Palet 1

Herfst/Winter ‘00

Palet

van de redaktie Zittend achter mijn bureau zie ik Wester binnenstormen. ‘Hier zijn de laatste stukken,’ roept hij. ’Ja dat is te laat hè, Wester, de deadline is al twee uur geweest’. ‘Nou meteen ermee naar de drukker’. Voordat ik dat gezegd heb, komt Stijns binnen rennen. Stijns heeft de hele dag lopen zwoegen. ‘Ik ben zover,’ druipt hij. Maartje komt om de bocht geschoten. ‘Hier is de taart, hebben we wat te vieren jongens?’

‘Ja natuurlijk, dit is de eerste Palet van het jaar weer. Het duurde lang, maar hij is eindelijk af’.

‘Wat staat er zoal in,’ vraagt Maartje. ‘Nou onder andere een interview met Superfred en ook met Grond.’ Ze begint de vlaai te snijden.

We zijn maar met zijn vieren, dus dat worden flinke stukken. De vlaai die meegenomen is uit de lerarenkamer, gaat gretig naar binnen. ’Staat er ook iets in voor de leraren?’, vraagt Stijns angstig. ’Jazeker, o.a. een verhaaltje over koffie en over planten in een klaslokaal’. ‘En staan er ook weer stripjes in’, vraagt Wester met grote bezorgdheid. ‘Tuurlijk, niet zoveel dit keer, maar ze staan er wel in ja’ stel ik hem gerust.’

En de computerspelletjes’ vraagt wizzkid Stijns. ‘ Oh jongens er staat zoveel in, je zou het haast niet geloven. Er staat zelfs zoveel in dat er blad-zijdes bijgedrukt moesten worden,’ deel ik mede. ‘Sjonge wie had dat gedacht,’ zeiden ze in koor. Wester roept in de feestvreugde dat ik het introotje moet schrijven. ‘Oh ok, ik begin gelijk.’

Lieve medescholiertjes en aardige leraren, Hier heb je eindelijk na lang dreinen, je Palet, boordevol met vitamines en mineralen. Eh ja wat kan ik er over zeggen… Hij is uiteraard beter dan de vorige. Met allemaal nieuwe rubrieken en andere stuff, het zou natuurlijk stom zijn als het dezelfde verhalen waren. Saaie stukken zijn eruit gecensureerd en grappige stukken kregen voorrang. Natuurlijk staan er weer een paar vertrouwde dingen in, zoals de papegaaienpraat en babynieuws. Maar eigenlijk heb ik maar 1 woord te zeggen: Lees!

Oh ja als je een rare bui hebt en je dacht ik ken nog een leuke papegaaienpraat of een leuk nieuwtje, reageer dan.

Palet_smc@hotmail.com

Hoogachtend Michiel

Redactie

Joris Baeten

Martine Boersma Mikis Boosten Aiimeé Hagenaars Katja Klaassen Marianne Meyssen Laura Molin Yvette Mulder Ilse Munnix Liselotte Neervoort Michael Ronda Kassandra Schreuder Vincent Westerwoudt Maartje van het Land

Bert Stijns

Koert Vis

Lay-out

Reint Boer Iwema Cartoons

Michiel Geluk

2

wee

Nog niet zo lang geleden is de nieuwbouw van onze school officieel geopend! Daarbij hoorde uiteraard een feestje. Voor jullie: een bezoek aan de bioscoop, voor de docenten: toespraken beluisteren, nieuwbouw bekijken, eten en drinken.

“Maar daarnaast hoort er toch ook nog iets anders bij zo’n opening?”, hoor ik sommigen van jullie zich al afvragen.

Natuurlijk! Wat hoort er onherroepelijk bij een opening?…

Ja?…..Ja?………Kunst, ja!

Wat een geluk dat onze directie daar net zo zeer aan gedacht had als jullie, lieve leerlingen.

Daarom vroegen ze enige tijd geleden de in Maastricht en wijde omgeving bekende kunstenares Desirée Tonnaer (het feit dat zij míj op de kunstacademie enkele jaren les heeft mogen geven heeft vrijwel zeker aan haar bekendheid bijgedragen…) om een beeld voor ons Sint Maartens College te maken. Haar kennende (niet dat ik daar verder over op zou willen scheppen) heeft zij zich er vól enthousiasme op gestort. Ze vertelde mij (persóónlijk…; maar nu houd ik op) dat haar gedachten uitgingen naar een kunstwerk dat het “delende” en “rechtvaardige” karakter van de persoon Sint Maarten wilde benadrukken.

Ik vond het opvallend dat ze me vroeg of ik haar wilde helpen om ook de leerlingen zélf een bijdrage aan het werk te laten leveren. Naar mijn bescheiden mening leek me dat een uitstekend idee! Zo zou het een kunstwerk van en voor ons allemaal worden.

Haar vraag zette me echter aan het denken…wisten onze leerlingen wel iets van “rechtvaardigheid”? Wisten onze leerlingen wel iets van “delen” en van

het gevoel hebben “bij elkaar te horen”? Cynische opmerkingen van volwassenen over “de jeugd van tegenwoordig” schoten me te binnen. “De jeugd van tegenwoordig” zou vooral en alleen aan zichzelf denken. Geld en uiterlijkheden zouden boven aan hun prioriteitenlijstje staan en als dat geld gedeeld zou moeten worden zouden ze die “vette” Eastpak rugzak wel op hun buík kunnen schrijven. No way! Ook de geluiden van enkele knorrende collega’s over het a-sociale gedrag dat onze leerlingen zo nu en dan ten toon zouden spreiden deden mij hevig twijfelen…

Maar hoe zat het dan met de 9 leerlingen die Desirée Tonnaer dan tóch zo enthousiast

wilden helpen? Ze presenteerden op een fantasti

sche manier tijdens het openings feest 10 woor

den / symbolen die volgens henzelf met “delen”

en “rechtvaardigheid” te maken hadden. (Deze woor

den zullen straks op het kunstwerk verschijnen

maar in de verdere toekomst eventueel weer verwis

seld kunnen worden door kunstwerk tussen ons,

S.M.C.’ers, leven.)

Deze leerlingen wisten wel dégelijk wat de geest van Sint Maarten kon betekenen toen ze met hun zelfgebakken koekjes “gevuld” met de 10 woorden / symbolen alle Met “die jeugd van tegenwoordig” bleek ik niks te kunnen. Met de leerlingen van het Sint Maartens College gelukkig des te meer!

Van jullie, gelukkig niet voor niks zo hoopvolle, cultureel verantwoorde levensbeschouwingsdocente,

Petra Ritzen.

3

rie

Nieuw in de bieb David Almond: De schaduw van Skellig.

(Uitg. Querido 160 blz.) kinderjury 2000.

Pas verhuisd en een zieke baby. De ouders hebben geen tijd voor Michael. Die ontdekt in een gammele garage (verboden terrein) een oude, zieke zwerver; het is eigenlijk meer een skelet. Er breken ongelooflijk spannende dagen aan voor hem, want die zwerver is helemaal niet wat hij lijkt…

Beste Engelse jeugdboek 1999. (brugklas +)

Theo Hoogstraaten: Het oog van de duivel.

(Uitg. Sjaloom 201 blz.) 1e druk 1999.

Detective.

Inhoud: Op de dag van haar verjaardag krijgt Fleur Meerhof een vreemde verjaardagskaart van een onbekende afzender: SFE France. Ze is die kaart al bijna vergeten, als ze van de NS een boete krijgt toegestuurd voor zwartrijden.

Op de daarin genoemde datum zat ze echter gewoon op school. Kort daarna ontvangt ze brieven van de bank met een bankpasje en een pincode voor een bankrekening waarvan ze zeker weet dat zij hem niet geopend heeft. Navraag bij de bank levert meer vragen op dan antwoorden. Haar laatste jaar op de middelbare school lijkt heel wat spannender te worden dan ze had verwacht.

Harm de Jong: Tijgers huilen niet.

(Uitg. Van Goor 83 blz.)

Kinderjury 1998. 1e uitg. 1997. Werd niet teruggebracht in de bieb van SMC. Omdat het zo’n bijzonder boek was opnieuw aangeschaft.

Inhoud: Op een hete zomerdag staat er plots een vreemde jongen in de straat. Hij speelt treurige wijsjes op zijn mondharmonica. Hij vertelt allerlei vreemde verhalen

en heeft prachtige dingen in zijn zakken.

De jongens proberen achter het geheim van deze jongen te komen. Mooi Boek.

(Brugklas. Niet moeilijk te lezen.)

Jos de Valk: Het doorgeefkind.

(Uitg. Sjaloom 189 blz.)

Inhoud: Sint Maartensdag 1725, Brabant.

Langs de Maas in een arm dorp wordt een kind te vondeling gelegd. De drost beslist dat het een wisselkind wordt: elk jaar moet een ander gezin het kind opnemen en voeden en kleden. Dat betekent voor het kind dat het in zo’n arm dorp meestal niet best behandeld wordt. Uiteindelijk komt er aan het licht wie de echte ouders zijn.

Het boek geeft een uitstekend beeld van het leven in 1725 in Nederland in zo’n maasdorp. (brugklas +) Aanrader.

Gerbrand Bakker: Perenbomen bloeien wit.

(Uitg. Piramide 143 blz.) 1e uitg. 1999.

Inhoud: Bij een zwaar auto-ongeluk raakt Gerson, een jonger broertje van een tweeling, zwaar gewond. Hij knapt langzaam op, maar kan nooit meer zien. Als ze op zekere dag weer met zijn drieën buiten spelen, gebeurt er een fataal ongeluk…

Bijzonder geschreven; niet gemakkelijk, maar wel mooi.

(Brugklas +) Margaret Mahy: De inwijding.

(Uitg. Querido 196 blz)1e druk 1987.

Aangeschaft op verzoek van enkele leerlingen die het zo’n goed boek vonden.

Inhoud: Niemand weet precies wat er met Laura’s broertje Jacko aan de hand is: hij kwijnt langzaam weg.

Laura is ervan overtuigd dat haar

broertje in de macht is van een boze geest: een nare oude man die een stempel op zijn handje heeft gedrukt en hem heeft bezeerd. Laura voelt dat zij Jacko met haar bijzondere krachten kan helpen.

Ze moet echter nog leren haar krachten gericht te gebruiken. Ze wordt ingewijd in een wereld die zij niet kent. Vanaf dat moment zal alles anders voor haar zijn: haar beschermde kinderwereld ligt voorgoed achter haar.

(2e klas +) Het beste boek van deze hele serie is: Louis Sachar: Gaten.

(Uitg. Lemniscaat 224 blz.) Kinderjury 2000.

Zeer verrassend boek, origineel bedacht.

Inhoud: Stanley wordt ten onrechte beschuldigd van diefstal van sportschoenen en veroordeeld tot een strafkamp. Dit blijkt beheerd door criminelen. Het kamp ligt bij een drooggevallen meer; het gebied is een soort woestijn.

De jongens moeten elke dag een kuil van anderhalve x anderhalve meter graven in de gloeiende zon, belaagd door slangen en hagedissen die een dodelijke beet kunnen geven. Wie wegloopt, is ten dode opgeschreven in deze woestijn, omdat je zonder drinken niet kunt overleven. Een spannende ontsnappingstocht loopt toch nog goed af. De criminele kampbeheerders die op zoek waren naar een begraven schat worden ontmaskerd en uiteindelijk komt ook het bewijs boven water dat Stanley onschuldig was.

Aanrader (brugklas +)

4

ier

New Old Meet &

Daar op die foto, dat ben ik aan het begin van mijn Tweede Fase. Het begin van mijn zelfstandig leren leren.

Mijn ouders riepen nog toen ik sprong: “We zijn tróts op je - je kúnt het.”

Maar mijn God, wat was het diep, die sprong in het Web. Nou weet ik wel, het heet niet voor niets het ‘World Wide Web’, maar toch.

Laat ik bij het begin beginnen.

Ik moest ‘n PO maken - voor de ‘brugjes’, ‘n prak-tische opdracht - en zelfstandig informatie zoeken over “Droompaleizen”. Het mochten even-tueel ook voorbeelden zijn van ‘fantastische bouwsels’ - dat vond mijn vriendin wel leuk; ze had nog wel ‘n paar foto’s van haarzelf, zei ze. Op zich was het ‘n leuke opdracht, want bij mij in de straat staan alleen maar rijtjeshuizen en flats. Op zoek naar architecten met visie en gevoel voor schoonheid - die de ruimte kre-gen. De leermeesters van Jo Coenen, misschien.

“Zoek in de bieb of op het internet”, zei de docent nog. Dus weg was ik, met ‘n uitdaging op zak, want ik wil goed voorbereid op mijn toekomst zijn. ‘Zelfstandig & leren Leren’ zijn dingen die mij wel aanspreken. Als je het goed bekijkt sta ik aan het begin van mijn Informatie/

Kennis maatschappij - mag ik mee helpen om van deze maatschappij iets moois te maken.

Digitale bronnen, voor iedereen bereikbaar, door iedereen te raadplegen. Wat wil je nog meer!

Thuis heb ik ‘n aansluiting op internet en hoef dus niet eens meer naar de bieb. Met ‘n zoekmachine vind ik vast vliegensvlug wat ik zoek, zo dacht ik. ‘n Beetje knippen en plakken en ..... kláár, toch?

Maar de praktijk valt zwaar tegen.

Wat is dat Web táái, zeg. ‘n Hoop troep en onzin, hier en daar wat bruikbare gegevens, maar informatie in hapklare brokken, hó maar!

Hoe deden die oude knakkers dat vroeger? Ik had geen flauw idee - naar m’n docent dus.

En weet je wat ‘ie zei: “Tja, dat vind ik ook moei-lijk, het internet. Ik kijk meestal in m’n boe-kenkast of in de bieb.”

Die knakkers weten dus óók niet hoe ze op internet moeten zoeken.

Docenten, .... leer míj wat!

Als school hoor je van alles, zo ook

deze, terechte, kritische opmerkingen van leerlingen. HandelingsDelen, Praktische Opdrachten, leesdossiers kúnnen best tijdrovend zijn, omdat ze o.a. ‘n beroep doen op de informatie-vaardigheid van zowel leerling als docent. En dat heeft (nog) niet iedereen.

Toen het Sint Maartenscollege dit vorig schooljaar merkte, hebben we natuur-lijk actie ondernomen. Er bleek in Nederland geen adequate cursus Informatie & Media vaardigheid voor middelbare scholieren of docenten te bestaan!

“Bij bibliotheken, toch?”

Die blijken ook weer / nog te zoeken naar de juiste aanpak voor deze digitale Informatie Maatschappij.

Dan kun je twee dingen doen, bij de pakken neerzitten óf aanpakken die klus en ‘n cursus ontwikkelen.

“Oh, we gaan op de ambitieuse toer op ‘t SMC.” Inderdaad.

Dat deze klus wat groot was voor het Maartens alleen zal duidelijk zijn.

Samenwerking werd gezocht met andere middelbare scholen in Maastricht en omgeving, de Stabsbieb en de Universiteit van Maastricht - de expert op ‘t gebied van Probleem Gestuurd Onderwijs.

“Prachtig, maar dan ben je er nog niet, man, want zo’n cursus zal toch vormgegeven en gebouwd moeten worden - dus, dat kost ‘n aardige duit!”

5

Precies, dus kwamen er ook nog bij psycholoog, kennistechnoloog, van

ijf

lees verder op blz. 6

Meet Old & New

die ‘snelle’ IT’ers en praktijkmensen docenten dus.

“Man, hou toch op, da’s niet te betalen.”

Wij zijn blij dat jij bij ons op school zit - blij met élke actieve, meedenkende leerling. Met zo’n instelling komen we namelijk beide ‘n heel eind.

Geld hadden we niet, dus subsidie van het Ministerie was onontbeerlijk om dit te kunnen realiseren. Om ‘n lang verhaal kort te maken, ... na de zomervakantie zijn we begonnen.

Officieel heet het: ‘n landelijk project ... ontwikkeling van modules ... ten behoeve van leerlingen én docenten ... mbt Informatie en Media vaardigheid.

Het gaat erom mensen te leren zelfstandig informatie te zoeken, selecteren, beoordelen en te presenteren, met gebruik making van ICT.

“De docent op het SMC wordt een internet / digitale astronaut - dat wil ik mee maken” Ook, maar hij was al lang ‘n duizendpoot en informatievaardig wat betreft de oude vormen van informatie.

Zo wist híj al jaren dat je met knippen en plakken er niet bent. Er geen hap-klare brokken informatie bestaan. Informatie haal je uit gegevens, door verbanden te leggen, na te denken. Zo doen die ‘oude knakkers’ dat al jaren - kunnen jou dus nog heel wat leren.

En met wat ‘digitale hulp’ van o.a. jou, gaat er ‘n nieuwe wereld open voor ons allemaal.

“Kan ik morgen dan in ‘n tussenuur even die modules doorlopen?”

“Maar uh, hoe moet ík dat dan leren?; offe, hoef ikke niet?”

Waar ik je kan helpen, doe ik mijn best én onze mediathecaris ook. Zo hebben het die ‘oude knakkers’ ook geleerd.

