Zz 2004 4

ZEEZEILEN De keien van de Rosa

Jaargang 23 nummer 4, december 2004 www.pzv-zeezeilen.nl

Late summernight weekend

Snert weekend

Eindejaars weekend

Inhoud 3 3 4 4 5 6 7 8 12 17 18 24 28 30 31 33 34 34 35 36 37 38 38 39

Redactioneel Hans van Reenen Een kanjer! van de redactie Van de voorzitter Philip Beekman Nieuwe leden De nieuwe leden Kanaal 77 Vanuit het kraaiennest Op aarde niet en niet op zee Docus Heringa Schipper en schip Piet Lucassen Schipper en haven Jan Tiems Ontmoetingen Hans van Reenen "Op een kei zitten" Lidia Roesink Zalang 2004: Golfo de Cadiz Stef Hoonhout Late Summernight weekend Annemarieke van der Meij Snertzeilen Ruud Peijnenburg Uitslag eindejaarsweekend van de redactie Wisseling van bemanning Lidia Roesink Winteractiviteiten Yvon Holdrinet De PZV beamerr Yvon Holdrinet Zomeractiviteiten Jacqueline van Amstel Vanuit de ALV van de redactie Het naderende lustrum Co de Heus Monsterrol Colofon PZV in kleur

Kalender Informele clubborrel in de Trafalgar Pub: Elke eerste woensdagavond van de maand, 20.00 uur wo 15 2005 zo 9 di 18 di 7 za 12 di 8 di 29 wo 30 vr 8 za 30 za 7 vr 9 zo 11 za 5

dec

Verschijnen Zeezeilen nr 4

jan jan feb feb mrt mrt mrt apr apr mei t/m sep nov

16.00 Nieuwjaarsborrel in de Pub Cartografie Tochtverslagen Sluiting kopij Zeezeilen nr 1 Lijnen en knopen Scheepsschade/-verzekering Verschijnen Zeezeilen nr 1 Voorjaars-ALV Start Ramsgate tocht Finish Ramsgate tocht Lustrum weekend Najaars-ALV

Schipper en schip

Schipper en haven

2

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

De tocht van de Zalang

VANUIT DE VERENIGING

V

oor u ligt de laatste Zeezeilen van dit jaar. Behoudens enkele vaste rubrieken weerspiegelt de inhoud enkele van de in de laatste maanden georganiseerde activiteiten en biedt ze inzicht in, en een vooruitblik op, activiteiten in respectievelijk het komende winterseizoen en het zomerseizoen 2005.

van onze vereniging genoemd. Ik herhaal dat nog maar eens.

Dank aan al diegenen die het afgelopen jaar een bijdrage aan Zeezeilen hebben geleverd door het schrijven van een artikel, een verslagje, of anderszins. Door te communiceren hebben zij het leven erin gehouden en het ons mogelijk ge-

Het volgende jaar is voor de vereniging een lustrumjaar. Immers, het is al weer 25 jaar geleden dat PZV werd opgericht.

En dat het een lustrumjaar wordt dat zullen we weten, als we tenminste de lustrumcommissie mogen geloven. Met u zijn we er benieuwd naar. Vanzelfsprekend zullen we proberen u via Zeezeilen omtrent ontwikkelingen ter zake op de hoogte te houden.

Graag wil ik het hier met u ook nog even hebben over communicatie. Ooit heb ik communicatie wel eens de levensader

het nu is.

Daarnaast een oproep aan eenieder, ook aan degenen die tot nog toe nog niet in de gelegenheid waren om een bijdrage te leveren, om mee te doen.

Zeezeilen leeft dank zij de input van de leden van PZV. En, hoe meer input hoe levendiger, zullen we maar zeggen.

Omdat driemaal scheepsrecht is, voor de derde en laatste maal nog een keer een dringend beroep op u: de crew die Zeezeilen voor u verzorgt, heeft nog steeds behoefte aan versterking. Zowel op het redactionele vlak als op dat van de vormgeving. Kom op, stap over die drempel en neem contact met ons op.

Wij zouden dat zeer op prijs stellen!

Hans van Reenen maakt om Zeezeilen te maken tot wat

Met het oog op de snel naderende jaarwisseling wens ik u en de uwen tenslotte goede feestdagen en een gezond en voorspoedig 2005.

Een kanjer! van de redactie

T

erug van een aantal weken weggeweest vonden we een kort mailtje van Jan Luyendijk, van de organisatie van de 200 myls ’Solo’ – 2004, met een verwijzing naar de website van die organisatie : ‘Weten jullie, dat Jacqueline van Amstel weer een hele mooie prestatie heeft neergezet in

de negende 200 myls ?

Direct naar die website – die overigens de moeite van het bekijken waard is gesurft natuurlijk en daar vonden we het: ’Weer was Jacqueline ongenaakbaar!

Met haar 10e plek in deze negende 200 myls ‘Solo’ ontving ze voor de derde maal achtereen de vrouwen wisseltro-

fee, waardoor ze hem nu mag behouden.’

Wat een kanjer dachten we, wat fantastisch om zo’n zeilster in je vereniging te hebben. Jacqueline, namens ons allemaal van harte gefeliciteerd met deze prestatie. We zijn trots op je en hopen je nog lang zeilend in ons midden te mogen hebben.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

3

VANUIT DE VERENIGING

Van de voorzitter

A

ls kind wilde ik altijd al zeilen.

Maar wij woonden in de stad en mijn ouders hadden er geen belangstelling voor. Toen ik 16 was ging ik, met de brommer van mijn broer, naar zeilkamp in Nieuwkoop. Daar heb ik de eerste beginselen van het zeilen geleerd. Ook hadden ze daar een grijsgedraaide plaat van Miles Davis, muziek die ik nog steeds graag hoor. Later, toen we in Gouda woonden, kocht ik een surfplank. De ervaring om met het zeil en de wind te spelen was heerlijk. Nog later verhuisden we en hadden we een zeilbootje achter ons huis. Vreemd hoe toen de surfplank meteen uit het zicht verdween. We huurden zeiljachtjes, gingen mee met anderen, en zo is het ervan gekomen.

Dit keer stellen slechts twee nieuwe leden zich voor.

M

Jan Aarts

ijn eerste lijfelijke kennismaking met PVZ was de Algemene Ledenvergadering op 30 oktober 2004. Prima bijeenkomst. Met name het plan om alle leden van PVZ te stimuleren tot het donateurschap van de KNRM sprak mij aan. Mijn enthousiasme over dit initiatief zal nog duidelijk worden.

“Ga het water op. Mij heeft dat altijd geholpen om mijn bedrijf door moeilijke tijden te loodsen.”

Dit advies kreeg ik in 1990 van een zakenrelatie. Het leidde tot een verknochtheid aan zeilen.

Een weekje les, samen met zoonlief, in de schitterende omgeving van Eer4

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

Binnenkort moet de Vega weer op de kant. Velen hebben hun boot al in de winterstalling gedaan. Voor mij is dat toch altijd een weemoedig moment. Eigenlijk zou je willen dat het vaarsei-

Philip Beekman

zoen gewoon doorgaat. Maar afgezien van de ijspegelaars stoppen de meesten er toch even mee tussen november en maart. En het is wel fijn dat er dan een periode is met aandacht voor wat anders. Ook in de winter denken we regelmatig aan de boot. Vaak is het de gelegenheid om de theorie wat bij te spijkeren. Serieus zeilen is een complete hobby, waar je op alle fronten altijd mee bezig bent. Te vergelijken met allerlei vormen van meditatie en selfdevelopment. In die zin is de PZV meer dan een zeilclub, meer dan een groep van gelijkgestemde zeilers, het is eigenlijk ook een platform voor eigen ontwikkeling en ontplooiing. De PZV is ook daarin dan ook uniek.

Nieuwe leden newoude, eindigde met de impulsieve koop van een zestienkwadraat (BM).

Het grootste nut hebben we daarvan gehad aan het einde van het seizoen: een prachtig kampvuur op een eiland bij het Zandmeer. Van de volgende BM hebben we enkele seizoenen genoten.

Niet omdat ze langer brandde, maar omdat we er zeilervaring mee konden opdoen.

Daarna onze eerste nieuwe: een Randmeer. Hierin kregen we, wat we noemden, ‘het Gerritsmagevoel’. Gerritsma is de huidige bouwer van de Randmeer.

Een gevoel dat enkele seizoenen aanhield. Een kajuitzeiljacht werd het volgende magnetische noorden voor ons.

Een Jeanneau Sun Light 30 werd het in 1996. Een heerlijk schip waarmee we, onder escorte van de platbodem van een vriend van ons, meteen het Wad onveilig gingen maken. Op een harde klap na, als gevolg van een botsing met een kademuur op de laatste dag van onze vakantie, ging het geweldig. 055 loste het op.

Vorig jaar hebben we haar ingeruild voor een nieuwe Jeanneau Sun Odyssee 37.

Nu kom ik terug op de KNRM.

Begin oktober 2003 moest het ingeruilde schip van Lelystad naar Drimmelen. De overtocht deed ik samen met een vriend . De eerste dag was fantastisch. ’s Avonds meerden we af in de jachthaven van Scheveningen. ’s Nachts trok de wind aan. Dus voor vertrek even informeren naar het weer: 5 tot 6 en in de middag oplopend naar 8 Bf. Dus snel weg, op de motor de pieren van Rotterdam binnen. Op zo’n 7 mijl uit de kust, besloot ik de hulp van de KNRM in te roepen. Er stond toen al ruim 7 Bf uit het noordwesten.

Teveel voor onze beperkte zeezeilervaring. Fantastisch zoals de mannen van stavast van de posten Scheveningen en Katwijk ons trefzeker weer behouden afmeerden op de plaats waar we enkele uren eerder lagen. Voor degenen die hierover meer willen weten: zie “ Zeilen”, uitgave 12-2003.

Het weekend daarop een nieuwe poging. Onder luid getoeter van de Javazee van de KNRM voeren we uit. Met de les van de vorige keer nog haarscherp op ons netvlies bereikten we, aangevuurd door een opnieuw opbouwende wind en zee, veilig Rotterdam.

Deze verhalen zullen eventuele opstappers wellicht op de loop doen gaan en jullie een idee geven van mijn beweeg-

VANUIT DE VERENIGING

redenen om lid van PVZ te worden.

O ja! Ik woon op De Loop in het mooie Oirschot, ben getrouwd met Alma, heb een zoon, ben 53 jaar, secretaris van werkgeversorganisaties en ons schip draagt de naam: Op de loop.

K

tot aan Helgoland.

Dat was allemaal mooi, maar de drang om een eigen kajuitjacht te bezitten stak onweerstaanbaar de kop op. Zo erg praktisch was die drang niet, want ik

Marti Rijken

en je de CZT (www.czt.nl)? Dat is een zeezeilvereniging met een vergelijkbare formule als de PZV, maar kleiner en met minder activiteiten.

Bij die club, waar ik ook lid van blijf, heb ik al heel wat tochten gemaakt, voornamelijk naar de Waddeneilanden en een keer of 5 naar Engeland. Ik hoop het plezier wat ik daar heb uit te breiden bij de PZV. Ik heb als kind zeilen geleerd toen mijn vader een FJ had. En toen mijn kinderen op dezelfde leeftijd waren wilde ik hen datzelfde plezier gunnen. Maar al gauw speelden de kinderen met hun vriendjes terwijl pa elk weekend in de FJ zat. Via de watersportvereniging kwam ik in aanraking met een instructeur die met zijn Rorqual 44 charterde, en na met hem één reis naar Engeland gemaakt te hebben was ik verknocht aan het zeezeilen. Ik wilde méér en vond een zeilmaat in Lauwersoog, met wie ik over het Wad heb gestruind, en verder,

woon in Arnhem, lekker tegen de bosrand van de Veluwe aan, en erg veel open water is hier niet in de omgeving. Ik hield me daarom in, maar stak wel veel tijd in het lezen over zeiltochten. Mijn slapende website www.natrix.demon.nl/ zeilboek.html getuigt daar nog van.

Toen kwam er een nieuwe relatie, en niet lang daarna, in 2002, heb ik uiteindelijk toch de stap gezet en een Victoire 22 gekocht, waarmee ik twee jaar lang alle grote rivieren, het IJsselmeer en de Waddenzee tot Vlieland heb bevaren.

Geweldig was dat. Zo geweldig, dat ik wist dat ik geen spijt zou krijgen van een groter schip. Dat is er in maart 2004 ge-

komen: een Bries – klassiek polyester van Van de Stadt, uit 1972. Dit jaar heb ik meer geklust dan gevaren, maar dat werd meer dan goed gemaakt door een heerlijke tocht in september naar alle uithoeken van Zeeland, inclusief dagtochten naar Oostende en buitenom Walcheren.

Ik ben lid geworden van de PZV, omdat ik met mijn eigen schip alleen in de vakantie groter water op kan zoeken. Ik wil mijn boot namelijk binnen bereik hebben voor een uurtje zeilen, en neem dan genoegen met een flink zandgat (www.wsvgiesbeek.nl/lokatie.htm) hier dichtbij. In de vakantie reikt mijn eigen polsstok niet al te ver, omdat ik in de praktijk solo zeil. Mijn vriendin geniet van het buiten zijn op het water en meer nog van het aankomen in pittoreske haventjes, maar interesse in de techniek van het zeilen heeft ze niet. Ik wil graag meer en verder. Dat hoop ik bij de PZV te vinden, meestal als bemanningslid, maar als het zo uitkomt misschien ook wel als schipper.

Tot slot nog een paar woorden over iets anders dan zeilen: Ik ben 52 jaar, bioloog, en werk op de afdeling Landelijk Gebied van de Provincie Gelderland.

Ik coördineer daar de gegevensvoorziening op het gebied van natuur en lever bijdragen aan de provinciale omgevingsplannen.

KANAAL 77 • Vlootvoogd Louis gaat weer schipperen ….hij houdt van d’emotie!

• De ‘Ramsgate’ gaat al op 30 april a.s. van start ……brrrrrrr!

• Al gehoord dat AJ en Lidia daarvóór al rond Kaap Hoorn gaan?

• De ‘d’Elise’ van Bep en Willy Delissen is verkocht en zal voortaan als Elise door het leven gaan

• Tijdens ‘de eindejaars’ was Jan de Vin weer onnnavolgbaar • Boudewijn Lacroix maakt een lange reis door het Verre Oosten : zie http:// home.concepts.nl/~erimoni/ • In ‘De reddingboot’ van oktober 2004 gelezen: Heb je problemen en je marifoon doet het niet, maar je bent wel binnen GSM bereik: het alarmnummer van het Kustwachtcentrum Nederland is 0900-0111 • Marja Snoeyen kreeg tijdens de ALV de aanmoedigingsprijs 2004 uitgereikt, zie elders in dit nummer.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

5

MIJMERINGEN

H

Vanuit het kraaiennest

et wordt langzamerhand fris hierboven, de zomer is ten einde. De jaarlijkse verhuizing van boten naar de wal is weer in volle gang. Dat is goed te merken ook, want om ons heen wordt het aantal varende bootjes geleidelijk minder.

Het was wederom een actieve zeilzomer. De PZV-vloot is uitgezworven naar de Noord en de Zuid en er zijn weer vele mijlen gemaakt. Daarnaast waren er initiatieven voor heel wat weekend activiteiten. Een aantal daarvan heeft doorgang gevonden en was blijkens de reacties van de deelnemers zeer succesvol. Enkele activiteiten vonden bij gebrek aan voldoende deelnemers, schippers met schepen dan wel opstappers, geen doorgang. Da’s jammer, vooral voor diegenen die er op hadden gerekend. En eigenlijk zou het ook niet moeten!

Overigens, vanuit mijn positie bezien –

en u weet dat vanuit mijn positie zo goed als niets je mag ontgaan - waren eigenlijk alle initiatieven leuk te noemen, en zinvol ook. Geen reden dus om het niet nog eens te proberen. Maar goed, daar ga ik niet over. Vanuit de vloot zal zeker

De uitkijk geëvalueerd worden, om na te gaan waarom sommige activiteiten nu wel, en andere niet liepen. En mede op basis van die evaluatie zullen de plannen voor

het volgende seizoen worden gemaakt.

Zo hoort dat ook!

Vanuit mijn mandje zou ik echter wel een stevige lans willen breken voor het ook in 2005 weer in het programma opnemen van een paar grote tochten.

Bretagne? De Engelse Zuidkust? Denemarken respectievelijk Noorwegen? Dat past bij het karakter van onze vereniging en voorziet naar mijn mening zeker in een behoefte.

Daarbij komt nog wat. Kijk, jullie moeten er rekening mee houden dat ik vóór aanvang van elke reis weer naar boven en na afloop weer naar beneden moet klimmen. En als je dan alleen maar van die dag of weekendtochtjes hebt, dan klim ik me te pletter. En ik wordt óók een dagje ouder. Neen, geef mij dan maar een lekkere lange tocht. Dan zeil je nog eens echt op zee en dat is aanmerkelijk rustiger voor de uitkijk.

