an vzw sch rift van Kar ava 3-m aan del ijks tijd nr. 2 tigs te jaa rga ng win ent Vijf 9 201 apr il - mei - jun i Gee rde gem vaa rt 96 v.u. Ger d Ver tom men wer pen X ifte kan too r 209 9 Ant 280 0 Mec hel en Afg
l’Amour Toujours Dwars door ArgentiniÍ
Van Buenos Aires naar het einde van de wereld
Love story?
Partners in crime?
Week van de vrijwilliger
Liefde voor onze reisbegeleiders
Voorwoord Reisfoto - Ierland Week van de vrijwilliger Onbekend = onbemind / De Kaukasus in beeld Karavaan-@genda Partners in crime? Reisverhaal in beeld: Canada West Avontuur Column / Liefde zal altijd overwinnen Staycation / 4 tips kortweg kortbij Van Buenos Aires naar het einde van de wereld Around the world langs de ViaVia reiscafĂŠs / ViaVia Leuven 3 keer instant verliefd op Joker-reis
Mitte Scheldeman
Inhoud + Colofon
Dorien Mellaerts
2
Colofon Cover: Elena Moens / Liefde in Salar de Uyuni Samenstelling: Jonathan Cooman Teksten: De vermelde reisbegeleiders van Karavaan en gastauteurs Eindredactie: Annelies Buys & Jonathan Cooman Lay-out: Jonathan Cooman Druk: Drukkerij Antilope De Bie Papier: cyclusprint, gerecycleerd en chloorvrij
de Karavaan nr. 2
3 4 6 10 15 16 20 25 26 28 32 34
Sanne Moonemans
Jonathan Cooman
Eindredacteur De Karavaan
Zona de peligro
We hadden die nacht een vulkaan bedwongen. ‘s Avonds vertrokken, de nacht door de vulkaan beklimmen, enkel verlicht door de volle maan. Het was snikheet. Boven op de top passeerden we een bordje: “Zona de Peligro por Impacto de Rocas Volcánicas a partir de aquí”. Oftewel: “Gevarenzone voor vallend vulkanisch gesteente vanaf hier.” We marcheerden vrolijk verder. Het was middernacht voorbij. We hebben het ijskoud omdat we nat zijn van het zweet, en er stond veel wind op de top. We installeerden ons en maakten vuur. Hier zouden we ontbijten en dan de zon zien opkomen! Maar eerst legden we de laatste meters stijl af naar de krater. Uit de krater stegen dichte dampen op en we zagen een felle gloed van het magma. De vulkaan maakte een oorverdovend ronkend geluid! Oog in oog met geweldige natuurkracht, die even mooi als verwoestend kan zijn. Enkele uren en kamvuurkoffietjes later, zagen we de zon opkomen. Dáárom reizen we! Die vlinders in je buik die verdomd veel op liefdesvlinders lijken. Een nacht later zitten we ron cocas te drinken in de club Oxygeno, in León, Nicaragua. Die Nicaraguanen kunnen er wat van! We kijken onze ogen uit op de kronkelende lijven op de bachata en reggaeton. We moeten eraan geloven. Eén voor één worden mijn groepsleden meegetrokken in het zwoele gedans. We leren al snel wat de gouden regel is hier: Je mag dansen met wie je wilt, zeg maar gerust schuren. Dat is dansen. Maar maak géén oogcontact! Want dan pas ben je aan het flirten. Benieuwd kijk ik rond wie van mijn groep deze regel in acht neemt. Wie zoekt er toch de liefde in het oog van zijn of haar danspartner? Of wacht, zie ik daar nu twee groepsleden naar elkaar lonken?
de Karavaan nr. 2
Vooraf
Costa Rica & Nicaragua was één van mijn meest geweldige reizen. En dan moet je weten dat iedereen boekt voor Costa Rica, maar verliefd wordt op (of in?) Nicaragua. Liefde slaat toe wanneer je het minst verwacht, dat is met reizen niet anders. We nemen je in deze Karavaan dan ook graag mee naar bekende en minder bekende bestemmingen, om je aan te sporen het onbekende te gaan opzoeken, ver en dichtbij. Ook onze begeleiders kunnen genieten van de liefde die hun deelnemers voor hen ontwikkelen, zij het platonisch. Tijdens de Week van de Vrijwilliger stuurden verschillende happy reizigers hun dankbetuiging naar hun reisbegeleider. We staan door ook even stil bij het verlies van een kanjer van een reisbegeleider, Klaartje... Die eveneens een sterke band had met Nicaragua. Ook dat is liefde: verliezen, maar niet vergeten.
3
Reisfoto
4
de Karavaan nr. 2
Ierland Wandelparadijs De Gap of Dunloe, één van de wandelingen die ik nooit zal vergeten. Tijdens onze roadtrip door Ierland maakten we kennis met deze prachtige vallei onder een stralende zon. Toen we ‘s ochtends werden opgepikt door een oldschool busje keek iedereen verbaasd naar elkaar. Zeker toen de excentrieke chauffeur uitstapte. Na een kwartiertje wandelen waren we dat allemaal vergeten want de Gap of Dunloe is echt de moeite waard. Te voet door de vallei, lunchen vlakbij het water en dan met een bootje terug naar de start. Genieten van begin tot einde! Tekst en foto: Bart Vermeiren @bart2525 Jouw foto in De Karavaan? Tag ons op Instagram: @karavaanvzw
Reisfoto de Karavaan nr. 2
5
Week van de vrijw In de eerste week van maart worden alle vrijwilligers van het Vlaanderland in de bloemetjes gezet. Het engagement van onze reisbegeleiders is niet te onderschatten. Dat ontgaat ook de deelnemers van onze groepsreizen niet. Lof voor onze vrijwilligers van hun reizigers!
Week van de vrijwilliger
Noorwegen Liefste Jürgen, Twee weken hebben wij samen met jou het mooie Noorwegen mogen ontdekken. Ieder van ons was een groentje op vlak van Joker-reizen. Wij waren dan ook heel blij om met zo’n ervaren reisbegeleider en fervente Noorwegenliefhebber op pad te mogen gaan! Ieder van ons heeft mooie herinneringen overgehouden aan deze reis: - Het wildkamperen bij de Kjeragbolten - De nachtelijke zwempartij in het ijskoude water van de Noorse fjorden - De avontuurlijke gletsjerwandeling op de Nigardsbreen - De roadtrips waar onze “zangkunsten” ten volle werden ontplooid - Op een rustige namiddag een medereiziger in een trekrugzak proppen Wij kunnen nog zoveel dingen opnoemen die ons zullen bijblijven. Maar vooral het eindeloos plezier en de veelvuldige lachbuien zullen wij blijven koesteren! Jürgen, wij kunnen je niet genoeg bedanken voor deze mooie reis, die wij zijn gestart als volkomen vreemden en hebben beëindigd als een toffe vriendengroep! Wij kijken uit naar alle uitstapjes die nog zullen volgen en dan vooral naar ons kampeerweekend in de Ardennen, dat zeer binnenkort zal plaatsvinden! De dwapkes: Bram, Christel, Lynn, Sara, Sarah, Thomas & Wouter
6
de Karavaan nr. 2
williger Ierland Binke maakte er van bij de start een fantastische reis van met deze fantastische wandeling in Torc. Eentje om nooit te vergeten! Ze was van alle markten thuis en maakte er voor ons een onvergetelijke vakantie van. Kampvuurtje maken voor de BBQ? Binke zorgt er mee voor dat het vuur blijft branden. Vol overgave! Bart Vermeiren
California
Lise Staes
de Karavaan nr. 2
Week van de vrijwilliger
De foto is genomen op een rots midden in Yosemite National Park. De week ervoor hadden we leren surfen in Santa Monica en net voor de foto had Carolien besloten om in de lucht te springen. Wat je niet ziet op de foto is dat er voor de rots heel veel mensen stonden te gapen! Caroline was er steeds voor me en zorgde voor een goede sfeer in de groep. Iedereen voelde zich goed! Merci Caroline!