Tot in de mediatheek dus.

Will Smeets

p.s.

Wat we ook hoorden: de complimenten van Adelmund bij haar werkbezoek op ‘t Maartens.

Niet alleen het gebouw kon haar bekoren, maar ook onze prestaties wat betreft de invoering van 2F. Zo hoor je nog eens wat.

Ik begrijp je enthousiasme, maar we zijn net ‘n maand bezig.

6

es

Vrouwenemancipatie Hè getver. Alle directieleden van onze school zijn man. Alle coördinatoren zijn man. Twee decanen zijn vrouw. Alle conciërges, behalve TIGER Van Heusden, zijnvrouw. Het Maartens is niet wat je noemt een geëmancipeerd bolwerk.

Veel vrouwen zijn in de loop der eeuwen voor hun rechten opgekomen. Gelukkig maar.

Waarom zouden mannen meer rechten hebben en het beter hebben dan vrouwen? Nu speelt dat niet meer zo, omdat vrouwen immers dezelfde rechten hebben. Wettelijk dan, want aan de uitvoering mankeert nog wel eens wat.

Op sommige fronten is heel goed te merken dat mannen en vrouwen niet helemaal (helemaal niet) gelijk zijn. Neem nu het aantal vrouwelijke docenten hier op school, dat zijn er beduidend minder dan mannelijke docenten. Bovendien bestaat het oorspronkelijke rollenpatroon vrouwen – mannen nog.

De man laat de hond uit, zet de vuilniszak buiten, treedt op als de kinderen het echt te bont maken, maar verder doet hij weinig naast zijn full-time werkweek. De vrouw voedt de kinderen op, bezoekt de supermarkt voor de broodnodige heerlijkheden en haalt het kistje bier voor manlief. Bovendien gaat zij met haar koters naar het consultatiebureau en regelt zij de intentinkjes van de schatjes. Veel mannen weten niet eens dat de schreeuwlelijkerds moeten worden ingeënt. Ik vrees zelfs dat veel

maal illusies.

We moeten het maar nemen zoals het is. Dat is ook niet altijd even slecht. En de geschiedenis kun je toch niet veranderen… mannen niet eens weten, wanneer hun kindje een fruithapje mag.

Tja wereldvreemde puber, er zijn maar weinig gezinnen waar de vrouw gaat werken en de man thuisblijft om de was te doen en voor de kinderen te zorgen.

Maar ik denk dat het ook wel beter is dat er verschillen zijn tussen man en vrouw. Helemaal hetzelfde gaat toch nooit, mannen kunnen in ieder geval niet baren! Toch? Iedereen doet waar hij/zij het beste in is. Het is goed dat er nu veel vrouwen werken, als zíj zich daar maar goed bij voelen… Het maakt niet uit, als je maar gelukkig bent, toch?

Vrouwenemancipatie… wat kun je daar verder nog over schrijven? Ik weet het ook niet.

Gelijkberechting van de vrouw ten opzichte van de man, zegt Van Dale. Daar kun je ook niet veel mee. Maar waarom geen mannenemancipatie? Gelijkberechting van de man ten opzichte van de vrouw. Ja, dat lijkt me wel wat!

Stel je voor dat we niet al eeuwen in een mannen-, maar al vanaf het begin in een vrouwenmaatschappij leefden. Dan zouden er misschien wel allemaal vrouwelijke Mozarts, Einsteins en Rembrandts zijn geweest. En in het begin van de twintigste eeuw pas de eerste mán op een universiteit in Nederland. Dat zou best wel leuk geweest zijn. Maar dat zijn alle-

Katja Klaassen

7

ven

1th of September 2000:

Bon Jovi CRUSHes Holland!

Martine Boersma

De Karel-Aalbers-verrijdbare grasmat heeft weer eens dienst gedaan. De Amsterdamse voetbalfans kijken altijd jaloers naar de frisgroene weide van de Arnhemmers. Deze keer werd het weiland uitgereden voor Bon Jovi. Goddank heeft die zanger trouwens niet dezelfde bril als Karel.

Verslag van een grandioos concert.

20.15 uur: Het voorprogramma is al een tijdje afgelopen en de spanning stijgt. Nadat alle lichten geluidstechnici hun werk hebben gedaan, komt de mensenmassa in beweging: Bon Jovi trapt af met I believe, net als bij het fantastische Oostende-concert afgelopen zondag.

Dit belooft wat! Jon heeft er behoorlijk zin in en dat is te zien: in zijn gouden pak is hij letterlijk en figuurlijk het stralende middelpunt.

De groep vervolgt met de knaller You give love a bad name, de favoriet van veel Bon Jovi-fans, jong en oud, die vanmorgen al heel vroeg voor de deur van het Gelredome hebben gelegen.

Het heeft bloed, zweet en tranen gekost maar dan heb je ook wat: een geweldig uitzicht vanaf de 1ste rij. Wat een sfeer en wat een concert: de

entertainen het publiek met alle mogelijke middelen.

Oude en nieuwe songs passeren de revue.

Bon Jovi brengt onder andere Living on a prayer, It’s my life, Bad medicine, Bed of roses en Say it isn’t so ten gehore: nummers waarvan alle aanwezigen de tekst moeiteloos uit hun geheugen opdissen. De menigte, die luidkeels meezingt, moedigt de groep aan om er

8

One wild night van te maken en dat doen ze: vele toegiften met de prachtige ballad Thank you for loving me als afsluiter van de avond.

Geen vuurwerk ná de show dit keer, het dak van deze “Gelredome – loods” is dicht. Het geeft niets, het echte vuurwerk hebben we al gehad!!!

cht

Brugger Japie en zijn vriendjes.

Na toestemming van meneer Francort om de klas te verlaten, gaan brugger Japie en zijn vriendjes naar de kantine. Ze gaan daar op een bankje zitten en natuurlijk zo dicht mogelijk tegen elkaar aan. Japie haalt uit zijn Kipling een enorme boterhamtrommel met zijn eerste boterhammetje, vers door zijn moeder gesmeerd. Ondertussen rollen de grappen over tafel over stoute leraren.

Gelukkig wist Japie een gevatte opmerking terug te geven.

Meneer Francort schold hem uit voor varken, en toen zei Japie ‘luidkeels’: ‘Ik ben geen varken !’ Het stond dus 1- 0 voor Japie.

Hij was de grote held voor zijn vriendjes, zijn dag kon niet meer stuk. Zijn boterhamtrommel ook niet, want die is van erg dik plastic. Een 3e klasser had hem over de reling gegooid en hij was heel geble-ven.

Zijn Casiootje van 30 piek was wel total loss.

Japie moest niet eens huilen. Wat is ‘ie al een grote jongen (figuurlijk).

Nu heeft hij les van meneer Rabbeljée. Dat vindt Japie toch wel een beetje eng. Meneer Rabbeljée is zo groot en zo sterk. En hij kijkt altijd zo streng. Ze moesten als huiswerk tot tien tellen in het Frans, maar Japie heeft niet geleerd. Het zweet gutst hem over zijn rug.

Rabbeljée wordt heel erg kwaad en begint keihard te schelden. Eikeltje’. Japie houdt het niet meer. Hij barst in tranen uit en rent naar meneer Janssen.

‘Hoi’ zegt die lieve Janssen en troost Japie.

Japie is blij dat er toch mensen om hem geven. Janssen geeft hem een koekje en vertelt een mop. ‘Wat is die meneer Janssen toch een malle leraar,’ denkt Japie!

Nou eind, al goed. Japie gaat met de fiets en een gerust hart naar huis. Om thuis zijn wis-kundesommetjes te maken voor die aardige meneer Van der Put. Dat wordt nou wel moei-lijk zonder rekenmachientje. Gelukkig is Japie een kei in hoofdrekenen. Van der Put zal wel niet zo boos worden. Hij kon zich geen leukere wiskundeleraar wensen. Zijn vriendjes uit andere klassen zijn wel een beetje jaloers op hem.

Wat is Japie toch een geluksvogel!

Dag Japie, tot de volgende Palet

9

gen

Soms staat je gulp open tijdens je spreekbeurt. Of je valt in de bus. Of je zet de vuilniszak buiten, maar de zak scheurt. Of na een dag schoolgaan blijkt er een briefje met ‘Ik ben een ongelooflijke sukkel!’ op je rug te hangen.

Dat soort dingen noemen wij ‘Klein Leed’. En het overkomt ons allemaal. Katja deelt een genante ervaring met ons. Jij ook? Lever in bij de redactie!

Een doodgewone vrijdag in de vakantie. Je spreekt af met een paar vrienden om bij iemand te blijven slapen. De avond en nacht worden doorgebracht met spelletjes doen en video kijken. Om zeven uur ‘s morgens besluiten jullie maar eens te gaan slapen. Maar al na drie uur slaap ben je klaarwakker. Je besluit om naar de wc te gaan. Je gaat naar binnen en sluit de deur af. Dat had je maar beter niet kunnen doen….

Zodra je klaar bent, was je je handen en wil je de deur weer van het slot doen. Dat gaat dus niet. Hij zit muurvast. Dit komt in je ergste nachtmerrie nog niet voor. Na geroepen te hebben, krijg je hulp van de andere kant. Ook zij concluderen dat het niet lukt. Ook niet met een schroevedraaier en zelfs niet met hamer en beitel. Het slot zit scheef en zal vanzelf niet opengaan. Toch nog maar eens proberen, maar het lukt echt niet…

Je kunt niet eeuwig daar blijven zitten, dus wordt maar besloten om met een heel klein ijzerzaagje het slot open te zagen. Maar het

zaagje moet eerst nog gekocht worden…

Je beseft dat dit nog wel eens héél lang kan gaan duren!

Wat doe je in de tussentijd? Eerst een paar tijdschriften lezen. Vervolgens begin je aan een potje Triviant. Als je dorst krijgt, hoef je niet uit de kraan te drinken, maar krijg je cola door een rietje door het gat waar eerst de deurklink zat.

Wat een luxe! Er wordt ook nog aangeboden om een pannenkoek onder de deur door te schuiven, maar je kunt een paar dagen zonder eten, dus dat is nog niet nodig…

Maar na bijna drie uur vastgezeten te hebben, zwaait de deur eindelijk open!

Je moet al bijna weer naar de wc.

Katja Klaassem

10

ien

Mocht jij binnenkort je nek breken op dat gammele meubilair van ons: geen nood! Sommige docenten lopen sinds kort met een verbandtrommeltje in de hand door het gebouw op zoek naar slachtoffers. Meld je alsjeblieft, want anders maakt deze EHBO-politie zelf haar slachtoffers om te verbinden.

Een aantal van onze docenten heeft het EHBO-diploma.

Ze moesten echter eerst zelf weer in de lesbanken zitten en zo hadden zij eindelijk in de gaten dat leerlingen lijden. Nu maar hopen dat ze ook meer begrip hebben als de leerlingen hun huiswerk niet af hebben …

Goed nieuws voor jullie!

Wij hebben eindelijk door, wat jullie hier elke dag doormaken.

Wij, dat zijn jullie sympathiekste docenten zoals Kerkhoffs, Keuren, Boer en Rings.

Wat is er gebeurd?

Maandenlang zaten wij op EHBO-les bij meneer Scheffers.

Wij stoeiden met zwachtels en zwevende ribben.

Wij namen collega’s in de houdgreep, maar in vaktermen noemen ze die de greep van Heimlich (heimelijk?)

Wij legden mitella’s en brede dassen aan.

Wij bliezen ‘Anni’ op tilt.

EHABEJO Wij sloegen het lotusslachtoffer de longen uit het lijf en moesten daarbij ook nog op gevaar voor onszelf letten.

Denk aan de 5 P’s.

Wij waren volgens meneer Scheffers erger dan de ex-M3b.

En dan plotseling staat de examendatum vast.

Nog 3 weken.

Valt wel mee.

Even het boekje en de 27 stencils doorwerken.

Valt toch tegen.

Het laatste weekend van 6 uur ’s morgens tot 11 uur ’s avonds geleerd.

Waren wij maar eerder begonnen.

De dag van het examen waren wij niet te genieten.

Faalangst, angstzweet, zweethanden, handenwringend………

De beste stuurlui zaten in de docentenkamer.

40 Minuten examen!

Geslaagd!

Wij gaan nooit meer op cursus waarbij je examen moet doen, want wij kunnen de stress niet aan.

Tot slot: voordeel voor jullie?

Jullie zijn weer te redden.

Groetjes, Gerard en Margot van het (re)animatieteam.

PS. Wij redden alleen leerlingen die hun huiswerk afhebben!

11

lf

PAK JE AGENDA

18 november 04:00 uur ’s nachts: kosmisch vuurwerk.

De heer Vaessen schrijft tegenwoordig ook voor Palet en hij vraagt je die nacht in beertjespyama naar buiten te gaan voor een bijzonder verschijnsel.

Soms geef je als docent zo’n leuk vak dat de leerlingen die niet het voorrecht hebben je lessen te mogen volgen, vreselijk tekort komen.

Daarom wil de sectie ANW ook degenen die het vak node moeten missen, in kennis stellen van een wel heel bijzonder verschijnsel.

Iedereen heeft het tijdens een heldere nacht wel eens gezien. Plotseling schiet er een heldere streep langs de hemel die voordat je er erg in hebt weer is verdwenen. De volksmond spreekt van een ‘vallende ster’, maar in werkelijkheid heeft het verschijnsel niets met sterren te maken.

Het gaat om gruisdeeltjes uit het heelal, niet groter dan een zandkorreltje, die met hoge snelheid de aardse atmosfeer binnendringen en verbranden. Wie lang genoeg kijkt ziet iedere heldere nacht wel enkele meteoren, zoals vallende sterren officieel worden genoemd.

Af en toe verschijnen er echter meer dan nor-

Catch a falling star

maal en spreken we van een meteorenzwerm.

Dat gebeurt als de aarde door een wolk van kosmisch gruis vliegt, zodat we tientallen meteoren per uur langs de hemel zien flitsen. Eén zo’n meteorenzwerm zijn de Leoniden. Normaal is de zwerm ieder jaar rond 17 november goed voor een stuk of tien meteoren per uur. Nauwelijks het opofferen van de nachtrust waard, zou je denken, maar af en toe loont het de moeite om op te blijven. Eens in de 33 jaar zwellen de Leoniden namelijk aan tot een ware sterrenstorm met soms wel dui-zenden meteoren per uur!

Ook dit jaar is het weer zover. Naar verwachting valt het maxi-mum in de vroege ochtend van 18 november, rond een uur of vier. Of de vallende sterren ons dan werkelijk om oren gaan vliegen is moeilijk te voorspellen, maar vorig jaar zorgden de Leoniden wel voor spektakel. Toen trok korte tijd iedere seconde een meteoor zijn vurig spoor langs de hemel.

Meteorenzwermen blijven echter wispelturige

verschijnselen en het is best mogelijk dat de piek enkele uren of zelfs een dag vroeger of later valt. Ga in ieder geval kijken, want met een beetje geluk krijgen we kosmisch vuurwerk van de bovenste plank te zien.

En leuk om later aan je kleinkinderen te vertellen. Het vroege tijdstip hoeft geen belemmering te zijn want 18 november valt op een zaterdag.

12 Servé Vaessen, docent ANW

aalf

Hij was het licht op

Hij is de zon aan de

het toneel

hemel

het fijne waar ik naar

het kristal in mijn hart

keek

De pijn uit mijn verle-

Maar wat jammer dat

den

ik niet zag dat hem

de pijn in mijn hart

iets overheerste

Daar stond hij, aan het

wat de arrogantie bleek

eind van de tunnel

Zijn stem die de mijne

met zijn onbereikbare

pijnigde

gedachte

de kracht die me sprake-

Arrogant keek hij naar

loos maakte

boven

Hij is er niet meer, hij bestaat nu niet meer,

niet wetend dat ik op Linda Eversteijn

gezien dat hij niks is, niks op deze aarde Sindsdien heb ik iets gevonden: geluk Het geluk dat ik nu zie dat het licht op het toneel nu de mensen zijn, die er altijd zullen blijven de mensen van wie ik houd

POĂ‹ZIE

want ik heb eindelijk

POEZIE

niet meer voor mij

hem zal wachten Want het is zo treurig dat hij niet weet ik heb de juiste kaarten Die maken hem com-

13 pleet

tien

De tafelhandelaar Dit is mijn gele kaart. Hij is geel omdat hij wer-kelijk geel is. Dat is misschien raar, maar toch hebben wij 3 dozen Nesquick met overheerlijke chocomelk erin op onze zolder van 2 bij 2 meter staan. Die chocomelk vind ik nogal erg lekker en daarom drink ik hem vroeg in de ochtend als ik net uit mijn warme bedje stap.

Ik ben nu al 15 jaren oud en ik vind dat heel erg leuk. Hoe kan ik nou met mijn linkerhand de achterdeur openen, zonder eerst mijn opa van de 6de verdieping van ons flatgebouw naar beneden te gooien.

