αντί × λόγου
TINA
TINA T.I.N.A.
γράφει η Νικολέτα Δεληβογιατζή
..Έχω μια κοπελιά. Την ΤΙΝΑ. Είναι ιδιόρρυθμη γκόμενα. Με κάνει να πιστεύω σε μία και μόνο λύση στα προβλήματά μου. Μέρα με τη μέρα μου μειώνει τις επιλογές κι οι ελπίδες μου εξανεμίζονται. Το μαύρο και το άσπρο είναι τα μοναδικά χρώματα που ξέρει κι αν κάνεις να της μιλήσεις για το γκρι, ούτε λόγος. Σου γλύφει τρυφερά το λαιμό και σου λέει πως νιώθει να μην την αγαπάς πια. Γεμίζεις τύψεις και διαγράφεις το γκρι απ' την παλέτα της ψυχής σου. Είναι κάθετη κι αμετάκλητη. Ποτέ δεν ένιωθα ιδιαίτερα ελεύθερος, μα από τη στιγμή που με τόσο πάθος και επιμονή απέκτησα την ΤΙΝΑ έπεσα με τα μούτρα και βάλθηκα να βρω τρόπους να μην είμαι ελεύθερος και πάλι. Σαν το ναρκωτικό της σκλαβιάς να έγινε ισχυρότερο. Ένα αίσθημα αυτεπιστασίας μεγαλώνει μέσα μου. Όταν βρίσκομαι δίπλα στην αισχρή μορφή της, το σάπιο της χαμόγελο με κάνει να κοιτώ κάτω, το χώμα ή καμιά φορά τον ουρανό - αυτό το κάνω, όταν ονειρεύομαι. Μπροστά της κανείς δεν μοιάζει μαραμένος. Κι ας έχω γνωρίσει ελάχιστους. Δεν με διακρίνει η κοινωνικότητα, το ξέρω. Η ΤΙΝΑ είναι η μόνη μου παρηγοριά. Αυτή μου κρατά το χέρι σε όλα μου τα ταξίδια. Γουστάρει συγκεκριμένα και η διασκέδασή μας θα χαρακτηριζόταν μονόχνοτη. Ας είναι. Καμιά φορά νιώθω όμορφα κι αμέσως τη βλέπω να σοβαρεύει και να μου κάνει μούτρα. Της ζητώ συγγνώμη και μιζεριάζω, για να ταιριάζω στο μοναδικό της στυλ. Ο ψυχολόγος μου λέει πως δεν μου κάνει καλό αυτή η σχέση. Φίλους δεν έχω να μου το πουν. Μου λέει πως είναι απαράδεκτη η συμπεριφορά της και μου δίνει τα κίτρινα χαπάκια μήπως και την ξεπεράσω. Είναι φορές που το παίρνω απόφαση και τα καταπίνω δυο-δυο. Είναι άλλες που τα βρίσκει η ΤΙΝΑ και τα πετά. Έτσι, όποια προσπάθεια κι αν έχω κάνει μέχρι το σημείο εκείνο, πάει στράφι. "Ξανακυλάω".
22