ukazanego w sposób konceptualny z wykorzystaniem techniki instalacji. Sylwia Kowalczyk — absolwentka Wydziału Grafiki krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, zajmuje się fotografią, ilustracją, projektowaniem okładek książek. Za swoją pracę dyplomową otrzymała I nagrodę w ogólnopolskim konkursie fotografii Portret w Trzciance. Jest laureatką Nagrody Miasta Krakowa w dziedzinie fotografii (2002).
0–43
0–42
Olaf Brzeski prezentuje swój najnowszy projekt: Upadek człowieka, którego nie lubię — film nakręcony na czarno-białym 16 mm celuloidzie oraz ściśle z nim związaną instalację. Będzie to pierwsza odsłona planowanego przez artystę ośmioczęściowego „serialu” wideo. Na ekspozycję złożą się również starsze rzeźby i obiekty Brzeskiego oraz film Pamięci majora Józefa Monety, opowiadający o Krokodylaku — surrealistycznej postaci człowieka z głową krokodyla. Olaf Brzeski (1975) — absolwent Wydziału Rzeźby na wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zajmuje się rzeźbą, instalacją, filmem i rysunkiem. Swoje prace zapożycza z podświadomych wizji i obrazów. Jego prace, bardzo zmysłowe i sensualne, często noszą ślady rozpadu i destrukcji. Zadebiutował wygraniem konkursu na pomnik Pomarańczowej Alternatywy. W 2009 roku nominowany do konkursu „Spojrzenia” — Nagrody Fundacji Deutsche Bank. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.
NIEWINNE OKO NIE ISTNIEJE 19.05–3.06 Katowice, Galeria Pusta, CKK, pl. Sejmu Śląskiego 2 www.ck.art.pl
„Czy tu była synagoga? — pytanie, zadawane Wojciechowi Wilczykowi przez mieszkańców i przez artystę mieszkańcom prowincjonalnych miasteczek, skierowane jest także do publiczności, która przeciera oczy ze zdumienia, widząc hurtownię okien, lokalny pub, zakład pogrzebowy czy skład mebli holenderskich. Pytanie zadawane przez anonimowych przechodniów wybitych z codziennej rutyny zjawieniem się fotografa jest jednocześnie zaprzeczeniem i potwierdzeniem wiedzy o historii, o tym, o czym każdy słyszał, ale jakby zapomniał — albo lepiej — nie chciał pamiętać. A jeśli pamięta, to od razu włączają się emocje. Z reguły jednak nie pamięta. Po co pamiętać, skoro można zapomnieć. To łatwiejsze i bardziej na miejscu w obecnej sytuacji, gdy dzięki miliardom euro z Unii polska prowincja staje się mniej prowincjonalna, a modernizacja oznacza w tym wypadku zacieranie śladów przeszłości. Nieumyślne, rozłożone w czasie, tak by było możliwie niezauważalne” — czytamy w tekście Adama Mazura wchodzącym w skład katalogu wystawy. Niewinne oko nie istnieje to cykl zdjęć dokumentujący budynki religijnego kultu Żydów — synagogi i prywatne domy modlitwy. Podczas licznych podróży Wojciech Wilczyk wykonał ponad 5800 zdjęć — czarno-białych i w kolorze. Ostatecznie na wystawę wybrano 307 barwnych fotografii.
UPADEK CZŁOWIEKA, KTÓREGO NIE LUBIĘ 30.05–24.06 Opole, Galeria Sztuki Współczesnej, pl. Teatralny 12 www.galeriaopole.pl
0—41 Sylwia Kowalczyk: Nightwatching 20 x 15
0–44
CUD W BIAŁEJ do 19.05 Lublin, Galeria Biała, ul. Narutowicza 32 www.mfs.blox.pl
0—42 Wojciech Wilczyk: Kargowa synagoga, z cyklu Niewinne oko nie istnieje, fotografia, 29.03.2008
Michał Stachyra swoje funkcjonowanie w sztuce rozpoczął bardzo spektakularnie, dokonując jako fiński archeolog odkrycia fresku w Galerii Białej w 2004 roku. Kolejne jego realizacje artystyczne także wiązały się ze zmianą tożsamości. Oprócz wspomnianego fińskiego archeologa przeistaczał się dotychczas w: uczestnika konkursu na najprzystojniejszego studenta Lublina, człowieka-pająka, polityka w wyborach samorządowych w Niemczech, kuratora sztuki organizującego Pielgrzymkę przez sztukę, psychologa udzielającego porad sfrustrowanym artystom, robotnika sztuki, członka Związku Artystów Plastyków, cywilnego antyterrorystę i malarza akwarelistę na artystycznej misji w Iraku, zaś wspólnie z Katarzyną Cichoń założył firmę artystyczną Artyści Do Wynajęcia. Za każdym razem Michał Stachyra, przyjmując określoną społecznie rolę, próbuje się z nią utożsamić
0—43 No76 / orientuj się
Olaf Brzeski: Sierotka, 2009, wystawa Spojrzenia, Zachęta, Warszawa
54—55