sentymentalizm w stosunku do natury może się rozwijać. Mimo że próbowaliśmy żyć w sposób jak najbardziej ekologiczny, dzieląc naszą przestrzeń życiową z ssakami, ptakami i owadami, byliśmy całkowicie narażeni na realia ciemnej ekologii. Dlaczego więc zdecydowaliście się mieszkać na wsi? Nie można żyć „poza siecią” i produkować własnego jedzenia w mieście?
To wymaga dużo więcej ziemi. Myślę, że można żyć w mieście i hodować własną sałatę, ale niewiele więcej. W ramach FIELDCLUB uprawialiśmy zboża takie jak pszenica i żyto, a to wymaga dużo ziemi. Co prawda niedawno pojawiły się innowacje w miejskich uprawach pionowych, jednak i one mają swoje ograniczenia. Na przykład widziałem dane, które pokazują, że pionowe rolnictwo używa sto razy więcej energii na kilogram żywności produkowanej niż rolnictwo poziome, ponieważ trzeba utworzyć tę olbrzymią strukturę i pompować wodę ze sztucznymi substancjami odżywczymi na górę i trzeba dużo sztucznego światła, aby wszystko mogło rosnąć. Na żyznej ziemi i z właściwym płodozmianem rolnictwo nie wymaga żadnych dodatkowych nakładów, ale oczywiście wymaga dużych obszarów gruntu. Żeby można było produkować jedzenie w mieście w sposób samowystarczalny, potrzeba zmiany w miejskim modelu cywilizacyjnym. Przez to jednak złożone połączenia miejskie uległyby rozluźnieniu. Ale myślę, że to mogłoby zadziałać. Teraz mamy internet — żeby tworzyć kulturę, nie musimy już polegać na masie krytycznej gęstości populacji. Czy FIELDCLUB był otwarty dla wszystkich, czy tylko dla klubowiczów?
FIELDCLUB jako miejsce nigdy nie było dostępne dla ogółu społeczeństwa z powodu lokalnych ograniczeń rządowych. Ale zapraszaliśmy innych artystów, filozofów i naukowców, aby prowadzili swoje badania razem z nami. Organizowaliśmy dni pracy przy wielkiej pomocy wolontariuszy i przyjaciół — to zawsze kończyło się jedzeniem i piciem przy ognisku. Im więcej pracowaliśmy fizycznie, tym bardziej FIELDCLUB służył wspólnej zabawie. Jestem w trakcie opracowywania drugiej edycji projektu w innym miejscu, gdzie nie ma żadnych ograniczeń dostępu publicznego. Będzie tam jakiś rodzaj miejsca rezydencyjnego z programem publicznym, pojawi się też element dobrowolnego wsparcia — publiczność będzie mogła wesprzeć projekt, stając się jego członkiem, a ja będę miał nowe pole badań. Członkowie będą nawet mogli dostać kartę członkowską i odznakę! W pierwszej edycji FIELDCLUB stworzyłeś specjalne oprogramowanie, swego rodzaju kalkulator. Na czym to polegało?
Kiedy zaczęliśmy tworzyć własny system produkcji żywności, zainteresowała nas niedostępność wiedzy o użytkowaniu gruntów dla poszczególnych upraw. Na przykład nie mogliśmy znaleźć informacji, ile metrów kwadratowych ziemi jest potrzebnych do produkcji jednego jaja kurzego. Zaczęliśmy więc zbierać informacje na temat wartości odżywczych różnych produktów spożywczych i połączyliśmy to z danymi na temat wydajności ich uprawy. Zebranych informacji było tak wiele, że zdecydowaliśmy się na stworzenie oprogramowania, aplikacji umożliwiającej dobór produktów spożywczych w celu stworzenia zdrowej diety. Oprogramowanie oblicza, ile ziemi jest potrzebne do stworzenia określonej diety na jedną osobę w ciągu jednego roku. Generuje również podstawowy projekt dla małego, indywidualnego gospodarstwa. Nazwaliśmy tę aplikację FieldMachine. Często wykorzystujemy ją w sytuacjach warsztatowych, ale nie tylko. No81 / czytelnia
112—113