Zz 2003 2

ZEEZEILEN Schipper en Schip

Jaargang 22 nummer 2, juni 2003 www.pzv-zeezeilen.nl

Schipper en haven

ALV

Ramsgate

Inhoud 3 3 4 6 8 12 12 14 16 16 18 22 29 30 34 34 35

Redactioneel Hans van Reenen Van de voorzitter Philip Beekman Nieuwe leden de nieuwe leden In de wolken Yvon Holdrinet Schipper en schip Maarten van Herk Sunshine's dilemma Ab Pasman Kanaal 77 Schipper en haven Ate Vogelsang Workshop elektronische navigatie Paul Horstman Captain Cook en Co Driemaal is scheepsrecht Hans van Reenen Ramsgate 2003 Marijke Alders Harmke Timmerman Carel Leemhuis Sunshine's dilemma: de antwoorden Ab Pasman Verslag ALV Aite de Jong Monsterrol Colofon PZV in kleur

Driemaal is scheepsrecht

Schipper en haven

2

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

Kalender Informele clubborrel in de Trafalgar Pub: Elke eerste woensdagavond van de maand, 20.00 uur wo 18 juni do 19 juni 21 – 22 juni 28 – 29 juni 5 – 13 juli 16 – 17 aug. za 23 aug.

30 – 31 aug.

13 – 14 sept.

4 – 5 okt. wo 7 okt.

verschijnen Zeezeilen nr. 2 napraatavond Ramsgate 48-uurs tocht tocht naar Burghsluis aanbrengtocht Kanaaleilanden Caribbean Summer Night Weekend sluiting kopy Zeezeilen nr. 3 IJsselmeerweekend overlevingsweekend Eindejaarsweekend Verschijnen Zeezeilen nr. 3

Ramsgate

REDACTIONEEL

E

en nieuwe naam en een nieuw gezicht bij deze column. Voor mij nog wat onwennig en voor u, als lezer, waarschijnlijk ook.

Een korte introductie daarom: bevlogen van bootjes sinds ik een jongetje was (en dat is al tamelijk lang geleden!) en zeilend sinds het midden van de zeventiger jaren.

Begonnen in een open bootje, een Piaf, met het boekje in de hand. Met het groeien van het gezin allengs groter gegroeid in achtereenvolgende kajuitbootjes, die al snel de naam Lady Five kregen, als vijfde vrouwelijk wezen, na echtgenote en drie dochters.

PZV-lid sinds de oprichting van de vereniging, enkele jaren bestuurslid, een tiental malen Ramsgate en deelname aan menige andere verenigingsacitviteit. Door drukke werkzaamheden in de tweede helft van de negentiger jaren even wat minder actief, maar sinds mijn pensionering midden 2001 proberend er weer zoveel mogelijk bij te zijn.

De vereniging heeft voor mij veel betekend en doet dat nog steeds: verruiming van mijn horizon in veel opzichten, ver-

A

leggen van grenzen, complementariteit, kameraadschap, avontuur en een gezamenlijke passie voor een eindeloze hobby.

Communicatie is de levensader van onze vereniging. Naast communicatie tussen individuele leden, in allerlei vormen en situaties, is Zeezeilen de af-

Hans van Reenen gelopen jaren, dankzij de inzet en betrokkenheid van velen en niet in de laatste plaats van het redactieteam onder de bezielende leiding van voorganger Docus, geworden tot de klankbodem voor alles wat ons bindt en

bezig houdt: een ontmoetingsplaats, een plaats van herkenning en erkenning.

Met Docus vind ik dat Zeezeilen al die dingen zou moeten uitstralen waarvan wij vinden dat het onze sterke punten zijn. Zeezeilen is ons lijfblad en het ‘clubhuis’ van onze vereniging. Daarbij stel ik me graag open voor veranderingen.Ons blad is geen doel op zichzelf, het gaat immers om communicatie! Zoals we hebben ingespeeld en nog steeds inspelen op nieuwe ontwikkelingen op het gebied van het varen, moeten we dat ook doen op nieuwe ontwikkelingen op het terrein van communicatie. Dat we als vereniging daarvoor openstaan bewijst onze vernieuwde website.

Communicatie, ik noemde het niet voor niets de ‘levensader’, blijft voor onze vereniging van levensbelang. Om die levensader in optimale conditie te houden zullen we gezamenlijk moeten ontdekken hoe de media die ons ter beschikking staan elkaar kunnen aanvullen.Dat daarbij voor het blad Zeezeilen nog een belangrijke rol zal zijn weggelegd leidt voor mij geen twijfel.

Van de voorzitter

fscheid van het water was een van de vervelendste aspecten van onze verhuizing naar Eindhoven. Direct al hadden we de droom om ter compensatie een zeilboot te kopen.

Eerst dachten we aan een trailerbaar jacht. Al snel zagen we dat transport en zeilklaar maken meer tijd zouden kosten dan het zeilen zelf. Dat was dus geen oplossing. We hebben een aantal jaren een jacht gehuurd. Heerlijk, maar niet hetzelfde als je eigen schip. En natuurlijk ook niet beschikbaar als het net lekker weer is. Na enkele jaren hakten we de knoop door, en kochten we ons eigen droomjacht. Dat is nu ruim twee jaar geleden. Als je al eerder een klein open bootje hebt gehad, dan weet je wel dat zeilen meer betekent dan optuigen en wegvaren. Maar als je een zeiljacht hebt, kom je er snel achter dat je heel veel moet weten, regelen en doen, voordat je veilig en onder zeer uiteenlopende omstandigheden kunt varen.

Gelukkig introduceerde een van onze kennissen (die vrijwel tegelijkertijd ook een jacht had besteld) mij bij de PZV. Daarmee kregen we snel toegang tot

een ruime groep van enthousiaste zeilers. En vogels van uiteenlopende pluimage. Om wat te noemen: schippers en opstappers, zeuntjes en oude rotten, wereldreizigers en dagtochtenmakers, elektronica experts en motormannen,

Philip Beekman digi-fanaten en digi-beten, jong en oud, mannen en vrouwen, toerzeilers en een enkele wedstrijdzeiler, medicijnmannen en weermannen, proviandmeesters en scheepskoks, trimmers en tuigers, zelfbouwers en seriekopers, knutselaars en uitbesteders, risicomijders en risicozoekers, roergangers en navigatoren. Er zijn leden die zowat aan alle activiteiten

deelnemen en enkelen die hun gezicht maar zelden (kunnen of willen) laten zien.

Op de één of andere manier maakt iedere zeezeiler een levenscyclus door.

Ooit leert hij de beginselen van zeilen.

Dan wil hij meer en verder. Hij bouwt zijn ervaring op, wordt steeds zelfstandiger. Op een bepaald moment wordt het verlangen naar een verre tocht omgezet in daden. Misschien koopt hij een zeiljacht. Maar ook opstappen en charteren hebben hun bekoring. En op een bepaald moment hoeft het niet meer zo hard, zo ver of zo lang.

Zeker in het begin moet je veel leren.

Dan is het heerlijk als er zoveel (vreemde) vogels zijn die je, ieder op hun eigen manier, met raad en daad terzijde kunnen staan. De PZV is hier een onuitputtelijke en toegankelijke bron. En dat met een groot enthousiasme om nieuwe leden op te nemen. Dat is natuurlijk ook een functie van je eigen activiteit, maar in het algemeen is de openheid en bereidheid wat voor elkaar te betekenen, heel groot. Misschien zit daar ook wel een bijzondere kracht van PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

3

NIEUWE LEDEN

de vereniging, naast de veel grotere echt landelijke verenigingen.

Iedereen die al wat langer bij de PZV zit heeft al minstens één functie voor de vereniging vervuld. Wij begrijpen dat

de vereniging alleen kan blijven draaien als er een grote groep actieve leden is. De PZV zal de komende jaren op een aantal punten willen veranderen. De veelgenoemde leeftijdsopbouw zal ons daartoe aanzetten. Maar ik hoop dat de

Nieuwe leden

Vijf nieuwe leden stellen zich in dit nummer aan u voor.

I

Jos Blom

k ben 55 jaar, woon in Nijmegen, ben sinds 1972 getrouwd met Marieke en heb twee volwassen dochters, Anne en Claire. Mijn hele werkende leven tot nu toe heb ik doorgebracht aan de Universiteit van Nijmegen als wetenschappelijk medewerker Engelse Letterkunde.

Behalve dat ik nog nooit een elektrisch apparaat heb gekocht dat niet door Philips werd geproduceerd, had ik geen band met Philips totdat mijn muzikale vriend Hans Stevens me wees op de voordelen die de PZV biedt.

Het heerlijke van het mezelf introduceren bij deze vereniging is dat de vraag naar hobby’s niet beantwoord hoeft te worden met besmuikte ontboezemingen over vliegtuigspotten in Griekenland of deelname aan illegale straatraces. Mijn hobby is zeilen. Na 15 jaar fanatiek varen met een Schakel op de Gouden Ham, aan de Maas bij Maasbommel, en sporadische cursussen kajuitjachtzeilen volgen waarvoor ik niet genoeg tijd had (ik geloof dat ik drie keer mijn CWO I certificaat heb gehaald) en wat zeezeilervaringen in Turkije, Kroatië en op de Noordzee, heb ik vorig jaar mijn Schakel verruild voor een Jeanneau S.O.28.1 uit 1996. De naamgeving van de boot was een probleem. Mijn vrouw had bezwaar tegen ‘Lovely Mary’ omdat die naam wenkbrauwen zou kunnen doen fronsen als we op elkaar scholden tijdens het aanleggen in een sluis. Van4

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

sterke sociale band altijd een belangrijke eigenschap van de PZV zal blijven, als bindend element tussen droom en daad.

daar dat het de ‘Anneclaire’ is geworden – op dochters scheld je niet. Ik heb de vaste overtuiging dat ik veel van de PVZ kan leren. De Ramsgate oversteek 2003 waarvoor ik me heb aangemeld als bemanning bij schipper Hans Stevens is het begin.

Met Willemstad en Stad aan ’t Haringvliet als tussenstops is het Haringvliet een prima vaargebied.

Vorig seizoen heb ik mee mogen varen in de 48-uurs tocht naar Scheveningen.

Remco van Herk

M

ijn leeftijd is bij het verschijnen van deze Zeezeilen de 30 gepasseerd. Ik ben geboren in Veldhoven onder de rook van, toen nog een echte, Philips stad. Inmiddels ben ik een trektocht begonnen naar het oosten. Zo woon ik nu samen met mijn vriendin Janneke in Eindhoven en zullen wij deze mooie stad dit jaar nog gaan verlaten voor een stulpje in het Helmondse.

Mijn vader (zie ‘Schipper en schip’) heeft na zijn pensioen een nieuwe hobby gevonden: zeilen. Ja, wij, mijn zus en ik, waren ook even verbaasd. Dit sloeg echter al snel om naar enthousiasme, daar pa niet iemand van half werk is.

Een boot werd gekocht, cursussen werden gevolgd en bemanning was snel gevonden. Hier begint dan ook mijn eerste zeilervaring. Alles is nieuw, alles is wennen, kortom veel nadenken en de fouten zo snel mogelijk herstellen.

Veel doen en altijd goed op blijven letten wordt het motto om de boot veilig te kunnen varen. Enige ervaring met zeilen en boot is opgedaan. Zeker na een dag oefenen op trim en manoeuvreren met een echte instructeur. De training heeft blijkbaar nog niet echt geholpen aangezien ondergetekende met zwaar weer de preekstoel tegen een meerpaal heeft geparkeerd waarbij de meerpaal geen schade heeft opgelopen. Nogmaals sorry pap.

Weekendjes met vrienden worden graag ingepland. Vooral bij mooi weer, dus niet altijd met mooi zeilweer. Met z’n viertjes is het vaak prima toeven op de wateren van het Hollandsch Diep en Haringvliet.

Dit was tevens mijn eerste ervaring op open zee. Voor de kust van Scheveningen was het behoorlijk gaan waaien en de golven waren dan ook hoog. Wat is hoog vraagt u zich nu af. Als golven op ooghoogte voorbij komen dan mag ik dat toch hoog noemen? Goed, net niet zeeziek geworden en al met al een geweldige ervaring. Dat smaakt naar meer en samen met vaders verhalen over de Ramsgate-tochten wordt het nu toch echt tijd om zelf te gaan kijken naar die Eilanders. Zoals u ziet zijn de eerste stappen gezet en de komende weken zal een intensieve voorbereiding plaatsvinden. De kaarten zullen gebruikt aan boord gaan en de infoavonden in de Pub worden bezocht. Ik wist trouwens niet dat zich daar ook serieuze zaken afspelen. Ik kwam daar alleen om te eten en bier (het liefst Guinness) te drinken.

Mijn doel binnen de club is met name om tochten te gaan varen, daar de ervaren leden vast heel mooie routes kunnen uitstippelen. Een heel actief lid zal ik de komende tijd waarschijnlijk niet zijn daar het nieuwe huis en het eigen bedrijf in software consultancy ook hun tijd zullen vragen. Hopelijk zie ik u tijdens de Ramsgate.

NIEUWE LEDEN

I

Marijke Alders

k ben geboren in 1961 op Curaçao, na enkele jaren met mijn ouders naar Bangkok verhuisd en vervolgens opgegroeid in en rond Den Haag. Na mijn rechtenstudie in Leiden ben ik aan een Amerikaans avontuur begonnen dat uiteindelijk 9 jaar zou duren. Die jaren heb ik in New Orleans doorgebracht, allereerst met een masters studie, gevolgd door toelating tot de balie in Louisiana, daarna 8 jaar in de advokatuur.

een week in Denemarken gezeild met een 36 ft Sun Odyssey.

Zeilen heb ik altijd leuk heb gevonden, maar ik vond de off-shore trips een openbaring, ik geniet enorm van de ruimte, gewoon super om te doen.

Lidmaatschap van PZV biedt mij hopelijk de gelegenheid om meer off-shore zeilervaring op te doen. Hoewel ik veel ervaring heb met dinghy zeilen, valt er voor mij veel te leren over zeezeilen en ik verheug me er enorm op om dat binnen PZV te kunnen doen. Deelname aan een informele cursus spreekt me ook aan.

Tot ziens.

Martijn van Dijk

S In 1994 ben ik teruggekomen naar Nederland en heb ik een klein jaar gewoond en gewerkt in Den Haag.

