HOMA EMAMI THE LIFE OF THE GARDEN
2017
THE LIFE OF THE GARDEN Aesthetics of the Unobtrusive
John Cage did not like the art of manipulating emotions. The focus of the work should be the condensed presentation of experiences. Experienced sounds were to be discovered and perceived after him as a sound of a city or sound possibilities of an instrument. “Everyone has his or her own emotions and does not need to be manipulated by the artists’ feelings.” Whether an artist can or can not put his emotions back, is now a legitimate question - after the Transavantgarde - and needs a new discussion. Homa Emami is a conceptual artist that restrains her emotions, but stretches her senses, observes them sensitively, and translates these feelings and experiences into form. The works are diverse, sometimes complex, sometimes minimalistic, in execution usually simple, even coarse and yet with a sense for the aesthetics of the inconspicuous. Although in the classical sense she is a good draftsman and sculptor, she does not use her superb skills and craftsmanship in her objects and installations, so that the essentials can be noticed. Emami’s work is characterized by the ambivalent relationship
between modern approaches of reduction to basic elements of art, to her own observation and experience from living life. The works are deeply rooted in the existential themes of our time and related memories. In every work you can feel a discreet, restrained energy which can only be observed in those artists who create art from an inner urge and necessity. Her work is associative, and evokes the experiences and memories that every viewer has experienced; A way of appealing to common sensations, an archetypical long term memory. As a rule, many of the installations and structures are based on this archetypical schema, for example when you apply a tree leaf to a thin rod and write “garden” and put it in a lump of clay. It is the sensual experience of the leaf that hides the memory of nature in itself and the concept of garden, which associates each viewer with their own history. A minimal deformation that triggers a cosmos of memories and experiences in each other; A leaf, a concept, a rod as a tribe and the earth. Modest, but effective. Homa Emami collects and archives, an intuition that makes sense of the interpretation of the collected or shaped elements. Collecting and archiving is a primal property of mankind, pre-
sumably because man consciously perceives the finitude and longs for the permanence and the eternal: the realization of his own fingerprint and the shaping of his own unique legacy. Emami’s work is comparable to that of an archaeologist, who, despite his knowledge, has something to look at and investigate. With the difference that her objects and installations represent not only found elements, but are shaped and constructed by her. These installations have archaeological approaches on an intellectual level. I think Baselitz once spoke of the ‘search behind the screen’, of what is under the earth. The material which is brought out of the earth, serves to reconstruct the origin and our past. In order to understand how we construct our lives and recognize what we are, we must first understand how we have evolved. Our origin is always present, is our drive and occasion for our thoughts, feelings and activities. Homa Emami reminds us of our shared experiences and insights through these spiritual ‘burials’. The work is symbolic, evidence of something not visible. The artist knows that art can
be a visible realization and always experiments with it. At the same time, the unfinished nature of the work suggests that they are only indications of something that the viewer can see only in himself, as Marcel Duchamp alluded to. This important feature, namely, one’s own experience, which is now provided in this form for the subjective experience and experience of others, makes it clear that art can only be an impulsion and that the works of art are merely indications of something that is not visible. Masoud Sadedin 2017
THE LIFE OF THE GARDEN Ästhetik des Unauffälligen
John Cage mochte die Kunst, die Gefühle manipulativ darstellt, nicht. Im Mittelpunkt des Werks sollte die verdichtete Darstellung von Erfahrungen stehen. Erlebte Töne waren nach ihm als Geräuschkulissen einer Stadt oder Klangmöglichkeiten eines Instruments zu entdecken und wahrzunehmen. „Jeder hat seine eigenen Gefühle und braucht und muss nicht von den Gefühlen der Künstler manipuliert werden.