JACHTZEIL MAKERIJ Veerhaven 4485 PL Kats ZldV 0113 - 600291 fax 0113 - 600249

Lion Sails 6

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

Ton Leeuwestein Tel. privé 0113 - 227028

MIJMERINGEN

Op aarde niet en niet op zee

O

p aarde niet en niet op zee, is de titel van een boekje met 100 mooie gedichten van Slauerhoff, uitgekozen door Henny Vrienten.

Nieuw is het niet, de eerste druk stamt uit 2000, maar ik kwam het nu net pas tegen, doelloos dwalend door de boekhandel bij mij in de buurt.

Deze dichter trekt sowieso mijn aandacht, en dan in combinatie met 'Doe maar'-Henny ga je dus lezen. En dan lees je van het verlangen naar de verten maar ook van treurnis het daar niet te kunnen vinden. Uiteindelijk niet achter de horizon te kunnen kijken om dat op te diepen waarvan je weet dat op het

Docus Heringa land ook niet bestaat. De onbestemde zoektocht naar geluk en vervulling die in essentie ten grondslag ligt aan elke

verre zeereis die wij maken. En bij aankomst de weemoed van het opnieuw onvervulde verlangen. Een gevoel van heimwee dat bij velen aan boord verzopen wordt in de jenever, “op de behouden aankomst”.

Slauerhoff weet die stemming, de saudade, zo prachtig in woorden te vangen en te verbinden met onze laatste wildernis: de zee.

Misschien herkent een PZV-er zich in het Bruiloftslied.

ISBN 90 388 7039 6. € 12,50

Bruiloftslied Te doen vergeten ‘t varend schip in ‘t duister Waarop ik iedren nacht kon hooren alle Golven van alle verten samenvallen Om mijn onrustig hart gerust te ruischen.

Nooit sliep ik beter, dieper dan aan boord. ‘t Schip is de lompe wieg die mijn geslacht, Tot in Groenland, Spitsbergen, Labrador, Ver van het vaderland heeft voortgebracht.

Maar het is goed, ik zal met jou, lief, wonen En zwaar gaan van de zorg om jouw bestaan, En niet tot de eilanden, als zooveel schoone Slaapsters, mij wachtend diep in de oceaan.

Jan Jacob Slauerhoff (1898 - 1936)

Dan bloeit je vreegelaat in ‘t schemerlicht Ik zit bij ‘t uitzichtlooze raam te staren En denk voorbij de veege straatlantaren, Hoe ‘t ijzingwekkend schoone Noorderlicht

Mijn gade, het is goed, wij zullen toeven In een klein stadshuis, ik zal niet vertrekken, Al bleven mij veel eilanden te ontdekken Die zich om mijn afwezigheid bedroeven.

Gletschers beschijnt, die eeuwenoude kusten Tot diep in ‘t binnenland doen splijten onder Een ongehoord en nachtenlang gedonder...

Jij komt en kust mij en wil met mij rusten,

Niet dicht bij zee, om mijnentwil, ‘t Werd mij ondraaglijk aan den rand Der ruimt’ te rusten, bij de golven stil: Bewaar mij diep in ‘t binnenland.

Je late’ omhelzen in den veilgen nacht, In ‘t stille huis dat je zelf hebt gekozen Voor ‘t samenleven en gestaag liefkoozen.

Ach, waarom dit en niet de overmacht

‘n Gewezen vestingstad is goed.

De avondwandling doen wij om de wallen, Zien saam zonsondergangen tegemoet En kudden keeren naar de stallen.

Van ‘t lot, dat zwervend zijn gebied vergroot, Zeilend op bron- en mondinglooze stroomen, Waar ‘t leven oplost tot een ruimschootsch droomen, En als vanzelve voortvloeit naar den dood?

Maar soms speur ik in Westenwinden De zeeën waarover zij’ woeien.

Wil gaan naar huis, sluiten de blinden, Bij’ ‘t lamplicht tracht je mij te boeien,

Maar het is goed, in liefdes naam Heb je gekozen en hebt mij vertrouwd.

Boven groot zelfverlies, klein zelfbehoud, Blijven wij saam!

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

7

SCHIPPER EN SCHIP

Schipper en schip Een Lindse Blaoser is iets heel bijzonders.

Piet Lucassen WHAT’S IN THE NAME Als u op de A-2 ten zuiden van Leenderheide rijdt, heeft u ongetwijfeld de karakteristieke toren van de Sint Petrus Bandenkerk van Leende gezien; een monumentaal gebouw in de kern van het dorp. De kerk is een laatgotische kruisbasiliek met een toren van bijna 70 meter en werd in 1474 afgebouwd. De kerk is een van de noordelijkste voorbeelden van het Maaslandtype, met een ingebouwde Kempische toren.

De toren valt op door zijn uitgebouwde trapopgang en overhoekse steunberen.

De vier- tot achtkantig ingesnoerde torenspits wordt bekroond door een peervormige bol; daaraan dankt de toren zijn bijnaam: Lindse Blaos.

8

“Blaos” heeft vele betekenissen, en wordt soms ook als voorvoegsel gebruikt. De spelling in dialecten verschilt nogal; ik zal u enkele voorbeelden niet onthouden: Linds: Blaosers en Blaoserinnekes, Blaosdonk (Leende); Twents: bloas, bloazerd, (eigenwijze kerel, opschepper), bloasbalg, blöasken, bloaspiep, blöasterig, bloazn; Limburgs: blaos (blaas, blaaskaak), blaosbalg (blaasbalg), blaoskepel (blaaskapel), blaoze (blazen), bläözer (blazer, ventilator). Een hele mooie is de volgende: “dae haet eine goje blaos” (kan krachtig en lang blazen); in gewoon Nederlands: “een zeikerd”.

sen van lucht te maken heeft, ontdekten we later dat “blaoser” ook duidt op eigenwijs; een nuttige eigenschap indien goed gedoseerd, overigens in ruime mate voorhanden bij PZV.

Alhoewel “blaoser” vooral met verplaat-

Er bleek ook een scheepstype: Blazer

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

te bestaan. De TX33 is een eikenhouten Visserman-Blazer van ruim 15 meter lang, gebouwd in 1918 op de werf van Zwolsman in Workum voor de Texelse visser Cornelis Drijver. De Stichting “Behoud Blazer” wil de laatste authentieke blazer de TX33 behouden als varend

SCHIPPER EN SCHIP

erfgoed en haar in haar oorspronkelijke staat terugbrengen.

Woonplaats en wind, zonder wind is een zeilboot tenslotte niets, deden ons besluiten onze boot Blaoser te noemen; aan zeikerds hebben wij een hekel.

FRIENDSHIP In 1979 kochten wij een Friendship 28.

Een robuust schip dat voldoende ruimte bood aan ons gezin: Inez, Piet, Thijs, Jasper en Rolien.

In 1989 kochten wij een Friendship 35; eigenlijk kocht ik de boot. We hadden goede ervaringen met de 28 en de Friendship 35 was een mooie maat; een goeie zeiler van ruim 10 meter, een praktische indeling én redelijk geprijsd.

Inez had grote invloed op de keuze van een zeer belangrijk onderdeel: de kiel.

We vonden het een goed idee om ook in ondiep water te kunnen varen en een kiel-midzwaard was de ideale oplossing.

De constructie is robuust en het polyester is van uitstekende kwaliteit. De romp is ook na 15 jaar puntgaaf; goei Hollands vakwerk.

Het midzwaard vormt een verhaal op zich. In 1991 schutten we in de Krammersluis, op weg naar Stellendam, de verzamelhaven voor Ramsgate. In de sluis liet ik het zwaard zakken en voelde een lichte schok; de trekkabel van het zwaard lag slap op het dek en ik veronderstelde dat de kabel gebroken was en dat het zwaard dus volledig neergelaten was: 2,20 m diepgang! Dat betekende opletten op ondiep water. Ik maakte me vooral zorgen tijdens een Ramsgate tocht via het South Channel onder de Engelse kust.

Maar we hadden geen problemen. Terug in Nederland liet ik de boot hijsen en tot mijn grote verbazing was het zwaard weg! Overigens heeft het zwaard geen

invloed op de stabiliteit van de boot.

De verklaring was snel gevonden; het leek op een montage fout van de werf; de details zal ik u besparen. De werf heeft dit keurig opgelost, en een nieuw zwaard gemonteerd.

Echter, een jaar later deed zich exact hetzelfde probleem voor. Ik heb er een verzekeringsexpert bij gehaald en de werkelijke oorzaak bleek een geheel andere; in het polyester zwaard was een aluminium inzetstuk gemonteerd; dit inzetstuk draait om een Ø 20 mm RVS pen in de kiel, en in zout water vormt dit een perfecte accu; het is een kwestie van tijd en het aluminium (minst edel) wordt “opgegeten”. Het inzetstuk in het zwaard raakt daardoor zo verzwakt, dat het zwaard op een gegeven moment uitbreekt. De verzekering dekte gelukkig de schade onder “eigen gebrek”. Eigenlijk was de constructie onder de maat.

Het schip biedt veel meer ruimte dan bijvoorbeeld de 28, maar er is ook een evident nadeel aan een groter schip; de zeilbehandeling vergt, vooral bij overstag-manoeuvres met een genua bij windkracht 4 of meer, veel spierkracht.

Een nog grotere maat lieren, was zeker op zijn plaats geweest.

De boot heeft een mooie indeling, ruime voorpiek en zeer ruime achterkajuit, royale kombuis en een langsscheepse navigatiehoek, die ik erg praktisch vind.

Grootste nadeel vinden we de plaats van de toiletruimte: in het voorschip.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

9

SCHIPPER EN SCHIP

De voordelen van zo’n zwaard zijn evident. We hebben een prachtige tocht gemaakt van Terschelling over het wantij (1,50 m) naar Ameland en van Ameland naar Schiermonnikoog. Vanuit Schiermonnikoog via de Dokkumer Ee (lekker eten in Bartlehiem) en Leeuwarden (mijn geboorteplaats), dwars door Friesland. Een perfecte tocht.

Zeilen zónder zwaard heeft natuurlijk grote nadelen; je haalt absoluut geen hoogte; het scheelt zeker 10 tot 15 graden aan de wind.

Na jaren van plannen om zelf een zwaard te bouwen, staat het voor deze winter op de planning. Het wordt een polypropyleen constructie met een RVS inzet stuk. Ik heb nu tijd. Premotec (voorheen “Johan de Witt”) is verkocht, en ik ben nog één dag in de week actief. Verder moet het “Blaoser” vlaggetje van Alphons nog in ere hersteld worden.

TUIGAGE EN ZEILEN De tuigage is fractioneel en biedt veel trimmogelijkheden. We varen veel met een high aspect fok; een zeil dat we tot Bf 4 à 5 goed kunnen gebruiken en bij Bf 5+ gaat een reef in het grootzeil. De zeilgarderobe bestaat uit: grootzeil 30 m², genua II 34 m², high aspect fok 24 m², werkfok 15 m², stormfok 7 m² en een halfwinder van 73 m².

Als veiligheidsvoorziening heb ik al jaren een permanente bulletalie; het is een aanbevelenswaardige veiligheidsvoorziening, die ik vaak gebruik. Deze voorziening heb ik aangebracht, na een klapgijp. Door een stuurfout van een minder ervaren stuurman werd ik door de grootschoot tegen de kuiprand gegooid; lier in mijn schouderblad en een

10

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

scheur in mijn oorlel (gelukkig geen scheur in mijn kop). De huisarts van Kortgene heeft me toen genaaid: 3 krammen voor NLG 75,00. Het systeem kan ik u aanbevelen; het is simpel en op iedere boot eenvoudig aan te brengen.

Kom gerust eens aan boord van de Blaoser kijken tijdens een van de PZV activiteiten.

TECHNIEK De LOA van de boot bedraagt ruim 10 meter met een LWL van 8,62 m. De boot is uitgerust met een 28 pk 3 cilinder Volvo Penta diesel. De besturing bestaat uit een stuurwiel, via een stangenmechanisme direct verbonden met het roer; robuust uitgevoerd en je hebt een prima gevoel op het roer, bijna als een helmstok. Desalniettemin hebben we over het onderwerp stuurwiel-of-helmstok, zeer verschillende opvattingen, en we zijn het na 15 jaar nog niet eens. Verder is de boot uitgerust met een “Olie”-pijpje; resultaat van Harry’s onbedwingbare drang om kleine onvolkomenheden op te lossen. De details leg ik later nog wel eens uit.

Up-to-date weerberichten vind ik erg belangrijk en daarom heb ik een automatische SSB-ontvanger met tape recorder en een Navtex aan boord. De Navtex (zonder papier) vind ik buitengewoon praktisch. Weerberichten en navigatieberichten van Met-Office en andere kuststations worden op vaste tijden uitgezonden en opgeslagen; je mist geen bericht.

De laatste jaren gebruik ik mijn laptop met een GPRS insteekkaart om weerinformatie op te halen. Een simpele email resulteert binnen een paar minuten in een antwoord met als attachment een GRIB-file van enkele kilobyte’s. Bijvoorbeeld: de file van ongeveer 5 k-byte, die

ik heb ontvangen op 21 mei 2004 om 10:00 uur, bevatte totaal 8 windkaartjes met opvolgende tijdsintervallen van 6 uur.

U ziet 3 kaartjes met windvoorspellingen voor 22 mei 2004 om 08:00, 14:00 en 20:00 uur-ZT. Het is het weer dat we tegenkwamen op de terugweg van Woodbridge naar Nederland. U ziet dat het windveld (in kleur is dat beter te zien) zich naar het zuiden verplaatst en de toename van de wind tot ongeveer 25 knopen uit het Noorden voor ons gebied, is ook goed te zien. Ik vind het een uiterst nuttig hulpmiddel; de files zijn klein, en het laat de informatie zien die je wilt zien. Een mobiele telefoon en een laptopje doen het.

THAT’S WHAT IT IS ALL ABOUT: SAILING Voordat we een boot kochten, hadden we wel enige zeilervaring opgedaan op de Loosdrechtse Plassen, de Beulaker Wijde, en een paar zeilvakanties in Friesland. Maar Zeeland, vooral de Oosterschelde en stromend water, bleek toch een extra dimensie en uitdaging.

Al doende leert men. Met ons gezin maakten we steeds langere trips en we verlegden onze grenzen gaandeweg van Zeeland naar de Belgische kust, het IJsselmeer en Vlieland. De eerste jaren werd er vrijwel alle weekenden gezeild en ook veel vakanties waren zeilvakanties. De tocht naar Wight was een van de mooiste en langste tochten die we maakten. Vanuit Zeeland naar Oostende en daarna via de Passedel’est naar Boulogne. Vanuit Boulogne staken we over naar Brighton, en vervolgens Chichester Bay, Yarmouth, Little Hampton en New Haven. Natuurlijk kom je PZV-ers tegen tijdens zo’n tocht: Alphons Drübers en Hans Pellicaan, in

SCHIPPER EN SCHIP

Brighton met whisky, ze hadden geluk dat wij ijs aan boord hadden, en de families Van Reenen en Navarro in Little Yarmouth. Lekker gegeten en geborreld, en daarna in een dinghy terug (dat viel tegen).

Voor mij vormt zeilen een actieve ontspanning, maar dat bleek gaandeweg toch wat genuanceerder te liggen. Naarmate onze kinderen ouder werden, begon zich ook een zekere scheuring af te tekenen. Het eerst bij onze Thijs, die op een zeker weekend liet weten: ik ga niet mee. Jasper bleef enthousiast, maar Rolien had vaak andere bezigheden: uitgaan. Gaandeweg liet Inez weten ook wel eens wat anders dan zeilen te willen.

Op meer dan 20 Ramsgate tochten hebben heel wat bemanningen de Blaoser bemand. Alle tochten heb ik met veel voldoening gevaren, en toch waren ze heel verschillend. Bemanning en weersomstandigheden spelen een alles bepalende rol. Er was maar een enkele tocht, waarbij de sfeer wat minder was.

De laatste Ramsgate was bijzonder. We hadden in alle opzichten een prima bemanningsmix. Ankeren en een kampvuurtje op de Deben was een belevenis, en de terugtocht was stevig. Het was een van de weinige keren dat ik de mogelijkheid heb overwogen terug te varen en de oversteek een dag later te maken.

Een bijzondere tocht!

EN VERDER? Rolien is heel enthousiast en zal de boot vast vaker meenemen. Thijs heeft absoluut geen interesse. Jasper heeft het nog druk met aanstaande gezinsuitbreiding. Ik heb meer tijd en wellicht kan ik mijn echtgenote verleiden om mooie weekenden op de Grevelingen door te brengen en misschien wat verder. Ik ben zeker van plan wat langere tochten (lange weekenden, of weektochten) met ad hoc bemanningen te maken, en het aanstaande kleinkind zal toch ook moeten leren zeilen! En ik hoop natuurlijk nog vele Ramsgate tochten te maken.

Blaosers en Blaoserinnekes, dit was het. Houdoe.

Een goede vriend (toen ook Philipsmedewerker) attendeerde mij op het bestaan van een “Philips”-zee zeilvereniging en ik gaf mij in 1980 op als lid.