In 1995 ben ik voor mijn huidige werkgever (General Electric) gaan werken in Gent en ben toen in Antwerpen gaan wonen en daar woon ik nog steeds. Inmiddels werk ik al weer enkele jaren als bedrijfsjurist voor GE in Bergen op Zoom.

Met zeilen ben ik begonnen als kind, spelenderwijs op meren met een familieboot (een Centaur). Ik heb weinig formele training gehad. Vroeger heb ik kennis kunnen maken met off-shore zeilen en ik was onmiddelijk verkocht.

De praktijk heb ik geleerd en het enthousiasme heb ik opgepikt van familieleden. In de VS heb ik weinig gezeild, maar sinds 1996 was ik veel te vinden op het Veerse meer, al die jaren voornamelijk op open bootjes. Pas eind 2001 heb ik opnieuw kennis kunnen maken met off-shore zeilen.

Mijn ervaring ‘op zee’ bestaat uit een stuk of acht meerdaagse trips langs de Nederlandse en Belgische kust, als bemanning (of opstapper, een term die ik niet kende voor ik daar in PZV documentatie over las). De eerste trip maakte ik op een 42 ft Beneteau vanuit Oostende en de volgende tochten op een 32 ft Westerly vanuit Breskens. Ik heb ervaring kunnen op doen aan het roer en met de aankomst- en vertrekactiviteiten in havens. Vorig jaar heb ik

inds maart ben ik lid van de PZV. Dit heeft natuurlijk te maken met mijn passie voor het zeilen. Ik vind het geweldig om de ‘strijd’ aan te gaan met de elementen. Lekker buiten bezig zijn met de wind door je haren.

Zoals de meesten ben ik begonnen met zeilen in open bootjes. Sinds 1999 heb ik daarmee gezeild op de Limburgse grindgaten en de Friese meren. Zeker in Friesland kun je met een Valk prima zeilen. Onderweg regelmatig koffie drinken op een eiland of op het terras. Afgelopen twee jaar heb ik voornamelijk met een kajuitjacht op de Wadden gezeild.

In tegenstelling tot het IJsselmeer kun je daar niet recht op je doel af, nee je moet heel duidelijk rekening houden met de omstandigheden zoals wind, getij en niet te vergeten de hoeveelheid water onder je kiel op een bepaald tijdstip.

Die navigatie vond ik zo leuk dat ik me daarin de afgelopen winter verder heb verdiept, met als resultaat het behalen van het TKN diploma afgelopen april.

In het dagelijks leven sta ik altijd op de vaste wal: sinds 1996 werk ik bij Atos Origin. Daar ben ik teamleider van een groep software ontwikkelaars, die werken voor ASML. Een klant met een high tech product in een dynamische

omgeving. Behalve zeilen fiets ik graag samen met mijn vrouw en twee kinderen.

Binnen PZV wil ik als opstapper graag deelnemen aan tochten en races. Ook aan het sociale gebeuren binnen de vereniging neem ik graag deel.

Ahoy.

Albert Riedstra

Z

oals je aan m’n achternaam al kunt zien ben ik geboren (Leeuwarden) en getogen (vanaf 1961) in Friesland. Daar ben ik begonnen met zeilen in een FJ-tje en later in een Schakel, Spanker en 16-kwadraat. Vakanties heb ik als zeilinstructeur doorgebracht en natuurlijk heb ik de Sneek-week beleefd.

Op m’n twintigste op een wat grotere boot, een Grundel, overgestapt, samen met m’n vriendin Denise. Na een paar jaar – inmiddels getrouwd – hebben we een Zeeschouw gekocht. Het vaargebied Friesland was allang verruild voor de Zeeuwse stromen. Een prima zeilgebied voor een gezin met uiteindelijk drie dochters. Vanuit het Zeeuwse hebben we ook wel eens het op IJsselmeer of in Noord-Nederland gevaren, maar buitengaats zijn we nooit gegaan. De eerste zeezeilervaring kwam door Engelse vrienden die vroegen om hun zeilboot ‘even’ mee over te varen: rechtsreeks vanuit de Medway naar Vlissingen. Een onvergetelijke tocht – zeeziekte! – die echter niet direct resulteerde in veranderingen in m’n zeilgedrag.

Toch begon er iets te broeien. Iets met een gevoel om eens de kustwateren op te zoeken, langere tochten te kunnen maken, etc. En uiteindelijk loop je dan, zomer 2002, tegen een geschikte boot aan, liefde op het eerste gezicht en dan ben je verkocht.

Het enthousiasme en de middelen om op zee te gaan zeilen zijn er; nu wordt het tijd kennis en ervaring op te doen!

En de PZV leek me daarvoor de beste PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

5

IN DE WOLKEN

mogelijkheid. Daarnaast is het leuk om in m’n omgeving – ik woon in Boxtel – wat extra sociale contacten op te

doen, iets waar ik als beroepsmilitair – ik werk als organisatie-psycholoog voor de Landmacht in Den Haag – in de

eigen woonplaats niet vaak genoeg aan toekom.

Tot ziens op de maandborrel!

In de wolken Verslag van winteractiviteit

een

avond

Yvon Holdrinet

S

chapenwolkjes, sluierbewolking, donderkoppen, mist, bloemkolen, ……. Allerlei dagelijkse termen voor de prachtige luchten die wij in Nederland kennen. Maar hoe heten ze nu officieel, hoe ontstaan ze en gaat het nu wel of niet regenen?

Hierover ging de laatste winteractiviteit van het seizoen 2002-2003, die wederom werd verzorgd door Arend Jan Klinkhamer en Louis Richard. Ondanks de concurrentie die avond van de wedstrijd Ajax-AC Milan was de opkomst van zo’n dertig PZV-ers zonder meer goed te noemen.

Ondersteund door prachtige foto’s en satelliet-opnames van wolken informeerde het duo de aanwezigen over de verschillende soorten wolken en het ontstaan ervan. Onder andere de begrippen condensatie, ijskristallen, cirrocumulus, wolkenstraten, nimbostratus en troposfeer werden besproken. Het ontstaan van wolken in de diverse luchtlagen werd uitgelegd en de verschillende vormen en kleuren werden verklaard. Op het laatst werd ingegaan op de relatie tussen de wolken en het weer.

Hoewel de presentatie soms wat snel ging was de gebruikelijke hand out duidelijk waardoor alles thuis nog eens op het gemak na te lezen was. Tenslotte waren er over het betreffende onderwerp nog een aantal aanbevelingen betreffende praktische boeken en handige

6

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

websites. Zie ook bijgaand overzicht.

Beide presentatoren vertelden vol enthousiasme over dit boeiende onderwerp. Het proces van ontstaan en weer verdwijnen van de verschillende wolken in onze atmosfeer is echter behoorlijk ingewikkeld. Duidelijk werd wel dat regelmatig observeren van dat proces en de uitkomsten ervan zeer verhelderend kan werken en dat de kuip van een schip een goede observatieplaats is.

Informatiebronnen betreffende het weer BOEKEN • De wolken en het weer, G. de Bont en B. Zwart: ISBN 90 6255 2277 • Elseviers gids van het weer (Wetterkunde für Alle): ISBN 90 10 02011 8 (niet in boekhandel) • Meteorology today, C. Donald Ahrens: ISBN 05 3439 7719 WEBSITES • Achtergronden, veel en goed: http://www.knmi.nl/voorl/weer/ • Karlsruher Wolkenatlas: http://www.wolkenatlas.de/ • University of Illinois online weather guides:

http://ww2010.atmos.uiuc.edu/(GH)/guides/mtr/home.rxml

ADVERTENTIE adPietrerZZ

14-04-2002

21:53

Pagina 1

SPES-JACHTELECTRO advies- en ontwerpbureau • • • • • • •

Tailormade electrical systems

Installatie- en systeemadviezen Energiesystemen Ontwerpen, tekenen en budgetteren Installatiebegeleiding Materiaallevering Navigatiesystemen Aankoopkeuringen

Voor een compleet concept in jachtelektro Leverancier van o.a.

- Energiesystemen en accu’s - Navigatiesystemen - Communicatie- en antennesystemen

- Beveiligingssystemen - Verlichting- en installatiematerialen

Partner Jachtelektro

[T/F] 0416 - 697 066 [M] 06-520 75 724 [E] p.w.stoelinga@spes-jachtelectro.nl Bennex Holland - Holland Nautic - Sim Holland - Mastervolt - Victron - Proosten Electronics - ASA - VDO Kortjacht - Exalto - Alpha - Belship - Technautic - Optima - Varta - Sonnenschein - Technische Unie

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

7

SCHIPPER EN SCHIP

Schipper en schip Hoe Maarten en Elly van Herk hun boot kozen, hem een naam gaven, en zich bekwaamden in het zeilen op zee.

Maarten van Herk

A

chteraf weet je nooit waarom en wanneer het is gebeurd, maar mijn voorliefde voor ‘het water’ moet latent aanwezig geweest zijn. Mijn grootvader heb ik weliswaar niet gekend maar wellicht zijn enkele van zijn genen mede de oorzaak, hij was beurtschipper. Of hebben het opgroeien rond de Rotterdamse havens, de lange zomervakanties aan de Waal en het met mijn vader roeien en vissen op de Hollandsche IJssel er iets mee te maken? Ik weet het echt niet, maar inmiddels weet ik wel dat na mijn pensionering het voorstel van mijn vrouw Elly om ‘een boot te kopen’ een schot in de roos is gebleken. Na 38 jaar meevaren en meesturen op de industriële ‘tanker’ Philips Medical Systems was schipperen een logische voortzetting. Het principebesluit was snel genomen evenals de keuze voor het zeil boven de motor.

Om de val van een impulsaankoop te vermijden besloten we eerst maar eens te gaan proefzeilen in een gehuurde 16-kwadraat op een van de Hollandse plassen. De open zeilboot zonder hulpmotor bleek niet wat we zochten: uitvaren ging, maar terugkeren bleek alleen mogelijk met behulp van de peddels.

Omdat toerzeilen toch het hoofddoel was bleek een kajuitzeiljacht een betere keuze. Een korte tocht in een zes-meterjacht op het Hollands Diep bevestigde dat.

Parallel aan de voorbereiding voor de

8

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

aankoop werd de benodigde theoretische en praktische kennis opgedaan.

In korte tijd moest het behalen van de beide vaarbewijzen, het marifooncertificaat, de opleidingen CWO I en CWO II en het bewijs voor Theoretische Kust Navigatie garant staan voor het toekomstige veilig en verantwoord varen. Als vrouw meende Elly te kunnen volstaan met het vaarbewijs 1, zeker toen duidelijk werd dat ze met een hoger puntenaantal was geslaagd dan manlief. De enige vraag die nog restte was: en wat kopen we nu?

DE WENSENLIJST EN HET RESULTAAT Als je nauwkeurig weet wat je wilt is het opstellen van een wensenlijst voor de koop van een nieuw schip nog steeds een heel karwei. Als je niet weet wát je

zou moeten willen is het een bijna onmogelijke opgave. Vandaar dat er een lange aanlooptijd nodig was om ons te oriënteren, te praten, te luisteren en te kijken.

Pas na een natte en een droge Hiswa en een rondje Düsseldorf hadden we een eerste indruk van de mogelijkheden. Ook een gesprek met Renso Vonk leverde veel praktische overwegingen op. Speciaal zijn aanbeveling om snel lid te worden van de Philips Zeezeil Vereniging is van veel waarde gebleken!

Daarna werd het al gauw duidelijk dat de wensenlijst beheerst zou (moeten) worden door het budget, het budget en niets dan het budget.

Daarna volgden zaken als het vaargebied (open water, zeewaardig), de zeileigenschappen (sneller dan het schip voor

SCHIPPER EN SCHIP

me), de hanteerbaarheid voor één persoon (mijzelf), een redelijk comfort (voor mijn vrouw) en de gewenste technische uitrusting (alle betaalbare speeltjes).

Veel jachthavens, werven, importeurs en brokers later hadden we een shortlist van 3 fabrieksmatig gebouwde jachten en 2 jachten die bij kleinere (Nederlandse) werven werden gebouwd.

Op niet minder dan 53 punten hebben wij de Dufour Classic 30, de Janneau Sun Odyssey 29.2 en de Bénéteau Oceanis Clipper 31 vergeleken met de Compromis C999 Class en de Winner 950.

En de winnaar was ......?

De grote keuzevrijheid bij het vaststellen van inrichting en uitrusting, de individuele aandacht die tijdens de bouw aan klant en schip geboden kon worden en het relatief zeldzame karakter van het ‘eindproduct’ deden ons voor de kleinere werven kiezen. De uiteindelijke keuze voor de Winner 950 was grotendeels subjectief. Misschien heeft de opmerking van Dick Rus dat wij gezien onze leeftijd en ervaring wellicht een rustiger schip moesten overwegen wel de doorslag gegeven. Wat ervaring?

Welke leeftijd?!

HET SCHIP KRIJGT EEN NAAM Ruim 30 jaar geleden schreef de Amerikaanse vlieger-schrijver Richard Bach een novelle met de titel ‘Jonathan Livingston Seagull’. Enkele jaren later is de gelijknamige verfilming uitgebracht met muziek van Neil Diamond. Na het overlijden van onze oudste zoon, Martin, werden wij op dit verhaal gewezen door een van zijn vrienden. Getroffen door de vele gelijkenissen in het leven van de jonge zeemeeuw Jonathan en onze zoon was er maar één naam voor ons schip mogelijk: Jonathan. En varend onder een ‘Lonely looking sky’ is een gedeelte van de tekst van de titelsong van de film ons nog steeds dierbaar.

DE OVERDRACHT Op vrijdagmiddag 16 juni 2000 is het dan eindelijk zo ver, de Jonathan wordt in Enkhuizen door Dick Rus aan ons overgedragen. Onze dochter Annemieke doopt het schip met een glas champagne ( ‘Je gooit toch geen fles kapot tegen een nieuw polyester schip?!’). De maidentrip op zaterdag loopt vast in een ware insectenplaag. Alles, de opvarenden inbegrepen, zit onder een vieze laag beestjes en zelfs eten of drinken is niet mogelijk. We vluchten terug naar de werf. De daarop volgende waarschuwing van Dick om op die plaats niet te overnachten, gezien de te verwachten 4 beaufort uit het zuiden, bleek die nacht zeer terecht. Een hels geklots onder de spiegel houdt ons klaarwakker en we nemen ons voor in het vervolg beter naar Dick te luisteren.