“ Ob ein Künstler gänzlich seine Gefühle zurück stellen kann oder muss, ist inzwischen - nach der Transavantgarde - eine berechtigte Frage und bedarf einer neuen Auseinandersetzung. Homa Emami ist eine konzeptionelle Künstlerin, die ihre Gefühle zurückhält, aber ihre Fühler ausstreckt, empfindsam beobachtet und diese Empfindungen und Erfahrungen verdichtet in Form umsetzt. Ihre Werke sind vielfältig, mal komplex, mal minimalistisch, in der Ausführung meist schlicht, sogar grob und doch mit einem Sinn für die Ästhetik des Unauffälligen. Obwohl sie im klassischen Sinne eine gute Zeichnerin und Bildhauerin ist, stellt sie das handwerkliche Geschick in ihren Objekten und Installationen zurück, damit das Wesentliche bemerkbar werden kann. Das ambivalente Verhältnis zwischen modernen Ansätzen der Reduktion auf Grundelemente der Kunst, die eigene Beobachtung und Erfahrung aus dem gelebten Leben, zeichnet Homas Arbeit aus. Ihre Werke sind tief in den existentiellen Themen unserer Zeit und ihrer Erinnerungen verwurzelt. In jedem Werk spürt man eine unauffällige, zurückhaltende Energie, die nur bei jenen Künstlern zu beobachten ist, die die Kunst aus einem inneren Drang und aus Notwendigkeit erstellen. Ihre Arbeiten sind assoziativ, erwecken Erfahrungen und Erinnerungen, die jeder Betrachter selbst erlebt hat; eine Art des Appellierens an
gemeinsame Empfindungen, ein - wenn man will - archetypisches Langzeitgedächtnis. In der Regel basieren viele ihrer Konstruktionen auf dieser archetypischen Wirkung, z. B., wenn Sie ein Baumblatt getrocknet an ein dünnes Stäbchen anbringt und darauf „Garten“ schreibt und in einen Klumpen Ton steckt. Es ist das sinnlich Erfahrbare des Blattes, das ein Gedächtnis der Natur in sich verbirgt und der Begriff Garten, der jeden Betrachter assoziativ mit seiner eigenen Geschichte verknüpft. Eine minimale Verformung, die einen Kosmos aus Erinnerungen und Erlebnissen in jedem anders auslöst; ein Blatt, ein Begriff, ein Stäbchen als Stamm und die Erde, bescheiden, aber wirkungsvoll. Homa sammelt und archiviert bedacht und aus einer Intuition, die den Interpretationsraum in den gesammelten oder geformten Elementen erahnt. Sammeln und Archivieren ist ein Ur-Eigenschaft der Menschheit, vermutlich, weil der Mensch die Endlichkeit bewusst wahrnimmt und sich doch nach dem Bleibenden und Ewigen sehnt: der Verwirklichung des eigenen Fingerabdrucks und der Formung des eigenen und einzigartigen Vermächtnisses. Homas Arbeit ist vergleichbar mit der eines Archäologen, der trotz seines Wissens doch etwas erahnt und nachforscht. Mit dem Unterschied, dass die Objekte und Installationen von Homa nicht nur gefundene Elemente darstellen, sondern konstruiert sind. Diese Konstruktionen haben auf einer geistigen Ebene archäologische Ansätze. Ich glaube Baselitz hat einmal von der ‚Suche hinter der Leinwand’ gesprochen, dessen was sich unter der Erde befindet. Die materielle Hinterlassenschaft, die aus der Erde heraus - geholt wird, dient dazu, dass wir den Ursprung und unsere Vergangenheit rekonstruieren. Um zu
verstehen, wie wir unser Leben konstruieren und zu erkennen, was wir sind, müssen wir zuerst verstehen, wie wir uns entwickelt haben. Unser Ursprung ist immer präsent, ist unser Antrieb und Anlass für unsere Gedanken, Gefühle und Aktivitäten. Homa erinnert uns durch diese geistigen‚ Eingrabungen in unser Gedächtnis an unsere gemeinsamen Erfahrungen und Erkenntnisse. Ihre Arbeiten sind zeichenhaft, Hinweise auf etwas nicht Sichtbares. Die Künstlerin weiß, dass die Kunst eine sichtbare Erkenntnis sein kann und experimentiert immer wieder damit. Gleichzeitig deutet der unfertige Charakter ihrer Arbeiten darauf hin, dass sie nur Hinweise sind auf etwas, was wie bei Duchamp der Betrachter nur ‚in sich’ sehen kann. Die gesammelten Kochrezepte aus mehreren Jahren erinnern uns nicht nur an alle Gedanken, Vorbereitungen, Zubereitungen, die wir tagtäglich vornehmen. Durch die sichtbar-begrifflichen Rezeptseiten werden Geruch, Geschmack, Hör- und Tastnerven wachgerufen, nummeriert, datiert und versehen mit Essensspuren desselben Rezeptes, das sie selber zubereitet hat und die nun als Kunstwerke auf A4 - Blättern ausgestellt sind.
zeigen, Spiele, Kunst, mit einem Wort, das Leben, das jetzt zusammengeklebt, verdichtet wurde und als ein Block, wie ein Ziegelstein, nichts berichtet. Hunderte von diesen Blöcken liegen in den Schränken von Homas Atelier; Eine Aussage, eine Antwort, die wie Werner Spieß so schön formulierte, sich „entzieht“. Homas Arbeit ist vielfältig und wie eine Sammlung, die sich erweitert. Sie setzt sie zu immer neuen Formationen zusammen. Als Betrachter wird man überrascht, wie ein und dasselbe Motiv in einer anderen Konstellation, neue Möglichkeiten und Sichtweisen anbietet. Die inhärente Prozesshaftigkeit bei der Herstellung einzelner Objekte, verbreitet sich und wirkt weiter in den neuen Kombinationen. Ein Ziel, eine Vorstellung haben und danach streben ist bestimmt etwas Wunderbares, wie ein altpersischer Mystiker einmal sagte. Aber offen bleiben für das, was noch bevorsteht, dass was kommt, ist das wahre Ziel. Homa steht in einem offenen Dialog mit der Vergangenheit, mit dem Leben und ihrer eigenen Arbeit. Sie regt an, wird angeregt und befindet sich stets in einem lebhaften Prozess, in dem Kunst sich stetig neu definiert.
