Zz 2007 1

ZEEZEILEN Schipper en schip

Jaargang 26 nummer 1, april 2007 www.pzv-zeezeilen.nl

Schipper(s) en haven

Een monsterverbond

Puff naar de Azoren (2)

Inhoud

3 Redactioneel Hans van Reenen 3 In memoriam: Désirée Veger - de Graaff Hans van Reenen 4 Van de voorzitter Philip Beekman 4 Nieuwe leden De nieuwe leden 8 Vanuit het kraaiennest De uitkijk 8 Inter-actief? van de redactie 10 Schipper en schip Jan Vermeulen 14 Schipper(s) en haven Peter van den Wijngaart en Huug Schenkel 18 Puff naar de Azoren (2) Yvonne Verschure 21 Geen golf te hoog?

Maarten van Herk 22 Wat je van ver haalt is lekker!

Paul van de Kamp 25 PZV, een vereniging met diepgang?

Paai 26 Een monsterverbond Bauke Sijtsma 27 Een KNRM tip voor reddingvesten Michelle Blaauw - KNRM 28 Kanaal 77 28 Zomeractiviteiten 2007 Jacqueline van Amstel 29 Motorren? Nee, ik schroef liever Watertaler 30 Monsterrol 30 Colofon 31 PZV in kleur, het verdriet van Docus

Wat je van ver haalt is lekker!

2

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

Kalender wo

11

di 3, 10 do 5, 12 vr 13 za 14 za-zo 28,29 za 12 zo 20 za 19

apr apr apr apr apr apr apr mei mei mei

za-zo 16,17 za-zo 23,24 za 16

jun jun juni

wo 18 za-zo 1,2 vr-ma 7,10

juli sep sep

vr-zo 28,30 za 6 za 3

sep okt nov

Verschijnen Zeezeilen nr.1 Vaarklaar maken (per boot te bepalen) Cursusavonden vaarbewijs I en II idem Voorjaars-ALV Landelijk examen vaarbewijs Spinakerweekend (mmv een zeilmaker) Ramsgate-tocht naar Londen Terug in thuishaven Sluiting kopij Zeezeilen nr. 2 (voor Ramsgate-tocht artikelen een week later) Ankeren en slepen (Grevelingen) Rondje buitenom (Stellendam, Roompot) 7-weekse vakantietocht Bretagne in 3 trajecten (wissels in Camaret en Lorient) Zeezeilen nr. 2 verschijnt Vrouwenweekend Lang weekend Waddenzee (ipv IJsselmeerweekend) Eindejaarsweekend Eéndaagse outdoortraining (Scheveningen) Najaars-ALV

D

e eerste Zeezeilen van 2007 ligt voor u. De HISWA is geweest, het is inmiddels april, het voorjaar is officieel begonnen. Het moet dus al wel behoorlijk kriebelen. Bij mij doet het dat in ieder geval wel!

Heeft u uw boot al vaarklaar gemaakt of meegeholpen een boot vaarklaar te maken? Wat zegt U? Hij ligt er al in?

Dat is tempo!

De vorige Zeezeilen kwam medio december uit. Toen dachten we nog dat er winter zou komen. Nu weten we dat die niet echt geweest is. De natuur is behoorlijk van slag en de discussies over klimaatverandering aan de orde van de dag. Maar één ding staat vast: we gaan binnenkort weer varen. En het vooruitzicht daarop voelt goed.

Uw redactie heeft zich de afgelopen tijd beraden over de vraag hoe we in ons lijfblad nog wat meer variatie kunnen brengen. D.w.z niet alleen maar reisverhalen, hoe boeiend die ook kunnen zijn, maar ook nieuws en informatie, techniek en vaarpraktijk, en interessante

informatie betreffende weer, wind en water. Welnu dat zit er aan te komen.

Graag hadden we u al in dit nummer een zichtbare verandering gepresenteerd, maar nog niet alle toezeggingen konden al worden verzilverd. Voor een herkenbare verandering moet u dus wachten tot later in dit jaar. Wellicht dat er dan ook meer te melden valt over

Hans van Reenen onze full-colour-plannen Dit nummer heeft desalniettemin toch wel weer een interessante inhoud. Om

maar wat te noemen: het nieuwe zomerprogramma, het tweede deel van het tochtverslag van Dico en Yvonne, een 'Schipper en schip' van Jan Vermeulen die over zijn Otter vertelt, en een 'Schipper en haven', over Monnickendam, van de hand van Huug Schenkel en Peter van den Wijngaart. Van Paul van de Kamp is er een artikeltje over hoe hij aan zijn nieuwe boot is gekomen. Daarnaast o.m. nog een pittig artikeltje over ‘motorren’, een artikeltje over opstappers en schippers en zowaar weer een levensteken van Paai.

En gelukkig is er weer een aantal nieuwe leden dat van zich doet spreken. Kortom, voldoende interessante stof om, als april doet wat 'ie wil, nog even lekker onderuitzittend bij de open haard te lezen. Maar laat u daardoor niet hinderen om daarnaast ook met uw boot aan de slag te gaan en dromen weer werkelijkheid te maken. Ik wens u bij beide veel plezier toe.

Désirée Veger - de Graaff

O

Hans van Reenen

p 4 maart 2007 overleed Désirée Veger - de Graaff, echtgenote van Peter Veger.

Désirée werd, tegelijk met Peter, PZV-lid in 1993. Samen koesterden ze goede ervaringen met zeilen en water; ervaringen onder meer ook in Griekenland opgedaan. En ze hadden plannen om - daarop voortbouwend - en geruggensteund door de PZV, met een eigen schip ruimer water op te zoeken.

Dat schip werd de Medway Oyster, thans eigendom van Ad Verzuu.

Désirée was een zelfstandige vrouw, met een eigen loopbaan. Zo bekleedde ze o.m. gedurende langere tijd een aantal functies binnen de Design Academy Eindhoven, waaronder die van adjunct directeur en studentendecaan.

Wij PZV’ers leerden haar aanvanke-

lijk kennen als de ‘schipperse’ van de Medway Oyster en later steeds meer als de stille kracht achter Peter, één van de steunpilaren van onze vereniging.

Een aantal jaren geleden werd Désirée met gezondheidsproblemen geconfronteerd. Die problemen maakten dat ze haar baan moest opgeven en dat ook zeilen voor haar niet goed meer mogelijk was. Samen besloten ze dan ook - hoe moeilijk die beslissing ook was om hun schip te verkopen. Via en met Peter bleef Désirée echter toch nauw met PZV verbonden.

Ondanks het feit dat bekend was dat Désirée een zwakke gezondheid had kwam haar overlijden op 4 maart jl. voor allen volstrekt onverwacht. Wij wensen Peter alle sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.

Désirée Veger - de Graaff, overleden op 4 maart 2007.

Zij was lid sinds 1993.

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

3

E

Van de voorzitter

en schip is zo goed als zijn bemanning, is een welbekend gezegde. Het karakter van de PZV brengt met zich mee dat schippers en bemanning vaak in wisselende samenstelling het water op gaan.

Een van de meest delicate onderwerpen in de PZV is de relatie tussen schipper(s) en opstapper(s). Zijn schippers relatietherapeuten of zeilinstructeurs? Zijn opstappers werkezels of passagiers? Of zijn ze ook relatietherapeuten. Wordt er aan boord gedronken of gefilosofeerd? Is humor deel van de fun? Er zijn duizend vragen die je over de verhoudingen aan boord kunt stellen en alle antwoorden zijn goed.

Sommige schippers zijn onuitstaanbaar beslist over hun aanpak. Sommige opstappers zijn onuitstaanbaar onaanspreekbaar.

Er zijn schippers die zeggen: mijn opstapper moet ook zonder dat ik het zeg

Ik ken een schipper, die zo zeker is van zijn kunnen, dat hij zegt: iedere opstapper is goed als hij/zij maar gezellig is.

Er zijn opstappers die zeggen: iedere schipper is goed, als ik maar wat ruimte krijg om het op mijn manier te doen.

Philip Beekman

Elf nieuwe leden laten van zich horen…..

Bernd en Mieke Tschammerhöll

H

et zal pakweg twintig jaar geleden zijn, dat wij als onvervalste landrotten af en toe in Nederland een boot charterden om op het IJsselmeer te kruisen. We hadden weliswaar geen flauw benul van varen, maar dat mocht en kon de pret niet drukken. Toch merkten we al gauw, dat het handiger zou zijn om wat meer kennis op te doen. Daarom bezochten we samen een zeilschool in Friesland en Bernd haalde in Duitsland zijn sportboten-vaarbewijs. Het zeilen werd er wel een stuk beter van, maar het weer liet meestal te wensen over (ik zeg alleen maar: Ramsgate-tocht!). Na een lange Griekenland-vakantie besloten we, voor een huisje daar te kiezen.

Maar dat was ook erg tussen de klippen door zeilen, om eens in de terminologie te blijven. In het land van de goden, de zonnige dagen, vele eilandjes en pittoreske haventjes met boten in alle

4

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

begrijpen wat ik bedoel. Er zijn opstappers die denken dat je alleen maar wat mag doen als je opdracht krijgt.

Op een lange tocht, als de vermoeidheid of de verveling of de zeeziekte toeslaat, worden de intermenselijke relaties op de proef gesteld. Van schipper en opstapper mag daarbij verwacht worden dat hij of zij openstaat voor de verwachtingen over en weer. Dat zeker bij langere tochten die verwachtingen goed moeten zijn doorgesproken, lijkt mij vanzelfsprekend.

Voor de nautische aspecten kan dat aan de hand van de checklist kennis en vaardigheden. En dat de schipper bij sommige onderwerpen het laatste woord heeft is onvermijdelijk.

Dit boeiende spel spelen we steeds weer op nieuw. Onze zeezeiltochten worden daarmee niet alleen een spel met weer, wind en golven, maar ook het grote bemanningsspel. Ik wil alle PZVleden uitnodigen om ook dat spel met volle inzet te spelen en zo niet alleen te genieten van het nautische-, maar ook het sociale aspect van onze hobby.

Nieuwe leden vormen en maten, liepen we toch weer warm voor een eigen boot en gingen we zoeken naar gelijkgezinden.

Het toeval wilde dat ons een krantenartikel onder ogen kwam over een am-

tot ons groot genoegen in de gezellige vriendenkring van de PZV werden opgenomen. Zoals gezegd, aangezien we meer met minder goed weer dan met lekker weer te maken hadden, zoeken

bitieuze ‘Hochseesegelverein’ op de zandgronden van Brabant. We vroegen ons af welk van de schilderachtige heidevennen als oefenterrein in aanmerking zou komen. Maakt niet uit, dachten wij, dat kan op ons van toepassing zijn. Tenslotte: de beste stuurlui staan op zand, en zo is het gekomen dat we

we (ondanks hier en daar een boe-roep van de uiterst sportieven) een motorzeiler, en benutten hiermee gelijk de gelegenheid om raad en daad te vragen aan diegenen die daar ervaring mee hebben of die ons met nuttige tips terzijde kunnen staan. Daarvoor alvast bij voorbaat dank.

Gerard de Graag

G

eboren (1956) en getogen (t/m 1985) in Dordrecht, en na 29 jaar de klei (de Randstad) verruild voor het zand (Brabant, Veldhoven). Circa dertig jaar zeilervaring; met zeilen gestart in de Biesbosch op zeventienjarige leeftijd in een Schakel.

Vervolgens een aantal jaren met de

surfplankenhype meegedaan, waarna het toch weer begon te kriebelen en de surfplanken werden verwisseld voor een Spanker. Het ideaal bleef echter toch een kajuitzeiljacht, de Spanker werd verruild voor een Catalina 28, en het zoete (Biesbosch) voor het zoute water (Grevelingen).

De eerste zeiltocht van onze (toenmalige vierjarige) dochter met de nieuwe boot was de beruchte zaterdag 7 juni 1997 (zwarte zaterdag). We waren net op tijd (inktzwarte lucht en in een al stormachtige wind) terug in de haven en ik was uiteraard zeer benauwd ,dat dit voor haar al direct reden zou zijn om het zeilen voorgoed de rug toe te keren.

Gelukkig was dat niet het geval, al hielp misschien het advies van onze havenmeester wel mee: ‘Meid, je hebt nu alles gehad; alle andere keren worden alleen maar leuker!’. Na tien jaar de boot ingeruild voor een grotere (Catalina 34) en daarmee zijn de (tocht)ambities meegegroeid. De Belgische kust, en buitenom naar het IJsselmeer zijn de eerste doelstellingen. Ramsgate 2007 past helaas niet in de agenda.

Zeezeilervaring heb ik eigenlijk nog niet, alleen als recreant. Een dag met de King’s Legend (Swan 65), een dag met de Brunel Sunergy, een dag met de Stad Amsterdam en een week (zeilregatta vanuit mijn werkgever) rond Corfu. De reden om lid te worden van de PZV is voor mij dat je als schipper toch wel vaak in een heel klein wereldje (letterlijk in je eigen kuip) leeft en jezelf om deze reden dan ook onvoldoende

ontwikkelt. De PZV biedt eigenlijk perfect de mogelijkheid om kennis en ervaring onderling uit te wisselen.

I

Peter Peeters

k ben geboren in Sittard op 12 juli 1946 en ben grotendeels in Eindhoven opgegroeid. Daarna heb ik een technische studie gevolgd en ben, na mijn diensttijd, in 1970 in dienst getreden van de u allen bekende firma Philips. Voor Philips heb ik gewerkt respectievelijk gewoond in Almelo, Eindhoven, vervolgens weer in Almelo, daarna in Stevenage en Hitchin in Engeland, vervolgens in Nuenen, Glanerbrug en tenslotte in Milsbeek (boven Gennep en beneden Mook). In 1973 ben ik getrouwd met Carla. Met Carla heb ik twee zoons gekregen. Toen wij in Milsbeek aankwamen gingen de kinderen net naar de basisschool. Eerst was het voetbal wat hen leek te interesseren en later de zeeverkenners. Dat is het moment geweest dat mijn interesse voor het zeilen is ontstaan. De kinderen wilden natuurlijk een eigen boot. Dat is een FJ geworden. Ik moest zelf nu

ook leren zeilen, wat met enig vallen en opstaan is gelukt. Vrienden van ons zeilden inmiddels in een tweemaster.

Met enige regelmaat gingen we samen zeilen en werd ik steeds actiever in deze sport. We zeilden op het IJsselmeer en de Waddenzee. Vanaf dat moment ben ik ook begonnen mezelf bij te scholen via cursussen. Met als resultaat een schitterende zeiltocht in de Ionische zee de afgelopen zomer.

