W końcu okazało się, że tworzymy go we dwoje i że to działa. Jednym z naszych pierwszych projektów była wystawa fotograficzna poświęcona produkcji sztucznego śniegu. B: Ja zrobiłam do niej wszystkie zdjęcia, choć to było wspólne przedsięwzięcie. Fabio tymczasem pracował nad projektem intacta Ltd. Na czym on polegał?
F: To był rodzaj mistyfikacji. Chodziło o wymyśloną firmę turystyczną z Monachium, która postanowiła ogrodzić ostatni obszar dziewiczej natury w regionie Alp. Rzekomo miała postawić betonową ścianę wysokości 5 metrów i ograniczyć dostęp do tego obszaru tylko dla elit, czyli bogatych turystów, którzy są gośćmi luksusowych hoteli usytuowanych wzdłuż granic tzw. wysp dziewiczej natury. Sprawiliśmy, że do lokalnej prasy przedostała się wiadomość o tym, że intacta Ltd. zaczyna budowę pierwszej ściany w parku narodowym w południowym Tyrolu, rejonie, z którego pochodzimy. Sprawa nabrała rozgłosu na kilka tygodni. A wracając do tematu początków naszego kolektywu, to w tamtym czasie próbowaliśmy zrozumieć, jakie narzędzia mamy w rękach. Czy chcemy być dizajnerami afirmatywnymi i pracować w tzw. branży? Czy chcemy być dizajnerami krytycznymi? I co zrobimy z naszymi umiejętnościami, które są bardzo dobre w sensie komunikacji. Bo przecież potrafimy tworzyć obrazy i przedmioty, dzięki którym możemy się komunikować.
My Castle Is Your Castle (2011)
Więc to był czas decyzji? Co was popchnęło we właściwym kierunku?
separatystyczne. Przyznano im specjalny status, żeby je ułagodzić. Otrzymują także ogromne środki od rządu centralnego. Dlatego region Bolzano jest bogaty – silnie rozwinęła się tutaj turystyka zimowa. Oprócz pieniędzy, które corocznie są tu pompowane z Rzymu, istnieje silna gospodarka turystyczna. Podczas studiów byliśmy sfrustrowani kulturą socjalną i środowiskowymi następstwami – stoki narciarskie, hotele, domy. W latach 70., gdy ta branża zaczęła się rozwijać, ludzie chwytali się wszystkiego: budowali domy, sprzedawali pola na stoki narciarskie itd. Dlatego obecnie istnieje ostry kontrast między konserwacją a eksploatacją natury. Razem z Biancą dokonaliśmy dekonstrukcji tego wizerunku, śnieżnego krajobrazu, obrazów, które każdy ma w głowie, myśląc o Alpach. Chcieliśmy pokazać, jak niewiele wspólnego ma z tym, co dzieje się na płaszczyźnie kulturalnej czy społecznej.
B: Tak. Czytaliśmy tę książkę. W jednym rozdziale Huxley opisuje, jak natura staje się towarem w społeczeństwie przyszłości. Pomyśleliśmy, że właściwie my już żyjemy w takim społeczeństwie. Natura jest towarem, a lokalna kultura to kolejna rzecz, którą można sprzedać turystom. Dlatego postanowiliśmy nazwać nasz kolektyw Brave New Alps. F: Na początku skupialiśmy się na kontekście Alp. W szkole musieliśmy pracować osobno. Ale postanowiliśmy połączyć naszą pracę i stworzyć konceptualny parasol – czyli ten kolektyw – który z początku miał skupiać wielu ludzi.
B: Najpierw przez rok nie pracowaliśmy wcale. Nie chciałam pracować dla jakiejś agencji… Czytaliśmy książki, rozmawialiśmy… F: Konfabulowaliśmy… (śmiech) B: Podjęłam pracę społeczną. Dostałam 400 euro i pokój. Mieszkaliśmy tam razem. Fabio pomagał profesorowi ze szkoły przy projekcie De-Branding Krisa Kroisa. F: To był jedyny niekonwencjonalnie myślący profesor. B: Naszym pierwszym niezależnym projektem było Decode Jerusalem. Dużo czasu nam zajęło, żeby zrozumieć, co chcemy robić. Projekt powstał we współpracy z ICAHD (Israeli Committee Against House Demolitions) i dzięki tym ludziom zdobyliśmy ogromną wiedzę. Informacje, które otrzymaliśmy, nie były nigdzie spisane. Dlatego postanowiliśmy je zebrać i udostępnić. Mieszkaliśmy w hostelu, do którego przyjeżdżali turyści, a nawet studenci nauk politycznych. A nigdy nie przechodzili na palestyńską stronę. Bali się, nie wiedzieli, jak się poruszać. Uznaliśmy, że skoro już tu przyjeżdżają, powinni mieć dostęp do informacji, dzięki którym lepiej zrozumieją konflikt. Jerozolima jest tak piękna, że wiele spraw można przeoczyć. F: W projektach, które realizujemy, chodzi więc o dekodowanie przestrzeni. Staramy się przetłumaczyć nasze doświadczenie na język użyteczny dla innych. To takie samo podejście, które zastosowaliśmy w projekcie Laboratorio Campano, poświęconym toksycznym odpadom wyrzucanym w Neapolu. Zazwyczaj mieszkamy w danym miejscu przez jakiś czas, wchodzimy w interakcję, sprawdzamy, co się dzieje w regionie, i odwiedzamy miejsca, gdzie ludzie
132
notes 69 / 07–08.2011 / czytelnia
I postanowiliście nazwać wasz kolektyw Brave New Alps? Czy ma to związek z książką Brave New World?
notes 69 / 07–08.2011 / czytelnia
133