Dieses wichtige Merkmal, nämlich die eigene Erfahrung, die nun in dieser Form für das subjektive Erfahren und Erleben anderer zur Verfügung gestellt wird, macht bewusst, dass die Kunst nur ein Anstoß sein kann, dass die Kunstwerke nur Hinweise sind auf etwas, was nicht sichtbar ist. Noch stärker ist dieses Phänomen in den Blöcken aus Zeitungspapier zu beobachten. Hier sieht der Betrachter regelrecht kaum etwas davon, wovon er eigentlich Kenntnisse gewinnen könnte. Zeitungen aus mehreren Jahren, eine Sammlung aus Wissen, Nachrichten, Botschaften, Bilder (sichtbar, aber verborgen), Todesan-
Masoud Sadedin 2017
ظهر
بعدازظهر
نمیداشت .و تمرکز اثر را بر ارائه فشرده تجربیات هنرمند ،استوار میدید .پس از او صداهائی که تجربه شده بود بعنوان اصوات یک شهر و یا احتماالت آوایی یک ساز موسیقی در نظر گرفته شدند" .هرکس
عواطف خود را دارد و قرار نیست که تحت تاثیر احساسات هنرمند قرار گیرد" .این که هنرمندی قادر به عقب زدن عواطف خود باشد یا نه ،در
این دوران هنر پسا آوانگارد ،سوالی مشروع است و نیاز به بررسی دارد. هما امامی هنرمند مفهومی است که عواطف خود را کنترل میکند ولی حسهای خود را بسط میدهد و این احساسات را با حساسیت خاصی نظاره میکند و به همراه تجربیات خود ،آنها را به فرم ترجمه میکند.
آثارش متفاوت هستند ،در برخی مواقع پیچیده ،گاهی مینیمال ،و در اجرا ساده و حتی زمخت ولی در هرحال با زیبائیشناسی نامحسوسی
که انسان پایانپذیری را درک میکند و مشتاق دوام و ابدیت است :به جاگذاری اثر انگشت خود و شکل دادن به آنچه میراث اوست.
رویه هما امامی قابل تشبیه به یک باستانشناس است کسی که علیرغم دانش خود ،باز به گمان و خیالی ،جستجو و کاوش میکند. با این تفاوت که اشیا و چیدمانهای او تنها بازنمائی آنچه که یافته نیستند بلکه او به آنها ساختار میبخشد .این سازهها در بستری معنوی
با روحیهای باستانشناسانه و خردمندانه شکل میگیرند.
فکر میکنم "بازیلیتس" زمانی از "جستجو در پشت پرده بوم" ،از آنچه در قعر زمین نهفته است سخن گفت .ماده که از زیر خاک بیرون آورده شده برای بازسازی مبداء و گذشته ما ،استفاده میشود .برای فهم
عجین هستند.با آن که او هنرمندی چیرهدست هست ولی برای نمایان جوب هما کردن امامی گردآوریاز و آرشیو جوهرۀ عناصر میکند، استفاده از بینشی شهودی مهارتهای تکنیکی خودکهپرهیز درکمیکند. مستقیم این که ما چگونه زندگیمان را شکل میدهیم و شناخت این که چه و قابل فهمی از ترجمه عناصر جمعآوری شده به دست میدهد .هستیم ،باید اول بفهمیم که چگونه تحول یافتهایم .مبداء ما همیشه که گردآوری آرشیو می کند، بینشی شهودی درک گردآوردی امامی و جوبعواطف را تحت کنترل خود میآورد ،دوست آثار هماهما ویژگی امامی ،با خاص بایگانی ورابطه انسان است، دوجانبه بین احتماکه ًال به به دست یابی جهت این ساده سازی مستقیم حاضر است ،و منشاء تحرک و زمینهای برای اندیشه و احساسات و قابل فهمی پایانواز ترجمه عناصر جمعآوری مشتاقشده دوامبه دست کز اثر را بر ارائه فشرده تجربیات هنرمند ،استوار وکه ابدیتمیمی بنیان های پذیری را انسانهنر، درک میکند تجربیات و مشاهدات و زیسته است: یابند.به هنرمند،و شکل دهد .فعالیتهای ماست. که عواطف که را تحت کنترل خود بعنوان می گردآوردی و های بایگانی صداهائی تجربه خاص شده بود احتما ًال اصوات اگزیستانسیالیستیبه آورد،یک شهر این جاگذاری اثر انگشت دوست آثار ریشه عمیقیخود ویژگیو شکل در دادن انسانبه آنچه موضوعات است ،میراث اوست. دوران جهت ما کز اثر بر ارائه تجربیات استوار و که انسان یی پایانپذیری یک راساز درکاومیکند موسیقی در فشرده نظر مشتاقکهدوام گرفته شدند. هنرمند"،هرکس ابدیت است: خاطرات و تجربیات راخود دارند ،وحسی تنهاو در هنرمندانیبه هما امامی تجربههای مشترک و ادراک درونی ما را با "حفاریهای