7
Mexico Op weg naar de Cenotes, met een topbegeleidster en toptaxichauffeur! Heel veel liefde voor Krosje! #Mexico Julie Nuyts
Rwanda - Oeganda Even omkleden voor het betreden van de moskee... Duizendmaal dank aan een reisbegeleidster en tijdelijke 2e mama uit de duizend! Rita for president Xavier Mortiers
Week van de vrijwilliger
Tanzania
8
Lieve Kaat, Altijd stond je paraat met een lach op je gezicht. Bedankt voor alle mooie momenten. Emelie Michiels
de Karavaan nr. 2
Klaartje Cuyckens “Op 19 februari verloren we helaas een erg actieve en geweldig graag geziene reisbegeleider, Klaartje. Ook haar zetten we graag nog eens in de kijker met deze mooie woorden van ex-deelnemer en kersverse begeleider Roos:
Week van de vrijwilliger
Vandaag exact een jaar geleden zag ik dit frisse, warme, genietende snoetje in mijn lens. Wat kon je toch intens genieten van de kleine en grote dingen in het leven. Van een warm theetje bij -20°. Van natuur, cultuur, schoonheid, samenzijn in groep, plezier maken. Van het leven in al zijn aspecten. Je was één van de meest ‘complete’ personen die ik ken. Op veel vlakken keek ik naar je op. Zo was je onder meer het type reisbegeleidster dat ik graag wil worden: een gezellige gangmaker met toch oog voor iedereen, die met een natuurlijke flair haar enthousiasme en intens genot kon overdragen op zelfs de grootste pessimist. Afsluiten met je typische lach of ‘allez mannen, das toch de max’, en iedereen was volledig mee. Je was oprecht geïnteresseerd in hoe het met je vrienden ging en onderhield je contacten met een groot hart, maar naast je drukke sociale leven wou je ook nog de wereld proberen te verbeteren als dat even ging. Je kon zo gepassioneerd vertellen over dingen. Over zoveel verschillende, uiteenlopende dingen. Bewonderenswaardig. Maar je leven, lieve Klara, dat was nog niet compleet. Je had nog zoveel avonturen gepland, nog zoveel mensen te verblijden met je aanwezigheid. Zo abrupt van ons weggenomen, wat doet dat pijn. Ik neem je mee in mijn gedachten en herinneringen, en als een voorbeeld van hoe je 100% in het leven kan staan.” Roos Bommerez de Karavaan nr. 2
9
Onbekend = onbemind
De Kaukasus in beeld
Onbekend = onbemind
Tekst en foto’s: Sanne Moonemans
10
Landen aan de oostelijke zijde van ons Europese continent fascineren mij al jaren, en elke keer als ik de kans krijg op reis te gaan, verkies ik een bestemming richting het oosten boven het westen, in tegenstelling tot vele anderen die een meer gebruikelijk vakantieoord kiezen, zoals Spanje of ItaliĂŤ, om hun vrije dagen door te brengen. Een keuze waar het merendeel van mijn vrienden en familie die ik achterlaat, niet heel erg gelukkig mee bleken. Hoewel men weinig weet over deze landen bleven de achterblijvers mij attenderen op de stereotypen en vooroordelen tot op het moment dat ik klaar stond te vertrekken. Toch kon dat mij niet tegenhouden om wederom op avontuur te gaan. de Karavaan nr. 2
Hoewel de zuidelijke Kaukasus een regio was waar ik al lang van droomde ooit te bezoeken, werd ik na de eerste afgelegde kilometers toch geconfronteerd met het gebrek aan kennis dat zelfs ik als doorgewinterde Oostblokganger had. Natuurlijk had ik verwachtingen; ik deed wekenlang research naar wat de beste route was om moeilijkheden te ontwijken en er zeker van te zijn dat ik in de korte tijd die ik had, toch de mooiste plekken kon bezoeken. Maar tegelijkertijd had ik geen idee wat mij te wachten stond. Naast de vele mooie foto’s en veelbelovende reviews die ik tegenkwam tijdens mijn voorbereiding, wist ik eigenlijk bijzonder weinig. Mijn eerste stop van deze trip was Tbilisi, de hoofdstad van Georgië waar ik met het vliegtuig aankwam. Direct bij het verlaten van het vliegveld werd ik al geconfronteerd met de sporen die de rode tijd hier achter heeft gelaten. De bus naar het centrum was alleen te betalen met lokale munten via een automaatje in het midden van het voertuig. Maar ik had nog geen cash. Terug in de aankomsthal ging ik op zoek naar een wisselkantoor. De enige plek waar dit kon, zat een
nors mannetje die mij direct afwees met “I ghev breek.” Juist. Dat snelle bestaan waar tijd geld is, wat we in het hectische westen gewend zijn, is hier totaal niet van toepassing. Alles op z’n dode gemak. Geduldig wacht ik dus af tot de meneer zijn tas koffie uit heeft en voor mij enkele tientallen euro’s omwisselt. Na een lange, hobbelige busrit kom ik aan in het centrum van de stad. Wederom een sterk contrast. Want Tbilisi is geen grijze Sovjet stad, maar een bruisende metropool die inmiddels het nieuwe Berlijn wordt genoemd. Straten zijn bezaaid met hippe koffietentjes en burger restaurants die je bijvoorbeeld ook in Antwerpen op elke straathoek tegenkomt. Maar ook voor een glimp van de traditionele keuken hoef je niet ver te zoeken. Tbilisi is een perfecte mix van de beste dingen die Oost en West te bieden hebben. Na een paar dagen van deze fantastische stad te hebben genoten, nam ik een nachttrein richting de buren: Bakoe, Azerbeidzjan. Wederom stond ik oog in oog met de stempel die het communisme hier achter heeft gelaten. De trein was gammel, maar
Uitzicht over het Kazbegi gebergte tijdens een prachtige wandeling richting het noorden.
Rubriek de Karavaan nr. 2
11
Halverwege de Military Highway: een essentieel fotomoment voor de passerende toerist.
Onbekend = onbemind
redelijk comfortabel. Er liep een aardig, Russisch sprekend vrouwtje rond aan boord om iedereen van thee te voorzien. Tot de avond viel liep ze talloze keren heen en weer door het oubollig gestoffeerde gangpad. De grensovergang verliep bijzonder moeizaam. Een van de dingen waar ik wel op voorbereid was. Azerbeidzjan is tot de dag van vandaag namelijk in oorlog met een van haar buren; Armenië.