Zoekend naar informatie over de zeilsport op het internet kwam ik uit bij PZV. In een contact met Ruud Heezemans vertelde ik over mijn ‘ontdekking’ op het Internet, en toen bleek dat Ruud lid was van de PZV. Ruud werkt dus twee kamers verder op dezelfde verdieping bij NXP Semiconductors in Nijmegen. Sinds 1 augustus dit jaar ben ik partieel met pensioen d.w.z voor twee

dagen in de week (donderdag en vrijdag) en daarmee krijg ik meer tijd voor het zeilen. Overigens is zeilen niet mijn enige interessegebied. Ik ben ook een groot liefhebber van klassieke muziek en dan met name Middeleeuwse en Renaissance muziek. De interesse voor architectuur en de wijze van leven in die tijd hoort daar ook bij.

Terug naar de PZV. De PZV is voor mij een ideale groep mensen om ervaring mee op te doen. Ik heb de eerste ledenvergadering al meegemaakt en heb daar heel enthousiaste mensen aangetroffen. Het jubileumboek spreekt wat dat betreft ook boekdelen. Schitterend samengesteld, het leest als een spannend boek. In december de training ‘overleven op zee’ meegemaakt. Deze belevenis heeft me alleen maar enthousiaster gemaakt. Kortom, ik ben blij dat jullie me willen hebben en kijk uit naar nieuwe ervaringen met jullie!

A

Joop Bakker

hoi, ik ben Joop Bakker, geboren op 1 maart 1942 in een waterrijk dorp in de polder, Lange Ruige Weide, Zuid Holland. Ik ben getrouwd (alhoewel mijn vrouw daar wel eens aan twijfelt!) en heb drie kinderen, vier kleinkinderen en er is er nog weer een op komst.

Sinds 1957 woon ik in Son, een dorp vlak bij Eindhoven. Ik ben eigenaar en directeur van Bakker Fijnmetaal, een bedrijf waar we met een team van 50 jonge enthousiaste medewerkers wereldwijd producten leveren voor de vliegtuigindustrie en de medische wereld. Dat betekent een hectisch en stressvol leven. De watersport is altijd een goede tegenpool voor mij geweest.

Surfen en kanovaren waren voorheen mijn favoriete bezigheden. Inmiddels ben ik bijna 65 maar nog steeds een fanatiek sporter (je bent zo jong als je je voelt!) Ik speel competitietennis en taPZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

5

feltennis en sinds zeven jaar stop ik al mijn overige vrije tijd in het varen.

Mijn eerste boot was een Etap 22I en daarna kwam er een Etap 28I. Hier heb ik mijn eerste zeilervaringen mee opgedaan en ben vervolgens zoals zo velen van jullie ook verslaafd geraakt aan deze watersport.

Dit jaar heb ik een spiksplinternieuwe Etap 32S gekocht. Daar heb ik inmiddels al weer bijna 1000 mijl mee gevaren. Er zijn enkele zeilmaten waar ik de wat spectaculairdere tochtjes mee maak, maar ook mijn kinderen en vrienden komen regelmatig een weekendje mee zeilen. Ik twijfel regelmatig of ze dit doen omdat ze het zeilen en de ontspanning op het water zo leuk vinden, of omdat ik ze altijd trakteer op een lekker etentje bij een van de heerlijke restaurants in Hellevoetsluis. Mijn vrouw heeft helemaal niets met water, zelfs geen zwemdiploma, maar gaat toch zo nu en dan toch ook wel mee zeilen, met gevaar voor eigen leven en zeker niet voor de ontspanning.

Inmiddels heb ik al wat zee ervaring opgedaan. IJmuiden, Vlissingen, Antwerpen, Breskens en de Belgische kust tot aan Duinkerken zijn reeds door mij bezocht.

Een van mijn toekomstplannen is om de oversteek naar Engeland te gaan maken. Ik kijk dan ook uit naar de Ramsgate-tocht van 2007!

Waarom ben ik bij de club gegaan: om nog meer te leren en ervaring op de doen betreffende het zeezeilen, van en met anderen, en ik zoek het gezelschap van mensen met dezelfde ‘zeiltik’ als ik zelf.

op binnenwater en had daar nog nooit van gehoord. Het grootzeil mag dus bij ons aan boord onder die omstandigheden niet vastgezet worden.Dan maar kruisen!

Riekje Stilma

Hans Engels

I

n dit stukje geef ik een korte introductie over mezelf. Ik ben Riekje Flinkenflögel, getrouwd met Cees Stilma, geboren in 1948 in Steenbergen. Ik heb gestudeerd in Delft en Eindhoven.

Op 15 jarige leeftijd heb ik mijn eerste zeillessen gekregen op stromend water, nabij Tholen. Naast het verwerven van de basiskennis van het zeilen heb ik toen ook een aardige eerste indruk gekregen van stroming en golven. We kregen les in Schakels. Er ging altijd een grote motorboot mee voor, d.w.z zowel voor ‘de lunch’ als om ons tegen de stroom in terug naar de haven te slepen. Wat er bij mij toen ingepompt is, is dat bij stroming en golven vóór de wind varen met vastgezet grootzeil, een ware doodzonde is. Cees heeft leren zeilen 6

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

Mijn ouders hadden een Flying Arrow, een polyester Schakel, die we in de zomervakanties meenamen naar de Middellandse Zee. We verbleven daar op een camping aan het strand. Met vijf broers was er altijd voldoende mankracht om de boot in het water te leggen.

Ruim tien jaar geleden hebben we een trailerbare kajuitboot gekocht, waarmee we diverse gebieden in Nederland, en de Middellandse zee en Oostzee verkend hebben.

Ik ben nu gezinslid geworden van PZV, omdat ik niet meer werk. In het verleden maakte mijn werk (met zeer onregelmatige werktijden) dat ik blij was een keer niet weg te hoeven. Daarom was mijn keuze toen: geen nieuwe verenigingen.

De komende jaren wil ik mijn kunstzinnige ambities uitleven en veel zwerven over water en over land.

I

k ben een geboren en getogen Amsterdammer en heb 23 jaar op de derde etage gewoond van een flat in de Maasstraat in Nieuw Zuid, vlak bij de RAI. In die periode heb ik als student zeer regelmatig gezeild op de Vinkeveense - en Loosdrechtse plassen en daar mijn toch nog wel beperkte zeilervaring opgedaan. Na mijn afstuderen als experimenteel natuurkundige ben ik verhuisd naar Eersel in Noord Brabant, omdat ik een baan aangeboden kreeg op het toenmalige ‘natlab’ bij Philips in Waalre. Dat was precies wat ik wilde en ik heb er ook geen moment spijt van gehad. Op het natlab kon ik gelukkig ook nog promover en vervolgens heb ik de rest van mijn carrière bij Philips Medical Systems doorgebracht.

Als Amsterdammer hadden mijn vrouw

en ik geen enkele moeite om in Brabant te aarden. Na de beginjaren in Eersel wonen we nu al weer bijna 20 jaar in Oirschot. Onze vijf kinderen zijn inmiddels allemaal ons huis ontgroeid en we zijn zelfs al in het rijke bezit van twee kleindochters. Ondertussen komt de carrière bij Philips langzaam tot een einde en dat heeft me er toe gezet om het zeilen weer op te pakken.

Via-via had ik al veel gehoord over PZV en de mogelijkheden om op via PZV op een leuke en ontspannen manier met zeezeilen kennis te maken. Toegegeven, ik had dus helemaal geen ervaring met zeezeilen en ook mijn zeilervaringen van lang geleden waren zeker niet meer om over naar huis te schrijven. Een zeilcursus op het IJsselmeer samen met mijn vrouw, maakte duidelijk dat zij het zeilen ook nog steeds zag zitten.

Toen ik lid werd van PZV, nu al weer bijna twee jaar geleden, was ik helaas te laat om aan de Ramsgate-tocht mee te doen. Vorig jaar hadden we zelf al lang van tevoren een vakantie met het hele gezin gepland en dus ging Ramsgate weer niet door.

Ik had het al bijna opgegeven, maar kon gelukkig toch nog als onervaren opstapper met de zomertocht mee. Een fantastische ervaring, twee weken lang vanaf het Franse Bretagne langs de kust terug naar Nederland op de boot van Michel Simonsma. We hadden prachtig weer en geen echte storm. Ik weet dus nog niet zeker of ik ‘als puntje bij paaltje zal komen’ wel of niet zeeziek zal worden. Ook een tripje met Maarten van Herk vanuit Zeeland naar Enkhuizen verliep bijzonder geslaagd. Kortom ik ben niet meer te stoppen.

Helaas ben ik ook dit jaar weer niet beschikbaar voor Ramsgate (Philips roept nog even), maar dat zal er toch wel eens van komen. Voorlopig beperken de plannen voor dit jaar zich tot een weekje zeilen in Turkije in het voorjaar, maar ik hoop ook van de zomer nog als opstapper mijn diensten te kunnen aan-

bieden en met plezier nog meer zeezeilervaringen op te doen.

Daan van Miert

H

oe is het zo gekomen? Welnu, ik ben geboren in Bergen op Zoom, gelegen aan de Oosterschelde en op de grens van alluviale en diluviale gronden. In de jaren ’60 met alleen een afgesloten Veerse meer heb ik de Oosterschelde bevaren met stalen Lelievletten van de zeeverkenners.

Vanuit Bergen op Zoom tot en met het Veerse Meer. Het Zeeuws watergebied heb ik vervolgens verder verkend en veelvuldig bevaren met een Victorie 22, die ik bij tijd en wijlen mocht lenen van een bevriende relatie van mijn ouders.

aan de T15.

Naast dagtochtjes op het IJsselmeer, is de Wenche tijdens haar grote vakanties met het voltallige gezin, man, vrouw en drie kinderen, elk jaar zuidwaarts gegaan. Eerst hebben we alleen de Zeeuwse wateren opnieuw verkend en de laatste jaren zijn we verder afgezakt naar de Belgische- en Franse Kust, waarbij wij het afgelopen jaar Dieppe als meest zuidelijke plaats mochten aandoen.

Tussendoor heb ik nog een paar keer een oversteekje naar Lowestoft gemaakt, met een meer ervaren schipper dan ondergetekende.

Waarom lid van de PZV? Nog verdere verbreding van kennis, ervaring van het zeilen, en contact met gelijk gestemde zeilers.

Martien Troost

A

In de jaren ’70 heb ik alle Zeeuwse zeearmen bevaren en in die tijd ben ik vaak vanuit Noordschans via Willemstad en het nog open Volkerak op de stroom in een weekend heen en weer naar Zierikzee.geweest . Ook heb ik toen wel een enkele uitstap (binnendoor) naar het IJsselmeer en de Friese meren gemaakt, maar het ontbreken van ‘getij’ maakte die uitstappen duidelijk minder spannend.

Vervolgens heb ik v.w.b het zeilen een niet weloverwogen adempauze van ongeveer tien jaar genomen. Toen het strandleven in het geliefde Zeeland enigszins begon te vervelen heb ik een drijvende caravan gekocht, in de vorm van een een Victoire 28. Onze drie kinderen hadden inmiddels ‘tussen het strand door ‘ reeds aan het zeilen geroken , door wat zeillessen op de Grevelingen Overigens heb ik een caravan tot nu toe alleen aan de buitenkant aanschouwd dus wat het caravanleven iemand kan doen, moet u mij niet vragen.

Onze Victoire 28, afkomstig van Texel met de naam Paloma, hebben we (tegen de regels) omgedoopt in de Wenche. Ze heeft als vaste haven de Marina Monnickendam alwaar ze ligt

ls nieuw lid van PZV wil ik mij graag aan iedereen voorstellen.

Ik luister naar de naam Martien, maar ook naar verbasteringen zoals Mart, Tinus, Martin. Martien heeft overigens mijn voorkeur. Ik ben geboren in 1967 in Den Helder, waar ik ook ben opgegroeid, samen met twee zussen en een broer. Na mijn studie elektrotechniek in Delft ben ik 11 jaar geleden in Geldrop verzeild geraakt.

Sinds die tijd ben ik werkzaam bij NXP Semiconductors (tot oktober 2006 Philips) in Eindhoven. De laatste vijf jaar woon ik samen met mijn vriendin Gerla.

Hoewel ik ben opgegroeid in Den Helder, dat voor 2/3 omringd is door water, heb ik pas echt leren zeilen na mijn verhuizing naar Geldrop. Het water heeft altijd een grote aantrekkingskracht gehad, maar leren zeilen was er gewoon nog nooit van gekomen. Na het krijgen van een betaalde baan, was een zeilcursus bij zeilschool Krekt oer ’t Wetter dan ook het eerste wat ik met mijn eigen verdiende geld ging doen.

Helaas kwam er van zeilen de jaren daarna niet zo veel. Totdat ik mij een paar jaar geleden bij dezelfde zeilschool (nu bekend onder Krekt Sailing) voor de instructeursopleiding aanmeldde. Sinds de zomer van 2006 ben ik volleerd kielboot instructeur (ZIA). Hoewel volleerd?

Je raakt volgens mij nooit uitgeleerd. Ik ben dan ook van plan om ook voor de ZIB opleiding te gaan, zodat je ook instructeurs in opleiding mag trainen en begeleiden.

Eveneens leek het mij leuk om mijn zeilervaringen uit te breiden met zeilen op open water: de zee. Google’en met de zoektermen ‘zeezeilen&philips&eindho ven’ leverde de match ‘PZV-Zeezeilen’ op. In december ben ik op de introductieavond voor nieuwe leden geweest.

Ik was al snel over de streep en ben meteen lid geworden. In het kader van zeezeilen heb ik deze winter alvast het certificaat voor Theoretische Kust Navigatie (TKN) gehaald. Zaterdag 3 februari doe ik examen basismarifonie.

Aangezien ik zelf niet in het bezit ben van een boot hoop ik gebruik te kunnen maken van de mogelijkheid om als opstapper binnen PZV kennis te maken met het zeezeilen. Misschien al met de Ramsgate! Ik zie er naar uit!

Herman Van den Broeck en Nicole Van de Peer

D

e liefde voor het water is ons niet aangeboren. Tot voor enkele jaren hadden we nog nooit een zeilboot van dichtbij gezien. België is dan ook niet een echt watersportland.

De liefde voor het water en de wind is langzaam gegroeid, bij toeval eigenlijk.