De volgende nacht liggen we in de beschutte Buyshaven. Een hernieuwde zeilpoging brengt ons de volgende dag naar Urk. Op de terugweg wordt de stuurautomaat getest. Het aanbrengen en instellen is verdacht simpel, alles schijnt perfect te werken, we volgen een strakke koers rechtstreeks naar Enkhuizen. Maar een automaat met meer intelligentie zou om de ondiepte ‘de Straat’ heen gevaren zijn en niet er boven op: vastgelopen dus! Met haastig achteruitslaan komen we gelukkig op eigen kracht weer los. In het vervolg toch ook nog maar even op de kaart kijken? Het zal helaas niet de laatste keer zijn dat wij in het Guinness Book of Records vermeld zouden moeten worden. Maar niemand heeft ons gezien, toch?

DE STAANDE-MAST ROUTE ENKHUIZEN - NOORDSCHANS Gesterkt door de ervaringen van de eerste dagen beginnen wij aan de thuisreis: de staande-mast route Enkhuizen - Noordschans. Na de sluis eerst nog even naar de werf voor het verhelpen van de laatste onvolkomenheden.

Op onnavolgbare wijze varen wij uit 6 boxen tegelijk (iets voor Sunshine’s dilemma?) en gaan slagen makend op

‘On a painted sky where the clouds are hung for the poet’s eye You may find him, if you may find him’

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

9

SCHIPPER EN SCHIP

weg naar Amsterdam. De Schellingwouderbrug en de Julianasluis zijn de eerste testcases, gevolgd door het aanlopen van de Houthaven en het Westerkanaal. Hier komt onze zoon Remco aan boord.

We varen in konvooi de Noord-Zuid passage om 2 uur ’s nachts dwars door Amsterdam, wat een unieke ervaring is.

We zijn zelfs de fietsende brugwachters te snel af. Vele, vele bruggen later passeren we de Schinkelbruggen en draaien we het Nieuwe Meer op. Het is inmiddels volslagen donker en de lichtboeien zijn niet echt dik gezaaid. In een rustig tempo gaan we richting Schipholbrug want voor 5 uur in de ochtend mogen we er toch niet door.

Op de Westeinderplas besluiten we een paar uur slaap ‘in te halen’. Het is echter al verschrikkelijk warm en van slapen komt dus niet veel. Gouda is onze volgende bestemming. De spoorbrug draait keurig op de aangegeven tijd en om 10 uur p.m. meren we af in de Kromme Gouwe.

Remco gaat hier weer van boord en zelf gaan we uitgeput plat. Muggen voorkomen dat we de volgende morgen uitgerust opstaan.

Toch maar verder, al vroeg beginnen we aan de Hollandsche IJssel. Verderop staat de schutsluis open en de Algerabrug draait uitsluitend voor ons. Bij het opdraaien van de Nieuwe Maas hebben we een prachtig zicht op de Van Brienenoordbruggen.

Via de Noord nu naar Alblasserdam, waar het even zoeken is naar het draaiend gedeelte van de brug: stuurboordof bakboordwal? Ik vertel het u niet, maar het lukt ons om precies op tijd 10

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

in Dordrecht te zijn: om 11.23 uur a.m. wordt alle verkeer stilgelegd om de Jonathan vrije doorvaart te verschaffen.

Wie had dat ooit gedacht! Het laatste loodje door de Dordtse Kil is nu kinderspel.

Jachthaven Noordschans kent een Goudkust en een Bijlmer. Rond 2 uur meren we af in de Bijlmer, box 467, het nieuwe tehuis voor onze Jonathan. Het grote zeilen kan van hier uit beginnen.

AL DOENDE LEERT MEN Bladerend door het scheepsjournaal herleven de eerste ervaringen in al hun verscheidenheid, goede en minder goede. Een paar ervan zal ik u niet onthouden. De eerste voorzichtige verkenningen van het vaarwater voor de deur, het schilderen tussen Moerdijk- en Haringvlietbrug, gevolgd door de rondjes Tiengemeten. Al snel kennen we van Strijen tot Stellendam de beste pleisterplaatsen voor lunch of avondeten.

Op elke tocht leren we wel iets, het geweld van een klapgijp, de snel naderende lagerwal na een mislukte poging om tijdig overstag te gaan of de willekeur van de soep in de kajuit bij een wél gelukte overstagmanoeuvre. Ook het overtuigd zijn speelt ons af en toe parten en het vervolgens uit het roer lopen blijkt een onaangename en riskante bezigheid. Maar inmiddels kennen we onze grenzen: eerste rif bij 5 bft, tweede rif bij 6 bft en ijlings naar de haven bij 7 bft.

Langzaam maar zeker wagen we ons verder ‘van huis’ naar Volkerak en Grevelingen. Met 24 lotgenoten als haringen in een ton bij Bruinisse. Wil dat blauwe jacht wat opschuiven....., wil dat blauwe jacht nóg wat verder opschuiven......, verder dan tegen de sluisdeur kunnen we niet! Maar daarna wacht ons een prachtig vaargebied. Dat de sportbetonning hier echter op 1.50 meter staat en niet op 2.00 meter zoals op het Hollands Diep, wordt luid en duidelijk kenbaar gemaakt door de schrapende kiel. Kaartlezen is dus toch een vak!

Een wandeling in Brouwershaven langs de Jacob Cats route vergoedt dan weer veel. Ongeveer rond deze tijd hebben de kinderen (met hun aanhang) ook de Jonathan ontdekt en dus hebben we sindsdien regelmatig het nakijken. Tot ieders genoegen overigens.

Als eind oktober 2000 de Jonathan winterklaar op de wal wordt gezet zijn al onze beginnersverwachtingen meer dan waar gemaakt.

VAN ZOET NAAR ZOUT Het volgende seizoen begint met de kennismaking met het zoute water. Als voorbereiding op de Ramsgatetocht varen Pieter en Haye mee naar Stellendam voor een op-en-neertje door de geul van Rockanje. Het naaktstrand blijkt in mei dunbevolkt, maar ik heb de zee ‘geproefd’.

Ondanks deze gedegen voorbereiding begint de Ramsgatetocht zelf minder gelukkig. Bij het aanvaren van de Roompot lukt het ons om eerst nog even vast te lopen op de Neeltje Jans, na-

SCHIPPER EN SCHIP

tuurlijk bij afgaand tij. De KNRM brengt met 400 Pk verlossing zodat we toch nog tijdig kunnen aansluiten bij de rest van de PZV-vloot. De overtocht naar Shotley verloopt de volgende dag echter voorspoedig, hoewel het zeezeilen meestentijds varen op de motor blijkt te zijn. Suffolk, Titchmarsh, Bradwell en Brightlingsea zijn de overige bestemmingen die deze tocht zo aantrekkelijk maken. En na een rustige thuisreis weet ik het zeker: dit smaakt naar meer!

Vanaf dat moment heeft de Jonathan bij veel PZV-evenementen acte de prĂŠsence gegeven. En als beginnend schipper ben ik trots op de 2000 mijl die nu al op het log staan.

Een tweede Ramsgatetocht (met Paul

van der Kamp als schipper), de 48-uurs tocht en de deelname aan de verschillende weekendactiviteiten hebben daar veel aan bijgedragen.

TEN SLOTTE Hopelijk leest u uit dit verhaal dat de keuze om te gaan zeilen een goede keuze is geweest. Helaas geldt dit voor Elly in mindere mate dan voor mijzelf.

Afvaren en aanmeren zijn voor haar de spelbedervers, manoeuvreren is stress.

Het zeilen zelf daarentegen bevalt haar goed. Maar lange vakanties aan boord en verre reizen zijn aan haar niet besteed. Het gebruik van de Jonathan wordt daar in goed overleg op aangepast.

Wat de keuze van de Winner 950 betreft kan ik slechts zeggen dat het schip aan al mijn verwachtingen heeft voldaan. Het is een relatief snel en wendbaar schip, maar het vraagt daardoor wel voortdurende aandacht. Het vaarcomfort bij een flinke golfslag is door het lage gewicht snel minder aangenaam.

Beweeglijk en bokkig, eufemistisch heet dat een van de kenmerken van een raspaard te zijn. Met mijn genua van 19 m2 scoort de Winner in de zeilprestatiematrix gemiddeld. Een genua nr. 1 (28 m2) brengt de prestaties al dichter bij die van de Dehlers en de X-jachten. Vroeg of laat gaat me dat dus geld kosten!

Technische gegevens Winner 950 Ontwerp Van der Stadt Lengte o.a.

9.53 m Lengte waterlijn 7.60 m Breedte 3.10 m Diepgang 1.70 m Waterverplaatsing 3.50 t Ballast 1.45 t Rompsnelheid 6.70 kn Grootzeil 28.10 m2 Genua 19.30 m2 Masthoogte 14.90 m incl. antenne, vanaf waterlijn Motorvermogen 27 pk Yanmar, 3 cyl. diesel

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

11

SUNSHINE'S DILEMMA

Sunshine’s dilemma: Staat de mast goed?

Zeiltechnisch vraagstuk nr. 11.

B

ij de voorbereiding van het boottrim-weekend bleek dat er veel vragen zijn over het zetten van de mast. Het lukt elk jaar wel weer, maar er is veel onzekerheid. Heb ik het wel goed gedaan? Hoeveel spanning moet er eigenlijk op de wanten? De boot vaart over de ene boeg beter dan de andere.

Ligt dat misschien aan de masttrim?

3. Kijk ook nu weer langs de mastrail.

De mast moet ook nu, onder helling dus nog steeds recht zijn.

4. De spanning op het voorstag moet ongeveer gelijk zijn of met behulp van een achterstagspanner gelijk ge maakt kunnen worden aan de spanning op het hoofdwant. Check dit nadat de spanning op de wanten als voldoende is beoordeeld.

oftewel V’s en D’s met een nummer er achter. De nummering begint beneden.

Het onderwant bij een toptuigage met één stel zalingen heet dus ook wel een D1.

DE VRAGEN Vraag 1: Terwijl de boot in de box ligt kijk je langs de mastrail omhoog en zie je dat de mast niet recht staat. Wat staat je te doen?

Ab Pasman Heb je twijfels dan is een check eenvoudig uit te voeren: 1. Kijk, terwijl de boot gewoon in de box ligt langs de mastrail omhoog. De rail moet in zijwaartse richting recht zijn.

2. Check varend aan de wind bij 3 à 4 Bft of de lijwanten niet loshangen.

Als ze met de hand heen en weer te bewegen zijn staat er onvoldoende spanning op de verstaging.

Vraag 2: De boot heeft een toptuigage met één stel zalingen. Varend buigt de top van de mast naar lij en de lijwanten hangen los. Hoe komt dat en wat doe je eraan?

Vraag 3: Bij een boot met een 7/8 tuig en een dubbel stel zalingen lijkt de spanning op het hoofdwant voldoende. Varend hangen de lijwanten niet slap, maar ter hoogte van de tweede zaling buigt de mast naar lij. Hoe is dit te corrigeren?

BENAMINGEN Vooral bij masten met meerdere zalingen wordt het noodzakelijk een eenduidige benaming af te spreken. We spreken over verticalen en diagonalen

DE ANTWOORDEN OP PAGINA 29

KANAAL 77 • Tijdens de Ramsgatetocht ontving Jan de Vin de Navigators Trophy uit handen van David Forder van de PSA, het deed Jan zichtbaar goed.

• Yvonne Laauwen gaat sinds 21 maart als Yvon Holdrinet door het leven • De Mariken van Alfons Drübers heeft een facelift ondergaan. Ze glimt nu dat het een lust is en haar schipper nog meer!

• Pascal Lambers was minder gelukkig: zijn Time Out viel uit de takels, zijn vakantieplannen in duigen. En het sterkste was nog dat de man die het gedaan had zei dat het niet zijn schuld was!

• Het begin mei gehouden trimweekend was een fantastisch en buitengewoon nuttig weekend. Dank zij de inbreng van de aanwezige professionals, Leigh Brand van Neron en Ton Leeuwestein van Lions Sails en met de hulp van onze eigen instructeurs Ab Pasman, Jacqueline van Amstel, Tom Kipperman en Wim Braun zijn er zijn echt significante verbeteringen aan de betrokken boten bereikt. Dit is zonder meer voor herhaling vatbaar!

• De communicatie binnen de vloot moet voortaan wel perfect verlopen met zoveel nieuwe Marcom B ‘gebrevetteerden’. Van harte gelukgewenst : Bep Delissen, Arend Jan Klinkhamer, Louis Richard, Lidia Roesink, Bauke Sijtsma, Wim Talen en Adri Visser.

12

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

ADVERTENTIE

Ertveldweg 5, (tussen Trintella Shipyard en jachthaven de Viking) 5231 XA, ‘s-Hertogenbosch, Telefoon: 073-6426114, Fax: 073-6414239.

U kunt ook telefonisch of per fax prijs opvragen en bestellen. Wij zenden ‘t dan snel naar u toe.

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

13

SCHIPPER EN HAVEN

Ate geeft ons zijn kijk op Stadt a/h Haringvliet en het bijbehorende water. Vooral de praktische kant van deze haven komt hier bij aan bod.

Schipper en haven

Ate Vogelsang

T

ja, als het verzoek aan je wordt gericht iets over dit onderwerp op papier te zetten, dan vraag je je af wat hierover te berichten valt. Ik heb dan ook veel respect voor mijn creatieve voorgangers die zich in de annalen van hun haven en havenplaats hebben verdiept en hierover met veel elan interessante details in Zeezeilen hebben gepubliceerd.

Aangezien mij mogelijk slaapverwekkende gegevens rondom het verleden van Stadt a/h Haringvliet niet ter beschikking staan en Stadt a/h Haringvliet hemelsbreed circa 5 km van Den Bommel verwijderd is, ben ik blij dat Tom Kipperman het historische gras voor mijn voeten heeft weggemaaid.

Zoals de fantasierijke naam doet vermoeden, is Stadt a/h Haringvliet gelegen aan…inderdaad het Haringvliet, op het eiland Goeree Overflakkee. De naam is verbonden met een grove schrijffout.