12
Al sinds 1988 zijn de twee landen in strijd over een stuk grondgebied genaamd Nagorno-Karabach. Lang verhaal kort: er werden duizend vragen gesteld over mij, mijn reis en of ik naar Armenië was geweest. ‘Natuurlijk niet’, vertelde ik ze. En na uren van inspectie, reed de trein door naar het eindstation. Eenmaal aangekomen in Bakoe, kreeg ik wederom te maken met een soort cultuurschok. Het station was van top tot teen bedekt in glinsterend wit marmer, waar geen vuiltje op te bekennen was. Azerbeidzjan staat 180 graden tegenover Georgië, op bijna elk denkbaar vlak. Hier zijn de meeste mensen Islamitisch, in Georgië Orthodox Christen. Azerbeidzjan kent weinig vrijheid van pers en meningsuiting, terwijl
de Karavaan nr. 2
de buren hier al een stuk progressiever in zijn. En bovenal: in Azerbeidzjan, of vooral Bakoe, wonen hele, hele rijke mensen. Deze stad doet denken aan het absurdistische van Dubai; veel pracht en praal waar zo veel mogelijk mee gepronkt dient te worden. Hoewel dit een bijzondere ervaring op zich was, heeft de stad verder weinig te bieden. Het binnenland heeft daarentegen een meer authentieke beleving te bieden. Zoals mijn volgende stop; Şəki. Deze stad bereikte ik per marshrutka, een minibusje omgebouwd om zo veel mogelijk mensen erin te kunnen proppen. Needless to say, werd er veel harder gereden dan zowel de gemodificeerde Mercedes als de slecht onderhouden wegen aankonden. Maar wonder boven wonder, kwamen alle passagiers er zonder kleerscheuren vanaf. Şəki is vooral bekend om het Paleis van de Khan, een oud zomerverblijf geroemd om het prachtige glas in lood, en tevens UNESCO erfgoed. Na deze indrukwekkende plek te hebben bezocht, spring ik wederom aan boord van een marshrutka; terug naar Georgië. Dit keer om al het natuurlijk schoon dat dit land te bieden heeft te ontdekken.
Nationaal park Lagodekhi was als eerste aan de beurt. De hoofdattractie hier is een uitgestrekt meer van Noord-Oost GeorgiĂŤ tot de Russische provincie Dagestan. Hoewel je hier trektochten van meerdere dagen kunt maken, koos ik voor een korte hike richting een prachtige waterval om vervolgens weer rechtsomkeer te maken. Na Lagodekhi reisde ik richting het Kazbegi gebergte via Tbilisi, om nog een extra dagje van de stad te genieten, khachapuri te eten en tot rust te komen voor de volgende fysieke uitdaging. Eenmaal in Stepantsminda aangekomen, een klein dorpje aan de voet van de berg, neem ik na een sterk ontbijt met vers brood en Georgische kaas een 4x4 wagen richting het eerste plateau in dit brute berglandschap. Hier staat een van de bekendste toeristische trekpleisters: Gergeti Trinity Church, van waaruit je een prachtig uitzicht hebt over de omgeving. Van hieruit kun je wederom zo ver wandelen als je zou willen, maar voor mij
was dit weer een dagtrip. Hoe hoger ik kwam, hoe kouder het werd wat een aangename verandering was na de broeierige zomertemperaturen in de stad. Na een kilometer of 10 begint de zon te zakken, en besluit ik dat het tijd is terug te keren voor een avondmaal uit de Georgische keuken, waar ik inmiddels groot fan van ben geworden. De volgende dag is het helaas weer tijd om de eerste stappen huiswaarts te zetten, dus pak ik mijn backpack voor een laatste keer terug in en stap op een marshrutka richting Tbilisi om vervolgens een taxi naar het vliegveld te nemen. Samengevat: de Kaukasus is ondanks dat het een kleine regio is, een gebied waar zoveel culturen samen komen dat het voor ieder iets te bieden heeft: avontuur, stadsleven, lekker eten, indrukwekkende natuur en fijne mensen. Dus voor al die mensen die mij voor gek verklaarden dat ik er heen wilde: jullie zijn gek dat je deze bestemming niet de kans geeft die ze verdient.
Rubriek
Met de taxi naar Yanar Dag: een fleurige Lada, een Sovjet auto die hier nog veel te zien is.
de Karavaan nr. 2
13
Klaar voor je eigen straffe verhaal?
! r e d i e l e g e b s i e Word r Bij Karavaan kan je een gecertificeerde opleiding tot reisbegeleider volgen. Tijdens de opleiding word je helemaal klaargestoomd om de avontuurlijke groepsreizen van Joker Avontuur en Go-26 te begeleiden. Duurzaamheid is hierbij heel belangrijk. Een Karavaanbegeleider heeft oog voor de groep en zorgt ervoor dat alles vlotjes verloopt.
Rubriek
Is dit iets voor jou? Kom dan zeker naar een infomoment. Zo krijg je een duidelijk beeld van onze organisatie en de opleiding. We nemen eerst de tijd om onze werking uit de doeken te doen. Daarna kan je in kleinere groepen al je vragen stellen aan een aantal ervaren Karavaanbegeleiders. Het eerstvolgende infomoment vindt plaats op maandag 6 mei in Gent. Meer info en inschrijven op www.karavaan.be
14
de Karavaan nr. 2
Karavaan-@genda Alle informatie over ons volledige activiteitenaanbod vind je op www.karavaan.be onder Activiteitenkalender.
26 - 28 april
Go Hike – La Roche-en-Ardenne (Melreux-Hotton)
Je wandelt tijdens dit wandel- en kampeerweekend door rustige en erg karakteristieke Ourthe-dorpen boven de vallei met heerlijke uitzichten onderweg. Het eindpunt van deze tocht is één van de bekendste toeristische stadjes in de Ardennen.
27 mei
Go Dive - Duikinitiatie (Mortsel)
Altijd al tussen de vissen willen zwemmen? Op de Go Dive maak je kennis met de basis van het duiken. Je duikt er letterlijk en figuurlijk in, volledig uitgerust. Zo sta jij binnenkort op je reis naar pakweg Thailand of de Caraïben al een stapje voor.. €20 - Duikmateriaal en -begeleiding inbegrepen
22 juni
Volzet
Go Walk – Trekkingstechnieken (Bohan)
3 - 5 mei
Go Hike - Esneux (Sy)
Zowel voor de nieuwsgierige ziel als de kampeerfanaat, hebben we nog enkele plekjes vrij op Go Hike! Je zet de tocht over de GR57 door de Ardennen voort van Sy naar Esneux . Vertrek en aankomst zijn bij een treinstation, dus je kan de auto gewoon thuis laten! Duurzame topper dus!