صداهائی که شده بود تاثیربعنوان اصوات یک شهر د و قرار نیست که تجربه تحت احساسات هنرمند قرار یی در نظر گرفته "هرکس مندی یکقادر سازبه عقب موسیقیزدن عواطف خود باشد شدند.یا نه ،در
د و قرار آوانگارد،نیست سوالیکه تحت مشروعتاثیر قرار است و نیاز به احساساتبررسی هنرمنددارد. مندی قادر به عقب زدن عواطف خود باشد یا نه ،در
انگشت خود و شکل دادن به آنچهبر میراث به چشم جاگذاریمی اثرخورد که از اعماق وجودشان و حسب یک اوست.ضرورت معنوی" خود به یادمان میآرود .هر اثر او سمبولیک و گواه آنچه که رویه درونی به امامی قابل هماهنر می تشبیه هر به پردازند .در باستان یک از شناس یکآثار می انرژیاست توان کنترلکسی شده وکه نامرئی است ،هست .هنرمند آگاه است که هنر ادارکی مرئی است علیرغم خود ،باز خردمندانهای دانشرا حس کرد.به گمان و خیالی ،جستجو و کاوش میکند .و همیشه تجربهورز باقی میماند .همزمان ،خصلت ناتمامی آثار او بارویه اینهما امامی قابل وتشبیه به باستانشناس بازنمائیاست تفاوت که اشیا چیدمانهای یک او تنها آنچه که کسییافته که نمایانگر آن چیزی است که به زعم مارسل دوشان هر بینندهای تنها در علیرغم خود، آنهاباز ها به گمان می و خیالی، جستجو و کاوش بستریمی نیستند بلکه دانشاوبا به آثار او در پیوند ساختار تداعى بخشد. شكل این گیرند؛ سازهوها در خاطرات معنوی تجربیات مشتركى کند .خود میتواند ببیند. این تفاوت كنندکه اشیا و چیدمان آنراهای خردمندانهاو تنها بازنمائی گیرند.آنچه درون که روحیه یافته میای رابازنده شناسانه كه باستانهر بینندهواى شکل زیسته و گویى میاز در حافظۀ
سوالیکهمشروع عواطفاست خود ورانیاز به بررسی دارد. مفهومی آوانگارد،است کنترل می کند ولی سط میدهد و این احساسات را با حساسیت خاصی مفهومی است عواطف کنترل نیستند بلکه كهن او به همراه ساختار میمی تجربیاتکهخود، آنها را بخشد .این بعنوانسازه خودبهرافرم یکها در ترجمه می می بستری کندکند. معنوی ولی جمعى و الگوها آنهابیرون جهند. قاعده، بسیاری از سط ستند،می دردهد و برخی این احساسات پیچیده،را با حساسیت خاصی با روحیهای باستان "جستجو ً شناسانه استوارو مواقع خردمندانه شکل وقتیمی گاهی گیرند. مینیمال ،و در کنم سازه فکرهامیبر "بازیلیتس" کهن زمانی از الگوها الدر هستند؛ مث پشتکهپرده برگبوم" ،از آنچه درختی به همراه تجربیات خود، آنها را به زیبائی فرم ترجمه می زمخت ولی در هرحال با شناسی نامحسوسی در قعر چوبزمین کند .یک نازکنهفته وصلاست سخن گفت. میشود و ماده برکهآناز زیر عبارت باغ خاک نوشته آورده میشود بیرون و در ستند ،اودر برخی مواقع مینیمال ،و در فکر شده می کنم ن که زمانی از هنرمندی "جستجو چیرهدست در پیچیده،هست پشت گاهیولی برای بوم" ،از نمایان آنچه برای داخل بازسازی توده ای از مبداء و خاک "بازیلیتس"قرار گذشته ما، می گیرد.با استفاده می تغییری برای مینیمال پردهدر فهم شود.فرم دنیایی زمخت هرحال هایبا زیبائی نامحسوسی ازدر اینقعر ر از نهفته تجربیاتاست استفاده ولی ازدرمهارت گفت. ماده یک که تکنیکی خود برگ،زیریکخاک بیرون شناسیپرهیز میکند. که آورده زمینچگونه خاطرات ما و زندگیمان سخنرامیشکل یادآوری شود:می دهیمازو شناخت واژه،این چه چوب که به
ن که او هنرمندی چیرهدست هست ولی برای نمایان استفاده از خودبهپرهیز کند. ربااز رابطه دوجانبه مهارت بین های دست تکنیکییابی ساده میسازی
مشاهدات و تجربیات زیسته هنرمند ،شکل مییابند.