Onze oudste dochter mocht zeven jaar geleden eens mee gaan zeilen met een vriendinnetje. Dat vond ze zo leuk dat ze datzelfde jaar nog haar eerste optimistenbrevetje haalde. En een paar jaar later volgden we met heel ons gezin zeilles.

In 2002 kochten we een Jeanneau Sun Way 21 en werden we lid van de Watersportvereniging Scharendijke (Grevelingen). Met dat kleine bootje maakten we heel wat plezier, maar met vier personen werd het toch wat krap. We gingen op zoek naar iets groters en we vonden in Tsjechië een Jeanneau Sun Way 29 die we overbrachten naar Zeeland. We hebben enkele seizoenen in de Delta rondgezworven en stilaan hebben we onze actieradius vergroot. Dankzij Max PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

7

van Vriesland hebben we onze grenzen telkens wat verlegd. Hij maakte ons ook warm voor de PZV.

Sinds kort varen we met een C-Yacht 11.00. De Nautilus is een schip dat gebouwd is voor langere tochten. Toch doen we het rustig aan. Omdat we het gevoel hebben dat we nog heel wat

V

van de redactie

en vereniging staat of valt met de inzet van zijn leden. Door de bank genomen mogen we daarover bij PZV niet klagen.

Tegen die achtergrond vinden we de respons op onze oproep om versterking van de redactie, gedaan in het vorige nummer, ronduit teleurstellend. Er was zeggen en schrijven één reactie! Overigens was dat een hele goede, daar kla8

48 en Nicole 45. Om even weg te zijn uit de drukte van alledag zoeken we zoveel mogelijk het water op.

De liefde voor het zeilen is ons niet aangeboren, maar zit er ondertussen wel diep in.

Vanuit het Kraaiennest

erjonging was het thema vanuit het vorige mandje. Inmiddels zijn we weer een aantal maanden verder, begint de wal zo langzamerhand zijn bekoring te verliezen en wordt de lokroep van het water luider en luider.

Nog even en het is zo ver: de vloot vaart weer uit! Verjonging was dus het thema, een ‘zoete’ noodzaak als we continuïteit in onze wimpels willen houden.

Zo’n tijd aan de wal is, nadat de eerste roes voorbij is, meestal een wat saaie bedoening. De meeste varensgasten bekruipt dan al weer snel de hang naar het water, naar de intimiteit van het eigen schip en zijn bemanning en naar verre horizonten en nieuwe avonturen.

E

moeten leren, is het lidmaatschap van PZV voor ons de volgende stap. Buiten wat kustzeilen en enkele flottieljetochten in Griekenland hebben we immers nog geen echte zeezeilervaring. Voor we met onze eigen boot het ruime sop kiezen, willen we een paar keer als opstapper mee. En dat kan nergens beter dan bij de PZV. Zeilen is voor ons een sociaal gebeuren. We zeilen bijna nooit alleen en nemen graag opstappers mee. Ook in onze haven nemen we actief deel aan het verenigingsleven en aan de gezamenlijke tochten.

Zo, tot zover deze korte kennismaking.

Voor de volledigheid nog even vermelden dat ik Herman Van den Broeck heet en mijn vrouwtje heet Nicole Van de Peer. Wij wonen in Vorselaar in het midden van de provincie Antwerpen op zo’n 65 kilometer van Eindhoven. Ik ben

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

De afgelopen winter kende tenminste één dieptepunt, t.w de januaristorm die veel schade aanrichtte en o.m het

De uitkijk

Inter-actief? gen we dus niet over. Maar we hadden er wel wat meer verwacht!

Het is natuurlijk best makkelijk als alles voor je opgediend wordt, maar weet u ook hoe leuk het is om mee te helpen aan de voorbereidingen? Vast niet, anders waren er wel meer reacties geweest!

Het kan toch niet zo zijn dat we Zeezeilen straks op een zacht pitje moeten zetten, omdat we de redactie niet kunnen ‘bemannen’ ?

schip van Kapitein Heringa ernstige beschadigde. Daarnaast waren er diverse lichtpuntjes die het verblijf aan de wal veraangenaamden. Smaken verschillen, dus ik laat het aan eenieder om zijn eigen lichtpuntjes als zodanig te benoemen. Echter, één ervan wil ik zelf niet ongenoemd laten en dat heeft te maken met het thema van het vorige mandje: de jongeren van onze equipage gaan, met adelborst Rolien Lucassen aan het voortouw, het thema zelf ter hand nemen! Binnenkort vindt het eerste verjongingspalaver plaats. Wat zegt u me daar nou van?

Wat hield ons eigenlijk tegen? Niets toch?

Kijkt u nog eens in de vorige Zeezeilen, die van december 2006, en leest u het redactioneel daarvan nog eens, en daarna het artikeltje ‘De redactie van Zeezeilen zoekt’! Misschien is het toch wel iets voor U? We kijken met belangstelling uit naar uw reacties!

Met vriendelijke groet van Uw redactie.

Ertveldweg 5, (tussen Trintella Shipyard en jachthaven de Viking) 5231 XA, ‘s-Hertogenbosch, Telefoon: 073-6426114, Fax: 073-6414239.

U kunt ook telefonisch of per fax prijs opvragen en bestellen. Wij zenden ‘t dan snel naar u toe.

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

9

Schipper en schip Over een beschermde diersoort en de relatie met je boot.

Jan Vermeulen

I

k ben, denk ik, inderdaad vlak na de eeuwwisseling lid geworden van PZV want ik kan me nog goed herinneren dat een van de eerste grote activiteiten waar ik aan deelnam het lustrum in 2000 was.

Ik ben bij PZV terechtgekomen via Bep en Willie Delissen, geen onbekenden van Zeezeilen. Ik was al een aantal keren als opstapper bij hen aan boord mee geweest en de interesse voor het water en met name het zeilen zat er bij mij al een hele tijd in.

Als je zou weten dat ik een geboren Limburger ben zou je de link met watersport en zeilen misschien niet in eerste instantie leggen. Maar mijn liefde voor het zeilen is dan ook ontstaan tijdens mijn studietijd in Utrecht. Doordat een van mijn medestudenten een auto had, waren we redelijk mobiel en dat stelde ons in staat om op vrije middagen, en die heb je als student nou eenmaal regelmatig, naar Loosdrecht toe te gaan.

We huurden dan bij Ottenhome een houten 16m2 en daarmee gingen we de plassen op. ‘s Avonds een patatje en een biertje op de dijk, mooier leven bestond niet.

Op een bepaald moment had een van mijn studiegenoten een houten Vaurien te koop en in 1982 hebben Lianne, mijn latere echtgenote, en ik al onze vakantiecentjes bij elkaar gelegd om dit bootje aan te schaffen. Medium Dry deed haar naam alle eer aan, want al bij ons eerste tochtje ging het zaakje om, met als gevolg dat ons hele hebben en houden 10

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

in het water terechtkwam. Toch hebben we nog heel veel mooie vakanties en weekeinden met de Vaurien beleefd.

Houten boot hoor ik je denken, dat betekent onderhoud. Inderdaad was ik vanaf dat moment zomer en winter met de boot in de weer. Schuren en lakken dat het een lust was, maar het resultaat was dan ook dat ons eigen bootje er een was om trots op te zijn.

Na mijn studie ben ik door mijn werkzaamheden voor Philips Medical Systems in Best terechtgekomen en daardoor toch weer een eindje weg van

het water. De Vaurien hebben we verkocht op het moment dat er zich in ons gezin kinderen aandienden. Het bootje was te klein en instabiel voor het familiewerk. In die tijd ben ik overigens wel een aantal keren met Bep en Willie het water op geweest.

Jaren later, tijdens een zomervakantie in Frankrijk, vonden onze kinderen het tijd om te gaan zeilen. Erg blij met hun enthousiasme hebben we meteen na terugkeer van onze vakantie een lang weekeinde in Friesland geboekt, inclusief Polyvalk. De kermis in

Grou en het mooie weer deden de rest.

Het jaar daarop zijn we een hele week met een gehuurde boot in Friesland op pad geweest en daarna wisten we het zeker; we gaan weer voor een eigen scheepje.

De keuze viel op een Randmeer. Ik vind het nog steeds een prachtig schip, stoere vorm, mooi stabiel en met veel ruimte, zelfs voor een gezin van 5.

Met onze Windjager hebben we 3 seizoenen op plassen en rivieren gevaren. Intussen was ik lid geworden van PZV om in clubverband wat meer kennis op te doen over het zeilen op groter water,en met name ook om me te orienteren op een mogelijke opvolger voor onze Randmeer. Dat laatste zonder dat daar wat mij betreft enig concreet tijdspad aan vast zat.

In de zomer van 2003, terwijl we met de Windjager in Friesland onderweg waren, kwam het gesprek steeds vaker op een andere boot. In de havens waar we kwamen liepen we binnen bij jachtmakelaars en we zijn bij een aantal schepen aan boord geweest om eens te kijken. We waren het erover eens dat 32 of 34 voet voor ons een goede maat zou zijn.

De uiteindelijke redenering was als volgt. Met onze open Randmeer moeten we elke avond terug aan land en naar huis om te overnachten. We kunnen het schip weliswaar op een plek leggen waar we een huisje of caravan op de wal hebben, zodat we de weekeinden bij en op het water kunnen doorbrengen. Nadeel is echter dat je toch nog elke avond terug moet naar dezelfde plek. Uiteindelijk hebben we besloten om serieus op zoek te gaan naar een boot waar we de weekeinden op konden verblijven en die ons in staat stelde om tijdens de vakanties met het gezin tochten te gaan maken.

Alsof het zo moest zijn kwamen we tijdens diezelfde vakantie een collega van mij tegen, die met zijn schip (Bavaria 38) lag te wachten voor de sluis in Stavoren. De volgende avond bij hem aan boord in Makkum Marina afgesproken en ons hele verhaal nog een keer verteld. De jongens razend enthousiast bij het zien van zoveel luxe. Een eigen bed aan boord en een wc en kranen met warm en koud stromend water. Wat te denken van een koelkast vol koude drankjes. Wij waren zelf ook erg onder de indruk van de vele ruimte aan boord en met name van de luxe in de jachthaven.

Alhoewel we op zoek waren naar een kleiner schip heb ik de wijze raad van mijn collega ter harte genomen en ben daarna op een maatje groter gaan focussen. Daar hebben we met drie opgroeiende jongens nooit een moment spijt van gehad. Na terugkeer van vakantie zijn we enthousiast gaan zoeken en hebben we ons ook ten aanzien van bijkomende zaken zoals onderhoud, stalling, en wat er al niet meer komt kijken bij het hebben van een boot, uitgebreid ge誰nformeerd.

Om een lang verhaal kort te maken: via dezelfde collega die we in Stavoren hadden ontmoet, ben ik in contact gekomen met de vorige eigenaar van onze Otter, een Bavaria 36. Die eigenaar had het schip in Lelystad te koop liggen, met een zeer complete inventaris en een uitstekend taxatierapport, tegen een alleszins redelijke prijs.

Nadat het hele gezin aan boord was geweest om De Otter goed te keuren, en na een proefvaart met de eigenaar, waren we eruit en werd De Otter ons nieuwe schip.

De naam van onze boot stond er al op toen we De Otter kochten. En omdat we ervan overtuigd waren dat het veranderen van de naam geen geluk brengt hebben we dat zo gelaten. Bovendien vonden we De Otter geen verkeerde naam. Door de naam van het schip zijn we ons wat meer in de otter als dier gaan verdiepen en tot onze blijde verbazing wordt in het jaar dat wij voor het eerste met onze Otter op stap gaan in Nederland de echte otter opnieuw in de natuur vrijgelaten. Ze leven onder

andere in de Weerribben en daar zijn inmiddels ook de eerste in de natuur geboren jongen gesignaleerd. De otter stelt een aantal belangrijke eisen aan zijn omgeving die ons ook wel aanspreken; behoefte aan voldoende en schoon water, voldoende voedsel (voornamelijk vis), en verder moet de otter instaat zijn om ongehinderd grote afstanden te overbruggen. Als je dit soort informatie leuk vindt moet je ook eens even kijken op www.terugkeer.nl.

De kinderen waren overigens in eerste instantie niet zo erg onder de indruk van de naam. Gaandeweg zijn ze er echter aan gewend geraakt. Ik zelf was blij dat ik niet met vijf mensen naar een compromis hoefde te zoeken. Stel je voor: de JALISAROMA (Jan, Lianne, Sander,

De Otter Type: Bavaria 36 Afmetingen: 1155*368*185 Kenmerken: Romp:W; Spi: BWR; Zeilteken: B36 - ruit MMSI: 244210316, Marifoon: PH7686, GPS Thuishaven: Lelystad (Flevo Marina)

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

11

Rogier en Martijn). Bovendien is er voor en over otters de nodige merchandising te koop. Zo kocht ik in het zeeaquarium in New Orleans borrelglaasjes met otters erop. Ze hebben daar een paar zeeotters. Aan boord zijn bovendien boekjes over de otter. Sinds vorig seizoen prijkt er ook een mooi otterplaatje op onze boeg, naast de naam van het schip.

Omdat we De Otter pas in het najaar hebben gekocht duurde de winter dat jaar extra lang. Het schip ging op de kant en werd aan alle kanten gepoetst en opnieuw in de anti fouling gezet.

Maandag 19 april was het dan eindelijk zover, ons schip ging te water. Een paar weken later hadden we de meivakantie aan boord gepland. Zonder daar zelf enige ervaring mee te hebben, maar gewaarschuwd door vele verhalen, had ik toen ik voor de vakantie de laatste keer van boord ging braaf alle afsluiters dichtgezet. Ook die van de aanvoerende koelwaterleiding. Dat hebben we op ons allereerste tochtje geweten.

Tot buiten de haven zijn we zonder problemen gekomen, maar bij terugkeer naar de haven ging het temperatuuralarm van de motor af. Ik had gelukkig vrij snel in de gaten dat er via de uitlaat geen koelwater naar buiten kwam en de diagnose was daarmee snel gesteld.