Waarom hebben sommige mensen een natuurlijke stapzekerheid en anderen vooral stap-on-zekerheid? Waarom stralen sommige wandelaars rust uit terwijl ze toch flink doorstappen? Deze vragen en nog veel meer komen aan bod tijdens onze workshop ‘bergstaptechnieken’. €23 - Begeleiding van de Outdoorschool
6 - 15 september
€70 - Kampeerplekken, maaltijden, tenten en kookmateriaal inbegrepen
Karavanen in Senegal
17 - 19 mei
Na het Midden-Oosten & Zuid-Oost Azië, gaan we Karavanen in l’Afrique, meer bepaald Senegal. Een ideaal land als je voor de eerste keer de Afrikaanse spirit wil proeven of buiten Europa wil reizen. Deze reis is iets voor jou als je interesse hebt in de geschiedenis van Afrika, houdt van intens contact met de locals en véél couleur locale. We verkennen per boot, met paard & kar of op de hobbelige wegen met het busje de fauna & flora die het land te bieden heeft. We zien de vissers met hun vangst toekomen op het strand en ook een sessie Djembé of het bezoek aan een sociaal project behoren tot de mogelijkheden.
Go Vélo - Fietsweekend (Lier) Smeer je benen al maar in! We fietsen een heel weekend langs de Nete. ‘s Avonds genieten we van het gezellige Lier. We fietsen 70 à 80 km per dag. Je fietst met je eigen fiets. Dat hoeft geen sportfiets te zijn. Ook met een stadsfiets is het mogelijk om deel te nemen. Je bagage blijft in de jeugdherberg. Je neemt enkel een dagrugzak mee op de fiets.
€2009 - Toegankelijk voor jongeren met én zonder licht fysieke beperking. Unieke ervaring incl.
Inschrijven of meer informatie? Surf snel naar www.karavaan.be de Karavaan nr. 2
Rubriek
€99 - Overnachting, ontbijt, lunch en volgwagen inbegrepen.
In samenwerking met Hannibal, KVG en Joker
15
Partners in crime?
Partners in crime?
Tekst en foto’s: Mitte Scheldeman
16
Nooit eerder duurde het langer dan vijf minuten om een lift te krijgen. Tot ik in Zapala stond, afgezet door een bergbeklimmer die op weg was naar dezelfde bestemming als ik. Na een rit van 200 km haalden we zijn vrouw op aan het busstation in Zapala. Jammer genoeg sputterde ze tegen bij het idee deze mochilera nog 253 km verder te vervoeren tot de eindbestemming, San Martin de Los Andes. Ik was via noord-Argentinië naar Patagonië gelift. Daar stond ik, begroet door de regen en de vroege schemering die te snel haar intrede deed. de Karavaan nr. 2
?
Auto’s die stopten reden niet naar mijn bestemming. Het was vrijdagavond en ik moest pas op maandag paraat staan voor El Cruce, een vierdaagse loop- en trektocht door de Andes. Ik had mijn tijd ruim geschat. Na wat miezerige regenminuten, stopte een witte Toyota Hylux met twee jonge mannen: “We need to go the same way, but we want to pick up something at home first”. Vol enthousiasme stapte ik vanachter in de laadbak. We reden de Ruta 40 af tot we op een gegeven moment een zandpaadje links insloegen. Mijn hart sloeg over, angst overmeesterde me. Ik realiseerde me dat de schemering zich stilaan vertaalde in duisternis, dat ik nog geen lokale simkaart had gekocht en dat ik sinds Zapala geen bereik meer had. En last but not least: wie is er nu zo stom om bij 2 onbekende jonge mannen in te stappen? Had ik alleen maar pragmatisch geluisterd en mijn kritische zesde zintuig afgezet? Ik wilde dezelfde kant op, maar niet langs een zanderig pad, de Argentijnse brousse in. Ik voelde me een naïeve gringa. We arriveerden op een gegeven moment in een bos waar drie huizen stonden. Ik zag geen enkel licht branden en geen teken van leven. Toen ik uitstapte was ik lijkbleek. De jonge mannen nodigden me uit om naar binnen te gaan. Ik aarzelde, maar stemde toch in.
e
Ik had ondertussen terug wat kleur gekregen. Ik keek naar de schemering buiten en zag paarden voorbij lopen. De vrouw zag mijn ogen glinsteren. “Wil je paardrijden?” “Ja”, antwoordde ik, “daar kijk ik al naar uit sinds ik vanuit zuid-Bolivia de grens overstak.” Ze gebaarde naar één van haar zoons: “Zadel de paarden en laat haar de boerderij zien.” En van het ene verhaal galoppeerde ik in het ander… Ik was die vrijdagavond meegevraagd op een nevenweekend dat zou plaatsvinden aan de voet van een vulkaan, bij een idyllisch meer. Ik ging mee, aangezien ik pas de volgende maandag op mijn bestemming moest arriveren. Na een week had ik één van de broers gestuurd om terug af te spreken. De vonk was overgeslagen. Tijdens het daar op volgende half jaar zijn we blijven afspreken en heb ik een tijdje op de boerderij gewoond. Toen ik terug thuis was, en we elkaar niet konden missen, nam hij een maand later het vliegtuig naar België. Zijn verblijfsvergunning
de Karavaan nr. 2
Partners in crime?
Ik ging door een hal, waar de jongens me aanmaanden mijn schoenen uit te doen. Het was vrij donker in het huis. Ik werd naar de living geloodst. Een oude sjamaanachtige vrouw zat aan de haard. Ze gebaarde mijn natte kleren uit te doen en smeerde een boterham met jam. Ze vroeg argwanend waar ik vandaan kwam. Ze begon langzaam te praten over haar familiegeschiedenis, een intrigerend verhaal dat drie generaties eerder ontkiemde in Engeland. Een avonturier kocht een domein in Patagonië en bouwde het uit tot een range met duizenden koeien en schapen. Ze hadden generatie op generatie, sporadisch Engelse gewoonten als cultuur en taal doorgegeven.
m & n a i Br
17
opties deden de revue. Foto’s, audio- en tekstberichten, contracten, documenten enz. dienden als bewijs voor “wettelijk samenwonen”. We moesten bewijzen dat we elkaar gedurende twee jaar minstens drie keer hadden gezien ofwel dienden we te bewijzen dat we een jaar in hetzelfde huis hadden gewoond. Ofwel moesten we trouwen. “Trouwen? Djeezus! We kenden elkaar net”.
