 0113 - 600249

Lion Sails

Internet: www.lionsails.nl E-mail: info@lionsails.nl Handelsregister Middelburg no. 22026358

Openingstijden: maandag t/m vrijdag 8.00 - 17.00 uur, zaterdag van 10.00 - 13.00 uur

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

De Ramsgate-tocht: ... D

e laatste paar jaar werd de Ramsgate-tocht gehinderd door slecht weer, waardoor deze niet verliep zoals gepland. De vele discussies en onzekerheden tijdens de tocht zorgden ervoor dat velen er met gemengde gevoelens op terugkijken. Dat is jammer! Hierna de ideeën van de Ramsgate Commissie over hoe deze (negatieve) tendens te keren.

Haye van der Werf, namens de Ramsgate Commissie De afgelopen Ramsgate tocht is zoals bekend gehinderd door slecht weer. Voor de tweede maal op rij was dit het geval. Vanwege het weer viel de noordelijke vloot geheel uit elkaar. De zuidelijke vloot is uiteindelijk na 2,5 dag palaveren in Blankenberge ook opgesplitst in enerzijds de Engelandvaarders en anderzijds een vloot naar Gent. De aanleiding voor dit artikeltje is het gemor na de Ramsgate-tocht; vooral de laatste tweedeling en het proces naar de splitsing toe zorgde voor gemengde gevoelens. Wat is er tijdens de Ramsgate gebeurd? Waarom zijn er kritische geluiden? Waarom zijn sommige Ramsgategangers teleurgesteld? Om daar een antwoord op te krijgen gebruikt de commissie de enquête van Piet Lucassen die direct na de tocht is gehouden. De enquête is besproken en aangevuld met signalen die de commissieleden tijdens de tocht hebben ontvangen. Onderstaande lijst is een verzameling feiten en gevoelens die bij de commissie

zijn blijven hangen: • Windverwachting ongunstig. Te veel snel wisselende informatie vertroebelde het beeld met betrekking tot het weer. • Lange discussies zonder overeenstemming. • Motivatie om bij minder gunstige wind te zeilen ontbrak bij een aantal schippers. • Alternatieve, gunstiger gelegen havens kwamen bijna niet in de palavers voor. • Samenstelling van de bemanning speelde bij 5 schepen een rol. • Onvoldoende uitrusting van de boot? • Onvoldoende uitdaging om naar Ramsgate te gaan. • Onzekerheid bij schipper en/of bemanning. • Door matige kwaliteit van de gepresenteerde tochtplannen en het ontbreken van uitwijkplannen bieden Palavers onvoldoende houvast voor twijfelaars.

voor de tocht, het belangrijk is je te realiseren dat je jezelf een week lang regelmatig overgeeft aan de natuur, met al zijn grillen voor wat betreft wind en (zee)water. Door mee te gaan maak je doorgaans in één week velerlei facetten van zeezeilen mee en daar kun je van leren (genieten). Vaak is een tocht geen relaxvakantie: van alle Ramsgategangers wordt iets verwacht, ieder op zijn eigen niveau.

Kortom een flinke rij demotiverende factoren, die naar onze mening de plannen om verder te varen belemmerden.

DE BOOTINDELING:

Bovenstaande lijst is voor de commissie de ‘trigger’ geweest om nog eens nader te bekijken wat de doelstelling is van de zeezeilvereniging PZV in het algemeen en van de Ramsgate-tocht in het bijzonder. Als commissie hebben we de ‘doelstelling’ van de tocht als volgt verwoord:

HET DOEL

Het doel van de Ramsgate-tocht is om samen op zee te zeilen, van elkaar te leren en als het verantwoord is je grenzen te verleggen. De tocht biedt de mogelijkheid te zeilen onder omstandigheden waarin men de rest van het zeilseizoen niet vaart, b.v. met familie of bekenden. De Ramsgategangers kiezen ervoor in clubverband te varen op zee, zowel overdag als ’s nachts, onder comfortabele en minder comfortabele omstandigheden, maar altijd slechts als het verantwoord is.

DEELNAME

Dit houdt dus in dat, als je je inschrijft

In het vervolg zal het hiervoor genoemde doel in de aankondiging voor de Ramsgate-tocht nadrukkelijker gecommuniceerd worden. De commissie zal geen harde criteria vastleggen t.a.v. de omstandigheden waaronder gevaren zal worden. Hierbij spelen te veel factoren een rol, waardoor de situatie te complex is voor eenduidige criteria. De commissie heeft naar aanleiding van het bovenstaande wel een aantal aandachtspunten en aanbevelingen geformuleerd:

1. De commissie houdt zo veel mogelijk rekening met individuele wensen voor een voorkeursbemanning, dat wil zeggen indien en voor zover dit niet belemmerend werkt voor de totale indeling. 2. Bij te veel schepen, met als gevolg een onevenwichtige bemanning, zal aan schippers worden gevraagd op een schip van een andere deelnemer als navigator aan te monsteren 3. Minder ervaren zeezeilers kunnen d.m.v. een ander PZV-evenement ervaring opbouwen in zeezeilen. 4. Leden met fysieke belemmeringen wordt geadviseerd andere PZVactiviteiten te kiezen. Bovenstaande heeft als doel op alle schepen voldoende ervaren mensen te plaatsen om op een verantwoorde manier over te steken, ook onder wat moeilijker omstandigheden. Aanbevolen wordt om maximaal 2 personen als voorkeurbemanning op te geven.

DE TOCHTPLANNING:

1. Tochtplannen beter gestructureerd presenteren. 2. Naast een tochtplan bij moeilijkere

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

... het vervolg omstandigheden ook een uitwijkplan presenteren. 3. Meer nadruk leggen op uitvaren, als de weerconditie dat toelaat. 4. Alleen uit nautische overwegingen kan van een tochtplan worden afgeweken. 5. Van tevoren wordt aan 1 of 2 boten gevraagd een tochtplan te presenteren. Een tochtplan is een onderbouwing voor het varen van een traject onder de gegeven omstandigheden. De kwaliteit moet hoog zijn. Daarom is op de PZV- website een document geplaatst wat uitgebreid de presentatie van een tochtplan beschrijft (‘Wat hoor je op een palaver te horen?’, onder de button ‘Documenten’). Ook wordt vanwege de noodzakelijk te verbeteren kwaliteit van de tochtplanning vooraf aan boten gevraagd een tochtplan voor te bereiden. Vooral beginnende zeezeilers leren veel van een goed tochtplan. Meer ervaren zeezeilers kunnen hun kennis verder verbeteren door naar overwegingen van anderen te luisteren. Gevolg is naar verwachting dat twijfelaars over de streep worden getrokken. Zeker als, b.v in geval van mogelijke weersverslechtering, ook alternatieve havens worden genoemd. Terugkeren kan in de meeste gevallen betrekkelijk eenvoudig.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

HET WEERTEAM:

1. Beter overleg in het weerteam lijkt mogelijk door het team bij elkaar aan boord te plaatsen. 2. Een meer ervaren meteoroloog is beschikbaar om het team desgevraagd te adviseren. 3. Het weerteam komt in de week voorafgaande aan de tocht al bij elkaar, om de weersituatie van dat moment te bespreken. Met bovenstaande aanbevelingen wordt de onderlinge communicatie binnen het team verbeterd. Zij leren veel van elkaar en hebben de mogelijkheid een (gezaghebbend) deskundige te raadplegen.

OVERIGE AANBEVELINGEN:

1. Het streven is om één vertrekhaven te kiezen (in principe aan de Nederlandse kust), zowel voor de noordelijke - als de zuidelijke vloot. 2. Vrijblijvende onderlinge wedstrijden tijdens de tocht worden gestimuleerd, want deze zorgen voor meer uitdaging voor de liefhebbers.

De commissie beseft dat één vertrekhaven een beperking betekent in de keuzevrijheid waar het betreft de verschillende trajecten, maar naar haar mening heeft zo’n keuze daarentegen een positieve invloed op het gezamenlijk varen. Een verzamelhaven kan overigens ook een eenvoudig bereikbare Engelse haven zijn. De commissie denkt dat het ter hand nemen van bovenstaande aanbevelingen kan bijdragen aan de PZV doelstelling, namelijk plezier in gezamenlijk zeezeilen. Uiteraard staat de commissie staat open voor suggesties.

Get Wet

Maurits van der Werf

aanden mochten we er naar uit zien. De oefendag “Overleven op zee” was al gauw helemaal volgeboekt en toen, eindelijk, was het zo ver. Op zaterdag 6 oktober stonden we met 33 mannen en vrouwen ’s morgens vroeg om 9 uur in Scheveningen. Het was vroeg opstaan en dan het idee om met die nog slaperige ogen in het koude water te springen. Was het allemaal wel zo leuk, als we gedacht hadden? Het weer zat in ieder geval mee. Een prachtig najaarszonnetje stond aan de stralende hemel en er was maar weinig wind. Als dat zo zou blijven zouden we in ieder geval geen last hebben van hoge golven. We begonnen rustig met een lekker kopje koffie of thee. Het programma was zo opgezet dat we vóór de middag theorie te horen kregen. Na de lunch kwam dan de echte Noordzeetraining. Tijdens de theorie werd ingegaan op het belang van een goede voorbereiding: “realiseer je het gevaar van het water om je heen, vooral wanneer dat koud is”. Bij ongelukken blijkt toch vaak dat slachtoffers niet verdrinken, maar door onderkoeling omkomen. Op de vraag wie isoleerfolie aan boord had, kwam niet van iedere schipper een bevestigend antwoord, terwijl het én belangrijk én goedkoop is. Verder werden onder meer verschillende reddingsmiddelen gedemonstreerd. Het blijkt een goede zaak te zijn om het eigen materiaal eens uit te proberen. Zit het zwemvest nog wel zo lekker als het helemaal is opgeblazen. Bij de

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

demo kon Mieke Dijkmans nauwelijks nog praten, vanwege haar te strakke zwemvest! Mijn conclusie na deze theorie is: • Maak de lifelines zo kort, dat overboord vallen nagenoeg niet meer mogelijk is. • Beheers de technieken van mond op mond beademing en van reanimatie. Een volledige EHBO-opleiding is natuurlijk nog beter. Na de heerlijke lunch gingen we de zee op. We werden verdeeld over vijf groepen, ieder met een instructeur. Iedere groep bestond uit 6 of 7 personen. De eerste les was: zorg ervoor dat er een leider wordt benoemd, dat zorgt voor structuur in de groep. Er waren verschillende oefeningen die we groepsgewijs of individueel konden uitvoeren. Wij begonnen met het gooien van een reddingsboei naar een

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

drenkeling. Het bleek niet eenvoudig om dat ding goed in de richting te krijgen en ver gooien was al helemaal een prestatie. Gelukkig kon onze drenkeling nog naar de boei toe zwemmen. We werden ook als drenkeling aan boord gehaald. Dit werd middels een net aan de buitenzijde van de boot gedaan. Een zeer goed werkbare manier om iemand naar binnen te rollen. Door het mooie weer was het trouwens heerlijk om in het water te zijn. Van kou was in het geheel geen sprake. Het was ook een plezierige bezigheid om met zijn allen, als een slang door het water te gaan. Met de rugcrawl, en met de voeten onder de oksel van de volgende. De achterste gaat in schoolslag en geeft als stuurman de richting aan. Tussendoor zijn we nog even aan het spelevaren geweest met de snelle motorboot. Met zestig, zeventig kilometer per uur over de

golven is weer eens wat anders dan de zes à zeven knopen met de zeilboot. Iedereen heeft ook een oefening kunnen doen om een reddingsvlot dat op zijn kop lag, om te keren. Op het eind van de middag zijn er een paar vuurpijlen en handstakellichten gedemonstreerd. Een aantal dames heeft dit gemist. Die waren in de ban van de stuurman van de snelle motorboot. Terug bij de haven was er voor de echte bikkels nog een gelegenheid om durf te tonen. Er kon van een hoogte van ca. negen meter worden gesprongen. Nou ja, springen. Eigenlijk was het alleen maar een stap naar voren doen. De zwaartekracht deed de rest. Het was een leerzame dag en het was leuk om op deze ontspannen manier met elkaar te oefenen.

Vanuit het kraaiennest

et is al weer een tijdje geleden, dat ik m’n zegje gedaan heb vanaf hierboven. Afin, de berichtgeving gaat met de seizoenen, zal ik maar denken. En nu zitten we formeel dus in de winter. Niet meer zo’n winter als vroeger, toen het vroor dat het kraakte en toen de bloemen bijna de hele winter op de ramen stonden. Maar desalniettemin toch niet het meest aangename seizoen van het jaar.

Zeezeilen, of (niet te vergeten!) de ledenadministratie en de Website, je vindt er overal leden die onder de categorie ‘trekker’ vallen. Ik ben zo vrij om te zeggen dat zonder hen de vereniging niet zou kunnen bestaan.