Goed voorbereid als we waren hadden we een extra impeller aan boord. Dus nog maar een stukje op de zeilen, Lianne nam niet geheel op haar gemak het roer over en ik ging aan de slag om de impeller te vervangen. Er zat overigens geen schoep meer op het oude exemplaar. Tot mijn schrik bleek toen - waarvoor dank aan de firma Van der Voet - de nieuwe impeller ook nog niet te passen. Goede raad was duur. We hebben toen maar de havenmeester gebeld en die heeft ons ‘op een sleepje’ naar binnen gebracht. Kennelijk komt dit wel vaker voor en zelfs in de beste families. Bij terugkeer in de haven bleek

12

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

het servicebedrijf pas de volgende dag tijd te hebben om mijn warmtewisselaar te ontdoen van stukjes rubber. De jongens waren daar blij om, want dat werd een dagje Six Flags. De rest van de week hebben we overigens toch nog lekker gezeild en nu met een goede reserve-impeller ‘achter de hand’.

Tijdens de zomervakantie van 2004 zijn we vier weken met De Otter op pad geweest en hebben we het IJsselmeer verkend.

Samen met vrienden die hun schip in dezelfde haven als wij hebben liggen hebben we een rondje gemaakt, inclusief een stukje Friesland, want daar waren we immers bekend. Overigens waren we maar wat blij met onze 36 voet. De kinderen konden er goed op uit de voeten en ieder had zo zijn eigen plekje aan boord. Bovendien kon de nodige proviand gemakkelijk mee.

Dit eerste seizoen was er meer een van het eigen schip ontdekken en zo links en rechts

nog wat dingen veranderen om e.e.a helemaal naar de zin te maken. Daarmee werd De Otter ook eigenlijk pas echt ons schip.

Uit het goede hout gesneden

. Restauratie & reparatie met name houten schepen

. Zomer- en winterstalling met name groot onderhoud en zelfwerkzaamheden

. Jachtservice

o.a voor roestvrijstaal mast en tuigage

Hiswa-lid

. Verkoop van:

- diverse houtsoorten zoals plaatmateriaal en massief gezaagd en geschaafd - epoxy, verven, kitten, olie en lakken - rvs-beslagen en bevestigingsmaterialen

. Professioneel advies voor de zeilerij:

Âą 10.000 mijl zeeraces- en Âą 50.000 mijl zee en oceaanervaring.

De Biezen 5, 5298 ML Liempde. 0411-635166/06-55175482 of 06-50532838. www.eursa.nl/info@eursa.nl

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

13

Schipper(s) en haven Monnickendam telt maar liefst 5 jachthavens en is de ligplaats van de PZV schepen van Hans Stevens, Peter van den Wijngaart en Huug Schenkel.

Peter van den Wijngaart en Huug Schenkel STICHTING Rond 1235 vestigen Friese Norbertijner monniken zich op Marken en van daaruit wordt land ontgonnen en een nevenvestiging gesticht. Het begin van wat later Monnickendam zou worden was daar. In 1273 wordt Monnickendam voor het eerst genoemd in een handvest van Jan Persijn.

STADSRECHTEN Op 25 februari 1355 – de dag na Sint Matthijsdag – kreeg Monnickendam van Willem de Vijfde van Beieren, de Graaf van Holland, handvesten en privileges, ook wel stadsrechten genaamd. Monnickendam viel belangrijke voorrechten ten deel, waardoor de stad samen met

andere steden (van Holland) goed op de kaart kwam te staan. De stad Monnickendam vormde een eigen rechtskring met een eigen wetgeving, een eigen rechtspraak en een eigen bestuur. Dit betekende het begin van verdere groei. Een kerk werd gebouwd op de driesprong Kerkstraat, Noordeinde, Middendam. Tegenwoordig is hiervan alleen de Speeltoren nog over. In 1356 werd ook begonnen met de uitbreiding van de stad en omstreeks 1400 werd nabij de huidige Grote- of Sint Nicolaaskerk een klooster gebouwd met de naam Mariëngaarde. De Grote Kerk of Sint Nicolaaskerk is na 1400 gebouwd en is ook heden ten dage een baken dat men al van verre kan zien.

BRANDEN EN DE PEST In de jaren 1499 en1515, heeft de stad, door zware brand, veel te lijden gehad.

Van de 1ste brand bleven niet meer dan tachtig huizen en de kerk behouden.

Ruim 400 woningen gingen in vlammen op. Van de 2e brand werd, evenals bij de 1ste brand alleen de kerk, en verder een vrouwenklooster en een zestal huizen daar in de buurt behouden. Op de speeltoren na, die ook nog verschillende keren is verbouwd en aangepast, is er momenteel in Monnickendam geen gebouw meer uit 1355. De pest woedde in 1451 en in 1513. In 1513 was er een pestepidemie die van Pinksteren tot oktober in Monnickendam huishield.

BEDRIJVIGHEID Na 1575 maakte de stad een periode van bloei door. Nu nog herinneren ge-

14

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

bouwen en straatnamen aan de bedrijvigheid van deze periode. In de binnenstad van het stadje staan tientallen monumentale panden. Het gebouw De Waag doet denken aan de kaasmakerijen en verschillende straatnamen aan onderdelen uit een bepaalde bedrijfsuitoefening. De huidige scheepswerven en de rokerijen zijn vanaf deze periode blijvend in Monnickendam aanwezig geweest. Door de voortdurende stroming van het water vanuit de voormalige Zuiderzee naar de rivier de Purmer Ee (deze rivier stond in rechtstreekse verbinding met de achterliggende meren als Purmer, Beemster, Schermer tot aan Alkmaar) konden grote zeeschepen Monnickendam aandoen.

Het gevolg was dat Monnickendam een bloeiende handel met de Oostzeelanden onderhield. Na het afsluiten van de Purmer Ee met de Nieuwendam raakte Monnickendam in verval.

GEMEENTE WATERLAND Tot 1940 werden delen van de stad gerenoveerd en vond er verdere nieuwbouw in de oude binnenstad plaats. Na 1959 werd de stad naar het zuiden uitgebreid. Monnickendam heeft nu ongeveer 10.000 inwoners. Monnickendam is in 1991 opgegaan in de gemeente Waterland. De gemeente Waterland bestaat naast Monnickendam uit de plaatsen (kernen) Marken, Broek in Waterland, Ilpendam, Katwoude, Overleek, Watergang, Uitdam en Zuiderwoude. Monnickendam is hierin de grootste plaats, waar ook het gemeen-

landse Dehler dealer, een zeilmakerij, een reparatiebedrijf, een zeilschool en een jachtverhuurbedrijf (Dehler natuurlijk). Hemmeland ligt in de richting van de dijk naar Marken en is in feite, via een beheersconstructie in het bezit van de gemeente Waterland. De Zeilhoek (Katwoude) is de verkoophaven van De Valk Yachtbrokers. Zij hebben destijds de Jumbo-6 van wijlen Prins Bernhard verkocht. De gemeentehaven bestaat uit steigers die zijn geplaatst langs de gemeentelijke kaden en die de minste voorzieningen hebben.

tehuis staat. Monnickendam leeft nu in hoofdzaak van de watersport en het toerisme. Het is een levendige plaats waar veel wordt georganiseerd en de bewoners zeer betrokken zijn met de gang van zaken in hun gemeente. In 2005 is het feit gevierd dat Monnickendam 650 jaar stadsrechten had. De plaats werd verbouwd tot een laat middeleeuws stadje en de bewoners waren vrijwel het hele jaar in kleding gehuld uit die tijd.

Nu speelt de kwestie “Hemmenland”.

Het Hemmenland is een landtong die uitsteekt in de Gouwzee, richting Marken. Het is een recreatiegebied voor de Monnickendammers en daar is ook de jachthaven Hemmenland gevestigd. Een projectontwikkelaar wil in dat natuurgebied een hotel bouwen van minimaal 70 kamers. Een aantal gemeenteraadsleden grijpen dat plan aan om gelijk het hele gebied te ontwikkelen (vol te bouwen) tegen veel te hoge kosten. De stemming bij de bevolking is anti, maar hoe het afloopt moet nog blijken.

JACHTHAVENS IN MONNICKENDAM De vijf jachthavens in Monnickendam zijn: Marina Monnickendam met ca.

600 plaatsen, JH Waterland met ca.

600 plaatsen, Hemmeland met 650 plaatsen, de Zeilhoek met 159 plaatsen en de gemeentelijke haven met ca. 80 plaatsen. De Marina ligt aan de noordkant van Monnickendam en huisvest La Belle Charters en een jachtmakelaardij.

De Marina wil in de toekomst met nog ca. 240 plaatsen uitbreiden. Jachthaven Waterland ligt het dichtste tegen het stadje aan en herbergt de Neder-

MONNICKENDAM EN DE REIGER (Peter van den Wijngaart) Wij liggen met onze boot “Spray” (Vindö 50) in de jachthaven Hemmeland te Monnickendam. Deze jachthaven ligt heerlijk beschut aan het Monnickendammer Gat. En ligt vast aan een recreatiegebied. De omgeving is erg groen en rustiek en op het water van het Monnickendammer Gat zijn zeer veel watervogels. Vanuit de jachthaven varen we de Gouwzee op. Dit water wordt omzoomd door de prachtige oude vissersplaatsen Monnickendam, Marken en Volendam. De Gouwzee heeft een open verbinding met het Markermeer.

Aan het Markermeer nog meer van die mooie oude Zuiderzeestadjes, zoals Edam, Hoorn, Enkhuizen, Durgerdam en Muiden. Voor ons is het een ideaal zeilgebied.

Onze zeilweekenden beginnen op zaterdagavond en duren tot zondagavond zo laat mogelijk. Vanuit Weesp, waar we wonen, rijden we in 20 minuten naar Monnickendam en varen uit terwijl er aan boord gekookt wordt. Afhankelijk van weer en wind wordt er besloten voor anker te gaan bij de dijk bij Marken en daar te genieten van de zonsondergang die daar bijna elke zomeravond zichtbaar is. De avondzon schijnt op Marken en verdwijnt achter de contouren van Monnickendam. Dit verveelt nooit! Aan het begin van het seizoen zitten wij met een deken om, een glaasje in de hand van de avondlucht te genieten.

Maar het is ook heerlijk om ’s avonds wanneer het heel rustig is op het water richting Hoorn, Enkhuizen, Lelystad, De Blocq van Kuffeler te zeilen en in het donker aan te komen en voor anker te gaan. Op zondag maken we een tocht over het Markermeer, alle ruimte om te zeilen; langs het Paard van Marken, rondje Pampus met zicht op het Muiderslot, richting de straalzender van Lelystad, het naviduct bij Enkhuizen.

Aan het eind van elk zeilweekend

worden we bij aankomst in de haven welkom geheten door de futen, waterhoenen, zwanen en de reiger. Monnickendam heeft een bijzondere relatie met de reiger.

1. In de Gouwzee, in de vaarroute naar Marken ligt een betonblok. Het staat er een beetje grauw en verloren bij, maar heeft ooit deel uitgemaakt van een mislukt waterstaatproject uit 1828 toen onder koning Willem I het plan ontstond om de haven van Amsterdam beter toegankelijk te maken voor de zeeschepen vanuit de Zuiderzee (lees meer in de Spiegel Der Zeilvaart 2001 / 4).

Vele jaren heeft er een kunstwerk in de

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

15

vorm van een reiger op het rotsblok gestaan, is “weggevlogen en geland op de schoorsteen van een dijkhuisje in Volendam”. Sinds 2004 is op het rotsblok opnieuw een reiger geplaatst. (zie foto van kunstwerk, ontwerp van Fred Roskam). Het betonblok is een officieel baken voor de scheepvaart. Op de hydrografische kaart staat Bn, sinds 2005 is daar de Reiger aan toegevoegd en sinds 2006 het silhouet van “de Reiger”.

2. In Monnickendam is op de blinde muur van een gebouw het gedicht Reiger van Hans Warren geschilderd. Het gedicht is te lezen op het internet, ga naar www.muurgedichten.nl en kies dan “Muurgedichten buiten Leiden”. Het lettertype waarin het gedicht is weergegeven, doet aan de lange poten, nek en kuif van de reiger denken.

MONNICKENDAM EN DE BIRDIE (Huug Schenkel) Midden in de winter van 2003 kochten wij onze Birdie. Birdie betekent vogeltje, maar de golfers onder ons kennen het ook als: 1 onder Par. We konden niet terug naar onze vorige jachthaven in Naarden omdat we met onze nieuwe boot niet meer onder de Hol-

landse brug doorkonden. We moesten dus een nieuwe stek vinden, maar dat is niet zo gemakkelijk als alle jachthavens een wachtlijst hebben. Na veel bellen en mailen konden we terecht bij de Marina Monnickendam. Op zich ligt deze haven mooi vanwege het uitzicht op de Gouwzee, maar de kwaliteit van de voorzieningen en het humeur van het personeel deed ons omkijken naar een andere haven. We konden na een jaar ingeschreven te zijn geweest, terecht bij Jachthaven Waterland. Een bijzonder fijne en gezellige haven met alle voorzieningen op hoog niveau en dicht bij het stadje. We hoeven nu niet meer met de auto boodschappen te doen; alles is te lopen. We besteden heel wat weekeinden op de Birdie. Als we vanuit Best weer in Monnickendam aankomen, begint gelijk het genieten. Bij redelijk tot mooi weer maken we veelal tochtjes naar Hoorn, Enkhuizen, Lelystad en soms Kampen. Allemaal plaatsen die in een dagtocht zijn te bezeilen.

Zomers gaan we vaak naar Friesland en naar de eilanden. Er is wel een klein nadeel aan de ligplaats Monnickendam, je moet namelijk altijd eerst via de Gouwzee en Volendam naar het Markermeer. Dat kost een klein uur, maar ook dat is zeilen en dus genieten.

JACHTZEIL MAKERIJ Veerhaven 4485 PL Kats ZldV 0113 - 600291 fax 0113 - 600249

Lion Sails 16

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

Ton Leeuwestein Tel. privé 0113 - 227028

Vergeet de kommer en kwel,

het nieuwe PZV jaar is met goede zin begonnen op de nieuwjaarsborrel in

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

17

Puff naar de Azoren (2) Het tweede en laatste deel van een oceaanervaring.

Yvonne Verschuren

N

et als op Santa Maria wordt ook hier, op Sao Miguel, ons dagje klungelen aan boord door de windgoden omver geblazen.

De wind dreigt te gaan draaien naar het noordwesten en wij moeten in Horta mijn vriendin oppikken. Dus geen rustig dagje toeven met boek en drankje, maar zeilen hijsen en op 4 juli vertrekken we naar Horta 150 mijl verderop. Helaas laat de wind het na 12 uur volstrekt afweten en gaan we verder op de motor de nacht in.