Zeilen op zee was natuurlijk een aparte uitdaging. Mijn eerste Ramsgate tocht zal ik nooit vergeten. Han Bonne schipperde en Paul Westerveld stuurde; Piet van Vilsteren was opstapper en ik officiëel navigator. De theorie had ik goed onder de knie; tenslotte had ik een diploma. Maar al snel bleek het grote verschil tussen navigeren op een slingerend schip binnen in een kajuit en een koersje uitzetten achter je bureau.

We verzamelden in Breskens en besloten ineens over te steken naar Ramsgate. De voorspelling was oost Bf 4 á 5 en die unieke weerssituatie, volgens de havenmeester van Breskens éénmaal in de 10 jaar, moesten we benutten.

Prachtig weer, maar een vervelende slingerkoers (plat voor het lapje) en na een paar uur was het raak: de appeltjes tegen scheurbuik gingen overboord.

Van wachten draaien hadden we nog nooit gehoord; iedereen zat in de kuip.

Paul heeft geloof ik de hele tocht gestuurd. Navigeren was toen nog edel handwerk: kaart, klok, log en kompas.

Onder de Engelse kust werd het spannend; onze positie was enigszins onzeker en we moesten de Quern zien te vinden. Ik geloof dat Han een uur in de kajuit heeft gezeten om uit te vissen waar we zaten, en uiteindelijk vonden we de ton. Om 4 of 5 uur in de ochtend meerden we af in de haven van Ramsgate, en al snel kwam de Engelse douane aan boord om alle formaliteiten af te handelen; wij hadden geen kanaries aan boord en ze vertrokken lichtelijk aangeschoten.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

11

ADVERTENTIE

Ertveldweg 5, (tussen Trintella Shipyard en jachthaven de Viking) 5231 XA, ‘s-Hertogenbosch, Telefoon: 073-6426114, Fax: 073-6414239.

U kunt ook telefonisch of per fax prijs opvragen en bestellen. Wij zenden ‘t dan snel naar u toe.

12

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

SCHIPPER EN HAVEN

Schipper en haven De haven van Jan Tiems: Roompot Marina, Kamperland, gemeente Noord-Beveland, Zeeland.

Jan Tiems, a/b ULTIMA

W

aarom ik juist wel of juist niet met de ULTIMA in de Roompot Marina lig.

IETS ANDERS In het jaar 2001 besloten Ria en ik om onze Dufour 2800, de DUSHI, na haar 16 jaar met veel plezier te hebben gevaren, van de hand te doen. We wilden naar een ruimer schip waarmee we de komende jaren, misschien wel tot ver in mijn pensioen, zouden kunnen varen.

We lagen toen al een paar jaar in Colijnsplaat, op Noord Beveland, aan de Oosterschelde.

Maar omdat daar geen passende ligplaats beschikbaar was voor mijn volgende schip, de ULTIMA, een Dufour 32 Classic, moest ik omzien naar een nieuwe thuishaven.

Het varen op de Oosterschelde en in Zeeland beviel ons intussen zo goed dat we daar eigenlijk niet weg wilden.

We waren wel eerder in de Roompot Marina geweest voor een overnachting, en ook met PZV in de aanloop naar Ramsgate.

Er bleek daar net een uitbreiding te zijn met zo’n 100 nieuwe ligplaatsen, de ULTIMA kon erbij, en de keus was snel gemaakt.

Feitelijk lig ik er vanaf het vaarseizoen 2002. Ik huur die plek voor 6 maanden, van 1 april tot en met 30 september.

WAAROM DE ROOMPOT MARINA NIET Nee 1. De (commerciële) prijs van de ligplaats.

Nee 2. De Roompot Marina bleek on-

derdeel te zijn van Roompot Vakanties, een commerciële organisatie die naast de ligplaatsen in de Marina ook in het hele land, en vooral in ’t zuidwesten, vakantiehuisjes, bungalows en campingplaatsen verhuurt. Wij zijn niet dol op massatoerisme, zeker als dat in de nabijheid komt van de zeilsport.

WAAROM TOCH WEL Ja 1. Die zuiverende zilte zeelucht.

Ja 2. Ligt direct aan de Oosterschelde, meer bepaald aan de Roompot Binnen, water dat wij inmiddels hadden omarmd als ruim zeilwater in een door de Nationale Overheid als beschermd verklaard natuurgebied.

Ja 3. De open zee via de Roompotsluis ligt met een half uur binnen direct vaarbereik. En omdat we van lieverlee privé wat meer op zee zijn gaan varen vinden we dat een pré.

Ja 4. Een alternatief, aan het IJsselmeer, is van ons huis uit ongeveer even ver rijden, zoniet verder. Via de E3 over Antwerpen is de woon-vaar reistijd niet langer dan 1,5 uur. Dat is precies 20 minuten langer dan Noordschans waar we met de DUSHI vele jaren lagen vòòr we naar de Oosterschelde vertrokken.

Ja 5. Goede voorzieningen op wal en steigers, geen gedoe met bijbetalingen,

alles is in de huurprijs inbegrepen.

Ja 6. Royaal uitgevoerde haven, met veel manoevreer-ruimte tussen de steigers en de daaraan afgemeerde boten.

Ja 7. Een zuiver water certificaat (de Blauwe Vlag) waardoor er geregeld niet alleen vis in de haven zwemt, vooral in de zomervakantie periode en als het goed heet is.

Ja 8. Een gezellig en afwisselend watersportgebeuren in de haven, met een Europees sfeertje. Kinderen die langs varen in hun Optimist of bijbootje, de ‘kinder hengel parade’ op de hoofdsteiger langs de wal.

Ja 9. De vissen in de haven, die met de buik half naar boven langs mijn onderwaterschip schieten en gratis en voor niks de waterlijn schoon houden.

Ja 10. Dat we elke dag of elk weekend in de haven er echt helemaal uit zijn en vaak met een vakantiegevoel huiswaarts keren naar de zandgronden in de Kempen.

Ja 11. Bij slecht weer - en ja, dat overkomt ons in Zeeland toch ook (dat dan weer wel) - op korte rij-afstand heel gezellige Zeeuwse stadjes: Veere, Middelburg, Zierikzee, Goes, Vlissingen (maar met de boot er naar toe is natuurlijk leuker) en Domburg.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

13

SCHIPPER EN HAVEN

DRIE JAAR VOOR’S EN TEGEN’S Er zijn intussen in de 3 jaar die wij daar doorbrachten een paar tegen’s bijgekomen: Tegen 1. De aangroei, ondanks de aangroeiwerende verf die ik steevast ieder jaar op het onderwaterschip (of ... onder het opwaterschip ... ?) aan breng. Aangroei schijnt op zuiver zout zeewater onvermijdelijk te zijn. Remedie is om frequent een tochtje met de boot te maken, dan vallen die kokkels er wel vanaf.

Vorig jaar had het schip, door omstandigheden, enige tijd stilgelegen en toen ik er weer mee ging varen was het alsof ik iets in de schroef had zitten. De oorzaak bleek een ongeremde aangroei te zijn op de schroefbladen, die een sterke onbalans veroorzaakte bij een hoger toerental van de motor. Ik ben nu in ieder geval met recht wat vaker aan boord om dit ongemak te voorkomen.

Tegen 2. Winterberging op de wal, daar doen ze hier niet aan. Ik vertrek dus elk jaar rondom eind september / begin oktober uit de Roompot voor de winterberging en motoronderhoud naar, jawel, Noordschans.

Tegen 3. De drukte op de Zeeuwse wegen als we ’s zondagsavonds naar huis gaan.

Maar daar staan ook weer een paar voor’s tegenover: Voor 1. De transportkarretjes waardoor het aan boord brengen van proviand en bagage een minder zware conditietraining is dan voorheen in Colijnsplaat of Noordschans.

Ik moet hier een veel grotere afstand afleggen op de steigers om bij de ULTIMA te komen of bij de auto wanneer we helaas weer naar huis gaan, maar 14

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

dat geeft bij het aan boord gaan een veel langere voorpret, en bij het weer naar huis gaan wordt het vertrek uit de haven langer uitgesteld.

Voor 2. De havenmeester-bemanning en –bevrouwing die vriendelijk en behulpzaam is en in voorkomende situaties meedenkt. Ik vond het bijzonder leuk te zien dat er dit jaar een MBO-stagiaire werkte aan een kwaliteitsonderzoek over de jachthaven. Ik heb aan de enquete meegedaan en dat leverde als tegenprestatie dus weer enige input uit haar onderzoeksrapport op voor dit artikel in PZV-Zeezeilen, plus de foto’s.

Voor 3. De voorbijkomende PZV-ers.

Jawel, ze bestaan. Van tijd tot tijd doet een PZV-er ook deze Marina aan, en het is altijd leuk om even bij te praten en bij te tanken. Bij mijn weten ben ik wel momenteel de enige PZV-er met een vaste ligplaats in de Roompot... ?

Voor 4. Het sleepje dat ik tijdens de Ramsgate 2004 aan het eind van de terugtocht nodig had wegens een haperende brandstoftoevoer bleef beperkt tot het traject van Roompotsluis naar Roompot Marina. Het kostte de CADANS en schipper Louis met z’n bemanning bijna geen extra tijd om me thuis te brengen. Waaruit onder meer blijkt hoe strategisch de Roompot Marina ligt voor de Ramsgate-tocht van PZV. KENMERKEN Ik noem nog enkele bijzonderheden die kenmerkend zijn voor deze haven en die je niet in de Almanak vindt.

Merk 1. De aanloop vanaf het water ligt pal onder de Oosterscheldekering, is onverlicht en smal met aardig wat stroming. Langs de haveningang loopt een geul in West – Oost richting met een

diepte van meer dan 40 meter, die naar de haven toe snel oploopt tot ongeveer 3 meter bij laag water. Je kunt dan de strandgasten die zich aan de waterlijn bevinden bij het in- of uitvaren bijna de hand reiken.

Met een grondkoers van 180˚ kom je aardig tussen de rode en groene tonnen de haven in.

Merk 2. De jachthaven is HISWA-lid, en één van de Seven Sisters die 50% korting geven op je overnachting wanneer je ze bezoekt. Dat zijn: • aan de Roompot en Oosterschelde: Roompot Marina, Oosterschelde Marina Kats, Jachthaven Wemeldinge, • aan de Grevelingen: Marina Port Zélande, Herkingen Marina, Jachthaven Bruinisse, • aan het Veerse Meer: Delta Marina.

Merk 3. De betonhaven bij Neeltje Jans is eveneens onderdeel van de Roompot Marina en biedt de mogelijkheid om direct aan te leggen bij het Delta-gebeuren aldaar.

Merk 4. Het havencafé en -restaurant Bestevaer, ons welbekend van het eerste palaver wanneer we met de Ramsgate-tocht uit de Roompot vertrekken.

Merk 5. Watersportwinkel De Zuidschor, een dependance van de winkel in Wolphaartsdijk aan het Veerse Meer.

Merk 6. Draadloos internetten, via de havenmeester. Het is me niet duidelijk hoe hij dat doet.

Merk 7. Vooralsnog ruime parkeergelegenheid, aan de haven maar ook in het aangrenzende bungalowpark.

Merk 8. Een supermarkt, op enige loopafstand, bij de camping achter de dijk.

Merk 9. Een bushalte op enkele nM gaans, landinwaarts wel te verstaan.

GESCHIEDENIS De haven heeft als Sophia haven een historie bij de bouw van de stormvloedkering Oosterschelde, pronkstuk van de Deltawerken. Het was in die tijd een werkhaven van Rijkswaterstaat.

Op de eerste hydrografische kaart die ik van dit gebied kocht in 1984, een jaar nadat wij met zeilen waren begonnen, staat de haven aangeduid als ‘Werkhaven Sophiapolder’, met een kaartdiepte van 3.60m.

De aanloop van de werkhaven was op kaart 1805.1 aangeduid met twee geleidelichten Iso.4s onder een grondkoers 191º,5 en een onverlichte gele sparboei ‘Sophiahaven’.

De onverlichte betonning die vandaag de aanloop naar de Roompot Marina markeert draagt nog de aanduiding SH. De bouw van de pijlerdam was in 1984

SCHIPPER EN HAVEN

vanuit het noorden gevorderd tot en met de Roompotsluis. De zuidelijke dam was er nog niet en voor de open verbinding met zee gold een doorvaartverbod. In BaZ 472 werd “het wenselijk geacht het gevaar aldaar te benadrukken middels onderstaande waarschuwing: Het gebied ter weerszijden van de stormvloedkering is levensgevaarlijk en dus verboden voor alle watersporters. Dit verbod geldt vanwege: • de zeer hoge stroomsnelheden; • de vele ankerdraden onder de waterlijn; • het werkverkeer op het water; • de stenen drempels onder de waterlijn.”

Op het toenmalige bedrijfs- nu haventerrein werden de stalen matten gemaakt, die onder de pijlers liggen voor het vasthouden van de grond, en de pijlers zelf.

Deze werden met schepen (de mattenlegger Ostrea en het pijlerschip Cardium) verplaatst vanaf de locatie naar de bouwputten van de dam.

De locaties waar de schepen werden geladen zijn nog steeds aanwezig in de Marina.

Eén loswal (in het westen van de haven) werd gebruikt voor het laden van de pijlers. De fabriek voor het maken van de pijlers bevond zich direct achter de loswal.

De andere loswal was voorzien van halfronde stalen platen voor het laden van de kolossale matten. Deze loswal is nu herkenbaar aan het uitvergrootte naambord Roompot Marina langs de hoofdsteiger, rechts van de opgang naar de steigers (eigenlijk neergang, want hij loopt bij alle waterstanden naar beneden).

De fabriek voor het maken van deze matten bevond zich helemaal aan de rand van het haventerrein, tegen de dijk.

1988 geopend door de oprichter en ouddirecteur van Roompot Recreatie. Een gedenksteen tegenover de ingang van het kantoor van de havenmeester memoreert deze gebeurtenis.

Bij opening in 1988 waren er 223 ligplaatsen beschikbaar, overgenomen van de gemeente Reimerswaal die toen geen financiële mogelijkheden had tot het realiseren van de ligplaatsen.

In 2000 is een aantal oude steigers vervangen door grotere en meer stabiele steigers.

In 2001 was er een uitbreiding met 101 ligplaatsen en 250 meter golfbreker om de haven beter te beschermen tegen de opbouwende golfslag in de havenkom (vooral bij noordoosten winden).

Dit jaar, in 2004, zijn alle ligplaatsen bezet. Er zal een nieuwe aanvraag worden ingediend bij het Nationaal Park de Oosterschelde voor uitbreiding.

NATIONAAL PARK DE OOSTERSCHELDE Zoveel mogelijk van af blijven, met goed beheer intact houden en conserveren.

Reserveren voor de komende nageslachten. Dat is het uitgangspunt bij Nationale Natuurparken. Dat komt de natuurlijke populatie in deze Zeeuwse wateren uiteraard ten goede.

Zelf heb ik daarvan maar een fractie waargenomen. Enkele malen een zeehond, een grijze in de buurt van de dam en een zwarte voor Colijnsplaat, die snuivend een kijkje boven water namen, eentje die zijn rust nam op de Roggenplaat, en de staart van een bruinvis die op het traject van de Roompotsluis naar de haven regelmatig boven water kwam en zich langzaam van ons verwijderde

richting het verboden gebied bij de dam, zodat we hem of haar niet verder konden volgen.

Nu las ik deze week in de NRC (binnenwaterpagina) dat er een recordaantal (in de maanden juni tot en met augustus minstens tien meldingen) van een nieuwe bewoner in de Oosterschelde is waargenomen: het kortsnuitzeepaardje (Hippocampus hippocampus, 2x). Dat werd tot enkele jaren geleden uiterst zelden in Nederlandse wateren aangetroffen, volgens de stichting Anemoon, de organisatie van marien ecologisch onderzoek in Nederland. Het wondertje is tien tot twaalf centimeter groot, met een maximum van 15 centimeter.

Het komt vooral voor in en rond de Middellandse Zee. De verspreiding bleef beperkt tot de zuidelijke Noordzee, iets voorbij het Kanaal.

Ook is een waarneming bekend in de Grevelingen, waar nog niet eerder zeepaardjes zijn aangetroffen.

Zoals in PZV kringen natuurlijk bekend, komt het klein zeepaardje (Hippocampus ramulosus) al langer voor in de Nederlandse wateren. Beide diertjes zijn ongeveer even groot.

TENSLOTTE Het is hier hetzelfde als in andere havens. Wanneer ik in de Roompot Marina iets over boord laat vallen, tja, dan ben ik het kwijt. Dat is hier net zo, maakt helemaal geen verschil.

Het zoutgehalte is wel hoog, maar niet zo hoog dat het blijft drijven. Dat dan weer wel, of niet.

De namen van beide schepen zijn nog steeds te vinden in het aangrenzende bungalowpark, als straatnaam. En de Sophia Boulevard loopt rondom de havenkom en scheidt deze van het bungalowpark.