این خصیصۀ مهم ،یعنی تجربه یگانۀ شخصی که در این فرم به عنوان تجربه ذهنی و تجربیات دیگر ارائه میشوند ،آشکار میکند که هنر تنها میتواند انگیزه و نیروی جنبشی باشد ،و آثار هنری تنها نشانگر آن چه
نامرئی است هستند.
شده مبداء فروتنانه و گذشته موثر .ما، شود .مابرای هستیم، ازای باید اول قبیله برایو بازسازیبفهمیم که زمین. ولیچگونه تحول یافته استفادهایم. میمبداء همیشه فهم مسعود سعدالدین این حاضرکه ما زندگیمان تحرک راو شکل دهیم و شناخت این که چه است ،و چگونهمنشاء زمینهای می برای اندیشه و احساسات و فعالی هستیم ،باید اول بفهمیم که چگونه تحول یافتهایم .مبداء ما همی
ه دارد.
روزهای دیگر از ساعت 1تا 7بعدازظهر یل است)
والگر، پالک ( 5Gaورودی حیاط) n rde
e of the شناسیThe Lif زیبایی محجوب
Opening of the exhib Friday, February 17 2 And will be on view u open all days except
افتتاحیه 29 :بهمن ماه 1395ـ ساعت افتتاحیه 4 :تا 8بعدازظهر نمایشگاه تا 16اسفندماه ادامه دارد. ساعات بازدید: جمعهها 4 :تا 8 بعد ازظهر ـ ر وزهای دیگر از ساعت 1تا 7بعدازظهر (شنبهها پروژههای آران تعطیل است)
نمیداشت .و تمرکز اثر را بر ارائه فشرده تجربیات هنرمند ،استوار میدید .پس از او صداهائی که تجربه شده بود بعنوان اصوات یک شهر و یا احتماالت آوایی یک ساز موسیقی در نظر گرفته شدند" .هرکس
که انسان پایانپذیری را درک میکند و مشتاق دو جاگذاری اثر انگشت خود و شکل دادن به آنچه م
عواطف خود را دارد و قرار نیست که تحت تاثیر احساسات هنرمند قرار گیرد" .این که هنرمندی قادر به عقب زدن عواطف خود باشد یا نه ،در
رویه هما امامی قابل تشبیه به یک باستانشن این دوران هنر پسا آوانگارد ،سوالی مشروع است و نیاز به بررسی دارد .علیرغم دانش خود ،باز به گمان و خیالی ،جستج زیباییشناسی محجوب هما امامی گر دآوری و میکند، اینب هما امامی گردآوری و آرشیو میکند ،بینشی شهودی که درک مستقیم ینشی ش هودی کهکه درک آرشیو با تفاوت اشیام و ستقیم چیدمانهای او تنها باز و قابل فهمی از ت رجمه عناصر جمع آوری شده به جان کیج دست میدهد. قابل هنری که واطف مفهومیرا تحت کنترل خود هما و میآورد، فهمیع از عناصر امامی جمع هنرمند شدهمیبه وست است دست ترجمه که می عواطف دهد. خودد را کنترل آوری گردآ کند ولی نیستند بلکه او احتمابه ًال آنها ساختار میبخشد .این سازه وردی و بایگانی ویژگی خاص انسان است، به جهت این
نمیداشت .و تمرکز اثر را بر ارائه فشرده تجربیات هنرمند ،استوار
که انسان پایان پذیری را میکند و م شتاق دوام و حس می خود هایدید. پس ازرا احتما ً بسط اهائیمی دهد و ابدیت است :به احساسات را حساسیت جان کیج هنری که عواطف را تحت کنترل خود میآورد ،دوست به درک با خاصی روحیهای باستان ویژگی گردآوردیاووصد اینخاص انسان بااست، شناسانه و خردمندانه شکل می ال جهت که این بایگانیتجربه شده بود بعنوان اصوات یک شهر جاگذاری اثر ان و یا گشت خود و شکل دادن به آنچه میراث اوست. احت ماالت آوایی یک Fridays: 4-8 pm ساز مو سیقی در نظاره میکند و به همراه تجربیات نظر گرفته هرکس خود، میآنها شدند.را "وبه فرم ترجمه میکند. نمی داشت .و تمرکز اثر را بر ارائه فشرده تجربیات هنرمند ،استوار عکه انسان پایان پذیری را درک کند مشتاق دوام و ابدیت است :به AN PROJECT AAR واطف خود را دارد و قرار نیست که تحت تاثیر احساسات هنرمند قرار پروژه های Lolagar Alley, N آران 5, No آثارش گیرد" .این متفاوتکه برخی مواقع پیچیده، گاهی مندی مینیمال، میراث و در هستند،قادردربه اوست .فکر میکنم "بازیلیتس" زمانی از "جستجو در پشت انگشتعقب زدن ع وواطف 21-667079میدید .پس از او صداهائی که تجربه شده بود بعنوان اصوات یک شهر جاگذاریهنراثر خود باشد یا خود شکل دادننه،به آنچه در رویه