Daar worden we opgeroepen door een Portugees oorlogsschip, dit keer geen giftige kwal maar een echt schip. Het duurt even voordat ik door heb dat het voor ons bedoeld is, want ik verwacht geen oproep midden op de oceaan met maar een heel klein lichtje ver vooruit.

Dat bleek dus het oorlogschip te zijn dat contact zocht met het schip dat vijf knopen per uur voer op die en die positie. Ze willen weten wie we zijn, waar we naar toe gaan en nog zo van dat soort dingen. Met de belofte dat we de volgende keer eerder reageren wordt het contact weer verbroken.

De wind is niet van plan terug te keren en ‘s middags wordt het klam en warm.

We varen tussen Pico en Sao Jorge door in de hoop walvissen te zien en zetten de motor uit. De Puff ligt heerlijk te deinen terwijl wij verkoeling zoeken in het 1200 meter diepe intens blauwe water. Wat we aanzien voor een plastic zak blijkt een heuse schildpad te zijn die direct onderduikt als hij ons in de gaten krijgt.

In Velas op Sao Jorge pikken we een boei op om op afstand wederom verplicht mee te luisteren naar de voetbal-

18

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

wedstrijd Portugal-Frankrijk die over de kade schalt. Daarna wordt het hééél stil op het eiland; alleen de vogels zijn nog te horen en hoe!

Zodra het donker is komen de Corey Shearwaters tot leven. De vogels nestelen op de rotswanden en bij het vallen van de duisternis zwermen ze uit. De hele lucht is dan vergeven van de krijsende, druk communicerende vogels; de disco is er niets bij!

De volgende dag zeilen we door naar Horta, het ‘Mekka’ van de zeilers. Er liggen zeilboten uit alle delen van de wereld. De kademuren staan vol met tekeningen en Café Sport is dé ontmoetingsplaats. In vergelijking met 15 jaar geleden vind ik het wel heel erg commercieel geworden.

Met onze opstapper Marianne aan boord steken we op 9 juli over van Horta naar Madelena op Pico, wel 5 mijl varen. Het anker gaat de grond in en wij genieten van het zwemmen, luieren en boekjes lezen.

Pico is het jongste eiland en dat is aan de ruige begroeiing en aan de scherpe lavarotsen goed te zien. Met een auto verkennen we het eiland. We bezoeken een leeggelopen lavagang met helm en mijnlampje op en klimmen en klauteren in het pikkedonker over rotsblokken en gestolde lavastromen. Op het vaste land van Europa had dit vanwege alle

veiligheid vast niet gemogen.

Sara Op 12 juli is het dan zover. Ik vier mijn zonovergoten verjaardag op Madalena met een heerlijke duik, ontbijt van chocoladetaart met 50 kaarsjes en champagne. ‘s Avonds word ik verrast op een stapel verjaardagspost bij Café Sport en gaan we lekker vis eten in een plaatselijk restaurant.

Na deze feestdag is het tijd om te vertrekken naar Angra de Heroismo, de hoofdstad van Terceira, die onder bescherming staat van Unesco-Wereld Erfgoed. Wegens chronisch gebrek aan wind varen we het merendeel van de tocht op de motor. Angra is bekend om zijn rechthoekige stratenstructuur en de vele balkons met oud smeedijzerwerk.

We kiezen voor een ligplaats in de marina maar ook in de baai is het goed toeven mits er geen deining staat. In ons huurautootje crossen wij het voornamelijk agrarische eiland over en bezoeken een lege vulkaankrater. Hiervan zijn er tot op heden maar twee in de wereld gevonden waarvan één op Terceira en één in Indonesië.

Hij is per toeval ontdekt doordat er een koe in gevallen is en welke boer gaat er niet op zoek naar zijn koe?

We willen naar Graciosa maar de wind draait tegen en we zetten koers naar Sao Jorge. Dit bevalt klaarblijkelijk de weergod niet, want de wind valt weg en komt fors terug, maar dan wel weer tegen. Hier hebben we geen zin in en we lopen op Sao Jorge het piepkleine en rotsachtige haventje van Calhete binnen. Het is bewolkt en boven op het eiland zit je dan in de mist. Het heeft dan geen zin om met je hoofd in de wolken het eiland te verkennen dus gaan we door naar de hoofdstad Velas en verder naar Horta, omdat het inmiddels 21 juli is en de vakantie van onze opstapper erop zit. Als we haar hebben uitgezwaaid maken we een prachtige wandeling rond de caldeira van Faial en we gaan naar Capelinhos. Dit stuk land is ontstaan door een vulkaanuitbarsting in 1957.

Omdat de mooiste wandeling van de Azoren nog op ons verlanglijstje staat varen we terug naar Calhete. We laten ons door een taxichauffeur boven op het eiland afzetten en dalen 700 meter aan de ruige noordkant van het eiland naar beneden. Het staat vol met hortensia’s en andere prachtige bloemen. De wandeling leidt langs twee faia’s; een klein, vlak stuk land aan zee waar men vroeger ’s zomers woonde. Langs de steile klippen lopen we naar de andere faia waar nu weer drie gezinnen leven.

Dit is echt genieten.

Te zware oversteek Omdat we vinden dat er te weinig leuke ankerplekken zijn op de Azoren vertrekken we begin augustus naar de Rio’s in noordwest Spanje. Twee dagen later draait de wind NO en trekt aan tot 20 à 25 knopen.

Hoog aan de wind dus en het wordt een oefening ‘hogeschool circus’ die de schipper zwaar valt. Ik heb de luxe niet zeeziek te worden dus voor mij is het alleen maar heel erg oncomfortabel. We moeten nog 600 mijl naar Spanje en met deze wind en de weersverwachting van noordoost 6 tot 7 is dat geen optie.

De ochtend van de vierde dag besluiten we terug te keren naar de Azoren.

Na 7 dagen en 700 mijl komen we weer aan op Sao Miguel. Eerst maar eens bijkomen, een plannetje maken en lekker uit eten gaan. Na een week op een stampend en rollend schip in diverse en soms moeizame houdingen gekookt te hebben is het heerlijk als er even voor je gekookt wordt.

In de mail vinden we het bericht van overlijden van een vriendin en het bericht dat een familielid ernstig ziek is.

Op zo’n moment besef je dat je ver weg zit en niets kunt doen. Ook in Nederland hadden we wellicht niet veel kunnen doen maar toch is het even stil op de Puff. Het relativeert ook direct weer de teleurstelling van de mislukte overtocht.

In de haven van Ponta Delgada treffen we alle nationaliteiten aan van het noordelijk halfrond die allemaal liggen te wachten op het draaien van de veel te harde noordoosten wind. Een enkeling vertrekt nog, maar keert ook na ruim twee dagen weer terug. Er is vooralsnog geen beginnen aan. De tijd begint te dringen, maar de wind laat zich

niet dwingen. Op de weerfaxen wordt duidelijk dat over enkele dagen de wind gaat wegvallen. We gaan op zoek naar extra jerrycans voor extra diesel. Na een gigantische zoektocht vinden we die uiteindelijk bij de havenmeester. We blijven bij ons plan om via noordwest Spanje te gaan, dan kunnen we daar altijd nog extra diesel tanken.

Als we op 16 augustus ’s avonds vertrekken staat er nog een harde wind kracht 5/6. Zodra we het eiland hebben vrijgevaren neemt de wind af naar kracht 4 uit het noordoosten. Na twee dagen loopt die verder terug tot 5 á 6 knopen en is onze snelheid nog maar 2 mijl per uur. We kunnen geen hoogte

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

19

houden en dreigen richting Algarve of zelfs nog lager, Marokko, te drijven.

Allemaal heel aantrekkelijk vind ik zelf maar helaas niet de juiste richting. De motor gaat aan en al motorsailend sturen we zo hoog mogelijk richting de baai van Vigo. Doordat er heel weinig wind staat en de zee redelijk vlak blijft is dit mogelijk. Aan het einde van de

vierde dag begint de wind weer toe te nemen tot een harde noordoosten wind kracht 5 met vlagen 6, dus weer op zeil verder. Onder een helling van 20 tot 25 graden en met kruiszeeën begint het weer op een soort apekooi te lijken, door Dico als ‘circus’ betiteld. Dat betekent vol-continue nadenken over elke handeling die je doet, wat uiterst ver-

moeiend is.

Na vier dagen neemt de wind op donderdagmiddag eindelijk af en kunnen binnen een uur de beide reven eruit.

Vrijdagochtend is de wind weggevallen en leggen we de laatste 18 mijl op de motor af. Langs de kust wordt het behoorlijk mistig en het land laat zich niet zien. Met behulp van de AIS en radar steken we de shipping lane over. Hoewel ik zeer kritisch was over de aanschaf van de AIS moet ik nu toegeven dat het een heel plezierig instrument is omdat je schepen al op de AIS hebt voordat je ze in werkelijkheid ziet. Van de tien of vijftien schepen die we opgeroepen hebben waren er toch twee die ons nog niet gezien hadden. Pas op een kleine mijl voor de kust beginnen we af en toe vage contouren van land te zien. Vrijdagmiddag 25 augustus lopen we, vermoeid maar blij dat we het continent bereikt hebben, Bayona binnen.

900 mijl in negen dagen!

Vinvis Twee oktober moet ik weer werken en we willen een week eerder terug zijn in Nederland. We hebben dus twee weken om de Noordwestkust van Spanje te verkennen. In Bayona maken we het feest mee van de ‘Heilige Maagd van de rots’ met een barbecue van sardines in het park achter de Virgo. De vissers zorgen voor de sardines en wij likken onze vingers erbij af.

We genieten van de vele ankerplekjes zoals bij Isla Cies, gaan de Ria Arosa op naar Rianxo, bezoeken Santiago de Compostella, scharrelen verder langs de kust en doen Muros, Finisterre, Camarinas, Lage en La Coruña aan. Van de kust zelf zien we helaas nauwelijks iets door de mist maar zodra je de rivier of baai invaart, lost de mist op en is het genieten. Er staat nauwelijks wind, dus dit hele traject varen we op de motor met de radar bij. In deze mist hebben we wel een bijzondere ontmoeting in de baai van Finisterre als 20 meter naast de boot een Noordse vinvis voorbij trekt!

Naast al het moois is het verschrikkelijk triest om al die verbrande heuvels te zien. De heuvel aan de overkant bij Finisterre is zwart geblakerd en op de bustocht naar Santiago zien we heel veel verbrand bos.

Na een bezoek aan La Coruña varen we de baai verder in naar Sada, gaan voor anker bij Ares en later varen we door naar de prachtige baai en ankerplaats bij Cedeira.

20

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

Als we tegen de avond op 7 september vertrekken voor de oversteek van de Biscaya trekt de wind aan tot dik 20 knopen. Daar hebben we nu eens helemaal geen zin in en na ons diner-op-zee keren we om en liggen twee uur later weer in de rustige baai. De volgende ochtend halen we het anker weer op en dit keer staat er nauwelijks wind. Onze ervaring is dat er ’s morgens niet veel wind staat en de wind tegen de namiddag toeneemt. Wij varen vrij van de kust om de beloofde oostzuidoosten wind op te pikken. Helaas is die op.

Ik doe ’s nachts nog een poging om te zeilen, maar het is hopeloos. De golf van Biskaye is als een spiegel zo glad!

De motor staat aan en blijft aan totdat wij op maandag 11 september aanleggen in l’Aberwrac’h. We ‘puffen’ nog steeds als wij koers zetten naar St. Vaast la Hougue. We kunnen maar 12 uurtjes zeilen.

In St. Vaast valt voor ons de winter in.

Het is minder dan 20 graden in de boot en het regent buiten. Dat is een historisch dieptepunt.

Ik trek onmiddellijk een lange broek, sokken en een fleece-trui aan.

En dan, dan keert de wind eindelijk in de goede richting terug en hebben we een voorspoedige zeiltocht naar Boulogne gevolgd door een mooie tocht naar Duinkerken. De tocht van Duinkerken naar Vlissingen is als slagroom op

de toet. Een zuidenwind kracht vijf met een vlakke zee laten de Puff lopen, dit is zeilen zoals het bedoeld is! Rond 16: 00 uur lopen we Vlissingen aan en zijn we na een schitterende tocht terug in Nederland. We acclimatiseren op het Veerse Meer en sluiten aan bij het eindejaarsweekend. Leuk om alle bekenden weer te zien maar wat ons betreft lokken toch vooral de vreemde kusten.

We zijn 19 weken weg geweest, heb-

ben in totaal 5029 mijl gevaren en Puff heeft het uitstekend gedaan; we hebben geen enkele schade gehad. Wat de doelen van deze reis betreft: het leven aan boord met z’n tweeën bevalt ons uitstekend, we hebben ons huis geen minuut gemist en we weten nu dat we de voorkeur geven aan kusthoppen met oversteken van minder dan een week.

Met deze ervaring gaan we verder en er komt dus een vervolg.

U hoort nog van ons!

Geen golf te hoog?

Maarten van Herk Namens de WinterActiviteitenCommissie

E

en kalme zee en een doorstaande zuidenwind 4 Bft is het ideaal van elke Ramsgateschipper. Op 13 maart 2007 (wat een toepasselijke datum) heeft Arend Jan in een stampvolle pub aan meer dan 50 PZV’ers duidelijk gemaakt dat die omstandigheid zich zelden of nooit zal

voordoen.

Op zijn eigen onnavolgbare wijze heeft hij ons die avond namelijk ingewijd in de geheimen van de zeegang.

Wind die kortere of langere tijd over het wateroppervlak strijkt, veroorzaakt zoals bekend golfslag. Maar de resulterende golfhoogte, de golfperiode en de golfsnelheid blijken behalve van wind, windkracht en richting nog van vele andere factoren afhankelijk te zijn.

Stroming, waterdiepte en vooral de verandering van de waterdiepte spelen eveneens een grote rol.

Met behulp van computeranimaties wordt dat nog eens extra inzichtelijk gemaakt. Brekers, grondzeeën, een kruiszee en branding parallel aan de kust blijken plotseling voorspelbaar te zijn!

Echt fascinerend en meeslepend wordt het verhaal als Arend Jan de theorie loslaat op vele praktische situaties

die de meesten van ons wel kennen, maar nooit hebben kunnen verklaren.

Waarom ‘ loopt’ de Galloper en ‘wandelen’ de grindbanken voor de riviermondingen aan de Engelse Oostkust?

Waarom zijn de Nederlandse zeegaten moeilijk aan te lopen bij NW 6, en als het tóch moet, waar moet je dan op verdacht zijn?