Naar mijn mening dient het ‘Gat a/h Haringvliet’ te heten. Afgezien van een bruin café aan de kade van de gemeentehaven, waar je overigens goed kunt eten en op een warme zomeravond gezellig buiten kunt zitten, valt er weinig te beleven. Enige spanning kan nog worden veroorzaakt door een mogelijke lokale hennepkwekerij waar acties door de plaatselijke veldwachter niet uit te sluiten zijn. Zondags in de morgen, rond het tijdstip dat de klokken luiden, is de kledij van gelovige dorpsbewoners met eventuele kwalificatie ‘klederdracht’ een echte bezienswaardigheid. Doordat een respectabel aantal kerkgangers in het zwart is uitgedost en de dames getooid zijn met hoedjes en voile, waan je je niet meer in deze tijd.

De ‘Stadt’ beschikt over een kleine su-

14

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

permarkt waar alle noodzakelijke fourage kan worden ingekocht. Afgezien van het reeds genoemde bruine café, biedt Stadt a/h Haringvliet op culinair gebied even buiten de poort van de commerciële haven een ware frietcontainer, waar zowel zeilers als de locale jeugd naast de vette hap, een uitstekend door de eigenaar zelf bereid nasi- of bamigerecht kunnen nuttigen. Wil je dit buiten eten, bedenk dan wel dat flessenbier uitsluitend binnen mag worden gedronken. Liggen jouw Bourgondische behoeftes op een hoger niveau, dan moet naar Middelharnis worden uitgeweken.

Middelharnis biedt de gemiddelde zeiler, naast de vele pubs, een goed uit de kluiten gewassen middenstand. Ook op ander gebied heeft Middelharnis één en ander te bieden, zoals bezichtiging van het Rien Poortvliet museum. Ik laat het graag aan andere schippers over verdere details betreffende Middelharnis te berichten.

DE HAVEN Stadt a/h Haringvliet beschikt over een kleine goed beschermde gemeentehaven met in het verlengde hiervan, net buiten de ‘Stadt’, de goed beschermde en beveiligde commerciële jachthaven ‘Atlantica’. Atlantica biedt direct toegang tot het Haringvliet, beschikt over onge-

veer 200 ligplaatsen, een botenkraan tot 20 ton, een eigen vereniging en bescheiden sanitaire voorzieningen. Voorzieningen zoals water, licht en elektriciteit zijn op alle steigers aanwezig. De eigenaar annex havenmeester runt de jachthaven samen met zijn zoon op een wijze die een ‘Obersturmbahnführer’ doet verbleken. Er bestaat bij Atlantica niet zoiets als een wachtlijst. Wie het eerst komt, het eerst maalt. Ik heb zelfs de indruk dat niet alle ligplaatsen ieder jaar volledig bezet zijn.

Op het terrein van de jachthaven zijn bovendien staanplaatsen voor caravans beschikbaar. Voor diegene wiens schip te weinig accommodatie biedt, kan de caravan uitkomst bieden. Per m2 box verlangt de havenmeester € 29,- incl.

19% BTW (tarief 2002). Hierbij zijn de kosten voor winterstalling op de kant inbegrepen. Dit tarief is voor een commerciële haven volgens mij niet buitensporig hoog en is voor enkele leden van onze vereniging misschien een overweging waard.

Ondanks het feit dat Atlantica niet echt als een gezellige haven kan worden betiteld, is de jachthaven vooral door z’n ligging interessant. Doordat de jachten in zoet water liggen, biedt dit voordelen in vergelijking met zout water waar het gaat om afzetting en corrosie. Daar-

SCHIPPER EN HAVEN

naast biedt de ligging van de jachthaven, zowel buitenom via de sluis bij Stellendam, als binnendoor via het Spui, een goede startpositie voor weekendtrips op zee.

HET HARINGVLIET Het Haringvliet is een zoetwatergebied, met bij Stellendam via de sluizen directe verbinding naar open zee. De vaarduur van Atlantica naar de zeesluizen bedraagt circa drie uur. Hierdoor is het mogelijk Blankenberge of Rotterdam via zee in één dag te bereiken. Binnendoor via het Spui en de Nieuwe Waterweg kun je zonder schutten de Noordzee te bereiken. Doordat de beroepsvaart op het Haringvliet zeer bescheiden van omvang is kan ontspannen worden gezeild. Hierbij dient de rijkelijk aanwezige betonning niet uit het oog te worden verloren. Overwogen wordt om nabij Stellendam een verbinding van het Haringvliet met het Grevelingenmeer tot stand te brengen. Afgezien van eventuele ecologische voordelen ten aanzien van aquatisch leven, voordelen voor de beroeps- en recreatieve vaart en ontlasting van de sluis bij Bruinisse, heeft dit zonder twijfel consequenties voor het zoutgehalte en waterniveau in de jachthavens van zowel het Haringvliet als het

Grevelingenmeer.

Evenals de Zeeuwse wateren, kenmerkt het Haringvliet zich door verschillende ondiepe platen, waaronder de beruchte Slijkplaat, die grotendeels droog ligt. De waterdieptes schommelen er zeer sterk.

Vlak onder de invaart Middelharnis komend van richting Stellendam bedraagt de diepte circa 35 meter. Nog geen 200 meter kort na dezelfde invaart, iets meer onder de kust, heb ik al eens meer dan 1 uur goed vastgezeten. Het eiland Tien-

gemeten, dat sinds enkele jaren in bezit is van Natuurmonumenten, kan letterlijk goed worden omzeild.

Ik hoop met mijn bijdrage Schipper en Haven een goed beeld over de jachthaven Atlantica in Stadt a/h Haringvliet te hebben gegeven en stel het op prijs op korte of langere termijn medeleden als gast of als ligplaatshouder in de jachthaven te mogen begroeten.

ZEILKLEDING …te kust en te keur!

Geopend: dinsdag t/m vrijdag vanaf 10:00 uur, zaterdag vanaf 9.00 uur, koopavond donderdag

HERMAN LIEVEN ZEILKLEDING Oostwal 6 5211 RC ’s-Hertogenbosch Tel: 073-6131763 Fax: 073-6130786

info@lieven.nl PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

15

WORKSHOP

Workshop elektronische navigatie Een leuke en leerzame workshop

Paul Horstman

N

avigeren te land of ter zee heeft altijd al mijn interesse gehad. De laatste jaren komt het gebruik van elektronische apparatuur in zicht.

Naast Decca en radar wordt er veelvuldig gebruik gemaakt van GPS. De artikelen in Zeezeilen van juni 2002 waren wat dit onderwerp betreft voor mij zeer welkom. Aan de hand van aangegeven informatiebronnen in de artikelen heb ik thuis kennis gemaakt met SeaClear, MapCal en WXTide.

De wintercommissie heeft, naar aanleiding van de vele positieve reacties op deze artikelen, een workshop met dit onderwerp in het programma opgenomen.

Het aantal inschrijvingen was zo overweldigend, dat naast een tweede reeks instructie-avonden tevens het aantal coinstructeurs uitgebreid werd tot vijf.

Zo komt het dat op een januari-avond in de Pub een 30-tal mannen en vrouwen ingespannen naar de LCD-beeldschermen van zes laptops zitten te turen. Is dit de toekomst van het navigeren?

Ja en nee.

Ja: als back-up om snel te kunnen zien waar je zit, of de geplande route gevolgd wordt, om thuis een afgelegd traject nog eens na te spelen, etc, etc. is het een fantastisch hulpmiddel.

Nee: het plannen van routes blijft mensenwerk en dat geldt ook voor het beoordelen van de effecten van natuur en omgeving. Kaart en kompas in de kuip, zullen als hulpmiddel nog lang blijven bestaan.

De workshop bestond uit twee avonddelen en omvatte theorie, korte demo’s van de gebruikte software, hoe die te

Captain Cook en Co Kippenvleugeltjes in roomsaus

D

it gerecht is makkelijk en eventueel gedeeltelijk van tevoren te bereiden. Als tussendoortje of kleine maaltijd.

Kijk de vleugeltjes eerst na op veren en zout ze licht in. Bak de vleugeltjes in boter en eventueel een beetje olijfolie goed gaar en krokant. Doe op het laatst de knoflook er bij, niet aan het begin, anders verbrandt het en wordt het bitter. Haal de vleugeltjes uit de pan, laat ze goed uitdruipen en zet ze tijdelijk opzij (dit kan van tevoren al gedaan worden).

Doe de crème fraiche of koffieroom, onder goed roeren, langzaam bij het bakvet in de warme pan. Mocht het gaan schiften, dan een scheut witte wijn er bij. Dit mag er van mij eigenlijk altijd wel bij. Goed blijven roeren. Op smaak brengen met peper en zout.

Gember geeft er een apart tintje aan dat 16

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

echter niet door iedereen geapprecieerd wordt. Een lekker warm stokbroodje er bij is aan te bevelen. Serveer er een frisse witte wijn bij, bijvoorbeeld Riesling.

Eet smakelijk namens C&C.

Wij hebben de pest aan dit recept

gebruiken aan boord, en de bijbehorende installatie.

Daarnaast kon er in kleinere groepen geoefend worden met de navigatiesoftware.

Dit alles stond onder leiding van Philip Beekman die met de software erg veel ervaring heeft opgedaan aan boord van de Vega.

In het begin zijn de reacties niet van de lucht. Reacties in de trant van: “Veel knoppen hè?”, “Hoe lang moet je hier mee oefenen voordat je ook maar iets kunt?”.

Een topper is het getijdenprogramma WXTide, dat klein, overzichtelijk en erg handig in gebruik is.

De meeste bewondering krijgt het kaartenscan- en kalibreerprogramma “Mapcal” dat bij SeaClear hoort. Slecht gevouwen en scheef gefotografeerde kaarten, vertonen na een kalibratiebewerking de juiste coördinaten.

Wat er nog meer kan met een laptop aan boord, werd gedemonstreerd met het binnenhalen van actuele weerkaarten met behulp van een kortegolfontvanger.

Benodigdheden 3 a 4 vleugeltjes per persoon crème fraiche of koffieroom 1 a 2 teentjes knoflook witte wijn peper en zout gember boter en olijfolie

ADVERTENTIES

De Ramsgatetocht gemist?

Jammer, dan tot ziens bij de zomeractiviteiten en natuurlijk ook op de maandelijkse borrel, in de

Trafalgar Pub PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

17

DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT

Driemaal is scheepsrecht Na eerder een maststrijkinrichting en het bijbehorend gemak ervaren te hebben, besloten wij ons nieuwe schip daar ook mee uit te rusten.

Dat besluit leidde tot een onvoorziene reeks gebeurtenissen.

Hans van Reenen

I

n de jaren tachtig voeren mijn echtgenote Bep en ik met ons gezinnetje in de eerste Lady Five, een Dufour 2800 met korte kiel. De voorgangster van de Lady, een Dufour 24 met de naam Snooper was ooit voorzien van een maststrijkinrichting. Daar hebben we, zeker met Drimmelen als thuishaven, veel gemak van gehad. Na een seizoen met onze nieuwe boot te hebben gevaren, besloten we dan ook om de Lady eveneens van een strijkinrichting te laten voorzien.

Het was toen voorjaar 1986. We hadden een ‘goedkope’ leverancier voor de maststrijkinrichting gevonden, hem de opdracht gegund en met het gebruikelijke enthousiasme hadden we met zijn allen de boot weer vaarklaar gemaakt.

U kent dat gevoel wel. Na zo’n winter op het droge sta je te trappelen om weer te gaan varen! Nou, dat stonden wij dus ook. Maar ja, aan boord werd aan de maststrijkinrichting gewerkt en varen kon dus even niet.

Dat ‘even’ werd enkele weken (!), maar toen was de zaak dan ook op een oor na gevild. De strijkinrichting was geplaatst (hoewel nog niet te gebruiken) en de verstaging was met provisorische wantspanners door middel van roestvrij stalen bouten en moeren geborgd. Mijn vraag of we alvast konden varen werd door de leverancier beves-

18

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

tigend beantwoord en dus moest er het eerstvolgende weekend gevaren worden.

DAT ZIET ER GOED UIT, VAREN MAAR Dat weekend, aan boord aangekomen, wierp ik een korte blik op de verrichte werkzaamheden en de conclusie was al snel: dat ziet er goed uit, varen maar!

Numansgors was inmiddels onze thuishaven. Het zonnetje scheen volop en er woei een lekker windje vanuit het westen., Geen enkele reden om niet de Haringvlietbrug te nemen en richting Hellevoetsluis te gaan. Zo gezegd, zo gedaan en al snel passeerden we de brug, hesen de zeilen en gingen kruisend op weg. Maar, o wee! Net toen alles zo ongeveer weer ‘als vanouds’ begon te voelen, hing plotseling één van de stagen aan stuurboord helemaal los en leek ook de spanning op het tweede stag niet wat die zijn moest.

Gevaar voor mastbreuk dus en daarom als een haas naar voren gerend om te proberen het probleem even te fiksen.

Dat bleek echter door de spanning op de stagen en het hotsebotsen van het schip gemakkelijker gedacht dan gedaan. Eigenlijk zat er maar één ding op: mezelf zo goed en zo kwaad als het ging in de rol van het stag verplaatsen.

Echt fijn was dat niet en het was dan ook maar gelukkig dat we niet ver van jachthaven ‘De Put’ af waren, waar in de luwte de verstaging weer zoveel mogelijk in orde gemaakt kon worden. Het vertrouwen in de constructie was echter danig aangetast en met enige tegenzin werd daarom besloten op de motor terug te varen naar de thuishaven.

De betrokken leverancier, die we de volgende dag op de hoogte brachten van onze wederwaardigheden, toonde zich eerst verbaasd (!), putte zich vervolgens uit in verontschuldigingen en verzekerde ons daarna dat in de loop van de week de goede wantspanners zouden arriveren en dat het werk dan vakkundig zou worden afgemaakt.

DE EERSTE MAST Het volgende weekend beloofde opnieuw mooi weer. Naar de boot dus.

Deze keer niet met het hele gezin maar met alleen schipper, jongste dochter en één van haar vriendinnen. Aan boord zag alles er op het eerste gezicht perfect uit. De verstaging stond stevig en de nieuwe wantspanners, de tapeinden goed in het vet, glommen dat het een lust was. Al snel gingen de touwtjes dan ook los en was het ‘varen maar!’.

