Vahida Ramujkic: Disputed Histories (Sporne Historie), dzięki uprzejmości artystki
dla grupy, oraz stworzyć płaszczyznę, bazę dla wspólnej pracy w czasie trwania warsztatu. Ten warsztat odnosił się do historii Kosowa i Albanii w konfrontacji z historią Serbii. Czy interesuje cię tylko ten konflikt i wszelkie historyczne nieporozumienia, które zdarzyły się na tej osi?
Biorąc pod uwagę wszystkie kraje byłej Jugosławii, relacje między Kosowem i Serbią są najmniej przejrzyste mimo faktu, że są to sąsiedzkie kraje, koegzystują na tym terenie i dzielą historię i kulturę od wieków. Powodem tego jest po części kompletnie inny język — wszystkie inne narody byłej Jugosławii używają języków słowiańskich, albański wyłonił się z kompletnie innej grupy języków indoeuropejskich. Innym powodem jest aktualna sytuacja status quo i wiążące się z tym napięcia dotyczące statusu Kosowa1. Innym powodem jest fakt, że jugosłowiańskie konflikty (1989–1999) zaczynały się i kończyły konfliktami w Kosowie. Wszystko przecież zaczęło się od poważnych zamieszek w Kosowie jako reakcji na przemowę ówczesnego prezydenta Serbii, Slobodana Milošewića, który nawoływał serbską społeczność do zjednoczenia w 1989 roku, a zakończyło się w 1999 roku, wraz z oficjalnym końcem wojny w Jugosławii. Aktualne polityczne rozbieżności, których kulminacją był nierozwiązany status Kosowa, doprowadziły do nowej sytuacji wzajemnego ignorowania się, w której nie ma żadnej wymiany informacji pomiędzy dwoma sąsiadującymi populacjami. Można powiedzieć, że właściwie nie chodzi o nieporozumienie, ale kompletny brak zrozumienia pomiędzy dwoma sąsiadującymi rzeczywistościami: albańsko-kosowską i serbską.
1
Postrzegane przez rząd Serbski jako terytorium serbskie, choć Kosowo ogłosiło niezależność w 2008; Polska uznała niezależność Kosowa.
No79 / czytelnia
160—161