Veel te vroeg komt er dan ook alweer een eind aan deze boeiende en vooral leerzame avond. Het voorspelbare flesje en de welgemeende dank gaan uit naar Arend Jan die na de golf van applaus nog een laatste toezegging doet: er komt over enige tijd een samenvattend artikel van zijn hand over ‘golven’ in Zeezeilen. Dat wordt bij voorbaat een bestseller! Want als het om opleidingen gaat heeft PZV toch maar zijn eigen ‘grote roerganger’ Arend Jan!

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

21

Wat je van ver haalt is lekker!

Paul heeft sinds kort een andere boot en verhaalt over keuze en acquisitie.

Paul van de Kamp ZOEKTOCHT LEIDT NAAR DARTMOUTH Voorjaar 2005: op een kille zondagochtend stap ik in Spakenburg aan boord van een Parker 31. De boot staat me aan. Weliswaar uit 1989 maar in prima staat en vakkundig onderhouden.

Van de eigenaar leer ik de achtergronden kennen. Het is een Tony Castro ontwerp en gebouwd door een in het UK gerenommeerde werf. ‘s Maandags krijg ik een e-mail: reeds verkocht. Jammer.

Najaar 2005: een wensenlijstje voor een bootje is gemaakt en het te zoeken profiel tekent zich af. Het blijft een compromis. We leggen accenten.

Ik vind een aluminium Koopmans met hefkiel en arrangeer een proefvaart.

Qua ruimte en lijn fraai, maar gedateerd. De schuit is te oud, heeft achterstallig onderhoud, de vernieuwde zeilen staan niet goed, kortom: bedankt voor de thee met koekje, en succes met de verkoop.

Begin 2006: ik houd de internationale websites in de gaten. Er is veel aanbod. Na de meeste bezoekjes weet je: deze niet. Er blijven er toch een paar op het netvlies. Ik volg het aanbod in deze markt zoveel mogelijk en wacht af.

Zomer 2006: al verschillende schepen zijn bekeken. Ik zoek er een met variabele diepgang. Zoektermen als: zwenkkiel, midzwaard, kiel/midzwaard, en hefkiel worden gebruikt. Hierin is de keuze maar beperkt. Tevens blijft de discussie over nut en noodzaak van variabele diepgang rondzingen binnen 22

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

gezin en onder getrouwen. Kwetsbaar, concessie aan zeileigenschappen, sta in de weg. Echter, al vele malen hebben we de beperkingen van een diepgang van 1,90 a 2m ervaren. Niet tijdens zeilen op ruim water, dan is dit juist een pré, maar op het wad, in de estuaria van het UK en van Frankrijk, de vele droogvallende haven(tje)s, binnendoor-routes, oppertjes, we laten het idee niet los.

1 Aug tot 24 sept: via internet heb ik mijn focus op een Parker. Het aanbod is beperkt, maar ik heb er vier in het vizier.

Een 335 uit 2003, z’n voorganger, een 325 uit 1994, en twee 31’ers uit resp. 1992 en 1990. Slechts een wordt er in Friesland aangeboden, de rest in het UK. Ik concentreer me op de 335 en doe onderzoek. Via-via vind ik het e-mail adres van de eigenaar en start de communicatie. De eigen boot wordt binnen 2 dagen verkocht.

24 Sept tot 06 okt: na wat heen en weer mail, als reactie op de advertentie, blijkt dat ik de enige serieuze kandidaat ben. Er was al wel eerder overleg met twee andere gegadigden, maar die moeten eerst hun eigen schip kwijt. Ik spreek af voor zondag 30 september om 14 uur BST, op de steiger van Dart-

mouth Marina in Kingswear. Zaterdagmiddag stap ik in de auto en sta zondag wat vroeger op de steiger.

‘Dit zou hem dan moeten zijn’, denk ik, en bekijk de boot. Een schoonmaak- en poetsbeurt zou niet misstaan, maar verder bevalt ze me wel.

De eigenaar meldt zich, de binnenkant wordt bekeken en onder de bedrijven doot beginnen de onderhandelingen.

Eind van de dag hebben we een ‘gentleman’s agreement’. Ik bel Els en ga weer huiswaarts.

6 tot 20 Okt: we onderhandelen over het contract. Het standaard RYA-contract gaat diverse malen heen en weer.

Sommige artikelen zijn niet van toepassing en andere worden aangepast. Ik twijfel nog tussen daar laten of ophalen. Tussentijds bel ik de eigenaar en regel dat hij nog een hoop extra losse spullen aan boord laat, voor de eerder overeengekomen prijs. Dat helpt bij de afweging. Uiteindelijk zijn we het eens en ontvang ik per post het contract met zijn handtekening. Feestelijk zet ik thuis mijn handtekening: ‘Je hebt nu pas echt een bootje gekocht’, zegt Els terecht.Dezelfde avond maak ik het overeengekomen bedrag van het deposito over.

20 Okt tot 3 nov: ik besluit om de boot direct op te halen. De dagen ervoor heb ik zitten wikken en wegen. Laat ik de boot in Dartmouth, of neem ik hem direct mee? Daar laten heeft het aantrekkelijke, dat Els en ik in het voorjaar 2007 een paar weken rond Land’s End kunnen zeilen. Ook haal ik me ‘het gedoe’ niet op de hals. Ik kies toch voor ‘het gedoe’, en vraag als eerste Henk de Wit of hij mee wil en kan. Dan leg ik de plannen voor aan Maarten, Els en mijn dochter Nynke.

Vervolgens de voorbereidingen: verzekering, winterstalling,wat is er al aan boord? Ik maak een checklist en gebruik hierbij onze vertrouwde en betrouwbare PZV documenten. Spullen worden gekocht, kaarten geleend, formaliteiten voorbereid, en uiteindelijk wordt de auto gestouwd. Klaar voor vertrek!

Vrijdag 3 nov: met z’n vijven, inclusief bagage, proviand en scheepsspullen, in een afgeladen auto op weg naar Darthmouth. De dagen ervoor waren koortsachtig, maar alles lijkt ‘okay’. Na een lange dag zijn we uiteindelijk op zoek naar het adres van de huidige eigenaar. Devon is prachtig, maar in de regenachtige donkerte kost het enige moeite om via de smalle weggetjes onze weg te vinden.

Ik bel aan. Joviaal worden we uitgenodigd voor de ‘tea’, wat we vriendelijk afwimpelen. We willen snel naar de Marina! Dus met de sleutel in mijn zak op weg naar Kingswear. Dan: auto leeghalen, boot stouwen, slaapplekken klaarmaken, opfrissen en met het pontje over naar de ‘Spicy Bazar’. We hebben wat te vieren en laten ons het diner goed smaken.

Zaterdag 4 nov: al vroeg zwaaien we Els en Nynke uit voor de terugreis, en bereiden wij ons voor op de overdracht van de boot. Na de goed verlopen formaliteiten ben ik om 12 uur echt eigenaar.

Dat vieren we uitgebreid met een glas, en met het vervangen van de ‘ensign’ door onze nationale driekleur, en het officieel hijsen van het UK-gastenvlaggetje.

Nu moeten we ons met het schip vertrouwd maken en ons voorbereiden op het vertrek zondagochtend. We houden scheepsraad.

OP WEG NAAR VLISSINGEN We varen op de motor Dartmouth uit, de dageraad tegemoet. Nevelflarden hangen in deze prachtige haven en het

is koud. Waar beginnen we aan, in deze tijd van het jaar? ‘s Morgens vroeg liepen we nog als zombies naar de douches. Het vroor en we gleden uit op de spoorwegovergang.

We zitten in een hogedrukgebied. De zon dient zich aan, weinig wind, het belooft een mooie dag te worden. We hebben ca 500 mijl voor de boeg. Het is zondag 5 november 2006 en we zijn net gestart: een nieuw avontuur!

In deze najaars-ochtendzon ziet de kust er betoverend uit. De zon begint de ergste kou te verdrijven en de motor snort gezond. Ik trakteer Henk de Wit en mijn zoon Maarten op koffie.

Het log werkt niet. Dartmouth is berucht wegens agressieve aangroei.

Gisteren hebben we alle schelpdiertjes tussen de schoepjes uitgepeuterd.

Ik duik in het vooronder en test met de hand.

Okay, resultaat! Dan de gever er weer in, en: niets! Een sliertje wieraangroei zal wel in de weg zitten. Ik draai de gever een paar keer, en ineens doet ie ‘t. Hoera!

Overdag maken we ons zoveel mogelijk vertrouwd met de nieuwe boot. Het einde van de dag dient zich aan en als in een pendulum gaat áchter ons de zon onder en komt vóór de volle maan op. Portland Bill dwars.

Voor dit gebied wordt gewaarschuwd.

De stromingen zijn warrig en het kan er behoorlijk spoken. We besluiten om in het donker niet het binnendoorgaatje te nemen, maar ten oosten van de ‘The Shambles’ te varen. In de aanloop naar Weymouth moeten we goed opletten.

We komen tussen een armada van kleine (ook onverlichte) bootjes. Het is feest in het UK en op de wal zijn de vreugdevuren ontstoken en een prachtig vuurwerk verwelkomt ons van alle kanten. Zo’n welkom: nog niet eerder meegemaakt.

De volgende dag op naar Cowes. We hebben het zo uitgekiend dat we ‘s avonds bij de aanloop van het ‘Need-

les Channel’ stroom meekrijgen. Maar eens zien of ons plan werkt.

Alweer prachtig zonnig weer. Ten oosten van Weymouth ligt de ‘torpedo firing area’ van de Britse marine. We gaan er keurig omheen.

Ter hoogte van ‘Anvil point’ hebben we vol stroom tegen. Over de SOG zijn we nu niet zo juichend, maar dat is de consequentie van ons tochtplan. Rond 17.00 uur herkennen we de lichten van de ‘Fairway’ en ‘The Needles’.

We checken onze positie nog eens extra. Het ‘Needles Channel’ is in zeemanstermen maar een muizengaatje, en we moeten zeker weten dat we goed zitten. Iedereen is scherp!

Dan begint het grote genoegen. Volle maan voor ons, prachtig zicht op de kusten, de stroom zet goed door, en we worden de Solent ingeslurpt. Binnen een uur lopen we Cowes binnen en alweer met vuurwerk. In het weerkaartje dient zich een laag van 985 onder Groenland aan. Dat geeft straks gehannes, is onze vaststelling.

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

23

slaan nu toe.

Van Brighton naar Dover loopt het als een speer. Bakstagwind, bulletalie en vóór de boeg bruisende zee. Dreiging van wat regen. Goed uitgekiend geeft dit traject 2x stroom mee. Inmiddels zijn we wat meer vertrouwd met de boot en gaan de gespreken meer over hoe het anders of beter kan aan boord. We oefenen met de zeilvoering. Leuk om zo te spelen op zee.

De ‘ twee keer stroom mee’ gaat uitstekend, en eerder dan verwacht melden we ons bij Dover Harbour Control. Het is nog licht en de overkant lonkt. Cap Griz Nez en Calais zijn goed te zien.

Met laaghangende mist vertrekken we uit de jachthaven van Cowes. Ik zet koffie, en bedenk dat ik nog steeds het gevoel heb op een andermans boot mee te varen en ik vertel dat de anderen.

Grote hilariteit is het gevolg. De komende dagen word ik er, te pas en te onpas, mee gepest.

Om 14.00 uur meld Henk een bijzonder feit. Tijdens het rondje kanaal van afgelopen zomer zat hij op 24 juni, toen aan boord van de Sundancer, op precies dezelfde tijd op precies dezelfde positie. Hoezo toevallig? Hoe zo bijzonder?

Waar blijkt dit uit? Maar Henk haalt het oude logboek te voorschijn, en inderdaad! Veel ervaring, maar toch weer nieuw. ‘s Avonds gaan we Brighton in. Boodschappen in de enorme ASDA super, 7x24h geopend en een enorm assortiment. Daar moet je in Nederland eens over beginnen. Het MKB steigert alleen al bij de gedachte. Maar hier, voor ons, is het wel een uitkomst.

Even later in de pub, met enkele pinten en met onze warme kleding nog aan slaat de hitte toe. We krijgen het snikheet, en ook vermoeidheid en slaap

Gegevens: Parker 335 HS LOA Breedte Diepgang Gewicht Ballast

24

10,21 m 3,25 m 0,60 / 1,90 m 4300 kg 1200 kg

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

Van Dover naar Duinkerken is voor ons een vertrouwd traject. Zon en goede wind. De weersverwachtingen maken ondertussen melding van het ongerief dat we in Cowes al zagen aankomen.

Het gaat overigens zo voorspoedig, dat we overwegen door te gaan naar Nieuwpoort of Oostende. Henk duikt naar binnen en wikt en weegt. Even later: ‘ niet doen’, is zijn advies.

Het is een kritische passage over de banken. Het is inmiddels W-NW 6 Bft, we zitten aan lagerwal en de golven breken over de banken. Er zijn onverlichte tonnen. De feitelijke passage zou in de wind of scherp aan de wind kunnen zijn. In de schemering of in het donker? Niet doen!

We zijn vroeg binnen. In de stad vinden we een etablissement met restaurant boven, en kroeg onder. Heerlijk eten, wijn erbij, en daarna bier in de kroeg.

Het wordt een geanimeerde avond, vol pret. Een beetje aangeschoten gaan we (te) laat te kooi.

De volgende dag: de wind is gedraaid naar ZW en het is veel rustiger. Stilte voor de storm?? We zijn extra attent op de korte-termijn verwachting. Een weerkaartje biedt uitkomst:inpakken en wegwezen!

Onze eerste aandacht is voor de gisteren al besproken passage over de banken. Bij daglicht, de onverlichte ton-

nen, geen lagerwal meer, milde wind en lekker zeilend gaan we erop af. Nu is dit alles veel overzichtelijker, gaat het gecontroleerd en beheerst. Bedankt Henk!

Ik lees net in Zeezeilen, nummer 4, van december 2006, over de escapades van de Puff in dit gebied. Verraderlijk.

Reddingsboei kwijt en een vernielde Ariës.

Blankenberge is de geplande eindbestemming voor deze dag. Ver aan de einder komt Oostende in zicht, en de weerberichten melden nadrukkelijker de komende ‘ongein’. Wat doen we?

Waarom niet door naar Vlissingen? 25 Mijl extra. De kritische overweging is of we, vóórdat het losbarst, binnen kunnen zijn. Een paar dagen gevangen zitten in Blankenberge is geen aanlokkelijke optie.