De Sophia haven werd in 1986 gekocht door Roompot Recreatie, en in de loop der jaren omgebouwd tot de moderne jachthaven van vandaag.

Deze werd op 2 september PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

15

ADVERTENTIE adPietrerZZ

14-04-2002

21:53

Pagina 1

SPES-JACHTELECTRO advies- en ontwerpbureau • • • • • • •

Tailormade electrical systems

Installatie- en systeemadviezen Energiesystemen Ontwerpen, tekenen en budgetteren Installatiebegeleiding Materiaallevering Navigatiesystemen Aankoopkeuringen

Voor een compleet concept in jachtelektro Leverancier van o.a.

- Energiesystemen en accu’s - Navigatiesystemen - Communicatie- en antennesystemen

- Beveiligingssystemen - Verlichting- en installatiematerialen

Partner Jachtelektro

[T/F] 0416 - 697 066 [M] 06-520 75 724 [E] p.w.stoelinga@spes-jachtelectro.nl Bennex Holland - Holland Nautic - Sim Holland - Mastervolt - Victron - Proosten Electronics - ASA - VDO Kortjacht - Exalto - Alpha - Belship - Technautic - Optima - Varta - Sonnenschein - Technische Unie

16

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

IMPRESSIES

Ontmoetingen

Hans van Reenen KANAALEILANDEN, GUERNSEY Deze zomer waren we een week of twee onderweg en hadden ’s morgens vastgemaakt in St. Peter Port op Guernsey.

In de loop van de avond bracht het volgende hoogwater een nieuwe lichting zoutwaterzeilers de haven in.

De volgende morgen zagen we twee boten verder het vlaggetje van onze nieuwe watersportvereniging. En op dat zelfde moment stond hij naast ons, de schipper. Hij had ons vlaggetje ook herkend. Zijn gezicht kwam ons bekend voor, evenals zijn boot.

Onze ‘zwerfplaats’ van de afgelopen weken was bij hem aan de steiger.

Aan boord genodigd natuurlijk, voor een mok koffie en een praatje.

Waar hij naar toe ging vroegen we. “Oh, met mijn opstapper naar Zuid Bretagne en dan door naar Portugal. Vandaar af alleen verder: eerst naar de Azoren, dan naar de Canarische Eilanden en vervolgens via de Kaap Verden richting Brazilië. De bedoeling is daar het Amazonegebied wat te verkennen”. En wanneer hij dan terugkwam? “Op zijn vroegst over zo’n jaar of twee, maar misschien wel helemaal niet ………”, zei hij en keek daarbij gelukzalig.

NET BUITEN FÉCAMP We zouden ’s morgens vroeg verder varen, richting Belgische kust.

Toen we wakker werden was het nog helder, maar even later was de haven gewikkeld in een deken van dikke ochtendmist. Op-de-tast eruit gevaren om te zien hoe het buiten was, en zie wat een wonder, net buiten de havenhoofden voeren we onder de deken uit. De zon schitterde op het water en bespotte de haven die nog in nevelen verborgen lag.

Goed weer, met in de ochtend zo hier en daar ‘fog patches’ had het weerbericht gezegd. Welnu daar

ontmoetten we er natuurlijk een paar van. Raar, het ene moment is het kraakhelder en het volgende moment is de wereld gesluierd. De eerste keer overkwam het ons nog, daarna stelden we ons er een beetje op in. Goed om je heen kijken, en als er mijlenver niets te zien is, dan is er mijlenver ook niets, zelfs als de wereld vijf minuten later plotseling vervaagt.

Maar die eerste keer lag er ineens een mistbank op zo’n honderd meter voor ons uit. En daaruit dook recht voor onze neus een zeilboot op. Een Engelsman.

Ruim voldoende afstand om elkaar nog zonder problemen te kunnen ontwijken, maar wel een passage van redelijk nabij.

Toen we elkaar passeerden zag ik hem opveren, die schipper. Met open mond wees hij op de flanken van onze Lady,

daar waar haar naam prijkt. Toen hij ons voorbij schoof begreep ik zijn verbazing.

Vlak voordat wij de mist indoken kon ik nog net een blik werpen op de spiegel van zijn schip. En hoe dacht u dat ze heette? Lady Five!

WEMELDINGE Onze laatste stop voor de thuishaven was Wemeldinge. ’s Morgens vroeg waren we met het vooruitzicht van een mooie zeildag met het tij mee vertrokken uit de Michiel de Ruyterhaven in Vlissingen. Er was een rustig windje voorspeld uit de goede richting, het weer was lekker zonnig. We hadden er zin in.

In de praktijk viel het wat tegen. Ja, het was mooi weer, maar er was eigenlijk te weinig wind om een beetje door te kunnen zeilen. Een groot gedeelte van de tocht dus ‘motorend’, met het grootzeil bij, gedaan. Telkens als we dachten dat het misschien wel weer zou kunnen even de zeilen geprobeerd, maar iedere keer bleek dat teveel van het goede.

Tot er aan het eind van de middag, toen we bijna bij het eind van het kanaal door Zuid Beveland waren, ineens wind was en we scherp aan de wind de Oosterschelde konden bezeilen.

Hoewel Wemeldinge om de hoek lag, hebben we toen toch ook nog maar wat slagen gemaakt. Wat wil je, je hebt er tenslotte de hele dag op zitten wachten. Op een gegeven moment besloten we op Wemeldinge aan te koersen. Dat deden enkele andere schepen ook, en wie schetst onze verbazing: vlak voor ons voer de Maran III van Martin Droogh! Die hadden we een dag of veertien geleden voor het laatst gezien in Lézardrieux in Bretagne. En nu op hetzelfde tijdstip in Wemeldinge! We hebben ze natuurlijk gepraaid en zodra we hadden vast gemaakt hebben we gezamenlijk nog maar eens een drankje genomen, nu op het weerzien. Na een paar honderd mijl zonder afstemming op hetzelfde moment dezelfde haven in varen: met recht een toevallige ontmoeting!

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

17

TOCHTVERSLAG ROSA

“Op een kei zitten” En pinnen in de rots, en landhandels, en de Solgangsbris.

Lidia Roesink

“O

p een kei zitten”.

Dat is wat ik antwoordde toen Arend Jan vroeg of ik al en idee had waar ik met vakantie naar toe zou willen. Voor ons betekent dat: “naar Noorwegen”.

De Noren zitten namelijk op hun overnachtingsplek niet veel in de kuip zoals wij, maar verhuizen hun hele hebben en houden naar de kant, die meestal uit meerdere grote keien bestaat.

Na een paar jaar vakanties aan alle kanten van Bretagne met diverse festivals, had ik wel weer eens zin in rust en ruimte, en Arend Jan was het direct met me eens.

We waren twee vakanties aan de Noorse zuidkust geweest, daarom leek het ons leuk nu naar de westkust te gaan met zijn fjorden en rauwe natuur. Uit de Pilot

18

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

bleek dat er langs de westkust voornamelijk noordelijke winden staan en dus was het niet logisch eerst de zuidpunt aan te lopen en dan naar het noorden te zeilen. Vandaar dat we besloten Stavanger als aanloophaven te kiezen en daar ons verdere plan te trekken.

Op 27 juni vertrekken we vanuit de Roompot met weersvoorspellingen van westelijke winden, kracht 3 tot 6. De navigatie is simpel: vanaf de Banjaard 8 graden gaan voorliggen; na 475 mijl kom je dan in Stavanger aan. De énige keer dat we naar stroom hoeven te kijken is als we de Roompot uitvaren, verder hoeft het de hele vakantie niet meer.

Wat een tegenstelling met naar het zuiden varen! Na een paar uur zie je geen land meer en van scheepvaartroutes heb je weinig last, je zeilt er voornamelijk buiten. ’s Avonds begint het harder te waaien, draaiend van SW naar WNW. Met drie reven in het grootzeil en twee in de genua is het niet comfortabel maar het gaat wél hard! Het is bezeild met een knik in de schoot. Wij houden rond de klok een wachtschema aan van drie uur op, drie uur af, dus het afzien is beperkt: na drie uur kun je weer lekker in de slingerkooi kruipen. De slechtweermaaltijden komen goed van pas, want koken is acrobatiek. Zo zeilen we ruim twee dagen constant 6,5 knoop met onze 31 voet, de meter lijkt wel vastgeplakt. Op het laatste stuk neemt de wind af, zodat we nog 12 uur moeten mótoren. Gelukkig kunnen we het laatste stuk weer zei-

len. Zo zijn we na 80 uur in Stavanger, midden in de stad.

In Stavanger lig je gezellig, wel lawaaierig met de kroegen op de kant, maar je moet er wat voor over hebben. Alles is op loopafstand en dat is wel lekker.

Nieuw voor ons is dat je afrekent bij een parkeerautomaat, ook voor boten! Na verloop van tijd snappen we waarom: er komen véél (motor)bootjes van her en der “even” naar de stad. Er is ook een internationaal beachvolleybaltoernooi, waarvoor op de kade een heel zandstrand is aangelegd. Al met al een bruisend gebeuren.

Na een paar dagen willen we wel rust en die is op korte afstand ruimschoots aanwezig. Het Stavanger Avondblad heeft een boekje met mooie ankerplekken, rustige haventjes en Friareal, compleet met luchtfoto’s en een achtergrondverhaal. “Fri-areal” wil zeggen: vrij toegankelijk gebied met een steiger of ogen in de rots waar je de voorlijn aan vastmaakt terwijl het achteranker je vrijhoudt

TOCHTVERSLAG ROSA

van de kant. Bijna altijd een afvalvoorziening, soms ook een toilet, een of meer barbecues en picknickbanken. En rotsen natuurlijk. Het water is zo helder dat je makkelijk vanaf de punt kunt zien of er een brok in de weg ligt als je bij de kant komt. Even onthouden waar dat is, tweeënhalve scheepslengte achteruit varen, achteranker overboord, terug met een lijn die je door een oog haalt en het achteranker doorhalen. Als er geen ogen zijn kun je altijd een boom of rots pakken (met een zelf aangebrachte pin) om aan vast te maken. Je zoekt een kant die zo steil is dat je van de preekstoel aan wal kunt stappen. Havengeld: nul.

Havens zijn overigens niet duur, meestal 25 of 50 kronen (€ 3 of 6), met elektriciteit € 3 extra. Aan de zuidkust is dat wel meer geworden hoorden we. Je kunt daar beter overdag naar de stad gaan en ’s avonds aan een rots gaan liggen.

Wel zo prettig: met alle motorbootjes die naar de stad op en neer komen vanaf de vele bewoonde eilandjes, ligt het in de stad onrustig en in de vrije natuur heerlijk en veel mooier.

Gatekjøkken De plaatsjes die je aan de westkust tegenkomt zijn érg klein met uitzondering van Stavanger. Een paar huizen heet al een dorp. Wel zijn er op álle eilandjes “landhandels”, een soort Winkels van Sinkel waar je behalve levensmiddelen ook diesel, water, visgerei, ondergoed, bootjesspul, postzegels, enzovoorts kunt krijgen. Door de grote afstanden en de kleine omzet zijn ze wel duur, maar als je het een en ander van Nederland hebt meegenomen valt het nog wel mee en aan havengelden ben je bijna niets kwijt. Ook “uit eten” is geen grote kostenpost. Niet omdat het goedkoop is, maar omdat er geen restaurantcultuur is in Noorwegen. Buiten Stavanger tref je zelden een restaurant, maar wel is er “gatekjøkken”, de straatkeuken oftewel het frietkot.

geschikte plek te vinden op korte afstand.

In de 25 dagen aldaar hebben we 270 mijl gezeild en op 22 plaatsen overnacht. Daar er eilandjes ten westen liggen is het water ook bij Bft 6 nog vlak, dus heerlijk zeilen. We hebben maar één dag verwaaid gelegen toen we van Skudeneshavn eigenlijk naar het noorden wilden naar Espevaer. Dit was bij N 6-8 niet aantrekkelijk en Skudeneshavn is best een leuke plaats om verwaaid te liggen. Toen het na twee dagen nog steeds N 6 woei zijn we lekker halve wind weer naar binnen gezeild, geen probleem, gaan we een andere keer wel naar het noorden.

Nekspieren De fjorden zijn fraai, al kun je er minder goed zeilen. De wind staat in de lengterichting van de fjord, dus heen of terug is het mótoren; goed voor het laden van de accu. Aan het eind staan meestal fikse valwinden van de hoogten af, dus even opletten. Het leukst is om de heen-

weg langs één oever te varen en terug de andere kant te bekijken. De nekspieren krijgen een test, want de kanten zijn hóóg. Op de meest afgelegen plekken hebben de Noren hun “hytte”, die lang niet altijd via de weg te bereiken zijn.

Vaak zijn ze al lang in het bezit van de familie en men is eraan gewend. Nieuwbouw vindt ook plaats en dan is er wél

In de buurt van Stavanger zijn, betekent dat je de Lysefjord in moet varen en liefst ook nog vanaf de 600 meter hoge Preikestole van bovenaf zien. Beide deden we: aan te bevelen! We bleven na de klim naar het uitzichtpunt (preikestole = preekstoel) nog een nachtje in de Preikestolehytte om wat meer tijd in de natuur daar door te brengen.

Het achterland van Stavanger heeft tientallen eilandjes, anker- en aanlegmogelijkheden. Er is bij elke wind een PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

19

TOCHTVERSLAG ROSA

een weg, zo is het ook wel weer. Langs het water heeft eenieder een aanlegplaats gebouwd (vandaar al die motorbootjes voor de boodschappen).

De Noorse jachtkaarten zijn erg gedetailleerd en in iedere boekhandel te koop.

Ook oude kaarten zijn goed bruikbaar daar een rots niet van plaats verandert en de (sector)lichten op de doorgangen gebaseerd zijn. De symboliek went snel. Wij hebben de Norske Los (Noorse loods, ook info voor jachten) veel gebruikt, evenals het al genoemde boekje van het Stavanger Avondblad. Beide zijn in het Noors maar met een woordenboekje en hardop proberen te lezen is het niet al te ingewikkeld om dat te begrijpen. Voor het overzicht zijn een paar grootschaliger kaarten wel handig.

Vind je Stavanger te ver? Je kunt er ook schepen huren bij Albatross Yacht Charter (www.yachtcharter.no) of Sett Seil Båtutleie (Bavaria’s, www.settseil.no).

En als er aanbrengtochten naar de Kanaaleilanden georganiseerd kunnen worden, kan dat ook naar bijvoorbeeld Egersund (50 mijl zuidelijker). Als de wisselbemanning de eerste pont van Hirtshals (Denemarken) neemt, kan de aanbrengbemanning net op een dagkaart met de laatste pont op diezelfde dag terug.

Heb je veel tijd, dan ga je terug via de zuidkust met de Solgangsbris, “de wind die de zon volgt”. Vanaf Mandal betekent dat elke dag ongeveer vanaf het middaguur uur met de wind in de rug achter de eilanden door tot bijvoorbeeld

20

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

Larvik. Daar oversteken naar Skagen in Denemarken, eventueel een bemanningswissel, en door Denemarken en het Kielerkanaal terug.

Wij hadden niet zoveel tijd en zijn van Egersund in een keer teruggezeild naar de Roompot, 425 mijl. In de krant hadden we de lange-termijn weerkaartjes gezien (langer dan de vooruitzichten van de voor dat gebied overigens prima Deutschlandfunk) waarop een hogedrukgebied voor het midden van de week werd voorspeld. Daar zit weinig wind in, dus zijn we zondag vertrokken. In de ochtend stond er nog een SW 6 (bij een koers van 190 graden), dus zijn we ’s avonds gegaan toen er een WNW 5-6 stond.

Voor de lagerwal stond een rotzeetje, maar als je eenmaal daarvandaan bent, zeilt het weer prima. In vol pak vertrokken, maar met de wind nam ook de hoeveelheid kleding in de loop van de tocht af. Dat betekende natuurlijk wel wat meer motoruren: 22 van de 75 die de terugreis duurde.

De laatste dag op de Oosterschelde dróóp het van de loomheid en de warmte zonder wind. Wij blij dat we wat eerder vertrokken waren!

ADVERTENTIE

I.M.S. Industry and Marine Supplies Importeur onderdelen scheeps- en camperbouw Blankensteijn 18 5321 GN Hedel Telefoon 073-5994703 Fax 073-5994604

KORTING 15-40% bij een minimaal aankoopbedrag van € 50,-

Uit het goede hout gesneden

. Restauratie & reparatie met name houten schepen

. Zomer- en winterstalling met name groot onderhoud en zelfwerkzaamheden

. Jachtservice

o.a voor roestvrijstaal mast en tuigage

Hiswa-lid

. Verkoop van:

- diverse houtsoorten zoals plaatmateriaal en massief gezaagd en geschaafd

- epoxy, verven, kitten, olie en lakken - rvs-beslagen en bevestigingsmaterialen

. Professioneel advies voor de zeilerij:

± 10.000 mijl zeeraces- en ± 50.000 mijl zee en oceaanervaring.