Toen ik vanmorgen op de wc zat dacht ik: “Hoe kan ik in godsnaam mijn bilnaad epileren bij maanlicht”. In mijn boek staat een mooie foto van een toren waar ik erg vaak hard om moet lachen. Elk jaar zet ik mijn schoen voor Sinterklaas en zijn zwarte pietermannen naar wie ik altijd mijn bruine keutels gooi. Helaas kreeg ik toen de deur niet van mijn rechterknie af. Toen ik gisteravond mijn lamp aan deed viel er een boom door het raam naar binnen. De televisie is zwart.

Toen mijn opa op de grond lag belde ik nog even snel naar mijn tante, want anders krijg je nooit je schoenveter 3 x keer om je eigen pennenmapje gedraaid. Het mooie verhaal dat u tot nu toe gelezen hebt staat op de achterkant van mijn gele kaart. Vervolgens pakte ik mijn passer en duwde hem met een kracht van 13 Newton in de boom die onze dikke buur-man zo’n 3 uur geleden geplant had in zijn driehoekige tuin. Als u de logica van dit verhaal niet snapt moet u toch eens wat vaker triplex- latjes gaan halen bij de Gamma, want anders kun je nooit 2 flesjes cola op een

bagagedrager van de fiets van je oma naar het huis van mijn pas overleden schoonbroer brengen, die waarschijnlijk toch niet zal open doen omdat hij pas overleden is. Toch was de hond van mijn vader kwaad omdat ik hem een telefoon in zijn bek geduwd had terwijl er net een druppel regenwater op het blauwe matras van mijn nieuwe blinkende Renault viel. Ik werd boos en gooide het kussen naar de overkant van het meer.

En weet u, beste lezers, dat toen een van mijn vrienden tegen die steen aan blies, dat de schuur van een boer uit Zwijndrecht in elkaar stortte terwijl ik net mijn nieuw T-shirt van de C&A had opgevouwen. En toen ik hem in de klerenkast wilde leggen belde mijn geschiedenis-leraar bij de vriend van mijn opa aan. Hij droeg een paar oude schoenen die naar kleur van de heg van een eersteklas fruitteler uit Schiedam rook. Mijn sokken lijken erg veel op de Big Ben in Londen. In het water zat een man op een bank met een stoel aan zijn linkerbeen vastgebonden. Ik gooide naar hem een slijper, zodat hij weer makkelijk uit het water zou kunnen komen. De volgende dag gooide ik mijn pen door het raam om te kijken of het misschien regende. Ik liep rustig naar beneden om mijn pen weer op te rapen. Onderweg brak ik mijn beide benen. Eenmaal onder gekomen ging ik in het gras liggen kijken of er een wolk in de vorm van André van Duin langs dreef.

Helaas zag ik wel een Jacques D’Ancona-wolk maar daar had ik verder geen interesse in. Mijn moeder is al drie dagen achter elkaar Boudewijn Zenden op Mallorca aan het zoeken, maar helaas zonder al te veel succes. Gisteren

hoorde Boudewijn op het D-Reizen vakantieweerbericht dat het in Kuala Lumpur 3 weken achter elkaar zou gaan regenen. Dit is dan ook niet zo uitzonderlijk want dan is het tijd voor het jaarlijks regenseizoen. De Kuala Lumpurse theeboeren zullen van dit bericht zeer opgelucht worden want zo komt de thee-economie van Kuala Lumpur weer eindelijk op gang. Ook de flapjeskat zal dan weer te voorschijn komen.

De flapjeskat komt alleen maar te voorschijn tussen 0º en 10º noorderbreedte en tussen 100º en 110º westerlengte. De zon moet uit een hoek van minimaaal 45º schijnen. Er mag maximaal 87 Hecto Pascal aanwezig zijn. De luchtdruk moet precies 1012 bar zijn. Het drinken van de flapjes kat is alleen maar gepas-teuriseerde melk uit Cambodja die onder een temperatuur van 23,43º Celsius naar Kuala Lumpur is geëxporteerd.

14

tien

Tijdens onze open dag blinkt onze school als een honde…… in de maneschijn. Zo ook alle andere scholen, universiteiten, etc. Tijdje terug blonk onze vloer weer enorm.

Levensgevaarlijk, trouwens.

H e t a r tike l van Bas va n Son uit V6 laat ons zien dat universiteiten hun eigen wer-vingscampagnes voeren.

Gelukkig prikt de kritische SMC’-er daardoorheen. En toch: een kartbaan voor de open dag?

Dag SMC’er, Misschien heb je er nog niet bij stilgestaan, maar voor je het weet zit je in het examenjaar en kom je voor de vraag te staan: Wat ga ik doen als ik mijn diploma gehaald heb? Om daar achter te komen kun je open dagen be-zoeken.

Ga echter niet onwetend naar zo’n open dag, want dan kom je met wat foldertjes thuis die je net zo goed in het decanaat had kunnen vinden. Lees dus eerst wat over zo’n studie, zodat je er een bepaalde verwachting van hebt.

Zoek je iets in de techniek dan kun je eens gaan kijken op een Technische Universiteit.

Eén van de 3 TU’s is de TU Delft. Afgelopen weken zijn daar open dagen geweest. Ik ben daar gaan kijken, omdat ik namelijk ook nog niet weet waar ik naartoe wil.

In Delft ben ik onder andere naar de faculteit werktuigbouwkunde gegaan. De mooi opgemaakte folders ervan doen je vermoeden dat je binnen de kortste keren de mooiste constructies bouwt. Alsof het niets is. Op de open

dag zelf was het verhaal iets realistischer. Je kunt studenten namelijk helemaal uithoren.

Die hebben echt niet de opdracht gekregen om alleen positieve dingen te zeggen. Ook krijg je een proefcollege van iemand die het vak heeft geleerd en het nu uitoefent. Wat dat betreft krijg je wel een realistische blik op de werke-lijkheid. Maar zo‘n universiteit heeft ook haar studenten nodig. En om het zaakje wat aan-trekkelijker te maken was er dus voor het gebouw een kartbaan aangelegd, waarvoor velen meer belangstelling hadden dan voor de studie zelf.

Ook ben ik gaan kijken wat er bij Civiele techniek te doen was. In principe spreekt die studie mij wel aan, maar het gebouw van Civiele techniek staat mij daarentegen niet aan: kil, sfeerloos en grauw. Met van die grote collegezalen waar je als een schaap naar binnen wordt gedreven. Daar kreeg ik wat leuke dia’s te zien van de grootste bouwwerken die door Civiel ingenieurs zijn ontworpen zoals de bekendste bruggen, de deltawerken, wolkenkrabbers etc.. In werkelijkheid is dat soms ook wel zo, maar de meeste afgestudeerden werken op veel kleinere schaal en dus word je toch een beetje voor de gek gehouden. Na zo’n open dag kon je nog meedoen aan een studentenprogramma. Ik heb hier niet aan meegedaan, maar ik denk dat dat soort activi-teiten toch nuttig is bij de keuze van de studentenstad (als je die keuze hebt).

Het is dus goed om open dagen te bezoeken, want die keuze bepaalt hoe jouw verdere leven er uit zal gaan zien.

Bas van Son (V6B)

15

tien

DE NIEUWEN

Some personal facts about our new teachers

Joseph, Aelmans

Leeftijd: 25 jaar Huwelijkse staat: vriendin (lerares) Woonplaats: Voerendaal Opleiding: 2de graads lerarenopleiding Muziek: Black Label Society, Dreamtheater, Slayer, Type 0 Negative (metal)

Ja! Drinken ze koffie? Wat doen ze met een lauwe frikadel? Houden ze van Bach, hardcore, Type 0 Negative of toch Frans Bauer?

Het is schokkend te moeten lezen dat leraren uitslapen, ongetrouwd kinderen hebben en met anderen dan hun partner beschuitjes willen eten.

Getver!

Naam: Manon, Maria ,Joseph, Huber-

tina, In de Braek

Leeftijd: 24 Jaar Huwelijkse staat: vriend in Italië (Marco) Hobby’s: zingen, dansen, uitgaan, uitslapen,...

Opleiding: atheneum, Fontys Hogeschool Sittard (2de graads lerarenopleiding) Waar denkt u aan als u in een lauwe warme frikadel bijt?

Ik heb ze wel eens heter gehad (red.:.............?).

Hoe is het hier op school?

Wel leuk (red.: heel overtuigend!?!?).

En hoe zit het eigenlijk met de koffie?

Ik drink geen koffie; ik ben een theedrinker. (red.: is dit wel een leraar???)

Waarom bent u leraar Nederlands geworden?

Nou dat leek mij wel leuk. En het is ook wel boeiend.

Nog iets mede te delen?

Ik vond dit interview wel leuk.

Met wie zou u wel eens een beschuitje willen eten?

Met Carl, de zanger van Ziesjoem.

Hoe is de koffie op school?

Het mogen wel grotere kopjes zijn en cappuccino was ook wel lekker geweest.

Tot slot?

Een andere zoemer graag!

Naam: Yvonne Maria Johanna Camps Leeftijd: 24 Jaar Huwelijke staat: vriend (dhr. Roovers) Woonplaats: Maastricht Opleiding: Orthopedagogische muziekbeoefening aan het Conservatorium.

Muziek: Lamp, Badur Erykoy, klassiek Bach en Dance.

Instrument: Gitaar, piano en cello.

Waarom heeft u het vak muziek gekozen?

Met het vak muziek kun je een leerling echt raken.

Geeft u alleen op deze school les?

Nee, ook nog op 3 andere scholen nl. Stella Maris, Kumelus en in Schijndel (Den Bosch).

Wat vindt u van het cabaret?

Supertof! Ik vind het goed dat ze alles zelf spelen en bedenken. Jullie hebben ook een mooi koor (red.:jahaa!)

Tot slot: Mevrouw Camps wil graag kinderen vóór haar 30ste verjaardag (red.: dús meneer Roovers…!!)

16

tien

vervolg op blz. 17

Naam: Johannes (Jos), Wilhelmina,

van der Esch

Leeftijd: 44 Huwelijke staat: getrouwd, 2 meisjes van 5 en 11 Opleiding: vwo, universiteit Spaans Hobby’s: lezen

Naam: Lieve ,(Godelieve) Cremers Leeftijd: 44 jaar Huwelijke staat: ongehuwd, 1 kind Opleiding: Hbo maatschappelijk werk Hobby’s: lezen, wandelen, muziek, reizen, trommelen, Spanje, filosofie Waarom bent u maatschappelijk werkster geworden?

Ik vind het een mooi vak, omdat je mensen kunt helpen. Vooral jongeren en gezinnen.

Waarom werkt u op een school?

Je ziet meteen de jongeren en de drempel bij voorbeeld het Riagg is veel hoger.

Wat heeft u hiervoor gedaan?

Hiervoor heb ik in het AZM en op Vijverdal gewerkt.

Tot slot: Er is een hele leuke sfeer hier op school.Ik ben echt een bofkont dat ik hier mag werken. Ik hoop dat het nog lang zo blijft en dat leerlingen uit hun problemen komen.

Hoe is de koffie hier op school?

Héérlijk Met wie zou u wel eens een beschuitje willen eten?

Met mijn collega, dhr. Wijnants Waar denkt u aan als u in een lauwe kroket bijt?

Die eet ik toch niet!

Tot slot: Dit is de eerste middelbare school waar ik werk.

Vroeger gaf ik les aan volwassenen.

Het is hier wel heel leuk samenwerken.

Naam: Marjo, Maria, Johanna, Lucia,

Hubertina, Grosseibl

Leeftijd: 36 Woonplaats: Heerlen Huwelijke staat: 1 kind Opleiding: havo, 2de graads lerarenopleiding, Levo theologie.

Hobby’s: winkelen, zwemmen, lezen etc. (tijd tekort) Wat vindt u van de koffie op school?

Heerlijk, vooral die creamkoffie. Alleen de kopjes zijn erg klein.

Waarom geeft u les aan leerlingen van deze leeftijd en heeft u niet verder gestudeerd?

Ik heb alleen 2de graads bevoegdheid en heb op het moment niet zo veel zin om verder te studeren voor een 1ste graads bevoegdheid.

Misschien later wel, wie weet.

Wat wilt u tenslotte nog kwijt?

Ik hoop dat het gaat sneeuwen deze winter.

vervolg op blz.18

Naam: Loes, Jeanette, Maria, Louise,

17

tien

Naam: Bas Heiligers Leeftijd: 27 Jaar Huwelijke staat: vriendin, met wie hij een kind heeft van 2 jaar oud Woonplaats: Nijmegen Opleiding: havo, gymnasium, HBO Engels, American studies (red.: Hij heeft 13 jaar gestudeerd en hij is nog nooit blijven zitten!!!).

Geeft nog les in: Ude (havo en vwo- klassen) Hoe is de koffie op school?

Koffie op school is heerlijk; vooral die creamkoffie (red.: Dit is nou een echte leraar!).

Het bevalt goed op school Wat vindt u van het cateringbedrijf op school?

Ik ben niet zo’n voorstander van kroketten en zo. Een school is om te leren en niet om te eten! (red.: zozo) Welke muziek luistert u het liefste?

Hardcore vind ik het mooist. (red.: huh) Tot slot:Het bevalt goed op school.

Naam: Paul Macco Leeftijd: 21 jaar Huwelijke staat: geen vriend(in) Woonplaats: Sittard (bij zijn ouders) Opleiding: gymnasium en 2de graads lerarenopleiding Hobby’s : handboogschieten, modelvliegen, programmeren, scouting, zwemmen en gitaarspelen.

Muziek: Metelica, Guns ’n Roses, Red Hot Chili Peppers, Krezip en Nirvana.

Hoe is het hier op ’t SMC? Het bevalt wel. Alleen zijn er een paar lastige leerlingen (ik zal geen namen noemen…)

En de koffie dan, hoe zit het daarmee?

Die creamkoffie is wel héél lekker (maar die staat nu koud te worden).

Wilt u ter afsluiting nog iets kwijt?

Ik vond het een leuk interview; maar als jullie het niet erg vinden ga ik weer snel naar de docentenkamer, want de koffie zal wel niet meer te drinken zijn..

Kassandra Schreuder & Laura Molin

Naam: Mai, Marjon, Louisa, Mans Leeftijd: 46 jaar Kinderen: 2 kinderen (17 en 19) Opleiding: havo en kleuterleidster Hobby’s: badminton en lezen Waarom bent u conciërge geworden?

Omdat het thuis zo leeg is als iedereen naar school is.

Hoe is de koffie op school?

De creamkoffie is het lekkerst.

Met wie zou u wel eens een beschuitje willen eten?

Met een leuke vrijgezel (red.: dus dat wordt zoeken naar een leuke vent).

Ten slotte?

Het is hartstikke leuk op school en ik hoop dat ik nog een leuke man aan de haak sla!

18

tien

Vreemd verhaal….

De hele proefwerkweek bestond voor mij eigenlijk alleen maar uit stress, daarom kreeg ik vrijdag (laatste proefwerkweekdag) van mijn mammie een héérlijke krentenbol mee (nieuwe spelling!). Na het proefwerk Nederlands ben ik als een speer naar huis geracet om me daar te ontladen. Toen ik voor de gesloten huisdeur stond en mijn sleutels in mijn tas aan het zoeken was (op de tast want het is ‘r donker) kneep ik in iets zachts. De krentenbol...

Ik bedacht me opeens dat ik al héél lang, bijna mijn hele leven (en dat is lang, voor mij dan), al iets had willen doen dat nog nóóit iemand anders had gedaan. Ik rende naar boven, de 6 trappen op, op weg naar mijn torenkamertje, smeet de deur open met zo’n grote grijns dat mijn kaken er nog pijn van doen. Ff ademhalen, zette het broodje op mijn nachtkast naast de knalrode wekker. Er was iets gebeurd in mijn hoofd waardoor ik ineens het geniale idee had gekregen om dat krentenbolletje de héle vakantie op dat nachtkastje te laten rusten, en elke dag te bekijken hoe zich er een leven ontwikkelde in iets levenloos. Ik ben ranzige dingen gewend, dus het schrok me niet af om met mijn onderzoek te stoppen toen er na 2 weken felle zon die op mijn torenkamerraam broeide, ik al de eerste krenten onder de zwarte krioelende massa zag verdwijnen. Best vermoeiend ook om al dat ongedierte steeds een flinke mep met mijn leesboek te geven, wanneer ze weer eens richting mijn bed verdwaalden (in plaats van rustig aan het krentenbrood te sabbelen). Ik kwam iedere avond dan ook niet verder dan 1 bladzijde met lezen.

Na vier weken: het krentenbolletje, nou liever gezegd gatenbolletje, is al aardig

gekrompen.

Normaal met leerwerk op school zie ik niet zo snel de resultaten van dingen waar ik knoerthard aan heb gewerkt.

Dit keer hoefde ik echter he-le-maal niets te doen en zag ik na 2 weken al resultaat. Een geweldig goed na-gedachte gedachte van een gedachteloos kind, dacht ik zo, dus ik pakte mijn spullen, keek nog 1x om naar de bol en liep met slakkengang naar beneden om niet te laat te komen op mijn vakantiestemming; een weekje overbuurvrouw.