Partners in crime?
om zamelen r e v n e k k Bewijsstu ie te bewijzen.. . t onze rela
18
regelden we dankzij een gastgezin in Provincie Antwerpen. Hij werd daar een jaar lang aangenomen als au pair. Naast het leren van Nederlands, zorgde hij voor de kindjes van het gastgezin en deed hij huishoudelijke taken. Aangezien hij heel goed overeenkwam met de kindjes en een goede klik had met de ouders van het gastgezin, liep de praktische kant van de zaak als gesmeerd. De bureaucratische kant was een ander paar mouwen. Er stond tot tweemaal toe een inspecteur aan de deur bij het gastgezin om te controleren of hij er wel degelijk woonde, of hij (voldoende) betaald werd, of hij genoeg te eten kreeg... om van de papiermolen nog maar te zwijgen. Dit was een erg stresserende periode. Het leek soms of we iets crimineels aan het doen waren, terwijl de interculturele uitwisseling in de familie een grote meerwaarde was en we tegelijkertijd samen aan ons geluk aan het bouwen waren. We zijn het gastgezin dan ook eeuwig dankbaar! Tijdens dat eerste jaar, probeerden we zijn verblijfsvergunning te verlengen. Verschillende
de Karavaan nr. 2
Ondanks de digitale high way, kregen we de legal documents niet voor mekaar. Mijn lief moest terug naar Argentinië, om verschillende handtekeningen te verzamelen van ambtenaren in de hoofdstad Buenos Aires én het 1500 km verder liggende dorp Zapala. Hij zou vertrekken in augustus 2017 en terugkomen in september. Zo zou voor de deadline van oktober zijn aansluitende verblijfsvergunning rond zijn. Er zat echter een administratief addertje onder het gras. Toen ik ging dubbelchecken bij de gemeente, vertelde men dat, wanneer mijn lief het land verlaat als au pair, zijn visum als au pair vervalt. Hij moest niet alleen drie maanden buiten België blijven, maar eveneens zijn vlucht annuleren en een nieuw ticket kopen, zijn Nederlandse lessen onderbreken en zijn opleiding bij de VDAB uitstellen. Toen hij na drie maanden terug wilde komen, belde hij me in paniek op vanuit de luchthaven van Buenos Aires. De stewards wilden hem niet laten boarden. Hij mocht Europa wel binnen, maar enkel als hij met een ticket kon aantonen dat hij Europa binnen de drie maanden terug buiten zou vliegen. Ik boekte in allerijl een vliegtuigticket van België naar Marokko. Dit volstond niet voor de stewards. Ze wilden niets anders aanvaarden dan een nieuw vliegtuigticket terug naar Buenos Aires. Zo gezegd zo gedaan. Ik kocht last minute een vliegticket om op 21 januari terug naar Buenos Aires te vliegen, wetende dat mijn lief dit ticket niet zou gebruiken.
Toen hij landde in Amsterdam waren we eindelijk bijna terug samen. Bijna… Op amper 500 meter van elkaar verwijderd, werd hem de toegang tot de Europese Unie ontzegd. Een douanier nam hem mee en zei dat hij te kort was weggeweest. “Say what?!” Hij stamelde in zijn beste Nederlands dat hij drie maanden en 5 dagen buiten Europa was geweest, zoals de regel voorschreef. Maar, omdat hij al een jaar aan een stuk door in Europa had verbleven, gold de regel dat hij zes maanden had moeten wegblijven. Als voorbereiding op zijn terugkomst had ik een hele boel papieren bij elkaar gezocht met certificaten, getuigenissen, verslagen van de weg die we hebben afgelegd, allemaal met stempel van de gemeente, om het geheel wat meer leverage te geven. Alsof mijn vriend het zwaard van Damocles voelde hangen, had hij die bundel afgedrukt en meegenomen voor hij vertrok naar Europa. De douanier in Amsterdam bestudeerde zorgvuldig onze laatste reddingspoging… “nouw jochie, je ben ni in orde, maar als je belowft om je papieren in orde te brengen, laten we je door
naar je meisje.” Tegen alle verwachtingen in, gingen na 1,5 uur de poorten van Fort Europa open met deze boodschap. Twee factoren gaven mijn inziens de doorslag voor dit groene licht. Mijn lief kon zich in het Nederlands uitdrukken. De douaniers hadden hem in het Spaans sowieso weggewuifd. Daarnaast boden de officiële papieren van het diensthoofd de douaniers een concreet verhaal. Als er een les is die ik uit dit verhaal heb getrokken is: the more papers, the more bureaucratic joy. De Belgische bureaucratie zorgde de afgelopen twee jaar voor veel kopzorgen en stress We moesten telkens weer bewijzen dat het hier over echte liefde ging, alsof we iets crimineels aan het doen waren. Een periode waar we eigenlijk als verliefde tortelduifjes zouden moeten genieten, slorpte heel veel energie. We zochten en vonden achterpoorten, zijpoorten en toegangspoorten om te bereiken wat we wilden: samenzijn. Twee paden kruisten, ze bewandelen sinds 2016 hetzelfde pad.
de Karavaan nr. 2
Partners in crime?
De broers en ik!
G e n ie ten in Ald op uitst a en B i esen p
19
Canada bezorgt je een instant wauw-gevoel. Ultrahoge bergen, voorzien van een topje sneeuw en helder blauwe meertjes met prachtige reflecties, vormen het beeld waarin je dagelijks vertoeft. Je komt helemaal tot leven wanneer je met de wagen de slalombochten neemt en steeds weer een adembenemend stukje natuur, met indian summer-kleuren, mag bewonderen. Het wordt pas echt compleet als je aan de kant van de weg plots een wild dier tegenkomt. Een eland dat rustig de weg oversteekt of een mamabeer en haar welpje op pad, het zijn beelden die je voor de rest van je leven meedraagt. Voorzie je in Canada op alle seizoenen: van bibberend koffie maken in de ochtend en sneeuw uit je sokken schudden tot fietsen in korte broek, het kan er allemaal op enkele dagen tijd. 12 onbekenden gingen samen de uitdaging van back to basics aan. De koude in de slaapzak, kort douchen, tentjes opzetten, koken in het donker, sneeuwbuien tijdens tochten, opwarmen bij het kampvuur,…al deze ervaringen bezorgden ons al snel een bijzondere groepssfeer. Wij gingen naar huis met vele verhalen en anekdotes, maar wanneer het zodanig koud is en sneeuwt, is er niets zo warm als 12 geweldige mensen die luidkeels meezingen met “All I want for Christmas is you!”
Canada West Avontuur Reisverhaal in beeld
Tekst: Dorien Mellaerts & Marcelina Pootemans foto’s: Dorien Mellaerts
Spiegeltje, spiegeltje aan de Bibberen in de koude, maar toch eindeloos genieten! want, wat is het mooiste land? De Athabasca Glacier langs de Icefield Park Way. Klaar voor de rafting, go! Wat een zalig gevoel van vrijheid.
Na een steile en gladde klim, een mooi uitzicht op deze wolvenvorm in Peyto Lake. Op tocht door sprookjesachtige bossen met immens hoge bomen. Precies Klein Duimpje.
Eerste keer tenten opgezet,kampvuurtje aan, eigen potje koken,‌ de ideale start!
Kanotocht op Clearwater.
No comment.
De boog moet niet altijd gespannen staan. Genieten van de rust en het prachtige uitzicht aan Cheakamus Lake. Een Canadese moose, uitrustend langs de weg.