Geen twijfels: doorgaan! We zwaaien naar Zeebrugge en beginnen in de schemering aan de aanloop van de Westerschelde. De wind is al aardig toegenomen en zit in de goede hoek.

Altijd weer is deze aanloop enerverend.

De vele lichtjes (aan de wal) en lichten, de drukke scheepvaart, het marifoonverkeer, de veerpont. Een prachtig scenerie.

We vinden onze weg, en vlak voor Vlissingen wijst de veerpont ons nog eens extra de goede weg, de haven in. Snel geschut in de kleine sluis. Tijdens het uit varen trekt de wind nu echt goed door. Geen zorg meer, we zijn binnen. ‘s Nachts luisteren we met genoegen naar het gefluit.

BINNENDOOR NAAR LELYSTAD Vanuit Vlissingen gaan we binnendoor via de staande mast route. Na 41⁄2 dag, 54 bruggen en negen sluizen zijn we op de plek van bestemming, de winterstalling in Lelystad.

Op dit moment staat de nieuwe aanwinst op de wal. We zijn er blij mee en zien vol verwachting uit naar het nieuwe seizoen.

Plenis Velis.

PZV, een vereniging met diepgang?

H

Paai

oe zouden we de diepgang van een zeilvereniging kunnen omschrijven? Over die van ons bootje zijn we het gauw eens. Die weet je! Zien kan je het niet, want de diepgang zit onder water.

Ik denk dat het bij onze vereniging net zo zit. Diepgang is er, maar in welke mate?

De meeste verenigingen worden gevormd doordat mensen met een zelfde gemeenschappelijk belang zich met elkaar verbinden. Meestal gaat het daarbij om platte, goed definieerbare doelen. Zo is het bijvoorbeeld bijna niet nodig om de bedoeling van een geitenfokvereniging uit te leggen. En het is niet veel anders als het over kanariepieten of zeilboten gaat. Een lid heeft aardigheid in respectievelijk geiten, kanariepieten of bootjes.

Bij een vereniging van zeezeilers is dat misschien iets anders. Stel je maar eens de vraag waarom iemand op zee wil zeilen. Waarom trotseert hij of zij al die ongemakken? Wat zijn dat voor mensen?

Als het al moeilijk is op die vraag een antwoord op te vinden, dan lijkt het al helemaal ondoenlijk om iets over de kwaliteit van die verzameling van leden te zeggen.

Wat we uit ervaring wel weten, is dat gedeelde genoegens en vooral ook op een paar vierkantemeter gedeelde ontberingen, een heel speciale band scheppen.

Onze leden zijn dus mensen waarvan gebleken is dat ze, behalve dat ze in de ban van het zeilen op zee zijn, ook nog eens afhankelijk van elkaar durven zijn en vertrouwen in elkaars kunnen hebben.

De praktijk wijst uit dat het zeilen op zee een heel vruchtbare selectiemethode is.

Immers de PZV is door de jaren heen een heel vitale vereniging gebleken, met grote inzet van een brede verzameling mensen. Een vereniging waarbinnen veel vriendschappen geboren zijn, sommige zelfs voor het leven. De grote verscheidenheid aan leden vormt de rijkdom van onze club.

Het hoort het beleid van het bestuur te zijn, daaraan te blijven werken en dus de deuren wijd open te zetten voor nieuwe instroom van mensen, die zich aangetrokken voelen door de gelegen-

heid die wij bieden om kennis te maken met de zee en zich te scholen in zeevaardigheid.

Het verlangen naar uitwisseling van ervaring en training was vijfentwintig jaar geleden misschien wel de reden tot oprichting van PZV. Vandaar ook die uitgebreide opleidingsparagraaf in de statuten.

Zeiltechnische toelatingseisen stellen aan aspirant-leden is de dood in de pot; het is onnodig en nivellerend.

Onnodig: omdat de schepen van de PZV-vloot zich goed laten varen met alleen een schipper en een ‘deck hand’.

Als de eerste over voldoende ervaring beschikt, is het genoeg als de tweede hem af en toe kan aflossen aan het roer. Bij langere tochten is het fijn als er zo’n tweede duo voor aflossing van de wacht kan zorgen. Binnen de vereniging is tot nu toe voldoende zeewaardigheid beschikbaar geweest,om op deze manier de schepen te beman-

nen voor tochten van 24 uur of langer.

Dat heeft tot op heden nooit tot problemen geleid.

Nivellerend: omdat zo’n selectie de diversiteit en dus ook de kwaliteit beperkt.

De zee zelf is ons selectiecriterium. Zij die zich daar niet op thuis voelen vallen vanzelf af, die zie je niet meer terug.

Prima toch? En het is helemaal niet erg als blijkt dat iemand zich vergist heeft en 'niet past'. Je zou zelfs kunnen stellen, dat als we niet af en toe een “verkeerd” lid krijgen, we niet voldoende werken aan een gevarieerde instroom.

Bestuur, wees niet bang met betrekking tot het toelaten van leden. In het verleden was het toch steeds zo, dat de probleempjes zich met wat geschipper lieten oplossen? Schipperen doe je niet alleen aan boord! Het is een onderdeel van het proces dat ook wel “leven” genoemd wordt.

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

25

Een monsterverbond Het is niet zo erg als het klinkt, maar kan het wel worden.

Bauke Sijtsma

D

oor aanmonsteren en/of vlootindeling komen schippers en bemanningen bij elkaar en daarover gaat dit artikel.

In Zeezeilen is in het verleden meermalen geschreven over de samenwerking en het samenleven aan boord en wat daar zo al bij komt kijken. Nu ligt het nieuwe seizoen weer voor de boeg, en

vele nieuwe leden zullen voor het eerst een tocht maken als lid van een nieuw samengestelde en onbekende bemanning. Een goed moment dus om wat ervaringen, zowel van mijzelf als van horen zeggen, te schetsen ter introductie en verbetering.

Als beginnende opstapper, met ervaring opgedaan in een open bootje, is er aan boord van onze zeegaande jachten ineens heel wat meer waar je kennis mee maakt. Ten eerste de zee zelf met z'n stroming en golven, en de veel langere tochten. Word ik zeeziek en hoe erg zou dat zijn?

Dan alle spullen die je aan boord tegenkomt: marifoon, gps, op gezette tijden weerberichten ontvangen, de motor en de dieselvoorraad, de stuurautomaat, de lijnen en hulplijnen voor de zeilen, de laadtoestand van de accu's, de voorraad drinkwater, de reddingsmiddelen.

En wat je zelf aan je lijf hebt is ook heel wat meer dan je gewend bent: zeilpak, laarzen, reddingsvest, warm ondergoed, noodlicht 's nachts aan je arm.

Dan het omgaan met dat alles: de zeiltrim, het navigeren, het aanleggen in de haven en in de sluizen, het tochtplan, de getijden, de almanak waarin je het e.e.a. opzoekt, het logboek invullen, wacht lopen, lichtenherkenning 's nachts.

En ook nog eten en drinken: inkopen, wie kookt er, afwassen, schoonmaken, opruimen.

veel bemanningen nieuw worden samengesteld, kun je proberen om vooraf al enigszins op elkaar ingespeeld te raken, door bv. een proefvaart of door een weekendje samen de boot vaarklaar te maken. Ooit schijnt dit de gewoonte te zijn geweest, maar tegenwoordig neemt men daar meestal niet meer de tijd voor.

De schipper is nooit een beginneling, anders kan hij niet verantwoordelijk zijn voor schip en bemanning. Van die verantwoordelijkheid merk je meestal niet veel, maar die is er wel degelijk, en zeker niet iets dat je mag vergeten.

Als het spannend wordt is zijn woord wet en het kan dan voorkomen dat er barse commando's klinken. Op een bepaald moment m贸eten dingen gewoon meteen gedaan worden. We zijn weliswaar met een pleziertocht bezig, maar als puntje bij paaltje komt is er een commandostructuur.

Als het dan tegenzit kunnen er krachttermen vallen. De schippers die ik ken gedragen zich allemaal uiterst aimabel,

In de loop van de volgende jaren krijg je de meeste zaken onder de knie, mede door cursussen te volgen en diploma's te halen (CWO, Marifonie, TKN). Maar toch, ook na jaren van opstappen kunnen er gaten blijven zitten in de vaardigheden. Het leerproces gaat langzaam, want PZV is geen zeilschool, dingen als aanleggen doet de schipper uiteraard liever zelf, en per seizoen is er maar een week en soms een paar weekends waarin je zeilt.

Tevreden schipper (tekening Ria Tiems)

26

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

Voor de schipper is vrijwel alles routine en vanzelfsprekend, en hij kan zich niet voorstellen dat de gemiddelde opstapper iets dan niet goed doet. Een goed idee is om dat spelenderwijs uit te testen, door bv. extra zeilmanoeuvres als het nog rustig is.

Voor een tocht als de Ramsgate, waar

Onervaren opstapper (tekening Frans Jansen)

en hebben zich aangeleerd nare krachttermen in te slikken en geen verwijten te maken. Maar niet iedereen in de club schijnt dit niveau al bereikt te hebben. Als het eens een keer uit de hand loopt is dat geen drama, maar moet je dat zien als een uiting van oprechte gevoelens.

De schipper bepaalt ook de wachtindeling. Uiteraard zodanig dat er een balans is tussen ervaren en minder ervaren personen.

Met een nieuwe bemanning gaat de schipper nooit met een gerust hart ter kooi. Blijven ze wel goed uitkijken? Zijn ze wel aangelijnd? Kunnen ze de boot wel aan bij veranderende wind? Vergeten ze niet de kleppen te lichten bij het stoppen van de motor? Meestal komt het dan op hazenslaapjes neer.

Het leven aan boord is vooral plezierig, maar met vier of meer man aan boord, kunnen allerlei eenvoudige zaken maar

beter strak geregeld zijn. Hier enkele aanbevelingen, niet om volledig te zijn, maar ter illustratie: - Na aankomst aan boord, samen met de schipper, een zgn. rondje boot maken, om te weten waar allerlei relevante zaken zich bevinden.

- Altijd alles terugleggen waar het vandaan kwam! Dan kun je het bij wijze van spreken ‘blindelings’ terug vinden.

- Beddengoed in de kajuit meteen opruimen na het wakker worden.

- Goed onthouden waar alle proviand gestouwd is, want anders moeten bij iedere vraag steeds weer alle luiken open.

- ‘Nauwgezet’ te werk gaan op het toilet; d.w.z iedereen gaat hier zitten, dus ook de mannen!

- De navigatietafel is de meest misbruikte plek van de boot. Iedereen laat er graag zijn zonnebril, mobieltje, pennen en briefjes liggen. Niet aan

mee doen! Op een enkel schip komt het voor dat er zwaar gereedschap of kinderspeelgoed in de kaartenbak zit.

Niet boos worden, niet mee gaan slepen, de schipper wil dit zo.

- Erger je niet aan andermans voorkeuren voor eten, hygiëne, muziek, enzovoort.

Mensen hebben heel verschillende karakters en dat kan tot conflicten leiden.

Soms loopt de onvrede zo hoog op dat iemand gedurende een tocht van boord stapt. Dat kan tot onderbemanning leiden, met nare gevolgen voor het tochtplan.

Belangrijk is: niet moeilijk zijn in de omgang, en vooral: lol willen beleven aan elkaars gezelschap!

[Een andere mening of een bijzondere ervaring? Stuur op naar de redactie!]

Een KNRM tip voor reddingvesten Het antwoord op een vraag waar menig PZV’er mee rondloopt.

Michelle Blaauw – KNRM

O

ok al een automatisch opblaasbaar reddingvest gekocht? De prijs liegt er niet om, maar dan heb je ook wat. We krijgen heel geregeld vragen van internetgebruikers, die willen weten wat voor vesten de KNRM in gebruik heeft. Daar kunnen we kort over zijn: ze zijn speciaal voor ons gemaakt om te gebruiken in combinatie met de ook al maatwerk overlevingspakken. Ze zijn niet in de handel en we raden ze dus ook niet aan.

De KNRM kan u geen merk reddingvesten aanbevelen. Wel kunnen we zeggen op welke punten u moet letten als u een reddingvest wilt kopen.

De keus kan duur uitpakken. Bedenk dat u met oordeelkundig onderhoud 15 jaar plezier kunt hebben van uw vest.

Deelt u de prijs van het vest dus door 15 en deelt u dat dan nog eens door de

waarde van uw leven, dan valt de investering nog mee.

Er zijn in het afgelopen jaar tal van ongevallen gebeurd, waarbij een reddingvest levens had kunnen redden of juist redding heeft gebracht. Daarom raadt de KNRM iedereen aan om het reddingvest te dragen.

Heel in het kort is de belangrijkste tip bij de aanschaf van een vest dat het u redt als u bewusteloos in het water zou belanden. Zou u op uw gezicht blijven liggen, dan kunt u niet meer ademen en zou u door verstikking om het leven komen. Een reddingvest heeft de eigenschap u binnen vijf seconden op uw rug te draaien. Uw levenskansen nemen daardoor aanzienlijk toe.

Hoe bereikt u nu deze zelfrichtendheid?

Een mensenlichaam drijft uit zichzelf, daar ligt het niet aan. Uw zeilpak is de schuldige. Dat houdt flink lucht vast als u in het water valt. Er moet dus flink wat lucht tegenover staan om u op uw rug te draaien. Daarvoor is een vest met een capaciteit van 150 Newton domweg niet groot genoeg voor. Op de KNRMwebsite staat Reddingtip 2, met nadere aanwijzingen. Volgt u deze link: http:// www.knrm.nl, dan: Zeevast, dan: Veiligheidstip, dan: Uw reddingsvest...

Pak aan? Alleen met een reddingvest van 275 Newton.

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

27

KANAAL 77 • Tijdens de nieuwjaarsreceptie in de Pub ontving Michel Symonsma, als 'netten-boete', de K&K-trofee 2006.

• Jacqueline van Amstel heeft een hele pagina gekregen in het januari-nummer van het glossy blad Nautique.

Dat is nog eens wat anders dan Zeezeilen!

• Alphons Drübers, en Dico & Yvonne hebben - tot genoegen van de in de Pub aanwezige PZV-leden - op 1 maart jl. hun tochten van vorige jaar nog eens dunnetjes over gedaan.

• Voor AJK en een aandachtig gehoor ging op 13 maart j.l. ‘geen golf te hoog!’