Of is het juist daardoor onaangenaam: omdat het niet echt winter is, maar toch ook weer wel. Ik weet het niet, maar eigenlijk wou ik het daar ook niet over hebben. Ik wou het deze keer eens hebben over ‘trekkers’, dat wil zeggen die leden die door hun actieve bijdrage de vereniging draaiende houden. Daarvan zijn er nog al wat in alle hoeken van de vereniging. Of het nu gaat om de Ramsgate-tocht, zomer - of winteractiviteiten, projecten, bestuurswerk, commissie activiteiten,

Driewerf hoera dus, voor al deze vrijwilligers! Daarvan zijn er nog al wat, zei ik dus. Over wat voor aantallen praten we dan? We hebben het over zo’n 60 tot 80 leden, die op een of andere

manier onder de categorie ‘trekker’ te benoemen zijn. Niet slecht zult u denken, voor een vereniging van ruim 300 leden. Dat moge zo zijn, maar wat mij nu zo intrigeert is: hoe staan die andere 220 leden dan in de vereniging? Wat verwachten zij er van? En zouden ze ook bereid zijn om op één of andere manier een trekkersrol te vervullen? Dat laatste is wel nodig! Het kunnen toch immers niet altijd dezelfden zijn die de kar trekken? Het is ook heel leuk: nieuwe contacten, nieuwe gezichten, nieuwe ideeën, vernieuwing. Dat heeft de vereniging nodig. Voelt u zich aangesproken? Neem dan eens contact op! Bel of mail bestuur, commissie, redactie. Maak kenbaar wat u wel zou willen en kunnen doen. Sluit u aan bij de trekkersgroep. Vele handen maken het werk lichter en leuker.

PZV-Aanmoedigingsprijs voor Petra de Jong

ijdens de ALV van 3 november jongstleden ontving Petra de Jong, volslagen verrast, de PZVaanmoedigingsprijs uit handen van de voorzitter. De voorzitter motiveerde daarbij de toekenning van de prijs aan Petra als volgt: Petra zeilt en schippert de Windveer samen met haar man Harry Goes. Zij heeft zich de laatste jaren opvallend ontwikkeld in het zeilen, en is zeer actief binnen de vereniging. We hebben al heel wat van Petra gezien, sinds ze in 2004 lid is geworden van de vereniging. Jaarlijks is ze voor de zomercommissie actief bij het organiseren van het Vrouwen Zeilweekend, waarin ze zelf de Windveer schippert. Deze activiteit is mede door haar inspanningen uitgegroeid tot een zeer geslaagd en gewaardeerd evenement. Samen met Harry verzorgde ze twee keer de organisatie van het Rondje Buitenom, een zeezeilactiviteit met

wedstrijdelement. Voor haar persoonlijke ontwikkeling als zeilster zijn de PZV en de contacten binnen de vereniging een uitstekend hulpmiddel gebleken. Petra neemt o.m. veelvuldig deel aan vooral trimactiviteiten en wedstrijdzeilactivi teiten. In 2005 zeilde Petra met een vrouwenteam mee in de lange-afstand zeilrace Scheveningen-La Rochelle. Hierover heeft in de Waterkampioen een leuk artikel gestaan. En er zijn nieuwe wedstrijdplannen…! Dus we verwachten ook in de toekomst van Petra te blijven horen.

op de toekenning met een luid instemmend applaus. Petra, de prijs is zonder meer verdiend en je van harte gegund!

Petra, je bent een voorbeeld voor onze vereniging en voor nieuwe leden, door de groei die je persoonlijk doorgemaakt hebt op het gebied van zeilvaardigheid en door de actieve wijze waarop je je inzet voor de vereniging. We zijn daar als vereniging trots op en willen je daarom graag de PZV-AANMOEDIGINGSPRIJS uit reiken. De vergadering reageerde PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Winter D

e zeilen op zolder. Tentje over de giek. Watertank leeg. Antivries en vochtvreters. De boot in winterslaap.

op de groene steiger. De winterzon in de wolkenloze blauwe lucht warmt de wereld op. We wandelen door de haven, over de steigers en langs rijen boten op bokken. Even alle luiken open, verwarming aan en flink laten doorwaaien. Walstroom zorgt weer voor volle accu’s. Dan lekker eten in het warme clubhuis. Gezellig.

WINTER

Herman van den Broeck WINTER

Het heeft vannacht flink gevroren. Grote groepen grauwe ganzen grazen in de witte weiden. Een blauwe reiger rust

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Het heeft vannacht flink gestormd; windkracht tien. ‘Hoe zou het met de boot zijn? Als er maar geen schade is. Even gaan kijken, je weet maar nooit...’ Donkergrijze wolken razen door de lucht. Kale takken zwiepen heen en weer. De blauwe reiger zit nu bij de ganzen in de natte wei, grijs, op één poot en met de kop in de pluimen. De steigers zijn leeg en glad en weer wat groener. De boot is in orde, gelukkig. Dan lekker eten in het warme clubhuis. Gezellig.

WINTER

Nieuwjaarsborrel. Handjes schudden, kusjes geven. “Hé, dat is lang geleden,

weet je nog…” en “zullen we dit jaar eens…?” Zeiltochten worden herbeleefd. Bij wijn en bier worden de golven nog hoger en waait het nog harder. Bijpraten in het warme clubhuis. Gezellig.

WINTER

Plannen maken. Kaarten, pilots, stroomatlas, ‘van kaart naar kompas… hoe ging dat ook alweer?’ Te weinig gezeild dit jaar, volgend seizoen meer tijd maken. De zomer was ook zo kort, korter dan normaal. De lange herfst begon al in mei, zo leek het wel. Krijgen we volgend jaar nog eens een ‘echte’ zomer?

WINTER

Wachten op de eerste warme lentedag. Maart? April? Of wordt het mei? Schuren en schrobben en poetsen. Antifouling, een laagje vernis, zeulen met zeilen en kussens. Hard werk. En dan de trossen los.

Niets.... houdt ons tegen

at is het antwoord op de vraag ‘Wat houdt ons tegen?’, die wordt gesteld door de schrijver `Vanuit het kraaiennest’ in het vorige nummer van Zeezeilen. Niets houdt een nieuwe generatie van PZV’ers tegen, maar het gaat niet vanzelf. Omdat de toekomst van de PZV Zeezeilvereniging ons aan het hart gaat, ontplooien wij, een groep ‘jonge’ PZV’ers, initiatieven om mede te bouwen aan een toekomst voor onze mooie vereniging.

vereniging bevonden en worden de activiteiten van de zomercommissie en de wintercommissie hoog gewaardeerd. We doen dus een aantal dingen kennelijk al erg goed! Natuurlijk zijn er ook nog aandachtsc.q. verbeterpunten. Dat zijn er in onze optiek drie, te weten: verbondenheid, betrokkenheid en groei.

VERBONDENHEID

De PZV, ooit bijna (!) de Philips Zeezeilvereniging geheten, is opgericht door medewerkers van Philips. Naast de gemeenschappelijke interesse in het zeilen, was er wellicht ook nog een tweede factor die hen bond. En tenslotte was er voorheen een vaste borrelavond waarop de leden elkaar troffen in de Pub. In de enquête geven de betrokken leden aan, dat het een tijd duurde/duurt voordat ze zich verbonden voel(d)en met de vereniging. Dat is jammer en niet nodig.

of vrienden. Op dat gegeven willen we voortborduren om potentiële leden enthousiast te maken voor onze vereniging. Er zijn inmiddels genoeg ideeën en ook is er al een aantal concrete acties. Maar dat is niet genoeg. We kunnen alle hulp hierbij gebruiken. De komende maanden gaan wij verder met het uitwerken van deze ideeën en zullen we wederom een uitnodiging rondsturen om met ons mee te denken. Kortom, wij hopen van u te horen en u zult zeker nog veel van ons horen!

BETROKKENHEID Rolien Lucassen Wij zijn een groep betrokken mensen binnen de vereniging; Dennis van Thiel, Charles Thomas, Martijn van Dijk, Marc Swinkels, Alexander Jonkers en Rolien Lucassen. Het bestuur heeft het punt ‘verjonging’hoog op de agenda staan en ondersteunt onze initiatieven dan ook van harte. Een kant-en-klare formule is er niet. Iedere vereniging in Nederland worstelt met dit vraagstuk en iedere vereniging zal het op haar manier moeten oplossen. Zo ook PZV. Om onze doelgroep te bereiken, zullen we met scherp moeten schieten. Vandaar dat we een enquête hebben uitgezet onder de leden tot 45 jaar. Uit deze enquête hebben we veel informatie verkregen. Bijna de helft van de 63 aangeschreven leden heeft gereageerd en geeft aan vooral te willen zeilen, meer te willen leren over zeezeilen en zeezeilervaring op te willen doen. Deze leden passen dus perfect bij onze vereniging, niet waar? Bovendien hebben we volgens de mening van de geënquêteerden een schat aan kennis en ervaring binnen onze vereniging én leden die deze graag delen met anderen. Ook wordt PZV een actieve

Wij kunnen niet van de leden van het eerste uur verwachten dat zij de klus van de vereniging naar de toekomst brengen voor ons zullen gaan klaren. We zullen dat zelf moet doen, en daarom zijn betrokkenheid en een actieve deelname van de jongere leden in onze vereniging van essentieel belang. Het is in dit verband ook wezenlijk dat de jongeren goed vertegenwoordigd zijn in bestuur en commissies, zodat ze invloed kunnen uitoefenen op het beleid van de vereniging en de inhoud van de programma’s.

GROEI

De vereniging zal (tijdelijk) moeten groeien om een verjonging te kunnen realiseren. In de afgelopen zomer heeft een aantal leden zich al enorm ingezet om, onder meer door het verspreiden van flyers in havens, de aandacht te vestigen op onze vereniging en haar activiteiten. Helaas heeft dit nog weinig resultaat opgeleverd, maar een wervingscampagne moet natuurlijk niet als eenmalige actie worden gezien. Het is van belang dat we op meerdere manieren en met behulp van verschillende media aandacht te vestigen op onze vereniging. Uit de enquête blijkt dat de meeste leden lid zijn geworden via kennissen, familie

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Hallo PZV, hier PUFF Hallo PZV, PZV, PZV, hier PUFF the magic Dragon, PUFF, PUFF, ontvangt u mij??

Yvonne Verschure

we op eigen kiel door de Delta willen toeren. We hebben het begrepen: zelfs wij zijn te hoog en te diep voor deze omgeving !

en havenmeester. Istanbul is een schitterende stad waar we vast nog eens terug komen. We zien daar zelfs Geert Mak op de Galata-toren !

We gaan regelrecht door naar Sulina, waar we weer echt zee op kunnen (de Zwarte). De geplande 36-uurs tocht loopt uit, omdat we nog niet gewend zijn aan de zee: geen maaltijd voor de eerste dag gemaakt, geen zeilkleding aan, meer wind dan was voorspeld en ook nog tegen.

Vanaf Istanbul merken we dat het herfst wordt. In Kumbag, aan de Zee van Marmara, liggen we twee dagen te wachten vanwege te veel wind en als we kort daarna vijf dagen in Çanakkale aan de Dardanellen liggen te wachten, vergaan er zo’n twintig schepen bij de Krim. De laatste drie weken vanaf Istanbul hebben we elf dagen kunnen varen, waarvan meer dan de helft met meer dan windkracht vijf. Maar ja, het kan dan wel herfst zijn, maar de laatste paar dagen hebben we een heerlijke temperatuur en zitten we overdag lekker in het zonnetje in de kuip. …….. en wie doet dat nog meer eind november ……….!?

Twee dagen later lopen we om 6 uur ’s ochtends Varna binnen, nadat we een halve nacht tegen windkracht zeven opgebokst hebben. Niet echt een ‘inslingertochtje’, maar dan weet je ook dat de Zwarte Zee een echte zee is. In de eerste haven in Turkije waar we tegen de wal liggen, Karaburun, komt de burgemeester aan boord, die het schoolhoofd heeft meegenomen voor de vertaling. “Hosgeldinez”! Welkom! Turkije ten voeten uit! Als we de Zwarte Zee verlaten liggen voor de Bosporus tientallen schepen te wachten tot ze ’s middags, om de vijf minuten, in mogen varen. Via de marifoon horen we hoe de tijden doorgegeven worden. ’s Ochtends komt het verkeer uit de zuidelijke richting door. Wij mogen als klein bootje zonder aanmelding doorvaren. Soms lijkt het net een brede rivier tussen de bergen, maar die verbindt wèl wereldzeeën met elkaar.

Dico van Ooijen

orige keer zaten we nog op de Donau bij km 765. Inmiddels zijn we 2 maanden, 1208 zeemijl, 173 motoruren en één land verder. Terwijl bij jullie in oktober de mast eraf gaat, gaat hij er bij ons tijdens ‘Leidens Ontzet’ op en een maand na jullie eindejaarsweekend hebben wij onze inslingertocht voor 2007.

Bij Istanbul gaan we een stukje de Gouden Hoorn in naar de Galatabrug, maar de wirwar van veerboten is zo chaotisch dat we snel naar Ataköy-marina doorgaan. In Istanbul kunnen we inklaren en dat gaat best gemakkelijk. Het kost twee maal een halve dag: gezondheid, visum, douane

We hadden trouwens wel gedacht dat we een kleine maand eerder ons einddoel voor dit jaar, Kemer bij Antalya, zouden bereiken. Maar je kunt het weer nu eenmaal niet naar je hand zetten. We varen momenteel in dagtochten, vaak met daglicht (06u30) weg, maar dan zijn we ook in het begin van de middag al zo’n 40 à 45 mijl verder. Dat schiet best lekker op. We merken daarbij wel dat nu we zuidelijker komen de temperatuur beter wordt. We zijn nu in Bodrum, maar de komende twee dagen zitten we weer vast vanwege te veel wind (Bft 5/6) uit het zuiden en dus tegen. We denken met Sinterklaas wel in Kemer te zijn en dat is wel toepasselijk, want daar vlak bij, in Myra is hij geboren. De volgende keer vertellen we hoe het overwinteren in Turkije bevalt !

Na Oltenita zijn we weer een schip met mast en na de tweedaagse excursie door de Donau-Delta, waar veel vogels al gevlogen zijn, tuigen we de PUFF verder op als zeilschip. Als we van de zijarm waar we opgetuigd hebben dezelfde weg terugvaren naar de Donau, passen we net onder de elektriciteitskabels en een half uur later zitten we muurvast op de keien, als

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Techniek en ... Een handig hulpmiddel voor de kleine bemanning: de ‘Tacker’

Wat doet ‘ie ?