Column Peter Van Dinter
Liefde zal altijd overwinnen “Neen, ik hou niet van reizen.” Dat is de welgemikte volley recht in het gezicht van de veronderstelde liefde voor reizen wanneer ik aangeef dat ik reisbegeleider ben bij Karavaan (of eerder Joker, wat dat kent men tenminste). Men neemt meteen aan “dat ik dan wel heel veel van reizen moet houden”. Het tegengestelde is dus waar. Waarom zou ik ook? Moet ik houden van vliegtickets die van de ene op de andere dag drastisch verhogen in prijs omdat 4 arme stakkers net voordien een zoekopdracht hebben gelanceerd? Moet ik blij worden als ik om 3 uur in de nacht pardoes moet opstaan om slaapdronken de weg naar de luchthaven te vinden, daar tijd krijg om aan levensbeschouwing te doen tijdens het uurtje wachten aan de afgiftebalie en net iets te fel gecontroleerd wordt bij de veiligheidscontrole waar ik steevast het geluk heb dat het examinerend individu in kwestie net die dag met het verkeerde been uit bed is gestapt? Is het hartverwarmend om ingesloten te staan tussen duizenden toeristen die hun smartphone bovenhalen om een amateurfoto te nemen van een monument dat in het echt toch niet zo indrukwekkend blijkt te zijn als het me m’n ganse leven werd ingepeperd? Nee, toch? Onhygiënische etablissementen, pijnlijke knieën, aanhankelijke leurders,... Ik kan nog wel even doorgaan. Met enige zekerheid zal het aandeel ondraaglijk lijden de hoeveelheid comfortabel genieten met verve overstijgen. Conclusie: Niets om van te houden. En dat maakt net dat het zo aantrekkelijk is voor me. Het is behoorlijk zinderend als je als een bezetene zoekt naar die ene bus die je nét op tijd moet halen. Je endorfines kunnen hun geluk niet op wanneer je als een halve dode het eindpunt van een moordende wandeling bereikt. Nooit lach ik luider dan wanneer ik samen met enkele medereisgezellen het gezamenlijk onbehagen van de dag overloop (en die lach is behoorlijk luid). Het gaat helemaal niet over de liefde voor het reizen maar over de lust om iets te beleven, het beminnen van de ontdekking, het gevoel los te laten en actief te ondergaan met al je zintuigen - en niet te vergeten : De liefde voor het samen scheppen van herinneringen.
de Karavaan nr. 2
Column Rubriek
Voor mij is die liefde voor eeuwig en altijd - En die vind je niet terug op je comfortabele, luie zetel.
25
Staycation: 4 tips De lente is in het land! 4 buitengewone slaapplekken om even te ontsnappen
Slapen in een kunstwerk Jup, dit is inderdaad een anus! En je kan er in slapen. Dit kunstwerk van Joep van Lieshout is een gigantische replica van het menselijke spijsverteringsstelsel. Het kunstwerk is vanbinnen helemaal wit en modern ingericht om toch heel comfortabel te slapen! In de prijs zit ineens toegang tot het museum en een ontbijtje. Unieke verrassing voor je liefje? www.verbekefoundation.com/en/ slapen/casanus
© Tineke Schuurmans / Verbeke Foundation
Het goeie leven in een tipitent
Staycation
Geen zorgen, kamperen hoeft niet altijd primitief te zijn. Het kan ook met een tikkeltje meer luxe en glamour: glamping dus. En dat doe je het beste in een authentieke tipitent op Camping Het goeie leven in Eerde, Nederland.
26
Hoewel zo’n tipi er niet al te groot uit ziet, is er plaats genoeg voor 5 personen. Neem dus gerust wat vrienden mee. Tijdens de zomervakantie schuift de hele camping de voetjes onder tafel voor een heerlijke maaltijd en worden er liedjes gezongen aan het kampvuur. © Het Goeie Leven
de Karavaan nr. 2
www.hetgoeieleven.nl
kortweg kortbij Tekst: Stien Vanbaelen, Sanne Moonemans, Lien van Dyck & Jonathan cooman
Nachtje door in een treinstation Station Racour is een oud treinstation omgetoverd tot een vakantiewoning, met de allure van een loft. Gelegen in Landen, Vlaams-Brabant, een prachtige wandel- en fietsstreek. Er zijn ook enkele treinstellen waarin je kan overnachten, plus een stenen trekkershutje. Ideaal als leuke getaway met vrienden! www.stationracour.be © Station Racour
© Mindy Plevier
Kamperen op het water
de Karavaan nr. 2
Staycation
Kies voor een unieke beleving en ga een paar dagen logeren op een kampeervlot. Je kan terecht op verschillende locaties in België en Nederland. Comfort en duurzaamheid staan bij deze vlotten centraal. Je kan bijvoorbeeld logeren in De Heen in Noord-Brabant, De Wissen in Limburg en Marnemoende in Utrecht. www.camping-raft.com Op Belgische bodem kan jij prachtig logeren aan het Zilvermeer in Mol. Je kan aanvullend gebruik maken van alle recreatiemogelijkheden van het domein. www.zilvermeer.be
27
Van Buenos Aires naar het einde van de wereld
Van Buenos Aires naar het einde van de wereld
Kris Van den Abbeele
28
Wanneer je denkt aan Argentinië, komt Buenos Aires waarschijnlijk vrij snel bij je op. Maar wist je dat ook de meest zuidelijke stad ter wereld hier ligt? Met de Argentinië en Zuid-Chili reis trokken we van Buenos Aires helemaal naar Ushuaia. En op die duizenden kilometers, kom je heel wat dingen tegen.
Tekst: Elia Mariën Foto’s: Elia Mariën tenzij anders vermeld
de Karavaan nr. 2
Linksboven: We zagen pinguïns, walvissen, zeeolifanten, flamingo’s, een vos, een gordeldier en... machtige condors! Kris Van den Abbeele Linksonder: Handafdrukken die tot 13000 jaar oud zijn, kan je zien in Cueva de las Manos Onder: Op onze eerste dag was er een Boliviaanse optocht in Buenos Aires. Het is meteen duidelijk dat Buenos Aires een belangrijke stad in het Zuid-Amerikaanse continent.
Roadtrip naar het Zuiden
Na enkele dagen in Buenos Aires is het tijd om richting Patagonië te trekken! In Trelew werden we na een binnenlandse vlucht opgepikt door Carlos en Hugo, twee Argentijnen die de komende vijf dagen met ons in een busje zullen rondtoeren. Het landschap is wijds, de beestenboel die je daar tegenkomt divers: we zagen pinguïns, walvissen, zeeolifanten, flamingo’s,
een vos, een gordeldier,... De constante in het busje zijn de Argentijnse muziek van Carlos en de mate van Hugo: een typisch Zuid-Amerikaans gebruik waarbij je een soort thee drinkt, mate, via een metalen rietje. Al snel deden we dit ook! Wat de vijfdaagse roadtrip helemaal afmaakt, zijn de gezellige plekken waar je verblijft: van kleine Argentijnse stadjes tot een boerderij in the middle of nowhere. Een BBQ bereid door Hugo en Carlos maakt het festijn compleet. De bus zet ons uiteindelijk af in El Chaltén. Hier bleven we drie volledige dagen en werden de beentjes stilaan losgewandeld. In het Las Glaciares park ligt de beroemde Fitz Roy berg en heb je verschillende prachtige wandelingen. De paden liggen goed, de hoogteverschillen vallen mee en we maakten al even kennis met de typisch Patagonische wind die soms ineens opsteekt. Een topervaring! Ook hier kom je ook heel wat beestjes tegen: tijdens
de Karavaan nr. 2
Van Buenos Aires naar het einde van de wereld
De logische eerste stop is natuurlijk Buenos Aires. Deze stad is gigantisch, wat ook wel moet om 12 miljoen mensen te huisvesten! Onmogelijk om heel de stad te voet te verkennen, dus we kruipen meteen twee keer een halve dag op de fiets. De gids brengt ons onder andere langs de kleurrijke La Bocawijk en het graf van Evita. Tussendoor blijft er tijd genoeg over de stad te verkennen. Wist je dat er ook een gigantisch natuurpark in Buenos Aires is? ’s Avonds is het tijd om te genieten van de eerste Argentijnse wijnen en de typische steaks. In sommige restaurants is het vlees zelfs zo zacht dat je het kan snijden met een lepel!