Buiten de haven direct de zeilen opgezet, de motor uit en onder een blauwe hemel met hier en daar wat kleine witte wolkjes en een windkrachtje vier à vijf, gingen we eerst maar eens wat rustig kruisen op het Hollands Diep. Plotseling, bij de vijfde of zesde keer overstag, gebeurde het echter: een reuze gekraak, een harde klap en de mast brak en viel in stukken overboord, zeilen en verstaging met zich meenemend.

Dat was wel even schrikken!!!

Tegelijkertijd veranderde het gedrag van het schip drastisch. Zo rustig als het onder zeil had gelegen, zo ‘bumpy’ ge-

DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT

droeg het zich zonder zeil. Daarbij kwam dat de mastdelen, min of meer langszij hangend aan de verstaging, bij elke golfbeweging hard tegen de romp klapten.

Vooral het deel van de mast waarop de lieren waren gemonteerd ging daarbij tekeer.

Van de eerste schrik bekomen probeerden we vervolgens met vereende krachten om mast, stagen en zeilen weer aan boord te krijgen. Dat bleek echter met onze bemanning alleen, nauwelijks te doen. Telkens weer draaide het schip dwars op de golven, waardoor het klappen van mast en lieren tegen de romp angstaanjagende vormen aannam. Gebruik van de schroef leek, vanwege het risico om verstaging in de schroef te krijgen, niet echt aan te bevelen. Bovendien bleek het gewicht van mast en tuigage, nog verzwaard door een forse hoeveelheid water in de zeilen, zwaar tegen te vallen. Gelukkig kregen we na verloop van tijd hulp van een echtpaar met motorboot. Zij reikten ons een lijntje aan en hielden daarmee ons schip met de kop op de golven. Ook verleenden zij anderszins nog de nodige handen spandiensten. Met hun hulp was het tenslotte mogelijk om de hele handel aan dek gesjord te krijgen.

Alles bij elkaar zijn we enkele uren in touw geweest om alles te bergen. Tot het moment dat we assistentie kregen was het ook nog best spannend. Maar gelukkig, aan het eind van de middag, veilig afgemeerd in de thuishaven, was de wereld weer net zo zonnig als tevoren.

Gelet op de moeite die de berging al had gekost onder de betrekkelijk gunstige omstandigheden van dat moment, nam ik me toen direct al voor om ‘de hele handel’ overboord te zetten als zoiets me ooit nog eens zou overkomen. Toen ik kort daarna van de eerder genoemde leverancier hoorde dat de verzekeringsexpert (‘Hij zou alles direct hebben gedumpt!’) niet had kunnen begrijpen dat wij zoveel moeite hadden gedaan, werd het me al helemaal duidelijk. Vanaf dat moment behoorde een goede ijzerzaag tot de vaste uitrusting aan boord. Ik had er overigens toen nog geen idee van dat ik die datzelfde seizoen nog zou moeten gebruiken.

MAST NUMMER TWEE Begin juli vertrokken we met twee boten, onze Lady Five en de Tuimelaar van Els en Fons Navarro, via Scheveningen en IJmuiden naar het IJsselmeer. Daarna hadden we een paar heerlijke zeilweken, met af en toe ook een heel stevige wind, op IJsselmeer en Wadden. Onze nieuwe tuigage hield zich al die tijd fantastisch. Begin augustus begon de plicht echter weer te roepen en moesten we op huis aan. De avond vóór het traject over de Noordzee brachten we in de vissershaven van IJmuiden door. Gelet op het tij was het plan om ’s morgens om een uur of vijf al richting Stellendam

te vertrekken en dan was het lekker als je niet eerst nog eens hoefde te schutten.

De morgen van vertrek was het mooi open weer, met een windkracht 5 à 6 uit west/ zuidwestelijke richting. Vóór we weg gingen controleerden we alles, in het bijzonder ook de verstaging, nog eens goed: alles was perfect in orde.

Echter, na een uurtje of vier zeilen, de stroom was inmiddels gedraaid en we waren in de buurt van het Rem-eiland, was het plotseling weer raak: gekraak, een klap en daar ging de tweede mast van dat jaar.

De rest van het voorjaar en het begin van die zomer hebben we lekker gezeild. Het vertrouwen in de nieuwe tuigage nam gaandeweg toe en wat dat betreft was er dus geen enkel beletsel meer voor een zomerzeilvakantie.

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

19

DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT

Onze eerste reactie was: ‘oh neen hè, niet weer!’. De tweede reactie kwam er direct achteraan: ‘alles overboord!’. Met een dolkmes ontfermde Bep zich over lijnen en vallen. Zelf ging ik met onze ijzerzaag de verstaging te lijf en binnen een mum van tijd was alles nagenoeg los en overboord. Nagenoeg, maar niet helemaal. Een gedeelte van de verstaging was in de schroef terechtgekomen en die werkte dus niet meer. Omdat het schip akelig rolde op door wind tegen stroom veroorzaakte forse golven, had ik tussen de bedrijven door af en toe de motor even laten draaien, met het bekende gevolg.

Inmiddels hadden we via de marifoon de Tuimelaar, die op dat moment een paar mijl ten westen van ons voer, geïnformeerd over de ontstane situatie. Pas nadat we dat contact hadden beëindigd realiseerde ik me dat we eigenlijk helemaal geen contact hadden moeten kunnen krijgen. Immers, de bovenaan de mast gemonteerde marifoonantenne lag intussen met het grootste gedeelte van de antennekabel zo’n zeventien meter diep op de zeebodem. Kennelijk was het kleine stukje kabel dat nog boven het dek uitstak toch net genoeg om de verbinding tot stand te brengen.

Het duurde even voor de Tuimelaar bij ons in de buurt was. Ondertussen probeerden we door afwisselend vóór- en achteruit te slaan de schroef weer vrij te krijgen. Na een tijdje had dat onverwacht toch enig resultaat en bleek het mogelijk weer wat vaart te maken. Net op dat moment arriveerde de Tuimelaar en kwam er ook een boot van de kustwacht ten tonele. Die was enige tijd geleden onze twee zeiltjes in de verte gepasseerd en toen de bemanning kort daarna nog eens omkeek was er nog maar één zeiltje over. Reden om even poolshoogte te komen nemen. Hun vraag of we een sleepje wilden konden we gelukkig met neen beantwoorden.

Hun aanbod om tot de dichtstbijzijnde haven bij ons in de buurt te blijven hebben we wel geaccepteerd. Dat hebben ze overigens geweten, want met maar maximaal vier knopen snelheid rolde hun schip als een dolle, met als gevolg dat de bemanning om de beurt ‘de vissen kwam voeren’. Het kostte een uurtje of wat voor we in Scheveningen waren. Toen we daar tenslotte naast onze begeleider afmeerden en voor het eerst weer eens ‘achteruit sloegen’, geselden de restanten van de verstaging de onderzijde van de Lady.

20

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

Terug aan boord, nadat op ons verzoek proces verbaal was opgemaakt, had de hele bemanning van de Lady het even helemaal gehad. Gelukkig was de Tuimelaar er, met een stevige borrel vergezeld van het advies om ‘eerst even te gaan pitten’ en van de opwekkende mededeling dat de wereld er daarna weer heel anders uit zou zien. Dat bleek later overigens ook echt het geval!

Na het slapen hebben we een oude PZV-truc toegepast.

Een aantal willekeurige voorbijgangers op de punt van ons schip, waarna ik in wetsuit zonder al te veel problemen de schroef kon vrijmaken. Het was maar goed dat dit niet te lang duurde, want de kwaliteit van het Scheveningse havenwater was zoals gebruikelijk allerbelabberdst.

VERBORGEN GEBREK Daarna hebben we eerst nog maar weer eens een borrel genomen op het feit dat we er allemaal zonder kleerscheuren van af waren gekomen.

Tot onze verbazing leverde een rondgang over het schip ons vervolgens een pelikaanhaak op, onderdeel van het voormalige strijkwant. Ondanks het geweld van de mastbreuk en het schommelen en rollen van het schip daarna, was hij in het gangboord blijven liggen. Hij verschafte ons inzicht in de oorzaak van het ongeval.

Wat bleek namelijk, het op de haak gelaste oog was er finaal afgebroken. Het breukvlak liet daarbij duidelijk zien dat de betreffende las maar gedeeltelijk was doorgevloeid, iets wat van buiten af met het blote oog niet te zien was geweest.

De stevige wind die we gedurende een aantal dagen op IJsselmeer en Wadden hadden gehad was kennelijk niet stevig genoeg geweest om het oog te doen afbreken.

De combinatie van zeer stevige wind tegen stroom op de Noordzee was dat wel.

De verminkte haak staat tot op de dag van vandaag nog

DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT

steeds op mijn bureau, als een voortdurende herinnering aan dat gedenkwaardige seizoen. ’s Avonds hebben we, met het oog op het vervolg van onze tocht, voor de zekerheid de noodantenne van onze marifoon, resultaat van een PZV winteractiviteit, maar opgezet. Je moet het geluk niet tarten en het feit dat we via de door de mastbreuk gekortwiekte antenne nog contact hadden kunnen maken mocht je toch wel een gelukje noemen. De volgende dag was overigens, dat zul je altijd zien, een dag met stralende zon en een vlakke zee. Op de motor zijn we via de Nieuwe Waterweg rustig huiswaarts gevaren, een hele ervaring rijker. De derde mast met bijbehorende zeilen en tuigage liet daarna niet lang op zich wachten. En bij die derde mast is het dat seizoen gebleven. Alles bij elkaar varen we nu ruim 25 jaar ‘op eigen kiel’. Voor en na dat gedenkwaardige jaar ondervonden we nooit enig probleem met onze tuigage.

ERVARINGSLESSEN De oorzaak van de eerste bijna-breuk

wijt ik aan een combinatie van gebrek aan professionaliteit van de leverancier en aan mijn naïviteit : ‘Die man heeft er verstand van, dus het zal wel goed zijn!’ De gebruikte bouten en moeren leken weliswaar tamelijk sterk, maar er waren geen zelfborgende moeren gebruikt en met wat spanning op de verstaging zorgde het trillen van de verstaging, onder meer veroorzaakt door de motor, er voor dat de moeren heel snel terugliepen, met het hiervoor beschreven gevolg.

De tweede breuk, in dit geval een echte, was ook een direct gevolg van gebrek aan professionaliteit. De leverancier had weliswaar een kwalitatief goede strijkinrichting afgeleverd, maar was vergeten de wantspanners met splitpennen te borgen. Ik zelf had de installatie, dacht ik, goed bekeken. Doordat de tapeinden lekker in het vet zaten had ik de gaatjes voor de splitpennen niet gezien, maar ik had me ook niet echt afgevraagd of de verstaging niet gezekerd moest worden.

Da’s toch wel stom, zeker onze eerste ‘bijna-breuk’ ervaring in aanmerking genomen. Beide gevallen hadden voor mij

overigens ook iets van de bekende les dat goedkoop (meestal) duurkoop is.

Het derde ongeval is naar mijn mening volledig te wijten aan een verborgen gebrek. Domme pech dus! Dat wil zeggen dat het je altijd kan overkomen, zelfs als je lessen getrokken hebt uit het verleden. Het betreffende ‘gebrek’ zou op zijn best door middel van diepgaand onderzoek, b.v. röntgenanalyse, vastgesteld hebben kunnen worden en dus niet door de gewone gebruiker. Natuurlijk kun je je afvragen of fabrikanten van dit soort vitale onderdelen niet zo’n controle op het laswerk zouden moeten uitvoeren.

De laatste mastbreuk, op zee, leerde ons ook nog iets anders. De eerdere ervaringen, en met name de daaruit getrokken lessen, leidden, toen de nood aan de man kwam, tot snelle en doelgerichte actie. Dat was heel wat waard en dat gold overigens ook voor de aanwezigheid van een goede ijzerzaag.

I.M.S. Industry and Marine Supplies Importeur onderdelen scheeps- en camperbouw Blankensteijn 18 5321 GN Hedel Telefoon 073-5994703 Fax 073-5994604

KORTING 15-40% bij een minimaal aankoopbedrag van fl. 120,PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

21

RAMSGATE 2003

Ramsgate 2003

22

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

RAMSGATE 2003

De ervaringen van een zeuntje

Marijke Alders

N

et lid van PZV en dan meteen mee op de Ramsgate. Er was me verteld dat de Ramsgate een goede introductie is bij PZV en bovendien een leuke en interessante zeilervaring. De trip heeft zeker aan mijn verwachtingen voldaan; op zeilgebied waren er een aantal nieuwe ervaringen voor me, met name de oversteek naar Engeland, de navigatie-uitdagingen van zowel de oversteek als het Thames mondingsgebied en de nachtelijke oversteek terug. Verder vermoedde ik dat het havengebeuren gezellig zou zijn en dat was het ook.

De vloot verzamelde, op twee schepen na die vanuit het IJsselmeer direct naar Engeland gingen, op zaterdag in de Roompot van waaruit zondag naar Oostende werd gezeild. Op maandag de oversteek naar Ramsgate, en dinsdag naar Burnham on Crouch. De volgende 36 uur was het programma vrij; een aantal schepen bleef in Burnham, een ander deel van de vloot ging er op uit om het Thames-gebied wat verder te verkennen. Meer hierover later.

Donderdagmiddag werd er verzameld in Tollesbury, waar we op tijd moesten zijn omdat anders de haven door laag water onbereikbaar zou zijn. In Tollesbury werd het Captain’s dinner gehouden. De dag erop, vrijdag, konden we niet voor één uur weg; gelukkig, want bijkomen was noodzakelijk. We vertrokken daarom vrijdagmiddag bij hoog water, voor de oversteek naar Nederland, waar de meesten de volgende ochtend arriveerden.

PZV-schip, en een ander schip werd ook bijgestaan door PZV-schepen toen er op zee een vissersnet in de schroef kwam. De positiemeldingen iedere twee uur vormden verder een belangrijk aspect van het clubgevoel.

Bij zeezeilen hoort zeeziekte, waar ik voornamelijk op zondagmiddag last van had; de rest van de week minder. Rustiger vaarwater hielp ongetwijfeld, maar ik hoop dat een stuk gewenning ook een bijdrage leverde. Verder was er een heel scala aan pillen en andere adviezen beschikbaar binnen de club om je overeind te houden. Wat een creativiteit.