De (gepatenteerde) Tacker is ontwikkeld om het voorlijk van je asymmetrische - of cruising-spinaker te controleren middels een bevestiging om de opgerolde (rol)genua. Hij biedt ook de mogelijkheid om een symmetrische - of conventionele spinaker als een asymmetrische spinaker te voeren zonder dat je daarbij een spi-boom nodig hebt, en wel van (ruim) aan de wind tot bakstagwind. Voor langere platvoor-de-windse rakken blijft een boom overigens wenselijk.

Hans van Reenen

respectievelijk zeereling te staan. De voet (= het onderlijk, d.w.z. het gedeelte tussen schoot- en halshoek) van de spi dient in principe horizontaal te zijn. Bevestiging van de halshoek op het dek is niet de beste manier om het zeil te zekeren. Het bevestigingspunt zit dan te laag en de spi zal tegen preekstoel en zeereling schuren. Als je daar een neerhouder aanbrengt, dan valt de spi naar lij, en vervolgens schuurt de neerhouder langs de preekstoel en verliest het zeil z’n vorm.

INLEIDING

e afgelopen zomer hebben we met de Lady Five weer een aantal boeiende spinakerrakken kunnen varen. En tussen de bedrijven door hebben we wat geëxperimenteerd met verschillende manieren om de spi te voeren. Op de terugweg van Bretagne, samen met Frans Jansen, kwam Frans op een bepaald moment met het voorstel om de spiboom als genakerboom te gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan. En dat beviel uitstekend! De oude dame liep als een jong renpaard. En met wat kleine modificaties aan de geïmproviseerde constructie bleek die ook verrassend flexibel in het gebruik. Tijdens het Waddenweekend voer ik als opstapper op de Sundancer. Op de terugweg van de Wadden lagen we een dagje verwaaid in Enkhuizen en wel récht voor de deur van een enthousiaste, professionele tuiger. Michel Symonsma en ik hebben ons door hem uitgebreid laten informeren over de mogelijkheden een genakerboom op ons schip aan te brengen. Na dat gesprek is die boom dus op ons verlanglijstje gekomen! Maar nu weet ik het zo net niet meer, en dat komt door het volgende: tijdens de laatste ALV sprak ik Jan Otten en toevalligerwijs kwam ons gesprek ook weer op spinakeren. En Jan vertelde me, dat hij sinds enige tijd een paar handige hulpmiddelen aan boord heeft die het hem mogelijk maken zonder veel problemen (ook solo) te spinakeren. Een daarvan is de ‘Tacker’.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Zo ziet ‘ie er uit.

HOE WERKT ‘IE?

De spi-val wordt bevestigd aan de tophoek van de spi, de schoot aan de schoothoek, de neerhouder aan de halshoek waaraan de Tacker reeds door middel van een ‘schackle’ is bevestigd. De Tacker wordt vervolgens rond het opgerolde voorzeil aangebracht, de shackle in de halshoek geklikt en er kan worden gehesen. Het is dan nog slechts een kwestie van trimmen van de schoot en je zeilt onder spi. De neerhouder, die aangrijpt in de halshoek van de spi kan in de meeste gevallen makkelijk worden voorzien van een blok (al dan niet voorzien van ingebouwde vertrager), waardoor de operatie nog eenvoudiger wordt. Natuurlijk kun je een spinaker voeren zonder boom of Tacker, maar het is wel van belang daarbij te bedenken dat een conventionele spi ontworpen is om een paar voet boven je preekstoel

De Tacker is dan de oplossing. Hij houdt de halshoek en de schoothoek van de spi dicht bij de hartlijn van de boot en kan met de neerhouder omhoog en omlaag worden bewogen om de trim van de spi te optimaliseren. De Tacker

... vaarpraktijk is uitgerust met een ‘snapshackle’. Daardoor is het mogelijk de halshoek van de spi in één vloeiende beweging te lossen, waardoor het nóg makkelijker is het zeil te controleren. Bij het strijken ga je dan als volgt te werk: over-trim de spi, d.w.z. haal de schoot zo ver mogelijk naar binnen, totdat deze strak onder de giek zit. Op deze manier komt de spinaker in de luwte van het grootzeil. Trek vervolgens aan de pin van de snapshackle van de Tacker. Dat heeft tot gevolg dat de spi vrij wordt gelaten en, omdat de schoot overtrimd is, achter het grootzeil wordt gezogen. Dat gaat overigens het beste bij een bakstagkoers. Daarna kun je het zeil

TEN SLOTTE JAN OTTEN

‘In de zomer vormt de Middellandse Zee momenteel mijn thuiswater. De Tacker die ik bij het spinakeren aan boord van mijn schip, een Trintella IIIa, gebruik bevalt mij uitstekend, vooral in combinatie met de zgn. Spinaker Sleeve ( d.w.z. een eveneens door ATN gefabriceerde spinakerkous). Het komt, varend op de Med, nogal eens voor dat je met weinig wind op de spinaker varend ineens, zonder dat je het hebt zien aankomen, wordt geconfronteerd met een windkracht 6 tot 7. Het is dan

een uitkomst, juist omdat je de spi in je eentje vaart, dat je geen zware en/of lastig te hanteren boom de baas hoeft te blijven. Dat geldt voor mij, niet meer één van de jongsten, des te meer. De Tacker is dan ook zonder meer een aanrader. Mijn spinakerboom gebruik ik alleen nog maar zo af en toe, bij lang voor de wind varen.’

betrekkelijk eenvoudig strijken.

WAAR IS ‘IE TE KRIJGEN?

Fabrikant van de Tacker is de in Hollywood-USA gevestigde firma ATN (www.atninc.com). Importeur voor Nederland is de firma Rosch Marine, gevestigd in Zaandijk (www.roschmarine.nl). Rosch Marine legt zich met name toe op de verkoop van nautische producten die een toegevoegde waarde hebben. Dit kunnen producten zijn op het gebied van veiligheid c.q. bedieningsgemak, dan wel producten die innoverend zijn, of een combinatie van beide. De Tacker is er in drie maten: Tacker A (bootlengte tot 11 meter) ; Tacker B (bootlengte tot 15 meter) en Tacker C ( bootlengte tot 18 meter). De prijs van de Tacker is verrassend laag, vergeleken met soortgelijke oplossingen.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Toch naar de overkant ... te gaan. Het bleef zuidwest 6. Nog een dag Vlissingen.

Joep Vermeulen

e hele zomer was de wind van dien aard, dat het ‘bijna niet meer leuk’ was. Zondag de 16e september toch vertrokken, want mijn buurman Herbert, die als maatje meeging, wilde persé Stonehenge bezoeken en ik vond het idee om toch in Londen te zijn geweest best aantrekkelijk. Vanuit Drimmelen, via Willemstad naar de Roompot; althans dat was het plan, maar met zuidwest 6 is een overtocht vanuit de Roompot niet de prettigste manier om in Engeland te geraken. Even uitstel om dan maar via Vlissingen

Maar ’s avonds gunstige afnemende wind, krimpend naar zuid. Dat was de kans. In allerijl de laatste voorbereidingen, zoals water en brandstof en vort met de geit. Het ging tekeer op de Westerschelde. Mijn Belgische reiscapsules waren zo dicht bij België waarschijnlijk minder werkzaam en toen ik halverwege de Westerschelde eindeloos over de rand moest, was Breskens mijn redding. Na eerst de veerhaven verkend te hebben, ‘hé, die haven zag er heel anders uit dan ik dacht’, toch de reguliere jachthaven gevonden. Heerlijk geslapen en de volgende dag toen de wind zuidelijk bleef en de voorspelling gunstig, wederom de sprong gewaagd. Na 3 uur goed op koers gelegen te hebben, wakkerde de wind toch weer aan en ruimde naar het westen. Zo kwamen we natuurlijk nooit in Ramsgate of eigenlijk Southend on sea. Harwich was nu bezeilbaar, even later werd dat Felixtowe en de Deben. Overstag en naar de Belse kust. Maar net haalden we Blankenberge, het laatste stuk de stroom en de golven flink tegen, en we moesten de motor bijzetten. Ook Herbert moest er aan geloven en ging over de reling.

WIJZE LESSEN

Drie dagen verwaaid gelegen, maar eindelijk ZZW 4. Heel vroeg ‘s morgens vertrokken en werkelijk een schitterende overtocht, zeker toen de zon onderging en we onder de kust van Kent naar Southend zeilden. Tegen enen ‘s nachts zocht ik de ingang van het nauwe kanaaltje even voorbij de pier waar de moorings waren. Wat is het toch ‘verrekkes’ moeilijk in het pikkedonker lichten te herkennen met een stad als achtergrond. Maar ik kon er met mijn ondiepe bootje toch wel efkes rechts langs? Mooi niet. De grond. Terug.

Les één: groene bakens moet je aan stuurboord houden bij het naderen van de kust. Waar was die ingang nu toch? Geen lichten, geen boeien, geen moorings. Heeft dat ergens gestaan?

Les twee: voordat je vertrekt, alle kaarten bijwerken met de laatste gegevens. Tegen drieën zaten we volgens de dieptemeter midden in de geul en lieten het anker zakken. Niet al te veel ruimte gegeven, want de geul is daar niet al te breed. Toen we na een korte slaap zondagmorgen onze hoofden buiten de kajuit staken, was de steile oever nog geen drie meter van ons vandaan. Dat was in ieder geval goed berekend, maar het was nog te donker om bij eb de geul te kunnen bevaren. Een uur later dan gepland, konden we uitzeilen en zaten zo op de Thames. Enorme schepen liepen ons achterop en hielden zich lang niet altijd aan de stuurboord wal. Zo nu en dan was het een soort kat en muis spelletje. Erg ver buiten de vaargeul kun je bij laag water toch niet komen. We konden Londen nooit met de stroom mee halen. Bij de Millennium Dome was de pret voorbij en moesten we de motor extra bijzetten om nog net Limehouse te kunnen bereiken. St. Katherines Dock sloot eerder vanwege een tekort aan water. De ingang van Limehouse Harbour is echt een zoekplaatje. Je moet er voorbij varen en wanneer je dan achterom kijkt dan zie je hem. Een super gentleman was onze dockmaster.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

...maar vraag niet hoe Wat ik jullie had willen laten zien in Londen, heeft mijn buurman nu al gezien. Mijn zoon uit Barcelona was dat weekend toevallig ook in Londen. Wat is de wereld toch klein. Dinsdag vertrokken we weer uit London, want uiterlijk maandag moest Herbert weer aan het werk. Tussen dreigende luchten door konden we met halve wind ineens doorzeilen naar Ramsgate, nou ineens. Wanneer je een koers hebt uitgezet en op de GPS hebt ingegeven, moet je ook op de kaart kijken of je onderweg geen obstakels tegenkomt. Voor Margate heb je pijpleidingen diep in zee liggen die je overdag eigenlijk niet opmerkt: je vaart heel rustig over die leidingen. Maar ’s nachts staat alles op rood te flikkeren en schrik je en je verlegt je koers.

Les drie: controleer je GPS koers en vermijd alle onzekerheden.

Al met al zaten we vrij dicht onder de kust en rondden Foreland Point ten noorden van de Longnose. Tij tegen wind en twee stromingen die elkaar ontmoetten. Alle ingrediënten voor een onrustige zee. Wat heet onrustig; we stonden op onze kop. ‘Oh sir, you were in the washing machine? And was it nice?’ Vriendelijke mensen die Engelsen. Het ergste was eigenlijk dat ik niet voorzien had dat we om de hoek ineens achter de hoge wal vandaan kwamen en dus een andere zee tegen zouden komen. Ik vertrouwde op mijn boot, maar Herbert deelde dat vertrouwen beslist niet. Hij vond het bijna niet meer leuk.

weer dezelfde fout had gemaakt.

Les vijf: overtuig je dat de lichten die je ziet ook de werkelijke lichten zijn en niet de lichten die je wilt zien.