De Biezen 5, 5298 ML Liempde. 0411-635166/06-55175482 of 06-50532838. www.eursa.nl/info@eursa.nl

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

21

TOCHTVERSLAG ZALANG

Zalang 2004: Golfo de Cadiz Na afleveringen in ZZ in 2003 en maart dit jaar, nu het eerste deel van de reis in 2004.

keurig en voorzichtig achterin gestouwd.

Hij is aardig, maar spreekt verder niet zo veel, behalve in zijn radio en zijn mobieltjes. Hij brengt ons snel en koel naar de jachthaven op Isla Christina. Ik wijs hem hoe hij moet rijden, hij laadt alles uit, ik betaal hem, geef hem een tientje fooi en hij rijdt weg. We vinden het een beetje vreemd dat hij niet groet en niet meer omkijkt.

Het is zeven uur ’s avonds, Zalang staat op ons te wachten in haar cradle, ze is prachtig en heeft zich opgemaakt met fijn, donkerbruin poeder uit de Sahel.

Onze cruise naar de Med is begonnen.

Stef Hoonhout

De eerste die we tegenkomen op het beton van de werf, is Yves. Het is een klein menneke, brilletje, korte broek, zeker zeventig, druk gebarend en Frans.

‘Ah, vous êtes Français, bonjour monsieur.’

‘Non, je suis Breton ! Eh je peux dire goede middag, tot ziens et zoute drop.’

Yves leeft en woont in ‘Ellebore’, een van de eerste aluminium Ovni’s, niet langer dan 7 meter, misschien wel de allereerste, want deze is in een staat van totale onoverzichtelijkheid (normaal bij Fransen, pardon Bretons) en heeft een vervelende elektrolytische corrosie in de ‘quille’ of ‘kiell commes vous dîtes’.

‘J’ai des amis partout,’zegt hij, ‘maar ik ben vooral gek op ollanders.’

Dat komt mooi uit. Wat minder aardig

D

e allerlaatste airmiles van KPN brengen ons naar Barcelona. Direct vliegen op Sevilla ‘is niet mogelijk, meneer, helaas’. KLM is niet echt aardig voor niet betalende passagiers en laat ons een halve dag wachten op de transit naar Sevilla. Genoeg om over de Ramblas te wandelen en aan het eind daarvan de monniken van de Dalai Lama te zien. Met tijdloos geduld strooien zij van gekleurd zand een enorme mandala,‘The Kalachakra Mandala for Peace in the World.’

Het is al aardig warm in Barcelona.

Echt warm is het in Sevilla! We worden in een warme envelop gewikkeld, ademen hete lucht en willen zo snel mogelijk naar de kust, waar het hopelijk koeler zal zijn. De planning is om dat met de bus te doen, met de stadsbus van het vliegveld naar de Estacion de autobuses, vandaar de bus naar Ayamonte en vandaar, onder de sinaasappelbomen, verder naar Isla Christina, goed te doen, niet te duur.

‘Als u dat doet, kost u dat € 20 naar Sevilla, € 20 naar Ayamonte en nog eens € 20 voor de taxi, want die bus is dan al weg, ik breng u daar voor € 100, hoeft u ook niet met al die bagage en die plunjezak te sjouwen.’

Mieke en ik kijken elkaar aan, denken hetzelfde, heet en sjouwen en het vliegtuig was voor niks.

‘Beetje veel,’ zeg ik.

‘80’, zegt hij.

Het is een blonde man, jaar of dertig, spreekt engels en heeft onze bagage, waaronder ook de tas met mijn camera,

22

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

is dat hij bezeten is. Hij heeft een passie. Hij heeft zijn vrouw er mee gered van kanker, hij eet er drie maaltijden per dag van, hij maakt er zijn azijn mee, zijn shampoo tegen haaruitval en (we begrepen niet al zijn bretons) ook zijn laxans bij verstopping van zijn maag.

Zijn hartstocht is kefir, het yoghurtplantje dat ingewijden sinds Noach laten vermenigvuldigen in koeien- of andere melk.

Hij spreekt er Mieke op aan, hij zal haar vanavond nog een plantje geven. Dat moet ze melk te drinken geven en na een paar dagen het stremsel zeven en het plantje wassen, maar nooit, nooit in Dreft. Ze doet het. Koopt zelfs een zeef,in het Frans een passoire. En we worden très proches met Yves en Paulette en ingelijfd bij de amis partout.

Ze waren twee jaar geleden in de lagune van Alvor (hé, wij verleden jaar), de Japanners waren net voorgoed weggepest door het communistische gemeentebestuur, maar hun beesten waren er nog, le bétail. En er was fruit, er was groente, er was water, er waren olijven.

‘We hebben daar vier maanden geleefd als vliegen op een koninklijke stronthoop. En de rots waar het huis op staat en het strand daaronder is één groot fossiel, geen trilobieten maar schelpen uit het Pleistoceen, pensez bleu, kan je rijk mee worden.’

Mieke en ik pensons bleu, hadden we niet langer moeten blijven in die mooie

TOCHTVERSLAG ZALANG

lagune?

Yves en Paulette zijn nomaden, ze kunnen alles gebruiken, een gasfles die over is, een stakellicht bij de reddingsboei (die over is), alles pakt Yves aan en het verdwijnt in ‘Ellebore’. Maar ze zijn aardig en leren ons vino de verano drinken en dat er altijd olijven bij horen, obligatoire et gratuit.

Yves komt langs om onze mast in te gaan, dat is zijn specialiteit en hij vindt het heerlijk dat hij nodig is. Zoals altijd gaat het om corroderende contacten bovenin.

‘Eh Yves, uw kefir ruikt een beetje’ zegt Mieke.

‘Pensez bleu, chère Mica!’

Hij ruikt aan de pot, krijgt een serafijnse uitdrukking, drinkt en zegt ‘delicieux!’

Wij hebben dan al lang tot Mona besloten, maar dat vertellen we hem nooit of pas als we zeilklaar zijn. De passoire is altijd nog handig bij spaghetti.

Hij gaat als een alpinist de mast in, veiligheidsharnas om zijn kruis, glanzende Inox sluitingen. Het dure bootsmanstoeltje met extra zijvakken heeft hij niet nodig, hij klimt zélf.

‘Steve!’, roept hij, nadat hij als een oudere chimpansee omhoog is geklauterd.

‘Oui?’, roep ik terug, terwijl ik een zeiltouwtje opsteek, ‘qu’es çe que tu voudrais?’

‘Regarde moi!’, schreeuwt de masttop, ‘comme ça je peux voir que tu m‘entends !’

Wam, die zit, eerste les bergbeklimmen.

Er volgen er meer, waaronder de noeud magique, de paalsteek (die ik alleen ken van slang uit de vijver, om de boom ernaast en weer terug), maar dan met één hand.

Er is nog een Steve in de haven, Steve Murray. Steve, met Glenis zijn grijze muis, en Tinker, een schraal wolbaaltje op vier pootjes. Ze komen uit Manchester en zijn absolute losers. Steve heeft het stomste gedaan wat hij kon doen, dienst nemen als telegrafist bij het Signal corps, een paar jaar voordat morse definitief had afgedaan. Hij diende er lang genoeg om behoorlijk doof te worden van het gepiep in zijn oren en vecht al jaren voor een schadevergoeding.

Ook zijn pensioen is brandhout, want hij werd natuurlijk ontslagen, nadat ze hem nog even omgeschoold hadden als duiker, maar dat werd ook geen diepgaand succes, wegens die oren. Ze hadden -ook daarom - zo genoeg van Engeland dat ze hun huis verkochten, in een oude

twin-keeler van 8 meter de Golf van Biskaje overstaken en uiteindelijk terechtkwamen in Povoa. Hier overwinterden ze in hun nieuwe tehuis, een niet zo jonge Westerly van 12 meter, die ze alleen konden financieren na verkoop van het andere schip, wat natuurlijk in de winter niet lukte. Alle schepen staan daar met hun steven naar het zuiden omdat al eeuwen lang daar de stormen vandaan komen. Dit jaar niet, ze kwamen uit het westen, recht uit de diepe blauwe oceaan. Gelukkig voor hen niet direct op hun schip, ze stonden achteraan. Maar het ging met veel geweld en angst voor omvallen (dat deden er vier naast hen). Het was zo koud en ze waren zo alleen, dat het marina-personeel zich met Kerstmis over hen ontfermde in hun huisjes en ze katholiek aten in plaats van Yorkshire-pudding.

Steve en Glenis hebben weinig geld.

Glenis barst van de heimwee en geregeld gaan ze terug naar hun zoon in de UK. Dat geeft dan weer toestanden met Tinker, want de middeleeuwse quaran-

tainewetten staan om de een of andere reden niet toe dat hij anders dan met British Airways het land binnendribbelt.

Ze zijn in Isla Christina om ons te zien en om een nieuwe dinghy met motor te kopen. Ze willen namelijk ankeren, te beginnen in de Guadiana, want geld voor de dure marina’s van Andalucia (een monopolie, dat er alles aan doet om ankeren onmogelijk te maken) hebben ze eigenlijk niet. We benijden ze niet, het is in de haven al tropisch warm, up river wordt je helemaal geroosterd.

We benijden ook haar niet, hij jaagt met Ierse koppigheid (Murray!) een droombeeld na, dat hij zich eigenlijk niet kan veroorloven.

‘I was a diver. In Ascension Island heb ik het mooiste gezien ooit van mijn leven: scholen vissen in water van oneindig zicht, waar tonijnen doorheen raasden en zich volvraten, buitenaards.’

Ook hij pakt alles aan wat ik eigenlijk weg wil gooien. Een versleten hoefijzerboei, de rvs-houder daarvoor, oude schoten.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

23

TOCHTVERSLAG ZALANG

Dan is er Diego. Diego Belleryin, freelance antifouler, kneuzen-opknapper, manoes de todo, en lui. Maar hij is de enige en ik heb hem nodig. De oude Mariner tweetakt is wel erg aan het corroderen. Diego moet een nieuwe kopen en de oude, het meest tricky deel van de deal, voor ons verkopen. Dat doet hij.

Met veel geslijm van mijn kant over zijn twee te vroeg geboren baby’s, Diego y Jesus. Hij belooft een goede prijs, die pas een dag voor we vertrekken veranderd wordt: hij was de btw vergeten, er komt nog ruim 20% bij, zegt hij. Ja, je zou natuurlijk kunnen weigeren, maar dat doen we niet, we krijgen 50 euro terug voor de oude motor. En ach, Diego moet ook zijn nieuwe gezin onderhouden.

We waren gebleven bij Yves in de mast.

Ik wil een foto van hem nemen en pak de Leicaflex , tenminste dat zou ik wel willen, maar de camera ligt niet op zijn plek en zal daar ook nooit meer liggen, want de taxichauffeur heeft hem geklauwd. Ik ben woedend, had bagage moeten tellen, zijn nummer opschrijven, niet betalen voordat alles uitgeladen was, etc We overwegen om terug te gaan en te gaan zoeken onder de 20 000 taxichauffeurs van Sevilla en op Internet.

Diego zegt half Spaans, half Engels: ‘forget it, son ladrones en Sevilla.’

Yves houdt ruggespraak met een van zijn vrienden en zegt dat ‘lokale politie wèl een verklaring opneemt, maar die meteen de prullebak ingooit op het moment dat jullie de deur uit zijn. En die van Sevilla staan beroving van toeristen oogluikend toe.’

Steve en Glenis worden er alleen maar

nog angstiger van.

Er zijn in de marina nog twee personae dramatis die een mening hebben over schooiers en schoffies, Rinus en Willie van de ‘Rode Passie’ (een van de Stadt Carribean 42).

‘Zelfgebouwd’, zegt Rinus, ‘met mijn broer, die was lasser en ik ben losser, in de haven. We hebben geloot voor de beste boot, het beste tuig, steeds won ik, de boot was voor mij!’ Ik herinner me zijn verhaal in ‘Zeilen’. Wat hij daarna zei, stond daar niet in: ‘ik was portier in Bristol toen daar die moord gepleegd werd. Ik ben een nakomertje, mijn broer had eigenlijk geen zin in varen, ik wél.

Ik ben 56, normaal ga je als losser met je 45ste door je rug en je knieën, ik nu pas.’

Hij is recht door zee, Rinus, Rotterdammer en pestkop.

‘Alles roest jongen, bereid je daar maar op voor, de zee en het zout krijgen alles te pakken. Het is ook overal hartstikke druk en duur, bereid je daar ook maar op voor. Al die costa’s hebben prachtige namen, maar je betaalt je de kolere.

En al die winden, er zijn er minstens negen, hebben ook prachtige namen en ze waaien allemaal even hard.’

‘We lagen voor anker in Mallorca. Twee jetski’s waren daar aan het trainen, mooi gezicht. Kwamen van een Amsterdams gin palac, wat een tuig was dat, schreeuwen en tekeer gaan. Opeens kwam er eentje van voren, de ander van achteren, een watermuur van een meter of tien twaalf hoog, een centimeter of vijf water over het dek, door alle luiken, in de motorkamer, door de hele boot, overal, alles stond open, een geintje.

Dat is de reden waarom ik hier al twee jaar lig: alles is gaan roesten en rotten, maar dan ook alles! De man op die boot wist van niks, zei ie, die jongens hoorden niet bij hem, zei ie, ze kwamen ook niet meer opdagen. Maar goed ook, ik had mijn ijzer klaarliggen en reken maar dat ik geschoten zou hebben.’

‘Dat meen je niet, Rinus, hoe kom je daar trouwens aan?’

‘Komt van een kolonel van de ‘paarse baretten’. Die lag een keer naast ons, kon niet meer bewegen van reuma en oude lidtekens. Hij was de commandant van een peloton van een man of acht, onder commando van prins Bernhard en hij regelde van alles.’

Het wordt tijd om te gaan varen. We hebben de ene overgebleven ooievaar op de kerktoren nu wel genoeg gezien en gaan nog een keer vino de verano drinken met Paulette en Yves, die ons

24

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

zijn laatste verhalen vertelt.

‘Er lag een Japanner in Muros. Hij kwam in een scheepje van 8 meter over alle oceanen en het Panama-kanaal en hij had maar één arm. Z’n kaarten waren op, pas de documentation, dîtes donc.

Ik gaf hem de mijne en de volgende dag was hij er al niet meer. Pas later stond in de kranten dat de Japanse Tabarly een boek geschreven had over zijn wereldreis in 2 x zes maanden! Met één arm, maar met mijn kaarten!’

‘Ellebore had zwarte antifouling. In de baai van Ribadeo kwamen de dolfijnen met haar spelen, uren achter elkaar. Dat had niemand ooit gezien, zo lang.’

De volgende morgen gaan wij het eerst het water in. De motor start onmiddellijk, de landvasten liggen klaar, we varen het haventje in, leggen aan en lopen terug om Ellebore te helpen. Yves drijft al, maar is met een rood hoofd bezig om zijn roestige buitenboordmotor aan te trekken, ‘anders lukt het altijd direct!’, roept hij. Paulette gaat er rustig bij zitten op het voordek tussen de kluwen van lijnen, ankerkettingen en plastic flessen, die mogelijk voor de kefir worden ingezet. Na een uur zien we hen pruttelend naar zee en naar hun bruiloft in Lissabon vertrekken. Het is een grote rotzooi aan boord, toch zeilen ze met een stevige wind tegen, dapper de horizon in.

Yves ziet niet meer dat Mieke krachtdadig onderzoekt of het kefirplantje tegen zoutwater kan.

Dan vertrekken Steve en Glenis naar de Guadiana. Glenis wil eigenlijk niet, knijpt in onze handen om steun. Het liefst wil ze terug naar het lauwe bier en de regen van Engeland, maar dat kunnen ze zich niet meer veroorloven.

TOCHTVERSLAG ZALANG

Blijven Rinus en zijn Willie over, het duurt nog tot december voordat alle roest uit hun ‘Rode Passie’ verdwenen zal zijn.

En jullie in je Feelings en Halberg Rassy’s maar denken dat zeilen vanzelf gaat.

KANEELEILAND De eerste dag varen we naar de overkant. Zoete melk met brokken, dat Isla Canela heet, maar een halve mijl verder. Maar we doen het omdat het zo warm is en lopen weer door de kolossale hal van Hotel Riu met het air van habitués, die zo van hun kamer komen en even een duik nemen in het hemelsblauwe zwembad. De barjongen wuiven we door zoals filmsterren dat doen.

Er is niets aan, aan het geheel kunstmatige dorp, zoete melk met slagroom, alleen het zwembad is goddelijk. Er liggen mensen, hele families, tien dagen lang, dan wordt dat bad wel erg blue.

NAAR MAZAGÓN EN CHIPIONA De tweede dag begint geweldig, lekkere wind op de achterstag, van beetje warm naar bloedjeheet tegen het einde van de middag. Dan draait de wind 90° en F5 wordt F6 en er komen oceaangolven achterop, die tot twee keer toe de kuip in platsen. We lopen 7 knopen, 8,5 over de grond, dat kan leuk worden hier.