En dan de navigatie en de bijbehorende elektronica! Prachtige en dure navigatie apparatuur is alleen nuttig als ze werkt en als je weet hoe er mee om te gaan.

Het was interessant om te horen hoe dat op de verschillende schepen ging (I say no more), maar wel opvallend hoe veel er toch werd uitgewisseld over wat wel en niet werkte en hoe er ook links en rechts bijstand werd verleend. En:

good old BBC Radio 4!

Ook geweldig boeiend was het navigeren over de verschillende zandbanken.

Goed zicht blijkt reuze belangrijk om de spaarzame markeringen te kunnen gebruiken. Op de Rosa werden de verschillende elementen als stroming, hoog of laag water en peilingen, goed uitgebuit om slimme routes over de zandbanken te vinden. Het weer zat overigens geweldig mee, voor het grootste deel van de trip was er behoorlijk zicht, en steeds zon.

De Rosa was een van de schepen die woensdag vanuit Burnham on Crouch op pad gingen. We hebben geankerd op de Pyefleet creek om oesters en kreeften te kopen en de benen te strekken. Daarna ging het naar Brightlingsea, waar uiteindelijk ongeveer negen PZV schepen aan de steiger de nacht door brachten. Met onze buren hebben we een memorabel kreeft-eet-festijn aangericht, inclusief een uitgebreide koffie-met-toebehoren. Kortom, een zware dag.

Opvallend was, hoe de club omging met de motorpech van enkele schepen. Een schip werd van Oostende naar Ramsgate gesleept door een ander PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

23

RAMSGATE 2003

Het havengebeuren was ook interessant. Bijvoorbeeld de rol van de verschillende havenmeesters, waarbij ik denk aan de man in Oostende (met een stem als een megafoon) die niets ontging en die één van de PZV schepen met motorpech naar binnen duwde, en de havenmeester in Brightlingsea die ons met zijn bootje helemaal naar onze ligplaats begeleidde.

En natuurlijk ook de “landing drinks” bij aankomst in iedere haven; een noodzakelijke en zeer plezante activiteit. Verder het buurten bij de verschillende schepen. Ik heb veel mensen kunnen ontmoeten en een hoop leuke verhalen gehoord over vorige Ramsgates en wat daar zo al bij voorviel.

En dan de fameuze palavers. Er was me verzekerd dat het meestal knetterende briefings waren. Dat viel op deze reis wel mee geloof ik. Soms viel er niet veel te argumenteren, zonder wind naar Ramsgate op de motor kan niet echt tot veel discussie leiden, hoewel dat wel geprobeerd werd. Maar ik had best wat meer discussie verwacht over de geplande routes over de zandbanken, lijkt me best heel leerzaam.

Het Captain’s dinner (BBQ deze keer) werd vergezeld door vaak hilarisch entertainment. Er werden sea shanties en andere liederen gezongen door het PZV-

24

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

koor, jubilarissen werden in het zonnetje gezet, de Navigators Trophy werd uitgereikt door een vertegenwoordiger van de PSA. Ook de (nu ex-)zeuntjes hebben zich, dacht ik, behoorlijk van hun taak gekweten met een zelf geschreven lied op muziek van “Wild Rover”, en een rondje “opinie-meldingen” van de verschillende schepen.

De terugtocht vond ik een van de hoogtepunten. De Rosa heeft het grootste deel van de tocht kunnen zeilen, wat geweldig leuk was midden in de nacht op de Noordzee. Het oversteken van de shipping lanes vereiste onder meer het goed kunnen inschatten van snelheid en richting van de schepen. Daarna was er voornamelijk leegte en een heerlijke rust. En vervolgens ook nog een zons-

opgang met de verwachte, en indrukwekkende, zonsverduistering.

Hoewel ik dacht dat zo’n nachtelijke overtocht uitputtend zou zijn, viel dat reuze mee. Het wachtsysteem op de Rosa (drie uur op, drie uur af, en voor mij als opstapper overlappend met de wacht van Lidia en Arend Jan), dat een uur na Tollesbury al begon, zorgde er voor dat ik uitgerust bij de Roompot aankwam, en na de sluis vrolijk aan de borrel kon.

Kortom, mijn eerste Ramsgate was een enorm succes en ik hoop er nog vele mee te kunnen maken.

RAMSGATE 2003

En die van een ander

Harmke Timmerman

D

e laatste 15 jaar ben ik niet meer op zee geweest, maar mijn echtgenoot Co gaat nu voor de vierde keer mee, dus ik weet er gelukkig al wat van.

Op het inschrijvingsformulier van Lidia kan ik maar weinig zeemijlen vermelden en voor de rest ben ik aardig analfabetisch, geen enkel diploma. Maar dat schijnt geen enkel probleem te zijn, want ik word ingedeeld op een fijn schip, de Cher, met een prima bemanning, naar later zal blijken.

Co somt regelmatig de nodige feiten en omstandigheden op, wat doorgaans geruststellend werkt, maar ook wel eens wat druk op me legt.

Hoe zal ik de nacht op zee ervaren? Is geen land meer zien echt leuk? Tegen welke windkracht en golfhoogte ben ik bestand? In ieder geval heb ik al twee soorten zeeziektepillen.

Wat zal nu het echte ‘kick-gevoel’ zijn?

Mijn zee-uitrusting komt nu weer van pas en blijkt van off-shore kwaliteit, dus daar zal het wel niet aan liggen, alleen moet ik nog wat thermo-ondergoed halen.

Dan de echte voorbereiding. Veel verhalen gelezen, de boeken ‘TKN’ en ‘Kajuitjachten’ doorgenomen, instructieavonden van PZV gevolgd, zoals marifonie, het weer, elektronische navigatie, de briefing.

En niet te vergeten de prima geregelde reken-oefenavond: Oversteken van de banken in de Thames-monding. Heel simpel, gewoon de kortste weg nemen en genoeg water onder de kiel houden, dan kan je niets gebeuren, blijkt de conclusie van mijn groep onder aanvoering van Aite.

Voor de fouragering mag ik de ‘ontbijten’ en ‘lekkere hap’ verzorgen. Nou,

die mannen kunnen eten hoor en ..... drinken trouwens ook.

Een paar dagen voor vertrek loopt de spanning toch voelbaar op. De laatste weerkaarten worden van de www.wetterzentrale.de uitgeprint en bestudeerd. Als de tekenen niet bedriegen zou het weer wel eens mee kunnen vallen.

Zaterdagochtend word ik, keurig bepakt en bezakt, om 08.30 uur door medezeuntje Eric opgehaald en gaan we op weg naar Wemeldinge, op naar de Cher.

DE REIS Van de Roompot naar Oostende zijn toch nogal wat mensen, en niet alleen de zeuntjes, zeeziek door wat zeegang. Wonderbaarlijk genoeg heb ik nog goede zeebenen.

Bij de twee oversteken wordt noodgedwongen ongeveer de helft op de motor gevaren en de rest gezeild onder lichte weersomstandigheden. Uitgelezen weer voor zeuntjes, die nu waarschijnlijk een te optimistische kijk op het zeezeilen krijgen.

De Palavers: de Vlootvoogd is in de Roompot Marina officieel ingewijd, met zang, een Napoleon-steek, T-shirt en scheepsbel, en onder verstrekking van een oorlam. Voor de rest had de Vlootvoogd dit keer een makkie. Door dat mooie weer? Weinig ‘difference of opi-

nion’ of komt het door zijn definitie van democratie: ‘Inspraak voor velen, uitspraak door één’. Of, het verschil tussen een anaesthesist en een anarchist?

Met een anarchist kun je overleggen!

Wat van de reis het duidelijkst blijft hangen, is het grote clubgebeuren. Hier is echt een vereniging op vaart met 27 schepen, 99 bemanningsleden, waarvan 23 zeuntjes, die het zichzelf en elkaar zo plezierig mogelijk willen maken en vooral willen lachen en plezier hebben.

Men is uiterst behulpzaam voor elkaar, of het nu een lange sleep is, een reparatie, navigatie-uitwisseling, gezamenlijk de shipping lane oversteken bij slecht weer, men blijft maar met elkaar communiceren. Dat is, denk ik, het sterke punt van PZV en dat ervaar je als zeuntje ook heel sterk.

En dan het weer. Wat hebben we geboft! Volgens David Forder van onze Britse zustervereniging PSA is het de eerste week met goed weer, veel zon en hoge temperaturen in Engeland.

DE PECHGEVALLEN Er zijn nogal wat mankementjes.

Blind Date: ‘Een moertje van een nippeltje van een tuitje’ is lek; vervuilde brandstof, en ‘s nachts sleutelen. Het gevolg: een spon-

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

25

RAMSGATE 2003

taan aangeboden sleep van Oostende naar Ramsgate door de Brighid (clubgebeuren!!).

Medway Oyster: Groot stuk net in de schroef op volle zee. Een dapper zeuntje (Eric W.) met geleend wetsuit kan het gelukkig met het vernuft van Reino klaren in 1,5 uur.

Barcadoro: Net in de schroef en drooggezet in Tollesbury. Het valt gelukkig erg mee.

Amadeus: Vervuilde brandstof. Jack Emants, de man met de echte gouden handjes, en expert in het vangen van makreel (!), lost het probleem grandioos op en geeft vervolgens uitgebreid college aan belangstellenden.

Marifoons: Opvallend verschil in reikwijdte, volume en duidelijkheid tussen de diverse schepen.

EN DAN Hoe houd je de vloot in toom, wanneer ze vrijdags weer in alle vroegte staan te trappelen om terug te gaan? Heel simpel, sluit ze op in een haven met een drempel, die alleen bij HW is te nemen, zo tegen 13.00 NZT. Briljant idee! Gun je iedereen een lekker relaxte ochtend en ontbijtje na ‘the night before’, met tevens het gevolg dat de hele vloot weer eens een echt nachtje door moet zeilen! Niemand die daar echt bezwaar tegen heeft, alhoewel Jan de Vin het nog wel even probeert met: ‘Nu is er noordenwind, dus we varen om 03.00 uur’. Dank zij zijn 2.10 diepte behoort hij nu bij de late vertrekkers.

CAPTAIN'S DINNER Het dinner is in de vorm van een voortreffelijke BBQ, met kennelijk traditionele items.

David Forder reikte, in mooi engels, de Navigators Trophy, zeer terecht volgens de veelvaarders, uit aan Jan de Vin. In de motivering komt duidelijk naar voren wat iedereen allang heeft ervaren: ‘Een voorbeeldig PZV-er in hart en nieren’.

Als dank mag Jan de rekening van de BBQ betalen want Arie’s creditcard blijkt niet credietwaardig; die van Jan trouwens ook niet. Alom weer gelach.

Huldiging der veelvaarders: Harry Olie 21x, Henk Ankersmid, Jacques de Beule en Alphons Drübers 15x; Bep Delissen, Martin Droogh en Reino Nauta 10x.

26

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

Het optreden van de zeuntjes. Een grandioos succes, aan het applaus af te meten.

De Vlootvoogd roept achtereenvolgens om ‘10 over oneven’ alle schepen met zeuntjes op om nu niet naar hun posities, maar naar hun opinies te informeren. Die verschillen aardig: - Drank maakt meer goed dan vrouwen kunnen stukmaken; een typisch mannenschip.

- De kleinste zeun is blij dat hij nu niet meer in de bakskist hoeft te slapen.

- Ze is liefdevol opgenomen door de bemanning die ruimschoots is voorzien van de nodige ego’s.

RAMSGATE 2003

Dan laten de spuigaten weer van zich horen, alhoewel de indruk is, dat er toch wat meer geoefend moet worden. Talent genoeg, maar wie gaat die kar trekken?

DE TERUGTOCHT Het late tijdstip van vertrek maakt, dat er ‘s nachts moet worden doorgevaren. Mijn eerste nacht op zee, met echt wachtlopen. Spannend. Ik heb ook gemerkt, dat er ‘s nachts afspraakjes op zee worden gemaakt, heel pikant. Het bankje in de maneschijn is daarbij echter verwisseld door 51-50’ Nbreedte en 2-27’ O-lengte. Het schip met radar aan boord trekt wat schepen uit haar nabijheid naar zich toe op het aangegeven waypoint, om met het slechte zicht gezamenlijk de shipping lane over te steken, met uitgebreid onderling marifooncontact over naderende grote jongens. Het blijkt reuze mee te vallen, het blijft bij een tiental schepen.

TOT SLOT Als zeuntje is het voor mij een geweldige tocht geweest die zeker voor herhaling

vatbaar is. Hoogtepunten zijn: Hulp bieden op volle zee, douane aan boord in de Roompot (toch wel spannend of ze het zouden vinden!), de zonsverduistering, het opstaan, douchen, eten en drinken, dus het leven aan boord. Het rekenen en rekenen voor de navigatie en dan toch nog vastzitten in de haven

door te laag water en het Captain’s dinner natuurlijk met zijn vele activiteiten.

Dat PZV het mogelijk maakt om in één week zoveel leuke indrukken op te doen, is iets dat de vereniging hopelijk nog tot in lengte van jaren in stand zal houden.

Bravo PZV en bedankt!

PZV Zeuntjeslied 2003 Op melodie van de 'Wild Rover', tekst van Eric Wuite en Jos Blom Een landrot tot nu toe Heel bang voor de zee Maar we durfden het aan Met de club PZV We zeilden een week Soms zeeziek, soms blij Nu bijna ex-zeuntjes We horen erbij!

Refrein I Ja we varen naar Ramsgate Ook al stormt het op zee Ons kan niets gebeuren Want Louis die vaart mee Palavers onmisbaar, Louis luidt de bel Wij weten de koers niet, maar hij weet het wel Pillen voor ieder en ook voor Louis Maar of ze nou werken, bij hem doen ze het niet!

Refrein II Ja, we varen naar Ramsgate Nee, we blijven niet hier Niet voor het zeilen Maar vanwege het bier

Marifoons zijn heel duur, dan doen ze het goed Maar als we ons melden, weten we nie' hoe ‘t moet Soms hoor je gekraak, soms hoor je geen moer Heel weinig te zeggen, heel veel ge-ouwehoer Refrein I Philips Zeezeilers een serieuze club Over koersen, het weer, we gaan door in de pub Buitengaats in de dauw, ik ben de eerste en ga snel, De zeilkoorts die stijgt, anderen volgen mij wel.

