chaos. Chciałem raczej skupić uwagę na pozytywnych działaniach i doświadczeniach, które są alternatywne. Wszystko, co alternatywne, stoi w opozycji do głównego nurtu, a główny nurt (ang. mainstream) jest w całkowitej zgodzie z systemem, który kontroluje sposób, w jaki formułujemy nasze opinie w życiu. Chodziło więc o zaproponowanie alternatywy — pozytywnej i pełnej humoru, bo kocham estetykę komiczną. Rozświetla moje życie. Absurd i humor to główne narzędzia, które wykorzystuję do uwodzenia publiczności podczas moich partyzanckich w stylu akcji. Te dwa projekty, o których opowiedziałeś, stały się więc podstawą do twojego zainteresowania transportem oraz alternatywną formą instytucji i dlatego obwołałeś się ministrem transportu…?
Tak. To bardzo bezpośrednia parodia londyńskiego systemu transportu. Konkurencyjna. Tak sobie to wyobrażam. Moglibyśmy stać się w Londynie alternatywnym transportem. Pojazdy, które konstruujesz, wymagają siły fizycznej. Ale my jako społeczeństwo nie jesteśmy już zbyt silni…
Tak… Ten pomysł rozwija ideę ludzi jako chomików… Badam ideę tożsamości człowieka. Stawiam temu pojęciu wyzwanie, bo sam nie wiem, w jaki sposób zmieniła się tożsamość człowieka w ciągu ostatnich 100 lat. To bardzo osobiste pytanie. Masz na myśli tożsamość człowieka jako takiego czy tożsamość człowieka jako przedstawiciela klasy pracującej?
Moja praca nawiązuje do klasy robotniczej poprzez temat ciężkiej pracy, ale tu bardziej chodzi o utratę formy fizycznej w życiu codziennym, co dzieje się cały czas z powodu technologicznego postępu. Przywołuję reminiscencje dotyczące fizyczności człowieka w ogóle. To wszystko sięga głęboko w przeszłość. Przyglądam się czasom, gdy trzeba było polegać na fizyczności — zanim wynaleziono broń. Co ma zrobić człowiek, jeśli nie chce być częścią systemu, w którym jedną z niewielu opcji jest praca w biurze? Jak stworzyć dla siebie zawód? Prawdopodobnie właśnie w wyniku takich myśli objąłem stanowisko Ministra Alternatywnego Transportu. Siła fizyczna jest naturalną ludzką cechą. Byłoby dziwnie i niebezpiecznie o tym zapomnieć i stać się zależnym od technologii. Ale z drugiej strony — czy to nie oczywiste, że postępu technologicznego nie można powstrzymać?
I w tym momencie moja krytyka ponosi porażkę. Sama bitwa jest jednak totalnie romantyczna. To jak budowa rzeźby — robię to sam. To idealistyczny, utopijny, romantyczny moment, gdy próbuję zrobić coś inspirującego lub przynajmniej postawić pytanie. Mówiąc o porażce, chodzi mi o to, że jest daremna. A daremność jest odbiciem moich głębokich uczuć na temat świata. Głęboko w środku jestem cyniczny. Chciałbym stawić wyzwanie pieniądzu. Ale to niemożliwe. Jak można zmierzyć się z systemem pieniądza? Dlatego muszę się z niego śmiać. Od jak dawna konstruujesz te romantyczne alternatywne pojazdy?
Od 5 lat.
Robisz je z odzyskanych materiałów?
To kombinacja kupionych i odzyskanych materiałów. Nawiązałem współpracę z Brytyjską Koleją Państwową. Dostaję od nich nieograniczoną liczbę wielkich No79 / czytelnia
134—135