Weekje later: ik smeet de deur open (agressief, maar klinkt beter) omdat ik enorm benieuwd was hoe mijn meesterwerk zou verkeren in de 6de week van de vakantie. Een harde gil die uit mijn mond bleek te komen (kan niet anders) galmde door het kasteel. Ik rende met zo’n vaart naar beneden dat ik zonder moeite de Olympische Spelen had kunnen winnen, maar daarvoor in de plaats rende ik mijn moeder omver die net een hete pan met verse kippensoep(ook nieuwe spelling) in haar handen had.

Ik deed mijn ogen open…maar ik zag niets anders dan een waas. Na 10x knipperen wat wits..

Het beweegt... een dokter (eentje uit E.R.) opzij... witte muren. Een knalrood knopje naast mijn bed laat me pas weten dat ik in het ziekenhuis lig. Ik vraag me af wat er is gebeurd… een sterk hongergevoel komt opeens opzetten omdat ik van héél dichtbij verse kippensoep ruik. Ik haal diep adem sssssssnuff…en draai me om. 17.45 laat een rode wekker naast mijn bed weten.

Dan realiseer ik me dat het grappig is

want thuis heb ik precies dezelfde. Van schrik spring ik omhoog uit mijn bed en knal met een flinke dreun tegen mijn bureautje aan waarop keurig een paletje, kladblokje en een pen liggen. Het was zeker weten een droom, ik moet in slaap zijn gevallen. Blijkbaar was ik zó moe van het verzinnen van een verhaaltje voor Palet dat ik maar ben gaan liggen. Een harde pieptoon galmt nog steeds na in mijn oorschelp. Oh , dát was het! Ik had mijn wekker gezet om mijn favo t.v.-programma te kijken.

Ik ga nú kappen want het is nu al 5 minuten bezig, als ik opschiet kan ik Sesamstraat nog ff zien voordat ik ga pitten. Alvast welterusten.

Aimée Hagenaars

19

tien

Tringgggg De altijd-weer-cliché-in-de-eerste-zin-wekker gaat. Het is alweer zeven uur en Meerssen wordt wakker. In huize Flexibel stapt Fredje uit zijn bedje om weer een sociaal dagje te beginnen. ‘De morgenstond heeft goud in de mond’, denkt Fred maar weer. Hij trekt zijn zwarte kostuum met zijn gele hesje aan. Hij loopt naar beneden en de dag is begonnen.

Hij zet een kop koffie voor zijn vrouw en kinderen terwijl hij naar een ingelijste foto kijkt hoe zijn neef de hand van Bill Gates schudt.

Daar mag Fred dus best wel een beetje trots op zijn. Hij dekt de tafel en perst verse jus voor zijn gezin. Voor zichzelf maakt hij een dubbele uitsmijter met bacon, een boterham met witte bonen in tomatensaus, twee bakken cornflakes, een liter thee, twee croissantjes en de restjes van gister. Oh nee, die waren er niet.

‘Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd op de lunch en het avondeten na,’ denkt Fred.

Hij pakt zijn fiets en gaat richting school.

Eenmaal op school aangekomen groet hij zijn Engelse seksie en gaat naar lokaal 2.1. Hij kijkt even achter de verwarming of er nog stiletto’s liggen. Nee, jammer. Vandaag niet. Hij ziet twee leerlingen vechten en haalt ze uit elkaar want niemand deed er iets aan. En hij was zo sociaal om dat wel te doen. Dan stromen de leerlingen binnen.

De les begint nog wel in het boek. Maar dat zal niet lang meer duren. Bij een verhaaltje over ‘powdersugar’ herinnert hij zich een spannend avontuur van toen hij begon les te geven.

Fred Flexibel Zevenentwintig jaar geleden vond hij een zakje Cocaïne (!!) in de bandrecorder. Hij ging immidiatly naar meneer Bartolomeus. Want je weet maar nooit!

De les gaat verder. Na drie ‘nieuwe’ verhaaltjes schiet hem sterk opgewonden nog een story binnen. Tien jaar geleden is de fiets van Meneer Niekamp gejat onder het raam. De jeugd van tegenwoordig, daar weet je het maar nooit mee.

Mensen zijn helemaal niet sociaal tegenwoordig. Ik ben daarentegen veel te soepel. Dat zegt mevrouw Pekelharing ook altijd. ‘Fred, je bent veels te soepel’. Ik heb bijvoorbeeld al zesentwintig, inmiddels zevenentwintig jaar geen straf gegeven.

Maar ik moet bij de les....TUUUUT!!!!!!!

‘Jongens, jullie lopen achter. Jullie moeten echt harder werken en minder kletsen. Ik wil dat jullie voor volgende week even een stukje schrijven. En dan ben ik weer heel erg soepel geweest, want de leerlingen bij meneer Smeets en meneer Niekamp moeten het morgen al inleveren.’

Als Fred na een vermoeiende dag van hard werken thuiskomt, belt hij even met zijn KPN Flexibel-abonnement naar meneer Smeets, om te vragen wat het huiswerk voor morgen is .....

informatie voor ouders en leerlingen

2000, een nieuw begin Iedereen wil graag in Palet.

Ook de directie en de medezeggen-schapsraad. Daarom hebben we besloten een apart katerntje voor hen ter beschikking te stellen. Deze keer een artikel van de rector en een verslag van een medezeggenschapsraadvergadering.

Leuk woord voor galgje!

‘Een nieuw begin’, zo luidde de titel van de openingsdienst dit schooljaar. Een goede titel, want er is nogal wat nieuw dit schooljaar.

Ik kan het niet nalaten om even terug te kijken naar het vorige schooljaar, dat zo sterk in het teken stond van de nieuwbouw. Toen in januari 2000 het dak van de school lag, de stof zo hoog opwoei, dat je niets meer kon zien en de temperaturen daalden tot vlak boven nul, dacht ik soms: Dit komt nooit meer goed. Ik heb toen alle collega’s en leerlingen die doorwerkten alsof er niets aan de hand was, erg bewonderd. En gelukkig: het kwam goed. In mei kwam de nieuwbouw gereed en kon iedereen terugkeren naar de Noormannensingel.

Toen ik na de vakantie ons gebouw binnenkwam, vond ik het verrassend anders: Zoveel meer licht en ruimte en vooral – met het dak open bij mooi weer – zoveel meer frisse lucht.

Bedankt nogmaals aan iedereen die aan dit grote project heeft meegewerkt!

Ik moest toen ik dit artikel schreef ook nog even terugdenken aan de schitterende derde prijs die deze schoolkrant won in het vorige schooljaar. EN natuurlijk aan de eerste prijs die Koert Vis, columnist, won met zijn column over de Tweede Fase.

En nu verder in het nieuwe millennium.

Gelukkig hoeven we ons de komende tijd niet meer zo druk te maken om ons gebouw.

De meeste tijd kan nu worden besteed aan de inhoud van het onderwijs. Dit schooljaar zijn we gestart met een paar belangrijke en interessante vernieuwingen. Zo konden we voor het eerst leerlingen welkom heten die gingen beginnen in klas 1 gymnasium. Dat betekent dat de klassieke opleiding bij ons nu weer net als vroeger 6 jaar duurt. Tegelijkertijd is in de tweede klas gestart met VWO+, een VWO programma (atheneum of gymnasium) met als extra vakken Spaans en ICT. Mede om dit mogelijk te maken hebben we ons nieuwe computerlokaal ingericht met de nieuwste computers en binnenkort ook met grafische computers. En Spaans … is natuurlijk een van de belangrijkste wereldtalen, waarmee je in tientallen landen terecht kunt.

Vorig jaar hebben we alvast veel ervaring kunnen opdoen met de Tweede Fase. We hadden van tevoren beloofd, dat de Tweede Fase op onze school behoedzaam zou worden ingevoerd. Dat betekende dat er veel vernieuwingen kwamen, maar niet meer dan nodig en zinvol. Tijdens het jaar bleek dat ook de politiek er steeds meer zo over ging denken, want diverse vernieuwingen werden teruggedraaid.

We zijn de ouders en leerlingen in de klankbordgroepen zeer dankbaar voor de adviezen die zij gaven. Dit jaar zullen we de Tweede Fase verder gaan verbeteren. Met een eigen mediatheek, waar leerlingen kunnen studeren en gebruik maken van de diverse media, wordt dat ook een stuk eenvoudiger. Toch zal het overal in Nederland nog veel energie kosten om de Tweede Fase perfect te laten lopen. Wij zullen daar in ieder geval ons uiterste best toe

doen.

En tenslotte is er nog een verandering in onze school: De start van determinatiegroepen Mavo/Havo en Havo/Atheneum in klas 2. Leerlingen voor wie nog niet helemaal dui-delijk is welke richting ze moeten kiezen, kunnen nu hun keuze nog een jaar uitstellen. Wij zijn ervan overtuigd dat het heel plezierig kan zijn, om nog een jaar te kunnen bekijken op welk niveau je verder gaat. Het voorkomt dat je als leerling later ontdekt dat je eigenlijk verkeerd gekozen hebt.

Kortom, 2000 is voor ons een bijzonder jaar.

We zullen ons uiterste best doen om er ook een heel goed jaar van te maken. We hopen dat leerlingen en ouders in de MR, de Leerlingenraad, de Ouderraad, de klankbordgroepen en diverse werkgroepen ons ook dit jaar daarbij weer zullen helpen.

Ik wens al onze leerlingen en al mijn collega’s veel inspiratie en succes !

Drs. C. van Hilten, rector

24

tig

Berichten uit de Medezeggenschapsraad Alhoewel er vorig schooljaar geen berichten vanuit de MR werden gepubliceerd, betekent dit niet dat de MR niet heeft gefunctioneerd. Om het gebrek aan informatie enigszins goed te maken volgen hieronder de onderwerpen waarover de MR zich het afgelopen schooljaar heeft gebogen.

* Schoolplan 1999 - 2003 van KAVOM. * Verzekeringsportefeuille.

Hierover heeft de MR het advies gegeven om de door het bevoegd gezag gesloten verzekeringen op te nemen in de schoolgids, inclusief de verzekerde sommen.

Over de nieuwbouw werd de MR regelmatig ge誰nformeerd.

Fusiebesprekingen tussen FAVOM en AVB. Deze fusiebesprekingen hebben niet geleid tot een fusie. De MR werd regelmatig op de hoogte gehouden van de stand van zaken. * Invoering brugklas gymnasium.

De MR heeft hiermee ingestemd. * Maatschappijleer als examenvak in 2001 Ook hier stemde de MR mee in.

* Schoolplan 2000 van het Stichtings-bestuur. De MR stemde hiermee in. * Leerlingenstatuut. Dit statuut werd enigszins aangepast en kreeg de instemming van de ouder- en leerlingleden van de MR. Het vernieuwde statuut gaat in op 1 augustus 2000. Verhoging ouderbijdrage per schooljaar 2000/2001. De ouder- en leerlinggeleding van de MR ging hiermee akkoord. * Veranderingen vakantieregeling 2000/2001 en 2001/2002. De MR stemde hiermee in. * Besturenakkoord inzake gezamenlijke ontwikkeling van het voortgezet onderwijs in Maastricht. De MR werd hierover door het bestuur ge誰nformeerd. * De tweede fase en het studiehuis kwamen ook ter tafel. De onduidelijkheid vanuit het ministerie waren debet aan de ongewenste ontwikkelingen. Op dit moment lijkt er een fase te zijn ontstaan waarin er wat rust heerst. Uiteraard zal de studiedruk weer op de agenda gezet worden, indien daar aanleiding voor bestaat. * De problematiek rond de toetsweken heeft de aandacht van zowel de MR als de directie. Er komt een verbeterde opzet van de toetsweken.

R. Boer Iwema, secretaris

25

tig

Het project

Rectificatie

brief verzekering school.

“De gezonde school en genotmiddelen” In januari en februari gaan de jaarlijkse voorlichtingslessen van het project “De gezonde school en genotmiddelen” weer van start.

In leerjaar 1 de lessen tabak bij verzorging, in leerjaar 2 de lessen alcohol bij biologie en in leerjaar 3 binnen het mentoruur de lessen drugs en gokken.

De ouders van de brugklasleerlingen ontvangen te zijner tijd een informatieboekje over het project “De gezonde school en genotmiddelen” via hun kind.

Namens de projectgroep “De gezonde school en genotmiddelen” vriendelijk groetend,

In het begin van het schooljaar heeft iedere leerling een brief gekregen over de dekking van de schoolverzeke-ring. In deze brief staan bedragen, die in bepaalde gevallen uitgekeerd worden, genoemd. In de betreffende brief wordt melding gemaakt van een vergoeding van 5000 gulden voor blijvende invaliditeit en een bedrag van 100.000 gulden bij overlijden.

Dit moet echter zijn: 100.000 gulden bij blijvende invaliditeit 5000 gulden bij overlijden

Gerard Klingenstijn

26

tig

Vakantiepijn Het hele gezin verheugt zich op de zorgvuldig uitgekozen vakantie. Tijdens de voorpret heb je kilometers dia bekeken en wekenlang heb je die smerige wijn gedronken uit die ene streek. Want: daar gaan wij naartoe!!

Maar soms, onverwachts, gaat ineens een irritante tante mee. Of je vader is dermate overspannen dat iedere vorm van strandbadminton ontaardt in heftige oorlog. Het valt tegen: het zwembad is te klein, het moois van het andere geslacht heeft massaal een andere bestemming gekozen en de camping heeft alleen voetstapwécés.

Je kent dat gevoel wel: vakantiekriebels. Eindelijk ben je voor twee verdiende maanden af van huiswerk, overspannen leraren, wiskundeboeken, enz. Een paar dagen in de week misschien wat centjes, liefst guldens, bijverdienen en voor de rest… helemaal niets doen.

Relaxen, ontspannen en het allerbelangrijkste: je verstand even op 0,0 zetten en genieten, alleen maar genieten… Het liefst naar een zonnig oord met gele stranden, palmbomen en gebruinde velletjes. Daar heb ik de hele vakantie ook van genoten…, in m’n dromen dus.

Het leek m’n ouders een leuk idee om “gezellig” met de familie naar Duitsland te gaan. Het gevolg: hier zit ik dan, op de bank in de één of andere bungalow waar ik me de komende

week kan vervelen. Gelukkig bereiken me nog een aantal Nederlandse zenders in dit gat in de Eiffel, zodat ik vierkante oogjes krijg van de Red Hot Chili Peppers die onderhand al zes keer door het beeldscherm hebben gespron-gen.

Aangezien ik al twee dagen met darmen van streek loop en nu uit verveling toch niet van de katjesdrop af kan blijven en het ene na het andere katje afslik, ren ik zowat elke 10 minuten naar de W.C. Inderdaad: “prettige vakantie”.

Zeg je dat het hier mooi is? Ja, zal best. Lekkere wijn? Klopt ook wel. Maar daar heb je toch niets aan?! Tja, tenzij je je flink wil bezatten, maar dat lijkt me in mijn geval nu niet erg slim.

Op dit moment is zelfs het verlangen naar een doodgewone saaie schooldag aan het opborrelen (volgens mij heb ik koorts rond de 40 graden of zo).

Als ik nu nog eens buiten kon gaan zitten bruinbakken in m’n bikini met de zon op m’n bol, oké. Maar vandaag is het enige dat ik buiten kan doen een regendans opvoeren en na twee minuten druipnat weer naar de W.C. rennen.

Niet bepaald wat je leuk tijdvermaak noemt.

Voorlopig blijven de bank, het kleine hokje in de gang en de ijskast mijn enige toe-vlucht en zal ik de Red Hot Chili Peppers nog vaak genoeg zien vandaag.

En dan over een aantal jaartjes op naar Salou!!

Maar dan wel als ik wakker ben.

Ilse Munnix

21

tig

www.pamper.nl

BABYNIEUWS Meer tips? Surf naar

Onze leraar klassieke talen, de heer Bardoul is druk aan het verhuizen geweest en deze verhuizing scheen in verband met gezinsuitbreiding gebeurd te zijn. Daar moeten wij meer van weten…

Maar meneer laat niet veel los; meneer Grond helpt gelukkig een handje.

Hoe gaat het met het kleintje in huis?

Goed. Er zit nu wat leven in…

En dat houdt in?

Nou, hij begint wat te brabbelen, te kruipen, gaat staan en doet alles na wat je doet.

U bent verhuisd?

Hoe raad je het…Ja, dat is allemaal heel snel gegaan. Meneer Grond liet me weten dat meneer Westerwoudt ging verhuizen, dus ik meteen bellen en ik was als eerste erbij.

Voor gezinsuitbreiding verhuisd misschien???

Nou, het vorige huis was sowieso te klein en nu heeft Max zijn eigen kamer. Maar verder zeg ik niets… ( Uit betrouwbare bron (lees: meneer Grond): “Hij is er althans hard mee bezig hoor”) Gaat u uw kind ook dopen in Athene of Rome of zo?

Nee, Max is al gedoopt in Kerkrade toen hij 2 maanden jong was.

Stel dat er nu toch nog gezinsuitbreiding komt, wat is uw voorkeur dan? Jongen/ meisje?

Eigenlijk het liefst een meisje. Jongens maken altijd alles kapot hè. Van die vandalisten zijn het soms.

Wordt Max een gymnasiast?