Refrein II Een tros in de schroef, de motor is stuk De zeuntjes zijn technisch, dus we hebben geluk Louis heeft het antwoord, dat deelt hij ons mee Met een bajonetsluiting is alles ok Refrein I De zeun is me steun, voor afwas en puts Gedwee en gedienstig, altijd goedgemuts' Dus als het zover is, de nood is nabij ZEUN AT YOUR SERVICE, immer stand-by!

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

27

RAMSGATE 2003

Ramsgate revisited

Carel Leemhuis

N

a een lange onderbreking van actieve deelname aan een PZVproject, bood DE Ramsgate mij dit jaar de gelegenheid om de ontwikkeling van (de leden van) onze club afstandelijk van dichtbij mee te beleven.

Via het onvolprezen Zeezeilen is het mogelijk om als leunstoelzeiler mee te varen met de vele uitéénlopende stromingen in de PZV. Meedoen geeft meer impact. Ik heb er van genoten.

Tekening Maarten van der Hout

28

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

Wat is mij opgevallen?

Een inmiddels 20 jaar oude kern is nog steeds richtinggevend in alle opzichten, terwijl het ledental is verveelvoudigd.

Een nieuwe generatie begint echter mee aan de trimlijnen te trekken.

Zeilen is à priori meer een individuele dan een teamsport, waarbij de gezelligheid niet uit het oog wordt verloren.

Een individuele sport vraagt om sterke persoonlijkheden. Als je naar de positiemeldingen luistert, en vooral naar de daarop volgende varia, hoor je dat ook.

Het zou leerzaam kunnen zijn om zo’n sessie op de band op te nemen om betrokkenen er mee te confronteren. De communicatie zou daar wel bij varen.

Luisteren is niet alleen een kunst, maar ook een geduld- en procedurekwestie.

Op zee is voor alles wat meer tijd dan in de auto.

Binnen de vloot zijn, zoals overal, voorgangers en volgers. Wat meer zelfstandigheid bij sommigen lijkt gewenst en daar hoeft de voorzichtigheid niet mee overboord te worden gegooid. De theorie is er wel, maar de praktijk kan beter.

Hoe het in de statuten precies is vastgelegd, zoek ik nu niet na, maar het bevorderen van zeemanschap door het van elkaar leren is daarvan de essentie. Het zou voor het ontwikkelen van meer zelfstandigheid misschien goed kunnen zijn om de grenzen verder te verleggen. In dat kader valt te overwegen om naast de onmisbare Ramsgate de organisatie van een meernachtse tocht op te starten. Whitby of Brighton in een 10daagse tocht uit en thuis lenen zich daar wel voor.

Naast de ontwikkeling van het wedstrijdzeilen als door de vorige voorzitter belicht en de elektronische navigatie van de nieuwe voorzitter zal een wat langere tocht in georganiseerd verband wellicht bijdragen aan een uitbouw van de verenigingsactiviteiten en de ontwikkeling van haar leden. Vanuit mijn leunstoel heb ik de indruk dat de wegbrengtochten toch een wat ander karakter hebben, dan van elkaar leren.

Met dank aan Ramsgatecommissie, vlootvoogd en gastheerschipper.

SUNSHINE'S DILEMMA

Sunshine’s dilemma De antwoorden Ab Pasman ANTWOORD VRAAG 1 De mast staat in de box al niet recht.

Oorzaak: De wanten aan bakboord en stuurboord zijn ongelijk aangedraaid. De bedoeling bij het zetten van de mast is om met de hoofdwanten eerst de top in het midden van de boot te zetten. De diagonalen staan daarbij los.

Staat eenmaal de top in het midden dan verhogen we de spanning op de verticalen door aan bakboord en stuurboord steeds evenveel slagen te geven.

De top blijft zo midscheeps staan. Pas daarna komen de diagonalen aan de beurt. Eerste doel is om daarmee de mast recht te trimmen. Regel dus de spanning aan weerszijden zo dat dit het geval is. Daarna spanning verhogen met steeds weer aan beide zijden evenveel slagen.

Als er voor de wal al een bocht in de mast zit zou ik eerst voor de zekerheid willen vaststellen of de top in het midden staat. Is dit het geval dan kunnen we met de diagonalen de bocht eruit trimmen. Zorg er daarbij voor dat de spanning gelijk blijft. Dus steeds aan één kant evenveel slagen er bij als aan de andere kant er af. Zo blijft de relatieve spanning tussen verticalen en diagonalen gelijk.

ANTWOORD VRAAG 2 Het feit dat het lijwant los hangt betekent dat er onvoldoende spanning op het hoofdwant staat. In feite is dit altijd zo als je na een mastzetting voor de eerste keer gaat varen. Voor de wal kun

je het hoofdwant onvoldoende doorzetten. Er staat dan te veel spanning op de spanners. Domme kracht vernielt de schroefdraad. Je moet het varend doen.

Aan lij is de spanning er af en kun je makkelijk aandraaien. Doe twee slagen per keer. Eerst bijvoorbeeld stuurboord, ga overstag en dan bakboord. Totdat het lijwant net niet meer loshangt. De hoofdwanten hebben nu de juiste spanning. Doe hetzelfde met de onderwanten. Je zult overigens merken dat deze

minder spanning nodig hebben dan het hoofdwant.

ANTWOORD VRAAG 3 Het is belangrijk, langs de mastrail kijkend te constateren waar de mast buigt.

In dit geval zit er een buiging naar lij ter hoogte van de tweede zaling. Oorzaak is dat de diagonaal D2 onvoldoende op spanning staat. Dus deze wat aan-

draaien. Varend zal dit misschien moeilijk gaan. Dan maar voor de wal. Dit zal evenwel geen probleem zijn, want D2’s hoeven normaal niet meer dan handvast. Wel natuurlijk beide D2’s evenveel aandraaien. Staan de D2’s eenmaal goed dan zal men er weinig omkijken meer naar hebben.

NB Het voorstag komt in dit verhaal nauwelijks voor, behalve dat er opgemerkt is dat het net zo strak als het hoofdwant getrimd moet (kunnen) worden. Van belang is echter te weten dat de lengte van het voorstag de helling van de mast bepaald. Soms hebben boten een instelmogelijkheid. Hiermee kan een eventuele loef- of lijgierigheid beïnvloed worden. Een langere voorstag geeft meer masthelling waardoor het schip loefgieriger cq. minder lijgierig wordt.

VRIENDEN VOOR VRIENDEN Op zoek naar een eerlijke partner om samen door het leven te zeilen?

VRIENDEN VOOR VRIENDEN bemiddelt met veel succes in Nederland, Duitsland en Belgie.

Inge Kutschera verwacht uw telefoon of e-mail; 0495.651816 of www.vriendenvoorvrienden.nl/zeilers PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

29

VERSLAG ALV

De Algemene Ledenvergadering van de PZV werd gehouden op 11 april 2003 in het Vestzaktheater te Son. Aanwezige leden: 34. Afzeggingen: 13.

Aite de Jong-Ruben, secretaris

OPENING De voorzitter, Ab Pasman, opent de vergadering en heet iedereen van harte welkom.

Mededelingen: • Hij deelt de vergadering mee, dat Dirk de Graaf wegens ernstige ziekte ontbreekt. Zijn penningmeesterschap wordt tot de najaarsvergadering waargenomen door Martin Droogh.

• Verder deelt de voorzitter mee, dat het inschrijfgeld voor nieuwe leden is verhoogd tot 10 euro.

• In het decembernummer 2002 van Zeezeilen staat een stuk van Wim Laauwen met als titel: “Hoe jong is de PZV?”. Dit is een analyse van de samenstelling en leeftijdsopbouw van de PZV. Het bestuur zal in de komende tijd aandacht besteden aan dit punt en zal dit op de najaarsvergadering aan de orde stellen.

Ingekomen stukken: • Lidia Roesink heeft een brief gestuurd over de begroting en zal deze zelf bij het behandelen van de begroting 2003 aan de orde stellen.

OPMERKINGEN VERSLAG ALV-2002 Onder de vermelding dat punt 4 in het verslag, n.l. de overlevingstraining, een duidelijke wijziging heeft ondergaan, wordt het verslag door de vergadering goedgekeurd.

SECRETARIEEL JAARVERSLAG 2002 In het jaarverslag van de vereniging worden vanzelfsprekend ook de activi30

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

Verslag ALV teiten van zomer- en wintercommissie vernoemd. Naast Zeezeilen en de website vormen zij de praktische invullingen van onze vereniging.

Een apart jaarverslag van bovenstaande commissies wordt derhalve als ‘dubbelop’ gezien. Dergelijke verslagen zullen dan ook in het vervolg niet meer gepubliceerd worden.

Het verslag wordt door de vergadering goedgekeurd.

FINANCIEEL JAARVERSLAG 2002 Een opmerking van Wim Laauwen over het verslag: Het op blz. 29 genoemde “begrote tekort” zou moeten zijn “netto kosten”. Lidia Roesink vult aan dat, doordat er in 2002 veel niet-leden met de Ramsgate meegingen, er een positief saldo was. Dit is niet structureel.

Het verslag wordt door de vergadering goedgekeurd.

RAPPORTAGE KASCOMMISSIE De kascommissie, bestaande uit Arend Jan Klinkhamer en Henri Boetzkes heeft vastgesteld dat de financiële administratie goed is bijgehouden en dat de verslaggeving een getrouw beeld geeft van de financiële situatie van de vereniging.

De kascommissie doet de volgende aanbevelingen die door de penningmeester worden ondersteund. a. Aanbevolen wordt dat de penningmeesters van alle commissies hun administratie inrichten op dezelfde manier als de penningmeester van de vereniging en die van de Ramsgatecommissie. Enkele commissies hebben dit al ingevoerd maar nog niet alle. Met name de indeling van de verzamelposten zou bij het administreren door de commissiepenningmeesters moeten worden gelijkgetrokken met de begrotingsindeling. b. Aanbevolen wordt om alle kosten en lasten van de ledenadministratie apart te administreren en als blok te consolideren bij de verenigingspenninmeester. Hetzelfde geldt voor de websitecommissie. Met name de reiskosten leverden achteraf teveel adminstratie op. c. Gebleken is dat de waarderingsgrond-

slag van de voorraden in het verleden niet altijd was te achterhalen. Het is aan te bevelen om dit standaard als toelichting op te nemen bij de balans.

De kascommissie stelt de vergadering voor de penningmeester en daarmee het bestuur van de PZV te dechargeren voor het gevoerde financiële beheer over 2002. De vergadering gaat daarmee bij acclamatie akkoord.

Samenstelling kascommissie 2003: Henri Boetzkes, Arend Jan Klinkhamer en Bob van Engelen als reserve.

BEGROTING 2003 Ter vergadering wordt een gewijzigde begroting aangeboden. De uitgaven voor de productiekosten van Zeezeilen worden met 600 euro verhoogd tot 5100 euro, waardoor een negatief exploitatiesaldo van 600 euro ontstaat.

De totale begroting komt daarmee op 23.910 euro.

In het bestuur is twee keer over het door Zeezeilen opgestelde bedrag van 5100 euro gesproken. De gestegen kosten worden verklaard door: a. de gestegen oplage b. het verhoogde aantal pagina’s tot 44 c. een verhoging van de drukkosten met 10% d. het versturen per TPG i.p.v. per stadspost.

Het bestuur gaat er van uit dat de redactie van Zeezeilen zal trachten zo ruim mogelijk binnen de aangepaste begroting te blijven.

Ron van Dootingh vindt het juist, dat het bestuur kritisch kijkt naar een post die meer dan de helft van de begroting in beslag neemt, maar meent toch dat de voorgestelde verhoging moet blijven bestaan. Wim Laauwen: we hadden 5 tot 6 jaar een dunnere Zeezeilen en waren zeer tevreden. Nu hebben we een dikke Zeezeilen en zijn nog meer tevreden.

Dus er moet zeker geen kwaliteitsvermindering komen.

Lidia Roesink licht de door haar ingezonden brief toe.

Ze stelt voor de kosten voor het smoelenboek over 2,5 jaar uit te smeren. Mar-

VERSLAG ALV

tin Droogh antwoordt dat hij het bedrag te klein vindt om dit zo te doen.

Verder stelt Lidia dat de vereniging een zeer hoog vermogen heeft, zonder vaste lasten te hebben. Er zijn ook nauwelijks financiële risico’s. Zelfs voor de Ramsgatetocht, de grootste post op de begroting, worden geen financiële risico’s aangegaan. Er is voor het slotdiner altijd een 48 uurs annulering mogelijk.

Een contributieverhoging door gestegen kosten van Zeezeilen is volgens haar dan ook niet nodig en ze stelt de vergadering voor de hogere kosten uit de reserve van de club te betalen.

Maarten van Herk vraagt het bestuur om een definitie van ‘eigen vermogen’ voor de toekomst vast te leggen.

Dit zal op de eerstvolgende bestuursvergadering aan de orde komen.

De begroting voor 2003 wordt vervolgens door de vergadering goedgekeurd.

PLANNEN VAN DE COMMISSIES Winteractiviteiten Yvon Holdrinet komt in het kort terug op het winterprogramma. De lezing over de Koersk, het bezoek aan Vetus, twee keer twee avonden elektronische navigatie, verzorgd door Philip Beekman met assistenten, twee cursusavonden marifonie gegeven door Henk Ankersmid, een avond over de Cam-race verzorgd door de bemanning van de Brighid en de Cher en als laatste de zogenaamde Wolkenavond waarbij Arend Jan Klinkhamer en Louis Richard ons meer inzicht bijbrachten over het weer en wat wolken hierbij kunnen betekenen.

Yvon geeft aan dat door dubbele avonden de kosten van de wintercommissie omhoog zijn gegaan.

Ook de bijna professionele voorbereiding van de lezingen kost meer geld.

end valt hier dus niet onder.

Het eerste weekend, n.l. het boottrimweekend (voor de eigen boot), vindt reeds voor de Ramsgate plaats. Als jaarlijks hoogtepunt natuurlijk de Ramsgatetocht, verder de 48-uurs tocht, een tocht naar Burghsluis, het Caribbean summer night weekend, het IJsselmeerweekend en het traditionele eindejaarsweekend.