Les vier: ’s nachts altijd aangelijnd zitten, ook onder de kust. Ik had wat dat betreft geen voorzorgen genomen. En dat heet schipper! De havenlichten van Ramsgate waren al van verre te zien. Dit keer zou ik goed binnen varen. Vlak voor Ramsgate zag ik nog andere groene en rode lichten flikkeren. Oh daar waren de havenlichten en die andere waren de laatste geleidetonnen. Dan kon ik tussen de boeien doorvaren en zo de havenmond ingaan. Chips, de vermeende havenlichten waren rode en groene knipperlichten op de wal en de havenhoofden stonden geheel onder water. Ik kon mijn koers nog verleggen, maar was pissig op mezelf omdat ik

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

RAMPSPOED

Ramsgate was zoals altijd erg gastvrij. Plek zat. Canterbury bezocht en een auto gehuurd om naar Stonehenge te gaan en Castle Combe, het mooiste plaatsje van Engeland (vind ik). Ik nam na Stonehenge het stuur over en toen ik in Pewsey even moest wachten op het tegemoet komende verkeer, schampte ik stapvoets een auto die geparkeerd stond. Onmogelijk, maar toch echt waar: mijn stuurstang brak. Einde reis en de AA bracht ons roemloos terug. Vrijdag, de volgende dag, was het weer te slecht om uit te varen en kon ik mijn leed koesteren en de boot prepareren voor het vertrek dat zaterdag zou doorgaan. De wind was NW 4/5 en we konden dan ineens naar de Roompot. Maar helaas zouden we toch te laat zijn voor de Eindejaarswedstrijd. De tanks en alle cans waren stampvol diesel, 40 liter, genoeg voor minstens 30 uur varen. Een uur buitengaats vond ik dat mijn achterstag wel erg los stond. Hier klopte iets niet. Dat was ook zo: de bevestiging van mijn voorstag was gebroken. Gelukkig was de lijn van de strijkinrichting geborgd zodat de mast toch bleef staan en kon ik met wat lijnen de zaak weer repareren. 15 Mijl buitengaats, vlak ten noorden van de Midfalls was het roer wel erg aan het zwabberen. ‘Herbert, we hebben nu een echt probleem. Een roerbeugel is gebroken!’. En dat kon niet met een lijntje worden vastgezet. Wat te doen? Alleen op de zeilen terug? Dat duurde dan nog minstens 5 uur, want we hadden het tij tegen en de shipping lane vormde een redelijk gevaar. ‘Dover Coastguard, Dover Coastguard, Dover Coastguard, here the Kia Kaha, Kia Kaha, Kia Kaha’. ‘Here is Dover Coastguard, Sir what is the problem?’ Ik berichtte hen over onze misère en gaf ze de benodigde gegevens, zoals positie, bemanning, MMSI-nummer en radioroepnaam. Nadat zij onze positie hadden gehoord, zouden zij de scheepvaart waarschuwen voor een stuurloos vaartuig, en de reddingsdienst van Ramsgate op de hoogte brengenn. ‘Luister uit op kanaal 65’. Na enige tijd de mededeling dat men over ongeveer anderhalf uur bij ons zou zijn. ‘Sir, do you feel comfortable?’ Na een uur moest ik nogmaals onze positie doorgeven. We dreven aardig in de richting van de zandbanken. Daar kwamen ze aan, met zeven man op de reddingsboot. Zeven ’man’, waaronder een vrouw, die vroeg uit hun bed waren getrommeld om zo’n klein bootje binnen 22

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

motorde alleen verder naar Willemstad. Vlak voor de haven ging mijn motor onregelmatig lopen, van heel langzaam tot normaal. Dat moest het oliefilter zijn. Al pruttelend schoof ik naar binnen en toen hij tenslotte helemaal afsloeg, gleed ik op de laatste snelheid geruisloos, zonder de meerpalen te raken, in een box. Een lijntje om de paal en ik lag stil. Van de kant klonk applaus. Mensen uit Ramsgate (toeval) hadden dit geluksmoment gezien, niet wetende van al mijn ellende.

te brengen. Dat voelt niet lekker. Het sleepanker aangebracht, de dubbele lijn op de steven en we gingen richting Ramsgate.

NOG NET OP TIJD

‘Ramsgate Rescue, please stop, I loose my rudder.’ Ze voeren veel te hard en mijn roerblad werd letterlijk losgerukt van de stuurstang. Nog net konden wij het hele zaakje aan boord hijsen en borgen. Met verminderde vaart, maar toch nog snel voor mijn gevoel waren we in anderhalf uur binnen de havenmond en werden we zeer deskundig tegen te buitenste steiger afgemeerd. Meer dan het opgeven van onze naam en de schade, hoefden we niet. De douane moest meer weten. Voor het eerst werd ik gecontroleerd. Bij de Volvo-dealer in de haven was er gelukkig Andy: hij bood me aan nieuwe beugels te maken voor mijn roer; wel van gewoon ijzer. Zondagmorgen om 12 uur was het werk klaar en kwam hij het afleveren. Het was niet goedkoop, maar we waren gered. Het paste ook nog. Om 13.00 uur vertrokken. Schitterend weer, maar zwakke oostenwind en de stroom tegen. Stuurautomaat aan en in een rechte lijn voeren we naar Stellendam, want dan waren we eerder in Drimmelen. Een perfecte motorboottocht. Een keer het oliefilter verschoond toen de motor haperde, maar daarna liep hij weer. We maakten wel erg weinig snelheid, zo’n 4 knopen. Zeker erg veel tegenstroom? ’s Nachts wekte Herbert mij uit een korte slaap met de mededeling dat we nog maar 2 knopen liepen. De motor liep wel gestaag, maar kon niet echt op toeren komen. Niet wetende wat het kon zijn, zijn we doorgevaren tot voor het Slijkgat. En alsjeblieft:geen diesel meer! Alle tanks volkomen leeg. Ik had toch genoeg voor 30 uur rustig varen? We waren 23 uur onderweg! Afin, tegen het tij en met zwakke wind is het Slijkgat zeilend onbereikbaar. Ook de Roompot is dan geen optie.

Les zes: neem zoveel diesel mee dat je heen en weer zou kunnen varen. Alleen, waar stouw je die op een kleine boot? Herbert stapte hier van boord en ik

Ach dat deed me wel goed en ‘s nachts heb ik echt heerlijk geslapen. Dat mocht ook wel na meer dan 30 uur onafgebroken in de weer te zijn geweest. De volgende ochtend de zaak doorgeblazen, geschoond, ontlucht en ik was binnen 4 uur in mijn thuishaven. Toen de boot uit het water werd getild, zag ik de oorzaak van mijn lage snelheid: plastic, versmolten met de schroef en de schroefas. Wanneer de verstaging is vernieuwd, de roerbeugels zijn

vervangen en nog meer van dat werk, hoop ik volgend jaar gewoon lekker te kunnen zeilen. Waarschijnlijk heb ik nu het Guinness Book of Records gehaald: binnen twee dagen twee maal hulp van de kustwacht moeten inroepen.

RECORD

‘Brugwachter Stellendam, is er iemand die ons een sleepje kan geven tot de sluis?’ Niet veel later kwam de reddingboot Prinses Margriet en vroeg ons naar onze problemen. ‘Zullen we U slepen?’ Wanneer ik maar een beetje diesel zou hebben, was de nood gelenigd. Ik voelde me uiterst opgelaten. Ik kreeg 20 liter, gratis. Zo had ik bij wijze van spreken mijn contributie er meteen uit. PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Sans Culotte? gemaakt op de eigen touwzolder van de KNRM en bestaat uit een hijsband van ongeveer 20 cm breed en 6 meter lang. De broek wordt om de achtersteven van het te slepen jacht gehangen en langs de beide boorden van het schip naar voren uitgestrekt. Op de twee uiteinden komt een spruit die vervolgens wordt vastgemaakt aan de sleeptros van de reddingboot. Broek, spruit en extra bevestigingslijnen worden in een zak opgeborgen. Opstappers die op een jacht zijn overgezet krijgen die zak toegeworpen en in één keer is al het benodigde sleepmateriaal aan boord. Gelukkig komt de noodzaak om gesleept te moeten worden, of om een sleepje te geven, niet elke dag voor. Weinigen onder ons zullen zich dus kunnen beroepen op voldoende ervaring om in voorkomende gevallen snel en vooral juist te kunnen handelen. Aanleiding te over dus om binnen de vereniging eens een activiteit met als thema ‘slepen’ te organiseren. Brainstormenderwijs wordt dan al snel de suggestie opgeworpen om de KNRM daarin te betrekken.

Maarten van Herk

eel reddingboten van de KNRM varen uit zonder een ‘jachtensleepbroek’. Hoe kan dit simpele gegeven resulteren in onze actie ‘sleepbroek’? Al enkele jaren ligt het aantal hulpverleningen door de KNRM rond de 1500 tot 1600 per jaar. Rond 40% of ruim 600 maal wordt hulp verleend aan kajuitzeiljachten. Als oorzaken scoren motorstoringen, navigatiefouten en roerof schroefproblemen heel hoog. Het gevolg is meestal dat het betreffende jacht op ‘sleep’ moet worden genomen om het veilig binnen te kunnen brengen. In veel gevallen voorkomt het op de juiste wijze beleggen van de sleeptros verdere averij, zoals uitgebroken kikkers of erger nog geknikte masten (was die nou wel of niet doorgestoken?). Veelal gebeurt het dat de schipper door een of twee opstappers met kennis van zaken, vanaf de reddingboot over gezet, wordt bijgestaan. Dan nog, blijkt schade niet altijd te voorkomen. Opvallend daarbij is ook dat de meeste scherpe jachten zelfs nauwelijks of geen

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

voorzieningen hebben om vlotgetrokken of gesleept te worden. Moderne jachtbouwers zouden dergelijke voorzieningen met relatief eenvoudige ontwerpmaatregelen standaard kunnen aanbrengen. Misschien moeten aspirant-kopers nadrukkelijker informeren naar deze ontwerpdetails, om deze mede als beslissingscriterium

te kunnen hanteren? De KNRM kent de problematiek rond het slepen als geen ander en heeft daarom besloten haar vloot van grotere schepen in de naaste toekomst standaard uit te rusten met een ‘jachtensleepbroek’ of kortweg ‘broek’. De broek wordt

En dan duurt het op zich ook weer niet lang om te denken aan gezamenlijk oefenen in het gebruik van een (door PZV gesponsorde?) broek. De actie ‘sleepbroek’ is dan geboren en van alle kanten komt enthousiaste bijval: de chef Technische Dienst van de KNRM stuurt een kostenplaatje, de schipper van de Griend uit Ouddorp zegt zijn medewerking toe en ons bestuur zegt toe dat de vereniging wanneer dat nodig blijkt een deel van de kosten voor haar rekening zal nemen. Tijdens de ALV zeggen ook de aanwezigen steun toe. Webmaster Peter zorgt voor een professionele Eurothermometer op onze website en schatbewaarder Bart stelt het gironummer van onze vereniging open voor de te verwachten bijdragen. De eerste week van november gaat er een oproep uit naar alle leden, met het verzoek om de actie ruimhartig te steunen. Diezelfde maand is er al voldoende geld binnen om een broek te kunnen bestellen! Omdat op dat moment nog veel leden geen gelegenheid hadden gevonden om hun bijdrage te gireren volgt nog een tweede oproep. Immers een donatie aan de KNRM kan toch nooit groot(s) genoeg zijn?

Een dame in ..... Het winterse afscheid van een ‘Lady’: ieder jaar weer een intense en emotionele gebeurtenis.

Tijdens de Nieuwjaarsborrel is, volgens plan, het eindresultaat vastgesteld en kenbaar gemaakt. Wanneer het station Ouddorp dit voorjaar zijn tweede reddingboot in de vaart neemt, zal door PZV als aanvulling op de uitrusting een spiksplinternieuwe broek kunnen worden aangeboden. In het aangekondigde zomerprogramma is dan ook volkomen terecht een gemeenschappelijke oefening ‘slepen’ opgenomen. Tijdstip, plaats en verdere voorwaarden om deel te mogen nemen houdt u van mij tegoed.

‘Wie de broek past trekke hem aan‘.

Hans van Reenen

n gedachten schuif ik het altijd zo ver mogelijk weg; het moment dat de Lady voor haar jaarlijkse winterstalling de wal op gaat. Een soort verdringing is het, net als voor het opstaan ‘s morgens: nog lekker even onder het warme dekbed duiken en net doen alsof je niet hoeft op te staan. Maar telkens weer is de kalender (of in het geval van opstaan, de klok) onverbiddelijk. Er komt een moment dat je in actie moet komen: plannen, afspraken maken en een datum vast leggen. En dan is het al snel zo ver. In ons geval betekent dat eerst nog een vaartochtje van

een paar uur van Sint Annaland naar Dintelmond. Als we geluk hebben is het dan stralend mooi zeilweer, met de wind uit de goede hoek. In dat geval leidt dat wel tot dubbele gevoelens. Die zijn er natuurlijk minder wanneer het niet zulk best weer is. Eenmaal in Dintelmond aangekomen begint het grote onttakelen. Als je er mee bezig bent begrijp je niet waarom je er aan begon. Ieder jaar lijkt het wel meer werk. Maar ja, je wilt je spullen toch even controleren, zonodig repareren of schoonmaken en tenslotte netjes opbergen, opdat je ze in het voorjaar zo weer te voorschijn kunt halen en gebruiken. Tussen de bedrijven door wordt de Lady door de crew van de werf in de takels gehesen, wordt haar onderwaterschip afgespoten en wordt ze netjes op de bok gezet. En dan staat ze daar, hoog en ongenaakbaar! Het lijkt wel of ze zeggen wil: kijk eens hoe groot ik ben, wat een diepgang ik heb en wat een mooie lijnen. Ze is dan ontzagwekkend. Je hebt een ladder nodig om bij haar aan boord te komen, en eenmaal aan boord sta je letterlijk twee meter boven de grond. Elke keer weer een ervaring! Vervolgens is het verder opruimen geblazen. Je weet niet wat er allemaal uit zo’n boot komt. Los van de vaste inventaris, de zeilen, de kussens, het beddengoed, de kleding, de boeken, hebben wij aan het eind van het seizoen meestal ook een aardige voorraad aan levensmiddelen en drank opgebouwd. Die laat je natuurlijk ‘s winters ook niet aan boord. Meestal rijden we de eerste keer met twee volle auto’s terug naar huis. We hebben dan weliswaar het grootste deel van de buit binnen, maar we zijn er nog niet. Bij een tweede ronde gaan de accu’s mee, evenals wat instrumenten en zaken die de eerste keer vergeten zijn of er gewoon niet meer bij konden. Thuis is het de eerste dagen na de ontruiming, vooral in de garage, een puinhoop. Grote stapels spullen van uiteenlopende aard liggen te wachten op verdere verwerking. Wetend dat Lady One er een ontzettende hekel aan heeft als dat allemaal maar blijft liggen, beijver ik me om een en ander zo snel mogelijk te sorteren, schoon te maken en op te ruimen. ‘t Is maar dat u ‘t weet! In de loop der jaren heeft bij ons alles in

