Johan Zetterquist: pięć możliwych scenariuszy rozwoju żywienia opracowanych przez Foodprints
wentylacyjnej zaprojektowanej przez owady — samą naturę — i przykład behawioralnej strategii samoorganizacyjnej. Ten koncept został zastosowany w kilku budynkach, między innymi w Harare w Zimbabwe (Eastgate Centre) przez Micka Pearce’a we współpracy z inżynierami ze wspomnianej już niewielkiej firmy Arup Associates. Dziesięć lat później Pearce miał okazję zreplikować i zredefiniować swój pomysł na wykorzystanie wzornictwa termitów w ulepszonym Council House 2 w Melbourne w Australii. Istnieje też wspaniała niewielka szklarnia Alpine Davies w Kew Gardens niedaleko Londynu, zaprojektowana przez firmę Wilkinson Eyre. Architekci mogą brać z natury naprawdę proste rozwiązania. Herbert Girardet, autor znanej książki Cities, People, Planet, opisuje to w naprawdę ciekawy sposób, porównując miasto do organizmu ludzkiego i nazywając je superorganizmem. Wyobraź sobie, że patrzysz na żyły i naczynia krwionośne w naszym organizmie i porównujesz je do dróg i linii kolejowych w mieście. Ludzki żołądek i systemy trawienne w analogiczny sposób można porównać do miejskich rynków żywności i wysypiska śmieci. Ale co jest naprawdę miłe dla oka, to to, jak różne narządy, różne części naszego ciała, pracują razem, aby wspólnie tworzyć człowieka. Następnie można użyć tej samej metafory dla organizmu miejskiego: drogi, budynki, drogi wodne i miejskie urządzenia. Kiedy taki wyobrażony organizm zaczyna żyć, wówczas zaczynamy rozumieć, czym może być miejski metabolizm, i to wszystko łączy się w całym cyklu wzajemnych powiązań. Idąc dalej — jakie są według ciebie najbardziej obiecujące kierunki rozwoju technologii wspierających biomimetyczny sposób myślenia?
Istotne wydają mi się ogromne postępy w hydroponice*, które dokonały się w ostatnich dziesięciu latach. Jest to dobrze zaprojektowane rozwiązanie dla wytwarzania miejskiej żywności, a Holendrzy są tutaj ekspertami. Obecnie dopiero zaczynamy rozumieć, że ten nowy trend hydroponiki daje rośliny, które nie posiadają tej samej wartości odżywczej jak te, które wyrosły w ziemi. Oczywiście, nie ma w tej dziedzinie jeszcze szeroko zakrojonych badań, ale wydaje się to całkiem logiczne. W bardzo prosty sposób, przez porównanie smaku, jesteśmy w stanie stwierdzić, że pomidor z holenderskiej cieplarni nie smakuje podobnie do pomidora, który wyrósł w ziemi gdzieś w południowych Włoszech. Dlatego też nie jestem całkowicie przekonana, że hydroponika jest jedynym rozwiązaniem problemu niewystarczającej ilości żywności. Istnieje wiele innych różnych pomysłów i wierzę, że pomogą one osiągnąć bezpieczeństwo żywnościowe * Kultura wodna — bezglebowa uprawa roślin na pożywkach wodnych, umożliwiająca produkcję roślinną w sztucznych warunkach na skalę przemysłową, głównie w szklarniach. Zajmuje się tym m.in. Avital Geva, artysta izraelski, od lat 70. prowadzący badania nad możliwościami bezglebowej produkcji roślin, www.greenhouse.org.il.