HET VERHAAL VAN BEN BOON
BEN BOON IN HET GIPS NA LAATSTE WEDSTRIJD
AFSCHEID NEMEN DEED LETTERLIJK PIJN ‘Bij ons thuis werd KMD met de paplepel ingegoten. Mijn vader Piet speelde net als mijn oom Gerrit in het eerste. ‘De gebroeders Boon houden het doel schoon’, stond er nog eens in de Westlandse Courant. Mijn vader heeft later diverse functies bekleed en mijn oom Gerrit is er ook penningmeester geweest. Mijn neef Ben Boon speelde later ook in het eerste.’ Door Peter van den Berg
W
e zijn vernoemd naar onze Opa net als nog drie neven, dat was in die tijd heel normaal binnen een familie. Omdat we allebei Ben heetten kreeg ik de toevoeging Pzn en neef Ben Gzn. Hetzelfde had je met de Zonnevelden, daar speelden twee Ceezen bij KMD. Mijn broer Leen Boon heeft ook bij KMD gespeeld en komt ook vaak nog een biertje drinken op zaterdag. Op mijn zesde jaar verhuisden we van Kwintsheul naar de Wilhelminastraat in Wateringen. Daar woonden veel KMDfamilies; de Weteringetjes, de Mooimannetjes, de van Zantens, de jongens van Berendsen en Barendrecht. Je voetbalde altijd en overal waar maar een grasspriet lag. Het Hofpark was vlakbij en ik ging op de lagere school naar ‘de Pieter van der Plas’. Op zaterdag ging ik naar de Noordweg. Dat was een familie-uitje: met mijn moeder en zus ging ik naar mijn vader kijken. Na de oorlog hadden we het thuis niet breed, maar voor KMD werd gespaard en op mijn elfde werd ik ook lid. Ik heb altijd aan de Noordweg gevoetbald. Nee, niet voor KMD op het Hofpark. Dat kwam pas later toen de vereniging groeide en Cor van Oudheusden de eerste jeugdsecretaris werd. Kampioen bokkiespringen Ik wilde altijd al keepen, maar in dat grote goal durfde ik toch niet. Daarom speelde ik net als mijn vader in de achterhoede. Uit de jeugd kwam ik in het derde elftal terecht, je had toen ook maar drie elftallen geloof ik, maar het keepen bleef trekken. Op de training was ik vaak te vinden met de keeper van het eerste, Cees Prins, en van het tweede, Mar Langerak. Keeperstraining was er niet. Dat moest je zelf maar een beetje uitzoeken. Met de keepers trainen vond ik toch mooi en zo begon ik met keepen in het derde. In hetzelfde seizoen in het tweede en aan het eind van het seizoen keepte ik in het eerste elftal. De elftalcommissie stelde toen de elftallen samen. Deze ‘wijze mannen’ bepaalden dus in welk elftal je speelde en niet de trainer. Je had maar één bal om mee te trainen. De trainer was er om te oefenen en voor-
al eindeloze loopoefeningen te doen. Het leek wel een draverij en je werd bijkans kampioen bokkiespringen. Nu doe je ook een uitgebreide warming up. Wij gingen vijf minuten voor tijd het veld op. Trainers? Tsja; Dick Post eh, Dick Tempelaar. Een mooie uitspraak van Dick Tempelaar was ‘als we het talent van Mar Langerak en Ben Boon konden combineren, hadden we de ideale keeper’. Een mooi compliment! We speelden een bloedstollende wedstrijd tegen het hoog geklasseerde DSVP eens 0-0. Toen kwam hun keepers trainer naar me toe, dat was de vader van Ton Thie (oud-keeper van ADO Den Haag) ‘als ik jou eens onder handen mocht nemen’ riep hij me toe. Ik was nooit bang. Frans Meurs van 100% Voetbal speelde toen in de spits bij Verburch en was doorgebroken. Ik ging voor de bal, maar raakte Frans. Uiteindelijk moest hij geblesseerd het veld verlaten. Dat gebeurde ook met onze eigen speler Piet Zonneveld. Als ik uitliep en ‘los’ riep, moest je bukken, want ik ging ervoor. Lullig voor Piet dat hij toen van het veld af moest. Bier tot aan het plafond De mooiste herinneringen heb ik aan de twee gespeelde finales voor de MAVI-beker, de beker die ik twee keer won als keeper van het eerste. Met Arjo van den Berg had ik een weddenschap om tien gulden. Ik moest tegen KTB (Klokke Toren Boys) mijn doel schoon houden. Het werd een legendarische wedstrijd op het terrein van SV’35 die we met 1-0 wonnen. In dat elftal speelden ook Jan Stapper, Peter de Heus, Hannie Roobol, Joop Barendrecht en Frankie Torn. Kijk er de elftalfoto’s nog maar eens op na, wie er rond 1971 nog meer in speelden. Nog een mooie herinnering was de wedstrijd tegen RAS. Hoekse Boys kon kampioen worden, als we wonnen. Langs de kant van het veld stonden veel Hoekenaren te kijken. Mede door een doelpunt van mij, uit een uittrap, wonnen we. De kratten bier stonden tot aan het plafond in de kantine opgestapeld en ik ging niet meer zo okselfris naar huis.
75 JAAR KMD WATERINGEN | JE HAD ER BIJ MOETEN ZIJN | 83