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

... de winterberging

de winter zo zijn vaste plaats gekregen. Dat is ook handig in het voorjaar, je hoeft je niet kwijt te zoeken. Nadat thuis de ergste troep is opgeruimd resten er in Dintelmond nog twee klussen, alvorens we ons schip met een gerust hart de winter in kunnen laten gaan: het wassen en in de was zetten van de romp en het onder dekzeil leggen van de Lady. Onze ervaring is dat je die klussen maar beter zo vroeg mogelijk kunt doen. Want, als het eenmaal koud wordt, dan is geen van beide een lolletje. Is de Lady eenmaal toegedekt voor haar winterslaap, dan geeft dat ook wel weer een goed gevoel. Er is zelfs sprake van een zekere opluchting: de komende maanden is er weer wat tijd voor andere dingen! Toch ben ik ‘s winters nooit helemaal los van de Lady. Met enige regelmaat ga ik kijken of ze er nog goed bij ligt, pardon ‘staat’, ben ik bezig met mogelijke vernieuwingen of verbeteringen, of maken we plannen voor het nieuwe vaarseizoen. Vergeleken met de zomer is onze relatie weliswaar wat minder heftig, maar helemaal weg is ze nooit! Met de feestdagen, de wintersport, en 26

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

veel verjaardagen is er van november tot en met februari best veel afleiding, en ook gelegenheid tot afstand nemen van die relatie. Maar zelfs onder de kerstboom wordt er nog wel eens weggedroomd in de richting van die dame, die in het verre Dintelmond koud onder haar dekzeil staat te staan. En dan is er het voorjaar! En zelfs als het er nog niet is, weet je dat het komt. Je wilt de winter wel weg kijken en zo snel mogelijk aan de slag. Voorbereidingen treffen voor de tewaterlating. Je kunt bijna niet wachten tot het zover is. Hoe anders was dat in het najaar. Overigens is er ook nu weer veel werk te verzetten. De Lady moet onder haar winterdekbed uit, ze moet worden schoongemaakt en gepoetst, haar onderwaterschip moet worden gedaan, haar mast moet weer worden geplaatst en getrimd, alles moet weer terug aan boord, enz Maar het wonderlijke daarbij is, nu realiseer je je dat nauwelijks. Het is gebeurd voor je het weet. En tenslotte is er dan dat moment dat ze weer drijft, dat haar zeilen weer voor de eerste keer worden gehesen, en dat je weer met haar onder zeil gaat. Daar

doe je het toch allemaal voor? Of niet soms......?

Wie gezien is, is niet weg enorm gevaar blootstellen! In Dublin zag ik veel fietsers rijden met zo’n werkenaan-de-weg hesje. Daar vinden ze niet dat je daarmee voor gek loopt. Het valt goed op en het lijkt me ook verstandig.

Michelle Blaauw - KNRM

ebt u ze ook gezien, die borden met: Val op! en Laat je zien! ? In het verkeer worden we gemaand ons goed kenbaar te maken. Als student rijdt je lachend zonder licht, want zo’n vaart zal het wel niet lopen. Dan stap je in de auto en schrik je je wezenloos van plotseling opdoemende fietsers. Dat die niet doorhebben dat ze zichzelf aan een

Niet alleen aan de wal worden we opgeroepen om ons zichtbaar te maken. Ook op het water kun je je beter goed laten zien. We vinden dit bij de KNRM zó belangrijk, dat we er ons thema voor het volgend jaar [2008, red.] van hebben gemaakt: zichtbaarheid! U kunt dat letterlijk opvatten, maar tegelijkertijd valt daar alles onder dat maakt dat we u terug kunnen vinden: een marifoon waardoor u uit te peilen bent, reflecterend tape op uw boot, opvallende kleding of een goede radarreflector. Ook ontzag voor de dode hoek van de beroepsvaart valt hieronder. We steken ook de hand in eigen boezem: er zijn onlangs proeven gedaan om te zien hoe het nu zit met de zichtbaarheid van de ongeschilderde reddingboten. Weliswaar is de besparing

in onderhoudstijd aanzienlijk, maar de veiligheid van onze eigen bemanningen moet ook gewaarborgd zijn. De proeven waren in ieder geval aanleiding om een van onze reserveboten, de Kapitein Hazewinkel, te voorzien van een opvallende striping van kunststof. We blijven zorgvuldig kijken naar onderhoudsvrije bouwmaterialen en kostenbesparingen. Maar niet ten koste van de veiligheid. Het thema zichtbaarheid in 2008 zal ook worden ingezet om de KNRM wat duidelijker te profileren. Want ú weet wel dat we bestaan, maar nog teveel Nederlanders weten niet precies hoe het nu zit met Redding Maatschappij of Reddingsbrigade. En dat Koninklijke, dat zal dan toch wel overheid zijn? U weet hoe het wél zit, vertelt u het verder, want we kunnen het niet zonder u. Het reddingwerk is gebaat bij een breed draagvlak en veel ambassadeurs, u dus!

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Noordschans–Arhûs ’n Opstappertraject met herinneringen.

Aaldert van der Vlies

ls je dit jaar slechts twee vakantieweken ‘netto besteedbaar’ hebt te gaan en je mag die van je vrouw zeilend doorbrengen (omdat moeder en dochter een Grieks eiland prefereren; alles heeft z’n prijs!), dan hoop je dat de wind je niet in de steek laat. Bas Ziekenheiner is sinds 2006 lid, profiel in Zeezeilen van 3-102006, zocht op de PZV-site opstappers voor diverse trajecten. Inschrijven in blokken van 2 weken minimaal. Doel Oostzee via Kieler-Kanaal of noordelijk langs de westkust van Denemarken. Mailen dus en zien of er nog plek vrij is. Vrij laat in het seizoen heb ik mij gemeld, maar door het uitvallen van een opstapper bleek er toch plaats. Het werd een blind date, waarbij ik behalve enige mail, pas op de vertrekdag met Bas en zijn “Seabert”, een Dehler Optima 101 uit 1986, kennis maakte. Dat een in de kuip aanwezige zwager/ uitzwaaier een vroegere buurjongen bleek te zijn die ik al 50 jaar niet gezien had was puur toeval. Op zaterdag 7 juli vertrekken we vanuit Noordschans om na het passeren van de Haringvlietsluizen de volgende dag af te wachten. Tot aan IJmuiden, 55 Nm, een mooie Westenwind 4 Bf, voldoende om kennis te maken met schip, schipper en opstapster Ineke Calis. ‘s-Avonds wat gepalaverd en het besluit genomen om de afstand naar Aarhûs in dagtrajecten te doen. Tenzij er met een 24 of 36 uur traject flink voordeel te behalen valt. De 28

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

volgende dag op naar Vlieland, 71 Nm, komen we in het getijdengebied van de Duitse Bocht en profiteren van zo’n 9 uur stroom mee. Alleen het laatste uur in de toegangsgeul stroom tegen, maar dan heb je ook stroom tégen! In de haven valt de bekende drukte nog enigszins mee. De plannen voor de uitbreiding van de huidige haven zijn hoopgevend. Op zoek naar restanten van een amoureus verleden strand ik bij een al geruime tijd leegstaand pand aan de Dorpsstraat. Dan maar aangebeld bij de naast wonende buurvrouw. Met een alles begrijpende glimlach zegt zij dat de toenmalige vriendin, samen met een locale notabele, naar de wal is vertrokken.

SURFEND OVER DE NOORDZEE

De volgende dag 45 Nm. met 5 Bf. van Vlieland naar Lauwersoog. Uitstekend zeilweer, een fraai natuurgebied en een ervaring om de stromingen mee te maken. De volgende dagen wordt het serieus. Met noordwest 5 à 6 Bf, uitschieters naar 7 Bf, varen we met brutaal veel zeil, want ruime wind, 50 Nm naar Norderney. Bas besluit dat, zo pal voor de wind en de branding, de ‘Sluchter’ als toegangsgeul te gevaarlijk is en dus nemen we de omweg via het ‘Dovetief’. De volgende dag doen we de 69 Nm. naar Cuxhaven. Veel zeilwisseling, fok, grootzeil, Genua 1 en 2, ze komen allemaal aan de beurt. De opstappers dus ook. Hoge golven en wind in de rug zorgen er voor dat we een snelheid van 12,25 Kt. noteren. Het geluid dat het schip en loslatende water maken zorgt er voor dat je bijna euforisch ‘luistert naar de snelheid’ die we geruime tijd maken. Gemiddeld lopen we 7 a 8 Kn. Maar zo zeilen is niet alleen dolle pret. Voortdurende zorgen dat de natuur niet met het schip aan de haal gaat houdt je scherp. Te meer omdat een helmstok je net iets directer laat voelen wat er gebeurt en de automaat het handwerk niet kan vervangen. Stroom, golven en wind maken van de Helgolander Bocht een fascinerende mix van elementen. Het is hard werkend waanzinnig veel zeilplezier, dat we in Cuxhaven achter ons laten. Gaat er dan niets mis? Jazeker! Voor de Marina van Cuxhaven laten we het grootzeil iets te vroeg, dus nog vol in de wind, zakken en 6 versplinterde leuvers vliegen ons

om de oren. De goed uitgeruste scheepswinkel heeft de volgende dag de goede soort leuvers en de schade is snel hersteld. We gaan vervolgens door de sluis naar de direct daarachter gelegen jachthaven en nemen een dagje rust. Omdat er altijd wel een moment is waarop ‘de vijf in de klok staat’ nemen we, net als op andere dagen, een pilsje. Daar ook de zeilers gezien die wachten op gunstige wind. Verwaaid liggen is hier geen onbekende term. Het is zaterdag en zijn we in tijd al halverwege.

BESTEMMING BEREIKT

De tocht door het Kieler-kanaal richting Brunsbuttel kan rustig op de motor zeilend worden gedaan. Vanuit een eerder bezoek met de ‘Vanadjo’ van Adrie en Joke Visser adviseer ik Bas de jachthaven van Rendsburg. Een prettige jachthaven waar we het schip en de was doen. De volgende dag door naar de Firma Thiessen. Helaas! Die is inmiddels veranderd in een terrasje met goedwillende landrotten. De voor de deur gelegen bruine vloot wekte de indruk dat de verkoop van fiscaal vriendelijk geprijsde vloeibare versnaperingen nog in full swing is. Was het niet Couperus die sprak over ‘Oude mensen en de dingen die voorbijgaan?’ Dus snel door naar Geltermole, de laatste Duitse haven richting Denemarken. De Oostelijke Oostzee laten we gezien de windrichting en verwachting voor de komende dagen voor wat hij is. De trajecten worden korter, zo’n 2540 mijl, nu we het enigszins voor het kiezen hebben. Met ruime wind, 3-4 Bf, gaan we op ons gemak en ook nog even met Spinnaker naar onze eerste Deense haven, Felicia. De havenmeester blijkt ingeruild voor een kaartjesautomaat. Het uitzicht op een scheepswerf is niet echt spannend. Hov is de volgende haven, typisch Deens en dus een oase van rust. Een absolute aanrader, met in de dorpsstraat van dit gehucht een betaalbare supermarkt, bakker en slager annex traiteur. De gehaktballen waren wat oversized, maar smakelijk genoeg om dat voor lief te nemen. Vervolgens naar Aarhûs, een grote havenstad met treinverbindingen. De nieuwe opstappers waren al gebeld dat dit de afloshaven zou worden en konden zo tijdig afreizen. Pal voor de stad worden we overvallen door draaiende wind waarop geen pijl te trekken valt. Met de opmerking van

Bas ‘the show is over’ wordt alles ingehaald en opgebonden. Vervolgens trekt de wind aan en besluiten we (Bas dus!) om zeil te hijsen en nog even van de omstandigheden te genieten. Na ruim een uur is het definitief opdoeken. De jachthaven van Aarhûs doet vermoeden dat havengeld met de hoofdletter G wordt geschreven. Maar niets is minder waar. Zelfs niet na een aanvankelijke rekenfout. Een goed uitgeruste jachthaven waar we voor 10 m slechts 15 Euro kwijt waren. Waar vind je nog betaalbare luxe? We pakken een fiets uit het rek en laten enkele Deense kronen als statiegeld in het slot achter. Alsof je een boodschappenwagentje meeneemt. Op naar het station voor de vertrektijd. Aarhûs blijkt opeens over vals plat te beschikken en we fietsen ons het zweet op het voorhoofd. Gezien de belangstelling voor gereserveerde plaatsen de tickets maar direct gekocht. Ineke valt op de terugweg (van uitputting?) van haar fiets en loopt enkele flinke schaafwonden op. Tot slot de taxi voor de volgende vroege ochtend besteld en schoon schip gemaakt.

TERUG NAAR HUIS

Ter afsluiting bieden we de schipper als dank het Captainsdinner aan in het restaurant aan de haven. Lekker zeilen en lekker eten gaan goed samen. De dag daarna staan we, harde realiteit, na 12 uur treinen op Utrecht c.s. Na thuiskomst lees ik in Zeezeilen (wat heeft dat blad toch dat je het direct uit de post vist en openslaat?) over de gewenste verjonging van PZV. De laatste mail van Bas bevat zo’n dertig emailadressen van opstappers. Ik stuur hem zoals afgesproken dit artikel ter informatie en vraag hem of hij jeugdige opstappers attent wil maken op de PZV-site. Na 8 weken is zijn reis afgerond en mailt hij dat hij zijn voornemen, de koop van een Dehler 36, gaat doorzetten. Zijn “Seabert”, een goed uitgeruste en snel zeilende Dehler Optima 101, komt in de aanbieding. Je kunt hem bellen: 045-5214477, of mailen: b.ziekenhei ner@orange.nl. En zeg gerust dat je het van mij gehoord hebt. Of dacht u dat je zomaar opstapper wordt?