29
Linksboven: Een heel pittige trekking aar El Perito Moreno! Linksonder: De ene avond genoten we van heerlijke cocktails, de andere zaten we lekker te puzzelen. Onder: Je zou denken dat deze zeeleeuw ook een hele trekking heeft afgelegd! Boven: Samen de W-trekking van het Torres Del Paine-park tot een goed einde brengen! Kris Van den Abbeele
Van Buenos Aires naar het einde van de wereld
onze wandelingen kwamen we een wild paard tegen en tijdens de lunch kwam een cara cara nogal dichtbij zitten. Meteen de aanleiding voor een heuse photoshoot.
30
Paardrijden in de streek is een aanrader: je ziet de groene omgeving, de bergen en de desolaatheid van de omgeving. Het is zalig om in the middle of nowhere op een paard te zitten: het uitzicht, de tred van het paard en de natuurgeluiden zijn overweldigend.
Whisky met gletsjerijs
Na El Chaltén is het tijd voor één van de hoogtepunten van de reis: de Perito Moreno gletsjer in El Calafate. Deze gletsjer is groter dan Buenos Aires én de enige gletsjer ter wereld die nog steeds aangroeit. De ijsmassa verschuift wel 2 meter per dag! Met de Big Ice trekking konden we op de gletsjer gaan wandelen met behulp van crampons. We wandelden
de Karavaan nr. 2
er langs riviertjes en kwamen ook meerdere felblauwe meertjes tegen op de gletsjer. De wandeling van en naar het start- en eindpunt van de gletsjerwandeling was wel vrij pittig. Achteraf kregen we een whiskey met gletsjerijs en irriteerden we mogelijks een paar andere mensen door liedjes van de Titanic te zingen op de boot die ons oppikte. Maar hé, wat moet je anders zingen wanneer je tussen de ijsschotsen vaart?
Samen vuil zijn is goed voor de groepssfeer
Na al die avonturen in Argentinië, werd het tijd om de grens naar Chili over te steken. Hier gingen we vijf dagen trekken in het Torres del Paine park. De W-trekking heeft haar naam niet gestolen: wanneer je ze op de kaart bekijkt, vormt ze echt de W. Deze trekking is het absolute hoogtepunt van de reis. Je ziet achter elke bocht iets nieuws en valt van de ene verbazing
Tijdens deze vijfdaagse was de fijne sfeer in de groep echt een grote meerwaarde: we hielpen elkaar bergen op en af, genoten samen van die zalige cola na een lange wandeling, hadden diepe gesprekken onder een donsdekentje en puzzelden ook eens een avond, gewoon omdat het kon. Het leven in Torres del Paine is simpel wanneer je een positieve instelling hebt: de omgeving is prachtig, het enige wat jij moet doen is genieten. En in ons geval ook dezelfde broek aanhouden voor heel de trekking, want samen vuil zijn is goed voor de groepssfeer. Na de trekking gingen we terug naar de bewoonde wereld. Het verschil was enorm: ’s
ochtends werden we nog wakker in een tent, in de namiddag waren we superblij met warm water aan de lavabo’s van het Torres del Paine bezoekerscentrum en ’s avonds zaten we in een fancy restaurant krab te eten. Gelukkig hadden we tussendoor wel de tijd om eventjes te douchen en onze intussen enorm vuile broeken te verwisselen voor iets deftiger. Terug naar Argentinië! Met het einde van de wereld ook het einde van de reis dichterbij. De stad Ushuaia is enorm mooi gelegen tussen de bergen en de zee. We wandelden nog in het nationaal park van Vuurland en gingen op onze laatste volledige dag van de reis ook nog op cruise op het Beaglekanaal. Hier zagen we nog pinguïns, zeeleeuwen, vuurtorens en zichten op zowel Argentinië als Chili terwijl we op een eilandje van een cavaatje genoten. Een meer symbolisch einde kan je voor zo’n reis echt niet bedenken...
de Karavaan nr. 2
Van Buenos Aires naar het einde van de wereld
in de andere. De ene dag sta je op een hangbrug met zicht op een gletsjer, de volgende dag scheren er condors vlak boven je hoofd. Slapen deden we in de refugios van het park: gezellige accommodaties zonder wifi of gsm-signaal maar wel met lekkere cocktails.
31
Around the world lang Op 17 juni 1995 opende in Heverlee de eerste ViaVia zijn deuren. Drie enthousiaste reisbegeleiders zorgden samen voor een trend en maakten van hun café een ontmoetingsplaats voor wereldreizigers. Eén van de oprichters, Arlet, besliste 7 jaar geleden om Heverlee achter zich te laten en een nieuw avontuur te beginnen in de Parkstraat in Leuven. . Tekst: Els Willems
Foto’s: ViaVia Leuven
Around the world langs de ViaVia Reiscafés
De ViaVia in Leuven wijkt langs de buitenkant af van alle andere Via’s: deze keer geen ouder pand dat voor zichzelf spreekt, maar een nieuwbouw met ramen van plafond tot aan de vloer. Toch voel je, zodra je een voet binnen zet, de warmte die er in elke ViaVia heerst. Achter de toog vind ik Arlet terug die mij, tussen het bedienen van klanten door, mee terugneemt in de tijd.
32
Van zatte avond tot wereldkeuken
Arlet: “Alles begon eigenlijk op een zatte avond tijdens de Antilliaanse feesten bijna 25 jaar geleden waar ik samen met Jos en Piet was aan het filosoferen over het oprichten van een reiscafé. Ik was op dat moment mijn job een beetje beu en ook Jos, die reeds horeca-ervaring had, was toe aan een nieuwe uitdaging. Dat ons café wereldkeuken moest serveren, stond meteen vast, maar dat was in die tijd zeer uniek en dus meteen ook een hele uitdaging. We zochten en vonden een pand in Heverlee, we sloten het een aantal maanden voor de verbouwingen en konden aan ons avontuur beginnen.”