In Mazagón krijg ik het onmiddellijk aan de stok met de Junta de Andalucia, die het monopolie heeft op alle havens. Het is een slimme constructie van de Consejería de Obras Públicas y Transpor-

tes, juist ja, de overheid. De Junta heet in dit geval Isabelle, geen prinses want ze zit in het onderste kamertje van de marina-toren, is buitengemeen chagrijnig en heeft nog maar een kwartiertje dienst, tot halfacht. Dan gaat alles dicht.

‘What’s your length?’

‘Ten meter thirty four feet.’

‘We have no place.’

‘But I see empty pontoons there!’

‘Sorry, we are full.’

Mijn woede is zichtbaar en wordt terstond afgestraft: ze verwijst naar de dansende en eenzame wachtsteiger en begint haar spullen op te ruimen. De zee weer op is geen optie, de wind is nog meer toegenomen.

‘Ze is moe,’ zegt Mieke, ‘wacht maar even.’

Ze gaat op de Junta af en zegt dat het asociaal is, zo lang nog doorwerken op de avond. Isabelle wordt opeens mooi, ze lacht, we krijgen een plek.

De derde dag brengt ons 30 mijl verder met schitterend weer, F3, halve wind. Er is voor het eerst tijd voor een vislijntje, maar we vangen niets, zoals gebruikelijk. Ja, 56 vliegen, die ik dood sla met een oude Telegraaf.

Aan die vis moet wat gedaan worden. In Chipiona is een klein winkeltje met visartikelen, geblokkeerd door oude kromme vissers. Met handen en voeten (‘barco di vela con velocidad quatro/ cinco noedos’ en ‘pesca superficial’) leert de winkelier ons dat met zijn speciale lepeltje voor een speciale prijs achter de boot met 4 a 5 knopen vaart tuna (‘nada mas grande’) gevangen zal worden en diens kleinere broertje, de bonito.

De buurman, die ons spontaan twee stukken verse tonijn aanbiedt, voegt daar nog melba aan toe, 6 knopen is de beste snelheid. Het werkt echt, we zullen ze vangen. ‘Als het niet werkt: lepel er af en een plastic flodder octopusje.

Als dat niet werkt: gekleurd lokvisje met dreghaken aan alle kanten. De vis bijt pas als je er niet bent en gaat koffiedrinken,’ zegt hij en glimlacht om ons enthousiasme.

Chipiona is authentiek Spaans, er zijn geen toeristen en we moeten er aan wennen dat de siësta hier het ritme bepaalt en dat je nergens voor tien uur ’s avonds aan tafel kunt. Maar dan zit je ook heel gezellig onder de wijnranken, zo dik dat zelfs de sikkel van de oude maan er niet door komt.

In de winkelstraatjes bezwijken we voor kooitjes, waarin een vogel zingt en draait, chinees, kost niets, € 6 met batterijen. We kopen er drie ‘voor de kleinkinderen’. Eentje zetten we aan in de kajuit, bij ieder paaltje dat het schip pakt, ook hele kleintjes, tjilpt het beestje dat hij niet bang is.

Chipiona heeft veel strand om zich heen, ook haar kathedraal staat er op en is van zand. We zien de kerk nog lang als we na twee dagen door varen, de baai uit, voor het laatste stukje naar Cadiz.

CADIZ Chipiona ligt op het hoekje van de baai van Cadiz. Er is een noordwestelijk windje, windkracht 2 en het is schitterend weer. We willen niet meteen naar Cadiz, want dat ligt er zo stadachtig en industrieel bij, dus eerst naar Rota. Dat blijkt de eerste prethaven te zijn, die PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

25

TOCHTVERSLAG ZALANG

we zien. Er is niets, geen dorp, geen stad, geen mens, alleen heuvels met villa’s en een wel zeer luxueuze haven met steigers van teak, verchroomde en verglaasde toegangspoorten met elektronische beveiliging. Er drijven enorme schepen en gin palaces, verder is het een spookhaven, er is niemand, we hebben hier niets te zoeken, weg wezen.

Cadiz dan maar, een uur verder aan de overkant van de baai. We bedenken dat hier in deze baai de hoofdmacht van de Armada voor anker gelegen moet hebben.

Onmiddellijk achter de pier ligt de Puerto Deportivo America, een paar steigers groot maar. Gek woord eigenlijk ‘deportivo’, je denkt toch aan het gevangeniswezen. De havenmeester is de charme in eigen persoon, zijn engels is vlekkeloos, evenals de zorg voor ons welzijn. We mogen niet zonder meer doorvaren naar de volgende haven, want dan moet er behoorlijk moeilijk gemanoeuvreerd worden met kruispeilingen en er kan al helemaal geen sprake zijn van binnenlopen, met de zeegang die hij verwacht.

‘But it’s all quiet!’

‘In half an hour there will be wind, lots of wind, the Levante.’

We mogen niet aan de kop van de steigers gaan liggen van hem, hij geeft ons een box zo dicht mogelijk bij de wal naast de Cruz Roja inflatable, heel veilig. Terwijl we teruglopen naar Zalang, begrijpen we waarom: de uitvarende cruiseschepen, de sleepboten, alles, doet dit op hoog, boeggolftrekkend, vermogen. De golven laten de grote Benetteau’s en Jeanneau’s de

26

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

samba dansen op muziek van de Levante, die over de pier een aanloop neemt over Cruz Roja en Zalang heen.

‘Semiramis’ uit Poole naast ons, is de eerste die danst, wij niet. De schipper is very British, hij legt zijn knopen beter dan ik, de landvasten door de bolder op de steiger en weer terug, de springs netjes belegd op de steiger. Als ik de stilzwijgende concurrentie aanga, verslaat hij me door zijn eindjes touw in concentrische cirkels te leggen. Hij slaat ons helemaal met stomheid als hij bij zonsondergang eerst ‘Sail Away’ over zijn dek laat galmen en vervolgens -stijf in de houding- ‘God save the Queen’, waarna hij eerbiedig de (blauwe) Union Jack strijkt.

De volgende ochtend is de Beneteau 40 vertrokken, lang voor de Levante gaat waaien. Onze hekstoel en de vlaggestok heeft ze daarbij vakkundig ontzet, zo geruisloos als ze vertrokken is.

Cadiz dus, bijna een week lang.

‘De palmbomen zijn net olifantspoten’, zegt Mieke, ‘over poten gesproken, de vrouwen hier hebben allemaal meisjesbenen.’

En dat hebben ze. Ze rijden pront, met rechte ruggen op hun scootertjes, hun rokken te kort om op te waaien. Hun benen zijn bruin, hun haren blond door zeegaande voorouders.

Cadiz is een aardige stad in zakformaat.

De straatjes zijn smal, zien weinig zon, maar in de siësta helpt dat niet, dan is het alleen op een plein met een zuchtje wind nog uit te houden. De harde wind van de Levante dringt er niet in door.

Als we eerlijk zijn, ruikt het er een beetje naar poep, net als ‘s ochtends in de haven.

We gaan naar de kathedraal, maar die is niet zo oud en men vraagt €10 entree, zo goedgelovig zijn we niet. We gaan naar het gratis concert van het jeugdige orkest, zien dat Spaanse ouders net zo trots zijn als ergens anders en Mieke zit natuurlijk op de eerste rij. We gaan naar alle musea, die we kunnen vinden.

We gaan naar alle kerken, waar het katholieke geloof niets aan de verbeelding overlaat, bloederige wonden, kapotgeslagen knieën, tranende ogen, alles is levensecht, maar al eeuwen lang dood en begraven.

We gaan op alle pleintjes tapa’s eten of vis à la plancha ‘s avonds. De moeders showen er hun kinderen, de vaders doen zaken in hun mobiel, de dochters kijken je niet aan, al flanerend, maar zien alles, hun ogen op breedbeeld.

En wij zitten daar en drinken vino de verano, eten medio raciones of hele vis.

En vragen: ‘Wat doet u met deze mooie, maar niet verkochte vissen?’

‘Ah senor, die kunnen we 2 dagen goed houden.’

Ja, ja, en die buikloop midden in de nacht, dat komt zeker van wat anders?

We beginnen te begrijpen waarom die lucht van overlopende rioleringen zo ruikbaar is. En waarom er zoveel zwerfkatjes zijn tussen de keien van de kades van Cadiz. Cadiz sterft van de niet meer zo verse vis.

ADVERTENTIE

Een actief PZV jaar is voorbij,

Ramsgate tocht

IJsselmeer weekend

Kanaaleilanden tocht

Late Summernight weekend

het vijfde PZV lustrumjaar begint

met de nieuwjaarsborrel, op zondag 9 Januari 2005 in de

Trafalgar Pub PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

27

ZOMERACTIVITEITEN

Late Summernight weekend Het Late Summernight Weekend vondt plaats op 4-5 September 2004.

Annemarieke van der Meij

R

uud Heezemans (tja, van je mentor moet je het hebben) heeft mij gevraagd of ik een stukje over dit weekend wilde schrijven. Het is alweer een tijd geleden, dus ik moet in mijn geheugen gaan graven. Samen met Albert Riedstra was ik ingedeeld als opstapper aan boord van de Blaoser. Rolien Lucassen was onze schipper.

Vrijdagavond laat troffen wij elkaar in de jachthaven van Herkingen en we zijn toen meteen uitgevaren, zodat we ‘s ochtends bij het eerste schutten door de sluis bij Bruinisse konden gaan. Na het afmeren hebben we nog heerlijk onder de sterrenhemel zitten borrelen en sterke verhalen uitgewisseld. De sfeer

28

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

zat er meteen goed in. Zaterdagochtend zijn we in pyjama, met slaapogen en de tandenborstel in de mond door de sluis gegaan.

Na een heerlijk ontbijtje in de kuip, gingen we onder zeil. Tegen het middaguur kwamen wij aan bij het ontmoetingspunt, de jachthaven van Kats. Inmiddels waren de meeste andere deelnemers hier al gearriveerd. Lidia en Arend Jan zagen er nog wat slaperig uit, die hadden immers heerlijk kunnen uitslapen. ‘s

Middags ging iedereen (we waren met zes boten) zijn eigen tocht varen. Bij de Zeelandbrug was het nog even manoeuvreren voordat de brug open ging, maar daarna hebben we met een windkracht 3 en top weer een aantal uren heerlijk kunnen zeilen.

Rolien en ondergetekende waren vrij fanatiek - echte IJspegelzeilsters! - constant bezig met het trimmen van de zeilen en gefocust op de telltales. Albert vond dat actieve gedoe maar zo zo, hij wilde gewoon rustig aan het roer zitten en zijn onafscheidelijke pijpje roken.

Tegen 17.00 uur kwamen wij aan bij de ‘stenenbank’ op de Oosterschelde, een bank die ook bij vloed droog blijft.

De meeste boten waren al gearriveerd en de bemanning was heerlijk aan het zwemmen, dinghies op aan het pompen of aan het zonnebaden. Ook wij gingen voor anker en ook onze dinghy werd opgepompt.

Tegen 18.00 uur ging iedereen voor de cocktailparty richting bank. De sfeer zat er meteen goed in. Maar ja, wat wil je met limonadebekers vol met tropische cocktails! Iedereen had eten meegenomen en na heerlijk borrelen, werden de gasbarbecues aangestoken en kon het ‘vlees/visbakken’ gaan beginnen. De bank was gezellig aangekleed met lampionnen en zo meer. Tussen de lekkernijen door was er zelfs nog een heuse prijsuitreiking voor de boot met de lek-

ZOMERACTIVITEITEN

kerste cocktails.

Onze eigen voorzitter sleepte samen met Mariette de eerste prijs in de wacht.

Ik moet ook zeggen dat zij er het meest tropisch uitzagen van ons allen. Hun cocktail heb ik niet geproefd dus daar kan ik geen uitspraak over doen. Trouwens wel slim van Ruud en Corrie, want daardoor konden zij, aan boord bij Philip en MariĂŤtte, lekker mee smullen van de eerste prijs. Ik geloof zeebanket, hmmm.

Die avond was er ook een prachtige zonsondergang. Toen het helemaal donker was hebben we, bij het kampvuur, nog een les sterrenkunde gehad van

Arend Jan. Daarna hebben wij met een klein groepje nog tot laat bij het kampvuur wijntjes gedronken en zitten bomen. De boot van Lidia en Arend Jan lag inmiddels nogal scheef, want deze was bij het afgaand tij enigszins droog komen vallen. Hun beide opstappers waren vroeg te kooi gegaan, maar Lidia en Arend Jan hadden de beide dames vastgesnoerd in hun kooien, dus dat was geen probleem. Helaas voor Lidia en Arend Jan moesten zij de volgende ochtend zelf vroeg het bed uit om hun boot weer vlot te trekken.

Op zondag hebben we, na een zout bad en eieren met spek, iedereen gedag ge-

zegd en zijn we weer richting thuishaven gevaren. Gelukkig hadden wij een sterke man aan boord, die het anker er uit kon trekken. Die dag hebben wij weer heerlijk kunnen zeilen, we hebben zelfs wedstrijd gezeild tegen boten die er geen erg in hadden dat zij deelnamen aan onze wedstrijd. En ja... fanatisme werkt aanstekelijk, want aan het einde van die dag gaf Albert te kennen dat hij ook telltales op zijn zeilen aan ging brengen. Kortom het was een heel geslaagd weekend! Ruud en Corrie, hartelijk dank voor de organisatie.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

29

ZOMERACTIVITEITEN

Snertzeilen Snertzeilen, 6 november op het Grevelingenmeer.

Ruud Peijnenburg

E

n snertweer was het.

Vrijdagavond laat waren mijn partner Anke Vermeer en ik naar onze boot, de Westervaart, vertrokken om ‘s morgens niet al te vroeg uit de veren te moeten. Het werd onze eerste kennismaking met een activiteit van de PZV. Erg benieuwd waren we hoe het een en ander zou gaan. Ons kon niets

30

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

gebeuren, wij zouden de organisatoren als opstappers aan boord krijgen.

De volgende morgen, we waren goed en wel wakker, ging de telefoon. Yvon (de organisator van het evenement) lag met buikgriep op bed en zij en Maarten kwamen niet. Erg jammer voor hen, maar ook voor ons. Om het snertzeilen niet zonder snert te laten verlopen hadden ze ’s morgens vroeg Rolien al gebeld om de heerlijke snert op te komen halen. Tja, daar stonden we dan, Yvon had alles keurig voorbereid, maar wij wat minder. Natuurlijk te gemakkelijk gedacht: Je hebt het organisatie comité aan boord, dus hoef je je over het verloop van de dag niet meer druk te maken. Zelfs het programma hadden we niet meegenomen. Dat we om half elf bij Bommenede werden verwacht zat echter nog wel in ons geheugen. Keurig op tijd kwamen we daar aan, echter, geen schip te bekennen. Hadden we het niet goed onthouden? Wisten we dan toch niet goed wat het programma was?

Dus toen maar even Maarten gebeld.

Ons geheugen klopte gelukkig want al

snel arriveerden de Marot en de Joint Venture. Op de Blaoser, met Rolien en haar bemanning met moest nog even gewacht worden, die waren wat verlaat door de snert.

Om de tijd met het voor die dag nog resterende daglicht goed te besteden hebben we toen eerst maar de snert gegeten. En lekker dat die was! Yvon, we nodigen je daar graag volgend jaar weer voor uit.

Vervolgens zou er een kleine wedstrijd gevaren worden. Als plezierzeilers met de kleinste boot hadden we al het gevoel dat de strijd om de laatste plaats een erg eenzame strijd zou worden. Zou er überhaupt een strijd te leveren zijn of zou ons lot al binnen een kwartier beslist zijn? De oproep via de marifoon, over waar gestart zou worden en hoe laat, ging grotendeels aan ons voorbij.

We konden nog net opvangen dat de startlijn vlak voor Bommenede lag en dat we om boei G30, achter de Archipel, heen moesten. Binnen tien minuten lagen we al achteraan, zonder concurrentie en vóór ons ontwikkelde zich een

ZOMERACTIVITEITEN

hevige strijd tussen de twee andere van de drie boten. Zon, wolken en regen wisselden elkaar het volgende uur af, maar wat gebeurde er toch v贸贸r ons?

Die boten vervolgden hun strijd boven de Hompelvoet, daar lag de G30 toch niet? Hadden we weer iets gemist? Was de route verlegd? Wij rondden de G30.

Toch maar even contact opnemen met de anderen. Nee, niets aan de hand, ze hadden zichzelf een extra handicap toebedeeld. Wie het snelste vaart moest ook het grootste stuk terugvaren. Erg sportief vonden we het om zo een kleine boot toch nog in de strijd te betrekken.

Langzaamaan kwam de Blaoser al weer steeds dichter bij. Dat we weer ingehaald zouden worden was duidelijk, maar toch probeerden we dit zo lang

mogelijk uit te stellen. Tja tegen een halfwinder kun je het natuurlijk helemaal vergeten, al wilde die niet meteen erg goed staan. Iets te vroeg gehesen misschien? Nagenoeg op het punt van inhalen, verlijerde de Blaoser plotseling tot, naar uiteindelijk bleek, Rolien haar strijd gestreden was. Met wat hulp werd ze even later weer vlot getrokken. Dat er binnen de vereniging fanatiek gezeild wordt hebben we begrepen, maar sportiviteit, er zijn voor elkaar als dat nodig is, en gezelligheid, telt gelukkig ook. Wat dat betreft, voor ons een goede keuze de PZV, een vereniging waar wij ons bij thuis kunnen voelen. We blijven dus.

