αντί × λόγου
ονείρων
Κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα πάει να πει έχω εντιμότητα και κότσια. Εντιμότητα να παραδεχτώ τα πραγματικά μου θέλω και κότσια να δώσω τις μάχες που χρειάζονται για να μπορέσω κάποτε να ζήσω μέσα σε αυτά. Δεν υπάρχουν μυστικές συνταγές και εύκολες λύσεις. Ούτε ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι άνθρωποι. Μόνο άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά και παλεύουν θαρραλέα. Όλα είναι δυνατά. Ακατόρθωτο δε νομίζω να υπάρχει, μονάχα αδοκίμαστο. Είναι, βέβαια, ευκολότερο να γκρινιάζουμε και να μεμψιμοιρούμε, αραγμένοι στην ασφάλεια του καναπέ μας. Και σίγουρα, είναι ιδιαίτερα ανακουφιστικό να μετατοπίζουμε τα αδιέξοδα των προσωπικών μας επιλογών στις πλάτες κάποιων άλλων. Η αλήθεια είναι, όμως, πως οι μόνοι που μπορούν να σκοτώσουν τα όνειρά μας είμαστε εμείς οι ίδιοι και κανένας άλλος. Και η αποτυχία; Η αποτυχία είναι καμιά φορά το πιο σημαντικό κομμάτι στην πορεία. Είναι αυτό που μπορεί να θεριέψει την επιθυμία και να ατσαλώσει τη θέληση, κάνοντάς μας να συνεχίζουμε με ακόμα μεγαλύτερη λύσσα για όσο καιρό χρειαστεί. Μια ενδεχόμενη αποτυχία μπορεί να μεγαλώνει τη διαδρομή προς το τέρμα, αλλά σε καμία περίπτωση δε διακόπτει το ταξίδι. Όχι αν ο τερματισμός είναι αυτό που επιθυμούμε ολοκληρωτικά και απόλυτα. Τα όνειρα είναι οι μικρές πινελιές χρώματος στο ασπρόμαυρο φόντο της ζωής μας. Είναι τα υπέροχα ταξίδια αναζήτησης της εσωτερικής δύναμης και του ιδανικού εαυτού μας. Ακόμα και οι αμυχές που χαράζει το πάλεμά τους στο σώμα και την ψυχή μας, αντισταθμίζονται από τη χρυσόσκονη που πασπαλίζει απλόχερα η πραγματοποίησή τους σε κάθε πτυχή της ύπαρξής μας. Ζωή δίχως όνειρα σημαίνει ανώφελο ξόδεμα και στεγνή επιβίωση. Ο ορίζοντας είναι απέναντι και οι φτερούγες στην πλάτη μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δώσουμε ένα σάλτο και να αφεθούμε επιτέλους σ’ αυτό το μαγικό ταξίδι. Και ποιος ξέρει; Ίσως κάποτε εκείνα τα αστέρια που θαυμάζαμε από ψηλά να μη φαντάζουν πια και τόσο μακρινά...
×
17