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

PZV Zomeractiviteiten ten 2008 In dit artikeltje geven wij u een korte uiteenzetting betreffende de werkwijze van de zomercommissie en een voorproefje van de activiteiten zoals die voor het seizoen 2008 op de rol staan.

Franka Ruijten

leren, sportief en gezellig. In beginsel kan elk eigen idee van een PZV-lid een project worden. Dat wil zeggen dat de projecten niet per sé gebonden hoeven te zijn aan de ideeën van de commissieleden. De keuze van de activiteiten en de daaropvolgende invulling gebeurt door projectleiders. Iedereen die een leuk idee heeft voor een zomeractiviteit en/of die interesse en zin heeft om zo’n project te leiden of te ondersteunen, kan zich aanmelden bij Jacqueline van Amstel of bij Franka Ruijten. Overigens is het organiseren van een zomeractiviteit een prettige manier om snel veel PZV-ers te leren kennen. Dus ook nieuwkomers; meld je aan bij ons om te helpen bij de organisatie van een zomeractiviteit! De ideeën voor het zomer activiteitenprogramma voor 2008 zijn opgesteld op basis van een evaluatie van de activiteiten van 2007 en de individuele plannen die wij nu al hebben ontvangen van enthousiaste PZV-ers. Als suggestie hebben we de activiteiten al voor een deel inhoudelijk ingevuld, maar uiteindelijk is die keuze een verantwoordelijkheid van de projectleider. Een aantal activiteiten zijn of worden een jaarlijkse traditie:

VAARKLAAR MAKEN

Jan Statius Muller wil het vaarklaar maken van boten weer organiseren en stelt voor, als uitgangspunt daarbij de Ramsgate bemensing van de boot te nemen. Leren ze elkaar en de boot kennen.

RAMSGATE-TOCHT Jacqueline van Amstel

ijdens de laatste ALV heeft de zomercommissie een terugblik gegeven op het afgelopen seizoen en een vooruitblik op het zomerseizoen 2008. Zij heeft daarbij ook de werkwijze van de commissie toegelicht. In de loop van januari 2008 zal er een bijeenkomst met de projectleiders plaats vinden om de definitieve projecten en de bijbehorende data te plannen. De zomercommissie werkt bij de opzet van haar projecten met de PZV uitgangspunten: tochten, 30

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

De Ramsgate-tocht 2008 is een grensverleggend zeezeilevenement; oversteken naar de Engelse kust is het uitgangspunt. Dat kan alleen met een goede bemensing van de boot en dat wordt lastig als schippers zich aanmelden met een voorkeurs bemensing. De Ramsgate-commissie zal het een en ander nog nader toelichten. Verder kijken we of we de eventuele verwaaidagen kunnen invullen met vaardigheidsactiviteiten, zoals een korte EHBO cursus, een cursus fotografie op het water of ‘knoop en knubbel’ vaardigheden.

WEGBRENGTOCHT 2008

De wegbrengtocht maakt het voor schippers mogelijk om - met een wisselende bemensing - verder gelegen zeilgebieden te bereiken. Schippers geven de betreffende periode(n) aan, alsmede aard en aantal van nog beschikbare plaatsen. PZV-ers schrijven hierop in als opstapper. De bestemming van de wegbrengtocht 2008 staat nog open.

ZEILTRIMWEEKEND

Hoe zet je de zeilen optimaal bij een gegeven koers? Wat kun je doen als de roerdruk te groot wordt? Welke krachten spelen zich af tussen grootzeil en fok? Wat zijn de grootste vergissingen als het gaat over zeilvoering? Vragen waarop het zeiltrimweekend antwoord kan geven.

VROUWENWEEKEND

Het vrouwenweekend is hét voorbeeld van een zomeractiviteit die door het enthousiasme van de projectleiders is uitgegroeid tot een succes. Namen het eerste jaar nog maar twee boten deel, afgelopen jaar waren er zoveel aanmeldingen dat we opstappers teleur hebben moeten stellen! Misschien kunnen we nog meer mannen overhalen hun boot ter beschikking te stellen, als we beloven de ‘(uw) man overboord actie oefening’ op het programma te zetten!

EINDEJAARSWEEKEND

De traditionele clubwedstrijd, vergezeld van de even traditionelere discussies over ranking en wedstrijdregels. Met de Joint Venture als titelverdediger sluit de PZV met dit evenement het zeilseizoen 2008 af. Daarnaast zijn er al een groot aantal nieuwe ideeën:

4-DAAGSE ZEEZEILTOCHT

Om leden enthousiast te maken voor - en kennis te laten maken met alle aspecten van het zeezeilen, met de nadruk op het lerende element, afhankelijk van het niveau van de bemanning.

ANKEREN EN SLEPEN

In 2007 was er veel animo voor deze activiteit, maar waarschijnlijk door het overvolle juni programma waren er

onvoldoende deelnemende schepen om, in samenwerking met de KNRM, dit evenement uit te voeren. Maarten van Herk heeft aangeboden om deze activiteit in 2008 alsnog te realiseren (tja, zo’n wisseltrofee verplicht!) en wel op een geschikter tijdstip.

16 KWADRAAT WEEKEND

Terug in het bootje, waarin het zeilvirus voor velen van ons toesloeg, het 16 kwadraatje. In de Biesbosch, in een 16 kwadraatje zonder de luxe van navigatieapparatuur. Wie zou er dan nog zijn CWO 2 halen? Of maken de projectleiders er een piratendag van, voor (groot)ouders en (klein) kinderen?

JONGEREN ACTIVITEIT

Een van de doelstellingen van de PZV is om meer leden tot 45 jaar te werven. Daarom zoeken we jonge PZV-ers die de beschikking over een zeilboot hebben en samen zo'n activiteit inhoud willen geven.

OPFRISAVOND NAVIGATIE

Voorafgaand aan de Ramsgate-tocht willen we voor schippers en navigators een of twee opfrisavonden navigatie organiseren, zodat je tijdens de Ramsgate weet welke informatie je nog nodig hebt om tot een weloverwogen besluit te komen, of opdat je de juiste beslissingen kunt nemen.

is. De najaarstocht zou bijvoorbeeld een één - of twee weekse tocht naar London of het Waddengebied kunnen zijn. Alternatieven en een projectleider zijn welkom!

MANNENWEEKEND

De zomer activiteitencommissie denkt dat de mannen ook toe zijn aan een zeilweekend voor zichzelf. Gezellig bijpraten over de BMW 320 en de Mercedes 500. Maar natuurlijk ook aandacht voor de levensvraag van iedere mannelijke zeiler: “hoe krijg ik mijn vrouw, dan wel een vrouw aan boord?”. En om een nautisch vaardigheidselement in te bouwen stellen wij een wedstrijdje: “wie krijgt het meeste bier in zijn koelkast?” voor. Heren, wie pakt de handschoen op?

bent, laat staan dat je dan ook nog de sleutel van het vergrendelingslot moet gaan zoeken. Nu alle ideeën zo bij elkaar zijn gezet realiseren we ons dat één zeilseizoen te kort is om alles te realiseren. Het effect van de “Global Warming” draagt er mogelijk toe bij dat we steeds langer door kunnen zeilen. Echter met een gemiddelde stijging van 0.6° C per eeuw zullen we veel geduld moeten hebben, voordat we in ons PZV vaargebied het effect op de verlenging van ons zeilseizoen echt zullen gaan merken. Toch hopen we met jullie hulp het komende vaarseizoen een groot aantal plannen te kunnen realiseren. Wij kijken al uit naar 2008.

KOMMER EN KWEL WEEKEND

De grote deelname aan de indoor - en outdoor veiligheidstraining van Get Wet, is een prima aanleiding voor het organiseren van een praktisch kommer en kwel weekend. In voorgaande jaren werd gekeken of en welke veiligheidsmiddelen aan boord waren en hoe ze werken. Deelnemers aan deze veiligheidstrainingen ervaren dat als zeer zinvol, want het is eigenlijk wel lastig als je de instructies op je reddingsvlot pas gaat lezen op het moment dat je in windkracht 7 zinkende

NAJAARSTOCHT 2008

De overweldigende deelname aan het lange Waddenweekend in september 2007 (12 boten schreven zich in!) is aanleiding om voor 2008 een langere najaarstocht op het programma te zetten. Over het algemeen zijn september en oktober heerlijke zeilmaanden, hoewel het natuurlijk wel wat vroeger donker

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

PZV Winteractiviteiten 2008

Het programma ziet er als volgt uit:

hoge temperatuur. Och, van alles kan er misgaan en waarom, want ‘Gisteren deed ie het nog’ en ‘we hebben niets gedaan’. Om malheur te voorkomen of, als er zich toch problemen voordoen, deze te herstellen hebben we een `cursus Dieseltechniek georganiseerd. Om in de toekomst met een veilig gevoel weer uit te varen en vertrouwen op te bouwen in de goede werking van de diesel is het volgen van deze cursus een must en wordt U uitgenodigd om dit avondvullend programma bij te wonen. Voor de kosten hoeft U het niet te laten, want die zijn er niet.

12 JANUARI KNRM EN OUDDORP

19 FEBRUARI LICHTENHERKENNING

e Winteractiviteiten Commissie is weer bijzonder trots om dit winterprogramma aan u te kunnen presenteren. We hebben geprobeerd een origineel en afwisselend programma voor u in elkaar te zetten. Dat is niet altijd even eenvoudig, maar wij zien dit als een uitdaging. Het programma is ook nog niet af. Achter de schermen is een aantal mensen nog heel druk in touw om de activiteiten rond te krijgen. Zodra we meer informatie hebben hoort u uiteraard weer van ons.

Een excursie naar het KNRM station Noordland en een bezoek aan verkeerspost Ouddorp onder leiding van Paul Horstman. Op zaterdag 12 januari is PZV vanaf 10:00 uur te gast bij het KNRM-station Noordland (Roompot binnen en buiten). Wij krijgen een rondleiding door het station en de beide reddingsboten. Vanwege de enorme kosten en de belasting voor de bemanningen kan er helaas niet gevaren worden. Tussen 12:00 en 13:00 uur is er op het station een broodmaaltijd samen met de mensen van de KNRM. Hierna verplaatsen wij ons naar de vuurtoren van Ouddorp, waar wij na 14: 35 welkom zijn. Deze Zeeverkeerspost is één van de bemande kuststations van Rijkswaterstaat. Taken van deze post zijn: • Verkeersbegeleiding van schepen in het gebied tussen grofweg de Zuidschouwenbank en de Nieuwe Waterweg. • Participatie in SAR-operaties. • Testoproepen beantwoorden. • Het weerbericht dat elk uur op het half uur wordt uitgezonden.

15 FEBRUARI DIESELTECHNIEK

Een cursus dieseltechniek onder leiding van Richard van Steenderen. De dieselmotor aan boord is een noodzakelijk kwaad. Als zeiler gebruiken wij hem niet graag maar toch moet het soms. Bij in- en uitvaren van havens en sluizen is de diesel onze steun en toeverlaat totdat er iets mis gaat, geen koelwater of niet starten, te 32

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Een Pub-avond lichtenherkenning en nachtkijken door Arend-Jan Klinkhamer en Maarten van Herk. Vlak voor de Ramsgate-tocht 2008 is het goed om de kennis en vaardigheden met betrekking tot lichten weer eens op te frissen. Arend Jan Klinkhamer heeft hiervoor een mooie presentatie in petto. Deze theorieavond zal worden georganiseerd in de Trafalgar Pub. Meer informatie volgt nog via de mail en via de website van de vereniging.

MAART BLUSSEN EN NOODVUURWERK

Theorie (en mogelijk een oefening) ‘blussen en noodvuurwerk’ onder leiding van Maarten van Herk. Het blijkt bijzonder lastig om een oefening te organiseren waarbij wij als vereniging kunnen leren omgaan met blusmiddelen en het afsteken van noodvuurwerk. Maarten van Herk is al geruime tijd bezig met het organiseren van deze leerzame en nuttige oefening. Een theorieavond komt er sowieso, maar we hopen u ook een oefenavond te kunnen aanbieden, om ook praktische ervaring op te doen. Indien iemand nog suggesties heeft, dan zijn die zeker welkom.

APRIL COMPUTERNAVIGATIE

Navigeren met behulp van de computer, onder leiding van Martijn van Dijk. Natuurlijk is dit geen onbekende activiteit voor de wintercommissie, maar

de ontwikkelingen in computerland gaan zo snel dat een herhaling en update van deze activiteit zeker leuk en nuttig is. Martijn is druk in de weer met de organisatie van deze activiteit. Wij hopen binnenkort meer informatie hierover te kunnen verstrekken en deze krijgt u dan vanzelfsprekend ook weer over de mail en via de website. Namens Maarten, Paul, Martijn, Richard, Jan, Marc en Rolien (de wint eractiviteitencommissie) wensen wij u veel plezier bij de deelname aan deze activiteiten!

Binnendoor naar de ..... De MAENKIND (Trintella IIIa) gaat van Makkum naar Port St. Louis aan de Middellandse Zee en naar Corsica, juli 2007.