Daarnaast organiseert Martin Droogh een aanbrengtocht naar de kanaaleilanden en zal op 13 en 14 september in Herkingen het overlevingsweekend georganiseerd worden door Mees Dekker.

Peter doet een oproep aan vlotbezitters om te keuren vlotten beschikbaar te stellen en vraagt de leden ook om verouderd vuurwerk. Men kan hem bellen om een en ander te regelen.

Het programma zal zijn: zaterdagochtend - EHBO aan boord zaterdagmiddag - te water met reddingsvesten en vlotten zaterdagavond - een varend diner op de stoomveerboot “De Veerman” zondagmorgen - datgene wat je niet wilt dat ooit zal gebeuren De kosten zijn 35 euro inclusief diner.

Evenals vorig jaar, worden alle activiteiten door projectleiders georganiseerd.

Zeezeilen Docus Heringa komt als hoofdredacteur van Zeezeilen terug op de begroting 2003.

De oorspronkelijke bezuiniging (door het bestuur) van 600 euro op de door Zeezeilen ingediende begroting heeft hem

aanleiding gegeven om een half jaar eerder dan voorzien terug te treden als hoofdredacteur van Zeezeilen.

Verder herinnert hij aan het artikel van Wim Laauwen, dat aangeeft dat het ledenaantal over 10 jaar duidelijk verminderd zal zijn. PZV moet duidelijk publicitair aan de weg blijven timmeren.

Een belangrijk middel hiervoor is Zeezeilen.

Dat Ab Pasman voor Zeilen schrijft komt door Zeezeilen en ook de vereniging van Kustzeilers neemt stukjes over uit ons blad Zeezeilen.

Het is een beleids-issue om hier op de volgende ALV op terug te komen.

Docus neemt afscheid met de opmerking: “Niet ik schrijf het blad vol, maar dat doen de leden”.

Zijn verhaal wordt door de vergadering met applaus afgesloten.

Website Voor de Websitecommissie krijgt Peter Veger het woord.

De website moet gaan leven in de vereniging. Er is een groepje ‘vrienden van de website’ samengesteld dat 3 maal per jaar bij elkaar zal komen om de site steeds verder te doen evolueren.

Nieuwe vrienden zijn welkom.

De website zal ook ondersteuning gaan bieden aan projectleiders, zodat ze bij het organiseren van hun activiteiten de website optimaal kunnen gebruiken.

Verder is de websitecommissie op zoek naar een goede foto om op de homepage te zetten.

Zomeractiviteiten Peter Slikkerveer vertelt dat het a.s. zomerprogramma weer een combinatie zal zijn van zeilen en gezelligheid.

Het kooiengeld blijft 10 euro p.p.p.d. voor de activiteiten waarbij de zomercommissie de bootindeling maakt.

Het eindejaarsweekPZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

31

VERSLAG ALV

BESTUURSVERKIEZING Yvon Holdrinet treedt na 3 jaar af, maar wil gelukkig nóg een periode van drie jaar de kar van de wintercommissie trekken. Waarvoor dank.

Docus Heringa treedt af en wordt geprezen door de voorzitter, die Docus’ verdiensten illustreert aan de hand van een aantal markante veranderingen in Zeezeilen gedurende de afgelopen jaren. Docus leverde in de vorm van ‘Paai’s roerselen’, bijdragen aan Zeezeilen van 1993 tot het moment in 1998, waarop hij het hoofdredacteurschap op zich nam. De volgende nummers kregen kleur en steeds meer kwaliteit. Zelfs in het laatste nummer van Zeezeilen jaargang 22 nummer 1, is de kwaliteit van de foto’s nog meer geperfectioneerd.

Docus ontvangt de traditionele vlag met rode bies en ontvangt een applaus van de aanwezigen.

Hans van Reenen neemt zijn plaats in en wordt wederom in het bestuur welkom geheten. Hans (lidnummer 8046) was eerder 2e penningmeester en later penningmeester.

(In de beginjaren van de vereniging waren er nog 2e penningmeesters, 2e secretarissen en zelfs vice-voorzitters!)

Ab Pasman, als aftredend voorzitter, introduceert zijn opvolger Philip Beekman en dankt hem voor zijn beschikbaarheid. Philip is nog niet zo lang lid van onze vereniging, maar dit is in het kader van vernieuwing eerder een voordeel dan een handicap.

Philip Beekman bedankt de vergadering voor het in hem gestelde vertrouwen.

Hij schetst in het kort de veranderingen in de vereniging, waaraan de voorzitter leiding heeft gegeven.

De Quo Vadis-discussie heeft duidelijk de richting aangegeven waarin de vereniging zich moest ontwikkelen. We hebben thans in de zomer veel zeilactiviteiten waarbij het sociale aspect, naast het zeilen, belangrijk is.

Ook de introductie van de website is mede dank zijn inzet tot stand gekomen echter, zoals elk schip altijd zijn puntenlijstje houdt, zo zal er ook in de PZV steeds werk te doen zijn.

Vervolgens krijgt ook Ab onder dankzegging de vlag met rode bies.

Philip overhandigt Docus en Ab een attentie, mede als dank naar het thuisfront.

In zijn antwoord zegt Ab Pasman dat hij vanaf december 1993 in het bestuur zit. Hij haalt het gezegde van Docus Heringa aan: “Indien je verjonging wilt, 32

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

moet je beginnen ze in het bestuur te zetten”.

Hij vindt voldoening in het feit dat er nu veel gevaren wordt in de PZV, met een goed programma van de zomercommissie. Daarnaast was het, zij het soms met veel moeite, steeds mogelijk nieuwe mensen te vinden die zich willen inzetten voor de vereniging.

WEBSITECOMMISSIE Philip Beekman deelt mee dat het bestuur voornemens is op de najaars-ALV de websitecommissie een permanente status te verlenen. Tot die tijd blijft Ab Pasman voorzitter van de websitecommissie. Als nieuwe voorzitter heeft Philip reeds geleerd dat het in de vereniging een goede gewoonte is om bij wisseling van de wacht je eigen opvolger te zoeken, dus moet Ab nog één keer op zoek.

Docus Heringa stelt voor om de voorzitter van de websitecommissie ‘hoofdredacteur’ te noemen. Het voorstel wordt

meegenomen naar de bestuursvergadering.

RONDVRAAG EN SLUITING Marijke Laauwen stelt voor om bij activiteiten, de booteigenaren PZV-folders te geven. Peter Slikkerveer antwoordt, dat deze samen met nieuwe vlaggen steeds aanwezig zullen zijn bij de activiteiten.

Klaas Rooijens heeft ooit een afgekeurd vlot ter beschikking gesteld van de vereniging. Hij vraagt zich af waar dit vlot gebleven is. Niemand weet hierop het antwoord dus er zal enige naspeuring gedaan moeten worden.

Bep Delissen verbaast zich erover dat hij nog zoveel PZV informatie per post aangeboden krijgt.

De voorzitter sluit de vergadering met dank voor ieders aanwezigheid.

ADVERTENTIE

Scheepsdieselmotoren Via Rolf ® Yachtservice in goed overleg naar oplossingen op maat Wij meten de conditie van uw dieselmotor, geven objectief advies over herstel, revisie of vervanging, leveren onderdelen of complete installaties, voeren reparaties uit Wij leveren alle merken en typen scheepsdieselmotoren en aanverwante artikelen en geven indien nodig inbouwinstructie Contactpersoon: C.R. Ruijter jr Den Haag Tel 070-4275786 / Fax 070-3455365 Gsm 06-28336380 E-mail rolfruijter@hetnet.nl

Via Rolf is niet merkgebonden en is mobiel………………

JACHTZEIL MAKERIJ Veerhaven 4485 PL Kats ZldV 0113 - 600291 fax 0113 - 600249

Lion Sails

Ton Leeuwestein Tel. privé 0113 - 227028

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

33

MONSTERROL

MONSTERROL NIEUWE LEDEN Marijke Alders Jos Blom Martijn van Dijk Remco van Herk Albert Riedstra

Gounodstraat 2A, apt 3F, B-2018 Antwerpen Prinsenlaan 22, 6542 TB Nijmegen Wielewaal 31, 5667 AA Geldrop Castorstraat 55, 5631 EL Eindhoven Souverein 11, 5283 PM Boxtel

ADRESWIJZIGINGEN Ans en Henri Boetzkes Weringedonk 20, 5708 AM Helmond Aad en Olga Bostelaar Redoute 7, 3221 LM Hellevoetsluis Bart Buizer Crooswijksebocht 21c, 3034 NC Rotterdam Cees van Doorn Nieuwe Loosdrechtsedijk 262, 1231 LH Loosdrecht Yvon Holdrinet Bredestraat 160, 6543 ZX Nijmegen Renée van der Kolk Gr.W.de Oudelaan 118, 1412 AR Naarden Jan-Willem Polman Eerste Helmersstraat 243-I, 1054 DX Amsterdam Daan Richard Avenue Hansen Soulie 106, B-1040 Brussel Sikkes de Vries Biesdelselaan 7-E, 6881 CA Velp Een ieder die verhuist, graag een adreswijziging naar de ledenadministratie!

024-3733571 040-2574886 040-2443224 0411-682844 0492-520511 0181-393340 010-2334894 035-5779971 024-3776467 035-6950629 020-6851121

aldersm@skynet.be j.blom@let.kun.nl martijn.vandijk@atosorigin.com remco@vanherk.net albert.riedstra@home.nl

chvd@planet.nl

NIEUWE EIGENAREN EN NIEUWE SCHEPEN Eigenaar Naam boot Thuishaven Opmerkingen Gerard Jorna Todo Corazon Hellevoetsluis Bavaria 37 Gerard Schonck Free Bird Bruinisse Najad 331 Een ieder die van boot of ligplaats wisselt, graag een adreswijziging naar de ledenadministratie!

GEEN LID MEER Jacob Hudig, Jan Winkel

ZEEZEILEN, het verenigingsblad van de Zeezeilvereniging van Philipsmedewerkers PZV (verschijnt 4x per jaar)

BESTUUR Philip Beekman, voorzitter Aite de Jong-Ruben, secretaris Martin Droogh, wnd penningmeester Yvon Holdrinet, voorzitter winteractiviteiten Peter Slikkerveer, voorzitter zomeractiviteiten Hans van Reenen, hoofdredacteur Zeezeilen COMMISSIE ZOMERACTIVITEITEN Peter Slikkerveer, voorzitter Ramsgate tocht: Lidia Roesink Arie van der Padt, penn.m.

Henri Boetzkes Paul van der Kamp Zomeractiviteiten: Johan Kortas Haye van der Werf zac@pzv-zeezeilen.nl

Floralaan West 304 Het Laar 31 Stationsstraat 62 Bredestraat 160 De Vetbergen 30 Mauritsgaarde 16

5644 BP Eindhoven 5551 ZC Dommelen 5461 JW Veghel 6543 ZX Nijmegen 5581 TZ Waalre 5671 XM Nuenen

040-2122792 040-2070884 0413-352929 024-3776467 040-2218040 040-2834837

bestuur@pzv-zeezeilen.nl

COMMISSIE WINTERACTIVITEITEN Yvon Holdrinet, voorzitter Arie van der Hoek, secretaris Jan Vermeulen, penn.m.

Maarten van Herk Wim van Roode

REDACTIE ZEEZEILEN Hans van Reenen, hoofdredacteur Bep Delissen, penn.m.

Willy Delissen, redacteur Boudewijn Lacroix, redacteur Bauke Sijtsma, redacteur Vormgeving: Johan Cranendonk Jan Statius Muller

WEBSITE COMMISSIE Ab Pasman, voorzitter Peter Veger, webmaster Ernst-Jan Huijbers Gerard Jorna Marja Snoeyen.

wac@pzv-zeezeilen.nl

zeezeilen@pzv-zeezeilen.nl

wsc@pzv-zeezeilen.nl

INFORMATIE LIDMAATSCHAP, LEDENADMINISTRATIE en BOOTADMINISTRATIE Peter Veger, Prins Hendriklaan 18, 5684 GP Best. Tel 0499-373994, e-mail: ledenadmie@pzv-zeezeilen.nl Zijn er wijzigingen in Uw adres of in de gegevens van Uw boot, geeft U die dan door. Ze worden dan ook opgenomen in de Monstorrol.

BETALINGEN Contributies en betalingen voor cursussen, oefenweekenden en advertenties in Zeezeilen moeten worden gedaan aan de respectievelijke rekeningnummens. Gelieve bij betalingen steeds de aard van de betaling te vermelden.

Voor betaling van de contributie wordt een acceptgirokaart toegezonden.

De redactie van Zeezeilen verstrekt advertentietarieven op aanvraag.

Girorekeningen: Bestuur postgiro 1621722 t.n.v. PZV te Veghel Administratie: postgiro 3222325 t.n.v. PZV Contributie te Best Commissie Zomeractiviteiten postgiro 4103394 t.n.v. PZV Zomeractiviteiten te Roosendaal Commisie Winteractiviteiten postgiro 2939005 t.n.v. PZV Winteractiviteiten te Best Redactie Zeezeilen postgiro 5116862 t.n.v. PZV Zeezeilen te Best KOPIJ ZEEZEILEN zeezeilen@pzv-zeezeilen.nl Kopij (in Word, Arial 10 pt) inleveren bij Hans van Reenen, Mauritsgaarde 16, 5671 XM Nuenen, tel. 040-2834837, vanreenen@wxs.nl of zeezeilen@pzv-zeezeilen.nl. De redactie stelt het op prijs dat u de aanwijzingen in “Enkele richtlijnen voor het schrijven van een stukje voor Zeezeilen” volgt, welk document is op te vragen bij de redactie. Ook kunt u het vinden op de PZV website, onder Zeezeilen.

De redactie van Zeezeilen kan aanpassingen aanbrengen vanwege de leesbaarheid of de omvang. Bij grote veranderingen wordt met de auteur contact opgenomen. De redactie behoudt zich tevens het recht voor om een artikel naar een volgend nummer door te schuiven.

Vergeet de illustraties niet!

WEBSITE: www.pzv-zeezeilen.nl Nu ook met een listserver voor directe berichtgeving tussen leden onderling.

34

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

PZV IN KLEUR

Ramsgatetocht, veel zon maar weinig wind

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003

35

36

PZV ZEEZEILEN 2 - JUNI 2003