Het geheel werd afgesloten met een gezellig diner, waar we de diverse leden nader hebben leren kennen.

Uitslag eindejaarsweekend van de redactie

T

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14

3 5 1 2 7 8 9 6 4 10 13 14 11 12

Joint Venture Vega Vrije Vogel Marot Mariken La Liberte Jonathan Lady Five Cadans Nimloth Little Lass Toermalijn Pelikaan Cher

Jan de Vin Philip Beekman Carel Dijkman Frans Jansen Alphons Drubens Aad Bostelaar Maarten van Herk Hans van Reenen Pieter Stoelinga Stef Spijkerman Wim Laauwen Toon Zaaijer Hans Pelikaan Piet Dijkema

Dufour 39 Hallberg Rassy 31 One Off (41*250) Spirit 41*180 Victoire 933 Victoire 34 Winner 9.50 Victoire 1044 Etap 38i Spirit 28 Oceanis 281C Toermalijn Elan 34 Contest 36S

94 104 83 86.5 99 96 96 93 91 104 109 112 98 98

2:12:58 2:32:49 2:03:09 2:10:47 2:35:23 2:35:19 2:37:33 2:33:51 2:31:23 2:56:28 3:07:58 3:20:08 2:58:56 3:03:03

Handicap tijd

Gezeilde tijd

SW cijfer

Type Schip

Schipper

Naam Schip

Volgorde binnenkomst

Plaats

ijdens het eindejaarsweekend was het heel mooi weer. Veel meer kunnen we er niet over zeggen omdat niemand de tijd heeft kunnen vinden voor een verslag van dat weekend.

Jammer voor de afwezigen.

De uitslag van de wedstrijd en de prijsuitreiking aan de winnaar Jan de Vin willen wij de afwezigen toch niet onthouden. Die prijsuitreiking was de laatste openbare daad van Peter Slikkerveer als voorzitter van de Zomeractiviteiten commissie. Peter, bedankt!

2:21:27 2:26:56 2:28:22 2:31:11 2:36:57 2:41:47 2:44:06 2:45:25 2:46:21 2:49:40 2:52:26 2:58:41 3:02:35 3:06:47

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

31

ADVERTENTIES

Scheepsdieselmotoren Via Rolf ® Yachtservice in goed overleg naar oplossingen op maat Wij meten de conditie van uw dieselmotor, geven objectief advies over herstel, revisie of vervanging, leveren onderdelen of complete installaties, voeren reparaties uit Wij leveren alle merken en typen scheepsdieselmotoren en aanverwante artikelen en geven indien nodig inbouwinstructie Contactpersoon: C.R. Ruijter jr Den Haag Tel 070-4275786 / Fax 070-3455365 Gsm 06-28336380 E-mail rolfruijter@hetnet.nl

Via Rolf is niet merkgebonden en is mobiel………………

HERMAN LIEVEN GAASTRA - HELLY HANSEN - DUBARRY - IMHOFF

Fleecetruien – zeiljassen – bootschoenen Geopend: dinsdag t/m vrijdag vanaf 10.00 uur, zaterdag vanaf 9.00 uur, koopavond donderdag

HERMAN LIEVEN ZEILKLEDING Oostwal 6 5211 RC ’s-Hertogenbosch Tel: 073-6131763 Fax: 073 6130786

www.zeil-kleding.nl 32

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

VANUIT DE COMMISSIES

Wisseling van bemanning

Lidia Roesink

D

e Ramsgate commissie heeft héél lang dezelfde bemanning gehad en daar komt nu verandering in. Begonnen als “Activiteitencommissie” zorgden we niet alleen voor de Ramsgate tocht, maar ook voor het eindejaarsweekend, iets ‘leuks” na de najaars-ALV en minstens drie winteravonden. De andere activiteiten waren voor rekening van de Opleidingscommissie. Zo waren we het hele jaar bezig, vlak na de Ramsgate waren wij al bezig met de najaarsvergadering enzovoorts.

Toen het bestuur het idee opperde om een winter- en een zomercommissie op te richten zeiden wij direct: laat dan de zomercommissie bestaan uit de Ramsgate commissie en een groep mensen die de rest van het zomerseizoen voor zijn rekening neemt. Diverse projectleiders verzorgen nu de zomeractiviteiten, dat maakte het voor ons “te doen” om het zolang vol te houden.

Arie van der Padt kwam 9 jaar geleden

in de commissie en nam de financiën voor het geheel op zich. Dankzij zijn initiatief werd al snel Excel gebruikt om dat overzichtelijk te maken en te houden. Betaling van declaraties versnelde daardoor aanzienlijk. Én hij spijkerde iedereen die niet betaald had voor de Ramsgate aan de schandpaal, eerst tot schrik en later tot vermaak bij de briefing van de Ramsgate. Resultaat is dat de betalingen een stuk beter binnen komen.

Henri Boetzkes kwam 2 jaar later in de commissie en verrichtte alle voorkomende werkzaamheden. In het begin hield dat bijvoorbeeld ook in: alle enveloppen met de hand schrijven met een aantal mensen en dán nog eens op postcode sorteren om een beter tarief van de post te krijgen. Lang leve de tegenwoordig gesorteerde adresstickers!

Contacten met havens en de organisatie van het Captains’ dinner behoort ook tot zijn taak, die hij na 2005 overdraagt.

Paul van de Kamp kwam 6 jaar geleden in die net opgerichte Ramsgate commissie en nam vanaf toen de administratie voor zijn rekening. Niet alleen dankzij zijn werk om alles in Excel te zetten, maar inmiddels ook door het gebruik van e-mail, is de hele commissie snel op de hoogte van de stand van zaken rondom bemanning en schepen.

Zo communiceren we vaak en snel zonder daar hele avonden voor te hoeven vergaderen.

Behalve deze werkzaamheden is iedereen natuurlijk ook betrokken bij het elke keer weer verzinnen van nieuwe ideeën om de tocht “fris” te houden. Bijvoorbeeld de jubileum- en moederdagcadeautjes, penningen, zeuntjes, vlootvoogdborrel etc. Daarnaast besteden we ook aandacht aan het stroomlijnen van de briefings en het activeren van kennis en kunde van de “nieuwere” deelnemers.

Door dit werk kent de Ramsgate commissie zijn pappenheimers inmiddels goed.

Arie en Paul dragen nu het stokje over.

Haye van der Werf liep vorig jaar mee en gaat het van Paul overnemen, Dennis van Thiel gaat de financiën doen. In 2005 gaat Corrie van Oort meelopen om het daarna van Henri over te nemen. Zo is de continuïteit gewaarborgd.

Voor de Ramsgate organisatie wordt een draaiboek gebruikt, met daarin handige checklijstjes. Llijstjes om niet steeds weer hetzelfde te hoeven bedenken.

Ook de individuele taken staan op papier: wat moet er wanneer en hoe gebeuren, zodat nieuwe commissieleden een ‘spiekpapier’ hebben.

Tot slot wil ik, mede namens de vereniging, Arie en Paul bedanken voor al de energie die zij de afgelopen jaren in het reilen en zeilen van de Ramsgate tocht hebben gestoken. Daarvoor kregen ze al een passend cadeau: “The Magic of the Swatchways” van Maurice Grifiths.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

33

VANUIT DE COMMISSIES

Winteractiviteiten 2005 De rest van het winter programma ziet als volgt er uit.

18 JANUARI In de Trafalgar pub zal op deze dinsdagavond de Hydrografische dienst een lezing verzorgen over cartografie.

Yvon Holdrinet Winteractiviteiten commissie

H

et is weer zover! De zomer is voorbij en de voorbereidingen voor de winteractiviteiten zijn in volle gang. We hebben weer ons uiterste best gedaan om een interessant en goed gevuld programma voor u samen te stellen. Hierbij hebben we natuurlijk rekening gehouden met de kernthema’s die het bestuur het afgelopen jaar heeft geformuleerd, namelijk “tocht, leren, sportief, gezelligheid”.

Inmiddels hebben de najaars ALV op 30 oktober met aansluitend de lezing van de KNRM, het winterzeilen op 6 november en het bezoek aan de scheepswerf van Workum op 27 november al plaatsgevonden.

17 FEBRUARI Elk jaar is er een avond met tochtverslagen van en voor leden. Dit keer wordt dit verzorgd door Lidia Roesink. Voor de pauze zal zij het een en ander vertellen over het opstellen van een plan voor een meerdaagse tocht en wat hierbij allemaal komt kijken. Later op de avond wordt de theorie aan de praktijk gekoppeld met voorbeelden uit haar ruime zeilervaring waarbij de nadruk wordt gelegd op het zeilgebied van Bretagne en de Oostkust van Engeland.

5 OF 8 MAART De precieze datum is nog niet bekend maar zeker is dat deze avond zal gaan over alle lijnen die aan boord te vinden zijn. Een leverancier van lijnen zal technische informatie en adviezen geven over al uw lijnen aan boord. Bovendien zal er een oefensessie gehouden worden onder leiding van een ervaren “knopenman”.

EIND MAART Voor een avond aan het einde van maart – ook hier is de precieze datum nog niet bekend - hebben wij scheepsschadeexpert Paul Selles gevraagd in te gaan op schade en mogelijke oorzaken, de relatie tussen schade en achterstallig onderhoud en nalatigheid. Hierbij komt niet alleen schade tijdens het varen aan bod maar ook malheur tijdens transport, hijsen en stalling. Van te voren zal in Zeezeilen al een inleiding worden gepubliceerd, zodat u uzelf alvast enigszins kunt voorbereiden.

Naast de hierboven genoemde activiteiten zullen een aantal leden studieavonden organiseren voor het examen Marcom B van begin 2005. Het is de bedoeling om in groepjes de stof door te nemen waarbij per avond iemand de organisatie op zich neemt. Als u hiervoor interesse heeft kunt u met ons contact opnemen.

Noteert u deze data alvast in uw agenda!

Voor een enkele activiteit waarvoor slechts een beperkt aantal plaatsen beschikbaar is volgt later nog een specifieke uitnodiging, zodat u zich daarvoor kunt inschrijven.

De leenprocedure van de PZV beamer Yvon Holdrinet

T

ijdens de najaars-ALV is door het PZV bestuur bekend gemaakt dat er een beamer is aangeschaft.

Deze beamer zal worden gebruikt voor PZV activiteiten, zoals presentaties en lezingen. Tevens heeft het bestuur besloten de beamer beschikbaar te stellen voor privé-doeleinden van leden.

Hieronder volgen de “spelregels” zoals deze voor het beheer en de uitleen van de beamer zijn opgesteld.

EIGENDOM EN BEHEER De beamer is eigendom van de PZV en is in beheer bij de Winter Activiteitencommissie (WAC).

Een lid van de WAC, dat in of rond Eindhoven woont, bewaart de beamer thuis op een veilige plek. Als de beamer niet is uitgeleend is de beheerder verantwoordelijk. Deze is bekend binnen de

34

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

vereniging en staat vermeld op de website.

UITLEEN De beamer wordt gebruikt voor verenigingsdoeleinden en kan hiervoor, alleen door PZV leden, worden opgehaald bij de beheerder. Van te voren dient het apparaat voor de betreffende datum/ data gereserveerd te worden. Daarnaast kan de beamer ook gebruikt worden voor persoonlijke doeleinden van PZV leden.Vanzelfsprekend geldt ook in dat geval de noodzaak tot reservering. De voorwaarden zijn: • De huur bedraagt 25 Euro per keer en de borg bedraagt 100 Euro, welke van te voren betaald dient te worden.

• De uitleentermijn is maximaal drie dagen.

• Activiteiten van de PZV gaan voor op persoonlijke activiteiten, ook als voor

die activiteiten later worden gereserveerd.

• Bij het ophalen van de beamer wordt een formulier ingevuld en ondertekend. Hierin staan de personalia van de lener, uitleen- en retourdatum en eventueel een bedrag voor huur en borg. Door het formulier te ondertekenen verklaart de lener gedurende de leenperiode verantwoordelijk te zijn voor de beamer.Eventuele schade in die periode ontstaan kan op hem/haar verhaald worden.

BEHEERDER Wim van Roode heeft zich beschikbaar gesteld als beheerder. Hij heeft overigens ook nog een overheadprojector beschikbaar. Het is maar dat u het weet!

U kunt Wim bereiken via 040-2624408 of w.a.vanroode@wanadoo.nl.

VANUIT DE COMMISSIES

Zomeractiviteiten 2005

Jacqueline van Amstel Zomeractiviteiten commissie

A

ls nieuw aangetreden bestuurslid werd ik al meteen door de redactie van Zeezeilen benaderd met de vraag om een stukje over de zomeractiviteiten voor 2005 te schrijven. Terwijl hagel - en natte sneeuw buien over het land trekken en de winter zijn intrede doet , wordt er binnen de vereniging al weer hard nagedacht over het zomerprogramma voor 2005. De boot staat net in de winterstalling, verborgen onder haar winterkleed, en het hele huis ligt vol met bootspullen: apparatuur, nieuwe zeilboeken die niet meer in de kast passen, zoute zeilpakken, lijnen die gewassen moeten worden etc. Dit lijkt nog niet helemaal de ideale omgeving om een stukje over het zomerprogramma te schrijven voor Zeezeilen. Even omschakelen dus en proberen om me te verplaatsen naar zonniger en warmere tijden.

Laat ik beginnen met een terugblik op de zomer van 2004. Er werd een indrukwekkend aantal activiteiten georganiseerd door veel enthousiaste leden, die dit vrijwillig en met veel plezier hebben gedaan.

TKN in de praktijk, rondje buitenom, vrouwenweekend, heen en weer naar Engeland, deelname van 4 schepen aan de CAM race, aanbrengtocht Kanaaleilanden, IJsselmeerweekend, ankerweekend, droogvallen, eindejaarsweekend en zwaar weer weekend. Veel van die activiteiten waren bijzonder geslaagd. Niet alle activiteiten werden overigens even druk bezocht en ook zijn er activiteiten afgezegd wegens gebrek aan belangstelling.

Betekent dit nu dat we in 2005 minder activiteiten aan willen bieden? Zeker niet. We zullen wel proberen na te gaan waarom het ene programma minder succes had dan het andere, zodat we

hiervan iets kunnen leren. Neem bijvoorbeeld het Late-summernight weekend.

In 2003 had dat gebrek aan belangstelling vanwege het feit dat het in de vakantietijd viel. Dit jaar als ankerweekend, was het een daverend succes omdat het op een beter moment gepland was.

Andere oorzaken voor een soms iets minder succesvolle activiteit hebben bijvoorbeeld te maken met een onbalans in aanmelding van opstappers en schippers, een tijdstip te vroeg in het seizoen, slecht weer of juist geen slecht weer op het gewenste moment (dit laatste b.v voor “zwaar weer zeilen”).

Ondanks de invallende koude zijn er toch al weer leden die met leuke ideeën voor de zomer van 2005 rondlopen.

Traditioneel zal de Ramsgatetocht weer in de week van hemelvaartsdag plaats vinden. Dat valt ditmaal vroeg in het jaar, hetgeen betekent dat om op tijd (zee)zeilklaar te zijn, de voorbereiding van de boten goed gepland moet worden. Daarnaast zijn er weer ideeën voor een aanbrengtocht en mogelijk een speciale activiteit voor leden die ook door de week tijd hebben om te zeilen. Het IJsselmeerweekend is niet meer weg te denken uit het programma en zwaa weer zeilen blijft in de planning zitten.

Ook het leerelement zal komend seizoen zeker niet ontbreken. Vanwege het 25 jarige lustrum vervalt dit jaar het eindejaarsweekend met de onderlinge wedstrijd.

Bij alle activiteiten staan de uitgangspunten van de vereniging voorop. We zijn een zeezeilvereniging voor schippers en opstappers en moeten dus aan beiden een goed programma bieden.

Het bestuur heeft uitgangspunten geformuleerd betreffende de doelstelling van de vereniging, samengevat in het motto: tocht - sportief - leren - gezellig. Het streven is om deze uitgangspunten zoveel mogelijk in de activiteiten te verwerken. We willen ook het thema voor 2005: ‘25 jaar PZV’ het hele jaar als een rode draad door het programma laten lopen.

Alle activiteiten worden georganiseerd door kleine projectgroepen, waarin een aantal leden gezamenlijk een programma samenstelt en de organisatie hiervan op zich neemt. De zomeractiviteitencommissie begeleidt en ondersteunt de projectgroepen waar nodig.

Voor het samenstellen en organiseren van het zomerprogramma is de zomercommissie op zoek naar enthousiaste schippers en opstappers (M/V) die zich voor een zomeractiviteit beschikbaar willen stellen als PROJECTMEDEWERKER Beschikt u over inzet, enthousiasme, leuke ideeën en wat tijd, aarzel dan niet om te reageren.