• De inmiddels beruchte storm van afgelopen januari heeft de Suzanna van Docus Heringa behoorlijk gekraakt, zie ook 'PZV in kleur'. Het toekomstig lot van Suzanna is hierdoor erg onzeker! Veel sterkte Docus, we voelen met je mee!

• Overigens is de kandidatuur van Docus voor de K&Ktrofee 2007 hierdoor wel ijzersterk geworden.

Zomeractiviteiten 2007

Het wordt weer een drukke zomer, met veel bekende maar ook nieuwe activiteiten.

Jacqueline van Amstel

H

et zomerseizoen nadert snel. De Xinia staat blinkend te wachten om het water in te gaan. In de winterstalling is het behoorlijk druk de afgelopen dagen. Er zijn veel watersporters die half maart van de onverwacht mooie warme dagen gebruik maken om hun boot weer vaarklaar te maken. Poetsen, verven, schuren, anodes vervangen etc., een hele lijst met klussen die elk jaar weer herhaald worden. Ook opstappers kunnen hun steentje bijdragen. Dat is de eerste activiteit voor de zomer, waarbij PZV opstappers en schippers bij elkaar brengt om deze klussen gezamenlijk te klaren.

28

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

Zoals er opstappers zijn die hieraan actief meewerken, zo is er ook een groot aantal leden (opstappers en schippers) achter de schermen actief met organiseren van activiteiten. Deze leden maken het o.a. mogelijk dat er elk jaar weer een groot aantal afwisselende activiteiten op het programma staat. Op dit moment wordt er hard gewerkt om de activiteiten voor 2007 rond te krijgen en afspraken te maken met havens en organisaties. Dat alles onder het toeziend oog van Franka, die de nodige zachte druk uitoefent om alles rond te krijgen. Blijkbaar hebben we dat wel eens nodig. Ik betrap mezelf daar ook op als ik de deadline voor het blad Zeezeilen weer eens niet gehaald heb en de druk vanuit de redactie wat opgevoerd wordt. Wat voor rol we ook hebben binnen de vereniging, samen met de deelnemers maken we elk zeiljaar weer tot iets moois.

Nog even een korte terugblik op de zomeractiviteiten van 2006, waarin een groot aantal diverse activiteiten heeft plaatsgevonden. Of er nu meer of minder boten deel hebben genomen, de activiteiten zijn door de deelnemers als geslaagd ervaren en de projectleiders kijken er ook met een tevreden gevoel op terug. Ze hebben er zelf ook van geleerd.

Eén steeds terugkerende veelgehoorde opmerking van de projectleiders moet me van het hart. Dat betreft de vele

aan- en afmeldingen in de laatste week voordat een activiteit plaats vindt. Dat wordt als zéér lastig ervaren door de projectleiders, vooral als er kosten gemaakt moeten worden voor reservering in havens of in een restaurant. De zomercommissie wil daarom voor dit punt bij alle leden toch nog eens extra aandacht vragen. Alle activiteiten worden door medeleden geheel op vrijwillige basis georganiseerd. Maak het de organisatie niet onnodig moeilijk. Plan je inschrijving zorgvuldig en houd je aan de afspraak, ook als het weer tegen lijkt te zitten. De ervaring leert ons dat het op het water vaak wel meevalt met het weer. Verder maakt de gezelligheid van de vereniging alles goed.

In het onderstaande schema zijn de activiteiten voor het nieuwe zomerseizoen van 2007 op een rijtje gezet. Zoals de laatste jaren gebruikelijk is, komt er een toelichting op de website te staan (in de kalender) en krijgt iedereen per email een uitnodiging met een inschrijfformulier, waarin voor optimaal bedieningsgemak de persoonlijke gegevens al voorgeprogrammeerd staan.

Naast activiteiten in verenigingsverband, is er een groot aantal individuele initiatieven voor kortere en langere wedstrijden en lange verre zeereizen.

Om de belevenissen van een activiteit met elkaar te delen via de website, kunnen digitale foto’s of een verslagje na afloop aan Peter Veger gemaild wor-

den. Dat maakt de website tot een communicatiekanaal waar ieder met plezier naar zal kijken.

Ook dit jaar is het zomerprogramma weer zeer gevarieerd, met veel leermomenten, korte en langere (zeezeil) tochten, gezelligheid en fun.

Namens de zomercommissie en alle projectleiders wens ik iedereen een zeer zonnige, voorspoedige zomer toe en een behouden vaart.

Datum

Activiteit

Wie

Opmerkingen

Voorjaar 2007

Bootonderhoud

Jan Statius Muller

Is in uitvoering.

28 en 29 april

Spinakerweekend Wim Braun en Ab Pasman Oefenen met spinakers, genakers en asymmetrische spinakers. Met medewerking van een zeilmaker.

12-20 mei

Ramsgate

16 en 17 juni

Ankeren en slepen Maarten van Herk en Peter van der Heijden Oefenen op de Grevelingen, waar we zaterdagochtend verzamelen. Zaterdagmiddag oefenen we in samenwerking met de reddingsboot van Ouddorp "slepen". We overnachten in Bruinisse en zondag oefenen we "ankeren".

23 en 24 juni

Rondje buitenom Petra de Jong en Harry Goes Vrijdagavond verzamelen in Stellendam. Buitenom over zee in wedstrijdvorm naar Roompot.

Zondag terug naar thuishaven.

Juni - augustus

Vakantietocht 2007 Jan Statius Muller en Bauke Sijtsma Het vaarplan voor de zomervakantietocht voor schippers en opstappers is in grote lijnen bepaald: o 16 juni: Start wegbrengtraject, zeesteigers van de Roompot sluis o 1 juli: Eerste wisselplaats, Camaret (kop van Bretagne) o 15 juli: Tweede wisselplaats, Lorient (midden van Zuid-Bretagne) o 4-5 augustus: Einde terugbrengtraject, thuishavens.

1 en 2 september

Vrouwenweekend Petra de Jong en Dymphy Brekoo Ook dit jaar weer een vrouwenactiviteit, vanuit een nog te bepalen, centraal in Zeeland gelegen plaats.

De PZV vrouwen combineren zeilen met heerlijk eten en heel veel gezelligheid.

Ramsgatecommissie

Naar Londen.

7 t/m 10 september Waddenweekend Ben Visser Zeer lang weekend Waddenzee, naar Terschelling., ter vervanging van het IJsselmeerweekend.

28 en 30 september Eindejaarsweekend Mariëtte Roozeveld- van der Ven en Wim Braun Traditionele onderlinge wedstrijd aan het einde van het zomerseizoen.

Za 6 oktober

Get really wet!

Martijn van Dijk en Richard van Dinteren Eéndaagse outdoor training in de haven van Scheveningen, gegeven door Duikschool Get Wet.

Motorren? Nee, ik schroef liever

H

Watertaler

et meest afschuwelijke woord dat we regelmatig tegenkomen in onze tochtverslagen is ‘motoren’; ‘nog drie uur motoren naar de Scheur 3’.

Varen op de motor dus. Gesproken lukt het met ‘motoren’ nog wel, maar in een geschreven tekst weet niemand er goed raad mee: motoren, motorren, moteren. Wat een ellende. En dat allemaal voor niets, want het woord is ook nog eens totaal misplaatst.

Vergelijk het eens met ‘zeilen’. De wind

is de krachtbron en het zeil zet de windkracht om in beweging van de boot. Bij het varen op de motor is de motor de

krachtbron en de schroef doet de omzetting in beweging.

Omdat wij niet winden maar zeilen, is in het geval van varen op de motor het logische werkwoord ‘schroeven’ en niet ‘motoren’, met al zijn verkeerde associaties zoals; de TT in Assen.

Dus mensen, voortaan de meest logische uitdrukking gebruiken: ‘nog drie uur schroeven naar de Scheur 3’. Als je zeilt, zeg je toch ook niet ‘nog drie uur winden naar de Scheur 3’?

Ook ideeën over (zout)watertaal? Stuur op naar de redactie.

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

29

MONSTERROL NIEUWE LEDEN Herman Van den Broeck Nicole Van de Peer Paul de Haas Martien Troost Maurits van der Werf

Van Rotselaarlaan 12, B-2290 Vorselaar Van Rotselaarlaan 12, B-2290 Vorselaar van Bodeghemstraat 28, 5622 JN Eindhoven Bombadil 11, 5661 AG Geldrop De Casembrootstraat 2, 4361 AT Westkapelle

+32-14-513205 +32-14-513205 040-2364622 040-2869830 010-4111050

fiacc@telenet.be fiacc@telenet.be pjmdehaas@hotmail.com MartienTroost@yahoo.com mauritsvdwerf@yahoo.com

GEEN LID MEER Bas Boels, John Boels, Han Bonne, Jan-Willem Gombert, Bert ten Hoeve, Maarten van der Hout, Renée van der Kolk, Bert Willem Kok, Peter Landers, Inge Landers-van de Wiel, Berend Molz, Ton Otto, Albert Riedstra, Peter Scheeres, Marijke Verbakel, Reynout van Wanroij.

NIEUWE EIGENAREN EN NIEUWE SCHEPEN Eigenaar Naam boot Joop Bakker Ribaldus Henri Boetzkes D’Ark Theo Bouwman Si Esta Herman Van den Broeck Nautilus Kees Peeters Sterre Marti Rijken Arcadia Indra Rooijens Speediest Ate Vogelsang Hydra

Thuishaven Hellevoetsluis (Heliushaven) Muiderzand Koudum (Galamadammen) Scharendijke Brouwershaven (Den Osse) Ketelhaven Amsterdam Stellendam

Opmerkingen Etap 32s, 984*342*130 Van de Stadt Zeehond 36,1145*355*175 Dartsailer 30, 915*325*125 C-Yacht 1100, 1100*370*180 Halberg Rassy 352, 1030*330*170 Winner 11.20, 1120*360*195 Vrijheid Sun Odyssey 42DS, 1293*413*213

WIJZIGINGEN Zie de colofonrubriek INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE en BOOTADMINISTRATIE. In Zeezeilen worden alleen wijzigingen van lidmaatschap en botenbezit vermeld.

ZEEZEILEN, het verenigingsblad van de PZV Zeezeilvereniging (verschijnt 4x per jaar)

BESTUUR Philip Beekman, voorzitter Aitske de Jong-Ruben, secretaris Bart Lagerweij, penningmeester Rolien Lucassen, voorzitter winteractiviteiten Jacqueline van Amstel, vz. zomeractiviteiten Hans van Reenen, hfd.red. Zeezeilen/Website

Floralaan West 304 Het Laar 31 Laurenspark 122 Krokuslaan 19 de Stappert 6 Mauritsgaarde 16

5644 BP Eindhoven 5551 ZC Dommelen 4835 GZ Breda 5595 ER Leende 5066 MG Moergestel 5671 XM Nuenen

040-2122792 040-2070884 bestuur07a@pzv-zeezeilen.nl 076-5224602 040-2060622 013-5136599 040-2834837

COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN Jacqueline van Amstel, voorzitter Franka Ruijten Ramsgate tocht: Lidia Roesink, voorzitter Haye van der Werf, secretaris Dennis van Thiel, penn.meester Corrie van Oort

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN Rolien Lucassen, voorzitter Paul Horstman, secretaris Jan Vermeulen, penn.m.

Maarten van Herk Richard van Steenderen Martijn van Dijk

REDACTIE ZEEZEILEN/WEBSITE Hans van Reenen, hoofdredacteur Huug Schenkel, penn.m.

Marijke Alders Bauke Sijtsma Marja Snoeyen Jan Statius Muller Peter Veger

WEBSITE Peter Veger, webmaster

zac07a@pzv-zeezeilen.nl

wac07a@pzv-zeezeilen.nl

zz07a@pzv-zeezeilen.nl

wm07a@pzv-zeezeilen.nl

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE EN BOOTADMINISTRATIE Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best, tel 0499-373994, adm07a@pzv-zeezeilen.nl.

Zijn er wijzigingen in uw adres etc. of in de gegevens van uw boot, geeft u die dan door. Ze worden dan opgenomen op de website.

KENNISBANK Beheerder Wim van Roode, tel. 040-2624408, Wim.van.Roode@vanroode.org BETALINGEN Contributies en betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen moeten worden gedaan aan de respectievelijke rekeningnummers. Gelieve bij betalingen steeds de aard van de betaling te vermelden.

Voor betaling van de contributie wordt een acceptgirokaart toegezonden.

De redactie van Zeezeilen verstrekt advertentietarieven op aanvraag.

Girorekeningen: Administratie: postgiro 3222325 t.n.v. PZV Contributie te Best Commissie Zomeractiviteiten postgiro 4103394 t.n.v. PZV Zomeractiviteiten te Helmond Commisie Winteractiviteiten postgiro 2939005 t.n.v. PZV Winteractiviteiten te Best KOPIJ ZEEZEILEN: zz07a@pzv-zeezeilen.nl Kopij (in Word, Arial 10 pt) inleveren bij Hans van Reenen, Mauritsgaarde 16, 5671 XM Nuenen. DE KOPIJ MAG GEEN INGESLOTEN ILLUSTRATIES OF OPGEMAAKTE TABELLEN BEVATTEN! Dit geeft namelijk grote problemen bij de redactie en de vormgeving.

Illustraties identificeren met naam en de titel van het bijbehorende artikel. Digitale illustraties weergeven met hoge resolutie in TIF, JPG, PDF, PNG, PSD, BMP, EPS, GIF of -als het niet anders kan!- Word formaat en bij Hans van Reenen aanleveren, liefst via e-mail of op CD. De redactie stelt het op prijs dat u de aanwijzingen in “Enkele richtlijnen voor het schrijven van een stukje voor Zeezeilen” volgt, welk document is op te vragen bij de redactie. Ook kunt u het vinden op de PZV website, onder Zeezeilen.

De redactie van Zeezeilen kan aanpassingen aanbrengen vanwege de leesbaarheid of de omvang. Bij grote veranderingen wordt met de auteur contact opgenomen. De redactie behoudt zich tevens het recht voor om een artikel naar een volgend nummer door te schuiven.

WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl Met een listserver. Voor directe berichtgeving tussen ingeschreven leden onderling: pzv-list@pzv-zeezeilen.nl

30

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

De storm van januari, het verdriet van Docus

PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007

31

��������

������� ������������������������������������� �������������������������������������� ������������������������������������ ������������������������������������� �������������������������������������� ���������������������������������� ��������������

������������

������������������������������������������������������������������������������������������������������������� ������������������������������������������������������������������������������������������������������� 32

������������������� PZV ZEEZEILEN 1 - APRIL 2007