We zijn nu al aan het sparen zodat hij later klassieke talen kan studeren. Nee, geintje. Hij mag ook loodgieter worden hoor; dan kan hij later bij ons thuis alles komen repareren. Als een soort oudedagsvoorziening.

22

tig

De kleine ongemakken hebben de aandacht van onze columnist Erik Houbiers. Deze keer ontrafelt hij de franchisemythe die zoveel HeppieMiel sjildran aan zich bindt.

Niets smaakt zo appetijtelijk als een oudbakken broodje met wat half afgerotte sesamzaadjes erop en een vettige schijf afvalvlees ertussenin nadat je een 2,5 voor Wiskunde hebt teruggekregen.

Helemaal niets kan het mierzoete DSMsmaakje evenaren van een chemische banaanmilkshake na een scheld kanonnade tijdens de techniekles, ook al heeft het gele goedje nog het meeste weg van een stroperige klodder slijm afkomstig uit het gerimpelde reukorgaan van mijn snotgorgelende overgrootvader.

De gemiddelde scholier kan niet zonder de McDrek en de McDrek kan niet zonder de gemiddelde scholier. Zij vormen een onafscheidelijk duo en hun relatie gaat dieper dan alleen liefde en ja, ook ik houd diep in mijn peperkoeken hart van de McDrek. Ik durf er zelfs niet aan te twijfelen dat een aantal van heimwee vervulde leraren uit ons bezorgde en liefdevolle lerarenteam af en toe de verleiding naar een lekker ordinaire McChicken niet kunnen (of willen) weerstaan.Het enige dat mij zo nu en dan nog enigszins heeft gestoord tijdens mijn vele bezoekjes aan dit Hof van

De

Mcdrek

Eden in kapitalistische vorm, zijn de rondrennende kleuters en de (soms) belabberde bediening. Gelukkig komen deze factoren bijna nooit in combinatie voor, maar de aanblik van de Tieneetsj Mjoetent Hiero Turtels imiterende kleuters die de hele ballenbak ondersteboven keren is voor mij al genoeg om mijn eetlust als sneeuw in de zon te laten verdwijnen. Ik snap überhaupt niet waarom de McDrek zich op deze irritante doelgroep richt want ik durf er mijn oma op te verwedden dat ik drie keer zo veel eet als zo’n wannabe Pouwûh Reenzjer compleet met snottebel aan zijn neus bengelend.

Voor de bediening heb ik in principe heel veel respect. Ik begrijp dat het zwaar is om de hele dag met je knalrood bezwete hoofd boven een ranzig ruikende frituurpan te hangen en dan ook nog eens zo’n pessimistische klootzak als mij vriendelijk toe te moeten lachen. Maar in godsnaam, houd je hoofd erbij! Als ik vraag of de McChicken van 100 procent rundvlees is, dan moet je mij in m’n gezicht uitlachen of me uit medelijden voor mijn zwakzinnigheid een gratis cola geven, in plaats van het aan je baas te gaan vragen!

Na jaren van McDrek-ervaring ben ik dus tot de

simpele conclusie gekomen dat de McDrek al het publiek onder de 10 jaar gewoon eruit moet stampen en de ballenbak moet vervangen voor een biljarttafel of een tafelvoetbalspel.

Verder verdient de bediening een schouderklopje (het is immers hard werken) èn een stamp onder haar achterste (want zó zwaar is het nu ook weer niet).

Als de McDrek zo wijs is om naar mijn filosofie te luisteren, dan verdienen ze een lintje van de koningin. Zo niet, dan zit er niks ander op dan me te ergeren. Maar ach ja, je kunt ook niet alles hebben. En bovendien smaakt niets zo lekker als een lekker ordinair hoopje hamburger na een zwaar blokuur scheikunde.

Erik Houbiers

27

tig

(a.k.a. Fred van den Bol)

MEEL aan SUPERFRED Hij is groot. Hij is bru-taal.

Hij is blauw. Hij is Superfred. Deze vrouwgekke radioheld wist voor ons flitsende schoolkrantje even tijd te maken om zijn poly-gamische liefdesleven, piratenervaringen, en creatieve uitspattingen te beschrijven.

Wist jij trouwens dat Superfred in Movie-world is geboren?

Je lessen altijd trouw bezocht, of ook wel eens een uurtje overgeslagen?

Heel veel uurtjes overgeslagen, omdat ik liever plaatjes zat te draaien bij het plaatselijke piratenstation. Mijn moeder zei dan ‘s avonds: “Je was op de radio!” Dan zei ik gewoon dat het allemaal al opgenomen was. Gewoon veel oefenen met

je vaders handtekening en je kunt de mooiste verhalen op een briefje aan de leraar zetten, want zo slim zijn ze nou eenmaal niet.

Wie hijgt die jingles trouwens in?

Het inzingen doet onze zangeres Erica.

Hoe ziet je normale werkdag eruit? Alleen Superfred spelen, of ook programma voorbereiding?

Meestal ben ik om een uur of 13.00 bij Veronica FM om even creatief bezig te zijn met nieuwe geluidjes die ik veelvuldig in mijn programma gebruik. Om 16 uur begint de show en die duurt tot 20 uur. Daarna ga ik eten in ons 16 sterren restaurant van de Holland Media Groep om vervolgens naar huis te gaan.

Hoe ben je erop gekomen om jezelf niet als Fred te presenteren, maar als het typetje

28

tig

vervolg op blz.29

Onze basisjingles worden gemaakt in onze eigen digitale productiestudios en worden ingezongen door een professionele zangeres. Verder is er een aparte productiestudio waar de deejays hun creatieve uitspattingen kunnen laten gaan. Daar maak ik ook mijn eigen liedjes, zoals het grote vleeskrokettenlied en de in de filesong.

Ik was werkzaam als vormgever en deejay bij een regionaal radiostation.

Ik heb heel goede herinneringen aan mijn middelbare schooltijd. Een heleboel dingen doe je dan namelijk voor het eerst in je leven, zoals kussen met de tong erbij.

Ik maak mijn show helemaal alleen, doe ook zelf de techniek. Alles dus. Dat betekent niet dat ik eenzaam ben hoor. Ik hoop namelijk dat alle lezers later terecht komen bij zo’n leuk bedrijf als dat van ons. We hebben een team van alleen maar leuke mensen die voor hetzelfde doel gaan: radio maken zoals het volgens ons hoort. We hebben altijd veel plezier, er wordt veel ge-lachen en we staan altijd voor elkaar klaar als er wat is.

De Veronica FM-jingles, die je zo ongeveer iedere 3 minuten én voor elk liedje hoort, is daar een apart iemand voor, om die te maken?

Hallo Superfred, laten we maar bij het begin beginnen. Waar vulde je je tijd mee voor je bij Veronica belandde?

Je middelbare schooltijd? Goeie herinneringen aan?

Wat moet je zelf doen en wat wordt voor je gedaan? Maak je de jingles zelf ?

Superfred? Waar komt hij vandaan?

Ik was een paar jaar geleden in Warner Bros.

Movieworld waar iemand voor een bluescreen moest staan in een Supermanpak. Deze persoon werd dan in een filmpje gemonteerd en je zag op een filmdoek hoe hij tussen de gebouwen door vloog. Ik dacht: “Hee da’s een gaaf beeld”.

Ik ben er over na gaan denken en kwam toen op Superfred.

Dat is ideaal voor de radio, omdat mensen meteen een beeld bij je naam creëren.

Als ik zou zeggen: “Hallo ik ben Fred Beentjes” dan zien de luisteraars in hun hoofd een mens.

Bij Superfred zien ze meteen een mannetje in een pak. Dat heeft als voordeel dat ik iets verder kan gaan dan de andere deejays, omdat de luisteraar toch denkt dat je gek bent.

De muziek wordt voor het grootste deel (buiten de Hotline, de Top 7 om 7 en de Top 12 om 12 om) uitgezocht door onze music director. Dat heeft als voordeel dat je daar niet over na hoeft te denken, omdat dit gedaan wordt door een vakman die daar de hele dag mee bezig is. Verder vermijd je hiermee dat deejay’s hun persoonlijke smaak naar voren brengen, want dat kan natuurlijk niet. Het gaat erom dat jullie luisteraars de muziek goed vinden. Veel deejay’s klagen erover dat ze hun muziek niet zelf uit mogen zoeken, maar ik heb daar totaal geen moeite mee, omdat ik volledig achter de muziek sta die wij draaien.

Bovendien geeft het aan hoe professioneel we bij Veronica FM bezig zijn met het medium radio en volgens mij kan je alleen op die manier de nummer 1 hitradio blijven.

Als het mogelijk is blijf ik nog heel lang bij de nummer 1 hitradio. Fantastisch team waar ik me helemaal bij thuis voel. (Het zijn net mensen) Ennuh, wat TV betreft, volgens mij blijf ik niet echt plakken op zo’n scherm. Verder is radio het leukste dat er is op mediagebied, omdat je een bepaald beeld kan schetsen dat heel anders kan zijn dan de werkelijkheid. De magie van radio is niet te evenaren.

Is er een DJ die jouw grote voorbeeld is?

Hij is een echte held en gek op mooie vrou-wen, maar aan de andere kant de grootste suk-kel die op deze aardkloot rondloopt.

Ik houd van veel soorten muziek, ook van de muziek die we bij Veronica FM draaien.

Ik heb niet echt een deejay als groot voorbeeld, maar probeer wel positieve energie van andere deejays in mijn stijl te verweven. Uiteindelijk zou ik graag willen dat in mijn eigen stijl de wolgende factoren aanwezig zijn; 1. De benadering van onderwerpen van Robert Jensen 2. Een deel van de humor van Edwin Evers 3. De rijke woordenschat van Jan Paparazzi 4. De snelheid in techniek van Jeroen van Inkel

Lijken Fred en Superfred op elkaar?

Luister je naar de concurrentie?

Tot slot nog iets te melden?

Qua liefde voor de vrouw lijken we op elkaar, maar als gewone Fred ben ik iets rustiger in de omgang.

Uhhm. Superfreds vleeskroket, wat is dat precies?

Natuurlijk wel. Ik vind het leuk om af en toe te horen hoe anderen het doen. Zo blijf je een beetje op de hoogte van de ontwikkelingen in de markt.

Geniet van het leven, je leeft maar 1 keer. Haal eruit wat er in zit. Veel geluk in de toekomst!

Vraag maar aan Babette, Nicole, Monique, Lisette, Anita, Femke, José, Ilse, Gabrielle, Erica, Sandra, Karin, Esther, Elles, Laura, Jeanette, Ina, Priscilla, Kim, Daniëlle, Mariëlle, Suzan, Petra, enz.

Al fanmail gehad sinds je naar de middag bent verhuisd?

Kun je Superfred in één zin omschrijven?

Mag je zelf de muziek in je programma kiezen, of staat die vast? Sommige nummers hoor ik namelijk wel errug vaak en andere nooit!

Wat is je eigen muzieksmaak? De muziek die je draait, of iets heel anders?

Wees niet bang, echt meer dan voldoende om later een museumpje te beginnen.

De toekomst. Doorgaan als Superfred, veranderen van typetje, 538, of door naar de televisie?

Joris Baeten

29

tig

WANNEER DUMP JIJ JE VRIENDJE METEEN ?

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

Als ‘ie zegt dat ‘ie opgewonden raakt van Jacques d’Ancona.

18. Als ‘ie onder zijn normale broek nog een tè strakke legging draagt.

Als ‘ie witte sokjes met kant draagt.

19. Als ‘ie je wel wil laten zien hoe de anti-peristaltische beweging in Als z’n lievelingskleur roze is. feite werkt.

Als ‘ie vraagt of je meegaat naar de nieuwste film van kabouter 20. Als ‘ie z’n wenkbrauwen epileert.

Plop.

21. Als ‘ie je een fles Clearasil voor je verjaar dag geeft.

Als ‘ie zegt dat je nodig moet afvallen.

22.

Als ‘ie vindt dat Ruud van Big Brother Als ‘ie vindt dat Jantje Smit “vette” muziek Soms is Brad Pitt geen haalverzorgingsleraar moet worden. bare kaart.

De A-kwaliteit maakt.

23. Als ‘ie iedere week trouw naar modder ‘hunks’ is slechts voor weiAls ‘ie zegt dat je net zulke mooie ogen worstelen gaat. nigen weggelegd. En daarom 24. hebt als z’n cavia.

Als ‘ie jou perse een keer wil bodyAls ‘ie bij jullie eerste afspraakje al over de liggen ook de mindere goden painten. goed in de markt. Karakter 25. trouwdag begint.

Als ‘ie ’s morgens vroeg opstaat om Als ‘ie z’n ritssluiting de hele tijd open heeft is natuurlijk (Ja mam!) het studentes aan de overkant te begluren. belangrijkst, maar hij moet 26. staan.

Als ‘ie zegt dat z’n favoriete smaak wel zijn tanden poetsen. En lippen Als ‘ie altijd weet wanneer de nieuwe Van de pus moet binnenskamers Dale uitkomt. balsem aardbeien is. blijven tijdens een heftige Als ‘ie het telefoonnummer van de abortus27.

Als ‘ie zegt dat hij op paardrijden zit kus. kliniek uit zijn hoofd kent. omdat Dus: Als ‘ie met je vader over de AEX begint te hij graag met een zweep slaat. babbelen.

28. Als jullie op straat worden aangevallen en Als ‘ie nu al impotent is. jij moet hem verdedigen.

Als ‘ie vraagt of ‘ie je beha mag lenen.

29. Als ‘ie maar niet kan begrijpen waarom jij nog geen kinderen wilt.

Als ‘ie niet met je uit wil, omdat hij met z’n vrienden een boomhut gaat bouwen.

Als ‘ie een cruise regelt en het een rubber bootje blijkt te zijn.

Marianne Meijssen en Ilse Munnix Als ‘ie je dwingt drie keer per week bij zijn moeder langs te gaan.

30

K A T E I N H I Z C E I ‘ S AL

! ! !

N E G A D E R NG tig

In de wondere wereld van het SMC-wagenpark staan na-tuurlijk nogal wat burgerbakken. De vorige keer bezocht ons BOVAG-team de Hyundaitruttigheid van de heer Theelen. De keuringsconclusie loog er niet om.

Deze keer bezoeken de bijziende heren de heilige koe van de heer Roovers: zijn 4x4 Panda met geblindeerde ruiten. Ben benieuwd.

De auto van Roovers Na 3 jaar aandringen van Wester hebben we toch maar de auto van Roovers geanalyseerd.

Het was een moeilijke en geen makkelijke klus.

Een rooie Fiat Panda. Daar moesten we wezen.

En daar waren we ook. De conciërges, waaronder die vlotte nieuwe, waren bang dat we de auto zouden jatten, dus bleven ze op een afstandje kijken. ‘We doen niks!’ krijsten we. ‘Joa, veer motte dat effe weten, he, neet dat stich zometen wegrijst.’ ‘Nee,’ zeiden we. En we gingen verder waarvoor we gekomen wa-ren.

En dat deden we.

We kregen de deur eerst niet open, maar later wel met zijn fietssleutel die aan het bosje met Bert en Eurnie-sleutelhangertje hing. Toen we in de auto zaten, zaten we. Om ons heen allemaal dingen. We pakten een pen en een agenda en noteerden zorgvuldig wat er allemaal voor leuks en eigenaardigs er in de auto zat en lag. Dat werd zo’n kliederzooi dat ik maar in mijn eentje de pen pakte en een poging deed iets leesbaars op het papier te zetten. Er lag een leeg blikje Cherrycoke in en nog een en nog een. Nou het was wel te zien dat meneer Roovers verzot is op Cherrycoke,

anders hij wel. Of de Cherrycoke was gewoon in de aan-bieding. Wat had die gekke meneer Roovers er een zootje van gemaakt. Overal lag troep. Onze bijziende ogen vielen op een brandblusser. Zeker voor als de auto in de fik zou vliegen. Dat is ook niet zo gek met deze roestbak.

‘Fikt roest?’

‘Nee’ ‘Oh’ ‘Koekje?’

‘Ja lekker.’

We typen weer door. Overal in de auto hangen spinnenwebben tegen de ruiten en deuren. De spinnen waren nergens te bekennen. We werden een beetje angstig en bang. ‘We moeten snel de auto afmaken,’ krijsten we.

We observeerden weer verder, je kan wel zien dat meneer Roovers een creatief mens is: overal gereedschap, karton, oude kranten en vieze doeken onder de olie. Roovers was bezig de auto te witten met rode verf volgens mij en mij. Hij heeft ook groene vingers, er liggen een paar tuinhandschoenen in de auto. Eerst deed hij het zonder tuinhandschoenen, hè mensen, maar toen was Willie boos op hem geworden: de toetsen waren groen geworden.

Roovers had behalve een spin ook nog een mol in de auto. En een bes om te eten. ‘De mol

dan niet hè?’ ‘Nee, de bes’. Hij had ook nog een fis. Die zwom in de benzinetank.

Er liep een rugzak langs met een brugger eronder. Net een camper. Een Kipling-camper. Over campers gesproken, Roovers gebruikt zijn auto ook als camper: er ligt een slaapzak in de auto, ja, en een appel. En een muts voor in de winter, want er zit natuurlijk geen verwarming in. Wat is meneer Roovers toch een bik-kel.