Jan Otten

p 27 maart 2007 starten wij vanuit Makkum, voor een tocht over IJssel, Maas en Canal de L’Est naar Nancy. Een tocht van 23 dagen, waarvan 18 vaardagen op de motor. De IJssel valt op door de grote hoeveelheden eendenfamilies en het Canal de l’Est door de grote aantallen reigers, die vaak lang met je meevliegen, neerstrijken en altijd met de kop loodrecht op de rivier kijken. Wij hadden motorische aanloopproblemen, gelukkig nog wel in Nederland, met de startmotor van mijn Perkins dieselmotor, die aan het einde van zijn levensloop was. De startmotor is vervangen door een identiek (gereviseerd) exemplaar uit Zutphen. Daarna begon de motor te roken met een lichte, grijs tot witte rook. Na op zaterdag voor Pasen aangelegd te hebben in Roermond, bleek het uiteindelijk een verstopte uitlaat te zijn. Er zat een plastic zak in de leiding voor het wierfilter! Dus het euvel was snel verholpen. Onderweg hadden we nog twee maal hetzelfde euvel, immers de sluizen liggen vol met troep, maar gelukkig is dit euvel snel te verhelpen. Alle dagen mooi weer, weinig wind, prachtige natuur, weinig scheepvaart en vrijwel geen pleziervaart, maar wel heel veel sluizen. Single handed varen door de vele sluizen is geen probleem. Alles met een lijn in het midden van het

schip vastgemaakt en dan aanleggen aan de trap of bolders in de sluizen. Wel afstoppen via een kikker, eveneens in het midden. De krachten tijdens het schutten zijn - door de grote waterverplaatsing - groot. Je stijgt of daalt dan ook met grote snelheid. Veel sluizen in Frankrijk zijn geautomatiseerd. Je krijgt een apparaatje mee aan boord, waarmede de sluizen automatisch worden bediend. Áls het werkt gaat het schutten snel: nog geen kwartier. Zo niet, dan oproepen via de marifoon op het noodkanaal, want de telefoons geven geen antwoord. Dat krijg je overigens ook niet via de marifoon, maar er wordt wel actie ondernomen. Juist, maar niet meer na 18:00 uur. In dat geval moet je voor anker gaan voor de sluis en daar de nacht doorbrengen. Bij de niet-automatische sluizen gaat de gehele dag, van sluis tot sluis, een sluiswachter mee. Als je hem een fles wijn belooft voor zijn inzet gaat alles snel, kun je gewoon door blijven varen en loopt alles gesmeerd. Ook een doos met sigaren doet wonderen.

In Nancy meerden we voor een tussentijdse stop - om naar huis in Nederland te gaan - tijdelijk af in een mooie en bewaakte haven. Totaal gevaren van Makkum naar Nancy, bij varen van negen tot vijf uur: 880 km, gemiddeld 50 km per dag, stroom tegen circa 10% en een gemiddelde snelheid over de grond van circa 7 km per uur, Op 15 mei waren we weer terug in Nancy, om de reis naar Port St. Louis aan de Middellandse Zee te vervolgen. De boot lag er prima bij en de haven in Nancy, bewaakt, is een prima plaats om daar het schip voor een tijd te stallen. Op 16 mei vertrokken we met heel veel regen. Die dag namen we 20 sluizen. De volgende dag was het van hetzelfde laken een pak, met op de derde dag het record van 31 sluizen. Daarna hebben we drie dagen gevaren (van 9 tot 5 uur) en totaal 87,5 km afgelegd. Tussentijds hadden we nog een verstopte aanvoer van het koelwater en monteerden we een nieuwe impeller. De kanalen zijn impellervreters.

In het voorseizoen varen betekent vaak dat er geen voorzieningen als water en elektriciteit zijn, maar ook geen liggelden. Wel veel goede aanlegplaatsen aan vlonders. Wij maakten mooie tussenstops met goede aanlegplaatsen en leuke plaatsjes, mede dank zij de goede adviezen van de sluiswachters.

Op 21 mei zijn we van Girancourt naar Corre gevaren,met onderweg 21 geautomatiseerde sluizen. We hadden overdag veel oponthoud, omdat enkele sluizen niet werkten. Bij aankomst voor de laatste sluis (om kwart voor zes!), waren daar alle lichten uit!! Geen enkele tegemoetkoming van de Fransen, hoewel ze precies (konden) weten waar op het traject we ergens zaten. Dus

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

........... aanleggen aan de kant, met een lijn om de bomen en halsbrekende toeren om aan de ondiepe kant op de wal te komen. Dat is ook Frankrijk, maar nu níet zo leuk. Na Corre aan de Saône, voeren we langs prachtige plaatsen met goede aanlegmogelijkheden en vooral een schitterende rivier, met daarbij standvastig mooi weer. Op de Saône is heel weinig scheepvaart. Dit betreft zowel plezierjachten als beroepsvaart. Op 25 mei kwamen we aan in Macon, daarna zijn we de Rhône verder op gegaan naar het zuiden, met alle dagen de mistral en een sterke stroom mee. Dat scheelt erg veel, want je maakt nu dagen van 100 km. De Rhône is een brede saaie rivier, waar je tussen de palen blijft varen, met af en toe grote schepen tot zo’n 160 meter lengte. Het aantal sluizen per dag is inmiddels kleiner geworden. De sluizen zijn wel

erg saai, alleen wijnbergen en nog eens wijnbergen, met hier en daar een kasteel(tje). Jammer is ook dat in plaatsen zoals Lyon, Avignon, Aix en Provence en Arles de mogelijkheden om aan te leggen er bijna niet zijn; ook geen faciliteiten. En als er een kade is, wordt deze al voor een groot deel ingenomen door locale rondvaartboten, die er permanent liggen. Je kunt hier en daar wel aanleggen, maar dan zonder faciliteiten, en het is geweldig oppassen, vanwege de rotsachtige bodem en van ondiepte aan de kant. Dus maar snel met stroom en mistral doorgevaren naar Port St. Louis waar ik met windkracht 6 aankwam, door de sluis, en dan naar de haven Port Napoleon. Eindelijk aan zee. Blij was ik dat ik er was, zeker toen het de twee dagen erna ter plaatse windkracht 8 en 9 woei. Het is een winderige hoek. Deze tweede tocht, van 116 uur vaaruren, besloeg 16 vaardagen over 840 km. De totale tocht van Makkum tot hier (1720 km of wel 929 mijl in 242 uur) duurde 34 dagen. Dat wil zeggen: een gemiddelde van 7 uur varen per dag, met een snelheid van 7 km per uur. Het dieselolieverbruik lag op circa 3 liter per uur. Totaal waren we tot hier aan liggeld 163 € kwijt, d.w.z. exclusief de ligtijd in Nancy.

heel lang en als je samen met een groot schip aankomt gaat deze eerst naar binnen en als er dan nog een paar meter overblijft, mag je mee naar binnen. Anders is het wachten. Alle sluizen op de Rhône hebben in de sluiswand een geleider waar je je aan

Het vaarvignet is verplicht in Frankrijk en dat koop je in Givet, bij de eerste sluis in Frankrijk. Voor mijn schip kostte het vignet 205 euro. Kaarten in Belgie : Geocart; en in Frankrijk Navicarte 9, 10 en 16. Goede info was er bij de website watersportinfo van de ANWB. De haven Port Napoleon in de plaats Port St. Louis is een prima ligplaats, voorzien van alle faciliteiten voor een goed verblijf en van mogelijkheden voor het stallen van het schip in het water of op de wal (dat laatste is vanzelfsprekend goedkoper).

DRIEKLEURENLICHT kunt vastmaken. Het schutten vormt dan uiteraard geen enkel probleem. Het verval is hier overigens wel heel erg groot. De natuur daarentegen is eigenlijk 34

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Intussen was de mast van de Maenkind gearriveerd, helaas met een kapot driekleurenlicht. Hierbij dus het advies om bij transport alles in de top van de mast te demonteren. De mast moet je zelf gereed maken en het plaatsen gebeurt daarna uitermate efficiënt: met hulp vanaf het schip is het binnen een

half uur gebeurd. De haven herbergt zo’n 1500 schepen, zeilen motorboten van klein tot zeer groot, d.w.z. 60 voet of meer. De haven wordt gerund door een Belg die Nederlands spreekt en ook veel van de technische mensen zijn Belgen; dat is erg gemakkelijk. Na ruim een week was de boot klaar voor vertrek. De motor kreeg een beurt, nieuwe olie, filters, enz. en werd vooral van binnen en buiten goed schoongemaakt voor de reis. De prijzen van de haven zijn normaal en liggen op hetzelfde niveau als in Nederland. Op zondag 10 juni eindelijk weer zeilen. Eerst La Ciotât (50 mijl), dan Le Lavandou (41 mijl) en vervolgens St. Raphaël (42 mijl). Schitterende dagtochten, met de blauwe Middellandse zee, volledig zoals destijds door Toon Hermans bezongen. In enkele plaatsen bezochten we vrienden die daar op vakantie waren. Vanuit St. Raphaël staken we over naar Calvi op Corsica. Vertrokken in St. Raphaël om 11:00 uur ’s morgens

en aangekomen in Calvi de volgende ochtend om 8:00 uur. Totaal 100 mijl gevaren. De overtocht was geweldig. Een wind van 19 knopen, aan de wind, met ruim 7 knopen gevaren en met volle zeilen. Een schitterende sterrennacht, met de Melkweg te zien, en de Grote Beer nu moeilijker te vinden tussen alle andere

.... Middellandse Zee het havenkantoor met alle paperassen, en zo heb ik verder geen problemen meer gehad.

sterren; geweldig! Ook overdag de dolfijnen, een waar feest op het water. Heel weinig tot vrijwel geen scheepvaart. Waar zijn al die zeilen motorboten toch, die in alle havens liggen? Toen een grote teleurstelling, want de havenmeester deelde mede dat er geen plaats was in de haven. Ik moest maar buiten aan één van de boeien in de baai gaan liggen. Om 10:00 uur weer vragen of er plaats was, nee dus. We zijn tenslotte aan een boei gaan liggen en ja hoor, toen kwam de havenmeester in zijn bootje om te vertellen dat hij toch een plaats voor mij had gevonden, aan de kade voor de Citadel. Dat kon omdat de boot maar 1,40 meter stak. Een geweldige plaats dus en service. Aan de andere zijde van de kade de grote jachten, zowel zeil- als motorboten, vanaf 30 tot 70 meter! Bijna allemaal Engels, een enkele Rus, Duitser en uiteraard Nederlanders.

Ik ben 14 dagen in Ajaccio geweest en het weerzien met mijn zus was daar uitermate plezierig. Ook mijn oudste zoon is nog aan boord gekomen voor zijn vakantie. Gezamenlijk zijn we weer teruggezeild naar St. Raphaël en vandaar ben ik weer alleen terug gevaren naar Port St. Louis. Voor de grote vakantie in Frankrijk begon wilde ik terug naar huis. De terugtocht was met zowel veel- als weinig wind; het weer was wisselvallig. Je moet niet gek opkijken dat je ’s morgens weg gaat met windkracht 2 tot 3 uit het zuidoosten, om ’s middags te eindigen met zuidwesten- of noordwestenwind 6 tot 7. De weerberichten van Meteo Consult bleken overigens in één woord geweldig. Alle dagen heb ik ze geverifieerd en geen enkele keer zijn de berichten er naast geweest.

De betreffende weersverwachting wordt voor de ochtend, middag en nacht gegeven en je kunt er volledig op vertrouwen. Ik kreeg de berichten via de locale NAVTEX binnen, maar deze bleken dezelfde als die bij de havenkantoren werden aangegeven. Op 21 juli ben ik in Port St. Louis aangekomen, en is het schip de kant op gegaan. In september ben ik nog vijf weken wezen varen, nu richting Spanje, en weer terug gekeerd naar Port St. Louis. Volgend voorjaar ga ik via Sicilië naar Kroatië. Tot nu heb ik 600 mijl op de Middellandse Zee gevaren en een heerlijke vakantie gehad. Ik heb er veel watersporters van alle nationaliteiten ontmoet, vrienden bezocht die daar op vakantie waren, en elke dag genoten van het mooie weer en de Franse sfeer. En ik heb geen enkele dag regen gehad. Daar doe je het voor!

In Calvi hebben we enkele dagen verwaaid gelegen. Het is op NoordCorsica ook een winderige hoek, direct windkracht 7 en hoger. Maar daarna zijn we met 25 knopen wind vertrokken naar Ajaccio. Daar aangekomen was er weer geen plaats, dus ankeren in de baai. Voor mij de eerste keer met nogal wat wind, en het duurde dan ook een uur voor alles klaar was. Maar wel een aparte ervaring! De ankerwacht op de GPS aangezet, dat werkt geweldig, en goed geslapen. De volgende dag weer geen plaats, dus om 11:00 uur gewoon naar de haven gevaren. Er ging een boot aan de kade weg, ik er naar toe en geen mens die mij weer van deze plaats af kreeg. Op het havenkantoor gewoon gezegd waar ik lag en alles was in orde. Voor de rest van de vakantie heb ik dat zo gedaan. Niet meer bellen, gewoon naar binnen varen, een lege plaats opzoeken, naar

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Uit het goede hout gesneden

. Restauratie & reparatie met name houten schepen

. Zomer- en winterstalling met name groot onderhoud en zelfwerkzaamheden

Hiswa-lid

. Verkoop van:

- diverse houtsoorten zoals plaatmateriaal en massief gezaagd en geschaafd - epoxy, verven, kitten, olie en lakken

. Jachtservice

- rvs-beslagen en bevestigingsmaterialen

o.a voor roestvrijstaal mast en tuigage

. Professioneel advies voor de zeilerij:

± 10.000 mijl zeeraces- en ± 50.000 mijl zee en oceaanervaring.

De Biezen 5, 5298 ML Liempde. 0411-635166/06-55175482 of 06-50532838. www.eursa.nl/info@eursa.nl

Kanaal 77 •

De nieuwjaarsborrel was weer ‘toppie’.

•

Waar blijven de schippers voor de zomertocht(en)?

•

Schipper en schipperse van de Puff wensen u allen een uitdagend en gezond 2008.

•

De Puff is overigens al weer verder dan u denkt; na 5 1⁄2 maand onderweg te zijn geweest ligt ze sinds 12 december afgemeerd in Kemer (Turkije).