Tel: +98خیابان نوفللوشاتو ،کوچه لوالگر ،پالک ( 5ورودی حیاط) ery.co www.aarangallتلفن66707975 :
هما امامی قابل تشبیه به یک باستانشناس است کسی که این دوران هنر پسا آوانگارد ،سوالی شروع است و به بررسی دارد .ع اجرا ساده و حتی زمخت ولیم در هرحالنیاز با زیبائی شناسی در وقعر لیرغم دانش خود ،باز زمین نهفته استکند.سخن گفت .ماده که از ز نامحسوسی به گمان خیالی ،ج ستجو و کاوش می با این تفاوت که اشیا و چیدمان تنها بازنمائی آنچه که عجینهما امامی ه هستند.با نرمندآنمف که هومیاو چیره شده دست هست ولی برای نمایان های اوبرای بازسازی مبداء است که عواطف یافته و گذشته ما ،استفاده هنرمندیخود را کنترل می کند ولی نیستند بلکه او به آنها ساختار می ب خشد. این سازه ها در ب حسهای ستری معنوی خود را بسط می دهد و این احس اسات را حساسیت خاصی شهودی کهبا خودروحیه درکای جوهرۀ ستانش عناصر واز استفاده میاز مهارت باهای تکنیکی پرهیز بامی هما کند. امامی که ما چگونه گردآوری ناسانه و خرد آرشیو کند، بینشی گیرند .زندگیمان را شکل میدهیم و اینمندانه مستقیم شکل می کردن نظاره می کند و به همراه تج ربیات خود، آنها را به فرم ترجمه میکند. و قابلآثارش م تفاوتازهستند ،در ترجمهبرخی مواقع فهمی عناصرپیچیده، آوری هستیم،درباید اول بفهمیم که چگونه تحول یافتهای جمعگاهی دستکنممی دهد. مینیمال، شدهو دربه فکر می "بازیلیتس" اجرا ساده و زمانی از "جستجو پشت پرده بوم" ،از آنچه حتی ز مخت ولی در هرحال با زیبائیشناسی نامح سوسی در قعر به زمین است آثار هما امامی، بایگانیبا احتما ً رابطه دوجانبه انسانبین دست سازی سخن گفت. یابی البه ساده گردآوردی و ویژگی خاص حاضرماده که از است، تحرک و زمینهای برای اند جهت نهفتهاین عجین است،زیر وخاک بیرون هس منشاء آورده تند.با آن که او هنر مندی چیره دست هست ولی برای نمایان شده برای بازسازی مبداء و گذشته ما ،ا بنیان کردن هایجوهرۀ ستفاده میشود .برای فهم عناصر از ا ستفاده از هنر ،و های ت مشاهدات درکو تجربیات زیسته هنرمند، شکل می یابند. فعالیت که انسان پایان کنیکی خود های ماست. پذیری را مهارتمی کند و پرهیز دوام و ابدیت است: به مشتاقمیکند. این که ما چگونه زندگی مان را شکل میدهیم و شناخت این که چه ه ستیم، باید اوست .اول بفهمیم آثار های عمیقی موضوعات اگزیستانسیالیستی جاگذاری ریشهاثر انگشت خود و در شکل دادن به آنچه میراث دوران ما که چگونه تحول یافتهایم .مبداء ما همیشه آثار هما امامی ،با رابطه دوجانبه بین دستیابی به سادهسازی حاضر است ،و منشاء تحرک و زمینه ای برای ا ندیشه و بنیان احساسات و های وهنر ،و مشا هدات و تج ربیاتاوزیسته هن و خاطرات تجربیات خود دارند، حسیمیکه تنها در رمند ،شکل هنرمندانی هما امامی تجربههای مشترک و ادراک درونی م یابند .