‘Nu gaan we het afmaken,’ riepen we in koor.

‘Dingen B.V. Oerle. Ja, wat voor dingen, niet echt dat je zegt mooie dingen. Ja maar wel goedkope dingen waarschijnlijk.

Nog even een fotootje, 1, 2, 8, 9, 13, 54, klik!

Mooi, die staat er mooi op. ‘Ja’

Michiel Geluk / Koert Vis

31

tig

Teveel SMC-pubertjes hebben de gezinsmoraal van holbewoners. Pappa jaagt en mamma zoogt. Zonde, want in 2000 is dat natuurlijk wel anders. De dom-migheid van menige man is inmiddels ook bij multinationals bekend.

Niet voor niets neemt men thans lie-ver vrouwen aan.

Sterk, snel, ambitieus, doordacht en bovendien: die stinken niet onder hun oksels.

Klingenstijn breekt een lans!

Zijn man en vrouw elkaars gelijken? Jullie herinneren nog allemaal wel die ‘moeilijke’ lessen bij verzorging over emancipatie, rolpatronen en roldoorbreking. Nee beste leerlingen, dit wordt geen herhalingsles maar ik stel mezelf deze vraag naar aanleiding van een discussie die plaats vond tijdens een lesuur vervanging op onze school.

Tijdens dit vervangingsuur ontbloeide zowaar een spontane discussie, waarbij de positie van de vrouw door enkele heren volledig werd neergesabeld. En ik maar altijd denken dat vooral onze SMC-kereltjes door onze intensieve ‘we duwen die emancipatie wel even door de kinderstrotjes’ lessen wel beter moesten weten! Mooi mis dus, Meneer Klingenstijn!

Ik hoorde pijnlijke pleidooien tegen de vrouwenemancipatie, Aletta Jacobs zou zich in haar graf omdraaien!

“Meneer, zeg nou zelf, als we gewoon eens even terugkijken in de tijd, back to the basic; waar was de vrouw als de man weer eens moest gaan jagen omdat er niks meer te bikken was?… Nou?… Precies, ze wachtte

Gelijkwaardigheid tussen man en vrouw

dan, comfortabel liggend op een buffelhuidje in de gezellig verwarmde grot op de terugkomst van haar man (met buit).

Flesvoeding? Had men nog niet uitgevonden, dus de borst moest altijd op afroep aanwezig zijn voor de hongerige cavemanbaby’s. En dan het lichaam, kijk nou naar de verschillen tussen een man en vrouw, de man is veel gespierder (ik onderbrak; sommige mannen zijn gespierder), dus ook krachtiger, dus ook……..bla bla bla.”

Ik werd er even stil van, na duizenden jaren cultuurontwikkeling wordt anno 2000 gewoon eventjes (just like that) met de prehistorie vergeleken. Ik probeerde de discussie om te buigen door uit te leggen wat zwart-wit denken is en dat de discussiedeelnemers daar wel erg flink mee bezig waren. Beste mensen, er is ook nog zoiets als een grijs middengebied!

Oké, er zijn gewoon verschillen tussen man en vrouw en dat erken ik ook. Maar we zijn allen mensen, met gelijke rechten en plichten, dus daarin zijn we allen gelijkwaardig, zowel vrouw als man.

Van de andere kant is het voor mannen niet altijd makkelijk om met de emancipatiegedachte mee te gaan. Hoever moet de man mee gaan in de emancipatiedrang? Hij moet warm en begripvol zijn, het huishouden kunnen

doen, luiers verschonen en tegelijkertijd een ‘echte’ vent zijn. Ga d’r maar aan staan!

Gelijkheid tussen man en vrouw? Nee, dat is gewoon biologisch onmogelijk.

Gelijkwaardigheid? Ja, laten we daar met z’n allen naar streven!

Ik denk (hoop!) dat een ieder het hiermee eens kan zijn.

Hartelijk groetend, Gerard klingenstijn Take-care department (op de lessentabel gewoon: Verzorging!)

32

tig

Worstenbroodje 7Prijs? fl 1,75 Wat ziet het oog?

Een klein langwerpig ding in een tuutje.

Wat proeft de mond?

Een worstenbroodje dat aan de uiteinden een beetje hard is.

Prijs/kwaliteit verhouding? Het is een beetje een klein ding voor fl 1,75. Het had óf wat meer worstenbroodje kunnen zijn, óf wat min-der geld kunnen kosten. + punt? Wel lekker als je een beetje hartige trek hebt.

Reacties? * “Hard! En taai en droog…” * “Krijg je er een zaag bij?

Alhoewel, het midden is vrij normaal.” * Eigenlijk best wel te eten…..” * Iedere dag weer?

Nou ja, je moet ervan houden, zullen we maar zeggen….

Broodje kroket

5

Prijs? fl 2,25 (incl. mosterd) Wat ziet het oog?

Een broodje kroket!

Wat proeft de mond?

Waterige kroket, met een lekker vers broodje.

Prijs/kwaliteit verhouding?

Een redelijk normale prijs voor een broodje kroket. + punt? Een gróót zakje mosterd!

Reacties? * “Ik proef kippensoep!” * “Wil je dat echt weten??”

De catering Elke dag je door mammie gesmeerde bammetjes opeten, of toch maar je bammetjes weggooien en toegeven aan de verleiding om iets van die heerlijk geurende catering te kopen? Het Palet-snackpanel nam de proef op de som, en testte of die cateraar wel zo gezond bezig is…



Door Katja en Meta.

* “Ieeh! Een bruin stukje tussen de sla!”

Elke dag weer?

Als je zin hebt in een broodje hamburger tijdens de lunch.

* “Het broodje is wel lekker.” * “Dus dit is de oorzaak voor die stank als je de kantine binnenloopt!” * Elke dag weer?

No way! Misschien héél af en toe, als je echte snack-zin hebt, en er geen beter alternatief is….

Broodje hamburger 7Prijs? fl 3 ,50 (incl. mayonaise en curry) Wat ziet het oog?

Een lekker ogend broodje hamburger met sla.

Wat proeft de mond?

Een beetje klef broodje, maar het geheel is goed van smaak.

Prijs/kwaliteit verhouding? + punt? De sla! Ze moeten toch iets doen om de leerlingen hun vitamientjes binnen te laten krijgen?

Reacties? * “Het curry zakje is niet open te krijgen!” * “Misschien hadden ze beter harde dan zachte broodjes kunnen pakken, tegen de klefheid.”

33

tig

Roman Signer: Als kunstenaar kun je 2 kanten op: Je gaat dingen maken, of je gaat dingen kapotmaken. Roman Signer kiest in zijn werk voornamelijk voor het laatste.

Of het nou om kerstbomen, kano’s of bonbons gaat, deze Zwitser heeft slopen tot kunst gemaakt.

Het Bonnefantenmuseum is het eerste museum dat een overzichtstentoonstelling van zijn werk heeft gemaakt. Een aantal kunstige installaties zijn te zien, evenals vele videofilmpjes. In zijn video’s laat Roman heel algemeen gezegd altijd wat gebeuren, en meestal iets ontploffen.

De tentoonstelling opent dan ook met 2 tegenover elkaar opgestelde TV’s. Op de ene zie je de kunstenaar himself met een geladen pistool, en op de andere wacht een ballon heel eenzaam op zijn destructie. En dan...peng! Weg ballon, en weg kogel. Een rookwolkje blijft over. Welke kant je ook opkijkt, je hebt altijd iets gemist.

Het gaat echt precies tegelijk. Voordat Signer deze installaties ging bouwen had hij al een rijk oeuvre aan (video)filmpjes opgebouwd. Hierin doet hij gewoon wat ‘ie leuk vindt; als kind kayakte hij altijd graag, dus is hij als volwassen artistiekeling maar eens met 50 km/u achter een bestelbus gaan hangen. In een kano. De gemolesteerde kano en zijn geschaafde kont zijn op video te bewonderen. Ook aanraders: de film ‘schilderen m.b.v. een Zaanse windmolen’, en ‘verfblik vanaf de Domtoren’. Fascinerend.

Een stuk of 6 van deze filmpjes zijn afzonderlijk te bewonderen

.

De rest kun je 3 uur lang achter elkaar bekijken, maar gelukkig is men zo vriendelijk geweest foto’s van de hoogtepunten hieruit op te hangen.

Als je wilt weten hoe een spuitbus ontploft of wat er gebeurt als een paraplu een raketlading krijgt, moet je zeker eens gaan kijken. Een ‘hoog destructief karakter’ gegarandeerd!

Gelukkig voor het Bonnefanten máákt deze man ook kunst. Nadat je onder enkele, tegen het plafond aangeschoten, ‘mozartkügeln’-bonbons door bent gelopen, aanschouw je een installatie waarin water vanuit emmers aan het plafond langzaam via handdoeken in olievaten-deksels druppelt. Drie Hoeraatjes voor de wet van de communicerende vaten hoor, erg ingenieus.

Had ik het al gehad over zijn fascinatie voor helicopters? In zijn kunst gebruikt hij ze vaak.

Zo heeft in het filmpje ‘bed’ een modelheli de functie van irritant muggetje overgenomen.De heli’s in zijn werk werden echter altijd door anderen bestuurd. Speciaal voor het Bonnefan-

ten-museum wilde Roman het echter zélf wel eens proberen. Hij zocht een veiligplekje op, en de modelheli werd midden in een zaal aangezet. Tsja, dat gewapend plafondglas hè.

Het stoffelijke helikopteroverschot is op de originele plek blijven liggen. Ocherm...

Roman Signer; Works 1971-2000 is een originele tentoonstelling geworden, die weinig toelichting nodig heeft. De gids wilde erg graag haar catalogussen slijten, maar gewoon ongeïn-formeerd eens een uurtje tussen de hangende emmers en tafels doorlopen is ook al hartstikke grappig.

Over Signers kunst hoeft niet zo diep nagedacht te worden, dus ook voor een doorsnee puber is het een leuke verregende zondagvulling!

34

Joris Baeten

tig

Dé drijfveer van het leraarschap is koffie. Dat hebben de cartoons al laten zien. Het is dus algemeen bekend dat deze “geleerde” dier-soort de hele dag aan het koffieleuten is. Maar is het voor ons allen niet héél belangrijk om te weten wel-ke invloed koffie nou eigen-lijk heeft op dit soort? ‘Does it damage the brain’ óf brengt het de lesboeren “in the zone” ….

Koffie en wat daarover tot nu toe op het SMC geheim gehouden is…..

De leraren van het SMC hebben in vier jaar 200.000 kopjes koffie

Aimee Hagenaars

Eerst even een stukje geschiedenis ( je bent nóóit te oud om nog iets te leren!).

Toen men in de 2de helft van de 17de eeuw in Europa met koffie kennis maakte, waren er veel verschillende meningen over. Veel mensen (vooral geleerde doktoren) waren van mening dat koffie een zwaar vergif was en dat deze drank verboden moest worden. Anderen zeiden weer met veel nadruk dat het juist goed was om koffie te drinken, en daardoor ontstonden overal “koffiehuizen” ( tegenwoordig te vergelijken met het SMC ).

Koffie kan inderdaad de werking van vergif hebben als men het in grote hoeveelheden aan proefdieren (= het “geleerde” soort, dé proefdieren van de 2de fase ) in het laboratorium ( = SMC ) geeft. Ook kan het bij kinderen (=kleine Einsteins) vergiftigingsverschijnselen oproepen. Maar voor volwassenen die met mate koffie leuten, is het beslist géén vergif (sh*t).

Nu een beetje bio …… Een koffieboon bevat

gedronken. Dat is 31 kubieke meter koffie!

1% cafeïne en deze stof is altijd met zuren verbonden. Als je denkt dat al de invloed van koffie op je lichaam van de cafeïne komt, moet je terug naar de brugklas want dan heb je niet goed opgelet in je lesjes biologie. Of meneer Pieters heeft weer eens het een en ander niet verteld, maar okee, in werkelijkheid spelen hierbij dus ook de andere stoffen in de koffieboon een rol.

Maar wát doet de koffie nou eigenlijk met onze leraren waardoor ze er maar niet zónder kunnen?

1! De geur van koffie alleen heeft al een prikkelende werking op verscheidene delen van het lichaam(?!) De bloedvaten in de hersenen ( tsja…ze zijn er dus tóch) worden verwijd, zodat de bloedsomloop gemakkelijker gaat.

2! Door koffie wordt de polsslag sneller. Het hart wordt dus tot sneller werken aangezet.

3! De toverdrank heeft invloed op hun spieren: die zijn in staat om harder te werken

( niet altijd te merken) 4! De licht laxerende werking.

De ingewanden worden actiever (merken we weer wél).

Er wordt ook meer maagsap voortgebracht..bla bla bla. Wisten jullie trouwens dat het aan de tijd van de dag ligt welke invloed koffie op het “geleerde” soort heeft ?

De morgenkoffie werkt op de nieren en helpt het lichaam afvalproducten kwijt te raken die zich ’s nachts hebben opgehoopt.

Het bakkie-pleur-van-na-de-lunch werkt op de klieren van de maag die het maagsap afscheiden, zodat de spijsvertering wordt bevorderd (snappie?).

De middagkoffie werkt op de spieren, zodat leraren zich minder moe gaan voelen. ( Psst… jullie mogen voortaan de middagkoffie gerust overslaan hoor!)

Door de avondkoffie wordt hun geest en fantasie geprikkeld (vandaar die or-i-gi-ne-le proefwerken).

35

tig

“QUO VADIS FRITZ?’’ of te wel: EEN ONVERGETELIJKE ROMEREIS

De heren Grond en Bardoul hebben Gladiator al gezien.

Zeker weten. Zij vochten namelijk met elkaar in Rome.

De klassieke ventjes zijn breedgeschouderd en dus was dat een spetterend gevecht. Bij de Romereis gingen ook ouders en andere geïnteresseerden mee. Zij doen verslag van een fantastische reis. We vallen in bij de sanitaire stop (?).

De sanitaire stop in Zwitserland liep behoorlijk uit, zodat we genoeg tijd hadden om te genieten van de Zwitserse bergen en de opkomende zon. Zelfs Milaan werd per bus bezocht. Rijdend door het Toscaanse landschap proef-den we al klassieke cultuur. Het hotel lag ten zuiden van Rome, nabij het strand. In de avonduren bood dat dan ook volop gelegenheid tot waterpolo in zee, voetballen en gitaarspel.

Maar … het was met recht en reden een werkweek!We begonnen met een bezoek aan het gemeentemuseum van Rome. De docent

tekenen, de heer Beunis, gaf deskundige uitleg bij de afgietsels van de zuil van Trajanus, die we later die week in het echt in Rome zouden zien. De maquette van het oude Rome werd van commentaar voorzien door de docenten

36

tig

Grond en Bardoul.

We kwamen er al snel achter, dat we ons in een bijzondere, gemotiveerde groep leerlingen bevonden. Elke ochtend in de bus naar Rome, werden de te houden referaten nog eens doorgenomen en werd een laatste advies gevraagd.

De leerlingen luisterden naar elkaar, leerden voor een groep praten en gaven elkaar na afloop applaus.

Het systeem van referaten verhoogde ieders betrokkenheid bij de reis. Door de docenten werd, zoals reeds vermeld, veelvuldig en onvermoeibaar uitleg gegeven.

Dat werkte inspirerend op eenieder. Bij de Villa Borghese droeg de heer Corten met veel gevoel voor uit een bundel van Godfried Bomans. In het circus van keizer Maxentius aan de Via Appia werden heuse gladiatorengevech-ten gehouden. Er waren onder leiding van onze referenten zowaar echte Romeinen opgestaan. De heer Grond overwon terecht in het gevecht de heer Bardoul, die helaas met zijn drietand niet genoeg afstand hield. Keizer Corten was onverbiddelijk: zijn duim wees naar de grond. Gelukkig werd volgens goed gebruik de keizer vervolgens afgezet, zodat wij allen, overtuigd van de rechtvaardigheid van dit gevecht, het circus konden verlaten.

We hebben veel gelopen en nog veel meer gezien. We hebben zelfs gehold, want op iedere overschrijding van de afgesproken tijd, stond per minuut een boete van 1000 lire.

De leerlingen waren zeer onder de indruk van Pompeii, waar ze zich een beeld konden vormen van het dagelijks leven in de eerste eeuw na Christus. Versteld van macht en rijkdom stonden wij allen bij de villa van Hadrianus bij Tivoli. Daar bezochten wij ook Villa d’Este, met haar vrolijke muurschilderingen en haar indrukwekkende fonteinen, die verslag doen van het aangename leven van de kerkvorsten

in de 16e eeuw.

Met weemoed dachten wij soms terug aan onze eigen middelbare schooltijd. De huidige studieboeken Latijn en Grieks staan vol voor-beelden van klassieke beelden en gebouwen uit Rome en Athene. In de oude gymnasiumopleiding werd daar veel minder aandacht aan besteed.

Misschien vertaalden wij beter, maar qua kennis, inzicht en betrokkenheid doet de huidige gymnasiumopleiding zeker niet onder voor de onze.