De werkzaamheden van een projectmedewerker bieden een leuke leerzame ervaring, met veel gezelligheid, waarbij de leden elkaar ook eens op een andere manier leren kennen.

Voor reacties en ideeën kunt u contact opnemen met Jacqueline van Amstel.( j.van.amstel@planet.nl).

De Zee De zee kan je niet verzinnen hij is er - altijd.

Hij gaat niet onder, als de zon, Hij houdt niet op als de regen Hij gaat niet liggen als de wind Hij verstuift niet als het zand Hij wisselt niet als dag en nacht.

Hij is er en hij past zich aan, beweegt met alles mee en is bij zon en maan alleen zichzelf.

Miep Captein

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

35

VANUIT DE ALV

Vanuit de ALV Op 30 oktober jl. vond in Son een Algemene Ledenvergadering plaats. Enkele punten uit de vergadering worden hier nader belicht. Het volledige verslag van de vergadering vind u op onze website www.pzv-zeezeilen.nl.

komen over de vraag naar wie in de buitenwereld, en hoe, en waar, we ons als PZV zouden moeten profileren. Dit om te bereiken dat we een jaarlijkse toestroom van voldoende nieuwe leden, behorende tot de voorkeurscategorie 25-45 jaar, tegemoet mogen zien.

De conclusies en het plan-van-aanpak van de commissie zijn opgenomen in bijgaand kader. De volledige presentatie vindt u op de website.

van de redactie

In de discussie die op de presentatie volgde, werden diverse vragen gesteld en aanbevelingen gedaan. Daarbij kwam onder meer aan de orde dat we ons v.w.b. de toestroom natuurlijk niet uitsluitend willen richten op de leeftijdsgroep van 25 – 45 jaar, maar dat die groep wel extra aandacht zal krijgen.

Dit, omdat we een wat grotere instroom

T

ijdens de vergadering werd verslag gedaan door de commissie Externe Profilering, bestaande Marijke Alders, Saskia Bakermans en Marja Snoeyen. Het bestuur had deze commissie gevraagd om na te denken, en op basis daarvan tot voorstellen te

vanuit die categorie van belang achten voor de continuïteit van de vereniging.

Daarnaast werd nog eens expliciet aandacht gevraagd voor het binnenhalen van meer opstappers, terwijl ook gepleit werd voor meer gerichte werving van Philips-medewerkers. De vergadering gehoord hebbende, zal het bestuur zich binnenkort buigen over het in gang zetten van het plan van aanpak.

Met het oog op het komende lustrumjaar deed ook de lustrumcommissie verslag van haar vorderingen tot nu toe.

Zie daarvoor elders in dit nummer.

In het vervolg van de vergadering werd door de voorzitter de aanmoedigingsprijs 2004 uitgereikt. Die is dit jaar toegekend aan Marja Snoeyen, en wel met de volgende motivering:

Plan van aanpak Activiteit

Doel

Wie

Wanneer

Eenduidigheid en helderheid.

Bestuur

Sept-Nov

Huisstijl moderniseren en synchroniseren

Heldere en consistente communicatie

Bestuur + adviesgroepje marketing team (m.b.v. professional uit PZV)

Sept-Dec

Artikel in regionale kranten:Zou gekoppeld kunnen worden aan het 25-jarig jubileum.

Via de communicatie rondom het 5de lustrum bekendheid aan de vereniging geven

Lustrumcommissie 2005

Jan 2005

Mobiliseren leden om andere leden te werven (werken aan bewustwording dat leden daar een rol in hebben), dmv: 1) Artikelen in personeels blaad-jes 2) Posters ophangen in werk omgeving of haven (prioriteit 2)

Attentie vestigen op de vereniging en leden werven via leden.

Bestuur

2005

Visite kaartje, c.q. miniposters maken om neer te leggen c.q. te hangen in bijv. clubhuizen van zeilverenigingen.

Attentie vestigen op de vereniging en leden werven via verenigingen van leden.

Bestuur + adviesgroepje marketing team (m.b.v. professional uit vereniging)

Hogere hit-rate website bewerkstelligen

Grotere zichtbaarheid en trefzekerheid op het Internet, een belangrijk medium voor de beoogde wervings doelgroep: 35-45 jarigen

Website commissie

Sept-Dec

Samenwerking zoeken met professionele tijdschriften en opleidingsinstituten. Artikel m.b.t. jubileum in Zeilen.

Zichtbaarheid voor de vereniging creëren via professionele goedgelezen zeiltijdschriften.

Bestuur

Eerste helft 2005

Herdefiniëren positionering

36

en

communiceren

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

VANUIT DE ALV

‘Marja is ongeveer tien jaar geleden in aanraking gekomen met het zeilen en heeft zich in die jaren bekwaamd tot een ervaren zeilster. Ze volgt actief cursussen bij de Zeezeilers van Marken en heeft inmiddels CWO I en II op zak. Daarnaast doet ze ervaring op bij instructieweken en natuurlijk tijdens diverse tochten van de PZV. Het is de bedoeling om volgend jaar het CWO III te behalen. Binnen de PZV is zij bekend als een actief lid dat graag meedoet met de verschillende zeilactiviteiten en theoretische activiteiten.

Zij is een serieus zeilmaatje maar ook

een gezellig lid aan boord.

Het bestuur kent Marja de aanmoedigingsprijs toe omdat zij zich de afgelopen jaren duidelijk heeft ontwikkeld op zeilgebied door het doen van verschillende cursussen, het behalen van diverse diploma’s en het opdoen van veel zeilervaring. Daarnaast is zij ook actief binnen de club ter ondersteuning van het bestuur over de externe communicatie en heeft ze toegezegd de redactie van Zeezeilen te zullen versterken.’

De voorzitter feliciteerde Marja van harte

met het behalen van deze prijs en sprak de hoop uit dat zij nog lang actief zal blijven binnen de vereniging en dat zij zich op dezelfde wijze zal blijven ontwikkelen, zodat de we er spoedig een ervaren navigator en schipper bij hebben.’

Tenslotte was er tijdens de ALV ook sprake van een bestuurswisseling. Peter Jan Slikkerveer kreeg de nodige lof toegezwaaid en nam afscheid als voorzitter van de zomercommissie. Jacqueline van Amstel werd gekozen als zijn opvolger.

Het naderende lustrum 1980-1983 lid zijn. Dit gegeven speelt een rol bij de keuze van programma en locatie.

Co de Heus

ORGANISATIE De samenstelling van Lustrumcommissie 2005 is in bijgaand kader weergegeven.

De contacten naar het bestuur van PZV lopen via Aitske de Jong, mede omdat Yvon Holdrinet niet altijd in Eindhoven kan zijn.

ijdens de algemene ledenvergadering van 30 oktober 2004 werd door Co de Heus bericht over de stand van zaken ten aanzien van het naderende vijfde lustrum van PZV. In het kort hierover het volgende:

T

WANNEER VIND HET LUSTRUM PLAATS? Het evenement vindt plaats op zaterdag 10 en zondag 11 september en zet daar maar vrijdag 9 september bij, want die dag zullen velen ook wel nodig hebben.

VOORBEREIDING PZV bestaat volgend jaar 25 jaar, een zilveren jubileum dus. En omdat zoiets bijzonders ook bijzonder gevierd moet worden heeft onze voorzitter, Philip Beekman, enige tijd terug aan Adriaan Snoodijk gevraagd om een lustrumcommissie 2005 te formeren.

Adriaan is als voorlopige voorzitter begin juli voortvarend aan het werk gegaan en was op 20 september, na drie bijeenkomsten, al in zijn opdracht geslaagd, waarbij hij tevens besloot zelf actief mee te blijven doen.

In de besluitvorming werd het volgende overwogen: sedert ons laatste lustrum in Grouw is PZV gegroeid met ruim 100 leden, ofwel ruim een derde van het huidige bestand. Vanaf 1990 echter heeft PZV er ruim 200 nieuwe leden bij gekregen en dat is dus twee derde van dat bestand.Er zijn nog slechts zo’n 50 leden over die vanaf de beginjaren

WAAR VINDT HET LUSTRUM PLAATS? De vorige lustrums (of is het lustra?) zijn gevierd in respectievelijk Nijnsel, Hellevoetsluis, Wemeldinge en Grouw.

Na uitvoerige inventarisatie, waarbij bleek dat het niet eenvoudig is om voor een gezelschap van zo’n 200 zeezeilers een geschikte accommodatie te vinden,

is ervoor gekozen om opnieuw naar Hellevoetsluis te gaan, naar het Brandweermuseum. Destijds een perfecte locatie en de toenmalige lustrumviering een hoogtepunt in de geschiedenis van PZV. Bovendien, zoals al eerder aangegeven, voor twee derde van de leden een nog niet eerder ervaren ontmoetingsplaats.

We gaan overigens weer met eigen schepen en ook opnieuw, maar dan anders, “Admiraalzeilen”.

VERDERE INFORMATIE Via Zeezeilen, maar vooral ook via de website, zullen wij u regelmatig op de hoogte houden en in stemming trachten te brengen voor de naderende festiviteiten. Over wat er allemaal op stapel staat en waarbij wij hulp kunnen gebruiken zullen we u vanzelfsprekend tijdig informeren.

Vanaf heden kunt u op de PZV website onder “Activiteiten” en vervolgens onder “Lustrum 2005” de eerste informatie vinden.

Tot zover is alles hopelijk duidelijk. Uiteraard hebben we nog enkele verrassingen voor u ‘in petto’, maar daarover later meer.

De Lustrumcommissie 2005 Voorzitter Vice Voorz.

Penningmeester Secretaris Leiding Artistieke Cie

Mees Dekker, al bijna 25 jaar lid.

Piet Lucassen, ook al bijna 25 jaar lid Henk de Wit, al bijna 23 jaar lid, dus alle ervaring binnen PZV is aanwezig!

Rolien Lucassen, voor het jeugdige elan Louis Richard, ook al bijna 25 jaar lid, bekend om zijn frivole en artistieke uitingen.

Natuurlijk komt er weer een Cabaret met bekende sterren als LiLy Marleen van Krevel en Josje Richard.

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

37

MONSTERROL EN COLOFON

MONSTERROL NIEUWE LEDEN Geert Middel Kees Peeters Paul de Porte Marti Rijken Allan Schober

Willem de Zwijgerstraat 3, 5611 JK Eindhoven Barbaralaan 142, 4834 SM Breda Postbus 18, 2360 AA Warmond J. v.d. Haagenlaan 17, 6814 LJ Arnhem Bolwerk 29, 1411 LK Naarden

076-5654020 026-4432515 035-6238298

geertmiddel79@hotmail.com kees.peeters@wanadoo.nl p.deporte@tiscali.nl mrijken@natrix.demon.nl allan.schober@philips.com

GEEN LID MEER Frans van den Brink, Koos de Laat, Ton Maas, Ted Posthumus, Daan Richard, Anton van Rooij, Frans Vogel, Eric Wuite NIEUWE EIGENAREN EN NIEUWE SCHEPEN Eigenaar Naam boot Jan Aarts Op de loop Jacqueline van Amstel Xinia Rinus Hoefsmit Prima Donna Jack Koch Windfall Hans Limburg Geert Middel Aquaplanning Kees Peeters Sterre Ruud Peijnenburg Westervaart Paul de Porte Cocopelli Rob Reinders EOS Marti Rijken Alfa Allan Schober eXpat Martin van der Spek Catamaran Peter van den Wijngaart Spray Harry van Leeuwe White Spirit

Thuishaven Lelystad (Deko Marine) Dintelsas (Waterkant) Enkhuizen (Buijshaven) Dintelsas (Waterkant) Enkhuizen Eindhoven Ouddorp (Port Zélande) Den Osse Warmond Tholen (Werf Duivendijk) Giesbeek Naarden Kijkduin Monnickendam

Opmerkingen Jeanneau Sun Odyssey, 1140*370*195 X-Yachts X-362, 1073*348*205 Hans Christian 38 traditional, 1160*380*195 Grand Soleil 343, 1040*340*190 Dart 18 catamaran, 548*229*25 Schakel, 471*170*150 Vindo 45, 1030*330*160 Dufour 29, 895*295*160 Seidelmann 245, 745*250*160 Roaring Fourty one-of, 1221*400*200 Bries, 800*240*125 X79, 790*350*145 Hobie 16, 500*245*50 Vindö 50, 1065*310*160 Geen eigenaar meer

WIJZIGINGEN Zie de colofonrubriek INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE en BOOTADMINISTRATIE. In Zeezeilen worden alleen wijzigingen van lidmaatschap en botenbezit vermeld.

ZEEZEILEN, het verenigingsblad van de Zeezeilvereniging van Philipsmedewerkers PZV (verschijnt 4x per jaar)

BESTUUR Philip Beekman, voorzitter Aitske de Jong-Ruben, secretaris Bart Lagerweij, penningmeester Yvon Holdrinet, voorzitter winteractiviteiten Jacqueline van Amstel, vz. zomeractiviteiten Hans van Reenen, hoofdredacteur Zeezeilen Max van Vriesland, voorzitter website com.

COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN Jacqueline van Amstel, voorzitter Ramsgate tocht: Lidia Roesink Dennis van Thiel, penn.m.

Henri Boetzkes Haye van der Werf Zomeractiviteiten: Johan Kortas Haye van der Werf zac@pzv-zeezeilen.nl

Floralaan West 304 5644 BP Eindhoven Het Laar 31 5551 ZC Dommelen de Roy van Zuidewijnlaan 56 4818 GC Breda Bredestraat 160 6543 ZX Nijmegen de Stappert 6 5066 MG Moergestel Mauritsgaarde 16 5671 XM Nuenen Larikslaan 7 5511 PG Knegsel

040-2122792 040-2070884 076-5224602 024-3776467 013-5136599 040-2834837 0497-516845

bestuur@pzv-zeezeilen.nl

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN Yvon Holdrinet, voorzitter Arie van der Hoek, secretaris Jan Vermeulen, penn.m.

Maarten van Herk Wim van Roode Emile van Thiel

REDACTIE ZEEZEILEN Hans van Reenen, hoofdredacteur Bep Delissen, penn.m.

Willy Delissen, redacteur Bauke Sijtsma, redacteur Marja Snoeyen, redacteur Vormgeving: Jan Statius Muller Peter Veger, vervanger

WEBSITE COMMISSIE Max van Vriesland, voorzitter Peter Veger, webmaster Ernst-Jan Huijbers Gerard Jorna Marja Snoeyen

wac@pzv-zeezeilen.nl

zeezeilen@pzv-zeezeilen.nl

wsc@pzv-zeezeilen.nl

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE en BOOTADMINISTRATIE Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best. Tel 0499-373994, e-mail: ledenadmie@pzv-zeezeilen.nl Zijn er wijzigingen in Uw adres etc. of in de gegevens van Uw boot, geeft U die dan door. Ze worden dan opgenomen op de website.

BETALINGEN Contributies en betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen moeten worden gedaan aan de respectievelijke rekeningnummens, zie Zeezeilen nr 3 van 2004. Gelieve bij betalingen steeds de aard van de betaling te vermelden.

Voor betaling van de contributie wordt een acceptgirokaart toegezonden.

De redactie van Zeezeilen verstrekt advertentietarieven op aanvraag.

KOPIJ ZEEZEILEN zeezeilen@pzv-zeezeilen.nl Kopij (in Word, Arial 10 pt) inleveren bij Hans van Reenen, Mauritsgaarde 16, 5671 XM Nuenen, tel. 040-2834837, vanreenen@onsnet.nu of zeezeilen@pzv-zeezeilen.nl. DE KOPIJ MAG GEEN INGESLOTEN ILLUSTRATIES OF OPGEMAAKTE TABELLEN BEVATTEN! Illustraties identificeren met naam en de titel van het bijbehorende artikel. Digitale illustraties weergeven met hoge resolutie in TIF, JPG, PDF, PNG, PSD, BMP, EPS, GIF of -als het niet anders kan!- Word formaat en bij Hans van Reenen aanleveren, liefst op floppy of CD. De redactie stelt het op prijs dat u de aanwijzingen in “Enkele richtlijnen voor het schrijven van een stukje voor Zeezeilen” volgt, welk document is op te vragen bij de redactie. Ook kunt u het vinden op de PZV website, onder Zeezeilen.

De redactie van Zeezeilen kan aanpassingen aanbrengen vanwege de leesbaarheid of de omvang. Bij grote veranderingen wordt met de auteur contact opgenomen. De redactie behoudt zich tevens het recht voor om een artikel naar een volgend nummer door te schuiven.

WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl Nu ook met een listserver voor directe berichtgeving tussen leden onderling.

38

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

PZV IN KLEUR

De reikwijdte van PZV-ers in 2004:

van 59o N (Rosa in Lysefjord)

Passagieren

tot 36o N (Zalang in Chipiona) PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004

39

40

PZV ZEEZEILEN 4 - DECEMBER 2004