Od kiedy interesujesz się biomimikrą?
Moim zapleczem jest architektura ekologiczna, a cała przygoda zaczęła się od studiów w połowie lat 90. Znakomita część ekologii skoncentrowana jest na zagadnieniu miasta, na tym, jak pracować z tak skomplikowaną tkanką, jak adaptować trwałość ekologiczną do stylów życia i co to wszystko ma znaczyć dla poszczególnych społeczeństw. Po studiach zaczęłam pracę w firmie inżynieryjnej Arups, gdzie nauczyłam się myśleć o przyszłości w kategoriach tworzenia scenariuszy. Zaowocowało to wspólną publikacją Drivers of Change, w której wypracowaliśmy teoretyczne podstawy do pracy w kontekście zrównoważonego rozwoju globalnej przyszłości, używając różnych sposobów myślenia stosowanych jako narzędzia zmiany. Patrzyliśmy na zagadnienie przyszłości, projektując ją w czasie teraźniejszym, jednak bez zakładania z góry trudności, jakie mogą nas spotkać. Biomimikra czy bionaśladownictwo, którymi się zajmuję, to nowa dyscyplina, badająca najlepsze pomysły natury i następnie czerpie z nich inspiracje projektowe, by rozwiązywać nasze codzienne problemy w zrównoważony sposób. Stoi za nami 3,8 miliardów lat badań i rozwoju, które dostarczają pełnego magazynu pomysłów dla formy, procesów czy rozwiązań systemowych — te trzy modele bardzo często działają ze sobą w symbiotyczny sposób. Jedną z takich metod wizualizowania przyszłości jest kuratorowanie badań — na czym to polega?
Na wyborze badań, które są pomocne w tworzeniu mechanizmów budujących dany scenariusz przyszłości, oraz selekcji metod, poprzez które chcemy go zrealizować. Słowem, chodzi o stworzenie systemu struktury myślowej dla określonego projektu. Oznacza to, że masz do czynienia z różnorodnymi systemami, które wychodzą poza zagadnienia związane ze środowiskiem i dotyczą danych społecznych, technologicznych, politycznych czy na przykład wskaźników ekonomicznych. Dzięki ich selekcji masz możliwość wglądu w bardzo różne badania i perspektywy związane z tematem, który cię interesuje. Pracujesz nad przedsięwzięciem zatytułowanym foodprints* — jakie są jego założenia i co jedzenie ma wspólnego z architekturą?
Jest to kilkufazowy, niezorientowany na obiekcie projekt architektoniczny — nietypowy, ale jednak. W marcu 2010 roku dostaliśmy strategii związanych grant (wraz z Johanem Zetterquiz bezpieczeństwem energetycznym stem) od Innowacji w Kulturze — czy wodnym zostało już wcześniej to taki wydział w strukturze miasta Sztokholmu zajmujący się poszuw miarę dobrze opracowanych, kiwaniem rozwiązań dla kluczoo tyle zagadnienie żywności wych wyzwań społecznych poprzeciwnie — niezbyt często przez angażowanie i łączenie ze pojawia się w ustawodawstwie sobą interdyscyplinarnych postaw planistycznym oraz metodologii. Zaproponowany przez nas pomysł koncentrował się na kwestii żywności w ramach tematycznego połączenia
O ile wiele
* Gra językowa opiera się tutaj na ważnym dla ekologii terminie „footprint” (ślad ekologiczny), który jest rodzajem systemu obliczeniowego pomagającego oszacować potrzeby ludzkości w porównaniu z produktywnością planety.