Het lijkt ons dan ook van bijzonder belang voor gymnasiumleerlingen aan deze werkweken te kunnen deelnemen.

Namens Netty, Jerry, Mieke, Charlotte, Gitta, Frank en Mimi, Petra Starmans

37

tig

Met plezier naar school gaan?

Dat is iets voor mensen van een andere planeet, hoor ik je zeggen. Maar dat dat toch mogelijk is, vertelt Jenny Verspae. Ze kreeg in juni haar mavo-diploma uitgereikt en ze studeert sinds dit schooljaar aan het SPW, hier in Maastricht.

moet nagaan dat ik toen nog niet wist dat er in, achter en naast dat gebouw nog een stuk of drie waren. En dan als ‘brug’ het goede lokaal vinden… Maar je hebt dan één voordeel: als je in de laatste klas van het SMC gewend was als cluster door het leven te gaan; hier mag je weer lekker vertrouwd in je eigen klas blijven.

En ik vond het in de zomervakantie nog wel zo fijn dat er maar 15 leerlingen in m’n klas zaten!

Ja dag, ze nemen hier, op twee lesuren in de week na, twee klassen samen!

Die vraag is heel simpel te beantwoorden: Nee, dan begint het leven pas!

Het gekke is wel dat als je dan bijvoorbeeld naar het MBO gaat, je weer op en top ‘brug’ voelt. Je weet wel: dikke tas, het lokaal niet kunnen vinden en na twee weken nog niet weten waar de wc is. Een kluisje huren heb ik maar meteen uit mijn hoofd gezet, want die zijn door de hele school verspreid. En voor ik het vergeet te melden: geniet maar van die paar trapjes op het SMC, want als je op de Grote Gracht naar school gaat, moet je negen (!) trappen op om naar de derde verdieping te gaan! Lift? Niks lift! Dan wijzen ze ongeveer zeven keer naar hun hoofd. Nee, die lift is alleen voor als je half in de kreukels ligt.

Ik vond het wel grappig toen alle docenten bij onze ‘basis-profiel-docente’ (over een paar jaar snap je wat ik bedoel) geklaagd hadden over het feit dat we zo’n drukke klas zijn. Ik heb namelijk nog nooit in een klas gezeten die opmerkelijk rustig was. Dus begin ik me zo langzamerhand af te vragen of het dan niet aan mij ligt…!

Een verschil is bijvoorbeeld dat de lessen hier in plaats van 8.30 uur om 8.45 uur beginnen.

Daar ben ik wel blij om, anders zou ik al om 7.45 uur moeten vertrekken. En als ik nu 7 uur heb, ben ik toch om 14.15 uur uit. De lessen duren hier maar 45 minuten, dus dat is maar 5 minuten korter dan op het SMC. Er zitten in mijn klas maar 4 leerlingen die uit Maastricht komen. Ik heb leerlingen in de klas die al om 7.15 uur moeten vertrekken.

Het gebouw leek de eerste dag zo groot. En je

Ik heb veel aardige mensen in de klas. Met name de jongens zijn anders: ze zijn veel socialer dan dat ik gewend was op het SMC. Ik heb er twee in de klas die de hele dag liedjes zingen. Dus als ik nog met de nachtelijke kreukels in m’n gezicht rond loop (ik heb altijd 4 uur nodig om bij te komen van de nacht), zijn zij al in een goede bui.

Maar goed, buiten deze verschillen wil ik wel even kwijt dat ik het erg naar mijn zin heb op het SPW en dat ik het, geloof me of niet, bijna jammer vind als het weekend is. Of klinkt dit een beetje heel erg buitenaards?

Jenny Verspae, oud-smc’er (én oud-Paletter)

Houdt het leven op na het SMC

38

tig

De tante van Pete Sampras

Tien jaar geleden liep André Agassi naar zijn overgroot oma in Tirol, waar pas daarvoor het wereldkampioenschap tafellampen werd gehouden. De winnaar van dit grote toernooi was Ivanovs Krimokalovskov geworden. Een zeer ervaren tafellamp-speler. Hij won met 6 punten verschil van de tot nu toe nog zeer onbekende Griekse speler genaamd Marinkinnosknossnos Krinsolomaniknos de Jong. Toen André na een stevige wandeling bij zijn overgroot oma was aangekomen klonk een raar geluid vanuit haar pas gemaaide gazon aan de noordzijde van haar 17-kamerige villa (inclusief opbergruimte). Het moest goed kijken om te zien wat er op het gazon zat. Hij moest lang denken maar kwam niet op de naam van het onschuldige diertje. Vervolgens pakte hij uit zijn linker binnenzak van zijn pasgekochte jas, de beroemde 18e eeuwse Kuala Lumpurse wilde dierengids. Halverwege pagina 23 stond de naam. Het beest bleek een hond te zijn. De hond was eigendom van zijn overgroot oma.

Zijn overgroot oma was net bezig met het breien van een nieuw racket voor de 1e klas tennisspeler. André vroeg wanneer zijn groot oma weer eens bananen uit Kenia ging importeren. Zijn oma was verbaasd toen ze deze vraag hoorde, want normaal komt lijn 6 om tien na vier aan. Wat weer gelijk staat aan de theedrinkende honden in Engeland. Deze welbekende theesoort wordt elk jaar uit de Kuala Lumpurse regen getrokken en wel om precies te zijn op 6 December om 3 minuten over half 1 ’s nachts. “Euver hun gesprooke” (Over honden gesproken) mijn moeder koopt ook altijd de koffiepoeder bij de Edha. Deze

koffiepoeder kost ƒ3,49 inclusief BTW. Bij de kassa ontvangt U dan ook nog meestal André Agassi-zegeltjes. Nu we ‘t toch weer over André hebben, Pantani heeft zich laatst de nieuwe cd van Frans Bauer gekocht. Over Frans Bauer gesproken, zijn overgroot oma woont naast de overgroot oma van André, die ook altijd naar de Edha gaat, maar jammergenoeg spaart zij geen André Agassi-zegels. Het opberghok werd de laatste tijd niet meer veel gebruikt omdat ze niets meer had om op te bergen. André had toen gevraagd of hij het hok mocht gebruiken om zijn voorraad spinazie op te kunnen bergen. Zijn overgroot oma zei toen: “waarom ga je niet de koeien van de boer op het eind van de straat melken.” André vond dat een goed idee en liep met zijn horloge naar de boer. Onderweg vroeg hij zich af hoe lang de straat waardoor hij nu liep eigelijk was. In zijn linkernikeschoen vond hij de wegenatlas van Tirol. De kaart had een schaal van 1 op 2500.

Op school had hij geleerd dat betekende dat 1 centimeter op de kaart in werkelijkheid dan 2500 centimeter zou zijn. 2500 centimeter is 250 decimeter en 250 decimeter is dan natuurlijk 25 meter. Op de kaart bleek de straat 4,31 centimeter lang te zijn. In zichzelf bedacht hij toen de som: 4,31 x 25. De uitkomst van die som rekende hij uit op de Casio fx 82SX. Hij kwam uit op een lengte van 107,75. De straat was 107 meter en 75 centimeter lang. Na een half uurtje was hij bij de boer aangekomen. Nu zult U wel denken hoe kan je nu een half uur erover doen om 107,75 meter te lopen. Nou ik zal het jullie wel weer eens even uitleggen. Hij had gewoon heel langzaam gelopen. Hij klopte

op het raam van de boerderij, omdat de boer nooit tijd had gehad om een fatsoenlijke bel te kopen. De boer bleek niet thuis te zijn. André draaide zich om en liep de 107,75 meter lange straat weer terug naar de 17 kamerige villa (inclusief opbergruimte) van zijn overgroot oma.

Uit : Poëzie van de bovenste plank.

Auteur : Dhr. Boosten (jun / aug 2000)

Mikis Boosten en Michael Ronda

39

tig

stinken

Klaslokalen stinken Klaslokalen stiNken Voor ouders misschien een schokkende constatering, voor leerlingen een weet.

Het gemiddelde klaslokaal ruft dat het een lieve lust is. Geen Brise Continu of Fébrèze die daar iets van rozengeur van kan maken.

Niet dat er een leger luchtverfrissers aangerukt moet worden! Marianne doet een andere suggestie.

planten Vooral tropische zoals Aloë Vera, orchideeën en palmen, maar ook goedkope planten zoals ficussen zuiveren de lucht heel goed van giftige gassen en zorgen bovendien voor extra zuurstof (werkt als EPO en het gymlokaal kan wel wat fleurigs gebruiken) en stimuleren het afweersysteem.

Het is ook nog goedkoop, want je hoeft geen planten te huren met de opendag, zoals alle andere scholen in Maastricht en omstreken en volgens mij de rest van Nederland wel doen.

Geld uitgeven aan invallers, omdat de helft van het lerarenteam weer overspannen op bed ligt tegen de tijd van de feestdagen, is ook verleden tijd. Bovendien is het weer een extra reden voor aankomende brugmuggen om het Sint Maarten als toekomstige school te kiezen, dus die planten worden ruimschoots vergoed. En als extra stimulans heb je natuurlijk ook de trend om ziekteverwekkers (bv de tabaksindustrie) aan te klagen en een miljoentje of wat te verdienen, doordat je in je jonge jaren toevallig zes jaar in een chemische fabriek hebt doorgebracht.

planten, zodat frisse leraren enthousiast les kunnen geven aan blije, leergierige (en vooral gezonde) leerlingen.

En zeg nou zelf, we kunnen toch moeilijk met z’n 1300 in het biologielokaal gaan zitten.

stinken st in ke n

s

e n

in k

We hopen natuurlijk ook wat geestelijke steun te ontvangen van onze gezondheidsgoeroes Francort, Klingenstein en kornuiten, die natuurlijk vinden dat ons welzijn (evenals dat van hen) voorop staat.

Dus volgens mij wordt het voor meneer Van Hilten echt tijd om naar Intratuin te rennen en alle overgebleven ruimte vol te stouwen met

s t

e n

k

t i n

Pasgeleden heeft een onderzoek van de NASA aangetoond dat je hier niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk ziek van wordt. Je kan er bijvoorbeeld lever - en nieraandoeningen, depressiviteit en concentratiestoornissen van krijgen.

Dus bij de volgende 1 voor Frans is het niet jouw schuld. Wij spreken af: de stank heeft het gedaan.

Deze ziekte heet het Sick Building Syndrome en ontstaat doordat giftige gassen die, behalve uit je darmen, uit tissues, inkt, kleding en nog meer alledaagse dingen komen en in een ruimte blijven hangen, doordat de ruimte slecht geventileerd (of goed geïsoleerd) is.

Moesten die ramen op de derde verdieping nou echt dicht?

Maar gelukkig is er nog een andere oplossing dan alle ramen open breken en gaan zitten blauwbekken bij een temperatuur van –20 graden.

Marianne Meijssen

40

stinken

tig

Perfect Dark: Fantastisch knallen in een goed verhaal

Het zijn barre tijden voor de trotse Nintendo 64 bezitter. Wat per uur aan spellen voor de PSX uitkomt, zien we per maand nog niet voor de Nintendo. En als er dan al eens een spel uitkomt, is het ook nog afkomstig van de Playstation (Ridge Racer), en dat telt dus niet.

Gelukkig is er nu weer even een eind gekomen aan deze malaise. Want in de worst die producent Rare de Nintendofieltjes al 2 jaar heeft voorgehouden, mag nu eindelijk gehapt worden. De First person shooter Perfect Dark is gereleased. En gelukkig happen wij hier niet in een zielig knakworstje...

Voor de variatie zit in PD eens een fatsoenlijke plot. Het blijft de goeien tegen de slechten, maar ze weten het wel verdomd mooi en spannend te brengen. Jij bent de vrouwelijke geheim agente Joanne Dark en je werkt voor een Amerikaans overheidsinstituut. In de eerste missies van het spel moet je uitvinden wat Datadyne, een bedrijf dat niet geheel zuiver op de graat is, van plan is. Later in de game blijkt dat zij contact hebben gelegd met een kwaadaardig “independence day�-achtig alien ras, de Skedar. Ze hebben besloten met hem eens lekker te gaan samenzweren om zo de aarde te veroveren.

Natuurlijk moet jij dit fiasco voorkomen. Niet in je eentje, nee, met jou loopt een alien mee, maar dan van een vriendelijk ras. Dit is een poepschattig grijs alientje met ballonhoofd, genaamd Elvis. Hij is van het Maian-ras, goede ET-tjes die contact hebben gemaakt met de Amerikaanse overheid, voor wie jij werkt.

Het spel ontaardt in een strijd tussen slechte aliens die de aarde willen, en goede aliens plus de Arikaanse overheid die dit willen voorkomen.

Om dit nobele doel te bereiken baan je je, soms samen met Elvis, een weg door bijna 24 levels, waarin je steeds verschillende doelen

moet volbrengen, zodat de Datadyne-samenzwering stukje bij beetje wordt opgerold. De missiedoelen verschillen van het uitzetten van een kernreactor, tot het tegenhouden van een sectie op aliens, maar altijd hangen de doelen uitstekend samen met het verhaal, dat zich mede door de vele tussenfilmpjes fantastisch ontvouwt. De missies zijn erg spannend en er zit genoeg variatie in. Het is dus echt geen dom knalwerk, hoewel dat er ook voldoende inzit.

Ja, ouders let op uw kroost, dit spel is voor 18 jaar en ouder. Had ik al gezegd dat de poppetjes fan-tas-tisch realistisch creperen? Zelfs de bloedvlekken op de grond verschijnen op de juiste plaats. Hieruit, maar ook uit vele andere dingen blijkt hoe geweldig PD is afgewerkt en hoeveel details erin zitten. Geluid, gameplay en graphics kunnen gewoon op de Nintendo 64 niet meer beter. Mag ook wel na 2 jaar vertraging. De single player missies zijn al reden genoeg om PD te kopen, maar echt leuk wordt het pas in de multiplayer mode.

Je kan uit een groot aantal verschillende scenario's kiezen (capture the briefcase, king of the hill), maar ook combat behoort tot de mogelijkheden, en hoe!

Rond de twintig enorm grote en mooie combat arena's en tientallen errug sadistische wapens,

mixer tot op afstand bestuurbare raketten. En, wat het leuke is voor alle vereenzaamde computeraars... vrienden zijn niet meer nodig. De simulants (door de computer bestuurde spelers) zijn zo goed geworden dat je wel gek zou zijn als je nog met je net-Mariokart-ont-groeide vriendjes PD gaat spelen. Je kan de teams op allerlei manieren samenstellen, dus je kunt tegen, met of zonder de computer spelen.

Dit alles gecombineerd met de enorm lange levensduur van Perfect Dark (oneindige multiplayer mode en drie moeilijkheidsniveaus in de single player) maken Perfect Dark tot een bijna perfect spel. Petje af voor Rare. Dit is het eerste echt goede N64 spel sinds lange tijd!

Joris Baeten

41

tig

Expo 2000 Palet was bij de Expo 2000.

Althans: Liselotte was daar en zij doet gratis verslag.

Helaas is de megatentoonstelling binnenkort afgelopen.

Wanna peek? www.expo2000.de/englisch/webcam/index.html

Het aanbod op deze expositie is zo groot dat je nooit alles kunt zien. Er zijn 190 deelnemers, en sommige staan er zelfs met meerdere projecten. Over het algemeen vond ik het nogal tegenvallen: het was te massaal en niet echt spectaculair. Gelukkig hadden we een informatieboekje, zodat we vooraf een keuze konden maken wie en wat we wilden bekijken.

We zijn natuurlijk naar het Nederlandse paviljoen geweest. Dat zag er van buiten erg leuk uit, maar van binnen was het niks. Voor buitenlanders is het misschien wel leuk, maar voor Nederlanders niet echt. Eerst moest je buiten een dik halfuur wachten en daarna werd je met twintig man in een glazen lift geduwd (daar mochten volgens de veiligheidsvoorschriften niet meer dan 21 mensen in, terwijl 21 mensen er niet eens in zouden passen!). Eenmaal boven kwam je in een vijverpark, een verdieping lager kreeg je een film over Nederland te zien. Nou, toeristischer dan die film kan bijna niet. Daarna liep je vieen bos naar een bloemenkwekerij (niet eens met tulpen…) om uit te komen in, ik kan het niet

anders omschrijven dan een skatepark met een te ruw oppervlak. Vervolgens sta je met een kater weer buiten in de bloementuin: was dít nou dat paviljoen dat volgens de media zo fantastisch was?

We zijn verder nog naar het Poolse en het Chinese paviljoen geweest. Van buiten zagen ze er allebei erg leuk uit, maar het Poolse paviljoen was van binnen niet echt speciaal (een kleine ruimte met wat oerbos een natuurfilm van de BBC) en in het Chinese paviljoen was het te druk.

Op het terrein van de Expo staan behalve landenpaviljoens ook eethuisjes, restaurants, souvenirwinkeltjes en themahallen. In een van die themahallen zat een laboratorium (Lab 01) met wat grappige snufjes zoals een met je stem bestuurbaar spel, maar niks waarvan je zegt: ‘Wauw, ik wist niet dat de techniek al zover was!’.

