niem”. To, co „buczy” i „bulgocze”, w tekstach emitowanych na wyświetlaczach jest poddane ćwiczeniom z deklinacji rozpisanym przez artystę na kilkudziesięciu planszach. Poszczególne słowa metodycznie odmieniane przez wszystkie przypadki stają się elementami rozbioru gramatycznego. Jarosław Kozłowski, mistrz analitycznej refleksji, logicznych i lingwistycznych gier w sztuce konceptualnej, z sarkastycznym poczuciem humoru zamienia retorykę medialnego języka na logikę jego gramatyki. 0–43
EKSPERYMENT Z ZASIEWEM I GŁOSEM 11.01–5.02 Łódź, Galeria Manhattan, ul. Piotrkowska 118 www.galeriamanhattan.pl
W momencie rozpoczęcia akcji Ola Kozioł wysieje we wnętrzu galerii owies. Przez kolejne dni będzie osobiście pielęgnować wzrastające zboże — zarówno w sposób konwencjonalny, przez regularne podlewanie poletka, jak i poprzez śpiew. Jej wykonania tradycyjnych pieśni zostaną też zarejestrowane — w godzinach, kiedy artystki nie będzie na miejscu, przestrzeń galerii będzie wypełniał głos wydobywający się z głośników. W tradycyjnych pieśniach ludowych śpiewanych „otwartym głosem” Ola Kozioł dostrzega możliwość poszukiwania swojej tożsamości i dróg duchowego rozwoju. Jednocześnie śpiewanie wzrastającym ziarnom wyraża zaangażowanie człowieka w relację z inną, nie‑ludzką istotą. To rozwinięcie sytuacji, kiedy ludzie przemawiają do hodowanych przez siebie roślin. Akcja jest poszukiwaniem podstawowego, pierwotnego przeżycia w świecie przekształconym przez cywilizację. Artystka wyraża tęsknotę za naturą, działając w miejscu w szczególny sposób należącym do sfery kultury — w galerii sztuki, wykreowanej przez człowieka sztucznej przestrzeni eksperymentu. 0–44
BŁĄD W CZASOPRZESTRZENI 4.01–3.02 Bielsko-Biała, Galeria Bielska, ul. 3 Maja 11 www.galeriabielska.pl
Projekt Błąd w czasoprzestrzeni Aleki Polis stawia pytania o znaczenie śmierci w kulturze, w życiu społecznym i w doświadczeniu jednostki. Centralnym punktem wystawy jest najnowsze, prezentowane po raz pierwszy w Polsce wideo Portret pośmiertny Ojca,
któremu towarzyszy obraz Cyklooksytocyna nr 13. Artystka dzieli się z widzem osobistymi przeżyciami i refleksją nad współistnieniem miłości i śmierci. Nawiązuje do tradycji przedstawień martwego ciała (Chrystus w grobie), tworzenia masek pośmiertnych i malowania portretów trumiennych, a także do symboliki liczb, geometrii i barw. Ekspozycja zostanie udostępniona publiczności w pierwszą rocznicę śmierci ojca artystki. Zaś w dniu jego urodzin — 13 stycznia — odbędzie się spotkanie z udziałem artystki oraz zaproszonych gości, zatytułowane W trzy dni od jutra mogę mieć cztery dziury, podczas którego będzie można zobaczyć filmy i animacje komputerowe dotyczące tematyki śmierci, m.in. Portret trumienny JP II i Portret trumienny TU-154. 0–45
PRZYSTANKI POLSKIE grudzień www.sklep.beczmiana.pl
Typologie przystanków polskich Macieja Rawluka, które mogliśmy oglądać na wystawie w warszawskiej Kordegardzie, zostaną wydane jako album. Fotografiom towarzyszyć będą teksty, które wychodząc od zdjęć autorstwa Rawluka, analizują przystanki z perspektywy sztuki, socjologii i dizajnu. Wypowiadają się: Maciej Frąckowiak, Agata Nowotny, Grzegorz Niwiński, Agnieszka Pindera. Fotografie Macieja Rawluka z cyklu Przystanki polskie. Czyli oddolny dizajn elementu infrastruktury punktowej systemu transportu zbiorowego dowodzą, że żyjemy w kraju, w którym są tysiące różnie zaprojektowanych przystanków autobusowych: spiczaste, nowoczesne, fantazyjne, kwadratowe. Często przystanki stojące naprzeciwko siebie są zupełnie inne, a kolejny stojący w pobliżu jest do żadnego z nich niepodobny. Ta oszałamiająca różnorodność jest emanacją naszego stylu. Wszechobecny przystanek to nie tylko zwykły element użytkowy, chroniący przed deszczem i wiatrem, gdzie wisi rozkład jazdy, to lokalne miejsce spotkań, rozmów, konsumpcji. Przystanki mają szczególne znaczenie poza miastami i głównie na tych obszarach skupia się autor. Są często jedynym elementem przestrzeni publicznej, przez co mają ogromne znaczenie dla społeczności. Maciej Rawluk — wykłada na Wydziale Tkaniny i Ubioru Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi im. Władysława Strzemińskiego. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych, m.in. 1996–1997 bez-Graniczne poszukiwania Bunkier Sztuki Kraków, Berlin, BWA Łódź, Praga; 1998 Talente Monachium; 2003–2004 Świat w obiektywie National Geographic. Jest laureatem wielu nagród.