ف عالیتهای ماست. آثار ریشه های ع میقی در موض وعات ا گزیستانسیالیستی دوران ما به خورد که از اعماق وجودشان و بر و خا ندانیحسب یک ضرورت معنوی" خود به یادمان میآرود .هر اثر او سمبول چشمطرات میو تج ربیات خود او دارند ،حسی که تنها در هنرم هما امامی تجربههای م شترک و ا دراک درونی ما را با به " چشم می حفاریهای می که از ا دشان و یک بر به هنر حسب یک پردازند. عماقدر از آثار می باستانتوان انرژی ضرورت رویه شده درونیهما امامی خورد قابل کهو نامرئی است ،هست. شناس م تشبیه وجوهربه یک هنرمند آگاه است که هنر عنوی" کسی استخود کنترلبه ی ادمان درونی به هنر میآرود .هر اثر او سمبولیک و گواه آنچه که می پر دازند. در هر یک از آثار می توان انرژی کنترل شده و ن امرئی است، هست .ه آگاه است که همیشههنر ا خردمندانه ای حس خرد کند.نرمند و مندانه علیرغم دانش تجربه خود، مرئی است دارکیورز باز به ای را باقی میماند .همزمان ،خص راحس کرد .گمان و خیالی ،جستجو و کاوش می کرد. و همیشه تجربهورز باقی می ماند. هم زمان، خصلت نا تمامی آثار او ن با این بازنمائیمایانگر تفاوت که نمایانگر آن چیزی اشیا و چیدمانهای او تنها استدرکه به زعم مارسل دوشان آنچهآن که یافته چیزی است آثار او که به زعم مارسل دوشان هر بینندهای تنها در پیوند با تداعىها شكل میگیرند؛ خاطرات و تج ربیات م شتركى خود می تواند ب بیند. آثار اورا نیستنددر پیوند تداعى زنده می ینندهها شكل خاطرات تجربیات بلکه او كنندبابه آنها مشتركى خود میتواند ببیند. ساختار كه هر ب بخشد. گیرند؛دراین درونسازه حافظۀهاو در بستری معنوی اى آنرا زیسته می و میگویى از جمعى و كهن الگوها بیرون می جهند .ب عنوان آنرایک ق خردمندانهاعده، از بارا زنده میكنند كه هر بیننده اى زیسته بو خصیصۀ گویى ازایندر درون حافظۀ روحیهای باستان شناسانه و شکل مهم ،یعنی سیاریمی گیرند. تجربه یگانۀ شخصی که در این فرم به عنوان ً سازهها بر کهن الگوها استوار ه ستند؛ مث ال وقتی که برگ د رختی به تجربه ذهنی و تجربیات دیگر ارائه می اینشوند ،آشکار خصیصۀمیکند که مهم ،هنر جمعى یک وچوبكهن بیرون عبارتمی نازک وصل می جهند .بعنوان یک قاعده، بسیاری از الگوهاشود و یعنی تنها تجربه یگانۀ شخصی که د باغ بر آن نوشته میشود و در میتواند انگیزه و نیروی ج نبشی باشد، و آثار هنری تنها ن داخل توده شانگر آن چه ای از خاک قرار می گ یرد.با ت غییری می نیمال در فرم دنیایی پشت ن مث ً امرئی است سازهها می بر کنمکهن هستند؛ ال ستند. وقتی که برگ فکر درختی "بازیلیتس" الگوها زمانی استوار از "جستجو در آنچهبه تجربه ذهنی و تجربیات دیگر ارائه میشوند ،آشکار پرده بوم"،ه از از خاطرات و تجربیات یا دآوری میشود :یک برگ ،یک واژه ،چوب به ازای قبیله زمین. نهفتهفر چوب زمینونازک وتنانه وصل ولی شود و عبارت باغ بر آن نوشته می در شود و یکقعر میموثر. است در میتواند انگیزه و نیروی جنبشی باشد ،و آثار هنری بیرون آورده سخن گفت .ماده که از زیر مسعود خاک سعد الدین
و یا احتماالت آوایی یک ساز موسیقی در نظر گرفته شدند" .هرکس عواطف خود را دارد و قرار نیست که تحت تاثیر احساسات هنرمند قرار زیباییشناسی محجوب گیرد" .این که هنرمندی قادر به عقب زدن عواطف خود باشد یا نه ،در این دوران هنر پسا آوانگارد ،سوالی مشروع است و نیاز به بررسی دارد.