Een andere themahal, de chocolade fabriek van Paul McCartney, viel pas echt tegen: gewoon een bruin springkussenachtig omhul-

sel met wat snoepautomaten met chocola er in. Niet echt fantastisch dus.

Themahal 9, bestaande uit ‘Planet of Visions’ en ‘de 21e eeuw’, is voor iedereen een aanrader en ook één van de weinige waar een rij voor staat. Maar het is het wachten waard! Als je eindelijk binnen bent, waan je je in een sprookje.

Een eenhoorn staat rustig te drinken bij een bosmeertje en aan de andere kant doet een giraffe zich te goed aan frisse blaadjes. Daarna word je een blik gegund op de toe-komst van de aarde. In ‘de 21e eeuw’ beland je in een archeologische opgraving en word je door vier steden (in 2100, 2070, 2030 en 2000) rondgeleid.

Een van de beste thema’s is, volgens mij, een chillroom in Themapark 25. Je komt binnen in een gang overdekt met wit gaas en lichtgroen licht. Op de achtergrond hoor je muziek (en nee, geen Korn of zo!). De hele sfeer is totaal anders dan op de rest van de EXPO, veel relaxter. Ook hier staan enkele snufjes zoals een computer om muziek mee te mixen en een scherm waarop een heel lief beestje staat dat je kunt aaien.

42

tig

Over het algemeen is het best leuk om naar toe te gaan, maar zorg dat je weet waar je naar toe wilt, anders zie je door de bomen het bos niet meer. Ga je niet, kijk dan een keer extra naar Discovery Channel en je hebt eigenlijk niets gemist.

Tip: als je gaat, huur dan op de EXPO een karretje, fiets of step, hoe dom het er ook uit ziet, maar anders loop je je de benen onder je lijf uit. En neem voldoende Duitse Marken mee want je betaalt zo’n 6 DM voor een flesje cola!

(1DM = Nlg. 1,10) Voor meer info: www.Expo2000.nl

Liselotte Neervoort

43

tig

Meneer Wijshof: “Hoeveel vliegjes leefden tenminste 7 uur? 850 ? Da’s fijn voor die vliegjes.”

Meneer Francort: “Vrouwen zijn altijd nieuwsgierig, daarom is het ook kletsWIJF en niet kletsMAN!” Meneer Steinbusch: “Ik ben Groenlinkser met een VVD-salaris, bij meneer Francort is dat andersom.”

Leerling: “Maar u hebt niet zo’n groot huis.”

Meneer Steinbusch: “Maar daarom ben ik ook Groenlinkser…”

Meneer Wijshof: (hoort boorgeluid) “Goh, we gaan terug in de tijd, ik dacht dat de bouw al af was. Vorig jaar snapte ik het wel, maar nu niet.”

Meneer Jacobs: “Ga daar eens even wegzitten.”

verkrachting.”

Leerling: “Waarom bent u in het onderwijs gegaan?”

Meneer Francort: “Ieder mens maakt in z’n leven weleens een fout.”

Meneer Wijshof: “De mensen die willen doorwerken, die anderhalve leerling ofzo, effe opletten!”

ce

e nt

do e t s er e e !D r eu im at! r e p pra d n , ra aaie e Ho pag Pa

in

MEVROUW Van der Esch: “Jullie maken een lawaai van hier tot overmorgen!”

Meneer Wijshof: “Het is thee, geen koffie. Ik haat thee! Blijkbaar is het toch lekker, maar ik drink het nooit.”

Meneer Jacobs: “Dat maakt het probleem nog problematischer.”

Meneer Francort: “Eijsden heeft een mesthoopcultuur.”

Meneer Wijshof: “Hier zit een snijpunt, dat kan elke blinde zien.”

Meneer Peters: “Sorry voor de naams-

44

Papagaaienpraat

tig

Als Kowalczyk Wiertz niet naar Finland ging om voor zijn droefenis Roda een nieuwe speler te scouten, wat deed hij daar dan? Het land van de muggen en de sauna’s is ver weg en bo-vendien spreekt men daar zijn verwegtaaltje niet.

Palet stelde dus de vraag: Wat moet een docent van het St. Maartenscollege nou midden in het schooljaar in Finland en Estland? Op vakantie? Op schoolreis?

Het correcte antwoord is: op studiereis, georganiseerd door het Europees Platform voor het Nederlandse Onderwijs. De studiereizen hebben vele doelen zoals: het leren kennen van andere onderwijssystemen, het leggen van contacten voor uitwisselingen, je eigen vakken-nis (in mijn geval dus economie) verdiepen, contacten met collega’s in eigen land leggen enz. enz.. In het volgende probeer ik enige indrukken van scholen, lezingen en het “wilde nachtleven” te geven.

Maandag 18 september om 04.30 reisde ik filevrij van Kerkrade naar Schiphol. In de auto volgde ik een live-verslag van het beach volley-bal toernooi van de olympische spelen en vroeg ik me af in welk gezelschap ik terecht zou komen. Stel je voor dat de groep uitsluitend zou bestaan uit gefrustreerde 2e-fase collega’s die de hele week alleen maar zouden zeuren over de rampen die naar hun mening op hun school plaatsvinden. Mijn vrees bleek ongegrond. Op Schiphol wachtte een gemotiveerde en enthousiaste groep. In de “ice breaking session” is veel over scholen, lesboeken en onderwijsproblemen gesproken. Ik

weet uiteraard iets van het economieonderwijs op Maastrichtse scholen maar het is interessant om te horen hoe het er in Kollum, Noordwijkerhout of Oss aan toe gaat. In dit opzicht vond ik voor ik in het vliegtuig stapte de reis al geslaagd. In Finland en Estland volgde een pittig programma van schoolbezoeken, lezingen en het verkennen van de omgeving.

Enkele opvallende kenmerken van het Finse middelbare onderwijs:

-Men kent geen klassen-systeem. Leerlingen zitten niet in vaste klassen en kunnen niet blijven zitten. De leerling volgt modules en moet zorgen dat hij of zij (met hulp van een mentor) in een periode van 3 jaar voldoende modules afsluit voor de onderbouw en in de daarop volgende 3 jaar voldoende modules voor de bovenbouw. Uit gesprekken met docenten en leerlingen blijkt dat het sys-teem veel positieve kanten heeft.

Leerlingen werken zelfstandiger, kunnen het studietempo en het programma aanpassen aan hun eigen niveau en scholen kunnen zelf een groot deel van het programma invullen. Een nadeel is er wel: het groepsgevoel ontbreekt, de steun die leerlingen op het St. Maartens van hun klas-genoten wel krijgen ontbreekt bij de Finnen.

-Ik hoorde dat de leer-lingen op Finse middelbare scholen netjes en gedisciplineerd waren. Ik hoopte dat mijn droom van een kauwgumvrije, rookvrije en propjesvrije school (een droom die op onze school dagelijks grof verstoord wordt) in Finland waar zou worden. Op de stoep van de eerste school lag een leeg Malboro-pakje. Ha, dacht ik, deze leerlingen zijn net zo erg als die van ons. Maar de eerste indruk was een foute indruk. Want twee uur later zat ik met open mond in de schoolkantine. In Finland mogen

gebruik maken van een schoolmaaltijd. (Finse leerlingen vonden het enorm komisch toen ik vertelde dat de Nederlandse leerlingen boterhammen mee naar school nemen). Leerlingen stonden rustig kletsend in de rij te wachten tot ze aan de beurt waren. Geen geduw of geschreeuw. De maaltijd werd op een normale beschaafde manier opgegeten en vervolgens stond men op, gooide de resten netjes weg in een emmer en zette bord en bestek op de daarvoor bepaalde plaats terug. Verbijsterd bleef ik achter in een brandschone kantine. In de kantine van het St. Maartenscollege waren de tafels en de vloer waarschijnlijk niet schoon achtergebleven. HET KAN DUS TOCH. Leerlingen die beseffen dat rotzooi maken en vernielen geen normaal gedrag is en daar niemand mee gediend is.

-Het onderwijs is vol-ledig gratis en iedere school heeft zijn eigen arts en tandarts. Er wordt veel gewerkt met computer en internet. De faciliteiten op het gebied van informatica zijn vele malen beter dan wat we in Nederland op een doorsnee middelbare school aantreffen.

Op de economische ontwikkeling van Finland zal ik niet al te diep ingaan, maar voor de liefhebbers toch even het volgende. De economie van Finland kende begin jaren ‘90 een crisis (precies zoals Keynes het beschreef) die leidde tot een forse toename van de structurele werkloosheid die met klassiek economisch beleid aangepakt is. Estland bevindt zich

45

tig

lees verder op blz. 46

Wat heeft Wiertz in de leerlingen dagelijks op kosten van de staat Finland te zoeken?

Grond en de Griek

Wat vooraf ging.

nu in een economisch dal. Het land is net los van de voormalige Sovjet Unie en wil niet hals over kop in de Europese Unie. In Estland was het moeilijk om een goed beeld van het onderwijs te krijgen. Je zag alleen elitaire gymnasia met een strakke leiding. (Als je een deur opende dan stonden alle leerlingen binnen een tel naast de banken met hun mond dicht.)

Rest de vraag of deze reis nuttig was.

Ja, de hierboven gestelde doelen zijn naar mijn mening allemaal bereikt zonder dat de klassen (die het een week zonder mij hebben mogen werken) eronder geleden hebben.

Luc Wiertz

De deur van lokaal G4 staat wagenwijd open. Binnen achter het bureau zit Maarten Grond met twee leerlingen voor zich. ‘Hoi’. ‘Hoi’. ‘Ik heb een vraagje. Zou ik u voor de schoolkrant mogen interviewen?’. ‘Ja, natuurlijk.’

‘Maar dan wil ik even zeggen dat het niet zo’n normaal saai school interview wordt. Ik wil wel wat dieper graven dan dat we het over je huisdieren hebben.’ ‘Die heb ik niet.’

‘Mooi.’ Een beetje onzeker kijkt hij me aan. ‘Ja, je moet je er niet te druk over maken,’ zeg ik. ‘Het moet gewoon een beetje een soepel en makkelijk interview zijn.’ ‘Oh leuk’.

Grond vindt het wel een eer dat hij ervoor uitgekozen wordt. Ik zeg: ‘We zeggen elkaar nou al zo lang gedag.

Ik wil ook wel wat meer weten.’

Vindt hij ook. Prachtkerel.

We lopen naar buiten. Het kan ieder moment gaan regenen. Met een boterham met kaas in zijn hand, lopen Maarten en ik naar buiten. ‘Ik heb het volgende uur wel weer les,’ zeg ik.

‘Gaat het zolang duren dan?’ ‘Weet niet.’ We gaan zitten in parkje tegenover de villa.

‘Maarten, waarom heb jij in godsnaam gekozen voor Grieks en Latijn?’

‘Dat was eigenlijk meer toeval. Aanvankelijk wilde ik naar de sportacademie, maar ik was niet zo’n supersporter. Ik was wel goed in een paar dingen, maar ik ben ook zo stijf. Eigenlijk is dat niet zo erg, want waar moet je nou lenig voor zijn? ‘Hij gaat naast het bankje staan en toont zijn mankement door voorover te bukken en de grond te proberen te raken.

interview

46

tig

‘Nee dat is inderdaad niks.’ ‘Kijk als ik mijn veters moet strikken, dan ga ik toch ook niet hele-maal met gestrekte benen staan?’ Ik geef hem snel gelijk en we gaan weer verder. ‘Maar waarom ik ervoor heb gekozen? Mijn punten.

Die waren gewoon erg hoog in die vakken en toen raadde mijn leraar aan Grieks en Latijn te gaan studeren. Als je het vak begrijpt, dan wordt het vanzelf ook leuk.

‘Wat vind je zo leuk aan het lesgeven?’

‘Het omgaan met zo veel verschillende mensen. Ik vind het ook leuk om meer dingen met leerlingen te gaan doen. Zo ben ik wel eens met een klas gaan bowlen.’ ‘Heb je dan nooit problemen gekregen met de directie?’

‘Nee hoor. Als je alle lesstof dik binnen de tijd af hebt, is daar ruimte voor. Ik ben ook wel eens met zeven meisjes bij mij thuis naar de Miss Holland verkiezingen gaan kijken. Ongelofelijk leuk. Dan zitten er van die giebelende meiden bij die op een heel andere manier daarnaar kijken dan dat ik het zou doen. Dat is lollig. Dat soort dingen vind ik echt leuk.’

‘Kun je beter met leerlingen omgaan dan met andere leraren?’

‘Ja, dat denk ik wel. Ik heb meer het gevoel op hun niveau te zitten. Ik ga niet de hele docentenkamer af om met iedereen te praten.

Maar ik vind het wel leuk om af en toe wat te sporten met collega’s of na school even een pint te gaan drinken. Als ik door de gangen loop is het ook leuk veel leerlingen te kennen.

Gewoon veel contact met ze te hebben. Dat is op deze school wat minder, omdat ik maar een stuk of negentig leerlingen heb. Op de school in Nijmegen, waar ik eerst gewerkt heb, kende ik ongeveer iedereen.’

‘Even een ander vraagje: ben je tevreden met je uiterlijk?’

‘Ja hoor. Als ik naar de kapper ben geweest.

Dan denk ik echt: ja, goed.

Vroeger pestten ze me dan wel eens met mijn neus, en ze maakte wat grappen over m’n

naam. Ligt natuurlijk voor de hand. Grond, kont, stront.’

‘Hé bedankt! Daar was ik nog niet opgekomen’.

Grond snikkend: ‘Ga jij mij nu ook pesten?’

‘Nee hoor’.

‘Veel zwakke punten?’

‘Ik kan niet dansen! Dansen is echt m’n grote angstkikker. Ik heb het geprobeerd, maar het lukt me gewoon niet. Als ik dan met vrienden naar een disco ga, ga ik gewoon in de garderobe staan. Vermaak ik me prima. Ik heb wel eens vreselijk voor paal gestaan op een schoolfeest. Dan vroeg een meisje me om met haar te dansen en dat ging gewoon niet. Na twee seconden met m’n armen gewapperd te hebben stop ik. Maar ik vind het ook helemaal niet leuk!’ ‘Nee, maar als je het wel kon vond je het wel leuk.’ ‘Dat is zo.’

‘Ik heb wel iets waar ik heel goed in ben.’

‘Wat dan?’ ‘Ik kan heel ver gooien. Maar dan ook echt heel ver. Als ik in Griekenland ben met scholieren en ik vraag van: Wie kan er ver gooien? Dan zeggen van die jochies: ja ik.

Maar dan gooien ze en dan gooi ik veel verder.

Ik heb nog niemand meegemaakt die verder gooit dan ik. Kijk, als ik die appel daar zie liggen, krijg ik zo de drang om ver weg te smijten.’ Meneer Van Pelt komt langslopen. Ik vertel hem dat Maarten de appel heel ver gaat gooien. Maarten is bang dat hij de fietser aan de overkant zal raken. ‘Alleen de fietser? Mínstens de fietser!’ zegt meneer van Pelt. Hij loopt weer door.

‘Zijn er dingen die je nog heel graag wilt doen in je leven?’

‘Nou, het liefst zou ik mijn leven opdelen in blokken van twintig jaar. Ik ben in Heerlen geboren, ik heb in Nijmegen gestudeerd en nu woon ik in Maastricht. Als ik een jaar of zestig ben ga ik naar Griekenland met m’n vrouw en kind. Ik ben gek op een dorpje in Zuid-West

Griekenland: Pylos. Ik heb er samen met een vriend een fanclub voor opgericht. We hebben zelfs leden in China! Het is een dorpje met 3000 inwoners. Waarom Pylos? Omdat in Pylos een palijs is opgegraven met hiëroglyfen. En Pylos is gewoon mooi. Die vriend heeft thuis een speciale kamer. Dat is de Pylos-kamer. We zijn een heel mooie maquette aan het bouwen.

En we gaan een tentoonstelling maken. Die begint natuurlijk, waar kan het ook anders, op het Maartens. Maar dat is waar ik nu voor leef: Pylos.’

Grond heeft nog steeds zijn boterham met kaas niet opgegeten. ‘Waarom kaas?’ vraag ik. ‘Ik eet ongeveer mijn hele leven al boterhammen met kaas’, lacht hij. ‘Ik ben vegetariër.’ ‘Oh’.

Hij vertelt mij zijn theorie. Dat er alleen dunne vegetariërs zijn. Als je vegetarisch bent, ben je dun. Maar dat geloof ik niet. Er moeten ook dikke vegetariërs zijn.

We lopen terug naar school. ‘Ik wil wel een keer zien dat je heel ver kan gooien’, zeg ik. De trotse Grond en ik lopen naar het sportveld, maar onderweg bedenken we ons dat we het een andere keer moeten doen. ‘Ik moet naar m’n les.’

Grond is nog niet uitgedroomd over zijn carrière als vèrgooier. ‘Als het vèrgooien met appels ofzo nog een olympische sport wordt, dan doe ik daaraan mee. En dan win ik.’

47

Dit verhaal is gebaseerd op een waargebeurd interview.

Koert Vis (30 september ’00)

tig

Wisdom begins in wonder -Socrates