ELLEMENTY 7–30.10 Zielona Góra, Galeria BWA, al. Niepodległości 19 www.bwazg.pl O bohaterce wystawy Ellementy Elżbiecie Prusinowskiej Andrzej Jastrzębski mówi tak: „Ella to artystka o wyrafinowanym, dojrzałym stylu. Jej twórczość jest mocno osadzona w ulicznej tradycji – maluje litery, pisze swoje imię. Miałem szczęście natknąć się na jej malarstwo, kiedy wydawało mi się, że w dziedzinie ulicznego liternictwa widziałem już wszystko. Produkcje Elli totalnie zbiły mnie wtedy z tropu: zobaczyłem litery ukształtowane z ciał zmutowanych zwierzątek, łebków, ogonków, wyrostków, skrzydełek. Podczas gdy rzesze grafficiarzy pocą się nocą, żeby wypracować rozpoznawalny styl, ona maluje fonty swobodne, niewymuszone, a przy tym totalnie z innej beczki”. Prezentowane na wystawie Ellementy malarstwo odwołuje się do tradycyjnej formy liternictwa: ulicznej stylistyki graffiti. Bazowanie na literach jest punktem wyjścia zarówno jej obrazów na płótnie, jak i przedstawień powstających w przestrzeni miejskiej. Początkowo pojawiające się napisy składały się z ciągów czytelnych liter, obecnie ściany i płótna zawierają oprócz nich także litery ubrane w kształty nieokreślone, trudne do zdefiniowania. Obrazy Elli to przeważnie niewielkich rozmiarów kwadraty i prostokąty, w których zamknięto świat delikatnych form.
Elżbieta Prusinowska: z cyklu Ellementy
70
ULOTNE ZJAWISKO PERYFERYJNE 16.10–10.11 Szczecin, Miejski Ośrodek Kultury/ Klub Delta, ul. Racławicka 10 www.klubdelta.pl Prace Natalii Szostak zgromadzone na wystawie Ulotne zjawisko peryferyjne tworzą intymną wypowiedź dotyczącą ciała jako centrum doświadczenia. Jednocześnie widziane i widzące, ciało występuje tu w podwójnej roli przedmiotu i podmiotu. Przytwierdzone do świata jest jego okiem, które patrząc, zarazem dokonuje refleksji. Na wystawę składają się rysunki, małe formaty olejne oraz praca wideo. – Wzrok opatrzony wyraźną granicą cielesności nie dosięga jednak ani swojej podszewki, ani koperty miejsca, w którym się znalazło – tłumaczy Szostak. Natalia Szostak (1980) – w 2007 roku uzyskała dyplom na kierunku malarstwo i rysunek na San Francisco State University w Kalifornii. Dwa lata później otrzymała nagrodę dla wyróżniających się młodych artystów w międzynarodowym konkursie organizowanym przez X-Power Gallery w Los Angeles. Studentka grafiki na szczecińskiej Akademii Sztuki. Zajmuje się malarstwem, fotografią i wideo, niejednokrotnie łącząc je ze sobą. Jej prace pokazywane były w Polsce, Belgii, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Obecnie mieszka w Szczecinie.
Natalia Szostak: Moje ciało to moja trumna, 2011, wydruk na drewnie, tkanina
notes 71 / 10–11.2011 / orientuj się
KONIK 7.10–27.11 Gliwice, Czytelnia sztuki, Dolnych Wałów 8a www.czytelniasztuki.pl Najważniejszym punktem gliwickiej wystawy Ewy Kuryluk jest instalacja Konik. Nawiązuje ona do wydarzenia z dzieciństwa artystki: kiedy zachorowała na serce, rodzice wysłali jej czteroletniego brata Piotrusia do swoich przyjaciół do Gliwic, żeby zapewnić jej w domu zupełny spokój. Ewa Kuryluk przyjechała do Gliwic po raz pierwszy wiosną tego roku i przypomniała sobie owe zdarzenie, zwiedzając Czytelnię Sztuki, a postument w galerii przywołał pamięć o Piotrusiu na kucyku i śnie mamy, zainspirowanym starą rodzinną fotografią. W oparciu o nią powstał portret brata na koniku, obok którego stoi mała Ewa.
Ten pomnik małego jeźdźca, pokojowy i dziecinny, jest antytezą tradycyjnych pomników wodzów i władców. Opartego na fotografiach rodzinnych Konika uzupełniają robione od pięćdziesięciu lat „autofotografie”. Czarno-białe autoportrety fotograficzne z lat 70. ubiegłego wieku, niektóre wystawiane po raz pierwszy, dają wgląd w unikalną metodę twórczą Kuryluk, określaną czasem „rytuałami podglądania siebie”. Dla kontrastu znalazły się też na wystawie trzy cykle barwnych autofotografii z lat 2001–2003 – w przebraniach i maskach, stylizowanych i świadomie teatralnych.
Ewa Kuryluk: Konik, instalacja, 2011
notes 71 / 10–11.2011 / orientuj się
71