جان کیج هنری که عواطف را تحت کنترل خود میآورد ،دوست نمیداشت .و تمرکز اثر را بر ارائه فشرده تجربیات هنرمند ،استوار امامی هنرمند مفهومی که است تجربهکه خود را کنترل یکمی کند ولی می همادید. پس از او صداهائی شده بود عواطفبعنوان اصوات شهر
حسهای خود را آواییبسط یک می سازدهد و احساسات گرفتهرا با حساسیت "هرکسخاصی و یا احتماالت موسیقی این در نظر شدند. نظاره عواطفمی آنها را به میکند. خود کندرا ودارد به و قرار همراهنیست که تجربیاتتحت خود،تاثیر احساسات فرمهنرمند ترجمهقرار
برخی پیچیده، خودگاهی گیرد". آثارش این که مینیمال ،و در متفاوتهنرمندی هستند،قادر در به عقب زدن مواقع عواطف باشد یا نه ،در این اجرادوران هنر پسا سوالیدرمشروع ساده و است و نیاز زیبائی به حتی زمخت آوانگارد ،ولی بررسی دارد. هرحال با شناسی نامحسوسی
عجین هستند.با آن که او هنرمندی چیرهدست هست ولی برای نمایان هما امامی هنرمند مفهومی عواطف خود را کنترل میکند پرهیزولی کردن جوهرۀ عناصر از استفاده است ازکهمهارت های تکنیکی خود میکند.
حسهای خود را بسط میدهد و این احساسات را با حساسیت خاصی نظاره میکند و به همراه تجربیات خود ،آنها را به فرم ترجمه میکند.
آثار هما امامی ،با رابطه دوجانبه بین دستیابی به سادهسازی آثارش متفاوت هستند ،در برخی مواقع پیچیده ،گاهی مینیمال ،و در بنیانهای هنر ،و مشاهدات و تجربیات زیسته هنرمند ،شکل مییابند. اجرا ساده و حتی زمخت ولی در هرحال با زیبائیشناسی نامحسوسی آثار ریشههای عمیقی در موضوعات اگزیستانسیالیستی دوران ما
رویه هما امامی قابل تشبیه به یک باستانشناس است کسی که علیرغم دانش خود ،باز به گمان و خیالی ،جستجو و کاوش میکند. با این تفاوت که اشیا و چیدمانهای او تنها بازنمائی آنچه که یافته نیستند بلکه او به آنها ساختار میبخشد .این سازهها در بستری معنوی
با روحیهای باستانشناسانه و خردمندانه شکل میگیرند.
فکر میکنم "بازیلیتس" زمانی از "جستجو در پشت پرده بوم" ،از آنچه در قعر زمین نهفته است سخن گفت .ماده که از زیر خاک بیرون آورده شده برای بازسازی مبداء و گذشته ما ،استفاده میشود .برای فهم
این که ما چگونه زندگیمان را شکل میدهیم و شناخت این که چه هستیم ،باید اول بفهمیم که چگونه تحول یافتهایم .مبداء ما همیشه حاضر است ،و منشاء تحرک و زمینهای برای اندیشه و احساسات و فعالیتهای ماست.
عجین هستند.با آن که او هنرمندی چیرهدست هست ولی برای نمایان
تودهای از خاک قرار ومی تغییری مینیمال در شود .فرم شده دنیایی داخلبرای بازسازی مبداء گذشته گیرد.باما، استفاده می برای فهم
خردمندانهای هنر ،ورا حس بنیانهای مشاهدات کرد.و تجربیات زیسته هنرمند ،شکل مییابند.
همیشه تجربهورز باقی میماند .همزمان ،خصلت ناتمامی آثار او فعالیتوهای ماس
نامرئی است هستند.
و خاطرات و تجربیات خود او دارند ،حسی که تنها در هنرمندانی هما خاطرات وامامی تجربههای مشترک شود :و ادراک درونی واژه،ما را چوبباچهبه"حفاریهای از تجربیات یادآوری می یک برگ ،یک کردن جوهرۀ عناصر از استفاده از مهارتهای تکنیکی خود پرهیز میکند. این که ما چگونه زندگیمان را شکل می دهیم و شناخت این که به چشم میخورد که از اعماق وجودشان و بر حسب یک ضرورت خود به یادمان می آرود. تحول هر سمبولیک و همیشهگواه آنچه ازای قبیله و زمین. فروتنانه ولی موثر. هستیم، باید معنوی"اول مسعودکهسعدالدین بفهمیم که چگونه یافتهاثرایم. او مبداء ما درونی همابه هنر می باپردازند. رابطه در هر یک از بینآثار می انرژی کنترل سازیشده و نامرئی واست، هنرمندایآگاه برایاست اندیشهکهو هنر ادارکیو مرئی است آثار امامی، دوجانبه دستیابی توان به ساده حاضر است، منشاء تحرک هست .و زمینه احساسات