de Karavaan nr. 2
PASPOORT VIAVIA LEUVEN ViaVia Leuven Uitbater: Arlet Wils Oprichtingsjaar: 2012 Adres: Parkstraat 146, 3000 Leuven Coördinaten: 50°52’15.27132”N, 4°42’19.94976”E Contact: +32 478 36 24 84 leuven@viavia.world www.viavia.world
Een uitdagend begin
Arlet: “De beginjaren in Heverlee waren moeilijk. Klanten waren er nog niet en ook de keuken uitbouwen was zeker niet gemakkelijk. We werkten toen, en nog steeds, met een kleine kaart die zeer regelmatig wisselt. Hiervoor heb je natuurlijk recepten nodig. Daarbij wilden we onze klanten ook echt een reisgevoel geven en was een juiste smaak dus ook zeer belangrijk. Aangezien we het eerste reiscafé waren, kregen we ook wel wat publiciteit. Zo kwam er een filmploeg een reportage maken. Om ons interieur wat op te vullen, trommelden we wat vrienden op die ons met plezier uit de nood hielpen. Tien jaar laten kunnen we hier goed om lachen! Nu loop ik tegen andere moeilijkheden aan:
gs de ViaVia Reiscafés België
Antwerpen Leuven Heverlee Leuven Parkstraat Brussel Mechelen
Zuid-Amerika
Honduras Copán Nicaragua León Argentinië Buenos Aires Chili Valparaíso Peru Ayacucho
Gloednieuwe start
Arlet: “Een zevental jaar geleden kreeg ik de kans om een gloednieuwe ViaVia te openen hier in de Parkstraat. Dat was iets wat ik met beide handen wou aangrijpen.”
De smaak van reizen
Arlet: “Op een gegeven moment heb ik een kookboek uitgebracht: ‘De smaak van reizen’. Ondertussen niet meer te verkrijgen maar grappig genoeg kwam een dame onlangs vragen achter mijn kookboek! Ze was het kwijtgespeeld en vond dit zo jammer. Iedere keer als ze hier
Ghana Accra Mali Mopti Senegal Dakar Uganda Entebbe
Azië
Indonesië Yogyakarta
kwam, bleef ze erachter vragen, maar helaas heb ik er geen meer beschikbaar. Tot een tijd later haar man haar kwam verrassen met mijn kookboek dat hij tweedehands had gevonden, weliswaar voor het dubbele van de prijs.”
Monumentale dromen
Arlet: “Het tienjarige en twintigjarige bestaan van ViaVia, waren toch zeer mooie momenten. Het eerste hebben we gevierd in een grote hoeve die we zelf helemaal moesten aankleden, een hele uitdaging, maar onvergetelijk! Het twintigjarige bestaan vierden we hier in de Parkstraat. We hebben hier een leuk binnenplein waar we allerlei kraampjes hebben gezet met eten van over heel de wereld. Feesten met lekker eten, daar doen we het voor!”
de Karavaan nr. 2
Around the world langs de ViaVia Reiscafés
wisselend personeel, taalbarrières, … Maar moest ik terug kunnen keren in de tijd zou ik in ieder geval zo terug herbeginnen!”
Afrika
33
3 keer instant verliefd op Joker-reis Op elke reis is er een plek die de harten van onze reisbegeleiders en deelnemers sneller doet slaan. Kriebels in je buik omdat je overweldigd bent door de betoverende landschappen, dankzij de gastvrijheid en warmte van de mensen of door een onverwacht magisch moment. Reisbegeleiders Sofie, Kristel en Erik vertellen graag over de plek waar ze instant verliefd op werden. Tekst: Sofie Stans Foto’s van de vermelde reisbegeleiders
Joker-groepsreizen
Siciliaans in mijn vorig leven
34
Sofie Feytons: “Ik was eerder al verliefd geworden op Sicilië en ging daardoor ook Italiaans studeren. Maar de Eolische eilandenreis en dan vooral de contacten met de lokale bevolking deden me opnieuw verliefd worden op dit prachtige eiland. Het is moeilijk onder woorden te brengen, maar ik denk dat ik in een vorig leven Siciliaanse was. Ik voel me er ontzettend thuis. De Italianen in Sicilië stralen iets heel authentieks uit. Ze zijn vaak niet rijk in Sicilië en toch geniet men volop van het leven. Er wordt gelachen, gefeest, (écht) gepraat tot in de late uurtjes. Men geniet van het leven en van eenvoudige zaken zoals natuur, zon, zee en een lekkere maaltijd. Alleen al voor het culinaire aspect is Sicilië een fantastische vakantiebestemming. In juli ga ik er voor de derde keer heen om een Go-26 reis te begeleiden die ik zelf heb uitgewerkt. Een combinatie van de leukste
de Karavaan nr. 2
dingen die je er kan doen: wandelen, een beklimming van de Stromboli en de Etna en ook de onbekende natuur in Le Madonie, zon, zee, lekker eten en uiteraard ook wat cultuur. Ik kijk er naar uit!”
Meer over deze reis naar Sicilië op www.joker.be/ITGS
Zingen tot de zon komt Kristel Roebben: “In 2013 werd ik verliefd op Flores, een eiland in Indonesië. We vertrokken ’s nachts onder begeleiding van een lokale gids naar de Kelimutu vulkaan om er bij zonsopgang te zijn. Het was erg mistig door de verhoogde vulkanische activiteit en één voor één dropen alle andere toeristen af, maar onze gids maande aan om te blijven. Het was ijzig koud, maar we hielden vol want onze gids was er echt zeker van dat het ging opklaren. Hij begon het lied van de vulkaan te zingen en even later kwam opeens de zon erdoor en stond onze groep alleen van die ongelooflijk mooie vulkaanmeren te genieten, terwijl onze gids bleef zingen. In één van de meren waren er zelfs lavastrepen te zien, dat was echt magisch. Dit moment vergeet ik nooit meer.”
Meer over deze reis naar Indonesië op www.joker/be/IDAF
Laura Melkebeke
Klein Aus, Namibië
de Karavaan nr. 2
Joker-groepsreizen
Meer over onze groepsreizen naar Namibië op www.joker.be/ ZAAA en www.joker.be/NAAN
Erik Kempenaers: “Klein Aus, een wondermooi gebied in Namibië, zal me eeuwig bijblijven. We sliepen er in een toffe, eenzame chalet letterlijk op de grens van de eindeloze Namib woestijn met zijn eeuwige rust en stilte. We zijn de eerste Joker-groep die hier overnacht! Overdag beklommen we de bergen om een zicht te hebben over de eindeloze diepte van de woestijn. Op de top van de rotsen aan de rand van de Namib hielden we halt om even te rusten maar niemand wou eigenlijk nog verder. We zeiden geen woord want we waren allemaal aan de grond genageld door het wondermooie uitzicht, de schoonheid en de stilte. Tijdens de terugweg, kregen we plots het bezoek van enkele wilde paarden en samen met de achtergelaten autowrakken, half begraven in het woestijnzand was het net een scene uit Indiana Jones, Raiders of the Last Ark, een uniek moment op een prachtige plek.”
35
Vliegtickets VIA JE
JOKER-REISKANTOOR?
JA, want Goedkope jongerentarieven tot 30 jaar, niet online vindbaar
Round-the-world tickets voor je wereldreis
Topservice als het goed gaat én bij problemen
Gratis advies van onze experts haal het maximum uit je reis Volg ons
Contacteer ons
instagram.com/jokerreizen facebook.com/jokerreizen
Mail, bel of kom lang: joker.be/reiskantoren