•

Er was in 2007 meer ‘kommer en kwel’ dan onder één trofee te vatten.

•

Ramsgatetocht: waar gaat het heen?

•

Als de winter is vergaan, komt vast wel weer de zomer aan.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Ramsgate op de schop?

e laatste Ramsgate is een dramatische demonstratie van hoe het niet bedoeld is, die tocht. Maar hoe zou het anders kunnen?

Docus Heringa De voorjaarstocht van PZV leden naar de Engelse oostkust, kreeg die naam Ramsgate al vóór dat PZV zelfs opgericht was. Enthousiaste zeilers sloten zich aaneen om grenzen te verleggen. Samen de zee op te gaan, fijn te varen en plezier te hebben. Zee-ervaring ontbrak veelal, en dus kreeg het leeraspect van meet af aan een prominente rol. Het recept: naar de oostkust/stevig varen/leren door doen/plezier hebben, bleek een succes formule. Feitelijk was het de kernactiviteit van een kleine vereniging. Alle trainingen, cursussen en workshops moesten uiteindelijk doelmatigheid bewijzen tijdens die Ramsgate en iedereen keek daar naar uit. Ik denk ook dat die tocht de grootste trekker voor nieuwe leden was. Je kon immers met PZV de zee op, ook als je niet over een eigen schip beschikte. In de loop der jaren kreeg de tocht zijn eigen wetmatigheid. Vertrekken uit de zelfde zeehaven en via de Belgische kust, naar Ramsgate. Alleen in 1983 lukte dat niet door de bekende Hemelvaartstorm. Soms nog een rivier op en in Engeland natuurlijk gezellig “dineren”. Immers we wilden vieren dat we het weer hadden gehaald, met z’n allen. Ook al was die maaltijd het culinair dieptepunt van het jaar, toch beschouwde iedereen dat als onvermijdelijk en onontkoombaar. Uit eten hoort immers bij gezamenlijkheid en gezelligheid! Traditie was ook dat we pas in een Nederlandse haven uit elkaar gingen. Het eind van de tocht was dus in een gezamenlijke terugkomsthaven.

Vanaf 1987 verviel de haven Ramsgate als conditio sine qua non en even later ook de gezamenlijke terugkomsthaven. De reden voor dit laatste was, dat door het toenemend aantal leden ook de spreiding van de thuishavens toenam, en het was dus veel eenvoudiger om uit Engeland direct naar huis te koersen. Twintig jaar later is er heel veel veranderd, maar de Ramsgate formule zelf is onaangetast gebleven. Dat wreekt zich. Het ledenbestand, de vloot en de geografische spreiding is heterogeen geworden. Waren nieuwe leden eerst vriendjes van vriendjes, nu is er aanwas van volslagen onbekenden. Niks mis mee, maar minder overzichtelijk. De ervaring van de leden is nu veel gevarieerder dan in het begin. Toen begonnen we met nauwelijks enige ervaring, maar deden die op in gezamenlijke tochten. Instructeurs leidden op en het verworven kennisniveau werd geregistreerd. Diversiteit in zeewaardigheid was beperkt en gekend. Ook de samenstelling van de vloot loopt nu sterk uiteen. Was aanvankelijk de gemiddelde lengte van schepen 30 voet plus of min een beetje, nu is de kleinste 30 voet en de helft van de schepen voor de laatste Ramsgate langer dan 35 voet. Voor de gemiddelde snelheid geldt het zelfde; toen 5 knopen plus of min een beetje, nu tussen de 5 en de 9 knopen. De stamina van de leden was in het begin ook niet opvallend verschillend. Leeftijden van de meeste lagen tussen de 40 en de 50, niet veel jonger schat ik. De oprichters van toen zijn nu 25 jaar ouder en de jonge aanwas is gelukkig niet gestopt. De geografische spreiding is totaal veranderd. Hadden we in het begin, een enkele ligger aan de Zuiderzee, bij de laatste Ramsgate was bijna 30% afkomstig uit het noorden. Tijdens de oprichtingsvergadering van de toenmalige Philips Zeezeil Vereniging was het stuwende verlangen om de zee te bevaren. De meeste hadden zich tot dan toe beperkt tot de zuidelijke delta, maar men wilde meer, naar de overkant bijvoorbeeld. Nu reiken de ambities verder; er zijn leden die over verre wateren zwalken en wedstrijdzeilers die de meest prestigieuze bekers hebben veroverd. Ergo, de ambities van onze leden lopen verder uiteen dan ooit! Groot zijn de verschillen tussen toen en nu. Tijd dus om de oude formule van de Ramsgate, het grootste jaarlijkse PZVevenement kritisch te bezien. Onlangs werden we per mail uitgenodigd: “In

de ledenvergadering is aangekondigd dat de Ramsgate-commissie iedereen uitnodigt om mee te denken over het plan voor de Ramsgate-2008”. Het lijkt me een goed idee om verenigingsbreed over de vernieuwing van het concept voor de Ramsgate na te denken, in ieder geval iedereen de gelegenheid te geven. Een avond in de winter om met elkaar van gedachten te wisselen, en zo tot nieuwe, concrete richtlijnen te komen, lijkt me een goed idee. Mijn ideeën daarover heb ik al eens eerder te berde gebracht. Ik ben een voorstander om zo veel mogelijk schepen naar de overkant te krijgen en daar zo maximaal mogelijk te genieten van het land, het gebied, en van elkaar. Maak de gekozen route afhankelijk van de wind. Hierdoor wordt de oversteek voor een ieder zo eenvoudig mogelijk. Iedere zeehaven kan een vertrekhaven zijn. Per vertrekhaven ontstaan natuurlijke clusters van leden (zie ook Paai 1997 #2, juni). Per cluster een lid die het contact met de vlootvoogd onderhoud. Doel op de kust in overleg met de vlootvoogd, eventueel van te voren geïndiceerd. Voor leden waar voor het “toerzeilend verpozen op het water” een onvoldoende uitdaging is, wordt een wedstrijd uitgezet. De finish is daar waar de vloot in zijn geheel denkt samen te komen. Genieten van de salty shore. Dus meer liggen in mooie kreekjes dan in gepolijste marina’s. Genieten van elkaar. Dus eerst in de startclusters, later met de andere deelnemers op de uiteindelijke plek van samenkomst. Geen gezamenlijk diner (3 uur gevangen tussen linker en rechter buurman/vrouw), maar versierde borrels voor iedereen op de kant. Netwerk borrels. Verder verloop van de tocht, zoals daarvoor, in overleg met de vlootvoogd. Voordeel van een dergelijk concept is, dat er niet meer de dwang is om al die eerder opgesomde verschillen in één keurslijf te persen. Iets wat gebleken is niet goed te lukken. Ook de dwang om op een bepaalde dag en haven te dineren, is weg. We kunnen ons eenvoudiger aanpassen aan de heersende weersomstandigheden. Ik hoop dat velen hun licht over de Ramsgate willen laten schijnen. Jonge leden, oude leden, oprichters en al dan niet versleten vlootvoogden, kom uit de kast. Daar komt vast iets moois uit voort.

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

MONSTERROL NIEUWE LEDEN Jan van Eijk Sander van Eijkern Harke van der Meulen Martien Oerlemans Bert Jan Wits Alexander Jonkers

Herman Kruijderstraat 10, 5645 KD Eindhoven Peursumseweg 111, 3381 KV Giessenburg Jonkersbosje 6, 8501 GX Joure Sint Gerardusplein 8, 5644 NE Eindhoven Muizenberg 1, 5691 GW Son Haven Kloosternol 1a, 4322 AK Scharendijke

040-2126815 0184-652954 0513412684 040-2930432 0499-490663 06-22662540

j.eijk24@chello.nl peursum111@freeler.nl

harke.van.der.meulen@gmail.com

oerleman@xs4all.nl wits@tendix.com a.jonkers@jonkers.org

GEEN LID MEER Leo de Bell, Silvain De Brouckere, Arie van Dam, Michiel Ham, Sjors Janssen, Gerard Jorna, Margreet Kok, Gerrit van Linder, Indra Rooijens, Marti Rijken, Huug & Mathilda Schenkel, Paul van der Sman, Hans Steman NIEUWE BOTEN Eigenaar Naam boot Thuishaven Bijzonderheden Rob Dijkstra Sea Cloud Pouvreau 38, 1150*368*210 Jan van Eijk Dolfijn Heusden (WSV Heusden) Pikmeerkruiser, 1140*380*110 Sander van Eijkern Den Røde Båd Ouddorp (Port Zélande) Faurby 424, 1262*340*200 Arie van der Hoek Beagle (Esther is verkocht) Huizen (Verenigingshaven) Winner 11.20, 1120*360*160 Harke van der Meulen Serendipity Makkun (gemeentesteiger) One off, 1360*370*200 Huub Mol Dream Time Sint Annaland Contest 25, 762*220*120 Martien Oerlemans Sem Sint Annaland Spirit 36, 1130*356*200 Bert Jan Wits Bluebird Wolphaartsdijk (WSVW) Bavaria 34-2, 1080*348*180 BOTEN NIET MEER IN DE VLOOT Arie van der Hoek Esther WIJZIGINGEN: voor het doorgeven van wijzigingen, zie de betreffende colofonrubriek.In Zeezeilen worden alleen wijzigingen van leden en boten vermeld.WJZIGINGENZie de colofonrubriek INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE en BOOTADMINISTRATIE.

ZEEZEILEN, het verenigingsblad van de PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 4x per jaar)

BESTUUR Philip Beekman, voorzitter Jan Otten, secretaris Bart Lagerweij, penningmeester Rolien Lucassen, voorzitter winteractiviteiten Jacqueline van Amstel, vz. zomeractiviteiten Hans van Reenen, hfd.red. Zeezeilen/Website

Floralaan West 304 Raadhuisstraat 68-A Laurenspark 122 Krokuslaan 19 de Stappert 6 Mauritsgaarde 16

5644 BP Eindhoven 5582 JG Waalre 4835 GZ Breda 5595 ER Leende 5066 MG Moergestel 5671 XM Nuenen

040-2122792 040-2213447 076-5224602 040-2060622 013-5136599 040-2834837

bestuur07a@pzv-zeezeilen.nl

COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN Jacqueline van Amstel, voorzitter Franka Ruijten Ramsgate tocht: Lidia Roesink, voorzitter Haye van der Werf, secretaris Dennis van Thiel, penn.meester Corrie van Oort

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN Rolien Lucassen, voorzitter Paul Horstman, secretaris Jan Vermeulen, penn.m. Maarten van Herk Richard van Steenderen Martijn van Dijk

REDACTIE ZEEZEILEN/WEBSITE Hans van Reenen, hoofdredacteur Marijke Alders Bauke Sijtsma Marja Snoeyen Piet Lucassen Peter Veger Joep Vermeulen

WEBSITE Peter Veger, webmaster

zac07a@pzv-zeezeilen.nl

wac07a@pzv-zeezeilen.nl

zz07a@pzv-zeezeilen.nl

wm07a@pzv-zeezeilen.nl

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE EN BOOTADMINISTRATIE Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best, tel 0499-373994, adm07a@pzv-zeezeilen.nl. Zijn er wijzigingen in uw adres etc. of in de gegevens van uw boot, geeft u die dan door. Ze worden dan opgenomen op de website. KENNISBANK Beheerder Wim van Roode, tel. 040-2624408, Wim.van.Roode@vanroode.org BETALINGEN Contributies en betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen moeten worden gedaan aan de respectievelijke rekeningnummers. Gelieve bij betalingen steeds de aard van de betaling te vermelden. Voor betaling van de contributie wordt een acceptgirokaart toegezonden. De redactie van Zeezeilen verstrekt advertentietarieven op aanvraag. Girorekeningen: Administratie: postgiro 3222325 t.n.v. PZV Contributie te Best Commissie Zomeractiviteiten postgiro 4103394 t.n.v. PZV Zomeractiviteiten te Helmond Commisie Winteractiviteiten postgiro 2939005 t.n.v. PZV Winteractiviteiten te Best KOPIJ ZEEZEILEN: zz07a@pzv-zeezeilen.nl Kopij (in Word, Arial 10 pt) inleveren bij Hans van Reenen, Mauritsgaarde 16, 5671 XM Nuenen. DE KOPIJ MAG GEEN INGESLOTEN ILLUSTRATIES OF OPGEMAAKTE TABELLEN BEVATTEN! Dit geeft namelijk grote problemen bij de redactie en de vormgeving. Illustraties identificeren met naam en de titel van het bijbehorende artikel. Digitale illustraties weergeven met hoge resolutie in TIF, JPG, PDF, PNG, PSD, BMP, EPS, GIF of -als het niet anders kan!- Word formaat en bij Hans van Reenen aanleveren, liefst via e-mail of op CD. De redactie stelt het op prijs dat u de aanwijzingen in “Enkele richtlijnen voor het schrijven van een stukje voor Zeezeilen” volgt, welk document is op te vragen bij de redactie. Ook kunt u het vinden op de PZV website, onder Zeezeilen. De redactie van Zeezeilen kan aanpassingen aanbrengen vanwege de leesbaarheid of de omvang. Bij grote veranderingen wordt met de auteur contact opgenomen. De redactie behoudt zich tevens het recht voor om een artikel naar een volgend nummer door te schuiven. WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl Met een listserver. Voor directe berichtgeving tussen ingeschreven leden onderling: pzv-list@pzv-zeezeilen.nl

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

Voor een goede koers 2008

Trafalgar Pub Dommelstraat, Eindhoven

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

��

�� 40

PZV ZEEZEILEN, NUMMER 1, JANUARI 2008

��